16.12.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 336/1

16.12.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 336/1

16.12.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 336/2

(1)

W rozporządzeniu Rady (UE) 2017/127 (2) określono kwoty na rok 2017.

(2)

Według informacji przekazanych Komisji statki pływające pod banderą państwa członkowskiego, o którym mowa w załączniku do niniejszego rozporządzenia, lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim wyczerpały kwotę na połowy stada w nim określonego przyznaną na 2017 r.

(3)

Należy zatem zakazać działalności połowowej w odniesieniu do wspomnianego stada,

16.12.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 336/4

(1)

W rozporządzeniu Rady (UE) 2017/127 (2) określono kwoty na rok 2017.

(2)

Według informacji przekazanych Komisji statki pływające pod banderą państwa członkowskiego, o którym mowa w załączniku do niniejszego rozporządzenia, lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim wyczerpały kwotę na połowy stada w nim określonego przyznaną na 2017 r.

(3)

Należy zatem zakazać działalności połowowej w odniesieniu do wspomnianego stada,

16.12.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 336/6

(1)

W rozporządzeniu Rady (UE) 2017/127 (2) określono kwoty na rok 2017.

(2)

Według informacji przekazanych Komisji statki pływające pod banderą państwa członkowskiego, o którym mowa w załączniku do niniejszego rozporządzenia, lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim wyczerpały kwotę na połowy stada w nim określonego przyznaną na 2017 r.

(3)

Należy zatem zakazać działalności połowowej w odniesieniu do wspomnianego stada,

16.12.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 336/8

(1)

W rozporządzeniu Rady (UE) 2016/2285 (2) określono kwoty na rok 2017.

(2)

Według informacji przekazanych Komisji statki pływające pod banderą państwa członkowskiego, o którym mowa w załączniku do niniejszego rozporządzenia, lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim wyczerpały kwotę na połowy stada w nim określonego przyznaną na 2017 r.

(3)

Należy zatem zakazać działalności połowowej w odniesieniu do wspomnianego stada,

16.12.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 336/10

(1)

W rozporządzeniu Rady (UE) 2016/2285 (2) określono kwoty na rok 2017.

(2)

Według informacji przekazanych Komisji statki pływające pod banderą państwa członkowskiego, o którym mowa w załączniku do niniejszego rozporządzenia, lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim wyczerpały kwotę na połowy stada w nim określonego przyznaną na 2017 r.

(3)

Należy zatem zakazać działalności połowowej w odniesieniu do wspomnianego stada,

16.12.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 336/12

(1)

W rozporządzeniu Rady (UE) 2016/2285 (2) określono kwoty na rok 2017.

(2)

Według informacji przekazanych Komisji statki pływające pod banderą państwa członkowskiego, o którym mowa w załączniku do niniejszego rozporządzenia, lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim wyczerpały kwotę na połowy stada w nim określonego przyznaną na 2017 r.

(3)

Należy zatem zakazać działalności połowowej w odniesieniu do wspomnianego stada,

16.12.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 336/14

(1)

W rozporządzeniu Rady (UE) 2017/127 (2) określono kwoty na rok 2017.

(2)

Według informacji przekazanych Komisji statki pływające pod banderą państwa członkowskiego, o którym mowa w załączniku do niniejszego rozporządzenia, lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim wyczerpały kwotę na połowy stada w nim określonego przyznaną na 2017 r.

(3)

Należy zatem zakazać działalności połowowej w odniesieniu do wspomnianego stada,

16.12.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 336/16

(1)

W rozporządzeniu Rady (UE) 2017/127 (2) określono kwoty na rok 2017.

(2)

Według informacji przekazanych Komisji statki pływające pod banderą państwa członkowskiego, o którym mowa w załączniku do niniejszego rozporządzenia, lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim wyczerpały kwotę na połowy stada w nim określonego przyznaną na 2017 r.

(3)

Należy zatem zakazać działalności połowowej w odniesieniu do wspomnianego stada,

16.12.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 336/18

(1)

W rozporządzeniu Rady (UE) 2017/127 (2) określono kwoty na rok 2017.

(2)

Według informacji przekazanych Komisji statki pływające pod banderą państwa członkowskiego, o którym mowa w załączniku do niniejszego rozporządzenia, lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim wyczerpały kwotę na połowy stada w nim określonego przyznaną na 2017 r.

(3)

Należy zatem zakazać działalności połowowej w odniesieniu do wspomnianego stada,

16.12.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 336/20

(1)

W rozporządzeniu Rady (UE) 2017/127 (2) określono kwoty na rok 2017.

(2)

Według informacji przekazanych Komisji statki pływające pod banderą państwa członkowskiego, o którym mowa w załączniku do niniejszego rozporządzenia, lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim wyczerpały kwotę na połowy stada w nim określonego przyznaną na 2017 r.

(3)

Należy zatem zakazać działalności połowowej w odniesieniu do wspomnianego stada,

16.12.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 336/22

(1)

Aby określić ilości odtłuszczonego mleka w proszku podlegającego procedurze przetargowej otwartej na mocy rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2016/2080 (3), w art. 1 tego rozporządzenia ustanowiono datę, przed którą odtłuszczone mleko w proszku musiało zostać przyjęte do publicznego przechowywania.

(2)

Z uwagi na aktualną sytuację na rynku mleka i przetworów mlecznych pod względem wzrostu cen i wysokiego poziomu zapasów interwencyjnych, należy udostępnić do sprzedaży dodatkową ilość odtłuszczonego mleka w proszku w drodze zmiany daty przyjęcia do przechowywania.

(3)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie wykonawcze (UE) 2016/2080.

(4)

Aby odtłuszczone mleko w proszku zostało niezwłocznie udostępnione do sprzedaży, niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

(5)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

16.12.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 336/24

(1)

W decyzji przyjętej w dniu 12 lipca 2016 r., na podstawie art. 126 ust. 8 Traktatu, Rada stwierdziła, że Portugalia nie podjęła skutecznych działań mających na celu skorygowanie nadmiernego deficytu w odpowiedzi na zalecenie Rady z dnia 21 czerwca 2013 r. wydane na podstawie art. 126 ust. 7 Traktatu.

(2)

Po przyjęciu przez Radę decyzji z dnia 12 lipca 2016 r. stwierdzającej, że Portugalia nie podjęła skutecznych działań mających na celu skorygowanie nadmiernego deficytu, Komisja powinna zalecić Radzie nałożenie grzywny.

(3)

Grzywna podlegająca nałożeniu na Portugalię powinna zasadniczo wynieść 0,2 % PKB tego państwa w poprzednim roku, przy czym wysokość grzywny może zostać zmniejszona lub grzywna może zostać anulowana ze względu na wyjątkową sytuację gospodarczą lub na uzasadniony wniosek danego państwa członkowskiego.

(4)

PKB Portugalii w 2015 r. wyniósł 179,37 mld EUR, a zatem 0,2 % PKB Portugalii odpowiada kwocie 358 738 200 EUR.

(5)

Zgodnie z art. 2 pkt 3 rozporządzenia (UE) nr 1173/2011 „wyjątkowa sytuacja gospodarcza” oznacza sytuację, w której przekroczenie przez deficyt publiczny wartości odniesienia uznaje się za wyjątkowe w rozumieniu art. 126 ust. 2 lit. a) tiret drugie Traktatu i przepisów rozporządzenia Rady (WE) nr 1467/97 (2). Zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1467/97 przekroczenie wartości odniesienia ma charakter wyjątkowy, gdy wynika (i) z nadzwyczajnego i niezależnego od danego państwa członkowskiego zdarzenia, które wywiera istotny wpływ na saldo sektora instytucji rządowych i samorządowych, lub (ii) z poważnego pogorszenia koniunktury gospodarczej, czyli ujemnego rocznego tempa wzrostu PKB lub skumulowanego spadku produkcji podczas przedłużającego się okresu bardzo niskiego rocznego tempa wzrostu PKB w stosunku do potencjalnego wzrostu.

