12.6.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 133/1

12.6.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 133/3

12.6.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 133/4

1.

Komitet Doradczy zgadza się z oceną Komisji Europejskiej dotyczącą uznania stanu faktycznego za porozumienia i/lub uzgodnione praktyki w rozumieniu art. 81 Traktatu.

2.

Komitet Doradczy zgadza się, że porozumienia i/lub uzgodnione praktyki jako całość stanowią pojedynczy i ciągły przypadek naruszenia przepisów w okresie, w którym miały miejsce.

3.

Komitet Doradczy zgadza się z Komisją, że te porozumienia i/lub praktyki uzgodnione miały na celu ograniczenie konkurencji.

4.

Komitet Doradczy zgadza się z oceną Komisji Europejskiej dotyczącą czasu trwania naruszenia, ustalonego na okres od dnia 27 lutego 1996 r. do dnia 3 listopada 1999 r.

5.

Komitet Doradczy zgadza się z projektem decyzji Komisji Europejskiej zawierającej wniosek, że porozumienia i praktyki uzgodnione pomiędzy przedsiębiorstwami piwowarskimi miały wpływ na handel pomiędzy państwami członkowskimi.

6.

Komitet Doradczy zgadza się z projektem decyzji Komisji w odniesieniu do adresatów decyzji, a w szczególności w kwestii przypisania odpowiedzialności spółkom-matkom tych grup.

7.

Komitet Doradczy zgadza się z Komisją co do braku dowodów naruszenia prawa do obrony, które uniemożliwiałoby stwierdzenia naruszenia przepisów.

8.

Komitet Doradczy zgadza się z oceną charakteru naruszenia, uznając je za naruszenie o „bardzo poważnym” charakterze.

9.

Komitet Doradczy zgadza się z Komisją, że na adresatów projektu decyzji należy nałożyć grzywnę.

10.

Komitet Doradczy zgadza się z uzasadnieniem Komisji w sprawie podstawowej wysokości grzywien.

11.

Komitet Doradczy zgadza się z oceną komisji co do okoliczności łagodzących i obciążających.

12.

Komitet Doradczy zgadza się z opinią Komisji w kwestii zastosowania zawiadomienia Komisji w sprawie nienakładania lub obniżania sankcji w sprawach kartelowych.

13.

Komitet Doradczy zaleca opublikowanie niniejszej opinii w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

12.6.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 133/5

1.

Komitet Doradczy zgadza się z opinią Komisji w kwestii podstawowej wysokości grzywien za naruszenie przepisów na rynku piwa w Niderlandach.

2.

Komitet Doradczy zgadza się z opinią Komisji w kwestii kwoty, o którą zostaną obniżone grzywny za naruszenie przepisów na rynku piwa w Niderlandach w oparciu o zawiadomienia Komisji z 1996 r. w sprawie nienakładania lub obniżania sankcji w sprawach kartelowych.

3.

Komitet Doradczy zgadza się z opinią Komisji w kwestii wyjątkowego obniżenia grzywien za naruszenie przepisów na rynku piwa w Niderlandach ze względu na długotrwałe postępowanie.

4.

Komitet Doradczy zgadza się z Komisją w kwestii ostatecznej wysokości grzywien za naruszenie przepisów na rynku piwa w Niderlandach.

5.

Komitet Doradczy zaleca opublikowanie niniejszej opinii w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

12.6.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 133/6

12.6.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 133/8

1.

Komitet Doradczy podziela wątpliwości Komisji wyrażone w jej wstępnej decyzji przekazanej Komitetowi Doradczemu w dniu 19 lutego 2009 r. na mocy art. 82 Traktatu i art. 54 Porozumienia EOG.

2.

Większość członków Komitetu Doradczego zgadza się z Komisją, że postępowanie może zostać zakończone na podstawie decyzji, zgodnie z art. 9 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1/2003. Mniejszość członków nie podziela tego stanowiska.

3.

Większość członków Komitetu Doradczego zgadza się z Komisją, że propozycje zobowiązań złożone przez RWE AG są odpowiednie, niezbędne i proporcjonalne, szczególnie w odniesieniu do wpływu obecnego krajowego systemu regulacyjnego. Spośród pozostałych członków Komitetu Doradczego część nie zgadza się z tym stanowiskiem, a część wstrzymuje się od głosu.

4.

