4.2.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 30/1

(1)

Decyzja nr 1982/2006/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. dotycząca siódmego programu ramowego Wspólnoty Europejskiej w zakresie badań, rozwoju technologicznego i demonstracji (2007–2013) (1) (zwanego dalej „siódmym programem ramowym”) przewiduje wkład Wspólnoty w ustanowienie długoterminowych partnerstw publiczno-prywatnych w postaci wspólnych inicjatyw technologicznych (zwanych dalej „WIT”), które mogą być realizowane przez wspólne przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 171 Traktatu. WIT są efektem pracy europejskich platform technologicznych utworzonych już w ramach szóstego programu ramowego i obejmują wybrane aspekty badań w danej dziedzinie. Powinny one łączyć inwestycje sektora prywatnego z finansowaniem z europejskich środków publicznych, w tym ze środków pochodzących z siódmego programu ramowego.

(2)

Decyzja Rady 2006/971/WE z dnia 19 grudnia 2006 r. dotycząca programu szczegółowego „Współpraca” wdrażającego siódmy program ramowy Wspólnoty Europejskiej w dziedzinie badań, rozwoju technologicznego i demonstracji (2007–2013) (2) (zwanego dalej „programem szczegółowym »Współpraca«”) podkreśla zapotrzebowanie na ambitne ogólnoeuropejskie partnerstwa publiczno-prywatne, które przyspieszą rozwój głównych technologii za pomocą szeroko zakrojonych działań badawczych na poziomie wspólnotowym, w tym zwłaszcza WIT.

(3)

W programie wzrostu gospodarczego i zatrudnienia zawartym w strategii lizbońskiej podkreśla się potrzebę stworzenia warunków sprzyjających inwestowaniu w wiedzę i innowacje w Europie w celu zwiększenia konkurencyjności, przyspieszenia wzrostu gospodarczego i zwiększenia zatrudnienia w Unii Europejskiej.

(4)

W konkluzjach z dnia 13 maja 2003 r., 22 września 2003 r. i 24 września 2004 r. Rada podkreśliła znaczenie dalszego rozwijania działań realizujących plan działania stawiający za cel przeznaczenie 3 % PKB Unii na badania i politykę proinnowacyjną, w tym opracowanie nowych inicjatyw mających na celu zacieśnienie współpracy przemysłu z sektorem publicznym w zakresie finansowania badań na rzecz wzmocnienia ponadnarodowych powiązań publiczno-prywatnych.

(5)

Rada w swoich konkluzjach z dnia 4 grudnia 2006 r. i 19 lutego 2007 r. oraz Rada Europejska w swoich konkluzjach z dnia 8–9 marca 2007 r. zwróciły się do Komisji o przedłożenie wniosków w sprawie ustanowienia WIT dla inicjatyw, które osiągnęły odpowiedni etap gotowości.

(6)

Europejska platforma technologiczna w dziedzinie aeronautyki „ACARE” (z ang. Advisory Council for Aeronautics Research in Europe) opracowała strategiczny program badań, w którym uznała zmniejszenie oddziaływania lotnictwa na środowisko za jeden z nadrzędnych celów. Stwierdziła także, że niezbędne są znaczące zmiany technologiczne w celu obniżenia do 2020 r. emisji CO2 o 50 %, NOx o 80 %, postrzeganego hałasu zewnętrznego o 50 % oraz w celu znacznego zmniejszenia oddziaływania na środowisko będącego wynikiem produkcji, obsługi i usuwania statków powietrznych oraz związanych z nimi produktów.

(7)

Skala wysiłku potrzebnego, by sprostać wyzwaniom ekologicznym dla systemu transportu lotniczego, określonym w strategicznym programie badań opracowanym przez ACARE, uzasadniła utworzenie wspólnego przedsiębiorstwa jako odpowiedniego instrumentu do koordynowania prac badawczych.

(8)

WIT „Czyste niebo” powinna zmniejszać różnego rodzaju ryzyka funkcjonowania rynku, które zniechęcają prywatnych inwestorów do inwestowania w badania aeronautyczne, a w szczególności w badania nad czystymi technologiami transportu lotniczego. Powinna także umożliwić integrację i demonstrację na poziomie systemu jako całości, zmniejszając tym samym ryzyko ponoszone przez prywatnych inwestorów związane z opracowywaniem nowatorskich i przyjaznych dla środowiska produktów aeronautycznych. Powinna stymulować prywatne inwestycje na cele badawczo-rozwojowe w dziedzinie technologii przyjaznych dla środowiska w Unii Europejskiej, odnosząc się w ten sposób do istniejącej sytuacji w dziedzinie prac badawczo-rozwojowych i środowiska.

(9)

WIT „Czyste niebo” powinna przyspieszyć opracowanie w Unii Europejskiej czystych technologii w dziedzinie transportu lotniczego w celu jak najszybszego ich zastosowania, co przyczyni się do realizacji strategicznych europejskich założeń społecznych i środowiskowych o charakterze priorytetowym w połączeniu ze zrównoważonym wzrostem gospodarczym.

(10)

WIT „Czyste niebo” powinna być publiczno-prywatnym partnerstwem wiążącym wszystkie ważne zainteresowane strony. Przez wzgląd na długotrwały charakter tego partnerstwa, konieczność łączenia środków finansowych i ich dostępność, wymagany wysoki poziom specjalistycznej wiedzy naukowej i technicznej, w tym zarządzanie ogromnymi zasobami wiedzy, oraz odpowiednie regulacje w zakresie własności intelektualnej, niezbędne jest utworzenie podmiotu prawnego, który zapewni skoordynowane wykorzystywanie i efektywne zarządzanie środkami przeznaczonymi na cele WIT „Czyste niebo”. Uzasadnione jest zatem utworzenie na mocy art. 171 Traktatu wspólnego przedsiębiorstwa (zwanego dalej „wspólnym przedsiębiorstwom »Czyste niebo«”).

(11)

Celem wspólnego przedsiębiorstwa „Czyste niebo” jest wdrożenie innowacyjnych technologii przyjaznych dla środowiska we wszystkich segmentach cywilnego transportu lotniczego, w tym w dużych samolotach komercyjnych, samolotach regionalnych, w wiropłatach i wszystkich technologiach pomocniczych w dziedzinach takich, jak silniki, systemy i cykle życia materiałów. Dzięki w pełni zintegrowanemu podejściu i monitorowaniu postępu technologicznego i oddziaływania wspólne przedsiębiorstwo „Czyste niebo” stworzy modele demonstracyjne w rzeczywistej skali we wszystkich dziedzinach prac badawczych, które powinny zostać przetestowane w locie lub na ziemi.

(12)

Wspólne przedsiębiorstwo „Czyste niebo” należy ustanowić na okres do dnia 31 grudnia 2017 r., aby zapewnić odpowiednie zarządzanie badaniami, wraz z wykorzystywaniem wyników przez członków oraz uczestników wspólnego przedsiębiorstwa „Czyste niebo”, zapoczątkowanymi, ale niezakończonymi podczas siódmego programu ramowego. Wykorzystywanie wyników nie będzie jednak finansowane przez wspólne przedsiębiorstwo.

(13)

Członkami wspólnego przedsiębiorstwa „Czyste niebo” powinny być Wspólnota Europejska reprezentowana przez Komisję jako przedstawiciela publicznego, liderzy zintegrowanych demonstratorów technologii (zwanych dalej „ZDT”) i członkowie stowarzyszeni z poszczególnymi ZDT.

(14)

Wspólne przedsiębiorstwo „Czyste niebo” powinno być otwarte na nowych członków.

(15)

Wspólne przedsiębiorstwo „Czyste niebo” powinno być organem ustanowionym przez Wspólnoty, a w gestii Parlamentu Europejskiego powinno leżeć udzielanie absolutorium z wykonania budżetu przedsiębiorstwa, zgodnie z zaleceniem Rady; należy przy tym jednak uwzględniać szczególne cechy wynikające z faktu, że WIT są partnerstwami publiczno-prywatnymi, a w szczególności z faktu, że sektor prywatny wnosi wkład do budżetu.

(16)

Liderzy ZDT podpisali protokół ustaleń zobowiązujący ich przedsiębiorstwa do uczestnictwa we wspólnym przedsiębiorstwu „Czyste niebo” w zakresie technicznym, kierowniczym i finansowym przez cały okres jego działalności. Wszyscy członkowie stowarzyszeni zobowiązali się do uczestnictwa finansowego na pewnym poziomie progowym przez cały okres działalności wspólnego przedsiębiorstwa „Czyste niebo”.

(17)

Prace badawcze powinny być finansowane z funduszy Wspólnoty i przynajmniej w takiej samej części ze środków pochodzących od innych członków. Inne opcje finansowania mogą być udostępnione między innymi przez Europejski Bank Inwestycyjny (EBI), w szczególności za pośrednictwem mechanizmu finansowania opartego na podziale ryzyka opracowanego wspólnie przez EBI i Komisję, zgodnie z załącznikiem III do decyzji 2006/971/WE.