(6)

Ocena zastosowania powyższych kryteriów do Portugalii prowadzi do następujących wniosków:

(7)

Nie istnieje zatem wyjątkowa sytuacja gospodarcza, która uzasadniałaby zmniejszenie wysokości grzywny.

(8)

W dniu 18 lipca 2016 r. Portugalia przedłożyła Komisji uzasadniony wniosek, w którym zwróciła się o to, by zalecono Radzie ustalenie wysokości grzywny na poziomie zero. Na poparcie swojego wniosku Portugalia przedstawiła szereg powodów:

Portugalia przypomniała znaczne wysiłki podjęte przez nią na rzecz konsolidacji finansów publicznych oraz reformy strukturalne wdrożone w trakcie realizacji niedawnego programu dostosowań gospodarczych. Portugalia potwierdziła również swoje zobowiązanie do skorygowania nadmiernego deficytu w 2016 r., w tym zobowiązanie do zastosowania w razie potrzeby środków niezbędnych do skorygowania odchyleń w wykonaniu budżetu, jak również do dokonania w 2017 r. korekty budżetowej zgodnej z zaleceniem dotyczącym polityki budżetowej przyjętym dla tego kraju przez Radę w dniu 12 lipca 2016 r. Portugalia stwierdziła, że nałożenie sankcji utrudniłoby osiągnięcie celów budżetowych prowadzących do korekty nadmiernego deficytu w bieżącym roku. Portugalia wskazała również na zobowiązania w zakresie polityki gospodarczej, w szczególności dotyczące stabilizacji systemu finansowego, oraz środki przedstawione w krajowym programie reform z 2016 r. Portugalia stwierdziła ponadto, że jakiekolwiek sankcje byłyby obecnie niewłaściwe w kontekście bieżącej sytuacji w Europie i na świecie, zwłaszcza z uwagi na znaczną niepewność związaną z wynikiem referendum w Zjednoczonym Królestwie w sprawie członkostwa tego państwa w Unii.

(9)

Ocena powyższych argumentów prowadzi do poniższych wniosków.

(10)

Chociaż Portugalia nie podjęła skutecznych działań w celu skorygowania nadmiernego deficytu zgodnie z zaleceniem Rady z dnia 21 czerwca 2013 r., należy przyznać, że łączna korekta budżetowa w latach 2010–2014 była rzeczywiście bardzo duża. Zmniejszenie deficytu nominalnego (bez uwzględniania środków jednorazowych) o ponad 5 % PKB wynikało w dużej mierze z poprawy salda strukturalnego o ponad 6 %. Niemniej jednak dynamika reform uległa wyhamowaniu po zakończeniu realizacji programu gospodarczego, co podkreślono w decyzji Rady z dnia 12 lipca 2016 r. Korekcie budżetowej towarzyszyło wdrażanie kompleksowego pakietu reform strukturalnych w ramach programu dostosowań gospodarczych, którego realizację pomyślnie zakończono w czerwcu 2014 r., tworząc fundament solidnego ożywienia gospodarczego. Nadal istnieją poważne wyzwania, gdyż wciąż wysokie zadłużenie prywatne i publiczne stanowi obciążenie dla gospodarki, a nadal wysokie bezrobocie stoi na przeszkodzie dostosowaniom gospodarczym.

(11)

Zobowiązanie władz Portugalii do skorygowania nadmiernego deficytu w 2016 r. oraz do przestrzegania w 2017 r. zalecenia dotyczącego polityki budżetowej stanowi istotny sygnał, że rząd zamierza stosować się do wymogów paktu stabilności i wzrostu. W odniesieniu do roku 2016, rząd ponowił swoje podjęte na posiedzeniu Eurogrupy w dniu 11 lutego 2016 r. zobowiązanie do przyjęcia w razie potrzeby środków polityki budżetowej niezbędnych do skorygowania ewentualnych odchyleń w wykonaniu budżetu. Rząd zobowiązał się również do utrzymania zamrożenia niektórych środków budżetowych o wartości 0,2 % PKB jak wskazano w programie stabilności. Załącznik do przedłożonego przez Portugalię uzasadnionego wniosku z dnia 18 lipca 2016 r. zawiera dodatkowe informacje na temat sposobu możliwego wykorzystania tych środków budżetowych, co czyni bardziej wiarygodnym zobowiązanie do ich niewydatkowania, dopóki konieczne jest ich zamrożenie. Po pierwsze wynika z nich, że środki te zostały zarezerwowane dla instytucji publicznych, których finansowanie i tak już zwiększono w porównaniu z 2015 r. i które tym samym mogą ostatecznie nie wystąpić o dodatkowe środki. Po drugie dostęp do tych środków wymaga od każdej instytucji publicznej przedstawienia odpowiednich zezwoleń na dokonanie wydatków, co wymaga jednoznacznej zgody ministra finansów. Wreszcie środki te stanowią uzupełnienie już zabudżetowanych środków oraz rezerw, których wykorzystanie również wymaga zatwierdzenia.

(12)

W odniesieniu do trwałej korekty nadmiernego deficytu oraz, w szczególności, budżetu na 2017 r., w uzasadnionym wniosku z dnia 18 lipca 2016 r. odniesiono się głównie do najbliższego projektu planu budżetowego, który ma zostać przedłożony w październiku 2016 r., oraz zobowiązano się do przestrzegania zalecenia dotyczącego polityki budżetowej, zgodnie z którym wymagane jest osiągnięcie korekty strukturalnej w wysokości co najmniej 0,6 % PKB. Oznacza to bardziej ambitne podejście w porównaniu z korektą strukturalną w 2017 r. na poziomie zaledwie 0,35 % PKB określoną w programie stabilności, przy czym konkretne środki służące osiągnięciu tej korekty muszą dopiero zostać wskazane.

(13)

W odniesieniu do podnoszonych negatywnych skutków nałożenia sankcji dla osiągnięcia korekty nadmiernego deficytu w 2016 r. należy zauważyć, że zgodnie z art. 6 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1173/2011 wysokość grzywny jest ograniczona do 0,2 % PKB, co odpowiada kwocie na tyle niewielkiej, że nie stoi ona na przeszkodzie skorygowaniu nadmiernego deficytu. Ponadto jakakolwiek ewentualna grzywna nie miałaby wpływu na zmianę salda strukturalnego.

(14)

Z zadowoleniem należy przyjąć zobowiązanie do kontynuacji reform strukturalnych w głównych obszarach polityki gospodarczej oraz do dalszego wdrażania środków służących stabilizacji systemu bankowego, gdyż stanowią one również część odpowiednich zaleceń skierowanych do Portugalii. W odniesieniu do pozostałych reform strukturalnych planowanych w roku 2016 i w kolejnych latach, takich jak reformy służące poprawie otoczenia biznesowego lub dokapitalizowaniu przedsiębiorstw, przedstawione środki nie różnią się zasadniczo od tych, które opisano już w krajowym programie reform z 2016 r. Reformy te co do zasady przedstawiają się solidnie, jednak ich wdrożenie obarczone jest ryzykiem. W załączniku do uzasadnionego wniosku z dnia 18 lipca 2016 r. odniesiono się również wyraźnie do konieczności opracowania programu zmniejszenia udziału kredytów zagrożonych w bilansach banków.

(15)

Mając na uwadze kwestię stosowności decyzji o nałożeniu grzywny w kontekście bieżącej sytuacji w Europie i na świecie, Rada w pełni zdaje sobie sprawę ze zwiększonej obecnie niepewności, zwłaszcza z uwagi na wynik referendum w Zjednoczonym Królestwie w sprawie członkostwa tego państwa w Unii.

