30.9.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 257/1

30.9.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 257/3

(1)

Rozporządzenie Rady (WE) nr 43/2009 z dnia 16 stycznia 2009 r. ustalające uprawnienia do połowów na 2009 rok i związane z nimi warunki dla pewnych stad ryb i grup stad ryb, stosowane na wodach terytorialnych Wspólnoty oraz w odniesieniu do statków wspólnotowych na wodach, na których wymagane są ograniczenia połowowe (3), określa kwoty na rok 2009.

(2)

Według informacji przekazanych Komisji statki pływające pod banderą państwa członkowskiego określonego w załączniku do niniejszego rozporządzenia lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim wyczerpały kwotę na połowy stada w nim określonego przyznaną na 2009 r.

(3)

Należy zatem zakazać połowów, zatrzymywania na statku, przeładunku i wyładunku ryb pochodzących z tego stada,

30.9.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 257/5

(1)

Rozporządzenie Rady (WE) nr 43/2009 z dnia 16 stycznia 2009 r. ustalające uprawnienia do połowów na 2009 rok i związane z nimi warunki dla pewnych stad ryb i grup stad ryb, stosowane na wodach terytorialnych Wspólnoty oraz w odniesieniu do statków wspólnotowych na wodach, na których wymagane są ograniczenia połowowe (3), określa kwoty na rok 2009.

(2)

Według informacji przekazanych Komisji statki pływające pod banderą państwa członkowskiego określonego w załączniku do niniejszego rozporządzenia lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim wyczerpały kwotę na połowy stada w nim określonego przyznaną na 2009 r.

(3)

Należy zatem zakazać połowów, zatrzymywania na statku, przeładunku i wyładunku ryb pochodzących z tego stada,

30.9.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 257/7

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 1831/2003 przewiduje udzielanie zezwoleń na stosowanie dodatków w żywieniu zwierząt oraz określa sposób uzasadniania i procedury przyznawania takich zezwoleń.

(2)

W rozporządzeniu tym zezwala się na nowe zastosowanie preparatu Saccharomyces cerevisiae CNCM I-1077 jako dodatku paszowego dla koni.

(3)

Zgodnie z art. 7 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 złożony został wniosek o zezwolenie na stosowanie preparatu określonego w załączniku do niniejszego rozporządzenia. Do wniosku dołączone zostały dane szczegółowe oraz dokumenty wymagane na mocy art. 7 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003.

(4)

Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności („Urząd”) dokonał oceny ryzyka zgodnie z art. 8 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003.

(5)

Wniosek dotyczy zezwolenia na nowe zastosowanie preparatu Saccharomyces cerevisiae CNCM I-1077 jako dodatku paszowego dla koni, celem sklasyfikowania go w kategorii „dodatki zootechniczne”.

(6)

Rozporządzeniem Komisji (WE) nr 226/2007 (2) udzielono zezwolenia na stosowanie preparatu w okresie dziesięciu lat w odniesieniu do kóz mlecznych i owiec mlecznych, a rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1293/2008 (3) na stosowanie preparatu w okresie dziesięciu lat w odniesieniu do jagniąt.

(7)

Przedstawiono nowe dane popierające wniosek o udzielenie zezwolenia w przypadku koni. W swoich opiniach z dnia 12 września 2006 r. (4) i z dnia 1 kwietnia 2009 r. (5) Urząd stwierdził, że preparat Saccharomyces cerevisiae CNCM I-1077 nie wywiera szkodliwego wpływu na zdrowie zwierząt, ludzi lub środowisko naturalne oraz że stosowanie tego preparatu może w znaczącym stopniu poprawiać trawienie błonnika. Zdaniem Urzędu nie ma potrzeby wprowadzania szczególnych wymogów dotyczących monitorowania rynku po wprowadzeniu preparatu do obrotu. Urząd poddał również weryfikacji sprawozdanie dotyczące metody analizy dodatku paszowego w paszy, przedłożone przez wspólnotowe laboratorium referencyjne ustanowione rozporządzeniem (WE) nr 1831/2003.

(8)

Ocena preparatu dowodzi, że warunki udzielenia zezwolenia przewidziane w art. 5 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 są spełnione. W związku z tym należy zezwolić na stosowanie preparatu, jak określono w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

(9)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

30.9.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 257/10

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 1831/2003 przewiduje udzielanie zezwoleń na stosowanie dodatków w żywieniu zwierząt oraz określa sposób uzasadniania i procedury przyznawania takich zezwoleń.

(2)

Zgodnie z art. 7 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 złożony został wniosek o zezwolenie na stosowanie preparatu określonego w załączniku do niniejszego rozporządzenia. Do wniosku dołączone zostały dane szczegółowe oraz dokumenty wymagane na mocy art. 7 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003.

