17.6.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 155/1

(1)

Należy określić szczegółowe informacje, które firmy inwestycyjne, operatorzy rynku oraz, gdy wymaga tego dyrektywa 2014/65/UE, instytucje kredytowe powinny zgłaszać właściwym organom ich macierzystego państwa członkowskiego, jeżeli chcą świadczyć usługi inwestycyjne lub prowadzić działalność inwestycyjną, a także świadczyć usługi dodatkowe w innym państwie członkowskim, w celu ustanowienia jednolitych wymagań informacyjnych i skorzystania z możliwości świadczenia usług na całym terytorium Unii.

(2)

Zakres i treść informacji, które mają być przekazywane właściwemu organowi państwa macierzystego przez firmy inwestycyjne, instytucje kredytowe lub operatorów rynku, którzy chcą świadczyć usługi inwestycyjne lub prowadzić działalność inwestycyjną, jak również prowadzić działalność pomocniczą lub zapewniać rozwiązania ułatwiające dostęp i handel, są zróżnicowane w zależności od celu i formy praw paszportowych. Dla jasności właściwe jest zatem określenie różnych typów powiadomień paszportowych do celów niniejszego rozporządzenia.

(3)

Z tych samych powodów należy również sprecyzować informacje, które firmy inwestycyjne lub operatorzy rynku prowadzący wielostronną platformę obrotu („MTF”) lub zorganizowaną platformę obrotu („OTF”) powinni przedłożyć, kiedy chcą ułatwić, na terytorium innego państwa członkowskiego, dostęp do tych systemów i obrót w tych systemach przez użytkowników zdalnych, członków zdalnych lub uczestników zdalnych mających siedzibę w tym innym państwie członkowskim.

(4)

Właściwe organy macierzystego państwa członkowskiego i przyjmującego państwa członkowskiego powinny otrzymać zaktualizowane informacje w przypadku jakiejkolwiek zmiany szczegółowych danych w powiadomieniu paszportowym, w tym cofnięcia lub unieważnienia zezwolenia na świadczenie usług inwestycyjnych i prowadzenie działalności inwestycyjnej. Dzięki tym informacjom odnośne właściwe organy powinny być w stanie podjąć świadomą decyzję zgodną z ich kompetencjami i zakresem odpowiedzialności.

(5)

Zmiany dotyczące nazwy, adresu i danych kontaktowych firm inwestycyjnych w macierzystym państwie członkowskim uznawane są za istotne, powinny zatem być zgłoszone jako powiadomienie dotyczące zmiany szczegółowych informacji na temat oddziału lub jako powiadomienie dotyczące zmiany szczegółowych informacji na temat agenta.

(6)

Ważne jest, aby właściwe organy macierzystego i przyjmującego państwa członkowskiego współpracowały w celu wyeliminowania zagrożenia prania pieniędzy. Niniejsze rozporządzenie, a w szczególności przekazywanie programu działania firmy inwestycyjnej, powinno ułatwić właściwemu organowi przyjmującego państwa członkowskiego ocenę i nadzór adekwatności systemów i mechanizmów kontroli oddziału z siedzibą na jego terytorium, które służą zapobieganiu praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu, w tym umiejętności, wiedzy i nieskazitelnego charakteru osoby odpowiedzialnej w odniesieniu do prania pieniędzy.

(7)

Przepisy zawarte w niniejszym rozporządzeniu są ze sobą ściśle powiązane, ponieważ dotyczą powiadomień związanych z korzystaniem ze swobody świadczenia usług inwestycyjnych i prowadzenia działalności inwestycyjnej oraz z korzystaniem ze swobody przedsiębiorczości, które mają zastosowanie do firm inwestycyjnych, operatorów rynku, oraz, w przewidzianych prawem przypadkach, instytucji kredytowych. W celu zapewnienia spójności między tymi przepisami, które powinny wejść w życie w tym samym czasie, oraz w celu ułatwienia osobom podlegającym tym obowiązkom całościowego wglądu w te przepisy i łatwego dostępu do nich wskazane jest włączenie do jednego rozporządzenia wszystkich regulacyjnych standardów technicznych dotyczących zgłaszania informacji wymaganych zgodnie z przepisami tytułu II rozdział III dyrektywy 2014/65/UE.

(8)

W celu zachowania spójności oraz w celu zapewnienia sprawnego funkcjonowania rynków finansowych konieczne jest, by przepisy ustanowione w niniejszym rozporządzeniu i powiązane przepisy krajowe transponujące dyrektywę 2014/65/UE miały zastosowanie od tego samego dnia.

(9)

Podstawę niniejszego rozporządzenia stanowi projekt regulacyjnych standardów technicznych przedłożony Komisji Europejskiej przez ESMA.

(10)

Zgodnie z art. 10 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010 (2) Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych (ESMA) przeprowadził otwarte konsultacje publiczne poświęcone projektowi regulacyjnych standardów technicznych, przeanalizował związane z nimi potencjalne koszty i korzyści oraz zwrócił się o opinię do Grupy Interesariuszy z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych ustanowionej zgodnie z art. 37 tego rozporządzenia,

a)

prawo do swobody świadczenia usług inwestycyjnych i prowadzenia działalności inwestycyjnej zgodnie z art. 34 ust. 5 dyrektywy 2014/65/UE;

b)

prawo przedsiębiorczości zgodnie z art. 35 ust. 7 dyrektywy 2014/65/UE.

a)

„powiadomienie paszportowe dotyczące usług inwestycyjnych i działalności inwestycyjnej” oznacza powiadomienie dokonane zgodnie z art. 34 ust. 2 dyrektywy 2014/65/UE lub zgodnie z art. 34 ust. 5 dyrektywy 2014/65/UE;

b)

„powiadomienie paszportowe dotyczące oddziału” lub „powiadomienie paszportowe dotyczące agenta” oznacza powiadomienie dokonane zgodnie z art. 35 ust. 2 dyrektywy 2014/65/UE lub zgodnie z art. 35 ust. 7 dyrektywy 2014/65/UE;

c)

„powiadomienie dotyczące rozwiązań ułatwiających dostęp do MTF lub OTF” oznacza powiadomienie dokonane zgodnie z art. 34 ust. 7 dyrektywy 2014/65/UE;

d)

„powiadomienie paszportowe” oznacza powiadomienie paszportowe dotyczące usług inwestycyjnych i działalności inwestycyjnej, powiadomienie paszportowe dotyczące oddziału, powiadomienie paszportowe dotyczące agenta lub powiadomienie dotyczące rozwiązań ułatwiających dostęp do MTF lub OTF.

a)

nazwę, adres i dane kontaktowe firmy inwestycyjnej oraz nazwisko określonej osoby kontaktowej w firmie inwestycyjnej;

b)

program działania obejmujący następujące pozycje:

a)

nazwę, adres i dane kontaktowe firmy inwestycyjnej lub operatora rynku oraz nazwisko określonej osoby kontaktowej w firmie inwestycyjnej lub u operatora rynku;

b)

krótki opis odpowiednich rozwiązań oraz datę, od której rozwiązania te zostaną udostępnione w przyjmującym państwie członkowskim;

c)

krótki opis modelu biznesowego MTF lub OTF, w tym rodzaj instrumentów finansowych będących przedmiotem obrotu, rodzaj uczestników oraz podejście marketingowe MTF lub OTF do docelowych użytkowników zdalnych, członków zdalnych lub uczestników zdalnych.

a)

nazwę, adres i dane kontaktowe firmy inwestycyjnej lub instytucji kredytowej w macierzystym państwie członkowskim oraz nazwisko określonej osoby kontaktowej w firmie inwestycyjnej lub instytucji kredytowej;

b)

nazwę, adres i dane kontaktowe oddziału lub nazwisko, adres i dane kontaktowe agenta w przyjmującym państwie członkowskim, u których można uzyskać dokumenty;

c)

nazwiska osób odpowiedzialnych za zarządzanie oddziałem lub agentem;

d)

odniesienie do lokalizacji, w formie elektronicznej lub innej, rejestru publicznego, w którym zarejestrowany jest agent; oraz

e)

program działania.

a)

wykaz zapewnianych usług inwestycyjnych, działalności inwestycyjnej, usług dodatkowych i instrumentów finansowych;

b)

zestawienie ukazujące, w jaki sposób oddział lub agent przyczyni się do realizacji strategii firmy inwestycyjnej, instytucji kredytowej lub grupy, oraz określające, czy firma inwestycyjna jest członkiem grupy i jakie będą główne funkcje oddziału lub agenta;

c)

opis rodzaju klientów lub kontrahentów obsługiwanych przez dany oddział lub danego agenta oraz sposobu, w jaki firma inwestycyjna lub instytucja kredytowa będzie pozyskiwać i obsługiwać tych klientów i kontrahentów;

d)

następujące informacje dotyczące struktury organizacyjnej oddziału lub agenta:

e)

informacje dotyczące osób pełniących kluczowe funkcje w oddziale lub u agenta, w tym osób odpowiedzialnych w oddziale lub u agenta za bieżącą działalność, zgodność z prawem i rozpatrywanie skarg w oddziale lub agenta;

f)

szczegółowe informacje na temat wszelkich ustaleń dotyczących outsourcingu mających kluczowe znaczenie dla działalności oddziału lub agenta;

g)

podsumowanie informacji na temat systemów i mechanizmów kontroli, które zostaną wprowadzone, obejmujące:

h)

prognozy dotyczące zarówno zysków i strat, jak i przepływu środków pieniężnych przez początkowy okres trzydziestu sześciu miesięcy.

a)

nazwiska osoby lub osób, które będą odpowiedzialne za proces zakończenia działalności oddziału lub agenta;

b)

harmonogram planowanego zakończenia działalności;

c)

proponowane szczegóły i procedury związane z likwidacją działalności gospodarczej, w tym szczegóły dotyczące sposobu, w jaki mają być chronione interesy klientów, rozpatrywane skargi i wypełniane jeszcze nieuregulowane zobowiązania.

17.6.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 155/6

(1)

Komisja Europejska („Komisja”) wszczęła w dniu 31 marca 2016 r. (2) dochodzenie w następstwie skargi złożonej w dniu 15 lutego 2016 r. przez Europejskie Stowarzyszenie Hutnictwa Stali („EUROFER” lub „skarżący”) w imieniu producentów reprezentujących ponad 25 % ogólnej produkcji unijnej sztab i prętów zbrojeniowych.

(2)

W dniu 20 grudnia 2016 r. Komisja nałożyła tymczasowe cło antydumpingowe na przywóz niektórych sztab i prętów zbrojeniowych pochodzących z Republiki Białorusi („Białoruś” lub „państwo, którego dotyczy postępowanie”) na mocy rozporządzenia wykonawczego (UE) 2016/2303 (3) („rozporządzenie w sprawie ceł tymczasowych”).

(3)

Po ujawnieniu istotnych faktów i ustaleń, na podstawie których podjęto decyzję o nałożeniu tymczasowego cła antydumpingowego („ujawnienie tymczasowych ustaleń”), skarżący i jedyny białoruski producent eksportujący przedłożyli oświadczenia w formie pisemnej, przedstawiające ich opinie w sprawie tymczasowych ustaleń. Stronom, które wystąpiły z takim wnioskiem, umożliwiono wypowiedzenie się w formie ustnej.

(4)

Odbyły się spotkania wyjaśniające z udziałem białoruskiego producenta eksportującego i producentów unijnych.

(5)

Ustne i pisemne uwagi przedstawione przez zainteresowane strony zostały rozpatrzone przez Komisję, która w stosownych przypadkach zmieniła tymczasowe ustalenia.

(6)

W celu weryfikacji odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu, o których mowa w motywach 124 i 133 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, a które nie zostały zweryfikowane na wstępnym etapie procedury, przeprowadzono wizyty weryfikacyjne na miejscu dotyczące następujących przedsiębiorstw:

(7)

Komisja poinformowała wszystkie strony o istotnych faktach i ustaleniach, na podstawie których zamierza nałożyć ostateczne cło antydumpingowe na przywóz sztab i prętów zbrojeniowych („ujawnienie ostatecznych ustaleń”). Wszystkim stronom wyznaczono okres, w którym mogły zgłaszać uwagi na temat ujawnienia ostatecznych ustaleń. Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń, w świetle wniosków określonych w motywach 18–24 dokumentu zawierającego ogólne ustalenia Komisja przeanalizowała wskaźniki szkody, z wyjątkiem danych odnoszących się do rynku włoskiego, o czym wszystkie strony zostały poinformowane (dodatkowe ujawnienie ostatecznych ustaleń). Następnie wszystkim stronom wyznaczono okres, w którym mogły zgłaszać uwagi na temat ujawnienia dodatkowych ustaleń. Uwagi przedstawione przez zainteresowane strony zostały rozpatrzone i w stosownych przypadkach uwzględnione.

(8)

Wobec braku uwag dotyczących metody przeprowadzenia kontroli wyrywkowej potwierdza się tymczasowe ustalenia zawarte w motywach 7–10 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(9)

Wobec braku uwag dotyczących okresu objętego dochodzeniem i okresu badanego potwierdza się okresy ustalone w motywie 14 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(10)

Jak wskazano w motywach 15–16 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, produkt objęty dochodzeniem został zdefiniowany jako „niektóre sztaby i pręty zbrojeniowe wykonane z żeliwa lub stali niestopowej, nieobrobione więcej niż kute, walcowane na gorąco, ciągnione na gorąco lub wyciskane na gorąco, ale z włączeniem tych, które po walcowaniu zostały skręcone, oraz tych posiadających wgłębienia, żeberka, rowki lub inne odkształcenia, powstałe podczas procesu walcowania, pochodzące z Białorusi, objęte obecnie kodami CN: ex 7214 10 00, ex 7214 20 00, ex 7214 30 00, ex 7214 91 10, ex 7214 91 90, 7214 99 10, ex 7214 99 71, ex 7214 99 79 i ex 7214 99 95 (»sztaby i pręty zbrojeniowe« lub »produkt objęty postępowaniem«). Z tego zakresu wyłączone są żeliwne lub stalowe sztaby i pręty zbrojeniowe o wysokiej wytrzymałości zmęczeniowej”.

(11)

Już na wstępnym etapie dochodzenia producent eksportujący z Białorusi zwrócił uwagę na rzekomą sprzeczność pomiędzy skargą (odnoszącą się do dwóch kodów CN) i zawiadomieniem o wszczęciu postępowania (odnoszącym się do dziewięciu kodów CN). Po wyjaśnieniach przedstawionych w tej kwestii w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych białoruski eksporter zmienił charakter swojego wniosku i zwrócił się o włączenie dodatkowego zdania do części opisowej produktu objętego postępowaniem, aby było jasne, że okrągłe sztaby i inne rodzaje sztab bez wgłębień, żeberek lub innych odkształceń, które są również objęte dodatkowymi siedmioma kodami CN, nie są włączone do produktu objętego postępowaniem.

(12)

Z drugiej strony, w przeciwieństwie do tego, co twierdzi białoruskie przedsiębiorstwo, skarżący twierdził, że okrągłe sztaby i inne sztaby bez odkształceń powinny być objęte zakresem produktu.

(13)

Po wnikliwej analizie Komisja stwierdza, że część opisowa definicji produktu objętego postępowaniem w skardze oraz w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania wyraźnie nie obejmuje okrągłych sztab i sztab bez odkształceń, a co za tym idzie, sztaby te nie wchodzą w zakres definicji produktu. We wszystkich danych dotyczących produktu objętego postępowaniem zebranych do celów obliczenia dumpingu i analizy szkody nie uwzględniono danych dotyczących okrągłych sztab i sztab bez odkształceń. W związku z tym w definicji zakresu produktu należy jasno określić, że okrągłe sztaby i sztaby bez odkształceń nie są częścią produktu objętego postępowaniem. W związku z tym Komisja akceptuje zmiany w opisie produktu objętego postępowaniem zaproponowane przez białoruskiego producenta eksportującego. W trakcie tej oceny Komisja sprawdziła, że kody CN ex 7214 99 71 i ex 7214 99 79 odnosiły się wyłącznie do okrągłych sztab i sztab bez odkształceń, a co za tym idzie, wykluczały odniesienie do nich zawarte w definicji zakresu produktu. Komisja zauważyła również, że sztaby te zostały błędnie ujęte w informacjach określonych w motywach 62, 63, 65 i 103 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych (konsumpcja unijna, wielkość i udział w rynku przywozu objętego postępowaniem, ceny importowe oraz przywóz z państw trzecich) i w związku z tym dane te zostały odpowiednio skorygowane.

(14)

Biorąc pod uwagę powyższe, Komisja wyjaśnia definicję produktu objętego postępowaniem, jak następuje:

„Produktem objętym postępowaniem są niektóre sztaby i pręty zbrojeniowe wykonane z żeliwa lub stali niestopowej, nieobrobione więcej niż kute, walcowane na gorąco, ciągnione na gorąco lub wyciskane na gorąco, skręcone lub nieskręcone po walcowaniu, posiadające wgłębienia, żeberka, rowki lub inne odkształcenia, powstałe podczas procesu walcowania, pochodzące z Białorusi i objęte obecnie kodami CN: ex 7214 10 00, ex 7214 20 00, ex 7214 30 00, ex 7214 91 10, ex 7214 91 90, 7214 99 10 i ex 7214 99 95 (»produkt objęty postępowaniem«). Z tego zakresu wyłączone są żeliwne lub stalowe sztaby i pręty zbrojeniowe o wysokiej wytrzymałości zmęczeniowej i pozostałe wyroby długie, takie jak okrągłe sztaby”.

(15)

Wobec braku uwag w odniesieniu do szczegółów dotyczących obliczeń dumpingu potwierdza się tymczasowe ustalenia i wnioski zawarte w motywach 19–55 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(16)

Wobec braku jakichkolwiek uwag dotyczących przemysłu unijnego potwierdza się tymczasowe ustalenia i wnioski zawarte w motywach 56–59 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(17)

Jak wspomniano w motywach 13 i 14, okrągłe sztaby i sztaby bez odkształceń nie są częścią produktu objętego postępowaniem. Produkty te są obecnie objęte kodami CN ex 7214 99 71 i ex 7214 99 79. Zaktualizowane informacje zawarte w tabelach, jak określono w motywach 62, 63 oraz 65 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, przedstawiają się następująco:

(18)

Korekta danych liczbowych wymienionych powyżej nie miała żadnego wpływu na ocenę szkody. W istocie obserwowane tendencje były takie same, a zatem ustalenia Komisji zawarte w motywach 62–66 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają potwierdzone.

(19)

Jak opisano w motywie 132 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, białoruski producent eksportujący i jeden z importerów unijnych nieobjętych próbą poruszyli kwestię rzekomej zmowy cenowej wśród producentów unijnych, która spowodowałaby, że dane o szkodzie stałyby się niewiarygodne. Wniosek ten został dodatkowo doprecyzowany przez białoruskie przedsiębiorstwo w jego oświadczeniu po ujawnieniu tymczasowych ustaleń. Białoruski producent eksportujący wskazał, że włoski organ ds. konkurencji (Autorità Garante della Concorrenza e del Mercato zwany dalej „AGCM”) prowadził w tym czasie dochodzenie w sprawie kartelu w odniesieniu do niektórych przedsiębiorstw posiadających siedziby w północnych Włoszech. Jedno z przedsiębiorstw objętych tym postępowaniem zostało włączone do próby producentów unijnych w bieżącym dochodzeniu antydumpingowym.

(20)

Po otrzymaniu wniosku Komisja zwróciła się o stosowne informacje do AGCM, aby ocenić, czy i w jakim zakresie okoliczności te wpływają na wiarygodność danych dotyczących szkody przemysłu unijnego w niniejszym postępowaniu antydumpingowym.

(21)

Zgodnie z orzecznictwem, w sytuacji gdy krajowy organ ds. konkurencji prowadzi dochodzenie w sprawie zachowania antykonkurencyjnego, Komisja musi rozważyć, czy przemysł unijny, poprzez takie zachowanie, przyczynił się do poniesionej szkody i ustalić, czy szkoda, na której opiera ona swoje wnioski, nie wynikała z zachowania antykonkurencyjnego. Komisja może w takiej sytuacji nie czekać aż właściwy organ krajowy zakończy swoje postępowanie, lecz musi wystąpić o przekazanie właściwych informacji odpowiednio do stron oraz do organów krajowych, w stosownych przypadkach, zgodnie z zasadami proceduralnymi dla postępowań antydumpingowych i przeprowadzić ocenę tych informacji (4).

(22)

W następstwie wniosku złożonego na podstawie art. 6 ust. 3 rozporządzenia podstawowego AGCM poinformowało Komisję, że w dniu 21 października 2015 r. wszczęło formalne dochodzenie w odniesieniu do sześciu włoskich producentów sztab zbrojeniowych i drutu spawanego pod kątem domniemanego naruszenia art. 101 TFUE (5). Jednym z tych przedsiębiorstw jest włoski producent objęty próbą w obecnym dochodzeniu antydumpingowym. We wrześniu 2016 r. AGCM rozszerzyło postępowanie tak, by dochodzenie objęło również dwóch kolejnych producentów włoskich. Po dokonaniu dogłębnej oceny wszystkich dostępnych informacji AGCM wydało pisemne zgłoszenie zastrzeżeń, które zostało przekazane odpowiednim przedsiębiorstwom w dniu 18 stycznia 2017 r. Badane zachowanie antykonkurencyjne dotyczy domniemanej wymiany informacji i zmowy cenowej pomiędzy ośmioma włoskimi przedsiębiorstwami, które mogły obejmować kilka etapów łańcucha wartości dodanej ich działalności, począwszy od zakupu środków produkcji, poprzez poziomy zdolności produkcyjnych i rzeczywistej produkcji, aż po sprzedaż produktów. Działania miały być prowadzone w latach 2010–2016. Ze względu na swoje właściwości po stronie podaży i po stronie popytu, właściwy rynek geograficzny został zdefiniowany jako rynek krajowy w formalnej decyzji o wszczęciu dochodzenia.

(23)

Informacje przedstawione przez AGCM pokazują, że produkt objęty postępowaniem w niniejszym dochodzeniu, tj. sztaby i pręty zbrojeniowe, pokrywa się z produktami, których dotyczy postępowanie wyjaśniające w zakresie przepisów prawa ochrony konkurencji, a także że domniemany kartel działał przez cały okres objęty dochodzeniem. W tych okolicznościach Komisja uważa, że dane objętego próbą producenta włoskiego nie są wiarygodne do celów analizy szkody.

(24)

W związku z tym Komisja przeanalizowała konsumpcję w Unii, wielkość i udział w rynku przywozu objętego postępowaniem, a także makroekonomiczne i mikroekonomiczne wskaźniki szkody, z wyłączeniem danych odnoszących się do rynku włoskiego. Dla zachowania przejrzystości poniżej przedstawiono odpowiednie dane z wyłączeniem włoskich przedsiębiorstw.

(25)

Wskaźniki makroekonomiczne (tabele):

(26)

Wskaźniki mikroekonomiczne (tabele – dla zachowania poufności ujęte w postaci wskaźników):

(27)

Na tej podstawie Komisja stwierdza, że zmiana wskaźników szkody bez danych dotyczących Włoch jest praktycznie taka sama, jak zmiana odzwierciedlająca sytuację na rynku w całej Unii, uwzględniając Włochy. W związku z tym można stwierdzić, że po wyłączeniu danych odnoszących się do rynku włoskiego z analizy szkody przemysł unijny nadal znajduje się w sytuacji, w której ponosi istotną szkodę w rozumieniu art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.

(28)

Jeśli chodzi o podcięcie, Komisja w pierwszej kolejności zauważa, że margines podcięcia cenowego na etapie środków tymczasowych wyniósł 4,5 %. Komisja ponownie zbadała istnienie podcięcia cenowego w świetle ustaleń w powyższych motywach 19–23. Podcięcie cenowe zostało ustalone przy wykorzystaniu danych pochodzących od objętych próbą przedsiębiorstw. W związku z tym Komisja wyłączyła z obliczeń podcięcia cenowego dane dotyczące objętego próbą producenta włoskiego. Margines podcięcia cenowego ustalony w oparciu o wszystkie przedsiębiorstwa objęte próbą oprócz jednego producenta włoskiego jest nadal znaczący i wynosi 4,4 %.

(29)

Białoruski producent eksportujący twierdził również, że obliczenia podcięcia cenowego (oraz zaniżania cen) nie powinny odbywać się poprzez porównanie z cenami wszystkich transakcji objętych próbą producentów unijnych, lecz jedynie poprzez porównanie z tymi transakcjami, w których pojawia się zjawisko konkurencji ze strony przywozu z Białorusi. Obliczenia podcięcia cenowego są zazwyczaj prowadzone na podstawie wielkości przywozu po cenach dumpingowych produktu objętego postępowaniem do Unii ze wszystkich porównywalnych transakcji sprzedaży przemysłu unijnego. Jednak ze względu na szczególne okoliczności niniejszego przypadku i szczególne właściwości produktu objętego postępowaniem Komisja obliczyła również margines podcięcia cenowego poprzez ograniczenie analizy do tych państw członkowskich, w których białoruskie produkty były najpierw sprzedawane, głównie w Niderlandach, Niemczech, Polsce i na Litwie. Podejście to opiera się na konserwatywnym założeniu, że natychmiastowa i bezpośrednia presja wywierana przez przywóz po cenach dumpingowych na unijne ceny sprzedaży po raz pierwszy wystąpiła w tych państwach członkowskich. Wszelkie późniejsze rozszerzanie się wpływu na inne państwa członkowskie zostało tym samym celowo pominięte. W tym scenariuszu odpowiednio skorygowane średnie ważone ceny sprzedaży przywozu z Białorusi po cenach dumpingowych porównano z odpowiadającymi im cenami sprzedaży unijnych producentów objętych próbą, z wyjątkiem jednego z siedzibą we Włoszech, stosowanymi wobec niepowiązanych klientów w tych regionach, w których produkty konkurowały bezpośrednio z produktami z Białorusi. To doprowadziło do przyjęcia marginesu podcięcia ceny wynoszącego 2,8 %, a nie 4,5 %, jak ustalono w motywie 68 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(30)

Produkt objęty niniejszym dochodzeniem można uznać za towar, który jest bardzo wrażliwy na ceny. Należy zatem stwierdzić, że nawet margines podcięcia cenowego wynoszący 2,8 % jest znaczący i wystarczający, aby spowodować spadek cen, jak wyjaśniono w motywach 83, 84 oraz 98 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(31)

W następstwie ostatecznego ujawnienia informacji białoruski producent eksportujący twierdził również, że ustalenia w powyższych motywach 19–23 miałyby najprawdopodobniej skutki uboczne dla innych państw członkowskich, w szczególności Francji, w której spółka dominująca jednego z włoskich producentów posiada spółkę zależną o silnej pozycji rynkowej. Jednakże w odniesieniu do domniemanego zachowania antykonkurencyjnego we Włoszech właściwy rynek geograficzny został zdefiniowany przez AGCM jako rynek krajowy. Co więcej, dowody z akt sprawy podsumowane w motywach 19–23 same w sobie nie uzasadniają takiego twierdzenia. W związku z powyższym twierdzenie to zostaje odrzucone.

(32)

Wobec braku jakichkolwiek dodatkowych uwag dotyczących szkody poniesionej przez przemysł unijny potwierdza się tymczasowe ustalenia i wnioski zawarte w motywach 70–95 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(33)

Wobec braku jakichkolwiek uwag w odniesieniu do wpływu przywozu towarów po cenach dumpingowych na sytuację ekonomiczną przemysłu unijnego potwierdza się ustalenia i wnioski zawarte w motywach 97–100 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(34)

Wobec braku jakichkolwiek uwag dotyczących wyników wywozu przemysłu unijnego potwierdza się wniosek zawarty w motywie 101 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(35)

Wobec braku jakichkolwiek uwag dotyczących sprzedaży stronom powiązanym potwierdza się wnioski zawarte w motywach 102–103 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(36)

Jak wspomniano w motywach 13 i 14, okrągłe sztaby i sztaby bez odkształceń nie są częścią produktu objętego postępowaniem. Zaktualizowane informacje zawarte w tabelach, jak określono w motywie 103 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, przedstawiają się następująco:

(37)

Korekta danych liczbowych wymienionych powyżej nie miała żadnego wpływu na ustalenia w motywie 104 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. Rzeczywiście przez cały okres badany ceny przywozu z państw trzecich były średnio zawsze wyższe niż ceny przemysłu unijnego. W OD jedynym państwem wywozu z niższymi średnimi cenami niż przemysł unijny była Białoruś; w tym samym roku odnotowano najszybszy wzrost wielkości przywozu z Białorusi. Wobec tego za potwierdzone uznaje się ustalenia Komisji sformułowane w motywie 104 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(38)

W odniesieniu do przywozu z państw trzecich, białoruski producent eksportujący nie zgodził się z wnioskiem Komisji, że indywidualne udziały w rynku państw trzecich, z wyjątkiem Ukrainy, wzrosły tylko nieznacznie. Białoruski producent eksportujący poparł swoją opinię statystykami przywozu za rok 2016, który stanowił okres następujący po OD. Ponadto zwrócił on uwagę na rzekomą rozbieżność między danymi dotyczącymi przywozu przedstawionymi w tabeli 6.3.3 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych i dostępnymi danymi statystycznymi Eurostatu.

(39)

W odpowiedzi na ten argument należy przede wszystkim zauważyć, że dane i tendencje, które miały miejsce po OD, zwykle nie są brane pod uwagę w ramach analizy szkody i związku przyczynowego. O ile Komisja zgodziła się w motywie 111 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zebrać niektóre dane z okresu po OD i poddać je weryfikacji, zrobiono to w kontekście wniosków dotyczących wpływu tzw. mechanizmu oszustwa związanego z VAT, domniemanej późniejszej luki między popytem a podażą produktu objętego postępowaniem na rynkach w Polsce i państwach bałtyckich, oraz nadzwyczaj wysokiego poziomu wielkości wywozu w OD z Białorusi rzekomo wynikającego z tego mechanizmu.

(40)

Po drugie, Komisja nie może oprzeć swoich ustaleń dotyczących wpływu przywozu z państw trzecich na danych liczbowych dotyczących przywozu w okresie po OD przedstawionych przez zainteresowaną stronę, ponieważ powinna ona analizować wyłącznie tendencje zaobserwowane w badanym okresie (lata 2012–2015) i co do których zgromadziła informacje w trakcie dochodzenia. Jak wyjaśniono w motywie 39, w niniejszym dochodzeniu Komisja oceniła ograniczone dane z okresu po OD, by uwzględnić wyjątkową sytuację, tj. mechanizm oszustwa związanego z VAT. W związku z tym ustalenia zawarte w motywie 104 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, które odnoszą się do zmian udziałów w rynku państw trzecich w badanym okresie, który kończy się w 2015 r., zostały potwierdzone.

(41)

Nawet gdyby wzięto pod uwagę zmiany wielkości przywozu z państw trzecich po OD, nie zmieniłoby to wniosku Komisji w sprawie potencjalnego wpływu tego przywozu na sytuację przemysłu unijnego, jako że ceny te były wciąż wyższe niż ceny przywozu z Białorusi.

(42)

Wreszcie, co się tyczy rzekomej rozbieżności między wartościami liczbowymi dotyczącymi przywozu podanymi w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych a statystykami Eurostatu, należy zauważyć, że statystyki te obejmują również wielkość przywozu tzw. sztab i prętów zbrojeniowych o wysokiej wytrzymałości zmęczeniowej, które nie są objęte zakresem produktu w niniejszym postępowaniu i nie zostały przedstawione w tabeli 6.3.3 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych (6). Biorąc pod uwagę powyższe, twierdzenia białoruskiego producenta eksportującego odnoszące się do wpływu przywozu z państw trzecich zostały odrzucone.

(43)

Wobec braku innych uwag dotyczących przywozu z państw trzecich potwierdza się wnioski zawarte w motywie 104 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(44)

Wobec braku jakichkolwiek uwag dotyczących zmian kosztów potwierdza się wniosek zawarty w motywie 105 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(45)

Białoruski producent eksportujący powtórzył w swoim piśmie uwagi zgłoszone na etapie tymczasowym dochodzenia w odniesieniu do wpływu tzw. mechanizmu oszustwa związanego z VAT na rynku unijnym i stwierdził, że Komisja nie przestrzegała ciążącego na niej obowiązku zbadania sprawy. Według producenta eksportującego mechanizm ten był główną przyczyną trudności finansowych niektórych producentów unijnych. W wyniku tego mechanizmu dwóch producentów mających siedzibę na Łotwie (na początku 2013 r.) i na Słowacji (pod koniec 2014 r.) ogłosiło upadłość i zaprzestało produkcji produktu podobnego. Ponadto jeden producent unijny w Polsce zaprzestał produkcji produktu podobnego przez okres trzech miesięcy w 2014 r. ze względu na modernizację swojego sprzętu. Wszystkie te wydarzenia łącznie rzekomo doprowadziły do niedoboru podaży głównie na rynku polskim i rynkach państw bałtyckich począwszy od 2013 r. Ta domniemana luka miała zostać zapełniona przez białoruski eksport.

(46)

Białoruski producent eksportujący twierdził ponadto, że ze względu na mechanizm VAT 2015 r. (OD) był „rokiem nadzwyczajnym”, jeśli chodzi o duże ilości produktu objętego postępowaniem wywożonego do Unii oraz, że wielkość wywozu zaczęła spadać już pod koniec OD i nadal zmniejszała się po OD.

(47)

W odpowiedzi na te argumenty Komisja w pierwszej kolejności zwróciła uwagę na dane dotyczące wywozu dostarczone przez białoruski urząd statystyczny i stwierdziła, co następuje. Wzrost wielkości wywozu dokonywanego przez producenta eksportującego do Unii zbiegł się ze spadkiem wielkości wywozu dokonywanego przez producenta eksportującego na rynek rosyjski. Jak przedstawiono w poniższej tabeli, pomiędzy 2013 a 2015 r. białoruski producent eksportujący znacząco zmniejszył swoją sprzedaż do Rosji o około 370 000 ton i znacznie zwiększył swoją sprzedaż na rynek unijny o mniej więcej taką samą wielkość, tj. 380 000 ton.

(48)

Po drugie, Komisja dokonała analizy sytuacji na polskim rynku i rynkach państw bałtyckich. Jeśli chodzi o rok 2013, rynki Polski i państw bałtyckich stanęły przed problemem spadku produkcji jednego polskiego producenta i zaprzestania produkcji przez jednego producenta z Łotwy. Ponadto od dnia 1 października 2013 r. rząd polski stosował mechanizm odwrotnego obciążenia VAT wobec ok. 40 wyrobów stalowych, od ogrodzeń i przewodów rurowych do gotowych produktów z blachy oraz sztab i prętów zbrojeniowych, walcząc w ten sposób z mechanizmem oszustwa związanego z VAT. Analiza sprzedaży eksportowej z Białorusi na rynek Unii wykazała, że sprzedaż białoruskiego producenta eksportującego do Polski i państw bałtyckich utrzymywała się na stałym poziomie i wynosiła około 110 000 ton, w porównaniu z rokiem 2012. Stwierdza się zatem, że białoruski producent eksportujący nie wykorzystał rzekomego niedoboru podaży ze strony produkcji unijnej w 2013 r. i że pozostali producenci unijni obecni na rynku byli w stanie zaopatrywać rynek czy to z zapasów, czy też przekierowując sprzedaż eksportową na te rynki (7).

(49)

Jeśli chodzi o rok 2014, jeden polski producent zaprzestał produkcji na jeden kwartał, aby zmodernizować swoje maszyny, a jeden ze słowackich producentów zaprzestał produkcji w sierpniu 2014 r. (przedsiębiorstwo ogłosiło upadłość w lutym 2015 r.). Ilość produktu niedostępną w wyniku tych zdarzeń szacuje się na około 133 000 ton.

(50)

Analiza sprzedaży eksportowej z Białorusi na rynek Unii wykazała, że sprzedaż białoruskiego producenta eksportującego do Polski i państw bałtyckich rzeczywiście wzrosła o ok. 75 000 ton. Producent eksportujący zwiększył jednak również swoją sprzedaż na inne rynki unijne, takie jak Niemcy, z zasadniczo minimalnych ilości do ok. 120 000 ton. W związku z tym argument, że białoruski producent eksportujący zwiększył swoją sprzedaż na rynek unijny tylko ze względu na wyjątkową sytuację na rynku w Polsce i państwach nadbałtyckich zostaje odrzucony, ponieważ zwiększył on również (w jeszcze większym tempie) swoją sprzedaż do innych części rynku unijnego, gdzie nie występowały wyjątkowe okoliczności.

(51)

W odniesieniu do okresu objętego dochodzeniem, łotewski producent wznowił działalność w marcu 2015 r. Produkcja w Polsce powróciła do normalnego stanu. W związku z tym w tych częściach rynku unijnego nie występowała już wyjątkowa sytuacja rynkowa.

(52)

Mimo to w porównaniu z 2014 r. białoruski producent eksportujący jeszcze bardziej zwiększył swoją sprzedaż do Polski i utrzymywał poziom sprzedaży do państw bałtyckich. Ponadto największy wzrost miał miejsce w innych częściach rynku unijnego (głównie w Bułgarii, Niderlandach i Niemczech).

(53)

W związku z tym stwierdza się, że wzrost białoruskiego wywozu do Unii Europejskiej nie wynikał z luki między popytem a podażą na rynku unijnym, ale z przekierowania wielkości sprzedaży utraconej na rynku rosyjskim. W związku z tym zarzut niewłaściwej oceny wpływu mechanizmu oszustwa związanego z VAT w ustaleniach tymczasowych jest nieuzasadniony i co za tym idzie, zostaje odrzucony.

(54)

Zgodnie z motywem 111 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych Komisja oceniła wielkość przywozu po okresie objętym dochodzeniem. Z danych wynika, że przywóz z Białorusi zmniejszył się nieznacznie, ale był nadal znacznie powyżej poziomów z 2013 r. i mniej więcej na poziomie z 2014 r. W związku z tym argument, że wzrost przywozu z Białorusi miał charakter tymczasowy i był tłumaczony szczególną sytuację rynkową w niektórych segmentach rynku unijnego, zostaje odrzucony.

(55)

Wobec braku jakichkolwiek uwag dotyczących mechanizmu oszustwa związanego z VAT i zmian po okresie objętym dochodzeniem potwierdza się ustalenia i wnioski zawarte w motywach 106–111 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(56)

Podsumowując, Komisja uznaje, że żaden z argumentów przedstawionych przez zainteresowane strony po ujawnieniu ustaleń tymczasowych nie jest w stanie podważyć ustaleń tymczasowych, które doprowadziły do ustanowienia związku przyczynowego między przywozem produktów po cenach dumpingowych a istotną szkodą poniesioną przez przemysł unijny w OD. Dlatego też potwierdza się wnioski zawarte w motywach 112–115 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(57)

Komisja uznała, że jedynym innym czynnikiem, który mógł mieć wpływ na sytuację przemysłu unijnego, był przywóz z państw trzecich, jak stwierdzono w motywie 104 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. Komisja stwierdziła jednak, że przywóz ten nie mógł spowodować zerwania związku przyczynowego między przywozem towarów po cenach dumpingowych z Białorusi a istotną szkodą poniesioną przez przemysł unijny i że przywóz po cenach dumpingowych z Białorusi jest nadal główną przyczyną szkody.

(58)

Na podstawie powyższej analizy, w której rozróżniono wpływ wszystkich znanych czynników na sytuację przemysłu unijnego i oddzielono go od szkodliwego wpływu przywozu towarów po cenach dumpingowych, stwierdza się, że przywóz towarów po cenach dumpingowych z Białorusi przynosił istotną szkodę przemysłowi unijnemu w rozumieniu art. 3 ust. 6 rozporządzenia podstawowego.

(59)

Wobec braku jakichkolwiek uwag dotyczących interesu przemysłu unijnego potwierdza się wnioski zawarte w motywach 117–122 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(60)

Białoruski producent eksportujący stwierdził w swoich uwagach, że w dokonanej przez Komisję ocenie interesu Unii nie wzięto pod uwagę szczególnych problemów użytkowników i importerów mających siedziby w państwach bałtyckich. Twierdził on, że ze względów logistycznych (takich jak połączenia kolejowe lub wymogi w zakresie certyfikatów) Białoruś jest jedynym źródłem sztab i prętów zbrojeniowych dla tych przedsiębiorstw.

(61)

W związku z tym Komisja potwierdziła, że jedyny współpracujący użytkownik mający siedzibę w państwach bałtyckich odnotował pewne problemy techniczne związane z dostawami od producentów unijnych (z których żaden nie miał siedziby w państwach bałtyckich). Z drugiej strony przedsiębiorstwo to stwierdziło, że zakupy z Białorusi mogły być, a w okresie następującym po okresie objętym dochodzeniem rzeczywiście zostały, zastąpione przez zakupy z Rosji i w pewnym stopniu również z Ukrainy.

(62)

Ponadto Komisja spotkała się z bardzo niskim poziomem współpracy ze strony przedsiębiorstw posiadających siedziby w państwach bałtyckich, co zdaje się wskazywać, że nie uważają one, iż odczułyby w sposób negatywny wpływ potencjalnych środków antydumpingowych dotyczących przywozu produktu objętego postępowaniem z Białorusi.

(63)

Wobec braku dodatkowych uwag dotyczących interesu użytkowników i importerów potwierdza się wnioski zawarte w motywach 123–131 i w motywie 134 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(64)

W oświadczeniu złożonym po ujawnieniu tymczasowych ustaleń skarżący stwierdził, że poziom cła antydumpingowego (12,5 %) proponowany na etapie środków tymczasowych nie byłby wystarczający, gdyż środek ten mógłby zostać łatwo zaabsorbowany przez białoruskiego producenta eksportującego, który jest przedsiębiorstwem państwowym, położonym w państwie nieposiadającym gospodarki rynkowej, rzekomo posiadającym uprzywilejowany dostęp do subsydiowanego surowca w postaci złomu metali.

(65)

W odniesieniu do tego stwierdzenia należy podkreślić, że potencjalna absorpcja może być wyłącznie przedmiotem odrębnego dochodzenia w sprawie absorpcji na podstawie art. 12 rozporządzenia podstawowego i nie może wpływać z góry na poziom środków antydumpingowych wprowadzonych wskutek pierwotnego dochodzenia. Ponadto dowody dostępne w niniejszym dochodzeniu nie potwierdzają zarzutu łatwego dostępu białoruskiego producenta do subsydiowanego surowca; w rzeczywistości Komisja stwierdziła, że przedsiębiorstwo nabywa większość surowców z Rosji i Ukrainy, państw uznawanych za kraje o gospodarce rynkowej.

(66)

W oświadczeniu złożonym po ujawnieniu tymczasowych ustaleń białoruski producent eksportujący i władze białoruskie odnieśli się do strategicznego znaczenia współpracy z UE w sektorze przemysłu stalowego oraz faktu, że środki mogą negatywnie wpłynąć na białoruskie zakupy dóbr kapitałowych w Unii, tworzenie sieci powiązanych przedsiębiorstw handlowych w Unii oraz wszelką współpracę z europejskimi instytucjami finansowymi.

(67)

W odpowiedzi na ten punkt Komisja podkreśla, że środki mają na celu wyłącznie przywrócenie równych warunków działania na unijnym rynku. Nie mają one charakteru represyjnego. Jeśli producent eksportujący w sposób trwały podniesie swoje ceny w taki sposób, że przestanie istnieć dumping, będzie mógł on ubiegać się o zwrot oraz o przegląd okresowy. W związku z tym Komisja nie uważa tych rozważań za istotne dla oceny interesu Unii.

(68)

Podsumowując, żaden z argumentów przedstawionych przez zainteresowane strony nie dowodzi istnienia istotnych powodów, dla których środki nie mogłyby zostać nałożone na przywóz z Białorusi produktu objętego postępowaniem. Dostępność alternatywnych źródeł podaży może ograniczyć wszelkie negatywne skutki dla użytkowników niepowiązanych i importerów. Ponadto, rozważając ogólny wpływ środków antydumpingowych na rynek Unii, wydaje się, że pozytywne skutki, w szczególności odnoszące się do przemysłu unijnego, przeważają nad możliwymi negatywnymi skutkami dla pozostałych zainteresowanych stron. Dlatego też potwierdza się wnioski zawarte w motywach 135–137 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(69)

W następstwie ujawnienia ustaleń tymczasowych przedstawiciele przemysłu unijnego zakwestionowali wartość docelowego zysku zastosowaną w celu określenia poziomu usuwającego szkodę, jak wskazano w motywie 143 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń te same twierdzenia zostały powtórzone.

(70)

Poziom docelowego zysku zastosowany w celu obliczenia marginesu szkody na etapie tymczasowym wyniósł 4,8 %. Wielkość ta była oparta na marży zysku z 2012 r. ustalonej dla bardzo podobnego produktu, sztab i prętów zbrojeniowych o wysokiej wytrzymałości zmęczeniowej i wykorzystanej w niedawnym postępowaniu antydumpingowym dotyczącym przywozu sztab i prętów zbrojeniowych o wysokiej wytrzymałości zmęczeniowej pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej (8).

(71)

Skarżący zakwestionował w swoich uwagach użycie tego samego docelowego zysku, który zastosowano w dochodzeniu dotyczącym sztab i prętów zbrojeniowych o wysokiej wytrzymałości zmęczeniowej i stwierdził, że te dwa produkty i ich poszczególne rynki są różne. Skarżący zaproponował zastosowanie zysku docelowego nawet wyższego niż pierwotnie zaproponowano w skardze, 16 % lub 17 %, co stanowiło zysk osiągnięty przez producentów unijnych w 2006 r. lub który był uznawany za „pożądany w perspektywie długoterminowej dla przemysłu stalowego” (9).

(72)

W związku z tym docelowy zysk wykorzystany w niniejszym postępowaniu, który Komisja uznała za najbardziej odpowiedni, opiera się na wartości faktycznie osiągniętej w 2012 r. (tj. w badanym okresie) przez producentów unijnych bardzo podobnego produktu wytwarzanego w dużej mierze z wykorzystaniem tych samych urządzeń, które stosowane są do produkcji produktu objętego niniejszym dochodzeniem. Należy również przypomnieć, że w skardze EUROFER zwrócił się o określenie zysku docelowego wynoszącego 9,9 %, który został wykorzystany w dochodzeniu w sprawie walcówki, produktu z pewnością bardziej oddalonego od produktu objętego postępowaniem niż sztaby i pręty zbrojeniowe o wysokiej wytrzymałości zmęczeniowej. Wreszcie, celem określenia marginesu szkody jest usunięcie części szkody spowodowanej przez przywóz po cenach dumpingowych, ale nie przez inne czynniki, takie jak kryzys gospodarczy. Chociaż poziom zysku w wysokości 1,3 %, który był jedynym zyskiem osiągniętym przez przemysł unijny w okresie badanym (10), uznano za nieodpowiedni ze względu na wpływ mechanizmu oszustwa związanego z VAT, bardziej harmonijne wydaje się zastosowanie marży zysku uzyskanej przez przemysł w tym samym okresie, zweryfikowanej i uznanej za odpowiednią dla bardzo podobnego produktu w postępowaniu antydumpingowym obejmującym głównie pokrywające się okresy. Z tego względu odrzuca się skargę przemysłu unijnego.

(73)

We wstępnym obliczeniu marginesu szkody zastosowano korektę w wysokości 2 % w odniesieniu do kosztów poniesionych po przywozie (11). W swoim oświadczeniu po ujawnieniu tymczasowych ustaleń białoruski producent eksportujący stwierdził, że w tym szczególnym przypadku należy zastosować wyższą wartość, tj. 4–6 %, ponieważ ten poziom korekty lepiej odzwierciedlałby rzeczywiste koszty ponoszone po przywozie przez importerów/użytkowników.

(74)

Po tym stwierdzeniu Komisja zapoznała się bliżej z poziomem i strukturą kosztów ponoszonych przy przywozie i po przywozie zadeklarowanymi przez współpracującego importera i użytkowników, o których mowa w motywie 6.

(75)

W oparciu o wyniki wizyt weryfikacyjnych w tych przedsiębiorstwach Komisja nie widzi podstaw do zmiany poziomu korekty. Rzeczywiste koszty ponoszone po przywozie przez importera oraz jednego z użytkowników wyniosły (średnio w całym OD) poniżej 2 %. Tylko w przypadku jednego przedsiębiorstwa (użytkownika niemieckiego) koszty ponoszone po przywozie były wyższe niż 2 %, w sugerowanym przedziale 4–6 %. Przedsiębiorstwo to prowadziło jednak niestandardowe operacje transportowe po przywozie produktu objętego postępowaniem – był on przewożony z magazynów do zakładów produkcyjnych w głębi kraju. Nie są to standardowe koszty ponoszone po przywozie, wspólne dla importerów, lecz bardzo specyficzne koszty właściwe dla sposobu funkcjonowania tego przedsiębiorstwa. Należy podkreślić, że do celów obliczenia marginesu szkody ceny eksportowe zostały określone na poziomie cen na granicy Unii (skorygowane o koszty poniesione po przywozie) oraz porównane z cenami ex-works producentów unijnych. Koszty transportu produktu do miejsc produkcji należących do użytkowników nie mają w tym kontekście znaczenia, a zatem nie są brane pod uwagę. Na podstawie powyższych ustaleń Komisja potwierdza koszt ponoszony po przywozie ustalony na etapie środków tymczasowych i wynoszący 2 % jako uzasadniony. W związku z powyższym argument ten został odrzucony.

(76)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń zarówno skarżący, jak i białoruski producent eksportujący zwrócili uwagę na kilka dodatkowych mniej istotnych punktów w odniesieniu do obliczenia marginesu szkody.

(77)

Skarżący wskazał, że ustalenie ceny CIF do celów obliczenia podcięcia cenowego i zaniżania cen nie powinno się opierać na cenie transferowej na rzecz importerów powiązanych, lecz powinno zostać obliczone ponownie na podstawie niezależnych transakcji odsprzedaży. Komisja potwierdza niniejszym, że w rzeczywistości cena CIF użyta do obliczenia podcięcia cenowego i zaniżania cen na etapie środków tymczasowych jest oparta na niezależnych transakcjach odsprzedaży.

(78)

Skarżący zaproponował „alternatywną” metodę podziału kosztów pomiędzy różne rodzaje produktu do celów obliczenia podcięcia cenowego i zaniżania cen. Jednakże wniosek ten został złożony po wprowadzeniu środków tymczasowych, po zweryfikowaniu na miejscu wszystkich odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu i po zakończeniu obliczeń. W każdym razie podział kosztów nie ma znaczenia dla obliczenia marginesu szkody w tym przypadku, ponieważ margines szkody ustalono na podstawie cen ex-works w podziale na rodzaj produktu, a nie kosztów w podziale na rodzaj produktu. W związku z powyższym argument ten został odrzucony.

(79)

Skarżący zaproponował ponadto, aby oprzeć margines szkody nie na danych z całego OD, lecz na wybranym kwartale w OD, w którym margines byłby „bardziej reprezentatywny”. Jednakże skarżący nie dostarczył żadnych dowodów na to, że istnieją w tej sprawie szczególne okoliczności, które uzasadniałyby odejście od standardowej praktyki Komisji, tj. oparcia obliczenia marginesu szkody na całym OD. W związku z powyższym argument ten został odrzucony.

(80)

Komisja postanowiła zastosować ostrożność w odniesieniu do obliczenia marginesu szkody. W rzeczywistości, biorąc pod uwagę niewiarygodność niektórych danych z przyczyn przedstawionych powyżej w motywach 19–23 i specyfikę tej sprawy, Komisja dokonała korekty obliczenia poziomu usuwającego szkodę poprzez wyłączenie danych otrzymanych od objętego próbą producenta włoskiego i ograniczenie obliczenia do sprzedaży w Niderlandach, Niemczech, Polsce i na Litwie. Obliczenie to jest powieleniem obliczenia podcięcia, o którym mowa powyżej w motywie 29, które doprowadziło do przyjęcia marginesu podcięcia wynoszącego 2,8 %. Na tej podstawie skorygowany margines szkody ustala się na poziomie 10,6 %.

(81)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń skarżący zakwestionował metodę zastosowaną przez Komisję w niniejszej sprawie ze względu na to, że Komisja musiała de facto zawęzić zakres dochodzenia w celu ograniczenia go do dochodzenia regionalnego. Stwierdził on również, że powyższy poziom usuwający szkodę nie doprowadzi do usunięcia szkody ponoszonej przez cały przemysł Unii. Skarżący zauważył ponadto, że przywóz po cenach dumpingowych z Białorusi miał miejsce w 16 różnych państwach członkowskich, tj. w znacznie większej liczbie państw niż ta, którą zastosowała Komisja do celu ustalenia marginesu szkody.

(82)

W tym względzie należy zauważyć, że Komisja w rzeczywistości oparła swoją analizę szkody na sytuacji całego przemysłu unijnego i stwierdziła, że usunięcie Włoch z oceny nie ma wpływu na obraz szkody. W odniesieniu do poziomu usuwającego szkodę, mimo że przywóz z Białorusi faktycznie miał miejsce w szeregu państw członkowskich (w rzeczywistości w trzynastu), ze względów wyjaśnionych w motywie 29 Komisja oparła obliczenia poziomu usuwającego szkodę na danych odnoszących się jedynie do przedsiębiorstw objętych próbą, które sprzedawały produkt podobny w bardziej ograniczonej liczbie państw. Pozostaje to bez uszczerbku dla możliwości złożenia przez wszystkie zainteresowane strony wniosku o przeprowadzenie przeglądu okresowego, gdy przedstawione zostaną ustalenia z dochodzenia w sprawie kartelu i w zależności od sytuacji panującej w tym momencie.

(83)

Wobec braku jakichkolwiek innych uwag dotyczących poziomu usuwającego szkodę ostateczny poziom usuwający szkodę ustalono na poziomie 10,6 %.

(84)

W świetle wniosków dotyczących dumpingu, szkody, związku przyczynowego i interesu Unii oraz zgodnie z art. 9 ust. 4 rozporządzenia podstawowego należy wprowadzić ostateczne środki antydumpingowe w odniesieniu do przywozu produktu objętego postępowaniem na poziomie marginesu szkody, zgodnie z zasadą niższego cła.

(85)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń białoruski producent eksportujący twierdził, że okoliczności sprawy uzasadniały nałożenie środków w formie częściowej ilości bezcłowej, zgodnie z czym pierwsze przywiezione 200 000 ton byłoby zwolnione z cła, oraz że okres obowiązywania środków powinien zostać ograniczony do dwóch lat.

(86)

Należy przypomnieć, że dumping wynika z dyskryminacji cenowej i w związku z tym środek zaradczy powinien składać się z ceł antydumpingowych lub zobowiązania cenowego. Bezcłowy kontyngent, o który wnioskuje eksporter z Białorusi, nie zawiera żadnego elementu cenowego, który umożliwiałby zaradzenie szkodliwemu dumpingowi i dlatego nie może być przyjęty. W tym przypadku nie ma również uzasadnienia dla skrócenia okresu stosowania środków. Gdy okoliczności ulegną zmianie, białoruski producent będzie mieć możliwość złożenia wniosku o dokonanie przeglądu środków zgodnie z art. 11 ust. 3 rozporządzenia podstawowego. Dlatego powyższe argumenty zostają odrzucone. Należy również przypomnieć, że Komisja może dokonać przeglądu ustaleń, jeśli dochodzenie w sprawie kartelu podda w wątpliwość ostateczne ustalenia przedstawione w niniejszym rozporządzeniu.

(87)

Na podstawie powyższego ustala się następujące stawki nakładanych ceł:

(88)

Ze względu na ustaloną wysokość marginesów dumpingu oraz zważywszy na poziom szkody, jaką poniósł przemysł unijny, należy dokonać ostatecznego poboru kwot zabezpieczonych w formie tymczasowego cła antydumpingowego nałożonego rozporządzeniem w sprawie ceł tymczasowych.

(89)

Komitet ustanowiony na mocy art. 15 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2016/1036 nie wydał opinii,

17.6.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 155/21

(1)

Zgodnie z art. 25 ust. 2 decyzji 2008/615/WSiSW dostarczanie danych osobowych przewidziane w tej decyzji nie może się rozpocząć, dopóki przepisy ogólne o ochronie danych określonych w rozdziale 6 tej decyzji nie zostaną wdrożone do prawa krajowego obowiązującego na terytoriach państw członkowskich uczestniczących w dostarczaniu tych danych.

(2)

Art. 20 decyzji Rady 2008/616/WSiSW (3) przewiduje, że weryfikacja, czy warunek, o którym mowa w motywie 1, został spełniony w odniesieniu do zautomatyzowanej wymiany danych zgodnie z rozdziałem 2 decyzji 2008/615/WSiSW, ma nastąpić na podstawie sprawozdania z oceny opartego na kwestionariuszu, wizycie ewaluacyjnej i operacji pilotażowej.

(3)

Zgodnie z rozdziałem 4 pkt 1.1 załącznika do decyzji 2008/616/WSiSW kwestionariusz opracowany przez odpowiednią grupę roboczą Rady dotyczy każdej z zautomatyzowanych metod wymiany danych i musi być wypełniony przez państwo członkowskie w momencie uznania przez to państwo, że spełnia ono wymogi dotyczące wymiany danych w odpowiedniej kategorii danych.

(4)

Chorwacja wypełniła kwestionariusz dotyczący ochrony danych i kwestionariusz dotyczący wymiany danych rejestracyjnych pojazdów.

(5)

Chorwacja z powodzeniem przeprowadziła operację pilotażową z Niderlandami.

(6)

W Chorwacji przeprowadzono wizytę ewaluacyjną, a niderlandzko-rumuński zespół oceniający sporządził sprawozdanie z tej wizyty, które przekazano odpowiedniej grupie roboczej Rady.

(7)

Radzie przedstawiono ogólne sprawozdanie z oceny podsumowujące wyniki kwestionariusza, wizytę ewaluacyjną i operację pilotażową dotyczące wymiany danych rejestracyjnych pojazdów.

(8)

W dniu 19 grudnia 2016 r. Rada stwierdziła, odnotowując zgodę wszystkich państw członkowskich związanych decyzją 2008/615/WSiSW, że Chorwacja w pełni wdrożyła przepisy ogólne o ochronie danych określone w rozdziale 6 decyzji 2008/615/WSiSW.

(9)

W związku z tym, do celów zautomatyzowanego przeszukiwania danych rejestracyjnych pojazdów, Chorwacja powinna być uprawniona do otrzymywania i przekazywania danych osobowych zgodnie z art. 12 decyzji 2008/615/WSiSW.

(10)

W swoim wyroku z dnia 22 września 2016 r. w połączonych sprawach C-14/15 i C-116/15 (4) Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej orzekł, że art. 25 ust. 2 decyzji 2008/615/WSiSW ustanawia w sposób niezgodny z prawem wymóg jednomyślności przy przyjmowaniu środków niezbędnych do wykonania tej decyzji.

(11)

Jednakże art. 33 decyzji 2008/615/WSiSW przyznaje Radzie uprawnienia wykonawcze w celu przyjęcia środków niezbędnych do wykonania wspomnianej decyzji, w szczególności w odniesieniu do otrzymywania i dostarczania danych osobowych przewidzianego we wspomnianej decyzji.

(12)

Ponieważ warunki i procedura rozpoczęcia wykonywania tych uprawnień wykonawczych zostały dopełnione, należy przyjąć decyzję wykonawczą w sprawie rozpoczęcia w Chorwacji zautomatyzowanej wymiany danych w odniesieniu do danych rejestracyjnych pojazdów, aby państwo to mogło otrzymywać oraz dostarczać dane osobowe zgodnie z art. 12 decyzji 2008/615/WSiSW.

(13)

Dania jest związana decyzją 2008/615/WSiSW, a zatem bierze udział w przyjęciu i stosowaniu niniejszej decyzji, która wykonuje decyzję 2008/615/WSiSW.

(14)

Zjednoczone Królestwo oraz Irlandia są związane decyzją 2008/615/WSiSW, a zatem biorą udział w przyjęciu i stosowaniu niniejszej decyzji, która wykonuje decyzję 2008/615/WSiSW,

17.6.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 155/23

(1)

W następstwie kontaktów przedzgłoszeniowych dnia 29 kwietnia 2016 r. władze francuskie zgłosiły Komisji pomoc na restrukturyzację na rzecz grupy Areva (zwanej dalej „grupą Areva”) w formie udziału państwa francuskiego w dwóch podwyższeniach kapitału. Przekazały one Komisji informacje uzupełniające pismami z dnia 27 maja i z dnia 6 lipca 2016 r.

(2)

Pismem z dnia 19 lipca 2016 r. Komisja poinformowała władze francuskie o swojej decyzji o wszczęciu postępowania określonego w art. 108 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (zwanego dalej „TFUE”) w sprawie tej pomocy. Władze francuskie przedstawiły Komisji swoje uwagi dotyczące tej decyzji pismem z dnia 12 września 2016 r.

(3)

Decyzję Komisji o wszczęciu postępowania (zwaną dalej „decyzją o wszczęciu postępowania”) opublikowano w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (2) dnia 19 sierpnia 2016 r. Komisja wezwała zainteresowane osoby trzecie do przedstawienia uwag dotyczących przedmiotowej pomocy.

(4)

Komisja w wyznaczonym terminie otrzymała uwagi na ten temat od następujących zainteresowanych podmiotów trzecich: przedsiębiorstw Urenco, Teollisuuden Voima Oyj (zwanej dalej „TVO”), Siemens, od grupy Areva oraz podmiotu trzeciego, który nie zgodził się na ujawnienie swojej tożsamości. Przekazała je ona władzom francuskim, dając im możliwość odniesienia się do nich, i otrzymała od nich uwagi w piśmie z dnia 18 października 2016 r.

(5)

Władze francuskie przedstawiły Komisji szereg uwag dodatkowych w dniu 30 listopada 2016 r., a następnie w dniach 7, 12, 21 i 22 grudnia 2016 r.

(6)

Równolegle z procedurą dotyczącą pomocy na restrukturyzację dnia 27 lipca 2016 r. władze francuskie zgłosiły Komisji pomoc na ratowanie w wysokości 3,3 mld EUR w formie dwóch pożyczek na rzecz grupy Areva, w tym jednej – w wysokości 2 mld EUR – na rzecz spółki dominującej Areva SA (zwanej dalej „Areva SA”) i drugiej – w wysokości 1,3 mld EUR – na rzecz należącej do niej w całości spółki zależnej Nouvel Areva (zwanej dalej „Nouvel Areva”) (3). Pożyczki te mają zostać przekształcone na kapitał tych dwóch podmiotów podczas podwyższeń kapitału będących przedmiotem niniejszej decyzji. Zgłoszenie pomocy na ratowanie zarejestrowane pod numerem SA.46077 jest przedmiotem oddzielnej decyzji.

(7)

Grupa Areva jest notowana na rynku regulowanym, przy czym państwo francuskie kontroluje bezpośrednio lub pośrednio 86,52 % jej akcji. Spółka dominująca, Areva SA, należy do państwa bezpośrednio w 28,83 % oraz pośrednio poprzez Komisariat ds. Energii Atomowej (fr. Commissariat à l'Energie Atomique, CEA) (zwany dalej „Komisariatem ds. Energii Atomowej”) i przedsiębiorstwo Bpifrance Participations, które posiadają odpowiednio 54,37 % i 3,32 % akcji spółki Areva SA. Areva SA posiada w różnych spółkach zależnych należących do grupy Areva pakiety kontrolne akcji, których wysokość przedstawiono na rysunku 2 poniżej.

(8)

Grupa Areva na rynkach energii jądrowej prowadzi działalność w czterech gałęziach składających się na cały cykl i obejmujących:

(9)

Inny rodzaj działalności, mający mniejsze znaczenie i znajdujący się obecnie na etapie racjonalizacji, dotyczy energii ze źródeł odnawialnych. Działalność ta stanowiła mniej niż 1 % obrotu grupy Areva w 2015 r.

(10)

W ujęciu schematycznym wymienione wyżej cztery gałęzie odpowiadają dwóm głównym rodzajom działalności, które w przeszłości były oddzielne i wzajemnie się uzupełniały: (i) zarządzaniu cyklem materiałów jądrowych obejmującym wydobycie, część początkową i część końcową oraz (ii) działalności związanej z reaktorami. Pierwszy z tych rodzajów działalności prowadziła spółka Cogema, a drugi – spółka Framatome, które w 2001 r. połączyły się, tworząc grupę Areva.

Rysunek 1

Schemat działalności grupy Areva

(11)

Rozróżnienie między tymi dwoma głównymi obszarami działalności utrzymało się w schemacie organizacyjnym grupy Areva po połączeniu, jak przedstawiono na rysunku 2. Działalność związaną z reaktorami prowadzi zatem spółka zależna Areva Nuclear Power („Areva NP”) oraz spółka Société Technique pour l'Energie Atomique („Areva TA”) w odniesieniu do napędu jednostek pływających, podczas gdy działalność związana z cyklem paliwowym podzielona jest między spółkę Areva Nuclear Cycle („Areva NC”) w odniesieniu do części początkowej i części końcowej cyklu oraz jej spółkę zależną o nazwie „Areva Mines” w odniesieniu do działalności wydobywczej. Produkcję elementów paliwowych, pomimo jej związków z cyklem materiałów jądrowych, prowadzi spółka Areva NP z powodu silnych synergii między procesem projektowania elementów a procesem projektowania reaktorów (5).

Rysunek 2

Uproszczony schemat organizacyjny grupy Areva na dzień 31 grudnia 2014 r.

(12)

Na dzień 31 grudnia 2015 r. grupa Areva zatrudniała 39 537 osób. W 2015 r. jej łączny obrót wyniósł 8,2 mld EUR, podczas gdy w 2014 r. wyniósł on 8,3 mld EUR. Zgodnie z normą MSSF 5 dotyczącą aktywów trwałych przeznaczonych do sprzedaży oraz działalności zaniechanej (6) opublikowany obrót grupy Areva wynosił jednak 4,2 mld EUR.

(13)

Trudności napotkane przez grupę Areva są przede wszystkim związane ze skutkami gwałtownej zmiany tendencji na rynku energii jądrowej oraz z pogarszaniem się sytuacji gospodarczej i finansowej od 2008 r. Grupa Areva poniosła ponadto znaczne straty w ramach kilku projektów przemysłowych. Co więcej, jej rentowność spadła w następstwie niektórych przejęć oraz rozwoju niektórych rodzajów działalności.

(14)

Jeżeli chodzi o pierwszą kwestię, wypadek w elektrowni Fukushima w 2011 r. przyczynił się do szybkiego odwrócenia koniunktury na rynkach energii jądrowej. Od tego czasu zamknięto pewną liczbę reaktorów, a państwa, takie jak Niemcy lub Szwajcaria, podjęły decyzję o wycofaniu się z produkcji energii jądrowej. Opóźniono również realizację projektów dotyczących nowych elektrowni w państwach takich jak Chiny. Sytuacja ta wpłynęła zatem zarówno na rynki paliwa, jak i na rynki reaktorów, co przełożyło się na spadek wyników grupy Areva.

(15)

Wyczerpywanie długoterminowych źródeł finansowania – wskutek kryzysu finansowego z 2008 r. oraz wejścia w życie nowych norm ostrożnościowych – mogło dodatkowo skomplikować finansowanie projektów tak bardzo kapitałochłonnych jak elektrownie jądrowe.

(16)

Ponadto zjawisko kurczenia się rynku oraz związana z nim nadmierna zdolność produkcyjna wystąpiły w chwili, w której grupa Areva podjęła decyzję o przeprowadzeniu inwestycji obejmujących modernizację oraz borykała się ze wzrostem swoich kosztów operacyjnych. Sytuacja ta wpłynęła bezpośrednio na jej przepływy pieniężne oraz zmusiła ją do zaciągnięcia długu w celu zapewnienia krótkoterminowego finansowania działalności. Jednocześnie, biorąc pod uwagę pogorszenie perspektyw rynkowych, grupa Areva musiała dokonać obniżenia wartości aktywów.

(17)

Jeżeli chodzi o drugą kwestię, grupa Areva skumulowała znaczne straty w ramach kilku projektów przemysłowych, wśród których na pierwszym miejscu znajduje się budowa elektrowni jądrowej najnowszej generacji w Olkiluoto w Finlandii („projekt OL3”) dla jej klienta, spółki TVO.

(18)

Projekt prowadzony jest przez konsorcjum utworzone w 2003 r. przez grupę Areva za pośrednictwem spółki Areva NP i jej spółki zależnej Areva GmbH (zwanej dalej „Areva GmbH”) oraz przedsiębiorstwo Siemens (zwane dalej „konsorcjum”). Opóźnienia robót sięgnęły około dziewięciu lat oraz spowodowały powstanie kosztów przyrostowych po stronie grupy Areva odpowiadających stracie końcowej szacowanej na kwotę 5,5 mld EUR (7). Grupa Areva za pośrednictwem swojej spółki dominującej Areva SA ustanowiła na rzecz swojego klienta, spółki TVO, zabezpieczenie zobowiązań, którego ważność i zakres zdaniem władz francuskich budzą jednak wątpliwości.

(19)

Projekt OL3 jest przedmiotem postępowania arbitrażowego, którego stronami są konsorcjum i spółka TVO zarzucające sobie wzajemnie spowodowanie istotnych opóźnień oraz kosztów przyrostowych odnotowanych w ramach robót. Strony występują również wobec siebie z roszczeniami odszkodowawczymi opiewającymi na kwotę kilku miliardów euro. […] (*1).

(20)

Konsorcjum i spółka TVO podjęły negocjacje w sprawie zawarcia ogólnego porozumienia określającego w ramach umowy nową wstępną datę oddania (8) […], kończąc w ten sposób postępowanie arbitrażowe […] (9).[…].

(21)

Władze francuskie szczegółowo określiły również straty związane z projektami RJH (Réacteur Jules Horowitz – projekt badawczego reaktora jądrowego w trakcie budowy w centrum Komisariatu ds. Energii Atomowej w Cadarache) oraz […] (obejmującym modernizację reaktora […] i elektrowni […]), wynoszące na chwilę obecną kilkaset milionów euro.

(22)

Jeżeli chodzi natomiast o trzecią kwestię, kondycja finansowa grupy Areva również uległa pogorszeniu w następstwie przejęć oraz nierentownych projektów w zakresie rozwoju, w szczególności w obszarze wydobywczym (przykładowo nabycie spółki Uramin przyniosło prawie […] EUR straty) oraz w obszarze energii ze źródeł odnawialnych.

(23)

Z tych wszystkich przyczyn grupa Areva odnotowała znaczne straty, których wysokość przekroczyła łącznie 9 mld EUR za lata obrotowe 2011–2015. Aby pokryć te straty oraz sfinansować inwestycje niezbędne w celu modernizacji jej narzędzia przemysłowego (10), grupa Areva zaciągnęła dług zarówno w bankach (zwany dalej „długiem bankowym”), jak i na rynkach finansowych (zwany dalej „długiem obligacyjnym”). Po wykorzystaniu nowych bankowych instrumentów płynnościowych na początku 2016 r. jej dług na dzień 5 stycznia 2016 r. sięgał kwoty 9,4 mld EUR (11), z czego 6,0 mld stanowił jej dług obligacyjny.

(24)

Biorąc pod uwagę perspektywy rentowności grupy Areva, jej struktura kapitałowa nie pozwala jej na uporanie się z długami, co stanowi powód, dla którego władze francuskie rozpoczęły wraz z grupą Areva szeroko zakrojony proces restrukturyzacji.

(25)

W swoim zgłoszeniu z dnia 29 kwietnia 2016 r. władze francuskie przedstawiły plan restrukturyzacji obejmujący okres od listopada 2014 r. do grudnia 2019 r. (zwany dalej „okresem restrukturyzacji”) i mający na celu przywrócenie konkurencyjności grupy Areva oraz uzdrowienie jej struktury finansowej. Plan przewiduje ponowne ukierunkowanie grupy Areva na działalność związaną z cyklem materiałów jądrowych. Towarzyszy mu restrukturyzacja przemysłowa w ramach planu efektywności i konkurencyjności, którego celem jest uzyskanie oszczędności kosztów rzędu 500 mln EUR rocznie do 2018 r. w obszarze prowadzonej działalności. Towarzyszy mu również znacząca restrukturyzacja finansowa, obejmująca w szczególności dokapitalizowanie grupy Areva.

(26)

Ponowne ukierunkowanie na działalność związaną z cyklem materiałów jądrowych opiera się na: (i) zbyciu pozostałych rodzajów działalności grupy Areva; (ii) utworzeniu nowego podmiotu prawnego, spółki Nouvel Areva, w celu prowadzenia działalności związanej z cyklem paliwowym; oraz (iii) wydzieleniu niektórych istniejących zobowiązań ciążących na obecnej spółce dominującej Areva SA.

(27)

Dotyczą one następujących spółek zależnych i rodzajów działalności:

(28)

Ponadto grupa Areva planuje wycofać się w perspektywie krótko- i średnioterminowej z praktycznie całej swojej działalności związanej z energią ze źródeł odnawialnych oraz z magazynowaniem energii. Spółka Adwen specjalizująca się w morskich farmach wiatrowych zostanie wkrótce zbyta na rzecz hiszpańskiej grupy Gamesa. W odniesieniu do pływających farm wiatrowych […]. W odniesieniu do biomasy […]. W odniesieniu do skupiania światła słonecznego w 2014 r. grupa Areva podjęła decyzję o stopniowym wycofaniu się z działalności prowadzonej przez nią w tym zakresie po zakończeniu trwających projektów. Ponadto grupa Areva zachowuje mniejszościowy udział kapitałowy w spółce opracowującej technologie elektrolizy w celach związanych z magazynowaniem energii oraz prowadzi niewielką działalność związaną z badaniami i rozwojem w zakresie baterii przepływowych oraz wodorowych ogniw paliwowych.

(29)

Zbycie działalności prowadzonej obecnie przez spółkę Areva NP opiera się na szczegółowo określonych zasadach oraz podlega szeregowi warunków opisanych w umowie zbycia akcji (share purchase agreement, zwanej dalej „umową zbycia akcji”) podpisanej między grupą EDF a grupą Areva dnia 15 listopada 2016 r.

(30)

Po pierwsze uzgodniono uodpornienie grupy EDF na szereg czynników ryzyka związanych obecnie ze spółką Areva NP. Ryzyko to dotyczy przede wszystkim kontynuacji projektu OL3, lecz także nieprawidłowości wykrytych w dokumentach związanych z monitorowaniem produkcji sprzętu produkowanego przez spółkę Areva NP w takich zakładach jak Le Creusot, Jeumont i Saint-Marcel (zwanych dalej „umowami dotyczącymi części składowych”). W tym celu spółka Areva i grupa EDF podjęły decyzje o wprowadzeniu mechanizmu oddolnego wyodrębnienia (drop down) polegającego na przeniesieniu głównej działalności spółki Areva NP do nowego podmiotu (zwanego dalej „Nouvel Areva NP”), który miał zostać zbyty na rzecz grupy EDF. Pierwotna spółka Areva NP oraz za jej pośrednictwem jej spółka dominująca Areva SA zachowają działalność związaną z wykonywaniem umowy dotyczącej projektu OL3, […] (12).

(31)

Następnie transakcja sprzedaży zostanie przeprowadzona wyłącznie po spełnieniu szeregu warunków. Obejmują one między innymi warunek, zgodnie z którym […] projekt Flamanville 3 nie wykazuje nieprawidłowości znacząco zwiększających koszt jego kontynuacji lub znacząco ją opóźniających. […] zbiornik jest […] objęty programem szczegółowej walidacji w następstwie wykrycia w 2014 r. niezgodnych wartości podczas prób przeprowadzonych na części analogicznej do części znajdującej się w elektrowni Flamanville 3, skutkujących stężeniem węgla wyższym niż planowane (zwanym dalej „segregacją węgla”). Grupa Areva i grupa EDF zaproponowały wprowadzenie środków uzupełniających (zwanych dalej „programem uzasadniającym”) mających na celu zapewnienie dodatkowych gwarancji przy wykazywaniu niezawodności i pewności zbiornika pomimo wspomnianego wyżej problemu segregacji węgla. Dostosowania te zostały zatwierdzone przez organ ds. bezpieczeństwa jądrowego (fr. Autorité de Sûreté Nucléaire, zwany dalej „ASN”) (13). Badania objęte programem uzasadniającym kontynuowano do końca 2016 r. Dnia 16 grudnia 2016 r. grupa Areva i grupa EDF złożyły w ASN ostateczne sprawozdanie dotyczące tych badań, w którym przewiduje się termin 5 miesięcy na przeprowadzenie analizy wyników i publikację ostatecznych wniosków.

(32)

Pierwotny schemat restrukturyzacji przewidywał, że spółka Nouvel Areva zachowa strategiczny udział kapitałowy wynoszący 15 % w spółce Nouvel Areva NP. W odpowiedzi na wątpliwości wyrażone przez Komisję w ramach prowadzonego przez nią szczegółowego dochodzenia władze francuskie zobowiązały się jednak do tego, że grupa Areva całkowicie wycofa się z działalności związanej z reaktorami, co oznacza, że spółki Areva SA i Nouvel Areva nie będą już miały żadnego powiązania kapitałowego ze spółką Nouvel Areva NP po zakończeniu wdrażania planu restrukturyzacji zgłoszonego Komisji.

(33)

Grupa Areva utworzyła spółkę Nouvel Areva, która należy obecnie w 100 % do spółki Areva SA, aby zgromadzić w niej:

(34)

Dnia 30 sierpnia 2016 r. podpisano umowę o częściowym wniesieniu aktywów spółek Areva SA i Nouvel Areva, przy czym zgodę wszystkich wierzycieli obligacyjnych przekazanych spółce Nouvel Areva otrzymano dnia 27 września 2016 r. Utworzenie spółki Nouvel Areva zostało zatwierdzone przez nadzwyczajne walne zgromadzenie akcjonariuszy spółki Areva SA dnia 3 listopada 2016 r.

(35)

Przewiduje się zwiększenie kapitału tego nowego podmiotu o 3 mld EUR przez państwo francuskie oraz inwestorów będących osobami trzecimi. Państwo francuskie wniesie 2,5 mld EUR, a inwestorzy będący osobami trzecimi 500 mln EUR. Biorąc pod uwagę, że akcje spółki Nouvel Areva wyceniono przed transakcją na kwotę 2 mld EUR, po przeprowadzeniu tej operacji kapitał tego podmiotu po dokonaniu operacji będzie kształtował się następująco: 40 % będzie należało do spółki Areva SA, 50 % bezpośrednio do państwa francuskiego oraz 10 % do inwestorów będących osobami trzecimi.

(36)

Plan restrukturyzacji przewiduje, że ryzyko związane z projektem OL3 i […] będzie ponoszone bezpośrednio lub za pośrednictwem spółki Areva NP przez obecną spółkę dominującą Areva SA. Dodatkowo spółka Areva SA zachowa dług bankowy zaciągnięty przez grupę Areva, a ponadto zostanie pozbawiona swojej głównej działalności poprzez zbycie spółki Nouvel Areva NP oraz wyodrębnienie działalności związanej z cyklem paliwowym.

(37)

Aby poprawić swoją konkurencyjność i efektywność operacyjną, po ponownym ukierunkowaniu na działalność związaną z cyklem paliwowym grupa Areva rozpoczęła wdrażanie planu wydajności i konkurencyjności.

(38)

Ma on umożliwić, w wyniku realizacji znaczących działań, uzyskanie oszczędności kosztów w wysokości 500 mln EUR rocznie w spółce Nouvel Areva.

(39)

Plan efektywności i konkurencyjności obejmuje cztery osie: (i) selektywność zakupów; (ii) poprawę rozmieszczenia działu sprzedaży; (iii) poprawę produktywności (w szczególności poprzez plan dobrowolnych odejść); oraz (iv) kontrolę zmian wynagrodzeń. Pierwsze środki podjęto w 2015 r., a wdrażanie planu powinno potrwać do 2018 r.

(40)

Ze względu na szczególnie małą możliwość utrzymania obecnej struktury finansowej grupy Areva konieczne jest przeprowadzenie restrukturyzacji.

(41)

Dochody uzyskane w wyniku sprzedaży różnych spółek zależnych wymienionych w motywach 27 i 28 stanowią pierwsze źródło finansowania niedoboru płynności grupy Areva.

(42)

Grupa Areva wykorzystuje również finansowanie własne w wysokości około [0–2 mld] EUR, w tym obniżenie strukturalne o [0–1 mld] EUR minimalnego progu jej środków pieniężnych oraz różne transakcje zbycia wierzytelności na kwotę [0–1 mld] EUR. Szczegóły tych operacji opisano poniżej w motywie 321.

(43)

Zasoby te okazują się jednak niewystarczające, aby rozwiązać problem zadłużenia grupy Areva. Władze francuskie oszacowały bowiem, że zapotrzebowanie grupy Areva na kapitał własny wynosi 5 mld EUR. Plan restrukturyzacji grupy Areva przewiduje zatem zastrzyk kapitałowy w wysokości 5 mld EUR, który ma zostać podzielony w następujący sposób:

(44)

Dnia 29 kwietnia 2016 r. władze francuskie zgłosiły, jako jedyną pomoc na restrukturyzację, planowany udział państwa francuskiego w podwyższeniach kapitału odpowiednio spółek Areva SA i Nouvel Areva na łączną kwotę 4,5 mld EUR. Przewiduje się sfinansowanie tej pomocy z zasobów własnych państwa francuskiego.

(45)

Zgodność pomocy na restrukturyzację należy analizować w odniesieniu do wytycznych dotyczących pomocy państwa na ratowanie i restrukturyzację przedsiębiorstw niefinansowych znajdujących się w trudnej sytuacji (16) (zwanych dalej „wytycznymi”). Po zakończeniu pierwotnego badania Komisja wyraziła wątpliwości dotyczące zgodności wspomnianej pomocy z wytycznymi.

(46)

Komisja rozważała, czy założenia leżące u podstaw planu przywrócenia długoterminowej rentowności grupy Areva są realne.

(47)

Komisja stwierdziła, że w scenariuszu podstawowym dotyczącym spółki Nouvel Areva nie zidentyfikowano w wyraźny sposób ewentualnego wpływu różnych transakcji zbycia planowanych w ramach restrukturyzacji (wśród których na pierwszym miejscu należy wymienić transakcję zbycia spółki Nouvel Areva NP) na działalność związaną z cyklem materiałów jądrowych oraz na utratę synergii. Pozostawało to w sprzeczności ze stwierdzeniem władz francuskich, że wspomniane transakcje zbycia prowadziły do zmniejszenia konkurencyjności zrestrukturyzowanej grupy Areva, a tym samym stanowiły rzeczywiste środki wyrównawcze.

(48)

Komisja zauważyła również, że scenariusz zakładający pogorszenie wyników nie jest zgodny z analizą wrażliwości, w której wyraźnie podkreślono główne czynniki ryzyka mogące wpłynąć na grupę Areva oraz określono ich hierarchię.

(49)

Komisja nie była również pewna, czy możliwe jest przywrócenie długoterminowej rentowności spółki Nouvel Areva w ramach scenariusza zakładającego pogorszenie wyników, biorąc pod uwagę, że w scenariuszu tym podkreślono niedopasowanie poziomu płynności […].

(50)

W przypadku spółki Areva SA prognozy przekazane przez władze francuskie budziły ponadto zbyt wiele wątpliwości dotyczących między innymi wyliczeń zawartych w scenariuszu oddolnego wyodrębnienia.

(51)

Na podstawie informacji przedstawionych przez władze francuskie Komisja stwierdziła, że wydaje się, iż zasada sprawiedliwego podziału kosztów jest przestrzegana, przy czym konieczne jest jednak dostarczenie wyjaśnień dotyczących traktowania istniejących akcjonariuszy mniejszościowych.

(52)

Komisja wyraziła natomiast wątpliwości dotyczące wkładu własnego grupy Areva w koszty jej restrukturyzacji. Na podstawie prognoz przedstawionych przez władze francuskie wydawało się, że grupa Areva jest zasadniczo zdolna do sfinansowania kosztów swojej restrukturyzacji w wysokości ponad 50 %. Suma tych wkładów własnych wynosiła jednak [9–11 mld] EUR, tj. więcej niż zadłużenie netto szacowane na kwotę [8–9 mld] EUR, przy czym różnica ta nie została należycie uzasadniona. Ponadto wydawało się, że niektóre operacje generujące wkład własny, takie jak różne planowane transakcje zbycia lub wkład inwestorów będących osobami trzecimi w podwyższenie kapitału spółki Nouvel Areva, były jeszcze zbyt niepewne, aby można było je zakwalifikować jako wkład „rzeczywisty i faktyczny”.

(53)

Komisja przyznała, że różne transakcje zbycia, całkowitego lub częściowego, przeprowadzone przez grupę Areva prowadziły do znacznego zmniejszenia zakresu jej działalności, tj. o około 50 %, przyjmując jako parametry analizy skonsolidowaną wartość sprzedaży lub liczbę pracowników. Wpływ wspomnianych transakcji zbycia na konkurencję nie został jednak przedstawiony przejrzyście i wyraźnie.

(54)

Komisja uważała więc, że nie należy umieszczać wszystkich transakcji zbycia na tej samej płaszczyźnie. Zbycie stosunkowo niewielkich spółek zależnych, takich jak spółki Areva TA lub Canberra, było niewspółmierne z zakresem planowanej pomocy.

(55)

Do rozważenia pozostawało zatem częściowe zbycie spółki Nouvel Areva NP, którego zakres, jak się wydawało, odpowiadał wprawdzie zakresowi pomocy, jednakże jak również się wydawało, transakcja ta nie dotyczyła bezpośrednio rynków, na których grupa Areva zajmowałaby znacząca pozycję po restrukturyzacji. Komisja zastanawiała się zatem nad dwoma hipotezami, które umożliwiłyby władzom francuskim potwierdzenie, że był to faktycznie środek sprzyjający konkurencji, tj.: po pierwsze, że między działalnością związaną z reaktorami a działalnością związaną z cyklem paliwowym występowały silne synergie, co oznacza, że na rynkach energii jądrowej korzystne było pozostawanie grupą zintegrowaną; po drugie, że grupa Areva miała utracić korzyści wynikające z tych synergii, dokonując zbycia swojej spółki zależnej Nouvel Areva NP.

(56)

Jeżeli chodzi w szczególności o drugą hipotezę, Komisja zauważyła, że zgodnie z protokołem ustaleń podpisanym dnia 20 lipca 2015 r. przez grupę EDF i grupę Areva, wydawało się, że obydwie grupy odbudowują w drodze umowy synergie, które istniały do tej pory w sposób strukturalny.

(57)

Z powyższych różnorodnych powodów Komisja miała wątpliwości dotyczące wpływu zbycia spółki Nouvel Areva NP na pozycję konkurencyjną grupy Areva na rynkach po przeprowadzeniu restrukturyzacji, a zatem na wystarczający charakter tego środka wyrównawczego.

(58)

Komisja wyraziła ponadto zdziwienie stanowiskiem Francji wyrażającym się odmową podjęcia zobowiązania zawartego w wytycznych w odniesieniu do niestosowania pomocy na restrukturyzację w celu nabycia udziałów kapitałowych. Komisja wezwała zatem władze francuskie do włączenia tego rodzaju operacji do planu restrukturyzacji, jeżeli okazałyby się one bezwzględnie konieczne w celu przywrócenia długoterminowej rentowności grupy Areva.

(59)

Grupa Areva zgadza się w pełni z odpowiedziami przedstawionymi przez władze francuskie dnia 12 września 2016 r., w sporządzeniu których brała zresztą udział.

(60)

Jeżeli chodzi o wątpliwości wyrażone przez Komisję, grupa Areva podkreśla w szczególności następujące kwestie:

(61)

Grupa Areva podkreśla również strategiczne znaczenie pomocy na restrukturyzację dla europejskiego sektora jądrowego i europejskiej gospodarki: jest ona bezpośrednim pracodawcą, podmiotem kluczowym dla utrzymania sektora jądrowego zaangażowanym w działalność w wielu segmentach w łańcuchu wartości tego sektora oraz podmiotem o zasadniczym znaczeniu dla prawidłowego funkcjonowania parku europejskich elektrowni jądrowych.

(62)

Grupa Areva podkreśla ponadto duży postęp w realizacji planu restrukturyzacji, biorąc pod uwagę (i) transakcje zbycia spółki Canberra (zakończone) i udział kapitałowy grupy Areva w spółce Adwen (opcja wykonana), a także (ii) zatwierdzenie przez wierzycieli obligacyjnych częściowego wkładu aktywów spółki Areva SA wniesionego do spółki Nouvel Areva oraz jednoczesne przeniesienie długu obligacyjnego do spółki Nouvel Areva. Co więcej, zatwierdzenie projektu Hinkley Point C zapewnia perspektywy rozwoju sprzyjające pomyślnemu przeprowadzeniu tego planu.

(63)

Spółka Urenco stanowi wynik współpracy politycznej między Republiką Federalną Niemiec, Niderlandami oraz Zjednoczonym Królestwem. Utworzona w 1970 r. spółka prowadzi działalność głównie w segmencie wzbogacania uranu i posiada zakłady we wszystkich trzech państwach będących jej udziałowcami, jak również w Stanach Zjednoczonych.

(64)

Po nakreśleniu obrazu łańcucha wartości cyklu materiałów jądrowych spółka Urenco przedstawia wywód obejmujący trzy punkty: po pierwsze, pomoc objęta postępowaniem wyjaśniającym znacząco wzmocni grupę Areva; po drugie, zakłócający konkurencję skutek tej pomocy będzie szczególnie odczuwalny na rynku wzbogacania, ze szkodą dla spółki Urenco i pozostałych konkurentów działających w tym segmencie; w związku z powyższym środki ochrony konkurencji zaproponowane przez władze francuskie są niewystarczające i należy je wzmocnić.

(65)

W odniesieniu do punktu pierwszego spółka Urenco stwierdza, że plan restrukturyzacji nie obejmuje zmniejszenia zdolności w ramach żadnego z rodzajów działalności prowadzonej przez grupę Areva pomimo jej trudnej sytuacji finansowej oraz nadmiernej zdolności produkcyjnej charakteryzującej rynki, na których działa. Spółka Nouvel Areva będzie zatem nadal dysponowała tymi samymi aktywami co w przeszłości w odniesieniu do cyklu materiałów jądrowych, przez co znajdzie się ona w idealnym położeniu, aby utrzymać silną pozycję na tych rynkach.

(66)

Jest to tym bardziej oczywiste, że interwencja państwa przyczynia się do ustabilizowania bilansu nowo utworzonych podmiotów oraz do usunięcia skutków niewłaściwego zarządzania w przeszłości. Przywrócone zostają w ten sposób możliwości działania spółek Nouvel Areva NP i Nouvel Areva pod względem nowych inwestycji, dostępu do finansowania i siły przetargowej. Konkurenci spółki Nouvel Areva muszą natomiast ponosić w pełni koszty swoich przeszłych inwestycji i chcąc się rozwijać, mogą liczyć wyłącznie na swoje własne zyski.

(67)

Jeżeli chodzi o punkt drugi, spółka Urenco jest zdania, że zakłócenia konkurencji będą trwale odczuwalne w segmencie wzbogacania, który charakteryzuje się nadmierną zdolnością produkcyjną i ograniczoną liczbą projektów w bardzo dużym stopniu opierających się na kapitale.

(68)

Zdaniem spółki Urenco światowe zdolności produkcyjne w zakresie wzbogacania znacznie przewyższają popyt […]. Ta nadmierna zdolność produkcyjna jest tym bardziej szkodliwa, że część wzrostu popytu odnotowuje się w takich państwach jak Chiny lub Rosja, które są w dużym stopniu zamknięte dla podmiotów zachodnich. Jeżeli chodzi o rynek popytu dostępny dla tych podmiotów, jego znaczną część stanowi park jądrowy grupy EDF, kwestią o zasadniczym znaczeniu jest więc zapewnienie, aby wzmocnione powiązania między grupą EDF a grupą Areva nie powodowały ograniczenia dostępu spółki Urenco do grupy EDF.

(69)

Pomoc będąca przedmiotem postępowania umożliwia ponadto grupie Areva utrzymanie jej działalności w zakresie paliwa MOX, chociaż paliwo to nie cechuje się taką konkurencyjnością jak naturalnie wzbogacony uran. Bez pomocy państwa działalność ta zostałaby zaniechana lub straciłaby na znaczeniu, co doprowadziłoby do uwolnienia rynków dla konkurentów grupy Areva (w szczególności w odniesieniu do grupy EDF, której [0–25] % popytu można zaspokoić paliwem MOX).

(70)

Ustabilizowany bilans spółki Nouvel Areva umożliwi również jej rozwój w zakresie handlu usługami wzbogacania (zwanych dalej „usługami wzbogacania”), która to działalność wymaga znacznych możliwości finansowych. Rynek ten […] może się przyczynić do wzmocnienia spółki Nouvel Areva w stosunku do jej konkurentów, którzy nie otrzymują pomocy i których struktura finansowa, będąca odzwierciedleniem właściwych dla tego sektora projektów opartych w bardzo dużym stopniu na kapitale, nie pozwala na podejmowanie tego rodzaju ryzyka.

(71)

Ponadto spółka Urenco uważa, że spółka Nouvel Areva nadal będzie korzystała z integracji pionowej na rynkach cyklu paliwowego.

(72)

Jeżeli chodzi o punkt trzeci, spółka Urenco podkreśla, że należy zaproponować wprowadzenie środków ochrony konkurencji na rynkach, na których grupa Areva będzie prowadziła działalność po przeprowadzeniu restrukturyzacji, zwłaszcza że na większości tych rynków (rynek wydobywczy, rynek konwersji i rynek wzbogacania) występuje obecnie problem nadmiernej zdolności produkcyjnej.

(73)

Spółka Urenco nie podziela stanowiska władz francuskich, zgodnie z którym oddzielenie działalności związanej z reaktorami powoduje utratę synergii w stopniu wpływającym na działalność związaną z paliwem. Istnienie wielu podmiotów niezintegrowanych, a mimo to osiągających dobre wyniki (przykładowo przedsiębiorstw Urenco, Cameco, KAP), relatywizuje bowiem znaczenie tego rodzaju synergii. Ponadto synergie te uwidaczniają się wyłącznie w odniesieniu do dostarczania paliwa do nowych reaktorów; […].

(74)

Co więcej, partnerstwo strategiczne grupy EDF i spółki Nouvel Areva spowoduje odtworzenie ewentualnie utraconych synergie. Spółka Nouvel Areva utrzyma bowiem strategiczny udział w spółce zależnej będącej w jej wspólnym posiadaniu z grupą EDF, co będzie wymagało pewnego poziomu koordynacji między oboma grupami i co mogłoby zachęcić grupę EDF do faworyzowania spółki Nouvel Areva. Spółki te będą posiadać wspólnego udziałowca, którym będzie państwo francuskie. Dodatkowo, jak zauważyła Komisja w decyzji o wszczęciu postępowania, trwają przygotowania do wzmocnionej współpracy. Ponadto niekorzystne skutki dezintegracji odczuje przede wszystkim spółka Nouvel Areva NP, która będzie musiała utworzyć nowe zespoły handlowe do celów sprzedaży elementów paliwowych, zaś spółka Nouvel Areva będzie nadal czerpała korzyści z integracji w ramach cyklu materiałów jądrowych.

(75)

W świetle powyższych ustaleń spółka Urenco proponuje następujące środki ochrony konkurencji:

(76)

Spółka Urenco chce również, aby władze francuskie zbadały inne środki ochrony konkurencji wspólne dla wszystkich segmentów, na przykład takie jak sprzedaż danej działalności nowemu podmiotowi na rynku w celu ograniczenia synergii związanych z integracją spółki Nouvel Areva w zakresie działalności w ramach cyklu paliwowego. Ponadto spółka Urenco podkreśla znaczenie przestrzegania zakazu nabywania jakichkolwiek przedsiębiorstw podczas okresu restrukturyzacji, o ile nie zostanie udowodnione, że taki zakup jest konieczny w celu odzyskania rentowności przez grupę Areva.

(77)

TVO jest fińską spółką produkującą energię elektryczną, powstałą w 1969 r. i należącą do innych fińskich przedsiębiorstw działających w sektorze energii elektrycznej oraz przedsiębiorstw przemysłowych. Spółka TVO jest przyszłym właścicielem elektrowni jądrowej OL3, której funkcjonowanie będzie oparte na technologii europejskiego reaktora ciśnieniowego (zwanego dalej „reaktorem EPR”) i która jest nadal w fazie budowy. Umowę na budowę tej elektrowni […] zawarto z konsorcjum w dniu 18 grudnia 2003 r. Datę odbioru wyznaczono pierwotnie na dzień 30 kwietnia 2009 r. Po wielu opóźnieniach konsorcjum zapowiedziało oddanie jej do użytku na grudzień 2018 r.

(78)

Spółka TVO podkreśla, że reaktor elektrowni OL3 ma istotne znaczenie dla fińskiego i europejskiego sektora energetycznego. Po uruchomieniu elektrownia OL3 powinna odpowiadać za 9 % całkowitej produkcji energii elektrycznej w Finlandii do 2020 r. i pokrywać 14 % całkowitego popytu na energię elektryczna, co pozwoli zwiększyć niezależność energetyczną Finlandii. Elektrownia OL3 jest również pionierskim projektem, który miał zapowiadać okres „odrodzenia” przemysłu jądrowego.

(79)

Projekt OL3 jest w końcowej fazie realizacji. Budowa elementów zewnętrznych jest prawie zakończona, ale niektóre prace budowlane i montażowe prowadzone wewnątrz elektrowni nadal trwają, w szczególności jeżeli chodzi o jej część jądrową (reaktor). Na miejscu budowy pracuje około 2 400 robotników. Spółka TVO podkreśla, że obecnie rozpoczyna się kluczowa faza realizacji projektu OL3, tj. proces uruchamiania, który po jego zakończeniu doprowadzi ona do ustalenia przewidywanej daty oddania. Faza ta wymaga stałego wsparcia ze strony konsorcjum, które posiada wiedzę specjalistyczną i ekspercką na temat reaktora EPR.

(80)

Spółka TVO wspomina również o postępowaniu arbitrażowym, w którym bierze udział przeciwko konsorcjum. Całkowita kwota roszczenia konsorcjum wynosi obecnie około [0–5 mld] EUR, podczas gdy kwota roszczenia spółki TVO z tytułu jej własnych kosztów i strat wynosi [0–5 mld] EUR zgodnie z najnowszymi szacunkami spółki TVO. Całkowita wartość roszczeń obu stron w ramach postępowania arbitrażowego wynosi zatem łącznie około [0–10 mld] EUR.

(81)

Spółka TVO wyjaśnia następnie, w jaki sposób rozumie plan restrukturyzacji grupy Areva, który będzie się opierał na „planie B”, zakładającym przeniesienie spółki Nouvel Areva NP do grupy EDF po wyodrębnieniu projektu OL3 i zasobów niezbędnych do jego ukończenia, oraz na włączeniu do powstałego „podmiotu zarządzający aktywami” umów dotyczących części składowych, a także części zadłużenia grupy Areva.

(82)

Spółka TVO ogólnie popiera projekt dokapitalizowania grupy Areva przez państwo francuskie. Spółka TVO wyraża jednak swoje obawy w odniesieniu do możliwych negatywnych skutków restrukturyzacji grupy dla projektu OL3. Spółka TVO ma w szczególności wątpliwości dotyczące tego, czy„podmiot zarządzający aktywami”, w ramach którego wyodrębniony będzie projekt OL3, będzie w stanie zachować zasoby niezbędne do pomyślnego ukończenia projektu. Podmiot zarządzający aktywami będzie bowiem posiadał ograniczone zasoby finansowe w celu poradzenia sobie z możliwym znacznym zadłużeniem, które jest trudne do oszacowania na tym etapie.

(83)

Zasoby finansowe tego podmiotu zarządzającego aktywami składają się z: podwyższenia kapitału w kwocie 2 mld EUR, dochodów ze sprzedaży spółki Nouvel Areva NP na rzecz grupy EDF w kwocie 2,5 mld EUR, pozostałych dochodów ze sprzedaży niestrategicznych części działalności grupy Areva, a także kwoty pozostającej do zapłaty przez spółkę TVO na rzecz grupy Areva za ukończenie projektu OL3. Szacuje się, że koszty podmiotu zarządzającego aktywami, na pokrycie których przeznaczone są te zasoby, obejmują: koszty ukończenia projektu OL3 oraz powiązane z nimi zabezpieczenia, spłatę długu bankowego na kwotę 3,4 mld EUR, możliwe zabezpieczenia na rzecz grupy EDF w odniesieniu do umów związanych z elektrowniami jądrowymi, których części są przedmiotem audytu, inne zabezpieczenia związane ze sprzedażą niestrategicznych aktywów, a także, jeżeli spółka TVO wygra toczące się postępowanie arbitrażowe, kwota, która może wynieść [0–5 mld] EUR.

(84)

Spółka TVO podaje zatem w wątpliwość, czy zrestrukturyzowana grupa Areva będzie w stanie sprostać czynnikom ryzyka związanym z projektem OL3, a w szczególności pokryć koszty jego ukończenia, i wyjaśnia implikacje tych wątpliwości w odniesieniu do analizy pomocy na restrukturyzację zgodnie z wytycznymi, a w bardziej szczegółowym ujęciu – w odniesieniu do tego, czy pomoc przyczynia się do osiągnięcia celu leżącego we wspólnym interesie, do przywrócenia długoterminowej rentowności grupy Areva praz do zasady „pierwszy i ostatni raz”.

(85)

Po pierwsze, jeżeli chodzi o cel leżący we wspólnym interesie, spółka TVO zgadza się z argumentem Francji, zgodnie z którym pomoc przyczynia się do realizacji celów Traktatu EURATOM, wymienionych w szczególności w art. 2 lit. d). Spółka TVO podkreśla jednak konieczność przeprowadzenia oceny również w odniesieniu do art. 2 lit. b) i c) Traktatu. Jeżeli chodzi o art. 2 lit. c), pomoc przyczynia się do ukończenia projektu OL3, który jest projektem o dużym znaczeniu dla rozwoju europejskiego sektora energetycznego i dla bezpieczeństwa dostaw do krajów nordyckich. Jeżeli chodzi o art. 2 lit. b), cel dotyczący bezpieczeństwa jądrowego zakłada, zgodnie z postanowieniami art. 11 Konwencji bezpieczeństwa jądrowego, że „każda z Umawiających się Stron podejmie odpowiednie kroki dla zapewnienia, żeby przez cały okres istnienia każdego z obiektów jądrowych wszelka działalność mogąca mieć wpływ na bezpieczeństwo jego działania, prowadzona w obiekcie lub na jego rzecz, prowadzona była przez odpowiednio liczny, wykwalifikowany personel, posiadający odpowiednie wykształcenie i przygotowanie zawodowe oraz okresowo doszkalany”. Ze względu na fakt, że zdolności spółki TVO są ograniczone przede wszystkim do eksploatacji elektrowni, spółka TVO opiera się na wiedzy eksperckiej konsorcjum, aby zapewnić bezpieczeństwo działania w ramach projektu OL3. Wszelki plan restrukturyzacji, który zakłada wydzielenie projektu OL3 w ramach podmiotu zarządzającego aktywami, stanowi jednak ryzyko przydzielenia do projektu OL3 niedostatecznej liczby wykwalifikowanych pracowników grupy Areva, utraty wsparcia działu realizacji zleceń grupy Areva we Francji i w Niemczech, utraty możliwości korzystania z infrastruktury technicznej grupy Areva, a także wystąpienia możliwych problemów z podwykonawcami projektu.

(86)

Po drugie, jeżeli chodzi o przywrócenie długoterminowej rentowności grupy Areva, spółka TVO kwestionuje twierdzenie, że zastrzyk kapitałowy na rzecz spółki Areva SA jest wystarczający, że ze założenia przewidziane w planie restrukturyzacji są realne, a więc również że pomoc może zapewnić długoterminową rentowność grupy Areva.

(87)

Po trzecie, w odniesieniu do zasady „pierwszy i ostatni raz”, jeżeli plan restrukturyzacji nie zapewnia, aby grupa Areva była w stanie spełnić swoje zobowiązania dotyczące ukończenia projektu OL3, być może konieczne będzie nałożenie dodatkowych zobowiązań w formie odszkodowania za kolejne opóźnienia. Ze względu na zasadę „pierwszy i ostatni raz” zatwierdzenie nowego środka pomocy państwa nie będzie zatem możliwe.

(88)

Spółka TVO podkreśla, że w celu rozstrzygnięcia tych wątpliwości i pytań wszelki plan restrukturyzacji musi uwzględniać:

(89)

Siemens jest – wraz z dwoma spółkami należącymi do grupy Areva (Areva GmbH i Areva NP) – członkiem konsorcjum realizującego projekt OL3. Chociaż grupa Areva jest odpowiedzialna za największą część projektu, członkowie konsorcjum ponoszą solidarną odpowiedzialność za ukończenie projektu wobec swojego klienta, spółki TVO.

(90)

Siemens w pełni popiera interwencję państwa francuskiego na rzecz grupy Areva, formułuje jednak zastrzeżenia na wielu płaszczyznach.

(91)

W pierwszej kolejności Siemens kwestionuje, jakoby pomoc była wystarczająca, aby pokryć zobowiązania i ryzyko ponoszone przez spółkę Areva SA:

(92)

Siemens zastanawia się również, w jaki sposób podmiot, który ma zrealizować projekt OL3, może dysponować środkami prawnymi oraz zasobami ludzkimi, finansowym i operacyjnymi wystarczającymi do umożliwienia zakończenia projektu, jeżeli działalność i środki operacyjne w zakresie budowy mają być przeniesione do spółki Nouvel Areva NP, która ma zostać zbyta na rzecz grupy EDF. Praktycznie nieuniknione przeniesienie realizacji części projektu do spółki Nouvel Areva NP może […].

(93)

Ponadto Siemens ma obawy dotyczące blokady […] spółki TVO w odniesieniu do restrukturyzacji grupy Areva mającej na celu wyodrębnienie projektu OL3 w ramach specjalnego podmiotu, […].

(94)

Zdaniem przedsiębiorstwa Siemens przed takim ryzykiem można zabezpieczyć się poprzez mechanizmy uzupełniające, takie jak (i) dodatkowe środki finansowe wypłacone przez państwo francuskie, (ii) gwarancję państwową dotyczącą wszystkich dodatkowych zobowiązań związanych z projektem OL3 lub (iii) zobowiązanie państwa francuskiego do finansowania wszystkich związanych z projektem potrzeb w zakresie dodatkowego kapitału.

(95)

Uwzględniając ponadto solidarną odpowiedzialność przedsiębiorstwa Siemens i grupy Areva w ramach konsorcjum, Siemens obawia się, że będzie zobowiązana pokryć koszty finansowania, których nie będzie mogła pokryć Grupa Areva, co – zdaniem przedsiębiorstwa Siemens – byłoby niezgodne z zasadą podziału obciążenia przewidzianą w wytycznych.

(96)

Ostatnia osoba trzecia, która chciała zachować anonimowość, przestrzega Komisję przed zakłóceniami konkurencji wynikającymi z pomocy będącej przedmiotem postępowania. Zdaniem tej osoby trzeciej dzięki interwencji państwa restrukturyzacja wzmocni nie tylko spółkę Nouvel Areva, lecz także spółkę Nouvel Areva NP.

(97)

Przedsiębiorstwa korzystające ze wsparcia państwa uzyskują istotną przewagę w ramach konkurencji w sektorze energii jądrowej. Sektor ten charakteryzuje się dużą intensywnością konkurencji i wymaga się w nim coraz większych zabezpieczeń.

(98)

Ponadto anonimowa osoba trzecia uważa, że przyszła współpraca spółek Nouvel Areva i Nouvel Areva NP przywróci silne synergie, które przyczyniają się do zakłócenia konkurencji.

(99)

Uwagi Francji zostały przedstawione w czterech etapach i odpowiadają głównym wątpliwościom wyrażonym przez Komisję w decyzji o wszczęciu postępowania. Władze francuskie próbują wykazać na wstępie, że jednym środkiem, który może stanowić pomoc państwa, jest podwyższenie kapitału na poziomie spółek Areva SA i Nouvel Areva. Następnie władze francuskie odpowiadają na wątpliwości Komisji dotyczące realnego charakteru założeń, na których opiera się biznesplan, proporcjonalności kwoty pomocy oraz zaproponowanych środków ochrony konkurencji.

(100)

W pierwszej kolejności władze francuskie podkreślają, że możliwość, aby grupa Areva przeniosła pomoc państwa na osobę trzecią poprzez sprzedanie swoich spółek zależnych za bardzo niską cenę (i) nie ma znaczenia w kontekście niniejszego postępowania i (ii) wydaje się całkowicie teoretyczna, ponieważ grupa Areva uzyskuje zachętę do maksymalizacji dochodów z zawieranych przez nią transakcji zbycia. Władze francuskie wskazują również, że grupa Areva nie otrzymała żadnej pomocy w związku z transakcjami zbycia spółek Nouvel Areva NP i Areva TA, w których wprawdzie wykorzystano zasoby państwowe, ale zastosowano w nich cenę rynkową.

(101)

Jeżeli chodzi o spółkę Nouvel Areva NP, władze francuskie wyjaśniają, że w grupie EDF wprowadzono szczególny model zarządzania, aby zapewnić ochronę interesów grupy EDF. W ramach tego modelu zarządzania specjalnie do celów nabycia spółki Nouvel Areva NP stworzono grupę roboczą składającą się z niezależnych administratorów, aby zweryfikowała ona zgodność tej transakcji z interesem grupy EDF jako przedsiębiorstwa i aby przekazała zarządowi grupy EDF swoją niezależną opinię. We wspomnianej grupie roboczej nie zasiada żaden przedstawiciel państwa. Na podstawie prac tej grupy, która w szczególności zleciła bankowi Société Générale wykonanie analizy do celów wyceny, grupa EDF podjęła ostatecznie decyzję o dokonaniu transakcji nabycia.

(102)

Władze francuskie wyjaśniły również, że w celu przeprowadzenia transakcji nabycia działalności związanej z reaktorami grupy Areva przez grupę EDF ostatecznie zdecydowały się na zastosowanie mechanizmu oddolnego wyodrębnienia. Zdaniem władz francuskich te nowe warunki transakcji zbycia nie mają wpływu na wycenę wykonaną przez strony i ich doradców z uwzględnieniem poprzednich założeń mechanizmu zbycia, opiewającą na kwotę 2,5 mld EUR za 100 % kapitału własnego. Niezależnie od prawnych uwarunkowań transakcji zbycia uwarunkowania gospodarcze pozostają faktycznie takie same dla grupy EDF, która przejmie działalność prowadzoną dawniej przez spółkę Areva NP, nie biorąc na siebie ryzyka związanego z projektem OL3. Grupa EDF uodporni się również na ryzyko związane z umowami dotyczącymi części składowych. Ryzyko to nie zostało wprawdzie uwzględnione w wycenie ze stycznia 2016 r., jednak mechanizm uodpornienia ustalony przez strony pozwala na niedokonywanie istotnych zmian wyceny.

(103)

Jeżeli chodzi o spółkę Areva TA, proces wyceny podzielono na dwa etapy zgodnie z najnowszymi praktykami rynkowymi: (i) w okresie od stycznia do maja 2016 r. grupa Areva przekazała konsorcjum nabywców informacje finansowe, operacyjne, prawne i podatkowe oraz zorganizowała wiele sesji roboczych z udziałem kierownictwa spółki Areva TA; (ii) przedstawicielom konsorcjum udostępniono następnie data room i umożliwiono im wymianę informacji z kierownictwem spółki Areva TA poprzez pytania i odpowiedzi. W ramach tych działań grupę Areva i nabywcę wspierało 12 doradców prawnych i bankowych oraz specjalistów z zakresu analizy finansowej due diligence.

(104)

W dniu 18 sierpnia 2016 r. konsorcjum dokonujące nabycia opisane w motywie 27 złożyło ofertę, w której udziały spółki Areva TA wyceniono na [0–2 mld] EUR. Wyceny tej dokonano w oparciu o metodę zdyskontowanych przepływów pieniężnych (discounted cash flows, zwaną dalej „metodą DFC”) zastosowaną wobec biznesplanu, który sporządzono w oparciu o założenia zatwierdzone przez nabywcę. Cenę tę przyjęto w umowie sprzedaży, która została podpisana w dniu 15 grudnia 2016 r.

(105)

Władze francuskie uważają zatem, że przyjęta ostatecznie wycena opiera się na powszechnie przyjętych metodach i została przeprowadzona z zachowaniem należytej staranności.

(106)

W pierwszej kolejności władze francuskie przedstawiają zaktualizowany scenariusz finansowy spółki Nouvel Areva. Scenariusz ten określono w oparciu o założenia, które uznano za szczególnie ostrożne: (i) skorygowano w dół cenę uranu, […]; (ii) skorygowano w dół prognozy dotyczące działalności wydobywczej; (iii) uwzględniono dodatkowe ryzyko w odniesieniu do […]; (iv) uwzględniono wzmocnienie planu zmniejszania kosztów w zakresie wzbogacania i konwersji, (v) ustalono koszt związany z wdrożeniem mechanizmu oddolnego wyodrębniania na [200–900 mln] EUR w latach 2016–2025. Założenia zawarte w scenariuszu zakładającym pogorszenie wyników również zostały skorygowane w dół zgodnie z podobnym tokiem rozumowania.

(107)

Władze francuskie odpowiadają następnie na różne wątpliwości wyrażone przez Komisję na temat planu przywrócenia rentowności.

(108)

Władze francuskie wskazują, że ze względu na długości cykli w przemyśle jądrowym główna utrata synergii wystąpi zasadniczo w ramach czasowych wykraczających poza scenariusze finansowe grupy Areva (na lata 2016–2025). Spółka Nouvel Areva dysponuje bowiem portfelem zamówień zapełnionym na następne 5–10 lat, co zapewnia pewną inercję ewolucji jej udziału w rynku. Fakt ten charakteryzuje jednak wszystkich dostawców materiału jądrowego, ponieważ umowy na dostawę obejmują zasadniczo wiele lat, zwykle 5–10 lat w zależności od rodzaju materiału (uranu nieprzetworzonego, przetworzonego lub wzbogaconego) i od rodzaju klienta. Rózie planowane transakcje zbycia, a w szczególności transakcja zbycia spółki Nouvel Areva NP, w dłuższej perspektywie czasowej wpłyną natomiast niekorzystnie na pozycję konkurencyjną spółki Nouvel Areva.

(109)

Ponadto grupa Areva wdraża plan efektywności i konkurencyjności, który umożliwi złagodzenie krótkoterminowego wpływu zbycia spółki Nouvel Areva NP na jej koszty strukturalne. Jeżeli chodzi o np. demasyfikację zakupów, uzyskanie zysków w tym zakresie jest konkretnym celem przedmiotowego planu, aby zrekompensować stratę wielkości zakupów wynikającą z transakcji zbycia spółki Nouvel Areva NP. Scenariusz finansowy przewidujący pogorszenie wyników zakłada jednak, że cele planu zostaną zrealizowane jedynie w [50–100] %, w związku z czym odczuwalne będą negatywne skutki.

(110)

Władze francuskie i grupa Areva określiły główne czynniki ryzyka, które ciążące na przyszłości spółki Nouvel Areva. Określono, że scenariusz podstawowy jest zbyt ostrożny, w związku z czym nie jest prawdopodobne, aby równocześnie zrealizowały się wszystkie scenariusze zakładające pogorszenie się wyników.

(111)

Pierwszym z tych czynników jest kurs wymiany euro do dolara. […]. Co miesiąc przeprowadza się analizę ekspozycji, a pokrycie zapotrzebowania zapewnia się stopniowo, aby pokryć minimalny odsetek nadchodzących płatności. Ponadto niektóre rodzaje działalności, takie jak działalność wydobywcza, są w naturalny sposób chronione przed tym ryzykiem: 50 % produkcji wydobywczej spółki Nouvel Areva znajduje się bowiem w Kanadzie, której waluta jest powiązana z kursem dolara amerykańskiego.

(112)

Drugi rodzaj ryzyka dotyczy […]. Skutki finansowe w ramach scenariusza zakładającego pogorszenie wyników wynoszą około -[0–100 mln] EUR operacyjnych przepływów pieniężnych łącznie w latach 2016–2025. Władze francuskie wyjaśniają, że grupa Areva wdrożyła już szereg działań optymalizacyjnych i ograniczających koszty w celu zmniejszenia wpływ tego ryzyka: chodzi mianowicie o ulepszenia operacyjne, których celem jest […]. Ulepszenia te zostały uwzględnione w planie efektywności i konkurencyjności, który obejmuje okres do 2018 r., a w przypadku realizacji ryzyka możliwe będzie […] po 2018 r.

(113)

Trzeci zidentyfikowany rodzaj ryzyka obejmuje skutki ewentualnego niepowodzenia […]. Władze francuskie uważają to ryzyko za mało prawdopodobne, ponieważ […]. Niepowodzenie […] spowodowałoby jednak obniżenie dochodów spółki Nouvel Areva.

(114)

W scenariuszach finansowych spółki Nouvel Areva uwzględniono pewną liczbę zagrożeń […], których skala różni się w zależności od tego, czy dotyczy ich scenariusz podstawowy czy też scenariusz zakładający pogorszenie wyników. Zagrożenia te odpowiadają kwocie [1–2 mld] EUR w scenariuszu zakładającym pogorszenie wyników w latach 2016–2025, czyli o [0–1 mld] EUR więcej niż w scenariuszu podstawowym. Władze francuskie wskazują możliwe do wdrożenia działania naprawcze, takie jak: dodatkowe środki handlowe lub środki w zakresie wydajności (np. optymalizacja zakupów i obniżenie kosztów wynagrodzeń) lub zmiana planu inwestycji […].

(115)

W odpowiedzi na wątpliwości Komisji przedstawione w motywie 151 decyzji o wszczęciu postępowania władze francuskie wyjaśniają, że zgodnie ze scenariuszem podstawowym zadłużenie netto spółki Nouvel Areva wystąpi […]. Przewidziano jednak, że do tego czasu spółka Nouvel Areva osiągnie wystarczająco dobre wskaźniki finansowe, aby mogła skorzystać z rynku obligacji bez utraty ratingu na poziomie inwestycyjnym.

(116)

Jeżeli chodzi natomiast o scenariusz zakładający pogorszenie wyników, spółka Nouvel Areva odnotuje zadłużenie netto w wysokości […]. Władze francuskie wyjaśniają jednak, że spółka Nouvel Areva będzie mogła wdrożyć działania przejściowe […], nie zagrażając przywróceniu rentowności przedsiębiorstwa […].

(117)

Władze francuskie zobowiązały się do tego, że spółka Areva SA będzie prowadziła wyłącznie działalność, którą wyraźnie przewidziano w planie restrukturyzacji zgłoszonym Komisji. Na tej podstawie władze francuskie uważają, że spółka Areva SA będzie dysponowała wystarczającymi zasobami, aby umożliwić jej pokrycie jej potrzeb finansowych.

(118)

Władze francuskie potwierdzają swoje założenia dotyczące kosztów ukończenia projektu OL3 w latach 2017–2025. Prognozy te wskazują na przepływy pieniężne wynoszące -[0–2 mld] EUR w rozpatrywanym okresie. […].

(119)

Na podstawie tych założeń biznesplan spółki Areva SA wskazuje na nadwyżkę płynnych aktywów finansowych w wysokości [0–500 mln] EUR na koniec okresu według scenariusza podstawowego oraz [0–100 mln] EUR według scenariusza zakładającego pogorszenie wyników. […].

(120)

Po pierwsze, przypomina się, że zaksięgowano już znaczne rezerwy na pokrycie straty i obniżenia wartości aktywów i że kurs akcji jest na rekordowo niskim poziomie. Odpowiedzialność za zarządzanie w przeszłości ponoszą zatem w dużej mierze – proporcjonalnie do swoich udziałów – akcjonariusze mniejszościowi.

(121)

Po drugie, władze francuskie uprzedzają, że francuski urząd ds. rynków finansowych (zwany dalej „AMF”; Autorité des Marchés Financiers) zobowiąże państwo do złożenia publicznej oferty odkupu akcji. Cena zaproponowana akcjonariuszom będzie ściśle kontrolowana przez AMF, który upewni się co do przestrzeganie wielokryteriowej metody wyceny.

(122)

Jeżeli chodzi o możliwą nadwyżkę płynności, o której mowa w motywie 172 decyzji o wszczęciu postępowania, władze francuskie uważają, że fakt, iż środki pieniężne przeznaczone na wdrażanie planu restrukturyzacji przekraczają koszty restrukturyzacji, nie wskazuje sam w sobie na to, że kwota pomocy nie jest ograniczona do minimum. W wytycznych ustalono bowiem minimalną kwotę wkładu własnego, ale nie przewidziano w nich ani pułapu, ani istnienia zależności matematycznej między kwotą pomocy państwa a kwotą kosztów restrukturyzacji.

(123)

Innymi słowy władze francuskie uważają, że należy wyraźnie rozróżnić między dwoma oddzielnymi kryteriami prawnymi, tj. z jednej strony finansowaniem niezbędnym w ramach scenariuszy finansowych, aby osiągnąć przywrócenie rentowności, a z drugiej strony ograniczeniem kwoty pomocy państwa do minimum poprzez wymóg wniesienia znacznego wkładu własnego w koszty restrukturyzacji. Taką interpretację odzwierciedla praktyka decyzyjna Komisji (18), która w przeszłości dopuszczała wkład własny przekraczający koszty restrukturyzacji, nie stwierdzając przy tym, że ta nadwyżka płynności oznacza, iż pomoc nie była ograniczona do minimum.

(124)

Ponadto władze francuskie podkreślają, że grupa Areva musi wdrożyć bufor płynnościowy na wypadek, gdyby zrealizował się scenariusz zakładający pogorszenie wyników.

(125)

Jeżeli chodzi o wątpliwości Komisji dotyczące rzeczywistego i faktycznego charakteru wkładu własnego grupy Areva, władze francuskie przedstawiają szereg wyjaśnień i przypominają, że w ramach swojej praktyki decyzyjnej Komisja dopuszczała zaliczanie przyszłej sprzedaży aktywów jako wkładu własnego, pod warunkiem że sprzedaż ta jest przedmiotem niezależnej ekspertyzy w celu oszacowania wartości rynkowej aktywów (19).

(126)

Jeżeli chodzi o zbycie spółki Nouvel Areva NP, władze francuskie przypominają, że przeprowadzono niezależne wyceny, które przekazano Komisji w chwili zgłoszenia. Francja podkreśla również elementy, które pozwalają stwierdzić rzeczywisty i faktyczny charakter transakcji zbycia spółki Nouvel Areva NP: pierwszym elementem jest umowa nabycia akcji spółki Nouvel Areva NP przez grupę EDF podpisana w dniu 15 listopada 2016 r.; drugim elementem jest fakt, że warunki zawieszające, którym podlega transakcja zbycia, nie podważają jej pewności. Władze francuskie pozostają bowiem dobrej myśli w odniesieniu do opinii ASN na temat programu uzasadniającego dotyczącego zbiornika w elektrowni Flamanville 3, ponieważ żadne z badań przeprowadzonych w ramach tego programu nie doprowadziło do wykrycia przez grupę EDF i grupę Areva jakiejkolwiek niezgodności. Ponadto […] negocjacje ze spółką TVO nie podważają transakcji zbycia spółki Nouvel Areva NP, lecz wpływają jedynie na jej harmonogram.

(127)

Jeżeli chodzi o zbycie spółki Canberra, władze francuskie przypominają, że realizacja tej transakcji stała się skuteczna w dniu 1 lipca 2016 r.

(128)

Transakcja zbycia spółki Areva TA jest bliska finalizacji, jak wynika również z informacji podsumowanych już w motywach 103–105 niniejszej decyzji.

(129)

Jeżeli chodzi o spółkę zależną Elta, w dniu 4 sierpnia 2016 r. otrzymano jednostronną obietnicę zakupu od grupy ECA, a w dniu 1 grudnia 2016 r. dokonano sprzedaży za cenę równą [0–10 mln] EUR.

(130)

Przewidziano również, że udział grupy Areva w jej spółce zależnej Adwen zostanie w całości sprzedany, w związku z czym wymagana kwota minimalna wynosząca 60 mln EUR została zabezpieczona w grupie Gamesa. Faktyczną realizację transakcji zbycia przewidziano na początek stycznia 2017 r.

(131)

Z kolei transakcje zbycia […] nie zostaną zrealizowane przed […].

(132)

Jeżeli chodzi zaś o udział inwestorów będących osobami trzecimi w podwyższeniu kapitału spółki Nouvel Areva, władze francuskie wskazują, że otrzymały informacje o zainteresowaniu ze strony […] japońskich grup JNFL i MHI […]. Stan negocjacji jest następujący: grupa MHI i grupa JNFL złożyły wiążące oferty […] na 5 % kapitału spółki Nouvel Areva, które wyceniono na 250 mln EUR […].

(133)

Zdaniem władz francuskich transakcja zbycia spółki Nouvel Areva NP stanowi środek wyrównawczy o szczególnie znaczącej skali, ponieważ umożliwi ona po prostu wycofanie się grupy Areva z wielu rynków, na których motorem konkurencji będzie odtąd grupa EDF. Zbywając spółkę Nouvel Areva NP, grupa Areva pozbywa się jednej trzeciej aktywów i około połowy swojego obrotu. Pozbawia się również wszystkich korzyści wynikających z jej zintegrowanego modelu wypracowanego w ciągu ostatnich piętnastu lat, przeprowadzając tym samym strategiczną zmianę o pierwszorzędnym znaczeniu. Poza tym grupa Areva pozbawia się dodatnich przepływów pieniężnych, które spółka Nouvel Areva NP wygeneruje w tym okresie.

(134)

W uzasadnieniu tego toku rozumowania władze francuskie szczegółowo odnoszą się do różnych kwestii podniesionych przez Komisję w decyzji o wszczęciu postępowania.

(135)

Władze francuskie przypominają, że „środki mające na celu ograniczenie zakłóceń konkurencji powinny uwzględniać zarówno problemy związane z pokusą nadużycia, jak i możliwe zakłócenia na rynkach, na których beneficjent prowadzi działalność”, uwzględniając „cechy danego rynku” (20).

(136)

Zdaniem władz francuskich w niniejszej sprawie należy wykluczyć wszelką pokusę nadużycia, ponieważ poniesione w przeszłości straty zostały pokryte przez obecnych akcjonariuszy grupy Areva, w pierwszej kolejności przez państwo, poprzez rezerwy i obniżenie wartości aktywów. Co więcej, ze względu na cechy przedmiotowego rynku pomoc państwa raczej sprzyja efektywnej konkurencji niż ją ogranicza, ponieważ większość rynków, na których spółka Nouvel Areva będzie prowadziła działalność, posiada strukturę oligopolistyczną, która pogłębiłaby się w przypadku zniknięcia jednego z podmiotów działających na tych rynkach.

(137)

Zdaniem władz francuskich porównanie sytuacji na rynkach w alternatywnym scenariuszu zakładającym brak pomocy wskazuje wyraźnie, że samo utrzymanie grupy Areva umożliwia utrzymanie efektywnej konkurencji na rynkach.

(138)

Zbycie spółki Nouvel Areva NP stanowi zatem w pełni wystarczający środek wyrównawczy, ponieważ w perspektywie krótkoterminowej powoduje utratę synergii przez grupę Areva, a w perspektywie średnioterminowej pozbawia ją szczególnie rentownych perspektyw rozwoju, które opisano poniżej w sekcji 4.4.2.

(139)

Zintegrowana grupa Areva dysponowała zintegrowanym działem sprzedaży i marketingu, który odpowiadał za wprowadzanie do obrotu naturalnego uranu, świadczenie usług konwersji i wzbogacania oraz opracowywanie i wprowadzanie do obrotu wyprodukowanych elementów paliwowych, a także wszystkich możliwych połączeń tych produktów i usług. Zintegrowanie sprzedaży elementów paliwowych i działalności związanej z częścią początkową zapewniło grupie Areva istotną korzyść informacyjną i handlową. Przedsiębiorstwa wytwarzające energię elektryczną dysponują bowiem na ogół tylko jednym kupcem, jeżeli chodzi o zaopatrzenie w elementy paliwowe. Z powodu niewielkiego stopnia wzajemnej zastępowalności elementów paliwowych dostawca tych elementów jest nieodzownym partnerem przedsiębiorstwa wytwarzającego energię elektryczną, natomiast sytuacja taka nie dotyczy podmiotów działających w ramach części początkowej, których produkty i usługi są zamienne.

(140)

Władze francuskie przedstawiają przykład przedsiębiorstwa wytwarzającego energię elektryczną […], na rzecz którego grupa Areva mogła – w ramach przetargu na elementy paliwowe – zwiększyć sprzedaż produktów i usług w ramach części początkowej. [5–10] klientów na 10 stanowią obecnie klienci jednocześnie spółki Areva NC i spółki Areva NP.

(141)

Ponadto oddzielenie działalności spółki Nouvel Areva NP utrudni optymalizację logistyki: spółka Nouvel Areva NP będzie musiała w przyszłości współpracować zarówno z producentami elementów paliwowych Nouvel Areva NP, jak i z wszystkimi innymi producentami amerykańskimi i europejskimi, w związku z czym utraci możliwość optymalizacji logistycznej, na przykład poprzez zwiększenie kosztów dostawy i ograniczenie jej zdolności wyrównywania produkcji wzbogaconego uranu.

(142)

Władze francuskie wyjaśniają również, że wszyscy dostawcy produktów i usługodawcy w ramach części początkowej cyklu, którzy współpracują z dostawcą elementów paliwowych i reaktorów, posiadają niezaprzeczalną przewagę konkurencyjną w zakresie ofert na produkty i usługi należące do początkowej części cyklu. Nabywca nowej elektrowni będzie bowiem na ogół wymagał od konstruktora dostarczenia pierwszego rdzenia reaktora oraz zapewnienia jego ewentualnego doładowania. W sytuacji integracji ze spółką Areva NP działalność grupy Areva związana z częścią początkową cyklu posiadała automatyczny dostęp do klientów o takim zapotrzebowaniu. Grupa Areva mogła ponadto negocjować korzystniejsze warunki dotyczące swojego uranu, ponieważ takie negocjacje toczą się przeważnie w trybie przetargu bezpośredniego, bez stosowania otwartej procedury przetargowej. Co więcej, umowy tego rodzaju umożliwiają nawiązanie stosunków handlowych, zwłaszcza na rynkach trudno dostępnych, takich jak Chiny.

(143)

Tę przewagę konkurencyjną odzwierciedlają umowy wynegocjowane przez grupę Areva w odniesieniu do reaktorów OL3, Taishan 1 i 2, […]. Jeżeli chodzi o Taishan 1 i 2, na przykład […]. Takich warunków nie można byłoby wynegocjować, gdyby nie korzyści wynikające z integracji: dla porównania grupa Areva nie mogła uwzględnić w umowie […].

(144)

Wszystkie przyszłe transakcje sprzedaży reaktorów przez spółkę Nouvel Areva NP stanowią zatem utraconą przez spółkę Nouvel Areva okazję sprzedaży materiałów należących do początkowej części cyklu na optymalnych warunkach. Zdaniem władz francuskich spółka Nouvel Areva NP znajdzie się na odpowiedniej pozycji w celu uzyskania zamówienia na realizację projektów […]. Spółka Nouvel Areva NP będzie mogła również ubiegać się o realizację projektów […]. W związku z długością cykli w przemyśle jądrowym taka utrata synergii wystąpi dopiero po zakończeniu okresu, w odniesieniu do którego grupa Areva przedstawiła scenariusze finansowe.

(145)

Wspomniana utrata synergii jest w szczególności widoczna na początku użytkowania reaktora, lecz występuje również w dalszej części okresu jego użytkowania. Niektóre przedsiębiorstwa wytwarzające energię elektryczną korzystają bowiem z jednolitych ofert obejmujących zakup uranu oraz usługi konwersji, wzbogacania i produkcji, w szczególności w odniesieniu do reaktorów, których wygaszenie jest już planowane (zakończenie użytkowania).

(146)

Ponadto koniec integracji utrudni rozwój zintegrowanego sektora recyklingu uranu z przerobu paliwa, ponieważ sektor ten wymaga wysokiego poziomu koordynacji logistyki między dostawcą elementów paliwowych (spółką Nouvel Areva NP) a podmiotem świadczącym usługi przerobu (spółka Nouvel Areva).

(147)

Wszystkie te przypadki utraty synergii będą niekorzystne dla spółki Nouvel Areva, a korzystne dla jej konkurentów. Pozostając podmiotem zintegrowanym, grupa Areva miałaby doskonałą pozycję, aby wykorzystać oczekiwaną poprawę sytuacji rynkowej, w szczególności ze względu na zmodernizowany sprzęt, którym dysponuje. Otwiera się na przykład znaczący rynek w segmencie ofert dla przedsiębiorstw wytwarzających energię elektryczną w zakresie obsługi ich reaktorów pod koniec eksploatacji. Z powodu przewidywanej utraty synergii władze francuskie i grupa Areva stawiają jednak na […].

(148)

Konkurenci spółki Nouvel Areva będą mogli jednak skorzystać z szans wynikających z podziału grupy Areva, szczególnie w zakresie dostawy paliwa do nowych reaktorów. Spółka Nouvel Areva będzie musiała rywalizować ze zintegrowanymi konkurentami, takimi jak przedsiębiorstwo Rosatom, lub konkurentami w trakcie integracji pionowej, takimi jak KHNP, Toshiba/Westinghouse lub CNNC.

(149)

Zbycie spółki Nouvel Areva NP będzie […] w odniesieniu do działalności spółki Nouvel Areva NP w zakresie recyklingu i przerobu wypalonego paliwa jądrowego. Sprzedaż paliwa MOX jest bowiem uzależniona od istnienia rynku parku reaktorów lekkowodnych, które mogą pracować na elementach paliwowych MOX. Wielkość tego parku zależy od działań, które podejmie spółka Nouvel Areva NP, aby zaproponować i wprowadzać tę technologię w przyszłości.

(150)

Decyzja przedsiębiorstwa wytwarzającego energię elektryczną o przestawieniu danego reaktora na paliwo MOX zależy od tego, czy może ono zapewnić efektywną pracę swojego reaktora i pokryć związane z nim koszty. Te dwa czynniki zależą z kolei od współpracy między projektantem reaktora, projektantem elementów paliwowych i dostawcą paliwa mieszanego. Współpraca ta była dotychczas możliwa dzięki temu, że grupa Areva mogła w scentralizowany sposób rozstrzygać kwestie rozbieżnych interesów tych podmiotów.

(151)

Spółka Nouvel Areva NP […] zatem promować zwiększenie liczby reaktorów pracujących na paliwie MOX w zakresie, w jakim […]. Przynależność do tej samej grupy pozwalała umożliwiała dotychczas […] regulowanie rozbieżnych interesów obu rodzajów działalności w ramach porozumień wewnątrzgrupowych. Nie będzie to miało miejsca w przyszłości, w związku z czym należy przewidywać znaczną utratę synergii w perspektywie długoterminowej.

(152)

Utrata synergii będzie również odczuwalna w segmentach demontażu i logistyki. Działalność w zakresie demontażu jest ściśle zintegrowana z działalnością w zakresie projektowania reaktorów i świadczenia usług dotyczących bazy zainstalowanych urządzeń. Jeżeli chodzi o przedsiębiorstwa logistyczne, są one dziś klientami spółki Areva NP na dwóch płaszczyznach: transportu skażonych narzędzi do konserwacji oraz transportu elementów paliwowych. Istnieje ryzyko, że te usługi wewnątrzgrupowe będą albo wykonywane wewnętrznie przez spółkę Nouvel Areva NP, albo zlecane w trybie konkurencyjnym.

(153)

Zarówno rynek demontażu, jak i rynek logistyki są rynkami dynamicznymi, na których grupa Areva […].

(154)

Władze francuskie przedstawiły Komisji protokół ustaleń z dnia 28 lipca 2016 r. między grupą EDF a grupą Areva. Załącznik 7 do tego protokołu dotyczy stworzenia strategicznego i przemysłowego ogólnego partnerstwa.

(155)

Zdaniem władz francuskich nie wydaje się możliwe, aby takie partnerstwo umożliwiło przywrócenie utraconych synergii […].

(156)

[…] władze francuskie podkreślają, że spółka Nouvel Areva NP i spółka Nouvel Areva są bliskie nawiązania stosunków klient/dostawca. […].

(157)

W związku z tym żadne partnerstwo strategiczne nie będzie w stanie przywrócić dawnej możliwości rozstrzygania interesów i tworzenia synergii wewnątrz grupy.

(158)

W odpowiedzi na zastrzeżenia Komisji dotyczące tej kwestii władze francuskie zobowiązały się jednak, że podczas okresu restrukturyzacji spółka Nouvel Areva NP kontrolowana przez EDF i spółka Nouvel Areva nie zawrą żadnego partnerstwa strategicznego ani innej umowy ramowej przewidującej współpracę handlową w celu faworyzowania spółki Nouvel Areva w sytuacjach, w których spółka Nouvel Areva NP chciałaby złożyć klientowi zintegrowaną ofertę wraz z dostawcą materiału jądrowego na rynkach określonych w motywach 344 i 347, tj. rynkach dostawy elementów paliwowych i konstrukcji nowych reaktorów. Zobowiązanie to nie uniemożliwia spółkom Nouvel Areva i Nouvel Areva NP tworzenia wspólnych ofert, pod warunkiem że wybór spółki Nouvel Areva odbywa się na podstawie kryteriów handlowych i technicznych.

(159)

Przypominając o istotnym znaczeniu partnerstw w dziedzinie energii jądrowej, władze francuskie zobowiązały się, że podczas okresu restrukturyzacji grupa Areva (Areva SA i Nouvel Areva) oraz kontrolowane przez nią przedsiębiorstwa nie będą nabywały, w sposób bezpośredni lub pośredni, udziałów w żadnych przedsiębiorstwach, które nie są już przez nie kontrolowane, z wyjątkiem projektów, które są konieczne do przywrócenia rentowności grupy Areva. Zobowiązanie to nie dotyczy transakcji nabycia udziałów dokonywanych przez spółkę Nouvel Areva i przedsiębiorstwa kontrolowane przez nią bezpośrednio lub pośrednio do celów zarządzania finansowego dotyczących (i) funduszy demontażu, którymi grupa Areva ma obowiązek zarządzać w ramach realizacji obowiązku prawnego lub regulacyjnego; (ii) pracowniczych funduszy emerytalnych grupy Areva; (iii) lokat jej środków pieniężnych. Władze francuskie zobowiązały się również, że grupa Areva (spółki Areva SA i Nouvel Areva) nie będzie wykorzystywała otrzymywanej przez nią pomocy jako przewagi konkurencyjnej w działaniach promocyjnych podczas wprowadzania do obrotu swoich produktów i usług.

(160)

Władze francuskie szacują, że spółka Areva SA będzie w stanie finansować wszystkie swoje przewidywane potrzeby.

(161)

Z jednej strony mylne jest przekonanie, że grupa Areva – poprzez przyjęty system restrukturyzacji – zagraża udanej finalizacji projektu OL3. Powodzenie tego projektu ma kluczowe znaczenie dla wszystkich podmiotów uczestniczących w restrukturyzacji: przede wszystkim dla spółki Areva SA, lecz także dla spółki Nouvel Areva (w zakresie dostaw paliwa) i spółki Nouvel Areva NP (w zakresie znaczenia demonstracyjnego tego pierwszego reaktora EPR). Spółka Areva SA będzie zatem dysponować wszystkimi zasobami operacyjnymi niezbędnymi do prawidłowej realizacji projektu, które nie zostaną objęte reorganizacją majątkowo-funkcjonalną i natychmiastowym wniesieniem do spółki Nouvel Areva NP, w związku z czym należy usunąć wszystkie wątpliwości TVO w tym zakresie.

(162)

W szczególności władze francuskie podkreślają istnienie […] szczególnej współpracy między spółką Areva NP a spółką Nouvel Areva NP, która umożliwia spółce Areva NP zwrócenie się do spółki Nouvel Areva NP w razie konieczności […].

(163)

Z drugiej strony władze francuskie we właściwy i ostrożny sposób oszacowały potrzeby spółki Areva SA.

(164)

Ponadto, jeżeli chodzi o koszty ukończenia projektu OL3, szacunki grupy Areva są porównywalne do szacunków spółki TVO, a nawet bardziej od nich ostrożne, z wyjątkiem […], ale władze francuskie odrzucają […], ponieważ ich zdaniem takie twierdzenie jest całkowicie bezzasadne. Władze francuskie nie komentują szacunków przedsiębiorstwa Siemens, których poziom zagregowania uniemożliwia szczegółową analizę.

(165)

Jeżeli chodzi o odszkodowania, które mogą wynikać z ewentualnego wyroku wydanego w postępowaniu arbitrażowym, […].

(166)

Zdaniem władz francuskich zwiększenie kwoty pomocy w celu zagwarantowania osobom trzecim zapłaty odszkodowania, które mogłoby zostać im przyznane w ramach postępowania wytoczonego przeciwko beneficjentowi pomocy, byłoby całkowicie niewłaściwe oraz niezgodne z celami i istotą zasad pomocy na restrukturyzację. Po pierwsze, tego typu zagrożenie nie mieści się w zakresie definicji zagrożeń, którą należy uwzględnić przy sporządzaniu scenariusza zakładającego pogorszenie sytuacji. W wytycznych występuje bowiem jedynie odniesienie do o czynników makroekonomicznych i handlowych. Po drugie, takie zwiększenie pomocy byłoby niezgodne z zasadami proporcjonalności i ograniczenia kwoty pomocy do ścisłego minimum. Po trzecie, z argumentów spółki TVO i przedsiębiorstwa Siemens wynika faktycznie, że państwo gwarantuje wypłacalność swojemu ewentualnemu dłużnikowi/współdłużnikowi solidarnemu, co stanowi pomoc państwa na rzecz przedsiębiorstwa Siemens i spółki TVO. Komisja w sposób wyraźny uznała zaś, że gwarancje państwowe dotyczące możliwych skarg stanowią pomoc państwa (21), i wykluczyła ich zgodność (22). Po czwarte, argumenty przedsiębiorstwa Siemens i spółki TVO są niespójne, ponieważ nie uwzględniono w nich możliwości rozstrzygnięcia korzystnego dla konsorcjum. Po piąte, w razie niekorzystnego wyniku arbitrażu […].

(167)

Jeśli chodzi o […]. Władze francuskie przedstawiły szereg argumentów.

(168)

W sprawie […].

(169)

Ponadto wkrótce w odniesieniu do istniejącego parku grupy EDF problemy regulacyjnej segregacji węgla zostaną rozwiązane. ASN zezwolił na ponowne uruchomienie wszystkich reaktorów eksploatowanego parku francuskiego zawierających wytwornice pary wyprodukowane w Creusot (w przypadku których odnotowano problemy z segregacją węgla) i ośmiu z dwunastu reaktorów zawierających wytwornice pary wyprodukowane przez japońskiego partnera spółki Areva NP.

(170)

Dotychczas nie odnotowano żadnych dalszych nieprawidłowości w obiegu pierwotnym elektrowni Taishan. W każdym razie w umowie przewidziano, że w odniesieniu do projektu Taishan grupa Areva będzie ponosić odpowiedzialność kontraktową do kwoty [0–1 mld] EUR.

(171)

[…], do wniosku konieczne będzie dołączenie dowodu potwierdzającego pewność wystąpienia szkody, tj. faktycznego uchybienia w zakresie bezpieczeństwa w elemencie, który jest obarczony wysokim ryzykiem wystąpienia nieprawidłowości.

(172)

Jeżeli chodzi o wszystkie kwestie dotyczące odpowiedzialności cywilnej grupy Areva, władze francuskie wskazały Komisji, że […].

(173)

Jeżeli chodzi o argument przedsiębiorstwa Siemens, zgodnie z którym przewidywane zasoby spółki Areva SA umożliwią jej pokrycie teoretycznej kwoty maksymalnej obejmującej wszystkie czynniki ryzyka, które teoretycznie mogą wystąpić, władze francuskie podkreślają, że wszystkie przykłady praktyki decyzyjnej Komisji, na których Siemens opiera swój tok rozumowania, dotyczą procedur otwartych w tymczasowych ramach pomocy na restrukturyzację instytucji finansowych w kontekście kryzysu gospodarczego i finansowego. Zdaniem władz francuskich takie uzasadnienie, które analogicznie podnosi Siemens, nie ma zastosowania w niniejszej sprawie. Władze francuskie twierdzą również, że najgorszy scenariusz – w rozumieniu wytycznych – nie może obejmować wszystkich teoretycznie możliwych czynników ryzyka, lecz musi zostać ograniczony do obszaru możliwych zdarzeń.

(174)

Ponadto w odpowiedzi na argument przedsiębiorstwa Siemens, zgodnie z którym niedokapitalizowanie spółki Areva SA jest niezgodne z zawartą w wytycznych zasadą odpowiedniego podziału obciążenia, władze francuskie przypominają, że zasadę tę stosuje się wyłącznie w stosunku do udziałowców i wierzycieli nieuprzywilejowanych, którzy nie powinni otrzymać nienależnej ochrony jako skutku pomocy.

(175)

Władze francuskie wyjaśniają na wstępie, że spółka Urenco w dużym stopniu przyczyniła się do nadwyżki zdolności produkcyjnej, która charakteryzuje rynek wzbogacania uranu od czasu wypadku w elektrowni Fukushima. W związku z tym udział spółki Urenco w światowej zdolności wzbogacania podwoił się w latach 2007–2015, kiedy to odnotowano spadek udziału grupy Areva.

(176)

Władze francuskie dowodzą następnie, że pomoc państwa nie doprowadzi do żadnych zakłóceń konkurencji, lecz – wręcz przeciwnie – przyczyni się do ożywienia konkurencji w perspektywie długoterminowej.

(177)

Pomoc nie spowoduje żadnych zakłóceń konkurencji ze względu na stosunkowo niewielką obecność grupy Areva na rynkach logistyki i demontażu. Równocześnie grupa Areva jest jedynym na świecie podmiotem prowadzącym zakład przerobu paliwa jądrowego na skalę przemysłową, a zatem jej utrzymanie się w tym segmencie nie może zakłócić konkurencji, która nie istnieje.

(178)

Jeżeli chodzi o segmenty wydobycia, konwersji i wzbogacania, można zauważyć, że ich struktury rynkowe są w dużym stopniu skoncentrowane, a dodatkowo grupa Areva jest jedyną dużą europejską grupą w segmentach wydobycia i konwersji. Zniknięcie grupy Areva z tych segmentów będzie zatem mieć skutki antykonkurencyjne, ponieważ będzie sprzyjać jeszcze większej koncentracji.

(179)

Co więcej, pomoc państwa nie wzmocni nienależnie pozycji grupy Areva w szczególnym segmencie wzbogacania. Po pierwsze, władze francuskie zwracają uwagę, że fakt, iż grupa Areva może zawierać umowy na usługi wzbogacania, ma związek nie z jej ratingiem kredytowym, lecz raczej z innymi cechami, takimi jak cena dostawy, elastyczność w zakresie umów, jakość usług logistycznych itd. Po drugie, spółka zależna grupy Areva zajmująca się wzbogacaniem (Société d'Enrichissement du Tricastin, zwana dalej „SET”) jest już rentowna i niezależna pod względem finansowym, […]. […] działalność ta przyczyni się raczej w większym stopniu do przywrócenia rentowności zrestrukturyzowanej grupy Areva niż sama skorzysta w wyniku pomocy. Po trzecie, grupa Areva nie prowadzi działalności w zakresie handlu usługami wzbogacania od co najmniej 10 lat […].

(180)

Władze francuskiej odnoszą się do argumentacji, którą przedstawiły w swoich uwagach z dnia 12 września 2016 r., aby przypomnieć, że utrata synergii związanych z modelem zintegrowanym będzie niekorzystna nie tylko dla działalności związanej z początkiem i końcem cyklu, lecz także – w bardziej ogólnym ujęciu – dla wszystkich rodzajów działalności w ramach całego cyklu eksploatacji reaktora. Zbycie spółki Nouvel Areva NP będzie zatem wystarczającym środkiem. Z przyczyn już przedstawionych we wspomnianych uwagach partnerstwo strategiczne z grupą EDF nie przywróci tych synergii, a fakt, że państwo francuskie jest udziałowcem obu grup, nie będzie miał na to wpływu, ponieważ grupy te są niezależnymi podmiotami gospodarczymi, które mogą podejmować samodzielne decyzje.

(181)

Jeżeli chodzi w szczególności o różne środki przywoływane przez spółkę Urenco, władze francuskie wskazują, co następuje:

(182)

Komisja musi zbadać, czy środki będące przedmiotem niniejszego postępowania mogą stanowić pomoc państwa w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE.

(183)

Zgodnie z art. 107 ust. 1 TFUE „wszelka pomoc przyznawana przez państwo członkowskie lub przy użyciu zasobów państwowych w jakiejkolwiek formie, która zakłóca lub grozi zakłóceniem konkurencji poprzez sprzyjanie niektórym przedsiębiorstwom lub produkcji niektórych towarów, jest niezgodna z rynkiem wewnętrznym w zakresie, w jakim wpływa na wymianę handlową między państwami członkowskimi”.

(184)

Na podstawie tego przepisu Komisja uważa, że uznanie środka państwowego za pomoc państwa zakłada, że zostały spełnione łącznie następujące warunki: (i) środek został przyznany przez państwo lub przy użyciu zasobów państwowych, (ii) środek stanowi przyznanie korzyści gospodarczej jego beneficjentowi, (iii) korzyść ta jest selektywna i (iv) przedmiotowy środek zakłóca konkurencję lub grozi jej zakłóceniem i może wpływać na wymianę handlową między państwami członkowskimi.

(185)

Chociaż sprawa dotyczy dwóch interwencji pozornie oddzielnych, Komisja uważa, że udział państwa w podwyższeniach kapitału odpowiednio spółki Areva SA i spółki Nouvel Areva należy traktować jako jeden środek pomocy udostępniony grupie Areva. Z analizy trudności i zadłużenia grupy Areva wynika bowiem, że potrzeba kapitału dotyczy tej grupy jako całości. Fakt, że ta ogólna potrzeba dokapitalizowania została następnie podzielona między spółki Areva SA i Nouvel Areva, stanowi jedynie sposób wdrożenia dokapitalizowania grupy Areva.

(186)

Wspomniany udział kapitałowy można przypisać państwu i pochodzi on z zasobów państwowych. Obydwa podwyższenia kapitału będą subskrybowane bezpośrednio przez państwo przy pomocy jego zasobów własnych.

(187)

Wspomniany udział kapitałowy stanowi przyznanie korzyści gospodarczej grupie Areva. Z jednej strony inwestycja ta poprawia sytuację grupy Areva w zakresie, w jakim pozwala jej rozwiązać problem znacznej części jej zadłużenia. Z drugiej strony grupa Areva nie mogłaby uzyskać takiego kapitału w normalnych warunkach rynkowych, ponieważ żaden inwestor prywatny nie uczestniczyłby w tych warunkach w jakimkolwiek podwyższeniu kapitału grupy Areva, biorąc pod uwagę jej złą sytuację finansową. Obydwaj inwestorzy będący osobami trzecimi, MHI i JNFL, nie obejmą udziału kapitałowego w grupie Areva w taki sam sposób, jak państwo francuskie, ponieważ ich inwestycja będzie odnosiła się do jednego z dwóch podmiotów zrestrukturyzowanej grupy Areva (Nouvel Areva), i będzie opiewała na kwotę […] odpowiadającą udziałowi mniejszościowemu.

(188)

Korzyść przyznana w ten sposób grupie Areva jest selektywna. Udział państwa w tych podwyższeniach kapitału jest bowiem środkiem ad hoc przynoszącym korzyści wyłącznie grupie Areva do celów jej restrukturyzacji.

(189)

Ponadto korzyść przyznana grupie Areva poprzez udział państwa w dwóch podwyższeniach kapitału może wpływać na wymianę handlową między państwami członkowskimi. Różne rynki, na których grupa Areva prowadzi działalność, charakteryzują się intensywną wymianą handlowa między tymi państwami. W tym względzie Komisja miała już okazję stwierdzić, że rynki energii jądrowej mają co najmniej wymiar europejski (23). Ponadto korzyść przyznana grupie Areva zapewnia jej dodatkowe zasoby finansowe, które pozwalają jej pozostać na rynku. W związku z tym środek może zakłócać konkurencję.

(190)

W świetle powyższych ustaleń Komisja uważa, że udział państwa francuskiego w podwyższeniach kapitału spółek Areva SA i Nouvel Areva stanowi pomoc państwa w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE, na rzecz grupy Areva, na łączną kwotę 4,5 mld EUR.

(191)

W decyzji o wszczęciu postępowania Komisja stwierdziła, że różne transakcje zbycia przewidziane przez grupę Areva mogą stanowić pomoc, o ile nie zostałyby przeprowadzone po cenie rynkowej. W tym przypadku doszłoby do udzielenia pomocy na rzecz nabywcy, gdyby cenę sprzedaży uznano za nadmiernie niską, lub pomocy na rzecz sprzedawcy (grupy Areva), gdyby cenę sprzedaży uznano za nadmiernie wysoką, przy czym pomoc na rzecz sprzedawcy ma znaczenie wyłącznie w przypadku transakcji zbycia na rzecz innego podmiotu publicznego, o ile spełnione są kryteria dotyczące możliwości przypisania danego środka państwu i zasobów państwowych. Komisja przypomina, że zgodnie z pkt 63 wytycznych przy obliczaniu wkładu własnego nie można uwzględniać transakcji zbycia, które obejmują element pomocy na rzecz sprzedawcy (grupy Areva).

(192)

Jeżeli chodzi o transakcje zbycia na rzecz osób trzecich innych niż organy publiczne (spółki Canberra, Elta, Adwen), Komisja przyznaje, że scenariusz pomocy grupy Areva na rzecz tych nabywców, poprzez bezzasadnie niską cenę, jest nieprawdopodobny, ponieważ grupa Areva ma wszelki interes w maksymalizacji dochodów z tych transakcji zbycia. Ponadto wspomniane transakcje zbycia miały miejsce w ramach procesów konkurencyjnych mogących zmaksymalizować cenę, którą grupa Areva może otrzymać.

(193)

Jeżeli chodzi natomiast o zbycie spółki Nouvel Areva NP i zbycie spółki Areva TA, nie można wykluczyć a priori, że grupa EDF lub że konsorcjum publiczne będące nabywcą spółki Areva TA zaproponują bezzasadnie wysoką cenę w celu zapewnienia korzyści grupie Areva. Komisja może jednak stwierdzić, na podstawie rozumowania przedstawionego poniżej w częściach 5.1.2.1 i 5.1.2.2, że te transakcje zbycia odbywają się po cenie rynkowej, co wyklucza istnienie korzyści gospodarczej w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE.

(194)

Sprzedaż grupie EDF większościowego udziału w spółce Nouvel Areva NP nie była przedmiotem procedury otwartej, przejrzystej i bezwarunkowej. Sprzedaż udziałów kontrolnych w trybie przetargu bezpośredniego jest jednak powszechną praktyką rynkową. Jeżeli chodzi o spółkę Nouvel Areva NP, należy także uwzględnić obszar jej działalności i powiązania z eksploatacją elektrowni jądrowych, w których sprzedaż udziałów kontrolnych w ramach procedury przetargowej nie jest powszechną praktyką rynkową. Ponadto, przed wyrażeniem zgody na sprzedaż udziału kapitałowego, strony transakcji skorzystały z niezależnych ekspertyz, w celu określenia ceny sprzedaży niezależnie od drugiej strony. O ile prawdą jest, że ostatecznie faktyczna cena sprzedaży jest wynikiem negocjacji między zainteresowanym sprzedawcą i nabywcą, nie zmienia to faktu, że korzystanie z takich ekspertyz w przypadku negocjacji przed uzgodnieniem ceny stanowi także powszechną praktykę rynkową, z której skorzystałby inwestor prywatny (24).

(195)

Jeżeli chodzi o treść ekspertyz, po wycenie udziału kapitałowego opartej na wielokryteriowym podejściu, doradca finansowy grupy EDF, bank BNP Paribas, wydał w dniu 24 lipca 2015 r. następującą opinię: „Na podstawie określonych wyżej informacji i cech transakcji wydaje się, że na chwilę obecną cena 2,7 mld EUR za 100 % kapitału spółki Areva NP zaproponowana przez grupę EDF w ramach transakcji jest, naszym zdaniem, rozsądna dla grupy EDF ze ściśle finansowego punktu widzenia.”. Grupa EDF skorzystała następnie z usług banku Société Générale w celu przejścia do etapu analizy due diligence. Władze francuskie przedstawiły Komisji szczegółowy opis wyników tej analizy ze stycznia 2016 r., w której Société Générale zatwierdza renegocjowaną przez strony wycenę w wysokości 2,5 mld EUR za 100 % kapitału własnego.

(196)

Wycena przeprowadzona przez Société Générale jest bardzo szczegółowa (127 stron analiz) i opiera się na metodzie DCF powszechnie stosowanej w dziedzinie finansów.

(197)

Przede wszystkim bank Société Générale zmienił wraz z grupą EDF biznesplany przygotowane przez grupę Areva w odniesieniu do każdej z pięciu gałęzi działalności wchodzących w docelowy zakres działalności spółki Nouvel Areva NP: bazy zainstalowanych urządzeń, elementów paliwowych, produkcji, dużych projektów i innych (działań w zakresie wsparcia, zagrożeń itd.). Biznesplany te obejmują okres do 2023 r. Dostosowania dotyczą licznych założeń odnoszących się do wielu projektów spółki Nouvel Areva NP. […] (25).

(198)

Na podstawie tych biznesplanów dzięki metodzie DCF oblicza się wartość przedsiębiorstwa w odniesieniu do każdej gałęzi działalności. Société Générale stosuje w tym celu średni ważony koszt kapitału (zwany dalej „WACC”) inny dla każdej gałęzi działalności w zależności od ryzyka właściwego dla każdego z tych rodzajów działalności. WACC szacuje się na podstawie dość rozbudowanej metody CAPM (kapitałowy model wyceny aktywów): w przypadku każdej gałęzi działalności szacuje się zatem WACC dla każdego państwa, w którym przedsiębiorstwo prowadzi działalność, a następnie na podstawie tych różnych geograficznych WACC oblicza się ważony WACC. Stopy procentowe wolne od ryzyka zaczerpuje się z kilku uznanych źródeł (SG Research, Bloomberg, Associés en finance), premie z tytułu ryzyka odnoszące się do poszczególnych państw oparte są na pracach profesora Damodarana z uniwersytetu NYU Stern, a koszty zadłużenia na premii z tytułu ryzyka obligacji porównywalnych przedsiębiorstw. Te porównywalne przedsiębiorstwa, wybrane przez Société Générale na podstawie różnych kryteriów właściwych dla każdej gałęzi działalności, służą także do określenia wartości beta każdej działalności. Próbka porównywalnych przedsiębiorstw składa się z siedmiu notowanych na giełdzie spółek prowadzących działalność w sektorze paliw, pięciu w przypadku bazy zainstalowanych urządzeń, sześciu w przypadku produkcji i sześciu w przypadku dużych projektów. Uzyskane w ten sposób wartości beta potwierdza się, porównując je z prognozami wartości beta otrzymanymi za pomocą wieloczynnikowego modelu Barra.

(199)

Oparta na metodzie DCF analiza wartości każdej gałęzi działalności zawiera również wartość końcową po 2023 r. Wartość tę oblicza się na podstawie metody Gordona-Shapiro, przyjmując normatywne przepływy uznane za reprezentatywne dla zdolności generowania środków pieniężnych przez działalność. Dla wszystkich gałęzi działalności przyjęto założenie zerowej stopy wzrostu w nieskończoności.

(200)

Przeprowadzono analizy wrażliwości tych wartości przedsiębiorstwa z uwzględnieniem zmienności parametrów takich jak WACC lub marża EBITDA. Następnie od tych wartości przedsiębiorstwa odjęto zadłużenie netto każdej gałęzi działalności, aby uzyskać wartość kapitału własnego. Suma tych różnych kwot w podziale na gałęzie działalności daje całkowitą wartość kapitału własnego spółki Nouvel Areva NP. Bank Société Générale oszacował, że z wyceny tej można uzyskać mnożnik EBITDA wynoszący […]. Wydaje się, że ten mnożnik EBITDA jest rozsądny w zakresie, w jakim jest on niższy od średnich i median mnożników EBITDA odnotowanych w przypadku porównywalnych transakcji – bank Société Générale przyjął próbkę złożoną z 19 transakcji reprezentatywnych dla różnych rodzajów działalności spółki Nouvel Areva NP.

(201)

Wartość różnych parametrów przyjętych w przypadku metody DCF oraz wartość implikowanego mnożnika EBITDA znajduje ponadto potwierdzenie, jeżeli porówna się je ze średnimi i medianami zaczerpniętymi z badania porównywalnych przedsiębiorstw wspomnianego w motywie 198.

(202)

W świetle powyższych ustaleń Komisja potwierdza stwierdzenie, wyrażone już w decyzji o wszczęciu postępowania, że wycena dokonana przez grupę EDF i jej doradców opiera się na dostępnych obiektywnych, możliwych do sprawdzenia i wiarygodnych danych, odzwierciedlając sytuację gospodarczą w momencie podjęcia decyzji o przeprowadzeniu transakcji. Żadna z zainteresowanych osób trzecich nie podważyła tego stwierdzenia podczas postępowania wyjaśniającego. Nowe elementy, które pojawiły się od czasu przeprowadzenia wyceny, takie jak oddolne wyodrębnienie lub odkrycie czynników ryzyka związanych z umowami dotyczącymi części składowych, nie mają wpływu na jej wynik, ponieważ grupa EDF poczyniła starania, aby całkowicie uodpornić się na te czynniki ryzyka na warunkach pisanych w motywie 30.

(203)

Na podstawie tej wyceny wynoszącej 2,5 mld EUR za 100 % kapitału własnego bank Société Générale pokazał, że grupa EDF mogła oczekiwać z inwestycji w scenariuszu umiarkowanym wewnętrznej stopy zwrotu (zwanej dalej „IRR”) wynoszącej [0–20] %. W tym scenariuszu umiarkowanym zakłada się wyjście (w celu obliczenia wartości końcowej) w […], a mnożnik wyjścia jest równy mnożnikowi wejścia, tj. […]x EBITDA.

(204)

IRR należy porównać z kosztem kapitału własnego ważonym dla różnych rodzajów działalności spółki Nouvel Areva NP. W niniejszym przypadku obliczenia Société Générale, które opierają się na obiektywnych kryteriach wymienionych w motywie 198, dostarczają następujących wskazówek dotyczących każdej gałęzi działalności: [0–10] % w przypadku paliwa, [0–10] % w przypadku bazy zainstalowanych urządzeń, [0–20] % w przypadku dużych projektów, [0–10] % w przypadku produkcji. Wydaje się, że szacunki te są poważne w zakresie, w jakim opierają się na powszechnie przyjętych źródłach i metodach porównywalnych do tych, które Komisja sama stosowała w innych sprawach, znajdując w stosownych przypadkach poparcie Sądu (26). Ważąc te szacunki przez względny udział każdej gałęzi działalności w obrotach spółki Nouvel Areva NP, uzyskuje się średni ważony koszt kapitału własnego wynoszący [0–10] %. IRR, której grupa EDF może oczekiwać z inwestycji w spółkę Nouvel Areva NP, jest zatem niższa od kosztów kapitału własnego w danym sektorze, w tym w pewnej liczbie scenariuszy negatywnych uwzględnionych w analizach wrażliwości (w skali roku i mnożnik wyjścia) przeprowadzonych przez Société Générale.

(205)

Uwzględniając te obiektywne elementy, Komisja stwierdza, że zbycie spółki Nouvel Areva NP odbywa się w normalnych warunkach rynkowych nieprowadzących do uzyskania korzyści gospodarczej ani przez nabywcę (grupa EDF), ani przez sprzedawcę (grupa Areva), a zatem wyklucza istnienie pomocy państwa.

(206)

Władze francuskie wyjaśniły warunki transakcji zbycia spółki Areva TA i przedstawiły informacje pozwalające uzasadnić cenę wynosząca [0–2 mld] EUR za 100 % kapitału własnego. Informacje te streszczono w badaniu biura doradztwa finansowego […] z dnia 6 grudnia 2016 r.

(207)

W ramach analizy due diligence konsorcjum nabywające stworzyło swój własny biznesplan spółki Areva TA, przyjmując za punkt wyjścia wizję sprzedawcy i dostosowując założenia dotyczące tworzenia biznesplanu zgodnie ze swoją najlepszą wiedzą.

(208)

Komisja dokonała przeglądu prognoz i założeń zastosowanych w tej wycenie i uważa, że spełnia ona wymagania inwestora prywatnego w zakresie jakości. Opiera się ona na dostępnych obiektywnych, możliwych do sprawdzenia i wiarygodnych danych, odzwierciedlając sytuację gospodarczą w momencie podjęcia decyzji dotyczącej transakcji.

(209)

Uwzględniając te obiektywne elementy, Komisja uważa, że zbycie spółki Areva TA odbywa się na normalnych warunkach rynkowych i nie prowadzi do uzyskania korzyści gospodarczej ani przez nabywcę, ani przez sprzedawcę (grupę Areva), a zatem wyklucza istnienie pomocy państwa.

(210)

Udział państwa francuskiego w podwyższeniach kapitału spółek Areva SA i Nouvel Areva stanowi pomoc państwa w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE, którą Francja zamierza przyznać na rzecz przedsiębiorstwa, tj. grupy Areva, prowadzącego działalność w różnych obszarach objętych Traktatem EURATOM.

(211)

Traktat EURATOM ustanawia Europejską Wspólnotę Energii Atomowej, określając niezbędne instrumenty i obowiązki służące osiągnięciu celów takich jak bezpieczeństwo jądrowe, niezależność energetyczna, różnorodność i bezpieczeństwo dostaw energii (27).

(212)

Jak przyznała Komisja w poprzednich decyzjach (28), promowanie wydajnej energii jądrowej jest głównym celem Traktatu EURATOM, a tym samym Unii. Jak wskazano w preambule Traktatu EURATOM, Komisja jako instytucja Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej ma obowiązek stworzyć „warunki niezbędne do rozwoju silnego przemysłu jądrowego zapewniającego szeroki dostęp do zasobów energetycznych”. Obowiązek ten należy wziąć pod uwagę, gdy Komisja korzysta ze swobody uznania w celu zatwierdzania pomocy państwa na podstawie art. 107 ust. 3 lit. c) TFUE i art. 108 ust. 2 TFUE.

(213)

W TFUE określono warunki, na których pomoc można uznać za zgodną z rynkiem wewnętrznym. Zgodnie z art. 107 ust. 3 lit. c) TFUE Komisja może zezwolić na przyznanie pomocy państwa przeznaczonej na ułatwianie rozwoju niektórych działań gospodarczych lub niektórych regionów gospodarczych, o ile nie zmienia warunków wymiany handlowej w zakresie sprzecznym ze wspólnym interesem. Uwzględniając charakter przedmiotowego środka, Komisja ustali, czy jest on zgodny z przepisami dotyczącymi pomocy na restrukturyzację określonymi w wytycznych, biorąc pod uwagę wątpliwości wyrażone w decyzji o wszczęciu postępowania oraz w uwagach Francji i zainteresowanych osób trzecich.

(214)

Na koniec 2014 r., tj. na początku okresu restrukturyzacji grupy Areva, posiadała ona ujemny kapitał własny wynoszący -244 mln EUR. Ponieważ od tego czasu zarejestrowano nowe straty, w 2015 r. sytuacja grupy Areva w zakresie kapitału własnego uległa dalszemu pogorszeniu. Kapitał własny grupy Areva na dzień 31 grudnia 2015 r. wynosił -2,3 mld EUR.

(215)

W związku z występowaniem ujemnego kapitału własnego kryterium określone w pkt 20 lit. a) wytycznych jest spełnione. Grupę Areva należy zatem uznać za przedsiębiorstwo znajdujące się w trudnej sytuacji, co sprawia, że kwalifikuje się ona do pomocy na restrukturyzację.

(216)

W traktacie EURATOM jako cele leżące we wspólnym interesie wymienia się bezpieczeństwo jądrowe, niezależność energetyczna, różnorodność i bezpieczeństwo dostaw energii. Art. 2 lit. d) Traktatu EURATOM stanowi w szczególności, że Wspólnota Euratom gwarantuje wszystkim użytkownikom Wspólnoty regularne i sprawiedliwe dostawy rud i paliw jądrowych. Zapobiegając zniknięciu z rynku grupy Areva, pomoc objęta postępowaniem przyczyni się do realizacji tych różnych celów.

(217)

Pomoc umożliwi bowiem przetrwanie grupy Areva, która jest kluczowym podmiotem europejskiego sektora jądrowego. Grupa Areva jest głównym europejskim podmiotem działającym na rynku wydobycia uranu i jedynym europejskim podmiotem zajmującym się konwersją uranu, recyklingiem paliwa jądrowego i produkcją paliwa MOX. Posiada kompetencje potrzebne do eksploatacji – w jak najlepszych warunkach bezpieczeństwa i ochrony – określonej liczby „instalacji niezbędnych do rozwoju energetyki jądrowej” w rozumieniu art. 2, na przykład zakładów i instalacji takich jak Comurhex II, la Hague i Melox. Grupa Areva jest ponadto europejskim podmiotem o kluczowym znaczeniu, jeżeli chodzi o produkcję paliwa jądrowego do reaktorów badawczych i tarczy przeznaczonych do napromieniowania w celu produkcji izotopów promieniotwórczych do celów medycznych.

(218)

Zniknięcie tej grupy z rynku miałoby zatem bezpośrednie skutki dla bezpieczeństwa jądrowego, niezależności energetycznej oraz różnorodności i bezpieczeństwa dostaw energii w Europie.

(219)

W wytycznych określono również warunki, w których pomoc na restrukturyzację przyczynia się do realizacji celu leżącego we wspólnym interesie. Taka sytuacja ma miejsce, jeżeli celem tej pomocy jest uniknięcie trudności społecznych lub zaradzenie niedoskonałościom rynku, które powstałyby w wyniku opuszczenia rynku przez dane przedsiębiorstwo i zniknięcia jego działalności.

(220)

Spośród niedoskonałości rynku wymienionych w pkt 44 wytycznych w niniejszym przypadku zastosowanie mają, w zależności od danego rynku, następujące niedoskonałości: (i) ryzyko przerwania świadczenia ważnej usługi, którą trudno jest zastąpić i w przypadku której konkurentom trudno byłoby zacząć ją świadczyć, (ii) negatywne konsekwencje opuszczenia rynku przez przedsiębiorstwo odgrywające ważną rolę systemową w danym regionie lub sektorze oraz (iii) nieodwracalna utrata ważnej wiedzy technicznej lub umiejętności. Sposób, w jaki pomoc umożliwia uniknięcie tego ryzyka lub tych szkodliwych skutków, przeanalizowano w motywach 223–226 poniżej.

(221)

Ponadto Komisja powinna ocenić inne scenariusze niż po prostu opuszczenie rynku, na przykład scenariusz zakładający dalsze prowadzenie niektórych rodzajów działalności po likwidacji bez pomocy państwa. Komisja musi bowiem upewnić się, czy cele leżące we wspólnym interesie nie zostałyby osiągnięte w taki sam sposób w tych alternatywnych scenariuszach, które nie zakładają pomocy. Odpowiednią analizę przedstawiono w części 5.2.4 niniejszej decyzji.

(222)

Jeżeli chodzi o wpływ opuszczenia przez grupę Areva rynków, na których prowadzi ona działalność, Komisja stwierdza, co następuje.

(223)

Jeżeli chodzi o działalność wydobywczą, opuszczenie rynku przez grupę Areva, która jest najważniejszym europejskim operatorem w tym sektorze, spowodowałoby, że zaopatrzenie Europy w uran byłoby uzależnione przede wszystkim od podmiotów nieeuropejskich, w tym podmiotów rosyjskich (Rosatom) i kazachskich (KAP), których udział w rynku wynosi około [30–50] % (29). Nie wydaje się prawdopodobne, by którykolwiek podmiot europejski lub nawet zachodni (na przykład kanadyjskie przedsiębiorstwo Cameco) mógł zwiększyć swoje zdolności wydobywcze w sposób zgodny z celem, którym jest zapewnienie różnorodności i bezpieczeństwa dostaw w Unii. Opuszczenie rynku przez grupę Areva mogłoby również doprowadzić do wzrostu cen uranu z powodu koncentracji na tym rynku. Z tego punktu widzenia grupa Areva odgrywa zasadnicza rolę systemową w zakresie zaopatrzenia Europy w uran.

(224)

Jeżeli chodzi o działalność w zakresie konwersji, grupa Areva jest ostatnim europejskim podmiotem, który prowadzi działalność na tym rynku. Jej zniknięcie z rynku miałoby poważne niekorzystne skutki. Po pierwsze, zagroziłoby niezależności energetycznej Unii, ponieważ konwersja uranu jest niezbędnym ogniwem łańcucha energii jądrowej. Po drugie, doprowadziłoby do zmniejszenia intensywności konkurencji na tym rynku, który już teraz jest bardzo skoncentrowany, co z kolei mogłoby spowodować dodatkowe koszty dla europejskich przedsiębiorstw wytwarzających energię elektryczną, a ostatecznie również dla europejskich konsumentów. Z tego punktu widzenia grupa Areva odgrywa ważną rolę systemową w zakresie działalności związanej z cyklem paliwowym na szczeblu europejskim, a jej zniknięcie wiązałoby się z ryzykiem przerwania świadczenia ważnej usługi.

(225)

Jeżeli chodzi o działalność w zakresie wzbogacania, grupa Areva wraz z konsorcjum Urenco jest jednym z dwóch podmiotów europejskich. Drugim operatorem, który faktycznie działa na rynku europejskim, jest rosyjskie przedsiębiorstwo Tenex (grupa Rosatom). Zniknięcie działalności grupy Areva niekorzystnie wpłynąłby na strukturę rynku, który uzyskałby wówczas charakter oligopolistyczny na szczeblu europejskim, co prawdopodobnie doprowadziłoby do wzrostu cen. Grupa Areva odgrywa zatem ważną rolę systemową również w ramach swojej działalności w zakresie wzbogacania.

(226)

Jeżeli chodzi o przerób i recykling wypalonego paliwa jądrowego, grupa Areva jest obecnie jedynym na świecie operatorem, który na skalę przemysłową wykorzystuje technologię recyklingu wypalonego paliwa jądrowego i przekształcania tego paliwa na paliwo MOX stosowane w reaktorach lekkowodnych. Dzięki stosowanym przez siebie procesom grupa Areva produkuje paliwo z recyklingu, które przekłada się na [0–25] % produkcji energii elektrycznej we Francji. Co więcej, Francja zdecydowała się powierzyć grupie Areva przemysłowy obowiązek recyklingu. Jest ona zatem niezbędnym elementem polityki zarządzania wypalonym paliwem jądrowym we Francji, a w szerszym ujęciu także w Unii. W tych warunkach zniknięcie grupy Areva z rynku mogłoby poważnie zagrozić dobremu funkcjonowaniu rynku w Unii, powodując nieodwracalną utratę ważnej wiedzy technicznej lub umiejętności oraz doprowadzając do przerwania świadczenia ważnej usługi, której obecnie nie może świadczyć żaden konkurent zamiast tej grupy.

(227)

Komisja stwierdza, że pomoc na restrukturyzację zgłoszona przez władze francuskie, która pozwala na zapobieżenie zniknięciu grupy Areva i zaprzestaniu jej działalności związanej z cyklem paliwowym, umożliwia wyeliminowanie niedoskonałości rynku, które powstałyby w wyniku takiego zniknięcia.

(228)

Ponieważ pomoc na restrukturyzację faktycznie przyczynia się do realizacji wspomnianych celów leżących we wspólnym interesie, należy wykazać, że przewidywana restrukturyzacja umożliwi przywrócenie długoterminowej rentowności przedsiębiorstwa. W decyzji o wszczęciu postępowania Komisja zastanawiała się jednak nad realnym charakterem niektórych założeń leżących u podstaw planu przywrócenia długoterminowej rentowności grupy Areva.

(229)

Analiza przywrócenia rentowności grupy Areva powinna dotyczyć zrestrukturyzowanej grupy Areva, która w przyszłości będzie się składać z dwóch podmiotów: (i) spółki Nouvel Areva i (ii) spółki Areva SA. Te dwa podmioty będą prowadziły odrębną działalność i oddzielną księgowość. Aby ocenić przywrócenie rentowności grupy Areva, można zatem przeanalizować oddzielnie i po kolei biznesplany każdego z tych podmiotów.

(230)

Władze francuskie przekazały Komisji biznesplan spółki Nouvel Areva uwzględniający scenariusz podstawowy i scenariusz zakładający pogorszenie wyników. Prognozy finansowe związane z tymi scenariuszami przedstawiono poniżej w tabelach 1 i 2.

Tabela 1

Scenariusz finansowy spółki Nouvel Areva (podstawowy)

Tabela 2

Scenariusz finansowy spółki Nouvel Areva (zakładający pogorszenie wyników)