20.4.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 104/1

(1)

Zgodnie z art. 50 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 1151/2012 wniosek Włoch o rejestrację nazwy „Marche” został opublikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (2).

(2)

Do Komisji nie wpłynęło żadne oświadczenie o sprzeciwie zgodnie z art. 51 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012, nazwę „Marche” należy zatem zarejestrować,

20.4.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 104/3

(1)

Zgodnie z art. 50 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 1151/2012 wniosek Włoch o rejestrację nazwy „Vitelloni Piemontesi della coscia” został opublikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (2).

(2)

Do Komisji nie wpłynęło żadne oświadczenie o sprzeciwie zgodnie z art. 51 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012, należy zatem zarejestrować nazwę „Vitelloni Piemontesi della coscia”,

20.4.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 104/4

(1)

Układ o stabilizacji i stowarzyszeniu między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Bośnią i Hercegowiną, z drugiej strony (2) („układ o stabilizacji i stowarzyszeniu”), został podpisany w dniu 16 czerwca 2008 r. i wszedł w życie w dniu 1 czerwca 2015 r. W art. 27 ust. 3 układu przewidziano zwolnienie z opłat celnych przywozu do Unii Europejskiej produktów pochodzących z Bośni i Hercegowiny objętych pozycjami 1701 i 1702 Nomenklatury scalonej w granicach rocznego kontyngentu taryfowego wynoszącego 12 000 ton.

(2)

W dniu 15 grudnia 2016 r. podpisano Protokół do Układu o stabilizacji i stowarzyszeniu między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Bośnią i Hercegowiną, z drugiej strony, w celu uwzględnienia przystąpienia Republiki Chorwacji do Unii Europejskiej (3) („protokół”). Jego podpisanie w imieniu Unii Europejskiej i jej państw członkowskich oraz tymczasowe stosowanie zatwierdzono decyzją Rady (UE) 2017/75 (4).

(3)

Art. 2 ust. 1 protokołu przewiduje zmiany w odniesieniu do istniejących kontyngentów taryfowych na cukier pochodzący z Bośni i Hercegowiny ze skutkiem od dnia 1 lutego 2017 r. Odpowiedni roczny kontyngent taryfowy na przywóz cukru zwiększono z 12 000 ton do 13 210 ton.

(4)

W rozporządzeniu Komisji (WE) nr 891/2009 (5) przewidziano otwarcie niektórych wspólnotowych kontyngentów taryfowych w sektorze cukru i administrowanie nimi, w tym w odniesieniu do kontyngentów taryfowych na cukier pochodzący z Bośni i Hercegowiny. Należy zatem odpowiednio zmienić to rozporządzenie w celu wdrożenia określonych w protokole kontyngentów taryfowych na cukier.

(5)

Protokół stosuje się od dnia 1 lutego 2017 r., proponowane zmiany powinny zatem być stosowane od tego samego dnia i powinny wejść w życie w dniu jego opublikowania.

(6)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

1)

w art. 1 lit. f) otrzymuje brzmienie:

(*1)  Dz.U. L 164 z 30.6.2015, s. 2."

(*2)  Dz.U. L 12 z 17.1.2017, s. 3.”;"

2)

w załączniku I część II zastępuje się tekstem znajdującym się w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

20.4.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 104/6

(1)

Rozporządzeniem (EWG) nr 2658/87 ustanowiono nomenklaturę towarową (zwaną dalej „Nomenklaturą scaloną” lub „CN”), znajdującą się w załączniku I do tego rozporządzenia.

(2)

Obecne brzmienie kodu CN 1905 90 60 odnosi się do dodatku środka słodzącego, co rodzi wątpliwości co do zakresu tego kodu CN oraz nie jest wystarczająco precyzyjne, by umożliwić klasyfikację na podstawie analizy laboratoryjnej. Należy skreślić słowa „Z dodatkiem”, ponieważ nie ma możliwości ustalenia, czy zawartość cukru jest naturalna, w związku z czym produkt musi być klasyfikowany do kodu CN 1905 90 90, czy też cukier został dodany, w związku z czym produkt musi być klasyfikowany do kodu CN 1905 90 60. Sformułowanie „środek słodzący” jest zbyt niejednoznaczne, gdyż obejmuje wszystkie naturalne i sztuczne substancje o słodkim smaku, nie określając progu zawartości substancji słodzącej w produkcie. Może to doprowadzić do stosowania różnych progów minimalnych lub do braku obiektywności podczas potwierdzania obecności substancji słodzącej w produkcie.

(3)

Przeprowadzono analizę statystyczną w odniesieniu do obecnych kodów CN 1905 90 60 oraz 1905 90 90, aby ocenić kwoty należności celnych pobranych przy przywozie produktów zawierających mniej niż 5 % masy sacharozy, cukru inwertowanego lub izoglukozy w ramach każdego z tych kodów CN. Analiza statystyczna wykazała, że, uwzględniając kryterium „środka słodzącego”, w znacznej liczbie przypadków przywozu produkty klasyfikowane do kodu CN 1905 90 60 powinny być klasyfikowane do kodu CN 1905 90 90 lub odwrotnie. Należy zatem zmienić treść kodu CN 1905 90 60, aby określić jasne kryteria rozróżniające te dwie grupy produktów. Odsetek masy sacharozy, cukru inwertowanego lub izoglukozy stanowi bardziej obiektywne kryterium i w związku z tym jest łatwiejszy do zastosowania do celów analizy laboratoryjnej.

(4)

Ponieważ CN jest również nomenklaturą statystyczną, należy zmienić siódmą i ósmą cyfrę przedmiotowych kodów CN jednocześnie ze zmianą zakresu tych kodów CN w celu umożliwienia prawidłowego przetwarzania danych statystycznych po zmianie.

(5)

W związku z tym, że zgodnie z art. 12 rozporządzenia (EWG) nr 2658/87 załącznik I do tego rozporządzenia należy zastąpić ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2018 r., nowe kody CN powinny obowiązywać dopiero od dnia 1 stycznia 2018 r.

(6)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (EWG) nr 2658/87.

(7)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Kodeksu Celnego,

a)

skreśla się wiersze dotyczące kodów CN 1905 90 60 oraz 1905 90 90;

b)

dodaje się następujące wiersze:

20.4.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 104/8

(1)

Rozporządzeniem (WE) nr 1907/2006 ustanowiono wymogi dotyczące rejestracji substancji produkowanych lub przywożonych do Unii w ich postaci własnej, jako składniki mieszanin lub w wyrobach. W celu spełnienia wymogów rejestracyjnych rejestrujący muszą podawać informacje wymagane na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1907/2006, stosownie do przypadku.

(2)

Artykuł 13 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 stanowi, że metody badań stosowane w celu generowania informacji o swoistych właściwościach substancji wymagane rozporządzeniem podlegają regularnym przeglądom i udoskonaleniom w celu zmniejszenia ilości badań przeprowadzanych na zwierzętach kręgowych oraz liczby wykorzystywanych zwierząt. Gdy dostępne staną się odpowiednie zatwierdzone metody badań, należy w stosownych przypadkach zmienić rozporządzenie Komisji (WE) nr 440/2008 (2) oraz załączniki do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 w celu zastąpienia, ograniczenia lub udoskonalenia badań na zwierzętach. Należy uwzględnić zasady zastępowania, ograniczania i doskonalenia badań na zwierzętach zawarte w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/63/UE (3).

(3)

Na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 wymagane są badania in vivo w celu generowania informacji na temat działania uczulającego na skórę, określonych w pkt 8.3 załącznika VII do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006.

(4)

W ostatnich latach nastąpił znaczny postęp naukowy w dziedzinie opracowywania alternatywnych metod badań w odniesieniu do działania uczulającego na skórę. Kilka metod badań in chemico/in vitro zostało zatwierdzonych przez laboratorium referencyjne Unii Europejskiej ds. metod alternatywnych w odniesieniu do badań na zwierzętach (EURL ECVAM) i przyjętych na szczeblu międzynarodowym przez Organizację Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD). Te metody badań mogą pozwolić na generowanie informacji wystarczających do oceny, czy dana substancja powoduje działanie uczulające na skórę, bez potrzeby uciekania się do badania in vivo, jeżeli będą one stosowane w odpowiedniej kombinacji w ramach zintegrowanego podejścia do badań i oceny (IATA).

(5)

W celu ograniczenia badań na zwierzętach należy zmienić pkt 8.3 załącznika VII do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 tak, aby zezwolić na stosowanie alternatywnych metod badania, jeżeli za pomocą takiego podejścia można uzyskać właściwe informacje oraz jeżeli dostępne metody badania mają zastosowanie do substancji, które mają być poddane badaniu.

