29.4.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 107/1

(1)

W październiku 2008 r. rozporządzeniem Rady (WE) nr 1001/2008 (2) ponownie wprowadzono ostateczne środki antydumpingowe na przywóz niektórych łączników rur i przewodów rurowych („łączniki rur i przewodów rurowych” lub „produkt objęty postępowaniem”) pochodzących m.in. z Malezji w następstwie przeglądu wygaśnięcia zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. W odniesieniu do Malezji obowiązuje cło antydumpingowe w wysokości 59,2 % dla Anggerik Laksana Sdn Bhd oraz w wysokości 75 % dla pozostałych przedsiębiorstw.

(2)

Komisja otrzymała wniosek o wszczęcie przeglądu pod kątem nowego eksportera zgodnie z art. 11 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. Wniosek został złożony przez Pantech Steel Industries Sdn Bhd („wnioskodawca”), producenta eksportującego w Malezji („kraj, którego dotyczy postępowanie”).

(3)

Wnioskodawca twierdził, że nie dokonywał wywozu produktu objętego postępowaniem do Unii w okresie objętym dochodzeniem, na którym oparte są środki antydumpingowe, tj. w okresie od dnia 1 kwietnia 2000 r. do dnia 31 marca 2001 r. (pierwotny okres objęty dochodzeniem) oraz nie jest powiązany z jakimkolwiek eksportującym producentem produktu objętego postępowaniem podlegającym środkom antydumpingowym wymienionym w motywie 1.

(4)

Wnioskodawca twierdził ponadto, iż stał się stroną nieodwołalnego zobowiązania umownego do wywozu w najbliższej przyszłości produktu objętego postępowaniem do Unii.

(5)

Komisja zbadała dowody prima facie dostarczone przez wnioskodawcę i uznała je za wystarczające do uzasadnienia wszczęcia przeglądu zgodnie z przepisami art. 11 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. Po konsultacji z Komitetem Doradczym oraz po umożliwieniu przedstawienia uwag zainteresowanemu przemysłowi Unii, Komisja wszczęła, w drodze rozporządzenia (WE) nr 692/2009 (3), przegląd rozporządzenia (WE) nr 1001/2008 w odniesieniu do wnioskodawcy.

(6)

Zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 692/2009 cło antydumpingowe w wysokości 75 % nałożone rozporządzeniem (WE) nr 1001/2008 zostało zniesione w odniesieniu do przywozu produktu objętego postępowaniem wytwarzanego i sprzedawanego na wywóz do Unii przez wnioskodawcę. Równocześnie, zgodnie z art. 14 ust. 5 rozporządzenia podstawowego, władzom celnym polecono podjęcie odpowiednich kroków celem zarejestrowania tego rodzaju przywozu.

(7)

Rozporządzenie (WE) nr 692/2009 przewiduje, że jeśli dochodzenie wykaże, że wnioskodawca spełnia wymagania pozwalające na objęcie go indywidualną stawką cła, konieczna może się okazać zmiana stawki cła stosowanej obecnie w odniesieniu do przywozu produktu objętego postępowaniem przez przedsiębiorstwa niewymienione indywidualnie w art. 1 rozporządzenia (WE) nr 1001/2008.

(8)

Produktem objętym przeglądem są łączniki rur i przewodów rurowych (inne niż łączniki odlewane, kołnierze i łączniki gwintowane), z żeliwa lub stali (z wyłączeniem stali nierdzewnej), o największej średnicy zewnętrznej nieprzekraczającej 609,6 mm, rodzaju stosowanego do spawania doczołowego lub do innych celów, pochodzące z Malezji („produkt objęty postępowaniem”), obecnie objęte kodami CN ex 7307 93 11, ex 7307 93 19, ex 7307 99 30 i ex 7307 99 90.

(9)

Komisja oficjalnie powiadomiła o wszczęciu przeglądu przemysł Unii, wnioskodawcę oraz przedstawicieli kraju wywozu. Zainteresowanym stronom umożliwiono wyrażenie opinii na piśmie i ustnie.

(10)

Komitet Obrony Przemysłu Stalowych Łączników Spawanych w Unii Europejskiej (ang. Defence Committee of the Steel Butt-Welding Fittings Industry of the European Union) reprezentujący przemysł Unii („przemysł Unii”) przekazał pisemnie swoją opinię służbom Komisji. Komitet Obrony zakwestionował wiarygodność podstawy dla ceny eksportowej. Przekazano również dokumenty, które miały pokazywać próby obejścia środków oraz podano informacje o poziomie cen produktu objętego postępowaniem dostępnego dla importerów z UE.

