22.1.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 19/1

(1)

Zgodnie z art. 3 rozporządzenia Komisji (WE) nr 606/2009 (2) dozwolone praktyki enologiczne są ustalone w załączniku I do wymienionego rozporządzenia. Międzynarodowa Organizacja ds. Winorośli i Wina (OIV) przyjęła nowe praktyki enologiczne. W celu spełnienia obowiązujących w tym zakresie norm międzynarodowych oraz stworzenia unijnym producentom nowych możliwości oferowanych producentom z państw trzecich, należy zezwolić w Unii na te nowe praktyki enologiczne zgodnie z warunkami stosowania określonymi przez OIV.

(2)

Rozporządzenie (WE) nr 606/2009 zezwala na stosowanie enzymów pektynowych i preparatów enzymatycznych betamaltazy do oczyszczania. Enzymy te oraz inne preparaty enzymatyczne są również wykorzystywane do maceracji, oczyszczania, stabilizacji, filtracji i wykrywania prekursorów aromatycznych winogron obecnych w moszczu i winie. Te praktyki enologiczne zostają przyjęte przez OIV i należy na nie zezwolić zgodnie z warunkami stosowania określonymi przez OIV.

(3)

Wina objęte chronionymi nazwami pochodzenia „Malta” i „Gozo” mają zawartość cukru większą niż 45 g/l i są produkowane w niewielkich ilościach. Podobnie niektóre francuskie białe wina objęte chronionymi oznaczeniami geograficznymi mogą mieć całkowitą objętościową zawartość alkoholu większą niż 15 % i zawartość cukru większą niż 45 g/l. W celu zapewnienia dobrej konserwacji tych win zainteresowane państwa członkowskie, odpowiednio Malta i Francja, wystąpiły z wnioskiem o wprowadzenie odstępstwa od maksymalnej zawartości dwutlenku siarki określonej w załączniku I B do rozporządzenia (WE) nr 606/2009. Wymienione wina należy umieścić w wykazie win mających maksymalną zawartość dwutlenku siarki wynoszącą 300 miligramów na litr.

(4)

Wina, w odniesieniu do których można używać tradycyjnego określenia „Késői szüretelésű bor”, mają bardzo wysoką zawartość cukru i są produkowane w niewielkich ilościach. W celu zapewnienia dobrej konserwacji tych win Węgry wystąpiły z wnioskiem o wprowadzenie odstępstwa od maksymalnej zawartości dwutlenku siarki. W odniesieniu do tych win należy zezwolić na maksymalną zawartość dwutlenku siarki wynoszącą 350 miligramów na litr.

(5)

Wina objęte chronioną nazwą pochodzenia „Douro”, którym towarzyszy określenie „colheita tardia”, odstępują od maksymalnej zawartości dwutlenku siarki. Wina objęte chronioną nazwą pochodzenia „Duriense” posiadają te same właściwości co te wina. Na tej podstawie Portugalia wystąpiła z wnioskiem o wprowadzenie odstępstwa od maksymalnej zawartości dwutlenku siarki. W odniesieniu do tych win należy zezwolić na maksymalną zawartość dwutlenku siarki wynoszącą 400 miligramów na litr.

(6)

W celu osiągnięcia większej przejrzystości w zakresie nazw odmian winorośli należy je podać w różnych językach krajów, w których te odmiany są wykorzystywane.

(7)

Niektóre przepisy dotyczące pewnych win likierowych są odrębne wobec wymogów specyfikacji tych win. Należy zmienić te przepisy zgodnie z przedmiotowymi wymogami.

(8)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 606/2009.

(9)

Wytwarzanie wina z winogron zebranych w roku winiarskim 2010 już się rozpoczęło. Należy zezwolić na stosowanie nowych praktyk enologicznych od początku roku winiarskiego 2010 w odniesieniu do wszystkich producentów, aby nie doprowadzić do zakłócenia konkurencji między producentami wina. Niniejsze rozporządzenie powinno być stosowane z mocą wsteczną od dnia 1 sierpnia 2010 r., początku roku winiarskiego 2010.

(10)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Regulacyjnego ustanowionego na mocy art. 195 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007,

a)

w załączniku I A wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem I do niniejszego rozporządzenia;

b)

w załączniku I B wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem II do niniejszego rozporządzenia;

c)

w załączniku II wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem III do niniejszego rozporządzenia;

d)

w załączniku III wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem IV do niniejszego rozporządzenia.

22.1.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 19/7

(1)

Artykuł 1 rozporządzenia Komisji (UE) nr 447/2010 z dnia 21 maja 2010 r. (2) stanowi, że odtłuszczone mleko w proszku podlegające sprzedaży interwencyjnej powinno zostać wprowadzone do miejsca przechowywania przed dniem 1 maja 2009 r.

(2)

Biorąc pod uwagę obecną sytuację na rynku odtłuszczonego mleka w proszku pod względem popytu i cen oraz poziomu zapasów interwencyjnych, odtłuszczone mleko w proszku wprowadzone do miejsca przechowywania przed dniem 1 listopada 2009 r. powinno być dostępne w sprzedaży.

(3)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (UE) nr 447/2010.

(4)

W celu umożliwienia niezwłocznego udostępnienia odtłuszczonego mleka w proszku do sprzedaży, niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie natychmiast po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

(5)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

22.1.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 19/8

22.1.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 19/10

(1)

Art. 3 ust. 1 i 2 Protokołu nr 1 (3) do Układu eurośródziemnomorskiego ustanawiającego stowarzyszenie między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Tunezji, z drugiej strony (4), otwiera kontyngent taryfowy o zerowej stawce celnej na przywóz nieprzetworzonej oliwy z oliwek objętej kodami CN 1509 10 10 i 1509 10 90, całkowicie uzyskanej w Tunezji oraz przywożonej do Unii Europejskiej bezpośrednio z tego państwa, w ramach limitu przewidzianego na dany rok.

