22.9.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 223/1

Zasady etyki

(2007/C 223/01)

TRYBUNAŁ SPRAWIEDLIWOŚCI WSPÓLNOT EUROPEJSKICH

Uwzględniając obrady Trybunału Sprawiedliwości na zgromadzeniach w dniach 28 marca, 24 kwietnia i 3 lipca 2007 r.;

Uwzględniając art. 2, 4, 6, 18 i 47 statutu Trybunału Sprawiedliwości i art. 5 załącznika do statutu, art. 3 i 4 regulaminu Trybunału Sprawiedliwości, jak również art. 4 i 5 regulaminu Sądu Pierwszej Instancji;

Mając na uwadze, że bez uszczerbku dla obowiązujących postanowień statutu i przepisów regulaminów korzystne jest wyjaśnienie w zasadach etyki niektórych obowiązków, jakie na członków Trybunału Sprawiedliwości, Sądu Pierwszej Instancji i Sądu do spraw Służby Publicznej nakładają te przepisy;

Po zasięgnięciu opinii Sądu Pierwszej Instancji i Sądu do spraw Służby Publicznej;

Postanawia przyjąć niniejsze zasady etyki:

Artykuł 1

Zasady ogólne

1. Zasady etyki obowiązują członków i byłych członków Trybunału Sprawiedliwości, Sądu Pierwszej Instancji i Sądu do spraw Służby Publicznej.

2. Członkowie w pełni poświęcają wykonywaniu ich mandatu.

3. Poza Trybunałem członkowie powstrzymują się od jakichkolwiek wypowiedzi, które mogłyby zaszkodzić dobremu imieniu Trybunału lub które mogłyby zostać zrozumiane jako stanowisko Trybunału w dyskusjach wykraczających poza jego rolę instytucjonalną.

Artykuł 2

Uczciwość

Członkowie nie przyjmują korzyści, jakiegokolwiek rodzaju, które mogłyby wzbudzić wątpliwości co do ich niezawisłości.

Artykuł 3

Bezstronność

Członkowie unikają wszelkich sytuacji mogących spowodować konflikt interesów.

Artykuł 4

Oświadczenie o powiązaniach finansowych

1. Z chwilą objęcia stanowiska członkowie przekazują prezesowi Trybunału Sprawiedliwości oświadczenie dotyczące ich powiązań finansowych.

2. Oświadczenie, o którym mowa w ustępie pierwszym, ma następujące brzmienie: „Oświadczam, że moja sytuacja majątkowa nie wykazuje jakiegokolwiek powiązania finansowego mogącego mieć negatywny wpływ na moją bezstronność i niezawisłość w pełnieniu funkcji”.

Artykuł 5

Inne zajęcia

1. Członkowie, którzy zamierzają podjąć się dodatkowych zajęć, występują o uprzednią zgodę do sądu, do którego należą. W każdym razie zobowiązują się do przestrzegania obowiązku dyspozycyjności, tak aby mogli w pełni poświęcić wykonywaniu ich mandatu.

2. Członkowie mogą uzyskać zgodę na uczestnictwo w działalności edukacyjnej, w konferencji, seminarium lub kolokwium. W takich przypadkach członkowie nie przyjmują świadczeń pieniężnych innych niż zwyczajowo przyjęte.

3. Członkowie mogą również uzyskać zgodę na prowadzenie działalności o charakterze naukowym, jak również na nieodpłatne pełnienie funkcji honorowych w fundacjach lub podobnych podmiotach działających w dziedzinie kultury, sztuki, sportu lub dobroczynności, a także w jednostkach edukacyjnych lub badawczych. W tym celu zobowiązują się do niewykonywania czynności związanych z zarządem, które mogłyby wzbudzić wątpliwości co do ich niezawisłości lub spowodować konflikt interesów. Przez fundacje lub podobne podmioty należy rozumieć jednostki lub stowarzyszenia niemające celu zarobkowego, prowadzące działalność o użyteczności publicznej w wymienionych dziedzinach.

Artykuł 6

Zobowiązanie członków po zakończeniu pełnienia funkcji

1. Po zakończeniu pełnienia funkcji członków nadal wiąże obowiązek roztropności.

2. Członkowie zobowiązują się do tego, że po zakończeniu pełnienia funkcji nie będą brać udziału:

—	w jakimkolwiek charakterze w sprawach, które w chwili zakończenie pełnienia przez nich funkcji toczyły się przed sądem, do którego należeli;

—	w jakimkolwiek charakterze w sprawach związanych w sposób bezpośredni i oczywisty ze sprawami, nawet zakończonymi, w których brali udział jako sędzia lub rzecznik generalny;

a w okresie trzech lat licząc od tej daty

—	jako przedstawiciele stron w sprawach przed sądami wspólnotowymi, czyto na piśmie, czy ustnie.

3. W innych sprawach byli członkowie mogą występować w charakterze doradców lub biegłych lub przedstawiać opinię prawną, z zastrzeżeniem przestrzegania obowiązków wynikających z ust. 1.

Artykuł 7

Stosowanie zasad

1. Nad prawidłowym stosowaniem niniejszych zasad etyki czuwa prezes Trybunału Sprawiedliwości wspierany przez komitet konsultacyjny złożony z trzech członków Trybunału Sprawiedliwości o najdłuższym stażu w służbie.

2. Trybunał Sprawiedliwości zapewnia przestrzeganie zasad etyki, a w razie wątpliwości podejmuje decyzje po zasięgnięciu opinii, stosownie do przypadku, Sądu Pierwszej Instancji lub Sądu do spraw Służby Publicznej.

Artykuł 8

Wejście w życie

1. Niniejsze zasady etyki wchodzą w życie z dniem 7 października 2007 r.

2. Oświadczenie o powiązaniach finansowych członków pełniących funkcję w tym dniu powinno być złożone najpóźniej do dnia 30 listopada 2007 r.

22.9.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 223/4

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesgerichtshof (Niemcy) w dniu 22 czerwca 2007 r. — Bundesverband der Verbraucherzentralen und Verbraucherverbände — Verbraucherzentrale Bundesverband e.V. przeciwko deutsche internet versicherung AG

(Sprawa C-298/07)

(2007/C 223/03)

Język postępowania: niemiecki

Sąd krajowy

Bundesgerichtshof (Niemcy)

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Bundesverband der Verbraucherzentralen und Verbraucherverbände — Verbraucherzentrale Bundesverband e.V.

Strona pozwana: deutsche internet versicherung AG

Pytania prejudycjalne

Czy zgodnie z art. 5 ust. 1 lit. c) dyrektywy 2000/31/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 8 czerwca 2000 r. w sprawie niektórych aspektów prawnych usług społeczeństwa informacyjnego, w szczególności handlu elektronicznego w ramach rynku wewnętrznego (1), w celu umożliwienia szybkiego kontaktu oraz bezpośredniego i skutecznego porozumiewania się usługodawca jest zobowiązany przed zawarciem umowy z usługobiorcą do podania numeru telefonu?

Jeżeli na pytanie pierwsze należy odpowiedzieć przecząco:

a)	Czy zgodnie z art. 5 ust. 1 lit. c) dyrektywy usługodawca, poza podaniem adresu poczty elektronicznej, jest zobowiązany przed zawarciem umowy z usługobiorcą do stworzenia drugiej możliwości nawiązania z nim kontaktu?

Jeżeli na powyższe pytanie należy odpowiedzieć twierdząco: czy w odniesieniu do drugiej możliwości nawiązania kontaktu wystarczy, że usługodawca stworzy formularz elektroniczny, za pomocą którego usługobiorca może się do niego zwrócić za pośrednictwem internetu, i udziela odpowiedzi na zapytanie usługobiorcy za pośrednictwem poczty elektronicznej?

(1) Dz.U. L 178, str. 1.

22.9.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 223/4

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberster Gerichtshof (Austria) w dniu 26 czerwca 2007 r. — PAGO International GmbH przeciwko Tirolmilch registrierte Genossenschaft mbH

(Sprawa C-301/07)

(2007/C 223/04)

Język postępowania: niemiecki

Sąd krajowy

Oberster Gerichtshof.

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona powodowa: PAGO International GmbH.

Strona pozwana: Tirolmilch registrierte Genossenschaft mbH.

Pytania prejudycjalne

Czy wspólnotowy znak towarowy jest chroniony w całej Wspólnocie jako „cieszący się renomą znak towarowy” w rozumieniu art. 9 ust. 1 lit. c) rozporządzenia Rady 40/94/WE z dnia 20 grudnia 1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego, zwanego dalej „rozporządzeniem nr 40/94” (1), jeżeli „cieszy się renomą” tylko w jednym państwie członkowskim?

Jeżeli na pytanie 1 udzielona zostanie odpowiedź przecząca: czy znak towarowy „cieszący się renomą” tylko w jednym państwie członkowskim jest chroniony w tym państwie na podstawie art. 9 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nr 40/94 w taki sposób, że istnieje możliwość wydania zakazu ograniczonego do tego państwa.

(1) Dz.U. L 11, str. 1.

22.9.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 223/5

Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (piąta izba) wydanego w dniu 26 kwietnia 2007 r. w sprawach połączonych T-109/02 Bolloré przeciwko Komisji, T-118/02 Arjo Wiggins Appleton przeciwko Komisji, T-122/02 Mitsubishi HiTec Paper Bielefeld przeciwko Komisji, T-125/02 Papierfabrik August Koehler przeciwko Komisji, T-126/02 M-real Zanders przeciwko Komisji, T-128/02 Papeteries Mougeot przeciwko Komisji, T-129/02 Torraspapel przeciwko Komisji, T-132/02 Distribuidora Vizcaína de Papeles przeciwko Komisji oraz T-136/02 Papelera Guipuzcoana de Zicuñaga przeciwko Komisji, wniesione w dniu 12 lipca 2007 r. przez Papierfabrik August Koehler AG

(Sprawa C-322/07 P)

(2007/C 223/05)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Wnoszący odwołanie: Papierfabrik August Koehler AG (przedstawiciele: I. Brinker i S. Hirsbrunner, Rechtsanwälte oraz wykładowca akademicki J. Schwarze)

Druga strona postępowania: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania wnoszącego odwołanie

—	uchylenie wyroku Sądu Pierwszej Instancji (piąta izba) z dnia 26 kwietnia 2007 r. w sprawie T-125/02 w zakresie dotyczącym wnoszącej odwołanie;

—

stwierdzenie nieważności decyzji Komisji 2004/337/WE z dnia 20 grudnia 2001 r. dotyczącej postępowania na podstawie art. 81 traktatu WE i art. 53 porozumienia o EOG (Sprawa COMP/E-1/36.212 — Papier samokopiujący) (1) w zakresie dotyczącym skarżącej;

tytułem żądania ewentualnego: obniżenie grzywny nałożonej na wnoszącą odwołanie w art. 3 tej decyzji;

—	tytułem dalszego żądania ewentualnego, skierowanie sprawy do ponownego rozpoznania do Sądu Pierwszej Instancji w celu wydania orzeczenia zgodnie z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości;

—	w każdym razie, obciążenie Komisji kosztami poniesionymi przez wnoszącą odwołanie w postępowaniu przed Sądem Pierwszej Instancji oraz przed Trybunałem Sprawiedliwości.

