21.7.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 194/1

(1)

Zgodnie z art. 3 ust. 1 rozporządzenia Komisji (UE) nr 454/2011 z dnia 5 maja 2011 r. w sprawie technicznej specyfikacji interoperacyjności odnoszącej się do podsystemu „Aplikacje telematyczne dla przewozów pasażerskich” transeuropejskiego systemu kolei (2) Europejska Agencja Kolejowa wdrożyła proces zarządzania zmianami w odniesieniu do dokumentów technicznych, o których mowa w załączniku III do tego rozporządzenia. Wskutek powyższego w dniu 20 grudnia 2011 r. Europejska Agencja Kolejowa przedłożyła zalecenie dotyczące aktualizacji załącznika III do rozporządzenia (UE) nr 454/2011, aby uwzględnić w nim odwołania do dokumentów technicznych zmienionych na podstawie procesu zarządzania zmianami.

(2)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (UE) nr 454/2011.

(3)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią komitetu ustanowionego zgodnie z art. 29 ust. 1 dyrektywy 2008/57/WE,

21.7.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 194/3

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 792/2009 z dnia 31 sierpnia 2009 r. ustanawiające szczegółowe zasady, zgodnie z którymi państwa członkowskie przekazują Komisji informacje i dokumenty dotyczące wdrożenia wspólnej organizacji rynków, systemu płatności bezpośrednich, promocji produktów rolnych oraz systemów stosowanych w odniesieniu do regionów najbardziej oddalonych i mniejszych wysp Morza Egejskiego (3) ustanawia wspólne zasady przekazywania Komisji informacji i dokumentów przez właściwe organy państw członkowskich. Zasady te w szczególności obejmują obowiązek korzystania przez państwa członkowskie z systemów informatycznych udostępnianych przez Komisję oraz zatwierdzanie praw dostępu dla organów lub osób upoważnionych do przesyłania informacji. Ponadto rozporządzeniem tym ustanawia się wspólne zasady dotyczące systemów informatycznych, dzięki którym systemy te zapewniają autentyczność, integralność i trwałą czytelność przesyłanych dokumentów oraz ochronę danych osobowych.

(2)

Na mocy rozporządzenia (WE) nr 792/2009 w rozporządzeniach określających szczególne zobowiązania dotyczące przekazywania informacji należy wprowadzić obowiązek stosowania systemów informatycznych zgodnie z wymienionym rozporządzeniem.

(3)

Komisja opracowała system informatyczny umożliwiający elektroniczne zarządzanie dokumentami i procedurami w ramach jej własnych wewnętrznych procedur oraz w relacjach z organami zaangażowanymi w realizację wspólnej polityki rolnej.

(4)

Przyjmuje się, że przy pomocy przedmiotowego systemu możliwe jest zrealizowanie szeregu zobowiązań dotyczących przekazywania informacji zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 792/2009, w szczególności tych przewidzianych w rozporządzeniach Komisji: (WE) nr 2092/2004 z dnia 8 grudnia 2004 r. ustanawiającym szczegółowe zasady stosowania kontyngentu taryfowego na przywóz suszonego mięsa wołowego bez kości pochodzącego ze Szwajcarii (4), (WE) nr 793/2006 z dnia 12 kwietnia 2006 r. ustanawiającym niektóre szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 247/2006 w sprawie szczególnych działań w dziedzinie rolnictwa na rzecz regionów najbardziej oddalonych Unii Europejskiej (5), (WE) nr 1914/2006 z dnia 20 grudnia 2006 r. ustanawiającym szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1405/2006 ustanawiającego szczególne środki dotyczące rolnictwa dla mniejszych wysp Morza Egejskiego (6), (WE) nr 1120/2009 z dnia 29 października 2009 r. ustanawiającym szczegółowe zasady wdrażania systemu płatności jednolitej przewidzianego w tytule III rozporządzenia Rady (WE) nr 73/2009 ustanawiającego wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiającego określone systemy wsparcia dla rolników (7), (WE) nr 1121/2009 z dnia 29 października 2009 r. ustanawiającym szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 73/2009 w odniesieniu do systemów wsparcia dla rolników, ustanowionych w jego tytułach IV i V (8), (WE) nr 1122/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. ustanawiającym szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 73/2009 odnośnie do zasady wzajemnej zgodności, modulacji oraz zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli w ramach systemów wsparcia bezpośredniego przewidzianych w wymienionym rozporządzeniu oraz wdrażania rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 w odniesieniu do zasady wzajemnej zgodności w ramach systemu wsparcia ustanowionego dla sektora wina (9), (WE) nr 817/2010 z dnia 16 września 2010 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 w odniesieniu do wymagań dotyczących przyznania refundacji wywozowych związanych z dobrostanem żywego bydła w czasie transportu (10), (WE) nr 1255/2010 z dnia 22 grudnia 2010 r. ustanawiającym szczegółowe zasady stosowania kontyngentów taryfowych na produkty z młodej wołowiny pochodzącej z Bośni i Hercegowiny, Chorwacji, Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii, Czarnogóry i Serbii (11).

