28.6.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 188/1

Kursy walutowe euro (1)

27 czerwca 2012 r.

2012/C 188/01

1 euro =

	Waluta	Kurs wymiany
USD	Dolar amerykański	1,2478
JPY	Jen	99,49
DKK	Korona duńska	7,4337
GBP	Funt szterling	0,79990
SEK	Korona szwedzka	8,8242
CHF	Frank szwajcarski	1,2011
ISK	Korona islandzka
NOK	Korona norweska	7,5230
BGN	Lew	1,9558
CZK	Korona czeska	25,916
HUF	Forint węgierski	287,28
LTL	Lit litewski	3,4528
LVL	Łat łotewski	0,6965
PLN	Złoty polski	4,2515
RON	Lej rumuński	4,4470
TRY	Lir turecki	2,2587
AUD	Dolar australijski	1,2384
CAD	Dolar kanadyjski	1,2796
HKD	Dolar Hongkongu	9,6814
NZD	Dolar nowozelandzki	1,5804
SGD	Dolar singapurski	1,5942
KRW	Won	1 442,70
ZAR	Rand	10,4601
CNY	Yuan renminbi	7,9330
HRK	Kuna chorwacka	7,5255
IDR	Rupia indonezyjska	11 820,88
MYR	Ringgit malezyjski	3,9805
PHP	Peso filipińskie	52,774
RUB	Rubel rosyjski	41,1252
THB	Bat tajlandzki	39,767
BRL	Real	2,5850
MXN	Peso meksykańskie	17,1282
INR	Rupia indyjska	71,2930

(1) Źródło: referencyjny kurs wymiany walut opublikowany przez ECB.

28.6.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 188/2

DECYZJA KOMISJI

z dnia 26 czerwca 2012 r.

ustanawiająca grupę ekspertów ds. podatku VAT

2012/C 188/02

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Artykuł 113 Traktatu wyznaczył instytucjom zadanie harmonizacji ustawodawstw dotyczących podatków obrotowych takich jak podatek od wartości dodanej (VAT), w celu zapewnienia prawidłowego funkcjonowania rynku wewnętrznego.

(2)

W komunikacie Komisji w sprawie przyszłości podatku VAT – W stronę prostszego, solidniejszego i wydajniejszego systemu podatku VAT dostosowanego do jednolitego rynku (1) – ustalono program działania zmierzający do szeroko zakrojonej reformy unijnego systemu podatku VAT. W celu wykonania środków wymienionych w tym komunikacie Komisja może potrzebować skorzystać z wiedzy fachowej specjalistów ds. VAT działających w organie doradczym.

(3)

Jak stwierdzono w komunikacie, zgodnie z zasadami inteligentnego stanowienia prawa (2), Komisja przywiązuje wysoką wagę do kwestii gromadzenia opinii i wiedzy specjalistycznej zainteresowanych podmiotów przy opracowywaniu i wdrażaniu nowych polityk dotyczących podatku VAT. W związku z powyższym konieczne jest ustanowienie grupy ekspertów w dziedzinie VAT oraz zdefiniowanie jej zadań i struktury.

(4)

Grupa powinna składać się z osób posiadających wymaganą wiedzę fachową w dziedzinie VAT oraz z organizacji reprezentujących w szczególności przedsiębiorców, konsumentów lub praktyków podatkowych; członkowie grupy powinni być w stanie pomagać w opracowaniu i wdrażaniu polityk w dziedzinie podatku VAT.

(5)	Grupa powinna udzielać Komisji rad i szczegółowych informacji na temat opracowywania i wdrażania polityki w dziedzinie podatku VAT. Wszyscy jej członkowie powinni zapewniać bardzo aktywny i wysokiej jakości wkład w posiedzenia, w ich przygotowanie i w razie konieczności w działania następcze.

(6)	Należy ustanowić zasady ujawniania informacji przez członków grupy.

(7)	Dane osobowe powinny być przetwarzane zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych (3),

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Przedmiot

Niniejszym powołuje się grupę ekspertów w dziedzinie podatku VAT o nazwie „grupa ekspertów ds. VAT”, zwaną dalej „grupą”.

Artykuł 2

Zadania

Do zadań grupy należy:

a)	doradzanie Komisji przy przygotowywaniu aktów ustawodawczych i innych inicjatyw politycznych w dziedzinie podatku VAT;

b)	przekazywanie szczegółowych informacji na temat praktycznego wdrażania aktów ustawodawczych i innych inicjatyw politycznych UE w dziedzinie podatku VAT.