(11)

Komisja przesłała wnioskodawcy i jego powiązanym przedsiębiorstwom kwestionariusz antydumpingowy i otrzymała odpowiedź w wyznaczonym terminie.

(12)

Komisja przesłała również kwestionariusze antydumpingowe niepowiązanym importerom z obszaru Unii Europejskiej, lecz żaden z nich nie podjął współpracy.

(13)

Komisja starała się zweryfikować wszelkie informacje uznane za niezbędne do stwierdzenia statusu nowego eksportera i dumpingu oraz przeprowadziła wizyty weryfikacyjne w siedzibach wnioskodawcy oraz następującym powiązanym przedsiębiorstwie w Malezji:

(14)

Dochodzenie przeglądowe dotyczące dumpingu objęło okres od dnia 1 lipca 2008 r. do dnia 30 czerwca 2009 r. („okres objęty dochodzeniem przeglądowym” lub „ODP”).

(15)

Dochodzenie potwierdziło, że przedsiębiorstwo nie wywoziło produktu objętego postępowaniem w pierwotnym okresie dochodzenia oraz że zaczęło wywozić go do Unii Europejskiej po upływie tego okresu. Przedsiębiorstwo przyjęło nieodwołalne zobowiązanie umowne do wywozu w ODP. Miało ono formę trzech zamówień od tej samej grupy importerów w UE.

(16)

Po zamówieniach tych, po upływie ODP, miały miejsce transakcje wywozowe na w przybliżeniu takich samych warunkach, przy nieznacznych różnicach cen i ilości. Chociaż przedmiotowe ilości były ograniczone, uznano jednak, że są wystarczające do ustalenia wiarygodnego marginesu dumpingu. Wynika to stąd, że poziomy naliczonych cen były następnie wsparte innymi informacjami dostępnymi służbom Komisji, w tym informacjami o cenach wywozowych odnośnego eksportera do krajów trzecich, które potwierdziły wzorzec zachowania ustalony w badanych transakcjach.

(17)

Jeśli chodzi o inne warunki dotyczące uznania statusu nowego eksportera, przedsiębiorstwo było w stanie wykazać, że nie posiada żadnych związków, bezpośrednich czy pośrednich, z żadnym z producentów eksportujących w Malezji, podlegających obowiązującym środkom antydumpingowym w odniesieniu do produktu objętego postępowaniem.

(18)

Potwierdza się zatem, że przedsiębiorstwo należy uznać za „nowego eksportera” zgodnie z art. 11 ust. 4 rozporządzenia podstawowego, w związku z czym należy ustalić dla niego indywidualny margines dumpingu.

(19)

Wnioskodawca produkuje wymienione łączniki i sprzedaje produkt objęty postępowaniem w kraju i na rynkach eksportowych. Dochodzenie wykazało istnienie na rynku krajowym złożonej organizacji sprzedaży, obejmującej niepowiązanych dystrybutorów i powiązane przedsiębiorstwa handlowe, przy czym niepowiązani dystrybutorzy nabywają produkt objęty postępowaniem od producenta, a następnie odsprzedają go powiązanym przedsiębiorstwom handlowym, które następnie sprzedają wymienione towary dalszym niepowiązanym klientom na rynku krajowym. Niepowiązani dystrybutorzy działają faktycznie jako agenci wnioskodawcy.

(20)

W związku z powyższym oraz uwzględniając fakt, że sprzedaż powiązanych przedsiębiorstw handlowych może być powiązana wstecz z wnioskodawcą, ceny naliczane wobec ostatecznych konsumentów przez te powiązane przedsiębiorstwa handlowe są uznawane za pierwszą cenę w zwykłym obrocie handlowym, a zatem stanowią podstawę do ustalenia wartości normalnej.

(21)

Zgodnie z art. 2 ust. 2 rozporządzenia podstawowego sprzedaż krajową uznano za reprezentatywną, gdy wielkość łącznej sprzedaży krajowej wynosiła co najmniej 5 % wielkości łącznej sprzedaży eksportowej do Unii. Komisja ustaliła, że wnioskodawca sprzedawał łączniki rur i przewodów rurowych na rynek krajowy w wielkościach reprezentatywnych.

(22)

Komisja zidentyfikowała następnie rodzaje łączników rur i przewodów rurowych, sprzedawanych w kraju przez przedsiębiorstwa handlowe, identycznych lub bezpośrednio porównywalnych z rodzajami tych produktów sprzedawanymi na wywóz do Unii Europejskiej.