(16)

Zważywszy na uzasadniony wniosek Portugalii z dnia 18 lipca 2016 r. oraz mając na uwadze powyższe elementy, w szczególności korektę budżetową osiągniętą w trakcie realizacji programu dostosowań gospodarczych, której towarzyszyło wdrożenie obszernego pakietu reform strukturalnych, a także zobowiązanie do: (i) przyjęcia w razie potrzeby środków polityki budżetowej niezbędnych do skorygowania ewentualnych odchyleń w wykonaniu budżetu na 2016 r., (ii) osiągnięcia dodatkowej korekty strukturalnej w wysokości 0,25 % PKB w 2017 r. w porównaniu z korektą w wysokości 0,35 % PKB określoną w programie stabilności z kwietnia 2016 r., oraz (iii) wdrożenia, z uwagi na istniejące wyzwania, reform strukturalnych w kluczowych obszarach, w tym środków służących stabilizacji systemu bankowego, należy uznać, że powody przedstawione przez Portugalię uzasadniają anulowanie grzywny w wysokości 0,2 % PKB,

16.12.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 336/27

(1)

W decyzji przyjętej w dniu 12 lipca 2016 r., na podstawie art. 126 ust. 8 Traktatu, Rada stwierdziła, że Hiszpania nie podjęła skutecznych działań mających na celu skorygowanie nadmiernego deficytu w odpowiedzi na zalecenie Rady z dnia 21 czerwca 2013 r. wydane na podstawie art. 126 ust. 7 Traktatu.

(2)

Po przyjęciu przez Radę decyzji z dnia 12 lipca 2016 r. stwierdzającej, że Hiszpania nie podjęła skutecznych działań mających na celu skorygowanie nadmiernego deficytu, Komisja powinna zalecić Radzie nałożenie grzywny.

(3)

Grzywna podlegająca nałożeniu na Hiszpanię powinna zasadniczo wynieść 0,2 % PKB tego państwa w poprzednim roku, przy czym wysokość grzywny może zostać zmniejszona lub grzywna może zostać anulowana ze względu na wyjątkową sytuację gospodarczą lub na uzasadniony wniosek danego państwa członkowskiego.

(4)

PKB Hiszpanii w 2015 r. wyniósł 1 081,19 mld EUR, a zatem 0,2 % PKB Hiszpanii odpowiada kwocie 2 162,38 mln EUR.

(5)

Zgodnie z art. 2 pkt 3 rozporządzenia (UE) nr 1173/2011 „wyjątkowa sytuacja gospodarcza” oznacza sytuację, w której przekroczenie przez deficyt publiczny wartości odniesienia uznaje się za wyjątkowe w rozumieniu art. 126 ust. 2 lit. a) tiret drugie Traktatu i przepisów rozporządzenia Rady (WE) nr 1467/97 (2). Zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1467/97 przekroczenie wartości odniesienia ma charakter wyjątkowy, gdy wynika (i) z nadzwyczajnego i niezależnego od danego państwa członkowskiego zdarzenia, które wywiera istotny wpływ na saldo sektora instytucji rządowych i samorządowych, lub (ii) z poważnego pogorszenia koniunktury gospodarczej, czyli ujemnego rocznego tempa wzrostu PKB lub skumulowanego spadku produkcji podczas przedłużającego się okresu bardzo niskiego rocznego tempa wzrostu PKB w stosunku do potencjalnego wzrostu.

(6)

Ocena zastosowania powyższych kryteriów do Hiszpanii prowadzi do następujących wniosków:

(7)

Nie istnieje zatem wyjątkowa sytuacja gospodarcza, która uzasadniałaby zmniejszenie wysokości grzywny.

(8)

W dniu 13 lipca 2016 r. Hiszpania przedłożyła Komisji uzasadniony wniosek, w którym zwróciła się o to, by zalecono Radzie ustalenie wysokości grzywny na poziomie zero. Na poparcie swojego wniosku Hiszpania przedstawiła szereg powodów:

Hiszpania przypomniała swoje istotne osiągnięcia we wdrażaniu programu zakrojonych na szeroką skalę reform, pomimo bardzo trudnej koniunktury gospodarczej, które to reformy w zasadniczy sposób przyczyniły się do silnego ożywienia aktywności gospodarczej i tworzenia miejsc pracy, a także pozwoliły skorygować narosłe zakłócenia równowagi makroekonomicznej. Hiszpania zwróciła również uwagę na istotny wysiłek fiskalny podjęty w następstwie kryzysu oraz na negatywny wpływ niskiej, a nawet ujemnej inflacji na proces dostosowania budżetowego oraz na całą gospodarkę. Podniesiono również kwestie metodologiczne, zarzucając, że obecna metoda stosowana do oceny zgodności z wymogami paktu stabilności i wzrostu w przypadku Hiszpanii nie była w stanie uwzględnić niespodziewanej ujemnej inflacji ani zapewnić dokładnego pomiaru potencjalnego wzrostu PKB. We wniosku zdano również sprawę ze środków i zobowiązań podjętych w celu ograniczenia deficytu publicznego w 2016 r. oraz potwierdzono zobowiązanie do skorygowania nadmiernego deficytu do 2017 r.

(9)

Ocena powyższych argumentów prowadzi do poniższych wniosków.

(10)

Sytuacja hiszpańskiej gospodarki uległa w ostatnich latach znacznej poprawie, również dzięki reformom podjętym w trudnym otoczeniu gospodarczym, które pomogły uelastycznić skostniałą strukturę rynku pracy i rynku produktowego. Solidne podstawy ożywienia gospodarczego stworzono dzięki udanej realizacji programu pomocy finansowej mającego na celu dokapitalizowanie instytucji finansowych w Hiszpanii na początku 2014 r. oraz znacznym reformom strukturalnym, które przeprowadzono w międzyczasie. Ponadto po zakończeniu realizacji tego programu Hiszpania nadal wdrażała reformy strukturalne, które obejmowały m.in. reformę prawa upadłościowego, ukończenie procesu restrukturyzacji sektora bankowego, reformę administracji publicznej oraz utworzenie niezależnej rady budżetowej. Działania te, które wspierała polityka monetarna i wzmocnione ramy zarządzania w strefie euro, stworzyły warunki sprzyjające ponownemu napływowi kapitału i poprawie uwarunkowań finansowych. Wraz z ożywieniem się wzrostu gospodarczego w drugiej połowie 2013 r. odnotowano postępy w przywracaniu równowagi wewnętrznej i zewnętrznej, czemu sprzyjał również wzrost konkurencyjności będący pochodną wprowadzonych reform. Ożywieniu gospodarczemu towarzyszyło tworzenie licznych nowych miejsc pracy, również dzięki nadal umiarkowanemu wzrostowi płac i wpływowi reform rynku pracy. Niezależnie od postępów w przywracaniu równowagi gospodarczej nadal istnieją poważne wyzwania, gdyż wciąż wysokie zadłużenie prywatne i publiczne, na które wskazuje bardzo wysoki poziom zobowiązań zagranicznych netto, naraża Hiszpanię na ryzyko, którego źródłem są zmiany nastrojów na rynku, a nadal wysokie bezrobocie stoi na przeszkodzie dostosowaniom gospodarczym.

(11)

Chociaż Hiszpania nie podjęła skutecznych działań w celu skorygowania nadmiernego deficytu zgodnie z zaleceniem Rady z dnia 21 czerwca 2013 r., należy przyznać, że podjęła już znaczny wysiłek fiskalny w celu skorygowania swojego nadmiernego deficytu w budżecie na rok 2012 i w mniejszym stopniu w budżecie na rok 2013. Następstwem tego znacznego strukturalnego wysiłku fiskalnego było swego rodzaju „zmęczenie” reformami mającymi na celu konsolidację finansów publicznych, na które szczególną uwagę zwróciła Rada w swojej decyzji z dnia 12 lipca 2016 r., a które wystąpiło po okresie trudnych warunków ekonomicznych, wywierających niekorzystny wpływ na spójność społeczną. Istotnie, pomimo silnego ożywienia gospodarczego od trzeciego kwartału 2013 r., w okresie, którego dotyczy ostatnie zalecenie Rady, Hiszpania wciąż borykała się z niesprzyjającymi warunkami ekonomicznymi. Luka produktowa wyniosła – 8,5 % potencjalnego PKB w 2013 r. i chociaż ulegała szybkiemu zmniejszeniu, w 2015 r. była nadal ujemna (– 4,0 %). Stopa bezrobocia osiągnęła poziom 26,1 % w 2013 r., a wykluczenie społeczne i nierówności społeczne uległy pogłębieniu w następstwie kryzysu, w wyniku czego łączny odsetek osób zagrożonych ubóstwem lub wykluczeniem społecznym wyniósł 29,2 % w 2014 r., co stanowiło jeden z najwyższych wskaźników w Unii.

