Realizacja europejskiej polityki sąsiedztwa w 2007 r.

Europejska polityka sąsiedztwa (EPS) jest obopólnie korzystnym partnerstwem mającym na celu modernizację krajów na granicach Unii Europejskiej (UE). Bilans strategii i podjętych środków zachęca do kontynuowania reform.

AKT

Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 3 kwietnia 2008 r. Realizacja europejskiej polityki sąsiedztwa w 2007 r. [COM(2008) 164 wersja ostateczna – nieopublikowany w Dzienniku Urzędowym].

STRESZCZENIE

Niniejszy komunikat stanowi strategiczny przegląd realizacji europejskiej polityki sąsiedztwa (EPS) w 2007 r. Poddano w nim ocenie stosunki między UE a jej partnerami objętymi EPS, a także reformy polityczne i gospodarcze podejmowane przez te kraje.

Pogłębienie stosunków

Z krajami w obszarze sąsiedztwa wschodniego zostały zawarte umowy o partnerstwie i współpracy (PCA), z wyjątkiem Białorusi, która będzie mogła stać się aktywnym partnerem UE w ramach EPS, o ile rozpocznie głębokie reformy demokratyczne i gospodarcze pozwalające jej zbliżyć się do wspólnych wartości europejskich.

Zintensyfikowały się stosunki z Ukrainą, wykraczając poza zakres umowy PCA z 1998 r. i planu działania UE–Ukraina. Negocjacje w sprawie nowego układu o stowarzyszeniu rozpoczęły się w 2007 r. Będzie on o wiele bardziej ambitny; ułatwi pogłębienie stosunków UE–Ukraina we wszystkich dziedzinach, wzmocni związki polityczne i integrację gospodarczą między Ukrainą i Unią Europejską, a także ustanowi pogłębioną i kompleksową strefę wolnego handlu z UE.

Jeśli chodzi o sąsiadów południowych, w ramach procesu barcelońskiego zawierano porozumienia o stowarzyszeniu, z wyjątkiem Syrii, z którą relacje są obecnie regulowane przez porozumienie o współpracy i Libii, dla której Rada przyjęła wytyczne negocjacyjne zaproponowane przez Komisję w perspektywie negocjacji przyszłej umowy ramowej.

Dwanaście krajów przyjęło plany działania w ramach EPS (EN) (ES) (FR); w 2007 r. uczyniły to Liban i Egipt. Organizują one wdrażanie krajowych reform i wzmacnianie dwustronnej współpracy z UE. Pomoc finansowa Wspólnoty jest oparta na ich priorytetach. Ukierunkowane, zróżnicowane instrumenty są dostosowywane do potrzeb każdego z krajów. W 2007 r. współpraca została szczególnie zacieśniona z Izraelem, Marokiem, Mołdawią i Ukrainą.

Postęp programów reform

Współpraca w dziedzinie dialogu i reform politycznych prowadzi na wschodzie do stopniowego zbliżenia do podstawowych norm wspólnotowych, a na południu do integracji wartości procesu barcelońskiego. Podjęte działania dotyczyły w szczególności demokratycznych rządów, niezależności sądownictwa, przestrzegania praw człowieka i podstawowych wolności oraz zarządzania przepływami migracyjnymi.

Otwarty dialog polityczny między UE i wszystkimi krajami partnerskimi powinien również umożliwić postępy w rozwiązywaniu konfliktów regionalnych.

W zakresie rozwoju sytuacji makroekonomicznej większość krajów partnerskich EPS odnotowała w 2007 r. silny wzrost gospodarczy. Jednocześnie musiały one stawić czoła wysokiemu bezrobociu, panującemu przede wszystkim wśród młodzieży w krajach śródziemnomorskich. Poważnymi wyzwaniami pozostają problemy takie jak obniżenie inflacji i deficytu handlowego, poprawa polityki gospodarczej, zmniejszenie bezrobocia i poprawa warunków pracy.

Komisja opublikowała w sierpniu 2008 r. analizę ekonomiczną sytuacji krajów sąsiadujących z UE w 2007 r (EN).

Reformy sektorowe umożliwiły partnerom dokonanie postępów na drodze do modernizacji swoich społeczeństw i ich integracji z rynkiem europejskim. Zdolność państw do wdrażania reform w dłuższej perspektywie jest oceniana corocznie poprzez sektorowe sprawozdanie z postępów (EN). Dialog prowadzony w UE na płaszczyźnie sektorowej ma na celu poprawę funkcjonowania instytucji oraz rozwój administracji ukierunkowanej na obywatela.

Sprawozdania z monitorowania krajowych planów działania (EN) (ES) (FR) są również przedstawiane corocznie. Umożliwiają one ocenę postępów i określenie obszarów, w których współpraca musi zostać wzmocniona. Przyszłe reformy powinny zatem poprawić integracją handlową i gospodarczą, mobilność i rozwiązywanie konfliktów regionalnych.

Proces współpracy regionalnej

Wzmacnianie wymiaru regionalnego EPS jest przeprowadzane w ramach istniejących procesów.

Dialog regionalny jest prowadzony poprzez partnerstwo eurośródziemnomorskie „Proces barceloński: Unia na rzecz regionu Morza Śródziemnego” ustanowione 13 lipca 2008 r. w Paryżu w dziedzinach:

współpracy politycznej, bezpieczeństwa i obrony,
demokracji i roli społeczeństwa obywatelskiego,
gospodarki i współpracy finansowej, w szczególności w perspektywie ustanowienia strefy wolnego handlu,
ochrony środowiska, energii, usług i swobody przedsiębiorczości,
współpracy kulturalnej, społecznej i międzyludzkiej, zwłaszcza w zakresie edukacji, społeczeństwa informacyjnego i równouprawnienia płci.

Partnerstwo strategiczne między UE i Afryką i jego pierwszy plan działania wnoszą istotny wkład w rozwijanie dialogu sektorowego i pogłębianie stosunków z partnerami z Afryki.

Synergia czarnomorska uzupełnia w ramach wielostronnych istniejące stosunki z Federacją Rosyjską, Turcją i wschodnimi partnerami EPS (z wyjątkiem Białorusi). Sprawozdanie z pierwszego roku wdrażania synergii czarnomorskiej zostało przyjęte w czerwcu 2008 r.

Nowe etapy

Plany działań EPS drugiej generacji, lepiej dostosowane do celów i możliwości każdego z partnerów, powinny stopniowo prowadzić do zbliżenia przepisów do standardów europejskich.

Większa widoczność reform i podnoszenie świadomości obywateli w sprawie podejmowanych środków przyczynią się również do pomyślnego przebiegu współpracy.

Kontekst

Od początku wdrażania EPS przyczynia się ona do wzrostu dobrobytu, stabilności i bezpieczeństwa na granicach UE. Sukces tej polityki wskazuje na korzyści płynące ze współpracy dostosowanej do zróżnicowanych potrzeb krajów partnerskich.

See also