Reforma wspólnej polityki rybołówstwa
Celem reformy wspólnej polityki rybołówstwa (WPRyb) jest wprowadzenie warunków pozwalających na zapewnienie lepszej przyszłości zarówno zasobom ryb, jak i łowiskom, a także środowisku morskiemu, bez którego nie byłoby ani tych zasobów, ani łowisk. Zrównoważone zarządzanie rybołówstwem jest najważniejszym elementem proponowanej reformy, która ma położyć kres nadmiernej eksploatacji oraz wyczerpywaniu się zasobów. Zrównoważenie połowów oznacza takie natężenie połowów, które nie zagraża reprodukcji stad i zapewnia wysokie połowy w perspektywie długoterminowej. Reforma opiera się na zdecentralizowanym podejściu do zarządzania rybołówstwem w zależności od regionu oraz w basenach poszczególnych mórz. Usprawnia normy zarządzania w Unii Europejskiej (UE) oraz na świecie dzięki umowom o zrównoważonym rybołówstwie.
AKT
Komunikat Komisji z dnia 13 lipca 2011 r. – Reforma wspólnej polityki rybołówstwa [KOM(2011) 417 – nieopublikowany w Dzienniku Urzędowym].
STRESZCZENIE
Reforma wspólnej polityki rybołówstwa (WPRyb) przyczyni się do realizacji strategii Europa 2020. W tym celu powinna przyczyniać się do zrównoważonego wzrostu gospodarczego sprzyjającego włączeniu społecznemu, wzmocnionej spójności w regionach przybrzeżnych i poprawy wyników gospodarczych sektora.
Propozycje Komisji koncentrują się na zrównoważonym zarządzaniu rybołówstwem oraz rozwiązaniach długoterminowych.
Ochrona i zrównoważenie
Dzięki zarządzaniu rybołówstwem eliminującym niekorzystne skutki dla zasobów, gatunków oraz ekosystemów, WPRyb mogłaby w większym stopniu przyczynić się do osiągnięcia dobrego stanu środowiska morskiego, zgodnie z dyrektywą ramową w sprawie strategii morskiej.
Środki przyjęte w ramach reformy WPRyb umożliwią osiągnięcie maksymalnego podtrzymywalnego połowu do 2015 r. zgodnie z międzynarodowymi zobowiązaniami przyjętymi przez Unię Europejską (UE). Największa ilość, jaką można odławiać, nie może zagrażać odbudowie stad. Przeciwnie – musi przyczynić się do utrzymania wielkości populacji ryb na poziomie maksymalnej produktywności.
Przewidywane środki dotyczą również zaprzestania wyrzucania niepożądanych ryb do morza, długotrwałych planów zarządzania opartych na dostępnym najlepszym doradztwie naukowym, poprawie gromadzenia i udostępniania kompletnych i rzetelnych danych do opracowania działań.
Przyszłość rybołówstwa i akwakultury
WPRyb musi zapewnić warunki dla silnego, rentownego i konkurencyjnego sektora rybołówstwa i akwakultury. W celu zwiększenia rentowności oraz wyeliminowania czynników nadmiernej zdolności połowowej Komisja proponuje wprowadzenie systemu przekazywalnych koncesji połowowych dla większych statków. Tego typu system umożliwiłby niektórym podmiotom wykupywanie praw od podmiotów wycofujących się z sektora. Ponadto nie będzie wymagać finansowania publicznego i umożliwi zwiększenie dochodów oraz stworzenie nowych możliwości zatrudnienia.
Zaproponowane zostaną również środki wspierające na rzecz rybołówstwa łodziowego oraz zrównoważonej akwakultury.
Informacja konsumencka
Nowe przepisy umożliwią również poprawę informacji przeznaczonych dla konsumentów odnośnie do jakości oraz zrównoważenia zakupionych produktów. W zakresie etykietowania pozwolą na umieszczenie twierdzeń dotyczących ekologiczności lub zastosowania specjalnych metod produkcji.
Organizacje producentów staną się aktywnymi podmiotami przy planowaniu działalności połowowej swoich członków, a także będą odgrywały większą rolę w dostarczaniu na rynek produktów oraz zwiększeniu korzyści rybaków.
Poprawa zarządzania dzięki regionalizacji
Reforma będzie sprzyjała rozwiązaniom dostosowanym do regionalnych i lokalnych potrzeb na rzecz bardziej szczegółowego uwzględnienia specyfiki poszczególnych basenów morskich. Kluczowe decyzje dotyczące założeń i celów ogólnych polityki nadal będą podejmowane na poziomie UE, jednakże państwa członkowskie będą miały możliwość zastosowania, pod nadzorem Komisji, innych środków dotyczących zarządzania rybołówstwem. Aby zapewnić skuteczne zarządzanie, państwa członkowskie będą mogły przyjąć techniczne środki ochronne i środki zapobiegania odrzutom w celu ich transpozycji do prawa krajowego.
Komisja zamierza rozszerzyć rolę komitetów doradczych przy opracowywaniu polityki ochrony zasobów w ramach modelu regionalizacji. Biorąc pod uwagę szczególny charakter akwakultury, Komisja proponuje utworzenie nowego Komitetu Doradczego ds. Akwakultury.
Wsparcie finansowe
Finansowanie ze środków publicznych będzie pokrywało całość działań. Zostanie całkowicie uproszczone oraz będzie związane z przestrzeganiem warunków (w szczególności dotyczących zrównoważenia) przez podmioty sektora. Zmodernizowany zostanie również system interwencji w ramach wspólnej organizacji rynków. Tym samym ustalenie cen interwencyjnych będzie odbywało się na zdecentralizowanym i właściwym poziomie w celu ograniczenia niszczenia nadmiernego połowu dla utrzymania przepływów.
Wymiar zewnętrzny
Zewnętrzne działania UE mają na celu zrównoważenie oraz ochronę ekosystemów morskich. Będą opierać się przede wszystkim na ściślejszej współpracy w celu dzielenia się wiedzą naukową oraz zapewnienia lepszego przestrzegania przepisów, w szczególności w zakresie walki z nielegalnymi połowami.
UE powinna odgrywać istotniejszą rolę w ramach organizacji regionalnych działających w obszarze rybołówstwa, organów międzynarodowych oraz w stosunkach z państwami trzecimi.
Porozumienia w sprawie zrównoważonego zarządzania rybołówstwem (SFAs) zawarte z krajami spoza UE należy ukierunkować na osiągnięcie bardziej zrównoważonego zarządzania zasobami morskimi, poprawę wiedzy naukowej oraz opracowanie ram zarządzania jakością.
Kontekst
Reforma opiera się na zakrojonych na szeroką skalę konsultacjach publicznych, które zakończyły się pod koniec 2010 r. Udział zainteresowanych stron przyczynił się do przygotowania pakietu reform składającego się z następujących części:
Ostatnia aktualizacja: 03.12.2011