(12)

W tym kontekście, chociaż niektóre środki zastosowane w ostatnich latach miały negatywny bezpośredni wpływ na finanse publiczne, w średnio- i długoterminowej perspektywie środki te mogą przyczynić się do pobudzenia wzrostu gospodarczego i tworzenia miejsc pracy, co z kolei przełoży się na stabilność finansów publicznych. Zwolnienia i ulgi w zakresie składek na zabezpieczenie społeczne przyczyniły się do trwałego deficytu sektora instytucji rządowych i samorządowych, lecz także w pewnym stopniu wspierały spójność społeczną dzięki temu, że były ukierunkowane na osoby o niskich dochodach, pracowników o niższych kwalifikacjach i osoby nowo zatrudnione w oparciu o umowy o pracę na czas nieokreślony. Reformy podatkowe przyjęte pod koniec 2014 r., chociaż nie przynoszą dodatkowych dochodów budżetowych, mają na celu stworzenie struktury systemu podatkowego, która sprzyjałaby wzrostowi gospodarczemu, a także usprawnienie zarządzania podatkowego i sprawiedliwe rozłożenie ciężarów podatkowych.

(13)

W 2016 r. hiszpański rząd, działając jako rząd tymczasowy, przyjął środki służące ograniczeniu deficytu przewidziane w zaleceniu Komisji z dnia 9 marca 2016 r. w sprawie środków, które muszą zostać podjęte przez Hiszpanię w celu zapewnienia terminowej korekty nadmiernego deficytu, co odnotowuje się z zadowoleniem. W szczególności, mając na uwadze krajowe przepisy wykonawcze służące wyegzekwowaniu od instytucji rządowych i samorządowych na szczeblu regionalnym dyscypliny budżetowej, w dniu 6 kwietnia rząd zobowiązał 12 rządów regionalnych do zatwierdzenia cięć środków budżetowych, aby zapewnić osiągnięcie przez nie docelowego poziomu deficytu na 2016 r. Chociaż cięcia wydatków przewidziane na 2016 r. zatwierdzone dotychczas przez te rządy regionalne przyniosły oszczędności znacznie poniżej oczekiwanej kwoty określonej w programie stabilności z 2016 r., hiszpański rząd centralny zatwierdził cięcia środków budżetowych w wysokości około 0,2 % PKB. W dniu 13 lipca hiszpański rząd tymczasowy zobowiązał się wprowadzić dalsze pożądane środki służące ograniczeniu deficytu. Po stronie dochodów przewidziano nowelizację ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, która zostanie uchwalona, gdy tylko powołany zostanie nowy rząd, mającą na celu skompensowanie ubytku dochodów w wysokości około 0,5 % PKB, spodziewanego w 2016 r. w związku ze zmianami w przepisach regulujących zaliczkowe płatności (pagos fraccionados) podatku dochodowego od osób prawnych, aby zadbać o to, by dochody z tytułu tego podatku osiągnęły poziom założony w programie stabilności z 2016 r. Po stronie wydatków przyśpieszenie terminu zamknięcia roku budżetowego rządu centralnego, uchwalone w dniu 14 lipca, może pomóc ograniczyć wzrost wydatków w drugiej połowie 2016 r. Środki te wciąż obarczone są jednak znacznym ryzykiem zagrażającym ich realizacji, zwłaszcza w odniesieniu do terminowego uchwalenia przez Parlament wymaganych zmian w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych oraz tego, czy zmiany te będą wystarczające, by skompensować spodziewany spadek dochodów z tytułu tego podatku. Rząd zobowiązał się również do przyjęcia dodatkowych środków służących zwalczaniu oszustw podatkowych.

(14)

W uzasadnionym wniosku skierowanym przez Hiszpanię do Komisji zwrócono również uwagę na negatywny wpływ niskiej, a nawet ujemnej inflacji na proces dostosowania budżetowego oraz na całą gospodarkę. W latach 2013–2015 inflacja w Hiszpanii (której miernikiem jest deflator PKB) faktycznie kształtowała się na poziomie znacznie poniżej założonego w makroekonomicznym scenariuszu odniesienia stanowiącym podstawę zalecenia (a w 2014 r. osiągnęła nawet wartość ujemną – 0,4 %), na co zwrócono również uwagę w decyzji Rady z dnia 12 lipca 2016 r. Negatywny wpływ niskiej, a nawet ujemnej inflacji na wyniki budżetowe Hiszpanii został jednak w dużym stopniu skompensowany wyższym niż oczekiwano wzrostem realnego PKB.

(15)

Hiszpania podniosła również kwestie metodologiczne, zarzucając, że obecna metoda stosowana w kontekście oceny skuteczności podejmowanych działań w przypadku Hiszpanii nie była w stanie uwzględnić niespodziewanej ujemnej inflacji ani zapewnić dokładnego pomiaru potencjalnego wzrostu PKB. W odniesieniu do ewentualnego niedoszacowania wysiłku strukturalnego podjętego przez Hiszpanię należy zauważyć, że oceniając potencjał wzrostu gospodarczego, Komisja stosuje powszechnie przyjętą metodykę funkcji produkcji, zatwierdzoną przez Radę. W odniesieniu do wpływu ujemnej inflacji Komisja przyznaje w swoich opracowaniach analitycznych, że metodyka uzgodniona na potrzeby nadzoru budżetowego — i oparta na korekcie wartości salda nominalnego w drodze szacowania produkcji potencjalnej — może, w przypadku wystąpienia szoku deflacyjnego, prowadzić do niedoszacowania wysiłku strukturalnego. Podejście to uzupełnia jednak tzw. oddolna miara wysiłku fiskalnego, która pozwala ocenić, czy zrealizowano założenia dotyczące wydatków oraz czy wdrożono planowane działania dyskrecjonalne po stronie dochodów. Inaczej niż zmiana salda strukturalnego ta oddolna miara raczej zawyża wysiłek fiskalny po skokowym spadku inflacji. W przypadku Hiszpanii również zastosowanie tej metodyki oddolnej pozwala stwierdzić, że w latach 2013–2015 nie zrealizowano żadnego skumulowanego wysiłku, pomimo że zalecono skumulowany wysiłek strukturalny na poziomie 3,0 % PKB.

(16)

Zważywszy na uzasadniony wniosek Hiszpanii oraz mając na uwadze powyższe elementy, w szczególności głębokie reformy strukturalne podjęte przez rząd Hiszpanii od 2012 r., które nadal są realizowane, trudne warunki ekonomiczne w okresie, którego dotyczy zalecenie Rady z czerwca 2013 r., zobowiązanie do ograniczenia deficytu złożone przez tymczasowy rząd Hiszpanii w swoim uzasadnionym wniosku, a także środki konsolidacyjne wprowadzone w następstwie zalecenia Komisji z dnia 9 marca 2016 r. w sprawie środków, które muszą zostać podjęte przez Hiszpanię w celu zapewnienia terminowej korekty nadmiernego deficytu, za zasadne należy uznać anulowanie grzywny w wysokości 0,2 % PKB,

16.12.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 336/31

(1)

Doświadczenia uzyskane podczas stosowania decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2015/789 (2), w szczególności od czasu ostatniej zmiany wprowadzonej decyzją wykonawczą (UE) 2016/764 (3), pokazały, że konieczne jest przyjęcie szeregu dalszych środków, oraz że pewne przepisy tej decyzji powinny zostać dostosowane w celu zapewnienia bardziej skutecznego podejścia służącego zapobieganiu dalszemu wprowadzaniu do Unii i rozprzestrzenianiu się w niej organizmu Xylella fastidiosa (Wells et al.) (zwanego dalej „określonym organizmem”).