Artykuł 3

Konsultacje

Komisja może konsultować się z grupą we wszystkich kwestiach związanych z przygotowaniem i wdrażaniem przepisów UE i innych inicjatyw politycznych podejmowanych na szczeblu UE w dziedzinie podatku VAT.

Artykuł 4

Skład i powoływanie

1. Grupa składa się z maksymalnie 40 członków.

2. Członkowie to organizacje i osoby prywatne, posiadające kompetencje w dziedzinach, o których mowa w art. 2.

3. Dyrektor Generalny ds. Podatków i Unii Celnej powołuje członków spośród organizacji i osób, które odpowiedziały na zaproszenie do składania wniosków.

4. Organizacje wyznaczają swojego przedstawiciela oraz zastępcę, który będzie zastępować przedstawiciela w przypadku jego nieobecności lub niedyspozycji. Dyrektor Generalny ds. Podatków i Unii Celnej może odrzucić kandydaturę przedstawiciela lub jego zastępcy zaproponowanych przez organizację, jeśli osoby te nie posiadają profilu wymaganego w zaproszeniu do składania wniosków. W takich przypadkach odnośna organizacja proszona jest o wyznaczenie innego przedstawiciela lub jego zastępcy.

5. W przypadku każdej z osób prywatnych przewiduje się możliwość wyznaczenia zastępcy. Zastępca powoływany jest zgodnie z tymi samymi warunkami co członek i automatycznie zastępuje on członka w przypadku jego nieobecności lub niedyspozycji.

6. Członkowie są powoływani na okres dwóch lat. Pełnią oni wyznaczone funkcje do końca swojej kadencji. Ich kadencja może być przedłużona, jeśli odpowiedzą na nowe zaproszenie do składania wniosków.

7. Nazwiska kandydatów uznanych za odpowiednich, lecz niepowołanych, mogą zostać umieszczone na liście rezerwowej („liście”), prowadzonej przez okres dwóch lat, z której Komisja może korzystać w celu zastąpienia członków grupy.

8. Członkowie powołani jako osoby prywatne działają niezależnie i w interesie publicznym.

9. Wszyscy członkowie i ich przedstawiciele powinni zapewniać bardzo aktywny i wysokiej jakości wkład w posiedzenia, w ich przygotowanie i w razie konieczności w działania następcze.

10. Członkowie, którzy rezygnują lub nie spełniają warunków określonych w ust. 2, 8 i 9 niniejszego artykułu lub w art. 339 Traktatu, mogą zostać zastąpieni na okres, jaki pozostaje do wygaśnięcia ich kadencji, przez członka powołanego przez Komisję. Komisja korzysta z listy w celu zastąpienia członków grupy.

Dyrektor Generalny ds. Podatków i Unii Celnej może zwrócić się do organizacji o wyznaczenie innego przedstawiciela lub jego zastępcy, jeśli uzna, że osoby te nie spełniają warunków określonych w ust. 9 niniejszego artykułu.

11. Nazwiska powołanych osób prywatnych i nazwy organizacji publikuje się w rejestrze grup ekspertów Komisji i podobnych zespołów („rejestrze”) i na stronie internetowej Dyrekcji Generalnej ds. Podatków i Unii Celnej.

12. Dane osobowe są gromadzone, przetwarzane i publikowane zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 45/2001.

Artykuł 5

Funkcjonowanie grupy

1. Przewodniczącym grupy jest przedstawiciel Komisji.

2. W porozumieniu ze służbami Komisji grupa może powołać podgrupy w celu zbadania szczegółowych kwestii na zasadach określonych przez grupę. Takie podgrupy rozwiązuje się niezwłocznie po realizacji wyznaczonych im zadań.

3. W trybie doraźnym przedstawiciel Komisji może zaprosić do udziału w pracach grupy lub podgrup ekspertów zewnętrznych posiadających specyficzną wiedzę specjalistyczną, która byłaby przydatna dla grupy. Ponadto przedstawiciel Komisji może nadawać niektórym osobom prywatnym lub organizacjom status obserwatora zgodnie z przepisem 8 ust. 3 zasad horyzontalnych dotyczących grup ekspertów.

4. Członkowie grup eksperckich i ich przedstawiciele oraz zaproszeni eksperci i obserwatorzy podlegają wymogom zachowania tajemnicy zawodowej określonym w Traktacie i przepisach wykonawczych do Traktatu, a także przestrzegają przepisów Komisji dotyczących bezpieczeństwa w zakresie ochrony informacji niejawnych UE, określonych w załączniku do decyzji Komisji 2001/844/WE, EWWiS, Euratom (4). W przypadku nieprzestrzegania przez nich powyższych zobowiązań Komisja może podjąć wszelkie stosowne środki.