(18)

Koszty bieżące wspólnego przedsiębiorstwa „Czyste niebo” powinny być pokrywane w równych częściach przez Wspólnotę i pozostałych członków.

(19)

Liderzy ZDT i członkowie stowarzyszeni poszczególnych ZDT powinni otrzymywać wsparcie ze strony wspólnego przedsiębiorstwa „Czyste niebo” na rzecz prowadzenia prac badawczych, za które są odpowiedzialni.

(20)

Wspólne przedsiębiorstwo „Czyste niebo” powinno mieć możliwość ogłaszania zaproszeń do składania wniosków w sprawie wspierania prac badawczych, tam gdzie to stosowne.

(21)

Prace badawcze prowadzone w ramach wspólnego przedsiębiorstwa „Czyste niebo” powinny być prowadzone w zgodzie z podstawowymi zasadami etycznymi obowiązującymi w siódmym programie ramowym.

(22)

Wspólne przedsiębiorstwo „Czyste niebo” powinno przyjąć, zgodnie z art. 185 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich (3) (zwanego dalej „rozporządzeniem finansowym”) i z zastrzeżeniem uprzedniej zgody Komisji, szczegółowe przepisy finansowe, które uwzględniają jego szczególne potrzeby operacyjne wynikające w szczególności z konieczności połączenia środków wspólnotowych ze środkami prywatnymi w celu wspierania prac badawczych i rozwojowych w sposób efektywny i terminowy. Aby zapewnić jednolite traktowanie uczestników działań badawczych w ramach, z jednej strony, wspólnego przedsiębiorstwa, a z drugiej strony, działań pośrednich siódmego programu ramowego, zasadne jest, by podatek VAT nie był kosztem kwalifikującym się do celów finansowania wspólnotowego, zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1906/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. ustanawiającym zasady uczestnictwa przedsiębiorstw, ośrodków badawczych i uczelni wyższych w działaniach prowadzonych w ramach siódmego programu ramowego oraz zasady upowszechniania wyników badań (2007–2013) (4).

(23)

W celu zapewnienia stabilnych warunków zatrudnienia i równego traktowania pracowników oraz w celu przyciągnięcia wyspecjalizowanej kadry naukowej i technicznej najwyższej klasy do wszystkich pracowników zatrudnionych w ramach wspólnego przedsiębiorstwa „Czyste niebo” powinien mieć zastosowanie Regulamin pracowniczy urzędników Wspólnot Europejskich i warunki zatrudnienia innych pracowników Wspólnot Europejskich ustanowiony rozporządzeniem Rady (EWG, Euratom, EWWiS) nr 259/68 (5) („regulamin pracowniczy”).

(24)

Zasady organizacji i działania wspólnego przedsiębiorstwa „Czyste niebo” powinny zostać zawarte w jego statucie stanowiącym załącznik do niniejszego rozporządzenia.

(25)

Konkretne zadania związane z nadzorowaniem środków publicznych i ochroną interesów Wspólnoty we wspólnym przedsiębiorstwu należy powierzyć Komisji.

(26)

Wspólne przedsiębiorstwo „Czyste niebo” powinno regularnie przedstawiać Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdania z osiągniętych przez siebie postępów.

(27)

Wspólne przedsiębiorstwo „Czyste niebo” powinno korzystać z zewnętrznych organów doradczych, obejmujących również państwa narodowe i europejską platformę technologiczną aeronautyki ACARE, i powinno utrzymywać regularne kontakty z państwami narodowymi.

(28)

Jako podmiot posiadający osobowość prawną wspólne przedsiębiorstwo „Czyste niebo” powinno ponosić odpowiedzialność za swoje działania. W sprawach dotyczących rozstrzygania sporów wynikających z umów powinna istnieć możliwość zastrzeżenia właściwości Trybunału Sprawiedliwości we wszelkich umowach o dotacje lub kontraktach zawartych przez wspólne przedsiębiorstwo.

(29)

Polityką w zakresie praw własności intelektualnej wspólnego przedsiębiorstwa „Czyste niebo” powinno być wspieranie tworzenia oraz wykorzystywania wiedzy.

(30)

Należy przyjąć stosowne środki, aby zapobiec nieprawidłowościom i nadużyciom finansowym, a także podejmować konieczne działania w celu odzyskania utraconych, niesłusznie wypłaconych lub nieodpowiednio wykorzystanych środków, zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE, Euratom) nr 2988/95 z dnia 18 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich (6), rozporządzeniem Rady (Euratom, WE) nr 2185/96 z dnia 11 listopada 1996 r. w sprawie kontroli na miejscu oraz inspekcji przeprowadzanych przez Komisję w celu ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich przed nadużyciami finansowymi i innymi nieprawidłowościami (7) oraz rozporządzeniem (WE) nr 1073/1999 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 25 maja 1999 r. dotyczącym dochodzeń prowadzonych przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) (8).

(31)

W celu ułatwienia ustanowienia wspólnego przedsiębiorstwa „Czyste niebo” należy uczynić Komisję odpowiedzialną za ustanowienie wspólnego przedsiębiorstwa „Czyste niebo” i początkowy etap jego działalności do czasu uzyskania przez nie zdolności operacyjnej wystarczającej do wykonywania własnego budżetu.

(32)

Siedzibą wspólnego przedsiębiorstwa „Czyste niebo” powinna być Bruksela (Belgia). Pomiędzy wspólnym przedsiębiorstwom „Czyste niebo” a Belgią powinna zostać zawarta umowa dotycząca lokalizacji biura, przywilejów i immunitetów oraz innego wsparcia, które Belgia ma zapewnić wspólnemu przedsiębiorstwu „Czyste niebo”.

(33)

W związku z tym, że cel niniejszego rozporządzenia, mianowicie ustanowienie wspólnego przedsiębiorstwa „Czyste niebo”, nie może zostać osiągnięty w wystarczający sposób przez państwa członkowskie ze względu na transgraniczny charakter ogromnego wyzwania badawczego, które wymaga zebrania dodatkowej wiedzy i środków finansowych ponad sektorami i granicami, i które z tego powodu może być zrealizowane w lepszy sposób na poziomie Wspólnoty, Wspólnota może przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest niezbędne dla osiągnięcia tego celu,

a)

przyspieszenie opracowania, walidacji i demonstracji w UE czystych technologii transportu lotniczego w celu ich jak najszybszego zastosowania;

b)

zapewnienie spójnego wdrażania europejskich wysiłków badawczych w dziedzinie transportu lotniczego mających na celu poprawę ochrony środowiska;

c)

stworzenie wybitnie innowacyjnego systemu transportu lotniczego w oparciu o integrację zaawansowanych technologii i modele demonstracyjne w rzeczywistej skali w celu zmniejszenia oddziaływania transportu lotniczego na środowisko poprzez znaczne zmniejszenie hałasu i emisji gazów oraz obniżenie zużycia paliwa przez statki powietrzne;

d)

przyspieszanie tworzenia nowej wiedzy, innowacji i wykorzystywania wyników badań w objętych przedsiębiorstwem technologiach i w pełni zintegrowanym systemie systemów, we właściwym środowisku roboczym, a w rezultacie wzmacnianie konkurencyjności przemysłu.

a)

we wszelkich sporach pomiędzy członkami dotyczących przedmiotu niniejszego rozporządzenia lub statutu, o którym mowa w art. 4;

b)

na podstawie każdej klauzuli arbitrażowej w umowach i kontraktach zawartych przez wspólne przedsiębiorstwo „Czyste niebo”;

c)

w sprawach wniesionych przeciwko wspólnemu przedsiębiorstwu „Czyste niebo”, w tym przeciwko decyzjom jego organów, na warunkach określonych w art. 230 i 232 Traktatu;

d)

w sporach dotyczących odszkodowań za szkody wyrządzone przez pracowników wspólnego przedsiębiorstwa „Czyste niebo” podczas wykonywania przez nich obowiązków służbowych.

4.2.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 30/21

(1)

Decyzja nr 1982/2006/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. dotycząca siódmego programu ramowego Wspólnoty Europejskiej w zakresie badań, rozwoju technologicznego i demonstracji (2007–2013) (3) (zwanego dalej „siódmym programem ramowym”) przewiduje udział Wspólnoty w ustanowieniu długoterminowych partnerstw publiczno-prywatnych w postaci wspólnych inicjatyw technologicznych, które mogą być realizowane przez wspólne przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 171 Traktatu. Wspólne inicjatywy technologiczne wywodzą się z europejskich platform technologicznych utworzonych już w ramach szóstego programu ramowego i obejmują wybrane aspekty badań w danej dziedzinie. Powinny one łączyć inwestycje sektora prywatnego z finansowaniem z europejskich środków publicznych, w tym ze środków pochodzących z siódmego programu ramowego.