(6)

Dostępne obecnie alternatywne metody badania zatwierdzone przez OECD opierają się na szlaku skutków ubocznych (ang. adverse outcome pathway – AOP) opisującym mechanizm powstawania działania uczulającego na skórę. Metody te nie są przewidziane do oddzielnego stosowania, ale mają być stosowane łącznie z innymi metodami. Do celów kompleksowej oceny działania uczulającego na skórę należy stosować metody typowe dotyczące trzech pierwszych kluczowych zdarzeń AOP.

(7)

Jednak w pewnych warunkach możliwe jest uzyskanie wystarczających informacji bez bezpośredniego badania wszystkich trzech zdarzeń za pomocą odrębnych metod badania. Należy zatem pozostawić rejestrującym możliwość naukowego uzasadnienia pominięcia badań dotyczących niektórych kluczowych zdarzeń.

(8)

Metoda badań wskazana jako metoda pierwszego wyboru dla badań in vivo, czyli test lokalnych węzłów limfatycznych (LLNA), dostarcza informacji na temat siły możliwego działania uczulającego na skórę danej substancji. Identyfikacja substancji silnie działających uczulająco na skórę jest istotna do celów właściwej klasyfikacji i oceny ryzyka takich substancji. Należy zatem doprecyzować, że wymóg, aby informacja pozwalała ocenić, czy dana substancja powinna być uznana za substancję silnie działającą uczulająco na skórę, ma zastosowanie do wszystkich danych, niezależnie od tego, czy wygenerowano je dzięki metodom in vivo czy in vitro.

(9)

Jednak aby uniknąć badania na zwierzętach i powtarzania badań już przeprowadzonych, należy uznać istniejące badania in vivo działania uczulającego na skórę przeprowadzone zgodnie z ważnymi wskazówkami OECD dotyczącymi badań lub przy pomocy unijnych metod badań oraz zgodnie z dobrą praktyką laboratoryjną (4) za spełniające wymóg w zakresie standardowej informacji dotyczącej działania uczulającego na skórę, nawet jeżeli informacje uzyskane przy ich pomocy nie są wystarczające, aby stwierdzić, czy dana substancja może być uznana za silnie działającą uczulająco na skórę.

(10)

Ponadto należy poddać przeglądowi wymogi w zakresie standardowych informacji i zasad dostosowywania określone w pkt 8.3 załącznika VII do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 w celu usunięcia powielania zasad określonych w załączniku VI i załączniku XI oraz w częściach wprowadzających załącznika VII do tego rozporządzenia w odniesieniu do przeglądu dostępnych danych oraz rezygnacji z badań służących określeniu toksykologicznego punktu końcowego – jeżeli dostępne informacje wskazują, że substancja spełnia kryteria klasyfikacji tego toksykologicznego punktu końcowego – lub w celu zdefiniowana odstąpienia od badania w przypadku substancji, które są łatwopalne w określonych warunkach. W przypadku odniesień do klasyfikacji substancji zasady dostosowywania należy zaktualizować, aby dostosować je do terminologii stosowanej w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1272/2008 (5).

(11)

Europejska Agencja Chemikaliów, we współpracy z państwami członkowskimi oraz zainteresowanymi stronami, powinna kontynuować pracę nad wytycznymi dotyczącymi stosowania metod badań i możliwości odstąpienia w odniesieniu do wymagań w zakresie standardowych informacji przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu do celów rozporządzenia (WE) nr 1907/2006. Jednocześnie ECHA powinna w pełni uwzględnić prace prowadzone przez OECD, jak również przez inne istotne gremia naukowe i grupy ekspertów.

(12)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 1907/2006.

(13)

Środki określone w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią komitetu ustanowionego na mocy art. 133 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006,

(14)

Rozporządzenie Komisji (UE) 2016/1688 (6) zostało przyjęte bez przedłożenia Radzie projektu aktu do kontroli. Aby naprawić to przeoczenie, Komisja powinna uchylić rozporządzenie (UE) 2016/1688 i zastąpić je niniejszym rozporządzeniem, którego projekt został przedłożony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie do kontroli. Akty przyjęte na mocy rozporządzenia (UE) 2016/1688 pozostają ważne,

20.4.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 104/12

(1)

Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 543/2011 przewiduje – zgodnie z wynikami wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej – kryteria, na których podstawie Komisja ustala standardowe wartości dla przywozu z państw trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XVI do wspomnianego rozporządzenia.

(2)

Standardowa wartość w przywozie jest obliczana każdego dnia roboczego, zgodnie z art. 136 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, przy uwzględnieniu podlegających zmianom danych dziennych. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem wejść w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

20.4.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 104/14

(1)

Rozporządzeniem Komisji (WE) nr 341/2007 (2) otwarto roczne kontyngenty taryfowe na przywóz czosnku.

(2)

Ilości, których dotyczą wnioski o pozwolenie na przywóz typu „A”, złożone w ciągu pierwszych siedmiu dni kalendarzowych miesiąca kwietnia 2017 r., w odniesieniu do podokresu od dnia 1 czerwca 2017 r. do dnia 31 sierpnia 2017 r., są w przypadku niektórych kontyngentów większe niż ilości dostępne. Należy zatem określić, na jakie ilości mogą zostać wydane pozwolenia na przywóz typu „A”, poprzez ustalenie współczynnika przydziału, jaki należy zastosować do ilości, w odniesieniu do których złożono wnioski, obliczonego zgodnie z art. 7 ust. 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1301/2006 (3).

(3)

W celu zapewnienia skuteczności przedmiotowego środka niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

20.4.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 104/16

(1)

Rozporządzeniem Komisji (WE) nr 616/2007 (2) otwarto roczne kontyngenty taryfowe na przywóz produktów sektora mięsa drobiowego pochodzących z Brazylii, Tajlandii i pozostałych państw trzecich.

(2)

Ilości objęte wnioskami o wydanie pozwolenia na przywóz złożonymi od dnia 1 do dnia 7 kwietnia 2017 r. w odniesieniu do podokresu od dnia 1 lipca do dnia 30 września 2017 r. oraz w odniesieniu do okresu od dnia 1 lipca 2017 r. do dnia 30 czerwca 2018 r. dotyczą, w przypadku niektórych kontyngentów, ilości większych niż ilości dostępne. Należy zatem określić, na jakie ilości mogą zostać wydane pozwolenia na przywóz, poprzez ustalenie współczynnika przydziału, jaki należy zastosować do ilości, w odniesieniu do których złożono wnioski, obliczonego zgodnie z art. 7 ust. 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1301/2006 (3).

(3)

Ilości objęte wnioskami o przyznanie uprawnień do przywozu złożonymi od dnia 1 do dnia 7 kwietnia 2017 r. w odniesieniu do podokresu od dnia 1 lipca do dnia 30 września 2017 r. oraz w odniesieniu do okresu od dnia 1 lipca 2017 r. do dnia 30 czerwca 2018 r. dotyczą, w przypadku niektórych kontyngentów, ilości większych niż ilości dostępne. Należy zatem określić, na jakie ilości można przyznać uprawnienia do przywozu, poprzez ustalenie współczynnika przydziału, jaki należy zastosować do ilości, w odniesieniu do których złożono wnioski, obliczonego zgodnie z art. 6 ust 3 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1301/2006 w związku z art. 7 ust. 2 wymienionego rozporządzenia.

(4)

Ilości objęte wnioskami o wydanie pozwolenia na przywóz złożonymi od dnia 1 do dnia 7 kwietnia 2017 r. w odniesieniu do podokresu od dnia 1 lipca do dnia 30 września 2017 r. dotyczą, w przypadku niektórych kontyngentów, ilości mniejszych niż ilości dostępne. Należy zatem określić ilości, w odniesieniu do których nie złożono wniosków i dodać je do ilości ustalonych dla następnego podokresu obowiązywania kontyngentu.

(5)

W celu zapewnienia skuteczności przedmiotowego środka niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

20.4.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 104/20

(1)

Porozumienie o Europejskim Obszarze Gospodarczym (2) (zwane dalej „Porozumieniem EOG”) weszło w życie w dniu 1 stycznia 1994 r.

(2)

Zgodnie z art. 98 Porozumienia EOG Wspólny Komitet EOG może podjąć decyzję o zmianie, między innymi, załącznika XX (Środowisko) do Porozumienia EOG.