(2)

Niezależnie od konieczności przeprowadzania badań na podstawie poziomu ryzyka ocenionego na szczeblu państw członkowskich z doświadczenia wynika, że badania powinny być prowadzone w dokładniejszy i bardziej zharmonizowany sposób w celu zapewnienia, by wszystkie państwa członkowskie osiągnęły ten sam stopień ostrożności w odniesieniu do określonego organizmu. Z tego powodu podczas przeprowadzania tych badań państwa członkowskie powinny uwzględniać stosowne wytyczne techniczne wydawane przez Komisję.

(3)

Zgodnie z międzynarodowymi normami identyfikacja określonego organizmu okazała się być najbardziej wiarygodna w przypadku, gdy opierała się na co najmniej dwóch różnych badaniach, przeprowadzonych w oparciu o różne zasady biologiczne lub na różnych częściach genomu. Wykaz tych badań powinien być dostępny w bazie danych Komisji, która to baza powinna być udostępniana publicznie w celu zapewnienia przejrzystości. Ponieważ identyfikacja określonego organizmu poza wyznaczonymi obszarami wymaga badań o różnym poziomie czułości, należy przewidzieć szczególne badania dla wyznaczonych obszarów oraz dla obszarów innych niż wyznaczone obszary.

(4)

Aby zapewnić przejrzystość, państwa członkowskie powinny publikować swoje krajowe plany awaryjne w internecie.

(5)

Dowody naukowe, o których mowa w opinii naukowej wydanej przez Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności („EFSA”) w styczniu 2015 r. (4), wskazują na możliwość wystąpienia rekombinacji genetycznej między różnymi podgatunkami określonego organizmu w innych częściach świata, atakującej nowe gatunki roślin, których nigdy wcześniej nie uznano za zakażone przez wspomniane podgatunki. W związku z tym, w celu zapewnienia bardziej ostrożnego podejścia oraz ze względu na zgłaszane ostatnio w Unii różne podgatunki, konieczne jest wyjaśnienie, że w przypadku gdy na danym obszarze wykryto więcej niż jeden podgatunek określonego organizmu, obszar ten należy wyznaczyć w odniesieniu do określonego organizmu i jego wszystkich ewentualnych podgatunków. Ponadto w przypadku oczekiwania na stwierdzenie obecności podgatunku dane państwo członkowskie powinno zapobiegawczo wyznaczyć ten obszar w odniesieniu do określonego organizmu i jego wszystkich ewentualnych podgatunków.

(6)

Z doświadczenia wynika, że podczas przeprowadzania badań w strefach buforowych kolejność przydziału zasobów należy uzależnić od poziomu ryzyka fitosanitarnego. Dlatego też w strefach buforowych proporcjonalnym podejściem byłoby ustalenie, aby odnośne badanie było prowadzone w oparciu o siatkę podzieloną na kwadraty o wymiarach 100 m × 100 m w strefie o szerokości co najmniej 1 km wokół strefy zakażonej oraz siatkę podzieloną na kwadraty o wymiarach 1 km × 1 km na pozostałym obszarze strefy buforowej.

(7)

Na podstawie dotychczasowych doświadczeń oraz zgodnie z dowodami naukowymi przedstawionymi przez EFSA natychmiastowe usunięcie wszystkich roślin żywicielskich – niezależnie od ich statusu zdrowotnego – znajdujących się w promieniu 100 m wokół roślin zakażonych, zwiększa szanse na skuteczne zwalczenie określonego organizmu. W porównaniu do środków ograniczających rozprzestrzenianie przewidujących usunięcie tylko roślin uznanych za zakażone i tylko znajdujących się w niektórych częściach wyznaczonego obszaru, usunięcie wszystkich roślin żywicielskich zapewnia wyższy poziom gwarancji, jeśli chodzi o bezobjawowe zakażenia, a tym samym status określonego organizmu na danym obszarze. W związku z tym proporcjonalnym środkiem jest zmniejszenie szerokości strefy buforowej wokół strefy porażonej z 10 km do 5 km we wszystkich przypadkach, w których w celu zwalczania wytyczono wyznaczony obszar. W przypadku wyznaczonych obszarów wytyczonych do celów ograniczania rozprzestrzeniania szerokość ta powinna jednak w dalszym ciągu wynosić 10 km w związku z potrzebą przyjęcia bardziej ostrożnego podejścia ze względu na szersze występowanie określonego organizmu na tych wyznaczonych obszarach.

(8)

Proporcjonalnym środkiem jest również zmniejszenie tej strefy buforowej do 1 km pod pewnymi warunkami, które gwarantowałby, że nie następuje dalsze rozprzestrzenianie się określonego organizmu, a także natychmiastowe usunięcie roślin zakażonych i odpowiednie monitorowanie sytuacji. Podobnie proporcjonalnym środkiem jest zezwolenie na zniesienie wyznaczonego obszaru po 12 miesiącach od momentu jego wytyczenia, jeśli w celu zapewnienia niewystępowania określonego organizmu na danym obszarze przyjęto intensywny schemat pobierania próbek.

(9)

W celu zwiększenia przejrzystości i informowania społeczeństwa na temat działań podjętych przeciw określonemu organizmowi państwa członkowskie powinny publikować i uaktualniać wykaz wyznaczonych obszarów na swoim terytorium, a Komisja powinna dodatkowo publikować i uaktualniać wykaz tych obszarów zgłoszonych przez państwa członkowskie.

(10)

Z doświadczenia wynika, że proporcjonalnym środkiem jest pozwolenie na niewytyczanie wyznaczonego obszaru, w przypadku gdy występowanie określonego organizmu stwierdzono w miejscu o udowodnionej fizycznej ochronie przed wektorami tego organizmu. Podejście to jest proporcjonalne ze względu na niskie ryzyko rozprzestrzeniania się określonego organizmu i lepszą możliwość niezwłocznego usunięcia tego organizmu dzięki temu, że pojawił się w kontrolowanym środowisku.

(11)

W celu zapewnienia danemu państwu członkowskiemu większej elastyczności państwa członkowskie powinny mieć możliwość zezwolenia na sadzenie wszystkich lub niektórych roślin żywicielskich – pod odpowiednimi warunkami – w obrębie stref zakażonych podlegających środkom ograniczającym rozprzestrzenianie poza obszarem w odległości 20 km przylegającym do strefy buforowej. Realizując te działania, państwa członkowskie powinny dać pierwszeństwo roślinom należącym do odmian ocenionych jako odporne na określony organizm lub go tolerujące, w celu zmniejszenia poziomu inokulum bakteryjnego na odpowiednich obszarach.

(12)

W trosce o poszanowanie tradycji i historii danego miejsca państwa członkowskie powinny mieć możliwość zdecydować, że rośliny żywicielskie oficjalnie wyznaczone jako rośliny o wartości historycznej nie muszą zostać usunięte, jeżeli nie są one zakażone określonym organizmem, nawet jeżeli znajdują się one w promieniu 100 m wokół roślin, które zostały zbadane i uznane za zakażone określonym organizmem. Niemniej jednak, aby zapobiec ich potencjalnemu zakażeniu i rozprzestrzenieniu się określonego organizmu, powinny one podlegać szczególnym warunkom.

(13)

W celu zapewnienia, by monitorowanie obecności określonego organizmu na wyznaczonych obszarach odbywało się w odpowiednich okresach, oraz aby zagwarantować pewność prawa należy określić, że takie monitorowanie i odnośne kontrole uwzględniają odpowiednie wytyczne techniczne wydawane przez Komisję.

