Prawodawstwo europejskie poprawia ochronę pracowników tymczasowych poprzez zapewnienie im równego traktowania w zakresie podstawowych warunków pracy i zatrudnienia. Ustanawia ono ramy dla korzystania z pracy tymczasowej, aby skutecznie przyczynić się do tworzenia miejsc pracy i rozwoju elastycznych form zatrudnienia.

Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/104/UE z dnia 19 listopada 2008 r. w sprawie pracy tymczasowej.

Pracownicy tymczasowi są zatrudniani przez agencję pracy tymczasowej i tymczasowo oddawani do dyspozycji przedsiębiorstw użytkowników. W zakresie podstawowych warunków pracy i zatrudnienia, pracownikom tymczasowym i pracownikom zatrudnionym bezpośrednio przez przedsiębiorstwo na tym samym stanowisku przysługuje, co do zasady, równe traktowanie.

Niniejszą dyrektywę stosuje się do prywatnych i publicznych agencji pracy tymczasowej oraz przedsiębiorstw użytkowników, prowadzących działalność gospodarczą, bez względu na to, czy działają dla osiągnięcia zysku czy nie. Po przeprowadzeniu konsultacji z partnerami społecznymi państwa członkowskie mogą postanowić, że niniejszej dyrektywy nie stosuje się do umów o pracę w ramach określonych programów publicznych, w szczególności programów szkolenia zawodowego, programów integracji zawodowej lub programów przekwalifikowania zawodowego.

Zasada równego traktowania dotyczy podstawowych warunków pracy i zatrudnienia odnoszących się do:

Państwa członkowskie mogą jednakże zezwolić partnerom społecznym na określenie szczególnych warunków pracy i zatrudnienia pracowników tymczasowych.

Po przeprowadzeniu konsultacji z partnerami społecznymi państwa członkowskie mogą również zapewnić możliwość odstąpienia od zasady równości wynagrodzeń dla pracowników tymczasowych, którzy mają stałą umowę o pracę z daną agencją i otrzymują wynagrodzenie również między okresami skierowania.

Pracownicy tymczasowi muszą mieć swobodę zawierania umów o pracę z przedsiębiorstwem użytkownikiem po zakończeniu skierowania. W związku z tym muszą być na bieżąco informowani o możliwościach stałego zatrudnienia. Należy sprzyjać ich uczestnictwu w programach szkoleniowych, zarówno w agencji pracy tymczasowej jak i w przedsiębiorstwie użytkownika.

Pracownicy tymczasowi powinni uzyskiwać dostęp do udogodnień i usług zbiorowych przedsiębiorstwa użytkownika (w szczególności stołówki, opieki nad dziećmi i transportu) na tych samych warunkach, co inni pracownicy.

Organy reprezentujące pracowników ustanawia się zgodnie z progiem obliczonym na podstawie liczby pracowników w przedsiębiorstwie lub zakładzie. Pracownicy agencji są uwzględniani w tych obliczeniach w agencji pracy tymczasowej, która ich zatrudnia, w przedsiębiorstwie użytkownika, do którego są kierowani lub w obu przedsiębiorstwach.

Gdy przedsiębiorstwo użytkownik przedstawia sytuację zatrudnienia organom reprezentującym pracowników, musi przedstawiać informacje dotyczące zatrudniania pracowników tymczasowych.

Państwa członkowskie muszą ustanowić skuteczne, proporcjonalne i odstraszające sankcje w przypadku naruszenia przepisów krajowych przyjętych zgodnie z niniejszą dyrektywą. Powinny one również zapewnić istnienie procedur odwołań sądowych lub administracyjnych w przypadku naruszenia obowiązków wynikających z niniejszej dyrektywy.

Państwa członkowskie zostały zobowiązane do przeglądu ograniczeń lub zakazów dotyczących pracy tymczasowej najpóźniej do dnia 5 grudnia 2011 r. Te ograniczenia mogą być uzasadnione jedynie ogólnym interesem.

ODNIESIENIA

Akt	Wejście w życie	Termin transpozycji przez państwa członkowskie	Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej
2008/104/WE	5.12.2008	5.12.2011	Dz.U. L 327 z 5.12.2008

Sprawozdanie Komisji dla Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów dotyczące stosowania dyrektywy 2008/104/WE w sprawie pracy tymczasowej. [ COM(2014) 176 final z 21.3.2014 - nieopublikowane w Dzienniku Urzędowym].

Sprawozdanie Komisji stwierdza, że, ogólnie rzecz biorąc, dyrektywa została wdrożona i zastosowana prawidłowo, lecz jej dwojaki cel nie został jeszcze w pełni osiągnięty. W istocie, z jednej strony zakres stosowania niektórych odstępstw od zasady równego traktowania mógł w określonych przypadkach doprowadzić do tego, że stosowanie dyrektywy nie wpływa realnie na poprawę ochrony pracowników tymczasowych. Z drugiej strony przegląd ograniczeń i zakazów dotyczących korzystania z pracy tymczasowej posłużył w większości przypadków do usankcjonowania dotychczasowego stanu rzeczy, zamiast dać impuls do przeformułowania roli pracy tymczasowej na nowoczesnych, elastycznych rynkach pracy.

Komisja nadal będzie z uwagą monitorować stosowanie dyrektywy w ścisłym kontakcie z państwami członkowskimi i partnerami społecznymi, aby zagwarantować osiągnięcie wszystkich jej celów. Biorąc pod uwagę fakt, że Dyrektywa została wdrożona przez państwa członkowskie niedawno i że potrzeba więcej czasu, aby zgromadzić doświadczenia dotyczące jej stosowania, Komisja uważa, że na tym etapie zmiany nie są konieczne.