W kierunku integracji nadzoru morskiego

Komisja Europejska ogłosiła zasady rządzące wprowadzeniem zintegrowanego nadzoru morskiego. Zasady te pomogą państwom członkowskim utworzyć wspólne środowisko dzielenia się informacją w dziedzinie morskiej pomiędzy różnymi wspólnotami użytkowników, takimi jak władze odpowiedzialne za bezpieczeństwo morskie, kontrolę rybołówstwa, zanieczyszczenia morskie, środowisko morskie, cło, kontrolę granic, władze wykonawcze i odpowiedzialne za obronę.

AKT

Komunikat Komisji z 15 października 2009 r. zatytułowany „W kierunku integracji nadzoru morskiego: Wspólny mechanizm wymiany informacji dla obszarów morskich UE” [COM(2009) 538 wersja ostateczna – nieopublikowany w Dzienniku Urzędowym].

STRESZCZENIE

Większość danych dotyczących spraw morskich w Unii Europejskiej jest przetwarzana na poziomie lokalnym. Władze lokalne są zobowiązane do nadzorowania i kontrolowania działalności morskiej w sektorze, który podlega ich odpowiedzialności, bez konieczności powiadamiania odpowiednich władz w innych sektorach. Takie rozwiązanie nie jest korzystne, ponieważ dzielenie się tymi danymi pozwoliłoby na zwiększenie skuteczności i dochodowości działań w ramach nadzoru morskiego.

Dzielenie się danymi oraz interoperacyjność systemów nadzoru morskiego stwarza niekiedy pewne problemy na płaszczyźnie technicznej i prawnej, a także z punktu widzenia bezpieczeństwa. Komisja opisuje te problemy w niniejszym komunikacie i wysuwa propozycje rozwiązań.

Przeszkody na drodze do zintegrowanego nadzoru morskiego

Głównymi przeszkodami dla stworzenia wspólnego środowiska dzielenia się informacjami są:

• wielorakość wspólnot użytkowników i przedsiębiorców: większość informacji jest zbierana na wielu poziomach (międzynarodowym, wspólnotowym oraz krajowym) za pomocą różnych systemów sektorowych. W niektórych przypadkach władze, których to dotyczy, nie znają innych władz ani systemów zbierających podobne informacje. W innych przypadkach nie dysponują one protokołami ani umowami potrzebnymi do wymiany danych,
• wielorakość ram prawnych: systemy nadzoru morskiego zostały opracowane na podstawie lokalnego, międzynarodowego i wspólnotowego ustawodawstwa; połączenie ich stanowi zatem trudność,
• zagrożenia transgraniczne: zagrożenia, na jakie wystawione są państwa członkowskie, wymagają zwykle wzmocnionego działania transgranicznego lub ponadsektorowego, w szczególności na pełnym morzu,
• szczególne rozporządzenia prawne: brakuje spójności ustawodawstwa międzynarodowego i wspólnotowego, w których zawiera się nadzór morski dokonywany na pełnym morzu i które warunkują przetwarzanie danych osobowych, poufnych i tajnych.

Rozwiązania dla zintegrowanego nadzoru morskiego

Stworzenie wspólnego środowiska dzielenia się informacjami opiera się na przestrzeganiu następujących czterech głównych zasad:

• optymalizacja wymiany informacji pomiędzy różnymi wspólnotami użytkowników. Unia Europejska powinna przyjąć zasady i normy na poziomie wspólnotowym, aby połączyć ze sobą różne wspólnoty użytkowników. Wspólnoty te powinny być w stanie dzielić się na poziomie krajowym informacjami pochodzącymi z systemów międzynarodowych, wspólnotowych, regionalnych, wojskowych i wewnętrznych. Wspólne środowisko wymiany informacji powinno być zabezpieczone i elastyczne, aby dostosować się do potrzeb nowych użytkowników.
• opracowanie niehierarchicznych ram technicznych mających zastosowanie w systemach kontroli i nadzoru morskiego. Ramy techniczne powinny ułatwiać zbiór, rozpowszechnianie, analizę i zarządzanie danymi. Powinny one łączyć wymagania odnośnie bezpieczeństwa i przestrzegać rozporządzeń dotyczących ochrony danych i wymogów funkcjonowania.
• wymiana informacji między władzami cywilnymi i wojskowymi. Władze odpowiedzialne za nadzór morski powinny być w stanie dzielić się informacjami między sobą. Aby zagwarantować wymianę danych w obu kierunkach, ustalone zostaną wspólne normy i procedury dotyczące dostępu i użytkowania informacji.
• usunięcie narzuconych przez szczegółowe rozporządzenia prawne przeszkód w wymianie danych. Niektóre rozporządzenia ustawodawstwa wspólnotowego i krajowego mogą przeszkadzać w wymianie informacji dotyczących kontroli i nadzoru morskiego. Rozporządzenia te powinny być spisane i przyjęte przy zachowaniu niezbędnych gwarancji w kwestii poufności i bezpieczeństwa danych oraz ochrony danych osobowych.

Te cztery główne zasady zapoczątkują rozważania na poziomie wspólnotowym i krajowym, w których będą musiały uczestniczyć wszystkie wspólnoty użytkowników. Zasady te będą mogły podlegać korekcie w świetle rezultatów trzech projektów mających na celu ocenę zdolności użytkowników pochodzących z krajów członkowskich i różnych wspólnot w kwestii wymiany informacji.

Kontekst

Niniejszy komunikat stanowi kontynuację poprzedniego komunikatu, zatytułowanego „Zintegrowana polityka morska Unii Europejskiej”, w którym Komisja Europejska podejmuje się podjąć kroki na rzecz interoperacyjności systemów nadzoru poprzez połączenie istniejących systemów monitorowania, aby zapewnić bezpieczeństwo morskie, ochronę środowiska morskiego, kontrolę rybołówstwa, kontrolę granic zewnętrznych i inne działania sprawdzające wdrożenie przepisów.

Ostatnia aktualizacja: 08.04.2010