18.7.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 192/1

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2019/1213

z dnia 12 lipca 2019 r.

ustanawiające szczegółowe przepisy zapewniające jednolite warunki wdrażania interoperacyjności i zgodności pokładowych urządzeń ważących zgodnie z dyrektywą Rady 96/53/WE

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę Rady 96/53/WE z dnia 25 lipca 1996 r. (1), w szczególności jej art. 10d ust. 5,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Dyrektywa 96/53/WE przewiduje możliwość korzystania przez państwa członkowskie z pokładowych urządzeń ważących przy przeprowadzaniu kontroli pojazdów lub zespołów pojazdów, które mogą być przeciążone.

(2)

Zgodnie z art. 10d ust. 5 akapit drugi dyrektywy 96/53/WE, aby zapewnić interoperacyjność, pokładowe urządzenia ważące muszą być w stanie przekazywać w dowolnym momencie właściwym organom i kierowcy pojazdu informacje o masie z poruszającego się pojazdu za pośrednictwem interfejsu zdefiniowanego normami DSRC Europejskiego Komitetu Normalizacyjnego. Dlatego też należy przyjąć specyfikacje techniczne dostosowujące treść norm do specyfiki informacji, które mają przesyłać pokładowe urządzenia ważące.

(3)

Pokładowe urządzenia ważące mogą być instalowane w pojazdach silnikowych, jak również w przyczepach i naczepach. Konieczne jest zagwarantowanie, aby pokładowe urządzenia ważące, które zainstalowano w różnych pojazdach będących częścią zespołu pojazdów, były wzajemnie zgodne. Zgodność tę należy zapewnić, wdrażając europejskie normy dotyczące współpracującego inteligentnego systemu transportowego, o których mowa w akcie delegowanym uzupełniającym dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/40/UE (2) w odniesieniu do wdrażania i operacyjnego stosowania współpracujących inteligentnych systemów transportowych.

(4)

Państwa członkowskie, w których wymagana jest instalacja pokładowych urządzeń ważących, powinny mieć możliwość zwolnienia z tego obowiązku pojazdów lub zespołów pojazdów, w przypadku których niemożliwe jest przekroczenie maksymalnej dopuszczalnej masy, takich jak przyczepy lub naczepy specjalnie zaprojektowane do przewozu płynów lub zwierząt gospodarskich.

(5)

Stosowanie pokładowych urządzeń ważących do celów egzekwowania przepisów może prowadzić do prób manipulacji, jak ma to miejsce w przypadku innych systemów instalowanych w pojazdach, takich jak tachograf cyfrowy lub systemy ograniczania emisji. Aby zachować odpowiedni poziom zabezpieczenia przed manipulacją, należy zabezpieczyć połączenie między pojazdem silnikowym a przyczepą lub naczepą. Ponadto pokładowe urządzenia ważące powinny być certyfikowane zgodnie z normą Common Criteria przez jednostkę certyfikującą uznawaną przez Komitet Zarządzający w ramach „Umowy o wzajemnym uznawaniu świadectw z oceny bezpieczeństwa informatycznego” przyjętej przez grupę wyższych urzędników ds. bezpieczeństwa systemów informatycznych (SOG-IS).

(6)

Państwa członkowskie, które decydują się na instalowanie w pojazdach pokładowych urządzeń ważących, powinny zapewnić, aby pojazdy z takimi urządzeniami przechodziły przeglądy w warsztatach OBW. Aby zapewnić jednolite wdrażanie zasad interoperacyjności określonych w niniejszym rozporządzeniu, warsztaty te powinny gwarantować, że urządzenia pokładowe działają z zachowaniem odpowiedniego poziomu dokładności. Warsztaty te mogą obejmować, z zastrzeżeniem niezbędnych korekt, stacje kontroli pojazdów, o których mowa w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/45/UE (3), warsztaty, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 165/2014 (4), lub wszelkie inne warsztaty spełniające wymogi niniejszego rozporządzenia. Od państw członkowskich, które nie zdecydują się na wprowadzenie pokładowych urządzeń ważących na podstawie art. 10d ust. 1 dyrektywy 96/53/WE, nie powinno się wymagać ustanowienia takich warsztatów.

(7)

Ze względu na obecny stan technologii, do dnia 27 maja 2021 r. w pokładowych urządzeniach ważących nie uda się wdrożyć ani norm DSRC Europejskiego Komitetu Normalizacyjnego, ani norm dotyczących łączności w ramach współpracującego inteligentnego systemu transportowego. W związku z tym w odniesieniu do wdrażania pokładowych urządzeń ważących należy przyjąć podejście etapowe, tak aby przemysł był w stanie opracowywać produkty zgodne z wymogami niniejszego rozporządzenia, a w szczególności z jego załącznikiem II i niektórymi wymogami załącznika III. Państwa członkowskie, które decydują się na instalację pokładowych urządzeń ważących w pojazdach, do dnia 27 maja 2021 r. powinny wdrożyć wymogi odnoszące się do etapu 1, określone w załącznikach I oraz III. Należy przyznać dodatkowy okres trzech lat na wdrożenie wymogów określonych w załączniku II oraz tych odnoszących się do etapu 2, określonych w załącznikach I oraz III.

(8)

Państwa członkowskie mogą wprowadzić szczególne środki wymagające, aby pojazdy, które mają być poddane kontroli przez właściwe organy w celu zapewnienia zgodności z dyrektywą 96/53/WE i które zostały dopuszczone do ruchu od dnia 27 maja 2021 r. i zarejestrowane na ich terytorium, były wyposażone w pokładowe urządzenia ważące. Nie należy wymagać, aby pojazdy dopuszczone do ruchu i zarejestrowane przed tą datą były wyposażone w taki sprzęt.

(9)	Działania przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią komitetu ds. transportu drogowego, o którym mowa w art. 10i dyrektywy 96/53/WE,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Zakres

1. Niniejsze rozporządzenie ustanawia jednolite warunki interoperacyjności i zgodności pokładowych urządzeń ważących instalowanych w pojazdach lub zespołach pojazdów w celu zapewnienia zgodności z art. 10d ust. 4–5 dyrektywy Rady 96/53/WE lub wymogami dotyczącymi maksymalnej masy dopuszczalnej w ruchu krajowym państwa członkowskiego, w którym pojazd jest użytkowany.

2. Niniejsze rozporządzenie nie ma zastosowania do państw członkowskich, które nie zdecydowały się na wprowadzenie pokładowych urządzeń ważących zgodnie z art. 10d ust. 1 dyrektywy 96/53/WE.

3. Państwa członkowskie mogą wyłączyć z obowiązku instalowania pokładowych urządzeń ważących pojazdy lub zespoły pojazdów, których projekt lub rodzaj ładunku uniemożliwiają przekroczenie maksymalnej dopuszczalnej masy. Wyłączenia te nie opierają się na maksymalnej masie całkowitej pojazdu określonej przez producenta. Pojazdy lub zespoły pojazdów, które korzystają z wyłączenia, mogą nadal podlegać kontroli maksymalnej dopuszczalnej masy przez właściwe organy.

Artykuł 2

Definicje

Stosuje się następujące definicje:

a)	„pokładowe urządzenia ważące” („OBW”) oznaczają urządzenia znajdujące się na pokładzie pojazdu, które są zdolne określić jego masę całkowitą lub nacisk osi;

b)	„masa całkowita” oznacza całkowitą masę pojazdu silnikowego, a w przypadku zespołu pojazdów – całkowitą masę zespołu pojazdów, określoną przez OBW w kilogramach;

c)	„nacisk osi” lub „obciążenie osi” oznacza nacisk obciążonej osi lub grupy osi, określony przez OBW w kilogramach;

d)	„masa obliczona” lub „wartość masy” oznacza masę całkowitą lub nacisk osi w kilogramach;

e)	„przyrząd rejestrujący w pojeździe silnikowym” („MVU”) oznacza część OBW umieszczoną w pojeździe silnikowym, z wyłączeniem czujników, zdolną do gromadzenia, przechowywania i przetwarzania danych oraz do obliczania wartości masy na podstawie tych danych;

f)	„przyrząd rejestrujący w przyczepie” („TU”) oznacza część OBW umieszczoną w przyczepie lub naczepie, z wyłączeniem czujników, zdolną do gromadzenia, przechowywania i przetwarzania danych z przyczepy lub naczepy oraz do obliczania wartości nacisku osi wynikających z tych danych;

„przyrząd rejestrujący łączność krótkiego zasięgu” („DSRC-VU”) oznacza „urządzenie wczesnego wykrywania na odległość”, o którym mowa w dodatku 14 do załącznika IC do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2016/799 (5), zdolne do odbierania danych OWS przesyłanych albo z MVU, albo ze stacji współpracującego inteligentnego systemu transportowego, a następnie przesyłania ich do czytnika wczesnego wykrywania na odległość (REDCR);

„czytnik wczesnego wykrywania na odległość” („REDCR”) oznacza czytnik wczesnego wykrywania na odległość będący w posiadaniu organów kontrolnych, który umożliwia odczytywanie danych OWS przesłanych przez DSRC-VU. REDCR może być tym samym urządzeniem, co urządzenie używane do odczytu danych dotyczących zdalnego monitorowania tachografu zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2016/799, chociaż zarówno dane dotyczące zdalnego monitorowania tachografu, jak i dane OWS są przesyłane w ramach oddzielnych odczytów z REDCR;

i)	„dane dotyczące masy” oznaczają surowe dane przesyłane między elementami OBW, które należy przetworzyć w celu uzyskania masy obliczonej;

j)	„dane z systemu ważenia zainstalowanego w pojeździe” („dane OWS”) oznacza zabezpieczone dane o określonym formacie żądane przez REDCR, przesyłane z DSRC-VU;

k)	„czujnik” oznacza element OBW, który jest w stanie generować dane dotyczące masy, dokonując pomiaru specyficznych parametrów fizycznych, tj. danych wykorzystywanych albo przez MVU, albo TU, do dalszego przetwarzania;

„stacja współpracującego inteligentnego systemu transportowego” („stacja C-ITS”) oznacza stację C-ITS w rozumieniu aktu delegowanego uzupełniającego dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/40/UE w odniesieniu do wdrożenia i operacyjnego stosowania współpracujących inteligentnych systemów transportowych przyjętych na podstawie art. 6 ust. 1 tej dyrektywy;

m)	„faza przypisania adresu” oznacza wstępną fazę łączności elektronicznej między pojazdami w zespole pojazdów, w której każdemu pojazdowi przypisuje się położenie.

n)	„warsztat do przeglądu pokładowych urządzeń ważących” („warsztat OBW”) oznacza warsztat uprawniony przez państwo członkowskie do przeprowadzania przeglądów pokładowych urządzeń ważących.

Artykuł 3

Polityka certyfikacji

Państwa członkowskie zapewniają co najmniej jeden główny organ certyfikujący, organ rejestrujący i organ udzielający zezwolenia, który do celów związanych z pokładowymi urządzeniami ważącymi może pełnić funkcje określone w polityce certyfikacji ds. wdrażania i operacyjnego stosowania europejskich współpracujących inteligentnych systemów transportowych (C-ITS), o których mowa w akcie delegowanym uzupełniającym dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/40/UE w odniesieniu do wdrażania i operacyjnego stosowania współpracujących inteligentnych systemów transportowych, przyjętych na podstawie art. 6 ust. 1 tej dyrektywy.

Artykuł 4

Przeglądy okresowe

1. Pokładowe urządzenia ważące poddawane są przeglądom okresowym w warsztatach OBW co dwa lata od momentu ich zainstalowania w pojeździe lub zespole pojazdów.

2. Przeglądy okresowe przeprowadzane są zgodnie z załącznikiem IV.

3. Celem przeglądów jest zapewnienie spełnienia następujących wymogów:

a)	pokładowe urządzenia ważące zostały zainstalowane zgodnie z dokumentacją dostarczoną przez producenta i są odpowiednie dla pojazdu;

b)	pokładowe urządzenia ważące działają prawidłowo i podają dokładne wartości masy;

c)	pokładowe urządzenia ważące nie mają przymocowanych żadnych urządzeń manipulacyjnych ani nie noszą śladów korzystania z takich urządzeń.

4. Po zakończeniu przeglądu warsztat OBW wydaje sprawozdanie z przeglądu pokładowych urządzeń ważących. Kopia sprawozdania przechowywana jest w pojeździe.

5. Sprawozdanie z przeglądu zawiera co najmniej następujące informacje:

a)	numer identyfikacyjny pojazdu (numer VIN lub numer podwozia);

b)	miejsce i data badania;

c)	czy badanie dało wynik pozytywny (tak/nie);

d)	stwierdzone uchybienia, łącznie z manipulacją, a także przyjęte środki zaradcze;

e)	data następnego przeglądu okresowego lub data wygaśnięcia aktualnego świadectwa, jeżeli nie przedstawiono tej informacji w innym miejscu;

f)	nazwa, adres i numer identyfikacyjny warsztatu OBW oraz podpis lub dokument tożsamości inspektora odpowiedzialnego za przegląd;

g)	znak, typ, numer identyfikacyjny, numer certyfikatu badania typu oraz data ostatniej weryfikacji certyfikowanego urządzenia ważącego wykorzystywanego do przeglądu okresowego.

6. Sprawozdania z przeglądów przechowywane są przez okres co najmniej dwóch lat od momentu sporządzenia sprawozdania, chociaż państwa członkowskie mogą zdecydować, że sprawozdania z przeglądów są przesyłane w tym okresie do właściwego organu. W przypadku gdy sprawozdania przechowują warsztaty OBW, warsztaty te udostępniają sprawozdania z przeglądów i kalibracji przeprowadzonych w tym okresie na żądanie właściwego organu.

Artykuł 5

Warsztaty OBW

1. Państwa członkowskie zatwierdzają i przeprowadzają regularne audyty warsztatów OBW dopuszczonych do przeprowadzania przeglądów pokładowych urządzeń ważących.

2. Państwa członkowskie zapewniają, aby warsztaty OBW z siedzibą na ich terytorium przeprowadzały przeglądy pokładowych urządzeń ważących z zachowaniem należytej staranności. W tym celu ustanawiają i publikują zbiór procedur zapewniających spełnienie następujących kryteriów minimalnych:

a)	odpowiednie przeszkolenie personelu warsztatów OBW;

b)	dostępność urządzeń niezbędnych do przeprowadzenia odpowiednich kontroli i zadań, certyfikowanych zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/31/UE (6) lub dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/32/UE (7);

c)	warsztaty cieszą się nieposzlakowaną opinią.

3. W warsztatach OBW przeprowadzane są następujące audyty:

co najmniej raz na pięć lat organ nadzorczy przeprowadza audyt dotyczący procedur stosowanych przy obsłudze pokładowych urządzeń ważących. Audyt ten koncentruje się na zadaniach i działaniach określonych w pkt 1 załącznika V do dyrektywy 2014/45/UE; organ nadzorczy spełnia wymogi określone w pkt 2 tego załącznika;

b)	mogą też odbyć się niezapowiedziane audyty techniczne w celu kontroli instalacji, przeprowadzenia przeglądu oraz, w stosownych przypadkach, kalibracji.

4. Państwa członkowskie podejmują odpowiednie działania, aby zapobiec konfliktom interesów między warsztatami OBW a przedsiębiorstwami transportowymi. W szczególności w przypadku zaistnienia poważnego ryzyka konfliktu interesów, w tym związanego z warsztatami OBW należącymi do przedsiębiorstw transportowych, podejmowane są dodatkowe działania szczególne, mające na celu zapewnienie, aby warsztaty OBW spełniały wymogi niniejszego artykułu.

5. Właściwe organy państw członkowskich publikują na swoich stronach internetowych aktualny wykaz warsztatów OBW, zawierający co najmniej następujące dane:

a)	numer identyfikacyjny warsztatu i nazwa [podmiotu/podmiotów wchodzących w skład] warsztatu;

b)	adres pocztowy;

c)	adres poczty elektronicznej;

d)	numer telefonu.

6. Właściwe organy w państwach członkowskich wycofują koncesje, tymczasowo lub na stałe, w przypadku warsztatów OBW, które nie wypełniają swoich obowiązków wynikających z niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 6

Wejście w życie i stosowanie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 27 maja 2021 r.

Pkt 1.4 lit. d), pkt 5.3 i 8.1 załącznika I, załącznik II oraz pkt 3, 8.2 i 10 załącznika III stosuje się jednak od dnia 27 maja 2024 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 12 lipca 2019 r.

W imieniu Komisji

Jean-Claude JUNCKER

Przewodniczący

(1) Dyrektywa Rady 96/53/WE z dnia 25 lipca 1996 r. ustanawiająca dla niektórych pojazdów drogowych poruszających się na terytorium Wspólnoty maksymalne dopuszczalne wymiary w ruchu krajowym i międzynarodowym oraz maksymalne dopuszczalne obciążenia w ruchu międzynarodowym (Dz.U. L 235 z 17.9.1996, s. 59).

(2) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/40/UE z dnia 7 lipca 2010 r. w sprawie ram wdrażania inteligentnych systemów transportowych w obszarze transportu drogowego oraz interfejsów z innymi rodzajami transportu (Dz.U. L 207 z 6.8.2010, s. 1).

(3) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/45/UE z dnia 3 kwietnia 2014 r. w sprawie okresowych badań zdatności do ruchu drogowego pojazdów silnikowych i ich przyczep oraz uchylająca dyrektywę 2009/40/WE (Dz.U. L 127 z 29.4.2014, s. 51).

(4) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 165/2014 z dnia 4 lutego 2014 r. w sprawie tachografów stosowanych w transporcie drogowym i uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 3821/85 w sprawie urządzeń rejestrujących stosowanych w transporcie drogowym oraz zmieniające rozporządzenie (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego (Dz.U. L 60 z 28.2.2014, s. 1).

(5) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2016/799 z dnia 18 marca 2016 r. w sprawie wykonania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 165/2014 ustanawiającego wymogi dotyczące budowy, sprawdzania, instalacji, użytkowania i naprawy tachografów oraz ich elementów składowych (Dz.U. L 139 z 26.5.2016, s. 1).

(6) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/31/UE z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do udostępniania na rynku wag nieautomatycznych (Dz.U. L 96 z 29.3.2014, s. 107).

(7) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/32/UE z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do udostępniania na rynku przyrządów pomiarowych (Dz.U. L 96 z 29.3.2014, s. 149).

ZAŁĄCZNIK I

POSTANOWIENIA OGÓLNE DOTYCZĄCE POKŁADOWYCH URZĄDZEŃ WAŻĄCYCH („OBW”)

1. Postanowienia ogólne

1.1. Zakres niniejszego rozporządzenia obejmuje następujące typy systemów OBW:

a)	system dynamiczny: system OBW, który określa masę, gromadząc i przetwarzając informacje z odczytu parametrów, takich jak przyspieszenia, siły pociągowe lub siły hamowania, które rejestrowane są podczas ruchu pojazdu i nie występują, gdy pojazd stoi w miejscu;

b)	system statyczny: system OBW, który określa masę na podstawie informacji uzyskanych z odczytu parametrów, takich jak ciśnienie w mieszku powietrznym, które rejestrowane są, gdy pojazd stoi w miejscu.

1.2. Wdrażanie niniejszego rozporządzenia przebiega w dwóch etapach:

a)	etap 1 OBW, o którym mowa w pkt 5.2;

b)	etap 2 OBW, o którym mowa w pkt 5.3;

1.3. OBW obliczają masę całkowitą oraz, ewentualnie, nacisk osi.

1.4. OBW składają się z następujących elementów:

a)	przyrząd rejestrujący w pojeździe silnikowym („MVU”);

b)	ewentualnie przyrząd rejestrujący w przyczepie lub naczepie („TU”);

czujniki;

d)	w przypadku etapu 2 – stacja współpracującego inteligentnego systemu transportowego (stacja C-ITS) w każdym pojeździe, w którym umieszczono MVU lub TU.

1.5. Zarówno MVU, jak i TU może składać się z jednego modułu przetwarzającego lub zostać podzielony na różne moduły.

2. Przyrząd rejestrujący w pojeździe silnikowym („MVU”)

MVU wykonuje następujące czynności:

a)	odbiera informacje o nacisku osi z TU, jeżeli taki zainstalowano;

b)	gromadzi dane dotyczące masy z czujników w pojeździe silnikowym;

c)	przetwarza dostępne informacje i oblicza odpowiadające im wartości masy.

3. Przyrząd rejestrujący w przyczepie lub naczepie („TU”)

Jeśli TU jest zainstalowany, wykonuje następujące zadania:

a)	gromadzi dane o masie z czujników w przyczepie lub naczepie, przetwarza dostępne informacje i oblicza wartości nacisku osi wynikające z tych danych;

b)	przesyła wartości nacisku osi do pojazdu silnikowego.

4. Obliczanie masy

4.1. W przypadku systemów dynamicznych pierwsza wartość masy jest obliczana najpóźniej 15 minut po wprawieniu pojazdu w ruch i od tego momentu jest obliczana w odstępach 10-minutowych lub krótszych.

4.2. W przypadku systemów statycznych wartości masy obliczane są co minutę, kiedy pojazd stoi w miejscu z uruchomionym zapłonem.

4.3. Masa obliczana jest z dokładnością do 100 kg lub większą.

5. Wymiana informacji między pojazdem silnikowym a przyczepami lub naczepami w zespole pojazdów

5.1. W stosownych przypadkach każda przyczepa lub naczepa udostępnia pojazdowi silnikowemu swoje wartości masy obliczane przez nie zgodnie z pkt 5.2 lub 5.3.

5.2. Etap 1 OBW

5.2.1. Każdej przyczepie lub naczepie przypisuje się położenie w zespole pojazdów w ramach dynamicznego przypisywania adresu zgodnie z normą ISO 11992-2:2014.

5.2.2. Po zakończeniu fazy przypisywania adresu TU w każdej przyczepie lub naczepie przesyła sumę nacisku osi lub obciążenia osi do MVU, zgodnie z opisem podanym w pkt 6.5.4.7 i 6.5.5.42 normy ISO 11992-2:2014.

5.2.3. Komunikaty dotyczące sumy nacisków osi lub nacisku poszczególnych osi muszą być zgodne ze specyfikacjami określonymi w normie ISO 11992-2:2014 dla komunikatów typu EBS22 i RGE22.

5.2.4. Format, routing i ogólne zakresy parametrów komunikatów są zgodne z pkt 6.1, 6.3 i 6.4 normy ISO 11992-2:2014.

5.3. Etap 2 OBW

Wymiana informacji między pojazdem silnikowym a ciągniętymi przyczepami lub naczepami odbywa się za pośrednictwem stacji C-ITS, jak opisano w załączniku II.

5.4. Zarówno w przypadku etapu 1, jak i etapu 2 OBW można stosować różne specyfikacje, o ile OBW w pojeździe silnikowym oraz w przyczepach lub naczepach są z nimi zgodne.

6. Przygotowywanie i przesyłanie danych do przyrządu rejestrującego łączność krótkiego zasięgu („DSRC-VU”)

MVU w przypadku etapu 1 lub stacja C-ITS w pojeździe silnikowym w przypadku etapu 2 przesyłają dane z systemu ważenia zainstalowanego w pojeździe („OWS”) do modułu DSRC-VU zgodnie z załącznikiem III.

Rysunek 1

Przykładowy układ w przypadku etapu 1 OBW w zespole pojazdów ciężarówka/naczepa

Czujniki w naczepach

Czujniki w pojazdach silnikowych

Wymiana informacji między MVU i TU zgodnie z normą ISO 11992-2:2014

DSRC-VU

MVU

Naczepa

Pojazd silnikowy

Rysunek 2

Przykładowy układ w przypadku etapu 2 OBW w zespole pojazdów ciężarówka/naczepa

C-ITS

DSRC-VU

MVU

7. Informacje o masie przekazywane kierowcy

Kierowcy przekazywane są informacje dotyczące co najmniej masy całkowitej.

8. Dokładność

8.1. Masa obliczana jest z dokładnością do ± 5 % lub większą w przypadku, gdy obciążenie pojazdu przekracza 90 % jego maksymalnej dopuszczalnej masy.

8.2. Niezależnie od pkt 8.1 w przypadku etapu 1 OBW dokładność może być na poziomie ± 10 % lub większym.

ZAŁĄCZNIK II

PRZEPISY SZCZEGÓŁOWE DOTYCZĄCE ETAPU 2 OBW

1. Niniejszy załącznik ma zastosowanie wyłącznie do etapu 2 OBW.

2. Pojazd silnikowy i przyczepy lub naczepy w zespole pojazdów, w których zainstalowano przyrząd rejestrujący w przyczepie lub naczepie (TU), muszą być wyposażone w stację C-ITS podłączoną do przyrządu rejestrującego w pojeździe silnikowym („MVU”) lub TU, który umieszczono w odpowiednim pojeździe. MVU i TU mogą być zintegrowane w ramach przypisanych im stacji C-ITS.

3. MVU i TU przesyłają informacje do połączonych z nimi stacji C-ITS, niezbędne do przesyłania komunikatów zgodnie z pkt 4.3 niniejszego załącznika.

Rysunek 3

Przykładowy przepływ komunikatów w ramach etapu 2 OBW

Czujnik

Dane z czujników do obliczania masy

Nacisk osi przyczepy lub naczepy, naruszenie zabezpieczenia...

Nacisk osi pojazdu silnikowego, masa całkowita, naruszenie zabezpieczenia...

Stacja C-ITS

Nacisk osi przyczepy lub naczepy, naruszenie zabezpieczenia, błąd połączenia

Stacja C-ITS

Dane z czujników do obliczania masy

MVU

Przyczepa wyposażona w OBW

Pojazd silnikowy z OBW

4. Wymiana informacji między pojazdem silnikowym a przyczepą lub naczepą

4.1. Wymiana informacji dotyczących masy między pojazdem silnikowym a ciągniętymi przyczepami lub naczepami odbywa się za pośrednictwem bezprzewodowego łącza ustanowionego między stacjami C-ITS pojazdu silnikowego a stacjami C-ITS przyczep lub naczep, zgodnie z normami EN 302 663-V1.1.1, z wyłączeniem klauzuli 4.2.1, EN 302 636-4-1-V1.3.1, EN 302 636-5.1-V2.1.1, oraz zgodnie z europejską normą w sprawie stosowania OBW w przypadku współpracującego inteligentnego systemu transportowego, która zostanie opracowana przez ETSI.

4.2. Komunikaty wymieniane między stacjami C-ITS są zabezpieczone w sposób określony w pkt 5.1.

4.3. Między stacjami C-ITS przesyłane są następujące informacje:

a)	nacisk osi ciągniętych przyczep lub naczep;

b)	komunikaty informujące o wystąpieniu „błędu połączenia z OBW”: zdarzenie klasyfikowane jako błąd połączenia z OBW jest inicjowane, gdy stacje C-ITS, podjąwszy więcej niż trzy próby, nie są w stanie nawiązać wzajemnie zabezpieczonego połączenia zgodnie z pkt 5.1;

c)	komunikaty informujące o wystąpieniu zdarzenia klasyfikowanego jako „próba naruszenia zabezpieczenia”: zdarzenie stanowiące próbę naruszenia zabezpieczenia jest inicjowane w momencie wykrycia przez OBW próby dokonania ich manipulacji, jak określono w pkt 5.2 oraz w dodatku.

4.4. Norma dotycząca stosowania OBW, o której mowa w pkt 4.1, określa format komunikatów wymagany na etapie przypisywania adresu oraz do przesyłania informacji, o których mowa w pkt 4.3.

5. Postanowienia dotyczące zabezpieczenia

5.1. Zabezpieczone połączenie między stacjami C-ITS

5.1.1. Połączenie między stacjami C-ITS musi być zabezpieczone zgodnie z normą europejską ETSI TS 103 097-V1.3.1 oraz normą europejską dotyczącą stosowania OBW w przypadku współpracującego inteligentnego systemu transportowego, o której mowa w pkt 4.1.

5.1.2. Zgodnie z przyjętą przez Komisję polityką certyfikacji ds. wdrażania i operacyjnego stosowania europejskich współpracujących inteligentnych systemów transportowych stacjom C-ITS przyznaje się:

a)	poświadczenie rejestracji od organu rejestrującego, upoważniające je do działania w charakterze stacji C-ITS do celów ważenia pokładowego;

b)	pewną liczbę biletów autoryzacyjnych, wydawanych przez organ upoważniający, umożliwiających im działanie w środowisku C-ITS jako część systemu OBW.

5.2. Ochrona przed próbami naruszenia zabezpieczenia

Ochrona etapu 2 OBW przed próbami naruszenia zabezpieczenia wdrażana jest zgodnie z dodatkiem do niniejszego załącznika.

DODATEK DO ZAŁĄCZNIKA II

ŚWIADECTWO BEZPIECZEŃSTWA DLA ETAPU 2 OBW

1. MVU i TU muszą posiadać certyfikat bezpieczeństwa zgodny z normą Common Criteria. W dalszej części niniejszego dodatku MVU i TU określa się jako „OBW-VU”.

2. Minimalne wymogi w zakresie zabezpieczenia, jakie musi spełnić OBW-VU, określa cel zabezpieczenia („ST”) zgodnie z normą Common Criteria.

3. ST opracowuje producent sprzętu, który ma być certyfikowany, i podlega zatwierdzeniu przez rządową jednostkę certyfikującą ds. bezpieczeństwa informatycznego, skupioną w grupie roboczej ds. wspólnej interpretacji („JIWG”), która wspiera wzajemne uznawanie certyfikatów pod egidą SOGIS-MRA (Umowa o wzajemnym uznawaniu świadectw z oceny bezpieczeństwa informatycznego).

4. Brama sieciowa V2X i sprzętowy moduł zabezpieczeń stacji C-ITS muszą posiadać świadectwa bezpieczeństwa w zakresie profili ochrony bramy sieciowej V2X i sprzętowego modułu zabezpieczeń opracowanych przez konsorcjum komunikacyjnego Car2Car.

5. Poziom gwarancji w odniesieniu do świadectwa bezpieczeństwa OBW-VU wynosi EAL2. Jeżeli jednak tachografu używa się w charakterze MVU, to pierwszy z nich podlega certyfikacji na podstawie poziomu gwarancji EAL4, wzmocnionego elementami gwarancji ATE_DPTT2 i AVA_VAN.5, jak określono w dodatku 10 do załącznika IC do rozporządzenia (UE) 2016/799.

6. Aktywa, które należy chronić w ramach celu zabezpieczenia

Następujące aktywa podlegają ochronie:

komunikat OBW-VU każdy komunikat wysyłany lub otrzymywany za pośrednictwem odpowiedniego modułu OBW-VU zawierający informacje niezbędne do obliczenia masy.

Odpowiednimi modułami OBW są te urządzenia i moduły oprogramowania OBW-VU, które przetwarzają informacje mogące, w przypadku ataku, skutkować błędnym obliczeniem przez OBW całkowitej masy lub nacisku osi.

OBW-VU może składać się z jednego odpowiedniego modułu lub różnych odpowiednich modułów, zgodnie z pkt 1.5 załącznika I, w którym to przypadku ST musi je zidentyfikować;

b)	komunikat dotyczący masy: komunikat informujący o masie całkowitej lub nacisku osi obliczonym przez OBW-VU;

c)	dane dotyczące kalibracji: informacje wprowadzane do pamięci OBW-VU w celu dokonania kalibracji OBW;

d)	informacje z audytu: informacje na temat prób naruszenia zabezpieczenia w odniesieniu do zagrożeń, o których mowa w niniejszym dodatku;

e)	oprogramowanie OBW-VU: oprogramowanie stosowane w OBW-VU w celu wykonywania i wspierania funkcji OBW, co jest istotne przy obliczaniu masy i wykrywaniu prób naruszenia zabezpieczenia.

Rysunek 4

Przykład komunikatów OBW-VU i komunikatów dotyczących masy, które mają być chronione w przypadku MVU składającego się z dwóch odpowiednich modułów

Komunikat OBW: surowe dane

Odpowiedni moduł 1: otrzymuje dane na temat nacisku osi i oblicza masę całkowitą pojazdu silnikowego lub zespołu pojazdów

Komunikat dotyczący masy: nacisk osi pojazdu silnikowego

Komunikat dotyczący masy: nacisk osi i masa całkowita pojazdu silni-kowego

MVU

Stacja C-ITS

Czujnik

Odpowiedni moduł 2: otrzymuje surowe dane z czujników i oblicza nacisk osi pojazdu silnikowego

Pojazd silnikowy z OBW

7. Zagrożenia, które należy uwzględnić w ST

ST uwzględnia następujące zagrożenia:

a)	T.OBW-VU_message_spoof: atakujący może podrabiać komunikaty OBW-VU w taki sposób, aby OBW-VU błędnie obliczyły masę całkowitą lub nacisk osi.

b)	T.OBW-VU_message_tamper: atakujący może manipulować komunikatami OBW-VU w taki sposób, aby OBW-VU błędnie obliczyły masę całkowitą lub nacisk osi;

c)	T.Weight_message_spoof: atakujący może podrabiać komunikaty dotyczące masy w taki sposób, aby masa obliczona przez OBW-VU została zmodyfikowana;

d)	T.Weight_message_tamper: atakujący może manipulować komunikatami dotyczącymi masy w taki sposób, aby masa obliczona przez OBW-VU została zmodyfikowana;

e)	T.Audit_spoof: atakujący może podrabiać komunikaty zawierające informacje z audytu;

f)	T.Audit_tamper: atakujący może manipulować komunikatami informacyjnymi;

g)	T.Calibration_tamper: atakujący może wprowadzać błędne wartości jako dane do kalibracji, aby spowodować błędne obliczenie masy przez OBW-VU;

h)	T.Software_tamper: atakujący może zmodyfikować lub zastąpić oprogramowanie OBW VU w celu zmiany normalnego sposobu obliczania masy;

i)	T.Stored_Data_tamper: atakujący może podjąć próbę modyfikacji lub usunięcia istotnych danych przechowywanych w OBW-VU, w tym danych dotyczących audytu.

8. Cele w zakresie zabezpieczenia w odniesieniu do OBW-VU są następujące:

a)	O.Plausibility_validation: OBW-VU sprawdza, czy informacje zawarte w komunikacie przesłanym do odpowiedniego modułu, z czujników albo z innego modułu, są wiarygodne na podstawie analizy prawdopodobieństwa wystąpienia takiego komunikatu;

b)	O.OBW-VU_stored_information_protection: OBW-VU muszą być zdolne chronić przechowywane oprogramowanie i dane przed manipulacją;

c)	O.Notification: OBW-VU muszą być zdolne powiadamiać o próbie naruszenia zabezpieczenia.

9. Uzasadnienie

a)	Rozwiązaniem w przypadku T.OBW-VU_message_spoof jest cel: O.Plausibility_validation oraz by O.Notification.

b)	Rozwiązaniem w przypadku zagrożenie: T.OBW-VU_message_tamper jest cel: O.Plausibility_validation oraz O.Notification.

c)	Rozwiązaniem w przypadku T.Weight_message_spoof jest cel: O.Plausibility_validation oraz O.Notification.

d)	Rozwiązaniem w przypadku T.Weight_message_tamper jest cel: O.Plausibility_validation oraz O.Notification.

e)	Rozwiązaniem w przypadku T.Audit_spoof jest cel: O.Plausibility_validation oraz O.Notification.

f)	Rozwiązaniem w przypadku T.Calibration_tamper jest cel: O.Plausibility_validation oraz O.Notification.

g)	Rozwiązaniem w przypadku T.Software_tamper jest cel: O.OBW-VU_stored_information_protection oraz O.Notification.

h)	Rozwiązaniem w przypadku T.Stored_data_tamper jest cel: O.OBW-VU_stored_information_protection oraz O.Notification.

Tabela 1

Uzasadnienie celów w zakresie zabezpieczenia

	O.Plausibility_validation	O.OBW-VU_stored_information_protection	O.Notification
T.OBW_message_spoof	X		X
T.OBW_message_tamper	X		X
T.Weight_message_spoof	X		X
T.Weight_message_tamper	X		X
T.Audit_spoof	X		X
T.Audit_tamper	X		X
T.Calibration_tamper	X		X
T.Software_tamper		X	X
T.Stored_data_tamper		X	X

ZAŁĄCZNIK III

PRZYGOTOWYWANIE I PRZESYŁANIE INFORMACJI DO REDCR

1. Niniejszy załącznik, będący uzupełnieniem dodatku 14 do załącznika IC do rozporządzenia (UE) 2016/799 (zwany dalej „dodatkiem 14”), określa wymogi dotyczące przygotowywania i przesyłania danych OWS pojazdu silnikowego do czytnika wczesnego wykrywania na odległość („REDCR”).

2. Przesyłanie danych systemu ważenia zainstalowanego w pojeździe („OWS”) w przypadku etapu 1 OBW

2.1. Przyrząd rejestrujący w pojeździe silnikowym („MVU”) przesyła dane OWS do przyrządu rejestrującego łączność krótkiego zasięgu („DSRC-VU”).

2.2. MVU wykonuje następujące czynności:

2.2.1.

gromadzi dane OWS na podstawie informacji otrzymywanych z MVU oraz przyrządu rejestrującego umieszczonego w przyczepie lub naczepie („TU”) zgodnie ze strukturą określoną w pkt 6;

2.2.2.

przesyła dane OWS do DSRC-VU w celu ich dalszego przesłania do REDCR.

Rysunek 5

Na etapie 1 OBW MVU przesyła dane OWS do REDCR

Pojazd silnikowy wyposażony w OBW

Dane OWS

DSRC-VU

Dane OWS

MVU

REDCR

3. Przesyłanie danych OWS przypadku etapu 2 OBW

3.1. Stacja C-ITS w pojeździe silnikowym przesyła dane OWS do DSRC-VU.

Rysunek 6

Na etapie 2 OBW stacja C-ITS przesyła dane OWS do REDCR

Pojazd silnikowy wyposażony w OBW

Zabezpieczone dane OWS

DSRC-VU

Stacja C-ITS w pojeździe silnikowym

REDCR

3.2. Stacja C-ITS w pojeździe silnikowym wykonuje następujące czynności:

3.2.1.

gromadzi dane OWS na podstawie informacji otrzymywanych z MVU i ze stacji C-ITS w ciągniętych przyczepach lub naczepach zgodnie ze strukturą określoną w pkt 6;

3.2.2.

zabezpiecza dane OWS, jak określono w pkt 8; oraz

3.2.3.

przesyła dane OWS do DSRC-VU w celu ich dalszego przesłania do REDCR.

4. Przesyłanie danych między DSRC-VU i MVU (etap 1) lub stacją C-ITS w pojeździe silnikowym (etap 2) jest realizowane zgodnie z pkt 5.6 dodatku 14, gdzie VU należy rozumieć albo jako MVU, albo stację C-ITS, w zależności od etapu.

5. Połączenie między DSRC-VU a REDCR

5.1. Połączenie między DSRC-VU a REDCR nawiązywane jest za pośrednictwem interfejsu określonego normami DSRC Europejskiego Komitetu Normalizacyjnego EN 12253, EN 12795, EN 12834, EN 13372 oraz normą ISO 14906, o których mowa w dyrektywie Rady 96/53/WE.

5.2. Protokół transakcji służący do pobierania danych za pomocą połączenia interfejsu DSRC działającego na częstotliwości 5,8 GHz będzie taki sam jak protokół używany do przekazywania danych dotyczących zdalnego monitorowania tachografu, opisany w pkt 5.4.1 dodatku 14 – jedyna różnica polega na tym, że identyfikator obiektu odnoszący się do normy TARV będzie odnosił się do części 20 normy ISO 15638 (TARV) dotyczącej systemów ważenia w pojeździe.

