22.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 335/1

(1)

W rozporządzeniu Rady (UE) nr 1262/2012 (2) określono kwoty na rok 2014.

(2)

Według informacji przekazanych Komisji statki pływające pod banderą państwa członkowskiego, o którym mowa w załączniku do niniejszego rozporządzenia, lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim wyczerpały kwotę na połowy stada w nim określonego przyznaną na 2014 r.

(3)

Należy zatem zakazać działalności połowowej w odniesieniu do wspomnianego stada,

22.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 335/3

(1)

W rozporządzeniu Rady (UE) nr 43/2014 (2) określono kwoty na rok 2014.

(2)

Według informacji przekazanych Komisji statki pływające pod banderą państwa członkowskiego, o którym mowa w załączniku do niniejszego rozporządzenia, lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim wyczerpały kwotę na połowy stada w nim określonego przyznaną na 2014 r.

(3)

Należy zatem zakazać działalności połowowej w odniesieniu do wspomnianego stada,

22.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 335/5

(1)

Zgodnie z art. 139 ust. 1 akapit pierwszy lit. d) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 cukier lub izoglukoza wyprodukowane podczas roku gospodarczego w ilościach przekraczających kwotę, o której mowa w art. 136 tego rozporządzenia, mogą zostać wywiezione wyłącznie w ramach limitu ilościowego, który ma zostać ustalony przez Komisję.

(2)

Szczegółowe przepisy wykonawcze dotyczące wywozu pozakwotowego, zwłaszcza w odniesieniu do pozwoleń na wywóz, określono w rozporządzeniu (WE) nr 951/2006.

(3)

W odniesieniu do roku gospodarczego 2014/2015 oszacowano wstępnie, że ustalenie limitu ilościowego w wysokości 650 000 ton, wyrażonych w ekwiwalencie cukru białego, dla wywozu pozakwotowego cukru odpowiadałoby popytowi na rynku. Limit ten wprowadzono rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) nr 776/2014 (3). Jednak zgodnie z najnowszymi szacunkami przewiduje się, że poziom produkcji pozakwotowego cukru sięgnie 6 200 000 ton. Należy zatem zapewnić dodatkowe możliwości zbytu pozakwotowego cukru.

(4)

Biorąc pod uwagę fakt, że pułap WTO dotyczący wywozu w roku gospodarczym 2014/2015 nie został w pełni wykorzystany, aby zapewnić unijnym producentom cukru dodatkowe możliwości biznesowe, należy podwyższyć limit ilościowy dla wywozu pozakwotowego cukru o 700 000 ton.

(5)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (UE) nr 776/2014.

(6)

Aby umożliwić składanie wniosków o pozwolenie na wywóz pozakwotowego cukru, należy znieść zawieszenie składania wniosków, o którym mowa w art. 1 ust. 3 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 1061/2014 (4). Jako że rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 1061/2014 nie ma już skutków prawnych, należy je uchylić.

(7)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

22.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 335/7

(1)

W rozporządzeniu (WE) nr 1831/2003 przewidziano udzielanie zezwoleń na stosowanie dodatków w żywieniu zwierząt oraz określono sposób uzasadniania i procedury przyznawania takich zezwoleń. Artykuł 10 tego rozporządzenia przewiduje ponowną ocenę dodatków dopuszczonych na mocy dyrektywy Rady 70/524/EWG (2).

(2)

Zgodnie z dyrektywą 70/524/EWG udzielono bezterminowego zezwolenia na stosowanie inozytolu jako dodatku dietetycznego dla wszystkich gatunków zwierząt należącego do grupy „witaminy, pro-witaminy i chemicznie dobrze zdefiniowane substancje o podobnym działaniu”. Substancja ta została następnie wpisana do wspólnotowego rejestru dodatków paszowych jako istniejący produkt zgodnie z art. 10 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003.

(3)

Zgodnie z art. 10 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 w związku z jego art. 7 złożono wniosek o ponowną ocenę inozytolu jako dodatku paszowego dla ryb, skorupiaków, kotów i psów. Wnioskodawca wystąpił o zaklasyfikowanie tego dodatku w kategorii „dodatki dietetyczne”. Do wniosku dołączone zostały dane szczegółowe oraz dokumenty wymagane na mocy art. 7 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003.

(4)

Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności („Urząd”) w opinii z dnia 9 kwietnia 2014 r. (3) stwierdził, że zgodnie z proponowanymi warunkami stosowania w paszy inozytol nie ma negatywnego wpływu na zdrowie zwierząt, ludzi ani na środowisko naturalne. Urząd stwierdził także, że inozytol uznawany jest za cenne źródło niezbędnych mikroelementów dla ryb i skorupiaków. Zdaniem Urzędu nie ma potrzeby wprowadzania szczegółowych wymogów dotyczących monitorowania po wprowadzeniu do obrotu. Urząd poddał również weryfikacji sprawozdanie dotyczące metody analizy dodatków paszowych w paszy, przedłożone przez laboratorium referencyjne ustanowione rozporządzeniem (WE) nr 1831/2003.

(5)

Ocena inozytolu dowodzi, że warunki udzielenia zezwolenia przewidziane w art. 5 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 są spełnione. W związku z tym należy zezwolić na stosowanie tej substancji, jak określono w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

(6)

Ponieważ względy bezpieczeństwa nie wymagają natychmiastowego stosowania zmian w warunkach udzielenia zezwolenia, należy zezwolić na okres przejściowy w celu pozbycia się istniejących zapasów tych dodatków oraz zawierających je premiksów i mieszanek paszowych dopuszczonych dyrektywą 70/524/EWG.

(7)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

22.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 335/10

(1)

Układ o stabilizacji i stowarzyszeniu między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Serbii, z drugiej strony (2) („układ”), został zatwierdzony decyzją Rady i Komisji 2013/490/UE, Euratom (3) i wszedł w życie w dniu 1 września 2013 r. W art. 26 ust. 4 układu przewidziano zwolnienie z opłat celnych przywozu do Unii Europejskiej produktów pochodzących z Serbii objętych pozycjami 1701 i 1702 Nomenklatury scalonej w granicach rocznego kontyngentu taryfowego wynoszącego 180 000 ton.

(2)

W dniu 25 czerwca 2014 r. podpisano Protokół do Układu o stabilizacji i stowarzyszeniu między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Serbii, z drugiej strony, w celu uwzględnienia przystąpienia Republiki Chorwacji do Unii Europejskiej (4) („protokół”). Jego podpisanie w imieniu Unii Europejskiej, Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej oraz państw członkowskich zostało zatwierdzone decyzjami Rady 2014/517/UE (5) i 2014/518/Euratom (6).

(3)

W art. 2 protokołu przewidziano wprowadzenie zmiany w art. 26 ust. 4 układu w celu zwiększenia istniejących kontyngentów taryfowych na cukier pochodzący z Serbii, w granicach rocznego kontyngentu taryfowego wynoszącego 181 000 ton.

(4)

Zgodnie z art. 3 decyzji 2014/517/UE do czasu zakończenia procedur niezbędnych do zawarcia protokołu stosuje się go tymczasowo, zgodnie z jego art. 14, począwszy od pierwszego dnia drugiego miesiąca następującego po dacie jego podpisania. W związku z tym zwiększenie istniejących kontyngentów taryfowych na cukier pochodzący z Serbii powinno stać się skuteczne od dnia 1 sierpnia 2014 r.

(5)

W rozporządzeniu Komisji (WE) nr 891/2009 (7) przewidziano otwarcie niektórych wspólnotowych kontyngentów taryfowych w sektorze cukru i administrowanie nimi, w tym w odniesieniu do kontyngentów taryfowych na cukier pochodzący z Serbii. Należy zatem zmienić wspomniane rozporządzenie w celu uwzględnienia protokołu.

(6)

Zgodnie z art. 11 protokołu, w pierwszym roku tymczasowego stosowania protokołu wielkość nowych kontyngentów taryfowych oraz zwiększenie istniejących kontyngentów taryfowych oblicza się proporcjonalnie do wielkości podstawowych określonych w protokole, uwzględniając okres roku, jaki upłynął do dnia 1 sierpnia 2014 r. W związku z powyższym w odniesieniu do roku 2014 zwiększenie wielkości istniejących kontyngentów na cukier pochodzący z Serbii powinno być dostępne w okresie od dnia 1 sierpnia 2014 r. do dnia 31 grudnia 2014 r.

(7)

Mając na uwadze, że zgodnie z art. 3 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 891/2009 kontyngenty taryfowe są administrowane w odniesieniu do roku gospodarczego w danym sektorze, należy wziąć pod uwagę proporcjonalne zwiększenie wielkości kontyngentów taryfowych otwartych w roku gospodarczym 2013/2014 oraz wielkości, które mają zostać przyznane na rok gospodarczy 2014/2015, zgodnie z protokołem. Proporcjonalne zwiększenie rocznej wielkości w sierpniu i wrześniu 2014 r. odpowiada 167 tonom cukru. Ponieważ wykorzystanie tej ilości do końca roku gospodarczego 2013/2014 nie będzie możliwe, pomoc powinna być dostępna w roku gospodarczym 2014/2015.

(8)

Zgodnie z art. 135 akapit drugi układu, układu nie stosuje się do Kosowa (8). Rozporządzenie (WE) nr 2007/2000 (9) zostało uchylone rozporządzeniem (WE) nr 1215/2009 (10). Ponieważ w rozporządzeniu (WE) nr 1215/2009 nie przewidziano koncesji na przywóz do Unii produktów objętych pozycjami 1701 i 1702 Nomenklatury scalonej pochodzących z Kosowa, odniesienia do rozporządzenia (WE) nr 2007/2000 i do Kosowa w rozporządzeniu (WE) nr 891/2009 należy skreślić.

(9)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 891/2009.

(10)

Ponieważ rok gospodarczy 2014/2015 rozpoczyna się od dnia 1 października 2014 r., zmiany w rozporządzeniu (WE) nr 891/2009 powinny mieć zastosowanie możliwie jak najszybciej i w związku z tym niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie w trybie natychmiastowym.

(11)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

1)

w art. 1 skreśla się lit. b);

2)

w art. 1 lit. g) zastępuje się tekstem w brzmieniu:

;

3)

w art. 2 lit. b) skreśla się termin „Kosowa” i związany z nim przypis;

4)

w załączniku I część II zastępuje się tekstem znajdującym się w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

22.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 335/13

(1)

Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 543/2011 przewiduje — zgodnie z wynikami wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej — kryteria, na których podstawie Komisja ustala standardowe wartości dla przywozu z państw trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XVI do wspomnianego rozporządzenia.

(2)

Standardowa wartość w przywozie jest obliczana każdego dnia roboczego, zgodnie z art. 136 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, przy uwzględnieniu podlegających zmianom danych dziennych. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem wejść w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

22.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 335/15

(1)

Sekcja I.1 załącznika I, sekcja II.1 załącznika II i sekcja III.1 załącznika III do dyrektywy 2008/68/WE odnoszą się do postanowień określonych w międzynarodowych umowach dotyczących transportu lądowego towarów niebezpiecznych drogami, koleją oraz śródlądowymi drogami wodnymi zgodnie z definicjami w art. 2 wspomnianej dyrektywy.

(2)

Postanowienia tych międzynarodowych umów są aktualizowane co dwa lata. W związku z tym ostatnie zmienione wersje tych umów stosuje się od dnia 1 stycznia 2015 r. z okresem przejściowym do dnia 30 czerwca 2015 r.

(3)

Należy zatem odpowiednio zmienić sekcję I.1 załącznika I, sekcję II.1 załącznika II i sekcję III.1 załącznika III do dyrektywy 2008/68/WE.

(4)

Środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Komitetu ds. Transportu Towarów Niebezpiecznych,

1)

załącznik I sekcja I.1 otrzymuje brzmienie:

„I.1.   ADR

Załączniki A i B do ADR, stosowane z mocą od dnia 1 stycznia 2015 r., przy czym rozumie się, że wyrazy »umawiająca się strona« zastępuje się odpowiednio wyrazami »państwo członkowskie«.”

2)

załącznik II sekcja II.1 otrzymuje brzmienie:

„II.1.   RID

Załącznik do RID, występujący jako załącznik C do COTIF, stosowany z mocą od dnia 1 stycznia 2015 r., przy czym rozumie się, że wyrazy »umawiające się państwo RID« zastępuje się odpowiednio wyrazami »państwo członkowskie«.”

3)

załącznik III sekcja III.1 otrzymuje brzmienie:

„III.1.   ADN

Rozporządzenia załączone do ADN, stosowane z mocą od dnia 1 stycznia 2015 r., oraz art. 3 lit. f), art. 3 lit. h), art. 8 ust. 1, art. 8 ust. 3 ADN, przy czym rozumie się, że wyrazy »umawiająca się strona« zastępuje się odpowiednio wyrazami »państwo członkowskie«.”

22.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 335/17

(1)

Działanie Unii Europejskiej w sektorze transportu morskiego powinno mieć na celu poprawę bezpieczeństwa morskiego.

(2)

Komitet Bezpieczeństwa na Morzu Międzynarodowej Organizacji Morskiej (IMO) na swoim 93. posiedzeniu zatwierdził zmiany do kodeksu z 2011 r. dotyczącego rozszerzonego programu inspekcji (ESP). Oczekuje się, że zmiany te zostaną przyjęte na 94. posiedzeniu Komitetu Bezpieczeństwa na Morzu IMO, które odbędzie się w listopadzie 2014 r.

(3)

Przedmiotowe zmiany dostosowują kodeks z 2011 r. dotyczący ESP do obecnej praktyki towarzystw klasyfikacyjnych oraz wprowadzają możliwość przeprowadzania, pod pewnymi warunkami, prób hydrostatycznych zbiorników ładunkowych przez załogę statku pod kierownictwem kapitana zamiast przeprowadzania takich prób w obecności inspektora.

(4)

W art. 5 i 6 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 530/2012 (1) zawarto obowiązek spełniania warunków planu oceny stanu technicznego IMO. Plan ten jest uzupełniany kodeksem z 2011 r. dotyczącym ESP, przyjętym przez zgromadzenie IMO rezolucją A.1049(27). Załącznik B część B kodeksu z 2011 r. dotyczącego ESP odnosi się do inspekcji zbiornikowców innych niż zbiornikowców podwójnokadłubowych oraz określa sposób przeprowadzania takiej zintensyfikowanej oceny. W związku z tym zmiany w kodeksie EPS z 2011 r. dotyczące zbiornikowców pojedynczokadłubowych mających więcej niż 15 lat będą miały automatyczne zastosowanie na podstawie rozporządzenia (UE) nr 530/2012.

(5)

Unia nie jest ani członkiem IMO, ani umawiającą się stroną przedmiotowych konwencji i kodeksów. W związku z tym konieczne jest, aby Rada uprawniła państwa członkowskie do przedstawienia stanowiska Unii i wyrażenia przez nie zgody na związanie się przedmiotowymi zmianami do kodeksu z 2011 r. dotyczącego ESP,

22.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 335/19

(1)

W dniu 10 listopada 2008 r. Rada przyjęła wspólne działanie 2008/851/WPZiB (1), które zostało ostatnio zmienione decyzją Rady 2012/174/WPZiB (2).

(2)

W dniu 22 lipca 2013 r. Rada uzgodniła, że UE nadal będzie w pełni zaangażowana w zwalczanie aktów piractwa i rozboju u wybrzeży Somalii. Z zadowoleniem przyjęła dotychczasowe pozytywne wyniki swojej operacji morskiej Atalanta. Rada podkreśliła, że pomimo ogromnych postępów obserwowanych w zakresie zwalczania piractwa na morzu, zagrożenie wciąż istnieje, a osiągnięte postępy mogą zostać zaprzepaszczone.

(3)

W dniu 18 listopada 2013 r. Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych przyjęła rezolucję nr 2125 (2013) w sprawie odnowienia ram działań międzynarodowych ukierunkowanych na zwalczanie piractwa i jego podstawowych przyczyn.

(4)

Operację wojskową UE, o której mowa we wspólnym działaniu 2008/851/WPZiB (Atalanta), należy przedłużyć do dnia 12 grudnia 2016 r.

(5)

W dniu 22 lipca 2013 r. Rada uzgodniła również, że UE będzie nadal stosować swoje zintegrowane podejście do poprawy bezpieczeństwa i praworządności w Somalii zakładające odpowiedzialność Somalijczyków za własny kraj, ścisłą koordynację działań z innymi podmiotami, a także spójność i synergie między unijnymi instrumentami, w szczególności między unijnymi misjami i operacjami w ramach Wspólnej Polityki Bezpieczeństwa i Obronnej.

(6)

Zintegrowane podejście, oparte na nowym pakcie dla Somalii, powinno również przyczynić się do wzmocnienia zdolności morskich w Somalii i całym regionie, zwalczania podstawowych przyczyn piractwa i zmniejszania bezkarności sieci piratów prowadzących na morzu inne działania kryminalne, a przez to do stworzenia warunków sprzyjających wypełnieniu celów operacji Atalanta.

(7)

W tym kontekście wkład operacji Atalanta, poprzez zadania dodatkowe, w ramach istniejących środków i zdolności oraz na żądanie, do zintegrowanego podejścia UE wobec Somalii i odnośnych działań społeczności międzynarodowej, pomógłby w likwidacji podstawowych przyczyn piractwa i jego sieci. Te zadania dodatkowe byłyby wykonywane w celu wsparcia strategii wyjścia operacji Atalanta.

(8)

Należy ułatwić współpracę operacji Atalanta z organami ścigania, aby przyczynić się do egzekwowania przepisów skierowanych przeciwko piratom, równocześnie zwiększając skuteczność operacji Atalanta w prowadzeniu działań wywiadowczych służących zwalczaniu piractwa.

(9)

Postanowienia niniejszej decyzji ani wspólnego działania 2008/851/WPZiB nie uniemożliwiają personelowi państw uczestniczących w operacji Atalanta wypełniania jego obowiązków wynikających z mającego zastosowanie prawa krajowego.

(10)

Konieczne jest ustalenie finansowej kwoty odniesienia przeznaczonej na pokrycie wspólnych kosztów operacji Atalanta przez okres od dnia 13 grudnia 2014 r. do dnia 12 grudnia 2016 r.

(11)

Należy zatem odpowiednio zmienić wspólne działanie 2008/851/WPZiB,

1)

art. 1 ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3.   Ponadto Atalanta może przyczyniać się w ramach nie wykonawczego zadania dodatkowego — w zakresie istniejących środków i zdolności oraz na żądanie — do realizacji unijnego zintegrowanego podejścia wobec Somalii i odnośnych działań społeczności międzynarodowej, pomagając dzięki temu likwidować podstawowe przyczyny piractwa i jego sieci.”

2)

w art. 2 lit. g)–i) zastępuje się następującymi literami:

;

3)

w art. 14 dodaje się ustęp w brzmieniu:

„4.   Finansowa kwota odniesienia dla wspólnych kosztów operacji wojskowej UE na okres od dnia 13 grudnia 2014 r. do dnia 12 grudnia 2016 r. wynosi 14 775 000 EUR. Odsetek kwoty odniesienia, o którym mowa w art. 25 ust. 1 decyzji 2011/871/WPZiB wynosi 0 %”

4)

art. 16 ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3.   Operacja wojskowa UE zostaje zakończona dnia 12 grudnia 2016 r.”

22.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 335/22

(1)

Zgodnie z art. 18 ust. 1 Statutu Europejskiego Systemu Banków Centralnych i Europejskiego Banku Centralnego (zwanego dalej „Statutem ESBC”) Europejski Bank Centralny (EBC) oraz krajowe banki centralne państw członkowskich, których walutą jest euro (zwane dalej „KBC”), mogą dokonywać operacji na rynkach finansowych, m.in. w formie transakcji bezwarunkowego kupna i sprzedaży instrumentów rynkowych.

(2)

W dniu 4 września 2014 r. Rada Prezesów postanowiła o rozpoczęciu realizacji nowego programu zakupu zabezpieczonych obligacji (zwanego dalej „trzecim programem”). Trzeci program jest — obok programu zakupu papierów wartościowych zabezpieczonych aktywami oraz ukierunkowanych dłuższych operacji refinansujących (TLTRO) (1) — środkiem mającym na celu dalsze wzmocnienie transmisji polityki pieniężnej, ułatwienie udzielania kredytu gospodarce strefy euro, rozprzestrzenienie pozytywnych zjawisk na inne rynki oraz, w konsekwencji, złagodzenie kierunku polityki pieniężnej EBC i przyczynienie się do powrotu stopy inflacji do poziomu bliższego 2 %.

(3)

W ramach wspólnej polityki pieniężnej transakcje bezwarunkowego zakupu kwalifikowanych zabezpieczonych obligacji w ramach trzeciego programu powinny być realizowane w sposób jednolity i zdecentralizowany, zgodnie z postanowieniami niniejszej decyzji,

1.

Wymagane jest przyznanie zabezpieczonym obligacjom przez co najmniej jedną zewnętrzną instytucję oceny wiarygodności kredytowej (ECAI) zaakceptowaną zgodnie z ramowymi zasadami oceny kredytowej w Eurosystemie (ECAF) oceny jakości kredytowej co najmniej na poziomie stopnia 3 jakości kredytowej (CQS3, obecnie odpowiadającej ocenie na poziomie 'BBB-' lub równoważnej).

2.

Całkowity stan posiadania obligacji oznaczonej danym międzynarodowym numerem identyfikacyjnym papierów wartościowych przez wszystkie banki centralne Eurosystemu wspólnie z tytułu pierwszego (3) i drugiego (4) programu zakupów zabezpieczonych obligacji (zwanych dalej „pierwszym programem” i „drugim programem”), z tytułu trzeciego programu oraz z jakiekolwiek innego tytułu, nie może być większy niż 70 %.

3.

Zabezpieczone obligacje muszą być denominowane w euro oraz utrzymywane i rozliczane w strefie euro.

4.

Na potrzeby transakcji zakupu realizowanych w ramach trzeciego programu nie kwalifikują się zabezpieczone obligacje wyemitowane przez podmioty, których dostęp do operacji kredytowych Eurosystemu został zawieszony — na czas takiego zawieszenia.

5.

W okresie, w którym minimalne wymogi Eurosystemu w zakresie jakości kredytowej nie są stosowane w ramach wymogów w zakresie kwalifikowania zabezpieczeń dotyczących rynkowych instrumentów dłużnych emitowanych lub gwarantowanych przez rząd Grecji lub Cypru (zgodnie z art. 8 ust. 2 wytycznych EBC/2014/31 (5)), zabezpieczone obligacje podmiotów z siedzibą na Cyprze i w Grecji, które obecnie nie posiadają ratingu CQS3, muszą mieć rating na poziomie równym co najmniej najwyższemu ratingowi przyznanemu zabezpieczonym obligacjom przez odpowiednią instytucję w danej jurysdykcji, a całkowity stan posiadania obligacji oznaczonej danym międzynarodowym numerem identyfikacyjnym papierów wartościowych przez wszystkie banki centralne Eurosystemu wspólnie z tytułu pierwszego, drugiego i trzeciego programu oraz z jakiekolwiek innego tytułu nie może być większy niż 30 %, przy czym obligacje te muszą spełniać następujące dodatkowe wymogi zapewniające osiągnięcie odpowiedniego poziomu ryzyka:

6.

Zabezpieczone obligacje zatrzymane przez ich emitenta kwalifikują się do zakupów w ramach trzeciego programu, jeżeli spełniają określone powyżej kryteria kwalifikacji.