(3)

Wniosek dotyczy zezwolenia na nowe zastosowanie preparatu Pediococcus acidilactici CNCM MA 18/5M jako dodatku paszowego dla ryb łososiowatych i krewetek, celem sklasyfikowania go w kategorii „dodatki zootechniczne”.

(4)

Stosowanie wyżej wymienionego preparatu zawierającego mikroorganizmy zostało dopuszczone bez ograniczeń czasowych rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1200/2005 (2) w przypadku kurcząt rzeźnych oraz rozporządzeniem Komisji (WE) nr 2036/2005 (3) w przypadku tuczników.

(5)

Przedstawiono nowe dane popierające wniosek o wydanie zezwolenia w przypadku ryb łososiowatych i krewetek. Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności („Urząd”) stwierdził w opiniach z dnia 1 kwietnia 2009 r. (4), że preparat Pediococcus acidilactici CNCM MA 18/5M nie ma negatywnego oddziaływania na zdrowie zwierząt, ludzi ani na środowisko naturalne oraz że stosowanie preparatu może mieć pozytywne oddziaływanie w postaci zwiększonej liczby prawidłowo rozwiniętych ryb łososiowatych oraz większej przeżywalności i szybszego wzrostu w przypadku krewetek. Zdaniem Urzędu nie ma potrzeby wprowadzania szczególnych wymogów dotyczących monitorowania po wprowadzeniu preparatu do obrotu. Urząd poddał również weryfikacji sprawozdanie z metody analizy dodatku paszowego w paszy, przedłożone przez wspólnotowe laboratorium referencyjne ustanowione rozporządzeniem (WE) nr 1831/2003.

(6)

Ocena preparatu dowodzi, że warunki udzielenia zezwolenia przewidziane w art. 5 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 są spełnione. W związku z tym należy zezwolić na stosowanie preparatu, jak określono w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

(7)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

30.9.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 257/12

(1)

Decyzja nr 1982/2006/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. dotycząca siódmego programu ramowego Wspólnoty Europejskiej w zakresie badań, rozwoju technologicznego i demonstracji (2007–2013) („siódmy program ramowy”) (3) przewiduje udział Wspólnoty w programach badawczo-rozwojowych podjętych przez kilka państw członkowskich, w tym udział w strukturach utworzonych w celu wykonania tych programów w rozumieniu art. 169 Traktatu.

(2)

Siódmy program ramowy określił szereg kryteriów identyfikacji obszarów inicjatyw podejmowanych na mocy art. 169: związek z celami Wspólnoty, jasne określenie realizowanego celu oraz jego związek z celami programu ramowego, obecność uprzednio istniejącej podstawy (istniejące lub planowane krajowe programy badawcze), europejska wartość dodana, masa krytyczna z uwzględnieniem rozmiaru oraz liczby uczestniczących programów, a także stopnia podobieństwa działań nimi objętych, oraz skuteczność art. 169 jako najodpowiedniejszego środka do osiągnięcia celów.

(3)

Decyzja Rady 2006/971/WE z dnia 19 grudnia 2006 r. dotycząca programu szczegółowego „Współpraca”, wdrażającego siódmy program ramowy Wspólnoty Europejskiej w dziedzinie badań, rozwoju technologicznego i demonstracji (2007–2013) (4) („program szczegółowy »Współpraca«”), zachęca do przekrojowego podejścia do tematów badawczych odnoszących się do jednego lub większej liczby tematów siódmego programu ramowego i określa w tym kontekście inicjatywę na mocy art. 169 w dziedzinie metrologii jako jedną z inicjatyw odpowiednich dla udziału Wspólnoty, w krajowych programach badawczych realizowanych wspólnie na podstawie art. 169 Traktatu.

(4)

Metrologia jest interdyscyplinarną dziedziną nauki stanowiącą podstawowy składnik nowoczesnego społeczeństwa opartego na wiedzy. Miarodajne i porównywalne wzorce jednostek miar oraz właściwe, poddane walidacji metody pomiarowe i badawcze leżą u podstaw rozwoju nauki oraz innowacji technologicznych, a tym samym mają znaczący wpływ na gospodarkę i jakość życia w Europie.

(5)

Obecnie wiele programów lub działań badawczo-rozwojowych podejmowanych przez poszczególne państwa członkowskie na poziomie krajowym w celu wsparcia badań i rozwoju w dziedzinie metrologii jest w niewystarczającym stopniu skoordynowanych na poziomie europejskim oraz nie umożliwiają one uzyskania niezbędnej masy krytycznej, której wymagają strategiczne obszary badań i rozwoju.

