27.4.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 110/1

27.4.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 110/2

(1)

W rozporządzeniu (WE) nr 999/2001 ustanowiono przepisy dotyczące zapobiegania pasażowalnym encefalopatiom gąbczastym (TSE) oraz ich kontroli i zwalczania u bydła, owiec i kóz. Rozporządzenie to ma zastosowanie do produkcji oraz wprowadzania do obrotu żywych zwierząt i produktów pochodzenia zwierzęcego, a w pewnych określonych przypadkach – do ich wywozu.

(2)

Art. 15 rozporządzenia (WE) nr 999/2001 stanowi, że wprowadzanie na rynek bądź, w razie potrzeby, wywóz bydła, owiec lub kóz oraz ich nasienia, zarodków i komórek jajowych podlega wymogom ustalonym w załączniku VIII do tego rozporządzenia. Rozdział A sekcja A pkt 3.1 lit. a) tego załącznika stanowi, że państwo członkowskie, które posiada krajowy program kontroli trzęsawki klasycznej („program krajowy”) może przedstawić swój program krajowy Komisji do zatwierdzenia. Pkt 3.1 lit. b) tej sekcji stanowi, że Komisja może zatwierdzić ten program krajowy, jeżeli spełnia on kryteria ustanowione w pkt 3.1 lit. a) tej sekcji. Pkt 3.2 tej części zawiera wykaz państw członkowskich, których krajowe programy zostały zatwierdzone.

(3)

W dniu 13 września 2016 r. Słowenia przedłożyła Komisji wniosek o zatwierdzenie swojego programu krajowego. W dniu 8 stycznia 2017 r., w następstwie wniosków o przedstawienie dalszych informacji, Słowenia przedłożyła zmieniony program krajowy, udzielając wyjaśnień i dodatkowych informacji na temat niektórych jego aspektów. Zmieniony program krajowy powinien zostać zatwierdzony, ponieważ jest on zgodny z kryteriami określonymi w rozdziale A sekcja A pkt 3.1 lit. a) załącznika VIII do rozporządzenia (WE) nr 999/2001.

(4)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozdział A sekcja A pkt 3.2 załącznika VIII do rozporządzenia (WE) nr 999/2001, aby dodać Słowenię do wykazu państw członkowskich posiadających zatwierdzone programy krajowe.

(5)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

27.4.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 110/4

(1)

Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 543/2011 przewiduje – zgodnie z wynikami wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej – kryteria, na których podstawie Komisja ustala standardowe wartości dla przywozu z państw trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XVI do wspomnianego rozporządzenia.

(2)

Standardowa wartość w przywozie jest obliczana każdego dnia roboczego, zgodnie z art. 136 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, przy uwzględnieniu podlegających zmianom danych dziennych. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem wejść w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

27.4.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 110/6

(1)

W dyrektywie 2009/48/WE określono limity migracji dotyczące zabawek lub części składowych zabawek w odniesieniu do szeregu pierwiastków, w tym ołowiu, w suchym, płynnym i zeskrobanym materiale zabawki. Limity dotyczące ołowiu wynoszą 13,5 mg/kg, 3,4 mg/kg i 160 mg/kg w poszczególnych rodzajach materiałów zabawek.

(2)

Limity te oparto na zaleceniach Holenderskiego Krajowego Instytutu Zdrowia Publicznego i Środowiska (RIVM) zawartych w sprawozdaniu z 2008 r. zatytułowanym „Chemicals in Toys. A general methodology for assessment of chemical safety of toys with a focus on elements” (Chemikalia w zabawkach. Ogólna metodyka oceny bezpieczeństwa chemicznego zabawek ze szczególnym uwzględnieniem pierwiastków). Podstawą zaleceń RIVM było założenie, że narażenie dzieci na ołów nie może przekraczać pewnego poziomu zwanego tolerowanym dziennym pobraniem. W sprawozdaniu tym ustalono, że tolerowane dzienne pobranie ołowiu wynoszące 3,6 mikrograma na kilogram masy ciała dziennie stanowi toksykologiczną wartość referencyjną.