(14)

Aby zapewnić przejrzystość i pewność prawa strefy zakażone, w których mogą być stosowane środki ograniczające rozprzestrzenianie, należy ograniczyć do stref wymienionych w załączniku do decyzji wykonawczej (UE) 2015/789.

(15)

Biorąc pod uwagę rozwój sytuacji dotyczącej określonego organizmu w Unii oraz uznanie obszarów ograniczania rozprzestrzeniania również w innych częściach Unii, usunięcie roślin powinno mieć zastosowanie w odniesieniu do całego obszaru ograniczania rozprzestrzeniania, na którym stwierdzono obecność określonego organizmu na podstawie urzędowych badań. W celu ochrony pozostałej części terytorium Unii te urzędowe badania powinny być jednak prowadzone przynajmniej w pobliżu miejsc produkcji zatwierdzonych do przemieszczania określonych roślin z wyznaczonych obszarów, w pobliżu miejsc występowania roślin o szczególnej wartości kulturowej, społecznej lub naukowej oraz na obszarach w obrębie strefy zakażonej w odległości 20 km od granicy tej strefy zakażonej. Wymóg ten nie powinien jednak mieć zastosowania w przypadku wysp, które są w całości obszarami ograniczania rozprzestrzeniania i są położone w odległości ponad 10 km do najbliższego terytorium lądowego Unii, biorąc pod uwagę fakt, że wyspy te są w każdym przypadku fizycznie odizolowane.

(16)

Ze względu na niskie ryzyko fitosanitarne stwierdzone przez EFSA w marcu 2016 r. (5) należy umożliwić przemieszczanie z wyznaczonych obszarów określonych roślin należących do odmian, w odniesieniu do których udowodniono, że nie są podatne na jeden podgatunek określonego organizmu lub większą liczbę takich podgatunków, bez paszportów roślin przygotowanych i wydanych zgodnie z dyrektywą Komisji 92/105/EWG (6).

(17)

Ze względu na zdolność owadów-wektorów do lotów dyspersyjnych odpowiednim i bardziej proporcjonalnym środkiem jest zezwolenie na przemieszczanie określonych roślin pochodzących z miejsc produkcji otoczonych strefą o szerokości 100 metrów, która jest poddawana kontrolom dwa razy do roku oraz z której bezzwłocznie usunięto wszystkie rośliny uznane za wykazujące oznaki zakażenia lub za zakażone określonym organizmem. Aby zachować spójność, podobna zasada powinna mieć zastosowanie do miejsc produkcji w państwach trzecich, w których stwierdzono obecność określonego organizmu.

(18)

Z doświadczenia wynika, że miejsca produkcji, w których rośliny będące żywicielami są uprawiane poza wyznaczonymi obszarami, są przedmiotem corocznej kontroli, a w przypadku wystąpienia symptomów – pobierania próbek i badań w celu zapewnienia wyższego poziomu pewności co do niewystępowania określonego organizmu. W związku z tym, aby zapewnić zharmonizowany poziom ochrony w Unii, należy przyjąć odpowiednie wymogi w odniesieniu do tych miejsc.

(19)

Gatunki Coffea, Lavandula dentata L., Nerium oleander L., Olea europaea L., Polygala myrtifolia L. i Prunus dulcis (Mill.) D.A. Webb okazały się być podatne na wielokrotne zakażenie określonym organizmem i ułatwiają rozprzestrzenianie się choroby w Unii. Mimo że działania mające na celu potwierdzenie źródła roślin zakażonych wykrytych w Unii poprzez śledzenie retrospektywne są nadal w toku, określone rośliny, zgodnie z zasadą ostrożności, powinny być uprawiane wyłącznie w miejscach, które są przedmiotem oficjalnej kontroli, pobierania próbek i badań przeprowadzanych co roku w celu potwierdzenia braku obecności określonego organizmu. Z uwagi na większą podatność tych roślin na określony organizm obecność tego organizmu powinna zostać stwierdzona na podstawie co najmniej dwóch badań o dodatnim wyniku, z których co najmniej jedno powinno być badaniem molekularnym wymienionym w odpowiedniej bazie danych Komisji.

(20)

Podobny wymóg powinien mieć zastosowanie do państw trzecich, w których jeszcze nie stwierdzono pojawienia się określonego organizmu. Ponadto przy przemieszczaniu tych roślin w obrębie Unii podmioty zawodowe powinny przechowywać zapisy przez co najmniej trzy lata w celu zapewnienia identyfikowalności i dalszych kontroli urzędowych, stosownie do przypadku.

(21)

Decyzja wykonawcza (UE) 2015/789 ustanawia rygorystyczne przepisy dotyczące przemieszczania w obrębie Unii niektórych gatunków roślin (zwanych dalej „roślinami żywicielskimi”), które zostały uznane za zarażone przez europejskie izolaty określonego organizmu. Te rośliny żywicielskie podlegają rygorystycznym warunkom, nawet jeśli nie są nigdy uprawiane na wyznaczonym obszarze.

(22)

Jednocześnie na mocy decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2017/167 (7) przyznano tymczasowe zezwolenia Belgii, Republice Czeskiej, Francji i Hiszpanii, umożliwiając kwalifikację przedelitarnych roślin matecznych i materiału przedelitarnego określonych gatunków roślin sadowniczych, o których mowa w załączniku I do dyrektywy Rady 2008/90/WE (8), i które są produkowane na polu w warunkach niezabezpieczających przed dostępem owadów. Niektóre z tych gatunków, a mianowicie Juglans regia L., Olea europaea L., Prunus amygdalus Batsch, P. amygdalus × P. persica, P. armeniaca L., P. avium (L.) L., P. cerasus L., P. domestica L., P. domestica × P. salicina, P. dulcis (Mill.) D.A. Webb, P. persica (L.) Batsch i P. salicina Lindley, są uznawane za podatne na europejskie i pozaeuropejskie izolaty określonego organizmu i zostały wymienione jako „określone rośliny” w załączniku I do decyzji wykonawczej (UE) 2015/789.

(23)

Z uwagi na nowe zagrożenia związane z określonym organizmem na terytorium Unii zezwolenie na kwalifikację tych przedelitarnych roślin matecznych i tego materiału przedelitarnego, stanowiące odstępstwo od warunku dotyczącego uprawy w warunkach zabezpieczających przed dostępem owadów, należy uzupełnić alternatywnymi gwarancjami fitosanitarnymi, nawet jeżeli rośliny nie znajdują się na obszarze wyznaczonym na podstawie decyzji wykonawczej (UE) 2015/789.

(24)

W związku z tym przedelitarne rośliny mateczne i materiał przedelitarny, które są przedmiotem decyzji wykonawczej (UE) 2017/167, powinny być przemieszczane w obrębie terytorium Unii wyłącznie jeżeli towarzyszy im paszport roślin. Celem tej zasady jest zagwarantowanie, aby te przedelitarne rośliny mateczne i ten materiał przedelitarny, jak również cały materiał rozmnożeniowy i produkowane rośliny sadownicze, były wolne od określonego organizmu. Ponadto przedelitarne rośliny mateczne i materiał przedelitarny, których to dotyczy, powinny podlegać kontrolom wizualnym, pobieraniu próbek i badaniu molekularnemu w celu zapewnienia braku obecności określonego organizmu, przy jednoczesnym zachowaniu statusu zdrowotnego tych roślin i tego materiału w trakcie procesu rozmnażania.

(25)

Ponadto wszystkie gatunki roślin, które zostały uznane przez Komisję za określone rośliny od czasu ostatniej zmiany decyzji wykonawczej (UE) 2015/789, należy zawrzeć w załączniku I do tej decyzji.

(26)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję wykonawczą (UE) 2015/789.