(2)

Decyzja Rady 2006/971/WE z dnia 19 grudnia 2006 r. dotycząca programu szczegółowego „Współpraca” wdrażającego siódmy program ramowy (2007–2013) Wspólnoty Europejskiej w dziedzinie badań, rozwoju technologicznego i demonstracji (4) podkreśla istnienie zapotrzebowania na realizujące ambitne cele ogólnoeuropejskie partnerstwa publiczno-prywatne, które przyspieszą rozwój głównych technologii dzięki szeroko zakrojonym działaniom badawczym na poziomie wspólnotowym, w tym, w szczególności, wspólnym inicjatywom technologicznym.

(3)

W programie na rzecz wzrostu gospodarczego i zatrudnienia zawartym w strategii lizbońskiej podkreśla się potrzebę stworzenia warunków sprzyjających inwestowaniu w wiedzę i innowacje we Wspólnocie w celu zwiększenia konkurencyjności, tempa wzrostu gospodarczego i zatrudnienia.

(4)

W konkluzjach z dnia 25 i 26 listopada 2004 r. Rada zachęciła Komisję do szczegółowego opracowania koncepcji platform technologicznych i wspólnych inicjatyw technologicznych. Rada podkreśliła, że inicjatywy takie mogłyby przyczynić się do skoordynowania całości wspólnotowych wysiłków badawczych, tak aby osiągnąć synergię z działaniami prowadzonymi w ramach istniejących struktur, takich jak EUREKA, z uwzględnieniem ich istotnego wkładu w badania i rozwój.

(5)

Przedsiębiorstwa europejskie i inne organizacje badawczo-rozwojowe zajmujące się nanoelektroniką podjęły w ramach szóstego programu ramowego inicjatywę utworzenia europejskiej platformy technologicznej w zakresie nanoelektroniki (zwanej dalej „platformą technologiczną ENIAC”). W ramach platformy technologicznej ENIAC na podstawie szerokich konsultacji z partnerami publicznymi i prywatnymi opracowano strategiczny program badań. W programie określono priorytety w zakresie nanoelektroniki oraz zalecenia dotyczące kierunków realizacji wspólnej inicjatywy technologicznej w tej dziedzinie.

(6)

Wspólna inicjatywa technologiczna w zakresie nanoelektroniki stanowi odpowiedź na komunikaty Komisji: z dnia 6 kwietnia 2005 r.„Budowa europejskiej przestrzeni badawczej (ERA) wiedzy na rzecz wzrostu” oraz z dnia 20 lipca 2005 r.„Wspólne działania na rzecz wzrostu gospodarczego i zatrudnienia: wspólnotowy program lizboński”, wzywające do nowego i bardziej ambitnego podejścia do partnerstw publiczno-prywatnych o szerokim zasięgu w dziedzinach będących głównym przedmiotem zainteresowania z punktu widzenia konkurencyjności europejskiej, określonych dzięki kontaktom z przedstawicielami przemysłu.

(7)

Wspólna inicjatywa technologiczna w zakresie nanoelektroniki stanowi odpowiedź na potrzebę wsparcia rozpowszechnionych technologii informacyjno-komunikacyjnych określonych w sprawozdaniu „Tworzenie innowacyjnej Europy” ze stycznia 2006 r. W sprawozdaniu tym zalecono również zastosowanie modelu platformy technologicznej ENIAC, w którym w sposób harmonijny i synchroniczny łączy się finansowanie ze źródeł krajowych i wspólnotowych w ramach zdefiniowanej struktury prawnej.

(8)

Wspólna inicjatywa technologiczna w zakresie nanoelektroniki powinna doprowadzić do stworzenia trwałego partnerstwa publiczno-prywatnego oraz do zwiększenia i pobudzenia inwestycji prywatnych i publicznych w europejskim sektorze nanoelektroniki, obejmującego na potrzeby niniejszego rozporządzenia państwa członkowskie Unii Europejskiej (zwane dalej „państwami członkowskimi”) i kraje będące członkami stowarzyszonymi z siódmym programem ramowym (zwane dalej „krajami stowarzyszonymi”). Inicjatywa powinna także zapewniać efektywną koordynację i synergię zasobów i środków z programu ramowego, przemysłu, krajowych programów badawczo-rozwojowych oraz międzyrządowych struktur badawczo-rozwojowych, a tym samym przyczynić się do wzmocnienia przyszłego wzrostu, konkurencyjności i zrównoważonego rozwoju w Europie. Celem inicjatywy powinno być również sprzyjanie współpracy wszystkich zainteresowanych stron, takich jak przedstawiciele przemysłu (wraz z MŚP), władze krajowe, ośrodki akademickie i badawcze, które będą łączyć i koncentrować swoje wysiłki badawcze.

(9)

W ramach wspólnej inicjatywy technologicznej w zakresie nanoelektroniki należy określić wspólnie uzgodniony program badań (zwany dalej „programem badań”), zgodny z zaleceniami strategicznego programu badań opracowanego w ramach platformy technologicznej ENIAC. W programie badań należy wskazać i regularnie oceniać priorytety badawcze w zakresie rozwoju i przyjmowania kluczowych kompetencji w zakresie nanoelektroniki w różnych obszarach zastosowań w celu wzmocnienia konkurencyjności Europy oraz umożliwienia powstawania nowych rynków i zastosowań społecznych.

(10)

W ramach wspólnej inicjatywy technologicznej w zakresie nanoelektroniki należy zająć się realizacją dwóch celów, które stanowią istotną część strategicznego programu badań platformy technologicznej ENIAC: dalszą integracją i miniaturyzacją urządzeń oraz rozbudową ich funkcji. W ramach inicjatywy powinny powstać nowe materiały, urządzenia i procesy, nowe struktury, nowatorskie procesy produkcyjne, rewolucyjne metodyki procesu konstrukcyjnego oraz nowe metody upakowywania i łączenia w systemy. Inicjatywa powinna stanowić czynnik rozwoju nowatorskich zastosowań nowoczesnych technologii w dziedzinie telekomunikacji i informatyki, transportu, opieki zdrowotnej, zarządzania energią i środowiskiem, bezpieczeństwa i ochrony oraz rozrywki, a także podążać za ich potrzebami.

(11)

Ze względu na ambitny charakter i zakres ustalonych celów wspólnej inicjatywy technologicznej w zakresie nanoelektroniki, skalę zasobów finansowych i technicznych, które należy zmobilizować, oraz potrzebę zapewnienia skutecznej koordynacji i synergii zasobów i finansowania, konieczne jest podjęcie działań przez Wspólnotę. W związku z tym na mocy art. 171 Traktatu należy powołać wspólne przedsiębiorstwo (zwane dalej „wspólnym przedsiębiorstwem ENIAC”) jako podmiot prawny odpowiedzialny za realizację wspólnej inicjatywy technologicznej w zakresie nanoelektroniki. Aby zapewnić odpowiednie zarządzanie działaniami badawczo-rozwojowymi rozpoczętymi na podstawie siódmego programu ramowego, wspólne przedsiębiorstwo ENIAC powinno zostać ustanowione na okres do dnia 31 grudnia 2017 r.

(12)

Wspólne przedsiębiorstwo ENIAC powinno być organem utworzonym przez Wspólnoty, a absolutorium z wykonania budżetu powinien udzielać mu Parlament Europejski na zalecenie Rady. Należy jednak uwzględnić szczególne uwarunkowania wynikające z publiczno-prywatnego charakteru wspólnych inicjatyw technologicznych, a w szczególności z faktu, że wkład do budżetu wnoszą podmioty sektora prywatnego.

(13)

Cele wspólnego przedsiębiorstwa ENIAC powinny być realizowane poprzez wspólne zmobilizowanie zasobów pochodzących z sektora publicznego i prywatnego i zasoby te mają wesprzeć działania badawczo-rozwojowe przyjmujące formę projektów. W tym celu wspólne przedsiębiorstwo ENIAC powinno być zdolne do organizowania na zasadzie konkursu zaproszeń do składania wniosków dotyczących projektów służących realizacji elementów programu badań. Działania badawczo-rozwojowe powinny być zgodne z podstawowymi zasadami etycznymi mającymi zastosowanie w siódmym programie ramowym.

(14)

Wspólne przedsiębiorstwo ENIAC zapewni oraz będzie propagować bezpieczne, zintegrowane i odpowiedzialne podejście do nanoelektroniki, z uwzględnieniem restrykcyjnych norm bezpieczeństwa już obowiązujących w branży nanoelektronicznej, a także zgodnie ze wspólnotową polityką w dziedzinie zdrowia publicznego, bezpieczeństwa, środowiska i ochrony konsumentów oraz z europejskim planem działania „Nanonauka i nanotechnologie: Plan działań dla Europy na lata 2005–2009”.