Większość członków Komitetu Doradczego zgadza się z Komisją, że – wobec zobowiązań podjętych przez RWE AG – nie ma podstaw do podejmowania przez Komisję dalszych działań, bez uszczerbku dla art. 9 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1/2003. Mniejszość członków nie podziela tego stanowiska.

5.

Komitet Doradczy zwraca się do Komisji o uwzględnienie wszystkich pozostałych kwestii poruszonych podczas dyskusji.

6.

Komitet Doradczy zaleca publikację swojej opinii w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

12.6.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 133/9

12.6.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 133/10

(1)

Decyzja skierowana jest do przedsiębiorstwa RWE AG (zwanego dalej „RWE”), Niemcy. Decyzja czyni wiążącymi zobowiązania, podjęte przez RWE w odpowiedzi na obawy Komisji co do naruszenia zasad konkurencji, które sformułowała ona w ramach dochodzenia przeprowadzonego w sektorze gazu ziemnego w Niemczech. Komisja uznała, że w obliczu zaciągniętych zobowiązań nie ma podstaw do podejmowania przez nią dalszych działań.

(2)

Komisja obawiała się, że spółka RWE mogła nadużyć swojej pozycji dominującej na niemieckich rynkach gazu, podejmując różnego typu działania antykonkurencyjne, a w szczególności odmawiając świadczenia usług przesyłu gazu na rzecz osób trzecich oraz usiłując zmniejszyć marże swoich konkurentów w dostawach gazu na rynku niższego szczebla („praktyka zaniżania marży”).

(3)

Jeśli chodzi o zarzucaną odmowę świadczenia usług przesyłu gazu na rzecz osób trzecich, Komisja obawiała się, że RWE mogła prowadzić strategię polegającą na systematycznym zatrzymywaniu dla własnych potrzeb mocy przesyłowych w ramach swojej sieci przesyłowej. Istnieją dane wskazujące, że aby osiągnąć ten cel, RWE TSO mogła nie wprowadzić skutecznego systemu zarządzania ograniczeniami przesyłowymi, umożliwiającego zarządzanie niedostatecznymi mocami w ramach sieci, którego wprowadzenie pozwoliłoby uniknąć wielu problemów związanych z odmową lub spóźnieniem zamówień.

(4)

Jeśli chodzi o prawdopodobną strategię zaniżania marży, istnieją dane wskazujące, że RWE mogło umyślnie sztucznie zawyżyć swoje stawki opłat przesyłowych w celu zmniejszenia marży swoich konkurentów. Takie zachowanie uniemożliwia nawet silnym konkurentom skuteczne konkurowanie na rynkach dostaw gazu niższego szczebla i ogranicza zdolności istniejących lub potencjalnych konkurentów do utrzymania się na rynku lub do wejścia na taki rynek.

(5)

Aby rozwiać obawy Komisji co do naruszania zasad konkurencji na niemieckim rynku gazowniczym, RWE podjęło pewne zobowiązania. Przede wszystkim zobowiązało się do zbycia całej swojej obecnej niemieckiej sieci przesyłu gazu pod wysokim ciśnieniem (2) na rzecz odpowiedniego nabywcy, który nie wzbudzi prima facie obaw o naruszenie konkurencji. Powyższe zobowiązanie obejmuje także sprzęt pomocniczy, personel i usługi, niezbędne do eksploatacji sieci przesyłu.

(6)

Komisja uważa, że zobowiązania są wystarczające do rozwiania jej pierwotnych obaw i nie są nieproporcjonalne.

(7)

Zbycie przez RWE swojej sieci przesyłu gazu może być uznawane za środek strukturalny, jako że nie tylko zmusza RWE do zachowywania się w pewien określony sposób, ale również sprawia, że pozbywa się ono swojej działalności w zakresie przesyłu gazu, co uniemożliwia mu popełnianie tego samego rodzaju naruszeń.