(6)

Kilka państw członkowskich zainteresowanych spójnym podejściem do dziedziny metrologii na poziomie europejskim oraz skutecznym działaniem podjęło inicjatywę ustanowienia wspólnego programu badawczo-rozwojowego pod nazwą „Europejski Program Badań Metrologicznych” („EMRP”) w celu odpowiedzi na rosnące w Europie zapotrzebowanie na nowatorskie rozwiązania metrologiczne, zwłaszcza w nowo powstających dziedzinach techniki, jako źródło innowacji, narzędzie badań naukowych oraz pomoc w kształtowaniu polityki.

(7)

W swoim programie prac na lata 2007–2008 dotyczącym realizacji programu szczegółowego „Współpraca” Komisja zapewniła wsparcie finansowe dla ERA-NET Plus w dziedzinie metrologii w celu ułatwienia przejścia od projektu ERA-NET „iMERA” do wspólnego programu badawczo-rozwojowego w dziedzinie metrologii, który ma zostać wdrożony na podstawie art. 169 Traktatu. Rezultatem było opracowanie EMRP, w którym określono najważniejsze wyzwania i działania podejmowane w ramach tego wspólnego programu.

(8)

EMRP ma na celu wsparcie rozwoju nauki i innowacji poprzez stworzenie niezbędnych ram prawnych i organizacyjnych dla europejskiej współpracy na szeroką skalę pomiędzy państwami członkowskimi w zakresie badań metrologicznych w każdej dziedzinie techniki i przemysłu. Austria, Belgia, Dania, Estonia, Finlandia, Francja, Hiszpania, Niderlandy, Niemcy, Polska, Portugalia, Republika Czeska, Rumunia, Słowacja, Słowenia, Szwecja, Węgry, Włochy oraz Zjednoczone Królestwo, jak również Norwegia, Szwajcaria i Turcja („uczestniczące państwa”) zgodziły się na koordynację i wspólną realizację działań mających na celu wniesienie wkładu do EMRP. Całkowitą wartość ich udziału szacuje się na co najmniej 200 mln EUR, z rezerwową zdolnością finansowania w wysokości 100 mln EUR w proponowanym okresie siedmiu lat.

(9)

W celu zwiększenia siły oddziaływania EMRP uczestniczące państwa zgodziły się na udział Wspólnoty w programie. Wspólnota powinna wziąć w nim udział poprzez wniesienie wkładu finansowego równoważnego wkładowi uczestniczących państw do wysokości 200 mln EUR w okresie trwania EMRP. Biorąc pod uwagę, że EMRP jest zgodny z celami naukowymi siódmego programu ramowego oraz że działania w dziedzinie metrologii mają charakter horyzontalny lub nie są bezpośrednio powiązane z dziesięcioma tematami, EMRP powinien być wspierany wspólnie w obrębie wszystkich odnośnych tematów.

(10)

Inne opcje finansowania mogą zostać udostępnione między innymi przez Europejski Bank Inwestycyjny (EBI), zwłaszcza w ramach mechanizmu finansowania opartego na podziale ryzyka opracowanego wspólnie z EBI i Komisją zgodnie z załącznikiem III do programu szczegółowego „Współpraca”.

(11)

Wsparcie finansowe Wspólnoty powinno być udzielane pod warunkiem określenia planu finansowego opartego na formalnych zobowiązaniach właściwych organów krajowych dotyczących wspólnej realizacji programów badawczo-rozwojowych i działań podjętych na poziomie krajowym oraz udziału w finansowaniu wspólnego wykonywania EMRP.

(12)

Wspólna realizacja krajowych programów badawczych wymaga ustanowienia lub istnienia specjalnej jednostki ds. realizacji przewidzianej w szczegółowym programie „Współpraca”. Uczestniczące państwa uzgodniły, że ta specjalna jednostka ds. realizacji będzie realizować EMRP. Specjalna jednostka ds. realizacji powinna otrzymać wkład finansowy Wspólnoty oraz zapewnić skuteczne wykonanie EMRP.

(13)

Wkład finansowy Wspólnoty powinien być uzależniony od zaangażowania środków przez uczestniczące państwa oraz faktycznego wniesienia przez nie wkładów finansowych.

(14)

Chociaż Wspólne Centrum Badawcze stanowi departament Komisji, jego instytuty dysponują możliwościami badawczymi mającymi związek z EMRP i powinny uczestniczyć w realizacji programu. Należy zatem określić rolę Wspólnego Centrum Badawczego w kontekście zakwalifikowania go do uczestnictwa, finansowania oraz udziału w zarządzaniu EMRP.

(15)

Wniesienie wkładu finansowego Wspólnoty jest uzależnione od zawarcia ogólnego porozumienia pomiędzy Komisją, w imieniu Wspólnoty Europejskiej, a specjalną jednostką ds. realizacji, zawierającego szczegółowe postanowienia dotyczące wykorzystania wkładu Wspólnoty. To ogólne porozumienie powinno zawierać postanowienia niezbędne w celu zapewnienia ochrony interesów finansowych Wspólnoty.

(16)

Odsetki uzyskane z wkładu finansowego Wspólnoty powinny być uznawane za dochody przeznaczone na określony cel, zgodnie z art. 18 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich (5) („rozporządzenie finansowe”). Należy odpowiednio umożliwić zwiększenie przez Komisję maksymalnej wysokości wkładu Wspólnoty przewidzianej w niniejszej decyzji.

(17)

Wspólnota powinna mieć prawo do zmniejszenia, wstrzymania lub zaprzestania wnoszenia swojego wkładu finansowego w przypadku braku realizacji lub niewłaściwej, częściowej lub spóźnionej realizacji EMRP albo w przypadku, gdy uczestniczące państwa nie wezmą udziału, wezmą udział tylko w części lub wezmą udział z opóźnieniem w finansowaniu EMRP, na warunkach określonych w ogólnym porozumieniu, które ma zostać zawarte między Wspólnotą a specjalną jednostką ds. realizacji.

(18)

W celu skutecznej realizacji EMRP wsparcie finansowe powinno zostać przyznane uczestnikom projektów w ramach EMRP, wybranych na poziomie centralnym pod nadzorem specjalnej jednostki ds. realizacji w następstwie zaproszenia do składania wniosków. Takie wsparcie finansowe i związane z nim płatności powinny być przejrzyste i skuteczne.

(19)

Oceny wniosków powinni dokonywać na poziomie centralnym niezależni eksperci; za proces ten będzie odpowiedzialna specjalna jednostka ds. realizacji. Lista rankingowa powinna być zatwierdzana przez specjalną jednostkę ds. realizacji i powinna być wiążąca dla przydziału środków pochodzących z wkładu finansowego Wspólnoty oraz z budżetów krajowych przeznaczonych na projekty EMRP.

(20)

Zgodnie z rozporządzeniem finansowym i z rozporządzeniem Komisji (WE, Euratom) nr 2342/2002 z dnia 23 grudnia 2002 r. ustanawiającym szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich (6) („przepisy wykonawcze”), wkład finansowy Wspólnoty powinien być zarządzany w ramach pośredniego scentralizowanego zarządzania zgodnie z art. 54 ust. 2 lit. c) i art. 56 rozporządzenia finansowego oraz art. 35, art. 38 ust. 2 i art. 41 przepisów wykonawczych.

(21)

Każde państwo członkowskie oraz każdy kraj stowarzyszony z siódmym programem ramowym powinien mieć możliwość przystąpienia do EMRP.

(22)

Zgodnie z celami siódmego programu ramowego udział w EMRP jakiegokolwiek innego kraju powinien być możliwy w przypadku, gdy udział taki jest przewidziany przez odpowiednią umowę międzynarodową, a Komisja, w imieniu Wspólnoty, oraz uczestniczące państwa członkowskie wyrażą na ten udział zgodę. Zgodnie z siódmym programem ramowym oraz z zasadami i warunkami określonymi w niniejszej decyzji Wspólnota powinna mieć prawo do uzgadniania warunków swojego wkładu finansowego do EMRP w odniesieniu do udziału w nim takich innych krajów.

(23)

Należy podjąć stosowne działania w celu zapobiegania nieprawidłowościom i nadużyciom finansowym, a także podjąć niezbędne kroki w celu odzyskania utraconych, nienależnie wypłaconych lub nieodpowiednio wykorzystanych środków zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE, Euratom) nr 2988/95 z dnia 18 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich (7), rozporządzeniem Rady (Euratom, WE) nr 2185/96 z dnia 11 listopada 1996 r. w sprawie kontroli na miejscu oraz inspekcji przeprowadzanych przez Komisję w celu ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich przed nadużyciami finansowymi i innymi nieprawidłowościami (8) oraz rozporządzeniem (WE) nr 1073/1999 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 25 maja 1999 r. dotyczącym dochodzeń prowadzonych przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) (9).

(24)

Istotne jest, aby działalność badawcza prowadzona na podstawie EMRP była zgodna z podstawowymi zasadami etycznymi, w tym z zasadami odzwierciedlonymi w art. 6 Traktatu o Unii Europejskiej oraz w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej, a także, aby uwzględniała problematykę płci i kwestie równości kobiet i mężczyzn.

(25)

Komisja powinna przeprowadzić śródokresową ocenę jakości i skuteczności realizacji EMRP oraz postępu w osiąganiu wyznaczonych celów, a także przeprowadzić ocenę końcową.