(3)

Do Porozumienia EOG należy włączyć rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 443/2009 (3).

(4)

Do Porozumienia EOG należy włączyć rozporządzenie Komisji (UE) nr 1014/2010 (4).

(5)

Do Porozumienia EOG należy włączyć rozporządzenie Komisji (UE) nr 63/2011 (5).

(6)

Do Porozumienia EOG należy włączyć rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 725/2011 (6).

(7)

Do Porozumienia EOG należy włączyć rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 429/2012 (7).

(8)

Do Porozumienia EOG należy włączyć rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 396/2013 (8).

(9)

Do Porozumienia EOG należy włączyć rozporządzenie Komisji (UE) nr 397/2013 (9).

(10)

Do Porozumienia EOG należy włączyć rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 333/2014 (10).

(11)

Do Porozumienia EOG należy włączyć rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2015/6 (11).

(12)

Rozporządzenie (WE) nr 443/2009 uchyla decyzję 1753/2000/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (12), która jest uwzględniona w Porozumieniu EOG i którą w związku z powyższym należy uchylić w ramach Porozumienia EOG.

(13)

Należy zatem odpowiednio zmienić załącznik XX (Środowisko) do Porozumienia EOG.

(14)

Stanowisko Unii w ramach Wspólnego Komitetu EOG powinno zatem być oparte na dołączonym projekcie decyzji,

20.4.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 104/26

(1)

Dyrektywa 98/41/WE ma na celu zwiększenie bezpieczeństwa oraz możliwości ratowania pasażerów i członków załogi znajdujących się na statku pasażerskim oraz zapewnienie skuteczniejszych działań poszukiwania i ratownictwa oraz skuteczniejszych działań w następstwie wypadku.

(2)

Art. 5 ust. 1 dyrektywy 98/41/WE zawiera wymóg podania niektórych informacji w odniesieniu do wszystkich statków pasażerskich wypływających z portu położonego w państwie członkowskim i kursujących na trasie dłuższej niż dwadzieścia mil, licząc od punktu, z którego wypływają.

(3)

Art. 9 ust. 4 dyrektywy 98/41/WE zezwala państwom członkowskim na zwrócenie się do Komisji o odstępstwo od tego wymogu.

(4)

W piśmie z dnia 29 września 2015 r. Królestwo Danii i Republika Federalna Niemiec przekazały Komisji wniosek o odstępstwo od wymogu podawania informacji, określonego w art. 5 ust. 1 dyrektywy 98/41/WE, w odniesieniu do osób znajdujących się na pokładzie wszystkich statków pasażerskich pływających na trasie Rostock–Gedser i z powrotem.

(5)

W dniu 5 listopada 2015 r. Komisja poprosiła Królestwo Danii i Republikę Federalną Niemiec o dodatkowe informacje umożliwiające ocenę wniosku. W dniu 25 maja 2016 r. Królestwo Danii i Republika Federalna Niemiec przekazały swoją odpowiedź.

(6)

Komisja, wspomagana przez EMSA, zbadała wniosek o odstępstwo na podstawie posiadanych przez nią informacji.

(7)

Królestwo Danii i Republika Federalna Niemiec przekazały następujące informacje: 1) roczne prawdopodobieństwo napotkania fal o znamiennej wysokości przekraczającej dwa metry na wyznaczonych trasach jest niższe niż 10 %; 2) statki, których dotyczy odstępstwo, prowadzą rejsy w ramach regularnej obsługi; 3) przebyty dystans nie przekracza trzydziestu mil, licząc od punktu wyjścia; 4) w strefie, w której żeglują statki pasażerskie, funkcjonuje system kierowania żeglugą z lądu, dostępne są wiarygodne prognozy meteorologiczne oraz wystarczający sprzęt poszukiwawczy i ratunkowy; 5) profil podróży i harmonogram rejsów nie są zgodne z wymogami rejestrowania informacji o pasażerach w sposób zsynchronizowany z transportem lądowym oraz 6) wniosek o odstępstwo nie będzie miał negatywnego wpływu na konkurencję.

(8)

Ostateczne wyniki oceny wskazują, że wszystkie warunki związane z zatwierdzeniem odstępstwa zostały spełnione.

(9)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu ds. Bezpiecznych Mórz i Zapobiegania Zanieczyszczeniom Morza przez Statki,