Ramy strategiczne dla bezpieczeństwa żywnościowego w krajach rozwijających się

Komisja przedstawia nową strategię prowadzenia działań Unii Europejskiej w zakresie bezpieczeństwa żywnościowego w krajach rozwijających się. Strategia powinna umożliwić poprawę warunków życia ludności i ochronę populacji najbardziej podatnych na głód. Strategia została przedstawiona dziesięć lat po przyjęciu milenijnych celów rozwoju.

AKT

Komunikat Komisji do Rady i Parlamentu Europejskiego z dnia 31 marca 2010 r. zatytułowany „Unijne zasady ramowe dotyczące wsparcia krajów rozwijających się w zakresie wyzwań związanych z bezpieczeństwem żywnościowym” [COM(2010) 127 wersja ostateczna - nieopublikowany w Dzienniku Urzędowym].

STRESZCZENIE

Unia Europejska (UE) i jej kraje członkowskie zobowiązały się do wzmocnienia swoich działań na rzecz milenijnych celów rozwoju (MCR), w szczególności w celu wyeliminowania skrajnego ubóstwa i głodu w krajach rozwijających się.

W związku z tym Komisja przedstawia nowe ramy polityczne walki z głodem i niedożywieniem na całym świecie. Strategie rozwoju muszą uwzględniać nowe ograniczenia, szczególnie te dotyczące przyrostu ludności i wpływu zmian klimatycznych na rolnictwo.

UE musi podjąć zdecydowane działania w celu wspierania krajów najbardziej narażonych, innymi słowy, krajów, które mają największe opóźnienia w realizacji milenijnych celów rozwoju (zwłaszcza w Afryce i Azji Południowej).

Podejście wielosektorowe

Strategie bezpieczeństwa żywnościowego opierają się na czterech głównych filarach:

• dostępności żywności, która wymaga zrównoważonego łańcucha rolno-spożywczego, zwiększenia produkcji rolnej, rozwoju handlu międzynarodowego i integracji regionalnej. Kluczowe jest także wsparcie dla małych gospodarstw, ponieważ obszary wiejskie są najbardziej dotknięte niedoborami (chodzi zwłaszcza o wsparcie dotyczące zarządzania stratami po okresie zbiorów, magazynowania, użytkowania gruntów itd.),
• dostępie do żywności poprzez wspieranie zatrudnienia, wzrost dochodów i społeczne mechanizmy kompensowania dochodów, w tym w okresach kryzysowych,
• wartości odżywczej posiłków, co w szczególności dotyczy kobiet w ciąży i karmiących oraz dzieci poniżej pięciu lat. Obszar tych działań wymaga przede wszystkim prowadzenia szkoleń i edukacji oraz większego zróżnicowania produkcji rolnej,
• zapobieganiu i zarządzaniu kryzysowemu poprzez powiązanie różnych podmiotów prowadzących działalność w dziedzinie pomocy humanitarnej i rozwoju w celu realizacji strategii łączących pomoc humanitarną, odnowę i rozwój (LRRD) oraz zmniejszanie ryzyka związanego z klęskami żywiołowymi (RRC). Strategia powinna również przyczynić się do integracji regionalnej i walki z wahaniami cen (dzięki wzrostowi produkcji i stabilności zapasów żywności).

Zwiększanie skuteczności działań

Komisja przedstawia trzy sposoby poprawy współpracy na rzecz rozwoju:

• wspieranie inicjatyw krajowych i regionalnych w krajach rozwijających się, w tym w obszarach związanych z żywnością (gospodarka gruntami i zasobami wodnymi, biopaliwa itp.). Podczas opracowywania tych polityk muszą być konsultowane organizacje rolników, społeczeństwo obywatelskie, sektor prywatny i wszystkie zainteresowane strony,
• zharmonizowanie działań UE i jej państw członkowskich poprzez wyznaczenie głównego koordynatora, przyjmowanie wspólnych instrumentów i dostosowanie odpowiednich polityk (np. w sprawach rolnictwa, rybołówstwa, ochrony środowiska oraz badań naukowych). Niniejsze podejście opiera się na Konsensusie Europejskim w sprawie rozwoju, postanowieniach Deklaracji Paryskiej w sprawie skuteczności pomocy, planie działania z Akry i Wspólnotowym kodeksie postępowania w sprawie podziału pracy,
• poprawie spójności międzynarodowego systemu zarządzania, zwłaszcza poprzez wspieranie roli Komitetu ds. Bezpieczeństwa Żywnościowego na Świecie (CSA) (EN) (ES) (FR) jako organu koordynującego na poziomie światowym oraz wspieranie ściślejszej współpracy między agencjami ONZ (FAO, WFP i IFAD).

Kontekst

Niniejszy komunikat jest uzupełniony przez nową strategię w sprawie pomocy humanitarnej w zakresie żywności.

Ostatnia aktualizacja: 28.05.2010