(26)

Specjalna jednostka ds. realizacji powinna zachęcać uczestników wybranych projektów EMRP do ogłaszania i upowszechniania ich wyników oraz do udostępniania tych informacji opinii publicznej,

a)

wykazania przez uczestniczące państwa, że EMRP opisany w załączniku I został skutecznie ustanowiony;

b)

formalnego ustanowienia specjalnej jednostki ds. realizacji posiadającej osobowość prawną, która odpowiada za realizację EMRP oraz za odbiór, przydział i monitorowanie wkładu finansowego Wspólnoty w ramach pośredniego scentralizowanego zarządzania zgodnie z art. 54 ust. 2 lit. c) i art. 56 rozporządzenia finansowego oraz art. 35, art. 38 ust. 2 i art. 41 przepisów wykonawczych;

c)

ustanowienia odpowiedniego i skutecznego modelu zarządzania EMRP zgodnie z załącznikiem II;

d)

skutecznego prowadzenia w ramach EMRP działań opisanych w załączniku I przez specjalną jednostkę ds. realizacji, co obejmuje wystosowywanie zaproszeń do składania wniosków;

e)

zobowiązań każdego z uczestniczących państw do udziału w finansowaniu EMRP oraz zwiększenia tego udziału o wynoszącą 50 % rezerwową zdolność finansowania w celu sprostania ewentualnemu wysokiemu odsetkowi powodzenia wniosków uczestników z tych państw w projektach EMRP, jak również wypłaty wkładu finansowego beneficjentom;

f)

zgodności ze wspólnotowymi zasadami pomocy państwa, w szczególności zasadami określonymi we wspólnotowych zasadach ramowych dotyczących pomocy państwa na działalność badawczą, rozwojową i innowacyjną (10);

g)

zapewnienia wysokiego poziomu doskonałości naukowej i przestrzegania zasad etycznych zgodnie z ogólnymi zasadami siódmego programu ramowego oraz uwzględnienia problematyki płci i równości kobiet i mężczyzn oraz trwałego rozwoju;

h)

sformułowania postanowień dotyczących praw własności intelektualnej powstających w wyniku działań prowadzonych w ramach EMRP oraz realizacji i koordynacji programów badawczo-rozwojowych, jak również działań podjętych na poziomie krajowym przez uczestniczące państwa w taki sposób, aby miały one na celu promowanie tworzenia takiej wiedzy oraz wspieranie szerokiego wykorzystywania i upowszechniania stworzonej wiedzy. Przyjęte podejście opiera się na wzorcu określonym przez rozporządzenie (WE) nr 1906/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. ustanawiające zasady uczestnictwa przedsiębiorstw, ośrodków badawczych i uczelni wyższych w działaniach prowadzonych w ramach siódmego programu ramowego oraz zasady upowszechniania wyników badań (2007–2013) (11) („zasady uczestnictwa w siódmym programie ramowym”).

1)

określenie powierzonych zadań;

2)

warunki i szczegółowe uzgodnienia dotyczące realizacji zadań, włączając właściwe przepisy dotyczące rozgraniczenia obowiązków i organizowania kontroli, które mają być przeprowadzone;

3)

zasady odnoszące się do składania sprawozdań do Komisji, w sprawie sposobu realizacji zadań;

4)

warunki dotyczące zakończenia wykonywania zadań;

5)

szczegółowe uzgodnienia dotyczące kontroli Komisji;

6)

zasady dotyczące wykorzystania odrębnych rachunków bankowych oraz sposobu wykorzystania uzyskanych odsetek;

7)

postanowienia zapewniające widoczność działań wspólnotowych w odniesieniu do innej działalności specjalnej jednostki ds. realizacji;

8)

zobowiązanie do powstrzymania się od wszelkich czynności, które mogą powodować konflikt interesów w rozumieniu art. 52 ust. 2 rozporządzenia finansowego;

9)

postanowienia dotyczące praw własności intelektualnej powstających w wyniku działań prowadzonych w ramach EMRP, o których mowa w art. 2;

10)

wykaz kryteriów, które należy stosować podczas ocen śródokresowych i końcowych, w tym kryteria, o których mowa w art. 13.

a)

osiągnięciach naukowych projektów i przyznawanych grantów określanych na podstawie liczby publikacji, patentów i innych wskaźników rezultatów naukowych;

b)

stopniu uczestnictwa zewnętrznych naukowców i instytucji badawczych w programie;

c)

zwiększeniu zdolności w zakresie metrologii państw członkowskich i krajów stowarzyszonych z siódmym programem ramowym, których programy metrologiczne są na wczesnym stadium rozwoju;

d)

liczbie i jakości działań szkoleniowych;

e)

liczbie i jakości działań związanych z komunikacją i rozpowszechnianiem metrologii.