5. Posiedzenia grupy i jej podgrup odbywają się zazwyczaj w siedzibie Komisji, w formie i według harmonogramu określonego przez Komisję. Komisja zapewnia grupie obsługę sekretariatu. W posiedzeniach grupy lub jej podgrup mogą uczestniczyć inni, zainteresowani jej pracami urzędnicy Komisji.

6. Grupa przyjmuje swój regulamin wewnętrzny sporządzony na podstawie standardowego regulaminu wewnętrznego grup ekspertów.

7. Komisja publikuje stosowne informacje na temat działalności grupy w rejestrze lub umieszczając w rejestrze łącze do specjalnej strony internetowej.

Artykuł 6

Koszty posiedzeń

1. Osoby uczestniczące w pracach grupy nie otrzymują wynagrodzenia za świadczone usługi.

2. Wydatki na podróże służbowe i koszty utrzymania ponoszone przez osoby uczestniczące w pracach grupy są zwracane przez Komisję zgodnie z przepisami obowiązującymi w Komisji.

3. Zwrot kosztów odbywa się w granicach dostępnych środków przyznanych w ramach rocznej procedury przydziału zasobów.

Sporządzono w Brukseli dnia 26 czerwca 2012 r.

W imieniu Komisji

Algirdas ŠEMETA

Członek Komisji

(1) COM(2011) 851 z 6.12.2011.

(2) COM(2010) 543 z 8.10.2010.

(3) Dz.U. L 8 z 12.1.2001, s. 1.

(4) Decyzja Komisji z dnia 29 listopada 2001 r. zmieniająca jej regulamin wewnętrzny (Dz.U. L 317 z 3.12.2001, s. 1).

28.6.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 188/4

Zgłoszenie zamiaru koncentracji

(Sprawa COMP/M.6609 – Lagardère/Bouygues/JV)

Sprawa, która może kwalifikować się do rozpatrzenia w ramach procedury uproszczonej

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

2012/C 188/03

W dniu 20 czerwca 2012 r., zgodnie z art. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 (1), Komisja otrzymała zgłoszenie planowanej koncentracji, w wyniku której przedsiębiorstwo Lagardère Publicité (Francja), należące do grupy Lagardère (Francja) i grupy TF1 Publicité (Francja), które kontrolowane są przez grupę Bouygues (Francja) przejmuje, w rozumieniu art. 3 ust. 1 lit. b) rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw, wspólną kontrolę nad przedsiębiorstwem Newco (Francja) w drodze zakupu akcji w nowo utworzonej spółce będącej wspólnym przedsiębiorcą.

Przedmiotem działalności gospodarczej przedsiębiorstw biorących udział w koncentracji jest:

—	Przedsiębiorstwo Lagardère Publicité stanowi agencję reklamową w ramach grupy Lagardère,

—	Działalność grupy Lagardère obejmuje głównie wydawanie książek i czasopism oraz produkcję audiowizualną i jej rozpowszechnianie,

—	TF1 Publicité stanowi agencję reklamową w ramach przedsiębiorstwa TF1,

—	Działalność grupy Bouygues obejmuje telewizję, telekomunikację, budownictwo i roboty budowlane, budowę dróg, nieruchomości oraz infrastrukturę energetyczną i transport kolejowy,

—	Przedsiębiorstwo Newco zajmuje się sprzedażą na aukcji w czasie rzeczywistym dostępnych powierzchni reklamowych klientów, będących wydawcami stron internetowych.

Po wstępnej analizie Komisja uznała, że zgłoszona koncentracja może wchodzić w zakres rozporządzenia WE w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw. Jednocześnie Komisja zastrzega sobie prawo do podjęcia ostatecznej decyzji w tej kwestii. Należy zauważyć, iż zgodnie z obwieszczeniem Komisji w sprawie uproszczonej procedury stosowanej do niektórych koncentracji na mocy rozporządzenia WE w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw (2), sprawa ta może kwalifikować się do rozpatrzenia w ramach procedury określonej w tym obwieszczeniu.

Komisja zwraca się do zainteresowanych osób trzecich o zgłaszanie ewentualnych uwag na temat planowanej koncentracji.

Komisja musi otrzymać takie uwagi w nieprzekraczalnym terminie dziesięciu dni od daty niniejszej publikacji. Można je przesyłać do Komisji faksem (+32 22964301), pocztą elektroniczną na adres: COMP-MERGER-REGISTRY@ec.europa.eu lub listownie, podając numer referencyjny: COMP/M.6609 – Lagardère/Bouygues/JV, na poniższy adres Dyrekcji Generalnej ds. Konkurencji Komisji Europejskiej:

European Commission

Directorate-General for Competition

Merger Registry

J-70

1049 Bruxelles/Brussel

BELGIQUE/BELGIË

(1) Dz.U. L 24 z 29.1.2004, s. 1 („rozporządzenie WE w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw”).

