3.12.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 317/1

DECYZJA RADY (UE) 2015/2226

z dnia 26 października 2015 r.

w sprawie podpisania, w imieniu Unii Europejskiej, i tymczasowego stosowania Umowy między Unią Europejską a Królestwem Tonga dotyczącej zniesienia wiz krótkoterminowych

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 77 ust. 2 lit. a) w związku z art. 218 ust. 5,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 509/2014 (1) przeniosło odniesienie do Królestwa Tonga z załącznika I do załącznika II do rozporządzenia Rady (WE) nr 539/2001 (2).

(2)	Przy odniesieniu do Królestwa Tonga zamieszczony jest przypis wskazujący, że zwolnienie z obowiązku wizowego ma zastosowanie od dnia wejścia w życie umowy o zwolnieniu z obowiązku wizowego, która zostanie zawarta z Unią Europejską.

(3)	W dniu 9 października 2014 r. Rada przyjęła decyzję upoważniającą Komisję do podjęcia negocjacji w sprawie zawarcia umowy między Unią Europejską a Królestwem Tonga dotyczącej zniesienia wiz krótkoterminowych („umowa”).

(4)	Negocjacje w sprawie umowy zostały podjęte w dniu 19 listopada 2014 r. i zakończyły się pomyślnie parafowaniem jej w drodze wymiany listów w dniu 29 maja 2015 r. przez Królestwo Tonga i w dniu 10 czerwca 2015 r. przez Unię.

(5)	Należy podpisać umowę i zatwierdzić deklaracje dołączone do umowy, w imieniu Unii. Należy tymczasowo stosować umowę od dnia następującego po dniu jej podpisania do czasu zakończenia procedur niezbędnych do jej formalnego zawarcia.

(6)	Niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, które nie mają zastosowania do Zjednoczonego Królestwa zgodnie z decyzją Rady 2000/365/WE (3); Zjednoczone Królestwo nie uczestniczy w związku z tym w jej przyjęciu i nie jest nią związane ani jej nie stosuje.

(7)	Niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, które nie mają zastosowania do Irlandii zgodnie z decyzją Rady 2002/192/WE (4); Irlandia nie uczestniczy w związku z tym w jej przyjęciu i nie jest nią związane ani jej nie stosuje,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Niniejszym upoważnia się do podpisania w imieniu Unii Umowy między Unią Europejską a Królestwem Tonga dotyczącej zniesienia wiz krótkoterminowych („umowa”), z zastrzeżeniem jej zawarcia.

Tekst umowy dołącza się do niniejszej decyzji.

Artykuł 2

Zatwierdza się w imieniu Unii deklaracje dołączone do niniejszej decyzji.

Artykuł 3

Przewodniczący Rady zostaje niniejszym upoważniony do wyznaczenia osoby lub osób umocowanych do podpisania umowy w imieniu Unii.

Artykuł 4

Umowę stosuje się tymczasowo od dnia następującego po dniu jej podpisania (5) do czasu zakończenia procedur niezbędnych do jej zawarcia.

Artykuł 5

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

Sporządzono w Brukseli dnia 26 października 2015 r.

W imieniu Rady

C. DIESCHBOURG

Przewodniczący

(1) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 509/2014 z dnia 15 maja 2014 r. zmieniające rozporządzenie Rady (WE) nr 539/2001 wymieniające państwa trzecie, których obywatele muszą posiadać wizy podczas przekraczania granic zewnętrznych, oraz te, których obywatele są zwolnieni z tego wymogu (Dz.U. L 149 z 20.5.2014, s. 67).

(2) Rozporządzenie Rady (WE) nr 539/2001 z dnia 15 marca 2001 r. wymieniające państwa trzecie, których obywatele muszą posiadać wizy podczas przekraczania granic zewnętrznych, oraz te, których obywatele są zwolnieni z tego wymogu (Dz.U. L 81 z 21.3.2001, s. 1).

(3) Decyzja Rady 2000/365/WE z dnia 29 maja 2000 r. dotycząca wniosku Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej o zastosowanie wobec niego niektórych przepisów dorobku Schengen (Dz.U. L 131 z 1.6.2000, s. 43).

(4) Decyzja Rady 2002/192/WE z dnia 28 lutego 2002 r. dotycząca wniosku Irlandii o zastosowanie wobec niej niektórych przepisów dorobku Schengen (Dz.U. L 64 z 7.3.2002, s. 20).

(5) Data podpisania umowy zostanie opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej przez Sekretariat Generalny Rady.

3.12.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 317/3

UMOWA

między Unią Europejską a Królestwem Tonga dotycząca zniesienia wiz krótkoterminowych

UNIA EUROPEJSKA, zwana dalej „Unią” lub „UE”, oraz

KRÓLESTWO TONGA, zwane dalej „Tonga”,

zwane dalej łącznie „Umawiającymi się Stronami”,

MAJĄC NA UWADZE dalszy rozwój przyjaznych stosunków między Umawiającymi się Stronami oraz pragnąc ułatwić podróże poprzez zapewnienie bezwizowego wjazdu i pobytu krótkoterminowego swoim obywatelom,

UWZGLĘDNIAJĄC rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 509/2014 z dnia 15 maja 2014 r. zmieniające rozporządzenie Rady (WE) nr 539/2001 wymieniające państwa trzecie, których obywatele muszą posiadać wizy podczas przekraczania granic zewnętrznych, oraz te, których obywatele są zwolnieni z tego wymogu (1), między innymi poprzez przeniesienie 19 państw trzecich, w tym Tonga, do wykazu państw trzecich, których obywatele są zwolnieni z obowiązku wizowego podczas pobytu krótkoterminowego w państwach członkowskich,

MAJĄC NA UWADZE, że zgodnie z art. 1 rozporządzenia (UE) nr 509/2014 zwolnienie z obowiązku wizowego w odniesieniu do tych 19 państw ma zastosowanie od dnia wejścia w życie umowy dotyczącej zwolnienia z obowiązku wizowego, która zostanie zawarta z Unią,

PRAGNĄC zagwarantować przestrzeganie zasady równego traktowania wszystkich obywateli UE,

BIORĄC POD UWAGĘ, że osoby podróżujące w celu prowadzenia działalności zarobkowej podczas pobytu krótkoterminowego nie są objęte niniejszą Umową i dlatego dla tej kategorii osób zastosowanie mają w dalszym ciągu odpowiednie przepisy prawa unijnego, prawa krajowego państw członkowskich i prawa krajowego Tonga dotyczące obowiązku wizowego lub zwolnienia z takiego obowiązku oraz dostępu do zatrudnienia,

BIORĄC POD UWAGĘ Protokół w sprawie stanowiska Zjednoczonego Królestwa i Irlandii w odniesieniu do przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości oraz Protokół w sprawie dorobku Schengen włączonego w ramy Unii Europejskiej, załączone do Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, a także potwierdzając, że postanowienia niniejszej Umowy nie mają zastosowania do Zjednoczonego Królestwa i Irlandii,

POSTANAWIAJĄ, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

Cel

Niniejsza Umowa stanowi, że obywatele Unii i obywatele Tonga mogą podróżować bez wiz na terytorium drugiej Umawiającej się Strony przez okres nieprzekraczający 90 dni w każdym okresie 180-dniowym.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszej Umowy:

a)	„państwo członkowskie” oznacza każde państwo członkowskie Unii, z wyjątkiem Zjednoczonego Królestwa i Irlandii;

b)	„obywatel Unii” oznacza obywatela państwa członkowskiego w rozumieniu definicji zawartej w lit. a);

c)	„obywatel Tonga” oznacza osobę posiadającą obywatelstwo Tonga;

d)	„strefa Schengen” oznacza obszar bez granic wewnętrznych obejmujący terytoria państw członkowskich w rozumieniu definicji zawartej w lit. a), stosujących w pełni dorobek Schengen.

Artykuł 3

Zakres stosowania

1. Obywatele Unii posiadający ważny paszport zwykły, dyplomatyczny, służbowy, urzędowy lub specjalny wydany przez państwo członkowskie mogą wjechać na terytorium Tonga i przebywać na nim bez wizy przez okres pobytu określony w art. 4 ust. 1.

Obywatele Tonga posiadający ważny paszport zwykły, dyplomatyczny, służbowy, urzędowy lub specjalny wydany przez Tonga mogą wjechać na terytorium państw członkowskich i przebywać na nim bez wizy przez okres pobytu określony w art. 4 ust. 2.

2. Ust. 1 niniejszego artykułu nie ma zastosowania do osób podróżujących w celu prowadzenia działalności zarobkowej.

W przypadku tej kategorii osób każde państwo członkowskie może indywidualnie podjąć decyzję o nałożeniu obowiązku wizowego na obywateli Tonga lub o jego zniesieniu, zgodnie z art. 4 ust. 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 539/2001 (2).

W przypadku tej kategorii osób Tonga może podjąć decyzję o nałożeniu obowiązku wizowego na obywateli poszczególnych państw członkowskich lub o jego zniesieniu, zgodnie ze swoim prawem krajowym.

3. Zniesienie wiz przewidziane niniejszą Umową obowiązuje bez uszczerbku dla przepisów Umawiających się Stron dotyczących warunków wjazdu i pobytu krótkoterminowego. Państwa członkowskie i Tonga zastrzegają sobie prawo do odmowy wjazdu i pobytu krótkoterminowego na ich terytorium, jeśli którykolwiek z powyższych warunków nie jest spełniony.

4. Zniesienie wiz obowiązuje niezależnie od środka transportu wykorzystywanego do przekroczenia granic Umawiających się Stron.

5. Kwestie nieobjęte niniejszą Umową są regulowane prawem unijnym, prawem krajowym państw członkowskich i prawem krajowym Tonga.

Artykuł 4

Czas pobytu

1. Obywatele Unii mogą przebywać na terytorium Tonga przez okres nieprzekraczający 90 dni w każdym okresie 180-dniowym.

2. Obywatele Tonga mogą przebywać na terytorium państw członkowskich stosujących w pełni dorobek Schengen przez okres nieprzekraczający 90 dni w każdym okresie 180-dniowym. Okres ten jest obliczany niezależnie od jakiegokolwiek pobytu w państwie członkowskim, które nie stosuje jeszcze w pełni dorobku Schengen.

Obywatele Tonga mogą przebywać na terytorium każdego państwa członkowskiego, które nie stosuje jeszcze w pełni dorobku Schengen, przez okres nieprzekraczający 90 dni w każdym okresie 180-dniowym, niezależnie od okresu pobytu obliczanego dla terytorium państw członkowskich stosujących w pełni dorobek Schengen.

3. Niniejsza Umowa nie ma wpływu na możliwość przedłużenia przez Tonga i państwa członkowskie okresu pobytu ponad okres 90 dni zgodnie z ich prawem krajowym oraz prawem unijnym.

Artykuł 5

Terytorialny zakres stosowania

1. W przypadku Republiki Francuskiej niniejszą Umowę stosuje się tylko do jej europejskiego terytorium.

2. W przypadku Królestwa Niderlandów niniejszą Umowę stosuje się tylko do jego europejskiego terytorium.

Artykuł 6

Wspólny komitet ds. zarządzania Umową

1. Umawiające się Strony powołują wspólny komitet ekspertów (zwany dalej „komitetem”), w skład którego wchodzą przedstawiciele Unii i przedstawiciele Tonga. Unię reprezentuje Komisja Europejska.

