17.5.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 122/1

a)

tytuł I;

b)

tytuł II: art. 3, 4, 7 i 8;

c)

tytuł III: art. 12, art. 14 ust. 1 i art. 15;

d)

tytuł V:

e)

tytuł VI, z wyjątkiem art. 205 ust. 2 lit. b) i c); art. 203 stosuje się tymczasowo jedynie w zakresie, w jakim dotyczy inwestycji bezpośrednich;

f)

tytuł VII;

g)

tytuł VIII, z wyjątkiem art. 380 ust. 1, w zakresie, w jakim postanowienia tego tytułu są ograniczone celem zapewnienia tymczasowego stosowania umowy; oraz

h)

załącznik I, załącznik II, z wyjątkiem odniesień do Euratomu dotyczących infrastruktury, rozporządzeń wykonawczych i dotyczących energii jądrowej, załączniki III, VI, VIII, IX, X, XI i XII, a także protokół I do tytułu VII Pomoc finansowa oraz postanowienia dotyczące zwalczania nadużyć finansowych i kontroli oraz protokół II dotyczący wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach celnych.

17.5.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 122/2

(1)

Na podstawie art. 19 Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym zawarto porozumienie w formie wymiany listów między Unią Europejską i Islandią w sprawie dodatkowych preferencji w handlu produktami rolnymi („porozumienie”) (2). Porozumienie to zostało zatwierdzone w imieniu Unii decyzją Rady (UE) 2017/1913 (3).

(2)

W załączniku V do tego porozumienia przewidziano otwarcie rocznego bezcłowego kontyngentu taryfowego w odniesieniu do przywozu do Unii drobiu pochodzącego z Islandii.

(3)

Zgodnie z decyzją (UE) 2017/1913 porozumienie ma wejść w życie pierwszego dnia siódmego miesiąca po dniu, w którym strony powiadomiły się wzajemnie o zakończeniu wymaganych procedur wewnętrznych. Ostatniego powiadomienia dokonano w dniu 19 października 2017 r. Porozumienie ma zatem wejść w życie w dniu 1 maja 2018 r. Środki ustanowione w niniejszym rozporządzeniu powinny być stosowane od dnia wejścia w życie porozumienia.

(4)

Porozumienie określa, że kontyngent taryfowy ma być stosowany w systemie rocznym i dlatego zarządzanie nim powinno opierać się na podstawie lat kalendarzowych. Zważywszy, że porozumienie ma zastosowanie od dnia 1 maja 2018 r., roczne ilości na 2018 r. oraz następne lata powinny zostać ustalone zgodnie z załącznikiem V do porozumienia.

(5)

Komisja powinna zarządzać kontyngentem taryfowym na podstawie chronologicznego porządku dat przyjęcia zgłoszeń celnych do dopuszczenia do obrotu zgodnie z zasadami zarządzania kontyngentami taryfowymi ustanowionymi w rozporządzeniu wykonawczym Komisji (UE) 2015/2447 (4).

(6)

W porozumieniu przewidziano, że postanowienia określone w Protokole 3 do Umowy między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Republiką Islandii, zmienionym decyzją nr 2/2005 Wspólnego Komitetu UE–Islandia (5), mają zastosowanie do produktów objętych kontyngentem taryfowym.

(7)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Kodeksu Celnego,

17.5.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 122/5

(1)

Art. 17 rozporządzenia (WE) nr 470/2009 zawiera wymóg określania w drodze rozporządzenia maksymalnego limitu pozostałości („MLP”) substancji farmakologicznie czynnych przeznaczonych do stosowania w Unii w weterynaryjnych produktach leczniczych dla zwierząt, od których lub z których pozyskuje się żywność, bądź w produktach biobójczych stosowanych w produkcji zwierzęcej.

(2)

W tabeli 1 w załączniku do rozporządzenia Komisji (UE) nr 37/2010 (2) określono substancje farmakologicznie czynne i ich klasyfikację w odniesieniu do MLP w środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego.

(3)

Prolaktyna wieprzowa nie jest uwzględniona w tej tabeli.

(4)

Do EMA złożono wniosek o określenie MLP prolaktyny wieprzowej.

(5)

Na podstawie opinii wydanej przez Komitet ds. Weterynaryjnych Produktów Leczniczych EMA wydała zalecenie, zgodnie z którym określenie MLP prolaktyny wieprzowej nie jest konieczne do ochrony zdrowia ludzi.

