Określanie wartości odżywczej (do 2014 r.)

Określanie wartości odżywczej jest ujednolicone na terenie całej Unii Europejskiej. Nie jest obowiązkowe, ale nabiera takiego charakteru, jeśli oświadczenie żywieniowe zostaje zamieszczone na etykiecie lub w reklamie.

AKT

Dyrektywa Rady 90/496/EWG z dnia 24 września 1990 r. w sprawie oznaczania wartości odżywczej środków spożywczych [Zob. akt(-y) zmieniający(-e)].

STRESZCZENIE

Niniejsza dyrektywa odnosi się do określania wartości odżywczej * środków spożywczych dostarczanych konsumentowi końcowemu oraz zakładów żywienia zbiorowego (jak restauracje, szpitale, stołówki itd.).

Dyrektywa nie ma zastosowania do naturalnych wód mineralnych ani do pozostałych wód przeznaczonych do spożycia przez ludzi czy suplementów żywnościowych.

Określanie wartości odżywczej nie jest obowiązkowe, ale nabiera takiego charakteru, jeśli oświadczenie żywieniowe zostaje zamieszczone na etykiecie, w prezentacji lub w reklamie.

Dopuszczalne są jedynie oświadczenia żywieniowe dotyczące wartości energetycznej, składników pokarmowych (białko, węglowodany, tłuszcze, błonnik pokarmowy, sód, witaminy i minerały wymienione w załączniku do dyrektywy) i substancji należących do jednej z kategorii tych składników pokarmowych lub które są ich komponentami.

Informacje znajdujące się na etykiecie wartości odżywczej należą do 1 lub 2 grupy w zależności od porządku podanego poniżej:

• Grupa 1:
• Grupa 2:

Kiedy oświadczenie żywieniowe dotyczy cukrów, nasyconych kwasów tłuszczowych, błonnika pokarmowego czy sodu, należy podać informacje z grupy 2.

Informacja o wartości energetycznej oraz o zawartości składników pokarmowych musi być przedstawiona w postaci numerycznej wraz z odpowiednimi jednostkami pomiarowymi. Podawane są informacje dla 100 g lub 100 ml. Oprócz tego mogą być one wyrażone dla opakowania lub porcji. Te dotyczące witamin i soli mineralnych muszą być wyrażane w procentach zalecanej dziennej dawki (ZDD), która może także zostać przedstawiona w postaci wykresu.

Określanie wartości odżywczej może zawierać także informacje na temat zawartości skrobi, alkoholi polihydroksylowych, mononienasyconych kwasów tłuszczowych, wielonienasyconych kwasów tłuszczowych, cholesterolu oraz soli mineralnych lub witamin wymienionych w załączniku do dyrektywy.

Wszystkie te informacje muszą być zebrane w jednym dobrze widocznym miejscu, wyraźną i niezmywalną czcionką i w języku łatwo zrozumiałym dla kupującego. Państwa członkowskie powstrzymują się przed wprowadzaniem bardziej szczegółowych specyfikacji dotyczących określania wartości odżywczej niż przedstawione w niniejszej dyrektywie.

Jeśli chodzi o środki spożywcze oferowane do sprzedaży konsumentowi końcowemu lub zakładom żywienia zbiorowego bez paczkowania lub gdy środki spożywcze są pakowane w miejscach sprzedaży, wówczas informacje dotyczące wartości odżywczej oraz zasady, na jakich są one dostarczane, mogą zostać ustalone na mocy przepisów krajowych, aż do czasu ewentualnego przyjęcia rozwiązań wspólnotowych zgodnie z procedurą przewidzianą w dyrektywie.

Komitologia

Komisję wspiera Stały Komitet ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt.

Kontekst

Od dnia 13 grudnia 2014 r. niniejsza dyrektywa zostanie zastąpiona rozporządzeniem (UE) nr 1169/2011 w sprawie przekazywania konsumentom informacji na temat żywności. Rozporządzenie łączy niniejszą dyrektywę z dyrektywą nr 2000/13/CE w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich w zakresie etykietowania, prezentacji i reklamy środków spożywczych.

Nowe wymagania, mające na celu poprawę poziomu informacji oraz ochrony konsumentów europejskich, przewidują obowiązek włączania informacji o wartości odżywczej do etykiety danego środka spożywczego. Informacja o wartości odżywczej obejmuje następujące elementy:

• wartość energetyczną,
• ilość niektórych składników, jak tłuszcze, kwasy tłuszczowe nasycone, węglowodany, a także specjalną odnotację dotyczącą cukrów oraz soli.

Ostatnia aktualizacja: 02.02.2012