9.2.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 36/1

(1)

Rozporządzenie (UE) nr 1380/2013 ma na celu stopniowe wyeliminowanie odrzutów we wszystkich rodzajach unijnych połowów poprzez wprowadzenie obowiązku wyładunku w odniesieniu do połowów gatunków podlegających limitom połowowym.

(2)

Art. 15 ust. 6 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 upoważnia Komisję do przyjęcia planów w zakresie odrzutów w drodze aktu delegowanego na okres nie dłuższy niż trzy lata, odnawialny jednokrotnie, na podstawie wspólnych rekomendacji opracowanych przez państwa członkowskie w porozumieniu z odpowiednimi komitetami doradczymi.

(3)

Rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) nr 1394/2014 (2) ustanowiono plan w zakresie odrzutów w odniesieniu do niektórych połowów pelagicznych w wodach południowo-zachodnich, w celu ułatwienia realizacji obowiązku wyładunku za pomocą pewnych mechanizmów elastyczności.

(4)

Zgodnie z art. 15 ust. 5 lit. c) ppkt (ii) w takim planie w zakresie odrzutów przewidziano między innymi pewne wyłączenia z obowiązku wyładunku wszystkich połowów z powodu nieproporcjonalnych kosztów postępowania w przypadku narzędzi połowowych, dla których niezamierzone połowy dla danego narzędzia połowowego nie stanowią więcej niż pewien ustalony w planie odsetek całkowitego rocznego połowu tym narzędziem (wyłączenia de minimis).

(5)

Zgodnie z art. 5 rozporządzenia delegowanego (UE) nr 1394/2014 plan w zakresie odrzutów wygasa w dniu 31 grudnia 2017 r.

(6)

Belgia, Francja, Niderlandy, Portugalia i Hiszpania mają bezpośredni interes w zarządzaniu rybołówstwem w wodach południowo-zachodnich. Po konsultacji z Komitetem Doradczym ds. Wód Południowo-Zachodnich i Komitetem Doradczym ds. Zasobów Pelagicznych te państwa członkowskie przedstawiły Komisji w dniu 2 czerwca 2017 r. wspólną rekomendację.

(7)

We wspólnej rekomendacji zaproponowano przedłużenie obowiązywania wyłączenia de minimis określonego w planie w zakresie odrzutów zgodnie z następującymi, zaktualizowanymi poziomami odrzutów:

(8)

W celu uzasadnienia proponowanych wyłączeń de minimis państwa członkowskie dostarczyły dowody dotyczące nieproporcjonalnych kosztów postępowania z niezamierzonymi połowami w odnośnych połowach. Dowody te zostały zweryfikowane przez Komitet Naukowo-Techniczny i Ekonomiczny ds. Rybołówstwa (STECF), który stwierdził, że wspólne rekomendacje zawierały uzasadnione argumenty dotyczące wzrostu kosztów postępowania z niezamierzonymi połowami, poparte w niektórych przypadkach jakościową oceną kosztów. W świetle powyższego oraz wobec braku odmiennych informacji naukowych należy przedłużyć wyłączenia de minimis zgodnie z udziałami procentowymi zaproponowanymi we wspólnej rekomendacji i na poziomie nieprzekraczającym wielkości dozwolonych na podstawie art. 15 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013.

(9)

W art. 2 i 4 rozporządzenia delegowanego (UE) nr 1394/2014 przewiduje się wyłączenia z uwagi na przeżywalność dotyczące sardeli, ostroboka, ostroboka peruwiańskiego i makreli, złowionych w tradycyjnym łodziowym rybołówstwie przybrzeżnym i w odniesieniu do określonego minimalnego rozmiaru odniesienia do celów ochrony w przypadku sardeli. W 2014 r. środki te zostały pozytywnie ocenione przez STECF. Komisja uważa, że dowody, na których opierała się ocena, pozostają ważne przez kolejne trzy lata. W związku z tym należy rozszerzyć stosowanie tych środków aż do roku 2020.

(10)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie delegowane (UE) nr 1394/2014.

(11)

W związku z tym, że środki określone w niniejszym rozporządzeniu mają bezpośredni wpływ na działalność gospodarczą oraz planowanie okresu połowu dla statków unijnych, niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie natychmiast po jego opublikowaniu. Ponieważ plan w zakresie odrzutów ustanowiony rozporządzeniem delegowanym (UE) nr 1394/2014 wygasa z dniem 31 grudnia 2017 r., niniejsze rozporządzenie powinno stosować się od dnia 1 stycznia 2018 r.,

1)

art. 3 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 3

Wyłączenia de minimis

Na zasadzie odstępstwa od art. 15 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 można dokonać odrzutów następujących ilości:

2)

w art. 5 akapit drugi otrzymuje brzmienie:

„Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2015 r. do dnia 31 grudnia 2020 r.”.