(2)

W art. 2 ust. 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1918/2006 z dnia 20 grudnia 2006 r. otwierającego i ustalającego zarządzanie kontyngentem taryfowym oliwy z oliwek pochodzącej z Tunezji (5) przewidziano miesięczne limity ilościowe w zakresie wydawania pozwoleń na przywóz.

(3)

Zgodnie z art. 3 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1918/2006 do odpowiednich organów zostały złożone wnioski o wydanie pozwoleń na przywóz, w łącznej ilości przekraczającej limit przewidziany na styczeń, ustanowiony w art. 2 ust. 2 wspomnianego rozporządzenia.

(4)

W tych okolicznościach Komisja musi ustalić współczynnik przydziału pozwalający na wydanie pozwoleń na przywóz proporcjonalnie do dostępnej ilości.

(5)

Po wyczerpaniu limitu na miesiąc styczeń żadne pozwolenie na przywóz nie może zostać wydane na dany miesiąc,

22.1.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 19/11

(1)

W piśmie, które wpłynęło do Sekretariatu Generalnego Komisji w dniu 22 lipca 2010 r., Zjednoczone Królestwo wystąpiło o upoważnienie do przedłużenia stosowania środka stanowiącego odstępstwo, w celu dalszego ograniczania prawa do odliczenia przez najemcę lub leasingobiorcę podatku VAT od opłat z tytułu najmu lub leasingu samochodu osobowego, w przypadku gdy taki samochód nie jest wykorzystywany wyłączenie w celach służbowych.

(2)

Pismem z dnia 12 października 2010 r. Komisja poinformowała pozostałe państwa członkowskie o wniosku złożonym przez Zjednoczone Królestwo. Pismem z dnia 15 października 2010 r. Komisja powiadomiła Zjednoczone Królestwo o tym, że posiada wszystkie informacje niezbędne do rozpatrzenia wniosku.

(3)

Decyzją Rady 2007/884/WE z dnia 20 grudnia 2007 r. upoważniającą Zjednoczone Królestwo do dalszego stosowania środka stanowiącego odstępstwo od art. 26 ust. 1 lit. a), art. 168 i 169 dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (2) upoważniono Zjednoczone Królestwo do ograniczenia do 50 % prawa najemcy lub leasingobiorcy do odliczania podatku VAT naliczonego od opłat z tytułu najmu lub leasingu samochodu osobowego, w przypadku gdy taki samochód nie jest wykorzystywany wyłącznie w celach służbowych. Zjednoczonemu Królestwu zezwolono również na to, by użytkowania do celów prywatnych samochodu będącego przedmiotem najmu lub leasingu przez podatnika na potrzeby swojej działalności gospodarczej nie traktowało jako odpłatnego świadczenia usług. Ten środek upraszczający zlikwidował konieczność ewidencjonowania przez najemcę lub leasingobiorcę kilometrów przejechanych samochodem służbowym w celach prywatnych oraz rozliczania dla każdego samochodu podatku od faktycznej liczby kilometrów przejechanych w celach prywatnych.

(4)

Według informacji przekazanych przez Zjednoczone Królestwo ograniczenie do 50 % prawa do odliczenia nadal odpowiada rzeczywistości, jeśli chodzi o wykorzystanie pojazdów, których to dotyczy, przez najemcę lub leasingobiorcę do celów działalności gospodarczej i celów innych niż związane z działalnością przedsiębiorstwa. Właściwe jest zatem upoważnienie Zjednoczonego Królestwa do stosowania środka w kolejnym ograniczonym czasowo okresie, nie później niż do dnia 31 grudnia 2013 r.

(5)

W przypadku gdy Zjednoczone Królestwo uzna za konieczne przedłużenia stosowania środka na okres po roku 2013, nie później niż do dnia 1 kwietnia 2013 r. wraz z wnioskiem o przedłużenie należy przedłożyć Komisji sprawozdanie zawierające przegląd stosowanego wskaźnika procentowego.

(6)

W dniu 29 października 2004 r. Komisja przyjęła wniosek w sprawie dyrektywy Rady zmieniającej dyrektywę 77/388/EWG, obecnie dyrektywę 2006/112/WE, obejmujący harmonizację kategorii wydatków, w odniesieniu do których mogą mieć zastosowanie wyjątki od prawa do odliczeń. Zgodnie z tym wnioskiem wyjątki od tego prawa do odliczeń można stosować do pojazdów samochodowych. Przewidziane w niniejszej decyzji środki stanowiące odstępstwo powinny wygasnąć w dniu wejścia w życie tej dyrektywy zmieniającej, jeżeli data jej wejścia w życie będzie wcześniejsza niż data wygaśnięcia określona w niniejszej decyzji.

(7)

Odstępstwo nie ma wpływu na zasoby własne Unii pochodzące z podatku od wartości dodanej.

(8)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2007/884/WE,

22.1.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 19/13

(1)

Decyzja Rady 2005/767/WE (2) zezwala Francji na stosowanie przez okres trzech lat zróżnicowanych stawek opodatkowania oleju napędowego i benzyny bezołowiowej. Francja wystąpiła z wnioskiem o zezwolenie w kontekście reformy administracyjnej związanej z decentralizacją niektórych szczególnych uprawnień należących dotychczas do centralnych organów administracji państwowej. Decyzja 2005/767/WE wygasła w dniu 31 grudnia 2009 r.

(2)

W piśmie z dnia 12 sierpnia 2009 r. Francja wystąpiła z wnioskiem o zezwolenie na dalsze stosowanie zróżnicowanych stawek opodatkowania na tych samych warunkach przez okres kolejnych sześciu lat po dniu 31 grudnia 2009 r.

(3)

Decyzja 2005/767/WE została przyjęta na podstawie spełnienia przez środek, którego dotyczył wniosek, wymogów określonych w art. 19 dyrektywy 2003/96/WE. W szczególności uznano, że środek nie zakłóci prawidłowego funkcjonowania rynku wewnętrznego. Uznano również, że był on zgodny z odpowiednimi politykami wspólnotowymi.