(15)

Członkami założycielami wspólnego przedsiębiorstwa ENIAC powinny być Wspólnota Europejska, Belgia, Niemcy, Estonia, Irlandia, Grecja, Hiszpania, Francja, Włochy, Niderlandy, Polska, Portugalia, Szwecja, Zjednoczone Królestwo oraz AENEAS – stowarzyszenie reprezentujące przedsiębiorstwa i inne organizacje badawczo-rozwojowe działające w Europie w dziedzinie nanoelektroniki. Wspólne przedsiębiorstwo ENIAC powinno być otwarte na nowych członków.

(16)

Zasady organizacji i działania wspólnego przedsiębiorstwa ENIAC powinny zostać określone w statucie wspólnego przedsiębiorstwa ENIAC będącym częścią niniejszego rozporządzenia.

(17)

Stowarzyszenie AENEAS podpisało zobowiązanie do wniesienia wkładu w ustanowienie i realizację wspólnego przedsiębiorstwa ENIAC.

(18)

Realizację projektów powinny ułatwiać wkłady finansowe zarówno Wspólnoty, jak i państw członkowskich ENIAC, a także wkłady rzeczowe organizacji badawczo-rozwojowych uczestniczących w projektach wspólnego przedsiębiorstwa ENIAC. Inne możliwości finansowania może stworzyć m.in. Europejski Bank Inwestycyjny (EBI), w szczególności poprzez mechanizm finansowania oparty na podziale ryzyka, opracowany wspólnie z EBI i z Komisją na mocy załącznika III do decyzji 2006/971/WE.

(19)

Środki publiczne przeznaczone na finansowanie działań badawczo-rozwojowych na podstawie publikowanych przez wspólne przedsiębiorstwo ENIAC otwartych i spełniających zasady konkursu zaproszeń do składania wniosków powinny pochodzić z wkładów finansowych państw członkowskich ENIAC oraz wkładu finansowego wspólnego przedsiębiorstwa ENIAC. Wkład finansowy wspólnego przedsiębiorstwa ENIAC powinien być wnoszony w wysokości odpowiadającej określonemu procentowi kosztów prac badawczo-rozwojowych poniesionych przez uczestników projektów. Procent ten powinien być jednakowy dla wszystkich uczestników projektów w ramach każdego zaproszenia do składania wniosków.

(20)

W okresie realizacji wspólnego przedsiębiorstwa ENIAC uczestniczące w projektach organizacje badawczo-rozwojowe powinny zapewnić środki w wysokości równej łącznej wysokości środków publicznych przeznaczonych na finansowanie działań badawczo-rozwojowych lub ją przekraczającej.

(21)

W związku z koniecznością zapewnienia stabilnych warunków zatrudnienia i równego traktowania pracowników oraz aby przyciągnąć wyspecjalizowaną kadrę naukową i techniczną najwyższej klasy, do wszystkich pracowników zatrudnionych w ramach wspólnego przedsiębiorstwa ENIAC powinny mieć zastosowanie Regulamin pracowniczy urzędników i Warunki zatrudnienia innych pracowników Wspólnot Europejskich, przewidziane w rozporządzeniu Rady (EWG, Euratom, EWWiS) nr 259/68 (5).

(22)

Jako podmiot posiadający osobowość prawną wspólne przedsiębiorstwo ENIAC powinno odpowiadać za swoje działania. W stosownych przypadkach właściwość do rozstrzygania ewentualnych sporów wynikających z działań wspólnego przedsiębiorstwa powinna należeć do Trybunału Sprawiedliwości.

(23)

Komisja powinna składać Parlamentowi Europejskiemu i Radzie regularne sprawozdania z postępów działań wspólnego przedsiębiorstwa ENIAC.

(24)

Wspólne przedsiębiorstwo ENIAC powinno przyjąć, zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich (6) (zwanym dalej „rozporządzeniem finansowym”) i z zastrzeżeniem uprzedniej zgody Komisji, szczegółowe przepisy finansowe uwzględniające szczególne potrzeby operacyjne tego przedsiębiorstwa wynikające zwłaszcza z konieczności połączenia finansowania wsparcia dla działań badawczo-rozwojowych ze środków wspólnotowych i krajowych w sposób skuteczny i terminowy. Aby zapewnić jednolite traktowanie uczestników działań badawczych w ramach, z jednej strony, wspólnego przedsiębiorstwa ENIAC, a z drugiej strony – działań pośrednich siódmego programu ramowego, zasadne jest, by podatek VAT nie był kosztem kwalifikującym się do celów finansowania wspólnotowego, zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1906/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. ustanawiającym zasady uczestnictwa przedsiębiorstw, ośrodków badawczych i uczelni wyższych w działaniach prowadzonych w ramach siódmego programu ramowego oraz zasady upowszechniania wyników badań (2007–2013) (7).

(25)

Należy przyjąć stosowne środki, aby zapobiec nieprawidłowościom i nadużyciom; należy również podjąć kroki konieczne do odzyskania utraconych, niesłusznie wypłaconych lub nieodpowiednio wykorzystanych środków, zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE, Euratom) nr 2988/95 z dnia 18 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich (8), rozporządzeniem Rady (Euratom, WE) nr 2185/96 z dnia 11 listopada 1996 r. w sprawie kontroli na miejscu oraz inspekcji przeprowadzanych przez Komisję w celu ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich przed nadużyciami finansowymi i innymi nieprawidłowościami (9) oraz rozporządzeniem (WE) nr 1073/1999 z dnia 25 maja 1999 r. Parlamentu Europejskiego i Rady dotyczącym dochodzeń prowadzonych przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) (10).

(26)

Strategia działania wspólnego przedsiębiorstwa ENIAC w zakresie praw własności intelektualnej powinna propagować tworzenie i wykorzystywanie wiedzy.

(27)

Aby ułatwić ustanowienie wspólnego przedsiębiorstwa ENIAC, należy uczynić Komisję odpowiedzialną za ustanowienie wspólnego przedsiębiorstwa ENIAC i początkowy etap jego działalności do czasu uzyskania przez nie zdolności operacyjnej wystarczającej do wykonywania własnego budżetu.

(28)

Ponieważ ze względu na transgraniczny charakter ustalonych ogromnych zadań badawczych, które wymagają tworzenia wspólnej bazy wzajemnie się uzupełniającej wiedzy oraz środków finansowych z różnych sektorów i krajów, cel niniejszego rozporządzenia, jakim jest powołanie wspólnego przedsiębiorstwa ENIAC, nie może zostać w wystarczającym stopniu zrealizowany przez państwa członkowskie i wobec tego może zostać lepiej osiągnięty na poziomie wspólnotowym, Wspólnota może przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest niezbędne dla osiągnięcia tego celu,

a)

definiuje i realizuje program badań na rzecz rozwoju kluczowych kompetencji w zakresie nanoelektroniki w różnych obszarach zastosowań w celu wzmocnienia konkurencyjności i zrównoważonego rozwoju w Europie oraz umożliwienia powstawania nowych rynków i zastosowań społecznych;

b)

wspiera realizację działań wymaganych dla realizacji programu badań (zwanych dalej badaniami badawczo-rozwojowymi), zwłaszcza poprzez przyznawanie środków finansowych uczestnikom projektów wybranych na podstawie organizowanych na zasadzie konkursu zaproszeń do składania wniosków;

c)

promuje partnerstwo publiczno-prywatne, mające na celu mobilizację i połączenie wysiłków wspólnotowych, krajowych i prywatnych, aby zwiększyć łączne nakłady na badania i rozwój w dziedzinie nanolektroniki oraz ułatwić współpracę sektorów publicznego i prywatnego;

d)

zapewnia synergię i koordynację europejskich wysiłków badawczo-rozwojowych w dziedzinie nanoelektroniki, w tym – tam gdzie może to przynieść dodatkowe korzyści – stopniowe włączanie do wspólnego przedsiębiorstwa ENIAC powiązanych działań w tej dziedzinie, realizowanych obecnie w ramach międzyrządowych struktur badawczo-rozwojowych (EUREKA);

e)

propaguje zaangażowanie MŚP w swoje działania zgodnie z celami siódmego programu ramowego.

a)

we wszelkich sporach pomiędzy członkami dotyczących przedmiotu niniejszego rozporządzenia lub statutu, o którym mowa w art. 4;

b)

na podstawie każdej klauzuli arbitrażowej ujętej w umowach zawartych przez wspólne przedsiębiorstwo ENIAC;

c)

w sprawach wniesionych przeciwko wspólnemu przedsiębiorstwu ENIAC, w tym przeciwko decyzjom jego organów, na warunkach określonych w art. 230 i 232 Traktatu;

d)

w sporach dotyczących odszkodowań za szkody wyrządzone przez pracowników wspólnego przedsiębiorstwa ENIAC podczas wykonywania przez nich obowiązków służbowych.