(8)

Zobowiązania są odpowiednie, aby rozwiać obawy Komisji o naruszenie zasad konkurencji. Sprzedaż przez RWE swojej działalności przesyłowej spowoduje, że RWE nie będzie miało kontroli nad siecią przesyłu gazu i nie będzie już mogło dopuszczać się antykonkurencyjnych zachowań, jeśli chodzi o dostęp do jego sieci. Zobowiązania zaproponowane przez RWE są także konieczne, bowiem poza zbyciem przez RWE swojej sieci przesyłowej, nie ma innego skutecznego środka, który pozwalałby rozwiać obawy Komisji. Zobowiązania są wreszcie oceniane jako odpowiednie i proporcjonalne do wysuwanych obaw o naruszenie konkurencji, także ze względu na dużą liczbę użytkowników, podłączonych do sieci przesyłu gazu RWE oraz dużą potencjalną szkodę, jaką mogą oni ponieść.

(9)

W decyzji stwierdzono, że w obliczu złożonych zobowiązań, nie ma podstaw do podejmowania dalszych działań przez Komisję.

(10)

Na posiedzeniu w dniu 5 marca 2009 r. Komitet Doradczy ds. Praktyk Ograniczających Konkurencję i Pozycji Dominującej wydał przychylną opinię.

12.6.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 133/12

12.6.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 133/13

12.6.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 133/14

12.6.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 133/15

1.

W dniu 4 czerwca 2009 r., zgodnie z art. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 (1), Komisja otrzymała zgłoszenie planowanej koncentracji, w wyniku której przedsiębiorstwa TUI Travel Holdings („TUI Travel”, Zjednoczone Królestwo) oraz Oscrivia Limited („Oscrivia”, Cypr), kontrolowane przez S-Group Direct Investment Limited („S Group”, Rosja), przejmują w rozumieniu art. 3 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady wspólną kontrolę nad przedsiębiorstwami Voyage Kiev („Voyage Kiev”, Ukraina) oraz VKO Moscow („VKO”, Rosja) w drodze zakupu udziałów/akcji.

2.

Przedmiotem działalności gospodarczej przedsiębiorstw biorących udział w koncentracji jest:

3.

Po wstępnej analizie Komisja uznała, że zgłoszona koncentracja może wchodzić w zakres rozporządzenia (WE) nr 139/2004. Jednocześnie Komisja zastrzega sobie prawo do podjęcia ostatecznej decyzji w tej kwestii. Należy zauważyć, iż zgodnie z obwieszczeniem Komisji w sprawie uproszczonej procedury stosowanej do niektórych koncentracji na mocy rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 (2), sprawa ta może kwalifikować się do rozpatrzenia w ramach procedury określonej w tym obwieszczeniu.

4.

Komisja zwraca się do zainteresowanych osób trzecich o zgłaszanie ewentualnych uwag na temat planowanej koncentracji.

Komisja musi otrzymać takie uwagi w nieprzekraczalnym terminie dziesięciu dni od daty niniejszej publikacji. Można je przesyłać do Komisji faksem (+32 2 2964301 lub 2967244) lub listownie, podając numer referencyjny: COMP/M.5525 – TUI Travel/Oscrivia/JV, na poniższy adres Dyrekcji Generalnej ds. Konkurencji Komisji Europejskiej:

12.6.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 133/16

1.

Zgodnie z art. 9 rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2003 (1), Komisja może zdecydować – w przypadkach, w których zamierza przyjąć decyzję nakazującą zaprzestanie naruszania prawa i gdy zainteresowane strony zaproponują zobowiązania uwzględniające zastrzeżenia wyrażone przez Komisję we wstępnej fazie rozpatrywania sprawy – o uczynieniu takich zobowiązań wiążącymi dla przedsiębiorstw. Decyzja taka może zostać przyjęta na czas określony i oznacza, że nie ma już dalszych podstaw do podejmowania działań przez Komisję. Decyzja taka nie rozstrzygałaby, czy w przeszłości doszło do naruszenia reguł konkurencji lub też czy nadal do takiego naruszenia dochodzi. Zgodnie z art. 27 ust. 4 przywołanego rozporządzenia Komisja publikuje zwięzłe streszczenie sprawy i zasadniczą treść zobowiązań. Zainteresowane strony mogą przedłożyć swoje uwagi w terminie wyznaczonym przez Komisję.

2.