5.3. Polecenia stosowane w odniesieniu do transakcji OWS będą takie same jak polecenia stosowane w odniesieniu do transakcji RTM określone w pkt 5.4.2 dodatku 14.

5.4. Sekwencja polecenia zapytania w przypadku danych OWS będzie taka sama jak sekwencja w przypadku danych dotyczących zdalnego monitorowania tachografu określona w pkt 5.4.3 dodatku 14.

5.5. Mechanizm przesyłania danych i opis transakcji DSRC będą takie same, jak określono w pkt 5.4.6 i 5.4.7 dodatku 14. Tabelę usług pojazdu należy jednak dostosować w przypadku przesyłania danych OWS. W związku z tym Rtm-ContextMark zostanie zastąpiony przez Ows-ContexMark, który to identyfikator obiektu będzie odnosił się do części 20 normy ISO 15638 (TARV) dotyczącej systemów ważenia w pojeździe.

5.6. Parametry fizycznego interfejsu DSRC są takie same, jak określono w pkt 5.3 dodatku 14.

6. Struktura danych

Zawarta w module ASN.1 definicja danych DSRC w ramach aplikacji OWS jest następująca:

7. Elementy OwsData, wykonywane czynności i definicje

Dane OWS są obliczane albo przez MVU (etap 1), albo przez stację C-ITS w pojeździe silnikowym (etap 2), zgodnie z tabelą 1.

Tabela 1

Elementy OwsData, wykonywane czynności i definicje

Element OwsData

Czynność wykonywana przez stację C-ITS w pojeździe silnikowym:

Komentarz

Definicja danych w ASN.1

OWS1

Całkowita masa

Generowana jest wartość w postaci liczby całkowitej.

Ostatnia zmierzona masa całkowita

recordedWeight

INTEGER (0..65535),

OWS2

Technicznie dopuszczalna maksymalna masa całkowita pojazdu

Generowana jest wartość w postaci liczby całkowitej.

Technicznie dopuszczalna maksymalna masa całkowita podana przez producenta

maximumTechnicalWeight

INTEGER (0..65535)

OWS3

Konfiguracja osi w pojeździe

Generowany jest ciąg oktetowy o długości 4 oktetów.

Konfiguracja osi

axlesConfiguration

OCTET STRING SIZE(4),

OWS4

Nacisk osi

Generowany jest ciąg oktetowy o długości 26 oktetów.

Nacisk osi

axlesRecordedWeight

OCTET STRING SIZE (26),

OWS5

Całkowita masa zarejestrowana w czasie

Generowana jest wartość w postaci liczby całkowitej.

Wartość OWS2 ustala się na podstawie aktualnie zarejestrowanej wartości masy całkowitej.

Znacznik czasu dotyczący aktualnej zarejestrowanej masy

tp15638Timestamp

INTEGER (0..4294967295),

OWS6

Błąd połączenia DSRC

Generowana jest wartość logiczna.

Do zmiennej tp15638DSRCcommunicationError przypisywana jest wartość logiczna PRAWDA, jeżeli w ciągu ostatnich 30 dni OBW napotkały co najmniej jedno zdarzenie klasyfikowane jako błąd połączenia z DSRC-VU.

W PRZECIWNYM WYPADKU, jeżeli w ciągu ostatnich 30 dni nie wystąpiły żadne takie zdarzenia, przypisywana jest wartość FAŁSZ.

1 (PRAWDA), wskazuje na wystąpienie błędu połączenia pomiędzy OBW a DSRC-VU w ciągu ostatnich 30 dni

tp15638DSRCcommunicationError

BOOLEAN,

OWS7

Błąd połączenia OBW

Generowana jest wartość logiczna.

Do zmiennej tp15638CcommunicationError przypisywana jest wartość logiczna PRAWDA, jeżeli w ciągu ostatnich 30 dni OBW napotkały co najmniej jedno zdarzenie klasyfikowane jako błąd połączenia w ramach OBW.

W PRZECIWNYM WYPADKU, jeżeli w ciągu ostatnich 30 dni nie wystąpiły żadne takie zdarzenia, przypisywana jest wartość FAŁSZ.

1 (PRAWDA), wskazuje na wystąpienie błędu połączenia w OBW w ciągu ostatnich 30 dni

tp15638OBWCommunicationError

BOOLEAN,

OWS8

Próba naruszenia zabezpieczenia

Generowana jest wartość logiczna.

Do zmiennej tp15638SecurityBreachAttempt przypisywana jest wartość logiczna PRAWDA, jeżeli w ciągu ostatnich 2 lat OBW napotkały co najmniej jedno zdarzenie klasyfikowane jako próba naruszenia zabezpieczenia.

W PRZECIWNYM WYPADKU, jeżeli w ciągu ostatnich 2 lat nie doszło do prób naruszenia zabezpieczenia, przypisywana jest wartość FAŁSZ.

1 (PRAWDA), wskazuje na próbę naruszenia zabezpieczenia w OBW w ciągu ostatnich 2 lat

tp15638SecurityBreachAttempt

BOOLEAN,

gdzie:

a)	recordedWeight oznacza całkowite zmierzone obciążenie pojazdu lub zespołu pojazdów z dokładnością do 10 kg, jak określono w normie EN ISO 14906. Na przykład wartość 2 500 odpowiada obciążeniu wynoszącemu 25 ton;

axlesConfiguration oznacza konfigurację pojazdu lub zespołu pojazdów jako liczbę osi.

Konfigurację określa się za pomocą maski bitów składającej się z 20 bitów (wersja rozszerzona z normy EN ISO 14906).

Maska bitów składająca się z 2 bitów odpowiada konfiguracji osi o następującym formacie:

—	wartość 00B oznacza, że wartość jest „niedostępna”, ponieważ pojazd nie posiada sprzętu do gromadzenia obciążenia na osi;

—	wartość 01B oznacza, że oś nie występuje;

—	wartość 10B oznacza, że oś występuje oraz że obciążenie zostało obliczone i zgromadzone oraz jest podane w polu axlesRecordedWeight;

—	wartość 11B jest zarezerwowana do wykorzystania w przyszłości.

Ostatnie sześć bitów jest zarezerwowane do wykorzystania w przyszłości;

Tabela 2

Dystrybucja bitów w przypadku OWS2

Liczba osi

Liczba osi na ciągniku

Liczba osi na przyczepie

00/01/10/11

RFU

(6 bitów)

c)	axlesRecordedWeight oznacza określone obciążenie zarejestrowane dla każdej osi z dokładnością do 10 kg. W odniesieniu do każdej osi stosuje się dwa oktety. Na przykład wartość 150 oznacza obciążenie wynoszące 1 500 kg.

d)	maximumTechnicalWeight oznacza technicznie dopuszczalną maksymalną masę całkowitą pojazdu lub zespołu pojazdu podaną przez producenta Wartość ta jest podana wyłącznie dla etapu 2. Dla etapu 1 przypisuje się wartość 0.

8. Podpis danych OWS

8.1. W przypadku etapu 1 dane OWS nie będą podpisywane; zwykły tekst danych OWS jest przesyłany z MVU do DSRC-VU.

8.2. W przypadku etapu 2 dane OWS są podpisywane w stacji C-ITS pojazdu silnikowego i stamtąd przesyłane do DSRC-VU, zgodnie z następującymi postanowieniami:

8.2.1.

Struktura danych zabezpieczonych konstruowana jest zgodnie z pkt 5.1 i 5.2 ETSI TS 103 097-V1.3.1.

8.2.2.

Typ SignedData, o którym mowa w pkt 5.2 ETSI TS 103 097-V1.3.1, posiada następujące ograniczenia:

a)	typ HashAlgorithm jest ustawiony na sha256;

b)	typ SignerIdentifier jest ustawiony na „digest”;

c)	typ SignedDataPayload to dane OWS, jak określono w pkt 7;

typ HeaderInfo jest ograniczony do następujących nagłówków zabezpieczeń:

—	element psid wynosi 0;

—	element generationTime, jak określono w IEEE Std 1609.2;

—	element expiryTime jest nieobecny;

—	element generationLocation jest nieobecny;

—	element p2pcdLearningRequest jest nieobecny;

—	element missingCrlIdentifier jest nieobecny;

—	element encryptionKey jest nieobecny;

—	element inlineP2pcdRequest jest nieobecny;

—	element requestedCertificate jest nieobecny.

8.2.3.

Zawarta w module ASN.1 definicja typu Signature jest następująca:

8.2.4.

Certyfikatem podpisu jest certyfikat zawarty w bilecie autoryzacyjnym, który stacja C-ITS wykorzystuje w przypadku transakcji pomiędzy stacją C-ITS a REDCR, zgodnie z pkt 6 ETSI TS 103 097-V1.3.1.

8.2.5.

W momencie otrzymania komunikatu REDCR sprawdza certyfikat i wykorzystuje klucz publiczny zawarty w tym certyfikacie do odczytu podpisu danych OWS.

9. Protokół aplikacji i obsługi błędów w przypadku danych OWS jest taki sam, jak określono w pkt 5.6.2 i 5.7 dodatku 14.

10. W przypadku etapu 2 dane OWS mogą być również przesyłane bezpośrednio do REDCR przedstawiciela organów ścigania, za pośrednictwem stacji C-ITS w pojeździe silnikowym zamiast DSRC-VU. W takim przypadku REDCR będzie również pełnić rolę stacji C-ITS.

ZAŁĄCZNIK IV

PRZEGLĄDY OKRESOWE

1. Pokładowe urządzenia ważące („OBW”) poddawane są przeglądom okresowym, polegającym na ważeniu pojazdu lub zespołu pojazdów na certyfikowanych urządzeniach ważących zgodnie z art. 5 ust. 2 lit. b) niniejszego rozporządzenia, takich jak mobilne wagi podkładkowe lub waga pomostowa.

2. Przeglądy obejmują następujące pojazdy:

a)	pojazdy silnikowe;

b)	przyczepy lub naczepy, w których umieszczono przyrząd rejestrujący („TU”).

3. Przegląd przyczep i naczep poddawanych przeglądowi zgodnie z pkt 2 odbywa się, kiedy są one przyłączone do pojazdu silnikowego. Pojazdy silnikowe przeznaczone do ciągnięcia naczep są poddawane przeglądowi z przyłączoną naczepą.

4. Przegląd okresowy obejmuje:

a)	kontrolę z trzema obciążeniami, którą przeprowadza się dwa lata po rejestracji pojazdu, a następnie w czteroletnich odstępach;

b)	kontrolę z pojedynczym obciążeniem, którą przeprowadza się dwa lata po pierwszym teście z trzema obciążeniami, a następnie w czteroletnich odstępach.

Tabela 3

Kolejność wykonywania przeglądów okresowych

Kontrola	Trzy obciążenia	Pojedyncze obciążenie	Trzy obciążenia	Pojedyncze obciążenie	Trzy obciążenia	Pojedyncze obciążenie	Trzy obciążenia	...
Lata od daty zarejestrowania pojazdu	2	4	6	8	10	12	14	...

5. Kontrola z trzema obciążeniami

Kontrolę z trzema obciążeniami przeprowadza się, poddając pojazd trzem różnym obciążeniom, których wartości oblicza się w następujący sposób:

a)	obciążenie wynoszące od 45 % do 55 % maksymalnej masy całkowitej pojazdu;

b)	obciążenie wynoszące od 65 % do 75 % maksymalnej masy całkowitej pojazdu;

c)	obciążenie wynoszące od 90 % do 100 % maksymalnej masy całkowitej pojazdu.

6. Kontrolę z pojedynczym obciążeniem przeprowadza się, poddając pojazd obciążeniu, które wynosi co najmniej 90 % maksymalnej masy całkowitej pojazdu.

7. W przypadku przyczep i naczep wyposażonych w TU oraz pojazdów silnikowych przeznaczonych do ciągnięcia naczepy, obciążenia określone w pkt 5 i 6 oblicza się w odniesieniu do maksymalnej masy całkowitej zespołu pojazdów.

8. Przepisy szczegółowe dotyczące dynamicznych OBW

8.1. Jeżeli maksymalna masa całkowita pojazdu lub zespołu pojazdów przekracza maksymalną dopuszczalną masę, obciążenia określone w pkt 5 i 6 oblicza się w odniesieniu do maksymalnej dopuszczalnej masy.

8.2. Aby uzyskać wartość obciążenia z OBW, pojazd lub zespół pojazdów musi przebyć określoną odległość w szczególnych warunkach, które określają wytyczne producenta.

9. Przegląd kończy się niepowodzeniem, gdy:

a)	wartość obciążenia wyświetlanego przez OBW odpowiadająca obciążeniu od 90 % do 100 % maksymalnej masy całkowitej, o której mowa w pkt 5 lit. c), nie odpowiada wartościom zmierzonym przez certyfikowane urządzenie ważące, z zachowaniem poziomu dokładności określonego w pkt 8 załącznika I; oraz

b)	wartości obciążenia wyświetlane przez OBW odpowiadające obciążeniom od 45 % do 55 % oraz od 65 % do 75 % maksymalnej masy całkowitej, o której mowa w pkt 5 lit. a) i b), nie odpowiadają wartościom zmierzonym przez certyfikowane urządzenie ważące, z dokładnością do ± 15 %.

10. W przypadku gdy przegląd kończy się niepowodzeniem, OBW poddawane są kolejnemu przeglądowi nie później niż dwa miesiące po przeprowadzeniu poprzedniego.

11. Ustępstwa w odniesieniu do przeglądów okresowych:

Aby ułatwić przeprowadzanie przeglądów okresowych określonych typów pojazdów oraz w celu ograniczenia ich wpływu na normalną działalność kierowców i przewoźników, państwa członkowskie mogą rozważyć zastosowanie następujących ustępstw w odniesieniu do pojazdów zarejestrowanych na ich terytorium:

a)	wartości trzech obciążeń, o których mowa w pkt 5, można uzyskać w okresie trzech miesięcy;

rzeczywiste ważenie pojazdu może być przeprowadzone na certyfikowanych urządzeniach ważących, które nie są na wyposażeniu warsztatów OBW, o których mowa w art. 5 niniejszego rozporządzenia, pod warunkiem że operację ważenie nadzoruje pracownik warsztatu OBW. Właściciel pojazdu przedstawia w warsztacie OBW dowód, że ważenie zostało przeprowadzone na certyfikowanym urządzeniu ważącym;

w przypadku pojazdów lub zespołów pojazdów, których określona konfiguracja sprawia, że technicznie nie jest możliwe przekroczenie maksymalnej dopuszczalnej masy w trakcie normalnego użytkowania (np. w pojazdach-cysternach), wartości obciążeń mogą być inne niż te, o których mowa w pkt 5 i 6; w przypadku kontroli z trzema obciążeniami, różnica między dwoma następującymi po sobie obciążeniami musi wynosić co najmniej 15 % maksymalnej dopuszczalnej masy.

18.7.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 192/23

DECYZJA RADY (UE, Euratom) 2019/1214

z dnia 15 lipca 2019 r.

w sprawie mianowania członka Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego zaproponowanego przez Królestwo Szwecji

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 302,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Energii Atomowej, w szczególności jego art. 106a,

uwzględniając propozycję rządu Szwecji,

uwzględniając opinię Komisji Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W dniach 18 września 2015 r. i 1 października 2015 r. Rada przyjęła decyzje (UE, Euratom) 2015/1600 (1) i (UE, Euratom) 2015/1790 (2) w sprawie mianowania członków Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego na okres od dnia 21 września 2015 r. do dnia 20 września 2020 r.

(2)	Jedno stanowisko członka Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego zwolniło się w związku z upływem kadencji Franka Thomasa ABRAHAMSSONA,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Członkiem Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego do końca bieżącej kadencji, czyli do dnia 20 września 2020 r., zostaje niniejszym mianowany Sam HÄGGLUND, European Federation of Building and Woodworkers.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

Sporządzono w Brukseli dnia 15 lipca 2019 r.

W imieniu Rady

J. LEPPÄ

Przewodniczący

(1) Decyzja Rady (UE, Euratom) 2015/1600 z dnia 18 września 2015 r. w sprawie mianowania członków Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego na okres od dnia 21 września 2015 r. do dnia 20 września 2020 r. (Dz.U. L 248 z 24.9.2015, s. 53).

(2) Decyzja Rady (UE, Euratom) 2015/1790 z dnia 1 października 2015 r. w sprawie mianowania członków Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego na okres od dnia 21 września 2015 r. do dnia 20 września 2020 r. (Dz.U. L 260 z 7.10.2015, s. 23).

18.7.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 192/24

DECYZJA RADY (UE) 2019/1215

z dnia 15 lipca 2019 r.

w sprawie mianowania trzech członków i trzech zastępców członka Komitetu Regionów zaproponowanych przez Królestwo Belgii

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 305,

uwzględniając propozycję rządu Belgii,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

W dniach 26 stycznia 2015 r., 5 lutego 2015 r. i 23 czerwca 2015 r. Rada przyjęła decyzje (UE) 2015/116 (1), (UE) 2015/190 (2) i (UE) 2015/994 (3) w sprawie mianowania członków i zastępców członków Komitetu Regionów na okres od dnia 26 stycznia 2015 r. do dnia 25 stycznia 2020 r. W dniu 6 listopada 2017 r. na podstawie decyzji Rady (UE) 2017/1999 (4) Marc HENDRICKX zastąpił Jean-François'a ISTASSE'A na stanowisku członka, a Jan VAN ESBROECK zastąpił Marca HENDRICKXA na stanowisku zastępcy członka.

(2)	Trzy stanowiska członków Komitetu Regionów zwolniły się w związku z wygaśnięciem mandatów, na podstawie których zaproponowano kandydaturę Marca HENDRICKXA (Lid van het Vlaams Parlement), Karima VAN OVERMEIREGO (Vlaams Volksvertegenwoordiger) i Jana DURNEZA (Vlaams Volksvertegenwoordiger).

(3)	Trzy stanowiska zastępców członka Komitetu Regionów zwolniły się w związku z wygaśnięciem mandatów, na podstawie których zaproponowano kandydaturę Jana VAN ESBROECKA (Lid van het Vlaams Parlement), Rika DAEMSA (Vlaams Volksvertegenwoordiger) i Woutera VAN BESIENA (Vlaams Volksvertegenwoordiger).

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Na stanowiska w Komitecie Regionów do końca bieżącej kadencji, czyli do dnia 25 stycznia 2020 r., zostają niniejszym mianowane następujące osoby:

na stanowiska członka:

—	Marc HENDRICKX, gemeenteraadslid Mechelen (zmiana mandatu),

—	Karim VAN OVERMEIRE, gemeenteraadslid Aalst (zmiana mandatu),

—	Jan DURNEZ, co-voorzitter van de EGTS West-Vlaanderen / Flandre-Dunkerque-Côte d'O (zmiana mandatu),

oraz

na stanowiska zastępcy członka:

—	Jan VAN ESBROECK, gemeenteraadslid Kalmthout (zmiana mandatu),

—	Rik DAEMS, gemeenteraadslid Mechelen (zmiana mandatu),

—	Wouter VAN BESIEN, gemeenteraadslid Antwerpen (zmiana mandatu).

Artykuł 2

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

Sporządzono w Brukseli dnia 15 lipca 2019 r.

W imieniu Rady

J. LEPPÄ

Przewodniczący

(1) Decyzja Rady (UE) 2015/116 z dnia 26 stycznia 2015 r. w sprawie mianowania członków i zastępców członków Komitetu Regionów na okres od dnia 26 stycznia 2015 r. do dnia 25 stycznia 2020 r. (Dz.U. L 20 z 27.1.2015, s. 42).

(2) Decyzja Rady (UE) 2015/190 z dnia 5 lutego 2015 r. w sprawie mianowania członków i zastępców członków Komitetu Regionów na okres od dnia 26 stycznia 2015 r. do dnia 25 stycznia 2020 r. (Dz.U. L 31 z 7.2.2015, s. 25).

(3) Decyzja Rady (UE) 2015/994 z dnia 23 czerwca 2015 r. w sprawie mianowania członków i zastępców członków Komitetu Regionów na okres od dnia 26 stycznia 2015 r. do dnia 25 stycznia 2020 r. (Dz.U. L 159 z 25.6.2015, s. 70).

(4) Decyzja Rady (UE) 2017/1999 z dnia 6 listopada 2017 r. w sprawie mianowania jednego członka i dwóch zastępców członka Komitetu Regionów zaproponowanych przez Królestwo Belgii (Dz.U. L 289 z 8.11.2017, s. 8).

18.7.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 192/26

DECYZJA WYKONAWCZA RADY (WPZiB) 2019/1216

z dnia 17 lipca 2019 r.

dotycząca wykonania decyzji (WPZiB) 2017/1775 w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Mali

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 31 ust. 2,

uwzględniając decyzję Rady (WPZiB) 2017/1775 z dnia 28 września 2017 r. w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Mali (1), w szczególności jej art. 3,

uwzględniając wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W dniu 28 września 2017 r. Rada przyjęła decyzję (WPZiB) 2017/1775.

(2)	W dniu 10 lipca 2019 r. Komitet Sankcji ONZ ustanowiony na mocy pkt 9 rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 2374 (2017) dodał pięć osób do wykazu osób objętych zakazem podróżowania określonym w pkt 1–3 rezolucji nr 2347 (2017).

(3)	Należy odpowiednio zmienić załącznik do decyzji Rady (WPZiB) 2017/1775,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

W załączniku do decyzji (WPZiB) 2017/1775 wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem do niniejszej decyzji.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 17 lipca 2019 r.

W imieniu Rady

T. TUPPURAINEN

Przewodnicząca

(1) Dz.U. L 251 z 29.9.2017, s. 23.

ZAŁĄCZNIK

Do wykazu osób zamieszczonego w załączniku do decyzji (WPZiB) 2017/1775 dodaje się w nagłówku A. wymienione poniżej osoby. Wykaz osób, o których mowa w art. 1 ust. 1:

„4.

AHMED AG ALBACHAR (alias: Intahmadou Ag Albachar)

Funkcja: Przewodniczący Komisji Humanitarnej Bureau Regional d'Administration et Gestion de Kidal

Data urodzenia: 31 grudnia 1963 r.

Miejsce urodzenia: Tin-Essako, region Kidal, Mali

Obywatelstwo: malijskie

Nr malijskiego dowodu tożsamości: 1 63 08 4 01 001 005E

Adres: Quartier Aliou, Kidal, Mali

Data umieszczenia w wykazie przez ONZ: 10 lipca 2019 r.

Inne informacje: Ahmed Ag Albachar jest znanym biznesmenem i, od początku 2018 r., specjalnym doradcą gubernatora regionu Kidal. Wpływowy członek Haut Conseil pour l'unité de l'Azawad (HCUA), należy do społeczności Tuaregów Ifoghas, jest również mediatorem w kontaktach między Coordination des Mouvements de l'Azawad (CMA) a Ansar Dine (QDe.135).

Dodatkowe informacje

Ahmed Ag Albachar został umieszczony w wykazie na mocy pkt 8 lit. b) rezolucji nr 2374 (2017) za działania, które utrudniają, lub poprzez długotrwałe opóźnienia blokują, realizację porozumienia albo jej zagrażają; oraz na mocy 8 lit. e) rezolucji nr 2374 (2017) za utrudnianie dostarczania pomocy humanitarnej do Mali albo dostępu do tej pomocy lub jej dystrybucji w Mali.

W styczniu Ag Albachar wykorzystuje swoje wpływy, aby kontrolować i wybierać, które projekty humanitarne i rozwojowe są realizowane w regionie Kidal oraz kto, gdzie i kiedy je wdraża. Nie można podjąć żadnych działań humanitarnych bez jego wiedzy i poparcia. Jako samozwańczy przewodniczący komisji humanitarnej Ag Albachar odpowiada za udzielanie zezwoleń na pobyt i pracę pracownikom pomocy humanitarnej w zamian za pieniądze lub usługi. Komisja kontroluje również, które przedsiębiorstwa i osoby fizyczne mogą uczestniczyć w przetargach na projekty ogłaszane przez organizacje pozarządowe w regionie Kidal, co daje Adze Albacharowi prawo do manipulowania działaniami humanitarnymi w regionie i wyboru, kto będzie pracował dla organizacji pozarządowych. Wsparcia można udzielać wyłącznie pod jego nadzorem, przez co wpływa on na to, kto korzysta z pomocy.

Albachar wykorzystuje również bezrobotną młodzież do zastraszania organizacji pozarządowych i stosowania wobec nich wymuszeń, co poważnie utrudnia ich pracę. Szersza społeczność humanitarna działa w regionie Kidal w strachu, w szczególności personel krajowy, który jest bardziej podatny na zagrożenia.

Ahmed Ag Albachar jest również współwłaścicielem przedsiębiorstwa Timitrine Voyage; jednego z niewielu przedsiębiorstw transportowych, z którego usług organizacje pozarządowe mogą korzystać w regionie Kidal. Ag Albachar, wraz z tuzinem innych przedsiębiorstw transportowych, których właścicielami jest mała klika wpływowych notabli Tuaregów Ifoghas, zawłaszcza znaczną część pomocy humanitarnej w regionie Kidal. Ponadto pozycja monopolistyczna utrzymywana przez Agę Albachara sprawia, że niektórym społecznościom trudniej jest udzielić pomocy humanitarnej.

Albachar manipuluje pomocą humanitarną dla osobistych korzyści oraz interesów politycznych rady HCUA, stosując terror, zastraszając organizacje pozarządowe i kontrolując ich działania; wszystkie te działania stanowią przeszkodę w udzielaniu pomocy osobom potrzebującym w regionie Kidal. Ahmed Ag Albachar utrudnia zatem dostarczanie pomocy humanitarnej do Mali lub dostęp do niej lub jej dystrybucję w tym kraju.

Jego działania stanowią również naruszenie art. 49 Porozumienia na rzecz pokoju i pojednania w Mali, które zobowiązuje strony do poszanowania zasad humanizmu, neutralności, bezstronności i niezależności, przyświecających działaniom humanitarnym, aby zapobiec wykorzystywaniu pomocy humanitarnej do celów politycznych, gospodarczych lub wojskowych oraz aby ułatwić dostęp agencjom humanitarnym i zapewnić bezpieczeństwo ich personelowi. Albachar utrudnia zatem realizację porozumienia lub jej zagraża.

HOUKA HOUKA AG ALHOUSSEINI (alias: a) Mohamed Ibn Alhousseyni b) Muhammad Ibn Al-Husayn c) Houka Houka)

Tytuł: kadi (cadi)

Data urodzenia: a) 1 stycznia 1962 r. b) 1 stycznia 1963 r. c) 1 stycznia 1964 r.

Miejsce urodzenia: Ariaw, region Timbuktu, Mali

Obywatelstwo: malijskie

Data umieszczenia w wykazie przez ONZ: 10 lipca 2019 r.

Inne informacje: Houka Houka Ag Alhousseini został mianowany przez Iyada Agę Ghaly'ego (QDi.316) kadim Timbuktu w kwietniu 2012 r., po utworzeniu kalifatu dżihadystycznego w północnym Mali. Houka Houka ściśle współpracuje z islamską policją Hesbah, której szefem był Ahmad Al Faqi Al Mahdi, przebywający od września 2016 r. w areszcie Międzynarodowego Trybunału Karnego w Hadze.

Dodatkowe informacje

Houka Houka Ag Alhousseini został umieszczony w wykazie na mocy pkt 8 lit. b) rezolucji nr 2374 (2017) za działania, które utrudniają, lub poprzez długotrwałe opóźnienia blokują, realizację porozumienia albo jej zagrażają.

Po interwencji sił francuskich w styczniu 2013 r. Houka Houka Ag Alhousseini został aresztowany 17 stycznia 2014 r., lecz następnie zwolniony przez władze malijskie 15 sierpnia 2014 r., co spotkało się ze sprzeciwem organizacji broniących praw człowieka.

Houka Houka Ag Alhousseini mieszka od tego czasu w Ariaw w regionie Az-Zuwajrat, w miejscowości na zachód od Timbuktu (gmina Essakane), na brzegu jeziora Faguibine ciągnącego się wzdłuż granicy mauretańskiej. 27 września 2017 r. został oficjalnie przywrócony na stanowisko nauczyciela przez gubernatora Timbuktu, Koinę Agę Ahmadou, po tym gdy lobbing przeprowadził podlegający sankcjom Mohamed Ousmane Ag Mohamidoune (MLi.003), przywódca Coalition du peuple de l'Azawad (CPA), umieszczony w wykazie 20 grudnia 2018 r. przez Komitet Rady Bezpieczeństwa ds. Mali z powodu m.in. działań, które utrudniają, lub poprzez długotrwałe opóźnienia blokują, realizację porozumienia albo jej zagrażają. Mohamed Ousmane założył w 2017 r. szerszy sojusz grup rozłamowych, Coalition des Mouvements de l'Entente (CME), której został przewodniczącym. W trakcie swojej konwencji założycielskiej w oficjalnym oświadczeniu CME otwarcie zagroziła realizacji Porozumienia na rzecz pokoju i pojednania w Mali. CME utrudniała też realizację porozumienia poprzez wywieranie nacisków na rząd malijski i społeczność międzynarodową w celu ujęcia CME w różnych mechanizmach utworzonych na podstawie porozumienia.

Houka Houka i Mohamed Ousmane ułatwiali sobie nawzajem robienie kariery: ten drugi umożliwiał spotkania z urzędnikami rządowymi, a pierwszy – odegrał kluczową rolę w zwiększaniu wpływów Ousmane'go w regionie Timbuktu. Houka Houka uczestniczył w większości spotkań społeczności organizowanych od 2017 r. przez Mohameda Ousmane'go, przyczyniając się do zwiększenia jego popularności i wiarygodności w regionie, jak również w ceremonii założycielskiej Coalition des Mouvements de l'Entente (CME), której publicznie udzielił błogosławieństwa.

Strefa wpływów Houka Houka rozszerzyła się ostatnio dalej na wschód do regionu Ber (bastionu Arabów plemienia Berabich mieszczącego się 50 km na wschód od Timbuktu) i w północnej części Timbuktu. Chociaż nie pochodzi z linii kadich i rozpoczął pełnienie urzędu dopiero w 2012 r., Houka Houka zdołał umocnić swoją władzę jako kadi i swój potencjał utrzymywania porządku publicznego na określonych obszarach przez wykorzystywanie zasobów Al-Furqan i obaw, które ta organizacja terrorystyczna budzi w regionie Timbuktu, przez dopuszczanie się szeroko zakrojonych ataków na międzynarodowe i malijskie siły obrony i bezpieczeństwa oraz ukierunkowanych zabójstw.

W związku z tym z powodu udzielania wsparcia Mohamedowi Ousmane'mu i utrudniania porozumienia, Houka Houka Ag Alhousseini zagraża jego realizacji, jak również pokojowi, bezpieczeństwu i stabilności w całym Mali.

MAHRI SIDI AMAR BEN DAHA (alias a) Yoro Ould Daha b) Yoro Ould Daya c) Sidi Amar Ould Daha d) Yoro)

Funkcja: zastępca szefa sztabu koordynacji regionalnej Mécanisme opérationnel de coordination (MOC) w Gao

Data urodzenia: 1 stycznia 1978 r.

Miejsce urodzenia: Djebock, Mali

Obywatelstwo: malijskie

Nr malijskiego dowodu tożsamości: 11262/1547

Adres: Golf Rue 708 Door 345, Gao, Mali

Data umieszczenia w wykazie przez ONZ: 10 lipca 2019 r.

Inne informacje: Mahri Sidi Amar Ben Daha jest przywódcą społeczności Arabów Lehmar w Gao i wojskowym szefem sztabu prorządowego skrzydła Mouvement Arabe de l'Azawad (MAA) powiązanego z koalicją Plateforme des mouvements du 14 juin 2014 d'Alger (Plateforme).

Dodatkowe informacje

Mahri Sidi Amar Ben Daha został umieszczony w wykazie na mocy pkt 8 lit. b) rezolucji nr 2374 (2017) za działania, które utrudniają, lub poprzez długotrwałe opóźnienia blokują, realizację porozumienia albo jej zagrażają.

Ben Daha był wysokiej rangi oficerem policji islamskiej działającej w Gao gdy Mouvement pour l'unicité et le jihad en Afrique de l'Ouest (MUJAO) (QDe.134) kontrolował miasto od czerwca 2012 r. do stycznia 2013 r. Ben Daha jest obecne zastępcą szefa sztabu koordynacji regionalnej Mécanisme opérationnel de coordination (MOC) w Gao.

12 listopada 2018 r.Plateforme w Bamako zadeklarowała, że nie będzie uczestniczyć w przyszłych konsultacjach regionalnych, planowanych na 13–17 listopada, wedle uzgodnionego przez wszystkie strony planu działania do porozumienia na rzecz pokoju i pojednania z marca 2018 r. Następnego dnia w Gao zostało zorganizowane spotkanie koordynacyjne przez wojskowego szefa sztabu komponentu Ganda Koy należącego do Coordination des mouvements et fronts patriotiques de résistance (CMFPR)-Plateforme, z udziałem przedstawicieli MAA-Plateforme, aby zapobiec konsultacjom. Blokadę koordynowano z przywództwem w Plateforme Bamako, z MAA-Plateforme, jak również z posłem do parlamentu Mohamedem Ouldą Matalym.

W dniach 14–18 listopada 2018 r. wielu kombatantów MAA-Plateforme wraz z frakcjami CMFPR utrudniało przeprowadzenie konsultacji regionalnych. Działając zgodnie z instrukcjami Bena Dahy – i w jego obecności – co najmniej sześć samochodów ciężarowych z Mouvement Arabe de l'Azawad (MAA-Plateforme) ustawiło się przed urzędem gubernatora w Gao i w jego okolicach. Na miejscu zaobserwowano również dwa pojazdy Mécanisme opérationnel de coordination (MOC) kojarzone z MAA-Plaforme.

17 listopada 2018 r. doszło do incydentu między zbrojnymi jednostkami blokującymi dostęp do urzędu gubernatora a patrolem FAMA przechodzącym w pobliżu; incydent został jednak załagodzony zanim doszło do eskalacji, co stanowiłoby naruszenie zawieszenia broni. 18 listopada 2018 r. w sumie dwanaście pojazdów i zbrojnych jednostek zniosło blokadę urzędu gubernatora w następstwie ostatniej rundy negocjacji z gubernatorem Gao.

30 listopada 2018 r. Ben Daha zorganizował panarabskie posiedzenie w Tinfadzie, aby omówić restrukturyzację w zakresie bezpieczeństwa i administracji. W posiedzeniu uczestniczył również objęty sankcjami Ahmoudou Ag Asriw (MLi.001), którego Ben Daha wspiera i broni.

A zatem Ben Daha utrudniał realizację porozumienia poprzez skuteczne blokowanie rozmów na temat jego kluczowych postanowień związanych z reformą struktury terytorialnej północnego Mali. Ben Daha wspiera też – poprzez swoje zaangażowanie w naruszanie zawieszenia broni oraz udział w zorganizowanej działalności przestępczej – osobę fizyczną, którą określono jako zagrażającą realizacji porozumienia.

MOHAMED BEN AHMED MAHRI (alias a) Mohammed Rougi b) Mohamed Ould Ahmed Deya c) Mohamed Ould Mahri Ahmed Daya d) Mohamed Rougie e) Mohamed Rouggy f) Mohamed Rouji)

Data urodzenia: 1 stycznia 1979 r.

Miejsce urodzenia: Tabankort, Mali

Obywatelstwo: malijskie

Nr paszportu: a) AA00272627 b) AA0263957

Adres: Bamako, Mali

Data umieszczenia w wykazie przez ONZ: 10 lipca 2019 r.

Inne informacje: Mohamed Ben Ahmed Mahri jest przedsiębiorcą ze ...społeczności Arabów Lehmar w regionie Gao, który wcześniej współpracował z Mouvement pour l'unicité et le jihad en Afrique de l'Ouest (MUJAO) (QDe.134).

Dodatkowe informacje

Mohamed Ben Ahmed Mahri został umieszczony w wykazie na mocy pkt 8 lit. c) rezolucji nr 2374 (2017) za działania na rzecz, w imieniu lub pod kierownictwem osób i podmiotów, których dotyczą pkt 8 lit. a) i b) rezolucji nr 2374 (2017), lub w inny sposób wspierające lub finansujące te osoby i podmioty, w tym z dochodów z przestępczości zorganizowanej, takiej jak produkcja narkotyków i ich prekursorów oraz handel narkotykami i ich prekursorami pochodzącymi z Mali lub przewożonymi przez jego terytorium, handel ludźmi i przemyt migrantów, przemyt broni i handel nią oraz nielegalny handel dobrami kultury.

W okresie od grudnia 2017 r. do kwietnia 2018 r. Mohamed Ben Ahmed Mahri dowodził przemytem ponad 10 ton marokańskich konopi, transportowanych w ciężarówkach chłodniczych przez Mauretanię, Mali, Burkinę Faso i Niger. W nocy z 13 na 14 czerwca 2018 r. jedna czwarta przesyłki została skonfiskowana w Niamey, a konkurencyjna grupa rzekomo ukradła pozostałe trzy czwarte w nocy z 12 na 13 kwietnia 2018 r.

W grudniu 2017 r. Mohamed Ben Ahmed Mahri był w Niamey z obywatelem malijskim, aby przygotować operację. Ten ostatni został aresztowany w Niamey po przybyciu z 15 na 16 kwietnia z Maroka wraz z dwoma obywatelami marokańskimi i dwoma obywatelami algierskimi, aby spróbować odzyskać skradzione konopie. Aresztowano również trzech jego wspólników, w tym obywatela marokańskiego, który został skazany w Maroku w 2014 r. na pięć miesięcy pozbawienia wolności za handel narkotykami.

Mohamed Ben Ahmed Mahri dowodzi przemytem konopi do Nigru bezpośrednio przez północne Mali, z wykorzystaniem konwojów kierowanych przez członków Groupe d'autodéfense des Touaregs Imghad et leurs allies (GATIA), w tym przez podlegającego sankcjom Ahmoudou Agę Asriwa (MLi.001). Mohamed Ben Ahmed Mahri wynagradza Asriwa za korzystanie z tych konwojów. Konwoje te często powodują starcia z konkurentami powiązanymi z Coordination des Mouvements de l'Azawad (CMA).

Korzystając ze swoich zysków finansowych z nielegalnego handlu narkotykami, Mohamed Ben Ahmed Mahri zapewnia wsparcie terrorystycznym ugrupowaniom zbrojnym, w szczególności objętemu sankcjami podmiotowi Al-Mourabitoun (QDe.141), próbując wręczać łapówki urzędnikom, aby uwolnili oni aresztowanych uczestników walk, a także ułatwiając bojownikom włączenie się do Mouvement Arab pour l'Azawad (MAA) Plateforme.

A zatem poprzez wpływy z przestępczości zorganizowanej Mohamed Ben Ahmed Mahri wspiera osobę określoną na mocy pkt 8 lit. b) rezolucji nr 2374 (2007) jako zagrażającą realizacji Porozumienia na rzecz pokoju i pojednania w Mali oraz grupę terrorystyczną wskazaną w rezolucji nr 1267.

MOHAMED OULD MATALY

Funkcja: poseł do parlamentu

Data urodzenia: 1958 r.

Obywatelstwo: malijskie

Nr paszportu: D9011156

Adres: Golf Rue 708 Door 345, Gao, Mali

Data umieszczenia w wykazie przez ONZ: 10 lipca 2019 r.

Inne informacje: Mohamed Ould Mataly jest byłym burmistrzem Bourem i obecnym posłem do parlamentu z okręgu wyborczego Bourem, należącym do Rassamblement pour le Mali (RPM, partii politycznej prezydenta Ibrahima Boubacara Keity). Pochodzi ze społeczności Arabów Lehmar i jest wpływowym członkiem prorządowego skrzydła Mouvement Arabe de l'Azawad (MAA) powiązanego z koalicją Plateforme des mouvements du 14 juin 2014 d'Alger (Plateforme).

Dodatkowe informacje

Mohamed Ould Mataly został umieszczony w wykazie na mocy pkt 8 lit. b) rezolucji nr 2374 (2017) za działania, które utrudniają, lub poprzez długotrwałe opóźnienia blokują, realizację porozumienia albo jej zagrażają.

12 listopada 2018 r.Plateforme w Bamako zadeklarowała, że nie będzie uczestniczyć w przyszłych konsultacjach regionalnych, planowanych na 13–17 listopada wedle uzgodnionego przez wszystkie strony planu działania do porozumienia na rzecz pokoju i pojednania z marca 2018 r. Następnego dnia w Gao zostało zorganizowane spotkanie koordynacyjne przez wojskowego szefa sztabu komponentu Ganda Koy należącego do Coordination des mouvements et fronts patriotiques de résistance (CMFPR)-Plateforme, z udziałem przedstawicieli MAA-Plateforme, aby zapobiec konsultacjom. Blokadę koordynowano z przywództwem w Plateforme Bamako, z MAA-Plateforme, jak również z posłem do parlamentu Mohamedem Ouldą Matalym.

Jego bliski współpracownik Mahri Sidi Amar Ben Daha, alias Yoro Ould Daha, zamieszkujący w jego majątku w Gao, uczestniczył w blokadzie miejsca konsultacji w biurze gubernatora w tym okresie.

Ponadto 12 lipca 2016 r. Ould Mataly był również jednym z inicjatorów demonstracji wrogich wobec realizacji porozumienia.

A zatem poprzez skuteczne blokowanie rozmów na temat kluczowych postanowień porozumienia na rzecz pokoju i pojednania związanych z reformą struktury terytorialnej północnego Mali, Ould Mataly utrudniał i opóźniał realizację tego porozumienia.

Ponadto Ould Mataly apelował również o uwolnienie członków swojej społeczności schwytanych w trakcie operacji antyterrorystycznych. Mohamed Ould Mataly zagraża realizacji porozumienia poprzez udział w przestępczości zorganizowanej i stowarzyszenie z terrorystycznymi ugrupowaniami zbrojnymi.”

18.7.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 192/32

DECYZJA WYKONAWCZA KOMISJI (UE) 2019/1217

z dnia 17 lipca 2019 r.

w sprawie norm zharmonizowanych dotyczących indywidualnych urządzeń wypornościowych – kamizelek ratunkowych, opracowanych na potrzeby dyrektywy Rady 89/686/EWG

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1025/2012 z dnia 25 października 2012 r. w sprawie normalizacji europejskiej, zmieniające dyrektywy Rady 89/686/EWG i 93/15/EWG oraz dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 94/9/WE, 94/25/WE, 95/16/WE, 97/23/WE, 98/34/WE, 2004/22/WE, 2007/23/WE, 2009/23/WE i 2009/105/WE oraz uchylające decyzję Rady 87/95/EWG i decyzję Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1673/2006/WE (1), w szczególności jego art. 11 ust. 1 lit. b),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Zgodnie z art. 5 ust. 2 dyrektywy Rady 89/686/EWG (2) państwa członkowskie powinny zakładać, że środki ochrony indywidualnej (ŚOI) określone w art. 8 ust. 2 spełniają podstawowe wymagania określone w art. 3, jeśli posiadają one oznakowanie CE, odnośnie do którego producent jest w stanie przedstawić na żądanie nie tylko deklarację, określoną w art. 12, ale również świadectwo potwierdzające zgodność wyrobu z właściwymi normami krajowymi transponującymi normy zharmonizowane, które to świadectwo zostało wydane przez jednostkę notyfikowaną, określoną w art. 9, na poziomie oceny typu WE zgodnie z art. 10 ust. 4 lit. a) i b) tiret pierwsze.

(2)

We wrześniu 2014 r. Szwecja wniosła formalne zastrzeżenie w odniesieniu do następujących norm: EN ISO 12402-2:2006 „Indywidualne urządzenia wypornościowe – Część 2: Kamizelki ratunkowe, poziom użytkowania 275 – Wymagania bezpieczeństwa (ISO 12402-2:2006)”, zmienionej normą EN ISO 12402-2:2006/A1:2010; EN ISO 12402-3:2006 „Indywidualne urządzenia wypornościowe – Część 3: Kamizelki ratunkowe, poziom użytkowania 150 – Wymagania bezpieczeństwa (ISO 12402-3:2006)”, zmienionej normą EN ISO 12402-3:2006/A1:2010; oraz EN ISO 12402-4:2006 „Indywidualne urządzenia wypornościowe – Część 4: Kamizelki ratunkowe, poziom użytkowania 100 – Wymagania bezpieczeństwa (ISO 12402-4:2006)”, zmienionej normą EN ISO 12402-4:2006/A1:2010. W chwili wniesienia zastrzeżenia odniesienia do norm były opublikowane w komunikacie Komisji w ramach wdrażania dyrektywy Rady 89/686/EWG w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do wyposażenia ochrony osobistej (3) z dnia 11 kwietnia 2014 r. Po raz ostatni normy te zostały wymienione w komunikacie Komisji w ramach wdrażania dyrektywy Rady 89/686/EWG w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do wyposażenia ochrony osobistej (4) z dnia 27 marca 2018 r. Zgodnie z tym komunikatem przedmiotowe normy zharmonizowane nadal pociągają za sobą domniemanie zgodności wyłącznie z dyrektywą 89/686/EWG i tylko do dnia 20 kwietnia 2019 r. Takie domniemanie zgodności z dyrektywą 89/686/EWG wygaśnie od dnia 21 kwietnia 2019 r. Ponadto, zgodnie z art. 47 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/425 (5), państwa członkowskie nie mogą utrudniać udostępniania na rynku produktów objętych zakresem stosowania dyrektywy 89/686/EWG, które są zgodne z tą dyrektywą i zostały wprowadzone do obrotu przed dniem 21 kwietnia 2019 r.

(3)

Podstawę formalnego zastrzeżenia stanowiła domniemana niezgodność wspomnianych norm z podstawowymi wymaganiami w zakresie bezpieczeństwa i ochrony zdrowia określonymi w załączniku II do dyrektywy 89/686/EWG, a w szczególności z pkt 1.1.1 dotyczącym zasad projektowania – ergonomii, pkt 1.2.1 dotyczącym nieszkodliwości ŚOI – braku występowania zagrożeń i innych niedogodnych właściwości oraz pkt 3.4 dotyczącym zapobiegania utonięciu (kamizelek ratunkowych, naramienników, kombinezonów ratunkowych) w odniesieniu do nadmuchiwanych kamizelek ratunkowych.

(4)

Przyczyną wniesienia formalnego zastrzeżenia przez Szwecję był wypadek przy pracy, w którym nadmuchiwana kamizelka ratunkowa wyposażona w urządzenie do automatycznego nadmuchiwania, noszona przez pracownika, który wpadł do zimnej wody, nie napełniła się gazem. W wyniku dochodzenia przeprowadzonego przez Szwedzki Urząd ds. Środowiska Pracy stwierdzono, że kamizelka ratunkowa nie napełniła się gazem, ponieważ nabój gazowy częściowo się odczepił i oderwał z powodu ruchów ciała, czynników środowiskowych i czynności wykonywanych podczas używania. Jeżeli pojemnik na gaz się odczepia, kamizelka ratunkowa przestaje być bezpieczna i nie zachowuje swoich właściwości ochronnych w trakcie używania, a zatem produkt nie zabezpiecza już przed ryzykiem utonięcia. Szwedzkiemu Urzędowi ds. Środowiska Pracy zgłoszono inne wypadki lub incydenty z udziałem profesjonalnych użytkowników i konsumentów, a poluzowane lub odczepione pojemniki na gaz ujawniono również w szeregu innych nadmuchiwanych kamizelek ratunkowych. Ponadto stwierdzono, że niektóre marki nadmuchiwanych kamizelek ratunkowych nie posiadają okienka kontrolnego, przez co w trakcie używania nie wiadomo, czy produktu można bezpiecznie używać, lub też w przypadku gdy nadmuchiwana kamizelka ratunkowa jest wyposażona w okienko kontrolne, okienko to jest niewidoczne dla użytkownika podczas używania ze względu na jego umiejscowienie na kamizelce ratunkowej.

(5)

W związku z powyższym Szwecja stwierdziła istnienie uchybienia w wyżej wymienionych normach zharmonizowanych. Uchybienie to polega na braku wymogów mających na celu zapewnienie, aby nabój gazowy w nadmuchiwanej kamizelce ratunkowej nie odczepiał się ani nie odrywał podczas używania, powodując utratę funkcji ochronnej kamizelki ratunkowej, w szczególności gdy użytkownikowi grozi utonięcie. Wobec braku takich wymogów nie można zapewnić zachowania funkcji ochronnej kamizelki ratunkowej we wszystkich dających się racjonalnie przewidzieć okolicznościach używania i w związku z wszelkimi przewidywalnymi zachowaniami użytkownika, niezależnie od tego, czy kamizelka jest przeznaczona do użytku prywatnego czy zawodowego.

(6)

Komitet Techniczny 162 Europejskiego Komitetu Normalizacyjnego (CEN) („CEN/TC 162”) w odpowiedzi na formalne zastrzeżenie wniesione przez Szwecję stwierdził, że wypadek, o którym mowa, nie był spowodowany uchybieniem w przedmiotowych normach zharmonizowanych. Zgodnie z oceną komitetu odczepienie się naboju gazowego było spowodowane wadą w projekcie nadmuchiwanej kamizelki ratunkowej, która nie została wykryta przed wprowadzeniem produktu do obrotu. Gdyby przeprowadzono odpowiednią ocenę ryzyka obejmującą odnoszące się do użytkownika sekwencje dotyczące szkolenia i konserwacji, doprowadziłoby to do wyposażenia kamizelki ratunkowej w inne i ulepszone urządzenie do nadmuchiwania, co pozwoliłoby zapobiec wypadkom.

(7)

W odpowiedzi na informacje przedstawione przez CEN/TC 162 Szwecja stwierdziła, że problem nie był spowodowany wadliwym projektem nadmuchiwanej kamizelki ratunkowej, jako że została ona zaprojektowana zgodnie z odpowiednimi punktami wspomnianych norm zharmonizowanych. Szwecja potwierdziła, że problem pojawia się, ponieważ normy te nie zawierają szczegółowych wymagań dotyczących funkcji blokującej, zabezpieczającej przed odczepieniem lub poluzowaniem naboju gazowego podczas używania, a jej brak sprawił, że nadmuchiwana kamizelka ratunkowa nie zabezpieczała przed utonięciem.

(8)

Po zbadaniu – wraz przedstawicielami państw członkowskich i zainteresowanymi stronami z grupy roboczej ds. środków ochrony indywidualnej – norm zharmonizowanych: EN ISO 12402-2:2006, zmienionej normą EN ISO 12402-2:2006/A1:2010; EN ISO 12402-3:2006, zmienionej normą EN ISO 12402-3:2006/A1:2010; oraz EN ISO 12402-4:2006, zmienionej normą EN ISO 12402-4:2006/A1:2010, Komisja uznała, że punkty tych norm zharmonizowanych mające na celu uwzględnienie podstawowych wymagań w zakresie bezpieczeństwa i ochrony zdrowia określonych w pkt 1.1.1 dotyczącym zasad projektowania – ergonomii, pkt 1.2.1 dotyczącym nieszkodliwości ŚOI – braku występowania zagrożeń i innych niedogodnych właściwości oraz pkt 3.4 dotyczącym zapobiegania utonięciu (kamizelek ratunkowych, naramienników, kombinezonów ratunkowych) w załączniku II do dyrektywy 89/686/EWG nie zapewniają odpowiedniej ochrony przed powiązanymi zagrożeniami, a w szczególności przed ryzykiem utonięcia w odniesieniu do nadmuchiwanych kamizelek ratunkowych. Normy zharmonizowane, o których mowa, faktycznie nie zawierają szczegółowych wymagań mających na celu zapewnienie prawidłowego działania urządzenia do nadmuchiwania we wszystkich dających się racjonalnie przewidzieć okolicznościach używania i w związku z wszelkimi przewidywalnymi zachowaniami użytkownika, służących zapewnieniu odpowiedniej ochrony przed ryzykiem utonięcia. W związku z powyższym stwierdzono, że produkty zaprojektowane i wytworzone zgodnie z tymi normami mimo to były przyczyną wypadków i incydentów z udziałem użytkowników profesjonalnych i konsumentów.

(9)

Pomimo tego Komisja uważa, że inne punkty odnośnych norm zharmonizowanych niebędące przedmiotem formalnego zastrzeżenia nadal skutecznie pociągają za sobą domniemanie zgodności z określonymi w dyrektywie 89/686/EWG podstawowymi wymaganiami w zakresie bezpieczeństwa i ochrony zdrowia, które punkty te mają obejmować.

(10)

Uwzględniając powyższe ustalenia, należy utrzymać z ograniczeniami w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej odniesienia do norm zharmonizowanych: EN ISO 12402-2:2006, zmienionej normą EN ISO 12402-2:2006/A1:2010; EN ISO 12402-3:2006, zmienionej normą EN ISO 12402-3:2006/A1:2010; oraz EN ISO 12402-4:2006, zmienionej normą EN ISO 12402-4:2006/A1:2010, opublikowane w komunikacie Komisji w ramach wdrażania dyrektywy Rady 89/686/EWG w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do wyposażenia ochrony osobistej z dnia 27 marca 2018 r. Ograniczenia te powinny powodować wyłączenie określonych punktów tych norm, które to punkty mają obejmować podstawowe wymagania w zakresie bezpieczeństwa i ochrony zdrowia ustanowione w pkt 1.1.1 dotyczącym zasad projektowania – ergonomii, pkt 1.2.1 dotyczącym nieszkodliwości ŚOI – braku występowania zagrożeń i innych niedogodnych właściwości oraz pkt 3.4 dotyczącym zapobiegania utonięciu (kamizelek ratunkowych, naramienników, kombinezonów ratunkowych) w załączniku II do dyrektywy 89/686/EWG.

(11)	W celu zapewnienia jak najszybszego zastosowania tych ograniczeń niniejsza decyzja powinna wejść w życie z dniem jej opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

(12)	Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią komitetu ds. norm ustanowionego na mocy art. 22 rozporządzenia (UE) nr 1025/2012,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Niniejszym utrzymuje się z ograniczeniami w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej odniesienia do norm zharmonizowanych dotyczących indywidualnych urządzeń wypornościowych – kamizelek ratunkowych, opracowanych na potrzeby dyrektywy 89/686/EWG, wymienione w załączniku do niniejszej decyzji i opublikowane w komunikacie Komisji w ramach wdrażania dyrektywy Rady 89/686/EWG w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do wyposażenia ochrony osobistej z dnia 27 marca 2018 r.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 17 lipca 2019 r.

W imieniu Komisji

Jean-Claude JUNCKER

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 316 z 14.11.2012, s. 12.

(2) Dyrektywa Rady 89/686/EWG z dnia 21 grudnia 1989 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do wyposażenia ochrony osobistej (Dz.U. L 399 z 30.12.1989, s. 18).

(3) Dz.U. C 110 z 11.4.2014, s. 77.

(4) Dz.U. C 113 z 27.3.2018, s. 3.

(5) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/425 z dnia 9 marca 2016 r. w sprawie środków ochrony indywidualnej oraz uchylenia dyrektywy Rady 89/686/EWG (Dz.U. L 81 z 31.3.2016, s. 51).

ZAŁĄCZNIK

Wykaz odniesień do norm zharmonizowanych utrzymanych z ograniczeniami w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Nr	Odniesienie do normy
1.	EN ISO 12402-4:2006 Indywidualne urządzenia wypornościowe – Część 2: Kamizelki ratunkowe, poziom użytkowania 275 – Wymagania bezpieczeństwa (ISO 12402-2:2006) EN ISO 12402-2:2006/A1:2010
2.	EN ISO 12402-3:2006 Indywidualne urządzenia wypornościowe – Część 3: Kamizelki ratunkowe, poziom użytkowania 150 – Wymagania bezpieczeństwa (ISO 12402-3:2006) EN ISO 12402-3:2006/A1:2010
3.	EN ISO 12402-4:2006 Indywidualne urządzenia wypornościowe – Część 4: Kamizelki ratunkowe, poziom użytkowania 100 – Wymagania bezpieczeństwa (ISO 12402-4:2006) EN ISO 12402-4:2006/A1:2010

Uwaga: odniesienia do norm zharmonizowanych wymienionych w tabeli utrzymuje się w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej z następującymi ograniczeniami:

a)	stosowanie pkt 5.6.1.1, 5.6.1.2 i 5.6.1.4 każdej z tych norm nie pociąga za sobą domniemania zgodności z podstawowym wymogiem w zakresie bezpieczeństwa i ochrony zdrowia określonym w pkt 1.1.1 załącznika II do dyrektywy 89/686/EWG;

b)	stosowanie pkt 5.3.2, 5.3.3, 5.6.1.3, 5.6.1.6 i 5.6.1.7 każdej z tych norm nie pociąga za sobą domniemania zgodności z podstawowym wymogiem w zakresie bezpieczeństwa i ochrony zdrowia określonym w pkt 1.2.1 załącznika II do dyrektywy 89/686/EWG;

c)	stosowanie pkt 5.2, 5.3.1, 5.3.3, 5.3.4 i 5.6.2.5 każdej z tych norm nie pociąga za sobą domniemania zgodności z podstawowym wymogiem w zakresie bezpieczeństwa i ochrony zdrowia określonym w pkt 3.4 załącznika II do dyrektywy 89/686/EWG.

18.7.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 192/36

DECYZJA RADY STOWARZYSZENIA UE–UKRAINA NR 1/2018

z dnia 2 lipca 2018 r.

w sprawie uzupełnienia załącznika I-A do rozdziału 1 tytułu IV Układu o stowarzyszeniu między Unią Europejską i Europejską Wspólnotą Energii Atomowej oraz ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Ukrainą, z drugiej strony [2019/1218]

RADA STOWARZYSZENIA UE–UKRAINA,

uwzględniając Układ o stowarzyszeniu między Unią Europejską i Europejską Wspólnotą Energii Atomowej oraz ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Ukrainą, z drugiej strony (1), podpisany w Brukseli w dniu 27 czerwca 2014 r.,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Zgodnie z art. 486 Układu o stowarzyszeniu między Unią Europejską i Europejską Wspólnotą Energii Atomowej oraz ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Ukrainą, z drugiej strony (zwanego dalej „Układem”), niektóre części Układu, w tym postanowienia dotyczące zniesienia ceł, oraz powiązany załącznik I-A do rozdziału 1 tytułu IV Układu stosuje się tymczasowo od dnia 1 stycznia 2016 r.

(2)	W rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 374/2014 (2) jednostronnie ustanowiono uzgodnienie preferencyjne, co pozwoliło na obniżenie lub zniesienie ceł na towary pochodzące z Ukrainy zgodnie z załącznikiem I do tego rozporządzenia.

(3)	Takie preferencyjne uzgodnienie odpowiadało koncesjom taryfowym, które byłyby stosowane w trakcie pierwszego roku wdrażania Układu zgodnie z załącznikiem I-A do rozdziału 1 tytułu IV przedmiotowego Układu.

(4)	Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1150/2014 (3) wprowadziło między innymi wyjaśnienia dotyczące konkretnego obniżenia podstawowej stawki należności celnych dla każdej kategorii znoszenia ceł, o której mowa w załączniku I do tego rozporządzenia.

(5)

W celu zachowania jasności Układu wymagane jest równoważne wyjaśnienie obniżki, jaka ma mieć zastosowanie do podstawowej stawki należności celnych w odniesieniu do wszystkich kolejnych lat do każdej z kategorii znoszenia ceł, o których mowa w załączniku I-A do rozdziału 1 tytułu IV Układu. Takie sposoby znoszenia ceł odpowiadają założeniom wzajemnego porozumienia z Ukrainą osiągniętego w trakcie negocjacji i będą stosowane przez obie Strony Układu.

(6)	Art. 463 ust. 2 Układu stanowi, że Rada Stowarzyszenia stanowi forum wymiany informacji na temat środków wdrażania i egzekwowania.

(7)	Art. 463 ust. 3 Układu stanowi, że Rada Stowarzyszenia może aktualizować lub zmieniać załączniki do Układu.

(8)	Właściwe jest zatem, by Rada Stowarzyszenia UE–Ukraina przyjęła decyzję w celu uzupełnienia załącznika I-A do rozdziału 1 tytułu IV Układu,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Dodaje się nowy dodatek C do załącznika I-A do rozdziału 1tytułu IV do Układu, w wersji przedstawionej w załączniku do niniejszej decyzji w celu wyjaśnienia wdrażania obniżki podstawowej stawki należności celnych, jaka ma mieć zastosowanie w odniesieniu do wszystkich kolejnych lat do każdej z kategorii znoszenia ceł, o których mowa w załączniku I-A do rozdziału 1 tytułu IV Układu.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

Sporządzono w Brukseli dnia 2 lipca 2018 r.

W imieniu Rady Stowarzyszenia

F. MOGHERINI

Przewodnicząca

(1) Dz.U. L 161 z 29.5.2014, s. 3.

(2) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 374/2014 z dnia 16 kwietnia 2014 r. w sprawie obniżenia lub zniesienia ceł na towary pochodzące z Ukrainy (Dz.U. L 118 z 22.4.2014, s. 1)

(3) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1150/2014 z dnia 29 października 2014 r. zmieniające rozporządzenie Rady (UE) nr 374/2014 w sprawie obniżenia lub zniesienia ceł na towary pochodzące z Ukrainy (Dz.U. L 313 z 31.10.2014, s. 1).

ZAŁĄCZNIK

DODATEK C DO ZAŁĄCZNIKA I-A DO ROZDZIAŁU 1 TYTUŁU IV DO UKŁADU

ZNOSZENIE CEŁ

HARMONOGRAMY ZNOSZENIA CEŁ STRONY NA TOWARY POCHODZĄCE Z DRUGIEJ STRONY

Niniejszy dodatek zawiera wyjaśnienie obniżki podstawowej stawki należności celnych, jaka ma być zastosowana dla każdej kategorii znoszenia ceł

O ile nie przewidziano inaczej, w harmonogramach znoszenia ceł Stron w załączniku I-A do rozdziału 1 tytułu IV Układu (zwanymi dalej „tabelami stawek celnych”), następujące wyjaśnienia mają zastosowanie do znoszenia należności celnych przez Strony zgodnie z art. 29 (Zniesienie należności celnych przywozowych) tytułu IV (Handel i zagadnienia związane z handlem) Układu:

cła na towary pochodzące z terytorium Ukrainy lub UE (zwane dalej „towarami pochodzącymi”) przewidziane w pozycjach taryfowych w kategorii znoszenia ceł „0” w tabelach stawek celnych zostają całkowicie zniesione, a towary takie są wolne od wszelkich należności celnych z dniem wejścia w życie niniejszego Układu;

b)	cła na towary pochodzące przewidziane w pozycjach taryfowych w kategorii znoszenia ceł „1” w tabelach stawek celnych zostają zniesione w dwóch równych etapach począwszy od daty wejścia w życie niniejszego Układu, a po tym okresie towary takie są wolne od wszelkich należności celnych;

c)	cła na towary pochodzące przewidziane w pozycjach taryfowych w kategorii znoszenia ceł „2” w tabelach stawek celnych zostają zniesione w trzech równych etapach począwszy od daty wejścia w życie niniejszego Układu, a po tym okresie towary takie są wolne od wszelkich należności celnych;

d)	cła na towary pochodzące przewidziane w pozycjach taryfowych w kategorii znoszenia ceł „3” w tabelach stawek celnych zostają zniesione w czterech równych etapach począwszy od daty wejścia w życie niniejszego Układu, a po tym okresie towary takie są wolne od wszelkich należności celnych;

e)	cła na towary pochodzące przewidziane w pozycjach taryfowych w kategorii znoszenia ceł „5” w tabelach stawek celnych zostają zniesione w sześciu równych etapach począwszy od daty wejścia w życie niniejszego Układu, a po tym okresie towary takie są wolne od wszelkich należności celnych;

f)	cła na towary pochodzące przewidziane w pozycjach taryfowych w kategorii znoszenia ceł „7” w tabelach stawek celnych zostają zniesione w ośmiu równych etapach począwszy od daty wejścia w życie niniejszego Układu, a po tym okresie towary takie są wolne od wszelkich należności celnych;

g)	cła na towary pochodzące przewidziane w pozycjach taryfowych w kategorii znoszenia ceł „10” w tabelach stawek celnych zostają zniesione w jedenastu równych etapach począwszy od daty wejścia w życie niniejszego Układu, a po tym okresie towary takie są wolne od wszelkich należności celnych;

cła na towary pochodzące przewidziane w pozycjach taryfowych oznaczone „Obniżka o 20 % w ciągu 5 lat” w tabelach stawek celnych zostają obniżone o 20 % w sześciu równych etapach, począwszy od dnia wejścia w życie niniejszego Układu, a po tym okresie towary takie podlegają cłu równoważnemu stawce podstawowej, obniżonej o 20 %;

cła na towary pochodzące przewidziane w pozycjach taryfowych oznaczone „Obniżka o 20 % w ciągu 10 lat” w tabelach stawek celnych zostają obniżone o 20 % w jedenastu równych etapach, począwszy od dnia wejścia w życie niniejszego Układu, a po tym okresie towary takie podlegają cłu równoważnemu stawce podstawowej, obniżonej o 20 %;

cła na towary pochodzące przewidziane w pozycjach taryfowych oznaczone „Obniżka o 30 % w ciągu 5 lat” w tabelach stawek celnych zostają obniżone o 30 % w sześciu równych etapach, począwszy od dnia wejścia w życie niniejszego Układu, a po tym okresie towary takie podlegają cłu równoważnemu stawce podstawowej, obniżonej o 30 %;

cła na towary pochodzące przewidziane w pozycjach taryfowych oznaczone „Obniżka o 50 % w ciągu 5 lat” w tabelach stawek celnych zostają obniżone o 50 % w sześciu równych etapach, począwszy od dnia wejścia w życie niniejszego Układu, a po tym okresie towary takie podlegają cłu równoważnemu stawce podstawowej, obniżonej o 50 %;

cła na towary pochodzące przewidziane w pozycjach taryfowych oznaczone „Obniżka o 50 % w ciągu 7 lat” w tabelach stawek celnych zostają obniżone o 50 % w ośmiu równych etapach, począwszy od dnia wejścia w życie niniejszego Układu, a po tym okresie towary takie podlegają cłu równoważnemu stawce podstawowej, obniżonej o 50 %;

cła na towary pochodzące przewidziane w pozycjach taryfowych oznaczone „Obniżka o 50 % w ciągu 10 lat” w tabelach stawek celnych zostają obniżone o 50 %w jedenastu równych etapach, począwszy od dnia wejścia w życie niniejszego Układu, a po tym okresie towary takie podlegają cłu równoważnemu stawce podstawowej, obniżonej o 50 %;

cła na towary pochodzące przewidziane w pozycjach taryfowych oznaczone „Obniżka o 60 % w ciągu 5 lat” w tabelach stawek celnych zostają obniżone o 60 %w sześciu równych etapach, począwszy od dnia wejścia w życie niniejszego Układu, a po tym okresie towary takie podlegają cłu równoważnemu stawce podstawowej, obniżonej o 60 %;

cła na towary pochodzące przewidziane w pozycjach taryfowych w kategorii znoszenia ceł „Zwolnione z cła ad valorem (cena wejścia (1))” w tabelach stawek celnych są zniesione z dniem wejścia w życie niniejszego Układu; liberalizacja dotyczy jedynie cła ad valorem; cło specyficzne powiązane z systemem ceny wejścia, które ma zastosowanie do tych towarów pochodzących, zostaje utrzymane.

Stawka podstawowa i kategoria znoszenia ceł dla określenia stawki cła obowiązującej na każdym etapie obniżania cła dla danej pozycji taryfowej są wskazane w odpowiadającej pozycji taryfowej w tabeli stawek celnych.

Do celów znoszenia ceł stawka cła stosowana na każdym etapie jest zaokrąglana w dół, przynajmniej do najbliższej dziesiętnej punktu procentowego lub, jeżeli stawka cła jest wyrażona w jednostkach pieniężnych, przynajmniej do najbliższej jednej dziesiątej urzędowej jednostki pieniężnej Strony.

Do celów niniejszego dodatku pierwsza obniżka następuje z dniem wejścia w życie niniejszego Układu, a każda kolejna obniżka wchodzi w życie z dniem 1 stycznia danego roku.

Jeżeli wejście w życie niniejszego Układu przypada po dniu 1 stycznia, ale przed dniem 31 grudnia tego samego roku kalendarzowego, ilości objęte kontyngentem zostaną przeliczone proporcjonalnie do pozostającego okresu roku kalendarzowego.

(1) Zob. załącznik 2 do załącznika I i do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz.U. L 256 z 7.9.1987, s. 1).

18.7.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 192/40

DECYZJA WSPÓLNEGO KOMITETU EOG NR 31/2019

z dnia 29 marca 2019 r.

zmieniająca załącznik I (Sprawy weterynaryjne i fitosanitarne) do Porozumienia EOG [2019/1219]

WSPÓLNY KOMITET EOG,

uwzględniając Porozumienie o Europejskim Obszarze Gospodarczym („Porozumienie EOG”), w szczególności jego art. 98,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

W Porozumieniu EOG należy uwzględnić rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2019/138 z dnia 29 stycznia 2019 r. zmieniające rozporządzenia (WE) nr 1356/2004, (WE) nr 1464/2004, (WE) nr 786/2007, (WE) nr 971/2008, (UE) nr 1118/2010, (UE) nr 169/2011 oraz rozporządzenia wykonawcze (UE) nr 888/2011 i (UE) nr 667/2013 w odniesieniu do nazwy posiadacza zezwolenia na dodatki paszowe (1).

(2)	W Porozumieniu EOG należy uwzględnić rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2019/146 z dnia 30 stycznia 2019 r. zmieniające rozporządzenie wykonawcze (UE) 2015/502 dotyczące zezwolenia na stosowanie preparatu Saccharomyces cerevisiae NCYC R404 jako dodatku paszowego dla krów mlecznych (2).

(3)

W Porozumieniu EOG należy uwzględnić rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2019/221 z dnia 6 lutego 2019 r. zmieniające rozporządzenia (WE) nr 785/2007, (WE) nr 379/2009, (WE) nr 1087/2009, (UE) nr 9/2010, (UE) nr 337/2011 oraz rozporządzenia wykonawcze (UE) nr 389/2011, (UE) nr 528/2011, (UE) nr 840/2012, (UE) nr 1021/2012, (UE) 2016/899, (UE) 2016/997, (UE) 2017/440 i (UE) 2017/896 w odniesieniu do nazwy posiadacza zezwolenia oraz do przedstawiciela posiadacza zezwolenia na niektóre dodatki paszowe (3).

(4)

Niniejsza decyzja dotyczy prawodawstwa w zakresie pasz. Prawodawstwa dotyczącego pasz nie stosuje się do Liechtensteinu na czas rozszerzenia na Liechtenstein obowiązywania Umowy między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską dotyczącej handlu produktami rolnymi, jak określono w dostosowaniach sektorowych do załącznika I do Porozumienia EOG. Niniejszej decyzji nie stosuje się zatem do Liechtensteinu.

(5)	Należy zatem odpowiednio zmienić załącznik I do Porozumienia EOG,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

W rozdziale II załącznika I do Porozumienia EOG wprowadza się następujące zmiany:

W pkt 1zz (rozporządzenie Komisji (WE) nr 1356/2004), 1zzc (rozporządzenie Komisji (WE) nr 1464/2004), 1zzzw (rozporządzenie Komisji (WE) nr 786/2007), 1zzzzt (rozporządzenie Komisji (WE) nr 971/2008), 2q (rozporządzenie Komisji (UE) nr 1118/2010), 2zo (rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 888/2011) i 2zv (rozporządzenie Komisji (UE) nr 169/2011) dodaje się tiret w brzmieniu:

„—	32019 R 0138: rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2019/138 z dnia 29 stycznia 2019 r. (Dz.U. L 26 z 30.1.2019, s. 1).”;

W pkt 86 (rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 667/2013) dodaje się, co następuje:

„zmienione:

—	32019 R 0138: rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2019/138 z dnia 29 stycznia 2019 r. (Dz.U. L 26 z 30.1.2019, s. 1).”;

W pkt 1zzzv (rozporządzenie Komisji (WE) nr 785/2007), 1zzzzz (rozporządzenie Komisji (WE) nr 379/2009), 1zzzzzr (rozporządzenie Komisji (WE) nr 1087/2009), 2y (rozporządzenie Komisji (UE) nr 337/2011), 2zd (rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 389/2011), 2zh (rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 528/2011), 62 (rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 840/2012), 69 (rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 1021/2012), 167 (rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2016/899), 171 (rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2016/997), 205 (rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2017/440) oraz 211 (rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2017/896) dodaje się, co następuje:

„zmienione:

—	32019 R 0221: rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2019/221 z dnia 6 lutego 2019 r. (Dz.U. L 35 z 7.2.2019, s. 28).”;

W pkt 1zzzzzx (rozporządzenie Komisji (UE) nr 9/2010) dodaje się tiret w brzmieniu:

„—	32019 R 0221: rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2019/221 z dnia 6 lutego 2019 r. (Dz.U. L 35 z 7.2.2019, s. 28).”;

W pkt 129 (rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2015/502) dodaje się, co następuje:

„zmienione:

—	32019 R 0146: rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2019/146 z dnia 30 stycznia 2019 r. (Dz.U. L 27 z 31.1.2019, s. 12).”.

Artykuł 2

Teksty rozporządzeń wykonawczych (UE) 2019/138, (UE) 2019/146 i (UE) 2019/221 w języku islandzkim i norweskim, które zostaną opublikowane w Suplemencie EOG do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej, są autentyczne.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem 29 marca 2019 r., pod warunkiem dokonania wszystkich notyfikacji przewidzianych w art. 103 ust. 1 Porozumienia EOG (*1).

Artykuł 4

Niniejsza decyzja zostaje opublikowana w sekcji EOG i w Suplemencie EOG do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 29 marca 2019 r.

W imieniu Wspólnego Komitetu EOG

Claude MAERTEN

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 26 z 30.1.2019, s. 1.

(2) Dz.U. L 27 z 31.1.2019, s. 12.

(3) Dz.U. L 35 z 7.2.2019, s. 28.

(*1) Nie wskazano wymogów konstytucyjnych.

18.7.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 192/43

DECYZJA WSPÓLNEGO KOMITETU EOG NR 32/2019

z dnia 29 marca 2019 r.

zmieniająca załącznik VI (Zabezpieczenia społeczne) do Porozumienia EOG [2019/1220]

WSPÓLNY KOMITET EOG,

uwzględniając Porozumienie o Europejskim Obszarze Gospodarczym („Porozumienie EOG”), w szczególności jego art. 98,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W porozumieniu EOG należy uwzględnić rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/500 z dnia 25 marca 2019 r. w sprawie ustanowienia środków awaryjnych w dziedzinie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego w następstwie wystąpienia Zjednoczonego Królestwa z Unii (1).

(2)	Należy zatem odpowiednio zmienić załącznik VI do Porozumienia EOG,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Po pkt 1 (rozporządzenie (WE) nr 883/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady) w załączniku VI do Porozumienia EOG wprowadza się punkt w brzmieniu:

„1a.	32019 R 0500: rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/500 z dnia 25 marca 2019 r. w sprawie ustanowienia środków awaryjnych w dziedzinie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego w następstwie wystąpienia Zjednoczonego Królestwa z Unii (Dz.U. L 85I z 27.3.2019, s. 35).”.

Artykuł 2

Teksty rozporządzenia (UE) 2019/500 w języku islandzkim i norweskim, które zostaną opublikowane w Suplemencie EOG do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej, są autentyczne.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem 29 marca 2019 r. lub następnego dnia po ostatniej notyfikacji dokonanej na mocy art. 103 ust. 1 Porozumienia EOG (*1), w zależności od tego, która z tych dat przypada później.

Artykuł 4

Niniejsza decyzja zostaje opublikowana w sekcji EOG i w Suplemencie EOG do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 29 marca 2019 r.

W imieniu Wspólnego Komitetu EOG

Claude MAERTEN

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 85I z 27.3.2019, s. 35.

(*1) Nie wskazano wymogów konstytucyjnych.

18.7.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 192/44

DECYZJA WSPÓLNEGO KOMITETU EOG NR 35/2019

z dnia 29 marca 2019 r.

zmieniająca załącznik IX (Usługi finansowe) do Porozumienia EOG [2019/1221]

WSPÓLNY KOMITET EOG,

uwzględniając Porozumienie o Europejskim Obszarze Gospodarczym („Porozumienie EOG”), w szczególności jego art. 98,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

W Porozumieniu EOG należy uwzględnić decyzję wykonawczą Komisji (UE) 2017/1857 z dnia 13 października 2017 r. w sprawie uznania rozwiązań prawnych, nadzorczych i wykonawczych stosowanych w Stanach Zjednoczonych Ameryki w odniesieniu do transakcji na instrumentach pochodnych nadzorowanych przez Commodity Futures Trading Commission za równoważne z niektórymi wymogami art. 11 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 w sprawie instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, kontrahentów centralnych i repozytoriów transakcji (1).

(2)

W Porozumieniu EOG należy uwzględnić decyzję wykonawczą Komisji (UE) 2018/2031 z dnia 19 grudnia 2018 r. stwierdzającą, na ograniczony okres, że ramy regulacyjne mające zastosowanie do kontrahentów centralnych w Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej są równoważne zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 (2).

(3)	W związku z tym należy odpowiednio zmienić załącznik IX do Porozumienia EOG,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Po pkt 31bcau (decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2016/2278) załącznika IX do Porozumienia EOG wprowadza się punkty w brzmieniu:

„31bcav.

32017 D 1857: decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2017/1857 z dnia 13 października 2017 r. w sprawie uznania rozwiązań prawnych, nadzorczych i wykonawczych stosowanych w Stanach Zjednoczonych Ameryki w odniesieniu do transakcji na instrumentach pochodnych nadzorowanych przez Commodity Futures Trading Commission za równoważne z niektórymi wymogami art. 11 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 w sprawie instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, kontrahentów centralnych i repozytoriów transakcji (Dz.U. L 265 z 14.10.2017, s. 23).

31bcaw.

32018 D 2031: decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2018/2031 z dnia 19 grudnia 2018 r. stwierdzająca, na ograniczony okres, że ramy regulacyjne mające zastosowanie do kontrahentów centralnych w Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej są równoważne zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 (Dz.U. L 325 z 20.12.2018, s. 50).”.

Artykuł 2

Teksty decyzji wykonawczych (UE) 2017/1857 i (UE) 2018/2031 w języku islandzkim i norweskim, które zostaną opublikowane w Suplemencie EOG do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej, są autentyczne.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem 29 marca 2019 r. pod warunkiem dokonania wszystkich notyfikacji przewidzianych w art. 103 ust. 1 Porozumienia EOG (*1).

Artykuł 4

Niniejsza decyzja zostaje opublikowana w sekcji EOG i w Suplemencie EOG do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 29 marca 2019 r.

W imieniu Wspólnego Komitetu EOG

Claude MAERTEN

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 265 z 14.10.2017, s. 23.

(2) Dz.U. L 325 z 20.12.2018, s. 50.

(*1) Nie wskazano wymogów konstytucyjnych.

18.7.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 192/46

DECYZJA WSPÓLNEGO KOMITETU EOG NR 36/2019

z dnia 29 marca 2019 r.

zmieniająca załącznik IX (Usługi finansowe) do Porozumienia EOG [2019/1222]

WSPÓLNY KOMITET EOG,

uwzględniając Porozumienie o Europejskim Obszarze Gospodarczym („Porozumienie EOG”), w szczególności jego art. 98,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

W Porozumieniu EOG należy uwzględnić rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2019/396 z dnia 19 grudnia 2018 r. zmieniające rozporządzenie delegowane (UE) 2015/2205, rozporządzenie delegowane (UE) 2016/592 i rozporządzenie delegowane (UE) 2016/1178, uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 w odniesieniu do daty, od której obowiązek rozliczania staje się skuteczny dla niektórych rodzajów kontraktów (1).

(2)	W związku z tym należy odpowiednio zmienić załącznik IX do Porozumienia EOG,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

W pkt 31bcp (rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2015/2205), pkt 31 bcq (rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2016/592) oraz pkt 31bcr (rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2016/1178) załącznika IX do Porozumienia EOG dodaje się tiret w brzmieniu:

„–	32019 R 0396: rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) 2019/396 z dnia 19 grudnia 2018 r. (Dz.U. L 71 z 13.3.2019, s. 11).”.

Artykuł 2

Tekst rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/396 w języku islandzkim i norweskim, które zostaną opublikowane w Suplemencie EOG do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej, są autentyczne.

Artykuł 3

Artykuł 4

Niniejsza decyzja zostaje opublikowana w sekcji EOG i w Suplemencie EOG do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 29 marca 2019 r.

W imieniu Wspólnego Komitetu EOG

Claude MAERTEN

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 71 z 13.3.2019, s. 11.

(*1) Nie wskazano wymogów konstytucyjnych.

18.7.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 192/47

DECYZJA WSPÓLNEGO KOMITETU EOG NR 37/2019

z dnia 29 marca 2019 r.

zmieniająca załącznik IX (Usługi finansowe) do Porozumienia EOG [2019/1223]

WSPÓLNY KOMITET EOG,

uwzględniając Porozumienie o Europejskim Obszarze Gospodarczym („Porozumienie EOG”), w szczególności jego art. 98,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

W Porozumieniu EOG należy uwzględnić rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2019/397 z dnia 19 grudnia 2018 r. zmieniające rozporządzenie delegowane (UE) 2016/2251 uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 w odniesieniu do daty, do której kontrahenci mogą nadal stosować swoje procedury zarządzania ryzykiem w stosunku do niektórych kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, które nie są rozliczane przez CCP (1).

(2)	W związku z tym należy odpowiednio zmienić załącznik IX do Porozumienia EOG,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

W pkt 31bcs (rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2016/2251) w załączniku IX do Porozumienia EOG dodaje się tiret w brzmieniu:

„—	32019 R 0397: rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) 2019/397 z dnia 19 grudnia 2018 r. (Dz.U. L 71 z 13.3.2019, s. 15).”.

Artykuł 2

Teksty rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/397 w języku islandzkim i norweskim, które zostaną opublikowane w Suplemencie EOG do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej, są autentyczne.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem 29 marca 2019 r. lub w dniu następującym po ostatniej notyfikacji dokonanej na mocy art. 103 ust. 1 Porozumienia EOG (*1) lub z dniem wejścia w życie decyzji Wspólnego Komitetu EOG włączającej do Porozumienia EOG rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2016/2251 w zależności od tego, co nastąpi później.

Artykuł 4

Niniejsza decyzja zostaje opublikowana w sekcji EOG i w Suplemencie EOG do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 29 marca 2019 r.

W imieniu Wspólnego Komitetu EOG

Claude MAERTEN

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 71 z 13.3.2019, s. 15.

(*1) Nie wskazano wymogów konstytucyjnych.

18.7.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 192/48

DECYZJA WSPÓLNEGO KOMITETU EOG NR 38/2019

z dnia 29 marca 2019 r.

zmieniająca załącznik IX (Usługi finansowe) do Porozumienia EOG [2019/1224]

WSPÓLNY KOMITET EOG,

uwzględniając Porozumienie o Europejskim Obszarze Gospodarczym („Porozumienie EOG”), w szczególności jego art. 98,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

W Porozumieniu EOG należy uwzględnić decyzję wykonawczą Komisji (UE) 2018/2030 z dnia 19 grudnia 2018 r. stwierdzającą, na ograniczony okres, że ramy regulacyjne mające zastosowanie do centralnych depozytów papierów wartościowych w Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej są równoważne zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 909/2014 (1).

(2)	W związku z tym należy odpowiednio zmienić załącznik IX do Porozumienia EOG,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Po pkt 31bff (rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2017/394) załącznika IX do Porozumienia EOG wprowadza się punkt w brzmieniu:

„31bfg.

32018 D 2030: decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2018/2030 z dnia 19 grudnia 2018 r. stwierdzająca, na ograniczony okres, że ramy regulacyjne mające zastosowanie do centralnych depozytów papierów wartościowych ze Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej są równoważne zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 909/2014 (Dz.U. L 325 z 20.12.2018, s. 47).”.

Artykuł 2

Teksty decyzji wykonawczej (UE) 2018/2030 w języku islandzkim i norweskim, które zostaną opublikowane w Suplemencie EOG do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej, są autentyczne.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem 29 marca 2019 r. pod warunkiem dokonania wszystkich notyfikacji przewidzianych w art. 103 ust. 1 Porozumienia EOG (*1) lub z dniem wejścia w życie decyzji Wspólnego Komitetu EOG nr 18/2019 z dnia 8 lutego 2019 r. (2), w zależności od tego, co nastąpi później.

Artykuł 4

Niniejsza decyzja zostaje opublikowana w sekcji EOG i w Suplemencie EOG do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 29 marca 2019 r.

W imieniu Wspólnego Komitetu EOG

Claude MAERTEN

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 325 z 20.12.2018, s. 47.

(*1) Nie wskazano wymogów konstytucyjnych.

(2) Dz.U. L 60 z 28.2.2019, s. 31.

18.7.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 192/49

DECYZJA WSPÓLNEGO KOMITETU EOG NR 41/2019

z dnia 29 marca 2019 r.

zmieniająca załącznik XIII (Transport) do Porozumienia EOG [2019/1225]

WSPÓLNY KOMITET EOG,

uwzględniając Porozumienie o Europejskim Obszarze Gospodarczym („Porozumienie EOG”), w szczególności jego art. 98,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

W Porozumieniu EOG należy uwzględnić rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2019/413 z dnia 14 marca 2019 r. zmieniające rozporządzenie wykonawcze (UE) 2015/1998 odnośnie do państw trzecich, w których stosowane normy ochrony uznaje się za równoważne ze wspólnymi podstawowymi normami ochrony lotnictwa cywilnego (1).

(2)	Należy zatem odpowiednio zmienić załącznik XIII do Porozumienia EOG,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

W pkt 66he (rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2015/1998) w załączniku XIII do Porozumienia EOG dodaje się tiret w brzmieniu:

„—	32019 R 0413: rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2019/413 z dnia 14 marca 2019 r. (Dz.U. L 73 z 15.3.2019, s. 98).”.

Artykuł 2

Teksty rozporządzenia wykonawczego (UE) 2019/413 w języku islandzkim i norweskim, które zostaną opublikowane w Suplemencie EOG do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej, są autentyczne.

Artykuł 3

Artykuł 4

Niniejsza decyzja zostaje opublikowana w sekcji EOG i w Suplemencie EOG do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 29 marca 2019 r.

W imieniu Wspólnego Komitetu EOG

Claude MAERTEN

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 73 z 15.3.2019, s. 98.

(*1) Nie wskazano wymogów konstytucyjnych.

18.7.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 192/50

DECYZJA WSPÓLNEGO KOMITETU EOG NR 42/2019

z dnia 29 marca 2019 r.

zmieniająca załącznik XIII (Transport) do Porozumienia EOG [2019/1226]

WSPÓLNY KOMITET EOG,

uwzględniając Porozumienie o Europejskim Obszarze Gospodarczym („Porozumienie EOG”), w szczególności jego art. 98,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W Porozumieniu EOG należy uwzględnić rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/494 z dnia 25 marca 2019 r. w sprawie niektórych aspektów bezpieczeństwa lotniczego w odniesieniu do wystąpienia Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii (1).

(2)	Należy zatem odpowiednio zmienić załącznik XIII do Porozumienia EOG,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Po pkt 66nk (rozporządzenie Komisji (UE) 2018/395) w załączniku XIII do Porozumienia EOG wprowadza się punkt w brzmieniu:

„66nl.

32019 R 0494: rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/494 z dnia 25 marca 2019 r. w sprawie niektórych aspektów bezpieczeństwa lotniczego w odniesieniu do wystąpienia Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii (Dz.U. L 85I z 27.3.2019, s. 11).”.

Artykuł 2

Teksty rozporządzenia (UE) 494/2019 w języku islandzkim i norweskim, które zostaną opublikowane w Suplemencie EOG do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej, są autentyczne.

Artykuł 3

Artykuł 4

Niniejsza decyzja zostaje opublikowana w sekcji EOG i w Suplemencie EOG do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 29 marca 2019 r.

W imieniu Wspólnego Komitetu EOG

Claude MAERTEN

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 85I z 27.3.2019, s. 11.

(*1) Nie wskazano wymogów konstytucyjnych.

18.7.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 192/51

DECYZJA WSPÓLNEGO KOMITETU EOG NR 43/2019

z dnia 29 marca 2019 r.

zmieniająca załącznik XX (Środowisko) do Porozumienia EOG [2019/1227]

WSPÓLNY KOMITET EOG,

uwzględniając Porozumienie o Europejskim Obszarze Gospodarczym („Porozumienie EOG”), w szczególności jego art. 98,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W Porozumieniu EOG należy uwzględnić rozporządzenie Komisji (UE) 2019/225 z dnia 6 lutego 2019 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 748/2009 w odniesieniu do operatorów statków powietrznych, dla których Zjednoczone Królestwo jest wskazane jako administrujące państwo członkowskie (1).

(2)	Należy zatem odpowiednio zmienić załącznik XX do Porozumienia EOG,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

W pkt 21as (rozporządzenie Komisji (WE) nr 748/2009) załącznika XX do Porozumienia EOG dodaje się tiret w brzmieniu:

„—	32019 R 0225: rozporządzeniem Komisji (UE) 2019/225 z dnia 6 lutego 2019 r. (Dz.U. L 41 z 12.2.2019, s. 1).”.

Artykuł 2

Teksty rozporządzenia (UE) 2019/225 w języku islandzkim i norweskim, które zostaną opublikowane w Suplemencie EOG do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej, są autentyczne.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem 29 marca 2019 r. pod warunkiem dokonania wszystkich notyfikacji przewidzianych w art. 103 ust. 1 Porozumienia EOG (*1).

Artykuł 4

Niniejsza decyzja zostaje opublikowana w sekcji EOG i w Suplemencie EOG do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 29 marca 2019 r.

W imieniu Wspólnego Komitetu EOG

Claude MAERTEN

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 41 z 12.2.2019, s. 1.

(*1) Nie wskazano wymogów konstytucyjnych.

18.7.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 192/52

DECYZJA WSPÓLNEGO KOMITETU EOG NR 64/2019

z dnia 29 marca 2019 r.

zmieniająca załącznik II (Przepisy techniczne, normy, badania i certyfikacja) do Porozumienia EOG [2019/1228]

WSPÓLNY KOMITET EOG,

uwzględniając Porozumienie o Europejskim Obszarze Gospodarczym („Porozumienie EOG”), w szczególności jego art. 98,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W Porozumieniu EOG należy uwzględnić rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1718 z dnia 14 listopada 2018 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 726/2004 w odniesieniu do siedziby Europejskiej Agencji Leków (1).

(2)	W związku z tym należy odpowiednio zmienić załącznik II do Porozumienia EOG,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

W rozdziale XIII pkt 15zb (rozporządzenie (WE) nr 726/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady) w załączniku II do Porozumienia EOG dodaje się tiret w brzmieniu:

„–	32018 R 1718: rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1718 z dnia 14 listopada 2018 r. (Dz.U. L 291 z 16.11.2018, s. 3).”.

Artykuł 2

Teksty rozporządzenia (UE) 2018/1718 w języku islandzkim i norweskim, które zostaną opublikowane w Suplemencie EOG do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej, są autentyczne.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem 30 marca 2019 r. pod warunkiem dokonania wszystkich notyfikacji przewidzianych w art. 103 ust. 1 Porozumienia EOG (*1).

Artykuł 4

Niniejsza decyzja zostaje opublikowana w sekcji EOG i w Suplemencie EOG do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 29 marca 2019 r.

W imieniu Wspólnego Komitetu EOG

Claude MAERTEN

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 291 z 16.11.2018, s. 3.

(*1) Nie wskazano wymogów konstytucyjnych.

18.7.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 192/53

DECYZJA WSPÓLNEGO KOMITETU EOG NR 99/2019

z dnia 11 kwietnia 2019 r.

zmieniająca załącznik I (Sprawy weterynaryjne i fitosanitarne) do Porozumienia EOG [2019/1229]

WSPÓLNY KOMITET EOG,

uwzględniając Porozumienie o Europejskim Obszarze Gospodarczym („Porozumienie EOG”), w szczególności jego art. 98,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

W Porozumieniu EOG należy uwzględnić rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2019/591 z dnia 11 kwietnia 2019 r. zmieniające załącznik V do rozporządzenia (WE) nr 136/2004 w odniesieniu do włączenia Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej oraz niektórych terytoriów zależnych Korony Brytyjskiej do wykazu państw trzecich, z których dozwolone jest wprowadzanie do Unii przesyłek siana i słomy (1).

(2)

W Porozumieniu EOG należy uwzględnić rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2019/589 z dnia 11 kwietnia 2019 r. zmieniające załącznik III do rozporządzenia (WE) nr 1251/2008 w odniesieniu do włączenia Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej oraz niektórych terytoriów zależnych Korony Brytyjskiej do wykazu państw trzecich, terytoriów, stref lub enklaw, z których dozwolone jest wprowadzanie do Unii Europejskiej przesyłek zwierząt akwakultury (2).

(3)	W Porozumieniu EOG należy uwzględnić decyzję wykonawczą Komisji (UE) 2019/599 z dnia 11 kwietnia 2019 r. zmieniającą załącznik do decyzji 2007/453/WE w odniesieniu do statusu BSE Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej oraz terytoriów zależnych Korony Brytyjskiej (3).

(4)

Niniejsza decyzja dotyczy prawodawstwa w zakresie zagadnień weterynaryjnych. Prawodawstwa dotyczącego zagadnień weterynaryjnych nie stosuje się do Liechtensteinu na czas rozszerzenia na Liechtenstein obowiązywania Umowy między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską dotyczącej handlu produktami rolnymi, jak określono w dostosowaniach sektorowych do załącznika I do Porozumienia EOG. Niniejszej decyzji nie stosuje się zatem do Liechtensteinu.

(5)	Należy zatem odpowiednio zmienić załącznik I do Porozumienia EOG,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

W rozdziale I załącznika I do Porozumienia EOG wprowadza się następujące zmiany:

w części 1.2 w pkt 115 (rozporządzenie Komisji (WE) nr 136/2004) dodaje się tiret w brzmieniu:

„—	32019 R 0591: Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2019/591 z dnia 11 kwietnia 2019 r. (Dz.U. L 100I z 11.4.2019, s. 20)”;

w części 4.2 w pkt 86 (rozporządzenie Komisji (WE) nr 1251/2008) dodaje się tiret w brzmieniu:

„—	32019 R 0589: Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2019/589 z dnia 11 kwietnia 2019 r. (Dz.U. L 100I z 11.4.2019, s. 14)”;

w części 7.2 w pkt 49 (decyzja Komisji 2007/453/WE) dodaje się tiret w brzmieniu:

„—	32019 D 0599: Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2019/599 z dnia 11 kwietnia 2019 r. (Dz.U. L 103 z 12.4.2019, s. 31)”.

Artykuł 2

Teksty rozporządzeń wykonawczych (UE) 2019/589 i (UE) 2019/591 oraz decyzji wykonawczej (UE) 2019/599 w językach islandzkim i norweskim, które zostaną opublikowane w Suplemencie EOG do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej, są autentyczne.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem 12 kwietnia 2019 r., pod warunkiem dokonania wszystkich notyfikacji przewidzianych w art. 103 ust. 1 Porozumienia EOG (*1).

Artykuł 4

Niniejsza decyzja zostaje opublikowana w sekcji EOG i w Suplemencie EOG do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 11 kwietnia 2019 r.

W imieniu Wspólnego Komitetu EOG

Claude MAERTEN

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 100I z 11.4.2019, s. 20.

(2) Dz.U. L 100I z 11.4.2019, s. 14.

(3) Dz.U. L 103 z 12.4.2019, s. 31.

(*1) Nie wskazano wymogów konstytucyjnych.

18.7.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 192/55

DECYZJA WSPÓLNEGO KOMITETU EOG NR 100/2019

z dnia 11 kwietnia 2019 r.

zmieniająca załącznik IX (Usługi finansowe) do Porozumienia EOG [2019/1230]

WSPÓLNY KOMITET EOG,

uwzględniając Porozumienie o Europejskim Obszarze Gospodarczym („Porozumienie EOG”), w szczególności jego art. 98,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

W Porozumieniu EOG należy uwzględnić rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2019/462 z dnia 30 stycznia 2019 r. zmieniające rozporządzenie delegowane (UE) 2017/1799 w odniesieniu do objęcia Banku Anglii wyłączeniem spod wymogów przejrzystości przed- i posttransakcyjnej określonych w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 600/2014 (1).

(2)	W związku z tym należy odpowiednio zmienić załącznik IX do Porozumienia EOG,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

W pkt 31bazt (rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2017/1799) załącznika IX do Porozumienia EOG wprowadza się, co następuje:

„zmienione:

—	32019 R 0462: rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) 2019/462 z dnia 30 stycznia 2019 r. (Dz.U. L 80 z 22.3.2019, s. 13).”.

Artykuł 2

Teksty rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/462 w języku islandzkim i norweskim, które zostaną opublikowane w Suplemencie EOG do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej, są autentyczne.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem 11 kwietnia 2019 r. lub w dniu następującym po ostatniej notyfikacji dokonanej na mocy art. 103 ust. 1 Porozumienia EOG (*1) lub z dniem wejścia w życie decyzji Wspólnego Komitetu EOG 85/2019 z dnia 29 marca 2019 r., w zależności od tego, co nastąpi później.

Artykuł 4

Niniejsza decyzja zostaje opublikowana w sekcji EOG i w Suplemencie EOG do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 11 kwietnia 2019 r.

W imieniu Wspólnego Komitetu EOG

Claude MAERTEN

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 80 z 22.3.2019, s. 13.

(*1) Nie wskazano wymogów konstytucyjnych.

18.7.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 192/56

DECYZJA WSPÓLNEGO KOMITETU EOG NR 101/2019

z dnia 11 kwietnia 2019 r.

zmieniająca załącznik IX (Usługi finansowe) do Porozumienia EOG [2019/1231]

WSPÓLNY KOMITET EOG,

uwzględniając Porozumienie o Europejskim Obszarze Gospodarczym („Porozumienie EOG”), w szczególności jego art. 98,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W Porozumieniu EOG należy uwzględnić rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2019/460 z dnia 30 stycznia 2019 r. zmieniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 w odniesieniu do wykazu podmiotów objętych wyłączeniem (1).