30.9.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 257/26

(1)

Artykuł 11 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1104/2008 stanowi, że państwa członkowskie uczestniczące w SIS 1+ przeprowadzają migrację z N.SIS do N.SIS II, korzystając z tymczasowej architektury migracyjnej, przy wsparciu ze strony Francji i Komisji, najpóźniej do dnia 30 września 2009 r. W razie konieczności ten termin może zostać zmieniony zgodnie z procedurą określoną w art. 17 ust. 2 tego rozporządzenia.

(2)

Pewne problemy wykryte w trakcie testów SIS II spowodowały opóźnienie w realizacji działań określonych w rozporządzeniu (WE) nr 1104/2008. W konkluzjach z posiedzenia Rady w dniach 26 i 27 lutego 2009 r. stwierdzono, że –zważywszy na to, ile czasu trzeba na rozwiązanie nierozstrzygniętych kwestii – termin przejścia z SIS 1+ na SIS II, ustalony na wrzesień 2009 r., nie jest realistyczny.

(3)

W związku z opóźnieniem migracji z SIS 1+ do SIS II należy ustanowić nowy termin zakończenia migracji, który będzie pokrywał się z terminem utraty mocy obowiązującej przez rozporządzenie (WE) nr 1104/2008, dzięki czemu aż do tego dnia możliwa będzie kontynuacja działań zmierzających do uruchomienia systemu.

(4)

Zgodnie z art. 2 Protokołu w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, Dania nie uczestniczyła w przyjmowaniu rozporządzenia (WE) nr 1104/2008, nie jest nim związana, ani nie ma ono do niej zastosowania. Jednakże ze względu na to, że rozporządzenie (WE) nr 1104/2008 stanowi rozwinięcie dorobku Schengen zgodnie z postanowieniami tytułu IV części trzeciej Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, w myśl art. 5 wyżej wspomnianego protokołu, Dania poinformowała o transpozycji tego dorobku do swojego prawa krajowego. Dlatego też w świetle prawa międzynarodowego Dania zobowiązana jest do wprowadzenia w życie niniejszej decyzji.

(5)

Niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, który nie stosuje się do Zjednoczonego Królestwa, zgodnie z decyzją Rady 2000/365/WE z dnia 29 maja 2000 r. dotyczącą wniosku Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej o zastosowanie wobec niego niektórych przepisów dorobku Schengen (2). Zjednoczone Królestwo nie bierze zatem udziału w jego przyjęciu, nie jest nim związane i nie ma on do niego zastosowania. W związku z tym niniejszej decyzji nie należy kierować do Zjednoczonego Królestwa.

(6)

Niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie tych przepisów dorobku Schengen, w których stosowaniu Irlandia nie uczestniczy zgodnie z decyzją Rady 2002/192/WE z dnia 28 lutego 2002 r. w sprawie wniosku Irlandii o zastosowanie wobec niej niektórych przepisów dorobku Schengen (3). Irlandia nie bierze zatem udziału w ich przyjęciu, nie jest nimi związana i nie mają one do niej zastosowania W związku z tym niniejszej decyzji nie należy kierować do Irlandii.

(7)

W odniesieniu do Islandii i Norwegii, niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu umowy zawartej przez Radę Unii Europejskiej i Republikę Islandii oraz Królestwo Norwegii dotyczącej włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (4), wchodzących w zakres art. 1 pkt G decyzji Rady 1999/437/WE (5) w sprawie niektórych warunków stosowania tej umowy.

(8)

W odniesieniu do Szwajcarii niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu umowy podpisanej przez Unię Europejską, Wspólnotę Europejską i Konfederację Szwajcarską dotyczącej włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen, wchodzących w zakres art. 1 pkt G decyzji 1999/437/WE w związku z art. 3 decyzji Rady 2008/146/WE (6) w sprawie zawarcia tej umowy w imieniu Wspólnoty Europejskiej.

(9)

W odniesieniu do Liechtensteinu niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu protokołu między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską, Konfederacją Szwajcarską i Księstwem Liechtensteinu o przystąpieniu Księstwa Liechtensteinu do umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącej włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen, wchodzących w zakres art. 1 pkt G decyzji 1999/437/WE w związku z art. 3 decyzji Rady 2008/261/WE z dnia 28 lutego 2008 r. w sprawie podpisania w imieniu Wspólnoty Europejskiej i tymczasowego stosowania niektórych postanowień Protokołu między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską, Konfederacją Szwajcarską i Księstwem Liechtensteinu o przystąpieniu Księstwa Liechtensteinu do umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącej włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (7).

(10)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu przytoczoną w art. 51 rozporządzenia (WE) nr 1987/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady (8) oraz w art. 17 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1104/2008,

30.9.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 257/28

(1)

Zgodnie z art. 7 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1258/1999 i art. 31 rozporządzenia (WE) nr 1290/2005 Komisja dokonuje niezbędnych weryfikacji, informuje państwa członkowskie o wynikach tych weryfikacji, zapoznaje się z uwagami zgłoszonymi przez państwa członkowskie, zwołuje dwustronne rozmowy w celu wypracowania porozumienia z danymi państwami członkowskimi i oficjalnie informuje je o swoich wnioskach.

(2)

Państwa członkowskie miały możliwość złożenia wniosku o rozpoczęcie procedury pojednawczej. W niektórych przypadkach możliwość ta została wykorzystana i Komisja przeanalizowała sprawozdanie sporządzone po zakończeniu tej procedury.

(3)

Zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1258/1999 i rozporządzeniem (WE) nr 1290/2005 finansowane mogą być jedynie wydatki rolne dokonane zgodnie z zasadami wspólnotowymi.

(4)

Przeprowadzone weryfikacje, wyniki rozmów dwustronnych i procedury pojednawcze wykazały, że część wydatków zadeklarowanych przez państwa członkowskie nie spełnia warunków i nie może być zatem finansowana przez Sekcję Gwarancji EFOGR i Europejski Fundusz Rolniczy Gwarancji (zwany dalej EFRG) ani Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (zwany dalej EFRROW).

(5)

Należy wskazać, które kwoty nie zostały uznane za kwalifikujące się do zwrotu w ramach Sekcji Gwarancji EFOGR, EFRG oraz EFRROW. Kwoty te nie dotyczą wydatków poniesionych wcześniej niż 24 miesiące przed pisemnym powiadomieniem państw członkowskich przez Komisję o wynikach weryfikacji.

(6)

Dla przypadków objętych niniejszą decyzją Komisja przedstawiła państwom członkowskim w sprawozdaniu zbiorczym szacunkowe kwoty do wyłączenia z uwagi na ich niezgodność z zasadami wspólnotowymi.

(7)

Niniejsza decyzja nie przesądza o skutkach finansowych wynikających dla Komisji z wyroków Trybunału Sprawiedliwości w sprawach będących w toku w dniu 6 stycznia 2009 r. i dotyczących kwestii z nią związanych,

30.9.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 257/38

(1)

Artykuł 22 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1774/2002 przewiduje zakaz karmienia zwierząt przetworzonym białkiem zwierzęcym pochodzącym od zwierząt tego samego gatunku. Po skonsultowaniu się z odpowiednim komitetem naukowym w odniesieniu do zwierząt futerkowych mogą zostać przyznane odstępstwa od tej zasady.

(2)

Decyzja Komisji 2003/324/WE z dnia 12 maja 2003 r. w sprawie odstępstwa od zakazu powtórnego przetwarzania wewnątrzgatunkowego dotyczącego zwierząt futerkowych na mocy rozporządzenia (WE) nr 1774/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady (2) wymienia państwa członkowskie upoważnione do korzystania z tego odstępstwa, gatunki, które mogą być karmione przetworzonym białkiem zwierzęcym pochodzącym od zwierząt tego samego gatunku, oraz ustanawia warunki przeprowadzania karmienia.

(3)

Łotwa złożyła wniosek o odstępstwo od zakazu powtórnego przetwarzania wewnątrzgatunkowego dotyczącego zwierząt futerkowych oraz dostarczyła wystarczających informacji w odniesieniu do środków, które mają zostać podjęte w celu zapewnienia kontroli ryzyka dla zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt.

(4)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2003/324/WE.

(5)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

1)

art. 1 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 1

Odstępstwo dla Estonii, Łotwy i Finlandii

1.   Zgodnie z art. 22 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1774/2002 przyznaje się odstępstwo Estonii, Łotwie i Finlandii w odniesieniu do karmienia wymienionych poniżej zwierząt futerkowych przetworzonym białkiem zwierzęcym pochodzącym z tusz lub części tusz zwierząt tego samego gatunku:

2.   Zgodnie z art. 22 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1774/2002 przyznaje się odstępstwo Estonii i Łotwie w odniesieniu do karmienia zwierząt futerkowych z gatunku norki amerykańskiej (Mustela vison) przetworzonym białkiem zwierzęcym pochodzącym z tusz lub części tusz zwierząt tego samego gatunku.”;

2)

art. 5 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 5

Zgodność z niniejszą decyzją

Estonia, Łotwa i Finlandia niezwłocznie podejmują niezbędne środki w celu zastosowania się do niniejszej decyzji oraz podają je do wiadomości publicznej. Informują o tym niezwłocznie Komisję.”;

3)

art. 7 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 7

Adresaci

Niniejsza decyzja skierowana jest do Republiki Estońskiej, Republiki Łotewskiej oraz Republiki Finlandii.”.

30.9.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 257/40

(1)

Na podstawie art. 8 wspólnego działania 2009/709/WPZiB Rada upoważniła Komitet Polityczny i Bezpieczeństwa (KPiB) do podjęcia dalszych decyzji w sprawie mianowania szefa misji.

(2)

W dniu 24 czerwca 2008 r. szefem misji EUSEC DR Konga został mianowany Jean-Paul MICHEL.

(3)

Sekretarz generalny/wysoki przedstawiciel zaproponował, aby Jean-Paul MICHEL został ponownie mianowany szefem misji EUSEC DR Konga,

30.9.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 257/41

(1)

Artykuł 11 ust. 2 decyzji 2008/839/WSiSW stanowi, że państwa członkowskie uczestniczące w SIS 1+ przeprowadzają migrację z N.SIS do N.SIS II, korzystając z tymczasowej architektury migracyjnej, przy wsparciu ze strony Francji i Komisji, najpóźniej do dnia 30 września 2009 r. W razie konieczności ten termin może zostać zmieniony zgodnie z procedurą określoną w art. 17 ust. 2 tej decyzji.

(2)

Pewne problemy wykryte w trakcie testów SIS II spowodowały opóźnienie w realizacji działań określonych w decyzji 2008/839/WSiSW. W konkluzjach z posiedzenia Rady w dniach 26 i 27 lutego 2009 r. stwierdzono, że zważywszy na to, ile czasu trzeba na rozwiązanie nierozstrzygniętych kwestii, termin przejścia z SIS 1+ na SIS II, ustalony na wrzesień 2009 r., nie jest realistyczny.

(3)

W związku z opóźnieniem migracji z SIS 1+ do SIS II należy ustanowić nowy termin zakończenia migracji, który będzie pokrywał się z terminem utraty mocy obowiązującej przez decyzję 2008/839/WSiSW, dzięki czemu aż do tego dnia możliwa będzie kontynuacja działań zmierzających do uruchomienia systemu.

(4)

Niniejsza decyzja ma zastosowanie do Zjednoczonego Królestwa zgodnie z art. 5 protokołu włączającego dorobek Schengen w ramy prawne Unii Europejskiej, załączonego do traktatu UE i Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, oraz art. 8 ust. 2 decyzji Rady 2000/365/WE z dnia 29 maja 2000 r. dotyczącej wniosku Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej o zastosowanie wobec niego niektórych przepisów dorobku Schengen (2).

(5)

Niniejsza decyzja ma zastosowanie do Irlandii zgodnie z art. 5 protokołu włączającego dorobek Schengen w ramy prawne Unii Europejskiej, załączonego do traktatu UE i Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, oraz zgodnie z art. 6 ust. 2 decyzji Rady 2002/192/WE z dnia 28 lutego 2002 r. dotyczącej wniosku Irlandii o zastosowanie wobec niej niektórych przepisów dorobku Schengen (3).

(6)

W odniesieniu do Islandii i Norwegii niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu umowy podpisanej przez Radę Unii Europejskiej i Republikę Islandii oraz Królestwo Norwegii dotyczącej włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (4), wchodzących w zakres art. 1 pkt G decyzji Rady 1999/437/WE (5) w sprawie niektórych warunków stosowania tej umowy.

(7)

W odniesieniu do Szwajcarii niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu umowy podpisanej przez Unię Europejską, Wspólnotę Europejską i Konfederację Szwajcarską dotyczącej włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen, wchodzących w zakres art. 1 pkt G decyzji 1999/437/WE w związku z art. 3 decyzji Rady 2008/149/WSiSW (6) w sprawie zawarcia tej umowy w imieniu Unii Europejskiej.

(8)

W odniesieniu do Liechtensteinu niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu protokołu między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską, Konfederacją Szwajcarską i Księstwem Liechtensteinu o przystąpieniu Księstwa Liechtensteinu do umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącej włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen, wchodzących w zakres art. 1 pkt G decyzji 1999/437/WE w związku z art. 3 decyzji Rady 2008/262/ WSiSW z dnia 28 lutego 2008 r. w sprawie podpisania w imieniu Unii Europejskiej i tymczasowego stosowania niektórych postanowień Protokołu między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską, Konfederacją Szwajcarską i Księstwem Liechtensteinu o przystąpieniu Księstwa Liechtensteinu do umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącej włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (7).

(9)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu przytoczoną w art. 67 ust. 1 dyrektywy Rady 2007/533/WSiSW (8) oraz w art. 17 ust. 1 decyzji 2008/839/WSiSW,