(5)

Z myślą o skutecznej administracji oraz uwzględniając zdobyte doświadczenia, należy albo uprościć procedurę przekazywania niektórych informacji i wskazać te informacje w wymienionych rozporządzeniach, albo je z nich usunąć.

(6)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenia (WE) nr 2092/2004, (WE) nr 793/2006, (WE) nr 1914/2006, (WE) nr 1120/2009, (WE) nr 1121/2009, (WE) nr 1122/2009, (UE) nr 817/2010 oraz (UE) nr 1255/2010.

(7)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Płatności Bezpośrednich oraz Komitetu Zarządzającego ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

1)

w art. 7a ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie:

„2.   Państwa członkowskie przekazują Komisji szczegółowe informacje na temat ilości produktów wprowadzonych do swobodnego obrotu zgodnie z art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1301/2006.

3.   Powiadomienia, o których mowa w ust. 1, są dokonywane zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 792/2009 (12) z zastosowaniem kategorii produktów określonych w załączniku V do rozporządzenia (WE) nr 382/2008.

2)

skreśla się załączniki IV, V i VI.

1)

w art. 47 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:

„3.   Powiadomienia, o których mowa w niniejszym artykule, są dokonywane zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 792/2009 (13).

2)

w art. 48 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:

„3.   Powiadomienia i sprawozdania, o których mowa w art. 28 ust. 1 i 2 rozporządzenia (WE) nr 247/2006, są dokonywane i składane zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 792/2009.”.

1)

w art. 32 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:

„3.   Powiadomienia, o których mowa w niniejszym artykule, są dokonywane zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 792/2009 (14).

2)

w art. 33 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:

„3.   Powiadomienia i sprawozdania, o których mowa w art. 17 ust. 1 i 2 rozporządzenia (WE) nr 1405/2006, są dokonywane zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 792/2009.”.

1)

W art. 4 ust. 1 wprowadza się następujące zmiany:

2)

dodaje się art. 94a w brzmieniu:

„Artykuł 94a

Powiadomienia, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu, są dokonywane zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 792/2009 (16).

1)

w art. 8 ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie:

„2.   Państwa członkowskie przekazują Komisji szczegółowe informacje na temat ilości produktów wprowadzonych do swobodnego obrotu zgodnie z art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1301/2006.

3.   Powiadomienia, o których mowa w ust. 1, są dokonywane zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 792/2009 (19) z zastosowaniem kategorii produktów określonych w załączniku V do rozporządzenia (WE) nr 382/2008.

2)

skreśla się załączniki VIII, IX i X.

21.7.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 194/6

(1)

Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 543/2011 przewiduje – zgodnie z wynikami wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej – kryteria, na których podstawie ustalania Komisja ustala standardowe wartości dla przywozu z państw trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XVI do wspomnianego rozporządzenia.

(2)

Standardowa wartość w przywozie jest obliczana każdego dnia roboczego, zgodne z art. 136 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, przy uwzględnieniu podlegających zmianom danych dziennych. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem wejść w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

21.7.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 194/8

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 616/2007 (3) otworzyło kontyngenty taryfowe na przywóz produktów sektora mięsa drobiowego pochodzących z Brazylii, Tajlandii i pozostałych państw trzecich.

(2)

Wnioski o pozwolenia na przywóz złożone w ciągu pierwszych siedmiu dni miesiąca lipca 2012 r. w przypadku grup 1, 2, 4, 6, 7 i 8 w odniesieniu do podokresu od dnia 1 października do dnia 31 grudnia 2012 r. dotyczą w przypadku niektórych kontyngentów ilości większych niż ilości dostępne. Należy zatem określić, na jakie ilości pozwolenia na przywóz mogą być wydawane, poprzez ustalenie współczynnika przydziału, jaki należy zastosować do ilości, w odniesieniu do których złożono wnioski.