(2) Dz.U. C 56 z 5.3.2005, s. 32 („obwieszczenie Komisji w sprawie uproszczonej procedury”).

28.6.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 188/6

Publikacja wniosku zgodnie z art. 6 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 510/2006 w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych

2012/C 188/05

Niniejsza publikacja uprawnia do zgłoszenia sprzeciwu wobec wniosku zgodnie z art. 7 rozporządzenia Rady (WE) nr 510/2006 (1). Oświadczenia o sprzeciwie muszą wpłynąć do Komisji w terminie sześciu miesięcy od daty niniejszej publikacji.

JEDNOLITY DOKUMENT

ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 510/2006

„EICHSFELDER FELDGIEKER”/„EICHSFELDER FELDKIEKER”

NR WE: DE-PGI-0005-0773-14.04.2009

ChOG ( X ) ChNP ( )

1. Nazwa:

„Eichsfelder Feldgieker”/„Eichsfelder Feldkieker”

2. Państwo członkowskie lub państwo trzecie:

Niemcy

3. Opis produktu rolnego lub środka spożywczego:

3.1. Rodzaj produktu:

Klasa 1.2 –

Produkty wytworzone na bazie mięsa (gotowane, solone, wędzone itp.)

3.2. Opis produktu noszącego nazwę podaną w pkt 1:

Półtwarda, surowa kiełbasa o typowym, delikatnie kwaśnym smaku.

Wytwarzana z mięsa wieprzowego z dodatkiem typowych przypraw (przy produkcji dodaje się obowiązkowo sól i pieprz – biały lub czarny, mielony, często również kolendrę), pakowana w osłonki w kształcie pęcherza (pęcherz cielęcy, woreczek lniany lub inne osłonki białkowe o tym kształcie).

Przy produkcji wykorzystuje się wyłącznie najlepsze, twarde kawałki mięsa pochodzącego ze świń o wydłużonym okresie tuczenia i o masie tuszy ciepłej wynoszącej przynajmniej 130 kg. Kawałki mięsa pochodzą ze specjalnie wyselekcjonowanych części tuszy (mięso z mięśni, nogi, grzbietu; jako tłuszcz wykorzystuje się jedynie twardy tłuszcz z brzucha oraz warstwy tłuszczu pokrywającej polędwicę). Przy rozpoczęciu produkcji mięso wieprzowe musi być ciepłe. Produkcja przy użyciu ciepłego mięsa oznacza, że transport nieschłodzonego mięsa może odbywać się maksymalnie dwie godziny po uboju oraz że przetwarzanie mięsa może odbywać się maksymalnie cztery godziny po uboju.

Właściwości chemiczne

—	maksymalna zawartość tłuszczu: ok. 35 % w dojrzałym produkcie,

—	zawartość białka mięsnego bez dodatku kolagenu: nie mniej niż 15 %,

—	utrata surowca podczas procesu dojrzewania: przynajmniej 33 %.

Właściwości fizyczne

—	suszona za pomocą powietrza, półtwarda,

—	łagodne suszenie w kontrolowanym środowisku, okres dojrzewania w zależności od kalibru osłonki w kształcie pęcherza,

—	komory klimatyczne posiadające odpowiednią florę, wytworzoną przez dziesięciolecia; w nowych komorach klimatycznych florę wprowadza się wraz ze wstępnie dojrzałymi produktami;

—	wielkość: średnica: 8–15 cm, długość 15–30 cm; w przypadku produktu pokrojonego: osłonki o średnicy przynajmniej 65 mm,

—	wygląd zewnętrzny: półtwarda kiełbasa z surowego mięsa z reguły w kształcie gruszki, po przekrojeniu o widocznej, intensywnie czerwonej barwie i równomiernej ilości tłuszczu i chudego mięsa.

Właściwości organoleptyczne

—	wykwintne i intensywnie aromatyczne niuanse smakowe, typowe dla tego produktu; kiełbasa ta jest również jędrna przy nagryzaniu.

