Unia Europejska (UE) ma na celu zwiększyć skuteczność współpracy między państwami członkowskimi w dziedzinie identyfikacji, wykrywania, zamrażania, zajmowania i konfiskaty zysków pochodzących z przestępstwa, aby przeciwdziałać działalności przestępczej w zakresie przestępczości zorganizowanej.

Wspólne działanie 98/699/WSiSW z dnia 3 grudnia 1998 r. przyjęte przez Radę na podstawie artykułu K.3 Traktatu o Unii Europejskiej, w sprawie prania brudnych pieniędzy, identyfikacji, wykrywania, zamrażania, zajmowania i konfiskaty narzędzi oraz zysków pochodzących z przestępstwa [Zob. akt(-y) zmieniający(-e)].

Aby zwiększyć skuteczność współpracy między państwami Unii Europejskiej (UE) w dziedzinie zwalczania przestępczości zorganizowanej, w niniejszym wspólnym działaniu przewiduje się przygotowanie, w ramach funkcjonowania Europejskiej Sieci Sądowej, łatwych w użyciu przewodników dotyczących identyfikacji, wykrywania, zamrażania lub zajmowania i konfiskaty narzędzi oraz zysków pochodzących z przestępstwa. Każde państwo członkowskie musi zapewnić bieżącą aktualizację swojego przewodnika oraz ujęcie w nim następujących informacji:

Przewodniki przesyłane są do Sekretariatu Generalnego Rady, który tłumaczy je i rozprowadza do państw członkowskich, Europejskiej Sieci Sądowej i Europolu.

Państwa członkowskie muszą zachęcać śledczych, sędziów śledczych i prokuratorów do bezpośredniego kontaktu w ramach istniejących porozumień o współpracy dla zagwarantowania, że wnioski o pomoc, na formalnej drodze, nie będą składane niepotrzebnie.

Przed złożeniem formalnego wniosku o pomoc wnioskujące państwo UE musi określić dokładny rodzaj potrzebnej pomocy. Wniosek o pomoc musi zostać należycie przygotowany i spełniać wymogi określone dla takich wniosków przez państwo UE, do którego jest skierowany. Jeżeli we wniosku zaznaczono „pilne”, państwo wnioskujące musi wyjaśnić przyczyny nagłości. W przypadku gdy nie jest możliwa realizacja wniosku o pomoc w sposób oczekiwany przez państwo wnioskujące, państwo, do którego wniosek jest skierowany, stara się spełnić żądanie innym sposobem, po odpowiednich konsultacjach z państwem wnioskującym.

Państwa członkowskie muszą zapewnić zaznajomienie swoich organów sądowych z najlepszą praktyką we współpracy międzynarodowej przy identyfikowaniu, wykrywaniu, zamrażaniu lub zajmowaniu i konfiskacie narzędzi oraz zysków pochodzących z przestępstwa oraz właściwe szkolenia dla wszystkich funkcjonariuszy zajmujących się współpracą międzynarodową w tej dziedzinie.

Odniesienia

Akt	Wejście w życie	Termin transpozycji przez państwa członkowskie	Dziennik Urzędowy
Wspólne działanie 98/699/WSiSW	9.12.1998	-	Dz.U. L 333 z 9.12.1998

Akt(-y) zmieniający(-e)	Wejście w życie	Termin transpozycji przez państwa członkowskie	Dziennik Urzędowy
Decyzja ramowa 2001/500/WSiSW	5.7.2001	31.12.2002	Dz.U. L 182 z 5.7.2001

Kolejne zmiany i poprawki do wspólnego działania 98/699/WSiSW zostały włączone do tekstu podstawowego. Niniejszy tekst skonsolidowany ma jedynie wartość dokumentalną.

Decyzja ramowa Rady 2005/212/WSiSW z dnia 24 lutego 2005 r. w sprawie konfiskaty korzyści, narzędzi i mienia pochodzących z przestępstwa [Dz.U. L 68 z 15.3.2005]. Ta decyzja ramowa uzupełnia ustalenia określone w decyzji ramowej 2001/500/WSiSW w sprawie prania pieniędzy oraz identyfikacji, wykrywania, zamrożenia, zajęcia i konfiskaty narzędzi oraz zysków pochodzących z przestępstwa. Zobowiązuje każde państwo członkowskie do podejmowania niezbędnych środków w celu umożliwienia mu konfiskaty, w całości lub w części, narzędzi i korzyści z przestępstw zagrożonych karą pozbawienia wolności w wymiarze powyżej jednego roku lub mienia, którego wartość odpowiada takim korzyściom.

W odniesieniu do przestępstw podatkowych państwa członkowskie w celu pozbawienia sprawcy korzyści pochodzących z przestępstwa mogą wykorzystywać inne postępowania niż karne. Celem tej decyzji ramowej jest dopilnowanie, aby wszystkie państwa członkowskie posiadały skuteczne przepisy regulujące konfiskatę korzyści pochodzących z przestępstwa, w szczególności w odniesieniu do ciężaru dowodu dotyczącego źródła pochodzenia majątku posiadanego przez osobę uznaną za winną popełnienia przestępstwa związanego z przestępczością zorganizowaną.