(27)

Aby umożliwić podmiotom zawodowym i odpowiedzialnym organom urzędowym dostosowanie się do nowych wymogów dotyczących przemieszczania przeznaczonych do sadzenia roślin gatunków Coffea, Lavandula dentata L., Nerium oleander L., Olea europaea L., Polygala myrtifolia L. i Prunus dulcis (Mill.) D.A. Webb, innych niż nasiona, odpowiedni przepis powinien mieć zastosowanie od dnia 1 marca 2018 r.

(28)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

1)

art. 3 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 3

Badania pod kątem określonego organizmu na terytorium państw członkowskich i jego identyfikacja

1.   Państwa członkowskie przeprowadzają coroczne badania dotyczące obecności na ich terytorium określonego organizmu na określonych roślinach.

Badania te przeprowadzane są przez odpowiedzialny organ urzędowy lub pod urzędowym nadzorem odpowiedzialnego organu urzędowego. Obejmują one kontrole wizualne oraz, w przypadku jakiegokolwiek podejrzenia zakażenia określonym organizmem, pobranie próbek i przeprowadzenie badań. Badania te opierają się na solidnych zasadach naukowych i technicznych i są prowadzone w okresach roku odpowiednich w odniesieniu do możliwości wykrycia określonego organizmu za pośrednictwem kontroli wizualnej, pobrania próbek i przeprowadzenia badań. Badania te uwzględniają dostępne dowody naukowe i techniczne, biologię określonego organizmu i jego wektorów, występowanie i biologię określonych roślin oraz wszelkie inne odpowiednie informacje dotyczące obecności określonego organizmu. Uwzględniają one również wytyczne techniczne dotyczące badań organizmu Xylella fastidiosa dostępne na stronie internetowej Komisji (*1).

2.   Obecność określonego organizmu na obszarach innych niż wyznaczone obszary poddaje się kontroli za pomocą jednego badania molekularnego, a w przypadku dodatnich wyników jego obecność jest stwierdzana poprzez przeprowadzenie, zgodnie z międzynarodowymi normami, co najmniej jeszcze jednego badania molekularnego o dodatnim wyniku. Badania te są wymienione w bazie danych Komisji zawierającej badania do celów identyfikacji określonego organizmu i jego podgatunków oraz są przeprowadzane na różnych częściach genomu.

Obecność określonego organizmu na wyznaczonych obszarach poddaje się kontroli za pomocą jednego badania, a w przypadku dodatnich wyników jego obecność jest stwierdzana poprzez przeprowadzenie, zgodnie z międzynarodowymi normami, co najmniej jednego badania molekularnego o dodatnim wyniku. Badania te są wymienione w bazie danych Komisji zawierającej badania do celów identyfikacji określonego organizmu i jego podgatunków.

3.   Komisja prowadzi i aktualizuje bazę danych, o której mowa w ust. 2, oraz zapewnia do niej publiczny dostęp.

Badania wymienione w tej bazie danych dzielą się na dwie kategorie, w zależności od ich przydatności dla identyfikacji określonego organizmu i jego podgatunków na wyznaczonych obszarach oraz na obszarach innych niż wyznaczone obszary.

(*1)  »Guidelines for the survey of Xylella fastidiosa (Wells et al.) in the Union territory« (Wytyczne dotyczące badania organizmu Xylella fastidiosa (Wells et al.) na terytorium Unii) http://ec.europa.eu/food/sites/food/files/plant/docs/ph_biosec_legis_guidelines_xylella-survey.pdf”;"

2)

art. 3a ust. 4 otrzymuje brzmienie:

„4.   Państwa członkowskie przekazują Komisji na jej wniosek swoje plany awaryjne i informują o nich wszystkie zainteresowane podmioty zawodowe poprzez ogłoszenie na stronie internetowej.”;

3)

w art. 4 wprowadza się następujące zmiany:

4)

art. 5 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2.   Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 dane państwo członkowskie może udzielić zezwolenia na sadzenie roślin żywicielskich w zakażonych strefach wymienionych w załączniku II, w przypadku gdy stosuje się środki ograniczające rozprzestrzenianie zgodnie z art. 7, z wyjątkiem obszaru w odległości 20 km, o którym mowa w art. 7 ust. 7 lit. c). Przy udzielaniu tych zezwoleń dane państwo członkowskie daje pierwszeństwo roślinom żywicielskim należącym do odmian ocenionych jako odporne na określony organizm lub go tolerujące.”;

5)

w art. 6 wprowadza się następujące zmiany:

6)

w art. 7 wprowadza się następujące zmiany:

7)

w art. 9 wprowadza się następujące zmiany:

8)

w art. 10 wprowadza się następujące zmiany:

9)

w art. 16 dodaje się akapit drugi w brzmieniu:

„Przeznaczone do sadzenia rośliny Coffea, Lavandula dentata L., Nerium oleander L., Olea europaea L., Polygala myrtifolia L. i Prunus dulcis (Mill.) D.A. Webb, inne niż nasiona, są wprowadzane do Unii wyłącznie, jeśli były uprawiane w miejscu podlegającym corocznej urzędowej kontroli obejmującej pobranie próbek i badanie przeprowadzone w odpowiednich okresach w odniesieniu do tych roślin pod kątem obecności określonego organizmu oraz zgodnie z międzynarodowymi normami, potwierdzające brak obecności określonego organizmu, z zastosowaniem schematu pobierania próbek, który jest w stanie potwierdzić z 99-procentową, że poziom obecności zakażonych roślin wynosi przynajmniej 5 %, i który jest ukierunkowany na rośliny wykazujące oznaki zakażenia, a także rośliny niewykazujące takich oznak w pobliżu roślin wykazujących takie oznaki.”;

10)

art. 17 ust. 4 lit. c), d) i e) otrzymują brzmienie:

11)

w załączniku I wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem I do niniejszej decyzji;

12)

załącznik II zastępuje się tekstem znajdującym się w załączniku II do niniejszej decyzji;

13)

dodaje się załącznik III, którego tekst jest określony w załączniku III do niniejszej decyzji.

16.12.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 336/45

(1)

W dniu 31 stycznia 2011 r. norweskie przedsiębiorstwo Calanus AS zwróciło się do właściwego organu Zjednoczonego Królestwa z wnioskiem o zezwolenie na wprowadzenie do obrotu w Unii oleju ze skorupiaka (należącego do zooplanktonu morskiego) o nazwie Calanus finmarchicus, odławianego w norweskiej strefie ekonomicznej i w strefie Jan Mayen, jako nowego składnika żywności w rozumieniu art. 1 ust. 2 lit. e) rozporządzenia (WE) nr 258/97.

(2)

W dniu 21 października 2016 r. właściwy organ Zjednoczonego Królestwa wydał sprawozdanie dotyczące wstępnej oceny. W sprawozdaniu tym stwierdzono, że olej z Calanus finmarchicus spełnia kryteria nowej żywności określone w art. 3 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 258/97.

(3)

W dniu 8 listopada 2016 r. Komisja przekazała sprawozdanie dotyczące wstępnej oceny pozostałym państwom członkowskim.

(4)

Przed upływem okresu 60 dni określonego w art. 6 ust. 4 akapit pierwszy rozporządzenia (WE) nr 258/97 inne państwa członkowskie zgłosiły uzasadniony sprzeciw, odnoszący się w szczególności do braku wystarczających informacji na temat procesu produkcji, stabilności przy przechowywaniu oraz danych toksykologicznych. Dodatkowe wyjaśnienia przedstawione przez wnioskodawcę zmniejszyły wskazane obawy w sposób zadowalający państwa członkowskie i Komisję.

(5)

W dyrektywie 2002/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (2) ustanowiono wymogi dotyczące suplementów żywnościowych. Należy zezwolić na stosowanie oleju z Calanus finmarchicus z zastrzeżeniem przepisów wspomnianej dyrektywy.