(3)

Wnioski o uprawnienia do przywozu złożone w ciągu pierwszych siedmiu dni miesiąca lipca 2012 r. w przypadku grupy 5 w odniesieniu do podokresu od dnia 1 października do dnia 31 grudnia 2012 r. dotyczą ilości większych niż ilości dostępne. Należy zatem określić, na jakie ilości uprawnienia do przywozu mogą być przyznane, poprzez ustalenie współczynnika przydziału, jaki należy zastosować do ilości, w odniesieniu do których złożono wnioski,

21.7.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 194/10

(1)

Ilości objęte wnioskami o pozwolenia na przywóz, przedłożonymi właściwym organom od dnia 1 do dnia 7 lipca 2012 r. zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 891/2009, przekraczają ilość dostępną pod numerem porządkowym 09.4321.

(2)

W takiej sytuacji współczynnik przydziału dla pozwoleń, które mają zostać wydane w odniesieniu do numeru porządkowego 09.4321, należy ustalić zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1301/2006. Składanie kolejnych wniosków o pozwolenia w odniesieniu do tego numeru porządkowego należy zawiesić do końca roku gospodarczego, zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 891/2009,

21.7.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 194/12

(1)

Wykaz państw trzecich, z których państwa członkowskie mogą zezwolić na przywóz zarodków bydła domowego („zarodki”), jest określony w załączniku I do decyzji Komisji 2006/168/WE z dnia 4 stycznia 2006 r. ustanawiającej warunki zdrowotne zwierząt i wymogi w zakresie świadectw weterynaryjnych przy przywozie do Wspólnoty zarodków bydlęcych i uchylającej decyzję 2005/217/WE (2). W decyzji tej określono również dodatkowe gwarancje dotyczące określonych chorób zwierząt, które muszą być przedstawione przez niektóre państwa trzecie wyszczególnione we wspomnianym załączniku.

(2)

Decyzja 2006/168/WE stanowi również, że państwa członkowskie zezwalają na przywóz zarodków, które spełniają warunki dotyczące zdrowia zwierząt określone we wzorach świadectw weterynaryjnych, znajdujących się w załącznikach II, III i IV do tej decyzji.

(3)

Warunki dotyczące zdrowia zwierząt odnoszące się do choroby niebieskiego języka zawarte we wzorach świadectw weterynaryjnych określonych w załącznikach II, III i IV do decyzji 2006/168/WE są oparte na zaleceniach określonych w rozdziale 8.3 Kodeksu zdrowia zwierząt lądowych Światowej Organizacji Zdrowia Zwierząt (OIE) odnoszącym się do tej choroby. W rozdziale tym zalecono szereg środków zmniejszających ryzyko, których celem jest ochrona ssaków żywicieli przed narażeniem na wektor zakażenia lub inaktywacja wirusa za pomocą przeciwciał.

(4)

Ponadto w Kodeksie zdrowia zwierząt lądowych zawarto rozdział dotyczący nadzoru w zakresie stawonogów będących wektorami chorób zwierzęcych. Zalecenia te nie obejmują monitorowania przeżuwaczy na obecność przeciwciał przeciwko wirusom Simbu, takim jak wirusy Akabane i Aino z rodziny Bunyaviridae, co w przeszłości uznawano za oszczędny sposób na stwierdzenie występowania wektorów mogących przenosić chorobę niebieskiego języka do czasu, gdy dostępnych będzie więcej informacji na temat rozprzestrzeniania się tych chorób.

(5)

Ponadto OIE nie wymienia chorób Akabane i Aino w Kodeksie zdrowia zwierząt lądowych. W związku z tym wymóg corocznego badania w kierunku tych chorób w celu wykazania braku obecności wektora powinien zostać wykreślony z załącznika I do decyzji 2006/168/WE oraz ze wzoru świadectw weterynaryjnych ustanowionych w załącznikach II, III i IV do tej decyzji.

(6)

Ponadto Unia zawarła z niektórymi państwami trzecimi umowy dwustronne obejmujące szczegółowe warunki przywozu zarodków do Unii. W związku z tym, w celu zapewnienia spójności w przypadkach, kiedy we wspomnianych umowach dwustronnych określone są szczegółowe warunki i wzory świadectw weterynaryjnych stosowanych w przywozie, warunki te i wzory powinny obowiązywać w miejsce warunków i wzorów określonych w decyzji 2006/168/WE.