(6)

Zgodnie z art. 5 rozporządzenia (WE) nr 470/2009 EMA powinna rozważyć zastosowanie MLP określonych dla substancji farmakologicznie czynnej w danym środku spożywczym w odniesieniu do innego środka spożywczego uzyskanego z tego samego gatunku lub MLP określonych dla substancji farmakologicznie czynnej u jednego lub większej liczby gatunków w odniesieniu do innych gatunków.

(7)

EMA uznała, że ekstrapolacja klasyfikacji „MLP nie jest wymagany” ze świń na inne gatunki w odniesieniu do prolaktyny wieprzowej nie jest obecnie właściwa ze względu na niewystarczające dane.

(8)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (UE) nr 37/2010.

(9)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Weterynaryjnych Produktów Leczniczych,

17.5.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 122/8

(1)

Art. 17 rozporządzenia (WE) nr 470/2009 zawiera wymóg określania w drodze rozporządzenia maksymalnego limitu pozostałości („MLP”) substancji farmakologicznie czynnych przeznaczonych do stosowania w Unii w weterynaryjnych produktach leczniczych dla zwierząt, od których lub z których pozyskuje się żywność, bądź w produktach biobójczych stosowanych w produkcji zwierzęcej.

(2)

W tabeli 1 w załączniku do rozporządzenia Komisji (UE) nr 37/2010 (2) określono substancje farmakologicznie czynne i ich klasyfikację w odniesieniu do MLP w środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego.

(3)

Eprinomektyna jest już wymieniona w tabeli jako substancja dopuszczona do stosowania u wszystkich przeżuwaczy, w odniesieniu do mięśni, tłuszczu, wątroby, nerek i mleka.

(4)

Do EMA złożono wniosek w sprawie rozszerzenia obecnego wpisu dotyczącego eprinomektyny na ryby.

(5)

Na podstawie opinii wydanej przez Komitet ds. Weterynaryjnych Produktów Leczniczych EMA zaleciła określenie MLP dla eprinomektyny w rybach.

(6)

Zgodnie z art. 5 rozporządzenia (WE) nr 470/2009 EMA powinna rozważyć zastosowanie MLP określonych dla substancji farmakologicznie czynnej w danym środku spożywczym w odniesieniu do innego środka spożywczego uzyskanego z tego samego gatunku lub MLP określonych dla substancji farmakologicznie czynnej u jednego lub większej liczby gatunków w odniesieniu do innych gatunków.

(7)

EMA uznała, że można dokonać ekstrapolacji wpisu dotyczącego eprinomektyny na tkanki koni i królików.

(8)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (UE) nr 37/2010.

(9)

Należy dać zainteresowanym stronom odpowiedni czas na wprowadzenie środków niezbędnych do zapewnienia zgodności z nowym MLP.

(10)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Weterynaryjnych Produktów Leczniczych,

17.5.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 122/11

(1)

W załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 1099/2009 znajduje się wykaz zatwierdzonych metod ogłuszania, związanych z nimi specyfikacji oraz specjalnych wymogów dotyczących niektórych metod.

(2)

W załączniku II do rozporządzenia (WE) nr 1099/2009 określono wymogi dotyczące rozplanowania, budowy i wyposażenia rzeźni.

(3)

W związku z wnioskiem prywatnego podmiotu gospodarczego Komisja zwróciła się do Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności („Urząd”) o wydanie opinii dotyczącej stosowania systemu niskiego ciśnienia atmosferycznego („metoda”) do ogłuszania broilerów (kurcząt utrzymywanych z przeznaczeniem na produkcję mięsa).

(4)

W opinii (2) z dnia 25 października 2017 r. Urząd stwierdził, że:

(5)

Aby umożliwić właściwym organom prowadzenie regularnych ocen zgodności z warunkami dotyczącymi metody, należy określić szczegółowe wymogi dla tej metody.

(6)

Oprócz uboju komercyjnego metoda została uznana za odpowiednią w przypadku uśmiercania kurcząt w celu zmniejszenia liczebności.

(7)

Metoda jest również odpowiednia w innych przypadkach, gdy uśmiercanie dużej liczby kurcząt jest niezbędne ze względów innych niż zdrowie publiczne, zdrowie zwierząt, dobrostan zwierząt czy kwestie środowiskowe.