3.3. Surowce (wyłącznie w odniesieniu do produktów przetworzonych):

Produkcja „Eichsfelder Feldgieker” wymaga mięsa wysokiej jakości. Do produkcji używa się twardych kawałków mięsa wysokiej jakości, które uzyskać można wyłącznie od świń o możliwie najwyższej masie tuszy (wynoszącej przynajmniej 130 kg). W celu uzyskania tak wysokich mas tuszy wykorzystuje się krzyżówki rdzennych ras, charakteryzujących się dużą odpornością na stres (na przykład Deutsches Landschwein, Deutsches Edelschwein, częściowo również knury innych ras, z wyjątkiem rasy Pietrain (wrażliwej na stres). Do produkcji tej specjalnej kiełbasy wykorzystuje się wszystkie części tuszy, w tym jej najszlachetniejsze części.

Mięso musi być ciepłe, tzn. musi zostać przetworzone maksymalnie 4 godziny od uboju.

3.4. Pasza (wyłącznie w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego):

—

3.5. Poszczególne etapy produkcji, które muszą odbywać się na wyznaczonym obszarze geograficznym:

Wszystkie etapy produkcji, od wyboru odpowiedniego surowca do dojrzewania kiełbasy, muszą odbywać się na określonym obszarze geograficznym.

3.6. Szczegółowe zasady dotyczące krojenia, tarcia, pakowania itd.:

—

3.7. Szczegółowe zasady dotyczące etykietowania:

—

4. Zwięzłe określenie obszaru geograficznego:

Eichsfeld to region w środkowych Niemczech. Leży on w granicach kilku krajów federalnych. Są to:

—	w Turyngii: cały powiat Eichsfeld; z powiatu Unstrut-Hainich wyłącznie gminy: Dünwald, Anrode, Katharinenberg, Heyerode oraz związek międzygminny Hildebrandshausen/Lengenfeld unterm Stein,

—	w Dolnej Saksonii: z powiatu Göttingen: związek gmin Gieboldehausen, gmina Duderstadt, a ze związku gmin Radolfshausen jedynie gminy Seeburg i Seulingen; z powiatu ziemskiego Northeim jedynie gmina Katlenburg-Lindau,

—	w Hesji: z powiatu Werra-Meißner wyłącznie dzielnice Neuseesen i Werleshausen gminy Witzenhausen.

5. Związek z obszarem geograficznym:

5.1. Specyfika obszaru geograficznego:

Eichsfeld jest regionem historycznym, położonym w południowej Dolnej Saksonii oraz północnej Turyngii, który odróżnia się wyraźnie od regionów położonych w pobliżu rodzajem gleb oraz klimatem (Wüstefeld, Karl: Eichsfelder Volksleben, Duderstadt 1919, strona 2, załącznik 2). Produkcja kiełbasy, a w szczególności produkcja „Eichsfelder Feldgieker” ma długą tradycję, która znalazła również odzwierciedlenie w źródłach pisanych, na co wskazują wzmianki w następujących dokumentach:

Podczas kontroli miejskiej w roku 1718 w Hilkerode za 3 ½ funta felt kycker płacono czternaście dobrych groszy (Wandregister, obecnie w archiwum miasta Duderstadt).

Następnie w 1724 r. o „Eichsfelder Feldgieker” wspomina się w dokumencie z rejestru Bernshäuser:

Zgodnie z księgą wydatków kasy miejskiej Duderstadt, za „dwa duże feld gücker”, które podano podczas wizyty namiestnika Eichsfeld i dziekana katedry w Duderstadt w dniach 21–23 października 1744 r., zapłaciła ona 12 groszy.

W księdze wydatków kasy miejskiej miasta Duderstadt z 1748 r. wpisano z okazji wizyty dziekana katedry i namiestnika Eichfeld w dniu 4 listopada 1748 r.: „podano im kiełbasę i feltgieker na śniadanie i obiad”.

Około 1770 r. w księdze gospodarskiej klasztoru Reifenstein znalazła się wzmianka o tym, że „76 funtów (kiełbasy) dostarczono na dwór w Moguncji” przy czym użyto jej łacińskiej nazwy „Eichfeldicus Butulus” (Deutschlands kulinarisches Erbe, („Kulinarne dziedzictwo Niemiec”) Cadolzburg 1998, s. 63).

W magazynie „Unser Eichsfeld” („Nasze Eischsfeld”), edycje 1927 oraz 1937 można przeczytać, że kiełbasa „Feldgieker” już w XVIII w. cieszyła się znaczną popularnością za granicą. Na przykład służyła ona jako prezent na dworze cesarskim w Pradze, jak wspomina zatrudniony tam główny zarządca Joseph Rudolf (zm. w 1816 r.).