Zarzuty i główne argumenty

W zarzutach wnosząca odwołanie podnosi po pierwsze, że rozumowanie Sądu w odniesieniu do ustalenia wysokości grzywny narusza zarówno zasadę równego traktowania, jak i zasadę proporcjonalności. Wnosząca odwołanie jest zdania, że zostało naruszone materialne prawo wspólnotowe. Dodaje ona, że Sąd błędnie uznała za niemający znaczenia fakt, że wnosząca odwołanie to przedsiębiorstwo rodzinne, która w odróżnieniu od innych przedsiębiorstw nie ma bezpośredniego dostępu do rynków kapitałowych. Wnosząca odwołanie twierdzi, że Sąd błędnie ustalił, że przedsiębiorstwo nie może dla własnej obrony powoływać się na naruszenie popełnione na korzyść innych przedsiębiorstw. Wnosząca odwołanie podkreśla, że w żaden sposób nie podniosła takiego argumentu. Stwierdza ona ponadto, że Sąd niewłaściwie ocenił różnice strukturalne istniejące między wnoszącą odwołanie i innymi przedsiębiorstwami, którym zarzucono popełnienie naruszenia. W ten sposób Sąd miał naruszyć zasady równego traktowania i proporcjonalności.

Wnosząca odwołanie stwierdza ponadto, że Sąd błędnie przyjął, że brała ona udział w naruszeniu w okresie przed październikiem 1993 r. W tym względzie Sąd wskazał niewystarczający dowód, ocenił go w sposób wewnętrznie sprzeczny oraz go wypaczył. Sąd miał również naruszyć zasadę domniemania niewinności oraz prawo do obrony wnoszącej odwołanie. Wnosząca odwołanie wskazuje następnie na nieprawidłowości proceduralne. Sąd przedstawił niewystarczające i sprzeczne uzasadnienie swojego twierdzenia, że oficjalne spotkania stowarzyszenia AEMCP między styczniem 1992 r. i wrześniem 1993 r. miały na celu ustalanie cen na rynku europejskim. Ponadto, wnosząca odwołanie stwierdza, że Sąd popełnił błędy co do prawa, uznając, że wnosząca odwołanie uczestniczyła w nieoficjalnych spotkaniach, w trakcie których dyskutowano kwestię cen na rynkach krajowych.

(1) Dz.U. 2004, L 115, str. 1.

22.9.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 223/6

Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (piąta izba) wydanego w dniu 26 kwietnia 2007 r. w sprawach połączonych T-109/02 (Bolloré przeciwko Komisji), T-118/02 (Arjo Wiggins Appleton przeciwko Komisji), T-122/02 (Mitsubishi HiTec Paper Bielefeld przeciwko Komisji), T-125/02 (Papierfabrik August Koehler przeciwko Komisji), T-126/02 (M-real Zanders przeciwko Komisji), T-128/02 (Papeteries Mougeot przeciwko Komisji), T-129/02 (Torraspapel przeciwko Komisji), T-132/02 (Distribuidora Vizcaína de Papeles przeciwko Komisji) i T-136/02 (Papelera Guipuzcoana de Zicuñaga przeciwko Komisji), wniesione w dniu 13 lipca 2007 r. przez Bolloré SA

(Sprawa C-327/07 P)

(2007/C 223/06)

Język postępowania: francuski

Strony

Wnoszący odwołanie: Bolloré SA (przedstawiciele: adwokaci C. Momège i P. Gassenbach)

Druga strona postępowania: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania wnoszącego odwołanie

—	uchylenie zaskarżonego wyroku z tego powodu, że naruszono w nim prawo do obrony spółki Bolloré SA i zasadę domniemania niewinności oraz zniekształcono dowody przy ustalaniu czasu trwania naruszenia;

—

wydanie orzeczenia ostatecznego w sprawie T-109/02 na mocy art. 61 statutu Trybunału i na tej podstawie stwierdzenie nieważności decyzji Komisji 2004/337/WE z dnia 20 grudnia 2001 r. dotyczącej postępowania na podstawie art. 81 traktatu WE i art. 53 porozumienia o EOG (sprawa COMP/E-1/36.212 — Papier samokopiujący) (1) w zakresie dotyczącym Bolloré SA lub w każdym razie obniżyć grzywnę nałożoną na Bolloré SA przez Komisję, którą Sąd utrzymał w mocy;

—	w przypadku niewydania przez Trybunał orzeczenia w niniejszej sprawie, rozstrzygnięcie o kosztach w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie oraz skierowanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd zgodnie z wyrokiem Trybunału;

—	wreszcie, zgodnie z art. 69 regulaminu, obciążenie Komisji kosztami postępowania poniesionymi zarówno przed Sądem, jak i przed Trybunałem.

Zarzuty i główne argumenty

Wnosząca odwołanie podnosi dwa zarzuty na poparcie swojego odwołania.

W zarzucie pierwszym, który składa się z dwóch części, wnosząca odwołanie podnosi po pierwsze, że Sąd naruszył podstawową zasadę poszanowania prawa do obrony, nie stwierdzając nieważności ww. decyzji Komisji, mimo tego, że w tym samym wyroku stwierdził on, iż pismo w sprawie przedstawienia zarzutów nie umożliwiło wnoszącej odwołanie zapoznania się z zarzutem opartym na jej bezpośrednim udziale w naruszeniu ani z okolicznościami faktycznymi przyjętymi przez Komisję na poparcie tego zarzutu, tak że wnosząca odwołanie nie mogła skutecznie podjąć obrony w toku postępowania administracyjnego.

Wnosząca odwołanie podnosi następnie, że Sąd naruszył jej prawo do obrony również poprzez stwierdzenie, że niezgodność z prawem, jakiej dopuściła się Komisja nie mogła uzasadniać stwierdzenia nieważności spornej decyzji, ponieważ nie miała ona decydującego wpływu na sentencję tej decyzji. Zdaniem wnoszącej odwołanie, pismo w sprawie przedstawienia zarzutów odgrywa bowiem we wspólnotowym prawie konkurencji tak istotną rolę, że nieprzestrzeganie uregulowań związanych z pismem w sprawie przedstawienia zarzutów i dotyczących wskazania i określenia obowiązków nieodzownie powinno było spowodować stwierdzenie nieważności spornej decyzji.

W zarzucie drugim wnosząca odwołanie stwierdza, że w celu określenia czasu trwania naruszenia, a więc i ustalenia wysokości grzywny nałożonej na Bolloré, Sąd, po pierwsze, naruszył zasadę domniemania niewinności, opierając się na zwykłych i niczym niepopartych wskazówkach, a po drugie, zniekształcił dowody odnoszące się do wartości przyznanej oświadczeniom innej spółki (Arjo Wiggins Appleton) oraz do rzekomego antykonkurencyjnego celu oficjalnego spotkania europejskiego stowarzyszenia europejskich producentów papieru samokopiującego, które odbyło się w dniu 23 stycznia 1992 r. w Zurychu.

(1) Dz.U. 2004, L 115, str. 1.

22.9.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 223/6

Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (piąta izba) wydanego w dniu 3 maja 2007 r. w sprawie T-357/02 Freistaat Sachsen przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich, wniesione w dniu 18 lipca 2007 r. przez Komisję Wspólnot Europejskich

(Sprawa C-334/07 P)

(2007/C 223/07)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Wnoszący odwołanie: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciel: Kilian Gross, działający w charakterze pełnomocnika)

Druga strona postępowania: Freistaat Sachsen

Żądania wnoszącego odwołanie

—	uchylenie w całości wyroku Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich z dnia 3 maja 2007 r. w sprawie T-357/02 Freistaat Sachsen przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich;

—	wydanie orzeczenia ostatecznego w sprawie i oddalenie skargi jako bezzasadnej;

—	obciążenie skarżącej w pierwszej instancji zarówno kosztami niniejszego odwołania, jak i kosztami poniesionymi w pierwszej instancji w sprawie T-357/02.

Zarzuty i główne argumenty

Komisja ocenia, że zaskarżony wyrok narusza art. 88 ust. 2 i 3 WE, art. 249 ust. 2 WE, art. 254 ust. 2 zdanie drugie WE, art. 3 i nast. regulaminu oraz art. 10 ust. 1 rozporządzenia o zwolnieniach MŚP z powodu tego, że Sąd nie wiedział, że badanie legalności zaskarżonej decyzji (2003/226/WE) (1) należało przeprowadzić wyłącznie na podstawie przepisów rozporządzenia o zwolnieniach MŚP [rozporządzenie (WE) nr 70/2001] (2).

Komisja podnosi, że rozporządzenie o zwolnieniach MŚP weszło w życie przed wydaniem zaskarżonej decyzji, a więc natychmiast znajdowało ono zastosowanie. Komisja twierdzi, że Sąd Pierwszej Instancji niesłusznie odmówił zastosowania rozporządzenia o zwolnieniach MŚP, biorąc pod uwagę, że Sąd narusza prawo, zakładając, że zastosowanie rozporządzenia o zwolnieniach MŚP w przypadku zaskarżonej decyzji miałoby moc wsteczną.

Tytułem żądania ewentualnego Komisja podnosi, że zaskarżony wyrok narusza także art. 2 ust. 2 oraz art. 4 ust. 5 regulaminu [rozporządzenie (WE) nr 659/1999] (3), ponieważ Sąd popełnił błąd w odniesieniu do kryteriów kontroli i wymogów pełnego zgłoszenia.

(1) Dz.U. L 91, str. 13.