2. Komitet wykonuje między innymi następujące zadania:

a)	monitorowanie wykonania niniejszej Umowy;

b)	proponowanie zmian lub uzupełnień niniejszej Umowy;

c)	rozstrzyganie sporów dotyczących interpretacji lub stosowania niniejszej Umowy.

3. Posiedzenia komitetu zwoływane są w każdym przypadku, gdy jest to niezbędne, na wniosek jednej z Umawiających się Stron.

4. Komitet uchwala swój regulamin wewnętrzny.

Artykuł 7

Stosunek między niniejszą Umową a istniejącymi dwustronnymi umowami między państwami członkowskimi a Tonga

Niniejsza Umowa jest nadrzędna wobec wszelkich dwustronnych umów lub ustaleń zawartych między poszczególnymi państwami członkowskimi a Tonga w zakresie, w jakim dotyczą one kwestii objętych niniejszą Umową.

Artykuł 8

Postanowienia końcowe

1. Niniejsza Umowa zostaje ratyfikowana lub zatwierdzona przez Umawiające się Strony zgodnie z ich wewnętrznymi procedurami i wchodzi w życie pierwszego dnia drugiego miesiąca następującego po dacie późniejszego z dwóch powiadomień, w których Umawiające się Strony dokonają wzajemnej notyfikacji o zakończeniu tych procedur.

Niniejszą Umowę stosuje się tymczasowo od dnia następującego po dniu jej podpisania.

2. Niniejsza Umowa zostaje zawarta na czas nieokreślony, z zastrzeżeniem możliwości jej wypowiedzenia zgodnie z ust. 5.

3. Niniejszą Umowę można zmienić za pisemnym porozumieniem Umawiających się Stron. Zmiany wchodzą w życie po dokonaniu przez Umawiające się Strony wzajemnej notyfikacji o zakończeniu ich wewnętrznych procedur, które są niezbędne w tym celu.

4. Każda z Umawiających się Stron może zawiesić stosowanie wszystkich lub niektórych postanowień niniejszej Umowy, w szczególności ze względu na porządek publiczny, ochronę bezpieczeństwa narodowego, ochronę zdrowia publicznego, nielegalną imigrację lub ponowne wprowadzenie obowiązku wizowego przez jedną z Umawiających się Stron. O decyzji w sprawie zawieszenia stosowania niniejszej Umowy powiadamia się drugą Umawiającą się Stronę nie później niż dwa miesiące przed jej planowanym wejściem w życie. Z chwilą ustania powodów zawieszenia stosowania niniejszej Umowy Umawiająca się Strona, która zawiesiła stosowanie niniejszej Umowy, niezwłocznie informuje o tym fakcie drugą Umawiającą się Stronę i przywraca stosowanie niniejszej Umowy.

5. Każda z Umawiających się Stron może wypowiedzieć niniejszą Umowę w drodze pisemnego zawiadomienia drugiej Strony. Niniejsza Umowa przestaje obowiązywać po upływie 90 dni od daty takiego zawiadomienia.

6. Tonga może zawiesić stosowanie niniejszej Umowy lub wypowiedzieć niniejszą Umowę wyłącznie w odniesieniu do wszystkich państw członkowskich.

7. Unia może zawiesić stosowanie niniejszej Umowy lub wypowiedzieć niniejszą Umowę wyłącznie w odniesieniu do wszystkich swoich państw członkowskich.

Sporządzono w dwóch egzemplarzach w językach: angielskim, bułgarskim, chorwackim, czeskim, duńskim, estońskim, fińskim, francuskim, greckim, hiszpańskim, litewskim, łotewskim, maltańskim, niderlandzkim, niemieckim, polskim, portugalskim, rumuńskim, słowackim, słoweńskim, szwedzkim, węgierskim i włoskim, przy czym teksty w każdym z tych języków są jednakowo autentyczne.

Съставено в Брюксел на двадесети ноември две хиляди и петнадесета година.

Hecho en Bruselas, el veinte de noviembre de dos mil quince.

V Bruselu dne dvacátého listopadu dva tisíce patnáct.

Udfærdiget i Bruxelles den tyvende november to tusind og femten.

Geschehen zu Brüssel am zwanzigsten November zweitausendfünfzehn.

Kahe tuhande viieteistkümnenda aasta novembrikuu kahekümnendal päeval Brüsselis.

Έγινε στις Βρυξέλλες, στις είκοσι Νοεμβρίου δύο χιλιάδες δεκαπέντε.

Done at Brussels on the twentieth day of November in the year two thousand and fifteen.

Fait à Bruxelles, le vingt novembre deux mille quinze.

Sastavljeno u Bruxellesu dvadesetog studenoga dvije tisuće petnaeste.

Fatto a Bruxelles, addì venti novembre duemilaquindici.

Briselē, divi tūkstoši piecpadsmitā gada divdesmitajā novembrī.

Priimta du tūkstančiai penkioliktų metų lapkričio dvidešimtą dieną Briuselyje.

Kelt Brüsszelben, a kéteze-tizenötödik év november havának huszadik napján.

Magħmul fi Brussell, fl-għoxrin jum ta’ Novembru fis-sena elfejn u ħmistax.

Gedaan te Brussel, de twintigste november tweeduizend vijftien.

Sporządzono w Brukseli dnia dwudziestego listopada roku dwa tysiące piętnastego.

Feito em Bruxelas, em vinte de novembro de dois mil e quinze.

Întocmit la Bruxelles la douăzeci noiembrie două mii cincisprezece.

V Bruseli dvadsiateho novembra dvetisícpätnásť.

V Bruslju, dne dvajsetega novembra leta dva tisoč petnajst.

Tehty Brysselissä kahdentenakymmenentenä päivänä marraskuuta vuonna kaksituhattaviisitoista.

Som skedde i Bryssel den tjugonde november år tjugohundrafemton.

За Европейския съюз

Рог la Unión Europea

Za Evropskou unii

For Den Europæiske Union

Für die Europäische Union

Euroopa Liidu nimel

Για την Ευρωπαϊκή Ένωση

For the European Union

Pour l'Union européenne

Za Europsku uniju

Per l'Unione europea

Eiropas Savienības vārdā –

Europos Sąjungos vardu

Az Európai Unió részéről

Għall-Unjoni Ewropea

Voor de Europese Unie

W imieniu Unii Europejskiej

Pela União Europeia

Pentru Uniunea Europeană

Za Európsku úniu

Za Evropsko unijo

Euroopan unionin puolesta

För Europeiska unionen

За Кралство Тонга

Por el Reino de Tonga

Za Království Tonga

For Kongeriget Tonga

Für das Königreich Tonga

Tonga Kuningriigi nimel

Για το Βασίλειο της Τόνγκα

For the Kingdom of Tonga

Pour le Royaume des Tonga

Za Kraljevinu Tongu

Per il Regno di Tonga

Tongas Karalistes vārdā –

Tongos Karalystės vardu

A Tongai Királyság részéről

Għar-Renju ta' Tonga

Voor het Koninkrijk Tonga

W imieniu Królestwa Tonga

Pelo Reino de Tonga

Pentru Regatul Tonga

Za Tongské kráľovstvo

Za Kraljevino Tongo

Tongan kuningaskunnan puolesta

För Konungariket Tonga

(1) Dz.U. L 149 z 20.5.2014, s. 67.

Wspólna deklaracja w odniesieniu do Islandii, Norwegii, Szwajcarii i Liechtensteinu

Umawiające się Strony przyjmują do wiadomości ścisłe związki między Unią Europejską a Norwegią, Islandią, Szwajcarią i Liechtensteinem, w szczególności na mocy umów z dnia 18 maja 1999 r. i 26 października 2004 r. dotyczących włączenia tych państw we wprowadzanie, stosowanie i rozwijanie dorobku Schengen.

W związku z tym pożądane jest, aby władze Norwegii, Islandii, Szwajcarii i Liechtensteinu, z jednej strony, oraz władze Tonga, z drugiej strony, zawarły niezwłocznie dwustronne umowy dotyczące zniesienia wiz krótkoterminowych na podobnych warunkach, jak niniejsza Umowa.

Wspólna deklaracja w sprawie wykładni kategorii osób podróżujących w celu prowadzenia działalności zarobkowej, o której mowa w art. 3 ust. 2 niniejszej Umowy

Pragnąc zapewnić spójną wykładnię, Umawiające się Strony uzgadniają na potrzeby niniejszej Umowy, że kategoria osób prowadzących działalność zarobkową obejmuje osoby wjeżdżające w celu wykonywania działalności zawodowej lub pracy za wynagrodzeniem na terytorium innej Umawiającej się Strony jako pracownik lub dostawca usług.

Kategoria ta nie obejmuje:

—	przedsiębiorców, tj. osób podróżujących w celu rozmów biznesowych (bez zatrudnienia w państwie drugiej Umawiającej się Strony),

—	sportowców lub artystów wykonujących działalność na zasadzie ad hoc,

—	dziennikarzy wysłanych przez media działające w ich państwie zamieszkania oraz

—	stażystów wewnątrz korporacji.

Wdrażanie niniejszej deklaracji jest monitorowane przez wspólny komitet w ramach jego obowiązków na mocy art. 6 niniejszej Umowy; komitet ten może zaproponować zmiany niniejszej deklaracji, jeżeli uzna je za konieczne w oparciu o doświadczenia Umawiających się Stron.

Wspólna deklaracja w sprawie wykładni okresu 90 dni w każdym okresie 180-dniowym, o którym mowa w art. 4 niniejszej Umowy

Umawiające się Strony uznają, że okres nieprzekraczający 90 dni w każdym okresie 180-dniowym, o którym mowa w art. 4 niniejszej Umowy, oznacza albo ciągły pobyt albo kilka następujących po sobie pobytów, których łączny czas trwania nie przekracza 90 dni w każdym okresie 180-dniowym.

Pojęcie „każdy” oznacza stosowanie ruchomego 180-dniowego okresu odniesienia, zakładającego sprawdzenie wstecz, dla każdego dnia pobytu, ostatniego 180-dniowego okresu w celu ustalenia, czy wymóg dotyczący nieprzekroczenia 90 dni w każdym okresie 180-dniowym pozostaje spełniony. Oznacza to między innymi, że nieobecność przez nieprzerwany okres 90 dni umożliwia kolejny pobyt nieprzekraczający 90 dni.

Wspólna deklaracja dotycząca informowania obywateli o Umowie dotyczącej zniesienia wiz

Uznając znaczenie zasady przejrzystości dla obywateli Unii Europejskiej i obywateli Tonga, Umawiające się Strony zgadzają się zapewnić rozpowszechnienie pełnych informacji o treści i skutkach umowy dotyczącej zniesienia wiz i związanych z nią kwestiach, takich jak warunki wjazdu.