(4)

Krajowy środek stanowi część polityki mającej na celu wzmocnienie skuteczności administracyjnej poprzez poprawę jakości i zmniejszenie kosztów usług służby publicznej, a także polityki pomocniczości. Stanowi on dla regionów dodatkową zachętę, aby poprawić jakość administrowania nimi w przejrzysty sposób. W tym względzie decyzja 2005/767/WE wymaga, aby obniżki były uzależnione od warunków społeczno-ekonomicznych panujących w regionie ich zastosowania. Generalnie, krajowy środek opiera się na szczególnych względach politycznych.

(5)

Ścisłe regionalne ograniczenia dla zróżnicowania stawek, jak również wyłączenie ze środka oleju napędowego stosowanego do celów handlowych wskazują, że ryzyko zakłóceń konkurencji na rynku wewnętrznym jest bardzo niskie. Ponadto dotychczasowe stosowanie środka wykazało silną tendencję regionów do osiągnięcia maksymalnej dopuszczalnej stawki, co dodatkowo zmniejszyło jakiekolwiek potencjalne zakłócenia konkurencji.

(6)

Nie zgłoszono również żadnych przeszkód w prawidłowym funkcjonowaniu rynku wewnętrznego, w szczególności w odniesieniu do obrotu produktami, których to dotyczy, jako produktami podlegającymi akcyzie.

(7)

W chwili gdy początkowo wystąpiono z wnioskiem, krajowy środek był poprzedzony wzrostem podatku równym marginesowi obniżek regionalnych. Na tym tle i w świetle warunków zezwolenia, a także zdobytego doświadczenia, nie wydaje się na tym etapie, aby środek krajowy był sprzeczny z unijnymi politykami w zakresie energii i klimatu.

(8)

Z art. 19 ust. 2 dyrektywy 2003/96/WE wynika, że każde zezwolenie przyznane na podstawie tego artykułu musi być ściśle ograniczone w czasie. Z uwagi na ewentualne przyszłe zmiany unijnych ram prawnych w zakresie opodatkowania energii niniejsze zezwolenie powinno zostać ograniczone do okresu trzech lat. Ponadto należy unikać wszelkich luk czasowych w odniesieniu do stosowania zezwolenia,

a)

obniżki nie są wyższe niż 35,4 EUR za 1 000 litrów benzyny bezołowiowej lub 23,0 EUR za 1 000 litrów oleju napędowego;

b)

obniżki nie przekraczają różnicy między stawkami opodatkowania oleju napędowego stosowanego do celów niehandlowych i oleju napędowego stosowanego do celów handlowych;

c)

obniżki są uzależnione od warunków społeczno-ekonomicznych panujących w regionie ich zastosowania;

d)

stosowanie obniżek regionalnych nie prowadzi do przewagi konkurencyjnej regionu w handlu wewnątrzunijnym.

22.1.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 19/15

(1)

W dniu 22 grudnia 2009 r. oraz w dniu 18 stycznia 2010 r. Rada przyjęła decyzję 2009/1014/UE oraz decyzję 2010/29/UE w sprawie mianowania członków i zastępców członków Komitetu Regionów na okres od dnia 26 stycznia 2010 r. do dnia 25 stycznia 2015 r. (1).

(2)

Stanowisko członka Komitetu Regionów zwolniło się w związku z wygaśnięciem mandatu Franza VOVESA.

(3)

Dwa stanowiska zastępców członków zwolniły się w związku z wygaśnięciem mandatu Hermanna SCHÜTZENHÖFERA i Waltera PRIORA,

a)

na stanowisko członka:

oraz

b)

na stanowisko zastępcy członka:

22.1.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 19/16

(1)

W dniu 22 grudnia 2009 r. i w dniu 18 stycznia 2010 r. Rada przyjęła decyzję 2009/1014/UE oraz decyzję 2010/29/UE w sprawie mianowania członków i zastępców członków Komitetu Regionów na okres od dnia 26 stycznia 2010 r. do dnia 25 stycznia 2015 r. (1).

(2)

Stanowisko zastępcy członka Komitetu Regionów zwolniło się w związku z wygaśnięciem mandatu Pavola FREŠA,

—

Juraj BLANÁR

22.1.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 19/17

(1)

W dniach 22 grudnia 2009 r. i 18 stycznia 2010 r. Rada przyjęła decyzje 2009/1014/UE i 2010/29/UE w sprawie mianowania członków i zastępców członków Komitetu Regionów na okres od dnia 26 stycznia 2010 r. do dnia 25 stycznia 2015 r. (1).

(2)

Trzy stanowiska członka Komitetu Regionów zwolniły się w związku z wygaśnięciem mandatów Annemarie JORRITSMA-LEBBINK, Luzette WAGENAAR-KROON i Roba BATSA.

(3)

Cztery stanowiska zastępcy członka Komitetu Regionów zwolniły się w związku z wygaśnięciem mandatów Ellie FRANSSEN, Joba COHENA, Rindy DEN BESTEN i Hendrikusa DE LANGEGO.

(4)

Dwa stanowiska zastępców członków zwolnią się w związku z mianowaniem Hansa KOKA i Henka KOOLA na członków Komitetu Regionów,

a)

na stanowiska członków:

oraz

b)

na stanowisko zastępcy członka:

22.1.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 19/18

(1)

W dniach 22 grudnia 2009 r. i 18 stycznia 2010 r. Rada przyjęła decyzje 2009/1014/UE i 2010/29/UE w sprawie mianowania członków i zastępców członków Komitetu Regionów na okres od dnia 26 stycznia 2010 r. do dnia 25 stycznia 2015 r. (1).

(2)

Stanowisko członka Komitetu Regionów zwolniło się w związku z wygaśnięciem mandatu Jerzego KROPIWNICKIEGO.

(3)

Stanowisko zastępcy członka Komitetu Regionów zwolniło się w związku z mianowaniem Tadeusza TRUSKOLASKIEGO na członka Komitetu Regionów,

a)

na stanowisko członka:

oraz

b)

na stanowisko zastępcy członka:

22.1.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 19/19

(1)

Decyzją Komisji 2010/468/UE (2) zezwolono do dnia 31 grudnia 2010 r. na wprowadzanie do obrotu odmian Avena strigosa Schreb. (zwanych dalej A. strigosa) niewłączonych do wspólnego katalogu odmian gatunków roślin rolniczych ani do krajowych katalogów odmian państw członkowskich.