4.2.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 30/38

(1)

Decyzja nr 1982/2006/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. dotycząca siódmego programu ramowego Wspólnoty Europejskiej w zakresie badań, rozwoju technologicznego i demonstracji (2007–2013) (2) (zwanego dalej „siódmym programem ramowym”) przewiduje wkład Wspólnoty w ustanowienie długoterminowych partnerstw publiczno-prywatnych w postaci wspólnych inicjatyw technologicznych, które mogą być realizowane przez wspólne przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 171 Traktatu. Wspólne inicjatywy technologiczne są efektem pracy europejskich platform technologicznych utworzonych już w ramach szóstego programu ramowego i obejmują wybrane aspekty badań w danej dziedzinie. Powinny one łączyć inwestycje sektora prywatnego z finansowaniem z europejskich środków publicznych, w tym ze środków pochodzących z siódmego programu ramowego.

(2)

Decyzja Rady 2006/971/WE z dnia 19 grudnia 2006 r. dotycząca programu szczegółowego „Współpraca” wdrażającego siódmy program ramowy Wspólnoty Europejskiej w dziedzinie badań, rozwoju technologicznego i demonstracji (2007–2013) (3) (zwanego dalej „programem szczegółowym »Współpraca«”) podkreśla istnienie zapotrzebowania na realizujące ambitne cele ogólnoeuropejskie partnerstwa publiczno-prywatne, które przyspieszą rozwój głównych technologii dzięki szeroko zakrojonym działaniom badawczym na poziomie wspólnotowym, w tym, w szczególności, wspólnym inicjatywom technologicznym.

(3)

W programie na rzecz wzrostu gospodarczego i zatrudnienia zawartym w strategii lizbońskiej podkreśla się potrzebę stworzenia warunków sprzyjających inwestowaniu w wiedzę i innowacje w Europie w celu zwiększenia konkurencyjności, tempa wzrostu gospodarczego i zatrudnienia we Wspólnocie.

(4)

W swoich konkluzjach z dnia 13 marca 2003 r., z dnia 22 września 2003 r. i z dnia 24 września 2004 r. Rada podkreśliła znaczenie dalszego rozwijania działań wynikających z planów działania na rzecz przeznaczenia na badania naukowe i prace rozwojowe 3 % PKB Unii, w tym opracowywania nowych inicjatyw mających na celu intensyfikację współpracy sektora przemysłu i sektora publicznego w zakresie finansowania badań, aby wzmocnić ponadnarodowe powiązania publiczno-prywatne.

(5)

Rada ds. Konkurencyjności w konkluzjach z dnia 4 grudnia 2006 r. i z dnia 19 lutego 2007 r. i Rada Europejska w konkluzjach z dnia 9 marca 2007 r. wezwały Komisję do przedstawienia wniosków w sprawie ustanowienia tych spośród wspólnych inicjatyw technologicznych, które osiągnęły odpowiedni etap gotowości.

(6)

Europejska Federacja Producentów Leków i Stowarzyszeń Farmaceutycznych (zwana dalej „EFPIA”) zapoczątkowała tworzenie europejskiej platformy technologicznej na rzecz leków innowacyjnych na mocy szóstego programu ramowego. EFPIA opracowała strategiczny program badań na podstawie szeroko zakrojonych konsultacji z partnerami publicznymi i prywatnymi. W programie tym opisuje się zastój w procesie opracowywania leków i zaleca kierunek naukowy dla wspólnej inicjatywy technologicznej w zakresie leków innowacyjnych.

(7)

Wspólna inicjatywa technologiczna w zakresie leków innowacyjnych stanowi odpowiedź na komunikat Komisji z dnia 1 lipca 2003 r. zatytułowany: „Silniejszy europejski przemysł farmaceutyczny z korzyścią dla pacjenta – wezwanie do działania”, a w szczególności na zalecenie dotyczące dostępu do leków innowacyjnych mające zagwarantować rozwój przemysłu konkurencyjnego i opartego na innowacyjności. Komunikat ten był odpowiedzią na sprawozdanie zatytułowane: „Stymulowanie innowacji i wzmocnienie podstaw naukowych w UE” przyjęte w dniu 7 maja 2002 r., opracowane przez Grupę Wysokiego Szczebla ds. Innowacji i Zaopatrzenia w Leki – G10 Leki. Omawiana wspólna inicjatywa technologiczna jest również odpowiedzią na komunikat Komisji z dnia 23 stycznia 2002 r. zatytułowany: „Nauki przyrodnicze i biotechnologia – strategia dla Europy (2002)”.

(8)

Wspólna inicjatywa technologiczna w zakresie leków innowacyjnych stanowi także odpowiedź na potrzebę działania zidentyfikowaną w sprawozdaniu „Tworzenie innowacyjnej Europy” ze stycznia 2006 r. W sprawozdaniu tym określa się produkcję leków jako główną dziedzinę strategiczną oraz podkreśla się potrzebę opracowania wspólnej inicjatywy technologicznej w zakresie leków innowacyjnych na poziomie europejskim.

(9)

Wspólna inicjatywa technologiczna w zakresie leków innowacyjnych powinna być partnerstwem publiczno-prywatnym mającym na celu zwiększenie inwestycji w europejski sektor biofarmaceutyczny w państwach członkowskich i państwach stowarzyszonych z siódmym programem ramowym. Powinna dostarczyć obywatelom Europy korzyści społeczno-ekonomicznych, przyczynić się do poprawy ich zdrowia, zwiększyć konkurencyjność Europy i pomóc w uczynieniu Europy najbardziej atrakcyjnym miejscem do prowadzenia badań naukowych i prac rozwojowych w dziedzinie biofarmaceutyki.

(10)

Celem wspólnej inicjatywy technologicznej w zakresie leków innowacyjnych powinno być wspieranie współpracy pomiędzy wszystkimi zainteresowanymi stronami, takimi jak przedstawiciele przemysłu, władze publiczne (w tym organy nadzorcze), organizacje pacjentów, środowisko akademickie i ośrodki kliniczne. W ramach wspólnej inicjatywy technologicznej w zakresie leków innowacyjnych należy określić wspólnie uzgodniony program badań (zwany dalej „programem badań”), ściśle przestrzegający zaleceń strategicznego programu badań opracowanego w ramach europejskiej platformy technologicznej na rzecz leków innowacyjnych, w którym za ważne dziedziny uznaje się skuteczność, bezpieczeństwo, zarządzanie wiedzą i szkolenie.

(11)

Wspólna inicjatywa technologiczna w zakresie leków innowacyjnych powinna zaproponować skoordynowane podejście zmierzające do pokonania zastoju w procesie opracowywania leków i wspierania przedkonkurencyjnych farmaceutycznych badań naukowych i prac rozwojowych, aby przyspieszyć opracowywanie bezpiecznych i bardziej skutecznych leków dla pacjentów. W niniejszym kontekście „przedkonkurencyjne farmaceutyczne badania naukowe i prace rozwojowe” należy rozumieć jako prace badawcze nad narzędziami i metodami wykorzystywanymi w procesie opracowywania leków.

(12)

Wspólna inicjatywa technologiczna w zakresie leków innowacyjnych powinna zaowocować nowymi podejściami, metodami i technologiami, poprawić zarządzanie wiedzą powstałą z wyników i danych pochodzących z badań oraz wspierać szkolenie specjalistów. W tym celu należy ustanowić Wspólne Przedsiębiorstwo na rzecz Realizacji Wspólnej Inicjatywy Technologicznej w zakresie Leków Innowacyjnych (zwane dalej „wspólnym przedsiębiorstwem IMI), będące podmiotem prawnym.

(13)

Cel wspólnego przedsiębiorstwa IMI powinien być realizowany poprzez wspieranie działań badawczych dzięki połączeniu zasobów sektorów publicznego i prywatnego. W tym celu wspólne przedsiębiorstwo IMI powinno być zdolne do organizowania spełniających zasady konkurencji zaproszeń do składania wniosków w sprawie wspierania działań badawczych. Działania te powinny być zgodne z podstawowymi zasadami etycznymi mającymi zastosowanie w siódmym programie ramowym.

(14)

Wspólne przedsiębiorstwo IMI powinno zostać ustanowione na okres trwający nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2017 r., aby zapewnić odpowiednie zarządzanie działaniami badawczymi rozpoczętymi, lecz nie zakończonymi w trakcie trwania siódmego programu ramowego (2007–2013).

(15)

Wspólne przedsiębiorstwo IMI powinno być organem utworzonym przez Wspólnotę, a absolutorium z wykonania budżetu powinien udzielać mu Parlament Europejski na zalecenie Rady, zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich (4) (zwanym dalej „rozporządzeniem finansowym”), lecz z uwzględnieniem szczególnych uwarunkowań wynikających z publiczno-prywatnego charakteru wspólnych inicjatyw technologicznych, a w szczególności z wkładu sektora prywatnego do budżetu.

