Prawo właściwe dla zobowiązań pozaumownych

STRESZCZENIE DOKUMENTU:

Rozporządzenie (WE) nr 864/2007 — dotyczące prawa właściwego dla zobowiązań pozaumownych (Rzym II)

STRESZCZENIE

JAKIE SĄ CELE NINIEJSZEGO ROZPORZĄDZENIA?

—

Zwiększa pewność prawną właściwą dla zobowiązań pozaumownych, w szczególności w odniesieniu do czynów niedozwolonych (naruszenia prawa cywilnego) i odpowiedzialności cywilnej.

—

Zapewnia również odpowiednią równowagę między interesami osoby, której przypisuje się odpowiedzialność i poszkodowanego.

—

Prawo wskazane przez niniejsze rozporządzenie stosuje się bez względu na to, czy jest ono prawem kraju UE.

—

Rozporządzenie to ma zastosowanie do wszystkich krajów UE z wyjątkiem Danii.

KLUCZOWE ZAGADNIENIA

Rozporządzenie nie zastępuje krajowych przepisów prawa materialnego (tj. przepisów określających prawa i obowiązki) w zakresie zobowiązań pozaumownych; określa jedynie, które przepisy prawa materialnego mają zastosowanie.

Prawem właściwym dla zobowiązań pozaumownych wynikających z czynu niedozwolonego jest:

1.

prawo kraju, w którym powstała szkoda; lub

2.

prawo kraju, w którym obie strony głównie zamieszkiwały lub prowadziły działalność gospodarczą w momencie wystąpienia szkody; lub

3.

jeżeli sprawa pozostaje w znacznie ściślejszym związku z prawem innego kraju, prawo tego kraju.

Rozporządzenie pozwala również stronom, pod pewnymi warunkami, na wybór, za obopólną zgodą, prawa właściwego dla zobowiązań pozaumownych.

Zakres prawa właściwego

Prawu właściwemu dla zobowiązań pozaumownych podlegają w szczególności:

—

podstawa i zakres odpowiedzialności, w tym oznaczenie osób, które mogą być pociągnięte do odpowiedzialności za swoje czyny;

—

przesłanki zwolnienia z odpowiedzialności, jej ograniczenia i współodpowiedzialność;

—

istnienie, charakter i ocena szkody lub dochodzonego sposobu jej naprawienia;

—

środki, które sąd może podjąć w celu zapobieżenia naruszeniu lub szkodzie lub w celu zapewnienia naprawienia szkody;

—

sposoby wygaśnięcia zobowiązania, przedawnienie i terminy zawite,

—

kwestia zbywalności roszczenia o naprawienie szkody, w tym dopuszczalności jego dziedziczenia;

—

osoby uprawnione do odszkodowania za szkody poniesione osobiście,

—

odpowiedzialność za czyny innych osób.

Istnieją przepisy szczególne dla określonych zobowiązań pozaumownych, np. dotyczące odpowiedzialności za produkt i własność intelektualną. Niektóre zobowiązania pozaumowne są wykluczone z zakresu rozporządzenia. Należą do nich:

—

sprawy podatkowe, celne i administracyjne;

—

odpowiedzialność państwa;

—

zobowiązania pozaumowne wynikające m.in. z małżeńskich ustrojów majątkowych, stosunków rodzinnych, ze szkód jądrowych lub z naruszenia prawa do prywatności i innych dóbr osobistych, w tym zniesławienia.

OD KIEDY NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE MA ZASTOSOWANIE?

Od 11 stycznia 2009 r., z wyjątkiem art. 29 (11 lipca 2008 r.).

KONTEKST

Oprócz tego rozporządzenia (Rzym II):

—

rozporządzenie Rzym I (rozporządzenie (WE) nr 593/2008) określa zasady ustalania prawa właściwego dla zobowiązań umownych w sprawach cywilnych i handlowych oraz

—

rozporządzenie Rzym III (rozporządzenie (UE) nr 1259/2010) określa zasady ustalania prawa właściwego dla rozwodów i separacji prawnej.

Zob. również:

—

Zobowiązania umowne i pozaumowne.

AKT

Rozporządzenie (WE) nr 864/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lipca 2007 r. dotyczące prawa właściwego dla zobowiązań pozaumownych (Rzym II) (Dz.U. L 199 z 31.7.2007, s. 40–49)

AKTY POWIĄZANE

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 593/2008 z dnia 17 czerwca 2008 r. w sprawie prawa właściwego dla zobowiązań umownych (Rzym I) (Dz.U. L 177 z 4.7.2008, s. 6–16). Zob. tekst skonsolidowany.

Ostatnia aktualizacja: 26.10.2015