Raporty inwestycyjne i analitycy finansowi

Komisja ujmuje w całość przepisy prawa europejskiego dotyczące raportów inwestycyjnych oraz określa wytyczne w tej dziedzinie. Opisuje w szczególności konflikty interesów, ale także inne tematy związane z rejestracją analityków, raportami podmiotów niezależnych, relacjami emitentów z analitykami oraz edukacją inwestorów.

AKT

Komunikat Komisji dla Rady i Parlamentu Europejskiego z dnia 12 grudnia 2006 r. – Raporty inwestycyjne i analitycy finansowi [COM(2006) 789 wersja ostateczna – nieopublikowany w Dzienniku Urzędowym].

STRESZCZENIE

Raporty inwestycyjne dostarczają informacji finansowych pomocnych emitentom w uzyskaniu finansowania, a także zapewniających odpowiednie kształtowanie cen oraz istnienie szerokich i płynnych wtórnych rynków instrumentów finansowych.

Analitycy finansowi przygotowują raporty inwestycyjne, przetwarzając dane źródłowe i tworząc zestawienia bardziej zrozumiałych informacji. Wyniki ich pracy są wykorzystywane przez inwestorów przy podejmowaniu decyzji inwestycyjnych. Natomiast pośrednicy wykorzystują te dane do opracowywania dalszych raportów i analiz inwestycyjnych oraz informacji marketingowych.

Praca analityków stanowi cenną pomoc dla rynków finansowych. Jednakże stykają się z wieloma potencjalnymi konfliktami interesów. Interesy przedsiębiorstwa inwestującego lub pewnych grup klientów mogą być niezgodne z interesami tych, dla których przeznaczony jest raport. Dlatego Komisja planuje wprowadzenie środków zmierzających do podniesienia wartości i wiarygodności raportów inwestycyjnych.

Niniejszy komunikat nawiązuje do prac realizowanych przez zespół Forum Group on Financial Analysts (DE) (EN) (FR) oraz komitet techniczny Międzynarodowej Organizacji Komisji Papierów Wartościowych (IOSCO (EN)).

Prace zespołu Międzynarodowej Organizacji Komisji Papierów Wartościowych (IOSCO)

Raport zespołu skupia się na zapobieganiu konfliktom interesów, zarządzaniu nimi oraz ich monitorowaniu i ujawnianiu w związku z raportami inwestycyjnymi. Przedstawione zalecenia dotyczą analityków zaangażowanych w oferty sprzedaży papierów wartościowych oraz w inne prace przy finansowaniu przedsiębiorstw. Raport zawiera również zalecenia dla przedsiębiorstw dotyczące zastosowania zasad dobrych praktyk, rozpowszechniania raportów inwestycyjnych na rynku detalicznym, wynagrodzenia analityków oraz transakcji na papierach wartościowych zawieranych przez analityków.

IOSCO skupiła się na analitykach pracujących w bankach inwestycyjnych lub domach maklerskich, chociaż konflikty interesów dotyczą również innych grup. Raport (EN) zachęca do stosowania spójnych zasad dotyczących:

identyfikacji, unikania, ujawniania i eliminacji konfliktów interesów oraz zarządzania nimi,
wiarygodności analityków i ich raportów,
uświadamiania inwestorów w zakresie rzeczywistego i potencjalnego konfliktu interesów dotyczącego analityków.

Dyrektywa w sprawie nadużyć na rynku oraz dyrektywa w sprawie rynków instrumentów finansowych (MiFID)

Dwie kolejne dyrektywy dotyczące nadużyć na rynku zawierają wymóg, aby informacje zalecające lub sugerujące strategię inwestycyjną, były przedstawiane uczciwie i wskazywały istnienie konfliktu interesów. Komisja wprowadziła narzędzie ujawniania konfliktów interesów w związku z danymi inwestycyjnymi.

Jeśli przedsiębiorstwo inwestycyjne chce świadczyć usług inwestycyjne, powinno posiadać upoważnienie zgodne z dyrektywą MiFID i spełniać jej wymogi. Dyrektywa MiFID zobowiązuje przedsiębiorstwa inwestycyjne do:

podejmowania kroków w celu identyfikacji konfliktów interesów,
ujawniania ich polityki w zakresie konfliktów interesów,
określenia i zastosowania środków służących interesom swoich klientów,
opisania przypadków, w których podjęte działania nie wystarczają do zabezpieczenia interesów klienta,
informowania klientów o charakterze i źródłach konfliktu interesów.