(23)

Komisja przeprowadziła również badania w celu sprawdzenia, czy sprzedaż łączników rur i przewodów rurowych w kraju w reprezentatywnych ilościach mogłaby być uznana za odbywającą się w zwykłym obrocie handlowym zgodnie z art. 2 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. Dokonano tego poprzez ustalenie proporcji sprzedaży dokonanej z zyskiem niezależnym klientom na rynku krajowym. Ponieważ ustalono, że w ramach zwykłego obrotu handlowego sprzedaż była wystarczająca, wartość normalną określono na podstawie rzeczywistej ceny krajowej.

(24)

W niewielu przypadkach, w których rodzaj produktu objętego postępowaniem nie był sprzedawany na rynku krajowym w ODP, wartość normalną uzyskano poprzez dodanie do kosztów eksportera związanych z wytwarzaniem wywożonych rodzajów produktu zasadnych kwot kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zasadnej marży zysku.

(25)

Produkt objęty postępowaniem był wywożony bezpośrednio do niezależnych klientów w Unii. Z tego względu cenę eksportową ustalono zgodnie z art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego, czyli na podstawie faktycznie zapłaconych lub należnych cen eksportowych, zgodnie z wyjaśnieniami, o których mowa w motywie 16.

(26)

Wartość normalną i ceny eksportowe porównywano na podstawie ceny ex-works.

(27)

Aby zapewnić prawidłowe porównanie między wartością normalną a ceną eksportową, zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego, dokonano korekt uwzględniających różnice wpływające na porównywalność cen. Uwzględniono korekty dotyczące ubezpieczenia, przeładunku i kosztów powiązanych oraz kosztów kredytu we wszystkich przypadkach, w których uznano je za zasadne, prawidłowe i poparte zweryfikowanymi dowodami.

(28)

Wnioskodawca twierdził, że gdyby Komisja wykorzystała wartość normalną opartą na sprzedaży krajowej powiązanych przedsiębiorstw handlowych, należałoby dokonać korekty z tytułu różnicy w poziomie handlu między rynkiem krajowym i rynkiem UE. Twierdził on ponadto, że sprzedaż na rynek UE była prowadzona na poziomie dystrybutora, natomiast na rynku krajowym wnioskodawca znaczną część łączników rur i przewodów rurowych sprzedawał w ramach dużych zamówień na rynku projektów dotyczących ropy naftowej i gazu, gdzie łączniki często odgrywają drugorzędną rolę w stosunku do głównych rur, zaworów i innych głównych komponentów, oraz że rynek ten był na innym poziomie handlu.

(29)

Po przeanalizowaniu warunków sprzedaży na rynku krajowym, a w szczególności struktury cen sprzedaży, dochodzenie doprowadziło do stwierdzenia, że wnioskodawca nie wykazał, zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego, stałej i znaczącej różnicy funkcji i cen na różnych poziomach handlu na rynku wewnętrznym kraju wywozu. Nie uwzględniono zatem żadnych korekt.

(30)

Zgodnie z art. 2 ust. 11 rozporządzenia podstawowego, a także uwzględniając fakt, że w ODP miały miejsce tylko trzy zamówienia praktycznie w tym samym czasie, a cena surowca stanowiącego większość kosztów produkcji podlegała znacznym wahaniom w ODP, margines dumpingu ustalono na podstawie porównania w poszczególnych transakcjach odnośnej wartości normalnej z ceną eksportową.

(31)

Porównanie to wykazało występowanie dumpingu na poziomie 49,9 %, wyrażonym jako odsetek ceny CIF na granicy Unii.

(32)

Dochodzenie potwierdziło ponadto, że ceny eksportowe wnioskodawcy wobec innych krajów trzecich przy znacznych ilościach są znacząco niższe niż ceny wobec Unii Europejskiej, co wskazuje na występowanie dumpingu na rynkach krajów trzecich.

(33)

W świetle wyników dochodzenia uznaje się, że należy nałożyć ostateczne cło antydumpingowe na poziomie ustalonego marginesu dumpingu.

(34)

Margines ten, ustalony dla ODP i wynoszący 49,9 %, jest niższy od ogólnokrajowego poziomu usuwającego szkodę, wynoszącego 75 %, ustalonego dla Malezji w dochodzeniu pierwotnym. Dlatego też wnioskuje się o nałożenie cła opartego na marginesie dumpingu wynoszącym 49,9 % oraz o odpowiednią zmianę rozporządzenia (WE) nr 1001/2008.

(35)

W świetle powyższych ustaleń cło antydumpingowe mające zastosowanie do wnioskodawcy nakłada się z mocą wsteczną na przywóz produktu objętego postępowaniem, który poddano obowiązkowi rejestracji zgodnie z art. 3 rozporządzenia (WE) nr 692/2009.

