Ubezpieczenia kredytów eksportowych

STRESZCZENIE DOKUMENTU:

Dyrektywa 98/29/WE – zasady ubezpieczeń kredytów eksportowych dla transakcji objętych ubezpieczeniem średnio- i długoterminowym

JAKI JEST CEL NINIEJSZEJ DYREKTYWY?

Dyrektywa harmonizuje różne systemy ubezpieczeń kredytów eksportowych*, aby wyeliminować zakłócenia konkurencji pomiędzy krajami UE.
Ustanawia wspólne zasady dotyczące ochrony ubezpieczeniowej, składek, krajowej polityki ubezpieczeniowej i procedur notyfikacji.

KLUCZOWE ZAGADNIENIA

Niniejsze przepisy mają zastosowanie do ochrony ubezpieczeniowej w przypadku eksportu towarów i usług. Muszą je spełniać wszystkie instytucje oferujące taką ochronę, bezpośrednio lub pośrednio.
Ryzyko objęte przepisami może być ryzykiem handlowym, politycznym, ryzykiem produkcji lub kredytu.
Ubezpieczyciel ponosi odpowiedzialność, jeśli szkoda jest pośrednim lub bezpośrednim następstwem takich zdarzeń, jak niewypłacalność dłużnika lub zmiany polityczno-gospodarcze.
Ubezpieczyciel nie ponosi odpowiedzialności za jakiekolwiek szkody wywołane przez następujące czynniki:
- działania lub zaniedbania ze strony ubezpieczającego,
- niedopełnienie zobowiązań ze strony podwykonawców.
Odszkodowania powinny być wypłacane bez żadnej zwłoki w przeciągu 1-miesięcznego okresu oczekiwania na wypłatę*.
Składki powinny:
- odpowiadać ubezpieczonemu ryzyku kraju, państwa oraz ryzyku dłużnika publicznego lub dłużnika prywatnego,
- odzwierciedlać zakres i jakość udzielonej ochrony ubezpieczeniowej,
- odzwierciedlać długoterminowe koszty i straty.
Polityka ubezpieczeniowa wobec poszczególnych krajów powinna odzwierciedlać ocenę ryzyka, szczególnie całkowite nieuregulowane zaangażowanie w odniesieniu do danego kraju lub wartość nowych umów, które mają być przedmiotem ubezpieczenia.
Procedury notyfikacji, ustanowione, aby zapewnić przejrzystość systemu, mają zastosowanie w odniesieniu do:
- rocznej notyfikacji informacyjnej,
- notyfikacji w celu podjęcia decyzji,
- notyfikacji informacyjnej ex ante oraz ex post.
Niniejszych przepisów nie stosuje się w odniesieniu do ubezpieczenia:
- gwarancji przetargowych,
- gwarancji zaliczek,
- gwarancji wykonania i dobrego wykonania kontraktu*,
- sprzętu i materiałów budowlanych używanych lokalnie.

OD KIEDY NINIEJSZA DYREKTYWA MA ZASTOSOWANIE?

Niniejsza dyrektywa ma zastosowanie od 8 czerwca 1998 r. Kraje UE miały obowiązek wdrożenia jej przepisów do prawa krajowego do 1 kwietnia 1999 r.

* KLUCZOWE POJĘCIA

Systemy ubezpieczeń kredytów eksportowych: systemy chroniące eksportera towarów i usług przed ryzykiem braku zapłaty przez klienta zagranicznego. Dając eksporterowi warunkowe zapewnienie, że otrzyma zapłatę, w przypadku gdy nabywca zagraniczny nie będzie w stanie zapłacić, ubezpieczenia redukują ryzyko płatności związane z powadzeniem działalności biznesowej zagranicą.

Okres oczekiwania: okres urzeczywistnienia się ryzyka.

Gwarancja wykonania i dobrego wykonania kontraktu: gwarancje chroniące klienta, gdy praca lub projekt jest zakończony. Gwarantują, że wykonawca dokona prac w celu usunięcia wad odkrytych niezwłocznie po zakończeniu kontraktu, nawet jeśli otrzymał już pełne wynagrodzenie.

GŁÓWNY DOKUMENT

Dyrektywa Rady 98/29/WE z dnia 7 maja 1998 r. w sprawie harmonizacji podstawowych przepisów dotyczących zasad ubezpieczeń kredytów eksportowych dla transakcji objętych ubezpieczeniem średnio- i długoterminowym (Dz.U. L 148 z 19.5.1998, s. 22–32)

Kolejne zmiany do dyrektywy 98/29/WE zostały włączone do tekstu pierwotnego. Niniejszy tekst skonsolidowany ma jedynie wartość dokumentacyjną.

DOKUMENTY POWIĄZANE

Decyzja Rady 2006/789/WE z dnia 13 listopada 2006 r. w sprawie procedur konsultacyjnych i informacyjnych w sprawach ubezpieczenia kredytów, gwarancji kredytowych i kredytów finansowych (Wersja skodyfikowana) (Dz.U. L 319 z 18.11.2006, s. 37–45)

Ostatnia aktualizacja: 30.01.2017