—

uwzględniając budżet ogólny Unii Europejskiej na rok budżetowy 2011 (1),

—

uwzględniając skonsolidowane sprawozdanie finansowe Unii Europejskiej za rok budżetowy 2011 (COM(2012) 436 – C7-0225/2012) (2),

—

uwzględniając sprawozdanie z zarządzania budżetem i finansami – sekcja I – Parlament Europejski – rok budżetowy 2011 (3),

—

uwzględniając sprawozdanie roczne audytora wewnętrznego za rok budżetowy 2011,

—

uwzględniając sprawozdanie roczne Trybunału Obrachunkowego dotyczące wykonania budżetu za rok budżetowy 2011 wraz z odpowiedziami instytucji (4),

—

uwzględniając poświadczenie wiarygodności rachunków (5), jak również legalności i prawidłowości operacji leżących u ich podstaw przedłożone przez Trybunał Obrachunkowy za rok budżetowy 2011 zgodnie z art. 287 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

—

uwzględniając art. 314 ust. 10 i art. 318 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej oraz art. 106a Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Energii Atomowej,

—

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich (6), w szczególności jego art. 145, 146 i 147,

—

uwzględniając rozporządzenie (UE, Euratom) Parlamentu Europejskiego i Rady nr 966/2012 z dnia 25 października 2012 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 (7), w szczególności jego art. 164, 165 i 166,

—

uwzględniając art. 13 przepisów wewnętrznych dotyczących wykonania budżetu Parlamentu Europejskiego (8),

—

uwzględniając art. 166 ust. 1 rozporządzenia (UE, Euratom) nr 966/2012, zgodnie z którym każda instytucja unijna podejmuje wszelkie właściwe działania w celu uwzględnienia uwag towarzyszących decyzji Parlamentu Europejskiego o udzieleniu absolutorium,

—

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 25 marca 2010 r. w sprawie wytycznych dotyczących procedury budżetowej 2011 – sekcje I, II, IV, V, VI, VII, VIII i IX (9),

—

uwzględniając rezolucję z dnia 18 maja 2010 r. w sprawie preliminarza dochodów i wydatków Parlamentu na rok budżetowy 2011 (10),

—

uwzględniając art. 77 i art. 80 ust. 3 Regulaminu, jak również załącznik VI do Regulaminu,

—

uwzględniając sprawozdanie Komisji Kontroli Budżetowej (A7-0063/2013),

A.

mając na uwadze, że przewodniczący przyjął sprawozdanie finansowe Parlamentu za rok 2011 w dniu 11 lipca 2012 r.,

B.

mając na uwadze, że w poświadczeniu sporządzenia sprawozdania końcowego księgowy Parlamentu stwierdził, że uzyskał wystarczającą pewność co do prawdziwości i rzetelności zawartych w tym sprawozdaniu informacji na temat sytuacji finansowej Parlamentu we wszystkich istotnych aspektach oraz że nie pojawiły się żadne kwestie mogące wywołać zastrzeżenia,

C.

mając na uwadze, że sekretarz generalny zaświadczył w dniu 24 kwietnia 2012 r., iż ma wystarczającą pewność, aby stwierdzić, że budżet Parlamentu Europejskiego został wykonany zgodnie z zasadami dobrego zarządzania finansowego oraz że stosowany system kontroli daje niezbędne gwarancje legalności i prawidłowości transakcji leżących u podstaw rozliczeń,

D.

mając na uwadze, że Trybunał Obrachunkowy stwierdził podczas kontroli, iż w odniesieniu do wydatków administracyjnych w 2011 r. wszystkie instytucje wprowadziły skuteczne systemy kontroli i nadzoru zgodnie z rozporządzeniem finansowym, a 93 % z 56 skontrolowanych płatności (3 zaliczki i 53 płatności końcowe) było wolne od istotnych błędów,

E.

mając na uwadze, że zgodnie ze standardową procedurą przesłano kwestionariusz do administracji Parlamentu, a otrzymane odpowiedzi zostały omówione przez Komisję Kontroli Budżetowej w obecności wiceprzewodniczącego odpowiedzialnego za budżet i sekretarza generalnego, a także audytora wewnętrznego,

1.

podkreśla wartość dodaną procedury parlamentarnej prowadzącej do corocznego udzielania Parlamentowi absolutorium; ponownie stwierdza, że udzielanie Parlamentowi absolutorium stanowi dodatkową okazję do publicznego przeprowadzenia krytycznej oceny zarządzania finansami przez instytucję, tym samym ułatwiając obywatelom zrozumienie szczególnej struktury zarządzania i metod pracy w Parlamencie, a także kosztów demokratycznej Europy;

2.

wzywa Prezydium, aby tuż po przyjęciu na posiedzeniu plenarnym sprawozdania w sprawie absolutorium włączyło do porządku obrad sesji majowej lub czerwcowej dyskusję nad tym sprawozdaniem jako osobny punkt;

3.

podkreśla konieczność kontroli w celu zapewnienia, że administracja Parlamentu postępuje odpowiedzialnie, a także – z uwagi na duże zainteresowanie obywateli Unii i opinii publicznej procedurą udzielania absolutorium w Parlamencie Europejskim – kwestią zasadniczą jest uniknięcie przez Parlament jakiegokolwiek ryzyka niejasności w zarządzaniu i dlatego musi on postępować w całkowicie przejrzysty sposób, gwarantując obywatelom Unii prawdziwy i dokładny obraz wykorzystania przez Parlament środków, jakie dostaje do dyspozycji;

4.

zwraca uwagę, że ponieważ Parlament jest organem odpowiedzialnym za wydanie ostatecznej decyzji w sprawie absolutorium, kwestią najwyższej wagi jest przeprowadzenie procedury we wzorowy sposób w przypadku Parlamentu oraz że konieczne jest w związku z tym zapobieganie nawet najmniejszym uchybieniom, które mogłyby rzutować na dokonania polityczne europejskich instytucji demokratycznych lub ich starania na rzecz osiągnięcia większej przejrzystości i należytego zarządzania finansami;

5.

zwraca uwagę, że niniejsza rezolucja koncentruje się przede wszystkim na wykonaniu budżetu i udzieleniu absolutorium za rok budżetowy 2011, a jej głównym celem jest zapewnienie najlepszego wykorzystania publicznych pieniędzy podatników, przy jednoczesnym wskazaniu możliwych udoskonaleń; zachęca właściwe organy Parlamentu, aby na wszystkich możliwych szczeblach dążyły do dalszej poprawy skuteczności codziennych działań Parlamentu, których celem jest nieustanne doskonalenie działań w służbie obywatelom Unii;

6.

z zadowoleniem odnotowuje jakość wymiany poglądów pomiędzy wiceprzewodniczącym odpowiedzialnym za budżet, sekretarzem generalnym i Komisją Kontroli Budżetowej, która miała miejsce w dniu 22 stycznia 2013 r. w kontekście procedury udzielania Parlamentowi absolutorium za 2011 r.; przypomina, że administracja Parlamentu ponosi odpowiedzialność za cały proces i że sprawozdania z wykonania przez Parlament budżetu oraz działania parlamentarnej Komisji Kontroli Budżetowej w ciągu ostatniej dekady odegrały ważną rolę i przyniosły bardzo pozytywne efekty w zakresie zarządzania finansami Parlamentu, takie jak statut posła i statut asystenta; jest zdecydowany kontynuować tę pozytywną tendencję w celu osiągnięcia doskonałości i przejrzystości w zarządzaniu finansami publicznymi;

7.

ponawia swoją propozycję, by Prezydium wydawało więcej „białych ksiąg” dotyczących kwestii politycznych o znaczeniu ogólnym dla wszystkich posłów, aby można było je omówić w ramach grup politycznych przed podjęciem ostatecznej decyzji;

8.