(7)

Szwajcaria jest państwem o statusie zdrowia zwierząt równoważnym statusowi państw członkowskich. Jest zatem właściwe, aby zarodkom uzyskanym w drodze zapłodnienia in vivo lub wyprodukowanym w drodze zapłodnienia in vitro i przywożonym do Unii z tego państwa trzeciego towarzyszyło świadectwo weterynaryjne sporządzone zgodnie ze wzorem świadectwa stosowanym w obrocie wewnątrzunijnym zarodkami bydła domowego, określonym w załączniku C do dyrektywy 89/556/EWG. Świadectwo takie powinno uwzględniać dostosowania określone w pkt 2 rozdziału VI(B) dodatku 2 do załącznika 11 do Umowy między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską dotyczącej handlu produktami rolnymi, zatwierdzonej decyzją 2002/309/WE, Euratom Rady i – w odniesieniu do umowy w sprawie współpracy naukowej i technologicznej – Komisji z dnia 4 kwietnia 2002 r. w sprawie zawarcia siedmiu umów z Konfederacją Szwajcarską (3).

(8)

Na podstawie dyrektywy 89/556/EWG Nową Zelandię również uznano za państwo trzecie, którego status zdrowia zwierząt w zakresie przywozu zarodków uzyskanych w drodze zapłodnienia in vivo jest równoważny statusowi państw członkowskich.

(9)

Jest zatem właściwe, aby zarodkom uzyskanym w drodze zapłodnienia in vivo pobranym w Nowej Zelandii i przywożonym do Unii z tego państwa trzeciego towarzyszyło uproszczone świadectwo, sporządzane zgodnie z odpowiednim wzorem świadectwa zdrowia określonym w załączniku IV do decyzji Komisji 2003/56/WE z dnia 24 stycznia 2003 r. sprawie świadectw zdrowia w przywozie żywych zwierząt i produktów zwierzęcych z Nowej Zelandii (4) ustalonym zgodnie z Umową między Wspólnotą Europejską a Nową Zelandią w sprawie środków sanitarnych stosowanych w handlu żywymi zwierzętami i produktami zwierzęcymi (5), zatwierdzoną decyzją Rady 97/132/WE (6).

(10)

Decyzja Komisji 2007/240/WE (7) stanowi, że różne świadectwa weterynaryjne, zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt wymagane w przypadku przywozu do Unii żywych zwierząt, nasienia, zarodków, komórek jajowych i produktów pochodzenia zwierzęcego powinny być sporządzone w oparciu o standardowe wzory świadectw weterynaryjnych określone w załączniku I do tej decyzji. W celu zapewnienia spójności i uproszczenia prawodawstwa Unii wzory świadectw weterynaryjnych określonych w załącznikach II, III i IV do decyzji 2006/168/WE powinny uwzględniać decyzję 2007/240/WE.

(11)

Należy zatem odpowiednio zmienić załączniki I–IV do decyzji 2006/168/WE.

(12)

Aby uniknąć jakichkolwiek zakłóceń w handlu, należy zezwolić pod pewnymi warunkami na stosowanie w okresie przejściowym świadectw weterynaryjnych wydanych zgodnie z decyzją 2006/168/WE w jej brzmieniu obowiązującym przed zmianami wprowadzonymi niniejszą decyzją.

(13)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

21.7.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 194/26

(1)

W decyzji wykonawczej Komisji 2011/630/UE z dnia 20 września 2011 r. w sprawie przywozu do Unii nasienia bydła domowego (2) ustanowiono wykaz państw trzecich, z których przywóz nasienia bydła domowego powinien być dozwolony przez państwa członkowskie, oraz dodatkowe gwarancje, jakie muszą dostarczyć niektóre państwa trzecie wymienione w załączniku I do tej decyzji, w odniesieniu do określonych chorób zwierzęcych. W decyzji określono również wymogi dotyczące świadectw, stosowane przy przywozie takiego nasienia do Unii.

(2)

Wzór świadectwa zdrowia zwierząt w sekcji A części 1 załącznika II do decyzji wykonawczej 2011/630/UE zawiera wymagania dotyczące zdrowia zwierząt mające zastosowanie do przywozu do Unii nasienia bydła domowego, które to nasienie pozyskano, przetwarzano i przechowywano zgodnie z dyrektywą 88/407/EWG, zmienioną dyrektywą Rady 2003/43/WE (3).

(3)

Aktualne wymagania dotyczące zdrowia zwierząt w odniesieniu do choroby niebieskiego języka zawarte we wzorze świadectwa zdrowia zwierząt w sekcji A części 1 załącznika II do decyzji wykonawczej 2011/630/UE przewidują, że zwierzęta dawcy muszą spełniać warunki przywozu nasienia bydła określone w rozdziale dotyczącym choroby niebieskiego języka w Kodeksie zdrowia zwierząt lądowych Światowej Organizacji Zdrowia Zwierząt (OIE). W rozdziale tym zalecono szereg środków zmniejszających ryzyko, których celem jest ochrona ssaków żywicieli przed narażeniem na wektor zakażenia lub inaktywacja wirusa za pomocą przeciwciał. W trosce o pewność prawa właściwe jest jasne określenie we wspomnianym wzorze świadectwa zdrowia zwierząt stosownych wymagań oraz gwarancji, jakie mają być dostarczone przez państwo trzecie wywozu, w zależności od sytuacji epidemiologicznej.

(4)

Ponadto w Kodeksie zdrowia zwierząt lądowych OIE zawarto rozdział dotyczący nadzoru w zakresie stawonogów będących wektorami chorób zwierzęcych. Zalecenia te nie obejmują monitorowania przeżuwaczy na obecność przeciwciał przeciwko wirusom Simbu, takim jak wirusy Akabane i Aino z rodziny Bunyaviridae, co w przeszłości uznawano za oszczędny sposób na stwierdzenie występowania wektorów mogących przenosić chorobę niebieskiego języka do czasu, gdy dostępnych będzie więcej informacji na temat rozprzestrzeniania się tych chorób.

(5)

Ponadto OIE nie wymienia chorób Akabane i Aino w Kodeksie zdrowia zwierząt lądowych. W związku z tym wymóg corocznego badania zwierząt w kierunku tych chorób dla wykazania braku obecności wektora powinien zostać wykreślony z załącznika I do decyzji wykonawczej 2011/630/UE oraz ze wzoru świadectwa zdrowia zwierząt w sekcji A części 1 załącznika II do tej decyzji.

(6)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję wykonawczą 2011/630/UE.

(7)

Aby uniknąć jakichkolwiek zakłóceń w handlu, należy zezwolić pod pewnymi warunkami na stosowanie w okresie przejściowym świadectw zdrowia zwierząt wystawionych zgodnie z decyzją wykonawczą 2011/630/UE w brzmieniu obowiązującym przed zmianami wprowadzonymi niniejszą decyzją.

(8)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

21.7.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 194/33

(1)

Zgodnie z sekcją B.IV pkt 1 załącznika V do rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 klasyfikacja tusz wieprzowych ma być dokonywana poprzez ocenianie zawartości chudego mięsa za pomocą metod klasyfikowania zatwierdzonych przez Komisję, które to metody mogą być wyłącznie statystycznie udowodnionymi metodami szacowania opartymi na pomiarze fizycznym jednej lub kilku części anatomicznych tuszy wieprzowej. Zatwierdzenie metod klasyfikacji zależy od zgodności z maksymalną tolerancją błędu statystycznego przy dokonywaniu oceny. Tolerancję tę określono w art. 23 ust. 3 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1249/2008 z dnia 10 grudnia 2008 r. ustanawiającego szczegółowe zasady wdrożenia wspólnotowych skal klasyfikacji tusz wołowych, wieprzowych i baranich oraz raportowania ich cen (2).

(2)

Decyzją 97/107/WE (3) Komisja zatwierdziła stosowanie pięciu metod klasyfikacji tusz wieprzowych w Belgii.

(3)

Z powodu zmian w populacji świń wzory wykorzystywane w tych metodach obecnie niedoszacowują zawartości chudego mięsa. Należy zatem uaktualnić wzór zatwierdzonych metod oraz otrzymać i stosować trzy nowe metody klasyfikacji.

(4)

Belgia zwróciła się do Komisji z wnioskiem o zatwierdzenie ośmiu metod klasyfikacji tusz wieprzowych na swoim terytorium i przedstawiła w protokole przewidzianym w art. 23 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1249/2008 szczegółowy opis próbnego rozbioru, podając podstawy, na których wspomniane metody są oparte, wyniki próbnego rozbioru oraz równania stosowane do szacowania procentowej zawartości chudego mięsa.

(5)

Analiza złożonego wniosku wykazała, że warunki dla zatwierdzenia tych metod klasyfikacji zostały spełnione. Należy zatem zezwolić na stosowanie przedmiotowych metod klasyfikacji w Belgii.

(6)

Nie należy zezwalać na jakiekolwiek zmiany w urządzeniach lub metodach klasyfikacji, chyba że zostaną one wyraźnie zatwierdzone decyzją wykonawczą Komisji.

(7)

Ze względu na przejrzystość i pewność prawa należy uchylić decyzję 97/107/WE.

(8)

Ze względu na warunki techniczne w trakcie wprowadzania nowych urządzeń oraz nowych równań, metody klasyfikacji tusz wieprzowych zatwierdzone decyzją 97/107/EWG należy stosować do dnia 30 września 2012 r.

(9)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

a)

przyrząd „Capteur Gras/Maigre — Sydel (CGM)” oraz związane z nim metody oceny, których szczegóły podano w części 1 załącznika;

b)

przyrząd „Giralda Choirometer Pork Grader (PG 200)” oraz związane z nim metody oceny, których szczegóły podano w części 2 załącznika;

c)

przyrząd „Hennessy Grading Probe (HGP 4)” oraz związane z nim metody oceny, których szczegóły podano w części 3 załącznika;

d)

przyrząd „Fat-O-Meat’er (FOM II)” oraz związane z nim metody oceny, których szczegóły podano w części 4 załącznika;

e)

przyrząd „OptiScan TP” oraz związane z nim metody oceny, których szczegóły podano w części 5 załącznika;

f)

przyrząd „CSB Image-Meater” oraz związane z nim metody oceny, których szczegóły podano w części 6 załącznika;

g)

przyrząd „VCS 2000” oraz związane z nim metody oceny, których szczegóły podano w części 7 załącznika;

h)

przyrząd „AutoFOM III” oraz związane z nim metody oceny, których szczegóły podano w części 8 załącznika.

21.7.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 194/39

(1)

W komunikacie Komisji dotyczącym strategii „Europa 2020” (1) jako jeden z priorytetów określono rozwój gospodarki opartej na wiedzy oraz innowacji.

(2)

Cele określone w strategii „Europa 2020” są przedstawione bardziej szczegółowo w inicjatywach przewodnich Europejska agenda cyfrowa (2) i Unia innowacji (3). Zgodnie z jednym z działań przewidzianych w Europejskiej agendzie cyfrowej wyniki badań finansowanych ze środków publicznych powinny być szeroko rozpowszechniane za pośrednictwem otwartego dostępu do publikacji danych naukowych i referatów. W ramach inicjatywy Unia innowacji wezwano do utworzenia ram dla europejskiej przestrzeni badawczej w celu usunięcia przeszkód w zakresie mobilności i współpracy transgranicznej. W myśl tej inicjatywy należy promować powszechny dostęp do publikacji i danych uzyskanych w wyniku badań finansowanych ze środków publicznych, a dostęp do publikacji powinien być ogólną zasadą projektów finansowanych z pomocą środków unijnych programów ramowych w zakresie badań.

(3)

Dnia 14 lutego 2007 r. Komisja przyjęła komunikat w sprawie informacji naukowej w epoce cyfrowej: dostęp, rozpowszechnianie i konserwacja (4), któremu towarzyszył dokument roboczy służb Komisji. Zawarto w nim przegląd sytuacji w Europie w zakresie publikowania i ochrony wyników badań oraz dokonano analizy odnośnych zagadnień organizacyjnych, prawnych, technicznych i finansowych.

(4)

W listopadzie 2007 roku przyjęte zostały konkluzje Rady w sprawie informacji naukowej w epoce cyfrowej uwzględniające zagadnienia dostępu, rozpowszechniania i ochrony. W konkluzjach Rada wezwała Komisję do podejmowania eksperymentów z zapewnianiem otwartego dostępu do publikacji naukowych będących rezultatami projektów finansowanych ze środków unijnych programów ramowych w zakresie badań i określiła działania, które powinny podjąć państwa członkowskie. W niektórych dziedzinach uwzględnionych w konkluzjach odnotowano postępy, ale nie zrealizowano wszystkich celów i skala postępów jest różna w różnych państwach członkowskich. W celu maksymalnego wykorzystania potencjału badawczego Europy potrzebne jest działanie Unii Europejskiej.

(5)

Celem polityki otwartego dostępu jest udostępnienie czytelnikom zrecenzowanych publikacji naukowych i wyników badań naukowych bezpłatnie i na możliwie jak najwcześniejszym etapie procesu rozpowszechniania oraz umożliwienie wykorzystywania i ponownego wykorzystywania wyników badań naukowych. Taką politykę należy wdrażać z uwzględnieniem kwestii ochrony praw własności intelektualnej.