9.2.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 36/4

(1)

Rozporządzenie (UE) nr 1380/2013 ma na celu stopniowe wyeliminowanie odrzutów we wszystkich rodzajach unijnych połowów poprzez wprowadzenie obowiązku wyładunku w odniesieniu do połowów gatunków podlegających limitom połowowym.

(2)

Art. 15 ust. 6 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 upoważnia Komisję do przyjęcia planów w zakresie odrzutów w drodze aktu delegowanego na okres nie dłuższy niż trzy lata odnawialny jednokrotnie na podstawie wspólnych rekomendacji opracowanych przez państwa członkowskie w porozumieniu z odpowiednimi komitetami doradczymi.

(3)

W rozporządzeniu delegowanym Komisji (UE) nr 1395/2014 (2) ustanowiono plan w zakresie odrzutów dla niektórych połowów małych gatunków pelagicznych i połowów do celów przemysłowych na Morzu Północnym w celu ułatwienia realizacji obowiązku wyładunku za pomocą pewnych mechanizmów elastyczności.

(4)

Wyłączenia z obowiązku wyładunku wszystkich połowów mogą zostać określone zgodnie z art. 15 ust. 5 lit. c) rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, w przypadku gdy dowody naukowe wskazują, że zwiększenie selektywności jest bardzo trudne lub jeżeli niezamierzone połowy pociągają za sobą nieproporcjonalne koszty („wyłączenia »de minimis«”).

(5)

Belgia, Dania, Francja, Niemcy, Niderlandy, Szwecja i Zjednoczone Królestwo mają bezpośredni interes w zarządzaniu połowami w Morzu Północnym. Po konsultacji z Komitetem Doradczym ds. Morza Północnego i Komitetem Doradczym ds. Zasobów Pelagicznych te państwa członkowskie w dniu 31 maja 2017 r. przedstawiły Komisji wspólną rekomendację.

(6)

We wspólnej rekomendacji sugeruje się ustanowienie na lata 2018, 2019 i 2020 wyłączenia de minimis do maksymalnie 1 % całkowitych rocznych połowów makreli, ostroboka, śledzia i witlinka złowionych w połowach małych gatunków pelagicznych przez trawlery do połowów w toni wodnej (OTM i PTM) o długości całkowitej do 25 m, poławiające makrelę, ostroboka i śledzia w obszarach ICES IVb i c na południe od 54°N.

(7)

Państwa członkowskie przedstawiły dowody naukowe, aby wykazać, że postepowanie z niezamierzonymi połowami w ramach odnośnych połowów pociąga za sobą nieproporcjonalne koszty. Dowody te zostały zweryfikowane przez Komitet Naukowo-Techniczny i Ekonomiczny ds. Rybołówstwa (STECF). STECF stwierdził, że wyłączenie de minimis może stanowić zachętę dla zainteresowanych flot, aby dostosowały one swoje sposoby postępowania i prowadziły dalsze badania nad sposobami poprawy selektywności. W związku z tym zaproponowane wyłączenie można włączyć do rozporządzenia delegowanego (UE) nr 1395/2014.

(8)

Okres obowiązywania planu w zakresie odrzutów należy zatem przedłużyć do dnia 31 grudnia 2020 r.

(9)

W art. 2, 4 i 4a rozporządzenia delegowanego (UE) nr 1395/2014 określa się odpowiednio wyłączenie z uwagi na przeżywalność w odniesieniu do makreli i śledzia złowionych w połowach przy użyciu okrężnic, dokumentowania połowów oraz środków technicznych dotyczących połowów szprota. Środek dotyczący wyłączenia z uwagi na przeżywalność został pozytywnie oceniony przez STECF w 2014 r., a środki techniczne dotyczące połowów szprota zostały pozytywnie ocenione przez Międzynarodową Radę Badań Morza (ICES) w 2017 r. Komisja uważa, że dowody, na których opierała się ta ocena, zachowają ważność przez kolejne trzy lata. W związku z tym należy przedłużyć stosowanie środków do 2020 r.

(10)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie delegowane (UE) nr 1395/2014 i załącznik do niego.

(11)

W związku z tym, że środki określone w niniejszym rozporządzeniu mają bezpośredni wpływ na działalność gospodarczą oraz planowanie okresu połowu dla statków unijnych, niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie natychmiast po jego opublikowaniu. Zważywszy że plan w zakresie odrzutów ustanowiony rozporządzeniem delegowanym (UE) nr 1395/2014 wygasa z dniem 31 grudnia 2017 r., niniejsze rozporządzenie powinno stosować się od dnia 1 stycznia 2018 r.,

1)

tytuł art. 3 otrzymuje brzmienie: „Wyłączenie »de minimis« w latach 2015 i 2016”;

2)

dodaje się art. 3a w brzmieniu:

„Artykuł 3a

Wyłączenie »de minimis« w latach 2018, 2019 i 2020

Na zasadzie odstępstwa od art. 15 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 w latach 2018, 2019 i 2020 można odrzucić maksymalnie 1 % całkowitych rocznych połowów makreli, ostroboka, śledzia i witlinka złowionych w połowach pelagicznych przez trawlery do połowów pelagicznych o długości całkowitej do 25 metrów, wykorzystujące włoki pelagiczne (OTM/PTM) i poławiające makrelę, ostroboka i śledzia w obszarach ICES IVb i c na południe od 54°N.”;

3)

w art. 5 akapit drugi otrzymuje brzmienie:

„Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2015 r. do dnia 31 grudnia 2020 r.”;

4)

załącznik zastępuje się tekstem znajdującym się w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

9.2.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 36/8

(1)

Rozporządzenie (UE) nr 1380/2013 ma na celu stopniowe wyeliminowanie odrzutów we wszystkich rodzajach unijnych połowów poprzez wprowadzenie obowiązku wyładunku w odniesieniu do połowów gatunków podlegających limitom połowowym.

(2)

Artykuł 15 ust. 6 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 upoważnia Komisję do przyjęcia planów w zakresie odrzutów w drodze aktu delegowanego na okres nie dłuższy niż trzy lata odnawialny jednokrotnie na podstawie wspólnych rekomendacji opracowanych przez państwa członkowskie w porozumieniu z odpowiednimi komitetami doradczymi.

(3)

Rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) nr 1393/2014 (2) ustanowiono plan w zakresie odrzutów w odniesieniu do niektórych połowów pelagicznych w wodach północno-zachodnich w celu ułatwienia realizacji obowiązku wyładunku za pomocą pewnych mechanizmów elastyczności.

(4)

Belgia, Francja, Hiszpania, Irlandia, Niderlandy i Zjednoczone Królestwo mają bezpośredni interes w zarządzaniu rybołówstwem na wodach północno-zachodnich. Po konsultacji z Komitetem Doradczym ds. Wód Północno-Zachodnich i Komitetem Doradczym ds. Zasobów Pelagicznych te państwa członkowskie przedstawiły Komisji w dniu 31 maja 2017 r. wspólną rekomendację.

(5)

Wyłączenia z obowiązku wyładunku wszystkich połowów mogą zostać określone zgodnie z art. 15 ust. 5 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 w odniesieniu do gatunków, co do których dowody naukowe wykazują wysokie wskaźniki przeżycia („wyłączenia z uwagi na przeżywalność”).

(6)

We wspólnej rekomendacji sugeruje się stosowanie, pod pewnymi warunkami, wyłączenia z uwagi na przeżywalność w latach 2019 i 2020 w odniesieniu do makreli i śledzia atlantyckiego złowionych w połowach sieciami pierścieniowymi, ukierunkowanych na gatunki nieobjęte kwotami w rejonach ICES VIIe oraz VIIf. Dowody przedstawione przez państwa członkowskie, aby uzasadnić to wyłączenie, zostały zweryfikowane przez Komitet Naukowo-Techniczny i Ekonomiczny ds. Rybołówstwa (STECF). STECF stwierdził, że dowody przedstawione na poparcie proponowanego wyłączenia były podobne do dowodów uzasadniających inne wyłączenia zawarte w poprzednim planie w zakresie odrzutów i zostały już ocenione przez STECF. Wyłączenia z obowiązku wyładunku wszystkich połowów mogą ponadto zostać określone zgodnie z art. 15 ust. 5 lit. c) rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, w przypadku gdy dowody naukowe wskazują, że zwiększenie selektywności jest bardzo trudne lub postępowanie z niezamierzonymi połowami pociąga za sobą nieproporcjonalne koszty („wyłączenia »de minimis«”).

(7)

We wspólnej rekomendacji proponuje się wyłączenie de minimis maksymalnie do 6 % w 2018 r. i 5 % w 2019 r. i 2020 r. całkowitych rocznych połowów błękitka (Micromesistius poutassou) w ramach połowów przemysłowych przez trawlery pelagiczne, ukierunkowanych na ten gatunek w rejonach ICES Vb, VI i VII, połączonych z przetwarzaniem tego gatunku na statkach w celu wytworzenia bazy do surimi. Zainteresowane państwa członkowskie przedstawiły dowody w celu wykazania, że zwiększenie selektywności nie jest możliwe oraz że koszty postępowania z niezamierzonymi połowami są nieproporcjonalne. STECF dokonał przeglądu proponowanego wyłączenia i stwierdził, że jest ono wystarczająco uzasadnione. W związku z tym proponowane wyłączenie może zostać wprowadzone do rozporządzenia delegowanego (UE) nr 1393/2014.

(8)

We wspólnej rekomendacji zaproponowano zastosowanie wyłączenia de minimis maksymalnie do 6 % w 2018 r. i 5 % w 2019 r. i w 2020 r. całkowitych rocznych połowów tuńczyka białego (Thunnus alalunga) ukierunkowanych na ten gatunek, prowadzonych przy użyciu tuk pelagicznych (PTM) w rejonie ICES VII. Państwa członkowskie przedstawiły dowody wykazujące, że koszty przechowywania niechcianych połowów i postępowania z nimi na morzu i na lądzie są nieproporcjonalne. Dowody dostarczone przez państwa członkowskie zostały zweryfikowane przez STECF. W swojej ocenie STECF wspomniał o ryzyku selekcji jakościowej. W odniesieniu do tej kwestii należy zauważyć, że zgodnie z art. 19a ust. 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 850/1998 (3) zakaz odrzutów nie ma zastosowania do połowów gatunków objętych wyłączeniem z obowiązku wyładunku zgodnie z art. 15 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013. W związku z tym proponowane wyłączenie może zostać wprowadzone do rozporządzenia delegowanego (UE) nr 1393/2014.

(9)

We wspólnej rekomendacji sugeruje się ustanowienie na lata 2018, 2019 i 2020 wyłączenia de minimis maksymalnie do 1 % całkowitych rocznych połowów makreli (Scomber scombrus), ostroboka (Trachurus ssp.), śledzia atlantyckiego (Clupea harengus) i witlinka (Merlangius Merlangus) złowionych w połowach małych gatunków pelagicznych przez trawlery do połowów w toni wodnej (OTM i PTM) o długości całkowitej do 25 metrów, poławiające makrelę, ostroboka i śledzia atlantyckiego w rejonie ICES VIId. STECF zweryfikował dowody naukowe przedstawione przez państwa członkowskie w celu wsparcia proponowanego wyłączenia. STECF stwierdził, że wyłączenie de minimis może stanowić zachętę dla zainteresowanych flot, aby dostosowały one swoje sposoby postępowania i prowadziły dalsze badania nad sposobami poprawy selektywności. W związku z tym przedmiotowe wyłączenie może zostać włączone do rozporządzenia delegowanego (UE) nr 1393/2014.

(10)

Okres obowiązywania planu w zakresie odrzutów należy w związku z tym przedłużyć do dnia 31 grudnia 2020 r.

(11)

W art. 2 rozporządzenia delegowanego (UE) nr 1393/2014 określa się odpowiednio wyłączenie z uwagi na przeżywalność w odniesieniu do makreli i śledzia atlantyckiego złowionych w połowach przy użyciu okrężnic. Środek ten został pozytywnie oceniony przez STECF w 2014 r. Komisja uważa, że dowody, na których opierała się ta ocena, zachowają ważność przez kolejne trzy lata. W związku z tym należy przedłużyć stosowanie środka do 2020 r.

(12)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie delegowane (UE) nr 1393/2014 i załącznik do niego.

(13)

W związku z tym, że środki określone w niniejszym rozporządzeniu mają bezpośredni wpływ na działalność gospodarczą oraz planowanie okresu połowu statków unijnych, niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie natychmiast po jego opublikowaniu. Zważywszy że plan w zakresie odrzutów ustanowiony rozporządzeniem delegowanym (UE) nr 1393/2014 wygasa z dniem 31 grudnia 2017 r., niniejsze rozporządzenie powinno stosować się od dnia 1 stycznia 2018 r.,

1)

w art. 2 dodaje się ust. 6 w brzmieniu:

„6.   Na zasadzie odstępstwa od art. 15 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 obowiązku wyładunku nie stosuje się w latach 2019 i 2020 do połowów makreli i śledzia atlantyckiego w ukierunkowanych połowach sieciami pierścieniowymi pelagicznych gatunków nieobjętych kwotami w rejonach ICES VIIe oraz VIIf, jeżeli wymogi określone w ust. 1–5 niniejszego artykułu oraz w art. 4 niniejszego rozporządzenia są spełnione »mutatis mutandis«.”;

2)

tytuł art. 3 otrzymuje brzmienie: „Wyłączenia »de minimis« w latach 2015, 2016 i 2017”;

3)

dodaje się art. 3a w brzmieniu:

„Artykuł 3a

Wyłączenia »de minimis« w latach 2018, 2019 i 2020

W drodze odstępstwa od art. 15 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 można dokonać odrzutów następujących ilości:

4)

w art. 5 akapit drugi otrzymuje brzmienie:

„Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2015 r. do dnia 31 grudnia 2020 r.”;

5)

załącznik zastępuje się tekstem znajdującym się w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

9.2.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 36/13

(1)

W celu ochrony młodych włóczników w pkt 15 i 17 zalecenia 16-05 Międzynarodowej Komisji ds. Ochrony Tuńczyka Atlantyckiego (ICCAT) określono minimalny rozmiar włócznika poławianego w Morzu Śródziemnym. Połowów i przyłowów włócznika o wielkości poniżej tego minimalnego rozmiaru, w tym w ramach połowów sportowych i rekreacyjnych, nie należy zatrzymywać na statku rybackim, przeładowywać, transportować, składować, wyładowywać, sprzedawać, wystawiać lub oferować do sprzedaży.

(2)

Ponadto na podstawie ust. 17 zalecenia 16-05 statki prowadzące aktywne połowy włócznika muszą dokonywać odrzutów przypadkowych połowów włócznika o wielkości poniżej minimalnego rozmiaru, które przekraczają 5 % ich całkowitego połowu włócznika.

(3)

W odniesieniu do połowów sportowych i rekreacyjnych w pkt 23 i 26 zalecenia ICCAT 16-05 stanowi się, że należy zakazać połowów, zatrzymywania na statku, przeładunku i wyładunku więcej niż jednego włócznika w Morzu Śródziemnym na dany statek dziennie. Należy wprowadzić niezbędne środki w celu zapewnienia, w jak największym stopniu, uwalniania żywych osobników włócznika złowionych w Morzu Śródziemnym w trakcie połowów rekreacyjnych i sportowych, a zwłaszcza osobników młodych.

(4)

W ust. 30 zalecenia ICCAT 16-05 stanowi się, że statki, które nie są upoważnione do prowadzenia aktywnych połowów włócznika w Morzu Śródziemnym, mogą zatrzymywać połowy włócznika nieprzekraczające maksymalnego limitu przyłowu na dany statek i na daną operację połowową. Państwa członkowskie powinny ustanowić limit przyłowu w swoich rocznych planach połowowych i zgłosić go Komisji. Statki nieupoważnione do prowadzenia aktywnych połowów włócznika w Morzu Śródziemnym nie powinny zatrzymywać przyłowów włócznika w ilości przekraczającej limity określone w krajowych rocznych planach połowowych.

(5)

W celu zapewnienia spójności zalecenia ICCAT 16-05 i prawa Unii Europejskiej obowiązek wyładunku określony w art. 15 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 nie powinien mieć zastosowania do statków unijnych biorących udział w połowach włócznika w Morzu Śródziemnym.

(6)

Należy zmienić rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2015/98 (2) w celu uwzględnienia nowych przepisów odzwierciedlających warunki prowadzenia połowów ustanowione w zaleceniu ICCAT 16-05.

(7)

Zgodnie z ramami czasowymi ustanowionymi w art. 15 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie natychmiast po jego opublikowaniu,

1)

w art. 5 wprowadza się następujące zmiany:

2)

dodaje się nowy art. 5a w brzmieniu:

„Art. 5a

Włócznik w Morzu Śródziemnym

1.   Na zasadzie odstępstwa od art. 15 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 zabrania się prowadzenia ukierunkowanych połowów, zatrzymywania na burcie, przeładunku, wyładunku, transportu, składowania, wystawiania lub oferowania do sprzedaży połowów i przyłowów włócznika (Xiphias gladius), w tym pochodzących z połowów sportowych i rekreacyjnych:

2.   Niezależnie od postanowień ust. 1 statki łowcze prowadzące aktywne połowy włócznika mogą zatrzymywać na burcie, dokonywać przeładunku, przenosić, dokonywać wyładunku, transportować, składować, sprzedawać, wystawiać lub oferować do sprzedaży przypadkowe połowy włócznika wielkości mniejszej niż minimalna wielkość, pod warunkiem że takie połowy nie przekraczają 5 % masy lub liczby sztuk całkowitego połowu włócznika tych statków.

3.   Na zasadzie odstępstwa od art. 15 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 statki łowcze nieprowadzące aktywnych połowów włócznika nie zatrzymują na burcie włócznika przekraczającego dopuszczalną wielkość przyłowów, którą państwa członkowskie ustanawiają w swoich rocznych planach połowowych w odniesieniu do całkowitego połowu na burcie, wyrażonego w masie lub liczbie sztuk.

4.   Na zasadzie odstępstwa od art. 15 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 w odniesieniu do połowów sportowych i rekreacyjnych zakazuje się połowów, zatrzymywania na burcie, przeładunku i wyładunku więcej niż jednego włócznika przez dany statek dziennie. Państwa członkowskie wprowadzają niezbędne środki w celu zapewnienia i ułatwienia uwalniania żywych włóczników złowionych w ramach połowów sportowych i rekreacyjnych.”.

9.2.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 36/15

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 882/2004 określa ogólne zadania laboratoriów referencyjnych Unii Europejskiej („laboratoria referencyjne UE”) ds. żywności i pasz oraz ds. zdrowia zwierząt, a także dotyczące ich wymogi. Zgodnie z powyższym rozporządzeniem laboratoria referencyjne UE są odpowiedzialne w szczególności za przekazywanie krajowym laboratoriom referencyjnym szczegółowych danych dotyczących metod analitycznych oraz koordynację stosowania tych metod. Laboratoria referencyjne UE ds. żywności i pasz zostały wymienione w części I załącznika VII do powyższego rozporządzenia. W dziedzinie zanieczyszczeń w paszy i żywności wyznaczone zostały: laboratorium referencyjne UE ds. metali ciężkich w paszach i żywności, laboratorium referencyjne UE ds. mikotoksyn, laboratorium referencyjne UE ds. wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych (WWA) oraz laboratorium referencyjne UE ds. dioksyn i PCB w paszach i żywności.

(2)

Wspólne Centrum Badawcze (JRC) Komisji Europejskiej, które pełni obecnie funkcję laboratorium referencyjnego UE ds. metali ciężkich w paszach i żywności, laboratorium referencyjnego UE ds. wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych (WWA) oraz od 2006 r. laboratorium referencyjnego UE ds. mikotoksyn w żywności i paszy, poinformowało Dyrekcję Generalną ds. Zdrowia i Bezpieczeństwa Żywności, że od 1 stycznia 2018 r. nie będzie już pełnić funkcji tych laboratoriów referencyjnych UE.

(3)

Skuteczność kontroli urzędowych i innych działań kontrolnych w tych obszarach zależy od jakości, jednolitości i wiarygodności metod analizy i wyników analiz przeprowadzanych przez laboratoria urzędowe i nadal istnieje potrzeba propagowania jednolitej praktyki w zakresie stosowania metod analitycznych. Konieczne jest utrzymanie laboratoriów referencyjnych UE w tych dziedzinach, a w związku z tym – wyznaczenie nowych laboratoriów referencyjnych UE. Ponadto ponieważ od 2006 r. wskazano nowe priorytety w dziedzinie metali, związków azotowych, zanieczyszczeń procesowych i toksyn roślinnych, konieczne jest rozszerzenie zakresu działalności i zadań nowych laboratoriów referencyjnych UE, które mają zostać wyznaczone.

(4)

Zakres działalności i zadania obecnego laboratorium referencyjnego UE ds. metali ciężkich w paszach i żywności należy zatem rozszerzyć na wszystkie metale i związki azotu w paszach i żywności, obecnego laboratorium referencyjnego UE ds. wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych (WWA) – na wszystkie zanieczyszczenia procesowe, a obecnego laboratorium referencyjnego UE ds. mikotoksyn w żywności i paszy – na mikotoksyny i toksyny roślinne w paszach i żywności.

(5)

W związku z tym w dniu 23 stycznia 2017 r. Komisja opublikowała zaproszenie do składania wniosków w celu dokonania wyboru i wyznaczenia laboratorium referencyjnego UE w wyżej wymienionych dziedzinach. Należy wyznaczyć wybrane laboratorium Państwowy Instytut ds. Żywności Duńskiego Uniwersytetu Technicznego (Dania) jako laboratorium referencyjne UE ds. metali i związków azotu w paszy i żywności, laboratorium Państwowy Instytut ds. Żywności Duńskiego Uniwersytetu Technicznego (Dania) jako laboratorium referencyjne UE ds. zanieczyszczeń procesowych i laboratorium RIKILT (Stichting Wageningen Research) (Niderlandy) jako laboratorium referencyjne UE ds. mikotoksyn i toksyn roślinnych w paszy i żywności.

(6)

Ze względu na rosnące znaczenie trwałych chlorowanych zanieczyszczeń innych niż PCB i dioksyny, trwałych bromowanych zanieczyszczeń i trwałych fluorowanych zanieczyszczeń dla bezpieczeństwa pasz i żywności, należy również rozszerzyć zakres kompetencji laboratorium referencyjnego UE ds. dioksyn i PCB w paszach i żywności na wszystkie trwałe fluorowcowane zanieczyszczenia organiczne (TZO) w paszach i żywności. W związku z tym nazwę laboratorium referencyjnego UE ds. dioksyn i PCB w paszach i żywności należy zmienić na laboratorium referencyjne UE ds. trwałych fluorowcowanych zanieczyszczeń organicznych (TZO) w paszach i żywności, aby uwzględnić to rozszerzenie zakresu.

(7)

Należy zatem odpowiednio zmienić część I załącznika VII do rozporządzenia (WE) nr 882/2004.

(8)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

9.2.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 36/18

(1)

W odniesieniu do wścieklizny w dyrektywie Rady 92/65/EWG (2) przewidziano alternatywny dla kwarantanny system wprowadzania niektórych domowych zwierząt mięsożernych na terytorium państw członkowskich. Zgodnie z art. 16 akapit drugi tej dyrektywy system ten wymaga, aby w przypadku przywozu z niektórych państw trzecich psów, kotów i fretek sprawdzana była skuteczność szczepień tych zwierząt metodą miareczkowania przeciwciał.

(2)

Takie kontrole są również wymagane zgodnie z art. 10 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (UE) nr 576/2013 Parlamentu Europejskiego i Rady (3) w odniesieniu do przemieszczania o charakterze niehandlowym psów, kotów i fretek z niektórych państw trzecich.

(3)

Decyzją 2000/258/WE wyznaczono Agence française de sécurité sanitaire des aliments (AFSSA) w Nancy we Francji jako specjalny instytut odpowiedzialny za ustanawianie kryteriów niezbędnych do standaryzacji testów serologicznych w monitorowaniu skuteczności szczepionek przeciw wściekliźnie. Laboratorium AFSSA jest obecnie częścią Agence nationale de sécurité sanitaire de l'alimentation, de l'environnement et du travail (ANSES) we Francji.

(4)

Decyzja 2000/258/WE stanowi między innymi, że ANSES ma oceniać laboratoria w państwach trzecich ubiegające się o zgodę na przeprowadzanie testów serologicznych w celu monitorowania skuteczności szczepionek przeciwko wściekliźnie.

(5)

Właściwy organ Brazylii złożył wniosek o zatwierdzenie laboratorium „TECSA LABORATÓRIOS LTDA” w Belo Horizonte, w odniesieniu do którego agencja ANSES sporządziła i przedłożyła Komisji pozytywne sprawozdanie z oceny z datą 23 października 2017 r.

(6)

Upoważnienie przyznane w dniu 31 stycznia 2006 r. zgodnie z decyzją 2000/258/WE laboratorium „Instituto Pasteur” w São Paulo, Brazylia, zostało cofnięte zgodnie z decyzją Komisji 2010/436/UE (4) w związku z negatywnym sprawozdaniem z oceny tego laboratorium, sporządzonym przez agencję ANSES w dniu 30 września 2011 r. i przedłożonym Komisji.

(7)

Właściwy organ Brazylii złożył wniosek o ponowne zatwierdzenie laboratorium „Instituto Pasteur” w São Paulo, w odniesieniu do którego agencja ANSES sporządziła i przedłożyła Komisji pozytywne sprawozdanie z oceny z datą 23 października 2017 r.

(8)

Właściwy organ Federacji Rosyjskiej złożył wniosek o zatwierdzenie laboratoriów „NoviStem LLC” w Moskwie oraz „Instytut biotechnologii w weterynarii LLC (IBVM)” w Wolginskij, w odniesieniu do których agencja ANSES sporządziła i przedłożyła Komisji pozytywne sprawozdanie z oceny z datą 23 października 2017 r.

(9)

Laboratoria „TECSA LABORATÓRIOS LTDA” w Belo Horizonte, „Instituto Pasteur” w São Paulo, „NoviStem LLC” w Moskwie oraz „Instytut Biotechnologii w Medycynie Weterynaryjnej LLC (IBVM)” w Wolginskij należy zatem upoważnić do przeprowadzania testów serologicznych w celu monitorowania skuteczności szczepionek przeciwko wściekliźnie u psów, kotów i fretek.

(10)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

a)

b)

c)

d)

9.2.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 36/20

(1)

W decyzji wykonawczej Komisji (UE, Euratom) 2016/2366 (2) określono warunki przekazywania informacji Komisji przez państwa członkowskie w ramach systemu środków własnych.

(2)

Należy ustanowić wzory na potrzeby comiesięcznego przekazywania sprawozdań dotyczących kont A i B, aby proces ten przebiegał w sposób ustrukturyzowany. Konieczne jest wyjaśnienie, że pojęcie „kwoty odzyskane” zakłada spełnienie zobowiązań finansowych przez państwa członkowskie, aby udostępnić tradycyjne zasoby własne, a nie wyłącznie płatności otrzymane przez państwa członkowskie od podmiotów gospodarczych objętych opłatami celnymi. Kwoty odzyskane powinny zatem wyraźnie obejmować kwoty, które zostały udostępnione budżetowi Unii, ponieważ brak możliwości ich odzyskania od dłużników przypisuje się państwom członkowskim wskutek błędów administracyjnych lub braku staranności w działaniach państw członkowskich mających prowadzić do odzyskania kwot. Aby zachować jasność i przejrzystość sprawozdań, należy w nich przedstawić dodatkowe informacje.

(3)

W sprawozdaniach i ich załącznikach należy uwzględnić wszelkie kwoty wpłacone jako tradycyjne zasoby własne na rachunek Komisji zgodnie z art. 9 rozporządzenia (UE, Euratom) nr 609/2014. W celu zaksięgowania wszystkich kwot, nawet wpłaconych po upływie terminu określonego w art. 10 ust. 1 rozporządzenia (UE, Euratom) nr 609/2014, w kolejnych załącznikach do sprawozdania dotyczącego konta A należy przedstawić dodatkowe informacje.

(4)

Sprawozdanie, o którym mowa w art. 13 ust. 3 rozporządzenia (UE, Euratom) nr 609/2014, powinno zawierać wszystkie informacje niezbędne do pełnego zbadania przyczyn, które nie pozwoliły państwu członkowskiemu na udostępnienie kwot, których nieściągalność stwierdzono lub które uznaje się za nieściągalne, przekraczających 100 000 EUR, w tym działania, jakie podjęło państwo członkowskie w celu odzyskania odnośnych kwot. Sprawozdania przedłożone na podstawie decyzji wykonawczej (UE, Euratom) 2016/2366 niekiedy nie są wyczerpujące i z tego powodu odnośne państwa członkowskie proszone są o przekazanie dodatkowych informacji. Konieczne jest zatem wprowadzenie dodatkowych elementów i wyjaśnień w obowiązujących formularzach, takich jak szczegółowe informacje dotyczące powstałego długu oraz zdarzeń, które doprowadziły do ustalenia należności, a także dotyczące wzajemnej pomocy oraz płatności i procesu odzyskiwania należności.

(5)

Należy uwzględnić zmiany rozporządzenia (UE, Euratom) nr 609/2014 wprowadzone rozporządzeniem Rady (UE, Euratom) 2016/804 (3) mające zastosowanie od dnia 1 października 2016 r. w odniesieniu do możliwości zwolnienia z obowiązku udostępnienia budżetowi Unii tych kwot tradycyjnych zasobów własnych, które okażą się nieściągalne ze względu na odroczony zapis na rachunkach lub opóźnione powiadomienie o długu celnym uzasadnione dobrem postępowania karnego w sprawach mających wpływ na interesy finansowe Unii.

(6)

Konieczne jest ustanowienie okresu przejściowego, aby umożliwić państwom członkowskim dostosowanie się do zmian wprowadzonych w formularzach zgłaszania na podstawie art. 6 ust. 4 i art. 13 ust. 3 rozporządzenia (UE, Euratom) nr 609/2014.

(7)

Ze względu na przejrzystość i pewność prawa należy uchylić decyzję wykonawczą (UE, Euratom) 2016/2366,

9.2.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 36/33

(1)

W decyzji wykonawczej Komisji (UE, Euratom) 2016/2365 (2) przedstawiono ustalenia dotyczące przekazywania informacji Komisji przez państwa członkowskie w ramach systemu środków własnych.

(2)

Przypadki nadużyć i nieprawidłowości należy zgłaszać w ustrukturyzowany sposób, uwzględniając informacje na temat ryzyka. Taki sam formularz dotyczący nadużyć i nieprawidłowości jest już stosowany w celu aktualizacji uprzednio zgłoszonych przypadków. Załącznik II do decyzji wykonawczej (UE, Euratom) 2016/2365 staje się zatem nieaktualny.

(3)

Konieczne jest ustalenie okresu przejściowego, aby umożliwić państwom członkowskim dostosowanie się do zmian wprowadzonych w formularzach zgłaszania na podstawie art. 5 ust. 1 rozporządzenia (UE, Euratom) nr 608/2014.

(4)

Ze względu na przejrzystość i pewność prawa należy uchylić decyzję wykonawczą (UE, Euratom) 2016/2365,

9.2.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 36/38

9.2.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 36/38