z zadowoleniem przyjmuje, że w dniu 22 września 2011 r. przedstawiciele Prezydium i Komisji Budżetowej osiągnęli porozumienie dotyczące dodatkowych oszczędności, które zostały następnie włączone do budżetu Parlamentu na 2012 r.; wyraża zdecydowaną opinię, że te środki inteligentnego oszczędzania (smart savings) wynoszące prawie 40 000 000 EUR nie wpływają na skuteczność działań Parlamentu ani na środki udostępniane każdemu posłowi; wzywa sekretarza generalnego do informowania Rady i Komisji o osiągnięciach Parlamentu i w tym celu do uzyskania informacji o działaniach tych instytucji i wnosi o informowanie Parlamentu o otrzymanych odpowiedziach; zwraca jednak uwagę, że oszczędności powinny być wynikiem zmniejszenia wydatków, a nie wypłat zaliczek, opóźniania płatności lub przesunięć między budżetami;

9.

przypomina swojemu przewodniczącemu i sekretarzowi generalnemu o swojej rezolucji z dnia 6 lutego 2013 r. (11), w której „przypomina o podjętej na posiedzeniu plenarnym decyzji wzywającej Radę do przedstawienia do czerwca 2013 r. planu działań dotyczącego wielu miejsc pracy PE oraz oczekuje od obu właściwych komisji, sekretarza generalnego i Prezydium, że przedstawią posłom zaktualizowane dane i informacje na temat finansowych i środowiskowych skutków ustaleń dotyczących wielu miejsc pracy; proponuje, by własne służby PE zajmujące się oceną skutków zbadały tę kwestię także w odniesieniu do wpływu obecności lub częściowej obecności PE na odpowiednie społeczności lub regiony oraz by przedstawiły ocenę do czerwca 2013 r., tak by ustalenia te wzięto pod uwagę przy opracowywaniu kolejnych wieloletnich ram finansowych”; zwraca uwagę, że czerwiec 2013 r. zbliża się wielkimi krokami;

10.

zwraca uwagę, że Parlament jest zobligowany Traktatem do pracy w trzech miejscach oraz że oznacza to dodatkowe koszty; zwraca również uwagę, że zmiana tej sytuacji nie spoczywa w rękach Parlamentu, lecz państw członkowskich; wzywa zatem państwa członkowskie do zajęcia się kwestią siedziby Parlamentu i jego miejsc pracy w ramach kolejnego przeglądu Traktatu poprzez zmianę protokołu nr 6;

11.

odnotowuje, że nowe rozporządzenie finansowe (rozporządzenie (UE, Euratom) nr 966/2012), wraz z zasadami stosowania, weszło w życie w dniu 1 stycznia 2013 r. i wprowadziło istotne zmiany w zarządzaniu finansami, w szczególności zapewniając poprawę należytego zarządzania finansami i ochronę interesów finansowych Unii, wprowadzając mechanizmy finansowe, które umożliwiają uruchomienie funduszy podmiotów trzecich jako zabezpieczenie dla funduszy Unii, i ograniczając biurokrację, przenosząc jednocześnie punkt ciężkości z procedur administracyjnych na wyniki; zachęca służby Parlamentu, aby – podobnie jak w przypadku poprzednich zmian rozporządzenia finansowego – wdrożyły te zasady bez zwłoki i przy możliwie minimalnym negatywnym wpływie na administrację Parlamentu; chciałby przed rozpoczęciem procedury udzielania absolutorium za 2012 r. otrzymać informacje, czy nowe rozporządzenie finansowe spowodowało, że potrzeba mniejszej liczby pracowników do zarządzania finansami;

12.

z zadowoleniem przyjmuje nowy kodeks postępowania posłów do Parlamentu Europejskiego w odniesieniu do interesów finansowych i konfliktu interesów, przyjęty na posiedzeniu plenarnym w dniu 1 grudnia 2011 r.; zauważa, że posłowie są zobowiązani do pełnego ujawniania działalności wykonywanej odpłatnie poza Parlamentem oraz swojego wynagrodzenia, a także wszelkiej innej działalności mogącej powodować konflikt interesów; zauważa ponadto, że kodeks wyraźnie zabrania posłom do PE przyjmowania jakichkolwiek kwot pieniężnych lub innych darowizn w zamian za wpływ na decyzje Parlamentu; odnotowuje z zadowoleniem, że ustanawia on jasne zasady dotyczące przyjmowania prezentów oraz stanowisk przez byłych posłów do PE, którzy podejmują działalność lobbystyczną; oczekuje, że posłowie zostaną należycie poinformowani o przepisach wykonawczych, a deklaracje będą sprawdzane wyrywkowo;

13.

jest zaniepokojony, że rok po wejściu w życie kodeksu postępowania nie przyjęto jeszcze środków wykonawczych do art. 5 ust. 3 kodeksu postępowania, który ma gwarantować przejrzystość w odniesieniu do kosztów podróży, noclegów i pobytu posłów, pokrywanych przez strony trzecie; zwraca uwagę na pilną konieczność szybkiego przyjęcia tych przepisów wykonawczych; jest przekonany, że należy ujawniać wszelkie przypadki pokrywania przez strony trzecie kosztów podróży, noclegów i pobytu, jeżeli odpowiednia kwota wynosi co najmniej 150 EUR;

14.

wzywa jednostki organizacyjne Parlamentu do publikowania w opisach sylwetek posłów znajdujących się na stronach internetowych Parlamentu wszystkich oświadczeń na temat interesów finansowych posłów według lat w formie umożliwiającej odczyt maszynowy;

15.

odnotowuje publikację sprawozdania na temat polityki socjalnej, które zapewnia cenny wgląd w zasoby ludzkie Parlamentu; domaga się opublikowania sprawozdania za 2012 r. do końca września 2013 r.; zauważa również, że plan zatrudnienia Parlamentu uległ zwiększeniu o 4 % w latach 2010–2011, głównie na skutek nowych obowiązków i większego obciążenia pracą w związku z Traktatem z Lizbony i przewidywanego przystąpienia Chorwacji do Unii;

16.

wzywa do lepszego dostosowania oferty szkoleniowej, zwłaszcza intensywnych kursów językowych, do kalendarza pracy poszczególnych kategorii pracowników w Parlamencie, w tym akredytowanych asystentów parlamentarnych;

17.

zaleca, aby Parlament zastosował się do zalecenia Trybunału Obrachunkowego i dopilnował, aby zmiany w sytuacji osobistej jego pracowników były rejestrowane w odpowiednich terminach, oraz wdrożył system monitorowania terminowości dostarczania tych informacji;

18.

zwraca uwagę, że rok 2011 był drugim pełnym rokiem obowiązywania nowego statutu posła i statutu asystenta (oba weszły w życie z dniem 14 lipca 2009 r.); zauważa, że w ciągu tych dwóch lat przepisy wykonawcze do statutu asystenta zostały czterokrotnie zmienione w odniesieniu do stosowania tytułu VII warunków zatrudnienia innych pracowników Unii Europejskiej oraz przepisów wykonawczych na podstawie propozycji tymczasowej grupy ds. oceny oraz sekretarza generalnego; przypomina, że w wyniku wdrożenia tytułu VII warunków zatrudnienia innych pracowników Unii Europejskiej powstał jeden system regulujący status akredytowanych asystentów parlamentarnych pracujących w trzech miejscach pracy Parlamentu, który zastąpił dwadzieścia siedem różnych krajowych systemów stosunków umownych, podatków i ubezpieczenia społecznego, a obecnie nic nie wskazuje na konieczność dalszej zmiany przepisów stosowanych do asystentów parlamentarnych zawartych w tytule VII warunków zatrudnienia innych pracowników Unii Europejskiej; proponuje, aby dokonać kompleksowej oceny statutu asystenta, w tym ewentualnych dostosowań przepisów przed kolejnymi wyborami europejskimi;

19.