Również w kręgach Johanna Wolfganga von Goethe ceniono jakość kiełbas „Feldgieker”. Dnia 4 kwietnia 1793 r. ówczesna aktorka i śpiewaczka operowa, Karoline Jagemann, której rodzice pochodzili z Eichsfeld, wspomniała o tych kiełbasach w liście do swojego ojca mieszkającego w Weimarze.

W 1844 r. po raz pierwszy opisano dokładnie kiełbasę „Feldkyker”: „Feldkyker” to długa, kiełbasa typu „Schlack” w grubej osłonce, której nazwa wywodzi się z faktu, że – chodzi tu o kiełbasy dużego rozmiaru – po włożeniu jej do kieszeni spodni lub kurtki myśliwskiej wystaje z niej, czyli – „Feld kykt” – spogląda na pole. Koniec kiełbasy, który w najgrubszym miejscu zrobiony jest z jelit, to „Feldkyker” pierwszej klasy (Die goldene Mark Duderstadt, Carl Hellrung, 1844).

W 1919 r. lokalny historyk Wüstefeld napisał (strona 13): „Właśnie dlatego, że w codziennym życiu mieszkańcy Eichsfeld są smakoszami – »Feldgieker« (rodzajowi kiełbasy metki) należą się najwyższe pochwały, choć nie jada się jej tu każdego dnia – mogą oni rozkoszować się tym przysmakiem przy szczególnych okazjach.”.

W przypadku „Eichsfelder Feldgieker” przetwarzanie jeszcze ciepłego mięsa na surową kiełbasę jest tradycją szczególnie mocno zakorzenioną w omawianym regionie. W Eichsfeld z ciepłego mięsa produkuje się również tradycyjnie mięso mielone. Jest to praktyka zakazana w innych częściach Niemiec, jednak została ona dopuszczona w omawianym regionie w ramach odstępstwa przewidzianego w niemieckich przepisach sanitarnych dotyczących mięsa. Wspomniany przepis uwzględnia rozwój historyczny, zgodnie z którym tradycja przetwarzania ciepłego mięsa wieprzowego powstała w ramach pielęgnowanego od stuleci sposobu przetwarzania mięsa w Eichsfeld, która to metoda przetrwała do dzisiaj.

5.2. Specyfika produktu:

Cechy obiektywne

Praktykowana tradycyjnie w Eichsfeld metoda przetwarzania ciepłego mięsa podczas produkcji surowej kiełbasy występuje bardzo rzadko (jedynie w przypadku heskiej kiełbasy Ahlen Wurscht). Wspomnianą metodę wykorzystuje się wyłącznie przy produkcji „Eichsfelder Feldgieker” (nie korzysta się z niej przy produkcji „Göttinger Feldgieker”). Przetwarzanie ciepłego mięsa umożliwia uzyskanie wyjątkowej jakości końcowego produktu.

Ciepłe mięso różni się od mięsa chłodzonego w zakresie zachodzących w nim procesów biochemicznych. Przez pewien czas po uboju są one podobne do procesów zachodzących w żywym organizmie. Spowodowane jest to wyższym poziomem pH, obecnością przenośników energii (ATP, adenozynotrifosforan) w komórkach jeszcze ciepłej tuszy oraz interakcją między nimi a białkami kurczliwymi mięśni, miozyną i aktyną. Wspomniana interakcja prowadzi do różnorodnych procesów w mięśniach szkieletowych, warunkuje sprężystość mięśni oraz prowadzi do utrzymania podziału między dwoma frakcjami białek mięśni szkieletowych. Proces ten pociąga za sobą lepsze związanie wody i tłuszczu, a co za tym idzie, mięso ma lepsze właściwości. W związku z powyższym do mięsa dodaje się również mniejszą ilość sztucznych substancji.

Wszyscy producenci „Eichsfelder Feldgieker” prowadzą własny ubój lub kupują tusze – po odpowiednio przeprowadzonym uboju – od lokalnej rzeźni w Heiligenstadt. Rzeźnia ta posiada specjalne pozwolenie oraz wykaz zatwierdzonych przez odpowiedni organ weterynaryjny zakładów przetwórczych.

Łagodny proces dojrzewania w specjalnym klimacie Eichsfeld, duże umiejętności rzemieślnicze producentów z Eichsfeld, okres dojrzewania w zależności od kalibru jak również charakterystyczny dla „Eichsfelder Feldgieker” kształt pęcherza, występujący bardzo rzadko w przypadku innych kiełbas, wskazują na fakt, iż produkt ten należy do kategorii tradycyjnych, regionalnych specjalności. Komory klimatyczne, w których od dziesięcioleci pielęgnuje się charakterystyczną florę (w nowych komorach florę wprowadza się wraz ze wstępnie dojrzałymi produktami) powodują, że powstaje szczególny smak produktu.

