14.2.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 41/1

(1)

Rozporządzenie (UE) nr 1380/2013 ma na celu stopniowe wyeliminowanie odrzutów we wszystkich rodzajach unijnych połowów poprzez wprowadzenie obowiązku wyładunku w odniesieniu do połowów gatunków podlegających limitom połowowym.

(2)

Zgodnie z art. 15 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 obowiązek wyładunku ma zastosowanie do połowów łososia od dnia 1 stycznia 2015 r.

(3)

Art. 15 ust. 6 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 upoważnia Komisję, w przypadku braku planów wieloletnich ustanawianych zgodnie z art. 9 tego rozporządzenia, do przyjmowania planu w zakresie odrzutów określającego szczegóły realizacji obowiązku wyładunku na początkowy okres trzech lat, który może być przedłużony na kolejne trzy lata. Te plany w zakresie odrzutów są przyjmowane na podstawie wspólnych rekomendacji opracowywanych przez państwa członkowskie w porozumieniu z odpowiednimi komitetami doradczymi.

(4)

Rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) nr 1396/2014 (2) ustanowiono plan w zakresie odrzutów dotyczący połowów łososia, śledzia, szprota i dorsza w Morzu Bałtyckim. Plan ten obejmuje m.in. wyłączenie z obowiązku wyładunku w odniesieniu do dorsza i łososia ze względu na ich wysokie wskaźniki przeżycia, jak wykazano w przypadku tych gatunków w art. 15 ust. 4 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 1380/2013. Rozporządzenie delegowane (UE) nr 1396/2014 przestaje obowiązywać z dniem 31 grudnia 2017 r.

(5)

Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1139 (3) ustanawia się wieloletni plan w odniesieniu do niektórych połowów dorsza, śledzia i szprota w Morzu Bałtyckim. Ten wieloletni plan nie obejmuje stad łososia ani ich połowów w Morzu Bałtyckim.

(6)

W przypadku braku wieloletniego planu dla stad łososia oraz ich połowów w Morzu Bałtyckim szczegóły realizacji obowiązku wyładunku po wygaśnięciu rozporządzenia delegowanego (UE) nr 1396/2014 mają zostać przyjęte w ramach nowego planu w zakresie odrzutów na podstawie wspólnych rekomendacji przedłożonych przez państwa członkowskie.

(7)

Dania, Niemcy, Estonia, Łotwa, Litwa, Polska, Finlandia i Szwecja mają bezpośredni interes w zarządzaniu połowami w regionie Morza Bałtyckiego. W dniu 31 maja 2017 r. powyższe państwa członkowskie, po zasięgnięciu opinii Regionalnego Komitetu Doradczego ds. Morza Bałtyckiego, przedstawiły Komisji wspólną rekomendację (4). Uzyskano opinie naukowe od odpowiednich organów naukowych.

(8)

We wspólnej rekomendacji sugeruje się, że wyłączenie z obowiązku wyładunku w odniesieniu do łososia złowionego za pomocą sieci pułapkowych, koszy lub więcierzy, żaków i niewodów stawnych, przewidziane w rozporządzeniu delegowanym (UE) nr 1396/2014, powinno być nadal stosowane po dniu 31 grudnia 2017 r.

(9)

Wspólna rekomendacja opiera się na dowodach naukowych wskazujących na wysoką przeżywalność, przedstawionych przez forum ds. rybołówstwa na Morzu Bałtyckim (BALTFISH) i zweryfikowanych przez Komitet Naukowo-Techniczny i Ekonomiczny ds. Rybołówstwa (STECF). STECF stwierdził, że ze względu na fakt, iż narzędzia te funkcjonują na zasadzie statycznego uwięzienia ryby wewnątrz sieci, w przeciwieństwie do oplątania lub złapania na hak, można założyć w uzasadniony sposób, że śmiertelność w przypadku tych narzędzi będzie niska.

(10)

Środki zaproponowane we wspólnej rekomendacji są zgodne z art. 15 ust. 6 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 i dlatego zgodnie z art. 18 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 należy je zawrzeć w niniejszym rozporządzeniu.

(11)

Z uwagi na to, że rozporządzenie delegowane (UE) nr 1396/2014 przestaje obowiązywać z dniem 31 grudnia 2017 r., niniejsze rozporządzenie powinno stosować się od dnia 1 stycznia 2018 r.,

1)

„Morze Bałtyckie” oznacza rejony ICES IIIb, IIIc oraz IIId, jak określono w załączniku III do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 218/2009 (5).

14.2.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 41/4

(1)

Unia musi zapewnić skuteczną ochronę integralności i właściwego funkcjonowania swojego systemu finansowego i rynku wewnętrznego przed praniem pieniędzy i finansowaniem terroryzmu. W związku z tym dyrektywa (UE) 2015/849 stanowi, że Komisja powinna wskazać państwa trzecie wysokiego ryzyka, które wykazują strategiczne braki w swoich systemach przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu, które to braki stwarzają znaczące zagrożenia dla systemu finansowego Unii.

(2)

Komisja powinna dokonywać przeglądu wykazu państw trzecich wysokiego ryzyka zawartego w rozporządzeniu delegowanym (UE) 2016/1675 (2) w odpowiednim czasie pod kątem postępów poczynionych przez te państwa trzecie wysokiego ryzyka w usuwaniu strategicznych braków w ich systemach przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu. Komisja powinna uwzględnić w swoich ocenach nowe informacje pochodzące od organizacji międzynarodowych i organów normalizacyjnych, takie jak dokumenty wydane przez Grupę Specjalną ds. Przeciwdziałania Praniu Pieniędzy (FATF). W świetle tych informacji Komisja powinna również określić dodatkowe państwa trzecie wysokiego ryzyka wykazujące strategiczne braki w swoich systemach przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu (AML/CFT).

(3)

Zgodnie z kryteriami określonymi w dyrektywie (UE) 2015/849 Komisja wzięła pod uwagę najnowsze dostępne informacje, w szczególności najnowsze publiczne oświadczenia FATF i dokument FATF pt. „Improving Global AML/CFT Compliance: ongoing process” oraz sprawozdania Grupy ds. Przeglądu Współpracy Międzynarodowej funkcjonującej w ramach FATF w odniesieniu do ryzyk stwarzanych przez poszczególne państwa trzecie zgodnie z art. 9 ust. 4 dyrektywy (UE) 2015/849.

(4)

FATF uznała Sri Lankę, Trynidad i Tobago oraz Tunezję za państwa mające strategiczne braki w swoich systemach AML/CFT, które stanowią zagrożenie dla międzynarodowego systemu finansowego; w celu usunięcia tych braków państwa te opracowały, we współpracy z FATF, plan działania.

(5)

Z uwagi na wysoki poziom integracji międzynarodowego systemu finansowego, bliskie powiązania między podmiotami gospodarczymi, dużą liczbę transakcji transgranicznych zawieranych z podmiotami z Unii i przez podmioty z Unii, a także stopień otwarcia rynku Komisja przyjmuje, że każde zagrożenie dla międzynarodowego systemu finansowego związane z praniem pieniędzy lub finansowaniem terroryzmu stanowi również zagrożenie dla unijnego systemu finansowego.

(6)

Zgodnie z najnowszymi właściwymi informacjami Komisja doszła w swojej analizie do wniosku, że za jurysdykcję państwa trzeciego mającą strategiczne braki w swoim systemie AML/CFT, które to braki stwarzają znaczące zagrożenia dla systemu finansowego Unii, należy uznać Sri Lankę, Trynidad i Tobago oraz Tunezję, zgodnie z kryteriami określonymi w art. 9 dyrektywy (UE) 2015/849. Państwa te przedstawiły jednak pisemne zobowiązanie polityczne na wysokim szczeblu do usunięcia stwierdzonych braków i opracowały wraz z FATF plan działania, który pozwoli im spełnić wymogi określone w dyrektywie (UE) 2015/849. Komisja dokona ponownej oceny statusu tych państw w świetle wywiązania się przez nie z powyższego zobowiązania.

(7)

W rozporządzeniu delegowanym (UE) 2016/1675 należy zatem wprowadzić następujące zmiany,

14.2.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 41/6

(1)

Substancja 2,2-bis(4-hydroksyfenylo)propan (CAS 0000080-05-7), powszechnie znana jako bisfenol A („BPA”), jest stosowana do produkcji niektórych materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością, np. tworzyw poliwęglanowych i żywic epoksydowych stosowanych w lakierach i powłokach. BPA może migrować do żywności z materiału lub wyrobu, z którymi ma ona styczność, w wyniku czego konsumenci tej żywności są narażeni na BPA.

(2)

Stosowanie BPA jako monomeru do produkcji materiałów i wyrobów z tworzyw sztucznych jest dopuszczone rozporządzeniem Komisji (UE) nr 10/2011 (2). Udzielenie zezwolenia jest uzależnione od limitu migracji specyficznej („SML”) wynoszącego 0,6 mg BPA na kilogram żywności (mg/kg) na podstawie wcześniejszej oceny dokonanej przez Komitet Naukowy ds. Żywności (3). Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności („Urząd”) dokonał przeglądu informacji naukowych i zaktualizował swoją opinię w sprawie BPA w latach 2006 (4), 2008 (5), 2010 (6) i 2011 (7). Zgodnie z zasadą ostrożności obowiązuje zakaz stosowania tej substancji do produkcji butelek z poliwęglanu do karmienia niemowląt.

(3)

Po opublikowaniu opinii naukowej w sprawie BPA w 2011 r. Urząd stwierdził, że ocena narażenia, która pochodzi z jego opinii z 2006 r., musi zostać zaktualizowana w świetle nowych danych i że należy również zbadać znaczenie narażenia z dietą w kontekście innych dróg narażenia. Urząd postanowił przeprowadzić pełną ponowną ocenę BPA w oparciu o najnowsze dowody naukowe. W 2012 r., zgodnie z art. 29 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady (8), Urząd zwrócił się do swojego panelu ds. materiałów pozostających w kontakcie z żywnością, enzymów, aromatów oraz substancji pomagających w przetwarzaniu (CEF) z wnioskiem o wydanie opinii naukowej na temat zagrożeń dla zdrowia publicznego związanych z obecnością BPA w żywności.

(4)

Urząd przyjął opinię w dniu 11 grudnia 2014 r. (9), po przeanalizowaniu dostępnych danych i badań naukowych opublikowanych od 2006 r. do 2012 r., jak również pewnych badań dostępnych w 2013 r. W opinii tej Urząd wprowadził zmiany średniej względnej masy nerek w dwupokoleniowym badaniu myszy jako krytyczny punkt końcowy i obliczył dawkę wyznaczającą (dolna granica przedziału ufności BMDL10) na poziomie 8 960 μg/kg masy ciała dziennie. Urząd zastosował nowe dane toksykokinetyczne, aby umożliwić dla przedmiotowej substancji dokładniejszą ekstrapolację danych ze zwierząt na ludzi, i wyznaczył odpowiednik dawki u ludzi (ang. human equivalent dose, HED) na poziomie 609 μg/kg masy ciała dziennie. HED wykorzystano jako punkt odniesienia do określenia dla BPA orientacyjnej wartości bezpieczeństwa dla zdrowia.

(5)

Aby określić orientacyjną wartość bezpieczeństwa dla zdrowia, Urząd zastosował współczynnik niepewności wynoszący 2,5 dla różnic międzygatunkowych i 10 dla różnic wewnątrzgatunkowych. Zastosował on dodatkowy czynnik wynoszący 6, aby uwzględnić niepewność co do potencjalnego wpływu zdrowotnego BPA na gruczoł mlekowy, układ rozrodczy, metabolizujący i odpornościowy oraz skutki neurobehawioralne BPA. W rezultacie zastosowano ogólny współczynnik niepewności wynoszący 150 do ustanowienia nowego tolerowanego dziennego pobrania (TDI) na poziomie 4 μg/kg masy ciała dziennie. Urząd wyznaczył jednak wspomniane TDI jako tymczasowe (t-TDI) w oczekiwaniu na spodziewane wyniki badania toksyczności przewlekłej BPA u gryzoni, przeprowadzanego przez Krajowy Program Toksykologii i Urząd ds. Żywności i Leków (NTP/FDA) w Stanach Zjednoczonych Ameryki.

(6)

Urząd zauważył, że narażenie z dietą na BPA jest niższe od tymczasowego TDI, i stwierdził, że nie istnieje zagrożenie dla zdrowia przy szacowanych poziomach narażenia. W opinii przyjętej w dniu 11 grudnia 2014 r. Urząd oszacował także żywnościowe oraz pozażywnościowe źródła narażenia. Źródła pozażywnościowe obejmują narażenie za pośrednictwem powietrza, wdychania pyłu i absorpcji poprzez skórę w wyniku kontaktu z papierem termoczułym i kosmetykami. Panel stwierdził, że centralne szacunki łącznego narażenia na BPA ze źródeł żywnościowych i pozażywnościowych dla najbardziej narażonych grup, w tym niemowląt, dzieci i nastolatków, są niższe od tymczasowego TDI i że zagrożenie dla zdrowia związane z BPA jest niskie przy szacowanych łącznych poziomach narażenia.

(7)

Po opublikowaniu przez Urząd opinii w 2014 r. należy zaktualizować obecny SML dla materiałów i wyrobów z tworzyw sztucznych w celu uwzględnienia nowego tymczasowego TDI. Przy ustalaniu SML uwzględnia się standardowe założenie dotyczące narażenia, zgodnie z którym osoba o masie ciała wynoszącej 60 kg spożywa dziennie 1 kg żywności, a całe narażenie pochodzi z materiałów przeznaczonych do kontaktu z żywnością. Art. 5 ust. 1 lit. e) rozporządzenia (WE) nr 1935/2004 stanowi, że szczegółowe limity migracji niektórych składników do żywności lub na jej powierzchnię powinny odpowiednio uwzględniać inne, ewentualne źródła narażenia na te składniki. Urząd zauważył, że narażenie na BPA ze źródeł pozażywnościowych może w znaczącej części przyczynić się do ogólnego narażenia niektórych grup ludności oraz że oprócz pozażywnościowych źródeł narażenia na BPA, główną przyczyną narażenia na BPA w przypadku kilku grup ludności są produkty mięsne i mięso niepuszkowane. W takich przypadkach, kiedy źródła inne niż materiały przeznaczone do kontaktu z żywnością mogą znacząco przyczynić się do potencjalnego ogólnego narażenia na substancję, materiałom przeznaczonym do kontaktu z żywnością nie należy przydzielać pełnego TDI; należy zatem stosować niższą wartość.

(8)

Biorąc pod uwagę standardowe założenia dotyczące stosowania współczynników alokacji dla materiałów przeznaczonych do kontaktu z żywnością, w tym fakt, że ogólne narażenie nie przekracza t-TDI, a współczynnik niepewności stosowany przy obliczaniu t-TDI wynosi 150, jak również dane zawarte w opinii Urzędu na temat źródeł BPA innych niż materiały przeznaczone do kontaktu z żywnością, współczynnik alokacji wynoszący 20 % uznaje się za właściwy przy ustalaniu SML. Zatem w celu zapewnienia, by narażenie na BPA utrzymywało się poniżej t-TDI i nie stanowiło zagrożenia dla zdrowia człowieka, należy ustanowić dla materiałów i wyrobów z tworzyw sztucznych limit migracji specyficznej wynoszący 0,05 mg BPA na kilogram żywności (mg/kg), w oparciu o t-TDI, współczynnik alokacji i założenie dotyczące narażenia.

(9)

Podczas gdy ustanowiony SML, uwzględniający wspomnianą opinię, stanowi podstawę dla ogólnego zarządzania ryzykiem stwarzanym przez BPA w materiałach przeznaczonych do kontaktu z żywnością, wciąż utrzymuje się pewien poziom niepewności, który opisano w opinii. W odniesieniu do nowych badań dotyczących immunotoksyczności rozwojowej BPA Urząd stwierdził w 2016 r. (10), że nowe dowody przedstawione w tych badaniach są kolejnym wskazaniem świadczącym o immunotoksyczności rozwojowej BPA. Uwzględniając poziom braku pewności naukowej oraz charakter potencjalnych niepożądanych skutków dla zdrowia, w tym w szczególności wpływ na rozwój, należy zastosować dalsze środki ostrożności w odniesieniu do bardziej narażonych grup ludności, zwłaszcza niemowląt i małych dzieci, w przypadku których wpływ na rozwój może być nieodwracalny i utrzymywać się przez całe życie.

(10)

Zgodnie z zasadą ostrożności, o której mowa w art. 7 rozporządzenia (WE) nr 178/2002, mogą zostać przyjęte środki tymczasowe na podstawie dostępnych odnośnych informacji, w oczekiwaniu na wyniki potrzebne do wyjaśnienia utrzymującej się niepewności naukowej oraz na dodatkową ocenę ryzyka i przegląd danego środka w odpowiednim czasie.

(11)

Komisja może przyjmować środki zapobiegawcze w odniesieniu do stosowania BPA na podstawie zasady ostrożności, która ma zastosowanie w sytuacjach, gdy występuje brak pewności naukowej, nawet jeśli ryzyko, zwłaszcza dla zdrowia ludzkiego, nie zostało jeszcze w pełni wykazane. W tym celu BPA nie powinien być stosowany do produkcji kubków lub butelek z poliwęglanu przeznaczonych dla niemowląt i małych dzieci, zgodnie z definicją zawartą w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 609/2013 (11).

(12)

Poza jego wykorzystywaniem w materiałach z tworzyw sztucznych przeznaczonych do kontaktu z żywnością, BPA jest szeroko stosowany w żywicach epoksydowych do lakierów i powłok, szczególnie do zastosowań we wnętrzu puszek na żywność. O ile szczególne środki przewidziane w art. 5 rozporządzenia (WE) nr 1935/2004 zostały przyjęte w odniesieniu do BPA w materiałach i wyrobach z tworzyw sztucznych, środki takie nie zostały przyjęte na poziomie Unii odniesieniu do BPA w lakierach i powłokach. W związku z tym zgodnie z art. 6 tego rozporządzenia państwa członkowskie mogą utrzymywać lub wprowadzać krajowe przepisy w sprawie BPA w lakierach i powłokach, pod warunkiem że środki te są zgodne z zasadami ustanowionymi w traktatach.

(13)

W związku z wprowadzeniem przez państwa członkowskie rozbieżnych środków krajowych mających zastosowanie do BPA w materiałach przeznaczonych do kontaktu z żywnością i wynikających z tego obciążeń technicznych i praktycznych zgłaszanych przez przemysł, oraz uwzględniając udział narażenia z dietą BPA z żywności puszkowanej, wskazanego w opinii Urzędu z 2014 r., a także szerokie stosowanie BPA w żywicach epoksydowych do lakierów i powłok stosowanych w puszkach na żywność, należy również ustanowić ograniczenia dla BPA używanego w lakierach i powłokach.

(14)

To samo założenie dotyczące narażenia na BPA z materiałów i wyrobów z tworzyw sztucznych dotyczy lakierów i powłok. W celu zapewnienia skutecznego funkcjonowania rynku wewnętrznego oraz zapewnienia wysokiego poziomu ochrony zdrowia ludzkiego, SML wyznaczony dla BPA z materiałów i wyrobów z tworzyw sztucznych należy również stosować do lakierów i powłok stosowanych na materiałach i wyrobach, jeżeli lakier lub powłoka zostały wytworzone z wykorzystaniem BPA. Jako że BPA może być stosowany w opakowaniach zawierających żywność dla niemowląt i małych dzieci, BPA nie powinien migrować z lakierów i powłok stosowanych ma materiałach i wyrobach przeznaczonych specjalnie do kontaktu z żywnością dla niemowląt i małych dzieci, o której mowa w rozporządzeniu (UE) nr 609/2013, tj. z preparatami do początkowego żywienia niemowląt, preparatami do dalszego żywienia niemowląt, produktami zbożowymi przetworzonymi, żywnością dla dzieci, żywnością specjalnego przeznaczenia medycznego opracowaną w celu zaspokojenia potrzeb żywieniowych niemowląt i małych dzieci lub napojami na bazie mleka i podobnymi produktami przeznaczonymi specjalnie dla małych dzieci.

(15)

W związku z ustanowieniem ograniczeń dla lakierów i powłok należy również określić zasady dotyczące weryfikacji zgodności z tymi ograniczeniami. W szczególności należy określić zasady dotyczące badania migracji i zasady dotyczące wyrażania wyników badania migracji. Należy zatem ustanowić takie zasady sprawdzania zgodności z ograniczeniami dla lakierów i powłok stosowanych na materiałach i wyrobach, jeżeli te lakiery lub powłoki zostały wytworzone z wykorzystaniem BPA.

(16)

Rozporządzenie (UE) nr 10/2011 ustanawia kompleksowe ramy służące weryfikacji zgodności materiałów z tworzyw sztucznych przeznaczonych do kontaktu z żywnością z określonymi ograniczeniami, w tym zasady dotyczące wyrażania wyników badania migracji. Ponieważ lakiery i powłoki stosowane na materiałach i wyrobach nie odznaczają się specyficznymi cechami, które wymagałyby ustanowienia odmiennych lub bardziej szczegółowych przepisów, należy rozszerzyć stosowanie zasad ustanowionych w rozporządzeniu (UE) nr 10/2011 na weryfikację zgodności lakierów i powłok stosowanych na materiałach i wyrobach z ustalonymi limitami.

(17)

Zgodnie z art. 16 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1935/2004 do materiałów i wyrobów objętych szczególnymi środkami należy dołączyć pisemną deklarację zgodności z przepisami mającymi do nich zastosowanie. W przypadku produkcji lakierowanego lub powleczonego materiału lub wyrobu odpowiedzialny podmiot działający na rynku powinien udokumentować zgodność z obowiązującymi przepisami w deklaracji zgodności, którą udostępnia swoim klientom. W celu zapewnienia, by deklaracja ta zawierała wystarczające informacje, aby umożliwić weryfikację zgodności, należy określić informacje, które deklaracja musi zawierać. Ponadto właściwe organy powinny mieć możliwość weryfikowania zgodności z obowiązującymi przepisami. Podmioty działające na rynku powinny być zatem zobowiązane do udostępniania właściwym organom odpowiedniej dokumentacji uzupełniającej, potwierdzającej deklarację zgodności.

(18)

W celu zapewnienia, by podmioty działające na rynku miały odpowiednio dużo czasu na dostosowanie procesów produkcyjnych do ograniczeń, i zmniejszenia obciążenia administracyjnego i finansowego związanego z takim dostosowaniem, należy odroczyć rozpoczęcie stosowania niniejszego rozporządzenia i zezwolić, aby materiały i wyroby, które zostały w sposób zgodny z prawem wprowadzone do obrotu przed datą rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia, pozostały w obrocie do wyczerpania zapasów.

(19)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (UE) nr 10/2011.

(20)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

1)

„limit migracji specyficznej” (SML) oznacza maksymalną dozwoloną ilość danej substancji, która uwolniła się z materiału lub wyrobu do żywności lub płynu modelowego imitującego żywność;

2)

„materiały i wyroby” oznaczają wszystkie materiały lub wyroby, które należą do jednej z kategorii określonych w art. 1 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1935/2004;

3)

„lakiery” lub „powłoki” oznaczają materiały lub wyroby składające się z co najmniej jednej niesamodzielnej warstwy wyprodukowanej z wykorzystaniem 2,2-bis(4-hydroksyfenylo)propanu („BPA”), stosowanej na materiale lub wyrobie w celu nadania mu specjalnych właściwości lub poprawy jego parametrów technicznych.

14.2.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 41/13

(1)

Komisja rozpatrzyła wniosek o zatwierdzenie zmiany specyfikacji chronionej nazwy pochodzenia „Pla i Llevant”, przesłany przez Hiszpanię zgodnie z art. 105 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013.

(2)

Komisja opublikowała wniosek o zatwierdzenie zmiany specyfikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, zgodnie z art. 97 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 (2).

(3)

Komisja nie otrzymała żadnego oświadczenia o sprzeciwie na podstawie art. 98 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013.

(4)

Należy zatem zatwierdzić zmianę specyfikacji zgodnie z art. 99 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013.

(5)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

14.2.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 41/14

(1)

Zgodnie z art. 97 ust. 2 i 3 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 wniosek Niderlandów o rejestrację nazwy „Mergelland” został sprawdzony przez Komisję, a następnie opublikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (2).

(2)

Komisja nie otrzymała żadnego oświadczenia o sprzeciwie na podstawie art. 98 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013.

(3)

Zgodnie z art. 99 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 nazwę „Mergelland” należy objąć ochroną i wpisać do rejestru, o którym mowa w art. 104 tego rozporządzenia.

(4)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

14.2.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 41/15

1.

Strona 15, załącznik – załącznik I rozdział 1 tabela kolumna pierwsza wiersz 1.7; strona 21, załącznik – załącznik I rozdział 2 pkt 2.1. tabela kolumna pierwsza wiersz 2.1.7; strona 29, załącznik – załącznik I rozdział 3 pkt 3.2. sekcja czwarta akapit pierwszy zdanie pierwsze:

2.

Strona 18, załącznik – załącznik I rozdział 1 przypis 9 pod tabelą; strona 21, załącznik – załącznik I rozdział 2 pkt 2.1. przypis 9 pod tabelą; strona 29, załącznik – załącznik I rozdział 3 pkt 3.2. tytuł sekcji czwartej:

3.

Strona 22 w Dz.U. L 322 z 7.12.2007, załącznik – załącznik I rozdział 2 pkt 2.1. sekcja „Interpretacja wyników badań” akapit szósty, w brzmieniu sprostowanym na stronie 85 w Dz.U. L 104 z 8.4.2014:

14.2.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 41/15

1.

Strona 4, załącznik pkt 2 – załącznik I rozdział 3 pkt 3.2 tytuł; strona 5, załącznik pkt 2 – załącznik I rozdział 3 pkt 3.2. sekcja czwarta akapit pierwszy zdanie pierwsze:

2.

Strona 5, załącznik pkt 2 – załącznik I rozdział 3 pkt 3.2. sekcja druga akapit trzeci:

3.

Strona 5, załącznik pkt 2 – załącznik I rozdział 3 pkt 3.2 tytuł czwartej sekcji:

14.2.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 41/16

1.

Strona 10, załącznik pkt 3 – załącznik I rozdział 3 pkt 3.2. tytuł; strona 11, załącznik pkt 3 – załącznik I rozdział 3 pkt 3.2. sekcja czwarta akapit pierwszy zdanie pierwsze:

2.

Strona 11, załącznik pkt 3 – załącznik I rozdział 3 pkt 3.2. tytuł sekcji czwartej: