ISSN 1977-0766

Dziennik Urzędowy

Unii Europejskiej

L 77
European flag  

Wydanie polskie

Legislacja

Rocznik 64
5 marca 2021

Spis treści

 

II   Akty o charakterze nieustawodawczym

Strona

 

 

UMOWY MIĘDZYNARODOWE

 

*

Decyzja Rady (Euratom) 2021/390 z dnia 20 lutego 2020 r. zatwierdzająca zawarcie przez Komisję Europejską umowy między Europejską Wspólnotą Energii Atomowej a Rządem Republiki Indii o współpracy w zakresie badań i rozwoju w dziedzinie pokojowego wykorzystania energii jądrowej

1

 

 

ROZPORZĄDZENIA

 

*

Rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) 2021/391 z dnia 4 marca 2021 r. w sprawie wykonania rozporządzenia (UE) nr 208/2014 w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom, podmiotom i organom w związku z sytuacją na Ukrainie

2

 

*

Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2021/392 z dnia 4 marca 2021 r. w sprawie monitorowania i raportowania danych dotyczących emisji CO2 z samochodów osobowych i lekkich pojazdów użytkowych zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/631 oraz uchylające rozporządzenia wykonawcze Komisji (UE) nr 1014/2010, (UE) nr 293/2012, (UE) 2017/1152 i (UE) 2017/1153 ( 1 )

8

 

 

DECYZJE

 

*

Decyzja Rady (UE) 2021/393 z dnia 1 marca 2021 r. w sprawie stanowiska, jakie ma być zajęte w imieniu Unii Europejskiej w ramach Wspólnego Komitetu EOG ustanowionego na mocy Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym, w odniesieniu do zmian rozdziału IIa Protokołu 10 w sprawie uproszczenia kontroli i formalności przy przewozie towarów do tego porozumienia oraz załączników I i II do tego protokołu

27

 

*

Decyzja Rady (WPZiB) 2021/394 z dnia 4 marca 2021 r. zmieniająca decyzję 2014/119/WPZiB w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom, podmiotom i organom w związku z sytuacją na Ukrainie

29

 

*

Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2021/395 z dnia 4 marca 2021 r. zmieniająca decyzję wykonawczą (UE) 2020/668 w odniesieniu do norm zharmonizowanych dotyczących właściwości elektrostatycznych odzieży ochronnej, odzieży ochronnej dla strażaków i motocyklistów, odzieży ochronnej dla snowboardzistów i odzieży ochronnej noszonej przez pracowników stosujących pestycydy i przez pozostałych pracowników mających z nimi kontakt, sprzętu o zwiększonej widzialności w sytuacjach o umiarkowanym ryzyku, sprzętu alpinistycznego oraz odzieży ochronnej przed zagrożeniami termicznymi spowodowanymi łukiem elektrycznym

35

 

 

Sprostowania

 

*

Sprostowanie do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2020/2151 z dnia 17 grudnia 2020 r. ustanawiającego zasady dotyczące zharmonizowanych specyfikacji w odniesieniu do oznakowania produktów jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych wymienionych w części D załącznika do dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/904 w sprawie zmniejszenia wpływu niektórych produktów z tworzyw sztucznych na środowisko ( Dz.U. L 428 z 18.12.2020 )

40

 

 

(1)   Tekst mający znaczenie dla EOG.

PL

Akty, których tytuły wydrukowano zwykłą czcionką, odnoszą się do bieżącego zarządzania sprawami rolnictwa i generalnie zachowują ważność przez określony czas.

Tytuły wszystkich innych aktów poprzedza gwiazdka, a drukuje się je czcionką pogrubioną.

II Akty o charakterze nieustawodawczym

UMOWY MIĘDZYNARODOWE

5.3.2021   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 77/1

DECYZJA RADY (Euratom) 2021/390

z dnia 20 lutego 2020 r.

zatwierdzająca zawarcie przez Komisję Europejską umowy między Europejską Wspólnotą Energii Atomowej a Rządem Republiki Indii o współpracy w zakresie badań i rozwoju w dziedzinie pokojowego wykorzystania energii jądrowej

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Energii Atomowej, w szczególności art. 101 akapit drugi,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Zgodnie z zaleceniami Rady z dnia 3 lipca 2009 r. Komisja Europejska przeprowadziła negocjacje w sprawie zawarcia umowy między Europejską Wspólnotą Energii Atomowej a Rządem Republiki Indii o współpracy w zakresie badań i rozwoju w dziedzinie pokojowego wykorzystania energii jądrowej.

(2)

Negocjacje te zostały pomyślnie zakończone.

(3)

Należy zatwierdzić zawarcie przez Komisję Europejską umowy,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Niniejszym zatwierdza się zawarcie przez Komisję Europejską umowy między Europejską Wspólnotą Energii Atomowej a Rządem Republiki Indii o współpracy w zakresie badań i rozwoju w dziedzinie pokojowego wykorzystania energii jądrowej (*1).

Artykuł 2

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

Sporządzono w Brukseli dnia 20 lutego 2020 r.

W imieniu Rady

B. DIVJAK

Przewodniczący

(*1)  Umowa opublikowana w Dz.U. L 440 z 30.12.2020, s. 1.

ROZPORZĄDZENIA

5.3.2021   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 77/2

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE RADY (UE) 2021/391

z dnia 4 marca 2021 r.

w sprawie wykonania rozporządzenia (UE) nr 208/2014 w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom, podmiotom i organom w związku z sytuacją na Ukrainie

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (UE) nr 208/2014 z dnia 5 marca 2014 r. w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom, podmiotom i organom w związku z sytuacją na Ukrainie (1), w szczególności jego art. 14 ust. 1,

uwzględniając wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

W dniu 5 marca 2014 r. Rada przyjęła rozporządzenie (UE) nr 208/2014.

(2)

Z przeglądu dokonanego przez Radę wynika, że wpisy dotyczące dwóch osób należy skreślić, a informacje zawarte w załączniku I do rozporządzenia (UE) nr 208/2014 dotyczące prawa do obrony i prawa do skutecznej ochrony sądowej należy uaktualnić.

(3)

Należy zatem odpowiednio zmienić załącznik I do rozporządzenia (UE) nr 208/2014,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W załączniku I do rozporządzenia (UE) nr 208/2014 wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 4 marca 2021 r.

W imieniu Rady

A.P. ZACARIAS

Przewodniczący

(1)  Dz.U. L 66 z 6.3.2014, s. 1.

ZAŁĄCZNIK

W załączniku I do rozporządzenia (UE) nr 208/2014 wprowadza się następujące zmiany:

1)

w sekcji A („Wykaz osób fizycznych i prawnych, podmiotów i organów, o których mowa w art. 2”) skreśla się wpisy dotyczące następujących osób:

13.

Dmytro Volodymyrovych Tabachnyk;

15.

Serhiy Hennadiyovych Arbuzov;

2)

sekcja B („Prawo do obrony i prawo do skutecznej ochrony sądowej”) otrzymuje następujące brzmienie:

„B.

Prawo do obrony i prawo do skutecznej ochrony sądowej

Prawo do obrony i prawo do skutecznej ochrony sądowej na podstawie ukraińskiego Kodeksu postępowania karnego

Art. 42 ukraińskiego Kodeksu postępowania karnego (»kodeks postępowania karnego«) przewiduje, że każdej osobie podejrzanej lub oskarżonej w postępowaniu karnym przysługuje prawo do obrony oraz prawo do skutecznej ochrony sądowej. Obejmują one: prawo do informacji o czynie zabronionym, o którego popełnienie dana osoba jest podejrzana lub oskarżona; prawo do szybkiego uzyskania jasnych informacji o prawach przysługujących danej osobie na mocy kodeksu postępowania karnego; prawo dostępu do obrońcy po uprzednim złożeniu stosownego wniosku; prawo do składania wniosków o czynności procesowe; oraz prawo do zaskarżania orzeczeń, czynności i zaniechań śledczego, prokuratora i sędziego śledczego.

Art. 303 kodeksu postępowania karnego wprowadza rozróżnienie między orzeczeniami i zaniechaniami, które mogą być zaskarżone w toku postępowania przygotowawczego (akapit pierwszy) a orzeczeniami, czynnościami i zaniechaniami, które mogą być rozpatrywane w sądzie w toku postępowania przygotowawczego (akapit drugi). Art. 306 kodeksu postępowania karnego przewiduje, że skargi dotyczące orzeczeń, działań lub zaniechań śledczego lub prokuratora muszą być rozpatrywane przez sędziego śledczego miejscowego sądu w obecności skarżącego lub jego obrońcy lub przedstawiciela prawnego. Art. 308 kodeksu postępowania karnego stanowi, że skargi dotyczące niedochowania przez śledczego lub prokuratora rozsądnego terminu w trakcie postępowania przygotowawczego mogą być wnoszone do prokuratora nadzorującego i muszą zostać rozpatrzone w terminie trzech dni od ich wniesienia. Ponadto art. 309 kodeksu postępowania karnego wskazuje orzeczenia sędziów śledczych, od których przysługuje środek odwoławczy, podczas gdy inne orzeczenia mogą być poddawane kontroli sądowej w toku postępowań przygotowawczych w sądzie. Co więcej, pewne śledcze czynności procesowe są możliwe jedynie na podstawie orzeczenia sędziego śledczego lub sądu (np. zajęcie mienia na podstawie art. 167–175 oraz środki pozbawienia wolności na podstawie art. 176–178 kodeksu postępowania karnego).

Stosowanie prawa do obrony i prawa do skutecznej ochrony sądowej w odniesieniu do każdej z osób wymienionych w wykazie

1.

Viktor Fedorovych Yanukovych

Postępowanie karne dotyczące sprzeniewierzenia środków publicznych lub mienia publicznego jest nadal w toku.

Z informacji zawartych w aktach Rady wynika, że prawo tej osoby do obrony i prawo do skutecznej ochrony sądowej, w tym podstawowe prawo do rozpatrzenia jej sprawy w rozsądnym terminie przez niezawisły i bezstronny sąd, były przestrzegane w postępowaniu karnym, na którym opierała się Rada. Świadczy o tym w szczególności orzeczenie Najwyższego Sądu Antykorupcyjnego Ukrainy z dnia 11 sierpnia 2020 r., w którym sąd rozpatrzył petycję Krajowego Biura Antykorupcyjnego Ukrainy i wydał pozwolenie na zatrzymanie tej osoby. W orzeczeniu sądu sędzia śledczy potwierdził, że istnieje uzasadnione podejrzenie uczestniczenia tej osoby w czynie zabronionym związanym ze sprzeniewierzeniem oraz potwierdził status tej osoby jako podejrzanej w postępowaniu karnym.

Najwyższy Sąd Antykorupcyjny ustalił również, że osoba ta od 2014 r. przebywa poza Ukrainą. Sąd stwierdził, że istnieją wystarczające podstawy, by przypuszczać, że osoba ta ukrywała się przed organami prowadzącymi postępowanie przygotowawcze.

Zgodnie z orzecznictwem Europejskiego Trybunału Praw Człowieka Rada uważa, że okresów unikania przez tę osobę postępowania przygotowawczego nie należy uwzględniać przy obliczaniu okresu mającego znaczenie dla oceny poszanowania prawa do procesu sądowego w rozsądnym terminie. Rada uważa zatem, że okoliczności opisane w orzeczeniu Najwyższego Sadu Antykorupcyjnego przypisywane tej osobie znacznie przyczyniły się do czasu trwania postępowania przygotowawczego.

2.

Vitalii Yuriyovych Zakharchenko

Postępowanie karne dotyczące sprzeniewierzenia środków publicznych lub mienia publicznego jest nadal w toku.

Z informacji zawartych w aktach Rady wynika, że prawo tej osoby do obrony i prawo do skutecznej ochrony sądowej, w tym podstawowe prawo do rozpatrzenia jej sprawy w rozsądnym terminie przez niezawisły i bezstronny sąd, były przestrzegane w postępowaniu karnym, na którym opierała się Rada. Świadczą o tym w szczególności orzeczenia sędziego śledczego z dnia 21 maja 2018 r., 23 listopada 2018 r. i 27 listopada 2019 r. o wydaniu pozwolenia na zatrzymanie tej osoby.

Ponadto Rada dysponuje informacjami, że władze Ukrainy podjęły działania w celu poszukiwania tej osoby. W dniu 12 lutego 2020 r. organ dochodzeniowy podjął decyzję o umieszczeniu tej osoby w międzynarodowym wykazie osób poszukiwanych i przekazał wniosek Departamentowi Międzynarodowej Współpracy Policyjnej Krajowej Policji Ukrainy w celu umieszczenia go w bazie danych Interpolu.

W dniu 28 lutego 2020 r. wznowiono postępowanie przygotowawcze oraz przeprowadzono czynności proceduralne i dochodzeniowe. Organ dochodzeniowy zawiesił postępowanie przygotowawcze w dniu 3 marca 2020 r. stwierdzając, że osoba ta ukrywa się przed organami dochodzeniowymi i przed sądem w celu uniknięcia odpowiedzialności karnej, że jej miejsce pobytu jest nieznane oraz że przeprowadzono wszystkie czynności dochodzeniowe (poszukiwanie) i proceduralne, które można przeprowadzić pod nieobecność podejrzanych. Od tej decyzji o zawieszeniu przysługiwał środek odwoławczy.

Naruszenie prawa do obrony i prawa do skutecznej ochrony sądowej nie może zostać stwierdzone w okolicznościach, w których obrona nie korzysta z tych praw.

Zgodnie z orzecznictwem Europejskiego Trybunału Praw Człowieka Rada uważa, że okresów unikania przez tę osobę postępowania przygotowawczego nie należy uwzględniać przy obliczaniu okresu mającego znaczenie dla oceny poszanowania prawa do procesu sądowego w rozsądnym terminie. Rada uważa zatem, że opisane powyżej okoliczności przypisane tej osobie znacznie przyczyniły się do czasu trwania postępowania przygotowawczego.

3.

Viktor Pavlovych Pshonka

Postępowanie karne dotyczące sprzeniewierzenia środków publicznych lub mienia publicznego jest nadal w toku.

Z informacji zawartych w aktach Rady wynika, że prawo tej osoby do obrony i prawo do skutecznej ochrony sądowej, w tym podstawowe prawo do rozpatrzenia jej sprawy w rozsądnym terminie przez niezawisły i bezstronny sąd, były przestrzegane w postępowaniu karnym, na którym opierała się Rada. Świadczy o tym w szczególności fakt, że w dniu 22 grudnia 2014 r. zostało doręczone pisemne zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa, fakt, że od decyzji z dnia 16 czerwca 2017 r. o zawieszeniu postępowania karnego przysługiwał środek odwoławczy, oraz orzeczenia sędziego śledczego z dnia 12 marca 2018 r., 13 sierpnia 2018 r. i 5 września 2019 r. o wydaniu pozwolenia na zatrzymanie tej osoby w celu doprowadzenia jej przed sąd, by uczestniczyła w rozpoznaniu wniosku o zastosowanie tymczasowego aresztowania.

Rada dysponuje informacjami, że władze Ukrainy podjęły działania w celu poszukiwania tej osoby. W dniu 24 lipca 2020 r. do właściwych organów Federacji Rosyjskiej wysłano wniosek o międzynarodową pomoc prawną w celu ustalenia miejsca pobytu tej osoby i przesłuchania jej. Wniosek nie został jeszcze rozpatrzony. Postępowanie przygotowawcze zostało zawieszone w dniu 24 lipca 2020 r. ze względu na konieczność przeprowadzenia czynności proceduralnych w kontekście współpracy międzynarodowej.

Władze rosyjskie odrzuciły wnioski o międzynarodową pomoc prawną skierowane do nich w 2016 r. i w 2018 r.

W swoim orzeczeniu z dnia 2 października 2020 r. Najwyższy Sąd Antykorupcyjny Ukrainy oddalił środek odwoławczy, wniesiony przez adwokata tej osoby, o uchylenie zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia przestępstwa z dnia 23 grudnia 2014 r. Sąd stwierdził, że zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa zostało doręczone zgodnie z ukraińskim kodeksem postępowania karnego i potwierdził status tej osoby jako podejrzanej w postępowaniu karnym.

W dniach 7 maja 2020 r. i 9 listopada 2020 r. Najwyższy Sąd Antykorupcyjny Ukrainy odrzucił wniosek o wszczęcie postępowania złożony na podstawie skargi prawników dotyczącej bezczynności Krajowego Biura Antykorupcyjnego Ukrainy w postępowaniu karnym. Izba Apelacyjna Najwyższego Sądu Antykorupcyjnego Ukrainy utrzymała te decyzje w mocy, odpowiednio w dniach 1 czerwca 2020 r. i 26 listopada 2020 r.

Zgodnie z orzecznictwem Europejskiego Trybunału Praw Człowieka Rada uważa, że okresów unikania przez tę osobę postępowania przygotowawczego nie należy uwzględniać przy obliczaniu okresu mającego znaczenie dla oceny poszanowania prawa do procesu sądowego w rozsądnym terminie. Rada uważa zatem, że okoliczności opisane w orzeczeniu Najwyższego Sądu Antykorupcyjnego przypisywane tej osobie, jak również wcześniejsze niewykonanie wniosków o międzynarodową pomoc prawną, znacznie przyczyniły się do czasu trwania postępowania przygotowawczego.

6.

Viktor Ivanovych Ratushniak

Postępowanie karne dotyczące sprzeniewierzenia środków publicznych lub mienia publicznego jest nadal w toku.

Z informacji zawartych w aktach Rady wynika, że prawo tej osoby do obrony i prawo do skutecznej ochrony sądowej, w tym podstawowe prawo do rozpatrzenia jej sprawy w rozsądnym terminie przez niezawisły i bezstronny sąd, były przestrzegane w postępowaniu karnym, na którym opierała się Rada. Świadczą o tym w szczególności orzeczenia sędziego śledczego z dnia 21 maja 2018 r., 23 listopada 2018 r. i 4 grudnia 2019 r. o wydaniu pozwolenia na zatrzymanie tej osoby w celu doprowadzenia jej przed sąd, by uczestniczyła w rozpoznaniu wniosku o zastosowanie tymczasowego aresztowania.

Rada dysponuje informacjami, że władze Ukrainy podjęły działania w celu poszukiwania tej osoby. W dniu 12 lutego 2020 r. organ dochodzeniowy podjął decyzję o umieszczeniu tej osoby w międzynarodowym wykazie osób poszukiwanych i przekazał wniosek Departamentowi Międzynarodowej Współpracy Policyjnej Krajowej Policji Ukrainy w celu umieszczenia go w bazie danych Interpolu.

W dniu 28 lutego 2020 r. wznowiono postępowanie przygotowawcze w celu przeprowadzenia czynności proceduralnych i dochodzeniowych. Organ dochodzeniowy zawiesił postępowanie przygotowawcze w dniu 3 marca 2020 r. stwierdzając, że osoba ta ukrywa się przed organami dochodzeniowymi i przed sądem w celu uniknięcia odpowiedzialności karnej, że jej miejsce pobytu jest nieznane oraz że przeprowadzono wszystkie czynności dochodzeniowe (poszukiwanie) i proceduralne, które można przeprowadzić pod nieobecność podejrzanych. Od tej decyzji o zawieszeniu przysługiwał środek odwoławczy.

Naruszenie prawa do obrony i prawa do skutecznej ochrony sądowej nie może zostać stwierdzone w okolicznościach, w których obrona nie korzysta z tych praw.

Zgodnie z orzecznictwem Europejskiego Trybunału Praw Człowieka Rada uważa, że okresów unikania przez tę osobę postępowania przygotowawczego nie należy uwzględniać przy obliczaniu okresu mającego znaczenie dla oceny poszanowania prawa do procesu sądowego w rozsądnym terminie. Rada uważa zatem, że okoliczności opisane w orzeczeniu sądu przypisywane tej osobie znacznie przyczyniły się do czasu trwania postępowania przygotowawczego.

7.

Oleksandr Viktorovych Yanukovych

Postępowanie karne dotyczące sprzeniewierzenia środków publicznych lub mienia publicznego jest nadal w toku.

Z informacji zawartych w aktach Rady wynika, że prawo tej osoby do obrony i prawo do skutecznej ochrony sądowej, w tym podstawowe prawo do rozpatrzenia jej sprawy w rozsądnym terminie przez niezawisły i bezstronny sąd, były przestrzegane w postępowaniu karnym, na którym opierała się Rada.

Rada dysponuje informacjami, że władze Ukrainy podjęły działania w celu poszukiwania tej osoby, przebywającej w Federacji Rosyjskiej i unikającej postępowania przygotowawczego.

Zgodnie z orzecznictwem Europejskiego Trybunału Praw Człowieka Rada uważa, że okresów unikania przez tę osobę postępowania przygotowawczego nie należy uwzględniać przy obliczaniu okresu mającego znaczenie dla oceny poszanowania prawa do procesu sądowego w rozsądnym terminie. Rada uważa zatem, że okoliczności opisane w orzeczeniu sądu przypisywane tej osobie znacznie przyczyniły się do czasu trwania postępowania przygotowawczego.

9.

Artem Viktorovych Pshonka

Postępowanie karne dotyczące sprzeniewierzenia środków publicznych lub mienia publicznego jest nadal w toku.

Z informacji zawartych w aktach Rady wynika, że prawo tej osoby do obrony i prawo do skutecznej ochrony sądowej, w tym podstawowe prawo do rozpatrzenia jej sprawy w rozsądnym terminie przez niezawisły i bezstronny sąd, były przestrzegane w postępowaniu karnym, na którym opierała się Rada. Świadczy o tym w szczególności fakt, że w dniu 29 grudnia 2014 r. zostało doręczone pisemne zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa, fakt, że od decyzji z dnia 16 czerwca 2017 r. o zawieszeniu postępowania karnego przysługiwał środek odwoławczy oraz orzeczenia sędziego śledczego z dnia 12 marca 2018 r., 13 sierpnia 2018 r. i 5 września 2019 r. o wydaniu pozwolenia na zatrzymanie tej osoby w celu doprowadzenia jej przed sąd, by uczestniczyła w rozpoznaniu wniosku o zastosowanie tymczasowego aresztowania.

Rada dysponuje informacjami, że władze Ukrainy podjęły działania w celu poszukiwania tej osoby. W dniu 24 lipca 2020 r. do właściwych organów Federacji Rosyjskiej wysłano wniosek o międzynarodową pomoc prawną w celu ustalenia miejsca pobytu podejrzanego i przesłuchania go. Wniosek nie został jeszcze rozpatrzony. Postępowanie przygotowawcze zostało zawieszone w dniu 24 lipca 2020 r. ze względu na konieczność przeprowadzenia czynności proceduralnych w kontekście współpracy międzynarodowej.

Władze rosyjskie odrzuciły wniosek o międzynarodową pomoc prawną skierowany do nich w 2018 r.

W orzeczeniu z dnia 8 lipca 2020 r. Najwyższy Sąd Antykorupcyjny Ukrainy oddalił środek odwoławczy, wniesiony przez adwokata tej osoby, o uchylenie orzeczenia z dnia 30 kwietnia 2015 r. o zawieszeniu postępowania przygotowawczego. Sąd stwierdził również, że zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa zostało doręczone zgodnie z ukraińskim kodeksem postępowania karnego i potwierdził status tej osoby jako podejrzanej w postępowaniu karnym.

Zgodnie z orzecznictwem Europejskiego Trybunału Praw Człowieka Rada uważa, że okresów unikania przez tę osobę postępowania przygotowawczego nie należy uwzględniać przy obliczaniu okresu mającego znaczenie dla oceny poszanowania prawa do procesu sądowego w rozsądnym terminie. Rada uważa zatem, że okoliczności opisane w orzeczeniu Najwyższego Sądu Antykorupcyjnego przypisywane tej osobie, jak również wcześniejsze niewykonanie wniosków o międzynarodową pomoc prawną, znacznie przyczyniły się do czasu trwania postępowania przygotowawczego.

12.

Serhiy Vitalyovych Kurchenko

Postępowanie karne dotyczące sprzeniewierzenia środków publicznych lub mienia publicznego jest nadal w toku.

Z informacji zawartych w aktach Rady wynika, że prawo tej osoby do obrony i prawo do skutecznej ochrony sądowej, w tym podstawowe prawo do rozpatrzenia jej sprawy w rozsądnym terminie przez niezawisły i bezstronny sąd, były przestrzegane w postępowaniu karnym, na którym opierała się Rada. Świadczy o tym w szczególności orzeczenie sędziego śledczego z dnia 7 marca 2018 r. o wydaniu pozwolenia na specjalne postępowanie in absentia. Ponadto obrona została powiadomiona o zakończeniu postępowania przygotowawczego w dniu 28 marca 2019 r. i uzyskała dostęp do materiałów postępowania przygotowawczego w celu zapoznania się. Rada dysponuje informacjami, że trwa zapoznawanie się przez obronę z tymi materiałami.

W orzeczeniu z dnia 29 kwietnia 2020 r. Sąd Apelacyjny w Odessie uwzględnił środek odwoławczy prokuratora i nałożył środek zapobiegawczy polegający na pozbawieniu wolności tej osoby. Sąd stwierdził również, że osoba ta wyjechała z Ukrainy w 2014 r. i nie można ustalić jej miejsca pobytu. Sąd doszedł do wniosku, że osoba ta ukrywa się przed organami prowadzącymi postępowanie przygotowawcze w celu uniknięcia odpowiedzialności karnej.

Rada została poinformowana, że w dniu 29 kwietnia 2020 r. władze Ukrainy wysłały do Federacji Rosyjskiej wniosek o międzynarodową pomoc prawną, który został odesłany w dniu 28 lipca 2020 r. bez wykonania.

Zgodnie z orzecznictwem Europejskiego Trybunału Praw Człowieka Rada uważa, że okresów unikania przez tę osobę postępowania przygotowawczego nie należy uwzględniać przy obliczaniu okresu mającego znaczenie dla oceny poszanowania prawa do procesu sądowego w rozsądnym terminie. Rada uważa zatem, że okoliczności opisane w orzeczeniu Sądu Apelacyjnego w Odessie przypisywane tej osobie, jak również niewykonanie wniosków o międzynarodową pomoc prawną, znacznie przyczyniły się do czasu trwania postępowania przygotowawczego.

17.

Oleksandr Viktorovych Klymenko

Postępowanie karne dotyczące sprzeniewierzenia środków publicznych lub mienia publicznego jest nadal w toku.

Z informacji zawartych w aktach Rady wynika, że prawo tej osoby do obrony i prawo do skutecznej ochrony sądowej, w tym podstawowe prawo do rozpatrzenia jej sprawy w rozsądnym terminie przez niezawisły i bezstronny sąd, były przestrzegane w postępowaniu karnym, na którym opierała się Rada. Świadczą o tym w szczególności orzeczenia sędziego śledczego z dnia 1 marca 2017 r. i z dnia 5 października 2018 r. o wydaniu pozwolenia na specjalne postępowanie in absentia. Rada zauważa, że obrona została powiadomiona o zakończeniu postępowań przygotowawczych odpowiednio w 2017 r. i w 2018 r. oraz że od tego czasu otrzymała materiały z postępowania karnego w celu zapoznania się. Trwa przegląd i analiza przez obronę dużej ilości materiałów dostępnych w związku z postępowaniem przygotowawczym dotyczącym postępowania karnego. Rada uważa, że długi okres zapoznawania się z tymi materiałami należy przypisać obronie.”.

5.3.2021   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 77/8

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2021/392

z dnia 4 marca 2021 r.

w sprawie monitorowania i raportowania danych dotyczących emisji CO2 z samochodów osobowych i lekkich pojazdów użytkowych zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/631 oraz uchylające rozporządzenia wykonawcze Komisji (UE) nr 1014/2010, (UE) nr 293/2012, (UE) 2017/1152 i (UE) 2017/1153

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/631 z dnia 17 kwietnia 2019 r. określające normy emisji CO2 dla nowych samochodów osobowych i dla nowych lekkich pojazdów użytkowych oraz uchylające rozporządzenia (WE) nr 443/2009 i (UE) nr 510/2011 (1), w szczególności jego art. 7 ust. 7, art. 12 ust. 4, art. 13 ust. 4 i art. 15 ust. 7,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Monitorowanie i raportowanie danych dotyczących samochodów osobowych i lekkich pojazdów użytkowych zarejestrowanych w Unii ma zasadnicze znaczenie dla funkcjonowania norm emisji CO2 określonych w rozporządzeniu (UE) 2019/631. Biorąc pod uwagę, że rozporządzenie to zaczęło obowiązywać w dniu 1 stycznia 2020 r., należy uprościć i doprecyzować przepisy określone w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 1014/2010 (2) i rozporządzeniu wykonawczym Komisji (UE) nr 293/2012 (3) oraz wprowadzić te przepisy do jednego rozporządzenia wykonawczego. W odniesieniu do raportowania danych za rok kalendarzowy 2020 należy jednak zezwolić na nakładanie się nowych i obowiązujących przepisów do dnia 28 lutego 2021 r.

(2)

Konieczne jest określenie procedur monitorowania i raportowania danych dotyczących nowych samochodów osobowych i lekkich pojazdów użytkowych, których mają przestrzegać właściwe organy państw członkowskich, producenci, a także Komisja i Europejska Agencja Środowiska (EEA).

(3)

Cykl monitorowania i raportowania przewidziany w art. 7 rozporządzenia (UE) 2019/631 składa się z trzech głównych etapów: coroczne raportowanie Komisji przez organy państw członkowskich wstępnych danych opartych na rejestracjach nowych pojazdów w poprzednim roku kalendarzowym; przekazanie tych wstępnych danych przez Komisję, przy wsparciu EEA, zainteresowanym producentom; weryfikacja tych danych przez producentów i, w razie potrzeby, powiadomienie Komisji o korektach tych danych.

(4)

Środki, które mają zostać wprowadzone przez różne podmioty w ramach tych trzech etapów w odpowiednich terminach, powinny być jasno określone w celu zapewnienia solidności i wiarygodności ostatecznego zbioru danych publikowanego przez Komisję zgodnie z art. 9 rozporządzenia (UE) 2019/631, na podstawie którego określa się średni indywidualny poziom emisji CO2 producenta oraz zgodność z docelowym indywidualnym poziomem emisji CO2.

(5)

Zgodnie z art. 12 rozporządzenia (UE) 2019/631 od 2021 r. Komisja jest zobowiązana do gromadzenia danych dotyczących rzeczywistego zużycia paliwa lub energii przez samochody osobowe i lekkie pojazdy użytkowe, które są rejestrowane przez pokładowe urządzenia monitorujące zużycie paliwa lub energii, jak przewidziano w art. 4a rozporządzenia Komisji (UE) 2017/1151 (4).

(6)

Takie dane dotyczące rzeczywistych warunków jazdy powinny być gromadzone niezwłocznie po ich udostępnieniu, ponieważ niezbędne jest jak najwcześniejsze określenie, jak różnica między rzeczywistymi emisjami i rzeczywistym zużyciem paliwa lub energii a odnośnymi wartościami określonymi w homologacji typu zmienia się wraz z upływem czasu, w odniesieniu do zarówno do monitorowania skuteczności norm emisji CO2 w ograniczaniu emisji CO2 z pojazdów, jak i do informowania społeczeństwa.

(7)

Aby zapewnić jak najszybszy dostęp do danych dotyczących rzeczywistego zużycia paliwa i energii, producenci powinni być zobowiązani do gromadzenia takich danych z nowych samochodów osobowych i lekkich pojazdów użytkowych zarejestrowanych od dnia 1 stycznia 2021 r. Dane takie można gromadzić albo w drodze bezpośredniego przekazu danych z pojazdów do producentów, albo za pośrednictwem autoryzowanych sprzedawców lub autoryzowanych stacji obsługi, gdy pojazdy są poddawane serwisowi lub naprawie, a dane pokładowe są odczytywane do innych celów. W przypadku gdy takie dane są udostępniane producentowi, należy je zgłaszać Komisji, począwszy od danych dotyczących nowych pojazdów zarejestrowanych w Unii po raz pierwszy w 2021 r.

(8)

Zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2017/1151 obowiązek wyposażenia pojazdów w pokładowe urządzenia monitorujące zużycie paliwa lub energii nie ma zastosowania do niektórych drobnych producentów, w związku z czym powinni oni być również zwolnieni z obowiązku gromadzenia i raportowania danych dotyczących rzeczywistych warunków jazdy. Nie powinno to jednak uniemożliwiać drobnym producentom dostarczania danych dotyczących rzeczywistych warunków jazdy, jeżeli sobie tego życzą.

(9)

Dane dotyczące rzeczywistego zużycia paliwa i energii powinny być gromadzone przez państwa członkowskie w ramach badań zdatności do ruchu drogowego przeprowadzanych zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/45/UE (5). Aby ułatwić realizację tego zadania, należy dostosować obowiązek gromadzenia danych dotyczących rzeczywistych warunków jazdy do wymogów określonych w dyrektywie 2014/45/UE, zarówno w odniesieniu do krajowych harmonogramów badań zdatności do ruchu drogowego, jak i odczytywania danych z portu szeregowego pokładowego układu diagnostycznego w pojazdach. Gromadzenie danych powinno zatem rozpocząć się od pierwszych badań zdatności do ruchu drogowego i nie powinno być wymagane przed dniem 20 maja 2023 r., czyli dniem, od którego organy i podmioty przeprowadzające te badania mają być wyposażone w niezbędne urządzenia, takie jak urządzenia skanujące, zgodnie z tą dyrektywą. Nie należy jednak uniemożliwiać państwom członkowskim dostarczania danych przed tą datą, gdyby sobie tego życzyły.

(10)

Producenci i państwa członkowskie powinni zgłaszać Komisji i EEA dane dotyczące rzeczywistych warunków jazdy zgromadzone w roku kalendarzowym, korzystając z procedur przekazywania danych udostępnionych przez EEA. Jeżeli takie dane nie są dostępne, co może mieć miejsce w szczególności w pierwszych latach kalendarzowych następujących po 2021 r., producenci i państwa członkowskie powinni poinformować o tym Komisję i podać uzasadnienie.

(11)

Dane dotyczące rzeczywistego zużycia paliwa i energii należy gromadzić wraz z numerem identyfikacyjnym pojazdu (VIN). VIN uznaje się za dane osobowe od momentu rejestracji pojazdu i w związku z tym podlega on wymogom dotyczącym ochrony takich danych określonym w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 (6). Przetwarzanie VIN do celów rozporządzenia (UE) 2019/631 należy uznać za zgodne z prawem zgodnie z art. 6 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (UE) 2016/679. Ponadto należy sprecyzować, że podmioty zaangażowane w gromadzenie, raportowanie i przetwarzanie VIN uznaje się za administratorów takich danych w rozumieniu art. 4 pkt 7 rozporządzenia (UE) 2016/679 oraz – w odniesieniu do EEA i Komisji – w rozumieniu art. 3 pkt 8 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1725 (7). Należy również zapewnić, aby VIN były gromadzone z wykorzystaniem bezpiecznej łączności, oraz aby osoby, których dane dotyczą, a mianowicie właściciele pojazdów, były odpowiednio informowane zgodnie z art. 13 i 14 rozporządzenia (UE) 2016/679.

(12)

Należy również doprecyzować, jak dane dotyczące rzeczywistych warunków jazdy i VIN mają być wykorzystywane oraz podać okres, przez jaki dane te mają być przechowywane przez różne podmioty zaangażowane w gromadzenie i raportowanie. Ponieważ celem jest śledzenie rozwoju rzeczywistych wyników pojazdu w czasie jego szacowanego okresu eksploatacji, dane powinny być gromadzone przez okres 15 lat dla tego samego pojazdu i przechowywane przez EEA przez okres 20 lat. Inne podmioty gromadzące i zgłaszające dane powinny jednak przechowywać dane jedynie przez okres niezbędny do przygotowania danych do przekazania do EEA.

(13)

Gromadzenie danych dotyczących rzeczywistych warunków jazdy i VIN powinno być w pełni przejrzyste, a zatem właściciele pojazdów powinni mieć możliwość odmowy udostępnienia tych danych producentom lub podczas badań zdatności do ruchu drogowego. Należy zauważyć, że prawo właściciela pojazdu do odmowy nie opiera się na art. 21 rozporządzenia (UE) 2016/679, zaś odmowę należy uznać za ważną wyłącznie w odniesieniu do tych danych gromadzonych na potrzeby niniejszego rozporządzenia.

(14)

Dane publikowane zgodnie z art. 12 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2019/631 nie powinny umożliwiać identyfikacji poszczególnych pojazdów lub kierowców, lecz powinny być publikowane wyłącznie jako zanonimizowany i zagregowany zbiór danych bez odniesienia do VIN.

(15)

W oparciu o ocenę, o której mowa w art. 12 ust. 3 akapit pierwszy rozporządzenia (UE) 2019/631, Komisja powinna dokonać przeglądu niektórych aspektów przepisów dotyczących monitorowania, raportowania i publikacji danych dotyczących rzeczywistego zużycia paliwa i energii, uwzględniając między innymi dostępność bezpośredniego przekazywania danych z pojazdów.

(16)

Aby zapewnić dostępność danych dotyczących homologacji typu do celów ustanowienia procedury weryfikacji emisji CO2 z dopuszczonych do użytku samochodów osobowych i lekkich pojazdów użytkowych, zgodnie z wymogami art. 13 rozporządzenia (UE) 2019/631, gromadzenie takich danych na podstawie rozporządzeń wykonawczych Komisji (UE) 2017/1152 (8) i (UE) 2017/1153 (9) powinno być kontynuowane również po wygaśnięciu obowiązku gromadzenia takich danych na mocy tych rozporządzeń z dniem 1 stycznia 2021 r.

(17)

Organy udzielające homologacji typu powinny zatem zapewnić, aby dane dotyczące badań prowadzonych zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2017/1151 były nadal rejestrowane i przekazywane Wspólnemu Centrum Badawczemu Komisji, z zastosowaniem zapewnionej przez nie procedury bezpiecznego przekazu.

(18)

Od dnia 1 stycznia 2021 r. nie jest już konieczne ustalanie poziomów emisji CO2 dla samochodów osobowych i lekkich pojazdów użytkowych zgodnie z nowym europejskim cyklem jezdnym (NEDC), jak przewidziano w rozporządzeniach wykonawczych (UE) 2017/1152 i (UE) 2017/1153, z wyjątkiem doładowywanych zewnętrznie hybrydowych elektrycznych samochodów osobowych wprowadzanych do obrotu do dnia 31 grudnia 2022 r., w przypadku których producent chce korzystać z superjednostek określonych w art. 5 rozporządzenia (UE) 2019/631.

(19)

Ponieważ przejście od norm emisji CO2 opartych na NEDC do norm opartych na światowej zharmonizowanej procedurze badania pojazdów lekkich, określonej w rozporządzeniu (UE) 2017/1151, zostanie w pełni zakończone dopiero pod koniec 2023 r., a ostateczne raportowanie nastąpi w ramach corocznego procesu monitorowania danych dotyczących CO2 w 2024 r., oraz w świetle – w szczególności – przepisów dotyczących ekoinnowacji i pojazdów z końcowej partii produkcji, rozporządzenia wykonawcze (UE) 2017/1152 i (UE) 2017/1153 powinny pozostać w mocy do końca 2024 r.

(20)

Zgodnie z art. 42 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2018/1725 skonsultowano się z Europejskim Inspektorem Ochrony Danych; swoje uwagi przekazał on w dniu 14 stycznia 2021 r.

(21)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Zmian Klimatu,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ 1

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł 1

Przedmiot

1.   Niniejsze rozporządzenie określa szczegółowe zasady dotyczące procedur monitorowania i raportowania przez państwa członkowskie i producentów danych dotyczących emisji CO2 z nowych samochodów osobowych i lekkich pojazdów użytkowych, a także danych dotyczących rzeczywistych emisji CO2 oraz rzeczywistego zużycia paliwa lub energii przez te pojazdy.

2.   Do celów ustanowienia procedury weryfikacji emisji CO2 z pojazdów dopuszczonych do użytku zgodnie z art. 13 rozporządzenia (UE) 2019/631 niniejsze rozporządzenie przewiduje również zgłaszanie przez właściwe organy państw członkowskich niektórych danych zarejestrowanych w ramach badań homologacji typu prowadzonych zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2017/1151.

Artykuł 2

Definicje

Oprócz definicji określonych w art. 3 rozporządzenia (UE) 2019/631 zastosowanie mają następujące definicje:

a)

„szczegółowe dane z monitoringu” oznaczają szczegółowe dane z monitoringu określone dla samochodów osobowych w części B sekcja 2 załącznika II do rozporządzenia (UE) 2019/631 oraz dla lekkich pojazdów użytkowych w części C sekcja 2 załącznika III do tego rozporządzenia;

b)

„dane z monitorowania w formie zagregowanej” oznaczają dane zagregowane określone dla samochodów osobowych w części B sekcja 1 załącznika II do rozporządzenia (UE) 2019/631 oraz dla lekkich pojazdów użytkowych w części C sekcja 1 załącznika III do tego rozporządzenia;

c)

„dane dotyczące rzeczywistych warunków jazdy” oznaczają dane, o których mowa w pkt 3.1 lit. a) i b) oraz pkt 3.2 lit. a)–g) i l) załącznika XXII do rozporządzenia (UE) 2017/1151, uzyskane z pokładowych urządzeń monitorujących zużycie paliwa lub energii.

ROZDZIAŁ 2

RAPORTOWANIE DANYCH ZGODNIE Z ART. 7 ROZPORZĄDZENIA (UE) 2019/631

Artykuł 3

Dane z monitorowania w formie zagregowanej i szczegółowe dane z monitoringu

1.   Państwa członkowskie zapewniają utrzymanie, gromadzenie, kontrolę, weryfikację i terminowe przekazywanie danych z monitorowania w formie zagregowanej i szczegółowych danych z monitoringu Komisji i Europejskiej Agencji Środowiska (EEA).

Państwa członkowskie zapewniają, aby wnioski EEA o wyjaśnienia lub korektę przekazanych danych były niezwłocznie rozpatrywane przez osoby wyznaczone przez nie do kontaktów.

2.   Dane z monitorowania w formie zagregowanej i szczegółowe dane z monitoringu zgłasza się w dwóch oddzielnych zbiorach danych dotyczących, odpowiednio, samochodów osobowych zgodnie z częścią B załącznika II do rozporządzenia (UE) 2019/631 i lekkich pojazdów użytkowych zgodnie z częścią C załącznika III do tego rozporządzenia.

3.   Państwa członkowskie przekazują dane z monitorowania w formie zagregowanej i szczegółowe dane z monitoringu za pomocą elektronicznego przekazu danych do centralnego repozytorium danych (CDR) zarządzanego przez EEA. Państwa członkowskie zawiadamiają Komisję o przekazaniu danych.

Artykuł 4

Wstępne obliczenia i dane

1.   Komisja wraz z EEA zapewniają, zgodnie z art. 7 ust. 4 rozporządzenia (UE) 2019/631, aby każdy producent i grupa producentów odpowiedzialnych za nowe samochody osobowe lub lekkie pojazdy użytkowe zarejestrowane w Unii byli powiadamiani o wstępnym obliczeniu docelowego indywidualnego poziomu emisji i średniego indywidualnego poziomu emisji CO2 oraz o danych zgłoszonych przez państwa członkowskie.

2.   Wstępne obliczenia i dane, o których mowa w ust. 1, są zgłaszane oddzielnie dla samochodów osobowych i lekkich pojazdów użytkowych i zawierają wpisy, które na podstawie nazwy producenta i światowego kodu identyfikacyjnego producenta można przypisać danemu producentowi.

3.   Centralny rejestr danych, o którym mowa w art. 7 ust. 4 rozporządzenia (UE) 2019/631, obejmuje wszystkie wpisy zgłoszone przez państwa członkowskie, z wyjątkiem numerów identyfikacyjnych pojazdów (VIN).

VIN są przechowywane przez EEA przez okres 20 lat od daty ich pierwszego załadowania do CDR lub do repozytorium danych biznesowych (BDR) EEA.

Artykuł 5

Szczegółowe informacje dotyczące producenta

Producenci, którzy wprowadzają lub zamierzają wprowadzać do obrotu w Unii samochody osobowe lub lekkie pojazdy użytkowe objęte zakresem rozporządzenia (UE) 2019/631, niezwłocznie przekazują Komisji następujące informacje i wszelkie zmiany tych informacji:

a)

nazwę producenta, którą zamieszczają lub zamierzają zamieścić na świadectwach zgodności;

b)

światowy kod identyfikacyjny producenta, odpowiadający pierwszym trzem znakom VIN, który zamieszczają lub zamierzają zamieścić na świadectwach zgodności;

c)

do celów powiadomienia, o którym mowa w art. 7 ust. 4 akapit drugi rozporządzenia (UE) 2019/631, imię i nazwisko oraz adres osoby wyznaczonej do kontaktów reprezentującej producenta, do której należy kierować powiadomienie o wstępnych obliczeniach i danych.

Imię i nazwisko oraz adres, o których mowa w lit. c) uznaje się za dane osobowe w rozumieniu rozporządzenia (UE) 2018/1725.

Artykuł 6

Powiadamianie o błędach w danych stosowanych do wstępnych obliczeń

1.   Jeżeli producent weryfikuje wstępne dane zgodnie z art. 7 ust. 5 akapit pierwszy rozporządzenia (UE) 2019/631, wykorzystuje on zbiór danych dostarczony w tym celu przez EEA.

2.   W przypadku stwierdzenia błędu w zbiorze danych producent, w miarę możliwości, koryguje go i wskazuje, za pomocą oddzielnej pozycji w zbiorze danych dla każdego wpisu dotyczącego pojazdu, zatytułowanej „Uwagi producenta”, jeden z następujących kodów:

a)

kod A, jeżeli wpis został zmieniony przez producenta;

b)

kod B, jeżeli producent nie może zidentyfikować pojazdu;

c)

kod C, jeżeli pojazd nie wchodzi w zakres rozporządzenia (UE) 2019/631;

d)

kod D, jeżeli producent, któremu przypisano pojazd kategorii N1, jest producentem pojazdu skompletowanego, ale nie jest producentem niekompletnego lub kompletnego pojazdu podstawowego.

Do celów lit. b) pojazd uznaje się za niemożliwy do zidentyfikowania, jeżeli brakuje numeru VIN lub jest on ewidentnie nieprawidłowy.

3.   Producenci powiadamiają Komisję o wszelkich błędach zgodnie z art. 7 ust. 5 rozporządzenia (UE) 2019/631 poprzez załadowanie kompletnego skorygowanego zbioru danych do BDR. Przesyłają również elektroniczną kopię powiadomienia w celach informacyjnych na następujące adresy poczty elektronicznej:

EC-CO2-LDV-implementation@ec.europa.eu

oraz

CO2-monitoring@eea.europa.eu

4.   Producenci zapewniają, aby wnioski o wyjaśnienia dotyczące korekt składane przez Komisję lub EEA były niezwłocznie rozpatrywane przez osoby wyznaczone do kontaktów zgodnie z art. 5 lit. c) niniejszego rozporządzenia.

5.   Jeżeli producent nie powiadomi Komisji o błędach przed upływem trzymiesięcznego okresu przewidzianego w art. 7 ust. 5 rozporządzenia (UE) 2019/631, wstępne wartości zgłoszone zgodnie z art. 7 ust. 4 tego rozporządzenia uznaje się za ostateczne.

Artykuł 7

Raportowanie danych dotyczących skompletowanych lekkich pojazdów użytkowych

Producenci pojazdu podstawowego, o których mowa w pkt 1.2.2 załącznika III do rozporządzenia (UE) 2019/631, przekazują dane, o których mowa w tym punkcie, za pośrednictwem elektronicznego przekazu danych do BDR najpóźniej w terminie trzech miesięcy od otrzymania powiadomienia o wstępnych danych zgodnie z art. 4 niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 8

Raportowanie emisji CO2 w cyklu NEDC do celów art. 5 rozporządzenia (UE) 2019/631

1.   Producent nowych samochodów osobowych zarejestrowanych w latach kalendarzowych 2021 lub 2022 o zmierzonych wartościach CO2 w cyklu NEDC poniżej 50 g CO2/km, jak przewidziano w art. 5 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2017/1153, zgłasza Komisji te zmierzone wartości CO2 w cyklu NEDC wraz z powiadomieniem, o którym mowa w art. 6 niniejszego rozporządzenia.

2.   Komisja może zwrócić się do producenta o dostarczenie odpowiednich świadectw zgodności i świadectw homologacji typu, które potwierdzają zgłoszone wartości emisji CO2.

ROZDZIAŁ 3

GROMADZENIE I RAPORTOWANIE DANYCH DOTYCZĄCYCH RZECZYWISTYCH WARUNKÓW JAZDY

Artykuł 9

Gromadzenie i raportowanie danych dotyczących rzeczywistych warunków jazdy przez producentów

1.   Producenci gromadzą dane dotyczące rzeczywistych warunków jazdy wraz z VIN nowych samochodów osobowych i nowych lekkich pojazdów użytkowych, które są rejestrowane od dnia 1 stycznia 2021 r. i które są wyposażone w pokładowe urządzenia monitorujące zużycie paliwa lub energii zgodnie z art. 4a rozporządzenia (UE) 2017/1151, chyba że właściciel pojazdu wyraźnie odmówi udostępnienia tych danych producentowi lub jego autoryzowanemu sprzedawcy lub autoryzowanej stacji obsługi.

2.   Jeżeli dane dotyczące rzeczywistych warunków jazdy i VIN nie są gromadzone przez producenta w drodze bezpośredniego przekazu danych z pojazdu, producent zapewnia, aby dane były gromadzone i przekazywane mu przez autoryzowanego sprzedawcę lub autoryzowaną stację obsługi za każdym razem, gdy pojazd jest poddawany serwisowi lub naprawie lub wszelkiej innej interwencji, a dane są odczytywane z portu szeregowego pokładowego układu diagnostycznego pojazdu. Stosowane urządzenie lub urządzenie skanujące musi umożliwiać odczytywanie danych zapisanych na pokładowym urządzeniu monitorującym zużycie paliwa lub energii. Odczyt danych jest bezpłatny i nie podlega żadnym szczególnym warunkom.

Producent oraz, w stosownych przypadkach, autoryzowany sprzedawca lub autoryzowana stacja obsługi zapewniają, aby do gromadzenia VIN stosowano bezpieczną łączność.

3.   W dniu 1 kwietnia każdego roku, ze skutkiem od 2022 r., producent zgłasza Komisji wszelkie dane dotyczące rzeczywistych warunków jazdy i numery VIN zgromadzone w poprzednim roku kalendarzowym, jak określono w tabeli 1 w załączniku, poprzez załadowanie ich do BDR.

W przypadku gdy w tym samym roku kalendarzowym producent gromadzi kilka wpisów odnoszących się do tego samego numeru VIN, przekazuje się wpis o danych dotyczących rzeczywistych warunków jazdy wskazujący największą całkowitą przebytą odległość. Dane dotyczące rzeczywistych warunków jazdy dla danego pojazdu są gromadzone przez okres nieprzekraczający 15 lat od dnia, w którym dane dotyczące tego pojazdu zostały po raz pierwszy zgłoszone EEA.

Jeżeli producent twierdzi, że dane dotyczące rzeczywistych warunków jazdy nie mogą być zgłoszone lub mogą być zgłoszone jedynie częściowo, składa stosowne oświadczenie Komisji wraz z uzasadnieniem. Oświadczenie i uzasadnienie są ładowane do BDR.

4.   Ust. 1, 2 i 3 nie mają zastosowania do drobnych producentów, o których mowa w art. 15 ust. 11 rozporządzenia (UE) 2017/1151.

Artykuł 10

Gromadzenie i raportowanie danych dotyczących rzeczywistych warunków jazdy przez państwa członkowskie

1.   Państwa członkowskie zapewniają, aby organy lub podmioty, o których mowa w art. 4 ust. 2 dyrektywy 2014/45/UE, gromadziły dane dotyczące rzeczywistych warunków jazdy i VIN nowych samochodów osobowych i nowych lekkich pojazdów użytkowych, które są rejestrowane od dnia 1 stycznia 2021 r. i które są wyposażone w pokładowe urządzenia monitorujące zużycie paliwa lub energii zgodnie z art. 4a rozporządzenia (UE) 2017/1151.

Ze skutkiem od dnia 20 maja 2023 r. dane dotyczące rzeczywistych warunków jazdy wraz z numerami VIN są gromadzone, gdy pojazdy poddawane są badaniom zdatności do ruchu drogowego zgodnie z art. 5 dyrektywy 2014/45/UE, chyba że właściciel pojazdu wyraźnie odmówi udostępnienia tych danych.

Dane dotyczące rzeczywistych warunków jazdy odczytuje się za pomocą urządzenia do połączenia z elektronicznym interfejsem pojazdu, takiego jak urządzenie skanujące, o którym mowa w załączniku III do dyrektywy 2014/45/UE. Stosowane urządzenie musi umożliwiać odczytywanie danych zapisanych na pokładowym urządzeniu monitorującym zużycie paliwa lub energii.

2.   Ze skutkiem od 2022 r. państwa członkowskie zapewniają, aby dane dotyczące rzeczywistych warunków jazdy wraz z numerami VIN, jak określono w tabeli 1 w załączniku, które zostały zgromadzone w poprzednim roku kalendarzowym, były zgłaszane Komisji corocznie w dniu 1 kwietnia poprzez załadowanie tych danych do CDR. Jeżeli takie dane nie są dostępne, do CDR ładuje się stosowne oświadczenie, w tym powody, dla których dane te nie są dostępne.

Państwa członkowskie zapewniają, aby dane dotyczące rzeczywistych warunków jazdy dla danego pojazdu były gromadzone przez okres nieprzekraczający 15 lat od dnia, w którym dane te zostały po raz pierwszy zgłoszone EEA.

Państwa członkowskie oraz organy i podmioty odpowiedzialne za gromadzenie VIN zapewniają, aby do gromadzenia VIN stosowano bezpieczną łączność.

Artykuł 11

Obowiązki w zakresie ochrony danych osobowych

1.   Następujące podmioty odpowiedzialne za gromadzenie VIN wraz z danymi dotyczącymi rzeczywistych warunków jazdy bezpośrednio z pojazdów uznaje się, w odniesieniu do gromadzenia i przetwarzania VIN, za administratorów odpowiednich danych w rozumieniu art. 4 pkt 7 rozporządzenia (UE) 2016/679:

a)

producenci w przypadku bezpośredniego przekazywania danych z pojazdów do producenta;

b)

autoryzowani sprzedawcy lub autoryzowane stacje obsługi;

c)

organy lub podmioty odpowiedzialne za badania zdatności do ruchu drogowego.

Podmioty te zapewniają wywiązanie się przez siebie z obowiązku przekazywania informacji właścicielom pojazdów występujących w charakterze osób, których dane dotyczą, jak określono w art. 13 tego rozporządzenia.

2.   Jeżeli numery VIN zostały uzyskane pośrednio od właściciela pojazdu do celów art. 3, 9 lub 10, państwa członkowskie oraz, w stosownych przypadkach, producenci, działając w charakterze administratorów danych, zapewniają wywiązanie się przez siebie z obowiązku informowania właścicieli pojazdów określonego w art. 14 rozporządzenia (UE) 2016/679.

3.   W odniesieniu do gromadzenia i przetwarzania VIN do celów niniejszego rozporządzenia EEA i Komisję uznaje się za administratorów danych z zastrzeżeniem przepisów określonych w rozporządzeniu (UE) 2018/1725.

4.   VIN i dane dotyczące rzeczywistych warunków jazdy zgromadzone zgodnie z art. 9 i 10 niniejszego rozporządzenia nie mogą być wykorzystywane do żadnych innych celów niż cele określone w art. 12 rozporządzenia (UE) 2019/631.

5.   VIN i dane dotyczące rzeczywistych warunków jazdy zgromadzone zgodnie z art. 9 i 10 mogą być przechowywane wyłącznie przez następujące okresy:

a)

przez producentów – do czasu zgłoszenia tych danych zgodnie z art. 9 ust. 3;

b)

przez autoryzowanych sprzedawców i autoryzowane stacje obsługi – do czasu przekazania tych danych producentowi zgodnie z art. 9 ust. 2;

c)

przez organy i podmioty odpowiedzialne za badania zdatności do ruchu drogowego – do czasu przekazania tych danych EEA lub organowi wyznaczonemu przez państwa członkowskie do zgłaszania danych do EEA, zgodnie z art. 10 ust. 2;

d)

przez organy wyznaczone przez państwa członkowskie do zgłaszania do EEA danych dotyczących rzeczywistych warunków jazdy – do czasu zgłoszenia tych danych zgodnie z art. 10 ust. 2;

e)

przez EEA – do 20 lat od daty pierwszego załadowania danych do BDR zgodnie z art. 9 ust. 3 lub do CDR zgodnie z art. 10 ust. 2.

Artykuł 12

Publikowanie danych dotyczących rzeczywistych warunków jazdy

Ze skutkiem od grudnia 2022 r. Komisja publikuje co roku zanonimizowane i zagregowane zbiory danych w podziale na samochody osobowe i lekkie pojazdy użytkowe napędzane silnikiem spalinowym wewnętrznego spalania oraz doładowywane zewnętrznie hybrydowe pojazdy elektryczne (OVC-HEV) tych samych kategorii, w tym następujące dane dla każdego producenta:

a)

średnie zużycie paliwa (l/100 km) na podstawie danych zgłoszonych zgodnie z art. 9 i 10;

b)

średnie zużycie energii elektrycznej (kWh/100 km) na podstawie danych zgłoszonych zgodnie z art. 9 i 10;

c)

średnie emisje CO2 (g/km) obliczone na podstawie danych zgłoszonych zgodnie z art. 9 i 10;

d)

różnica między średnim zużyciem paliwa, o którym mowa w lit. a), a średnią wartości zużycia paliwa zarejestrowanych w świadectwach zgodności tych samych pojazdów, co pojazdy, dla których zgłoszono dane dotyczące rzeczywistych warunków jazdy;

e)

różnica między średnim zużyciem energii elektrycznej, o którym mowa w lit. b), a średnią wartości zużycia energii elektrycznej zarejestrowanych w świadectwach zgodności tych samych pojazdów, co pojazdy, dla których zgłoszono dane dotyczące rzeczywistych warunków jazdy;

f)

różnica między średnimi emisjami CO2 (g/km) obliczonymi zgodnie z lit. c) a średnią wartości emisji CO2 zarejestrowanych w świadectwach zgodności tych samych pojazdów, co pojazdy, dla których zgłoszono dane dotyczące rzeczywistych warunków jazdy.

Lit. b) i e) mają zastosowanie wyłącznie do OVC-HEV.

Artykuł 13

Przegląd

Na podstawie oceny, o której mowa w art. 12 ust. 3 akapit pierwszy rozporządzenia (UE) 2019/631, Komisja dokonuje przeglądu wykonania art. 9–12 niniejszego rozporządzenia, uwzględniając w szczególności:

a)

liczbę pojazdów wyposażonych w urządzenia do bezpośredniego przekazu danych;

b)

potrzebę stałego monitorowania i raportowania danych dotyczących rzeczywistych warunków jazdy przez producentów;

c)

okres, w którym dane dotyczące rzeczywistych warunków jazdy muszą być monitorowane i raportowane;

d)

odpowiedni poziom agregacji danych publikowanych przez Komisję zgodnie z art. 12 niniejszego rozporządzenia.

ROZDZIAŁ 4

MONITOROWANIE I RAPORTOWANIE DANYCH Z BADAŃ PROWADZONYCH ZGODNIE Z ROZPORZĄDZENIEM (UE) 2017/1151

Artykuł 14

Dane z badań

1.   Organy udzielające homologacji typu zapewniają rejestrację danych określonych w tabeli 2 w załączniku w odniesieniu do każdego badania typu 1 przeprowadzonego zgodnie z załącznikiem XXI do rozporządzenia (UE) 2017/1151.

2.   Zarejestrowane dane są ładowane w formacie zaszyfrowanym na specjalny serwer Komisji. Jeżeli dane zostały prawidłowo załadowane, z serwera Komisji przesyłane jest potwierdzenie podmiotowi ładującemu dane.

3.   Dane z badań nie są publikowane.

Artykuł 15

Uchylenie

1.   Rozporządzenie (UE) nr 1014/2010 i rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 293/2012 tracą moc z dniem 1 marca 2021 r.

2.   Rozporządzenia wykonawcze (UE) 2017/1152 i (UE) 2017/1153 tracą moc z dniem 1 stycznia 2025 r.

Artykuł 16

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 4 marca 2021 r.

W imieniu Komisji

Ursula VON DER LEYEN

Przewodnicząca

(1)  Dz.U. L 111 z 25.4.2019, s. 13.

(2)  Rozporządzenie Komisji (UE) nr 1014/2010 z dnia 10 listopada 2010 r. w sprawie monitorowania i sprawozdawczości danych dotyczących rejestracji nowych samochodów osobowych na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 443/2009 (Dz.U. L 293 z 11.11.2010, s. 15).

(3)  Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 293/2012 z dnia 3 kwietnia 2012 r. w sprawie monitorowania i sprawozdawczości danych dotyczących rejestracji nowych lekkich samochodów dostawczych zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 510/2011 (Dz.U. L 98 z 4.4.2012, s. 1).

(4)  Rozporządzenie Komisji (UE) 2017/1151 z dnia 1 czerwca 2017 r. uzupełniające rozporządzenie (WE) nr 715/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie homologacji typu pojazdów silnikowych w odniesieniu do emisji zanieczyszczeń pochodzących z lekkich pojazdów pasażerskich i użytkowych (Euro 5 i Euro 6) oraz w sprawie dostępu do informacji dotyczących naprawy i utrzymania pojazdów, zmieniające dyrektywę 2007/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, rozporządzenie Komisji (WE) nr 692/2008 i rozporządzenie Komisji (UE) nr 1230/2012 oraz uchylające rozporządzenie Komisji (WE) nr 692/2008 (Dz.U. L 175 z 7.7.2017, s. 1).

(5)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/45/UE z dnia 3 kwietnia 2014 r. w sprawie okresowych badań zdatności do ruchu drogowego pojazdów silnikowych i ich przyczep oraz uchylająca dyrektywę 2009/40/WE (Dz.U. L 127 z 29.4.2014, s. 51).

(6)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) (Dz.U. L 119 z 4.5.2016, s. 1).

(7)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1725 z dnia 23 października 2018 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje, organy i jednostki organizacyjne Unii i swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia rozporządzenia (WE) nr 45/2001 i decyzji nr 1247/2002/WE (Dz.U. L 295 z 21.11.2018, s. 39).

(8)  Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2017/1152 z dnia 2 czerwca 2017 r. ustanawiające metodę określania parametrów korelacji niezbędnych do odzwierciedlenia zmian w regulacyjnej procedurze badań w odniesieniu do lekkich samochodów dostawczych oraz zmieniające rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 293/2012 (Dz.U. L 175 z 7.7.2017, s. 644).

(9)  Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2017/1153 z dnia 2 czerwca 2017 r. ustanawiające metodę określania parametrów korelacji niezbędnych do odzwierciedlenia zmian w regulacyjnej procedurze badań oraz zmieniające rozporządzenie (UE) nr 1014/2010 (Dz.U. L 175 z 7.7.2017, s. 679).

0ZAŁĄCZNIK

1.   Gromadzenie i raportowanie danych dotyczących rzeczywistych warunków jazdy i VIN zgodnie z art. 9 i 10

Tabela 1

Dane podlegające raportowaniu zgodnie z art. 9 i 10

Parametr

Jednostka

Pojazdy kategorii M1 i N1

 

 

Pojazdy wyposażone wyłącznie w silnik spalinowy wewnętrznego spalania (ICEV) oraz hybrydowe pojazdy elektryczne niedoładowywane zewnętrznie (NOVC-HEV) (1)

Hybrydowe pojazdy elektryczne doładowywane zewnętrznie (OVC-HEV) (2)

Numer identyfikacyjny pojazdu

-

√

√

Całkowite zużycie paliwa (w całym okresie eksploatacji)

l

√

√

Całkowita przebyta odległość (w całym okresie eksploatacji)

km

√

√

Całkowite zużycie paliwa podczas pracy z rozładowaniem (w całym okresie eksploatacji)

l

_

√

Całkowite zużycie paliwa podczas pracy zwiększającej ładowanie możliwej do wyboru przez kierowcę (w całym okresie eksploatacji)

l

_

√

Całkowita przebyta odległość podczas pracy z rozładowaniem z wyłączonym silnikiem (w całym okresie eksploatacji)

km

_

√

Całkowita przebyta odległość podczas pracy z rozładowaniem z włączonym silnikiem (w całym okresie eksploatacji)

km

_

√

Całkowita przebyta odległość podczas pracy zwiększającej ładowanie możliwej do wyboru przez kierowcę (w całym okresie eksploatacji)

km

_

√

Całkowita energia z sieci przesyłana do akumulatora (w całym okresie eksploatacji)

kWh

_

√

2.   Raportowanie danych zgodnie z art. 14

Dla każdej rodziny interpolacji, tj. dla pojazdu High (VH) i, w stosownych przypadkach, pojazdu Low (VL) lub pojazdu M, dla badań typu 1 wykonanych zgodnie z załącznikiem XXI do rozporządzenia (UE) 2017/1151, należy podać następujące parametry.

O ile w tabeli 2 nie wskazano inaczej, jeżeli przeprowadza się więcej niż jedno badanie typu 1 pojazdu High lub pojazdu Low, dane z badań zgłasza się zgodnie z następującymi zasadami:

a)

w przypadku dwóch badań typu 1, dane z badania typu 1 o najwyższych zmierzonych emisjach CO2 (cykl mieszany);

b)

w przypadku trzech badań typu 1, dane z badania typu 1 z medianą zmierzonych emisji CO2 (cykl mieszany).

Tabela 2

Dane z badania typu 1

Nr

Parametry

Jednostka

Źródło (o ile nie określono inaczej, wszystkie odniesienia dotyczą rozporządzenia (UE) 2017/1151)

Uwagi

1

Identyfikator rodziny interpolacji

-

Załącznik I dodatek 4 sekcja II pkt 0 świadectwa homologacji typu

Należy dostarczyć dane dla każdej rodziny interpolacji posiadającej homologację typu.

2

Identyfikator macierzystej rodziny interpolacji (w stosownych przypadkach)

-

-

Wskazać identyfikator macierzystej rodziny interpolacji, jeżeli dane z badań zostały określone dla innej rodziny interpolacji.

3

Rozszerzenie homologacji typu

-

Świadectwo homologacji typu WE

0 = Nie | 1 = Tak – jeżeli badanie wykonuje się w celu przedłużenia homologacji typu

4

Rodzaj napędu

-

 

Wyłącznie ICEV, OVC-HEV, NOVC-HEV

5

Kategoria i klasa pojazdu

 

Załącznik I dodatek 3 pkt 0.4

M1 lub N1 klasy 1, 2 lub 3

6

Typ zapłonu

 

Załącznik I dodatek 3 pkt 3.2.1.1

Zapłon iskrowy lub samoczynny

7

Liczba cylindrów

-

Załącznik I dodatek 3 pkt 3.2.1.2

Liczba, jeżeli nie podano, wartością domyślną jest 4

8

Skok

mm

Załącznik I dodatek 3 pkt 3.2.1.2.2

 

9

Pojemność silnika

cm3

Załącznik I dodatek 3 pkt 3.2.1.3

 

10

Moc znamionowa silnika

kW

Załącznik I dodatek 3 pkt 3.2.1.8

 

11

Prędkość obrotowa silnika przy mocy znamionowej silnika

min-1

Załącznik I dodatek 3 pkt 3.2.1.8

Prędkość obrotowa silnika przy maksymalnej mocy netto

12

Rodzaj paliwa

-

Załącznik I dodatek 3 pkt 3.2.2.1

olej napędowy/benzyna/gaz płynny/gaz ziemny lub biometan/etanol (E85)/biodiesel/wodór

13

Pojazd dwupaliwowy

-

Załącznik I dodatek 3 pkt 3.2.2.4

0 = Nie | 1 = Tak

W przypadku pojazdów dwupaliwowych należy przedstawić wyniki badań dla obu rodzajów paliwa (2 formularze danych wejściowych)

14

Moc maksymalna każdego urządzenia elektrycznego (P0, P1, P2, P2 – przekładnia planetarna, P3 lub P4) (*1)

kW

Załącznik I dodatek 3 pkt 3.3.1.1.1

OVC-HEV i NOVC-HEV

15

Liczba ogniw REESS

-

Pkt 3.3.2.1 dodatku 3 do załącznika I

OVC-HEV i NOVC-HEV

16

Pojemność akumulatora roboczego

Ah

Załącznik I dodatek 3 pkt 3.4.4.5

Pojemność akumulatora o niskim napięciu

17

Napięcie znamionowe alternatora

V

Załącznik I dodatek 3 pkt 3.4.4.5

Napięcie znamionowe alternatora (obowiązkowe dla pojazdu wyłącznie ICEV)

18

Wymiary opon (przednie/tylne):

-

Załącznik I dodatek 3 pkt 3.5.7.1

Parametry badanego pojazdu

Kod opony (np. P195/55R1685H) opon badanego pojazdu

19

Współczynnik obciążenia drogowego F0

N

Pkt 3.5.7.1 dodatku 3 do załącznika I

VH i VL (w stosownych przypadkach)

20

Współczynnik obciążenia drogowego F1

N/(km/h)

Pkt 3.5.7.1 dodatku 3 do załącznika I

VH i VL (w stosownych przypadkach)

21

Współczynnik obciążenia drogowego F2

N/(km/h)2

Pkt 3.5.7.1 dodatku 3 do załącznika I

VH i VL (w stosownych przypadkach)

22

Typ skrzyni biegów

-

Załącznik I dodatek 3 pkt 4.5.1

Ręczna/automatyczna/CVT/przekładnia planetarna

23

Przełożenia w skrzyni biegów

-

Załącznik I dodatek 3 pkt 4.6

Oddzielnie dla każdego biegu

24

Przełożenie(-a) przekładni głównej

-

Załącznik I dodatek 3 pkt 4.6

Jeżeli pojazd posiada więcej niż jedną przekładnię główną, należy wprowadzić wartości dla każdego biegu oddzielnie

25

Wartości dodatkowego marginesu bezpieczeństwa (ASM)

%

Załącznik I dodatek 3 pkt 4.6.1.7.1

Należy zgłosić wartości w przypadku stosowania do obliczenia zmiany biegów

26

Koła napędowe

-

Załącznik I dodatek 4 pkt 1.7

Napęd na dwa koła, napęd na cztery koła

27

Emisje CO2 w trybie rozładowania (cykl mieszany)

g CO2/km

Załącznik I dodatek 4 pkt 2.5.3.2

Wyłącznie OVC-HEV

W przypadku 2 lub 3 badań przedstawia się wszystkie wyniki.

28

Emisje CO2 w cyklu mieszanym, ważone (zmierzone)

g CO2/km

Pkt 2.5.3.3 dodatku 4 do załącznika I

Wyłącznie OVC-HEV.

W przypadku 2 lub 3 badań przedstawia się wszystkie wyniki.

29

Emisje CO2 w cyklu mieszanym, ważone (zadeklarowane)

g CO2/km

Załącznik I dodatek 4 pkt 2.5.3.3

Wyłącznie OVC-HEV

30

Równoważny zasięg przy zasilaniu tylko energią elektryczną (EAER) w cyklu mieszanym

km

Załącznik I dodatek 4 pkt 2.5.3.7.2

Wyłącznie OVC-HEV

31

Prędkość obrotowa silnika na biegu jałowym

min-1

Załącznik I dodatek 8a pkt 1.1.2

Prędkość biegu jałowego w stanie ciepłym

32

Współczynniki Willansa dla ICE dla emisji CO2

g CO2/MJ

Załącznik I dodatek 8a pkt 1.1.3

Wartość zgodnie z tabelą A6.App2/3 użyta do korekty RCB

33

Pojemność trakcyjnego REESS

Ah

Załącznik I dodatek 8a pkt 1.1.10

OVC-HEV i NOVC-HEV

34

Rodzaj technologii trakcyjnego REESS

-

Załącznik I dodatek 8a pkt 1.1.10

OVC-HEV i NOVC-HEV

35

Wartość nominalna napięcia trakcyjnego REESS lub szeregi czasowe napięcia trakcyjnego REESS

V

Załącznik I dodatek 8a pkt 1.1.10

OVC-HEV i NOVC-HEV

Wartości nominalne lub szeregów czasowych stosowane do badania (20 Hz)

36

Masa próbna

kg

Załącznik I dodatek 8a pkt 1.2.1 dla VH i pkt 1.3.1 dla VL

VH i VL (w stosownych przypadkach)

37

Liczba osi hamowni podwoziowej w czasie badania

-

Załącznik I dodatek 8a pkt 2.1

Konfiguracja hamowni podwoziowej podczas badania typu 1 (1 oś, 2 osie) dla VH/VL

38

Prąd alternatora (w przypadku pojazdów NOVC i OVC-HEV: konwertera DC/DC po stronie niskiego napięcia)

A

Zgodnie z pomiarem w badaniu typu 1

Tablica: 1 Hz, rozdzielczość 0,1 A, zewnętrzne urządzenie pomiarowe zsynchronizowane z hamownią podwoziową

39

Współczynnik regeneracji Ki

multiplikatywny/addytywny

-

Załącznik I dodatek 8a pkt 2.1.1.2.1

Emisje CO2; w przypadku pojazdów bez układów okresowej regeneracji wartość ta wynosi 1.

40

Zmierzone emisje CO2 w fazie małej prędkości

g CO2/km

Załącznik I dodatek 8a pkt 2.1.1.2.1

Nieskorygowana wartość zmierzona MCO2.p.1 w fazie małej prędkości (w przypadku pojazdów NOVC i OVC-HEV wartość w trybie ładowania podtrzymującego)

41

Zmierzone emisje CO2 w fazie średniej prędkości

g CO2/km

Załącznik I dodatek 8a pkt 2.1.1.2.1

Nieskorygowana wartość zmierzona MCO2.p.1 w fazie średniej prędkości (w przypadku pojazdów NOVC i OVC-HEV wartość w trybie ładowania podtrzymującego)

42

Zmierzone emisje CO2 w fazie dużej prędkości

g CO2/km

Załącznik I dodatek 8a pkt 2.1.1.2.1

Nieskorygowana wartość zmierzona MCO2.p.1 w fazie dużej prędkości (w przypadku pojazdów NOVC i OVC-HEV wartość w trybie ładowania podtrzymującego)

43

Zmierzone emisje CO2 w fazie bardzo dużej prędkości

g CO2/km

Załącznik I dodatek 8a pkt 2.1.1.2.1

Nieskorygowana wartość zmierzona MCO2.p.1 w fazie bardzo dużej prędkości (w przypadku pojazdów NOVC i OVC-HEV wartość w trybie ładowania podtrzymującego)

44

Zmierzone emisje CO2 (cykl mieszany)

g CO2/km

Załącznik I dodatek 8a pkt 2.1.1.2.1

Nieskorygowana wartość zmierzona MCO2.c.1 w pełnym cyklu (w przypadku pojazdów NOVC i OVC-HEV wartość w trybie ładowania podtrzymującego) W przypadku 2 lub 3 badań przedstawia się wszystkie zmierzone wyniki.

45

Zmierzone skorygowane emisje CO2 (cykl mieszany)

g CO2/km

Załącznik I dodatek 8a pkt 2.1.1.2.1

Zmierzone emisje CO2 w cyklu mieszanym dla pojazdu H i L po wszystkich mających zastosowanie korektach, MCO2,C,5. W przypadku 2 lub 3 badań przedstawia się wszystkie zmierzone skorygowane wyniki. W przypadku OVC-HEV i NOVC-HEV jest to tryb ładowania podtrzymującego

46

Wartość deklarowana CO2

g CO2/km

Załącznik I dodatek 8a pkt 2.1.1.2.1

Wartość deklarowana przez producenta

47

Współczynnik korekcji rodziny ATCT

-

Załącznik I dodatek 8a pkt 2.1.1.2.2

Współczynnik korekcji rodziny ATCT (korekcja o 14 °C)

48

Zużycie paliwa podczas badania typu 1 zarejestrowane na pokładowym urządzeniu monitorującym zużycie paliwa (OBFCM)

l

Załącznik I dodatek 8a pkt 2.1.1.3.1

Paliwo zużyte podczas badania (wartość ładowania podtrzymującego w przypadku NOVC-HEV i OVC-HEV). W przypadku 2 lub 3 badań przedstawia się wszystkie wyniki.

49

Indeks cyklu przejściowego

-

Załącznik I dodatek 8a Pkt 2.1.1.4.1.4

dla pojazdów OVC-HEV należy podać indeks cyklu przejściowego

50

Napięcie znamionowe REESS

V

Załącznik I dodatek 8a pkt 1.1.10

W odniesieniu do akumulatora o niskim napięciu, jak opisano w dodatku 2 do subzałącznika 6 do załącznika XXI

51

Korekta RCB

 

 

Czy dokonano korekcji?

0 = Nie | 1 = Tak

52

Współczynnik korekty RCB

(g/km)/(Wh/km)

Załącznik I dodatek 8a pkt 2.1.1.2.1

NOVC-HEV i OVC-HEV

53

Zużycie paliwa

l/100 km

Określone zgodnie z pkt 6 subzałącznika 7 do załącznika XXI i z wykorzystaniem wyników dla emisji objętych kryteriami i emisji CO2 z kroku 2 w tabeli A7/1

Niezbilansowane zużycie paliwa w badaniu typu 1 przez badany pojazd H i, w stosownych przypadkach, pojazd L. W przypadku dwóch lub trzech badań należy podać wszystkie wartości.

54

Czas trwania

sekundy

Zgodnie z pomiarem w badaniu typu 1

Tablica: dane z OBD oraz z hamowni podwoziowej, 1Hz

55

Profil prędkości (teoretyczny)

km/h

Jak zastosowano w badaniu typu 1

Tablica: 1 Hz, rozdzielczość 0,1 km/h. Jeżeli nie dostarczono, stosuje się profil prędkości określony w pkt 6 subzałącznika 1 do załącznika XXI, a w szczególności w tabelach A1/7–A1/9, A1/11 i A1/12

56

Profil prędkości (rzeczywisty)

km/h

Zgodnie z pomiarem w badaniu typu 1

Tablica: dane z OBD oraz z hamowni podwoziowej, 1 Hz i 10 Hz, rozdzielczość 0,1 km/h

57

Bieg (teoretyczny)

-

Jak zastosowano w badaniu typu 1 w oparciu o obliczenia określone w subzałączniku 2 do załącznika XXI

Tablica: 1 Hz. Obowiązkowe dla pojazdów z przekładnią manualną

58

Prędkość obrotowa silnika

obr./min.

Zgodnie z pomiarem w badaniu typu 1

Tablica: dane z OBD, 1 Hz, rozdzielczość 10 obr./min

59

Temperatura czynnika chłodzącego silnika

°C

Zgodnie z pomiarem w badaniu typu 1

Tablica: dane z OBD, 1 Hz, rozdzielczość 1 °C

60

Prąd akumulatora roboczego

A

Zgodnie z pomiarem w badaniu typu 1

Tablica: 1 Hz, rozdzielczość 0,1 A, zewnętrzne urządzenie pomiarowe zsynchronizowane z hamownią podwoziową

61

Obliczone obciążenie

-

Zgodnie z pomiarem w badaniu typu 1

Tablica: dane z OBD, co najmniej 1 Hz (możliwe większe częstotliwości, rozdzielczość 1 %), pomiar w ramach badania

62

Prąd trakcyjnego REESS

A

Zgodnie z pomiarem w badaniu typu 1

Wartości szeregów czasowych 20 Hz stosowane do badania/badań przepróbkowane do częstotliwości 1 Hz

obowiązkowe dla NOVC-HEV i OVC-HEV

63

Natężenie przepływu paliwa w silniku

g/s

Zgodnie z pomiarem w badaniu typu 1

Chwilowy sygnał zarejestrowany do celów badania (wartość ładowania podtrzymującego w przypadku NOVC-HEV i OVC-HEV).

64

Natężenie przepływu paliwa w silniku

l/h

Zgodnie z pomiarem w badaniu typu 1

Tamże

65

Natężenie przepływu paliwa w pojeździe

g/s

Zgodnie z pomiarem w badaniu typu 1

Tamże

66

Krzywa mocy przy pełnym obciążeniu dla ICEV

kW a obr./min

Deklaracja producenta

Krzywa mocy przy pełnym obciążeniu w zakresie prędkości obrotowej silnika od n biegu jałowego do n znamionowych lub n max, lub n dv (n gvmax) × v max, w zależności od tego, która wartość jest wyższa

67

Początkowy stan naładowania trakcyjnego REESS

%

Deklaracja producenta

Początkowy stan naładowania trakcyjnego REESS w warunkach ładowania podtrzymującego (dla OVC-HEV i NOVC-HEV)

68

Zużycie paliwa na biegu jałowym

g/s

Deklaracja producenta

Zużycie paliwa na biegu jałowym w stanie ciepłym

69

Maksymalna moc alternatora

kW

Deklaracja producenta

 

70

Sprawność alternatora

-

Deklaracja producenta

Wartość domyślna = 0,67

71

Przemiennik momentu obrotowego

-

Deklaracja producenta

0 = Nie, 1 = Tak. Czy w pojeździe stosuje się przemiennik momentu obrotowego?

72

Tryb oszczędzania paliwa dla przekładni automatycznej

-

Deklaracja producenta

0 = Nie, 1 = Tak.

73

Turbosprężarka lub sprężarka doładowująca

-

Deklaracja producenta

0 = Nie | 1 = Tak – Czy silnik jest wyposażony w dowolny system doładowania?

74

System start-stop

-

Deklaracja producenta

0 = Nie | 1 = Tak – Czy pojazd posiada system start-stop?

75

Odzyskiwanie energii hamowania

-

Deklaracja producenta

0 = Nie | 1 = Tak – Czy w pojeździe wykorzystuje się technologie odzyskiwania energii?

76

Układ zmiennych faz rozrządu

-

Deklaracja producenta

0 = Nie | 1 = Tak – Czy silnik jest wyposażony w układ zmiennych faz rozrządu?

77

Zarządzanie energią cieplną

-

Deklaracja producenta

0 = Nie | 1 = Tak – Czy w pojeździe wykorzystuje się technologie aktywnego zarządzania temperaturą skrzyni biegów?

78

Wtrysk bezpośredni/pośredni wtrysk paliwa

-

Deklaracja producenta

0 = PWP| 1 = WB

79

Mieszanka uboga

-

Deklaracja producenta

0 = Nie | 1 = Tak – Czy silnik pracuje na mieszance ubogiej?

80

Wyłączanie cylindrów

-

Deklaracja producenta

0 = Nie | 1 = Tak – Czy silnik jest wyposażony w system wyłączania cylindrów? Jeśli tak, podać też stopnie sprężania aktywnych cylindrów

81

Recyrkulacja spalin

-

Deklaracja producenta

0 = Nie | 1 = Tak – Czy pojazd posiada zewnętrzny układ recyrkulacji spalin?

82

Filtr cząstek stałych

-

Deklaracja producenta

0 = Nie | 1 = Tak – Czy pojazd posiada filtr cząstek stałych?

83

Selektywna redukcja katalityczna (SCR)

-

Deklaracja producenta

0 = Nie | 1 = Tak – Czy pojazd posiada układ SCR?

84

Pochłaniacz NOx z mieszanki ubogiej

-

Deklaracja producenta

0 = Nie | 1 = Tak – Czy pojazd posiada pochłaniacz NOx z mieszanki ubogiej?

85

Konfiguracja pojazdu hybrydowego (P0, P1, P2, P2 – przekładnia planetarna, P3 lub P4) (*1)

-

Deklaracja producenta

Czy pojazd posiada urządzenie elektryczne wykorzystywane do napędzania pojazdu i generowania energii elektrycznej w pozycji P0, P1, P2, P2 – przekładnia planetarna, P3 lub P4 lub w kombinacji tych pozycji?

86

Maksymalny moment obrotowy każdego urządzenia elektrycznego (P0, P1, P2, P2 – przekładnia planetarna, P3 lub P4)  (*1)

Nm

Deklaracja producenta

 

87

Dla każdego urządzenia elektrycznego: stosunek między prędkością obrotową urządzenia elektrycznego a referencyjną prędkością obrotową (P0, P1, P2, P2 – przekładnia planetarna, P3 lub P4)  (*1)

-

Deklaracja producenta

 

88

Funkcja automatycznego odłączania włączonego silnika na biegu jałowym

-

Deklaracja producenta

Tak/Nie Czy pojazd posiada funkcję automatycznego odłączania silnika na biegu jałowym (umożliwiającą pracę silnika na biegu jałowym gdy pojazd porusza się ruchem bezwładnym w celu oszczędzania paliwa)?

89

Funkcja automatycznego wyłączania silnika na biegu jałowym

-

Deklaracja producenta

Tak/Nie Czy pojazd posiada funkcję automatycznego wyłączania silnika na biegu jałowym (umożliwiającą wyłączenie silnika gdy pojazd porusza się ruchem bezwładnym w celu oszczędzania paliwa)?

90

Pojazd jest niekompletny

-

Deklaracja producenta

0 = Nie | 1 = Tak – Czy pojazd jest niekompletny?

91

Masa pojazdu w stanie gotowym do jazdy

kg

Załącznik I dodatek 4 pkt 1.1

Masa pojazdu w stanie gotowym do jazdy dla VH i VL (w stosownych przypadkach)

92

Ograniczona prędkość pojazdu

km/h

Załącznik I dodatek 8a pkt 1.2.3. Parametry wyboru cyklu

Należy wskazać, czy w badaniu typu 1 zastosowano prędkość ograniczoną (i jej wartość) dla VH i VL (w stosownych przypadkach)

93

Maksymalna prędkość pojazdu

km/h

Załącznik I dodatek 8a pkt 1.2.3. Parametry wyboru cyklu

Wskazać maksymalną prędkość pojazdu dla VH i VL (w stosownych przypadkach)

94

Dodatkowe informacje na potrzeby obliczenia zmiany biegów

min-1

Załącznik I dodatek 8a pkt 1.2.4. Zmiana biegów

Wyłącznie w odniesieniu do pojazdów z przekładnią manualną. Informacje o napędzie n_min.

P1: urządzenie elektryczne jest podłączone do wału korbowego, w związku z czym jego prędkością referencyjną jest prędkość obrotowa silnika;

P2: urządzenie elektryczne jest zamontowane bezpośrednio przed przekładnią (skrzynia biegów lub przekładnia bezstopniowa), w związku z czym jego prędkością referencyjną jest prędkość wejściowa przekładni;

P2 – przekładnia planetarna: urządzenie elektryczne jest podłączone do biegu przekładni planetarnej, który nie jest połączony z silnikiem wewnętrznego spalania ani z przekładnią główną, określanego tu jako strona przekładni planetarnej. W tym przypadku stosunek prędkości, jaki należy określić, to stosunek między urządzeniem elektrycznym i prędkością obrotową strony przekładni planetarnej (prędkość referencyjna) odzwierciedlający efekt zwielokrotnienia/zmniejszenia prędkości powodowany przez przekładnię redukcyjną;

P3: urządzenie elektryczne jest zamontowane bezpośrednio przed przekładnią główną osi napędzanej, w związku z czym jego prędkością referencyjną jest wejściowa prędkość obrotowa przekładni głównej (w tym również w przypadku urządzeń elektrycznych zamontowanych na biegu przekładni planetarnej po stronie przekładni głównej). Pojazd może mieć maksymalnie dwa urządzenia P3 (jedno dla przedniej osi (P3a) i jedno dla tylnej osi (P3b));

P4: urządzenie elektryczne jest zamontowane za przekładnią główną, w związku z czym jego prędkością referencyjną jest prędkość obrotowa koła. Pojazd może mieć maksymalnie cztery silniki P4 (jeden dla każdego koła, przy czym P4a wskazuje na koła przednie, a P4b na koła tylne).

(1)  Napędzane wyłącznie mineralnym olejem napędowym, biodieslem, benzyną, etanolem lub jakąkolwiek kombinacją tych paliw.

(2)  Napędzane energią elektryczną i mineralnym olejem napędowym, biodieslem, benzyną lub etanolem.

(*1)  P0: urządzenie elektryczne jest podłączone do paska silnika, w związku z czym jego prędkością referencyjną jest prędkość obrotowa silnika;

DECYZJE

5.3.2021   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 77/27

DECYZJA RADY (UE) 2021/393

z dnia 1 marca 2021 r.

w sprawie stanowiska, jakie ma być zajęte w imieniu Unii Europejskiej w ramach Wspólnego Komitetu EOG ustanowionego na mocy Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym, w odniesieniu do zmian rozdziału IIa Protokołu 10 w sprawie uproszczenia kontroli i formalności przy przewozie towarów do tego porozumienia oraz załączników I i II do tego protokołu

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 207 ust. 4 akapit pierwszy w związku z jego art. 218 ust. 9,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Protokół 10 do Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym (1) (zwanego dalej „Porozumieniem EOG”) w sprawie uproszczenia kontroli i formalności przy przewozie towarów oraz środków bezpieczeństwa stosowanych przez organy celne (zwany dalej „Protokołem”) został zmieniony decyzją Wspólnego Komitetu EOG nr 76/2009 (2) i wszedł w życie w dniu 1 lipca 2009 r.

(2)

Zgodnie z art. 98 Porozumienia EOG Wspólny Komitet ustanowiony Porozumieniem EOG (zwany dalej „Wspólnym Komitetem EOG”) może przyjąć decyzję zmieniającą rozdział IIa Protokołu oraz załączniki do niego na kolejnym posiedzeniu lub w drodze wymiany listów.

(3)

Zgodnie z art. 9h ust. 3 Protokołu zmiany rozdziału IIa Protokołu oraz załączników I i II do niego są niezbędne w celu uwzględnienia zmian właściwych przepisów prawa Unii w sprawach objętych tym rozdziałem oraz tymi załącznikami. Ponadto, jeżeli decyzji nie można podjąć w sposób umożliwiający jednoczesne stosowanie zmian Protokołu i zmian przepisów prawa Unii, zmiany określone w projekcie decyzji przekazanym Umawiającym się Stronom do zatwierdzenia mają być stosowane tymczasowo, w miarę możliwości od dnia 15 marca 2021 r., z należytym poszanowaniem wewnętrznych procedur Umawiających się Stron. Ten wybór daty zbiega się z datą wdrożenia pierwszej wersji systemu kontroli importu 2, w którym Norwegia zgodziła się uczestniczyć.

(4)

Należy ustalić stanowisko, jakie powinno zostać zajęte w imieniu Unii w ramach Wspólnego Komitetu EOG w odniesieniu do zmian rozdziału IIa Protokołu oraz załączników I i II do niego, gdyż zmiany te będą wiążąca dla Unii.

(5)

Stanowisko Unii w ramach Wspólnego Komitetu EOG powinno zatem być oparte na projekcie decyzji,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Stanowisko, jakie ma być zajęte w imieniu Unii na kolejnym posiedzeniu Wspólnego Komitetu ustanowionego na mocy Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub w drodze wymiany listów w odniesieniu do zmian Protokołu 10 do tego Porozumienia oraz załączników I i II do tego protokołu, oparte jest na projekcie decyzji Wspólnego Komitetu EOG (3).

Artykuł 2

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

Sporządzono w Brukseli dnia 1 marca 2021 r.

W imieniu Rady

A.P. ZACARIAS

Przewodniczący

(1)  Dz.U. L 1 z 3.1.1994, s. 3.

(2)  Decyzja Wspólnego Komitetu EOG nr 76/2009 z dnia 30 czerwca 2009 r. zmieniająca Protokół 10 w sprawie uproszczenia kontroli i formalności przy przewozie towarów i Protokół 37 zawierający wykaz przewidziany w art. 101 (Dz.U. L 232 z 3.9.2009, s. 40).

(3)  Zob. dokument ST 5661/21 na stronie http://register.consilium.europa.eu.

5.3.2021   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 77/29

DECYZJA RADY (WPZiB) 2021/394

z dnia 4 marca 2021 r.

zmieniająca decyzję 2014/119/WPZiB w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom, podmiotom i organom w związku z sytuacją na Ukrainie

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 29,

uwzględniając wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

W dniu 5 marca 2014 r. Rada przyjęła decyzję 2014/119/WPZiB (1).

(2)

Z przeglądu decyzji 2014/119/WPZiB wynika, że stosowanie środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom, podmiotom i organom należy przedłużyć do dnia 6 września 2021 r. w odniesieniu do jednej osoby i do dnia 6 marca 2022 r. w odniesieniu do siedmiu osób, natomiast wpisy dotyczące dwóch osób należy skreślić. Informacje zawarte w załączniku do decyzji 2014/119/WPZiB dotyczące prawa do obrony i prawa do skutecznej ochrony sądowej, w tym podstawowego prawa do sprawiedliwego i publicznego wysłuchania w rozsądnym terminie przez niezawisły i bezstronny sąd ustanowiony uprzednio na mocy ustawy, należy uaktualnić.

(3)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2014/119/WPZiB,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

W decyzji 2014/119/WPZiB wprowadza się następujące zmiany:

1)

art. 5 akapit drugi otrzymuje brzmienie:

„Niniejszą decyzję stosuje się do dnia 6 marca 2022 r. W odniesieniu do wpisu nr 17 zamieszczonego w załączniku środki określone w art. 1 stosuje się do dnia 6 września 2021 r.”;

2)

w załączniku wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem do niniejszej decyzji.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 4 marca 2021 r.

W imieniu Rady

A.P. ZACARIAS

Przewodniczący

(1)  Decyzja Rady 2014/119/WPZiB z dnia 5 marca 2014 r. w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom, podmiotom i organom w związku z sytuacją na Ukrainie (Dz.U. L 66 z 6.3.2014, s. 26).

ZAŁĄCZNIK

W załączniku do decyzji 2014/119/WPZiB wprowadza się następujące zmiany:

1)

w sekcji A („Wykaz osób, podmiotów i organów, o których mowa w art. 1”) skreśla się wpisy dotyczące następujących osób:

13.

Dmytro Volodymyrovych Tabachnyk;

15.

Serhiy Hennadiyovych Arbuzov;

2)

sekcja B („Prawo do obrony i prawo do skutecznej ochrony sądowej”) otrzymuje brzmienie:

„B.

Prawo do obrony i prawo do skutecznej ochrony sądowej

Prawo do obrony i prawo do skutecznej ochrony sądowej na podstawie ukraińskiego Kodeksu postępowania karnego

Art. 42 ukraińskiego Kodeksu postępowania karnego (»kodeks postępowania karnego«) przewiduje, że każdej osobie podejrzanej lub oskarżonej w postępowaniu karnym przysługuje prawo do obrony oraz prawo do skutecznej ochrony sądowej. Obejmują one: prawo do informacji o czynie zabronionym, o którego popełnienie dana osoba jest podejrzana lub oskarżona; prawo do szybkiego uzyskania jasnych informacji o prawach przysługujących danej osobie na mocy kodeksu postępowania karnego; prawo dostępu do obrońcy po uprzednim złożeniu stosownego wniosku; prawo do składania wniosków o czynności procesowe; oraz prawo do zaskarżania orzeczeń, czynności i zaniechań śledczego, prokuratora i sędziego śledczego.

Art. 303 kodeksu postępowania karnego wprowadza rozróżnienie między orzeczeniami i zaniechaniami, które mogą być zaskarżone w toku postępowania przygotowawczego (akapit pierwszy) a orzeczeniami, czynnościami i zaniechaniami, które mogą być rozpatrywane w sądzie w toku postępowania przygotowawczego (akapit drugi). Art. 306 kodeksu postępowania karnego przewiduje, że skargi dotyczące orzeczeń, działań lub zaniechań śledczego lub prokuratora muszą być rozpatrywane przez sędziego śledczego miejscowego sądu w obecności skarżącego lub jego obrońcy lub przedstawiciela prawnego. Art. 308 kodeksu postępowania karnego stanowi, że skargi dotyczące niedochowania przez śledczego lub prokuratora rozsądnego terminu w trakcie postępowania przygotowawczego mogą być wnoszone do prokuratora nadzorującego i muszą zostać rozpatrzone w terminie trzech dni od ich wniesienia. Ponadto art. 309 kodeksu postępowania karnego wskazuje orzeczenia sędziów śledczych, od których przysługuje środek odwoławczy, podczas gdy inne orzeczenia mogą być poddawane kontroli sądowej w toku postępowań przygotowawczych w sądzie. Co więcej, pewne śledcze czynności procesowe są możliwe jedynie na podstawie orzeczenia sędziego śledczego lub sądu (np. zajęcie mienia na podstawie art. 167–175 oraz środki pozbawienia wolności na podstawie art. 176–178 kodeksu postępowania karnego).

Stosowanie prawa do obrony i prawa do skutecznej ochrony sądowej w odniesieniu do każdej z osób wymienionych w wykazie

1.

Viktor Fedorovych Yanukovych

Postępowanie karne dotyczące sprzeniewierzenia środków publicznych lub mienia publicznego jest nadal w toku.

Z informacji zawartych w aktach Rady wynika, że prawo tej osoby do obrony i prawo do skutecznej ochrony sądowej, w tym podstawowe prawo do rozpatrzenia jej sprawy w rozsądnym terminie przez niezawisły i bezstronny sąd, były przestrzegane w postępowaniu karnym, na którym opierała się Rada. Świadczy o tym w szczególności orzeczenie Najwyższego Sądu Antykorupcyjnego Ukrainy z dnia 11 sierpnia 2020 r., w którym sąd rozpatrzył petycję Krajowego Biura Antykorupcyjnego Ukrainy i wydał pozwolenie na zatrzymanie tej osoby. W orzeczeniu sądu sędzia śledczy potwierdził, że istnieje uzasadnione podejrzenie uczestniczenia tej osoby w czynie zabronionym związanym ze sprzeniewierzeniem oraz potwierdził status tej osoby jako podejrzanej w postępowaniu karnym.

Najwyższy Sąd Antykorupcyjny ustalił również, że osoba ta od 2014 r. przebywa poza Ukrainą. Sąd stwierdził, że istnieją wystarczające podstawy, by przypuszczać, że osoba ta ukrywała się przed organami prowadzącymi postępowanie przygotowawcze.

Zgodnie z orzecznictwem Europejskiego Trybunału Praw Człowieka Rada uważa, że okresów unikania przez tę osobę postępowania przygotowawczego nie należy uwzględniać przy obliczaniu okresu mającego znaczenie dla oceny poszanowania prawa do procesu sądowego w rozsądnym terminie. Rada uważa zatem, że okoliczności opisane w orzeczeniu Najwyższego Sadu Antykorupcyjnego przypisywane tej osobie znacznie przyczyniły się do czasu trwania postępowania przygotowawczego.

2.

Vitalii Yuriyovych Zakharchenko

Postępowanie karne dotyczące sprzeniewierzenia środków publicznych lub mienia publicznego jest nadal w toku.

Z informacji zawartych w aktach Rady wynika, że prawo tej osoby do obrony i prawo do skutecznej ochrony sądowej, w tym podstawowe prawo do rozpatrzenia jej sprawy w rozsądnym terminie przez niezawisły i bezstronny sąd, były przestrzegane w postępowaniu karnym, na którym opierała się Rada. Świadczą o tym w szczególności orzeczenia sędziego śledczego z dnia 21 maja 2018 r., 23 listopada 2018 r. i 27 listopada 2019 r. o wydaniu pozwolenia na zatrzymanie tej osoby.

Ponadto Rada dysponuje informacjami, że władze Ukrainy podjęły działania w celu poszukiwania tej osoby. W dniu 12 lutego 2020 r. organ dochodzeniowy podjął decyzję o umieszczeniu tej osoby w międzynarodowym wykazie osób poszukiwanych i przekazał wniosek Departamentowi Międzynarodowej Współpracy Policyjnej Krajowej Policji Ukrainy w celu umieszczenia go w bazie danych Interpolu.

W dniu 28 lutego 2020 r. wznowiono postępowanie przygotowawcze oraz przeprowadzono czynności proceduralne i dochodzeniowe. Organ dochodzeniowy zawiesił postępowanie przygotowawcze w dniu 3 marca 2020 r. stwierdzając, że osoba ta ukrywa się przed organami dochodzeniowymi i przed sądem w celu uniknięcia odpowiedzialności karnej, że jej miejsce pobytu jest nieznane oraz że przeprowadzono wszystkie czynności dochodzeniowe (poszukiwanie) i proceduralne, które można przeprowadzić pod nieobecność podejrzanych. Od tej decyzji o zawieszeniu przysługiwał środek odwoławczy.

Naruszenie prawa do obrony i prawa do skutecznej ochrony sądowej nie może zostać stwierdzone w okolicznościach, w których obrona nie korzysta z tych praw.

Zgodnie z orzecznictwem Europejskiego Trybunału Praw Człowieka Rada uważa, że okresów unikania przez tę osobę postępowania przygotowawczego nie należy uwzględniać przy obliczaniu okresu mającego znaczenie dla oceny poszanowania prawa do procesu sądowego w rozsądnym terminie. Rada uważa zatem, że opisane powyżej okoliczności przypisane tej osobie znacznie przyczyniły się do czasu trwania postępowania przygotowawczego.

3.

Viktor Pavlovych Pshonka

Postępowanie karne dotyczące sprzeniewierzenia środków publicznych lub mienia publicznego jest nadal w toku.

Z informacji zawartych w aktach Rady wynika, że prawo tej osoby do obrony i prawo do skutecznej ochrony sądowej, w tym podstawowe prawo do rozpatrzenia jej sprawy w rozsądnym terminie przez niezawisły i bezstronny sąd, były przestrzegane w postępowaniu karnym, na którym opierała się Rada. Świadczy o tym w szczególności fakt, że w dniu 22 grudnia 2014 r. zostało doręczone pisemne zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa, fakt, że od decyzji z dnia 16 czerwca 2017 r. o zawieszeniu postępowania karnego przysługiwał środek odwoławczy, oraz orzeczenia sędziego śledczego z dnia 12 marca 2018 r., 13 sierpnia 2018 r. i 5 września 2019 r. o wydaniu pozwolenia na zatrzymanie tej osoby w celu doprowadzenia jej przed sąd, by uczestniczyła w rozpoznaniu wniosku o zastosowanie tymczasowego aresztowania.

Rada dysponuje informacjami, że władze Ukrainy podjęły działania w celu poszukiwania tej osoby. W dniu 24 lipca 2020 r. do właściwych organów Federacji Rosyjskiej wysłano wniosek o międzynarodową pomoc prawną w celu ustalenia miejsca pobytu tej osoby i przesłuchania jej. Wniosek nie został jeszcze rozpatrzony. Postępowanie przygotowawcze zostało zawieszone w dniu 24 lipca 2020 r. ze względu na konieczność przeprowadzenia czynności proceduralnych w kontekście współpracy międzynarodowej.

Władze rosyjskie odrzuciły wnioski o międzynarodową pomoc prawną skierowane do nich w 2016 r. i w 2018 r.

W swoim orzeczeniu z dnia 2 października 2020 r. Najwyższy Sąd Antykorupcyjny Ukrainy oddalił środek odwoławczy, wniesiony przez adwokata tej osoby, o uchylenie zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia przestępstwa z dnia 23 grudnia 2014 r. Sąd stwierdził, że zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa zostało doręczone zgodnie z ukraińskim kodeksem postępowania karnego i potwierdził status tej osoby jako podejrzanej w postępowaniu karnym.

W dniach 7 maja 2020 r. i 9 listopada 2020 r. Najwyższy Sąd Antykorupcyjny Ukrainy odrzucił wniosek o wszczęcie postępowania złożony na podstawie skargi prawników dotyczącej bezczynności Krajowego Biura Antykorupcyjnego Ukrainy w postępowaniu karnym. Izba Apelacyjna Najwyższego Sądu Antykorupcyjnego Ukrainy utrzymała te decyzje w mocy, odpowiednio w dniach 1 czerwca 2020 r. i 26 listopada 2020 r.

Zgodnie z orzecznictwem Europejskiego Trybunału Praw Człowieka Rada uważa, że okresów unikania przez tę osobę postępowania przygotowawczego nie należy uwzględniać przy obliczaniu okresu mającego znaczenie dla oceny poszanowania prawa do procesu sądowego w rozsądnym terminie. Rada uważa zatem, że okoliczności opisane w orzeczeniu Najwyższego Sądu Antykorupcyjnego przypisywane tej osobie, jak również wcześniejsze niewykonanie wniosków o międzynarodową pomoc prawną, znacznie przyczyniły się do czasu trwania postępowania przygotowawczego.

6.

Viktor Ivanovych Ratushniak

Postępowanie karne dotyczące sprzeniewierzenia środków publicznych lub mienia publicznego jest nadal w toku.

Z informacji zawartych w aktach Rady wynika, że prawo tej osoby do obrony i prawo do skutecznej ochrony sądowej, w tym podstawowe prawo do rozpatrzenia jej sprawy w rozsądnym terminie przez niezawisły i bezstronny sąd, były przestrzegane w postępowaniu karnym, na którym opierała się Rada. Świadczą o tym w szczególności orzeczenia sędziego śledczego z dnia 21 maja 2018 r., 23 listopada 2018 r. i 4 grudnia 2019 r. o wydaniu pozwolenia na zatrzymanie tej osoby w celu doprowadzenia jej przed sąd, by uczestniczyła w rozpoznaniu wniosku o zastosowanie tymczasowego aresztowania.

Rada dysponuje informacjami, że władze Ukrainy podjęły działania w celu poszukiwania tej osoby. W dniu 12 lutego 2020 r. organ dochodzeniowy podjął decyzję o umieszczeniu tej osoby w międzynarodowym wykazie osób poszukiwanych i przekazał wniosek Departamentowi Międzynarodowej Współpracy Policyjnej Krajowej Policji Ukrainy w celu umieszczenia go w bazie danych Interpolu.

W dniu 28 lutego 2020 r. wznowiono postępowanie przygotowawcze w celu przeprowadzenia czynności proceduralnych i dochodzeniowych. Organ dochodzeniowy zawiesił postępowanie przygotowawcze w dniu 3 marca 2020 r. stwierdzając, że osoba ta ukrywa się przed organami dochodzeniowymi i przed sądem w celu uniknięcia odpowiedzialności karnej, że jej miejsce pobytu jest nieznane oraz że przeprowadzono wszystkie czynności dochodzeniowe (poszukiwanie) i proceduralne, które można przeprowadzić pod nieobecność podejrzanych. Od tej decyzji o zawieszeniu przysługiwał środek odwoławczy.

Naruszenie prawa do obrony i prawa do skutecznej ochrony sądowej nie może zostać stwierdzone w okolicznościach, w których obrona nie korzysta z tych praw.

Zgodnie z orzecznictwem Europejskiego Trybunału Praw Człowieka Rada uważa, że okresów unikania przez tę osobę postępowania przygotowawczego nie należy uwzględniać przy obliczaniu okresu mającego znaczenie dla oceny poszanowania prawa do procesu sądowego w rozsądnym terminie. Rada uważa zatem, że okoliczności opisane w orzeczeniu sądu przypisywane tej osobie znacznie przyczyniły się do czasu trwania postępowania przygotowawczego.

7.

Oleksandr Viktorovych Yanukovych

Postępowanie karne dotyczące sprzeniewierzenia środków publicznych lub mienia publicznego jest nadal w toku.

Z informacji zawartych w aktach Rady wynika, że prawo tej osoby do obrony i prawo do skutecznej ochrony sądowej, w tym podstawowe prawo do rozpatrzenia jej sprawy w rozsądnym terminie przez niezawisły i bezstronny sąd, były przestrzegane w postępowaniu karnym, na którym opierała się Rada.

Rada dysponuje informacjami, że władze Ukrainy podjęły działania w celu poszukiwania tej osoby, przebywającej w Federacji Rosyjskiej i unikającej postępowania przygotowawczego.

Zgodnie z orzecznictwem Europejskiego Trybunału Praw Człowieka Rada uważa, że okresów unikania przez tę osobę postępowania przygotowawczego nie należy uwzględniać przy obliczaniu okresu mającego znaczenie dla oceny poszanowania prawa do procesu sądowego w rozsądnym terminie. Rada uważa zatem, że okoliczności opisane w orzeczeniu sądu przypisywane tej osobie znacznie przyczyniły się do czasu trwania postępowania przygotowawczego.

9.

Artem Viktorovych Pshonka

Postępowanie karne dotyczące sprzeniewierzenia środków publicznych lub mienia publicznego jest nadal w toku.

Z informacji zawartych w aktach Rady wynika, że prawo tej osoby do obrony i prawo do skutecznej ochrony sądowej, w tym podstawowe prawo do rozpatrzenia jej sprawy w rozsądnym terminie przez niezawisły i bezstronny sąd, były przestrzegane w postępowaniu karnym, na którym opierała się Rada. Świadczy o tym w szczególności fakt, że w dniu 29 grudnia 2014 r. zostało doręczone pisemne zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa, fakt, że od decyzji z dnia 16 czerwca 2017 r. o zawieszeniu postępowania karnego przysługiwał środek odwoławczy oraz orzeczenia sędziego śledczego z dnia 12 marca 2018 r., 13 sierpnia 2018 r. i 5 września 2019 r. o wydaniu pozwolenia na zatrzymanie tej osoby w celu doprowadzenia jej przed sąd, by uczestniczyła w rozpoznaniu wniosku o zastosowanie tymczasowego aresztowania.

Rada dysponuje informacjami, że władze Ukrainy podjęły działania w celu poszukiwania tej osoby. W dniu 24 lipca 2020 r. do właściwych organów Federacji Rosyjskiej wysłano wniosek o międzynarodową pomoc prawną w celu ustalenia miejsca pobytu podejrzanego i przesłuchania go. Wniosek nie został jeszcze rozpatrzony. Postępowanie przygotowawcze zostało zawieszone w dniu 24 lipca 2020 r. ze względu na konieczność przeprowadzenia czynności proceduralnych w kontekście współpracy międzynarodowej.

Władze rosyjskie odrzuciły wniosek o międzynarodową pomoc prawną skierowany do nich w 2018 r.

W orzeczeniu z dnia 8 lipca 2020 r. Najwyższy Sąd Antykorupcyjny Ukrainy oddalił środek odwoławczy, wniesiony przez adwokata tej osoby, o uchylenie orzeczenia z dnia 30 kwietnia 2015 r. o zawieszeniu postępowania przygotowawczego. Sąd stwierdził również, że zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa zostało doręczone zgodnie z ukraińskim kodeksem postępowania karnego i potwierdził status tej osoby jako podejrzanej w postępowaniu karnym.

Zgodnie z orzecznictwem Europejskiego Trybunału Praw Człowieka Rada uważa, że okresów unikania przez tę osobę postępowania przygotowawczego nie należy uwzględniać przy obliczaniu okresu mającego znaczenie dla oceny poszanowania prawa do procesu sądowego w rozsądnym terminie. Rada uważa zatem, że okoliczności opisane w orzeczeniu Najwyższego Sądu Antykorupcyjnego przypisywane tej osobie, jak również wcześniejsze niewykonanie wniosków o międzynarodową pomoc prawną, znacznie przyczyniły się do czasu trwania postępowania przygotowawczego.

12.

Serhiy Vitalyovych Kurchenko

Postępowanie karne dotyczące sprzeniewierzenia środków publicznych lub mienia publicznego jest nadal w toku.

Z informacji zawartych w aktach Rady wynika, że prawo tej osoby do obrony i prawo do skutecznej ochrony sądowej, w tym podstawowe prawo do rozpatrzenia jej sprawy w rozsądnym terminie przez niezawisły i bezstronny sąd, były przestrzegane w postępowaniu karnym, na którym opierała się Rada. Świadczy o tym w szczególności orzeczenie sędziego śledczego z dnia 7 marca 2018 r. o wydaniu pozwolenia na specjalne postępowanie in absentia. Ponadto obrona została powiadomiona o zakończeniu postępowania przygotowawczego w dniu 28 marca 2019 r. i uzyskała dostęp do materiałów postępowania przygotowawczego w celu zapoznania się. Rada dysponuje informacjami, że trwa zapoznawanie się przez obronę z tymi materiałami.

W orzeczeniu z dnia 29 kwietnia 2020 r. Sąd Apelacyjny w Odessie uwzględnił środek odwoławczy prokuratora i nałożył środek zapobiegawczy polegający na pozbawieniu wolności tej osoby. Sąd stwierdził również, że osoba ta wyjechała z Ukrainy w 2014 r. i nie można ustalić jej miejsca pobytu. Sąd doszedł do wniosku, że osoba ta ukrywa się przed organami prowadzącymi postępowanie przygotowawcze w celu uniknięcia odpowiedzialności karnej.

Rada została poinformowana, że w dniu 29 kwietnia 2020 r. władze Ukrainy wysłały do Federacji Rosyjskiej wniosek o międzynarodową pomoc prawną, który został odesłany w dniu 28 lipca 2020 r. bez wykonania.

Zgodnie z orzecznictwem Europejskiego Trybunału Praw Człowieka Rada uważa, że okresów unikania przez tę osobę postępowania przygotowawczego nie należy uwzględniać przy obliczaniu okresu mającego znaczenie dla oceny poszanowania prawa do procesu sądowego w rozsądnym terminie. Rada uważa zatem, że okoliczności opisane w orzeczeniu Sądu Apelacyjnego w Odessie przypisywane tej osobie, jak również niewykonanie wniosków o międzynarodową pomoc prawną, znacznie przyczyniły się do czasu trwania postępowania przygotowawczego.

17.

Oleksandr Viktorovych Klymenko

Postępowanie karne dotyczące sprzeniewierzenia środków publicznych lub mienia publicznego jest nadal w toku.

Z informacji zawartych w aktach Rady wynika, że prawo tej osoby do obrony i prawo do skutecznej ochrony sądowej, w tym podstawowe prawo do rozpatrzenia jej sprawy w rozsądnym terminie przez niezawisły i bezstronny sąd, były przestrzegane w postępowaniu karnym, na którym opierała się Rada. Świadczą o tym w szczególności orzeczenia sędziego śledczego z dnia 1 marca 2017 r. i z dnia 5 października 2018 r. o wydaniu pozwolenia na specjalne postępowanie in absentia. Rada zauważa, że obrona została powiadomiona o zakończeniu postępowań przygotowawczych odpowiednio w 2017 r. i w 2018 r. oraz że od tego czasu otrzymała materiały z postępowania karnego w celu zapoznania się. Trwa przegląd i analiza przez obronę dużej ilości materiałów dostępnych w związku z postępowaniem przygotowawczym dotyczącym postępowania karnego. Rada uważa, że długi okres zapoznawania się z tymi materiałami należy przypisać obronie.”.

5.3.2021   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 77/35

DECYZJA WYKONAWCZA KOMISJI (UE) 2021/395

z dnia 4 marca 2021 r.

zmieniająca decyzję wykonawczą (UE) 2020/668 w odniesieniu do norm zharmonizowanych dotyczących właściwości elektrostatycznych odzieży ochronnej, odzieży ochronnej dla strażaków i motocyklistów, odzieży ochronnej dla snowboardzistów i odzieży ochronnej noszonej przez pracowników stosujących pestycydy i przez pozostałych pracowników mających z nimi kontakt, sprzętu o zwiększonej widzialności w sytuacjach o umiarkowanym ryzyku, sprzętu alpinistycznego oraz odzieży ochronnej przed zagrożeniami termicznymi spowodowanymi łukiem elektrycznym

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1025/2012 z dnia 25 października 2012 r. w sprawie normalizacji europejskiej, zmieniające dyrektywy Rady 89/686/EWG i 93/15/EWG oraz dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 94/9/WE, 94/25/WE, 95/16/WE, 97/23/WE, 98/34/WE, 2004/22/WE, 2007/23/WE, 2009/23/WE i 2009/105/WE oraz uchylające decyzję Rady 87/95/EWG i decyzję Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1673/2006/WE (1), w szczególności jego art. 10 ust. 6,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Zgodnie z art. 14 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/425 (2) w przypadku środków ochrony indywidualnej zgodnych z normami zharmonizowanymi, do których odniesienia opublikowano w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, lub z częściami takich norm, domniemywa się, że spełniają one zasadnicze wymagania dotyczące zdrowia i bezpieczeństwa określone w załączniku II do tego rozporządzenia, objęte tymi normami lub ich częściami.

(2)

Pismem M/031, zatytułowanym „Zlecenie normalizacji dla CEN/CENELEC dotyczące norm w zakresie środków ochrony indywidualnej”, Komisja zwróciła się do Europejskiego Komitetu Normalizacyjnego (CEN) i Europejskiego Komitetu Normalizacyjnego Elektrotechniki (CENELEC) z wnioskiem o opracowanie i sporządzenie norm zharmonizowanych na potrzeby dyrektywy Rady 89/686/EWG (3).

(3)

Na podstawie wniosku o normalizację M/031 CEN opracował kilka nowych norm i dokonał rewizji niektórych obowiązujących norm zharmonizowanych.

(4)

W dniu 19 listopada 2020 r. upłynął okres ważności wniosku o normalizację M/031 i został on zastąpiony nowym wnioskiem o normalizację określonym w decyzji wykonawczej Komisji C(2020) 7924 (4).

(5)

Jako że do rozporządzenia (UE) 2016/425 przeniesiono zasadnicze wymogi dotyczące ochrony zdrowia i bezpieczeństwa mające zastosowanie do środków ochrony indywidualnej, określone w dyrektywie 89/686/EWG, projekty norm zharmonizowanych opracowanych na podstawie wniosku o normalizację M/031 są objęte wnioskiem o normalizację ustanowionym decyzją wykonawczą C(2020) 7924. Odniesienia do nich należy zatem opublikować w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. W związku z tym można w drodze wyjątku przyjąć, że takie normy opracowane i opublikowane przez CEN i CENELEC podczas okresu przejściowego między wnioskiem o normalizację M/031 i wnioskiem o normalizację określonym w decyzji wykonawczej C(2020) 7924 nie zawierają wyraźnego odniesienia do wniosku o normalizację określonego w decyzji wykonawczej C(2020) 7924.