(6)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

16.12.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 336/49

(1)

Decyzją Komisji 2009/827/WE (2) zezwolono, zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 258/97, na wprowadzenie do obrotu nasion szałwii hiszpańskiej (Salvia hispanica) jako nowego składnika żywności do stosowania w produktach piekarskich.

(2)

Decyzją wykonawczą Komisji 2013/50/UE (3) zezwolono – zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 258/97 – na rozszerzenie zastosowania nasion szałwii hiszpańskiej (Salvia hispanica) jako nowego składnika żywności do stosowania w następujących dodatkowych kategoriach żywności: wyroby piekarskie; śniadaniowe przetwory zbożowe; mieszanki owoców, orzechów i nasion oraz opakowane nasiona szałwii hiszpańskiej jako takie.

(3)

W dniu 18 września 2015 r. irlandzki Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności wydał zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 258/97 zezwolenie na rozszerzenie zastosowania nasion szałwii hiszpańskiej (Salvia hispanica) jako nowego składnika żywności do stosowania w dodatkowych kategoriach żywności, a mianowicie w sokach owocowych i mieszankach soków owocowych.

(4)

W dniu 5 września 2016 r. przedsiębiorstwo MEGGLE Hrvatska d.o.o. skierowało wniosek do właściwego organu Chorwacji o rozszerzenie zastosowania nasion szałwii hiszpańskiej (Salvia hispanica) jako nowego składnika żywności do stosowania w dodatkowych kategoriach żywności, a mianowicie w jogurtach.

(5)

W dniu 11 stycznia 2017 r. właściwy organ Chorwacji wydał sprawozdanie dotyczące wstępnej oceny. W sprawozdaniu tym stwierdził, że rozszerzenie zastosowania i proponowane maksymalne poziomy zastosowania nasion szałwii hiszpańskiej (Salvia hispanica) spełniają kryteria nowej żywności określone w art. 3 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 258/97.

(6)

W dniu 16 stycznia 2017 r. Komisja przekazała sprawozdanie dotyczące wstępnej oceny pozostałym państwom członkowskim.

(7)

Przed upływem okresu 60 dni określonego w art. 6 ust. 4 akapit pierwszy rozporządzenia (WE) nr 258/97 inne państwa członkowskie zgłosiły uzasadniony sprzeciw, w szczególności ze względu na niewystarczające informacje. Dodatkowe wyjaśnienia przedstawione przez wnioskodawcę zmniejszyły wskazane obawy w sposób zadowalający państwa członkowskie i Komisję.

(8)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

16.12.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 336/52

(1)

W dniu 10 czerwca 2016 r. przedsiębiorstwo Ekoidé AB zwróciło się z wnioskiem do właściwego organu Szwecji o zezwolenie na wprowadzenie do obrotu w Unii pieczarek dwuzarodnikowych (Agaricus bisporus) o zwiększonej zawartości witaminy D2, poddanych działaniu promieniowania UV, jako nowej żywności w rozumieniu art. 1 ust. 2 lit. f) rozporządzenia (WE) nr 258/97.

(2)

W dniu 27 lutego 2017 r. właściwy organ Szwecji wydał sprawozdanie dotyczące wstępnej oceny. W sprawozdaniu tym stwierdzono, że pieczarki dwuzarodnikowe (Agaricus bisporus) o zwiększonej zawartości witaminy D2, poddane działaniu promieniowania UV, spełniają kryteria nowej żywności określone w art. 3 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 258/97.

(3)

W dniu 2 marca 2017 r. Komisja przekazała sprawozdanie dotyczące wstępnej oceny pozostałym państwom członkowskim.

(4)

Przed upływem okresu 60 dni określonego w art. 6 ust. 4 akapit pierwszy rozporządzenia (WE) nr 258/97 inne państwa członkowskie zgłosiły uzasadniony sprzeciw. Dodatkowe wyjaśnienia przedstawione przez wnioskodawcę zmniejszyły wskazane obawy w sposób zadowalający państwa członkowskie i Komisję.

(5)

W części A pkt 1 w załączniku VI do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1169/2011 (2) ustanowiono wymóg, zgodnie z którym nazwa danego środka spożywczego zawiera dane szczegółowe dotyczące szczególnego przetwarzania, jakiemu został on poddany, bądź dane takie towarzyszą nazwie, we wszystkich przypadkach, w których pominięcie takiej informacji mogłoby wprowadzić konsumenta w błąd. Ponieważ konsumenci zwykle nie oczekują, aby grzyby miały podlegać naświetlaniu promieniami UV, nazwa żywności powinna zawierać taką informację lub informacja taka powinna towarzyszyć nazwie, aby uniknąć wprowadzania konsumentów w błąd.

(6)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

16.12.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 336/55

(1)

W dniu 22 sierpnia 2016 r. Australia przedstawiła sprawozdanie zawierające wyniki obliczeń emisji gazów cieplarnianych wynikających z uprawy rzepaku w Australii. W Australii regionami statystycznymi najbardziej odpowiadającymi opisowi regionów NUTS 2 są stany. Oszacowania emisji gazów cieplarnianych były więc dokonywane na poziomie stanów Australii.

(2)

Po przeanalizowaniu sprawozdania przedłożonego przez Australię Komisja stwierdza, że spełnia ono warunki określone w dyrektywie 2009/28/WE umożliwiające państwom trzecim korzystanie z wartości typowych dla obszarów geograficznych (stany Australii) mniejszych niż obszary stosowane do obliczenia wartości standardowych: dane w przedmiotowym sprawozdaniu odnoszą się do emisji wynikających z upraw surowców rolnych (rzepak); typowy poziom emisji gazów cieplarnianych wynikający z uprawy rzepaku może być niższy od poziomu emisji, który został przyjęty przy obliczeniach odpowiednich wartości standardowych, lub równy temu poziomowi; i ten typowy poziom emisji gazów cieplarnianych został zgłoszony Komisji.

(3)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu ds. Zrównoważonego Charakteru Biopaliw i Biopłynów,

16.12.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 336/58

(1)

Art. 68 umowy o partnerstwie między członkami grupy państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku, z jednej strony, a Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, z drugiej strony, (zwana dalej „umową o partnerstwie AKP–UE”) stanowi, że należy ustalić system dodatkowego wsparcia, mający na celu ograniczenie krótkoterminowego ujemnego wpływu wstrząsów zewnętrznych na gospodarki państw AKP. Ust. 4 tego artykułu stanowi, że szczegółowe procedury mechanizmu wsparcia określa załącznik II do umowy o partnerstwie AKP–UE.

(2)

Mechanizm określony obecnie w załączniku II do umowy o partnerstwie AKP–UE należy dostosować, aby odzwierciedlał potrzeby stron oraz zapewniał elastyczne i szybkie udzielanie wsparcia.

(3)

Art. 100 umowy o partnerstwie AKP–UE stanowi, że załączniki Ia, II, III, IV i VI do niej mogą być poddane weryfikacji, przeglądowi lub mogą być zmieniane przez Radę Ministrów AKP–UE na podstawie zalecenia Komitetu Współpracy na rzecz Finansowania Rozwoju AKP–UE.

(4)

Art. 15 ust. 4 umowy o partnerstwie AKP–UE stanowi, że Rada Ministrów AKP–UE może przekazać uprawnienia Komitetowi Ambasadorów AKP–UE.

(5)

Art. 16 ust. 2 umowy o partnerstwie AKP–UE stanowi, że Komitet Ambasadorów AKP–UE sprawuje każdy mandat powierzony mu przez Radę.

(6)

Na posiedzeniu w dniu 5 maja 2017 r. Rada Ministrów AKP–UE upoważniła Komitet Ambasadorów AK–-UE do przyjęcia decyzji o wdrożeniu art. 68 umowy o partnerstwie AKP–UE dotyczącego wstrząsów zewnętrznych oraz zmiany rozdziału 3 załącznika II.

(7)

Należy przyjąć decyzję o wdrożeniu art. 68 umowy o partnerstwie AKP–UE,