Renoma

Produkt cieszy się szczególną renomą ze względu na jego pochodzenie geograficzne. Związek między charakterystycznym wyglądem produktu a jego pochodzeniem geograficznym zachodzi tak dalece, iż jego kształt kojarzony jest z trwającą od wieków tradycją wytwarzania produktu w Eichfeld, stanowiącą podstawę jego renomy. Wspomniany szczególny kształt tej kiełbasy budzi u wielu osób, szczególnie z terenów środkowych Niemiec, natychmiastowe skojarzenia z Eichsfeld.

Wiele źródeł pisanych z dawnych czasów potwierdza również istnienie takich skojarzeń w przeszłości. Również dzisiaj kiełbasa „Eichsfelder Feldgieker” jest znana i lubiana poza obszarem jej produkcji jako kulinarna specjalność oraz produkt rozsławiający Eichsfeld.

Renomę produktu potwierdzają również następujące źródła:

W literaturze:

W „Unser schönes Eichsfeld” („Nasze piękne Eichfeld”) (opublikowane przez Heimat- und Verkehrsverband Eichsfeld, Wydawnictwo Mecke, 2000) wspomina się o „Eichsfelder Feldgieker” na stronach 160 i 190. W książce wspomina się, że produkty pochodzące z domowego uboju w Eichsfeld, do których należy kiełbasa „Feldgieker”, mają „niezrównany smak”. Na stronie 190 mówi się o „Eichsfelder Feldgieker” jako o „królowej kiełbas z Eichsfeld”.

W przewodniku „Thüringen” („Turyngia”) autorstwa Suchera und Wurlitzera (DuMont Reisentaschenbuch, Wydanie 2, 2006) na stronie 40 pod zakładką „Potrawy i napoje” napisano:

„Prawie każdy region Turyngii ma swój lokalny przysmak. Na przykład mieszkańcy Eichsfeld są zdecydowanymi orędownikami nie tylko pieczonej kiełbasy, ale również »Eichsfelder Feldgieker« oraz »Eichsfelder Kälberblase«, dwóch twardych rodzajów metki z wieprzowiny. (…)”.

W książce „Das Eichsfeld Kochbuch” („Specjały z Eichsfeld – książka kucharska”) (Edition Limosa 2008) kiełbasa „Eichsfelder Feldgieker” występuje już w podtytule. Funkcjonuje ona jako synonim szerokiego spektrum potraw typowych dla kuchni z Eichsfeld. Podtytuł brzmi: „Między Schmandkuchen a Feldgieker”.

W książce „Eichsfelder Küchengeschichten” („Historie kuchenne z Eichsfeld”) (Wydawnictwo Mecke, 2004, 3. wydanie rozszerzone) wspomina się o „Eichsfelder Feldgieker” na stronie 21, gdzie napisano, że kiełbasa ta dojrzewa aż do maja, a kroi się ją po pierwszym trelu kukułki. Na stronie 22 opisano historię, w której odegrała rolę właśnie kiełbasa „Feldgieker”. Na stronie 80 wspomina się, że przy specjalnej okazji zjadano również ostatnie duże kiełbasy „Feldgieker” z chlebem ze śmietaną, jako że zbliżał się czas uboju.

W gazecie lokalnej z Eichsfeld, rocznik 53, zeszyt I, styczeń 2009, strona 9 f, wspomina się przy tym, iż jeden z pomocników pracujących przy uboju podczas tegoż wyrecytował długi wiersz:

„I dobrze się stało, że już przy 16 zwrotce jego wiersza zakończono produkcję kiełbasy. Ostatecznie »królowa kiełbas z Eichsfeld«, którą w Obereichsfeld nazywa się »Feldgieker« a w Untereichsfeld »Kälberblase«, powinna po roku dojrzewania zachwycać swoim pełnym smakiem. (Następnie umieszczono cytat z wypowiedzi Teodora Storma) (…) Czym dla mieszkańców Eichsfeld jest domowy ubój i produkcja kiełbas „Feldgieker”, tym dla mieszkańców Mühlhaus są ich słodkie ciasta. (…)”.

Wydarzenia, turystyka:

Kiełbasa „Feldgieker” stanowi w Eichsfeld produkt budujący tożsamość, a zarazem środek służący reklamie regionu. Na przykład na stronie internetowej firmy Eichsfeld Touristik napisano:

„Już od dłuższego czasu Eichsfeld znane jest z dobrej kuchni. Ważną i najbardziej znaną wizytówką Eichsfeld jest kiełbasa »Eichsfelder Feldgieker« zwana też »Eichsfelder Kälberblase«. Kiełbasa typu »Stracke« to prosta kiełbasa o cylindrycznym kształcie.”.

Podczas święta „Rostkultur 2009” punkt programu o godz. 14.30 dotyczył w całości „Eichsfelder Feldgieker”, jak można się przekonać, zaglądając do gazety „Thüringer Wurschtblatt” lub programu tego wydarzenia.

Zgodnie z kalendarzem wydarzeń dla Heiligstadt, dnia 3 października 2008 r. odbyło się tam „krojenie najdłuższej kiełbasy typu »Feldgieker«”.

5.3. Związek przyczynowy zachodzący pomiędzy charakterystyką obszaru geograficznego a jakością lub właściwościami produktu (w przypadku ChNP) lub szczególne cechy jakościowe, renoma lub inne właściwości produktu (w przypadku ChOG):

Produkt kwalifikuje się do wpisania go do rejestru ze względu na jego szczególną renomę oraz jakość. Renoma produktu wynika z jego pochodzenia oraz z faktu, że wytwarzany jest on na określonym obszarze. Istniejąca od wieków tradycja produkcji kiełbasy w Eichsfeld potwierdza renomę wytwarzanej tam kiełbasy. Tradycyjne, typowe przyprawy oraz szczególny sposób produkcji kiełbas skutkują ich niezrównanym smakiem. Produkt posiada również szczególne właściwości. Metoda produkcji, polegająca na wykorzystaniu ciepłego mięsa, jest tradycyjnie praktykowana w Eichsfeld. Kiełbasy „Feldgieker” wytwarzane z ciepłego mięsa można znaleźć wyłącznie w Eichsfeld. Metoda produkcji z wykorzystaniem ciepłego mięsa przyczynia się do szczególnej jakości kiełbasy „Feldgieker”. Kiełbasa „Feldgieker” jest delikatniejsza niż kiełbasa z zimnego mięsa. Jej skórka pozwala się łatwo oddzielić od zawartości. Ważną cechą dobrej surowej kiełbasy jest niewielka ilość niezwiązanej wody (tzw. wartość aw) w ciepłym mięsie, która zależy jednak również od innych czynników, dlatego nie można jej jednoznacznie określić. Niska wartość aw hamuje rozwój niepożądanych bakterii. Ponieważ niewielka ilość wody uniemożliwia rozwój bakterii, surowa kiełbasa produkowana z ciepłego mięsa posiada stabilne właściwości dojrzewania i przechowywania.

Obiektywnie rzecz biorąc, pochodzenie geograficzne produktu ma znaczny wpływ na jego cechy; odnosi się to szczególnie do klimatu oraz flory w komorach klimatycznych. Próbowano produkować kiełbasę „Feldgieker” w innych regionach. Jednak okazało się, że nie wytworzył się typowy smak tej kiełbasy; smakowała ona inaczej.

Odesłanie do publikacji specyfikacji:

Markenblatt, tom 36 z dnia 5 września 2008 r., część 7a-aa, s. 46516

https://register.dpma.de/DPMAregister/geo/detail.pdfdownload/126

(1) Dz.U. L 93 z 31.3.2006, s. 12.

		ISSN 1977-1002 doi:10.3000/19771002.C_2012.188.pol
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		C 188

Wydanie polskie	Informacje i zawiadomienia	Tom 55 28 czerwca 2012

Powiadomienie nr	Spis treśći	Strona
	IV Informacje
	INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ
	Komisja Europejska
2012/C 188/01	Kursy walutowe euro	1

2012/C 188/02	Decyzja Komisji z dnia 26 czerwca 2012 r. ustanawiająca grupę ekspertów ds. podatku VAT	2

	V Ogłoszenia
	POSTĘPOWANIA ZWIĄZANE Z REALIZACJĄ POLITYKI KONKURENCJI
	Komisja Europejska
2012/C 188/03	Zgłoszenie zamiaru koncentracji (Sprawa COMP/M.6609 – Lagardère/Bouygues/JV) – Sprawa, która może kwalifikować się do rozpatrzenia w ramach procedury uproszczonej ( 1 )	4

2012/C 188/04	Zgłoszenie zamiaru koncentracji (Sprawa COMP/M.6648 – CGI/Logica) – Sprawa, która może kwalifikować się do rozpatrzenia w ramach procedury uproszczonej ( 1 )	5

	INNE AKTY
	Komisja Europejska
2012/C 188/05	Publikacja wniosku zgodnie z art. 6 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 510/2006 w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych	6