(2)	W związku z tym należy odpowiednio zmienić załącznik IX do Porozumienia EOG,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

W pkt 31bc (rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012) załącznika IX do Porozumienia EOG dodaje się tiret w brzmieniu:

„–	32019 R 0460: rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) 2019/460 z dnia 30 stycznia 2019 r. (Dz.U. L 80 z 22.3.2019, s. 8).”.

Artykuł 2

Tekst rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/460 w języku islandzkim i norweskim, który zostanie opublikowany w Suplemencie EOG do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej, jest autentyczny.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem 11 kwietnia 2019 r. lub następnego dnia po ostatniej notyfikacji dokonanej na mocy art. 103 ust. 1 Porozumienia EOG (*1), w zależności od tego, która z tych dat przypada później.

Artykuł 4

Niniejsza decyzja zostaje opublikowana w sekcji EOG i w Suplemencie EOG do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 11 kwietnia 2019 r.

W imieniu Wspólnego Komitetu EOG

Claude MAERTEN

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 80 z 22.3.2019, s. 8.

(*1) Nie wskazano wymogów konstytucyjnych.

18.7.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 192/57

DECYZJA WSPÓLNEGO KOMITETU EOG NR 102/2019

z dnia 11 kwietnia 2019 r.

zmieniająca załącznik IX (Usługi finansowe) do Porozumienia EOG [2019/1232]

WSPÓLNY KOMITET EOG,

uwzględniając Porozumienie o Europejskim Obszarze Gospodarczym („Porozumienie EOG”), w szczególności jego art. 98,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

W Porozumieniu EOG należy uwzględnić decyzję wykonawczą Komisji (UE) 2019/544 z dnia 3 kwietnia 2019 r. zmieniającą decyzję wykonawczą (UE) 2018/2031 stwierdzającą, na ograniczony okres, że ramy regulacyjne mające zastosowanie do kontrahentów centralnych w Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej są równoważne zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 (1).

(2)	W związku z tym należy odpowiednio zmienić załącznik IX do Porozumienia EOG,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

W pkt 31bcaw (decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2018/2031) załącznika IX do Porozumienia EOG dodaje się, co następuje:

„zmieniona:

—	32019 D 0544: decyzją wykonawczą Komisji (UE) 2019/544 z dnia 3 kwietnia 2019 r. (Dz.U. L 95 z 4.4.2019, s. 9).”.

Artykuł 2

Teksty decyzji wykonawczej (UE) 2019/544 w języku islandzkim i norweskim, które zostaną opublikowane w Suplemencie EOG do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej, są autentyczne.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem 11 kwietnia 2019 r., pod warunkiem dokonania wszystkich notyfikacji przewidzianych w art. 103 ust. 1 Porozumienia EOG (*1).

Artykuł 4

Niniejsza decyzja zostaje opublikowana w sekcji EOG i w Suplemencie EOG do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 11 kwietnia 2019 r.

W imieniu Wspólnego Komitetu EOG

Claude MAERTEN

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 95 z 4.4.2019, s. 9.

(*1) Nie wskazano wymogów konstytucyjnych.

18.7.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 192/58

DECYZJA WSPÓLNEGO KOMITETU EOG NR 103/2019

z dnia 11 kwietnia 2019 r.

zmieniająca załącznik IX (Usługi finansowe) do Porozumienia EOG [2019/1233]

WSPÓLNY KOMITET EOG,

uwzględniając Porozumienie o Europejskim Obszarze Gospodarczym („Porozumienie EOG”), w szczególności jego art. 98,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

W Porozumieniu EOG należy uwzględnić rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2019/565 z dnia 28 marca 2019 r. zmieniające rozporządzenie delegowane (UE) 2015/2205, rozporządzenie delegowane (UE) 2016/592 i rozporządzenie delegowane (UE) 2016/1178, uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 w odniesieniu do daty, od której obowiązek rozliczania staje się skuteczny dla niektórych rodzajów kontraktów (1).

(2)	W związku z tym należy odpowiednio zmienić załącznik IX do Porozumienia EOG,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

„—	32019 R 0565: rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) 2019/565 z dnia 28 marca 2019 r. (Dz.U. L99 z 10.4.2019, s. 6).”.

Artykuł 2

Tekst rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/565 w języku islandzkim i norweskim, który zostanie opublikowany w Suplemencie EOG do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej, jest autentyczny.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem 11 kwietnia 2019 r., pod warunkiem dokonania wszystkich notyfikacji przewidzianych w art. 103 ust. 1 Porozumienia EOG (*1).

Artykuł 4

Niniejsza decyzja zostaje opublikowana w sekcji EOG i w Suplemencie EOG do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 11 kwietnia 2019 r.

W imieniu Wspólnego Komitetu EOG

Claude MAERTEN

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 99 z 10.4.2019, s. 6.

(*1) Nie wskazano wymogów konstytucyjnych.

18.7.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 192/59

DECYZJA WSPÓLNEGO KOMITETU EOG NR 104/2019

z dnia 11 kwietnia 2019 r.

zmieniająca załącznik IX (Usługi finansowe) do Porozumienia EOG [2019/1234]

WSPÓLNY KOMITET EOG,

uwzględniając Porozumienie o Europejskim Obszarze Gospodarczym („Porozumienie EOG”), w szczególności jego art. 98,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

W porozumieniu EOG należy uwzględnić rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2019/564 z dnia 28 marca 2019 r. zmieniające rozporządzenie delegowane (UE) 2016/2251 uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 w odniesieniu do daty, do której kontrahenci mogą nadal stosować swoje procedury zarządzania ryzykiem w stosunku do niektórych kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, które nie są rozliczane przez CCP (1).

(2)	W związku z tym należy odpowiednio zmienić załącznik IX do Porozumienia EOG,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

W pkt 31bcs (rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2016/2251) w załączniku IX do Porozumienia EOG dodaje się tiret w brzmieniu:

„—	32019 R 0564: rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) 2019/564 z dnia 28 marca 2019 (Dz.U. L 99 z 10.4.2019, s. 3).”.

Artykuł 2

Teksty rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/564 w języku islandzkim i norweskim, które zostaną opublikowane w Suplemencie EOG do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej, są autentyczne.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem 11 kwietnia 2019 r. pod warunkiem dokonania wszystkich notyfikacji przewidzianych w art. 103 ust. 1 Porozumienia EOG (*1) lub z dniem wejścia w życie decyzji Wspólnego Komitetu EOG nr 83/2019 z dnia 29 marca 2019 r. w zależności od tego, co nastąpi później.

Artykuł 4

Niniejsza decyzja zostaje opublikowana w sekcji EOG i w Suplemencie EOG do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 11 kwietnia 2019 r.

W imieniu Wspólnego Komitetu EOG

Claude MAERTEN

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 99 z 10.4.2019, s. 3.

(*1) Nie wskazano wymogów konstytucyjnych.

18.7.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 192/60

DECYZJA WSPÓLNEGO KOMITETU EOG NR 105/2019

z dnia 11 kwietnia 2019 r.

zmieniająca załącznik XIII (Transport) do Porozumienia EOG [2019/1235]

WSPÓLNY KOMITET EOG,

uwzględniając Porozumienie o Europejskim Obszarze Gospodarczym („Porozumienie EOG”), w szczególności jego art. 98,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

W Porozumieniu EOG należy uwzględnić rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/501 z dnia 25 marca 2019 r. w sprawie wspólnych zasad zapewniających podstawowe połączenia w zakresie transportu drogowego towarów i przewozu osób w związku z wystąpieniem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii (1).

(2)

Decyzja ta odnosi się do włączenia do Porozumienia EOG jednostronnych środków awaryjnych przyjętych w celu zapewnienia prawidłowego funkcjonowania rynku wewnętrznego w przypadku wystąpienia Zjednoczonego Królestwa z UE bez umowy (scenariusz braku porozumienia). Porozumienie EOG nie reguluje kwestii nawiązywania stosunków między państwami EOG a Zjednoczonym Królestwem jako państwem trzecim. W związku z tym włączenie jest przyjęte w drodze wyjątku i pod warunkiem, że środki awaryjne będą stosowane jedynie w bardzo krótkim czasie po wystąpieniu. Włączenie to nie może być stosowane jako precedens w przyszłości i w innych przypadkach związanych ze środkami UE mającymi wpływ na państwa trzecie.

(3)	Należy zatem odpowiednio zmienić załącznik XIII do Porozumienia EOG,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Po pkt 26e (tekst punktu usunięty) załącznika XIII do Porozumienia EOG wprowadza się, co następuje:

„26f.

32019 R 0501: rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/501 z dnia 25 marca 2019 r. w sprawie wspólnych zasad zapewniających podstawowe połączenia w zakresie transportu drogowego towarów i przewozu osób w związku z wystąpieniem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii (Dz.U. L 85I z 27.3.2019, s. 39).

Do celów Porozumienia przepisy tego rozporządzenia odczytuje się z uwzględnieniem następujących dostosowań:

a)	w odniesieniu do państw EFTA art. 5 nie ma zastosowania;

b)	w art. 11 po wyrazach »państwo członkowskie« dodaje się wyrazy »i państwo EFTA«.”.

Artykuł 2

Teksty rozporządzenia (UE) 2019/501 w języku islandzkim i norweskim, które zostaną opublikowane w Suplemencie EOG do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej, są autentyczne.

Artykuł 3

Artykuł 4

Niniejsza decyzja zostaje opublikowana w sekcji EOG i w Suplemencie EOG do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 11 kwietnia 2019 r.

W imieniu Wspólnego Komitetu EOG

Claude MAERTEN

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 85I z 27.3.2019, s. 39.

(*1) Nie wskazano wymogów konstytucyjnych.

18.7.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 192/62

DECYZJA WSPÓLNEGO KOMITETU EOG NR 106/2019

z dnia 11 kwietnia 2019 r.

zmieniająca załącznik XIII (Transport) do Porozumienia EOG [2019/1236]

WSPÓLNY KOMITET EOG,

uwzględniając Porozumienie o Europejskim Obszarze Gospodarczym („Porozumienie EOG”), w szczególności jego art. 98,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W Porozumieniu EOG należy uwzględnić rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/502 z dnia 25 marca 2019 r. w sprawie wspólnych zasad zapewniających podstawowe połączenia lotnicze w związku z wystąpieniem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii (1).

(2)

(3)	Należy zatem odpowiednio zmienić załącznik XIII do Porozumienia EOG,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Po pkt 64c (dyrektywa Rady 96/67/WE) w załączniku XIII do Porozumienia EOG wprowadza się, co następuje:

„64d.

32019 R 0502: rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/502 z dnia 25 marca 2019 r. w sprawie wspólnych zasad zapewniających podstawowe połączenia lotnicze w związku z wystąpieniem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii (Dz.U. L 85I z 27.3.2019, s. 49).

Do celów Porozumienia przepisy tego rozporządzenia odczytuje się z uwzględnieniem następujących dostosowań:

a)	w odniesieniu do państw EFTA art. 4 ust. 3 nie ma zastosowania;

b)	w art. 15 dodaje się ustęp w brzmieniu: »4. Państwa EFTA w pełni uczestniczą w komitecie ustanowionym na mocy ust. 1, w ramach którego posiadają te same prawa i obowiązki co państwa członkowskie UE, z wyjątkiem prawa głosu.«”.

Artykuł 2

Tekst rozporządzenia (UE) 2019/502 w języku islandzkim i norweskim, które zostaną opublikowane w Suplemencie EOG do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej, są autentyczne.

Artykuł 3

Artykuł 4

Niniejsza decyzja zostaje opublikowana w sekcji EOG i w Suplemencie EOG do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 11 kwietnia 2019 r.

W imieniu Wspólnego Komitetu EOG

Claude MAERTEN

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 85I z 27.3.2019, s. 49.

(*1) Nie wskazano wymogów konstytucyjnych.

18.7.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 192/64

DECYZJA WSPÓLNEGO KOMITETU EOG NR 110/2019

z dnia 8 maja 2019 r.

zmieniająca załącznik II (Przepisy techniczne, normy, badania i certyfikacja) do Porozumienia EOG [2019/1237]

WSPÓLNY KOMITET EOG,

uwzględniając Porozumienie o Europejskim Obszarze Gospodarczym („Porozumienie EOG”), w szczególności jego art. 98,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W Porozumieniu EOG należy uwzględnić rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/26 z dnia 8 stycznia 2019 r. uzupełniające prawodawstwo Unii dotyczące homologacji typu w odniesieniu do wystąpienia Zjednoczonego Królestwa z Unii (1), sprostowane w Dz.U. L 11 z 14.1.2019, s. 34.

(2)	W związku z tym należy odpowiednio zmienić załącznik II do Porozumienia EOG,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Po pkt 49 (rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2017/79) w rozdziale I załącznika II do Porozumienia EOG wprowadza się punkt w brzmieniu:

„50.	32019 R 0026: rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/26 z dnia 8 stycznia 2019 r. uzupełniające prawodawstwo Unii dotyczące homologacji typu w odniesieniu do wystąpienia Zjednoczonego Królestwa z Unii (Dz.U. L 8I z 10.1.2019, s. 1), sprostowane w Dz.U. L 11 z 14.1.2019, s. 34.”.

Artykuł 2

Teksty rozporządzenia (UE) 2019/26, sprostowanego w Dz.U. L 11 z 14.1.2019, s. 34, w języku islandzkim i norweskim, które zostaną opublikowane w Suplemencie EOG do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej, są autentyczne.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem 1 czerwca 2019 r. pod warunkiem dokonania wszystkich notyfikacji przewidzianych w art. 103 ust. 1 Porozumienia EOG (*1).

Artykuł 4

Niniejsza decyzja zostaje opublikowana w sekcji EOG i w Suplemencie EOG do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 8 maja 2019 r.

W imieniu Wspólnego Komitetu EOG

Claude MAERTEN

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 8I z 10.1.2019, s. 1.

(*1) Nie wskazano wymogów konstytucyjnych.

		ISSN 1977-0766
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		L 192

Wydanie polskie	Legislacja	Rocznik 62 18 lipca 2019

Spis treści		II Akty o charakterze nieustawodawczym	Strona
		ROZPORZĄDZENIA
	*	Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2019/1213 z dnia 12 lipca 2019 r. ustanawiające szczegółowe przepisy zapewniające jednolite warunki wdrażania interoperacyjności i zgodności pokładowych urządzeń ważących zgodnie z dyrektywą Rady 96/53/WE ( 1 )	1
		DECYZJE
	*	Decyzja Rady (UE, Euratom) 2019/1214 z dnia 15 lipca 2019 r. w sprawie mianowania członka Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego zaproponowanego przez Królestwo Szwecji	23
	*	Decyzja Rady (UE) 2019/1215 z dnia 15 lipca 2019 r. w sprawie mianowania trzech członków i trzech zastępców członka Komitetu Regionów zaproponowanych przez Królestwo Belgii	24
	*	Decyzja wykonawcza Rady (WPZiB) 2019/1216 z dnia 17 lipca 2019 r. dotycząca wykonania decyzji (WPZiB) 2017/1775 w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Mali	26
	*	Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2019/1217 z dnia 17 lipca 2019 r. w sprawie norm zharmonizowanych dotyczących indywidualnych urządzeń wypornościowych – kamizelek ratunkowych, opracowanych na potrzeby dyrektywy Rady 89/686/EWG ( 1 )	32
		AKTY PRZYJĘTE PRZEZ ORGANY UTWORZONE NA MOCY UMÓW MIĘDZYNARODOWYCH
	*	Decyzja Rady Stowarzyszenia UE–Ukraina nr 1/2018 z dnia 2 lipca 2018 r. w sprawie uzupełnienia załącznika I-A do rozdziału 1 tytułu IV Układu o stowarzyszeniu między Unią Europejską i Europejską Wspólnotą Energii Atomowej oraz ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Ukrainą, z drugiej strony [2019/1218]	36

	III Inne akty
	EUROPEJSKI OBSZAR GOSPODARCZY
*	Decyzja Wspólnego Komitetu EOG nr 31/2019 z dnia 29 marca 2019 r. zmieniająca załącznik I (Sprawy weterynaryjne i fitosanitarne) do Porozumienia EOG [2019/1219]	40
*	Decyzja Wspólnego Komitetu EOG nr 32/2019 z dnia 29 marca 2019 r. zmieniająca załącznik VI (Zabezpieczenia społeczne) do Porozumienia EOG [2019/1220]	43
*	Decyzja Wspólnego Komitetu EOG nr 35/2019 z dnia 29 marca 2019 r. zmieniająca załącznik IX (Usługi finansowe) do Porozumienia EOG [2019/1221]	44
*	Decyzja Wspólnego Komitetu EOG nr 36/2019 z dnia 29 marca 2019 r. zmieniająca załącznik IX (Usługi finansowe) do Porozumienia EOG [2019/1222]	46
*	Decyzja Wspólnego Komitetu EOG nr 37/2019 z dnia 29 marca 2019 r. zmieniająca załącznik IX (Usługi finansowe) do Porozumienia EOG [2019/1223]	47
*	Decyzja Wspólnego Komitetu EOG nr 38/2019 z dnia 29 marca 2019 r. zmieniająca załącznik IX (Usługi finansowe) do Porozumienia EOG [2019/1224]	48
*	Decyzja Wspólnego Komitetu EOG nr 41/2019 z dnia 29 marca 2019 r. zmieniająca załącznik XIII (Transport) do Porozumienia EOG [2019/1225]	49
*	Decyzja Wspólnego Komitetu EOG nr 42/2019 z dnia 29 marca 2019 r. zmieniająca załącznik XIII (Transport) do Porozumienia EOG [2019/1226]	50
*	Decyzja Wspólnego Komitetu EOG nr 43/2019 z dnia 29 marca 2019 r. zmieniająca załącznik XX (Środowisko) do Porozumienia EOG [2019/1227]	51
*	Decyzja Wspólnego Komitetu EOG nr 64/2019 z dnia 29 marca 2019 r. zmieniająca załącznik II (Przepisy techniczne, normy, badania i certyfikacja) do Porozumienia EOG [2019/1228]	52
*	Decyzja Wspólnego Komitetu EOG nr 99/2019 z dnia 11 kwietnia 2019 r. zmieniająca załącznik I (Sprawy weterynaryjne i fitosanitarne) do Porozumienia EOG [2019/1229]	53
*	Decyzja Wspólnego Komitetu EOG nr 100/2019 z dnia 11 kwietnia 2019 r. zmieniająca załącznik IX (Usługi finansowe) do Porozumienia EOG [2019/1230]	55
*	Decyzja Wspólnego Komitetu EOG nr 101/2019 z dnia 11 kwietnia 2019 r. zmieniająca załącznik IX (Usługi finansowe) do Porozumienia EOG [2019/1231]	56
*	Decyzja Wspólnego Komitetu EOG nr 102/2019 z dnia 11 kwietnia 2019 r. zmieniająca załącznik IX (Usługi finansowe) do Porozumienia EOG [2019/1232]	57
*	Decyzja Wspólnego Komitetu EOG nr 103/2019 z dnia 11 kwietnia 2019 r. zmieniająca załącznik IX (Usługi finansowe) do Porozumienia EOG [2019/1233]	58
*	Decyzja Wspólnego Komitetu EOG nr 104/2019 z dnia 11 kwietnia 2019 r. zmieniająca załącznik IX (Usługi finansowe) do Porozumienia EOG [2019/1234]	59
*	Decyzja Wspólnego Komitetu EOG nr 105/2019 z dnia 11 kwietnia 2019 r. zmieniająca załącznik XIII (Transport) do Porozumienia EOG [2019/1235]	60
*	Decyzja Wspólnego Komitetu EOG nr 106/2019 z dnia 11 kwietnia 2019 r. zmieniająca załącznik XIII (Transport) do Porozumienia EOG [2019/1236]	62
*	Decyzja Wspólnego Komitetu EOG nr 110/2019 z dnia 8 maja 2019 r. zmieniająca załącznik II (Przepisy techniczne, normy, badania i certyfikacja) do Porozumienia EOG [2019/1237]	64