(2) Dz.U. L 10, str. 33.

(3) Dz.U. L 83, str. 1.

22.9.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 223/7

Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (piąta izba) wydanego w dniu 26 kwietnia 2007 r. w sprawach połączonych T-109/02 Bolloré przeciwko Komisji, T-118/02 Arjo Wiggins Appleton przeciwko Komisji, T-122/02 Mitsubishi HiTec Paper Bielefeld przeciwko Komisji, T-125/02 Papierfabrik August Koehler przeciwko Komisji, T-126/02 M-real Zanders przeciwko Komisji, T-128/02 Papeteries Mougeot przeciwko Komisji, T-129/02 Torraspapel przeciwko Komisji, T-132/02 Distribuidora Vizcaína de Papeles przeciwko Komisji oraz T-136/02 Papelera Guipuzcoana de Zicuñaga przeciwko Komisji, wniesione w dniu 20 lipca 2007 r. przez Distribuidora Vizcaína de Papeles, S.L.

(Sprawa C-338/07 P)

(2007/C 223/08)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Wnoszący odwołanie: Distribuidora Vizcaína de Papeles, S.L. (przedstawiciel: adwokat E. Pérez Medrano)

Druga strona postępowania: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania wnoszącego odwołanie

—	uznanie niniejszego odwołania za dopuszczalne i zasadne;

—

uchylenie zaskarżonego wyroku w całości lub w części na podstawie wszystkich lub niektórych z podstaw prawnych wskazanych poniżej, w zakresie dotyczącym wnoszącej odwołanie, jak również wyciągnięcie wszystkich skutków prawnych z uchylenia tego wyroku, niezależnie od tego, czy Trybunał sam rozstrzygnie sprawę co do istoty, czy skieruje sprawę do ponownego rozpoznania przez Sąd Pierwszej Instancji;

—	uchylenie lub obniżenie grzywny nałożonej na wnoszącą odwołanie na podstawie decyzji Komisji 2004/337/WE z dnia 20 grudnia 2001 r. dotyczącej postępowania na podstawie art. 81 We i art. 53 porozumienia o EOG (Sprawa COMP/E-1/36.212 — Papier samokopiujący) (1), będącej przedmiotem odwołania;

—	zobowiązanie Komisji do zapłaty wszystkich kosztów postępowania;

—	zobowiązanie Komisji do zapłaty kosztów postępowania w sprawie skargi o stwierdzenie nieważności mającej związek z zaskarżonym wyrokiem.

Zarzuty i główne argumenty

1.	Naruszenie prawa do przedstawienia stanowiska w związku z oceną zarzucanego uczestnictwa w niektórych spotkaniach kartelu w sprawie rynku hiszpańskiego oraz uczestnictwa w kartelu w skali europejskiej.

2.	Naruszenie zasady domniemania niewinności w związku z oceną zarzucanych naruszeń na podstawie poszlak.

3.	Naruszenie prawa wspólnotowego w związku z nieproporcjonalnym i niesłusznym charakterem nałożonej grzywny pod względem jej surowości, sposobu jej obliczenia oraz zastosowania okoliczności łagodzących, jak również brak uzasadnienia w ocenie niektórych okoliczności łagodzących.

4.	Naruszenie prawa do właściwego przedstawienia stanowiska w rozsądnym terminie.

(1) Dz.U. 2004, L 115, str. 1.

22.9.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 223/8

Skarga wniesiona w dniu 25 lipca 2007 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Włoskiej

(Sprawa C-347/07)

(2007/C 223/09)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciel: C. Cattabriga, pełnomocnik)

Strona pozwana: Republika Włoska

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie, że nie przyjmując przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych do zastosowania się do dyrektywy 2004/41/WE (1) Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. uchylającej niektóre dyrektywy dotyczące higieny i warunków zdrowia przy produkcji i wprowadzaniu do obrotu niektórych produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi i zmieniającej dyrektywy Rady 89/662/EWG (2) i 92/118/EWG (3) oraz decyzję Rady 95/408/WE (4) lub nie podając ich do wiadomości Komisji, Republika Włoska uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy art. 8 tej dyrektywy;

—	obciążenie Republiki Włoskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Termin transpozycji dyrektywy 2004/41/WE upłynął w dniu 1 stycznia 2006 r.

(1) Dz.U. L 157, str. 33.

(2) Dz.U. L 395, str. 13.

(3) Dz.U. L 62, str. 49.

(4) Dz.U. L 243, str. 17.

22.9.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 223/8

Skarga wniesiona w dniu 2 sierpnia 2007 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Włoskiej

(Sprawa C-368/07)

(2007/C 223/10)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: K. Simonsson i E. Montaguti, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Włoska

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie, że nie przygotowując i nie ustanawiając planu odbioru i zagospodarowania odpadów dla każdego z portów włoskich, Republika Włoska uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy art. 5 ust. 1 oraz art. 16 ust. 1 dyrektywy 2000/59/WE (1) Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 listopada 2000 r. w sprawie portowych urządzeń do odbioru odpadów wytwarzanych przez statki i pozostałości ładunku,

—	obciążenie Republiki Włoskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Termin na dokonanie transpozycji dyrektywy upłynął w dniu 28 grudnia 2002 r.

(1) Dz.U. L 332, str. 81.

22.9.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 223/9

Skarga wniesiona w dniu 3 sierpnia 2007 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Radzie Unii Europejskiej

(Sprawa C-370/07)

(2007/C 223/11)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: G. Valero Jordana i C. Zadra, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie nieważności decyzji Rady z dnia 24 maja 2007 r. ustalającej pozycję mającą zostać przyjętą w imieniu Wspólnoty Europejskiej odnośnie niektórych projektów przedłożonych czternastej sesji konferencji stron Konwencji o międzynarodowym handlu dzikimi zwierzętami i roślinami gatunków zagrożonych wyginięciem, Haga, Niderlandy, 3-15 czerwca 2007 r.;

—	obciążenie Rady kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Komisja twierdzi, że fakt braku dokładnego określenia w decyzji, które z postanowień traktatu WE stanowią jej podstawę prawną jest naruszeniem istotnych wymogów proceduralnych, w szczególności obowiązku uzasadniania aktów z art. 253 WE.

22.9.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 223/9

Skarga wniesiona w dniu 8 sierpnia 2007 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Portugalskiej

(Sprawa C-382/07)

(2007/C 223/12)

Język postępowania: portugalski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: N. Yerrell i M. Telles Romão, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Portugalska

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie, że poprzez nieprzyjęcie przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych dla wykonania dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2004/51/WE (1) z dnia 29 kwietnia 2004 r. zmieniającej dyrektywę Rady 91/440/EWG w sprawie rozwoju kolei wspólnotowych, a w każdym razie poprzez niedoinformowanie o ich przyjęciu Komisji, Republika Portugalska uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy tej dyrektywy;

—	obciążenie Republiki Portugalskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Termin na wykonanie tej dyrektywy upłynął w dniu 31 grudnia 2005 r.

(1) Dz.U. L 164, str. 164.

22.9.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 223/10

Postanowienie Sądu Pierwszej Instancji z dnia 9 lipca 2007 r. — wheyco przeciwko Komisji

(Sprawa T-6/06) (1)

(Pomoc państwa - Element stymulujący - Skarga o stwierdzenie nieważności - Akt wywołujący skutki prawne - Interes prawny - Niedopuszczalność)

(2007/C 223/13)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: wheyco GmbH, dawniej Mopro-Nord GmbH (Altentreptow, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci L. Harings i C. Schmidt)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: K. Gross, T. Scharf i A. Stobiecka-Kuik, działający w charakterze pełnomocników)

Przedmiot sprawy

Skarga o częściowe stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 6 września 2005 r. w sprawie pomocy państwa N 363/2004 na budowę zakładu rafinacji serwatki w Meklemburgii-Pomorzu Przednim (Niemcy) (Dz.U. 2005, C 262, str. 5).

Sentencja postanowienia

1)	Skarga zostaje odrzucona jako niedopuszczalna.

2)	wheyco GmbH zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 74 z 25.3.2006.

22.9.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 223/10

Postanowienie Sądu Pierwszej Instancji z dnia 12 lipca 2007 r. — Beau przeciwko Komisji

(Sprawa T-252/06 P) (1)

(Odwołanie - Służba publiczna - Urzędnicy - Choroba zawodowa - Odwołanie oczywiście niedopuszczalne - Odwołanie oczywiście bezzasadne)

(2007/C 223/14)

Język postępowania: francuski

Strony

Wnoszący odwołanie: Marie-Yolande Beau (Paryż, Francja) (przedstawiciele: S. Rodrigues i C. Bernard-Glanz, avocats)

Druga strona postępowania: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: J. Currall i K. Herrmann, pełnomocnicy)

Przedmiot

Odwołanie od wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej (trzecia izba) z dnia 28 czerwca 2006 r. w sprawie F-39/05 Beau przeciwko Komisji (dotychczas niepublikowany w Zbiorze) mające na celu uchylenie tego wyroku.

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje odrzucone.

2)	M.-Y. Beau pokryje własne koszty, jak również koszty poniesione przez Komisję.

(1) Dz.U C 281 z 18.11.2006.

22.9.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 223/11

Postanowienie Sadu Pierwszej Instancji z dnia 9 lipca 2007 r. — De Smedt przeciwko Komisji

(Sprawa T-415/06 P) (1)

(Odwołanie - Służba publiczna - Pracownik kontraktowy - Wcześniej członek personelu pomocniczego - Wniosek o weryfikację zaszeregowania dokonanego w chwili zatrudnienia - Odwołanie oczywiście bezzasadne)

(2007/C 223/15)

Język postępowania: francuski

Strony

Wnoszący odwołanie: Elizabeth De Smedt (Wezembeek-Oppem, Belgia) (przedstawiciele: L. Vogel i R. Kechiche, adwokat)

Druga strona postępowania: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: J. Currall i G. Berscheid, pełnomocnicy); i Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: M. Arpio Santacruz i I. Sulce, pełnomocnicy)

Przedmiot

Odwołanie od wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej (druga izba) wydanego w dniu 19 października 2006 r. w sprawie F-59/05 De Smedt przeciwko Komisji (dotychczas niepublikowanego w Zbiorze), w którym wnosząca odwołanie wnosi o uchylenie zaskarżonego wyroku

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje oddalone.