(8)

Z uwagi na to, że metoda jest równoważna, pod względem dobrostanu zwierząt, co najmniej jednej z istniejących zatwierdzonych metod, należy zmienić załącznik I do rozporządzenia (WE) nr 1099/2009.

(9)

Aby umożliwić skuteczne stosowanie i monitorowanie metody, należy przestrzegać pewnych szczegółowych wymogów dotyczących rozplanowania, budowy i wyposażenia rzeźni. Z tego względu należy zmienić również załącznik II do rozporządzenia (WE) nr 1099/2009.

(10)

Należy zatem odpowiednio zmienić załączniki I i II do rozporządzenia (WE) nr 1099/2009.

(11)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

1)

w załączniku I wprowadza się następujące zmiany:

2)

w załączniku II dodaje się pkt 7 w brzmieniu:

„7.   Ogłuszanie z wykorzystaniem niskiego ciśnienia atmosferycznego

7.1.   Sprzęt do ogłuszania z wykorzystaniem niskiego ciśnienia atmosferycznego musi być zaprojektowany i wykonany w taki sposób, aby w komorze wytworzyć próżnię, co pozwoli na powolną i stopniową dekompresję przy jednoczesnej redukcji ilości dostępnego tlenu oraz utrzymanie minimalnego ciśnienia.

7.2.   System musi być wyposażony w funkcję ciągłego pomiaru, wyświetlania i rejestrowania podciśnienia bezwzględnego, czasu ekspozycji, temperatury i wilgotności oraz generowania dobrze widocznych i słyszalnych ostrzeżeń, jeżeli ciśnienie odbiega od wymaganych poziomów. Wyświetlacz urządzenia musi być dobrze widoczny dla personelu.”.

17.5.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 122/14

(1)

W dniu 8 marca 2018 r. Stany Zjednoczone Ameryki („Stany Zjednoczone”) przyjęły środki ochronne w formie podwyżki ceł na przywóz niektórych produktów ze stali i aluminium, obowiązujące od dnia 23 marca 2018 r. i na czas nieokreślony. W dniu 22 marca wejście w życie podwyżki ceł w odniesieniu do Unii Europejskiej odroczono do dnia 1 maja 2018 r.

(2)

Niezależnie od określenia tych środków przez Stany Zjednoczone środkami bezpieczeństwa, stanowią one w istocie środki ochronne. Polegają one na działaniu zaradczym, które zaburza równowagę koncesji i zobowiązań wynikających z Porozumienia Światowej Organizacji Handlu („WTO”) i ogranicza przywóz w celu ochrony przemysłu krajowego przed zagraniczną konkurencją i w trosce o rozwój handlowy przedmiotowego sektora. Wyjątki ze względów bezpieczeństwa przewidziane w Układzie ogólnym w sprawie taryf celnych i handlu z 1994 r. („GATT z 1994 r.”) nie mają zastosowania do tego rodzaju środków ochronnych ani ich nie uzasadniają i nie mają wpływu na prawo do przywrócenia równowagi zgodnie z odpowiednimi postanowieniami Porozumienia WTO.

(3)

Porozumienie WTO w sprawie środków ochronnych przewiduje prawo każdego z eksportujących państw dotkniętych środkiem ochronnym do zawieszenia stosowania koncesji lub innych zobowiązań o zasadniczo równoważnych skutkach handlowych względem członka WTO stosującego środek ochronny, pod warunkiem że nie uda się wypracować zadowalającego rozwiązania w drodze konsultacji i że Rada WTO ds. Handlu Towarami nie zgłosi sprzeciwu.

(4)

Konsultacje między Stanami Zjednoczonymi a Unią, przewidziane w art. 8 i 12.3 Porozumienia WTO w sprawie środków ochronnych, nie przyniosły zadowalającego rozwiązania (2).

(5)

Zawieszenie przez Unię zasadniczo równoważnych koncesji lub innych zobowiązań powinno wejść w życie po upływie 30 dni od powiadomienia o takim zawieszeniu Rady ds. Handlu Towarami, o ile Rada ta nie wyraziła sprzeciwu. Porozumienie WTO przewiduje wykonywanie prawa do zawieszenia: a) niezwłocznie, pod warunkiem że środek ochronny nie został wprowadzony w następstwie bezwzględnego wzrostu przywozu lub nie jest zgodny z odpowiednimi postanowieniami Porozumienia WTO, lub b) po upływie okresu trzech lat od rozpoczęcia stosowania środka ochronnego.

(6)

Komisja wykonuje prawo do zawieszenia stosowania zasadniczo równoważnych koncesji lub innych zobowiązań, aby zrównoważyć koncesje lub inne zobowiązania w stosunkach handlowych z państwami trzecimi, na podstawie art. 4 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 654/2014. Odpowiednie działania mają formę środków polityki handlowej, które mogą obejmować, między innymi, zawieszenie koncesji celnych oraz nałożenie nowych lub wyższych ceł.

(7)

Przy opracowywaniu i dokonywaniu wyboru odpowiednich środków polityki handlowej Komisja stosuje obiektywne kryteria zgodnie z art. 4 ust. 2 lit. c) oraz art. 4 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 654/2014, w tym w stosownych przypadkach uwzględnia proporcjonalność wszystkich środków, możliwości poprawy dzięki nim sytuacji sektorów przemysłu unijnego, których dotyczą środki ochronne, oraz cel, jakim jest ograniczenie do minimum negatywnych skutków gospodarczych dla Unii, w tym również w przypadku ważnych surowców.

(8)

Zgodnie z art. 9 rozporządzenia (UE) nr 654/2014 Komisja umożliwiła zainteresowanym stronom wyrażenie opinii i przedstawienie informacji dotyczących interesu gospodarczego Unii w tym zakresie (3).

(9)

Środki ochronne Stanów Zjednoczonych mogą mieć znaczne negatywne skutki gospodarcze dla dotkniętych nimi sektorów przemysłu unijnego. Środki te mogłyby znacznie ograniczyć unijny wywóz produktów stalowych i aluminiowych do Stanów Zjednoczonych. Podlegający tym środkom unijny przywóz do Stanów Zjednoczonych odpowiednich produktów ze stali i aluminium w 2017 r. miał wartość co najmniej 6,41 mld EUR (z czego 5,30 mld EUR stanowił łączny przywóz stali, a 1,11 mld EUR – łączny przywóz aluminium).

(10)

W związku z tym zawieszenie koncesji handlowych na niektóre produkty do poziomu, który odzwierciedla kwotę, jaka wynikałaby z zastosowania przez Stany Zjednoczone ceł na przywóz z Unii do Stanów Zjednoczonych produktów ze stali i aluminium, i który nie przekracza tej kwoty, stanowi odpowiednie do sytuacji zawieszenie stosowania koncesji handlowych o zasadniczo równoważnych skutkach, zgodnie z Porozumieniem WTO w sprawie środków ochronnych.

(11)

Komisja może następnie, w oddzielnym akcie wykonawczym, podjąć decyzję o wdrożeniu takiego zawieszenia stosowania koncesji handlowych, w razie potrzeby lub w zakresie, jaki uzna za niezbędny, poprzez nałożenie dodatkowych ceł na niektóre produkty pochodzące ze Stanów Zjednoczonych przywożone do Unii. Komisja powinna podjąć decyzję w sprawie zakresu stosowania, która będzie również uwzględniać wymogi dotyczące harmonogramu opisane w motywie (5), w zależności od tego, czy Stany Zjednoczone wyłączą niektóre produkty lub przedsiębiorstwa ze stosowania wobec nich środków ochronnych.

(12)

Przy uwzględnieniu wymogów dotyczących harmonogramu, opisanych w motywie (5), dodatkowe cła powinny być stosowane, w razie potrzeby lub w niezbędnym zakresie, w dwóch etapach. Na pierwszym etapie cła ad valorem w maksymalnej stawce 25 % na przywóz produktów wymienionych w załączniku I mogą być stosowane bezzwłocznie i do czasu, aż Stany Zjednoczone przestaną stosować środki ochronne w stosunku do produktów z Unii.

(13)

Całkowita kwota należności celnych ad valorem na pierwszym etapie odzwierciedla podwyżkę stawek celnych Stanów Zjednoczonych w wysokości 25 % na przywóz „wyrobów płaskich ze stali węglowej i stali stopowej” oraz „wyrobów długich ze stali węglowej i stali stopowej” (4) z Unii do Stanów Zjednoczonych (2,83 mld EUR całkowitej wartości unijnego przywozu do Stanów Zjednoczonych w 2017 r.). Są to wyroby ze stali, w stosunku do których środki ochronne Stanów Zjednoczonych nie zostały wprowadzone w następstwie bezwzględnego wzrostu przywozu.

(14)

Na drugim etapie kolejne dodatkowe cła ad valorem w maksymalnej stawce 10 %, 25 %, 35 % i 50 % na przywóz produktów wymienionych w załączniku II mogą być stosowane od dnia 23 marca 2021 r. – lub wcześniej, jeżeli przed tą datą Organ Rozstrzygania Sporów WTO wyda orzeczenie, że środki ochronne Stanów Zjednoczonych są niezgodne z odpowiednimi postanowieniami Porozumienia WTO, lub zostanie powiadomiony o orzeczeniu o tej treści – do czasu, aż środki ochronne Stanów Zjednoczonych przestaną obowiązywać.

(15)

Całkowita kwota należności celnych ad valorem na drugim etapie odzwierciedla podwyżkę stawek celnych Stanów Zjednoczonych w wysokości 10 % na przywóz produktów aluminiowych (5) oraz podwyżkę w wysokości 25 % na przywóz „rur i przewodów rurowych ze stali węglowej i stali stopowej”, „półproduktów ze stali węglowej i stali stopowej” i „produktów ze stali nierdzewnej” (6) z Unii do Stanów Zjednoczonych (3,58 mld EUR całkowitej wartości unijnego przywozu do Stanów Zjednoczonych w 2017 r., z czego 2,47 mld EUR stanowi przywóz stali, a 1,11 mld EUR – przywóz aluminium). Są to produkty, w przypadku których najwyraźniej nastąpił bezwzględny wzrost przywozu.

(16)

Środki polityki handlowej i produkty nimi objęte zostały wybrane zgodnie z kryteriami określonymi w art. 4 ust. 2 lit. c) i ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 654/2014.

(17)

Nie przekraczając wartości unijnego przywozu dotkniętego środkami ochronnymi Stanów Zjednoczonych, jak opisano w motywach 9 i 10, środki polityki handlowej są proporcjonalne do skutków środków ochronnych Stanów Zjednoczonych i nie są nadmierne. Należy również podkreślić, że początkowo objęta nimi zostanie jedynie niewielka część całkowitej dostępnej wartości, jak opisano w motywach 12 i 13.

(18)

Środki polityki handlowej powinny złagodzić negatywne skutki dla unijnego przemysłu stalowego i aluminiowego dotkniętego środkami ochronnymi Stanów Zjednoczonych.

(19)

Środki polityki handlowej powinny mieć zastosowanie do przywozu produktów pochodzących ze Stanów Zjednoczonych, od których dostaw Unia nie jest zasadniczo uzależniona. Środki polityki handlowej mogą mieć również zastosowanie w odniesieniu do przemysłu stalowego i aluminiowego. Takie podejście pozwala – na ile to możliwe – uniknąć negatywnego wpływu na różne podmioty na rynku unijnym, w tym na konsumentów.

(20)

Produkty, dla których pozwolenie na przywóz zawierające zwolnienie z cła lub jego redukcję zostało wydane przed datą wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, nie podlegają dodatkowym cłom.

(21)

Produkty, dla których importerzy mogą przedstawić dowody na to, że zostały wywiezione ze Stanów Zjednoczonych do Unii Europejskiej przed datą zastosowania dodatkowych ceł, nie podlegają dodatkowym cłom.

(22)

Niniejsze rozporządzenie pozostaje bez uszczerbku dla kwestii zgodności środków ochronnych Stanów Zjednoczonych z odpowiednimi postanowieniami Porozumienia WTO.

(23)

W świetle terminów obowiązujących w ramach WTO i z uwagi na wstępny charakter niniejszego aktu, powinien on wejść w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

(24)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Barier Handlowych ustanowionego na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/1843 (7),

a)

na pierwszym etapie dodatkowe cło ad valorem w maksymalnej stawce 25 % może być stosowane na przywóz produktów wymienionych w załączniku I od dnia 20 czerwca 2018 r.;

b)

na drugim etapie kolejne dodatkowe cło ad valorem w maksymalnej stawce 10 %, 25 %, 35 % lub 50 % może być stosowane na przywóz produktów wymienionych w załączniku II:

17.5.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 122/29

(1)

W dyrektywie 2009/48/WE określono limit migracji dla chromu (VI) w zeskrobanym materiale zabawki takim jak: farby, którymi pokryta jest zabawka, twarde i miękkie polimery, drewno, materiały włókiennicze i inne. Podstawą aktualnego limitu migracji (0,2 mg/kg) jest wirtualnie bezpieczna dawka wynosząca 0,0053 μg chromu (VI) na kilogram masy ciała na dzień, zaproponowana przez Urząd ds. Oceny Środowiskowych Zagrożeń dla Zdrowia (Office of Environmental Health Hazard Assessment, OEHHA) będący częścią Agencji Ochrony Środowiska Stanu Kalifornia (California Environmental Protection Agency) (2).

(2)

Na wniosek Komisji Europejskiej Komitet Naukowy ds. Zagrożeń dla Zdrowia i Środowiska (SCHER) ocenił w 2015 r. znaczenie działania rakotwórczego chromu (VI) w przypadku nowotworów jamy ustnej. W swojej opinii w sprawie chromu (VI) w zabawkach przyjętej w dniu 22 stycznia 2015 r. (3) SCHER poinformował o dokonanym przez siebie przeglądzie, między innymi, dokumentu technicznego stanowiącego podstawę publikacji OEHHA „Public health goal for chromium VI in drinking water” (4) oraz badania przeprowadzonego w ramach amerykańskiego Krajowego Programu Toksykologii (National Toxicology Program, NTP) (5). SCHER uznał dawkę 0,0002 μg chromu (VI) na kilogram masy ciała na dzień, która według OEHHA oznacza jedno dodatkowe wystąpienie nowotworu na milion, za odpowiednią wirtualnie bezpieczną dawkę.

(3)

W związku z faktem, że dzieci są również narażone na chrom (VI) pochodzący ze źródeł innych niż zabawki, jako podstawę obliczeń limitu migracji dla chromu (VI) należy uwzględnić tylko określony odsetek wirtualnie bezpiecznej dawki. Maksymalna część dziennego pobrania chromu (VI) przypadająca na zabawki, według zalecenia Komitetu Naukowego ds. Toksyczności, Ekotoksyczności oraz Środowiska zawartego w jego opinii z 2004 r. (6), wynosi 10 %. Odsetek ten został w 2010 r. dwukrotnie potwierdzony przez Komitet Naukowy ds. Zagrożeń dla Zdrowia i Środowiska (7)  (8).

(4)

Ponadto w odniesieniu do chromu (VI) i innych substancji chemicznych, które są szczególnie toksyczne, w motywie 22 dyrektywy 2009/48/WE stwierdza się, że dopuszczalne wartości należy ustanowić na poziomach odpowiadających połowie wartości uznawanej za bezpieczną zgodnie z kryteriami właściwego Komitetu Naukowego, aby zapewnić obecność tylko ilości śladowych zgodnych z zasadami dobrej praktyki wytwarzania.

(5)

(6)

Zgodności z proponowanym limitem migracji nie można jednak zweryfikować za pomocą metody badania określonej w normie europejskiej EN 71-3:2013+A1:2014, do której odniesienie opublikowano w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (9). Proponowany limit migracji jest niemal sześciokrotnie niższy od najniższego stężenia, które może być w wiarygodny sposób określone liczbowo za pomocą metody badania określonej w normie i które wynosi 0,053 mg/kg.

(7)

W tej sytuacji podgrupa „Substancje chemiczne” w ramach Grupy Ekspertów ds. Bezpieczeństwa Zabawek powołanej przez Komisję (10) zaleciła na swoim posiedzeniu w dniu 14 października 2016 r. obniżenie limitu migracji dla chromu (VI) z obecnej wartości 0,2 mg/kg do 0,053 mg/kg. Podgrupa „Substancje chemiczne” zaleciła jednocześnie dokonywanie co dwa lata przeglądu dostępnych metod badania dla chromu (VI), tak aby ewentualnie określić metodę badania, która umożliwiałaby wiarygodne pomiary jeszcze mniejszych stężeń, do czasu aż taka metoda będzie obejmować limit migracji zaproponowany przez SCHER.

(8)

Europejski Komitet Normalizacyjny (CEN) prowadzi obecnie przegląd metody badania określonej w normie EN 71-3 w odniesieniu do usprawnienia wykrywania chromu (VI). Oczekuje się, że zmieniona metoda badania będzie wkrótce dostępna i umożliwi wiarygodny pomiar stężeń nie mniejszych niż 0,0025 mg/kg. Wówczas byłoby możliwe dalsze ograniczenie limitu migracji dla chromu (VI) w zeskrobanym materiale zabawki.