3.12.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 317/9

DECYZJA RADY (Euratom) 2015/2227

z dnia 10 listopada 2015 r.

w sprawie zatwierdzenia zawarcia przez Komisję Europejską zmian protokołów 1 i 2 do Umowy między Zjednoczonym Królestwem, Europejską Wspólnotą Energii Atomowej i Międzynarodową Agencją Energii Atomowej dotyczącej stosowania zabezpieczeń w związku z Traktatem o zakazie broni jądrowej w Ameryce Łacińskiej i na Karaibach

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Energii Atomowej, w szczególności jego art.101 akapit drugi,

uwzględniając zalecenie Komisji Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Zgodnie z wytycznymi Rady przyjętymi przez Radę decyzją z dnia 23 września 2013 r. Komisja wynegocjowała zmiany protokołów 1 i 2 do Umowy między Zjednoczonym Królestwem, Europejską Wspólnotą Energii Atomowej i Międzynarodową Agencją Energii Atomowej dotyczącej stosowania zabezpieczeń w związku z Traktatem o zakazie broni jądrowej w Ameryce Łacińskiej i na Karaibach (zwane dalej „zmianami protokołów 1 i 2”).

(2)	Należy zatwierdzić zawarcie przez Komisję Europejską zmian protokołów 1 i 2,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Niniejszym zatwierdza się zawarcie przez Komisję Europejską zmian protokołów 1 i 2 do Umowy między Zjednoczonym Królestwem, Europejską Wspólnotą Energii Atomowej i Międzynarodową Agencją Energii Atomowej dotyczącej stosowania zabezpieczeń w związku z Traktatem o zakazie broni jądrowej w Ameryce Łacińskiej i na Karaibach.

Tekst zmian protokołów 1 i 2 dołącza się do niniejszej decyzji.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

Sporządzono w Brukseli dnia 10 listopada 2015 r.

W imieniu Rady

P. GRAMEGNA

Przewodniczący

ZAŁĄCZNIK

Ust. I protokołu 1 do Umowy między Zjednoczonym Królestwem, Europejską Wspólnotą Energii Atomowej i Międzynarodową Agencją Energii Atomowej dotyczącej stosowania zabezpieczeń w związku z Traktatem o zakazie broni jądrowej w Ameryce Łacińskiej i na Karaibach (zwanej dalej „umową w sprawie zabezpieczeń”) otrzymuje brzmienie:

„I.

Do czasu, gdy:

terytoria Zjednoczonego Królestwa objęte protokołem I dysponują, w ramach pokojowego prowadzenia działań jądrowych, ilościami materiału jądrowego przekraczającymi limity dla danego rodzaju materiału określone w art. 35 Umowy między Zjednoczonym Królestwem, Wspólnotą i Agencją dotyczącej stosowania zabezpieczeń w związku z Traktatem o zakazie broni jądrowej w Ameryce Łacińskiej i na Karaibach (zwanej dalej »umową«); lub

2)	zostanie podjęta decyzja o budowie lub pozwoleniu na budowę na terytoriach Zjednoczonego Królestwa objętych protokołem I obiektu określonego w definicjach; wykonanie postanowień części II umowy ulega zawieszeniu, z wyjątkiem art. 31–37, 39, 47, 48, 58, 60, 66, 67, 69, 71–75, 81, 83–89, 93 i 94.

Informacje, które mają być przekazywane zgodnie z art. 32 lit. a) i b) umowy, można konsolidować i przedkładać w ramach sprawozdania rocznego; analogicznie sprawozdanie roczne przedkłada się, w odpowiednich przypadkach, w odniesieniu do przywozu i wywozu materiału jądrowego opisanego w art. 32 lit. c).

W celu umożliwienia terminowego zawarcia ustaleń uzupełniających przewidzianych w art.37 umowy Wspólnota:

1)	powiadamia z odpowiednim wyprzedzeniem Agencję o posiadaniu materiału jądrowego w ramach pokojowego prowadzenia działań jądrowych na terytoriach Zjednoczonego Królestwa objętych protokołem I w ilościach przekraczających limity, o których mowa w sekcji A) niniejszej umowy; lub

powiadamia Agencję bezzwłocznie po podjęciu decyzji o budowie lub pozwoleniu na budowę obiektu na terytoriach Zjednoczonego Królestwa objętych protokołem I;

w zależności od tego, co nastąpi najpierw. Wówczas Zjednoczone Królestwo, Wspólnota i Agencja uzgadniają, w razie potrzeby, procedury dotyczące współpracy w zakresie stosowania zabezpieczeń przewidzianych w umowie.”.

II.

Ust. I protokołu 2 do umowy w sprawie zabezpieczeń otrzymuje brzmienie:

„I.

W momencie powiadomienia Agencji przez Wspólnotę zgodnie z sekcją 1 lit. C) protokołu 1 do niniejszej umowy, że w ramach pokojowego prowadzenia działań jądrowych na terytoriach Zjednoczonego Królestwa objętych protokołem I występuje materiał jądrowy w ilościach przekraczających limity, o których mowa w sekcji 1 lit. A) pkt 1 protokołu 1 do niniejszej umowy, lub w momencie podjęcia decyzji o budowie lub pozwoleniu na budowę obiektu na terytoriach Zjednoczonego Królestwa objętych protokołem I, o których mowa w sekcji 1 lit. A) pkt 2 protokołu I do niniejszej umowy, w zależności od tego, co nastąpi wcześniej, Zjednoczone Królestwo, Wspólnota i Agencja uzgadniają protokół dotyczący procedur współpracy w zakresie stosowania zabezpieczeń przewidzianych na podstawie umowy. Takie procedury wzmacniają niektóre postanowienia umowy, w szczególności określają warunki i środki, zgodnie z którymi prowadzona jest współpraca, o której mowa powyżej, w sposób umożliwiający zbędne powielanie działań w zakresie zabezpieczeń. W zakresie, w jakim jest to wykonalne, procedury opierają się na procedurach obowiązujących w danym momencie na mocy protokołów i ustaleń uzupełniających do innych umów w sprawie zabezpieczeń między państwami członkowskimi Wspólnoty, Wspólnotą i Agencją, w tym na odnośnych specjalnych porozumieniach uzgodnionych przez Wspólnotę i Agencję.”.

3.12.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 317/11

DECYZJA RADY (Euratom) 2015/2228

z dnia 10 listopada 2015 r.

w sprawie zatwierdzenia zawarcia przez Komisję Europejską zmian protokołów 1 i 2 do Umowy między Republiką Francuską, Europejską Wspólnotą Energii Atomowej i Międzynarodową Agencją Energii Atomowej dotyczącej stosowania zabezpieczeń w związku z Traktatem o zakazie broni jądrowej w Ameryce Łacińskiej i na Karaibach

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Energii Atomowej, w szczególności jego art. 101 akapit drugi,

uwzględniając zalecenie Komisji Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Zgodnie z wytycznymi Rady przyjętymi przez Radę decyzją z dnia 22 kwietnia 2013 r. Komisja wynegocjowała zmiany protokołów 1 i 2 do Umowy między Republiką Francuską, Europejską Wspólnotą Energii Atomowej i Międzynarodową Agencją Energii Atomowej dotyczącej stosowania zabezpieczeń w związku z Traktatem o zakazie broni jądrowej w Ameryce Łacińskiej i na Karaibach (zwane dalej „zmianami protokołów 1 i 2”).

(2)	Należy zatwierdzić zawarcie przez Komisję Europejską zmian protokołów 1 i 2,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Niniejszym zatwierdza się zawarcie przez Komisję Europejską zmian protokołów 1 i 2 do Umowy między Republiką Francuską, Europejską Wspólnotą Energii Atomowej i Międzynarodową Agencją Energii Atomowej dotyczącej stosowania zabezpieczeń w związku z Traktatem o zakazie broni jądrowej w Ameryce Łacińskiej i na Karaibach.

Tekst zmian protokołów 1 i 2 dołącza się do niniejszej decyzji.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

Sporządzono w Brukseli dnia 10 listopada 2015 r.

W imieniu Rady

P. GRAMEGNA

Przewodniczący

ZAŁĄCZNIK

Ust. I protokołu 1 do Umowy między Republiką Francuską, Europejską Wspólnotą Energii Atomowej i Międzynarodową Agencją Energii Atomowej dotyczącej stosowania zabezpieczeń w związku z Traktatem o zakazie broni jądrowej w Ameryce Łacińskiej i na Karaibach (zwaną dalej „umową w sprawie zabezpieczeń”) otrzymuje brzmienie:

„I.

Do czasu, gdy:

francuskie terytoria objęte protokołem I dysponują, w ramach pokojowego prowadzenia działań jądrowych, ilościami materiałów jądrowych przekraczającymi określone limity dla danego rodzaju materiału w art.35 Umowy między Francją, Wspólnotą i Agencją dotyczącej stosowania zabezpieczeń w związku z Traktatem o zakazie broni jądrowej w Ameryce Łacińskiej i na Karaibach (zwanej dalej »umową«); lub

2)	zostanie podjęta decyzja o budowie lub pozwoleniu na budowę obiektu określonego w definicjach na francuskich terytoriach objętych protokołem I; wykonanie postanowień części II umowy ulega zawieszeniu, z wyjątkiem art. 31–37, 39, 47, 48, 58, 60, 66, 67, 69, 71–75, 81, 83–89, 93 i 94.

W celu umożliwienia terminowego zawarcia ustaleń uzupełniających przewidzianych w art. 37 umowy Wspólnota:

1)	powiadamia z odpowiednim wyprzedzeniem Agencję o posiadaniu materiału jądrowego w ramach pokojowego prowadzenia działań jądrowych na francuskich terytoriach objętych protokołem I w ilościach przekraczających limity, o których mowa w sekcji (A) niniejszej umowy; lub

powiadamia Agencję bezzwłocznie po podjęciu decyzji o budowie lub pozwoleniu na budowę obiektu na francuskich terytoriach objętych protokołem I;

w zależności od tego, co nastąpi wcześniej. W takim momencie Francja, Wspólnota i Agencja uzgadniają, w razie potrzeby, procedury dotyczące współpracy w zakresie stosowania zabezpieczeń przewidzianych w umowie.”.

II.

Ust. I protokołu 2 do umowy w sprawie zabezpieczeń otrzymuje brzmienie:

„I.

W momencie powiadomienia Agencji przez Wspólnotę zgodnie z sekcją I lit. C) protokołu I do niniejszej umowy, że w ramach pokojowego prowadzenia działań jądrowych na francuskich terytoriach objętych protokołem I występuje materiał jądrowy w ilościach przekraczających limity, o których mowa w sekcji I lit. A) pkt 1 protokołu I do niniejszej umowy lub podjęcia decyzji o budowie lub pozwoleniu na budowę obiektu na francuskich terytoriach objętych protokołem I, o których mowa w sekcji I lit. A) pkt 2 protokołu I niniejszej umowy, w zależności od tego, co nastąpi wcześniej, Francja, Wspólnota i Agencja uzgadniają protokół dotyczący procedur współpracy w zakresie stosowania zabezpieczeń przewidzianych na mocy umowy. Takie procedury wzmacniają niektóre postanowienia umowy, w szczególności określają warunki i środki, zgodnie z którymi prowadzona jest współpraca, o której mowa powyżej, w sposób umożliwiający unikanie zbędnego powielania działań w zakresie zabezpieczeń. W możliwym zakresie procedury opierają się na procedurach obowiązujących w danym momencie na mocy protokołów i ustaleń uzupełniających do innych umów w sprawie zabezpieczeń między państwami członkowskimi Wspólnoty, Wspólnotą i Agencją, w tym na mocy powiązanych specjalnych porozumień uzgodnionych przez Wspólnotę i Agencję.”.