2)	E. De Smedt zostaje obciążona własnymi kosztami oraz kosztami poniesionymi przez Komisję.

3)	Rada ponosi własne koszty.

(1) Dz.U C 42 z 24.2.2007.

22.9.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 223/11

Postanowienie prezesa Sądu Pierwszej Instancji z dnia 19 lipca 2007 r. — Du Pont de Nemours (France) i in. przeciwko Komisji

(Sprawa T-31/07 R)

(Postępowanie w przedmiocie środka tymczasowego - Wniosek o zawieszenie wykonania - Dyrektywa 91/414/EWG - Dopuszczalność - Fumus boni iuris - Pilny charakter - Wyważenie interesów)

(2007/C 223/16)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Du Pont de Nemours (France) SAS (Puteaux, Francja); Du Pont Portugal — Serviços, Sociedada Unipessoal Lda (Lizbona, Portugalia); Du Pont Ibérica SL (Barcelona, Hiszpania); Du Pont de Nemours (Belgium) BVBA (Mechelen, Belgia); Du Pont de Nemours Italiana Srl (Mediolan, Włochy); Du Pont De Nemours (Nederland) BV (Dordrecht, Niderlandy); Du Pont de Nemours (Deutschland) GmbH (Bad Homburg vor der Höhe, Niemcy); DuPont CZ s.r.o. (Praga, Republika Czeska); DuPont Magyarország Kereskedelmi kft (Budaors, Węgry); DuPont Poland sp. z o.o. (Warszawa, Polska); DuPont Romania Srl (Bukareszt, Rumunia); DuPont (UK) Ltd (Herts, Zjednoczone Królestwo); Dy-Pont Agkro Ellas AE (Halandri, Grecja); DuPont International Operations SARL (Grand Saconnex, Szwajcaria); i DuPont Solutions (France) SAS (Puteaux) (przedstawiciele: D. Waelbroeck i N. Rampal, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: L. Parpala i B. Doherty, pełnomocnicy)

Przedmiot sprawy

Wniosek o zawieszenie niektórych przepisów dyrektywy Komisji 2006/133/WE z dnia 11 grudnia 2006 r. zmieniającej dyrektywę Rady 91/414/EWG w celu włączenia flusilazolu jako substancji czynnej (Dz.U. L 349, str. 27).

Sentencja postanowienia

Termin wygaśnięcia wpisu flusilazolu do załącznika I do dyrektywy Rady 91/414/EWG z dnia 15 lipca 1991 r. dotyczącej wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin, wyznaczony na dzień 30 czerwca 2008 r. w załączniku do dyrektywy Komisji 2006/133/WE z dnia 11 grudnia 2006 r. zmieniającej dyrektywę Rady 91/414/EWG w celu włączenia flusilazolu jako substancji czynnej zostaje zawieszony do czasu ogłoszenia wyroku w sprawie głównej.

2)	Termin zmiany lub wycofania przez państwa członkowskie zezwolenia wydanego w odniesieniu do środków zawierających flusilazol, wyznaczony na dzień 30 czerwca 2008 r. w art. 3 ust. 2 akapit drugi dyrektywy 2006/133 zostaje zawieszony do czasu ogłoszenia wyroku w sprawie głównej.

Ograniczenie zawarte w części A przepisów szczególnych załącznika do dyrektywy 2006/133, dotyczące upraw, w stosunku do których zastosowanie flusilazolu może być dopuszczone przez państwa członkowskie, tj. zbóż innych niż ryż, kukurydzy, nasion rzepaku, buraka cukrowego zostaje zawieszone do czasu ogłoszenia wyroku w sprawie głównej.

4)	Rozstrzygnięcie o kosztach nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.

22.9.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 223/12

Skarga wniesiona w dniu 17 lipca 2007 r. — Estonia przeciwko Komisji

(Sprawa T-263/07)

(2007/C 223/17)

Język postępowania: estoński

Strony

Strona skarżąca: Republika Estońska (przedstawiciel: Lembit Uibo)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

Skarżąca wnosi o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Wspólnot Europejskich z dnia 4 maja 2007 r. dotyczącej krajowego planu rozdzielania pozwoleń na emisje gazów cieplarnianych notyfikowanego przez Estonię zgodnie z dyrektywą 2003/87/WE (1).

Zarzuty i główne argumenty

Nieważność decyzji Komisji z dnia 4 maja 2007 r. dotyczącej krajowego planu rozdzielania pozwoleń na emisje gazów cieplarnianych notyfikowanego przez Estonię zgodnie z dyrektywą 2003/87/WE należy stwierdzić z następujących względów:

—	oczywiste naruszenie art. 9 ust. 1 i 3 oraz art. 11 ust. 2 dyrektywy 2003/87/WE i związane z tym przekroczenie uprawnień;

—	oczywisty błąd w ocenie, ponieważ Komisja nie uwzględniła dostępnych jej prawdziwych informacji, lecz oparła się na fałszywych przesłankach, które wywarły bezpośredni i znaczny wpływ na treść zaskarżonej decyzji i ustalenie całkowitej ilości pozwoleń na emisje;

—	naruszenie art. 175 ust. 2 lit. c) WE, ponieważ Komisja zgodnie z traktatem ustanawiającym WE nie jest uprawniona do przyjmowania środków, które w istotny sposób dotyczą wyboru państwa członkowskiego między różnymi źródłami energii i ogólnej struktury jago zaopatrzenia w energię;

—	naruszenie zasady prawidłowej administracji, ponieważ Komisja przyjmując decyzję nie uwzględniła wszystkich istotnych okoliczności konkretnej sytuacji oraz nie sprawdziła, czy wszystkie przesłanki, na których oparła się w swej decyzji, były słuszne;

—	naruszenie obowiązku uzasadnienia.

(1) Dyrektywa 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiająca system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz zmieniająca dyrektywę Rady 96/61/WE (Dz.U. L 275, str. 32).

22.9.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 223/12

Skarga wniesiona w dniu 9 lipca 2007 r. — Włochy przeciwko Komisji

(Sprawa T-267/07)

(2007/C 223/18)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Republika Włoska (przedstawiciele: G. Aiello i S. Fiorentino, Avvocati dello Stato)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

—

Stwierdzenie nieważności części decyzji Komisji C(2007) 1901 wersja ostateczna z dnia 27 kwietnia 2007 r. w sprawie rozliczenia rachunków agencji płatniczych państw członkowskich dotyczących wydatków finansowanych z Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (EFOGR) za rok budżetowy 2006 w zakresie, w jakim ustala ona na podstawie art. 32 ust. 5 rozporządzenia nr 1290/2005, że Republika Włoska poniesie 50 % ciężaru finansowego będącego konsekwencją nieodzyskania kwot podlegających odzyskaniu wskutek nieprawidłowości lub zaniedbań wskazanych w tej skardze.

Zarzuty i główne argumenty

Rząd włoski zaskarżył do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich decyzję Komisji C(2007) 1901 wersja ostateczna z dnia 27 kwietnia 2007 r. w sprawie rozliczenia rachunków agencji płatniczych państw członkowskich dotyczących wydatków finansowanych z Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (EFOGR) za rok budżetowy 2006 w zakresie, w jakim ustala ona na podstawie art. 32 ust. 5 rozporządzenia nr 1290/2005, że Republika Włoska poniesie 50 % ciężaru finansowego będącego konsekwencją nieodzyskania kwot podlegających odzyskaniu wskutek nieprawidłowości lub zaniedbań.

Na poparcie swojej skargi rząd włoski podnosi, że w decyzji zawarte są przypadki, w przedmiocie których Komisja powinna była wydać wyraźną decyzję już wcześniej, działając z zachowaniem staranności i w rozsądnym czasie, stwierdzając, że zostaną one w całości przez poniesione przez EFOGR. Tym bardziej jeśli wziąć pod uwagę, że służby Komisji wypowiedziały się korzystnie w odniesieniu do niektórych z tych przypadków.

Ponadto rząd włoski podnosi następujące zarzuty:

a)	naruszenie lub nieprawidłowe zastosowanie art. 5 ust. 2 rozporządzenia (EWG) nr 595/91, jak również art. 8 rozporządzenia (WE) nr 1663/95; naruszenie art. 253 WE poprzez brak uzasadnienia.

b)	naruszenie lub nieprawidłowe zastosowanie art. 8 ust. 2 rozporządzenia (EWG) nr 729/70 i (WE) nr 1258/99; naruszenie art. 253 WE poprzez brak uzasadnienia.

naruszenie lub nieprawidłowe zastosowanie art. 5 ust. 2 rozporządzenia (EWG) nr 595/91, jak również art. 8 rozporządzenia (WE) nr 1663/95, jak również art. 8 ust. 2 rozporządzenia (EWG) nr 729/70 i (WE) nr 1258/99 (w przypadkach, w których kwota jest niższa od 500 000,00 euro); naruszenie art. 253 WE poprzez brak uzasadnienia (w przypadkach, w których kwota jest wyższa od 500 000,00 euro).

22.9.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 223/13

Skarga wniesiona w dniu 19 lipca 2007 r. — Agrícola del Sureste przeciwko Radzie i Komisji

(Sprawa T-268/07)

(2007/C 223/19)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: S. Coop. Agrícola del Sureste (Murcja, Hiszpania) (przedstawiciel: L. Ortiz Blanco, abogado)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej i Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

—

wydanie wyroku uwzględniającego niniejszą skargę o odszkodowanie, wniesioną na mocy art. 288 WE, stwierdzającego, że skarżącej należy się odszkodowanie pieniężne ze strony Rady i Komisji odpowiadających solidarnie w całkowitej kwocie stu czterdziestu dwóch tysięcy pięciuset osiemdziesięciu pięciu EUR (142 585 EUR) oraz

—	obciążenie pozwanych instytucji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zarzuty i główne argumenty są takie same, jak podniesione w sprawie T-217/07 Las Palmeras przeciwko Radzie i Komisji.

22.9.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 223/13

Skarga wniesiona w dniu 19 lipca 2007 r. — Mediterráneo Algodón przeciwko Radzie i Komisji

(Sprawa T-269/07)

(2007/C 223/20)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Mediterráneo Algodón, SA (Sewilla, Hiszpania) (przedstawiciel: L. Ortiz Blanco, abogado)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej i Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

—

wydanie wyroku uwzględniającego niniejszą skargę o odszkodowanie, wniesioną na mocy art. 288 WE, stwierdzającego, że skarżącej należy się odszkodowanie pieniężne ze strony Rady i Komisji odpowiadających solidarnie w całkowitej kwocie trzech milionów dwustu siedemdziesięciu trzech tysięcy stu czterdziestu siedmiu EUR (3 273 147 EUR) oraz

—	obciążenie pozwanych instytucji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zarzuty i główne argumenty są takie same, jak podniesione w sprawie T-217/07 Las Palmeras przeciwko Radzie i Komisji.

22.9.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 223/14

Skarga wniesiona w dniu 19 lipca 2007 r. — Devisa przeciwko Radzie i Komisji

(Sprawa T-270/07)

(2007/C 223/21)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Nueva Desmotadora Sevillana, SA (Sewilla, Hiszpania) (przedstawiciel: L. Ortiz Blanco, abogado)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej i Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

—

wydanie wyroku uwzględniającego niniejszą skargę o odszkodowanie, wniesioną na mocy art. 288 WE, stwierdzającego, że skarżącej należy się odszkodowanie pieniężne ze strony Rady i Komisji odpowiadających solidarnie w całkowitej kwocie dwóch milionów trzystu osiemdziesięciu pięciu tysięcy pięciuset siedemdziesięciu jeden EUR (2 385 571 EUR) oraz

—	obciążenie pozwanych instytucji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zarzuty i główne argumenty są takie same, jak podniesione w sprawie T-217/07 Las Palmeras przeciwko Radzie i Komisji.

22.9.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 223/14

Skarga wniesiona w dniu 19 lipca 2007 r. — Eurosemillas przeciwko Radzie i Komisji

(Sprawa T-271/07)

(2007/C 223/22)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Eurosemillas SA (Kordowa, Hiszpania) (przedstawiciel: L. Ortiz Blanco, abogado)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej i Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

—

wydanie wyroku uwzględniającego niniejszą skargę o odszkodowanie, wniesioną na mocy art. 288 WE, stwierdzającego, że skarżącej należy się odszkodowanie pieniężne ze strony Rady i Komisji odpowiadających solidarnie w całkowitej kwocie dwóch milionów sześciuset sześćdziesięciu jeden tysięcy czterystu dwudziestu siedmiu EUR (2 661 427 EUR) oraz

—	obciążenie pozwanych instytucji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zarzuty i główne argumenty są takie same, jak podniesione w sprawie T-217/07 Las Palmeras przeciwko Radzie i Komisji.

22.9.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 223/14

Skarga wniesiona w dniu 19 lipca 2007 r. — Surcotton przeciwko Radzie i Komisji

(Sprawa T-272/07)

(2007/C 223/23)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Surcotton SA (Kordowa, Hiszpania) (przedstawiciel: L. Ortiz Blanco, abogado)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej i Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

—

wydanie wyroku uwzględniającego niniejszą skargę o odszkodowanie, wniesioną na mocy art. 288 WE, stwierdzającego, że skarżącej należy się odszkodowanie pieniężne ze strony Rady i Komisji odpowiadających solidarnie w całkowitej kwocie miliona siedmiuset trzydziestu czterech tysięcy dwudziestu siedmiu EUR (1 734 027 EUR) oraz

—	obciążenie pozwanych instytucji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zarzuty i główne argumenty są takie same, jak podniesione w sprawie T-217/07 Las Palmeras przeciwko Radzie i Komisji.

22.9.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 223/15

Skarga wniesiona w dniu 19 lipca 2007 r. — Zhejiang Harmonic Hardware Products Co. Ltd przeciwko Radzie Unii Europejskiej

(Sprawa T-274/07)

(2007/C 223/24)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Zhejiang Harmonic Hardware Products Co. Ltd (Zhejiang, Chiny) (przedstawiciel: R. MacLean, Solicitor)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności art. 1 i 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 452/2007 z dnia 23 kwietnia 2007 r. w zakresie, w którym ma ono zastosowanie do skarżącej,

—	obciążenie Rady kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Skarżąca, będąca producentem desek do prasowania i ich głównych części w Chińskiej Republice Ludowej wnosi o stwierdzenie nieważności rozporządzenia Rady (WE) nr 452/2007 z dnia 23 kwietnia 2007 r. nakładającego ostateczne cło antydumpingowe i stanowiącego o ostatecznym pobraniu cła tymczasowego nałożonego na przywóz desek do prasowania pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej i Ukrainy (1) w zakresie, w jakim ma ono zastosowanie do skarżącej.

Na poparcie swojej skargi skarżąca podnosi po pierwsze, że instytucje Wspólnoty naruszyły art. 2 ust. 7 lit. b) i c) rozporządzenia podstawowego (2), ponieważ Komisja przedstawiła Radzie projekt środków antydumpingowych opierając się na błędnym ustaleniu, że skarżąca nie spełnia kryteriów gospodarki rynkowej, o których mowa w 2 ust. 7 lit. c).

Po drugie, skarżąca twierdzi, że instytucje Wspólnoty naruszyły art. 20 ust. 4 i 5 rozporządzenia podstawowego oraz jej prawo do bycia wysłuchanym, ponieważ skarżąca miała jedynie sześć dni na odpowiedź na pismo w sprawie poprawionego ostatecznego ujawnienia.

Po trzecie, skarżąca uważa, że instytucje Wspólnoty naruszyły art. 8 rozporządzenia podstawowego, ponieważ nie dokonały one prawidłowej oceny zobowiązań cenowych skarżącej.

Wreszcie, skarżąca utrzymuje, że instytucje Wspólnoty naruszyły art. 5 ust. 2 lit. a) rozporządzenia podstawowego nie ujawniając, kto wniósł skargę leżącą u podstaw zaskarżonego rozporządzenia.

(1) Dz.U. L 109, str. 12.

(2) Rozporządzenie Rady (WE) nr 384/96 z dnia 22 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony przed dumpingowym przywozem z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej (Dz.U. L 56, str. 1).

22.9.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 223/15

Skarga wniesiona w dniu 18 lipca 2007 r. — Włochy przeciwko Parlamentowi i Komisji

(Sprawa T-285/07)

(2007/C 223/25)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Republika Włoska (przedstawiciel: P. Gentili, Avvocato dello Stato)

Strona pozwana: Parlament Europejski i Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie nieważności ogłoszenia o otwartym konkursie EPSO/AD/95/07 w celu utworzenia rezerwy rekrutacyjnej 20 administratorów (AD5) w dziedzinie informacji (biblioteka/dokumentacja) opublikowanego jedynie w wydaniu angielskim, francuskim i niemieckim Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej z dnia 8 maja 2007 r. C 103 A.

Zarzuty i główne argumenty

Zarzuty i główne argumenty są podobne do tych podniesionych w sprawie T-156/07 Hiszpania przeciwko Komisji.

22.9.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 223/16

Skarga wniesiona w dniu 25 lipca 2007 r. — cApStAn przeciwko Komisji

(Sprawa T-287/07)

(2007/C 223/26)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: cApStAn Sprl (z siedzibą w Brukseli, Belgia) (przedstawiciel: J. Bublot, adwokat)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności decyzji odmownej Komisji.

Zarzuty i główne argumenty

W niniejszej skardze skarżąca wnosi o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 22 maja 2007 r. oddalającej ofertę skarżącej złożoną w ramach postępowania przetargowego „Post-editing services PER 2007” (1) ze względu na brak wykazania doświadczenia w tej dziedzinie.

Na poparcie swego wniosku o stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji skarżąca podnosi, że Komisja w oczywiście błędny sposób odczytała jej ofertę, ponieważ postępowanie przetargowe dotyczyło dokładnie jej zakresu działalności, co skarżąca wyraźnie zaznaczyła w ofercie. Skarżą wskazuje również, że w tej dziedzinie zostało jej już w przeszłości udzielone zamówienie publiczne przez Komisję, i że dokonywane wówczas świadczenia nigdy nie były kwestionowane.

Ponadto, skarżąca podnosi, że uzasadnienie zaskarżonej decyzji jest oczywiście błędne, oraz że błąd ten skutkuje całkowitym brakiem uzasadnienia.

(1) Dz.U. 2007/S 21-023949.

22.9.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 223/16

Odwołanie od postanowienia Sądu do spraw Służby Publicznej wydanego w dniu 24 maja 2007 r. w sprawach połączonych F-27/06 i F-75/06 Lofaro przeciwko Komisji, wniesione w dniu 3 sierpnia 2007 r. przez Alessandro Lofaro

(Sprawa T-293/07 P)

(2007/C 223/27)

Język postępowania: francuski

Strony

Wnoszący odwołanie: Alessandro Lofaro (Lizbona, Portugalia) (przedstawiciel: J.-L. Laffineur, avocat)

Druga strona postępowania: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania wnoszącego odwołanie

—	uznanie odwołania za dopuszczalne i zasadne i w konsekwencji;

—	uchylenie postanowienia Sądu do spraw służby publicznej w sprawach połączonych F-27/06 i F-75/06 wydanego w dniu 24 maja 2007 r.;

—	rozpoznanie sprawy co do istoty i uwzględnienie skargi skarżącego.

Zarzuty i główne argumenty

W swym odwołaniu, wnoszący odwołanie twierdzi, że Sąd dopuścił się naruszeń prawa przy wykładni art. 90 ust. 2 regulaminu pracowniczego, a w szczególności w odniesieniu do terminu na wniesienie zażalenia i daty branej pod uwagę dla ustalenia upływu tego terminu. Skarżący podnosi, że wykładnia dokonana przez Sąd stanowi naruszenie ogólnych zasad prawa wspólnotowego takich jak zasada pewności prawnej, niedyskryminacji i proporcjonalności, a także praw skarżącego. Twierdzi ponadto, że Sąd nie odpowiedział na wszystkie zarzuty rozwinięte przezeń w jego skardze i stąd jego zdaniem postanowienie zawiera nieprawidłowości w uzasadnieniu, które jest niewystarczające i błędne.