(6)

Na podstawie wniosku o normalizację M/031 oraz wniosku o normalizację zawartego w decyzji wykonawczej C(2020) 7924 CEN i CENELEC sporządziły następujące normy zharmonizowane: EN 17109:2020 dotyczącą indywidualnych systemów bezpieczeństwa dla torów linowych, EN ISO 20320:2020 dotyczącą ochraniaczy nadgarstków stosowanych w snowboardingu, zmianę EN ISO 27065:2017/A1:2019 do normy zharmonizowanej EN ISO 27065:2017 dotyczącą wymagań dotyczących skuteczności odzieży ochronnej użytkowanej przez pracowników stosujących pestycydy i pozostałych pracowników mających z nimi kontakt oraz EN 61482-2:2020 dotyczącą odzieży ochronnej przed zagrożeniami termicznymi spowodowanymi łukiem elektrycznym na potrzeby rozporządzenia (UE) 2016/425.

(7)

Na podstawie wniosku o normalizację M/031 oraz wniosku o normalizację określonego w decyzji wykonawczej C(2020) 7924 CEN dokonał rewizji norm zharmonizowanych EN 469:2005 zmienionych normą EN 469:2005/A1:2006 i sprostowanych normami EN 469:2005/AC:2006 i EN 1149-5:2008, do których odniesienia opublikowano w serii C Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej (5). Przedmiotowa rewizja zaowocowała przyjęciem norm zharmonizowanych: EN 469:2020 dotyczącej wymagań użytkowych dotyczących odzieży ochronnej przeznaczonej do akcji przeciwpożarowych oraz, odpowiednio, EN 1149-5:2018 dotyczącej właściwości elektrostatycznych odzieży ochronnej.

(8)

Na podstawie wniosku o normalizację M/031 oraz wniosku o normalizację zawartego w decyzji wykonawczej C(2020) 7924 CEN dokonał rewizji norm zharmonizowanych EN 13595-1:2002 oraz EN 13595-3:2002, do których odniesienia opublikowano w serii C Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej (6). Przedmiotowa rewizja zaowocowała przyjęciem norm zharmonizowanych: EN 17092-2:2020 dotyczącej wyrobów odzieżowych ochronnych dla motocyklistów klasy AAA, EN 17092-3:2020 dotyczącej wyrobów odzieżowych ochronnych dla motocyklistów klasy AA, EN 17092-4:2020 dotyczącej wyrobów odzieżowych ochronnych dla motocyklistów klasy A, EN 17092-5:2020 dotyczącej wyrobów odzieżowych ochronnych dla motocyklistów klasy B oraz EN 17092-6:2020 dotyczącej wyrobów odzieżowych ochronnych dla motocyklistów klasy C.

(9)

Na podstawie wniosku o normalizację M/031 oraz wniosku o normalizację zawartego w decyzji wykonawczej C(2020) 7924 CEN dokonał rewizji norm zharmonizowanych EN 1150:1999 oraz EN 13356:2001, do których odniesienia opublikowano w serii C Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej (7). Przedmiotowa rewizja zaowocowała przyjęciem normy zharmonizowanej EN 17353:2020 dotyczącej sprzętu o zwiększonej widzialności w sytuacjach o umiarkowanym ryzyku.

(10)

Komisja wraz z CEN i CENELEC oceniła, czy normy opracowane i poddane rewizji przez CEN i CENELEC są zgodne z wnioskiem o normalizację określonym w decyzji wykonawczej C(2020) 7924.

(11)

Normy zharmonizowane EN 17109:2020, EN ISO 20320:2020, EN ISO 27065:2017/A1:2019, EN 469:2020, EN 1149-5:2018, EN 17092-2:2020, EN 17092-3:2020, EN 17092-4:2020, EN 17092-5:2020, EN 17092-6:2020, EN 17353:2020 oraz EN 61482-2:2020, a także zmiana EN ISO 27065:2017/A1:2019 do normy EN ISO 27065:2017 spełniają wymagania, które mają obejmować i które zostały określone w rozporządzeniu (UE) 2016/425. Odniesienia do tych norm należy zatem opublikować w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

(12)

Konieczne jest zatem wycofanie odniesień do normy zharmonizowanej EN 469:2005, zmienionej normą EN 469:2005/A1:2006 i sprostowanej normami, EN 469:2005/AC:2006, EN 1149-5:2008, EN 13595-1:2002, EN 13595-3:2002, EN 1150:1999, EN 13356:2001 i EN ISO 27065:2017 z serii C Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej z uwagi na to, że normy te zostały znowelizowane.

(13)

Załącznik I do decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2020/668 (8) zawiera wykaz odniesień do norm zharmonizowanych opracowanych na potrzeby rozporządzenia (UE) 2016/425, natomiast załącznik II do decyzji wykonawczej (UE) 2020/668 zawiera wykaz norm zharmonizowanych opracowanych na potrzeby rozporządzenia (UE) 2016/425, które wycofuje się z Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej w terminach określonych w tym załączniku.

(14)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję wykonawczą (UE) 2020/668.

(15)

Aby dać producentom wystarczająco dużo czasu na przygotowanie się do stosowania znowelizowanych i zmienionych norm, należy odroczyć stosowne wycofanie odniesień do norm wymienionych w załączniku II.

(16)

Zgodność z normą zharmonizowaną stanowi podstawę domniemania zgodności z odpowiednimi zasadniczymi wymaganiami określonymi w unijnym prawodawstwie harmonizacyjnym od dnia publikacji odniesienia do takiej normy w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Niniejsza decyzja powinna wejść w życie w dniu jej opublikowania,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

W załączniku I do decyzji wykonawczej (UE) 2020/668 wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem I do niniejszej decyzji.

Artykuł 2

W załączniku II do decyzji wykonawczej (UE) 2020/668 wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem II do niniejszej decyzji.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 4 marca 2021 r.

W imieniu Komisji

Ursula VON DER LEYEN

Przewodnicząca

(1)  Dz.U. L 316 z 14.11.2012, s. 12.

(2)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/425 z dnia 9 marca 2016 r. w sprawie środków ochrony indywidualnej oraz uchylenia dyrektywy Rady 89/686/EWG (Dz.U. L 81 z 31.3.2016, s. 51).

(3)  Dyrektywa Rady 89/686/EWG z dnia 21 grudnia 1989 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do wyposażenia ochrony osobistej (Dz.U. L 399 z 30.12.1989, s. 18).

(4)  Decyzja wykonawcza Komisji C(2020) 7924 z dnia 19 listopada 2020 r. w sprawie wniosku o normalizację do Europejskiego Komitetu Normalizacyjnego oraz do Europejskiego Komitetu Normalizacyjnego Elektrotechniki w odniesieniu do środków ochrony indywidualnej na potrzeby rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/425.

(5)  Dz.U. C 113 z 27.3.2018, s. 41.

(6)  Dz.U. C 113 z 27.3.2018, s. 41.

(7)  Dz.U. C 113 z 27.3.2018, s. 41.

(8)  Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2020/668 z dnia 18 maja 2020 r. w sprawie norm zharmonizowanych dotyczących środków ochrony indywidualnej, opracowanych na potrzeby rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/425 (Dz.U. L 156 z 19.5.2020, s. 13).

ZAŁĄCZNIK I

W załączniku I do decyzji wykonawczej (UE) 2020/668 dodaje się pozycje w brzmieniu:

Nr

Odniesienie do normy

„20.

EN 1149-5:2018

Odzież ochronna -- Właściwości elektrostatyczne -- Część 5: Wymagania materiałowe i konstrukcyjne

21.

EN 17092-2:2020

Wyroby odzieżowe ochronne dla motocyklistów -- Część 2: Wyroby klasy AAA -- Wymagania

22.

EN 17092-3:2020

Wyroby odzieżowe ochronne dla motocyklistów -- Część 3: Wyroby klasy AA -- Wymagania

23.

EN 17092-4:2020

Wyroby odzieżowe ochronne dla motocyklistów -- Część 4: Wyroby klasy A -- Wymagania

24.

EN 17092-5:2020

Wyroby odzieżowe ochronne dla motocyklistów -- Część 5: Wyroby klasy B -- Wymagania

25.

EN 17092-6:2020

Wyroby odzieżowe ochronne dla motocyklistów -- Część 6: Wyroby klasy C -- Wymagania

26.

EN 17109:2020

Sprzęt alpinistyczny -- Indywidualny system bezpieczeństwa dla torów linowych -- Wymagania bezpieczeństwa i metody badań

27.

EN 61482-2:2020

Prace pod napięciem -- Odzież ochronna przed zagrożeniami termicznymi spowodowanymi łukiem elektrycznym -- Część 2: Wymagania

28.

EN ISO 20320:2020

Odzież ochronna dla snowboardzistów -- Ochraniacze nadgarstków -- Wymagania i metody badań (ISO 20320:2020)

29.

EN 17353:2020

Odzież ochronna -- Sprzęt o zwiększonej widzialności w sytuacjach o umiarkowanym ryzyku -- Metody badań i wymagania

30.

EN 469:2020

Odzież ochronna dla strażaków -- Wymagania użytkowe dotyczące odzieży ochronnej przeznaczonej do akcji przeciwpożarowych

31.

EN ISO 27065:2017

Odzież ochronna -- Wymagania dla odzieży ochronnej użytkowanej przez pracowników stosujących pestycydy i pozostałych pracowników mających z nimi kontakt (ISO 27065:2017)

EN ISO 27065:2017/A1:2019”

ZAŁĄCZNIK II

W załączniku II do decyzji wykonawczej (UE) 2020/668 dodaje się pozycje w brzmieniu:

Nr

Odniesienie do normy

Data wycofania

„15.

EN 469:2005

Odzież ochronna dla strażaków -- Wymagania użytkowe dotyczące odzieży ochronnej przeznaczonej do akcji przeciwpożarowych

EN 469:2005/A1:2006

EN 469:2005/AC:2006

5 września 2022 r.

16.

EN 1149-5:2008

Odzież ochronna -- Właściwości elektrostatyczne -- Część 5: Wymagania materiałowe i konstrukcyjne

5 września 2022 r.

17.

EN 13595-1:2002

Odzież ochronna dla zawodowych motocyklistów -- Kurtki, spodnie oraz ubiory jedno- lub kilkuczęściowe -- Część 1: Wymagania ogólne

5 września 2022 r.

18.

EN 13595-3:2002

Odzież ochronna dla zawodowych motocyklistów -- Kurtki, spodnie oraz ubiory jedno- lub kilkuczęściowe -- Część 3: Metoda badania wytrzymałości na wypychanie

5 września 2022 r.

19.

EN 1150:1999

Odzież ochronna -- Odzież o intensywnej widzialności do użytku pozazawodowego -- Metody badań i wymagania

5 września 2022 r.

20.

EN 13356:2001

Akcesoria zapewniające widzialność, przeznaczone do użytku pozazawodowego -- Metody badań i wymagania

5 września 2022 r.

21.

EN ISO 27065:2017

Odzież ochronna -- Wymagania dla odzieży ochronnej użytkowanej przez pracowników stosujących pestycydy i pozostałych pracowników mających z nimi kontakt (ISO 27065:2017)

5 września 2022 r.”

Sprostowania

5.3.2021   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 77/40

Sprostowanie do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2020/2151 z dnia 17 grudnia 2020 r. ustanawiającego zasady dotyczące zharmonizowanych specyfikacji w odniesieniu do oznakowania produktów jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych wymienionych w części D załącznika do dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/904 w sprawie zmniejszenia wpływu niektórych produktów z tworzyw sztucznych na środowisko

( Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 428 z dnia 18 grudnia 2020 r. )

1.

 Strona 59, załącznik I pkt 1 (wzór oznakowania):

zamiast:

„ Image 1 ”,

powinno być:

„ Image 2 ”.

2.

 Strona 59, załącznik I pkt 2 (wzór oznakowania):

zamiast:

„ Image 3 ”,

powinno być:

„ Image 4 ”.

3.

 Strona 60, załącznik I pkt 3 lit. b) akapit pierwszy zdanie pierwsze:

zamiast:

„Oznakowanie powinno się składać z dwóch tej samej wielkości okienek – czerwonego i niebieskiego – umieszczonych obok siebie oraz prostokątnego czarnego okienka zawierającego tekst informacyjny »ZAWIERA PLASTIK« umieszczonego poniżej dwóch okienek tej samej wielkości.”,

powinno być:

„Oznakowanie powinno się składać z dwóch tej samej wielkości okienek – czerwonego i niebieskiego – umieszczonych obok siebie oraz prostokątnego czarnego okienka zawierającego tekst informacyjny »PRODUKT ZAWIERA PLASTIK« umieszczonego poniżej dwóch okienek tej samej wielkości.”.

4.

 Strona 60, załącznik I pkt 3 lit. c) akapit drugi zdanie pierwsze:

zamiast:

„Tekst informacyjny »ZAWIERA PLASTIK« należy wydrukować wielkimi literami i czcionką Helvetica Bold.”,

powinno być:

„Tekst informacyjny »PRODUKT ZAWIERA PLASTIK« należy wydrukować wielkimi literami i czcionką Helvetica Bold.”.

5.

 Strona 61, załącznik II pkt 1 (wzór oznakowania):

zamiast:

„ Image 5 ”,

powinno być:

„ Image 6 ”.

6.

 Strona 61, załącznik II pkt 2 lit. b) akapit pierwszy zdanie pierwsze:

zamiast:

„Oznakowanie powinno się składać z dwóch tej samej wielkości okienek – czerwonego i niebieskiego – umieszczonych obok siebie oraz prostokątnego czarnego okienka zawierającego tekst informacyjny »ZAWIERA PLASTIK« umieszczonego poniżej dwóch okienek tej samej wielkości.”,

powinno być:

„Oznakowanie powinno się składać z dwóch tej samej wielkości okienek – czerwonego i niebieskiego – umieszczonych obok siebie oraz prostokątnego czarnego okienka zawierającego tekst informacyjny »PRODUKT ZAWIERA PLASTIK« umieszczonego poniżej dwóch okienek tej samej wielkości.”.

7.

 Strona 61, załącznik II pkt 2 lit. c) akapit drugi zdanie pierwsze:

zamiast:

„Tekst informacyjny »ZAWIERA PLASTIK« należy wydrukować wielkimi literami i czcionką Helvetica Bold.”,

powinno być:

„Tekst informacyjny »PRODUKT ZAWIERA PLASTIK« należy wydrukować wielkimi literami i czcionką Helvetica Bold.”.

8.

 Strona 63, załącznik III pkt 1 (wzór oznakowania):

zamiast:

„ Image 7 ”,

powinno być:

„ Image 8 ”.

9.

 Strona 64, załącznik III pkt 2 lit. c) akapit drugi zdanie pierwsze:

zamiast:

„Tekst informacyjny »ZAWIERA PLASTIK« należy wydrukować wielkimi literami i czcionką Helvetica Bold.”,

powinno być:

„Tekst informacyjny »FILTR ZAWIERA PLASTIK« należy wydrukować wielkimi literami i czcionką Helvetica Bold.”.

10.

 Strona 65, załącznik IV pkt 1 (wzór oznakowania):

zamiast:

„ Image 9 ”,

powinno być:

„ Image 10 ”.

11.

 Strona 65, załącznik IV pkt 2 (wzór oznakowania z nagłówkiem „Drukowane”):

zamiast:

„ Image 11 ”,

powinno być:

„ Image 12 ”.

12.

 Strona 65, załącznik IV pkt 2 (wzór oznakowania z nagłówkiem „Grawerowane/wytłoczone”):

zamiast:

„ Image 13 ”,

powinno być:

„ Image 14 ”.

13.

 Strona 66, załącznik IV pkt 3 lit. b) akapit pierwszy zdanie pierwsze:

zamiast:

„Oznakowanie powinno się składać z dwóch tej samej wielkości okienek – czerwonego i niebieskiego – umieszczonych obok siebie oraz prostokątnego czarnego okienka zawierającego tekst informacyjny »ZAWIERA PLASTIK« umieszczonego poniżej dwóch okienek tej samej wielkości.”,

powinno być:

„Oznakowanie powinno się składać z dwóch tej samej wielkości okienek – czerwonego i niebieskiego – umieszczonych obok siebie oraz prostokątnego czarnego okienka zawierającego tekst informacyjny »PRODUKT ZAWIERA PLASTIK« umieszczonego poniżej dwóch okienek tej samej wielkości.”.

14.

 Strona 66, załącznik IV pkt 3 lit. c) akapit drugi zdanie pierwsze:

zamiast:

„Tekst informacyjny »ZAWIERA PLASTIK« należy wydrukować wielkimi literami i czcionką Helvetica Bold.”,

powinno być:

„Tekst informacyjny »PRODUKT ZAWIERA PLASTIK« należy wydrukować wielkimi literami i czcionką Helvetica Bold.”.

15.

 Strona 67, załącznik IV pkt 4 lit. c) ppkt (ii) akapit drugi zdanie pierwsze:

zamiast:

„Tekst informacyjny »Z PLASTIKU« należy wydrukować wielkimi literami i czcionką Helvetica Bold.”,

powinno być:

„Tekst informacyjny »WYKONANE Z PLASTIKU« należy wykonać wielkimi literami i czcionką Helvetica Bold.”.

16.

 Strona 67, załącznik IV pkt 4 lit. c) ppkt (ii) akapit trzeci zdanie trzecie:

zamiast:

„Przetłumaczony tekst informacyjny należy wydrukować wielkimi literami i czcionką Helvetica Bold.”,

powinno być:

„Przetłumaczony tekst informacyjny należy wykonać wielkimi literami i czcionką Helvetica Bold.”.