(36)

Należy zauważyć, że przedmiotowe przedsiębiorstwa mają złożony system dystrybucji, który obejmuje również przywóz produktu objętego postępowaniem z innych krajów objętych środkami antydumpingowymi. Występuje dodatkowo ryzyko unikania cła ze względu na duże różnice stawek cła między różnymi przedsiębiorstwami eksportującymi działającymi w Malezji. Niezbędne są zatem środki specjalne zapewniające właściwe stosowanie ceł antydumpingowych.

(37)

Te środki specjalne obejmują przedstawienie organom celnym państw członkowskich ważnej faktury handlowej spełniającej wymogi wymienione w załączniku do niniejszego rozporządzenia. Przywóz, któremu nie towarzyszy taka faktura, podlega rezydualnemu cłu antydumpingowemu mającemu zastosowanie do wszystkich pozostałych eksporterów.

(38)

Rada odnotowuje ponadto, że Komisja poinformowała ją, że zachęci przedmiotowe przedsiębiorstwo do składania Komisji regularnych sprawozdań w celu zapewnienia właściwych dalszych działań dotyczących sprzedaży w Unii jego produktu objętego postępowaniem, ceny i innych odnośnych warunków, a także informacji dotyczących zmian cen sprzedaży przedsiębiorstwa na jego rynku krajowym. Rada zauważa, że w szczególności jeśli sprawozdania nie będą składane, lub jeśli ze sprawozdania wynika, że środki nie są wystarczające dla wyeliminowania skutków wyrządzającego szkodę dumpingu, może wystąpić konieczność wszczęcia przeglądu okresowego zgodnie z art. 11 ust. 3 rozporządzenia podstawowego. Rada odnotowuje również, że Komisja ma możliwość wszczęcia z urzędu przeglądu okresowego zgodnie z art. 11 ust. 3 rozporządzenia podstawowego, w szczególności po upływie roku od wejścia w życie niniejszego rozporządzenia (aczkolwiek uzasadniony może być również wcześniejszy przegląd). Odnotowuje się, że zgodnie z obecnymi oczekiwaniami Komisji, biorąc pod uwagę okoliczności sprawy, właściwe będzie przeprowadzenie takiego przeglądu po upływie jednego roku. W tym kontekście należy zauważyć, że cło ustalone dla przedmiotowego przedsiębiorstwa niniejszym rozporządzeniem oparte jest jedynie na ograniczonej liczbie zamówień.

(39)

Zainteresowane strony poinformowano o wszelkich zasadniczych faktach i okolicznościach, na podstawie których planowano nałożyć na przywóz łączników rur i przewodów rurowych od wnioskodawcy zmienione ostateczne cło antydumpingowe oraz nałożyć to cło z mocą wsteczną na przywóz podlegający rejestracji. Uwagi zainteresowanych stron rozpatrzono i w stosownych przypadkach uwzględniono.

(40)

Niniejszy przegląd nie zmienia daty wygaśnięcia środków nałożonych na mocy rozporządzenia (WE) nr 1001/2008 zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego,

29.4.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 107/6

(1)

Rozporządzeniem (WE) nr 1487/2005 Rada nałożyła ostateczne cło antydumpingowe na przywóz do Unii Europejskiej tkanin z włókna syntetycznego, zawierające 85 % masy lub więcej włókien poliestrowych teksturowanych lub nieteksturowanych, barwionych (włączając bielone) lub z nadrukiem pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej, obecnie objętych kodami CN ex 5407 51 00, 5407 52 00, 5407 54 00, ex 5407 61 10, 5407 61 30, 5407 61 90, ex 5407 69 10 oraz ex 5407 69 90 („produkt objęty postępowaniem”).

(2)

Z uwagi na znaczną liczbę stron współpracujących podczas dochodzenia, które doprowadziło do wprowadzenia środków, dokonano wyboru chińskich producentów eksportujących do próby.

(3)

Przedsiębiorstwom objętym próbą przyznano indywidualne stawki celne określone podczas dochodzenia. Współpracujące przedsiębiorstwa nieobjęte próbą, którym przyznano traktowanie na zasadach rynkowych („MET”) zgodnie z przepisami art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia Rady (WE) nr 384/96 (3), podlegają średniej ważonej stawce cła wynoszącej 14,1 %, ustalonej w odniesieniu do przedsiębiorstw objętych próbą, którym przyznano MET. Współpracujące przedsiębiorstwa nieobjęte próbą, którym przyznano traktowanie indywidualne („IT”) zgodnie z przepisami art. 9 ust. 5 tego samego rozporządzenia, podlegają średniej ważonej stawce cła wynoszącej 37,1 %, ustalonej w odniesieniu do przedsiębiorstw objętych próbą, którym przyznano traktowanie indywidualne. Na wszystkie pozostałe przedsiębiorstwa nałożone zostało cło ogólnokrajowe w wysokości 56,2 %.