Konflikty interesów dotyczące w szczególności raportów inwestycyjnych

Zalecenia oznaczone i opisane jako raporty inwestycyjne lub w podobny sposób, lub też przedstawione jako obiektywne i niezależne mogą się kwalifikować jako raporty inwestycyjne. Zalecenia sformułowane ogólnie dla klienta nie mogą mieć charakteru usługi doradztwa inwestycyjnego, ponieważ muszą odpowiadać potrzebom konkretnego klienta lub bazować na ocenie jego specyficznej sytuacji. Przedsiębiorstwa inwestycyjne muszą stosować skuteczny rozdział działalności służących różnym interesom klienta od interesów handlowych. Przedsiębiorstwo inwestycyjne, które wydaje zalecenia nie mające charakteru raportu musi wskazać, że nie są one zgodne z normami przyjętymi dla zapewnienia obiektywności.

Aby zagwarantować obiektywność raportów inwestycyjnych, przedsiębiorstwa inwestycyjne muszą zakazać wykonywania niektórych transakcji przez określone osoby, które posiadają wiedzę na temat czasu publikacji lub treści raportów inwestycyjnych przed publicznym udostępnieniem.

Przedsiębiorstwa, które rozpowszechniają dane przygotowane przez osobę trzecią nie podlegają wyżej wymienionym konsekwencjom pod warunkiem, że nie zmieniają danych oraz sprawdzają zachowanie zgodności z wymogami dyrektywy MiFID.

Cztery nierozwiązane kwestie

Prace prowadzone przez zespół IOSCO pozostawiły cztery główne nierozwiązane problemy. Pierwszy dotyczy możliwości nałożenia na analityków obowiązku rejestrowania kwalifikacji. Tymczasem problem stronniczości analityków nie wynika z braku kwalifikacji, ale raczej z niezdolności przedsiębiorstw do odpowiedniego zarządzania konfliktem interesów w trakcie przygotowywania raportów inwestycyjnych.

Drugi problem odnosi się do raportów niezależnych przedsiębiorstw oraz banków inwestycyjnych. Chociaż pierwsze z nich są finansowane przez swoich klientów, a drugie w sposób bardziej pośredni, nie istnieją między nimi różnice jakościowe. W celu równego traktowania przygotowywanych przez nich raportów MiFID zezwala przedsiębiorstwom inwestycyjnym na przyjmowanie zachęt, jeśli mają na celu poprawę jakości usług i jeśli klient jest o tym poinformowany. Możliwość ta jest ważna dla usług „wiązanych” lub „złagodzonych” świadczonych przez domy maklerskie na rzecz przedsiębiorstw zarządzających portfelem.

Trzecia kwestia obejmuje potrzebę stworzenia kodeksu dobrych praktyk zarządzania relacjami emitentów i analityków. Zasady ustalone w dyrektywie MiFID oraz dyrektywie w sprawie nadużyć na rynku zapobiegają wywieraniu przez emitentów niewłaściwego wpływu redakcyjnego na raporty. Nie pozwalają one również na ujawnianie analitykom informacji mających wpływ na ceny aktywów przed przekazaniem takich informacji pozostałym uczestnikom rynku. Komisja uważa, że kodeks dobrych praktyk może wspierać kształtowanie bardziej profesjonalnych relacji pomiędzy emitentami a analitykami.

Ostatnia kwestia dotyczy roli edukacji inwestorów. Według Komisji najodpowiedniejsze w tym zakresie będą działania państw członkowskich, stowarzyszeń zawodowych oraz samych przedsiębiorstw inwestycyjnych. Komisja zobowiązuje się ze swej strony do zapewnienia lepszej informacji i edukacji konsumentów, w szczególności poprzez zorganizowanie konferencji mającej zgromadzić przykłady dobrych praktyk w obszarze edukacji konsumentów i poprawy ich wiedzy w zakresie finansów.

See also