Zdrowie i bezpieczeństwo pracowników czasowych w miejscu pracy

STRESZCZENIE DOKUMENTU:

Dyrektywa Rady 91/383/EWG z dnia 25 czerwca 1991 r. uzupełniająca środki mające wspierać poprawę bezpieczeństwa i zdrowia w pracy pracowników czasowych

JAKI JEST CEL NINIEJSZEJ DYREKTYWY?

Celem niniejszej dyrektywy jest zapewnienie, by kraje UE wprowadziły przepisy wspierające bezpieczeństwo i higienę pracy pracowników zatrudnionych na podstawie umów czasowych* lub umów na czas określony* na równi z ochroną obejmującą innych pracowników.

KLUCZOWE ZAGADNIENIA

Dyrektywa Rady 89/391/EWG w sprawie bezpieczeństwa i zdrowia pracowników w równym stopniu stosuje się do pracowników czasowych*. Niniejsza dyrektywa uzupełnia ją o następujące elementy:

Informacje i szkolenia

Przed rozpoczęciem pracy pracownicy czasowi są informowani o wszelkich rodzajach ryzyka związanego z pracą, a zwłaszcza o wszelkich wymaganych szczególnych kwalifikacjach zawodowych, umiejętnościach lub nadzorze medycznym.
Każdy pracownik otrzymuje wystarczające przeszkolenie dostosowane do swojego poziomu kwalifikacji i doświadczenia.

Szczególny nadzór medyczny

Jeśli praca stanowi szczególne zagrożenie dla bezpieczeństwa lub zdrowia pracowników czasowych lub jeśli wymaga nadzoru medycznego, kraje UE mogą zakazać takiej pracy. Jeśli pracownicy wykonują takie prace, pracodawca zapewnia odpowiedni szczególny nadzór medyczny, który może być przedłużony poza czas trwania stosunku pracy danego pracownika.

Dział bezpieczeństwa i higieny pracy

Dział BHP w danej organizacji jest informowany o wyznaczeniu pracowników czasowych.

Agencje pracy

Jeśli pracownicy czasowi są przydzieleni z agencji pracy lub innego przedsiębiorstwa pośrednictwa pracy, agencja jest informowana na temat wymaganych kwalifikacji i szczególnych cech posady, a informacje te są przekazywane odpowiednim pracownikom i mogą stanowić część umowy przydzielenia.
Organizacja zatrudniająca pracownika czasowego odpowiada za bezpieczeństwo, higienę i aspekty zdrowotne dotyczące warunków pracy.

Odpowiedzialność krajów UE

Co pięć lat kraje UE składają Komisji Europejskiej sprawozdanie ze stosowania niniejszej dyrektywy, w tym spostrzeżenia pracowników i pracodawców.

OD KIEDY NINIEJSZA DYREKTYWA MA ZASTOSOWANIE?

Niniejsza dyrektywa ma zastosowanie od 15 lipca 1991 r. Kraje UE miały obowiązek wdrożenia jej przepisów do prawa krajowego do dnia 31 grudnia 1992 r.

KONTEKST

Więcej informacji:

Warunki pracy – Zdrowie i bezpieczeństwo w zatrudnieniu czasowym i na czas określony na stronie internetowej Komisji Europejskiej
Dyrektywa 91/383/EWG – stosunek pracy na czas określony lub stosunek czasowy na stronie internetowej Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa i Zdrowia w Pracy
Streszczenie dyrektywy Rady 89/391/EWG w sprawie wprowadzenia środków w celu poprawy bezpieczeństwa i zdrowia pracowników w miejscu pracy.

* KLUCZOWE POJĘCIA

Umowa czasowa: umowa zatrudnienia pomiędzy agencją pracy tymczasowej a pracownikiem mająca na celu wykonanie zadania w danej organizacji pod jej nadzorem.

Umowa na czas określony: umowa zatrudnienia zawarta bezpośrednio pomiędzy pracodawcą a pracownikiem na określony czas lub do czasu zakończenia danego zadania.

Pracownik czasowy: termin stosowany dla jasności w niniejszym streszczeniu oznaczający osobę pracującą w ramach jednego z dwóch powyższych stosunków pracy.

GŁÓWNY DOKUMENT

Dyrektywa Rady 91/383/EWG z dnia 25 czerwca 1991 r. uzupełniająca środki mające wspierać poprawę bezpieczeństwa i zdrowia w pracy pracowników pozostających w stosunku pracy na czas określony lub w czasowym stosunku pracy (Dz.U. L 206 z 29.7.1991, s. 19–21)

Kolejne zmiany do dyrektywy 91/383/EWG zostały włączone do tekstu podstawowego. Niniejszy tekst skonsolidowany ma jedynie wartość dokumentalną.

DOKUMENTY POWIĄZANE

Dyrektywa Rady 89/391/EWG z dnia 12 czerwca 1989 r. w sprawie wprowadzenia środków w celu poprawy bezpieczeństwa i zdrowia pracowników w miejscu pracy (Dz.U. L 183 z 29.6.1989, s. 1–8).

Patrz: tekst skonsolidowany.

Ostatnia aktualizacja: 01.12.2016