(6)

Polityka otwartego dostępu do wyników badań naukowych powinna dotyczyć wszystkich badań korzystających z finansowania ze środków publicznych. Oczekuje się, że poprawi ona warunki prowadzenia badań, eliminując powielanie działań oraz minimalizując nakład czasu przeznaczanego na poszukiwanie informacji i uzyskiwanie do nich dostępu. Przyspieszy to postęp naukowy i ułatwi współpracę w ramach Unii Europejskiej oraz ponad jej granicami. Taka polityka będzie też stanowiła odpowiedź na apele społeczności naukowej o zapewnienie szerszego dostępu do informacji naukowej.

(7)

Zapewnienie współdziałania wszystkich podmiotów społecznych w cyklu badawczym podnosi jakość, znaczenie, akceptację i trwałość wyników procesu innowacji dzięki połączeniu oczekiwań, potrzeb, interesów i korzyści społecznych. Dzięki udostępnieniu wszystkim zainteresowanym wyników badań i ułatwieniu społecznego zaangażowania otwarty dostęp jest też kluczowym elementem strategii państw członkowskich odnoszących się do odpowiedzialnych badań i innowacji.

(8)

Także przedsiębiorstwa skorzystają na szerszym dostępie do wyników badań naukowych. W szczególności wzrośnie potencjał innowacyjny małych i średnich przedsiębiorstw. Dlatego polityka otwartego dostępu do informacji naukowej powinna również ułatwić dostęp do niej przedsiębiorstwom prywatnym.

(9)

Internet zasadniczo zmienił sferę nauki i badań. Przykładowo, środowiska naukowe eksperymentują z nowymi sposobami rejestrowania, certyfikowania, rozpowszechniania i ochrony publikacji naukowych. Politykę w zakresie badań naukowych oraz politykę finansowania należy dostosować do tego nowego otoczenia. Należy zalecić państwom członkowskim przyjęcie i rozwijanie polityki otwartego dostępu do publikacji naukowych.

(10)

Otwarty dostęp do wyników badań naukowych podnosi jakość danych, ogranicza konieczność powielania badań, przyspiesza postęp naukowy i pomaga walczyć z nadużyciami w dziedzinie nauki. W końcowym sprawozdaniu pt. Riding the wave. How Europe can gain from the rising tide of scientific data  (5), opublikowanym w październiku 2010 r., grupa ekspertów wysokiego szczebla ds. danych naukowych podkreśliła kluczowe znaczenie udostępniania i ochrony wiarygodnych danych wytworzonych w toku procesu naukowego. Dlatego też działania polityczne w zakresie dostępu do danych są sprawą pilną i państwom członkowskim należy zalecić ich podjęcie.

(11)

Ochrona wyników badań naukowych leży w interesie publicznym. Tradycyjnie pozostawała w gestii bibliotek, zwłaszcza bibliotek na poziomie krajowym gromadzących egzemplarze obowiązkowe. Odnotowuje się ogromny przyrost uzyskiwanych wyników badań. Potrzebne są mechanizmy, infrastruktura i rozwiązania w zakresie oprogramowania umożliwiające długoterminową ochronę wyników badań w formie cyfrowej. Długoterminowe finansowanie ochrony ma podstawowe znaczenie, bo koszty przechowywania treści w formie cyfrowej są stosunkowo wysokie. Z uwagi na znaczenie ochrony wyników badań naukowych w perspektywie ich przyszłego wykorzystania należy zalecić państwom członkowskim ustanowienie lub wzmocnienie strategii w tym obszarze.

(12)

Strategie opracowywane przez państwa członkowskie powinny zostać zdefiniowane na poziomie krajowym lub na poziomie niższym niż poziom krajowy, zależnie od uwarunkowań konstytucyjnych i podziału kompetencji w zakresie polityki badawczej.

(13)

Solidna e-infrastruktura wspierająca system informacji naukowej poprawi dostęp do informacji naukowej i jej długoterminową ochronę. Pobudzi to badania realizowane w ramach współpracy. Zgodnie z komunikatem Komisji pt. „Infrastruktury TIK dla e-nauki” (6) przez e-infrastruktury należy rozumieć „środowisko, w którym można z łatwością dzielić się zasobami naukowymi (sprzęt, oprogramowanie i dane); dostęp do tych danych istnieje z dowolnego miejsca; celem jest wspieranie jakości i wydajności badań naukowych”. Dlatego zaleca się dalszy rozwój takich infrastruktur i ich wzajemne powiązanie na poziomie europejskim.

(14)

Zwrot w kierunku otwartego dostępu jest przedsięwzięciem ogólnoświatowym, czego potwierdzeniem jest „Strategia dotycząca udziału UNESCO w działaniach na rzecz otwartego dostępu do informacji i badań naukowych” (Revised strategy on UNESCO’s contribution to the promotion of open access to scientific information and research  (7)) oraz deklaracja OECD w sprawie dostępu do danych uzyskanych w toku badań finansowanych ze środków publicznych (OECD Declaration on Access to Research Data From Public Funding  (8)). Państwa członkowskie powinny stać się uczestnikami tego globalnego przedsięwzięcia i powinny dawać przykład wspierając otwarte, gotowe do współpracy globalne środowisko badawcze.

(15)

Biorąc pod uwagę fazę przejściową, w której znajduje się sektor wydawniczy, zainteresowane strony powinny połączyć wysiłki w trakcie procesu przekształceń i znaleźć trwałe rozwiązania w zakresie wydawania publikacji naukowych.

(16)

Dnia 12 grudnia 2011 r. Komisja przyjęła pakiet dokumentów złożony z komunikatu Komisji w sprawie otwartych danych, wniosku dotyczącego dyrektywy zmieniającej dyrektywę 2003/98/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 17 listopada 2003 r. w sprawie ponownego wykorzystywania informacji sektora publicznego oraz nowych przepisów dotyczących dokumentów będących w posiadaniu Komisji (9). W pakiecie przedstawiono strategię Komisji w odniesieniu do otwartych danych ujętą w jednolite spójne ramy, wraz z działaniami, wśród których znajduje się niniejsze zalecenie.

(17)

Niniejszemu zaleceniu towarzyszy komunikat, w którym Komisja przedstawia swoją strategię i wizję w odniesieniu do otwartego dostępu do wyników badań naukowych. Zarysowano w nim działania, które Komisja podejmie jako organ zapewniający środki finansowe na badania naukowe z budżetu unijnego.

(18)

Wraz z niniejszym zaleceniem i towarzyszącym mu komunikatem Komisja przyjmuje również komunikat pt. „Wzmocnione partnerstwo w ramach europejskiej przestrzeni badawczej na rzecz doskonałości i wzrostu gospodarczego”, w którym określono priorytety w przedmiocie dokończenia budowania europejskiej przestrzeni badawczej. Jednym z nich jest optymalny obieg wiedzy naukowej, dostęp do niej i jej transfer,

1.

określiły jasne strategie rozpowszechniania i otwartego dostępu do publikacji naukowych, które powstają w wyniku badań finansowanych ze środków publicznych. Strategie te powinny uwzględniać:

Należy zadbać o to, by w efekcie tych strategii:

2.

zagwarantowały wdrożenie tych strategii przez instytucje finansujące badania i odpowiedzialne za zarządzanie publicznymi środkami na badania naukowe oraz przez instytucje akademickie pozyskujące środki publiczne, poprzez:

3.

określiły jasne strategie rozpowszechniania i otwartego dostępu do wyników badań naukowych uzyskanych w wyniku badań finansowanych ze środków publicznych. Strategie te powinny uwzględniać:

Należy zadbać o to, by w rezultacie tych strategii:

4.

wzmocniły ochronę informacji naukowej poprzez:

5.

nadal rozwijały e-infrastruktury stanowiące podstawę działania systemu rozpowszechniania informacji naukowej poprzez:

6.

zapewniły synergię e-infrastruktur krajowych na poziomie europejskim i światowym poprzez:

7.

brały udział w dialogu między wszystkimi zainteresowanymi stronami na poziomie krajowym, europejskim i międzynarodowym na temat sposobów wspierania otwartego dostępu do informacji naukowej i jej ochrony. Uczestnicy tego dialogu powinni w szczególności zwrócić uwagę na:

8.

wskazały do końca roku instytucję właściwą na poziomie krajowym, której zadaniem będzie:

9.

poinformowały Komisję w terminie 18 miesięcy od opublikowania niniejszego zalecenia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, a następnie w odstępach dwuletnich, o działaniach podjętych w odpowiedzi na różne elementy niniejszego zalecenia zgodnie z trybem formalnym, który zostanie uzgodniony i przyjęty przez grupę roboczą. Na tej podstawie Komisja dokona przeglądu postępów osiągniętych w całej Unii i oceni, czy realizacja celów określonych w niniejszym zaleceniu wymaga podjęcia dalszych działań.