(2)

Przejściowe trudności związane z ogólną podażą A. strigosa, które były przyczyną przyjęcia decyzji 2010/468/UE, nadal się utrzymują. Konieczne jest zatem przedłużenie okresu stosowania zezwolenia przewidzianego we wspomnianej decyzji.

(3)

Z informacji dostarczonych Komisji przez państwa członkowskie wynika, że aby rozwiązać wspomniane trudności podażowe, w 2011 r. potrzebna jest dodatkowa ilość 5 130 ton, gdyż Belgia zgłosiła zapotrzebowanie na ten okres na 300 ton, Francja – 3 700 ton, Niemcy – 300 ton, Włochy – 280 ton, Hiszpania – 300 ton, a Portugalia – 250 ton.

(4)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2010/468/UE.

(5)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Nasion i Materiału Rozmnożeniowego dla Rolnictwa, Ogrodnictwa i Leśnictwa,

1)

w art. 1 wprowadza się następujące zmiany:

2)

w art. 3 akapit drugi datę „31 grudnia 2010 r.” zastępuje się datą „31 grudnia 2011 r.”.

22.1.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 19/20

(1)

W dniu 5 stycznia 2011 r. Bułgaria zgłosiła przypadek pryszczycy u dzika zastrzelonego w Burgas, regionie położonym w południowo-wschodniej Bułgarii, w strefie wzmocnionego nadzoru, wzdłuż granicy z Turcją. Komisji przyjęła zatem decyzję 2011/8/UE z dnia 6 stycznia 2011 r. dotyczącą niektórych przejściowych środków ochronnych przeciwko pryszczycy w Bułgarii (3).

(2)

W dniu 9 stycznia 2011 r. Bułgaria zgłosiła ogniska pryszczycy u zwierząt gospodarskich na tym samym obszarze. Nowa sytuacja epidemiologiczna wymaga przeglądu wcześniej przyjętych środków, również w świetle informacji przekazanych przez Bułgarię i dyskusji z państwami członkowskimi podczas posiedzenia Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt w dniu 12 stycznia 2011 r.

(3)

Sytuacja w zakresie pryszczycy w Bułgarii może stanowić zagrożenie dla stad w innych państwach członkowskich w związku z handlem żywymi zwierzętami parzystokopytnymi i wprowadzaniem do obrotu niektórych otrzymanych z nich produktów.

(4)

Bułgaria przedsięwzięła środki w ramach dyrektywy Rady 2003/85/WE z dnia 29 września 2003 r. w sprawie wspólnotowych środków zwalczania pryszczycy (4), w szczególności środki przewidziane w rozdziale II sekcja 3 oraz w art. 85 ust. 4 tej dyrektywy.

(5)

Całe terytorium Bułgarii jest objęte ograniczeniami na mocy art. 2, 4, 5, 6, 8b i 11 decyzji Komisji 2008/855/WE z dnia 3 listopada 2008 r. w sprawie środków kontroli w zakresie zdrowia zwierząt w odniesieniu do klasycznego pomoru świń w niektórych państwach członkowskich (5). Ponieważ jednak Bułgaria jest wymieniona w wykazie w części II załącznika do tej decyzji, może wysyłać świeże mięso wieprzowe i przetwory mięsne oraz wyroby wyprodukowanego z takiego mięsa pod pewnymi warunkami dotyczącymi zdrowia.

(6)

Sytuacja epidemiologiczna w Bułgarii sprawia, że właściwe organy Bułgarii powinny wzmocnić środki kontroli w zakresie pryszczycy.

(7)

Należy obecnie określić stały środek w obszarach wysokiego i niskiego ryzyka w państwach członkowskich dotkniętych chorobą i wprowadzić zakaz wysyłania podatnych zwierząt z obszarów wysokiego i niskiego ryzyka oraz wysyłania produktów pochodzących z podatnych zwierząt z obszarów wysokiego ryzyka. Decyzja powinna także ustanowić zasady mające zastosowanie do wysyłania z tych obszarów bezpiecznych produktów, które wyprodukowano przed wprowadzeniem ograniczeń z surowców pochodzących spoza obszarów objętych ograniczeniami lub które zostały poddane zabiegowi o udowodnionej skuteczności w zakresie inaktywacji ewentualnego wirusa pryszczycy.

(8)

Wielkość wyznaczonych obszarów ryzyka bezpośrednio zależy od rezultatów prześledzenia możliwych kontaktów ze skażonym gospodarstwem, a przy jej wyznaczaniu bierze się pod uwagę możliwość wdrożenia dostatecznej kontroli przemieszczania zwierząt i produktów. W obecnym momencie, na podstawie informacji przekazanych przez Bułgarię, cały region Burgas powinien pozostać obszarem wysokiego ryzyka.

(9)

Zakaz wysyłania powinien obejmować wyłącznie produkty pochodzące ze zwierząt z gatunków podatnych na pryszczycę, pochodzące z lub uzyskane ze zwierząt z obszarów wysokiego ryzyka wymienionych w załączniku I; zakaz ten nie powinien wpływać na tranzyt przez te obszary takich produktów pochodzących z lub uzyskanych ze zwierząt z innych obszarów.

(10)

Dyrektywa Rady 64/432/EWG (6) dotyczy problemów zdrowotnych zwierząt wpływających na handel wewnątrzwspólnotowy bydłem i trzodą chlewną.

(11)

Dyrektywa Rady 91/68/EWG (7) dotyczy warunków dotyczących zdrowia zwierząt regulujących handel wewnątrzwspólnotowy owcami i kozami.