stwierdza, że w 2011 r. Parlament uzyskał dochody w wysokości 173 293 432 EUR (w 2010 r. 243 094 204 EUR), w tym 23 815 077 EUR jako dochód przeznaczony na określony cel;

20.

odnotowuje następujące dane liczbowe, na podstawie których zamknięto sprawozdanie finansowe Parlamentu za rok budżetowy 2011:

21.

stwierdza, że środki zatwierdzone w budżecie początkowym Parlamentu na 2011 r. wynosiły 1 685 829 393 EUR, czyli o 5 % więcej niż w budżecie na 2010 r. (1 607 363 235 EUR), oraz że – w przeciwieństwie do roku 2010 – w 2011 r. nie wprowadzono budżetu korygującego;

22.

stwierdza, że w 2011 r. wykorzystano 93 % (w 2010 r. 96 %) środków z budżetu Parlamentu, a stopa anulowania wyniosła 6 % (3 % w 2010 r.) oraz że – podobnie jak w poprzednich latach – osiągnięto wysoki poziom wykonania budżetu; zauważa ponadto gwałtowny wzrost środków anulowanych, pochodzący – w dużej mierze – z nieuregulowania w 2011 r. indeksacji wynagrodzeń personelu w wysokości 1,7 % w następstwie przedmiotowej decyzji Rady;

23.

jest zaniepokojony znaczącym wzrostem przeniesień na 2011 r. (240 268 630 EUR (13)) i wzywa do poprawy planowania wydatków; wzywa administrację do odwrócenia tej tendencji w okresie poprzedzającym wybory europejskie;

24.

odnotowuje, że budżet Unii na 2011 r. wyniósł 141,9 mld EUR w środkach na zobowiązania, z czego na budżet Parlamentu przypadł 1 686 mln EUR; zauważa również, że kwota ta stanowi jedynie niewiele ponad 1 % budżetu Unii i 20 % kwoty 8 454 mln EUR przeznaczonej w 2011 r. na wydatki administracyjne wszystkich instytucji unijnych, zgodnie z porozumieniem międzyinstytucjonalnym pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej i należytego zarządzania finansami;

25.

z zadowoleniem przyjmuje fakt, że nie było żadnych przesunięć zbiorczych na przełomie roku budżetowego 2011 i 2012; ponownie wzywa administrację Parlamentu do podejmowania działań w celu uczynienia planowania budżetu i dyscypliny budżetowej lepszymi i bardziej klarownymi oraz wzywa aby – dla zachowania jasności budżetowej – wydatki na budynki i inne wydatki o podobnej skali były ujmowane w budżecie indywidualnie, a nie finansowane za pośrednictwem niewykorzystanych w pełni środków;

26.

zauważa, że w 2011 r. czterema głównymi liniami budżetowymi w budżecie Parlamentu były: „urzędnicy i pracownicy czasowi”, „budynki i koszty dodatkowe”, „członkowie instytucji” i „wydatki związane z asystentami posłów”, stanowiąc 70 % wszystkich zobowiązań;

27.

przypomina, że kwotę 85,9 mln EUR wypłaconą przez Belgię Parlamentowi Europejskiemu na początku 2010 r. i przeznaczoną na projekty związane z nieruchomościami należy uznać za zewnętrzne dochody przeznaczone na określony cel na mocy art. 21 rozporządzenia finansowego;

28.

zauważa, że w poświadczeniu sporządzenia ostatecznego sprawozdania księgowy Parlamentu stwierdził, że uzyskał wystarczającą pewność co do prawdziwości i rzetelności zawartych w tym sprawozdaniu informacji na temat sytuacji finansowej Parlamentu we wszystkich istotnych aspektach; odnotowuje ponadto jego stwierdzenie, że nie pojawiły się żadne kwestie mogące wywołać zastrzeżenia;

29.

przypomina decyzję swojego przewodniczącego z dnia 11 lipca 2012 r. dotyczącą przyjęcia sprawozdania za rok budżetowy 2011;

30.

z zadowoleniem przyjmuje poświadczenie wydane w dniu 24 kwietnia 2012 r. przez sekretarza generalnego, występującego w charakterze głównego delegowanego urzędnika zatwierdzającego, w odniesieniu do sprawozdań rocznych z działalności urzędników zatwierdzających za 2011 r., w którym stwierdził on, że ma wystarczającą pewność, że budżet Parlamentu Europejskiego został wykonany zgodnie z zasadami dobrego zarządzania finansowego oraz że stosowany system kontroli daje niezbędne gwarancje legalności i prawidłowości transakcji leżących u podstaw rozliczeń;

31.

z zadowoleniem przyjmuje fakt, że w wyniku kontroli Trybunału Obrachunkowego stwierdzono, iż systemy nadzoru i kontroli ogółu wydatków administracyjnych, których wymaga rozporządzenie finansowe, były skuteczne, a płatności w ramach wydatków administracyjnych w 2011 r. nie zawierały istotnych błędów;

32.

odnotowuje zawarte w sprawozdaniach rocznych Trybunału Obrachunkowego stwierdzenie dotyczące Parlamentu, że będące w posiadaniu służb Parlamentu informacje dotyczące sytuacji osobistej i rodzinnej pracowników były nieaktualne lub nieprawidłowo przetworzone, a w jednym przypadku doszło do nadpłaty, a także przyjmuje do wiadomości odpowiedzi instytucji; odnotowuje, że odzyskiwanie nadpłaconych kwot w tym przypadku rozpoczęto w listopadzie 2011 r., odliczając je od wynagrodzenia pracownika, którego sprawa dotyczyła; nawołuje jednak do ściślejszych kontroli, aby uniknąć wypłacania nadmiernych kwot w przyszłości;

33.

zauważa ponadto, że w świetle przepisów wewnętrznych dotyczących zatrudniania akredytowanych asystentów parlamentarnych dopuszcza się możliwość dostarczenia zaświadczenia lekarskiego i innych dokumentów niezbędnych do sporządzenia umowy w terminie trzech miesięcy od daty rozpoczęcia umowy początkowej danego asystenta, a ponieważ odstępstwo to jest sprzeczne z przepisami określonymi w art. 128 i 129 warunków zatrudnienia innych pracowników Wspólnot Europejskich, artykuły te należy dostosować do przepisów mających zastosowanie do asystentów akredytowanych; zauważa również – w odniesieniu do wymogu dotyczącego znajomości języków – że w każdym z dziesięciu skontrolowanych przypadków w aktach brakowało dokumentacji potwierdzającej zweryfikowanie tej znajomości;

34.

popiera odpowiedzi udzielone przez Parlament w ramach procedury kontradyktoryjności Trybunałowi Obrachunkowemu;

35.

odnotowuje stwierdzenie przez Trybunał Obrachunkowy, że w zbadanych przypadkach zatrudniania akredytowanych asystentów parlamentarnych w aktach brakowało dokumentacji świadczącej o przeprowadzeniu kontroli ex ante dokumentów rekrutacyjnych; odnotowuje odpowiedź właściwych służb Parlamentu, że po sporządzeniu nowych list kontrolnych oraz wprowadzeniu kontroli krzyżowych wspomniana dokumentacja potwierdzająca weryfikację jest obecnie przechowywana;

36.

wyraża ubolewanie, że Trybunał Obrachunkowy stwierdził uchybienia w zakresie stosowania kryteriów selekcji i kryteriów udzielenia zamówienia w dwóch spośród dziesięciu skontrolowanych procedur przetargowych w Parlamencie dotyczących konserwacji budynków i usług drukarskich; raz jeszcze wzywa Prezydium do ponownego zbadania wszystkich mechanizmów kontroli zamówień publicznych w celu zagwarantowania najbardziej konkurencyjnych cen oferowanych towarów i usług;

37.

wyraża ubolewanie, że ze względu na zmniejszenie obciążeń administracyjnych w przypadku umów o niskiej wartości mające na celu zwiększenie udziału MŚP w przetargach dotyczących tych umów administracja nie dysponuje liczbą MŚP, które zapewniły sobie umowy o niskiej wartości, a zatem Sekretariat Generalny nie jest w stanie wykazać, czy to zmniejszenie obciążeń administracyjnych faktycznie doprowadziło do zwiększenia udziału MŚP, a tym samym nie potrafi udowodnić skuteczności przyjętych środków; zwraca się z wnioskiem, aby monitorować liczbę MŚP, które zapewniły sobie umowy o niskiej wartości;

38.

odnotowuje, że na posiedzeniu właściwej komisji z audytorem wewnętrznym w dniu 22 stycznia 2013 r. audytor wewnętrzny przedstawił sprawozdanie roczne podpisane w dniu 26 lipca 2012 r. i wyjaśnił, że w 2011 r. przeprowadził następujące prace kontrolne w administracji Parlamentu:

39.

zwraca uwagę na bardziej znaczące wnioski określone w sprawozdaniu rocznym audytora wewnętrznego:

40.

odnotowuje i wspiera opinie audytora wewnętrznego w odniesieniu do:

41.

przypomina, że owocem pierwotnego przeglądu ram kontroli wewnętrznej w 2003 i 2004 r. było 14 sprawozdań z kontroli obejmujących wszystkie wydziały i służby centralne oraz zawierających 452 uzgodnione działania służące poprawie ogólnego poziomu:

42.

przypomina, że kolejne kontrole następcze wdrożenia 452 działań zostały przeprowadzone w latach 2005/2006 i 2007/2008, a w jednym wydziale o wysokiej liczbie otwartych działań – także w 2009 r.; podkreśla, że w wyniku tej serii kontroli stwierdzono, że 68 działań ujętych w pierwotnym przeglądzie ram kontroli wewnętrznej pozostało otwartych na koniec 2010 r.;

43.

z zadowoleniem zauważa, że Służba Audytu Wewnętrznego w dalszym ciągu priorytetowo traktuje przegląd ram kontroli wewnętrznej rozpoczęty w 2003 r.; zauważa, że od dnia 30 września 2011 r., po kolejnych kontrolach następczych, 38 działań z 452 pierwotnie uzgodnionych wciąż pozostaje niezakończonych; z zadowoleniem przyjmuje fakt, że żadne z tych działań nie jest sklasyfikowane przez Służbę Audytu Wewnętrznego jako krytyczne; apeluje do zarządu wydziału i zarządu centralnego o wdrożenie pozostałych 38 wymaganych otwartych działań przed końcem obecnej kadencji;

44.

z zadowoleniem przyjmuje fakt, że w czerwcu 2011 r. zewnętrzna spółka audytorska zaświadczyła, iż Służba Audytu Wewnętrznego Parlamentu odpowiada przyjętej definicji kontroli wewnętrznej, spełnia wymogi kodeksu etycznego i norm oraz że przedstawia to najwyższy poziom wiarygodności; zachęca Służbę Audytu Wewnętrznego do dalszego działania w oparciu o dotychczasowe dobre podstawy oraz do dalszego dostosowania do wiodących praktyk; zauważa, że w drugiej połowie 2011 r. Służba Audytu Wewnętrznego wdrożyła już szereg istotnych elementów sugerowanych usprawnień oraz że pozostający plan działania miał zostać wykonany do końca 2012 r.;

45.

podkreśla, że zgodnie z polityką przejrzystości względem obywateli Unii na stronach internetowych Parlamentu należy udostępniać po jakimś czasie zestawienie liczby i rodzajów przeprowadzonych audytów wewnętrznych, przedstawionych zaleceń i działań podjętych na ich podstawie; chciałby uzyskać informacje, które z tych dokumentów nie zostały jeszcze udostępnione opinii publicznej oraz jakie były tego przyczyny;

46.

z zadowoleniem przyjmuje pisemne odpowiedzi udzielone Komisji Kontroli Budżetowej w dniu 16 listopada 2012 r. w związku z rezolucją dotyczącą udzielenia absolutorium za rok 2010; ubolewa jednak nad faktem, że odpowiedzi tych nie można było otrzymać przed rozpoczęciem procedury udzielania absolutorium za rok 2011; ma nadzieję, że w ramach procedury udzielenia absolutorium za rok 2012 wymiana poglądów między sekretarzem generalnym i Komisją Kontroli Budżetowej będzie się mogła odbyć przed końcem października 2013 r.;

47.

z zadowoleniem przyjmuje formalną decyzję o zaprzestaniu wręczania nagrody za osiągnięcia dziennikarskie, która w 2011 r. stanowiła wydatek rzędu 154 205 EUR, zgodnie z propozycją Komisji Kontroli Budżetowej zatwierdzoną w głosowaniu plenarnym nad sprawozdaniem z udzielenia absolutorium za rok 2010; zauważa, że kontakty z dziennikarzami w państwach członkowskich zacieśniły się dzięki organizowaniu seminariów tematycznych w stolicach krajów, z wykorzystaniem istniejącego potencjału administracyjnego Parlamentu, umożliwiających dziennikarzom wymianę poglądów z posłami oraz dogłębne poznanie i zrozumienie struktury i roli Parlamentu w procesie ustawodawczym;

48.

występuje po raz drugi (pierwszy wniosek został przedstawiony w ramach procedury udzielania absolutorium w 2010 r.) z wnioskiem o przedstawienie pełnego sprawozdania na temat tego, jak rozwijają się projekty Parlamentu typu „wolne oprogramowanie” w odniesieniu do użytkowania i użytkowników w Parlamencie, interakcji z obywatelami i udzielania zamówień; zwraca się po raz drugi o kompleksowe zbadanie zobowiązań Parlamentu wynikających z art. 103 Regulaminu w odniesieniu do wolnego oprogramowania i otwartych standardów; ubolewa, że rozwiązania oparte na wolnym i otwartym oprogramowaniu nie są szerzej wykorzystywane w infrastrukturze informatycznej Parlamentu;

49.

odnotowuje odpowiedź Sekretariatu Generalnego, zgodnie z którą w 2011 r. 1 599 umów asystentów akredytowanych i 2 868 umów asystentów krajowych było objętych świadczeniami Parlamentu;

50.

zwraca uwagę na doskonałą jakość usług tłumaczeń pisemnych i ustnych w Parlamencie; zwraca uwagę, że nadal stanowią one znaczną część budżetu Parlamentu; zauważa, że podjęta w 2011 r. przez Prezydium decyzja w sprawie pełnej wielojęzyczności przy wydajnym korzystaniu z zasobów tłumaczenia ustnego zakłada zwiększenie wydajności usług tłumaczenia ustnego i obniżenie związanych z nimi kosztów strukturalnych; apeluje do Parlamentu o przedstawienie dokumentu zawierającego szczegółowe informacje na temat struktury kosztów tłumaczenia pisemnego i ustnego oraz środków służących dalszemu obniżeniu tych kosztów i poprawie wydajności odnośnych służb, bez wywierania negatywnych skutków dla ogólnej jakości;

51.

zwraca uwagę, że 192 pracowników podlega dyrektorowi generalnemu bez pośrednictwa dyrektora; zwraca się do sekretarza generalnego o dokonanie przeglądu tej sytuacji w celu zadbania o to, by nie tworzyły się nieoficjalne „gabinety” dyrektorów generalnych; zwraca się do sekretarza generalnego, aby w ramach tego przeglądu przeprowadzono ocenę zaszeregowania, uprawnień i obowiązków tych pracowników;

52.

odnotowuje, że dyrektorzy generalni co roku składają roczne sprawozdania z działalności, które stanowią narzędzie zarządzania wewnętrznego i których głównym celem jest przedstawienie sekretarzowi generalnemu jasnego ogólnego zarysu pracy administracji, a w szczególności jakichkolwiek niedociągnięć; zauważa, że w ramach rocznych sprawozdań z działalności za rok budżetowy 2011 żaden urzędnik zatwierdzający nie zgłosił uwag do oświadczeń dotyczących wskazania przez dyrektorów generalnych poważnych problemów dotyczących sposobu wykorzystania środków lub nieprawidłowości w zakresie procedur kontroli, podważających legalność i prawidłowość transakcji;