W dniu 30 lipca 2007 r. Komisja Europejska przyjęła pisemne zgłoszenie zastrzeżeń, rozpoczynając tym samym postępowanie przeciwko Rambus, przedsiębiorstwu zarejestrowanemu w stanie Delaware w USA. Pisemne zgłoszenie zastrzeżeń, które stanowi wstępną fazę rozpatrywania sprawy w rozumieniu art. 9 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1/2003, przedstawia wstępny punkt widzenia Komisji, że przedsiębiorstwo Rambus naruszyło zawarte w Traktacie WE zasady o nadużyciu pozycji dominującej (art. 82) domagając się nieuzasadnionych opłat za wykorzystanie niektórych patentów na układy „dynamicznej pamięci o dostępie swobodnym” (ang. „Dynamic Random Access Memory”, DRAM), korzystając z tak zwanej „pułapki patentowej”.

3.

DRAM to rodzaj pamięci elektronicznej wykorzystywanej głównie w systemach komputerowych, ale także w wielu różnych innych produktach, które muszą być w stanie przechowywać tymczasowo dane, w tym w serwerach, stacjach roboczych, drukarkach, PDA i kamerach.

4.

Pamięć typu DRAM została zestandaryzowana przez amerykańską organizację standaryzacyjną JEDEC, obejmującą cały przemysł elektroniczny w USA. Przedsiębiorstwo Rambus posiada patenty (i broni praw do nich), które jego zdaniem obejmują technologie ujęte w standardach ustawionych przez JEDEC. Tym samym każdy producent, który chciałby wytwarzać synchroniczne układy lub zestawy układów DRAM zgodne ze standardami JEDEC musi nabyć licencję od przedsiębiorstwa Rambus lub zaskarżyć jego prawa patentowe.

5.

Pisemne zgłoszenie zastrzeżeń przedstawia wstępny punkt widzenia Komisji, że przedsiębiorstwo Rambus prowadzi działalność mającą na celu intencjonalne wprowadzenie w błąd w kontekście procesu ustanawiania standardów, np. nie ujawniając istnienia patentów i wniosków patentowych, co do których twierdziło ono następnie, że mają one związek z przyjętym standardem. Tego typu zachowania określa się jako „pułapkę patentową”.

6.

W związku z powyższym Komisja tymczasowo uznaje, że przedsiębiorstwo Rambus nadużywa swojej pozycji dominującej domagając się nieuzasadnionych opłat za wykorzystanie swoich patentów od producentów układów DRAM zgodnych ze standardami ustanowionymi przez JEDEC w wysokości, która byłaby niemożliwa, gdyby przedsiębiorstwo to zachowywało się inaczej. Komisja uważa wstępnie, że domaganie się nieuzasadnionych opłat patentowych w takich okolicznościach oznacza nadużywanie pozycji dominującej w rozumieniu art. 82.

7.

Komisja uważa wstępnie w szczególności, że zasadność opłat patentowych, których domaga się przedsiębiorstwo Rambus, należy oceniać w kontekście jego zachowania w przeszłości, polegającego na intencjonalnym wprowadzającym w błąd przejęciu standardu obejmującego technologie chronione tym patentami. Komisja stoi wstępnie na stanowisku, że bez zastosowania tej „pułapki patentowej” przedsiębiorstwo Rambus nie byłoby w stanie domagać się tak wysokich opłat patentowych, jakich obecnie się domaga.

8.

Ponadto, Komisja uważa wstępnie, że działania takie jak te realizowane przez przedsiębiorstwo Rambus podważają zaufanie do procesu ustanawiania standardów, a skuteczny proces ustanawiania standardów jest, w sektorze którego dotyczy niniejsza sprawa, warunkiem wstępnym umożliwiającym postęp techniczny i rozwój rynku przynoszący korzyści konsumentom.

9.

Przedsiębiorstwo Rambus, podmiot objęty niniejszym postępowaniem, nie zgadza się z wstępną oceną Komisji dotyczącą stanu faktycznego i prawnego, niemniej jednak zgodnie z art. 9 rozporządzenia (WE) nr 1/2003 zaproponowało zobowiązania, które może podjąć, aby uwzględnić zastrzeżenia Komisji dotyczące konkurencji.

10.

Zobowiązania zostały streszczone poniżej i w całości opublikowane w angielskiej wersji językowej na stronie internetowej Dyrekcji Generalnej ds. Konkurencji:

http://ec.europa.eu/comm/competition/index_en.html

11.

Propozycja przedsiębiorstwa Rambus z dnia 13 maja obejmuje zbiorczą pięcioletnią licencję na przyszłe produkty z kategorii DRAM wykorzystujące patenty na SDRAM, DDR, DDR 2 i DDR 3, przy czym zobowiązuje się ono nie pobierać opłat za korzystanie z patentów na SDRAM i DDR. Oferta nie obejmuje opłat patentowych pobranych w przeszłości.