(4)

W wyniku ponownego dochodzenia w sprawie absorpcji zgodnie z art. 12 rozporządzenia (WE) nr 384/96 Rada, rozporządzeniem 1087/2007 (4), podniosła cło ogólnokrajowe do 74,8 %. Dodatkowo, na chińskich producentów eksportujących, którym przyznano indywidualne stawki cła, lecz którzy nie współpracowali w ponownym dochodzeniu, nałożono również wyższe cło antydumpingowe zgodnie z art. 12 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 384/96.

(5)

W art. 2 rozporządzenia (WE) nr 1487/2005 przewidziano możliwość przyznania chińskim producentom eksportującym, którzy spełniają cztery warunki wymienione w tym artykule, takiego samego traktowania jak określone w motywie 3, przysługujące przedsiębiorstwom współpracującym nieobjętym próbą („status nowego producenta eksportującego” lub „NEPT”).

(6)

Grupa przedsiębiorstw składająca się z dwóch przedsiębiorstw powiązanych: AlbaChiara Printing and Dyeing (Jiaxing) Co. Ltd, oraz Jiaxing E. Boselli Textile Trading Co. Ltd. („wnioskodawca”), przedstawiła wniosek o przyznanie NEPT.

(7)

Przeprowadzono badanie w celu ustalenia, czy wnioskodawca spełnia warunki przyznania NEPT określone w art. 2 rozporządzenia (WE) nr 1487/2005, poprzez sprawdzenie, czy:

(8)

Do wnioskodawcy wysłano kwestionariusze z prośbą o dostarczenie dowodów dla wykazania, że spełnia on warunek pierwszy, drugi i trzeci.

(9)

Jako że czwarty warunek zakłada, że wnioskodawcy składają wnioski o MET lub IT, Komisja przesłała wnioskodawcy formularze MET i IT. Wnioskodawca wystąpił o MET zgodnie z art. 2 ust. 7 rozporządzenia podstawowego.

(10)

W skrócie i wyłącznie w celu ułatwienia wyszukiwania informacji kryteria MET są podsumowane poniżej:

(11)

Zgodnie z art. 2 rozporządzenia (WE) nr 1487/2005 producenci eksportujący, którzy spełniają warunki wymienione powyżej w motywie 7, mogą być objęci albo stawką cła wynoszącą 14,1 % mającą zastosowanie do przedsiębiorstw, którym przyznano traktowanie na zasadach rynkowych zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 384/96, albo średnią ważoną stawką cła w wysokości 37,1 % mającą zastosowanie do przedsiębiorstw, którym przyznano traktowanie indywidualne zgodnie z art. 9 ust. 5 tego samego rozporządzenia.

(12)

Komisja Europejska zgromadziła i zweryfikowała wszelkie informacje uznane za niezbędne do ustalenia, czy spełnione zostały cztery warunki określonych w art. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 1487/2005. Wizyty weryfikacyjne odbyły się na terenie następujących przedsiębiorstw:

(13)

Wnioskodawca dostarczył wystarczające dowody na spełnienie czterech warunków wymienionych powyżej w motywie 7. Wnioskodawca ten istotnie wykazał, że: (i) nie prowadził wywozu produktu objętego postępowaniem do Unii Europejskiej w okresie od dnia 1 kwietnia 2003 r. do dnia 31 marca 2004 r., (ii) nie jest powiązany z żadnym producentem ani eksporterem w Chińskiej Republice Ludowej, który podlegał środkom antydumpingowym wprowadzonym rozporządzeniem (WE) nr 1487/2005, (iii) rzeczywiście dokonał wywozu znacznej ilości produktu objętego postępowaniem do Unii Europejskiej, począwszy od roku 2008, (iv) spełnia wszystkie wymogi MET, a zatem ma prawo do indywidualnej stawki cła zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego. Wnioskodawcy temu można zatem przyznać średnią ważoną stawkę cła stosowaną do przedsiębiorstw współpracujących nieobjętych próbą, którym przyznano MET (tj. 14,1 %), zgodnie z art. 2 rozporządzenia (WE) nr 1487/2005 i należy dodać go do wykazu producentów eksportujących w art. 1 ust. 2 tego rozporządzenia.

(14)

W związku z ustaleniami dochodzenia opisanymi w motywie 13, stwierdza się, że przedsiębiorstwa AlbaChiara Printing and Dyeing (Jiaxing) Co. Ltd, oraz Jiaxing E. Boselli Textile Trading Co. Ltd. powinny zostać dodane do wykazu indywidualnych przedsiębiorstw wskazanych w art. 1 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1487/2005 podlegających stawce cła w wysokości 14,1 %.

(15)

Wnioskodawca oraz przemysł unijny zostali powiadomieni o ustaleniach poczynionych w ramach badania oraz mieli możliwość przedstawienia uwag. Nie przedstawiono żadnych dodatkowych informacji, które mogłyby doprowadzić do innych ustaleń w przypadku tego wnioskodawcy,

29.4.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 107/9

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2073/2005 z dnia 15 listopada 2005 r. w sprawie kryteriów mikrobiologicznych dotyczących środków spożywczych (2) ustanawia kryteria mikrobiologiczne dotyczące niektórych mikroorganizmów oraz przepisy wykonawcze obowiązujące podmioty prowadzące przedsiębiorstwo spożywcze przy wdrażaniu ogólnych i szczególnych środków higienicznych, o których mowa w art. 4 rozporządzenia (WE) nr 852/2004.

(2)

Zgodnie z art. 10 rozporządzenia (WE) nr 2073/2005 kryteria mikrobiologiczne zostaną poddane przeglądowi z uwzględnieniem postępu naukowego, technologicznego i metodologicznego, nowo wykrywanych mikroorganizmów chorobotwórczych w środkach spożywczych oraz informacji pochodzących z analizy ryzyka.

(3)

Rozdział 1 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 2073/2005 ustanawia kryteria bezpieczeństwa dla Listeria monocytogenes w niektórych rodzajach żywności gotowej do spożycia. Część 1.3 ustanawia limity dla żywności gotowej do spożycia, w której niemożliwy jest wzrost L. monocytogenes, niebędącej żywnością przeznaczoną dla niemowląt ani żywnością specjalnego medycznego przeznaczenia. Podmioty prowadzące przedsiębiorstwo spożywcze mają obowiązek udowodnić zgodność produktów wprowadzanych do obrotu z tymi kryteriami w ciągu okresu przydatności do spożycia.

(4)

Zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiającym ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołującym Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiającym procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (3) sól spożywcza jest żywnością gotową do spożycia. Zgodnie z dowodami naukowymi obecność i przetrwanie L. monocytogenes w soli są w normalnych warunkach mało prawdopodobne. Sól spożywczą należy zatem dodać do przypisu 4 w rozdziale 1 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 2073/2005, w którym ustanowiono rodzaje żywności gotowej do spożycia, dla których regularne badanie na obecność L. monocytogenes nie jest wymagane.

(5)

Zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 2073/2005 kryterium higieny procesu dotyczy pałeczek jelitowych w mleku pasteryzowanym i innych pasteryzowanych płynnych produktach mlecznych, obejmując referencyjną metodę badania i limity.

(6)

Wykazano, że referencyjna metoda badania na obecność pałeczek jelitowych w pasteryzowanym mleku i innych pasteryzowanych płynnych produktach mlecznych ISO 21528-1 jest trudna do stosowania w rutynowych badaniach podczas kontroli własnych ze względu na jej pracochłonność i czasochłonność. Ze względu na rozwój metodologiczny referencyjna metoda badania na obecność pałeczek jelitowych w pasteryzowanym mleku i innych pasteryzowanych płynnych produktach mlecznych powinna zostać zmieniona na ISO 21528-2, która to metoda jest szybsza i łatwiejsza w stosowaniu.

(7)

Referencyjne metody badania mają wpływ na wyniki badań. Z tego względu należy odpowiednio zmienić limity dla pałeczek jelitowych w pasteryzowanym mleku i innych pasteryzowanych płynnych produktach mlecznych. Zmiana ta nadal gwarantuje wystarczające limity wykrywania dla higieny procesu, ponieważ ewentualne problemy podczas procesu wytwarzania spowodowałyby znacznie wyższy wzrost pałeczek jelitowych.

(8)

Biorąc pod uwagę ostatnią zmianę w taksonomii, nazwa Enterobacter sakazakii w rozporządzeniu (WE) nr 2073/2005 powinna zostać zmieniona na Cronobacter spp. (Enterobacter sakazakii).

(9)

Niektóre przepisy miały zastosowanie do dnia 1 stycznia 2010 r., a nowe, już ustanowione w tym rozporządzeniu, będą miały zastosowanie po tej dacie. Aby zwiększyć czytelność tych przepisów, należy wykreślić przepisy przestarzałe.