3.12.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 317/13

ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) 2015/2229

z dnia 29 września 2015 r.

zmieniające załącznik I do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 649/2012 dotyczącego wywozu i przywozu niebezpiecznych chemikaliów

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 649/2012 z dnia 4 lipca 2012 r. dotyczące wywozu i przywozu niebezpiecznych chemikaliów (1), w szczególności jego art. 23 ust. 4,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Rozporządzeniem (UE) nr 649/2012 wdrożono konwencję rotterdamską w sprawie procedury zgody po uprzednim poinformowaniu („procedury PIC”) w międzynarodowym handlu niektórymi niebezpiecznymi substancjami chemicznymi i pestycydami, podpisaną w dniu 11 września 1998 r. i zatwierdzoną, w imieniu Wspólnoty, decyzją Rady 2003/106/WE (2).

(2)

Należy uwzględnić działania regulacyjne podjęte w odniesieniu do niektórych chemikaliów na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady (3), rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 (4) oraz rozporządzenia (WE) nr 850/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady (5).

(3)

Zatwierdzenie substancji tlenek fenbutacyny zostało wycofane zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1107/2009, skutkiem czego stosowanie tlenku fenbutacyny jako pestycydu jest zakazane, a zatem substancję tę należy dodać do wykazów chemikaliów zawartych w częściach 1 i 2 załącznika I do rozporządzenia (UE) nr 649/2012.

(4)

Obowiązują surowe ograniczenia dotyczące stosowania następujących substancji: związki ołowiu, związki dibutylocyny, związki dioktylocyny, trichlorobenzen, pentachloroetan, 1,1,2,2-tetrachloroetan, 1,1,1,2-tetrachloroetan, 1,1,2-trichloroetan oraz 1,1-dichloroeten jako chemikaliów przemysłowych do powszechnego stosowania zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1907/2006, a zatem należy je dodać do części 1 załącznika I do rozporządzenia (UE) nr 649/2012.

(5)

W 2012 r. rozporządzenie (WE) nr 850/2004 zostało zmienione przez Komisję w celu wdrożenia podjętej w ramach konwencji sztokholmskiej decyzji o włączeniu endosulfanu do części 1 załącznika A do konwencji sztokholmskiej poprzez dodanie tej substancji chemicznej do części A załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 850/2004. W związku z tym ta substancja chemiczna została dodana do części 1 załącznika V do rozporządzenia (UE) nr 649/2012 i powinna zostać wykreślona z części 1 załącznika I do rozporządzenia (UE) nr 649/2012.

(6)

Podczas swojego szóstego posiedzenia w dniach 28 kwietnia–10 maja 2013 r. Konferencji Stron konwencji rotterdamskiej postanowiła włączyć przemysłowy eter pentabromodifenylu, w tym eter tetrabromodifenylu i eter pentabromodifenylu, jak również przemysłowy eter oktabromodifenylowy, w tym eter heksabromodifenylu i eter heptabromodifenylu do załącznika III do tej konwencji, skutkiem czego chemikalia te zostały objęte procedurą PIC zgodnie z konwencją. Chemikalia te należy zatem dodać do wykazu chemikaliów znajdującego się w części 3 załącznika I do rozporządzenia (UE) nr 649/2012.

(7)

Kod Nomenklatury scalonej (kod CN) jest istotny przy określaniu środków kontroli mających zastosowanie do towarów podlegających wymianie handlowej. W celu ułatwienia obsługi kodów CN i identyfikacji właściwych środków kontroli mających zastosowanie do substancji chemicznych wymienionych w załączniku I do rozporządzenia (UE) nr 649/2012 kody CN obejmujące więcej chemikaliów niż te wymienione w załączniku I powinny być identyfikowane za pomocą przedrostka „ex” poprzedzającego kod CN.

(8)	Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (UE) nr 649/2012.

(9)	Należy dać wszystkim zainteresowanym stronom pewną ilość czasu na wprowadzenie działań koniecznych do zastosowania się do niniejszego rozporządzenia, a państwom członkowskim – na zastosowanie środków koniecznych do jego wdrożenia,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W załączniku I do rozporządzenia (UE) nr 649/2012 wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 lutego 2016 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 29 września 2015 r.

W imieniu Komisji

Jean-Claude JUNCKER

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 201 z 27.7.2012, s. 60.

(2) Decyzja Rady 2003/106/WE z dnia 19 grudnia 2002 r. dotycząca zatwierdzenia, w imieniu Wspólnoty Europejskiej, Konwencji rotterdamskiej w sprawie procedury zgody po uprzednim poinformowaniu w międzynarodowym handlu niektórymi niebezpiecznymi substancjami chemicznymi i pestycydami (Dz.U. L 63 z 6.3.2003, s. 27).

(3) Rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH), utworzenia Europejskiej Agencji Chemikaliów, zmieniające dyrektywę 1999/45/WE oraz uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 793/93 i rozporządzenie Komisji (WE) nr 1488/94, jak również dyrektywę Rady 76/769/EWG i dyrektywy Komisji 91/155/EWG, 93/67/EWG, 93/105/WE i 2000/21/WE (Dz.U. L 396 z 30.12.2006, s. 1).

(4) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 z dnia 21 października 2009 r. dotyczące wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin i uchylające dyrektywy Rady 79/117/EWG i 91/414/EWG (Dz.U. L 309 z 24.11.2009, s. 1).

(5) Rozporządzenie (WE) nr 850/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. dotyczące trwałych zanieczyszczeń organicznych i zmieniające dyrektywę 79/117/EWG (Dz.U. L 158 z 30.4.2004, s. 7).

ZAŁĄCZNIK

W załączniku I do rozporządzenia (UE) nr 649/2012 wprowadza się następujące zmiany:

w części 1 wprowadza się następujące zmiany:

a)	pozycja dotycząca endosulfanu zostaje skreślona;

dodaje się pozycje w brzmieniu:

Chemikalia	Nr CAS	Nr Einecs	Kod CN (***)	Podkategoria (*)	Ograniczenie zastosowania (**)	Państwa, dla których nie jest wymagane powiadomienie
„1,1-dichloroeten	75-35-4	200-864-0	ex 2903 29 00	i(2)	sr
1,1,2-trichloroetan	79-00-5	201-166-9	ex 2903 19 80	i(2)	sr
1,1,1,2-tetrachloroetan	630-20-6	211-135-1	ex 2903 19 80	i(2)	sr
1,1,2,2-tetrachloroetan	79-34-5	201-197-8	ex 2903 19 80	i(2)	sr
Związki dibutylocyny	683-18-1 77-58-7 1067-33-0 i inne	211-670-0 201-039-8 213-928-8 i inne	ex 2931 90 80	i(2)	sr
Związki dioktylocyny	3542-36-7 870-08-6 16091-18-2 i inne	222-583-2 212-791-1 240-253-6 i inne	ex 2931 90 80	i(2)	sr
Tlenek fenbutacyny	13356-08-6	236-407-7	ex 2931 90 80	p(1)	b
Związki ołowiu	598-63-0 1319-46-6 7446-14-2 7784-40-9 7758-97-6 1344-37-2 25808-74-6 13424-46-9 301-04-2 7446-27-7 15245-44-0 i inne	209-943-4 215-290-6 231-198-9 232-064-2 231-846-0 215-693-7 247-278-1 236-542-1 206-104-4 231-205-5 239-290-0 i inne	ex 2836 99 17 ex 3206 49 70 ex 2833 29 60 ex 2842 90 80 ex 2841 50 00 ex 3206 20 00 ex 2826 90 80 ex 2850 00 60 ex 2915 29 00 ex 2835 29 90 ex 2908 99 00	i(2)	sr
Pentachloroetan	76-01-7	200-925-1	ex 2903 19 80	i(2)	sr
Trichlorobenzen	120-82-1	204-428-0	ex 2903 99 90	i(2)	sr”

c)	Termin „Kod CN” w nagłówku kolumny otrzymuje brzmienie „Kod CN (***)”;

dodaje się przypis w brzmieniu:

„(***)

Przedrostek »ex« przed kodem oznacza, że tą podpozycją mogą być objęte również chemikalia inne niż te, o których mowa w kolumnie »Chemikalia«.”;

w części 2 wprowadza się następujące zmiany:

dodaje się wpis w brzmieniu:

Chemikalia	Nr CAS	Nr Einecs	Kod CN (***)	Kategoria (*)	Ograniczenie zastosowania (**)
„Tlenek fenbutacyny	13356-08-6	236-407-7	ex 2931 90 80	p	b”

b)	Termin „Kod CN” w nagłówku kolumny otrzymuje brzmienie „Kod CN (***)”;

dodaje się przypis w brzmieniu:

„(***)

Przedrostek »ex« przed kodem oznacza, że tą podpozycją mogą być objęte również chemikalia inne niż te, o których mowa w kolumnie »Chemikalia«.”;

w części 3 wprowadza się następujące zmiany:

dodaje się pozycje w brzmieniu:

Chemikalia

Właściwy nr CAS

Kod HS

Substancja w czystej postaci (**)

Kod HS

Mieszaniny zawierające substancję (**)

Kategoria

„Przemysłowy eter pentabromodifenylu, w tym

ex ex 3824.90

Przemysłowe

—	eter tetrabromodifenylu

40088-47-9

—	eter pentabromodifenylu

32534-81-9

Przemysłowy eter oktabromodifenylowy, w tym

ex ex 3824.90

Przemysłowe”

—	eter heksabromodifenylu

36483-60-0

—	eter heptabromodifenylu

68928-80-3

b)	termin „Kod HS Substancja w czystej postaci” w nagłówku kolumny otrzymuje brzmienie „Kod HS Substancja w czystej postaci (**)”;

c)	termin „Kod HS Mieszaniny zawierające substancję” w nagłówku kolumny otrzymuje brzmienie „Kod HS Mieszaniny zawierające substancję (**)”;

dodaje się przypis w brzmieniu:

„(**)

Przedrostek »ex« przed kodem oznacza, że tą podpozycją mogą być objęte również chemikalia inne niż te, o których mowa w kolumnie »Chemikalia«.”.

3.12.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 317/17

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) 2015/2230

z dnia 30 listopada 2015 r.

ustanawiające zakaz połowów widlaka białego w wodach Unii i wodach międzynarodowych obszarów VIII i IX przez statki pływające pod banderą Hiszpanii

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1224/2009 z dnia 20 listopada 2009 r. ustanawiające wspólnotowy system kontroli w celu zapewnienia przestrzegania przepisów wspólnej polityki rybołówstwa (1), w szczególności jego art. 36 ust. 2,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W rozporządzeniu Rady (UE) nr 1367/2014 (2) określono kwoty na rok 2015.

(2)	Według informacji przekazanych Komisji statki pływające pod banderą państwa członkowskiego, o którym mowa w załączniku do niniejszego rozporządzenia, lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim wyczerpały kwotę na połowy stada w nim określonego przyznaną na 2015 r.

(3)	Należy zatem zakazać działalności połowowej w odniesieniu do wspomnianego stada,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Wyczerpanie kwoty

Kwotę połowową przyznaną na 2015 r. państwu członkowskiemu, o którym mowa w załączniku do niniejszego rozporządzenia, w odniesieniu do stada w nim określonego, uznaje się za wyczerpaną z dniem wymienionym w tym załączniku.

Artykuł 2

Zakazy

Z dniem określonym w załączniku do niniejszego rozporządzenia zakazuje się działalności połowowej w odniesieniu do stada określonego w załączniku przez statki pływające pod banderą państwa członkowskiego w nim określonego lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim. W szczególności po tym terminie zakazuje się zatrzymywania na burcie, przemieszczania, przeładunku i wyładunku ryb pochodzących z tego stada złowionych przez te statki.

Artykuł 3

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 30 listopada 2015 r.

W imieniu Komisji,

za Przewodniczącego,

João AGUIAR MACHADO

Dyrektor Generalny ds. Gospodarki Morskiej i Rybołówstwa

(1) Dz.U. L 343 z 22.12.2009, s. 1.

(2) Rozporządzenie Rady (UE) nr 1367/2014 z dnia 15 grudnia 2014 r. ustalające na lata 2015 i 2016 uprawnienia do połowów dla unijnych statków rybackich dotyczące niektórych stad ryb głębinowych (Dz.U. L 366 z 20.12.2014, s. 1).

ZAŁĄCZNIK

Nr	60/DSS
Państwo członkowskie	Hiszpania
Stado	GFB/89-
Gatunek	Widlak biały (Phycis blennoides)
Obszar	Wody Unii i wody międzynarodowe obszarów VIII oraz IX
Data	14.10.2015 r.

3.12.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 317/19

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) 2015/2231

z dnia 2 grudnia 2015 r.

zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1126/2008 przyjmujące określone międzynarodowe standardy rachunkowości zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1606/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do Międzynarodowych Standardów Rachunkowości 16 i 38

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 1606/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 19 lipca 2002 r. w sprawie stosowania międzynarodowych standardów rachunkowości (1), w szczególności jego art. 3 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1126/2008 (2) przyjęto określone międzynarodowe standardy rachunkowości oraz ich interpretacje istniejące w dniu 15 października 2008 r.

(2)

W dniu 12 maja 2014 r. Rada Międzynarodowych Standardów Rachunkowości (RMSR) opublikowała zmiany MSR 16 Rzeczowe aktywa trwałe oraz MSR 38 Wartości niematerialne zatytułowane Clarification of Acceptable Methods of Depreciation and Amortisation (Doprecyzowanie dopuszczalnych metod amortyzacji). Z powodu rozbieżnych praktyk konieczne jest wyjaśnienie, czy należy stosować metody oparte na dochodach do obliczania amortyzacji składnika aktywów.

(3)	Konsultacje z Europejską Grupą Doradczą ds. Sprawozdawczości Finansowej potwierdziły, że zmiany MSR 16 i MSR 38 spełniają kryteria przyjęcia określone w art. 3 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1606/2002.

(4)	Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 1126/2008.

(5)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Regulacyjnego ds. Rachunkowości,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W załączniku do rozporządzenia (WE) nr 1126/2008 wprowadza się następujące zmiany:

a)	Międzynarodowy Standard Rachunkowości (MSR) 16 Rzeczowe aktywa trwałe zmienia się zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia;

b)	Międzynarodowy Standard Rachunkowości (MSR) 38 Wartości niematerialne zmienia się zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Wszystkie przedsiębiorstwa stosują zmiany, o których mowa w art. 1, najpóźniej wraz z rozpoczęciem swojego pierwszego roku obrotowego rozpoczynającego się dnia 1 stycznia 2016 r. lub później.

Artykuł 3

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 2 grudnia 2015 r.

W imieniu Komisji

Jean-Claude JUNCKER

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 243 z 11.9.2002, s. 1.

(2) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1126/2008 z dnia 3 listopada 2008 r. przyjmujące określone międzynarodowe standardy rachunkowości zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1606/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 320 z 29.11.2008, s. 1).

ZAŁĄCZNIK

Wyjaśnienie dopuszczalnych metod amortyzacji

(zmiany MSR 16 i MSR 38)

Zmiany MSR 16 Rzeczowe aktywa trwałe

Paragraf 56 został zmieniony oraz dodano paragrafy 62 A i 81I. Paragrafy 60–62 nie zostały zmienione, ale włączono je dla ułatwienia orientacji.

Wartość podlegająca amortyzacji i okres amortyzacji

…

56.

Korzyści ekonomiczne pochodzące ze składnika aktywów konsumowane są przez jednostkę gospodarczą przede wszystkim w drodze użytkowania składnika aktywów. Jednakże inne czynniki, takie jak technologiczna i operacyjna utrata przydatności i zużycie związane z niewykorzystywaniem składnika aktywów, często powodują zmniejszenie oczekiwanych korzyści ekonomicznych ze składnika aktywów. W związku z tym, ustalając okres użytkowania składnika aktywów, należy wziąć pod uwagę wszystkie następujące czynniki:

…

technologiczną lub rynkową utratę przydatności wynikającą ze zmian lub udoskonaleń produkcji, lub ze zmian popytu na dany produkt lub na daną usługę, do wytworzenia których wykorzystywany jest dany składnik aktywów. Oczekiwane przyszłe obniżki ceny sprzedaży towaru wyprodukowanego przy użyciu danego składnika aktywów mogą wskazywać, że spodziewana jest technologiczna lub rynkowa utrata przydatności składnika aktywów, co z kolei może odzwierciedlać zmniejszenie oczekiwanych korzyści ekonomicznych wbudowanych w składnik aktywów.

…

Metoda amortyzacji

60.

Zastosowana metoda amortyzacji odzwierciedla tryb konsumowania przez jednostkę gospodarczą oczekiwanych korzyści ekonomicznych ze składnika aktywów.

61.

Metoda amortyzacji zastosowana do rzeczowych aktywów trwałych weryfikowana jest co najmniej na koniec każdego roku finansowego i jeżeli nastąpiła istotna zmiana w oczekiwanym trybie konsumowania przez jednostkę gospodarczą korzyści ekonomicznych ze składnika aktywów, metoda amortyzacji ulega zmianie w zakresie odzwierciedlającym tę zmianę. Zmiana metody amortyzacji zostaje ujęta jako zmiana wartości szacunkowych zgodnie z MSR 8.

62.

Można stosować różne metody amortyzacji w celu rozłożenia wartości podlegającej amortyzacji danego składnika aktywów na przestrzeni jego okresu użytkowania. Do metod tych zaliczamy metodę liniową, metodę degresywną oraz metodę opartą na liczbie wytworzonych produktów. Metoda liniowa zakłada stosowanie stałych odpisów amortyzacyjnych na przestrzeni okresu użytkowania składnika aktywów przy niezmienionej wartości końcowej. Metoda degresywna skutkuje zmniejszaniem odpisów amortyzacyjnych na przestrzeni okresu użytkowania składnika aktywów. Zaś metoda oparta na liczbie wytworzonych produktów opiera się na ustaleniu odpisu amortyzacyjnego na podstawie oczekiwanego wykorzystania składnika aktywów lub wielkości produkcji. Wybór konkretnej metody w stosunku do danego składnika aktywów jest uzależniony od oczekiwanego trybu uzyskiwania korzyści ekonomicznych. Metodę taką stosuje się konsekwentnie w kolejnych okresach, chyba że zaistniała zmiana w oczekiwanym trybie uzyskiwania korzyści ekonomicznych z tego składnika aktywów.

62 A

Metoda amortyzacji oparta na przychodzie uzyskiwanym w wyniku działalności, która przewiduje użytkowanie składnika aktywów, nie jest zasadna. Przychód uzyskiwany w wyniku działalności, która przewiduje użytkowanie składnika aktywów, na ogół odzwierciedla czynniki inne niż konsumowanie korzyści ekonomicznych związanych ze składnikiem aktywów. Na przykład przychód zależy od innych czynników produkcyjnych i procesów, działalności w zakresie sprzedaży i zmian w wielkości i cenach sprzedaży. Na składnik cenowy przychodu może wpływać inflacja, która nie ma wcale wpływu na sposób, w jaki dany składnik aktywów jest użytkowany.

…

DATA WEJŚCIA W ŻYCIE

…

81I

Na podstawie dokumentu Wyjaśnienie dopuszczalnych metod amortyzacji (zmiany MSR 16 i MSR 38), opublikowanego w maju 2014 r., zmieniono paragraf 56 i dodano paragraf 62 A. Jednostka stosuje te zmiany prospektywnie w odniesieniu do okresów rocznych rozpoczynających się 1 stycznia 2016 r. i później. Wcześniejsze zastosowanie jest dozwolone. Jeżeli jednostka zastosuje te zmiany w odniesieniu do wcześniejszego okresu, fakt ten ujawnia.

Zmiany MSR 38 Wartości niematerialne

Paragraf 92 został zmieniony. W paragrafie 98, w angielskiej wersji językowej wyrażenie „unit of production method” otrzymało brzmienie „units of production method”; polskie tłumaczenie nie uległo zmianie i brzmi nadal: „metoda oparta na liczbie wytworzonych produktów”. Dodano paragrafy 98 A-98C oraz 130J. Paragraf 97 nie został zmieniony, ale włączono go dla ułatwienia orientacji.

OKRES UŻYTKOWANIA

…

92.

Zważywszy na tempo zmian technologicznych, programy komputerowe i wiele innych wartości niematerialnych jest podatnych na technologiczną utratę przydatności. Często zatem zdarza się, że ich okres użytkowania jest krótki. Oczekiwane przyszłe obniżki ceny sprzedaży towaru wyprodukowanego przy użyciu danego składnika wartości niematerialnych mogą wskazywać, że spodziewana jest technologiczna lub rynkowa utrata przydatności składnika wartości niematerialnych, co z kolei może odzwierciedlać zmniejszenie oczekiwanych korzyści ekonomicznych pochodzących z danego składnika wartości niematerialnych.

…

Okres amortyzacji i metoda amortyzacji

97.

Podlegającą amortyzacji wartość składnika wartości niematerialnych posiadającego określony okres użytkowania rozkłada się równomiernie na przestrzeni okresu jego użytkowania. Amortyzację rozpoczyna się w momencie, gdy składnik aktywów jest gotowy do użycia, tzn. kiedy składnik ten znajduje się w miejscu i stanie umożliwiającym użytkowanie go w sposób zamierzony przez kierownictwo. Amortyzację kończy się w dniu, w którym składnik aktywów został sklasyfikowany jako przeznaczony do sprzedaży (lub wchodzi w skład grupy do zbycia zaklasyfikowanej jako przeznaczona do sprzedaży, w zależności od tego, co nastąpiło wcześniej) zgodnie z MSSF 5, lub w dniu, w którym ten składnik przestaje być ujmowany, biorąc pod uwagę wcześniejszą z tych dat. Stosowana metoda amortyzacji powinna odzwierciedlać sposób konsumowania przyszłych korzyści ekonomicznych osiąganych ze składnika aktywów przez jednostkę. Przy braku możliwości wiarygodnego określenia sposobu konsumowania tych korzyści stosuje się metodę liniową. Odpisy amortyzacyjne za każdy okres ujmuje się w ciężar sprawozdania z całkowitych dochodów, chyba że inny standard dopuszcza lub nakłada obowiązek zaliczenia ich do wartości bilansowej innego składnika aktywów.