53.

zauważa, że każde sprawozdanie z działalności dyrekcji generalnej zawiera załącznik obejmujący wykaz wyjątków, w którym wyszczególniono odstępstwa od obowiązujących przepisów i standardowych procedur; wyraża zaniepokojenie wysoką liczbą tych wyjątków utrzymującą się w niektórych dyrekcjach i sugeruje dalsze działania w celu uniknięcia konieczności uciekania się do tego doraźnego środka, aby uzdrowić sytuację;

54.

z zadowoleniem przyjmuje zobowiązanie DG ds. Urzędu Przewodniczącego do dalszego usprawniania zarządzania finansami poprzez dogłębną analizę różnych aspektów wykonywania budżetu i związanych z tym procedur; zauważa w szczególności wysiłki podjęte w zakresie zwiększania świadomości pracowników odnośnie do procedur udzielania zamówień i operacji budżetowych;

55.

podkreśla, że kwestie bezpieczeństwa są wyjątkowo delikatne dla każdego parlamentu, a zwłaszcza parlamentu wielonarodowego o dużej rozpoznawalności, przyjmującego ciągłe wizyty szefów państw i rządów z całego świata; zauważa, że każdego dnia w budynkach Parlamentu w Brukseli przebywa średnio 12 000 osób;

56.

odnotowuje jednogłośne przyjęcie przez Prezydium w dniu 6 lipca 2011 r. nowej koncepcji bezpieczeństwa ogólnego, która obejmuje propozycję przeznaczenia poszczególnych wejść do Parlament dla różnych kategorii użytkowników; domaga się informacji dotyczących wdrożenia nowej koncepcji bezpieczeństwa ogólnego do końca 2013 r.;

57.

zwraca uwagę, iż Parlament oczekuje, że w wyniku internalizacji usług ochrony koszty w Brukseli i Strasburgu zmniejszą się o 11 250 000 EUR w okresie od 2013 do 2016 r. oraz o 5 640 000 EUR w każdym następnym roku; domaga się gwarancji, że ustanowione i utrzymywane będą najwyższe standardy ukierunkowanej ochrony dzięki ciągłym programom szkoleniowym; domaga się przedstawienia rocznego sprawozdania zawierającego szczegółowe informacje na temat kosztów ochrony, w tym łącznych kosztów emerytur pracowników zatrudnionych w tym obszarze, oraz środków podjętych w celu zagwarantowania odpowiedniego zakresu i jakości usług;

58.

ponawia swoje życzenie, by w celu zwiększenia bezpieczeństwa posłowie byli poddawani elektronicznej kontroli przy wchodzeniu do budynków Parlamentu i wychodzeniu z nich;

59.

domaga się od Sekretariatu Generalnego informacji na temat procedury stosowanej przy ocenie wspólnego rejestru na rzecz przejrzystości, która ma nastąpić w 2013 r. zgodnie z porozumieniem międzyinstytucjonalnym osiągniętym w 2011 r.;

60.

zwraca uwagę, że dzieci ponad 1 500 pracowników Parlamentu uczęszczają do szkół europejskich i w tym kontekście jest zaskoczony informacją, że Parlament nie odgrywa żadnej roli w zarządzaniu systemem szkół europejskich;

61.

wzywa sekretarza generalnego do zbadania, jaką rolę mógłby odgrywać Parlament w zarządzaniu systemem szkół europejskich, mając na uwadze dużą liczbę pracowników, którzy powierzają tym szkołom edukację swoich dzieci, oraz do przedstawienia odnośnego sprawozdania do końca bieżącego roku;

62.

zauważa, że umowa z dotychczasowym biurem podróży wygasa dnia 31 grudnia 2013 r. oraz że rozpoczęto przygotowania do ogłoszenia nowego przetargu; ubolewa nad faktem, że mimo iż umowa z biurem podróży przewidywała możliwość przeprowadzenia kontroli finansowej, nie przeprowadzono audytu struktury i wyników biura; podkreśla konieczność zawarcia w przyszłej umowie możliwości okresowych i końcowych kontroli finansowych i kontroli wyników; zgodnie z wnioskiem Komisji Kontroli Budżetowej z zadowoleniem przyjmuje fakt, że administracja będzie również mogła skorzystać z pomocy zewnętrznych ekspertów przy sporządzaniu dokumentacji przetargowej i w trakcie procedury selekcji, co zapewni Parlamentowi możliwość wyboru najlepszego rozwiązania i zaowocuje znacznymi uproszczeniami i oszczędnościami; podkreśla, że nowa umowa powinna uwzględniać najlepszy stosunek jakości do ceny i najbardziej opłacalną ofertę z konkurencyjnymi cenami;

63.

z zadowoleniem przyjmuje zakończenie przez Prezydium w dniu 23 marca 2011 r. prac nad planem działania na lata 2011–2014, którego celem jest wdrożenie zaktualizowanej strategii komunikacyjnej Parlamentu; zwraca uwagę, że ten plan działania koncentruje się na wyborach parlamentarnych w 2014 r. i określa zbiór 21 konkretnych działań mających na celu podniesienie wiedzy obywateli na temat prac legislacyjnych Parlamentu oraz zachęcenie obywateli do uczestnictwa w tych pracach;

64.

z zadowoleniem przyjmuje fakt, że nowe centrum dla odwiedzających to udana inicjatywa, sądząc po liczbie gości (253 000) w pierwszym roku działalności;

65.

nalega, aby budżet przeznaczony na komunikację mógł być wykorzystywany wyłącznie na przekazywanie obywatelom wiarygodnych informacji dotyczących unijnych strategii politycznych; podkreśla, że dotyczy to również działalności w mediach społecznościowych;

66.

ubolewa nad faktem, że oglądalność kanału EuroparlTV – mimo że w stosunku do 2010 r. (14) w 2011 r. uległa ona zwiększeniu – wciąż pozostaje bardzo niska w przypadku indywidualnych użytkowników (z wyłączeniem widzów oglądających transmisje na podstawie umów o partnerstwie z regionalnymi stacjami telewizyjnymi), pomimo znacznych nakładów finansowych, które przeznaczono na ten cel w 2011 r., wynoszących ok. 8 000 000 EUR (pozycja 3 2 4 6); ubolewa ponadto nad faktem, że nie przeprowadzono analizy kosztów i korzyści dotyczącej Europarl TV, mimo że Parlament apelował o to w przyjętej na posiedzeniu plenarnym rezolucji w sprawie absolutorium za 2010 r.; odnotowuje decyzję Prezydium z dnia 12 grudnia 2012 r. przewidującą przeprowadzenie szeregu reform na rzecz osiągnięcia znacznych oszczędności; oczekuje, że taka analiza kosztów i korzyści zostanie przedstawiona przed rozpoczęciem procedury udzielania absolutorium za 2012 r.;

67.

jest zaniepokojony wzrostem kosztów nagrody LUX w 2011 r. (15); apeluje o bardziej oszczędne gospodarowanie kosztami związanymi z tą nagrodą, w związku z czym sugeruje, aby w tym celu audytor wewnętrzny rozważył przegląd odnośnej administracji; zdecydowanie nalega, aby ustalić jasny maksymalny limit kosztów tego wydarzenia;

68.

zauważa, że biznesplan Domu Historii Europejskiej w Brukseli został zatwierdzony przez Prezydium w dniu 26 września 2011 r. oraz że Komisja wyraziła chęć partycypacji (w kwocie nieokreślonej) w bieżących kosztach projektu, zobowiązując się do poinformowania Parlamentu o warunkach takiego udziału przed końcem lata 2013 r.; wyraża ubolewanie, że nie oczekuje się od Komisji partycypacji w kosztach przygotowywania projektu;

69.

z zadowoleniem przyjmuje nową procedurę umożliwiającą zwrot nadpłaconych sum w następstwie płatności z tytułu przyjmowania grup odwiedzających; ubolewa nad tym, że możliwość przelewu bankowego jest ograniczona do przelewu na konto osobiste i że niemożliwe jest dokonanie przelewu na konto organizacji; uważa, że wypłacanie gotówki grupom odwiedzających wiąże się ze znacznym ryzykiem dla bezpieczeństwa, gdyż kwoty mogą wynosić nawet ponad 30 000 EUR, a Parlament wypłaca dziennie nawet 388 000 EUR; przypomina, że zgodnie z dyrektywą 2005/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 października 2005 r. w sprawie przeciwdziałania korzystaniu z systemu finansowego w celu prania pieniędzy oraz finansowania terroryzmu (16) należy zwracać szczególną uwagę na sumy przekraczające 15 000 EUR, a kwoty wypłacane przez Parlament odwiedzającym często przekraczają tę wartość;

70.

zwraca uwagę, że decyzją Prezydium w lipcu 2011 r. utworzono w DG IPOL nową Dyrekcję ds. Oceny Skutków Regulacji; zwraca uwagę, że głównym zadaniem tej dyrekcji jest wspieranie prac legislacyjnych Parlamentu poprzez dostarczanie mu niezależnych ocen skutków; z zadowoleniem odnotowuje, że utworzenie tej dyrekcji nie wiązało się z żadnymi dodatkowymi kosztami dla budżetu;

71.

domaga się przeprowadzenia przez niezależny organ kompleksowej analizy prawidłowego zarządzania finansowego, skuteczności i wydajności umów z zewnętrznymi usługodawcami w dziedzinie IT, ze szczególnym uwzględnieniem:

72.

ubolewa nad faktem nadmiernej zależności od zewnętrznej (technicznej) wiedzy specjalistycznej, zwłaszcza w sektorze IT, wynikającej z braku równowagi strukturalnej między zasobami wewnętrznymi i zewnętrznymi; zaznacza, że eksternalizacja zadań IT powinna zawsze gwarantować, iż zarządzanie i kontrola nad nimi pozostają w rękach Parlamentu, a zagrożenia dla bezpieczeństwa i tajności danych są prawidłowo ocenione i zminimalizowane;

73.

apeluje do sekretarza generalnego o przedstawienie Prezydium planu dotyczącego usług gastronomicznych i ich poprawy w związku z większą liczbą klientów w stołówkach, restauracjach i barach Parlamentu (ogólny wzrost działalności o ok. 150 % w okresie od 2002 do 2011 r., z 1,472 mln klientów w 2002 r. do 3,711 mln w 2011 r.);

74.

odnotowuje następujące decyzje podjęte przez Prezydium w 2011 r. w kontekście średniookresowej strategii dotyczącej budynków przyjętej w 2010 r. i dotyczące realizacji szeregu poważnych projektów w celu oddania budynków do użytku z początkiem przyszłej kadencji Parlamentu:

75.

zauważa, że w 2011 r. wprowadzono nową metodologię przeprowadzania analiz i przetargów dotyczących nieruchomości, podobną do tej przyjętej przez Komisję; zwraca uwagę, że nowa metodologia jeszcze bardziej zwiększy przejrzystość i konkurencję dzięki publikacji dokumentów związanych z przetargami w Dzienniku Urzędowym; zauważa, że komisja ds. nieruchomości już stosuje nową metodologię przy analizie wniosków i ofert otrzymanych w odniesieniu do analizy rynku nieruchomości w Brukseli, tj. zamiany budynków Eastman i Montoyer 63 oraz poszukiwania nowej siedziby;

76.

zaznacza, że każda strategia dotycząca nieruchomości musi także uwzględniać rosnące koszty utrzymania nabytych budynków;

77.

zauważa, że procedura wyboru kandydatów w ramach zaproszenia do składania ofert dotyczących projektu budynku im. Konrada Adenauera zakończyła się niepowodzeniem, ponieważ oferty cenowe złożone w odpowiedzi na to zaproszenie były znacznie wyższe niż szacowano; popiera decyzję delegowanego urzędnika zatwierdzającego o nieudzielaniu zamówienia; oczekuje, że łączna cena projektu nie przekroczy kwoty 482,7 mln EUR przewidzianej w październiku 2011 r.;

78.

zauważa w tym kontekście, że wszystkie zamówienia na roboty budowlane i remontowe ogłaszane przez Parlament muszą podlegać przetargowi w możliwie największym zakresie i zawsze odbywać się na szczeblu europejskim; zaleca – jeżeli w drodze wyjątku stosowana jest procedura negocjacyjna – by ceny opierały się na kosztach budowy, z uwzględnieniem rygorystycznych i rozsądnych marży dla podmiotów gospodarczych;

79.

ubolewa nad faktem, że po raz drugi w budynkach Parlamentu odkryto wady konstrukcyjne, tym razem w drewnianych belkach sufitowych sali plenarnej w Brukseli; apeluje do DG INLO o dokonanie pełnego przeglądu stanu konstrukcji wszystkich budynków Parlamentu, rozpoczynając od tych, które wciąż są objęte gwarancją dewelopera dotyczącą wad ukrytych, w miarę możliwości we współpracy z kilkoma wybranymi ekspertami z krajowych urzędów nadzoru budowlanego poszczególnych państw członkowskich i przy pełnym wykorzystaniu wiedzy zgromadzonej w instytucji; apeluje do sekretarza generalnego o przedstawienie Prezydium w najbliższym czasie odnośnego planu wraz ze wszystkimi szczegółami technicznymi tych prac oraz odnośnymi kosztami;

80.

podkreśla zasadnicze znaczenie dopilnowania, by procedury udzielania zamówień publicznych były spójne z potrzebami Parlamentu i umożliwiały ich spełnienie; podkreśla, że procedury te powinny spełniać wymogi prawne i podstawowe zasady udzielania zamówień publicznych, włącznie z przepisami umów i kryteriami wykorzystywanymi w procedurze oceny ofert przetargowych, a także powinny one podlegać odpowiednim systemom kontroli, w celu nadzorowania wykonania zamówień składanych na mocy umów ramowych;

81.

zwraca uwagę na fakt, że w czasie procedur udzielania zamówień publicznych w grę wchodzą różne interesy, nie zawsze jednakowe dla sektora prywatnego i publicznego, oraz że zamówienia publiczne są obszarem wysokiego ryzyka, który wymaga ciągłej wytężonej uwagi, a stałe perspektywiczne planowanie potrzeb na kluczowe znaczenie;

82.

podkreśla, że wskutek złożonego środowiska prawnego i bardzo skomplikowanych faktycznych wymogów, na każdym etapie procedury udzielania zamówienia (wstępna ocena potrzeb, przygotowanie zaproszenia do składania ofert, sporządzenie zawiadomienia o przetargu i specyfikacji przetargowej, kontakt z oferentami, otwarcie ofert, ich ocena, podjęcie decyzji o udzieleniu zamówienia, zawarcie umów) istnieje poważne ryzyko zagrażające osiągnięciu celów;

83.

przypomina, że w ramach procedury udzielania zamówień publicznych nie należy bagatelizować prawdopodobieństwa wystąpienia konfliktu interesów, lecz właściwie je uwzględnić, oraz że Parlament powinien umocnić i utrzymać stosowane mechanizmy kontroli, aby umożliwić właściwe zarządzanie ewentualnymi konfliktami i zapobieganie im;

84.

zauważa, że w 2011 i 2012 r. Służba Audytu Wewnętrznego przeprowadziła kompleksową kontrolę procedury udzielania zamówień i wykonania umów w DG ITEC oraz że sprawozdanie końcowe przyjęte w czerwcu 2012 r. obejmowało sześciopunktowy plan działania na rzecz stwierdzonych niedociągnięć; zauważa ponadto, że uzgodniono z zarządem DG ITEC, iż plan ten zostanie wykonany do dnia 31 grudnia 2012 r.; zaznacza, że specyfikacje przetargowe są z natury bardzo złożone, ponieważ obejmują wiele części, profili technicznych i metod wykonania umowy;

85.

z zadowoleniem przyjmuje fakt, że w ramach wyżej wspomnianej kontroli stwierdzono, iż DG ITEC pozytywnie rozwiązała kwestię szeregu uchybień proceduralnych wykazanych podczas pierwszej przekrojowej kontroli procedury udzielania zamówień z 2005 i 2006 r.; stwierdza jednak z żalem, że wskazano następujące uchybienia:

86.

odnotowuje, że w oparciu o informacje uzyskane z wydziałów zatwierdzających, centralne służby sporządziły sprawozdanie roczne dla władzy budżetowej na temat zamówień udzielonych w 2011 r., a także przedstawiły następujące zestawienie wszystkich zamówień udzielonych w 2011 i 2010 r.:

(Roczne sprawozdanie w sprawie zamówień udzielonych przez Parlament Europejski, 2011, s. 5)

87.

odnotowuje następujące podział zamówień udzielonych w 2011 i 2010 r. według rodzaju wykorzystanych procedur:

(Roczne sprawozdanie w sprawie zamówień udzielonych przez Parlament Europejski, 2011, s. 6–7)

88.

odnotowuje, że ogółem w 2011 r. zawarto 238 umów, z czego 100 – o wartości 535 mln EUR – w oparciu o procedury otwarte lub ograniczone, a 133 – o wartości 31 mln EUR – w oparciu o procedury negocjacyjne;

89.

odnotowuje, że w 2011 r. środki z pozycji budżetowej 400 zostały wykorzystane w następujący sposób:

90.

odnotowuje, że w 2011 r. środki z pozycji budżetowej 402 zostały wykorzystane w następujący sposób (18):

91.

odnotowuje, że w 2011 r. środki z pozycji budżetowej 403 zostały wykorzystane w następujący sposób (20):

92.

zauważa, że Parlament posiada 10 rowerów „służbowych” udostępnianych posłom i pracownikom podczas sesji plenarnych w Strasburgu; oprócz tego 40 rowerów udostępnia sam Strasburg; ponownie apeluje o rozsądne zwiększenie tych liczb, ze względu na ograniczone koszty inwestycji i duży popyt;

93.

uważa, że należy rozważyć możliwość dokonania zarówno udoskonaleń środowiskowych, jak i inteligentnych oszczędności w budżecie Parlamentu za pomocą różnego rodzaju bardziej ekologicznych i tańszych metod pracy i nowoczesnych technologii, które nie zakłócą funkcjonowania Parlamentu, takich jak korzystanie z telekonferencji;

94.

chciałby otrzymać informacje o całkowitej liczbie kWh wytworzonych przez panele słoneczne Parlamentu;

95.

ponownie podkreśla swoje poparcie dla projektu pilotażowego „E-komisja”; zdecydowanie zaleca, aby w tym kontekście posłowie mieli możliwość zdecydowania, czy chcą otrzymywać papierową dokumentację na posiedzeniach komisji, czy też nie, aby zmniejszyć w znaczny sposób wykorzystanie papieru w Parlamencie.

—

uwzględniając budżet ogólny Unii Europejskiej na rok budżetowy 2011 (1),

—

uwzględniając skonsolidowane sprawozdanie finansowe Unii Europejskiej za rok budżetowy 2011 (COM(2012) 436 – C7-0226/2012) (2),

—

uwzględniając sprawozdanie roczne Trybunału Obrachunkowego dotyczące wykonania budżetu za rok budżetowy 2011 wraz z odpowiedziami instytucji (3),

—

uwzględniając poświadczenie wiarygodności rachunków (4), jak również legalności i prawidłowości operacji leżących u ich podstaw przedłożone przez Trybunał Obrachunkowy za rok budżetowy 2011 zgodnie z art. 287 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

—

uwzględniając art. 314 ust. 10 oraz art. 317, 318 i 319 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

—

uwzględniając rozporządzenie (WE, Euratom) Rady nr 1605/2002 z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich (5), w szczególności jego art. 50, 86, 145, 146 i 147,

—

uwzględniając rozporządzenie (UE, Euratom) Parlamentu Europejskiego i Rady nr 966/2012 z dnia 25 października 2012 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 (6), w szczególności jego art. 164, 165 i 166,

—

uwzględniając decyzję nr 31/2008 Sekretarza Generalnego Rady/Wysokiego Przedstawiciela ds. Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa dotyczącą zwrotu kosztów podróży delegatom członków Rady (7),

—

uwzględniając Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 17 maja 2006 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej i należytego zarządzania finansami (8),

—

uwzględniając art. 77 Regulaminu i załącznik VI do Regulaminu,

—

uwzględniając sprawozdanie Komisji Kontroli Budżetowej (A7-0061/2013),

A.

mając na uwadze, że konkluzje Rady Europejskiej z dnia 18–19 października 2012 r. wskazały, że „legitymacja i rozliczalność demokratyczna powinny być przedmiotem dalszej analizy”;

B.

mając na uwadze, że parlamentarna Komisja Kontroli Budżetowej po raz pierwszy bada wykonanie budżetu administracyjnego przez Radę Europejską i zarządzanie nim;

C.

mając na uwadze, że wszystkie instytucje Unii powinny być przejrzyste i powinny w pełni odpowiadać przed obywatelami Unii za fundusze powierzone im jako instytucjom Unii;

1.

z zadowoleniem zauważa, że na podstawie przeprowadzonych prac kontrolnych Trybunał Obrachunkowy stwierdził, iż w roku budżetowym zakończonym dnia 31 grudnia 2011 r. w łącznych płatnościach na wydatki administracyjne i inne wydatki instytucji i organów nie wystąpiły istotne błędy;

2.

wskazuje, że w sprawozdaniu rocznym za rok 2011 Trybunał Obrachunkowy zawarł uwagi dotyczące Rady Europejskiej i Rady na temat procedur przetargowych w zakresie usług sprzątania oraz zakupu odzieży i obuwia roboczego, w których to uwagach stwierdzono uchybienia w zakresie stosowania kryteriów selekcji i kryteriów udzielenia zamówienia;

3.

zauważa odpowiedzi udzielone na uwagi Trybunału Obrachunkowego i zgadza się z zaleceniami Trybunału, by urzędnicy zatwierdzający poprawili przygotowanie, koordynację i realizację procedur udzielania zamówień publicznych poprzez odpowiednie narzędzia kontrolne i lepsze wytyczne; zaleca także dokładniejsze stosowanie zasad udzielania zamówień publicznych, których muszą przestrzegać wszystkie instytucje Unii;

4.

zauważa, że w 2011 r. Rada Europejska i Rada dysponowały środkami na zobowiązania w wysokości 506 842 003,08 EUR (w 2010 r. 642 000 000 EUR), a wskaźnik wykorzystania wyniósł 90 %, czyli mniej niż w 2010 r. (98 %); wyraża zaniepokojenie, że poziom niewykorzystania wzrósł i pozostaje wysoki; wzywa do działań w celu poprawy wskaźnika wykorzystywania budżetu oraz monitorowania wprowadzanych zmian oraz proponuje opracowanie wskaźników wykorzystania w najważniejszych obszarach, takich jak podróże delegacji, logistyka i tłumaczenia ustne;

5.

zwraca uwagę na rolę, jaką Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej przypisuje Parlamentowi w kwestii absolutorium z wykonania budżetu;

6.

zauważa, że budżety Rady Europejskiej i Rady powinny zostać rozdzielone, tak by poprawić przejrzystość zarządzania finansowego i rozliczalność obydwu instytucji;