22.9.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 223/18

Skarga wniesiona w dniu 11 lipca 2007 r. — Marcuccio przeciwko Komisji

(Sprawa F-133/06)

(2007/C 223/32)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Luigi Marcuccio (Tricase, Włochy) (przedstawiciel: G. Cipressa, adwokat)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie braku podstawy prawnej dla wydania, względnie stwierdzenie nieważności decyzji oddalającej skierowany do organu powołującego wniosek skarżącego z dnia 31 sierpnia 2005 r. o wydanie mu przedmiotów pozostawionych uprzednio w miejscu zamieszkania udostępnionym mu przez jego pracodawcę w Angoli i bezprawnie zajętych przez Komisję;

—	stwierdzenie braku podstawy prawnej dla wydania, względnie stwierdzenie w niezbędnym zakresie nieważności decyzji organu powołującego z dnia 20 lipca 2006 r. oddalającej zażalenie skarżącego na zaskarżoną decyzję;

—	zobowiązanie pozwanej do zwrotu skarżącemu przedmiotów stanowiących jego własności;

—

zasądzenie od pozwanej na rzecz skarżącego kwoty 1 000 000 EUR, względnie innej, wyższej bądź niższej, którą Sąd uzna za słuszną, tytułem naprawienia szkody poniesionej przez skarżącego w wyniku wydania zaskarżonej decyzji począwszy od daty złożenia wniosku o wydanie skarżącemu spornych przedmiotów, tj. od dnia 31 sierpnia 2005 r., względnie od daty wydania zaskarżonej decyzji, do dnia dzisiejszego;

—

zasądzenie od pozwanej na rzecz skarżącego kwoty 300 EUR, względnie innej, wyższej bądź niższej, którą Sąd uzna za słuszną, za każdy dzień od dnia dzisiejszego do dnia, w którym pozwana w pełni i bezwarunkowo zaspokoi żądanie skarżącego z dnia 31 sierpnia 2005 r., wymagalnej pierwszego dnia każdego miesiąca z tytułu roszczeń powstałych w poprzednim miesiącu, tytułem naprawienia szkody spowodowanej przez zaskarżoną decyzję w wyżej wymienionym okresie, bezpośrednio poprzedzającym dzień dzisiejszy;

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

W uzasadnieniu żądań skarżący podnosi następujące zarzuty:

(1)	całkowity brak uzasadnienia, ponieważ uzasadnienie przedstawione przez pozwaną jest nielogiczne, niespójne, mylące i jedynie pozorne;

(2)	poważne, oczywiste naruszenie prawa;

(3)	naruszenie obowiązku starannego działania i zasady dobrej administracji.

22.9.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 223/18

Skarga wniesiona w dniu 10 lipca 2007 r. — Marcuccio przeciwko Komisji

(Sprawa F-18/07)

(2007/C 223/33)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Luigi Marcuccio (Tricase, Włochy) (przedstawiciel: G. Cipressa, adwokat)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie nieważności decyzji Wspólnej Kasy Ubezpieczeń w razie Choroby WE z dnia 25 października 2005 r. oddalającej wniosek skarżącego z dnia 11 października 2005 r. o stwierdzenie, iż cierpi on na poważną chorobę w rozumieniu i na potrzeby zastosowania art. 72 Regulaminu Pracowniczego Urzędników Wspólnot Europejskich oraz przepisów dotyczących ubezpieczenia w razie choroby urzędników Wspólnot Europejskich;

—

w razie potrzeby stwierdzenie nieważności decyzji organu powołującego z dnia 30 listopada 2006 r., sygn. ADMIN.B.2/MB/nb D(06) 27556, w zakresie, w jakim decyzja ta oddala zażalenie wniesione w dniu 23 sierpnia 2006 r. przez skarżącego na sporną decyzję i zmierzające do stwierdzenia jej nieważności;

—

stwierdzenie braku istnienia z mocy prawa, względnie, w razie potrzeby i o ile rzeczywiście istnieje, stwierdzenie nieważności rzekomo istniejącej opinii komisji lekarskiej, przywołanej w notatce z dnia 30 listopada 2006 r., której istnienie na obecnym etapie postępowania nie zostało jednak udowodnione;

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

W uzasadnieniu skargi skarżący podnosi następujące trzy zarzuty:

1.	całkowity brak uzasadnienia decyzji, między innymi ze względu na nielogiczność, niespójność, tautologię, niejasność, brak dokonania przez nie oceny oraz pozorność argumentów powołanych przez pozwaną;

2.	oczywisty błąd w ocenie i naruszenie prawa;

3.	naruszenie obowiązku starannego działania i zasady dobrej administracji.

22.9.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 223/19

Skarga wniesiona w dniu 27 czerwca 2007 r. — Marcuccio przeciwko Komisji

(Sprawa F-20/07)

(2007/C 223/34)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Luigi Marcuccio (Tricase, Włochy) (przedstawiciel: G. Cipressa, adwokat)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

Skarżący wnosi o:

—

w razie potrzeby stwierdzenie nieważności decyzji oddalającej wniosek sporządzony przez skarżącego w dniu 31 marca 2006 r. i złożony w dniu 4 kwietnia 2006 r., w zakresie, w jakim decyzja ta dotyczy wniosku skarżącego o zastosowanie w odniesieniu do określenia wysokości i ostatecznie przyznania zwrotu kosztów badania lekarskiego w dniu 28 września 2005 r. artykułu XV pkt 4 załącznika I do przepisów dotyczących ubezpieczenia w razie choroby urzędników Wspólnot Europejskich (zwanych dalej „przepisami”);

—	stwierdzenie nieważności decyzji oddalającej wniosek z dnia 31 marca 2006 r.;

—	w razie potrzeby stwierdzenie nieważności obliczenia nr 58, listy nr 30001052, z dnia 24 marca 2006 r.;

—	w razie potrzeby stwierdzenie nieważności pisma ADMIN.B.2/MB/nb D(06) 27556 z dnia 30 listopada 2006 r., zawierającego m.in. decyzję organu powołującego w przedmiocie zażalenia wniesionego przez skarżącego w dniu 7 sierpnia 2006 r. i mającego co do zasady ten sam przedmiot co niniejsza skarga;

—

zasądzenie od pozwanej, w ramach zwrotu poniesionych przez skarżącego kosztów leczenia w 100 %, o co skarżący wniósł do Wspólnej Kasy Ubezpieczeń w razie Choroby w dniu 31 marca 2006 r., zapłaty na rzecz skarżącego różnicy pomiędzy poniesionym przez niego wydatkiem w wysokości 720,45 EUR a uzyskanym przez niego zwrotem w wysokości 396,36 EUR, względnie innej niższej kwoty, która sąd uzna za słuszną, powiększonej o corocznie kapitalizowane odsetki w wysokości 10 % rocznie, naliczane od dnia 8 kwietnia 2006 r., bądź kapitalizowane w sposób i od dnia, który Sąd uzna za słuszny;

—

w razie potrzeby zasądzenie od pozwanej zwrotu skarżącemu kwoty, którą pozwana jest mu dłużna zgodnie z art. XV pkt 4 załącznika I do ww. przepisów w związku z badaniem lekarskim przeprowadzonym w dniu 28 września 2005 r., lecz której mu nie przyznała, powiększonej o corocznie kapitalizowane odsetki w wysokości 10 % rocznie, naliczane od dnia 4 kwietnia 2006 r., bądź kapitalizowane w sposób i od dnia, który Sąd uzna za słuszny;

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Skarga jest wymierzona przeciwko odmowie przez pozwaną przyznania skarżącemu 100-procentowego zwrotu poniesionych przez niego kosztów leczenia i uwzględnienia w odniesieniu do określenia wysokości i ostatecznie przyznania zwrotu kosztów badania lekarskiego w dniu 28 września 2005 r. artykułu XV pkt 4 załącznika I do ww. przepisów.

W uzasadnieniu skargi skarżący powołuje trzy następujące zarzuty:

1)	całkowity brak uzasadnienia, związany między innymi z całkowitym brakiem oceny, w związku z czym niezrozumiałe jest dlaczego pozwana oddaliła przedmiotowy wniosek skarżącego;

2)	oczywisty błąd w ocenie i naruszenie prawa, ponieważ zgodnie z art. 72 regulaminu pracowniczego skarżący miał prawo do 100-procentowego zwrotu kosztów leczenia;

3)	naruszenie obowiązku starannego działania i zasady dobrej administracji, ponieważ pozwana nie uwzględniła w dostatecznym stopniu interesów skarżącego i dopuściła się szeregu, w kwalifikowanym stopniu niezgodnych z prawem, związanych ze sobą czynności oraz faktów.

22.9.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 223/20

Skarga wniesiona w dniu 4 czerwca 2007 r. — Marcuccio przeciwko Komisji

(Sprawa F-21/07)

(2007/C 223/35)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Luigi Marcuccio (Tricase, Włochy) (przedstawiciel: G. Cipressa, adwokat)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

Skarżący wnosi o:

—	stwierdzenie nieważności domyślnej decyzji (zwanej dalej „zaskarżoną decyzją”), oddalającej wniosek skarżącego z dnia 30 grudnia 2005 r., który wpłynął do pozwanej w dniu 17 stycznia 2006 r.;

—	w razie potrzeby — stwierdzenie nieważności decyzji organu powołującego z dnia 15 listopada 2005 r., oddalającej zażalenie skarżącego na zaskarżoną decyzję;

—	zasądzenie od pozwanej na rzecz skarżącego odszkodowania w wysokości określonej we wniosku z dnia 30 grudnia 2005 r., to znaczy 100 000 EUR, względnie w innej wysokości, wyższej bądź niższej, którą Sąd uzna za słuszną;

—	zasądzenie od pozwanej dalszych 50 000 EUR, względnie innej kwoty, wyższej bądź niższej, którą Sąd uzna za słuszną, tytułem odszkodowania za szkody powstałe po dacie złożenia wniosku;

—

zasądzenie od pozwanej odsetek za zwłokę w wysokości 10 % rocznie od kwoty 100 000 EUR, względnie innej, wyższej bądź niższej, którą Sąd uzna za słuszną, kapitalizowanych corocznie, od dnia wskazanego we wniosku z dnia 30 grudnia 2005 r. do dnia faktycznego spełnienia świadczenia, a bardziej ogólnie rzecz ujmując, do czasu całkowitego usunięcia spornych notatek, bądź kapitalizowanych w sposób i od dnia, który Sąd uzna za słuszny;

—

zobowiązanie pozwanej do zniszczenia bez dalszej zwłoki oryginałów oraz licznych kopii notatki z dnia 20 lutego 2001 r., o sygnaturze 951 883, oraz notatki z dnia 15 listopada 2006 r. i w końcu, o ile istnieją, pisma z dnia 20 lipca 2006 r., do którego pozwana odwołuje się w notatce z dnia 15 listopada 2006 r.;

—

zobowiązanie pozwanej do poinformowania skarżącego o zniszczeniu odnośnych zapisów i podania w odniesieniu do każdego ze zniszczonych dokumentów miejsca, w którym się znajdował przed zniszczeniem oraz wszystkich okoliczności związanych z czasem, miejscem i przebiegiem procesu niszczenia, w szczególności czasu, miejsca i nazwiska urzędnika dokonującego zniszczenia;

—

zasądzenie od pozwanej na rzecz skarżącego kwoty 100 EUR, względnie innej, wyższej bądź niższej, którą Sąd uzna za słuszną, za każdy dzień zwłoki w zniszczeniu dokumentów, liczony od dnia wydania wyroku do dnia rzeczywistego poinformowania skarżącego o dokonaniu zniszczenia, która to kwota podlega zapłacie każdego pierwszego dnia miesiąca z tytułu roszczeń powstałych w poprzednim miesiącu;

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Niniejsza skarga dotyczy szeregu stwierdzeń, które zgodnie z twierdzeniem skarżącego zawierają niektóre sporządzone przez pozwaną notatki, które jego zdaniem umożliwiają stwierdzenie bezprawnych czynności, faktów i sposobów zachowania związanych z przetwarzaniem dotyczących jego osoby poufnych informacji.

W uzasadnieniu tego twierdzenia skarżący podnosi trzy następujące zarzuty:

1.	Brak uzasadnienia, ponieważ po pierwsze wniosek skarżącego został oddalony jedynie w dorozumiany sposób i po drugie uzasadnienie pozwanej zawarte w nocie z dnia 15 listopada 2006 r. było niespójne, nielogiczne i jedynie pozorne.

Naruszenie prawa, ponieważ przesłanki uznania żądania odszkodowania za szkodę poniesioną we wniosku z dnia 30 grudnia 2005 r. są spełnione, mianowicie: niezgodność z prawem czynności, faktów i sposobów zachowania pozwanej; powstanie szkody po stronie skarżącego; związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy podnoszoną szkodą a zarzucanym pozwanej zachowaniem.

Naruszenie obowiązku starannego działania i zasady dobrej administracji ponieważ pozwana zaniedbała interesy skarżącego i dopuściła się szeregu związanych ze sobą czynności oraz do powstania faktów, które ze względu na ich kwalifikowaną niezgodność z prawem oraz znaczny okres, w którym występowały, stanowią naruszenie tego obowiązku i tej zasady.

22.9.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 223/20

Skarga wniesiona w dniu 23 lipca 2007 r. — Marcuccio przeciwko Komisji

(Sprawa F-70/07)

(2007/C 223/36)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Luigi Marcuccio (Tricase, Włochy) (przedstawiciel: G. Cipressa, adwokat)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie nieważności, niezależnie od tego w jakiej formie podjętej, decyzji (zwanej dalej „sporną decyzją”), którą pozwana oddaliła żądanie skarżącego z dnia 22 czerwca 2006 r. o zwrot części kosztów poniesionych przez niego w związku z postępowaniu toczącym się uprzednio przed Sądem Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich w sprawie T-176/04 Marcuccio przeciwko Komisji, którymi Komisja została obciążona na mocy postanowienia z dnia 6 marca 2006 r.;

—	w razie potrzeby stwierdzenie nieważności, niezależnie od tego w jakiej formie podjętej, decyzji oddalającej zażalenie wniesione przez skarżącego na sporną decyzję;

—

zasądzenie od pozwanej na rzecz skarżącego kwoty 6 347,67 EUR, powiększonej o corocznie kapitalizowane odsetki za zwłokę i dodatek w łącznej wysokości 10 % rocznie, od dnia wystąpienia z żądaniem, tj. od dnia 22 czerwca 2006 r. do dnia dzisiejszego, tytułem naprawienia szkody materialnej poniesionej przez skarżącego w wyniku wydania spornej decyzji;

—	zasądzenie od pozwanej na rzecz skarżącego kwoty 1 000 EUR tytułem odszkodowania za utracone przez niego szanse wykorzystania tej kwoty, gdyby została mu ona zapłacona w odpowiednim czasie;

—	zasądzenie od pozwanej na rzecz skarżącego, zgodnie z zasadą słuszności, kwoty 3 000 EUR, względnie innej, wyższej bądź niższej, którą Sąd uzna za słuszną, tytułem zadośćuczynienia za niematerialne krzywdy doznane przez skarżącego;

—

zasądzenie od pozwanej na rzecz skarżącego kwoty 2 EUR za każdy dzień liczony od dnia dzisiejszego do dnia rzeczywistego i całkowitego wykonania żądania skarżącego z dnia 22 czerwca 2006 r., względnie innej, wyższej bądź niższej, którą Sąd uzna za słuszną, która to kwota podlega zapłacie każdego pierwszego dnia miesiąca z tytułu roszczeń o naprawienie szkód powstałych w poprzednim miesiącu w związku z dalszą zwłoką w wykonaniu decyzji uznającej żądanie skarżącego;

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

W uzasadnieniu skargi skarżący podnosi trzy następujące zarzuty: 1. całkowity brak uzasadnienia; 2. naruszenie prawa; 3. naruszenie obowiązku starannego działania i zasady dobrej administracji.

22.9.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 223/21

Skarga wniesiona w dniu 3 lipca 2007 r. — Meierhofer przeciwko Komisji

(Sprawa F-74/07)

(2007/C 223/37)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Stefan Meierhofer (Monachium, Niemcy) (przedstawiciel: H.-G. Schiessl, adwokat)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 10 maja 2007 dotyczącej skarżącego,

—	stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 19 czerwca 2007 r. dotyczącej zażalenia skarżącego,

—	zobowiązanie Komisji do dokonania ponownej oceny egzaminu ustnego złożonego przez skarżącego w dniu 29 marca 2007 r., przy uwzględnieniu obowiązujących kryteriów oceny,

—	zobowiązanie Komisji do wydania nowej decyzji w przedmiocie wpisania skarżącego na listę rezerwową procedury naboru AD/26/05, uwzględniającej nowe wyniki egzaminów,

—	zobowiązanie Komisji do uzasadnienia przyszłej decyzji i

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Skarżący uczestniczył w procedurze naboru AD/26/05 (urzędnicy AD5). Po złożeniu przez niego egzaminów komisja konkursowa poinformowała skarżącego, że nie może zostać wpisany na listę rezerwową ze względu na niedostateczną liczbę uzyskanych punktów.

Skarga dotyczy braku uzasadnienia decyzji Komisji o niewpisaniu skarżącego na listę rezerwową oraz uchybień proceduralnych, które miały jakoby wystąpić podczas egzaminu ustnego.

22.9.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 223/22

Skarga wniesiona w dniu 31 lipca 2007 r. — Labate przeciwko Komisji

(Sprawa F-77/07)

(2007/C 223/38)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Kay Labate (Tarquinia, Włochy) (przedstawiciel: I. S. Forrester, Queen's Counsel)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

—	stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 6 października 2006 r. i z dnia 18 października 2004 r.,

—

zasądzenie od Komisji na rzecz strony skarżącej kwot przewidzianych w art. 73 regulaminu pracowniczego urzędników Wspólnot Europejskich (zwanego dalej „regulaminem pracowniczym”) i w art. 9 wspólnych przepisów dotyczących ubezpieczenia urzędników Wspólnot Europejskich od ryzyka wypadków i chorób zawodowych (zwanych dalej „przepisami ubezpieczeniowymi”),

—	zastosowanie wszelkich innych lub uzupełniających koniecznych środków,

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Skarżąca, Kay Labate, wdowa po byłym urzędniku Wspólnot Europejskich Mario Labatem, kwestionuje w swoim własnym imieniu oraz w imię interesów swojego małżonka decyzje Komisji odmawiające uznania raka płuc, na którego cierpiał jej małżonek, za chorobę zawodową.

M. Labate był urzędnikiem Komisji przez 29 lat i podczas tego okresu był, według skarżącej, wysoce narażony na pasywne palenie tytoniu. W następstwie wykrycia u niego raka płuc, który później doprowadził do jego śmierci, uznano go za trwale niezdolnego do pracy. M. Labate złożył wniosek o uznanie swojej choroby za chorobę zawodową. Chociaż komisja lekarska zgodziła się co do tego, że M. Labate był narażony na pasywne palenie tytoniu i nie znalazła żadnej innej przyczyny jego raka płuc, to jednak w swojej decyzji uznała, że nie można z całą pewnością wykazać związku choroby z działalnością zawodową M. Labatego. W rezultacie Komisja oddaliła jego wniosek, stosując się do konkluzji komisji lekarskiej, z których wynika, że związek pomiędzy chorobą a działalnością zawodową M. Labatego nie został wystarczająco wykazany.

Skarżąca podnosi, że Komisja dopuściła się błędu co do prawa, gdyż uznała, że rak, na którego cierpiał M. Labate nie wchodzi w zakres art. 73 regulaminu pracowniczego. Twierdzi ona, że miara „pewności” użyta przez komisję lekarską jest nieracjonalnie restrykcyjna i sprzeczna z orzecznictwem.

Skarżąca podnosi ponadto, że komisja lekarska nie zbadała kwestii, czy pasywne palenie tytoniu, na które narażony był M. Labate mogło pogorszyć raka, o czym mowa w art. 3 przepisów ubezpieczeniowych. Komisja ponadto nie zbadała tego, że chociaż pasywne palenie tytoniu nie zostało wymienione w tym przepisie, to wiele specyficznych elementów rakotwórczych pasywnego palenia tytoniu jest wymienionych w art. 73 regulaminu pracowniczego i w rezultacie wchodzi w zakres tego przepisu. Skarżąca podnosi, że komisja lekarska niesłusznie usiłowała raczej zbadać kwestie dowodowe wykraczające poza jej właściwości zamiast po prostu ustalić fakty medyczne.

Skarżąca podnosi wreszcie, że decyzja Komisji zawiera niewłaściwe rozumowanie i że czas, jaki zabrało Komisji wydanie decyzji był nadmierny i sprzeczny z zasadą dobrej administracji. Gdyby decyzja Komisja była wydana przed zgonem M. Labatego i gdyby Komisja uznała, że jego choroba miała związek z pracą, otrzymałby on ośmioletnie wynagrodzenie tytułem odszkodowania.

		ISSN 1725-5228
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		C 223

Wydanie polskie	Informacje i zawiadomienia	Tom 50 22 września 2007

Powiadomienie nr	Spis treśći	Strona
	IV Zawiadomienia
	ZAWIADOMIENIA INSTYTUCJI I ORGANÓW UNII EUROPEJSKIEJ
	Trybunał Sprawiedliwości
2007/C 223/01	Zasady etyki	1

2007/C 223/02	Ostatnia publikacja Trybunału Sprawiedliwości w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej Dz.U. C 211 z 8.9.2007.	3

	V Ogłoszenia
	POSTĘPOWANIA SĄDOWE
	Trybunał Sprawiedliwości
2007/C 223/03	Sprawa C-298/07: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesgerichtshof (Niemcy) w dniu 22 czerwca 2007 r. — Bundesverband der Verbraucherzentralen und Verbraucherverbände — Verbraucherzentrale Bundesverband e.V. przeciwko deutsche internet versicherung AG	4

2007/C 223/04	Sprawa C-301/07: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberster Gerichtshof (Austria) w dniu 26 czerwca 2007 r. — PAGO International GmbH przeciwko Tirolmilch registrierte Genossenschaft mbH	4

2007/C 223/05	Sprawa C-322/07 P: Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (piąta izba) wydanego w dniu 26 kwietnia 2007 r. w sprawach połączonych T-109/02 Bolloré przeciwko Komisji, T-118/02 Arjo Wiggins Appleton przeciwko Komisji, T-122/02 Mitsubishi HiTec Paper Bielefeld przeciwko Komisji, T-125/02 Papierfabrik August Koehler przeciwko Komisji, T-126/02 M-real Zanders przeciwko Komisji, T-128/02 Papeteries Mougeot przeciwko Komisji, T-129/02 Torraspapel przeciwko Komisji, T-132/02 Distribuidora Vizcaína de Papeles przeciwko Komisji oraz T-136/02 Papelera Guipuzcoana de Zicuñaga przeciwko Komisji, wniesione w dniu 12 lipca 2007 r. przez Papierfabrik August Koehler AG	5

2007/C 223/06	Sprawa C-327/07 P: Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (piąta izba) wydanego w dniu 26 kwietnia 2007 r. w sprawach połączonych T-109/02 (Bolloré przeciwko Komisji), T-118/02 (Arjo Wiggins Appleton przeciwko Komisji), T-122/02 (Mitsubishi HiTec Paper Bielefeld przeciwko Komisji), T-125/02 (Papierfabrik August Koehler przeciwko Komisji), T-126/02 (M-real Zanders przeciwko Komisji), T-128/02 (Papeteries Mougeot przeciwko Komisji), T-129/02 (Torraspapel przeciwko Komisji), T-132/02 (Distribuidora Vizcaína de Papeles przeciwko Komisji) i T-136/02 (Papelera Guipuzcoana de Zicuñaga przeciwko Komisji), wniesione w dniu 13 lipca 2007 r. przez Bolloré SA	6

2007/C 223/07	Sprawa C-334/07 P: Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (piąta izba) wydanego w dniu 3 maja 2007 r. w sprawie T-357/02 Freistaat Sachsen przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich, wniesione w dniu 18 lipca 2007 r. przez Komisję Wspólnot Europejskich	6

2007/C 223/08	Sprawa C-338/07 P: Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (piąta izba) wydanego w dniu 26 kwietnia 2007 r. w sprawach połączonych T-109/02 Bolloré przeciwko Komisji, T-118/02 Arjo Wiggins Appleton przeciwko Komisji, T-122/02 Mitsubishi HiTec Paper Bielefeld przeciwko Komisji, T-125/02 Papierfabrik August Koehler przeciwko Komisji, T-126/02 M-real Zanders przeciwko Komisji, T-128/02 Papeteries Mougeot przeciwko Komisji, T-129/02 Torraspapel przeciwko Komisji, T-132/02 Distribuidora Vizcaína de Papeles przeciwko Komisji oraz T-136/02 Papelera Guipuzcoana de Zicuñaga przeciwko Komisji, wniesione w dniu 20 lipca 2007 r. przez Distribuidora Vizcaína de Papeles, S.L.	7

2007/C 223/09	Sprawa C-347/07: Skarga wniesiona w dniu 25 lipca 2007 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Włoskiej	8

2007/C 223/10	Sprawa C-368/07: Skarga wniesiona w dniu 2 sierpnia 2007 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Włoskiej	8

2007/C 223/11	Sprawa C-370/07: Skarga wniesiona w dniu 3 sierpnia 2007 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Radzie Unii Europejskiej	9

2007/C 223/12	Sprawa C-382/07: Skarga wniesiona w dniu 8 sierpnia 2007 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Portugalskiej	9

	Sąd Pierwszej Instancji
2007/C 223/13	Sprawa T-6/06: Postanowienie Sądu Pierwszej Instancji z dnia 9 lipca 2007 r. — wheyco przeciwko Komisji (Pomoc państwa — Element stymulujący — Skarga o stwierdzenie nieważności — Akt wywołujący skutki prawne — Interes prawny — Niedopuszczalność)	10

2007/C 223/14	Sprawa T-252/06 P: Postanowienie Sądu Pierwszej Instancji z dnia 12 lipca 2007 r. — Beau przeciwko Komisji (Odwołanie — Służba publiczna — Urzędnicy — Choroba zawodowa — Odwołanie oczywiście niedopuszczalne — Odwołanie oczywiście bezzasadne)	10

2007/C 223/15	Sprawa T-415/06 P: Postanowienie Sadu Pierwszej Instancji z dnia 9 lipca 2007 r. — De Smedt przeciwko Komisji (Odwołanie — Służba publiczna — Pracownik kontraktowy — Wcześniej członek personelu pomocniczego — Wniosek o weryfikację zaszeregowania dokonanego w chwili zatrudnienia — Odwołanie oczywiście bezzasadne)	11

2007/C 223/16	Sprawa T-31/07 R: Postanowienie prezesa Sądu Pierwszej Instancji z dnia 19 lipca 2007 r. — Du Pont de Nemours (France) i in. przeciwko Komisji (Postępowanie w przedmiocie środka tymczasowego — Wniosek o zawieszenie wykonania — Dyrektywa 91/414/EWG — Dopuszczalność — Fumus boni iuris — Pilny charakter — Wyważenie interesów)	11

2007/C 223/17	Sprawa T-263/07: Skarga wniesiona w dniu 17 lipca 2007 r. — Estonia przeciwko Komisji	12

2007/C 223/18	Sprawa T-267/07: Skarga wniesiona w dniu 9 lipca 2007 r. — Włochy przeciwko Komisji	12

2007/C 223/19	Sprawa T-268/07: Skarga wniesiona w dniu 19 lipca 2007 r. — Agrícola del Sureste przeciwko Radzie i Komisji	13

2007/C 223/20	Sprawa T-269/07: Skarga wniesiona w dniu 19 lipca 2007 r. — Mediterráneo Algodón przeciwko Radzie i Komisji	13

2007/C 223/21	Sprawa T-270/07: Skarga wniesiona w dniu 19 lipca 2007 r. — Devisa przeciwko Radzie i Komisji	14

2007/C 223/22	Sprawa T-271/07: Skarga wniesiona w dniu 19 lipca 2007 r. — Eurosemillas przeciwko Radzie i Komisji	14

2007/C 223/23	Sprawa T-272/07: Skarga wniesiona w dniu 19 lipca 2007 r. — Surcotton przeciwko Radzie i Komisji	14

2007/C 223/24	Sprawa T-274/07: Skarga wniesiona w dniu 19 lipca 2007 r. — Zhejiang Harmonic Hardware Products Co. Ltd przeciwko Radzie Unii Europejskiej	15

2007/C 223/25	Sprawa T-285/07: Skarga wniesiona w dniu 18 lipca 2007 r. — Włochy przeciwko Parlamentowi i Komisji	15

2007/C 223/26	Sprawa T-287/07: Skarga wniesiona w dniu 25 lipca 2007 r. — cApStAn przeciwko Komisji	16

2007/C 223/27	Sprawa T-293/07 P: Odwołanie od postanowienia Sądu do spraw Służby Publicznej wydanego w dniu 24 maja 2007 r. w sprawach połączonych F-27/06 i F-75/06 Lofaro przeciwko Komisji, wniesione w dniu 3 sierpnia 2007 r. przez Alessandro Lofaro	16

2007/C 223/28	Sprawa T-272/04: Postanowienie Sądu Pierwszej Instancji z dnia 29 czerwca 2007 r. — Keppenne przeciwko Komisji	17

2007/C 223/29	Sprawa T-411/04: Postanowienie Sądu Pierwszej Instancji z dnia 29 czerwca 2007 r. — Keppenne przeciwko Komisji	17

2007/C 223/30	Sprawa T-326/05: Postanowienie Sądu Pierwszej Instancji z dnia 9 lipca 2007 r. — Rath przeciwko OHIM — AstraZeneca (VIXACOR)	17

2007/C 223/31	Sprawa T-114/06: Postanowienie Sądu Pierwszej Instancji z dnia 12 lipca 2007 r. — Globe przeciwko Komisji	17

	Sąd do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej
2007/C 223/32	Sprawa F-133/06: Skarga wniesiona w dniu 11 lipca 2007 r. — Marcuccio przeciwko Komisji	18

2007/C 223/33	Sprawa F-18/07: Skarga wniesiona w dniu 10 lipca 2007 r. — Marcuccio przeciwko Komisji	18

2007/C 223/34	Sprawa F-20/07: Skarga wniesiona w dniu 27 czerwca 2007 r. — Marcuccio przeciwko Komisji	19

2007/C 223/35	Sprawa F-21/07: Skarga wniesiona w dniu 4 czerwca 2007 r. — Marcuccio przeciwko Komisji	20

2007/C 223/36	Sprawa F-70/07: Skarga wniesiona w dniu 23 lipca 2007 r. — Marcuccio przeciwko Komisji	20

2007/C 223/37	Sprawa F-74/07: Skarga wniesiona w dniu 3 lipca 2007 r. — Meierhofer przeciwko Komisji	21

2007/C 223/38	Sprawa F-77/07: Skarga wniesiona w dniu 31 lipca 2007 r. — Labate przeciwko Komisji	22