(12)

Dyrektywa Rady 92/65/EWG z dnia 13 lipca 1992 r. ustanawiająca wymagania dotyczące zdrowia zwierząt regulujące handel i przywóz do Wspólnoty zwierząt, nasienia, komórek jajowych i zarodków nieobjętych wymaganiami dotyczącymi zdrowia zwierząt ustanowionymi w szczególnych zasadach Wspólnoty określonych w załączniku A sekcja I do dyrektywy 90/425/EWG (8) dotyczy, między innymi, handlu innymi parzystokopytnymi oraz handlu nasieniem, komórkami jajowymi i zarodkami owiec i kóz oraz zarodkami świń.

(13)

Rozporządzenie (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiające szczególne przepisy dotyczące higieny w odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego (9) dotyczy, między innymi, warunków dotyczących zdrowia zwierząt odnośnie do produkcji i wprowadzania do obrotu świeżego mięsa, mięsa mielonego, mięsa odkostnionego mechanicznie, przetworów mięsnych, mięsa zwierząt dzikich utrzymywanych przez człowieka, wyrobów mięsnych, w tym przetworzonych żołądków, pęcherzy i jelit oraz przetworów mlecznych.

(14)

Rozporządzenie (WE) nr 854/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiające szczególne przepisy dotyczące organizacji urzędowych kontroli w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi (10) dotyczy, między innymi, znaków jakości zdrowotnej dla żywności pochodzenia zwierzęcego.

(15)

Dyrektywa Rady 2002/99/WE z dnia 16 grudnia 2002 r. ustanawiająca przepisy sanitarne regulujące produkcję, przetwarzanie, dystrybucję oraz wprowadzanie produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi (11) przewiduje specyficzną obróbkę wyrobów mięsnych, której celem jest zapewnienie inaktywacji wirusa pryszczycy w produktach pochodzenia zwierzęcego.

(16)

Decyzja Komisji 2001/304/WE z dnia 11 kwietnia 2001 r. w sprawie oznaczania i wykorzystania niektórych produktów zwierzęcych w związku z decyzją 2001/172/WE dotyczącą niektórych środków ochronnych w odniesieniu do pryszczycy w Zjednoczonym Królestwie (12) dotyczy specyficznego znaku jakości zdrowotnej, który ma być stosowany do niektórych produktów pochodzenia zwierzęcego, którymi obrót jest ograniczony do rynku krajowego. Wskazane jest określenie w odrębnym załączniku podobnego oznaczania w przypadku pryszczycy w Bułgarii.

(17)

Dyrektywa Rady 92/118/EWG (13) ustanawia warunki dotyczące zdrowia zwierząt i zdrowia publicznego regulujące handel i przywóz do Wspólnoty produktów nieobjętych wyżej wymienionymi warunkami ustanowionymi w szczególnych zasadach wspólnotowych określonych w załączniku A sekcja I do dyrektywy 89/662/EWG oraz, w zakresie czynników chorobotwórczych, dyrektywą 90/425/EWG.

(18)

Rozporządzenie (WE) nr 1774/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 3 października 2002 r. ustanawiające przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi (14) przewiduje szereg procesów obróbki produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, nadających się do inaktywacji wirusa pryszczycy.

(19)

Dyrektywa Rady 88/407/EWG (15) ustanawia warunki dotyczące zdrowia zwierząt wymagane w handlu wewnątrzwspólnotowym zamrożonym nasieniem bydła domowego oraz w jego przywozie.

(20)

Dyrektywa Rady 89/556/EWG (16) dotyczy warunków dotyczących zdrowia zwierząt regulujących handel wewnątrzwspólnotowy oraz przywozu z państw trzecich zarodków bydła domowego.

(21)

Dyrektywa Rady 90/429/EWG (17) ustanawia warunki dotyczące zdrowia zwierząt mające zastosowanie w handlu wewnątrzwspólnotowym nasieniem świń domowych oraz w jego przywozie.

(22)

Decyzja Komisji 2010/470/UE z dnia 26 sierpnia 2010 r. ustanawiająca wzory świadectw zdrowia w wewnątrzunijnym handlu nasieniem, komórkami jajowymi i zarodkami zwierząt z rodziny koniowatych, owiec i kóz, a także komórkami jajowymi i zarodkami świń (18) ustanawia wzory świadectw zdrowia w wewnątrzunijnym handlu nasieniem, komórkami jajowymi i zarodkami owiec i kóz oraz komórkami jajowymi i zarodkami świń.

(23)

Produkty lecznicze określone w dyrektywie 2001/82/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 listopada 2001 r. w sprawie wspólnotowego kodeksu odnoszącego się do weterynaryjnych produktów leczniczych (19), w dyrektywie 2001/83/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 listopada 2001 r. w sprawie wspólnotowego kodeksu odnoszącego się do produktów leczniczych stosowanych u ludzi (20) oraz w dyrektywie 2001/20/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 4 kwietnia 2001 r. w sprawie zbliżania przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich, odnoszących się do wdrożenia zasady dobrej praktyki klinicznej w prowadzeniu badań klinicznych produktów leczniczych, przeznaczonych do stosowania przez człowieka (21), które nie są objęte zakresem rozporządzenia (WE) nr 1774/2002, nie podlegają ograniczeniom związanym ze zdrowiem zwierząt ustanowionym w niniejszej decyzji.

(24)

Artykuł 6 decyzji Komisji 2007/275/WE z dnia 17 kwietnia 2007 r. dotyczącej wykazu zwierząt i produktów mających podlegać kontroli w punktach kontroli granicznej na mocy dyrektyw Rady 91/496/EWG i 97/78/WE (22) przewiduje odstępstwo od kontroli weterynaryjnych w przypadku niektórych produktów zawierających produkty zwierzęce. Należy zezwolić na wysyłanie takich produktów z obszarów wysokiego ryzyka w ramach uproszczonego systemu poświadczania.

(25)

W obliczu sytuacji związanej z pryszczycą w Bułgarii należy rozważyć ewentualne ryzyko rozprzestrzenienia się tej choroby w Unii Europejskiej, wynikające z przemieszczania przesyłek produktów pochodzenia zwierzęcego o charakterze niehandlowym. Należy zatem uniemożliwić tego rodzaju przemieszczanie, aby uniknąć dalszego rozprzestrzeniania się choroby. Bułgaria powinna dopilnować, aby zgodność z ograniczeniami nałożonymi niniejszą decyzją na niektóre produkty pochodzące od zwierząt podatnych na pryszczycę została również zapewniona w odniesieniu do niehandlowego przemieszczania tych produktów. Państwa członkowskie powinny współpracować w zakresie monitorowania bagażu osobistego pasażerów podróżujących w szczególności z obszarów wysokiego ryzyka oraz w zakresie kampanii informacyjnych prowadzonych w celu zapobieżenia wprowadzaniu produktów pochodzenia zwierzęcego na terytoria państw członkowskich innych niż Bułgaria.

(26)

Państwa członkowskie inne niż Bułgaria powinny wesprzeć środki zwalczania choroby wprowadzane na obszarach dotkniętych chorobą, gwarantując, że żywe podatne zwierzęta nie będą wysyłane na te obszary.

(27)

Decyzja Rady 2009/470/WE z dnia 25 maja 2009 r. w sprawie wydatków w dziedzinie weterynarii (23) przewiduje mechanizm wypłacania gospodarstwom odszkodowań za straty poniesione w wyniku zastosowania środków zwalczania choroby.

(28)

Sytuacja w zakresie pryszczycy została poddana przeglądowi na posiedzeniu Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt w dniu 12 stycznia 2011 r., a środki przewidziane w decyzji 2011/8/UE zostały przyjęte w świetle otrzymanych z Bułgarii informacji dotyczących rozwoju sytuacji epidemiologicznej. Należy zatem uchylić decyzję 2011/8/UE i zastąpić ją niniejszą decyzją.

(29)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

a)

dyrektywy 2003/85/WE; oraz

b)

decyzji 2008/855/WE.

a)

świnie pochodzą z gospodarstw na obszarze wymienionym w załączniku I, z których przesyłki świeżej wieprzowiny i przetworów mięsnych oraz wyrobów mięsnych składających się z mięsa tych świń lub je zawierających mogą być wysyłane zgodnie z art. 6 decyzji 2008/855/WE.

Centralny organ weterynaryjny Bułgarii przekazuje innym państwom członkowskim i Komisji wykaz gospodarstw zatwierdzonych dla celu stosowania niniejszego ustępu;

b)

przez 21 dni przed datą transportu do rzeźni zwierzęta pozostawały pod nadzorem właściwego organu weterynaryjnego na terenie jednego gospodarstwa znajdującego się w środku okręgu o promieniu co najmniej 10 km, w którym nie wystąpiło ognisko pryszczycy w ciągu co najmniej 30 dni poprzedzających datę załadunku;

c)

żadne zwierzę z gatunku podatnego na pryszczycę nie zostało wprowadzone na teren gospodarstwa, o którym mowa w zdaniu wprowadzającym niniejszego ustępu, w ciągu 21 dni przed datą załadunku, z wyjątkiem świń pochodzących z gospodarstwa zaopatrującego spełniającego warunki określone w lit. b), w którym to przypadku okres 21 dni może zostać skrócony do 7 dni;

d)

na transport świń zezwala się dopiero po skutecznym wprowadzeniu środków przewidzianych w art. 22 ust. 2 dyrektywy 2003/85/WE.

a)

mięso jest wyraźnie zidentyfikowane oraz było transportowane i przechowywane od daty produkcji oddzielnie od mięsa, które zgodnie z niniejszą decyzją nie kwalifikuje się do wysłania poza obszary wymienione w załączniku I;

b)

mięso spełnia jeden z następujących warunków:

c)

mięso zostało uzyskane z gospodarskich zwierząt kopytnych lub zwierząt dzikich utrzymywanych przez człowieka podatnych na pryszczycę, zgodnie z wyszczególnieniem właściwej kategorii mięsa w jednej z odpowiednich kolumn 4–7 w załączniku III, i spełnia następujące warunki:

d)

mięso, jeśli jest oznaczone znakiem (+) w kolumnie 8 załącznika III, zostało uzyskane ze zwierząt łownych z gatunków podatnych na pryszczycę zabitych na obszarach, na których nie wystąpiło ognisko pryszczycy przez co najmniej 90 dni przed datą zabicia i w odległości co najmniej 20 km od obszarów niewymienionych w kolumnach 1, 2 i 3 załącznika III;

e)

mięso, o którym mowa w lit. c) i d), musi dodatkowo spełniać następujące warunki:

a)

każda taka partia mięsa jest oznaczona zgodnie z art. 4 ust. 1 ppkt (ii) dyrektywy Rady 2002/99/WE lub zgodnie z załącznikiem IV do niniejszej decyzji;

b)

rzeźnia:

c)

świeże mięso jest wyraźnie zidentyfikowane oraz transportowane i przechowywane oddzielnie od mięsa kwalifikującego się do wysłania poza Bułgarię.

Właściwy organ weterynaryjny kontroluje przestrzeganie warunków określonych w akapicie pierwszym pod nadzorem centralnych organów weterynaryjnych.

Centralny organ weterynaryjny Bułgarii przekazuje Komisji i innym państwom członkowskim wykaz zakładów zatwierdzonych dla celów stosowania niniejszego ustępu.

a)

w danym dniu przetwarza się w tym zakładzie rozbioru mięsa wyłącznie świeże mięso określone w ust. 4. lit. b).

Po przetworzeniu mięsa niespełniającego tego wymogu przeprowadza się czyszczenie i dezynfekcję;

b)

każda partia mięsa jest opatrzona znakiem jakości zdrowotnej zgodnie z rozdziałem III sekcji I załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 854/2004;

c)

zakład rozbioru mięsa działa pod ścisłą kontrolą weterynaryjną;

d)

świeże mięso jest wyraźnie zidentyfikowane oraz transportowane i przechowywane oddzielnie od mięsa niekwalifikującego się do wysłania poza obszary wymienione w załączniku I.

Właściwy organ weterynaryjny kontroluje przestrzeganie warunków określonych w akapicie pierwszym pod nadzorem centralnych organów weterynaryjnych.