12.

W przypadku układów pamięci obowiązywałyby następujące maksymalne stawki opłat:

13.

W przypadku kontrolerów pamięci obowiązywałyby następujące maksymalne stawki opłat:

14.

Zobowiązania te będą ważne przez okres pięciu lat od daty przyjęcia decyzji na mocy art. 9. Prawa licencyjne wygasną z końcem tego pięcioletniego okresu, niezależnie od daty podpisania umowy licencyjnej. Licencjobiorcy będą mieli, po upływie minimum jednego roku okresu licencyjnego, bezwarunkowe prawo odstąpienia od licencji przed wygaśnięciem umowy.

15.

Komisja zamierza, po zbadaniu rynku, przyjąć decyzję zgodnie z art. 9 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1/2003 ogłaszającą zobowiązania streszczone powyżej i opublikowane jako wiążące dla przedsiębiorstwa Rambus na stronie internetowej Dyrekcji Generalnej ds. Konkurencji.

16.

Zgodnie z art. 27 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1/2003 Komisja wzywa zainteresowane osoby trzecie do zgłaszania uwag na temat zaproponowanych zobowiązań. Komisja musi otrzymać wspomniane uwagi nie później niż w terminie jednego miesiąca od daty niniejszej publikacji. Zainteresowane osoby trzecie są również proszone o przedłożenie nieopatrzonej klauzulą poufności wersji swoich uwag, z której usunięto tajemnice handlowe oraz pozostałe informacje poufne, oraz zastąpiono je nieopatrzonym klauzulą poufności streszczeniem lub słowami „tajemnica handlowa” lub „poufne”. Wnioski o poufne traktowanie informacji zostaną odpowiednio uwzględnione.

17.

Wnioski, oznaczone numerem referencyjnym COMP/C-3/38636 – Rambus,

można przesyłać do Komisji: pocztą elektroniczną: COMP-GREFFE-ANTITRUST@ec.europa.eu

faksem: +32 2 2950128

lub pocztą, na następujący adres:

12.6.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 133/18

1.

W dniu 8 czerwca 2009 r., zgodnie z art. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 (1) i po odesłaniu sprawy zgodnie z art. 4 ust. 5 tego rozporządzenia, Komisja otrzymała zgłoszenie planowanej koncentracji, w wyniku której przedsiębiorstwa BNP Paribas Investment Partners S.A („BNPPIP”, Francja), należące do grupy BNP Paribas („BNPP”, Francja), oraz Crédit Agricole Asset Management Luxembourg S.A. („CAAM”, Francja), należące do Groupe Crédit Agricole („GCA”, Francja), przejmują w rozumieniu art. 3 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady wspólną kontrolę nad przedsiębiorstwem Fund Channel („Fund Channel”, Luksemburg), nad którym poprzednio wyłączną kontrolę sprawowało przedsiębiorstwo CAAM, w drodze zakupu akcji.

2.

Przedmiotem działalności gospodarczej przedsiębiorstw biorących udział w koncentracji jest:

3.

Po wstępnej analizie Komisja uznała, że zgłoszona koncentracja może wchodzić w zakres rozporządzenia (WE) nr 139/2004. Jednocześnie Komisja zastrzega sobie prawo do podjęcia ostatecznej decyzji w tej kwestii. Należy zauważyć, iż zgodnie z obwieszczeniem Komisji w sprawie uproszczonej procedury stosowanej do niektórych koncentracji na mocy rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 (2), sprawa ta może kwalifikować się do rozpatrzenia w ramach procedury określonej w tym obwieszczeniu.

4.

Komisja zwraca się do zainteresowanych osób trzecich o zgłaszanie ewentualnych uwag na temat planowanej koncentracji.

Komisja musi otrzymać takie uwagi w nieprzekraczalnym terminie dziesięciu dni od daty niniejszej publikacji. Można je przesyłać do Komisji faksem (+32 2 2964301 lub 2967244) lub listownie, podając numer referencyjny: COMP/M.5517 – BNPPIP/CAAM/FUND CHANNEL, na poniższy adres Dyrekcji Generalnej ds. Konkurencji Komisji Europejskiej: