Wzajemne uznawanie w ramach jednolitego rynku UE

STRESZCZENIE DOKUMENTU:

COM(1999) 299 final — wzajemne uznawanie w ramach jednolitego rynku

STRESZCZENIE

JAKIE SĄ CELE NINIEJSZEGO KOMUNIKATU?

Niniejszy komunikat wyjaśnia znaczenie wzajemnego uznawania, które jest jednym z głównych założeń jednolitego rynku. Wzajemne uznawanie umożliwia swobodny przepływ towarów i usług w całej UE bez potrzeby harmonizacji z prawodawstwem poszczególnych krajów UE. Komunikat identyfikuje problemy związane z jego stosowaniem i potencjalne rozwiązania.

KLUCZOWE ZAGADNIENIA

—	Zasada wzajemnego uznawania oznacza, że dowolny produkt sprzedawany zgodnie z prawem w jednym kraju UE może być sprzedawany w innym kraju UE, nawet jeśli nie spełnia wszystkich przepisów technicznych takiego kraju, za wyjątkiem ściśle określonych okoliczności.

—

W komunikacie podkreślono następujące problemy:

—	brak rzetelnych informacji dotyczących stosowania zasady wzajemnego uznawania,

—	koszty i opóźnienia spowodowane niewystarczającą organizacją wewnętrzną w niektórych organach administracji krajowej,

—	niechęć ze strony urzędników do zatwierdzania nieznanego im produktu, któremu towarzyszą świadectwa w nieznanym im języku.

—	Niektóre produkty, zwłaszcza te bardziej złożone, muszą spełniać określone krajowe wymogi w zakresie zdrowia, bezpieczeństwa i ochrony konsumenta. Zdarza się to najczęściej w sektorze spożywczym, elektrycznym, pojazdowym, metali szlachetnych, budowlanym i chemicznym.

—	Usługi w obszarach takich jak komunikacja handlowa, budownictwo, patenty i ochrona są często oceniane na podstawie kryterium „interesu ogólnego” społeczeństwa danego kraju.

—

W komunikacie zawarto zalecenia podjęcia następujących środków:

—	wzmożony monitoring poprzez dwuletnie sprawozdania oceniające Komisji Europejskiej wraz z analizą gospodarczą stosowania zasady wzajemnego uznawania. Takie działania mogą pomóc w określeniu obszarów wymagających pełnej harmonizacji,

—	ewentualne działania prawne przeciwko rządom UE, które nie wdrażają zasady wzajemnego uznawania,

—	bardziej wyczerpujące informacje na temat zasady wzajemnego uznawania przeznaczone dla kluczowych graczy, takich jak krajowe i regionalne organy administracji, przedsiębiorcy, prawnicy oraz zrzeszenia zawodowe,

—	szkolenia dla władz krajowych i przedstawicieli organizacji zawodowych z kluczowych sektorów, z jednoczesnym prowadzeniem seminariów na poziomie krajowym, regionalnym i lokalnym,

—	skuteczniejsze metody rozwiązywania problemów poprzez ograniczenie czasu rozpatrywania poszczególnych skarg.

—

Kraje UE mają do odegrania ważną rolę poprzez:

—	włączenie zasady wzajemnego uznawania do prawa krajowego,

—	odpowiadania bez zbędnej zwłoki na wnioski o stosowanie zasady wzajemnego uznawania,

—	wzmacnianie współpracy pomiędzy departamentami rządowymi,

—	lepsze wykorzystywanie krajowych punktów kontaktowych.

—	Umowy o wzajemnym uznawaniu propagują handel towarami pomiędzy UE a kluczowymi rynkami, takimi jak Australia, Kanada, Izrael, Japonia, Nowa Zelandia czy USA.

—	Rozporządzenie (WE) nr 764/2008 ustanawia przepisy i procedury, które muszą być stosowane przez władze krajowe, jeśli te chcą odrzucić wniosek o zastosowanie zasady wzajemnego uznawania lub zastosować dodatkowe warunki.

KONTEKST

Wzajemne uznawanie

AKT

Komunikat Komisji do Rady i Parlamentu Europejskiego w sprawie wzajemnego uznawania w kontekście dalszych prac planu działania na rzecz jednolitego rynku (COM(1999) 299 final z dnia 16 czerwca 1999 r.)

AKTY POWIĄZANE

Rezolucja Rady z dnia 24 czerwca 1999 r. dotycząca zarządzania porozumieniami o wzajemnym uznawaniu (Dz.U. C 190 z 7.7.1999, s. 2)

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 764/2008 z dnia 9 lipca 2008 r. ustanawiające procedury dotyczące stosowania niektórych krajowych przepisów technicznych do produktów wprowadzonych legalnie do obrotu w innym państwie członkowskim oraz uchylające decyzję nr 3052/95/WE (Dz.U. L 218 z 13.8.2008, s. 21–29)

Ostatnia aktualizacja: 04.01.2016