Centralny organ weterynaryjny Bułgarii przekazuje innym państwom członkowskim i Komisji wykaz zakładów zatwierdzonych dla celu stosowania niniejszego ustępu.

a)

świeże mięso jest oznaczone zgodnie z art. 4 ust. 1 dyrektywy 2002/99/WE lub zgodnie z załącznikiem IV do niniejszej decyzji i jest wprowadzane do obrotu tylko na obszarach wymienionych w załączniku I i załączniku II;

b)

rzeźnia:

c)

świeże mięso jest wyraźnie zidentyfikowane oraz transportowane i przechowywane oddzielnie od mięsa kwalifikującego się do wysłania poza Bułgarię.

Właściwy organ weterynaryjny kontroluje przestrzeganie warunków określonych w ust. 1 pod nadzorem centralnych organów weterynaryjnych.

Centralny organ weterynaryjny Bułgarii przekazuje innym państwom członkowskim i Komisji wykaz zakładów zatwierdzonych dla celu stosowania niniejszego ustępu.

a)

są wyraźnie zidentyfikowane oraz były transportowane i przechowywane od daty produkcji oddzielnie od wyrobów mięsnych, które zgodnie z niniejszą decyzją nie kwalifikują się do wysłania poza obszary wymienione w załączniku I;

b)

spełniają jeden z następujących warunków:

a)

częścią A załącznika IX do dyrektywy 2003/85/WE, jeżeli mleko jest przeznaczone do spożycia przez ludzi; lub

b)

częścią B załącznika IX do dyrektywy 2003/85/WE, jeżeli mleko nie jest przeznaczone do spożycia przez ludzi lub jest przeznaczone do żywienia zwierząt z gatunków podatnych na pryszczycę.

a)

każda partia mleka wykorzystanego w zakładzie musi być zgodna z warunkami określonymi w ust. 2 lub pochodzić od zwierząt chowanych i dojonych poza obszarami wymienionymi w załączniku I;

b)

zakład działa pod ścisłą kontrolą weterynaryjną;

c)

mleko musi być wyraźnie zidentyfikowane oraz transportowane i przechowywane oddzielnie od mleka i przetworów mlecznych niekwalifikujących się do wysłania poza obszary wymienione w załączniku I;

d)

transport surowego mleka z gospodarstw położonych poza obszarami wymienionymi w załączniku I do zakładów położonych na obszarami wymienionych w załączniku I, jest wykonywany w pojazdach, które zostały oczyszczone i zdezynfekowane przed rozpoczęciem przewozu i nie miały następnie kontaktu z gospodarstwami w obszarach wymienionych w załączniku I, utrzymującymi zwierzęta z gatunków podatnych na pryszczycę.

a)

zostały wyprodukowane przed dniem 9 grudnia 2010 r.; lub

b)

otrzymano z mleka zgodnego z przepisami art. 4 ust. 2 lub 3; lub

c)

są przeznaczone na wywóz do kraju trzeciego, którego warunki przywozu pozwalają na poddanie takich produktów innemu zabiegowi niż ustanowione w art. 4 ust. 2, a zapewniającemu inaktywację wirusa pryszczycy.

a)

przetwory mleczne wyprodukowane z mleka o kontrolowanym pH poniżej 7,0 i poddane obróbce termicznej w temperaturze co najmniej 72 °C przez co najmniej 15 sekund, przyjmując, że taka obróbka nie była potrzebna w przypadku produktów gotowych, których składniki są zgodne z odpowiednimi warunkami dotyczącymi zdrowia zwierząt ustanowionymi w art. 2, 3 i 4 niniejszej decyzji;

b)

przetwory mleczne wyprodukowane z surowego mleka krów, owiec lub kóz, które przez co najmniej 30 dni przebywały w gospodarstwie położonym w obrębie obszaru wymienionego w załączniku I, w środku okręgu o promieniu co najmniej 10 km, w którym nie wystąpiło ognisko pryszczycy w ciągu 30 dni przed wyprodukowaniem surowego mleka, które to przetwory poddano procesowi dojrzewania trwającemu co najmniej 90 dni, w czasie którego pH zostało obniżone poniżej 6,0 w całej substancji, a skórkę tych przetworów poddano działaniu 0,2 % roztworu kwasu cytrynowego bezpośrednio przed ich zawinięciem lub opakowaniem.

a)

każda partia mleka wykorzystanego z zakładzie jest zgodna z warunkami określonymi w art. 4 ust. 2 lub pochodzi od zwierząt spoza obszarów wymienionych w załączniku I;

b)

wszystkie przetwory mleczne wykorzystane do uzyskania produktów końcowych są zgodne z warunkami określonymi w ust. 2 lit. a) i b) lub w ust. 3, lub zostały wyprodukowane z mleka uzyskanego od zwierząt spoza obszarów wymienionych w załączniku I;

c)

zakład działa pod ścisłą kontrolą weterynaryjną;

d)

przetwory mleczne są wyraźnie zidentyfikowane oraz transportowane i przechowywane oddzielnie od mleka i przetworów mlecznych niekwalifikujących się do wysłania poza obszary wymienione w załączniku I.

a)

nasienia, komórek jajowych i zarodków wyprodukowanych przed dniem 9 grudnia 2010 r.;

b)

zamrożonego nasienia i uzyskanych metodą in vivo zarodków bydła, zamrożonego nasienia świń oraz zamrożonego nasienia i zarodków owiec i kóz przywiezionych do Bułgarii zgodnie z warunkami określonymi odpowiednio w dyrektywach 88/407/EWG, 89/556/EWG, 90/429/EWG i 92/65/EWG, i które od chwili wprowadzenia do Bułgarii były przechowywane i transportowane oddzielnie od nasienia, komórek jajowych i zarodków niekwalifikujących się do wysłania zgodnie z ust. 1;

c)

zamrożonego nasienia i zarodków, uzyskanych od bydła, świń, owiec lub kóz utrzymywanych poza obszarami wymienionymi w załączniku I i załączniku II przez przynajmniej 90 poprzedzających datę pobrania oraz w trakcie pobrania, oraz które:

d)

przed wysłaniem nasienia lub zarodków, o których mowa w lit. a), b) i c), centralne organy weterynaryjne przekazują innym państwom członkowskim i Komisji wykaz ośrodków i zespołów zatwierdzonych dla celów stosowania niniejszego ustępu.

a)

zostały wyprodukowane w Bułgarii przed 9 grudnia 2010 r.; lub

b)

są zgodne z wymogami określonymi w pkt 2 lit. c) lub d) części A rozdziału VI załącznika VIII do rozporządzenia (WE) nr 1774/2002; lub

c)

wyprodukowano poza obszarami wymienionymi w załączniku I zgodnie z warunkami określonymi w rozporządzeniu (WE) nr 1774/2002, i które od chwili wprowadzenia do Bułgarii były przechowywane i transportowane oddzielnie od skór i skórek, które zgodnie z ust. 1 nie kwalifikują się do wysłania.

a)

produktów zwierzęcych, które:

b)

krwi i produktów z krwi określonych w pkt 4 i 5 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 1774/2002, które zostały poddane co najmniej jednemu z zabiegów przewidzianych w pkt 4 lit. a) części A rozdziału IV załącznika VIII do rozporządzenia (WE) nr 1774/2002, po którym przeprowadzono kontrolę skuteczności, lub które przywieziono zgodnie z częścią A rozdziału IV załącznika VIII do rozporządzenia (WE) nr 1774/2002;

c)

smalcu i wytopionych tłuszczy, które poddano obróbce termicznej przewidzianej w pkt 2 lit. d) ppkt (iv) części B rozdziału IV załącznika VII do rozporządzenia (WE) nr 1774/2002;

d)

osłonek zwierzęcych zgodnych z częścią A rozdziału 2 załącznika I do dyrektywy 92/118/EWG, które zostały oczyszczone, oskrobane a następnie zasolone, wybielone lub wysuszone, po czym podjęto kroki w celu zapobieżenia ponownemu skażeniu osłonek;

e)

wełny owczej, włosia przeżuwaczy i szczeciny świń, które poddano praniu fabrycznemu lub uzyskano w procesie garbowania, i nieprzetworzonej wełny owczej, włosia przeżuwaczy i szczeciny świń, które są zamknięte w bezpiecznym opakowaniu i suche;

f)

karmy dla zwierząt domowych zgodnej z wymogami pkt 2, 3 i 4 części B rozdziału II załącznika VIII do rozporządzenia (WE) nr 1774/2002;

g)

produktów złożonych, które nie są poddawane dalszej obróbce, zawierających produkty zwierzęce, przyjmując, że taka obróbka nie była potrzebna w przypadku produktów gotowych, których składniki są zgodne z odpowiednimi warunkami dotyczącymi zdrowia zwierząt ustanowionymi w niniejszej decyzji;

h)

trofeów myśliwskich zgodnych z pkt 1, 3 lub 4 części A rozdziału VII załącznika VIII do rozporządzenia (WE) nr 1774/2002;

i)

paczkowanych produktów zwierzęcych przeznaczonych do użytku jako środki do diagnostyki in vitro lub odczynniki laboratoryjne;

j)

produktów leczniczych określonych w dyrektywie 2001/83/WE, wyrobów medycznych produkowanych z wykorzystaniem tkanki zwierzęcej uznanej za niezdolną do życia w myśl art. 1 ust. 5 lit. g) dyrektywy 93/42/EWG, weterynaryjnych produktów leczniczych określonych w dyrektywie 2001/82/WE i badanych produktów leczniczych określonych w dyrektywie 2001/20/WE.

a)

przedmiotowe produkty zostały wyprodukowane

b)

wprowadzono zabezpieczenia zapobiegające możliwemu ponownemu skażeniu wirusem pryszczycy tych produktów po przetworzeniu.

a)

obiekt, z którego wysłano ładunek, posiada system, dzięki któremu towary są wysyłane tylko wtedy, gdy istnieje możliwość ich powiązania z dokumentami dowodzącymi ich zgodności z niniejszą decyzją; oraz

b)

system, o którym mowa w lit. a), został skontrolowany i uznany za wystarczający.

a)

nie zostały wyprodukowane w Bułgarii i pozostawały w ich oryginalnym opakowaniu wskazującym kraj pochodzenia tych produktów; lub

b)

zostały wyprodukowane w zatwierdzonym zakładzie położonym na jednym z obszarów wymienionych w załączniku I z wstępnie przetworzonych produktów niepochodzących z tych obszarów; oraz:

a)

izolację i kontrolę kliniczną;

b)

w miarę potrzeby, testy laboratoryjne mające na celu wykrycie lub wykluczenie zakażenia wirusem pryszczycy.

22.1.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 19/34

(1)

Przepisy art. 52 ust. 4 tiret pierwsze umowy stanowią, iż wspólny komitet przyjmuje decyzje zmieniające załącznik 1.

(2)

Załącznik 1 został ostatnio zmieniony decyzją 1/2009 wspólnego komitetu z dnia 17 czerwca 2009 r.

(3)

Przyjęto nowe akty prawne Unii Europejskiej w obszarach objętych umową. Należy zatem zmienić załącznik 1 w celu uwzględnienia zmian w odpowiednich aktach prawodawstwa unijnego,

22.1.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 19/40

(1)

W celu wykonania postanowień protokołu 2 do Umowy ustalono krajowe ceny referencyjne dla Umawiających się Stron.

(2)

Na rynkach wewnętrznych Umawiających się Stron zmieniły się ceny rzeczywiste w odniesieniu do surowców, do których stosuje się środki kompensacji cen.

(3)

Należy zatem odpowiednio uaktualnić ceny referencyjne oraz kwoty wymienione w tabelach III i IV lit. b) protokołu 2,

a)

tabelę III zastępuje się tekstem znajdującym się w załączniku I do niniejszej decyzji.

b)

tabelę IV lit. b) zastępuje się tekstem znajdującym się w załączniku II do niniejszej decyzji.

22.1.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 19/43