98.

Można stosować różne metody amortyzacji w celu systematycznego rozłożenia wartości podlegającej amortyzacji danego składnika aktywów na przestrzeni okresu jego użytkowania. Do metod tych zalicza się metodę liniową, metodę degresywną oraz metodę opartą na liczbie wytworzonych produktów. Wybór konkretnej metody opiera się na oczekiwanym sposobie konsumowania przyszłych korzyści ekonomicznych wbudowanych w składnik aktywów i stosuje się tę metodę w sposób ciągły w kolejnych okresach chyba że nastąpiła zmiana oczekiwanego sposobu konsumowania tych przyszłych korzyści ekonomicznych.

98 A

Istnieje możliwe do odrzucenia założenie, że metoda amortyzacji oparta na przychodzie uzyskiwanym z działalności, która przewiduje użytkowanie składnika wartości niematerialnych, nie jest zasadna. Przychód uzyskany z działalności, która przewiduje użytkowanie składnika wartości niematerialnych, na ogół odzwierciedla czynniki, które nie są bezpośrednio powiązane z konsumowaniem korzyści ekonomicznych wbudowanych w składnik wartości niematerialnych. Na przykład przychód zależy od innych czynników produkcyjnych i procesów, działalności w zakresie sprzedaży i zmian w wielkości i cenach sprzedaży. Na składnik cenowy przychodu może wpływać inflacja, która nie ma wcale wpływu na sposób, w jaki składnik aktywów jest użytkowany. Założenie to można odrzucić jedynie w ograniczonej liczbie przypadków:

a)	kiedy składnik wartości niematerialnych jest wyrażony jako miara przychodu, jak opisano w paragrafie 98C; lub

b)	kiedy można wykazać, że przychód i konsumowanie korzyści ekonomicznych związanych ze składnikiem wartości niematerialnych są ściśle skorelowane.

98B

Przy wyborze właściwej metody amortyzacji zgodnie z paragrafem 98 jednostka może określić dominujący czynnik ograniczający, który jest nieodłącznie związany ze składnikiem wartości niematerialnych. Na przykład umowa, która ustanawia prawa jednostki do użytkowania przez nią danego składnika wartości niematerialnych, może określać użytkowanie przez jednostkę składnika wartości niematerialnych za pomocą liczby lat (tj. w czasie), liczby wytworzonych produktów lub ustalonej łącznej kwoty przychodu, który ma być uzyskany. Identyfikacja takiego dominującego czynnika ograniczającego może służyć jako punkt odniesienia do identyfikacji właściwej podstawy amortyzacji, chociaż można stosować inną podstawę, jeżeli dokładniej odzwierciedla ona oczekiwany sposób konsumowania korzyści ekonomicznych.

98C

Kiedy dominujący czynnik ograniczający, który jest nieodłącznie związany ze składnikiem wartości niematerialnych, stanowi osiągnięcie progu przychodu, przychód, który ma być uzyskany, może stanowić właściwą podstawę amortyzacji. Na przykład jednostka może nabyć koncesję na poszukiwanie i wydobycie złota z kopalni złota. Wygaśnięcie umowy może opierać się na ustalonej łącznej kwocie przychodu, który ma być uzyskany z wydobycia (np. umowa może zezwalać na wydobycie złota z kopalni do chwili, gdy łączny skumulowany przychód ze sprzedaży złota osiągnie 2 mld j.p.), a nie na czasie lub ilości wydobytego złota. W innym przykładzie prawo eksploatacji płatnej drogi może opierać się na ustalonej łącznej kwocie przychodu, który ma być uzyskany ze wszystkich pobranych opłat (np. umowa może pozwalać na eksploatacja płatnej drogi aż do osiągnięcia skumulowanej kwoty opłat uzyskanych w wyniku eksploatacji płatnej drogi wynoszącej 100 mln j.p.). W przypadku gdy przychód został ustalony jako dominujący czynnik ograniczający w umowie o użytkowanie składnika wartości niematerialnych, przychód, jaki ma być uzyskany, może stanowić właściwą podstawę amortyzacji składnika wartości niematerialnych, pod warunkiem że umowa określa ustaloną łączną kwotę przychodu, który ma być uzyskany, w odniesieniu do której ma być określona amortyzacja.

…

PRZEPISY PRZEJŚCIOWE I DATA WEJŚCIA W ŻYCIE

…

130J

Na podstawie dokumentu Wyjaśnienie dopuszczalnych metod amortyzacji (zmiany MSR 16 i MSR 38), opublikowanego w maju 2014 r., zmieniono paragrafy 92 i 98 oraz dodano paragrafy 98 A–98C. Jednostka stosuje te zmiany prospektywnie w odniesieniu do okresów rocznych rozpoczynających się 1 stycznia 2016 r. i później. Wcześniejsze zastosowanie jest dozwolone. Jeżeli jednostka zastosuje te zmiany w odniesieniu do wcześniejszego okresu, fakt ten ujawnia.

3.12.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 317/26

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2015/2233

z dnia 2 grudnia 2015 r.

zmieniające rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 540/2011 w odniesieniu do warunków zatwierdzenia substancji czynnej haloksyfop-P

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 z dnia 21 października 2009 r. dotyczące wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin i uchylające dyrektywy Rady 79/117/EWG i 91/414/EWG (1), w szczególności drugi wariant wymieniony w jego art. 21 ust. 3 oraz art. 78 ust. 2,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Dyrektywą Komisji 2010/86/UE (2) włączono haloksyfop-P jako substancję czynną do załącznika I do dyrektywy Rady 91/414/EWG (3), pod warunkiem że państwa członkowskie, których to dotyczy, zapewnią dostarczenie przez powiadamiającego, na wniosek którego haloksyfop-P został włączony do tego załącznika, dalszych informacji potwierdzających na temat ryzyka zanieczyszczenia wód podziemnych metabolitami glebowymi tej substancji czynnej.

(2)	Substancje czynne włączone do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG uznaje się za zatwierdzone na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 i wymienia się w części A załącznika do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 540/2011 (4).

(3)	Powiadamiający w przewidzianym terminie przedstawił Austrii, będącej państwem członkowskim pełniącym rolę sprawozdawcy, dodatkowe informacje w postaci badań mających na celu potwierdzenie oceny ryzyka dla wód podziemnych.

(4)

Austria oceniła dodatkowe informacje przedstawione przez powiadamiającego. W dniu 15 października 2013 r. przedstawiła ona swoją ocenę, w formie uzupełnienia do projektu sprawozdania z oceny, pozostałym państwom członkowskim, Komisji i Europejskiemu Urzędowi ds. Bezpieczeństwa Żywności, zwanemu dalej „Urzędem”.

(5)	Komisja zasięgnęła opinii Urzędu, który przedstawił w dniu 28 listopada 2014 r. swoją opinię w sprawie oceny ryzyka dotyczącej haloksyfopu-P (5).

(6)

Komisja uznała, że dodatkowe informacje przekazane przez powiadamiającego wskazują, że metabolit pirydynon DE-535 musi zostać uznany za istotny pod względem toksykologicznym, w wyniku czego nie powinien on występować w stężeniach powyżej przewidzianego przepisami poziomu, wynoszącego w przypadku wód podziemnych 0,1 μg/l.

(7)	Komisja zwróciła się do powiadamiającego o przedstawienie uwag w odniesieniu do sprawozdania z przeglądu dotyczącego haloksyfopu-P.

(8)	Komisja stwierdziła, że nie dostarczono pełnych dalszych wymaganych informacji potwierdzających i że nie można wykluczyć niedopuszczalnego ryzyka dla wód podziemnych, chyba że wprowadzi się dalsze ograniczenia.

(9)

Potwierdza się, że substancję czynną haloksyfop-P należy uznawać za zatwierdzoną na mocy rozporządzenia (WE) nr 1107/2009. Jednakże aby zapobiec występowaniu tego metabolitu w wodach podziemnych w ilościach przekraczających poziom, o którym mowa w motywie 6, należy zmienić warunki stosowania tej substancji czynnej, w szczególności przez ustanowienie ograniczeń dotyczących ilości i częstotliwości jej stosowania.

(10)	Należy zatem odpowiednio zmienić załącznik do rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 540/2011.

(11)	Państwom członkowskim należy dać czas na zmianę lub cofnięcie zezwoleń na środki ochrony roślin zawierające haloksyfop-P.

(12)	Jeśli zgodnie z art. 46 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 państwa członkowskie przyznają dodatkowy okres na zużycie zapasów środków ochrony roślin zawierających haloksyfop-P, okres ten powinien upłynąć najpóźniej 18 miesięcy od wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

(13)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Zmiany w rozporządzeniu wykonawczym (UE) nr 540/2011

W załączniku do rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 540/2011 wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Środki przejściowe

Zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1107/2009 państwa członkowskie w razie potrzeby zmieniają lub cofają obowiązujące zezwolenia na środki ochrony roślin zawierające haloksyfop-P jako substancję czynną w terminie do dnia 23 czerwca 2016 r.

Artykuł 3

Okres na zużycie zapasów

Okres na zużycie zapasów przyznany przez państwa członkowskie zgodnie z art. 46 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 jest możliwie najkrótszy i upływa najpóźniej w dniu 23 czerwca 2017 r.

Artykuł 4

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 2 grudnia 2015 r.

W imieniu Komisji

Jean-Claude JUNCKER

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 309 z 24.11.2009, s. 1.

(2) Dyrektywa Komisji 2010/86/UE z dnia 2 grudnia 2010 r. zmieniająca dyrektywę Rady 91/414/EWG w celu włączenia haloksyfopu-P jako substancji czynnej (Dz.U. L 317 z 3.12.2010, s. 36).

(3) Dyrektywa Rady 91/414/EWG z dnia 15 lipca 1991 r. dotycząca wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin (Dz.U. L 230 z 19.8.1991, s. 1).

(4) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 540/2011 z dnia 25 maja 2011 r. w sprawie wykonania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 w odniesieniu do wykazu zatwierdzonych substancji czynnych (Dz.U. L 153 z 11.6.2011, s. 1).

(5) Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności; „Conclusion on the peer review of the pesticide risk assessment of confirmatory data submitted for the active substance haloxyfop-P” (Wnioski z wzajemnej weryfikacji oceny ryzyka stwarzanego przez pestycydy dotyczącej danych potwierdzających odnoszących się do substancji czynnej haloksyfop-P). Dziennik EFSA 2014;12(12):3931, 33 s. doi:10.2903/j.efsa.2014.3931. Dostępne na stronie internetowej: www.efsa.europa.eu/efsajournal.htm

ZAŁĄCZNIK

Część A wiersz 309, haloksyfop-P, kolumna „Przepisy szczegółowe” w załączniku do rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 540/2011 otrzymuje brzmienie:

„CZĘŚĆ A

Zezwala się wyłącznie na stosowanie w charakterze środka chwastobójczego w ilości nieprzekraczającej 0,052 kg substancji czynnej na hektar podczas pojedynczego zastosowania, przy czym można zezwolić wyłącznie na jedno zastosowanie co trzy lata.