(10)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 2073/2005.

(11)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt i ani Parlament Europejski, ani Rada nie wyraziły wobec nich sprzeciwu,

1)

w rozdziale 1 wprowadza się następujące zmiany:

2)

w przypisie 4 w rozdziale 1 dodaje się tiret w brzmieniu:

3)

w części 2.2 rozdziału 2 wprowadza się następujące zmiany:

29.4.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 107/12

(1)

Załącznik I do rozporządzenia (WE) nr 881/2002 zawiera wykaz osób, grup i podmiotów, których fundusze oraz zasoby gospodarcze podlegają zamrożeniu zgodnie z tym rozporządzeniem.

(2)

Dnia 12 kwietnia 2010 r. Komitet Sankcji Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych podjął decyzję o zmianie danych dotyczących siedmiu osób fizycznych znajdujących się w wykazie osób, grup i podmiotów, w odniesieniu do których należy stosować zamrożenie funduszy i zasobów gospodarczych.

(3)

Należy zatem wprowadzić odpowiednie zmiany w załączniku I,

29.4.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 107/15

29.4.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 107/17

(1)

Kwoty cen reprezentatywnych oraz dodatkowych należności stosowanych przy przywozie cukru białego, cukru surowego oraz niektórych syropów zostały ustalone na rok gospodarczy 2009/10 rozporządzeniem Komisji (WE) nr 877/2009 (3). Te ceny i kwoty zostały ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (UE) nr 325/2010 (4).

(2)

Zgodnie z zasadami i warunkami określonymi w rozporządzeniu (WE) nr 951/2006 dane, którymi dysponuje obecnie Komisja, stanowią podstawę do korekty wymienionych kwot,

29.4.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 107/19

(1)

W dniach 22 grudnia 2009 r. i 18 stycznia 2010 r. Rada przyjęła decyzje 2009/1014/UE i 2010/29/UE w sprawie mianowania członków i zastępców członków Komitetu Regionów na okres od dnia 26 stycznia 2010 r. do dnia 25 stycznia 2015 r. (1)

(2)

W związku z wygaśnięciem mandatu Harry’ego DIJKSMY zwolniło się stanowisko zastępcy członka Komitetu Regionów,

29.4.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 107/20

(1)

W dniach 22 grudnia 2009 r. i 18 stycznia 2010 r. Rada przyjęła decyzje 2009/1014/UE i 2010/29/UE w sprawie mianowania członków i zastępców członków Komitetu Regionów na okres od dnia 26 stycznia 2010 r. do dnia 25 stycznia 2015 r. (1)

(2)

Stanowisko członka Komitetu Regionów zwolniło się w związku z wygaśnięciem mandatu Herberta SAUSGRUBERA. Stanowisko zastępcy członka Komitetu Regionów zwolniło się w związku z mianowaniem Markusa WALLNERA na członka Komitetu Regionów,

a)

na stanowisko członka:

oraz

b)

na stanowisko zastępcy członka:

29.4.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 107/21

(1)

Dnia 22 grudnia 2009 r. i 18 stycznia 2010 r. Rada przyjęła decyzje 2009/1014/UE i 2010/29/UE w sprawie mianowania członków i zastępców członków Komitetu Regionów na okres od dnia 26 stycznia 2010 r. do dnia 25 stycznia 2015 r. (1)

(2)

Jedno stanowisko zastępcy członka Komitetu Regionów zwolniło się w związku z wygaśnięciem mandatu Anny TERRÓN I CUSÍ.

—

Albert MORENO HUMET

Secretario para la Unión Europea de la Generalitat de Catalunya.

29.4.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 107/22

(1)

Dyrektywa 91/414/EWG przewiduje ustalenie unijnego wykazu substancji czynnych dopuszczonych do wykorzystania w środkach ochrony roślin.

(2)

Dokumentacja dotycząca substancji czynnej 1,4-dimetylonaftalen została przedłożona władzom Niderlandów przez DormFresh Ltd. dnia 25 czerwca 2009 r. wraz z wnioskiem o jej włączenie do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG.

(3)

Dokumentacja dotycząca substancji czynnej cyflumetofen została przedłożona władzom Niderlandów przez Otsuka Chemical Co. Ltd. dnia 21 lipca 2009 r. wraz z wnioskiem o jej włączenie do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG.

