Rezolucja Rady Europejskiej z Amsterdamu w sprawie paktu stabilności i wzrostu

Niniejsza rezolucja przedstawia państwom członkowskim, Radzie i Komisji wiążące wytyczne polityczne w sprawie ścisłej i terminowej realizacji paktu stabilności i wzrostu. Zachęca ona państwa członkowskie do prowadzenia zdrowej polityki budżetowej po wejściu do trzeciego etapu Unii Gospodarczej i Walutowej (UGW).

AKT

Rezolucja Rady Europejskiej w sprawie Paktu stabilności i wzrostu – Amsterdam, 17 czerwca 1997 r. [Dz.U. C 236 z 2.8.1997].

STRESZCZENIE

Niniejsza rezolucja Rady Europejskiej ustanawia założenia polityczne paktu stabilności i wzrostu. Przewiduje ona wiążące wytyczne polityczne dla państw członkowskich, Komisji i Rady w celu wdrożenia paktu stabilności i wzrostu.

Państwa członkowskie zobowiązują się do przestrzegania średniookresowego celu budżetowego bliskiego uzyskania równowagi lub nadwyżki. Ponadto państwa członkowskie:

są zobowiązane do przedstawienia opinii publicznej, z własnej inicjatywy, zaleceń kierowanych do nich przez Radę,
zobowiązują się podejmować korygujące działania budżetowe niezbędne do osiągnięcia celów ich programów stabilności i konwergencji,
są zobowiązane wdrażać naprawcze korekty budżetowe, które uznają za konieczne niezwłocznie po otrzymaniu informacji wskazujących, że istnieje ryzyko nadmiernego deficytu,
będą korygować nadmierne deficyty tak szybko, jak to możliwe bezzwłocznie po ich powstaniu,
zobowiązują się nie powoływać na wyjątkowy charakter deficytu związany z rocznym spadkiem PKB o mniej niż 2%, chyba że znajdują się w stanie poważnej recesji (spadek realnego rocznego PKB o co najmniej 0,75%).

Komisja natomiast:

będzie korzystać z prawa inicjatywy przyznanego w ramach traktatu w celu ułatwienia rygorystycznego, skutecznego i terminowego funkcjonowania paktu stabilności i wzrostu,
będzie bezzwłocznie przedstawiać konieczne sprawozdania, opinie i zalecenia mające na celu umożliwienie Radzie szybkiego podejmowania decyzji,
zobowiązuje się do opracowywania raportu w sytuacji, gdy istnieje ryzyko powstania nadmiernego deficytu lub gdy planowany lub rzeczywisty deficyt sektora publicznego przekracza 3% PKB,
zobowiązuje się przedstawić Radzie pisemne uzasadnienie swojego stanowiska, jeżeli uzna, że deficyt przekraczający 3% nie jest nadmierny, a ta opinia nie jest zgodna z opinią Komitetu Ekonomiczno-Finansowego,
zobowiązuje się, na wniosek Rady, formułować ogólne zalecenia, na podstawie których Rada podejmuje decyzję o istnieniu nadmiernego deficytu.

Rada zobowiązuje się wdrażać wszystkie elementy paktu stabilności i wzrostu znajdujące się w jej kompetencjach w sposób rygorystyczny i szybki. Ponadto Rada:

jest zobowiązana bezzwłocznie rozważyć przewidywane terminy zastosowania procedury nadmiernego deficytu oraz terminy maksymalne,
jest zobowiązana do systematycznego podejmowania decyzji o nakładaniu sankcji, w przypadku gdy uczestniczące państwo członkowskie nie podejmuje niezbędnych środków w celu usunięcia nadmiernego deficytu i ścisłego stosowania pełnego zakresu przewidywanych sankcji,
jest zobowiązana do systematycznego przedstawiania pisemnego uzasadnienia decyzji o niepodejmowaniu działań.

W wyniku tych ustaleń i ze względu na debatę na temat paktu stabilności i wzrostu Komisja przyjęła we wrześniu 2004 r. komunikat w sprawie wzmocnienia zarządzania gospodarczego i wyjaśnienia wdrożenia paktu stabilności i wzrostu. Niniejszy dokument proponuje szereg możliwych usprawnień paktu. Komisja zwraca swoją uwagę głównie na zmiany czynników gospodarczych w państwach członkowskich i długoterminową stabilność finansów publicznych.

Na posiedzeniu Rady Europejskiej z 22 i 23 marca 2005 r. ministrowie finansów osiągnęli porozumienie polityczne na rzecz lepszego wdrażania paktu stabilności i wzrostu.

AKTY POWIĄZANE

Rozporządzenie Rady (WE) nr 1467/97 z dnia 7 lipca 1997 r. w sprawie przyspieszenia i wyjaśnienia procedury nadmiernego deficytu [Dz.U. L 209 z 2.8.1997].

Rozporządzenie wyjaśnia i przyspiesza procedurę nadmiernego deficytu, tak by miała ona rzeczywiście charakter odstraszający.

Rozporządzenie Rady (WE) nr 1466/97 z dnia 7 lipca 1997 r. w sprawie wzmocnienia nadzoru pozycji budżetowych oraz nadzoru i koordynacji polityk gospodarczych [Dz.U. L 209 z 2.8.1997].

Rozporządzenie to ma na celu monitorowanie pozycji budżetowych państw członkowskich i koordynowanie ich polityk gospodarczych.

See also