CZĘŚĆ B

W celu wprowadzenia w życie jednolitych zasad, o których mowa w art. 29 ust. 6 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009, uwzględnia się wnioski ze sprawozdania z przeglądu dotyczącego haloksyfopu-P, w szczególności jego dodatki I i II, w wersji sfinalizowanej przez Stały Komitet ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt w dniu 28 października 2010 r.

W swojej ogólnej ocenie państwa członkowskie zwracają szczególną uwagę na:

—	ochronę wód podziemnych przed zagrożeniami ze strony metabolitu glebowego pirydynonu DE-535, w przypadku gdy substancja czynna jest stosowana w regionach o niestabilnych warunkach glebowych lub klimatycznych,

—	bezpieczeństwo operatorów oraz dopilnowują, aby warunki stosowania zawierały zalecenia dotyczące stosowania odpowiedniego wyposażenia ochrony osobistej,

—	ochronę organizmów wodnych. W warunkach zezwolenia uwzględnia się, w stosownych przypadkach, środki zmniejszające ryzyko, takie jak odpowiednie strefy buforowe,

—	bezpieczeństwo konsumentów w odniesieniu do występowania w wodach podziemnych metabolitu pirydynolu DE-535.”.

3.12.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 317/29

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2015/2234

z dnia 2 grudnia 2015 r.

ustanawiające standardowe wartości w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające wspólną organizację rynków produktów rolnych oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 922/72, (EWG) nr 234/79, (WE) nr 1037/2001 i (WE) nr 1234/2007 (1),

uwzględniając rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 543/2011 z dnia 7 czerwca 2011 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 w odniesieniu do sektorów owoców i warzyw oraz przetworzonych owoców i warzyw (2), w szczególności jego art. 136 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 543/2011 przewiduje – zgodnie z wynikami wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej – kryteria, na których podstawie Komisja ustala standardowe wartości dla przywozu z państw trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XVI do wspomnianego rozporządzenia.

(2)

Standardowa wartość w przywozie jest obliczana każdego dnia roboczego, zgodnie z art. 136 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, przy uwzględnieniu podlegających zmianom danych dziennych. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem wejść w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Standardowe wartości celne w przywozie, o których mowa w art. 136 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, są ustalone w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 2 grudnia 2015 r.

W imieniu Komisji,

za Przewodniczącego,

Jerzy PLEWA

Dyrektor Generalny ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich

(1) Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 671.

(2) Dz.U. L 157 z 15.6.2011, s. 1.

ZAŁĄCZNIK

Standardowe wartości w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw

(EUR/100 kg)
Kod CN	Kod państw trzecich (1)	Standardowa wartość w przywozie
0702 00 00	AL	53,3
	MA	73,3
	ZZ	63,3
0707 00 05	AL	57,9
	MA	93,3
	TR	152,1
	ZZ	101,1
0709 93 10	AL	80,9
	MA	72,5
	TR	153,6
	ZZ	102,3
0805 10 20	MA	77,5
	TR	50,5
	UY	52,1
	ZA	53,6
	ZZ	58,4
0805 20 10	MA	76,9
	PE	78,3
	ZZ	77,6
0805 20 30, 0805 20 50, 0805 20 70, 0805 20 90	TR	87,0
0805 20 30, 0805 20 50, 0805 20 70, 0805 20 90	ZZ	87,0
0805 50 10	TR	103,6
0805 50 10	ZZ	103,6
0808 10 80	CA	159,0
	CL	85,4
	MK	28,7
	US	119,9
	ZA	155,9
	ZZ	109,8
0808 30 90	BA	91,6
	CN	97,5
	TR	144,0
	ZZ	111,0

(1) Nomenklatura krajów ustalona w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 1106/2012 z dnia 27 listopada 2012 r. w sprawie wykonania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 471/2009 w sprawie statystyk Wspólnoty dotyczących handlu zagranicznego z państwami trzecimi, w odniesieniu do aktualizacji nazewnictwa państw i terytoriów (Dz.U. L 328 z 28.11.2012, s. 7). Kod „ZZ” odpowiada „innym pochodzeniom”.

3.12.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 317/31

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2015/2235

z dnia 2 grudnia 2015 r.

ustanawiające współczynnik przydziału mający zastosowanie do pozwoleń na wywóz określonych przetworów mlecznych do Republiki Dominikańskiej w ramach kontyngentu, o którym mowa w rozporządzeniu (WE) nr 1187/2009

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W rozdziale III sekcja 3 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1187/2009 (2) ustalono procedurę przyznawania pozwoleń na wywóz określonych przetworów mlecznych do Republiki Dominikańskiej w ramach kontyngentu otwartego dla tego państwa.

(2)

W art. 29 rozporządzenia (WE) nr 1187/2009 dano podmiotom możliwość składania wniosków o pozwolenie w dniach od 1 do 10 listopada, jeżeli po upływie terminu przewidzianego na składanie wniosków o pozwolenie, o którym mowa w akapicie pierwszym tego artykułu, w ramach kontyngentu pozostaną dostępne jakiekolwiek ilości.

(3)	Art. 1 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2015/987 (3) stanowi, że w ramach roku kontyngentowego 2015/2016 całkowita pozostała ilość wynosi 3 843 tony.

(4)

Wnioski złożone w dniach od 1 do 10 listopada 2015 r. w odniesieniu do pozostałego okresu bieżącego roku kontyngentowego 2015/2016 dotyczą ilości mniejszych niż ilości dostępne. W tej sytuacji właściwe jest zapewnienie możliwości przydziału pozostałych ilości zgodnie z art. 31 ust. 3 akapit czwarty rozporządzenia (WE) nr 1187/2009. Wydanie pozwoleń na wywóz obejmujących te pozostałe ilości powinno być uzależnione od powiadomienia właściwego organu o dodatkowych ilościach, na które dany podmiot wyraził zgodę, oraz od wpłaty zabezpieczenia przez zainteresowane podmioty,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Wnioski o pozwolenia na wywóz złożone w dniach od 1 do 10 listopada 2015 r. w odniesieniu do pozostałego okresu bieżącego roku kontyngentowego 2015/2016 zostają przyjęte.

W odniesieniu do ilości objętych wnioskami o pozwolenia na wywóz, o których mowa w akapicie pierwszym, na produkty, o których mowa w art. 27 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1187/2009, stosuje się współczynnik przydziału w wysokości 1,175948.

Pozwolenia na wywóz obejmujące ilości przekraczające ilości wnioskowane, które zostały przydzielone zgodnie ze współczynnikiem określonym w akapicie drugim, zostają wydane po wyrażeniu zgody przez podmiot na podane ilości w terminie jednego tygodnia od daty publikacji niniejszego rozporządzenia oraz z zastrzeżeniem wpłaty wymaganego zabezpieczenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 2 grudnia 2015 r.

W imieniu Komisji,

za Przewodniczącego,

Jerzy PLEWA

Dyrektor Generalny ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich

(1) Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 671.

(2) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1187/2009 z dnia 27 listopada 2009 r. ustanawiające specjalne szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 w odniesieniu do pozwoleń na wywóz i refundacji wywozowych do mleka i przetworów mlecznych (Dz.U. L 318 z 4.12.2009, s. 1).

(3) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2015/987 z dnia 24 czerwca 2015 r. ustanawiające współczynnik przydziału mający zastosowanie do pozwoleń na wywóz określonych przetworów mlecznych do Republiki Dominikańskiej w ramach kontyngentu, o którym mowa w rozporządzeniu (WE) nr 1187/2009 (Dz.U. L 159 z 25.6.2015, s. 51).

3.12.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 317/37

DECYZJA WYKONAWCZA KOMISJI (UE) 2015/2239

z dnia 2 grudnia 2015 r.

dotycząca niektórych środków ochronnych w odniesieniu do wysoce zjadliwej grypy ptaków podtypu H5N1 i H5N2 we Francji

(notyfikowana jako dokument nr C(2015) 8755)

(Jedynie tekst w języku francuskim jest autentyczny)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę Rady 89/662/EWG z dnia 11 grudnia 1989 r. dotyczącą kontroli weterynaryjnych w handlu wewnątrzwspólnotowym w perspektywie wprowadzenia rynku wewnętrznego (1), w szczególności jej art. 9 ust. 4,

uwzględniając dyrektywę Rady 90/425/EWG z dnia 26 czerwca 1990 r. dotyczącą kontroli weterynaryjnych i zootechnicznych mających zastosowanie w handlu wewnątrzwspólnotowym niektórymi żywymi zwierzętami i produktami w perspektywie wprowadzenia rynku wewnętrznego (2), w szczególności jej art. 10 ust. 4,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Grypa ptaków jest wirusową chorobą zakaźną ptaków, w tym drobiu. Zakażenie drobiu wirusem grypy ptaków powoduje rozwój jednej z dwóch postaci tej choroby, o różnej zjadliwości. Postać o niskiej zjadliwości wywołuje zwykle jedynie łagodne objawy, natomiast postać o wysokiej zjadliwości jest przyczyną bardzo wysokiej śmiertelności u większości gatunków drobiu. Choroba ta może mieć bardzo poważny wpływ na rentowność hodowli drobiu.

(2)	Grypa ptaków jest najczęściej spotykana u ptactwa, jednak w niektórych warunkach zakażenie może także wystąpić u ludzi, chociaż ryzyko takiego zakażenia jest zwykle bardzo niskie.

(3)

W przypadku wystąpienia ogniska grypy ptaków istnieje ryzyko, że czynnik chorobotwórczy rozprzestrzeni się na inne gospodarstwa, w których utrzymuje się drób lub inne ptaki żyjące w niewoli. W rezultacie, w wyniku handlu żywym ptactwem lub uzyskanymi z niego produktami, czynnik ten może rozprzestrzenić się z jednego państwa członkowskiego na inne państwa członkowskie lub na państwa trzecie.

(4)

W dyrektywie Rady 2005/94/WE (3) określono niektóre środki zapobiegawcze odnoszące się do nadzorowania i wczesnego wykrywania grypy ptaków oraz minimalne środki zwalczania do stosowania w przypadku wystąpienia ogniska tej choroby u drobiu lub innych ptaków żyjących w niewoli. We wspomnianej dyrektywie przewiduje się ustanowienie obszarów zapowietrzonych i obszarów zagrożonych w przypadku wystąpienia ogniska wysoce zjadliwej grypy ptaków.

(5)	Francja powiadomiła Komisję o wystąpieniu ogniska wysoce zjadliwej grypy ptaków podtypu H5, mianowicie H5N1 i H5N2, w położonych na terytorium tego państwa gospodarstwach, w których utrzymuje się drób lub inne ptaki żyjące w niewoli.

(6)

Trwające badania laboratoryjne obejmujące sekwencjonowanie, które mają dostarczyć szczegółowych danych na temat wirusa będącego przyczyną pierwszego ogniska choroby, wskazują na to, że szczep wirusa wysoce zjadliwej grypy ptaków podtypu H5N1 ma inne cechy genetyczne niż wirus wysoce zjadliwej grypy ptaków podtypu H5N1, który po raz pierwszy pojawił się w Europie w 2005 r. Wydaje się, że wykryty we Francji szczep wirusa wysoce zjadliwej grypy ptaków podtypu H5N1 powstał niedawno w wyniku mutacji wcześniej wykrytej w Unii nisko zjadliwej postaci wirusa w postać o wysokiej zjadliwości. Wydaje się zatem zbędne stosowanie tych samych dodatkowych środków ochronnych jak te określone w decyzji Komisji 2006/415/WE (4), które zostały przyjęte w odniesieniu do wirusa wysoce zjadliwej grypy ptaków podtypu H5N1, jaki pojawił się w Europie po raz pierwszy w 2005 r.

(7)	Francja niezwłocznie wprowadziła środki zwalczania wymagane na podstawie dyrektywy 2005/94/WE, w tym ustanowiła obszary zapowietrzone i zagrożone.

(8)	Komisja we współpracy z Francją zbadała te środki i stwierdziła, że granice obszarów zapowietrzonych i zagrożonych wyznaczonych przez właściwy organ w tym państwie członkowskim znajdują się w wystarczającej odległości od gospodarstw, w których wystąpiły potwierdzone ogniska choroby.

(9)

W celu zapobieżenia niepotrzebnym zakłóceniom w handlu wewnątrz Unii, a także aby uniknąć wprowadzenia przez państwa trzecie nieuzasadnionych barier w handlu, konieczne jest niezwłoczne określenie ustanowionych we Francji obszarów zapowietrzonych i zagrożonych na poziomie Unii we współpracy z tym państwem członkowskim.

(10)	Zgodnie z powyższym w załączniku do niniejszej decyzji należy określić obszary zapowietrzone i zagrożone we Francji, na których zastosowanie mają środki ochronne w zakresie zdrowia zwierząt ustanowione w dyrektywie 2005/94/WE, a także ustalić czas trwania przedmiotowego podziału na obszary.

(11)	Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Francja zapewnia, aby obszary zapowietrzone i zagrożone ustanowione zgodnie z art. 16 ust. 1 dyrektywy 2005/94/WE obejmowały co najmniej obszary wymienione jako obszary zapowietrzone i zagrożone w częściach A i B załącznika do niniejszej decyzji.

Artykuł 2

Niniejszą decyzję stosuje się do dnia 31 marca 2016 r.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja skierowana jest do Republiki Francuskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 2 grudnia 2015 r.

W imieniu Komisji

Vytenis ANDRIUKAITIS

Członek Komisji

(1) Dz.U. L 395 z 30.12.1989, s. 13.

(2) Dz.U. L 224 z 18.8.1990, s. 29.

(3) Dyrektywa Rady 2005/94/WE z dnia 20 grudnia 2005 r. w sprawie wspólnotowych środków zwalczania grypy ptaków i uchylająca dyrektywę 92/40/EWG (Dz.U. L 10 z 14.1.2006, s. 16).

(4) Decyzja Komisji 2006/415/WE z dnia 14 czerwca 2006 r. dotycząca niektórych środków ochronnych w odniesieniu do wysoce zjadliwej grypy ptaków podtypu H5N1 u drobiu we Wspólnocie i uchylająca decyzję 2006/135/WE (Dz.U. L 164 z 16.6.2006, s. 51).

ZAŁĄCZNIK

Część A

Obszar zapowietrzony, o którym mowa w art. 1:

Kod ISO kraju	Państwo członkowskie	Kod pocztowy	Nazwa	Data zakończenia stosowania środków zgodnie z art. 29 dyrektywy 2005/94/WE
FR	Francja		Obszar obejmujący gminy:
		24042 24055 24069 24115 24520 24561	Biras Bourdeilles Bussac Château-L'Evêque Sencenac-Puy-De-Fourches Valeul	13.12.2015
		24095 24481	Chaleix Saint-Paul-la-Roche	23.12.2015
		24082 24152 24207 24587	Carsac-Aillac Domme Groléjac Vitrac	24.12.2015

Część B

Obszar zagrożony, o którym mowa w art. 1:

Kod ISO kraju	Państwo członkowskie	Kod pocztowy	Nazwa	Data zakończenia stosowania środków zgodnie z art. 31 dyrektywy 2005/94/WE
FR	Francja		Obszar obejmujący gminy:
H5N1		24002 24010 24064 24098 24102 24108 24129 24135 24144 24170 24198 24200 24243 24266 24286 24319 24430 24553	Agonac Annesse-et-Beaulieu Brantome Champcevinel Chancelade La Chapelle-Gonaguet Condat-Sur Trincou Cornille Creyssac Eyvirat La Gonterie-Boulouneix Grand-Brassac Lisle Mensignac Montagrier Paussac-Et-Saint-Vivien Saint-Julien-De-Bourdeilles Tocane-Saint-Apre	22.12.2015
		24042 24055 24069 24115 24520 24561	Biras Bourdeilles Bussac Château-L'Evêque Sencenac-Puy-De-Fourches Valeul	14.12.–.12.2015
		24133 24180 24218 24269 24304 24305 24428 24486 24489 24498 24519 24522 24551	La Coquille Firbeix Jumilhac-le-Grand Mialet Nantheuil Nanthiat Saint-Jory-de-Chalais Saint-Pierre-de-Frugie Saint-Priest-les-Fougères Saint-Saud-Lacoussière Sarlande Sarrazac Thiviers	1.1.2016
		24095 24481	Chaleix Saint-Paul-la-Roche	24.12.2015–1.1.2016
		24086 24091 24150 24040 24063 24074 24081 24082 24300 24336 24341 24355 24366 24395 24432 24450 24470 24471 24510 46006 46098 24512 24520 24574 24577 46186 46194 46216 46257	Castelnaud-la-Chapelle Cénac-et-Saint-Julien Daglan Beynac-et-Cazenac Bouzic Calviac-en-Périgord Carlux Carsac-Aillac Nabirat Prats-de-Carlux Proissans La Roque-Gageac Saint-André-d'Allas Saint-Cybranet Saint-Julien-de-Lampon Saint-Martial-de-Nabirat Sainte-Mondane Sainte-Nathalène Saint-Vincent-de-Cosse Anglars-Nozac Fajoles Saint-Vincent-le-Paluel Sarlat-la-Canéda Veyrignac Vézac Masclat Milhac Payrignac Saint-Cirq-Madelon	2.1.2016
		24040 24063 24074 24081 24082 24152 24207 24587	Beynac-et-Cazenac Bouzic Calviac-en-Périgord Carlux Carsac-Aillac Domme Groléjac Vitrac	25.12.2015–2.1.2016

		ISSN 1977-0766
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		L 317

Wydanie polskie	Legislacja	Tom 58 3 grudnia 2015

Spis treści		II Akty o charakterze nieustawodawczym	Strona
		UMOWY MIĘDZYNARODOWE
	*	Decyzja Rady (UE) 2015/2226 z dnia 26 października 2015 r. w sprawie podpisania, w imieniu Unii Europejskiej, i tymczasowego stosowania Umowy między Unią Europejską a Królestwem Tonga dotyczącej zniesienia wiz krótkoterminowych	1
		Umowa między Unią Europejską a Królestwem Tonga dotycząca zniesienia wiz krótkoterminowych	3
	*	Decyzja Rady (Euratom) 2015/2227 z dnia 10 listopada 2015 r. w sprawie zatwierdzenia zawarcia przez Komisję Europejską zmian protokołów 1 i 2 do Umowy między Zjednoczonym Królestwem, Europejską Wspólnotą Energii Atomowej i Międzynarodową Agencją Energii Atomowej dotyczącej stosowania zabezpieczeń w związku z Traktatem o zakazie broni jądrowej w Ameryce Łacińskiej i na Karaibach	9
	*	Decyzja Rady (Euratom) 2015/2228 z dnia 10 listopada 2015 r. w sprawie zatwierdzenia zawarcia przez Komisję Europejską zmian protokołów 1 i 2 do Umowy między Republiką Francuską, Europejską Wspólnotą Energii Atomowej i Międzynarodową Agencją Energii Atomowej dotyczącej stosowania zabezpieczeń w związku z Traktatem o zakazie broni jądrowej w Ameryce Łacińskiej i na Karaibach	11
		ROZPORZĄDZENIA
	*	Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2015/2229 z dnia 29 września 2015 r. zmieniające załącznik I do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 649/2012 dotyczącego wywozu i przywozu niebezpiecznych chemikaliów ( 1 )	13
	*	Rozporządzenie Komisji (UE) 2015/2230 z dnia 30 listopada 2015 r. ustanawiające zakaz połowów widlaka białego w wodach Unii i wodach międzynarodowych obszarów VIII i IX przez statki pływające pod banderą Hiszpanii	17
	*	Rozporządzenie Komisji (UE) 2015/2231 z dnia 2 grudnia 2015 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1126/2008 przyjmujące określone międzynarodowe standardy rachunkowości zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1606/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do Międzynarodowych Standardów Rachunkowości 16 i 38 ( 1 )	19
	*	Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2015/2232 z dnia 2 grudnia 2015 r. zezwalające na zwiększenie limitów wzbogacania wina produkowanego z wykorzystaniem winogron zebranych w 2015 r. we wszystkich regionach uprawy winorośli w Danii, Niderlandach, Szwecji i Zjednoczonym Królestwie	24
	*	Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2015/2233 z dnia 2 grudnia 2015 r. zmieniające rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 540/2011 w odniesieniu do warunków zatwierdzenia substancji czynnej haloksyfop-P ( 1 )	26
		Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2015/2234 z dnia 2 grudnia 2015 r. ustanawiające standardowe wartości w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw	29
		Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2015/2235 z dnia 2 grudnia 2015 r. ustanawiające współczynnik przydziału mający zastosowanie do pozwoleń na wywóz określonych przetworów mlecznych do Republiki Dominikańskiej w ramach kontyngentu, o którym mowa w rozporządzeniu (WE) nr 1187/2009	31
		DECYZJE
	*	Decyzja Rady (UE) 2015/2236 z dnia 27 listopada 2015 r. w sprawie stanowiska, jakie ma być zajęte w imieniu Unii Europejskiej na forum konferencji ministerialnej Światowej Organizacji Handlu w odniesieniu do przedłużenia moratorium w sprawie ceł od transmisji elektronicznych oraz moratorium dotyczącego zażaleń niezwiązanych z naruszeniem i zażaleń związanych z innymi sytuacjami	33
	*	Decyzja Rady (UE) 2015/2237 z dnia 30 listopada 2015 r. w sprawie mianowania do Komitetu Regionów zastępcy członka z Danii	35
	*	Decyzja Rady (UE) 2015/2238 z dnia 30 listopada 2015 r. w sprawie mianowania do Komitetu Regionów zastępcy członka z Niderlandów	36
	*	Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2015/2239 z dnia 2 grudnia 2015 r. dotycząca niektórych środków ochronnych w odniesieniu do wysoce zjadliwej grypy ptaków podtypu H5N1 i H5N2 we Francji (notyfikowana jako dokument nr C(2015) 8755) ( 1 )	37