(4)

Władze Niderlandów poinformowały Komisję, że po wstępnym badaniu można uznać, że dokumentacje dotyczące tych substancji czynnych spełniają wymogi dotyczące danych i informacji określone w załączniku II do dyrektywy 91/414/EWG. Przedłożone dokumentacje spełniają również wymogi w zakresie danych i informacji określone w załączniku III do dyrektywy 91/414/EWG w odniesieniu do środka ochrony roślin zawierającego te substancje czynne. Zgodnie z art. 6 ust. 2 dyrektywy 91/414/EWG dokumentacje zostały następnie przekazane przez poszczególnych wnioskodawców Komisji i pozostałym państwom członkowskim oraz Stałemu Komitetowi ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt.

(5)

Niniejsza decyzja powinna stanowić formalne potwierdzenie, na poziomie Unii Europejskiej, że powyższe dokumentacje uznano za zasadniczo spełniające wymogi w zakresie danych i informacji określone w załączniku II i, dla przynajmniej jednego środka ochrony roślin zawierającego wymienione substancje czynne, wymogi określone w załączniku III do dyrektywy 91/414/EWG.

(6)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

29.4.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 107/24

(1)

Zgodnie z art. 9 ust. 1 lit. d) dyrektywy 2008/57/WE w dniu 27 sierpnia 2009 r. władze Francji złożyły wniosek o częściowe odstępstwo od decyzji Komisji 2006/66/WE (2) (TSI „Hałas”) oraz od decyzji Komisji 2006/861/WE (3) (TSI „Wagony towarowe”) dla wagonów typu NA i AFA spółki LOHR.

(2)

Wniosek o odstępstwo dotyczy wagonów towarowych służących do transportu samochodów ciężarowych i wytwarzanych zgodnie z projektem opracowanym przed wejściem w życie obu TSI.

(3)

Zgodnie z art. 15 rozporządzenia (WE) nr 881/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady (4) Europejska Agencja Kolejowa przedstawiła w dniu 24 listopada 2009 r. swoją opinię techniczną na temat wniosku o częściowe odstępstwo.

(4)

W opinii wskazano, iż przepisów sześciu punktów TSI „Wagony towarowe”, dotyczących urządzeń sprzęgowych, podnoszenia i podciągania, mocowania wyposażenia, skrajni kinematycznej, dynamicznego zachowania się pojazdu i hamulca postojowego (odpowiednio pkt 4.2.2.1.2.2, 4.2.2.3.2.4, 4.2.2.3.2.5, 4.2.3.1, 4.2.3.4 i 4.2.4.1.2.8), nie można stosować do przedmiotowych wagonów ze względu na ich ograniczenia konstrukcyjne związane ze szczególnym charakterem przewożonych ładunków. Odnośnie do TSI „Hałas” w przedmiotowych wagonach należy stosować w połączeniu z klockami hamulcowymi z materiałów kompozytowych również powodujące większy hałas klocki żeliwne, aby uzyskać wymaganą skuteczność hamowania. Do czasu wprowadzenia technologii zapewniających mniejszy poziom hałasu nie można zatem osiągnąć limitów dotyczących hałasu przejazdu (pkt 4.2.1.1 TSI).

(5)

Ogólne skutki finansowe zastosowania wymienionych dwóch TSI, w szczególności pkt 4.2.3.1 i 4.2.3.4 TSI „Wagony towarowe”, w stosunku do wagonów typu NA i AFA spółki LOHR szacuje się na niemal 204 mln EUR. Powyższa kwota wraz z innymi wymogami, które należałoby zastosować, aby osiągnąć zgodność z obiema TSI, spowodowałyby nie tylko poważne zagrożenie opłacalności finansowej projektu, ale również jego poważne opóźnienia, a nawet wstrzymanie realizacji.

(6)

Odstępstwa udziela się na czas określony, który władze Francji powinny wykorzystać, aby przyspieszyć opracowanie nowatorskich rozwiązań wspieranych przy pomocy ujednoliconych specyfikacji i zgodnych ze stosownymi TSI.

(7)

Przepisy niniejszej decyzji są zgodne z opinią komitetu powołanego na mocy art. 29 dyrektywy 2008/57/WE,

a)

odnośnie do przepisów pkt 4.2.1.1 TSI „Hałas” – do czasu aż będzie dostępne rozwiązanie techniczne umożliwiające uzyskanie zgodności;

b)

odnośnie do przepisów pkt 4.2.2.1.2.2, 4.2.2.3.2.4, 4.2.2.3.2.5 (jedynie typ NA), 4.2.3.1, 4.2.3.4, 4.2.4.1.2.8 TSI „Wagony towarowe” – do czasu wejścia w życie zmienionej decyzji w sprawie TSI „Wagony towarowe”.