Bezpieczne i skuteczne nawozy na rynku UE

STRESZCZENIE DOKUMENTU:

Rozporządzenie (WE) nr 2003/2003 w sprawie nawozów

JAKI JEST CEL NINIEJSZEGO ROZPORZĄDZENIA?

Łączy w jednym akcie prawnym wszystkie unijne przepisy mające zastosowanie do nawozów – związków chemicznych dostarczających składniki pokarmowe roślinom.
Zapewnia, że te wymogi, mające bardzo techniczny charakter, są stosowane w sposób jednolity we wszystkich krajach UE.

KLUCZOWE ZAGADNIENIA

Rozporządzenie ma zastosowanie wyłącznie do nawozów mineralnych zawierających co najmniej jeden składnik pokarmowy. Inne nawozy podlegają przepisom krajów UE.
W załączniku I do rozporządzenia wymieniono rodzaje nawozów według ich szczególnych charakterystyk. Gdy nawóz spełnia wymogi takiego określenia typu, może zostać oznaczony literami „WE”. Taki nawóz może być następnie sprzedawany i stosowany w całej UE. Oznakowanie WE stanowi gwarancję dla rolników, że nawóz zawiera minimalną ilość składników pokarmowych, a jego stosowanie jest bezpieczne.
Aby nowe określenie typu zostało dodane do wykazu w załączniku I do rozporządzenia, producent nawozu odpowiadającego danemu określeniu typu musi złożyć wniosek do właściwych władz krajowych. Ten wniosek jest kierowany do Komisji Europejskiej, która po konsultacji z krajami UE podejmuje decyzję o zatwierdzeniu lub odrzuceniu wniosku na podstawie zaleceń komitetu ustanowionego na mocy rozporządzenia.
Aby uzyskać oznakowanie WE, nawóz musi w efektywny sposób dostarczać składniki pokarmowe, nie może wywierać szkodliwego wpływu na zdrowie ludzi, zwierząt lub roślin albo na środowisko. Ponadto konieczne jest wykazanie, że zostały zastosowane odpowiednie metody pobierania próbek, analizy i testowania.
Producenci są zobowiązani do prowadzenia rejestrów umożliwiających identyfikację nawozu tak długo, jak długo nawóz jest w obrocie i przez okres dwóch lat po wstrzymaniu dostaw przez producenta.
Na opakowaniach, etykietach i towarzyszącej dokumentacji konieczne jest podanie określonych podstawowych informacji, takich jak dane kontaktowe producenta i główne właściwości nawozu.
W przypadku nawozów nieorganicznych z podstawowymi* i drugorzędnymi* składnikami pokarmowymi, nawozów nieorganicznych* z mikroskładnikami pokarmowymi* oraz nawozów o wysokiej zawartości azotu na bazie azotanu amonu mają zastosowanie specjalne przepisy.
Dodano niektóre typy produktów dla środków wapnujących (środków neutralizujących gleby kwasowe) i dodatków do nawozów agronomicznych, a także inhibitorów (takich jak inhibitory azotu – środki spowalniające nitryfikację* lub jej zapobiegające).

OD KIEDY NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE MA ZASTOSOWANIE?

Rozporządzenie ma zastosowanie od 11 grudnia 2003 r., z wyjątkiem art. 8 i art. 26 ust. 3, które dotyczą aspektów związanych z identyfikowalnością i mają zastosowanie od 11 czerwca 2005 r.

KONTEKST

W marcu 2016 r. Komisja przyjęła wniosek w celu uproszczenia istniejącego prawodawstwa, usprawnienia działania unijnego rynku nawozów i objęcia przepisami produktów, w przypadku których nie ma zharmonizowanego ustawodawstwa, tj. nawozów regulowanych przepisami krajów UE. W ramach przygotowań do tej inicjatywy Komisja przeprowadziła różne badania dotyczące m.in. składników nawozów i biostymulatorów roślin.

Więcej informacji:

Sekcja Określone substancje chemiczne na stronie internetowej Komisji Europejskiej.

* KLUCZOWE POJĘCIA

Podstawowy składnik pokarmowy: obejmuje wyłącznie pierwiastki: azot, fosfor i potas.

Drugorzędny składnik pokarmowy: obejmuje pierwiastki: wapń, magnez, sód i siarka.

Nawóz nieorganiczny: oznacza nawóz, którego deklarowane składniki pokarmowe występują w formie minerałów uzyskanych na drodze wydobycia albo fizycznych i/lub chemicznych procesów przemysłowych.

Mikroskładniki pokarmowe: obejmują pierwiastki: bor, kobalt, miedź, żelazo, mangan, molibden i cynk, niezbędne dla wzrostu roślin w ilościach niewielkich w porównaniu z podstawowymi i drugorzędnymi składnikami pokarmowymi.

Nitryfikacja: naturalny proces zachodzący w środowisku, w którym wyspecjalizowane bakterie przekształcają amoniak zawarty w glebie na azotyny i azotany.

GŁÓWNY DOKUMENT

Rozporządzenie (WE) nr 2003/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. w sprawie nawozów (Dz.U. L 304 z 21.11.2003, s. 1–194)

Kolejne zmiany do rozporządzenia (WE) nr 2003/2003 zostały włączone do tekstu podstawowego. Niniejszy tekst skonsolidowany ma jedynie wartość dokumentalną.

Ostatnia aktualizacja: 12.09.2016