Przyjmowanie i pobyt obywateli państw trzecich w celu prowadzenia badań naukowych

STRESZCZENIE DOKUMENTU:

Dyrektywa 2005/71/WE w sprawie szczególnej procedury przyjmowania obywateli państw trzecich w celu prowadzenia badań naukowych

JAKI JEST CEL NINIEJSZEJ DYREKTYWY?

• Celem niniejszej dyrektywy jest wprowadzenie specjalnej procedury dotyczącej wjazdu i pobytu obywateli państw trzecich w celu prowadzenia badań naukowych na terenie UE przez okres dłuższy niż trzy miesiące.
• Procedura określa zatwierdzone instytucje badawcze jako kluczowe podmioty procedury imigracyjnej, ponieważ odgrywają one decydującą rolę w ocenie tematycznej kandydata i jego projektu badawczego.

KLUCZOWE ZAGADNIENIA

Dyrektywa ma zastosowanie do obywateli państw trzecich i nie narusza korzystniejszych przepisów wynikających z umów dwustronnych lub wielostronnych zawartych między UE lub między UE i jej krajami członkowskimi, a jednym lub kilkoma państwami trzecimi.

Niniejsze rozporządzenie nie ma zastosowania do:

• osób ubiegających się o azyl lub ochronę uzupełniającą w ramach programów ochrony tymczasowej,
• doktorantów prowadzących badania naukowe jako studenci (w rozumieniu dyrektywy 2004/114/WE w sprawie warunków wjazdu i pobytu obywateli państw trzecich w ramach studiów, wymiany młodzieży szkolnej, szkoleń bez wynagrodzenia lub wolontariatu),
• obywateli państw trzecich, których wydalenie zostało wstrzymane z powodów faktycznych lub prawnych,
• naukowców oddelegowanych przez instytucję badawczą do innej instytucji badawczej w innym kraju UE.

Instytucje badawcze

Każda instytucja badawcza chcąca przyjąć naukowca musi wcześniej zostać zatwierdzona przez kraj UE, w którym się mieści. Zatwierdzenie instytucji badawczej jest zwykle ważne przez okres przynajmniej pięciu lat. Każdego roku każdy kraj UE publikuje listę zatwierdzonych instytucji badawczych.

Instytucja badawcza podpisuje z naukowcem wiążącą prawnie „umowę o przyjęciu”. Nakłada ona następujące wymogi:

• naukowiec zobowiązuje się zrealizować projekt badawczy,
• instytucja wyraża zgodę na przyjęcie naukowca na podstawie dokumentu pobytowego wydanego naukowcowi.

Przyjmowanie naukowców

Kraje UE muszą przyjąć naukowców, którzy:

• przedkładają paszport lub odpowiednie dokumenty podróży,
• przedkładają umowę o przyjęciu podpisaną z instytucją badawczą,
• przedkładają oświadczenie o odpowiedzialności finansowej wydane przez instytucję badawczą,
• nie są uznawani za stanowiących zagrożenie dla porządku publicznego, bezpieczeństwa publicznego lub zdrowia publicznego.

Kraje UE wydają dokument pobytowy na okres nie krótszy niż rok i corocznie przedłużają jego ważność. Jeśli projekt badawczy jest zaplanowany na okres krótszy niż rok, dokument pobytowy jest wydawany na czas trwania projektu. Dokument pobytowy z jednakowym okresem ważności może zostać wydany członkom rodziny naukowca.

Osoby posiadające dokument pobytowy są uprawnione do traktowania na równi z obywatelami danego państwa w zakresie:

• uznawania dyplomów, świadectw i innych kwalifikacji zawodowych,
• warunków pracy, w tym płacy i warunków zwolnienia,
• zabezpieczenia społecznego zgodnie z definicją zawartą w przepisach krajowych,
• korzyści podatkowych,
• dostępu do towarów i usług oraz zaopatrzenia w towary i usługi powszechnie dostępne.

Procedura

Kraje UE określają, czy wnioski o wydanie dokumentu pobytowego mają być składane przez naukowca czy przez zainteresowaną instytucję badawczą.

Wnioski należy składać w kraju zamieszkania naukowca za pośrednictwem organów dyplomatycznych lub konsularnych kraju UE, w którym badania mają być realizowane.

Kraje UE mogą także zapewnić w ustawodawstwie krajowym możliwość składania wniosków przez wnioskodawców z terytorium kraju zamieszkania.

Uchylenie

Dyrektywa (UE) 2016/801 uchyla i zastępuje dyrektywę 2005/71/WE z dniem 24 maja 2018 r.

OD KIEDY NINIEJSZA DYREKTYWA MA ZASTOSOWANIE?

Dyrektywa ma zastosowanie od 23 listopada 2005 r. Kraje UE miały obowiązek wdrożenia jej przepisów do prawa krajowego do 12 października 2007 r.

KONTEKST

Mobilność naukowców jest kluczowym elementem nabywania nowej wiedzy i dzielenia się nią. Uproszczenie procedur wjazdu i pobytu naukowców z krajów spoza UE może pomóc w osiągnięciu tego celu.

Więcej informacji:

• „Studia, badania naukowe lub szkolenia” na stronie internetowej Komisji Europejskiej

AKT

Dyrektywa Rady 2005/71/WE z dnia 12 października 2005 r. w sprawie szczególnej procedury przyjmowania obywateli państw trzecich w celu prowadzenia badań naukowych (Dz.U. L 289 z 3.11.2005, s. 15–22)

AKTY POWIĄZANE

Dyrektywa Rady 2004/114/WE z dnia 13 grudnia 2004 r. w sprawie warunków przyjmowania obywateli państw trzecich w celu odbywania studiów, udziału w wymianie młodzieży szkolnej, szkoleniu bez wynagrodzenia lub wolontariacie (Dz.U. L 375 z 23.12.2004, s. 12–18)

Zalecenie Komisji z 11 marca 2005 r. w sprawie Europejskiej Karty Naukowca oraz Kodeksu postępowania przy rekrutacji pracowników naukowych (Dz.U. L 75 z 22.3.2005, s. 67–77)

Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/801 z 11 maja 2016 r. w sprawie warunków wjazdu i pobytu obywateli państw trzecich w celu prowadzenia badań naukowych, odbycia studiów, szkoleń, udziału w wolontariacie, programach wymiany młodzieży szkolnej lub projektach edukacyjnych oraz podjęcia pracy w charakterze au pair (Dz.U. L 132 z 21.5.2016, s. 21-57)

Ostatnia aktualizacja: 09.08.2016