(3)

Ponieważ dzieci są również narażone na działanie ołowiu ze źródeł innych niż zabawki, zabawkom należy przydzielić jedynie pewien procent toksykologicznej wartości referencyjnej. W opinii „Assessment of the bioavailability of certain elements in toys” (Ocena biodostępności niektórych pierwiastków w zabawkach) przyjętej dnia 22 czerwca 2004 r. Komitet Naukowy ds. Toksyczności, Ekotoksyczności i Środowiska zalecił, by w przypadku ołowiu przydzielać zabawkom jedynie 10 % maksymalnego tolerowanego pobrania. W opinii „Evaluation of the Migration Limits for Chemical Elements in Toys” (Ocena limitów migracji dotyczących pierwiastków chemicznych w zabawkach) przyjętej dnia 1 lipca 2010 r. Komitet Naukowy ds. Zagrożeń dla Zdrowia i Środowiska (SCHER) przychylił się do tego stanowiska, stwierdzając, że pobranie z zabawek ołowiu nie powinno przekraczać 10 % toksykologicznej wartości referencyjnej. Ponadto ze względu na to, że ołów jest uważany za wyjątkowo toksyczny, wysokość jego limitów została ustalona w dyrektywie 2009/48/WE jako połowa wysokości limitu uznanego za bezpieczny zgodnie z kryteriami odpowiedniego komitetu naukowego, tak aby zapewnić obecność tylko ilości śladowych ołowiu zgodnych z zasadami dobrej praktyki wytwarzania. W związku z tym w dyrektywie tej przewidziano, że limity ołowiu mają wysokość 5 % tolerowanego dziennego pobrania, określonego jako migracja ołowiu z zabawek.

(4)

Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) stwierdził, że w przypadku ołowiu, który jest metalem toksycznym, nie istnieje próg, poniżej którego narażenie na ten pierwiastek nie miałoby krytycznych skutków dla zdrowia. Nawet niski poziom narażenia na ołów może powodować neurotoksyczność, mianowicie uszkodzenie systemu nerwowego i mózgu, a w szczególności trudności w uczeniu się. W związku z tym, zgodnie z nowymi danymi naukowymi opublikowanymi przez EFSA, tolerowane dzienne pobranie nie powinno już być toksykologiczną wartością referencyjną.

(5)

Według EFSA nową toksykologiczną wartością referencyjną, jaką należy zastosować do ustalenia limitów ołowiu, jest BMDL01 w odniesieniu do skutków neurorozwojowych. BMDL01 jest dolną granicą przedziału ufności (95. percentyl) dawki wyznaczającej związanej z wystąpieniem 1 % dodatkowego ryzyka deficytu intelektualnego u dzieci mierzonego pełną skalą ilorazu inteligencji (IQ), tj. spadek IQ o 1 punkt w tej skali. BMDL01 stanowi równowartość pobrania 0,5 mikrograma ołowiu na kilogram masy ciała dziennie.

(6)

Komitet ds. Oceny Ryzyka ustanowiony przy Europejskiej Agencji Chemikaliów zgodził się ze stanowiskiem EFSA, że BMDL01 stanowi najwyższy tolerowany poziom narażenia na ołów. Ze względu na to, że obecnie u europejskich dzieci poziom ołowiu we krwi jest do czterech razy wyższy niż ten najwyższy tolerowany poziom narażenia, a nie można przy tym ustalić progu dotyczącego skutków neurorozwojowych, należy unikać, na tyle, na ile to możliwe, jakiegokolwiek dodatkowego narażenia na ten pierwiastek.

(7)

Po dostosowaniu do wyników najnowszych badań naukowych metody obliczania bezpiecznych limitów pierwiastków w zabawkach, określonej w sprawozdaniu RIVM z 2008 r., oraz przy zastosowaniu ustalonego w dyrektywie 2009/48/WE podejścia do zarządzania ryzykiem związanym ze szczególnie toksycznymi pierwiastkami, takimi jak ołów, w celu ochrony zdrowia dzieci należy zmienić limity ołowiu w zabawkach określone w dyrektywie 2009/48/WE i ustalić je na poziomie 5 % BMDL01.

(8)

W erracie do sprawozdania RIVM z 2008 r. opublikowanej w 2015 r. uznano, że ilości suchego i płynnego materiału zabawki, które, jak się przyjmuje, dzieci połykają, i na których oparto zalecane wartości graniczne w sprawozdaniu RIVM z 2008 r., powinny być wyrażone jako ilości tygodniowe, a nie dzienne. SCHER stwierdził następnie, że pierwotnie zalecane spożywane ilości są odpowiednie i powinny nadal być wyrażone jako ilości dzienne, a nie tygodniowe, co potwierdza, że metodyka obliczania bezpiecznych limitów pierwiastków w zabawkach zastosowana w sprawozdaniu RIVM z 2008 r. jest prawidłowa. W związku z tym metodyka zastosowana w 2008 r. w sprawozdaniu RIVM powinna być nadal stosowana do celów ustanowienia zmienionych limitów ołowiu w zabawkach.

(9)

Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywę 2009/48/WE.

(10)

Komitet ustanowiony na podstawie art. 47 dyrektywy 2009/48/WE nie wydał opinii dotyczącej środków przewidzianych w niniejszej dyrektywie; Komisja przedłożyła w związku z tym Radzie wniosek dotyczący tych środków i przekazała go do Parlamentu Europejskiego,

27.4.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 110/9

27.4.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 110/10