(9)

Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywę 2009/48/WE.

(10)

Środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Komitetu ds. Bezpieczeństwa Zabawek,

17.5.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 122/32

(1)

Na mocy art. 9 ust. 1 decyzji 2012/392/WPZiB w celu sprawowania kontroli politycznej i kierownictwa strategicznego nad EUCAP Sahel Niger Komitet Polityczny i Bezpieczeństwa (KPiB) jest upoważniony, zgodnie z art. 38 Traktatu, do podejmowania stosownych decyzji, w tym w szczególności decyzji o mianowaniu szefa misji.

(2)

W dniu 6 maja 2014 r. KPiB przyjął decyzję EUCAP Sahel Niger/2/2014 (2) w sprawie mianowania Filipa DE CEUNINCKA szefem misji EUCAP Sahel Niger na okres od dnia 6 maja 2014 r. do dnia 15 lipca 2014 r.

(3)

W dniu 22 lipca 2014 r. Rada przyjęła decyzję 2014/482/WPZiB (3) w sprawie przedłużenia mandatu misji EUCAP Sahel Niger od dnia 16 lipca 2014 r. do dnia 15 lipca 2016 r.

(4)

W dniu 24 lipca 2014 r. KPiB przyjął decyzję EUCAP Sahel Niger/3/2014 (4) w sprawie przedłużenia mandatu Filipa DE CEUNINCKA jako szefa misji EUCAP Sahel Niger na okres od dnia 16 lipca 2014 r. do dnia 15 lipca 2015 r.

(5)

W dniu 15 kwietnia 2015 r. KPiB przyjął decyzję (WPZiB) 2015/611 (5) w sprawie przedłużenia mandatu Filipa DE CEUNINCKA jako szefa misji EUCAP Sahel Niger na okres od dnia 16 lipca 2015 r. do dnia 15 lipca 2016 r.

(6)

W dniu 18 lipca 2016 r. Rada przyjęła decyzję (WPZiB) 2016/1172 (6) w sprawie przedłużenia mandatu misji EUCAP Sahel Niger na okres od dnia 16 lipca 2016 r. do dnia 15 lipca 2018 r.

(7)

W dniu 26 lipca 2016 r. KPiB przyjął decyzję (WPZiB) 2016/1632 (7) w sprawie mianowania Kirsi HENRIKSSON szefem misji EUCAP Sahel Niger na okres od dnia 1 września 2016 r. do dnia 15 lipca 2017 r.

(8)

W dniu 13 czerwca 2017 r. KPiB przyjął decyzję (WPZiB) 2017/1174 (8) w sprawie przedłużenia mandatu Kirsi HENRIKSSON jako szefa misji EUCAP Sahel Niger na okres od dnia 16 lipca 2017 r. do dnia 15 lipca 2018 r.

(9)

W dniu 25 kwietnia 2018 r. Wysoki Przedstawiciel Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa zaproponował mianowanie Franka VAN DER MUEREN szefem misji EUCAP Sahel Niger,

17.5.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 122/34

(1)

W dniach 26 stycznia 2015 r., 5 lutego 2015 r. i 23 czerwca 2015 r. Rada przyjęła decyzje (UE) 2015/116 (1), (UE) 2015/190 (2) i (UE) 2015/994 (3) w sprawie mianowania członków i zastępców członków Komitetu Regionów na okres od dnia 26 stycznia 2015 r. do dnia 25 stycznia 2020 r. W dniu 3 kwietnia 2017 r. na mocy decyzji Rady (UE) 2017/665 (4) stanowisko zastępcy członka w miejsce Florina Grigore TECĂU zajął Marius Horia ȚUȚUIANU.

(2)

W dniu 25 września 2017 r. na mocy decyzji Rady (UE) 2017/1762 (5) zwolniło się stanowisko zastępcy członka Komitetu Regionów w następstwie mianowania Mariusa Horii ȚUȚUIANU członkiem Komitetu Regionów,

—

Daniela CÎMPEAN, President of Sibiu County Council.

17.5.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 122/35

17.5.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 122/35

17.5.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 122/36

17.5.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 122/36

1.

Strona 4, załącznik sekcja A pkt 2 lit. d):

2.

Strona 4, załącznik sekcja B tytuł sekcji:

3.

Strona 4, załącznik sekcja B pkt 1 formuła wprowadzająca:

4.

Strona 5, załącznik sekcja B pkt 3: