15.2.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 45/1

(1)

Zgodnie z art. 80 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 dyrektywę Rady 91/414/EWG (2) należy stosować, w odniesieniu do procedury i warunków zatwierdzania, do substancji czynnych, dla których przyjęto decyzję zgodnie z art. 6 ust. 3 tej dyrektywy przed dniem 14 czerwca 2011 r. W przypadku pirydalilu warunki art. 80 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 zostały spełnione decyzją Komisji 2007/669/WE (3).

(2)

Zgodnie z art. 6 ust. 2 dyrektywy 91/414/EWG w dniu 9 października 2006 r. Austria otrzymała od firmy Sumitomo Chemical Agro Europe S.A.S. wniosek o włączenie substancji czynnej pirydalil do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG. W decyzji 2007/669/WE potwierdzono, że wniosek jest „kompletny” w tym sensie, że zasadniczo spełnia wymogi dotyczące danych i informacji przewidziane w załącznikach II oraz III do dyrektywy 91/414/EWG.

(3)

Zgodnie z przepisami art. 6 ust. 2 i 4 dyrektywy 91/414/EWG dla wspomnianej substancji czynnej i dla zastosowań zaproponowanych przez wnioskodawcę został oceniony wpływ na zdrowie ludzi i zdrowie zwierząt oraz na środowisko. W dniu 8 stycznia 2009 r. państwo członkowskie pełniące rolę sprawozdawcy przedłożyło projekt sprawozdania z oceny.

(4)

Projekt sprawozdania z oceny został zweryfikowany przez państwa członkowskie i Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (zwany dalej „Urzędem”). W dniu 24 maja 2013 r. Urząd przedstawił Komisji swoje wnioski z oceny ryzyka stwarzanego przez pestycydy, dotyczącej substancji czynnej pirydalil (4). Projekt sprawozdania z oceny i wnioski Urzędu zostały zweryfikowane przez państwa członkowskie oraz Komisję w ramach Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt i sfinalizowane w dniu 13 grudnia 2013 r. w formie opracowanego przez Komisję sprawozdania z przeglądu dotyczącego pirydalilu.

(5)

Jak wykazały rozliczne przeprowadzone badania, można oczekiwać, że środki ochrony roślin zawierające pirydalil zasadniczo spełniają wymogi określone w art. 5 ust. 1 lit. a) i b) oraz art. 5 ust. 3 dyrektywy 91/414/EWG, w szczególności w odniesieniu do zastosowania, które zostało zbadane przez Komisję i wyszczególnione w jej sprawozdaniu z przeglądu. Należy zatem zatwierdzić pirydalil.

(6)

Zgodnie z art. 13 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 w związku z jego art. 6 oraz w świetle aktualnej wiedzy naukowej i technicznej należy jednak uwzględnić pewne warunki i ograniczenia. Należy w szczególności zażądać dodatkowych informacji potwierdzających.

(7)

Na zatwierdzenie należy przewidzieć rozsądnie długi termin, aby umożliwić państwom członkowskim i zainteresowanym stronom przygotowanie się do spełnienia nowych wymogów wynikających z zatwierdzenia.

(8)

Bez uszczerbku dla przewidzianych w rozporządzeniu (WE) nr 1107/2009 obowiązków wynikających z zatwierdzenia oraz biorąc pod uwagę szczególną sytuację powstałą w wyniku przejścia od dyrektywy 91/414/EWG do rozporządzenia (WE) nr 1107/2009, należy postanowić, co następuje. Państwom członkowskim należy zapewnić sześć miesięcy, licząc od daty zatwierdzenia, na dokonanie przeglądu zezwoleń dotyczących środków ochrony roślin zawierających pirydalil. W stosownych przypadkach państwa członkowskie powinny zmienić, zastąpić lub cofnąć te zezwolenia. W drodze odstępstwa od powyższego terminu należy przyznać więcej czasu na przedłożenie i ocenę pełnej dokumentacji wyszczególnionej w załączniku III, zgodnie z dyrektywą 91/414/EWG, dla każdego środka ochrony roślin i każdego zamierzonego zastosowania, zgodnie z jednolitymi zasadami.

(9)

Doświadczenie zdobyte przy okazji włączania do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG substancji czynnych ocenionych w ramach rozporządzenia Komisji (EWG) nr 3600/92 (5) pokazuje, że mogą pojawić się trudności z interpretacją obowiązków spoczywających na posiadaczach dotychczasowych zezwoleń, dotyczących dostępu do danych. W celu uniknięcia dalszych trudności wydaje się zatem konieczne wyjaśnienie obowiązków państw członkowskich, a w szczególności obowiązku sprawdzenia, czy posiadacz zezwolenia ma dostęp do dokumentacji zgodnie z wymogami określonymi w załączniku II do wspomnianej dyrektywy. Wyjaśnienie to nie nakłada jednak na państwa członkowskie ani na posiadaczy zezwoleń żadnych nowych obowiązków w porównaniu z tymi, które nakłada się w przyjętych dotąd dyrektywach zmieniających załącznik I do wspomnianej dyrektywy lub w rozporządzeniach zatwierdzających substancje czynne.

(10)

Zgodnie z art. 13 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 należy odpowiednio zmienić załącznik do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 540/2011 (6).

(11)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

a)

w przypadku środka zawierającego pirydalil jako jedyną substancję czynną w razie potrzeby zmieniają lub cofają zezwolenie najpóźniej do dnia 31 grudnia 2015 r.; lub

b)

w przypadku środka zawierającego pirydalil jako jedną z kilku substancji czynnych w razie potrzeby zmieniają lub cofają zezwolenie do dnia 31 grudnia 2015 r. lub w terminie określonym dla takiej zmiany lub cofnięcia we właściwym akcie lub aktach włączających odpowiednią substancję lub substancje do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG albo zatwierdzających odpowiednią substancję lub substancje, w zależności od tego, która z tych dat jest późniejsza.

15.2.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 45/7

(1)

Zgodnie z art. 80 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 dyrektywę Rady 91/414/EWG (2) należy stosować, w odniesieniu do procedury i warunków zatwierdzania, do substancji czynnych, dla których przyjęto decyzję zgodnie z art. 6 ust. 3 tej dyrektywy przed dniem 14 czerwca 2011 r. W przypadku walifenalatu warunki art. 80 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 zostały spełnione decyzją Komisji 2006/586/WE (3).

(2)

Zgodnie z art. 6 ust. 2 dyrektywy 91/414/EWG w dniu 2 września 2005 r. Węgry otrzymały wniosek od przedsiębiorstwa Isagro S.p.A. (4) w sprawie włączenia substancji czynnej walifenalat do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG. W decyzji 2006/586/WE potwierdzono, że wniosek jest „kompletny” w tym sensie, że zasadniczo spełnia wymogi dotyczące danych i informacji przewidziane w załącznikach II oraz III do dyrektywy 91/414/EWG.

(3)

Zgodnie z przepisami art. 6 ust. 2 i 4 dyrektywy 91/414/EWG dla wspomnianej substancji czynnej i dla zastosowań zaproponowanych przez wnioskodawcę został oceniony wpływ na zdrowie ludzi i zdrowie zwierząt oraz na środowisko. W dniu 19 lutego 2008 r. państwo członkowskie pełniące rolę sprawozdawcy przedłożyło projekt sprawozdania z oceny. Zgodnie z art. 11 ust. 6 rozporządzenia Komisji (UE) nr 188/2011 (5) w dniu 18 lipca 2011 r. od wnioskodawcy zażądano dodatkowych informacji. Ocenę dodatkowych danych dokonaną przez Węgry przedłożono w formie zaktualizowanego projektu sprawozdania z oceny w kwietniu 2012 r.

(4)

Projekt sprawozdania z oceny został zweryfikowany przez państwa członkowskie i Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (zwany dalej „Urzędem”). W dniu 31 maja 2013 r. Urząd przedstawił Komisji swoje wnioski z oceny ryzyka stwarzanego przez pestycydy, dotyczącej substancji czynnej walifenalat (6). Projekt sprawozdania z oceny i wnioski Urzędu zostały zweryfikowane przez państwa członkowskie oraz Komisję w ramach Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt i sfinalizowane w dniu 13 grudnia 2013 r. w formie opracowanego przez Komisję sprawozdania z przeglądu dotyczącego walifenalatu.

(5)

Jak wykazały różne badania, można oczekiwać, że środki ochrony roślin zawierające walifenalat zasadniczo spełniają wymogi określone w art. 5 ust. 1 lit. a) i b) oraz art. 5 ust. 3 dyrektywy 91/414/EWG, w szczególności w odniesieniu do zastosowań, które zostały zbadane przez Komisję i wyszczególnione w jej sprawozdaniu z przeglądu. Należy zatem zatwierdzić walifenalat.

(6)

Zgodnie z art. 13 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 w związku z jego art. 6 oraz w świetle aktualnej wiedzy naukowej i technicznej należy jednak uwzględnić pewne warunki i ograniczenia. Należy w szczególności zażądać dodatkowych informacji potwierdzających.

(7)

Na zatwierdzenie należy przewidzieć rozsądnie długi termin, aby umożliwić państwom członkowskim i zainteresowanym stronom przygotowanie się do spełnienia nowych wymogów wynikających z zatwierdzenia.

(8)

Bez uszczerbku dla przewidzianych w rozporządzeniu (WE) nr 1107/2009 obowiązków wynikających z zatwierdzenia oraz biorąc pod uwagę szczególną sytuację powstałą w wyniku przejścia od dyrektywy 91/414/EWG do rozporządzenia (WE) nr 1107/2009, należy postanowić, co następuje. Państwom członkowskim należy zapewnić sześć miesięcy, licząc od daty zatwierdzenia, na dokonanie przeglądu zezwoleń dotyczących środków ochrony roślin zawierających walifenalat. W stosownych przypadkach państwa członkowskie powinny zmienić, zastąpić lub cofnąć te zezwolenia. Na zasadzie odstępstwa od powyższego terminu należy przyznać więcej czasu na przedłożenie i ocenę pełnej dokumentacji wyszczególnionej w załączniku III, zgodnie z dyrektywą 91/414/EWG, dla każdego środka ochrony roślin i każdego zamierzonego zastosowania, zgodnie z jednolitymi zasadami.

(9)

Doświadczenie zdobyte przy okazji włączania do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG substancji czynnych ocenionych w ramach rozporządzenia Komisji (EWG) nr 3600/92 (7) pokazuje, że mogą pojawić się trudności z interpretacją obowiązków spoczywających na posiadaczach dotychczasowych zezwoleń, dotyczących dostępu do danych. W celu uniknięcia dalszych trudności wydaje się zatem konieczne wyjaśnienie obowiązków państw członkowskich, a w szczególności obowiązku sprawdzenia, czy posiadacz zezwolenia ma dostęp do dokumentacji zgodnie z wymogami określonymi w załączniku II do wspomnianej dyrektywy. Wyjaśnienie to nie nakłada jednak na państwa członkowskie ani na posiadaczy zezwoleń żadnych nowych obowiązków w porównaniu z tymi, które nakłada się w przyjętych dotąd dyrektywach zmieniających załącznik I do wspomnianej dyrektywy lub w rozporządzeniach zatwierdzających substancje czynne.

(10)

Zgodnie z art. 13 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 należy odpowiednio zmienić załącznik do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 540/2011 (8).

(11)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

a)

w przypadku środka zawierającego walifenalat jako jedyną substancję czynną w razie potrzeby zmieniają lub cofają zezwolenie najpóźniej do dnia 31 grudnia 2015 r.; lub

b)

w przypadku środka zawierającego walifenalat jako jedną z kilku substancji czynnych w razie potrzeby zmieniają lub cofają zezwolenie do dnia 31 grudnia 2015 r. lub w terminie określonym dla takiej zmiany lub cofnięcia we właściwym akcie lub aktach włączających odpowiednią substancję lub substancje do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG albo zatwierdzających odpowiednią substancję lub substancje, w zależności od tego, która z tych dat jest późniejsza.

15.2.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 45/12

(1)

Zgodnie z art. 80 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 dyrektywę Rady 91/414/EWG (2) należy stosować, w odniesieniu do procedury i warunków zatwierdzania, do substancji czynnych, dla których przyjęto decyzję zgodnie z art. 6 ust. 3 tej dyrektywy przed dniem 14 czerwca 2011 r. W przypadku tienkarbazonu warunki art. 80 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 zostały spełnione decyzją Komisji 2008/566/WE (3).

(2)

Zgodnie z art. 6 ust. 2 dyrektywy 91/414/EWG w dniu 13 kwietnia 2007 r. Zjednoczone Królestwo otrzymało od przedsiębiorstwa Bayer CropScience AG wniosek o włączenie substancji czynnej tienkarbazon do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG. W decyzji 2008/566/WE potwierdzono, że wniosek jest „kompletny” w tym sensie, że zasadniczo spełnia wymogi dotyczące danych i informacji przewidziane w załącznikach II oraz III do dyrektywy 91/414/EWG.

(3)

Zgodnie z przepisami art. 6 ust. 2 i 4 dyrektywy 91/414/EWG dla wspomnianej substancji czynnej i dla zastosowań zaproponowanych przez wnioskodawcę został oceniony wpływ na zdrowie ludzi i zdrowie zwierząt oraz na środowisko. W dniu 17 grudnia 2008 r. państwo członkowskie pełniące rolę sprawozdawcy przedłożyło projekt sprawozdania z oceny. Zgodnie z art. 11 ust. 6 rozporządzenia Komisji (UE) nr 188/2011 (4) w dniu 7 lipca 2011 r. od wnioskodawcy zażądano dodatkowych informacji. Ocenę dodatkowych danych przez Zjednoczone Królestwo przedłożono w formie zaktualizowanego projektu sprawozdania z oceny w kwietniu 2012 r.

(4)

Projekt sprawozdania z oceny został zweryfikowany przez państwa członkowskie i Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (zwany dalej „Urzędem”). W dniu 17 czerwca 2013 r. Urząd przedstawił Komisji swoje wnioski z oceny ryzyka stwarzanego przez pestycydy, dotyczącej substancji czynnej tienkarbazon (5). Projekt sprawozdania z oceny i wnioski Urzędu zostały zweryfikowane przez państwa członkowskie oraz Komisję w ramach Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt i sfinalizowane w dniu 13 grudnia 2013 r. w formie opracowanego przez Komisję sprawozdania z przeglądu dotyczącego tienkarbazonu.

(5)

Jak wykazały różne badania, można oczekiwać, że środki ochrony roślin zawierające tienkarbazon zasadniczo spełniają wymogi określone w art. 5 ust. 1 lit. a) i b) oraz art. 5 ust. 3 dyrektywy 91/414/EWG, w szczególności w odniesieniu do zastosowań, które zostały zbadane przez Komisję i wyszczególnione w jej sprawozdaniu z przeglądu. Należy zatem zatwierdzić tienkarbazon.

(6)

Zgodnie z art. 13 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 w związku z jego art. 6 oraz w świetle aktualnej wiedzy naukowej i technicznej należy jednak uwzględnić pewne warunki i ograniczenia. Należy w szczególności zażądać dodatkowych informacji potwierdzających.

(7)

Na zatwierdzenie należy przewidzieć rozsądnie długi termin, aby umożliwić państwom członkowskim i zainteresowanym stronom przygotowanie się do spełnienia nowych wymogów wynikających z zatwierdzenia.

(8)

Bez uszczerbku dla przewidzianych w rozporządzeniu (WE) nr 1107/2009 obowiązków wynikających z zatwierdzenia oraz biorąc pod uwagę szczególną sytuację powstałą w wyniku przejścia od dyrektywy 91/414/EWG do rozporządzenia (WE) nr 1107/2009, należy postanowić, co następuje. Państwom członkowskim należy zapewnić sześć miesięcy, licząc od daty zatwierdzenia, na dokonanie przeglądu zezwoleń dotyczących środków ochrony roślin zawierających tienkarbazon. W stosownych przypadkach państwa członkowskie powinny zmienić, zastąpić lub cofnąć te zezwolenia. Na zasadzie odstępstwa od powyższego terminu należy przyznać więcej czasu na przedłożenie i ocenę pełnej dokumentacji wyszczególnionej w załączniku III, zgodnie z dyrektywą 91/414/EWG, dla każdego środka ochrony roślin i każdego zamierzonego zastosowania, zgodnie z jednolitymi zasadami.

(9)

Doświadczenie zdobyte przy okazji włączania do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG substancji czynnych ocenionych w ramach rozporządzenia Komisji (EWG) nr 3600/92 (6) pokazuje, że mogą pojawić się trudności z interpretacją obowiązków spoczywających na posiadaczach dotychczasowych zezwoleń, dotyczących dostępu do danych. W celu uniknięcia dalszych trudności wydaje się zatem konieczne wyjaśnienie obowiązków państw członkowskich, a w szczególności obowiązku sprawdzenia, czy posiadacz zezwolenia ma dostęp do dokumentacji zgodnie z wymogami określonymi w załączniku II do wymienionej dyrektywy. Wyjaśnienie to nie nakłada jednak na państwa członkowskie ani na posiadaczy zezwoleń żadnych nowych obowiązków w porównaniu z tymi, które nakłada się w przyjętych dotąd dyrektywach zmieniających załącznik I do wspomnianej dyrektywy lub w rozporządzeniach zatwierdzających substancje czynne.

(10)

Zgodnie z art. 13 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 należy odpowiednio zmienić załącznik do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 540/2011 (7).

(11)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

a)

w przypadku środka zawierającego tienkarbazon jako jedyną substancję czynną, w razie potrzeby zmieniają lub cofają zezwolenie najpóźniej do dnia 31 grudnia 2015 r.; lub

b)

w przypadku środka zawierającego tienkarbazon jako jedną z kilku substancji czynnych, w razie potrzeby zmieniają lub cofają zezwolenie do dnia 31 grudnia 2015 r. lub w terminie określonym dla takiej zmiany lub cofnięcia we właściwym akcie lub aktach włączających odpowiednią substancję lub substancje do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG albo zatwierdzających odpowiednią substancję lub substancje, w zależności od tego, która z tych dat jest późniejsza.

15.2.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 45/17

(1)

Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 543/2011 przewiduje – zgodnie z wynikami wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej – kryteria, na których podstawie ustalania Komisja ustala standardowe wartości dla przywozu z państw trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XVI do wspomnianego rozporządzenia.

(2)

Standardowa wartość w przywozie jest obliczana każdego dnia roboczego, zgodne z art. 136 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, przy uwzględnieniu podlegających zmianom danych dziennych. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem wejść w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

15.2.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 45/19

(1)

Artykuł 136 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 przewiduje, że należności celne przywozowe na produkty objęte kodami CN 1001 19 00, 1001 11 00, ex 1001 91 20 (pszenica zwyczajna, do siewu), ex 1001 99 00 (pszenica zwyczajna wysokiej jakości, inna niż do siewu), 1002 10 00, 1002 90 00, 1005 10 90, 1005 90 00, 1007 10 90 et 1007 90 00, są równe cenie interwencyjnej obowiązującej w odniesieniu do takich produktów przy przywozie, powiększonej o 55 % i zmniejszonej o cenę przywozową CIF stosowaną wobec danej przesyłki. Należności te nie mogą jednak przekroczyć stawki określonej we wspólnej taryfie celnej.

(2)

Artykuł 136 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 stanowi, że do celów obliczenia należności celnych przywozowych, o których mowa w ust. 1 wspomnianego artykułu, reprezentatywne ceny przywozowe CIF ustanawiane są regularnie dla przedmiotowych produktów.

(3)

Zgodnie z art. 2 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 642/2010, ceną do obliczania należności celnych przywozowych produktów objętych kodami CN 1001 19 00, 1001 11 00, ex 1001 91 20 (pszenica zwyczajna, do siewu), ex 1001 99 00 (pszenica zwyczajna wysokiej jakości, inna niż do siewu), 1002 10 00, 1002 90 00, 1005 10 90, 1005 90 00, 1007 10 90 i 1007 90 00 jest dzienna reprezentatywna cena przywozowa CIF ustalona w sposób określony w art. 5 wymienionego rozporządzenia.

(4)

Należy ustalić należności celne przywozowe na okres od dnia 16 lutego 2014 r., mające zastosowanie do czasu wejścia w życie nowych ustaleń.

(5)

Ze względu na konieczność zapewnienia możliwie jak najszybszego stosowania tego środka niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie w dniu jego opublikowania,

15.2.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 45/22

(1)

Zgodnie z art. 4 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1896/2000 z dnia 7 września 2000 r. w sprawie pierwszej fazy programu określonego w art. 16 ust. 2 dyrektywy 98/8/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie produktów biobójczych (2) miedź została zgłoszona do zastosowań m.in. w produktach typu 2, 5 i 11 zdefiniowanych w załączniku V do dyrektywy 98/8/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 lutego 1998 r. dotyczącej wprowadzania do obrotu produktów biobójczych (3).

(2)

W stosownych terminach nie złożono pełnej dokumentacji na poparcie włączenia miedzi do załącznika I, IA lub IB do dyrektywy 98/8/WE. Zgodnie z decyzją Komisji 2012/78/UE z dnia 9 lutego 2012 r. dotyczącą niewłączania niektórych substancji do załącznika I, IA ani IB do dyrektywy 98/8/WE Parlamentu Europejskiego i Rady dotyczącej wprowadzania do obrotu produktów biobójczych (4) w związku z art. 4 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1451/2007, od dnia 1 lutego 2013 r. miedź nie może już być wprowadzana do obrotu do zastosowań w produktach typu 2, 5 lub 11.

(3)

Zgodnie z art. 5 rozporządzenia (WE) nr 1451/2007 Zjednoczone Królestwo, Hiszpania, Niderlandy i Polska złożyły Komisji osobne wnioski o dopuszczenie zezwolenia na wprowadzanie do obrotu produktów biobójczych zawierających miedź dla zastosowań, dla których w załączniku do niniejszej decyzji zaznaczono „Tak”.

(4)

Komisja udostępniła wnioski publicznie, wykorzystując do tego środki elektroniczne. Otrzymano uwagi, które zostały podane do publicznej wiadomości.

(5)

Z wniosków wynika, że przenoszenie bakterii Legionella zostało powiązane w szczególności z użyciem wody takiej jak woda pitna, woda do kąpieli, woda do pryszniców i woda w chłodniach kominowych. Ponadto wynika z nich, że narażenie na bakterie Legionella może być śmiertelne, w szczególności w odniesieniu do grup szczególnie zagrożonych, takich jak pacjenci szpitali. Według wniosków wybór odpowiedniego systemu kontroli bakterii Legionella jest złożony i zależy od wielu czynników, takich jak projekt systemu, wiek, złożoność i skład chemiczny wody.

(6)

Ponadto z niektórych wniosków wynika, że produkty biobójcze zawierające miedź są stosowane w celu zapobiegania namnażaniu się organizmów w głównych wlotach wody do morskich platform wydobywczych ropy naftowej i gazu, gdzie ich zastosowanie jest niezbędne, aby uniknąć blokowania wlotu wody wykorzystywanej między innymi do celów przetwarzania, produkcji wody pitnej i wody do kąpieli oraz gaszenia pożarów, ponieważ zablokowanie wlotu może mieć bardzo niekorzystny wpływ na zdrowie i bezpieczeństwo pracowników platformy.

(7)

Niektóre uwagi otrzymane w trakcie konsultacji społecznych wskazywały na istnienie alternatywnych metod dezynfekcji wody. Jednakże państwa członkowskie, które przedłożyły wnioski, stwierdziły, że na ich terytoriach konieczne jest posiadanie odpowiedniego zestawu alternatywnych środków wykonalnych pod względem technicznym i gospodarczym w celu kontrolowania bakterii Legionella oraz, w stosownych przypadkach, w celu zmniejszenia ryzyka blokowania głównych wlotów wody w instalacjach morskich. Zostało to potwierdzone w niektórych odpowiedziach na konsultacje społeczne udzielonych przez użytkowników przedmiotowych produktów (np. przez szpitale).

(8)

Wydaje się zatem prawdopodobne, że niewydanie zezwolenia na zastosowanie w celu kontroli bakterii Legionella lub, w stosownych przypadkach, w celu zapobiegania namnażaniu się organizmów we wlotach wody do morskich platform wydobywczych ropy naftowej i gazu stanowiłoby obecnie w tych państwach członkowskich poważne zagrożenie dla zdrowia publicznego. Obecnie jest zatem konieczne udzielenie odstępstwa dla zastosowań podstawowych, którego dotyczą wnioski.

(9)

Jednak jeżeli kompletny wniosek o zatwierdzenie zastosowania miedzi w odnośnych typach produktów nie zostanie złożony bezzwłocznie, użytkownicy produktów biobójczych zawierających miedź powinni wdrożyć alternatywne metody kontroli bakterii Legionella lub zapobiegania namnażaniu się organizmów. Właściwe jest zatem wprowadzenie wymogu, by w takim przypadku użytkownicy w tych państwach członkowskich zostali aktywnie poinformowani w odpowiednim czasie, aby umożliwić im zapewnienie, że te alternatywne metody są skuteczne, zanim produkty biobójcze zawierające miedź będą musiały zostać wycofane z obrotu,

15.2.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 45/24

(1)

W dyrektywie 2009/156/WE ustanowiono warunki zdrowotne zwierząt odnośnie do przywozu do Unii żywych zwierząt z rodziny koniowatych. Zgodnie z art. 13 ust. 1 lit. a) jednym z warunków udzielenia zezwolenia na przywóz zwierząt z rodziny koniowatych do Unii jest, by dane państwo trzecie od dwóch lat było wolne od wenezuelskiego zapalenia mózgu i rdzenia koni.

(2)

W decyzji Komisji 93/195/EWG (3) zawarto wzory świadectw zdrowia przy powrotnym wwozie zarejestrowanych koni wyścigowych, biorących udział w zawodach i wykorzystywanych w wydarzeniach kulturalnych.

(3)

W decyzji Komisji 2004/211/WE (4) ustalono wykaz państw trzecich lub, w przypadku państw stosujących regionalizację, ich części, z których państwa członkowskie dopuszczają przywóz żywych zwierząt z rodziny koniowatych oraz ich nasienia, komórek jajowych i zarodków. Wykaz ten zamieszczono w załączniku I do wspomnianej decyzji.

(4)

W decyzji wykonawczej Komisji 2013/167/UE (5) zmieniającej wykaz zawarty w załączniku I do decyzji 2004/211/WE przewiduje się, że obecnie nie zezwala się na odprawę czasową zarejestrowanych koni, ponowny przywóz zarejestrowanych koni wyścigowych, biorących udział w zawodach i wykorzystywanych w wydarzeniach kulturalnych, po wywozie czasowym, przywóz zarejestrowanych koniowatych oraz koniowatych do hodowli i produkcji oraz przywóz nasienia, komórek jajowych i zarodków koni z Meksyku.

(5)

Komisja otrzymała ocenę ryzyka przeprowadzoną przez francuskie właściwe organy, dotyczącą powrotnego wwozu koni przeznaczonych do wywozu czasowego do miasta Meksyk (Meksyk). Ocena ta zawiera szczegółowe dane dotyczące środków bezpieczeństwa biologicznego stosowanych przez cyrk Théâtre équestre Zingaro w celu ochrony statusu zdrowotnego należących do niego koni podczas ich pobytu w mieście Meksyk oraz dane dotyczące środków kwarantanny nałożonych przez francuskie właściwe organy w odniesieniu do tych koni po ich powrocie.

(6)

Uwzględniając stopień nadzoru weterynaryjnego, uzgodnione rutynowe kontrole stanu zdrowia oraz oddzielenie od zwierząt z rodziny koniowatych o niższym statusie zdrowotnym, możliwe jest ustanowienie szczególnych wymogów dotyczących zdrowia zwierząt i świadectw weterynaryjnych, odnoszących się do powrotnego wwozu wspomnianych koni po wywozie czasowym na okres krótszy niż 90 dni, dokonanym w celu uczestnictwa w konkretnych wydarzeniach kulturalnych w zakresie jeździectwa odbywających się w mieście Meksyk.

(7)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 93/195/EWG.

(8)

Jako że środki przewidziane w niniejszej decyzji ograniczają się do jednego, wysoko położonego regionu i do okresu zimowego, który jest suchy i umiarkowany i który odznacza się zmniejszonym ryzykiem wektorowej transmisji pęcherzykowego zapalenia jamy ustnej lub określonych podtypów wenezuelskiego zapalenia mózgu i rdzenia koni, należy zezwolić na powrotny wwóz zarejestrowanych koni przeznaczonych do udziału w wyścigach, zawodach i wydarzeniach kulturalnych po wywozie czasowym na okres krótszy niż 90 dni do Regionu Stołecznego Meksyku, w którym to regionie przez okres dłuższy niż 2 lata nie odnotowano przypadku wenezuelskiego zapalenia mózgu i rdzenia koni.

(9)

Należy zatem zmienić wpis dotyczący tego państwa trzeciego w załączniku I do decyzji 2004/211/WE.

(10)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2004/211/WE.

(11)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

1)

w art. 1 dodaje się tiret w brzmieniu:

2)

dodaje się nowy załącznik X zgodnie z załącznikiem I do niniejszej decyzji.

15.2.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 45/29

(1)

Xylella fastidiosa (Well i Raju) (zwana dalej „wymienionym organizmem”) została wymieniona w wykazie w części A sekcja I w załączniku I do dyrektywy 2000/29/WE jako organizm szkodliwy, którego występowania nie stwierdzono dotychczas w Unii i którego wprowadzanie i rozprzestrzenianie jest zakazane we wszystkich państwach członkowskich.

(2)

W dniu 21 października 2013 r. Włochy poinformowały pozostałe państwa członkowskie i Komisję o obecności wymienionego organizmu na swoim terytorium, na dwóch oddzielnych obszarach prowincji Lecce, w regionie Apulii. Następnie w tej samej prowincji stwierdzono dwa kolejne, oddzielne przypadki obecności. Obecność wymienionego organizmu potwierdzono w odniesieniu do kilku gatunków roślin, w tym Olea europaea L., Prunus amygdalus Batsch, Nerium oleander L. i Quercus sp. L., u których wystąpiły symptomy w postaci brązowienia liści i szybkiego zamierania. Jest to pierwszy przypadek potwierdzenia obecności wymienionego organizmu na terytorium Unii. Nie zakończono jeszcze kontroli jego obecności u kilku innych gatunków roślin. W Apulii trwa identyfikacja wektora wymienionego organizmu.

(3)

W dniu 29 października 2013 r. w regionie Apulii zastosowano środki zaradcze w celu zapobieżenia rozprzestrzenianiu się i zwalczania wymienionego organizmu (2) zgodnie z art. 16 ust. 1 dyrektywy 2000/29/WE.

(4)

Włochy poinformowały, że w wyniku przeprowadzonych przez nie inspekcji nie stwierdzono obecności wymienionego organizmu w sąsiednich prowincjach Brindisi i Taranto.

(5)

W dniu 25 listopada 2013 r. w odpowiedzi na prośbę Komisji Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności („Urząd”) przyjął oświadczenie (3), w którym zawarto następujące wnioski. Wymieniony organizm prawdopodobnie posiada dużą liczbę roślin żywicielskich, w tym wiele powszechnych w Europie roślin uprawnych oraz roślinność spontaniczną.

(6)

Główną drogą wprowadzenia wymienionego organizmu jest przemieszczanie roślin przeznaczonych do sadzenia, z wyłączeniem nasion. Obawy budzi również droga wektorów zakażenia wymienionego organizmu przenoszonych w przesyłkach roślin. Owoce i drewno są mniejszymi drogami o nieznacznym prawdopodobieństwie wprowadzenia. Nasiona, kwiaty cięte i liście ozdobne są mniejszymi drogami o małym prawdopodobieństwie wprowadzenia. Przemieszczanie zakażonych roślin przeznaczonych do sadzenia stanowi najskuteczniejszy sposób rozprzestrzeniania się wymienionego organizmu na duże odległości.

(7)

Ze względu na charakter wymienionego organizmu jego szybkie i szerokie rozprzestrzenianie się jest prawdopodobne. Aby dopilnować, by wymieniony organizm nie rozprzestrzenił się na pozostałą część Unii, należy bezzwłocznie podjąć działania. Do czasu uzyskania dokładniejszych informacji dotyczących żywicieli, wektorów, dróg zakażenia i możliwości ograniczenia ryzyka należy zakazać przemieszczania roślin poza obszary, na których potencjalnie znajdują się zakażone rośliny.

(8)

Z uwagi na miejsca występowania wymienionego organizmu, szczególną sytuację geograficzną administracyjnej prowincji Lecce oraz niepewność dotyczącą kryteriów demarkacji zakaz należy wprowadzić w całej prowincji, aby móc go zastosować szybko i skutecznie.

(9)

Zakaz powinien dotyczyć roślin przeznaczonych do sadzenia innych niż nasiona, gdyż rośliny takie są główną drogą rozprzestrzeniania się wymienionego organizmu. W wyniku szeroko zakrojonego pobierania próbek i prowadzenia badań w prowincji Lecce stwierdzono jednak, że rośliny przeznaczone do sadzenia należące do określonych rodzajów i gatunków, pochodzące z części prowincji Lecce, na których wystąpiło zakażenie, nie są zakażone wymienionym organizmem. W świetle powyższych dowodów zakaz nie powinien dotyczyć partii roślin przeznaczonych do sadzenia należących do rodzajów i gatunków, od których pobrano próbki i które poddano badaniom pod kątem obecności wymienionego organizmu. Ponadto zakaz ten nie powinien również dotyczyć roślin przeznaczonych do sadzenia, które uprawiano w miejscach posiadających pełną fizyczną ochronę przed wprowadzeniem wymienionego organizmu i które należą do rodzajów i gatunków podlegających systemowi certyfikacji, zgodnie z którym muszą zostać poddane urzędowemu badaniu pod kątem wymienionego organizmu i zostać uznane za wolne od tego organizmu.

(10)

Ze względu na ograniczoną liczbę informacji dotyczących ewentualnej obecności wymienionego organizmu w pozostałej części Unii państwa członkowskie powinny przeprowadzać coroczne badania dotyczące obecności tego organizmu na swoich terytoriach. Ze względu na dużą liczbę potencjalnych roślin żywicielskich badania te należy dostosować do specyfiki każdego obszaru, rośliny żywicielskiej i produktów roślinnych, a także charakterystyki potencjalnych wektorów.

(11)

Aby zebrać jak najwięcej informacji na temat wymienionego organizmu i jego obecności, państwa członkowskie powinny zapewnić przekazywanie im stosownych informacji.

(12)

Państwa członkowskie powinny niezwłocznie poinformować Komisję o środkach, które wprowadziły w celu zapewnienia zgodności z niniejszą decyzją, aby uzyskać rzetelny ogląd sytuacji w zakresie jej wdrażania.

(13)

Wspomniane środki należy poddać przeglądowi najpóźniej do dnia 30 kwietnia 2014 r., aby uwzględnić dokładniejsze informacje naukowe i techniczne, które staną się dostępne, oraz wyniki trwających inspekcji i badań prowadzonych przez włoskie organy.

(14)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Zdrowia Roślin,

a)

nasion;

b)

partii roślin przeznaczonych do sadzenia należących do rodzajów i gatunków wymienionych w załączniku I, od których pobrano próbki i które zbadano pod kątem obecności Xylella fastidiosa (Well i Raju) (zwanej dalej „wymienionym organizmem”) i uznano za wolne od tego organizmu;

c)

roślin przeznaczonych do sadzenia należących do rodzajów i gatunków wymienionych w załączniku II, które uprawiano w miejscach posiadających pełną fizyczną ochronę przed wprowadzeniem wymienionego organizmu i które uzyskały urzędowy certyfikat w ramach systemu certyfikacji, zgodnie z którym muszą zostać poddane urzędowemu badaniu pod kątem wymienionego organizmu i uznane za wolne od tego organizmu.

15.2.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 45/34

(1)

Rozporządzeniem (WE) nr 178/2002 ustanowiono ogólne zasady dotyczące żywności, a w szczególności bezpieczeństwa żywności, na poziomie unijnym i krajowym. W rozporządzeniu tym przewidziano wprowadzenie środków nadzwyczajnych, które mają być zastosowane przez Komisję, w przypadku gdy istnieją dowody na to, że żywność przywożona z państwa trzeciego może stanowić poważne zagrożenie dla zdrowia ludzi.

(2)

Od października 2011 r. w ramach systemu wczesnego ostrzegania o niebezpiecznej żywności i paszach wydano 142 powiadomienia ze względu na obecność wielu chorobotwórczych szczepów salmonelli w środkach spożywczych zawierających liście pieprzu betelowego („pieprzu żuwnego”, powszechnie znanego jako „betel”) lub składających się z nich, które pochodzą lub są wysyłane z Bangladeszu.

(3)

Bangladesz poinformował Komisję, że w oczekiwaniu na wprowadzenie programu dotyczącego wywozu liści pieprzu betelowego wolnych od określonych czynników chorobotwórczych – od listopada 2012 r. obowiązuje zakaz wywozu wszystkich liści pieprzu betelowego.

(4)

W dniach 30 stycznia – 7 lutego 2013 r. Biuro ds. Żywności i Weterynarii (FVO) Dyrekcji Generalnej ds. Zdrowia i Konsumentów Komisji przeprowadziło audyt w Bangladeszu w celu oceny systemu kontroli urzędowych dotyczących wywozu roślin do Unii. Stwierdzono, że program dotyczący wywozu liści pieprzu betelowego wolnych od określonych czynników chorobotwórczych jest nadal w fazie opracowywania. W ramach audytu stwierdzono, że na wszystkich etapach systemu wywozu, w szczególności na etapie kontroli przed wywozem, występują niedociągnięcia. Kontrole przed wywozem są konieczne, aby zapewnić wywóz do Unii jedynie liści pieprzu betelowego spełniających wymogi tego programu.

(5)

Mimo środków wprowadzonych przez Bangladesz i działań podejmowanych przez to państwo w stosunku do eksporterów, którzy nie spełniają warunków, liście pieprzu betelowego są nadal wywożone do Unii z Bangladeszu, a w ramach systemu wczesnego ostrzegania wciąż pojawia się duża liczba powiadomień.

(6)

Ten wysoki poziom skażenia stanowi poważne zagrożenie dla zdrowia ludzi. Należy zatem zawiesić przywóz z tego państwa trzeciego do Unii środków spożywczych zawierających liście pieprzu betelowego lub składających się z nich, do czasu otrzymania od tego państwa wystarczających gwarancji.

(7)

Aby zapewnić czas niezbędny dla Bangladeszu na przedstawienie informacji zwrotnych oraz rozważenie właściwych środków zarządzania ryzykiem, tymczasowe zawieszenie przywozu liści pieprzu betelowego powinno obowiązywać co najmniej do dnia 31 lipca 2014 r.

(8)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

15.2.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 45/36

(1)

System wymiany informacji na rynku wewnętrznym („IMI”), który został oficjalnie ustanowiony rozporządzeniem w sprawie IMI, jest aplikacją dostępną za pośrednictwem internetu, którą Komisja opracowała we współpracy z państwami członkowskimi, aby wesprzeć je w praktycznym wdrażaniu wymogów w zakresie wymiany informacji określonych w prawie Unii dotyczącym rynku wewnętrznego, poprzez udostępnienie scentralizowanego mechanizmu komunikacji służącego usprawnieniu wymiany informacji i świadczeniu wzajemnej pomocy w wymiarze transgranicznym.

(2)

Dyrektywa 2007/59/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (2) określa pewne wspólne zasady przyznawania uprawnień maszynistom pociągów w celu zniwelowania różnic krajowych, przyczyniając się w ten sposób do realizacji celów polityki Unii w zakresie swobody przepływu pracowników, swobody przedsiębiorczości i swobody świadczenia usług w ramach wspólnej polityki transportowej, aby ułatwić przepływ maszynistów pociągów pomiędzy państwami członkowskimi. Obejmują one w szczególności wzajemne powiązanie krajowych rejestrów licencji i świadectw maszynistów.

(3)

Europejska Agencja Kolejowa (ERA) ustanowiona rozporządzeniem (WE) nr 881/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady (3) powstała, aby wspierać Komisję w zapewnieniu zharmonizowanego podejścia do interoperacyjności i bezpieczeństwa kolei w Unii.

(4)

W „Studium wykonalności interoperacyjnych rejestrów licencji maszynisty i świadectw uzupełniających” przygotowanym przez ERA i przyjętym w dniu 2 kwietnia 2013 r. uznano, że IMI stanowi odpowiednie narzędzie do wprowadzenia wymiany informacji pomiędzy krajowymi rejestrami licencji i zalecono uruchomienie projektu pilotażowego.

(5)

W decyzji Komisji 2010/17/WE (4) określono, że Europejska Agencja Kolejowa jest odpowiedzialna za monitorowanie aplikacji pilotażowej i składanie sprawozdań w sprawie jej funkcjonowania. Rozporządzenie w sprawie IMI nakłada na Komisję obowiązek przeprowadzenia oceny wyników projektu pilotażowego.

(6)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu ds. Systemu Wymiany Informacji na Rynku Wewnętrznym,

a)

art. 22 ust. 1 lit. b) dyrektywy 2007/59/WE, w związku z pkt 4 i 5 załącznika I do decyzji 2010/17/WE;

b)

art. 29 ust. 2 dyrektywy 2007/59/WE;

c)

art. 29 ust. 3 dyrektywy 2007/59/WE;

d)

art. 29 ust. 4 lit. b) dyrektywy 2007/59/WE – w przypadku wniosków o przeprowadzenie kolejnej inspekcji lub o zawieszenie.

a)

art. 29 ust. 4 lit. b) dyrektywy 2007/59/WE – w przypadku informacji kierowanych do Komisji i innych właściwych organów;

b)

art. 29 ust. 4 lit. c) dyrektywy 2007/59/WE – w przypadku informacji kierowanych do Komisji i innych właściwych organów;

c)

art. 29 ust. 4 akapit drugi dyrektywy 2007/59/WE – w przypadku informacji kierowanych do Komisji i innych właściwych organów;

d)

art. 29 ust. 5 dyrektywy 2007/59/WE – w przypadku spraw kierowanych do Komisji.

a)

kwestie ochrony danych;

b)

racjonalność pod względem kosztów;

c)

efektywne funkcje tłumaczenia;

d)

łatwość w obsłudze;

e)

ogólne zadowolenie użytkownika.