(16)

Członkami założycielami wspólnego przedsiębiorstwa IMI powinny być Wspólnota i EFPIA.

(17)

EFPIA jest organizacją niekomercyjną reprezentującą przemysł farmaceutyczny w Europie działający na podstawie badań naukowych. Celem EFPIA jest zapewnianie i wspieranie rozwoju technologicznego i gospodarczego w przemyśle farmaceutycznym w Europie. EFPIA oferuje członkostwo krajowym stowarzyszeniom firm farmaceutycznych działających na podstawie badań naukowych oraz bezpośrednio takim firmom farmaceutycznym. Stosuje przy tym ogólne zasady otwartości i przejrzystości członkostwa, gwarantując szerokie zaangażowanie sektora przemysłu.

(18)

Wspólne przedsiębiorstwo IMI powinno być otwarte dla nowych członków.

(19)

Zasady organizacji i działania wspólnego przedsiębiorstwa IMI powinny zostać określone w statucie wspólnego przedsiębiorstwa IMI będącym częścią niniejszego rozporządzenia.

(20)

EFPIA i będące jej członkami firmy farmaceutyczne działające na podstawie badań naukowych podpisały zobowiązanie dotyczące statutu wspólnego przedsiębiorstwa IMI.

(21)

Prace badawcze powinny być finansowane z funduszy Wspólnoty Europejskiej i przynajmniej w takiej samej części ze środków pochodzących od będących członkami EFPIA firm farmaceutycznych działających na podstawie badań. Inne możliwości finansowania może stworzyć m.in. Europejski Bank Inwestycyjny, w szczególności poprzez mechanizm finansowania oparty na podziale ryzyka, opracowany wspólnie z EIB i z Komisją na mocy załącznika III do decyzji 2006/971/WE.

(22)

Bieżące koszty wspólnego przedsiębiorstwa IMI powinny być pokrywane w równych częściach przez federację EFPIA i Wspólnotę.

(23)

Aby zapewnić partnerstwo na zasadach równości, firmy farmaceutyczne działające na podstawie badań naukowych, będące członkami federacji EFPIA, nie powinny być uprawnione do otrzymywania wsparcia finansowego z budżetu wspólnego przedsiębiorstwa IMI.

(24)

Wspólne przedsiębiorstwo IMI powinno przyjąć, zgodnie z rozporządzeniem finansowym i po uzyskaniu uprzedniej zgody Komisji, szczegółowe przepisy finansowe uwzględniające szczególne potrzeby operacyjne tego przedsiębiorstwa wynikające zwłaszcza z konieczności połączenia finansowania wsparcia dla badań naukowych i prac rozwojowych ze środków wspólnotowych i krajowych w sposób skuteczny i terminowy. W celu zapewnienia jednolitego traktowania uczestników działań badawczych wspólnego przedsiębiorstwa i uczestników działań pośrednich siódmego programu ramowego, zasadne jest, by podatek VAT nie był kosztem kwalifikującym się do finansowania wspólnotowego, zgodnie z rozporządzeniem (WE) 1906/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. ustanawiającym zasady uczestnictwa przedsiębiorstw, ośrodków badawczych i uczelni wyższych w działaniach prowadzonych w ramach siódmego programu ramowego oraz zasady upowszechniania wyników badań (2007–2013) (5).

(25)

W związku z koniecznością zapewnienia stabilnych warunków zatrudnienia i równego traktowania personelu oraz celem przyciągnięcia wyspecjalizowanej kadry naukowej i technicznej najwyższej klasy, do całego personelu zatrudnionego w ramach wspólnego przedsiębiorstwa IMI należy stosować Regulamin pracowniczy urzędników Wspólnot Europejskich i Warunki zatrudnienia innych pracowników Wspólnot Europejskich ustanowione rozporządzeniem Rady (WE, Euratom, EWWiS) nr 259/68 (6) („regulamin pracowniczy”).

(26)

Jako podmiot posiadający osobowość prawną, wspólne przedsiębiorstwo IMI powinno ponosić odpowiedzialność za swoje działania. Powinna istnieć możliwość, by w umowach zawieranych przez wspólne przedsiębiorstwo przewidywano, że sądem właściwym do rozstrzygania sporów wynikających z tych umów jest Trybunał Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich.

(27)

Należy podjąć stosowne środki, aby zapobiec nieprawidłowościom i nadużyciom; należy również podjąć kroki konieczne do odzyskania utraconych, nienależnie wypłaconych lub nieodpowiednio wykorzystanych środków, zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE, Euratom) nr 2988/95 z dnia 18 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich (7), rozporządzeniem Rady (Euratom, WE) nr 2185/96 z dnia 11 listopada 1996 r. w sprawie kontroli na miejscu oraz inspekcji przeprowadzanych przez Komisję w celu ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich przed nadużyciami finansowymi i innymi nieprawidłowościami (8) oraz rozporządzeniem (WE) nr 1073/1999 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 25 maja 1999 r. dotyczącym dochodzeń prowadzonych przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) (9).

(28)

W celu ułatwienia ustanowienia wspólnego przedsiębiorstwa IMI Komisję należy uczynić odpowiedzialną za ustanowienie wspólnego przedsiębiorstwa IMI i początkowy etap jego działalności do czasu uzyskania przez nie zdolności operacyjnej wystarczającej do wykonywania własnego budżetu.

(29)

Wspólne przedsiębiorstwo IMI powinno zostać ustanowione w Brukseli w Belgii. Pomiędzy wspólnym przedsiębiorstwem a Belgią jako państwem przyjmującym powinna zostać zawarta umowa dotycząca pomieszczeń biurowych, przywilejów i immunitetów oraz pozostałego wsparcia, które Belgia zapewni wspólnemu przedsiębiorstwu IMI.

(30)

W związku z tym, że cel niniejszego rozporządzenia, mianowicie ustanowienie wspólnego przedsiębiorstwa IMI, nie może zostać osiągnięty w wystarczający sposób przez państwa członkowskie ze względu na transgraniczny charakter ogromnego wyzwania badawczego, które wymaga zebrania dodatkowej wiedzy i środków finansowych ponad sektorami i granicami i które z tego powodu może być zrealizowane w lepszy sposób na poziomie Wspólnoty, Wspólnota może przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest niezbędne do osiągnięcia tego celu,

a)

wspiera przedkonkurencyjne farmaceutyczne badania naukowe i prace rozwojowe w państwach członkowskich i państwach stowarzyszonych z siódmym programem ramowym przez skoordynowane podejście mające na celu przezwyciężenie stwierdzonych zastojów w badaniach w procesie opracowywania leków;

b)

wspiera realizację priorytetów badawczych określonych w programie badawczym wspólnej inicjatywy technologicznej w zakresie leków innowacyjnych (zwanych dalej „działaniami badawczymi”), głównie poprzez przyznawanie dotacji w drodze organizowanych na zasadzie konkursu zaproszeń do składania wniosków;

c)

dba, by podejmowane działania uzupełniały się z innymi działaniami siódmego programu ramowego;

d)

jest publiczno-prywatnym partnerstwem mającym na celu zwiększenie inwestycji w sektor biofarmaceutyczny w państwach członkowskich i państwach stowarzyszonych z siódmym programem ramowym, co nastąpić ma poprzez łączenie zasobów sektorów: publicznego i prywatnego oraz wspieranie współpracy między tymi sektorami;

e)

propaguje włączenie małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP) do swoich działań zgodnie z celami siódmego programu ramowego.

a)

we wszelkich sporach pomiędzy członkami dotyczących przedmiotu niniejszego rozporządzenia lub statutu, o którym mowa w art. 4;

b)

na podstawie każdej klauzuli arbitrażowej ujętej w umowach i zamówieniach zawartych przez wspólne przedsiębiorstwo IMI;

c)

w sprawach wniesionych przeciwko wspólnemu przedsiębiorstwu IMI, w tym przeciwko decyzjom jego organów, na warunkach określonych w art. 230 i 232 Traktatu;

d)

w sporach dotyczących odszkodowań za szkody wyrządzone przez pracowników wspólnego przedsiębiorstwa IMI podczas wykonywania przez nich obowiązków służbowych.

4.2.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 30/52

(1)

Decyzja nr 1982/2006/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. dotycząca siódmego programu ramowego Wspólnoty Europejskiej w zakresie badań, rozwoju technologicznego i demonstracji (2007–2013) (2), zwanego dalej „siódmym programem ramowym”, przewiduje udział Wspólnoty w ustanowieniu długoterminowych partnerstw publiczno-prywatnych w postaci wspólnych inicjatyw technologicznych, które mogą być realizowane przez wspólne przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 171 Traktatu. Wspólne inicjatywy technologiczne wywodzą się z europejskich platform technologicznych utworzonych już w ramach szóstego programu ramowego i obejmują wybrane aspekty badań w danej dziedzinie. Powinny one łączyć inwestycje sektora prywatnego z finansowaniem z europejskich środków publicznych, w tym ze środków pochodzących z siódmego programu ramowego.

(2)

Decyzja Rady 2006/971/WE z dnia 19 grudnia 2006 r. dotycząca programu szczegółowego „Współpraca” wdrażającego siódmy program ramowy (2007–2013) Wspólnoty Europejskiej w dziedzinie badań, rozwoju technologicznego i demonstracji (3) (zwanego dalej „programem szczegółowym »Współpraca«”) podkreśla istnienie zapotrzebowania na realizujące ambitne cele ogólnoeuropejskie partnerstwa publiczno-prywatne, które przyspieszą rozwój głównych technologii dzięki szeroko zakrojonym działaniom badawczym na poziomie wspólnotowym, w tym, w szczególności, wspólnym inicjatywom technologicznym.

(3)

W programie na rzecz wzrostu gospodarczego i zatrudnienia zawartym w strategii lizbońskiej podkreśla się potrzebę stworzenia warunków sprzyjających inwestowaniu w wiedzę i innowacje we Wspólnocie w celu zwiększenia konkurencyjności, tempa wzrostu gospodarczego i zatrudnienia.

(4)

W konkluzjach z 25–26 listopada 2004 r. Rada zachęciła Komisję do szczegółowego opracowania koncepcji platform technologicznych i wspólnych inicjatyw technologicznych. Rada podkreśliła, że inicjatywy takie mogłyby przyczynić się do skoordynowania całości wspólnotowych wysiłków badawczych, tak aby osiągnąć synergię z działaniami prowadzonymi w ramach istniejących struktur, takich jak EUREKA i COST, z uwzględnieniem ich istotnego wkładu w badania i rozwój.

(5)

Przedsiębiorstwa europejskie i inne organizacje badawczo-rozwojowe zajmujące się systemami wbudowanymi podjęły w ramach szóstego programu ramowego inicjatywę utworzenia europejskiej platformy technologicznej w zakresie systemów wbudowanych (zwanej dalej „platformą technologiczną ARTEMIS”). W ramach platformy technologicznej ARTEMIS na podstawie szerokich konsultacji z partnerami publicznymi i prywatnymi opracowano strategiczny program badań. W programie określono priorytety w zakresie systemów wbudowanych oraz zalecenia dotyczące kierunków realizacji wspólnej inicjatywy technologicznej w tej dziedzinie.

(6)

Wspólna inicjatywa technologiczna w zakresie systemów wbudowanych stanowi odpowiedź na komunikaty Komisji z dnia 6 kwietnia 2005 r.„Budowa europejskiej przestrzeni badawczej (ERA) wiedzy na rzecz wzrostu” oraz z dnia 20 lipca 2005 r.„Wspólne działania na rzecz wzrostu gospodarczego i zatrudnienia: wspólnotowy program lizboński”, wzywające do nowego i bardziej ambitnego podejścia do partnerstw publiczno-prywatnych o szerokim zasięgu w dziedzinach będących głównym przedmiotem zainteresowania z punktu widzenia konkurencyjności europejskiej, określonych dzięki kontaktom z przedstawicielami przemysłu.

(7)

Wspólna inicjatywa technologiczna w zakresie systemów wbudowanych stanowi odpowiedź na potrzebę wsparcia rozpowszechnionych technologii informacyjno-komunikacyjnych określonych w sprawozdaniu „Tworzenie innowacyjnej Europy” ze stycznia 2006 r. (4). W sprawozdaniu tym zalecono również zastosowanie modelu platformy technologicznej ARTEMIS, w którym w sposób harmonijny i synchroniczny łączy się finansowanie ze źródeł krajowych i wspólnotowych w ramach zdefiniowanej struktury prawnej.

(8)

Wspólna inicjatywa technologiczna w zakresie systemów wbudowanych powinna doprowadzić do stworzenia trwałego partnerstwa publiczno-prywatnego oraz do zwiększenia i pobudzenia inwestycji prywatnych i publicznych w europejskim sektorze systemów wbudowanych, obejmującego na potrzeby niniejszego rozporządzenia państwa członkowskie Unii Europejskiej (zwane dalej „państwami członkowskimi”) i kraje będące członkami stowarzyszonymi z siódmym programem ramowym (zwane dalej „krajami stowarzyszonymi”). Inicjatywa powinna także zapewniać efektywną koordynację i synergię zasobów i środków z programu ramowego, przemysłu, krajowych programów badawczo-rozwojowych oraz międzyrządowych struktur badawczo-rozwojowych (EUREKA), a tym samym przyczynić się do wzmocnienia przyszłego wzrostu, konkurencyjności i zrównoważonego rozwoju w Europie. Celem inicjatywy powinno być również sprzyjanie współpracy wszystkich zainteresowanych stron, takich jak przedstawiciele przemysłu w tym małe i średnie przedsiębiorstwa (MŚP), organy krajowe, ośrodki akademickie i badawcze, które będą łączyć i koncentrować swoje wysiłki badawcze.

(9)

W ramach wspólnej inicjatywy technologicznej w zakresie systemów wbudowanych należy określić wspólnie uzgodniony program badań (zwany dalej „programem badań”), zgodny z zaleceniami strategicznego programu badań opracowanego w ramach platformy technologicznej ARTEMIS. W programie badań należy wskazać i regularnie oceniać priorytety badawcze w zakresie rozwoju i przyjmowania kluczowych technologii w zakresie systemów wbudowanych w różnych obszarach zastosowań w celu wzmocnienia konkurencyjności Europy oraz umożliwienia powstawania nowych rynków i zastosowań społecznych.

(10)

Wspólna inicjatywa technologiczna w zakresie systemów wbudowanych powinna obejmować projektowanie, opracowywanie i wdrażanie uniwersalnych, interoperacyjnych i opłacalnych systemów elektronicznych i oprogramowania, które charakteryzują się dużą mocą, są bezpieczne i pewne. W ramach inicjatywy powinny powstać wzorcowe projekty i struktury, oferujące wspólne koncepcje rozwiązań strukturalnych dla danego zakresu zastosowań, oprogramowanie pośredniczące, które zapewnia bezkonfliktową zdolność przyłączeniową i interoperacyjność, oraz zintegrowane metody i narzędzia projektowania systemów do szybkiego opracowywania i prototypowania.

(11)

Ze względu na ambitny charakter i zakres ustalonych celów wspólnej inicjatywy technologicznej w zakresie systemów wbudowanych, skalę zasobów finansowych i technicznych, które należy zmobilizować, oraz potrzebę zapewnienia skutecznej koordynacji i synergii zasobów i finansowania konieczne jest podjęcie działań przez Wspólnotę. W związku z tym na mocy art. 171 Traktatu należy powołać wspólne przedsiębiorstwo (zwane dalej „wspólnym przedsiębiorstwem ARTEMIS”) jako podmiot prawny odpowiedzialny za realizację wspólnej inicjatywy technologicznej w zakresie systemów wbudowanych. Aby zapewnić odpowiednie zarządzanie działaniami badawczo-rozwojowymi rozpoczętymi na podstawie siódmego programu ramowego (2007–2013), wspólne przedsiębiorstwo ARTEMIS powinno zostać ustanowione na okres do dnia 31 grudnia 2017 r.

(12)

Wspólne przedsiębiorstwo ARTEMIS powinno być podmiotem utworzonym przez Wspólnotę, a absolutorium z wykonania budżetu powinien udzielać mu Parlament Europejski na podstawie zalecenia Rady z uwzględnieniem szczególnych uwarunkowań wynikających z publiczno-prywatnego charakteru wspólnych inicjatyw technologicznych, a w szczególności z faktu, że wkład do budżetu wnoszą podmioty sektora prywatnego.

(13)

Cele wspólnego przedsiębiorstwa ARTEMIS powinny być realizowane poprzez wspólne zmobilizowanie zasobów pochodzących z sektora publicznego i prywatnego i zasoby te mają wesprzeć działania badawczo-rozwojowe przyjmujące formę projektów. W tym celu wspólne przedsiębiorstwo ARTEMIS powinno być zdolne do ogłaszania zgodnych z zasadami konkurencji zaproszeń do składania wniosków dotyczących projektów służących realizacji elementów programu badań. Działania badawczo-rozwojowe powinny być zgodne z podstawowymi zasadami etycznymi mającymi zastosowanie w siódmym programie ramowym.

(14)

Członkami założycielami wspólnego przedsiębiorstwa ARTEMIS powinny być Wspólnota, Belgia, Dania, Niemcy, Estonia, Irlandia, Grecja, Hiszpania, Francja, Włochy, Węgry, Niderlandy, Austria, Portugalia, Rumunia, Słowenia, Finlandia, Szwecja i Zjednoczone Królestwo oraz ARTEMISIA – stowarzyszenie reprezentujące przedsiębiorstwa i inne organizacje badawczo-rozwojowe zajmujące się systemami wbudowanymi. Wspólne przedsiębiorstwo ARTEMIS powinno być otwarte na nowych członków.

(15)

Zasady organizacji i działania wspólnego przedsiębiorstwa ARTEMIS powinny zostać określone w statucie wspólnego przedsiębiorstwa ARTEMIS będącym częścią niniejszego rozporządzenia.

(16)

Stowarzyszenie ARTEMISIA podpisało zobowiązanie do wniesienia wkładu w ustanowienie i realizację wspólnego przedsiębiorstwa ARTEMIS.

(17)

Realizację projektów powinny ułatwiać wkłady finansowe zarówno Wspólnoty, jak i państw członkowskich ARTEMIS, a także wkłady rzeczowe organizacji badawczo-rozwojowych uczestniczących w projektach wspólnego przedsiębiorstwa ARTEMIS.

Inne możliwości finansowania może stworzyć m.in. Europejski Bank Inwestycyjny (EBI), w szczególności poprzez mechanizm finansowania oparty na podziale ryzyka, opracowany wspólnie z EBI i z Komisją na mocy załącznika III do decyzji 2006/971/WE.

(18)

Środki publiczne przeznaczone na finansowanie działań badawczo-rozwojowych na podstawie publikowanych przez wspólne przedsiębiorstwo ARTEMIS otwartych i zgodnych z zasadami konkurencji zaproszeń do składania wniosków powinny pochodzić z wkładów finansowych państw członkowskich ARTEMIS oraz wkładu finansowego wspólnego przedsiębiorstwa ARTEMIS. Wkład finansowy wspólnego przedsiębiorstwa ARTEMIS powinien być wnoszony w wysokości odpowiadającej określonemu procentowi kosztów prac badawczo-rozwojowych poniesionych przez uczestników projektów. Procent ten powinien być jednakowy dla wszystkich uczestników projektów w ramach każdego zaproszenia do składania wniosków.

(19)

W okresie realizacji wspólnego przedsiębiorstwa ARTEMIS uczestniczące w projektach organizacje badawczo-rozwojowe powinny zapewnić środki w wysokości równej łącznej wysokości środków publicznych przeznaczonych na finansowanie działań badawczo-rozwojowych lub wyższej.

(20)

W związku z koniecznością zapewnienia stabilnych warunków zatrudnienia i równego traktowania pracowników oraz aby przyciągnąć wyspecjalizowaną kadrę naukową i techniczną najwyższej klasy, do wszystkich pracowników zatrudnionych w ramach wspólnego przedsiębiorstwa ARTEMIS zastosowanie powinny mieć Regulamin pracowniczy urzędników Wspólnot Europejskich i Warunki zatrudnienia innych pracowników Wspólnot Europejskich określone w rozporządzeniu Rady (EWG, Euratom, EWWiS) nr 259/68 (5).

(21)

Jako podmiot posiadający osobowość prawną wspólne przedsiębiorstwo ARTEMIS powinno odpowiadać za swoje działania. W stosownych przypadkach właściwość do rozstrzygania ewentualnych sporów wynikających z działań wspólnego przedsiębiorstwa ARTEMIS powinna należeć do Trybunału Sprawiedliwości.

(22)

Komisja powinna składać Parlamentowi Europejskiemu i Radzie regularne sprawozdania z postępów działań wspólnego przedsiębiorstwa ARTEMIS.

(23)

Wspólne przedsiębiorstwo ARTEMIS powinno przyjąć, zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich (6) (zwanym dalej „rozporządzeniem finansowym”) i z zastrzeżeniem uprzedniej zgody Komisji, szczegółowe przepisy finansowe uwzględniające szczególne potrzeby operacyjne tego przedsiębiorstwa wynikające zwłaszcza z konieczności połączenia finansowania wsparcia dla działań badawczo-rozwojowych ze środków wspólnotowych i krajowych w sposób skuteczny i terminowy. Aby zapewnić jednolite traktowanie uczestników działań badawczych w ramach, z jednej strony, wspólnego przedsiębiorstwa ARTEMIS a, z drugiej strony, działań pośrednich siódmego programu ramowego, zasadne jest, by podatek VAT nie był kosztem kwalifikującym się do finansowania wspólnotowego, zgodnie z rozporządzeniem (WE) 1906/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. ustanawiającym zasady uczestnictwa przedsiębiorstw, ośrodków badawczych i uczelni wyższych w działaniach prowadzonych w ramach siódmego programu ramowego oraz zasady upowszechniania wyników badań (2007–2013) (7).

(24)

Należy przyjąć stosowne środki, aby zapobiec nieprawidłowościom i nadużyciom; należy również podjąć kroki konieczne do odzyskania utraconych, niesłusznie wypłaconych lub nieodpowiednio wykorzystanych środków, zgodnie z rozporządzeniem Rady (Euratom, WE) nr 2988/95 z dnia 18 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich (8), rozporządzeniem Rady (Euratom, WE) nr 2185/96 z dnia 11 listopada 1996 r. w sprawie kontroli na miejscu oraz inspekcji przeprowadzanych przez Komisję w celu ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich przed nadużyciami finansowymi i innymi nieprawidłowościami (9) oraz rozporządzeniem (WE) nr 1073/1999 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 25 maja 1999 r. dotyczącym dochodzeń prowadzonych przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (10).

(25)

Strategia działania wspólnego przedsiębiorstwa ARTEMIS w zakresie praw własności intelektualnej powinna propagować tworzenie i wykorzystywanie wiedzy.

(26)

Aby ułatwić ustanowienie wspólnego przedsiębiorstwa ARTEMIS, należy uczynić Komisję odpowiedzialną za ustanowienie wspólnego przedsiębiorstwa ARTEMIS i początkowy etap jego działalności do czasu uzyskania przez nie zdolności operacyjnej wystarczającej do wykonywania własnego budżetu.

(27)

Ponieważ cel niniejszego rozporządzenia, jakim jest powołanie wspólnego przedsiębiorstwa ARTEMIS, ze względu na transgraniczny charakter określonych ogromnych zadań badawczych, które wymagają tworzenia wspólnej bazy wzajemnie się uzupełniającej wiedzy oraz środków finansowych z różnych sektorów i krajów, nie może zostać w wystarczającym stopniu zrealizowany przez państwa członkowskie i wobec tego może zostać lepiej osiągnięty na poziomie wspólnotowym, Wspólnota może podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest niezbędne dla osiągnięcia tego celu,

a)

definiuje i realizuje program badań na rzecz rozwoju kluczowych technologii w zakresie systemów wbudowanych w różnych obszarach zastosowań w celu wzmocnienia konkurencyjności i zrównoważonego rozwoju w Europie oraz umożliwienia powstawania nowych rynków i zastosowań społecznych. Działania na rzecz realizacji programu badań zwane są dalej „działaniami badawczo-rozwojowymi”;

b)

wspiera realizację działań badawczo-rozwojowych w szczególności poprzez przyznawanie środków finansowych uczestnikom projektów wybranych na podstawie zgodnych z zasadami konkurencji zaproszeń do składania wniosków;

c)

promuje partnerstwo publiczno-prywatne mające na celu mobilizację i połączenie wysiłków wspólnotowych, krajowych i prywatnych, aby zwiększyć łączne nakłady na badania i rozwój w dziedzinie systemów wbudowanych oraz ułatwić współpracę sektorów publicznego i prywatnego;

d)

zapewnia synergię i koordynację europejskich wysiłków badawczo-rozwojowych w dziedzinie systemów wbudowanych, w tym – tam gdzie może to przynieść dodatkowe korzyści – stopniowe włączanie do wspólnego przedsiębiorstwa ARTEMIS powiązanych działań w tej dziedzinie, realizowanych obecnie w ramach międzyrządowych struktur badawczo-rozwojowych (Eureka);

e)

propaguje zaangażowanie MŚP w swoje działania zgodnie z celami siódmego programu ramowego.

a)

w sprawach wszelkich sporów pomiędzy członkami dotyczących przedmiotu niniejszego rozporządzenia lub statutu, o którym mowa w art. 4;

b)

na podstawie klauzuli arbitrażowej ujętej w umowach zawartych przez wspólne przedsiębiorstwo ARTEMIS;

c)

w sprawach wniesionych przeciwko wspólnemu przedsięwzięciu ARTEMIS, w tym przeciwko decyzjom jego organów, na warunkach określonych w art. 230 i 232 Traktatu;

d)

w sporach dotyczących odszkodowań za szkody wyrządzone przez pracowników wspólnego przedsiębiorstwa ARTEMIS podczas wykonywania przez nich obowiązków służbowych.