7.

zwraca uwagę, że wbrew twierdzeniom Rady pomiędzy Parlamentem Europejskim a Radą nie ma umowy dżentelmeńskiej dotyczącej absolutorium dla tej ostatniej;

8.

ponownie wyraża nadzieję, że Parlament otrzyma pełne roczne sprawozdanie z działalności, łącznie z wyczerpującym przeglądem wszystkich zasobów kadrowych w podziale na kategorię, grupę zaszeregowania, płeć, obywatelstwo i szkolenie zawodowe; zwraca uwagę na fakt, że Wydział Prawny Parlamentu, jak również niezależni eksperci w dziedzinie prawa zgadzają się, że Parlament ma prawo do otrzymania tej informacji;

9.

ma nadzieję, że Rada przekaże Parlamentowi swoje wewnętrzne decyzje dotyczące budżetu;

10.

w szczególności z zaniepokojeniem zauważa zalecenia z audytu wewnętrznego za rok 2011 w odniesieniu do umów z konsultantami IT i umów dotyczących bezpieczeństwa, gdzie nadal pojawiają się uchybienia w zarządzaniu finansowym i procedurze przetargowej;

11.

wyraża zaniepokojenie co do działań podjętych w wyniku kontroli finansowych przeprowadzonych do 2010 r., ponieważ niektóre zalecenia dotyczące programów prac na lata 2007, 2008 i 2009 pozostają niewdrożone; nalega na Radę, by podjęła konkretne kroki zmierzające do wdrożenia tych zaleceń;

12.

odnotowuje fakt, że Rada podjęła środki w celu poprawy wykonania projektu „budynek Europa”, w szczególności ustanowienia stałej grupy czuwającej nad postępami w wykonywaniu projektu wraz z planem sprawozdawczości oraz utworzeniem platformy dokumentów;

13.

wzywa Radę, by najpóźniej do dnia 1 lipca 2013 r. przedstawiła na piśmie dogłębne wyjaśnienia szczegółowo przedstawiające całkowitą kwotę środków wykorzystaną na zakup budynku Résidence Palace, pozycję budżetową, z której czerpano te środki, wypłacone już transze, transze pozostałe do wypłacenia oraz cel, jakiemu będzie służyć budynek;

14.

zauważa zasadnicze zmiany w budżecie na rok 2011wraz z utworzeniem Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych (ESDZ) oraz zmniejszeniem planowanych wydatków na funkcjonowanie Rady Europejskiej i Rady;

15.

wyraża niezadowolenie że utworzenie ESDZ nie zostało uwzględnione w projekcie budżetu na rok 2011; zauważa, że zwiększenie środków było niezbędne, by przygotować przystąpienie Chorwacji i wzmocnić biuro przewodniczącego Rady Europejskiej;

16.

wzywa Radę do przekazania szczegółowych informacji o umowach o gwarantowanym poziomie usług zawartych z ESDZ oraz konkretnych środkach unowocześniania administracji podjętych w celu propagowania unowocześniania administracji; jest zdania, że zarządzanie zasobami kadrowymi w Radzie nie jest wystarczająco skuteczne;

17.

żałuje, że Rada nadal odmawia odpowiedzi na pytania Parlamentu, i uważa, że skuteczny nadzór nad wykonywaniem budżetu Unii wymaga od Rady gotowości do otwartego i formalnego dialogu z Komisją Kontroli Budżetowej Parlamentu; podkreśla potrzebę satysfakcjonującej współpracy obydwu instytucji;

18.

przypomina, że Parlament nadal oczekuje na odpowiedź Rady dotyczącą działań i wniosku o przedstawienie dokumentów, o których mowa w rezolucji PE z dnia 10 maja 2012 r. (9); wzywa sekretarza generalnego Rady do dostarczenia komisji parlamentarnej odpowiedzialnej za procedurę udzielania absolutorium wyczerpujących pisemnych odpowiedzi na te pytania;

19.

przypomina, że wydatki Rady należy kontrolować w taki sam sposób jak wydatki innych instytucji; uważa, że podstawowe aspekty takiej kontroli określono w rezolucji PE z dnia 23 października 2012 r. (10);

20.

ubolewa nad trudnościami napotkanymi w procedurach absolutorium z wykonania budżetu za rok 2007, 2008, 2009 i 2010, które były wynikiem braku współpracy ze strony Rady; zauważa, że Parlament odmówił udzielenia sekretarzowi generalnemu Rady absolutorium z wykonania budżetu Rady za rok budżetowy 2009 i 2010 ze względów przedstawionych w rezolucjach PE z dnia 10 maja 2011 r. (11), 25 października 2011 r. (12), 10 maja 2012 r. (13) i 23 października 2012 r. (14);

21.

przypomina, że podczas negocjacji dotyczących zmienionego rozporządzenia finansowego nie zdołano osiągnąć porozumienia co do sposobu udoskonalenia procedury udzielania absolutorium; uważa, że jeżeli Rada nadal będzie odmawiać współpracy z Parlamentem, Komisja Kontroli Budżetowej Parlamentu będzie zmuszona zwrócić się ze swoimi pytaniami do Komisji Europejskiej i wystąpić o udzielenie informacji na temat budżetu Rady;

22.

powtarza, że Komisja w swojej odpowiedzi z dnia 25 listopada 2011 r. na pismo przewodniczącego Komisji Kontroli Budżetowej stwierdza, że pożądane jest, aby Parlament nadal udzielał, odraczał udzielenie lub odmawiał udzielenia absolutorium innym instytucjom – wraz z Radą – tak jak to miało miejsce dotychczas;

23.

uważa, że pożądane jest, by Parlament wykonywał swoje uprawnienia do udzielania absolutorium zgodnie z art. 316, 317 i 319 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej zgodnie z obecną interpretacją i praktyką, mianowicie by udzielał absolutorium w odniesieniu do każdej pozycji w budżecie z osobna, tak by utrzymać przejrzystość i demokratyczną odpowiedzialność przed podatnikami Unii;

24.

wyraża ubolewanie nad niewystarczającą przejrzystością Rady i podkreśla, że wszystkie instytucje Unii mają obowiązek przestrzegania tych samych standardów przejrzystości; uważa, że Parlament i Rada jako współprawodawcy muszą stosować te same standardy przejrzystości i wzywa Radę do niezwłocznej poprawy standardów przejrzystości.

—

uwzględniając budżet ogólny Unii Europejskiej na rok budżetowy 2011 (1),

—

uwzględniając skonsolidowane sprawozdanie finansowe Unii Europejskiej za rok budżetowy 2011 (COM(2012)0436 – C7-0224/2012) (2),

—

uwzględniając sprawozdanie Komisji z działań podjętych w następstwie udzielenia absolutorium za rok budżetowy 2010 (COM(2012) 585) oraz dokumenty robocze służb Komisji dołączone do tego sprawozdania (SWD(2012) 340 i SWD(2012) 330),

—

uwzględniając komunikat Komisji z dnia 6 czerwca 2012 r. pt. „Podsumowanie osiągnięć Komisji w zakresie zarządzania za rok 2011” (COM(2012) 281),

—

uwzględniając sprawozdanie roczne Komisji dla organu udzielającego absolutorium w sprawie audytów wewnętrznych przeprowadzonych w 2011 r. (COM(2012) 563) i dokument roboczy służb Komisji dołączony do tego sprawozdania (SWD(2012) 283),

—

uwzględniając sprawozdanie roczne Trybunału Obrachunkowego dotyczące wykonania budżetu za rok budżetowy 2011 wraz z odpowiedziami instytucji (3) (sprawozdanie roczne) oraz sprawozdania specjalne Trybunału Obrachunkowego,

—

uwzględniając poświadczenie wiarygodności (4) dotyczące rachunków, jak również legalności i prawidłowości operacji leżących u ich podstaw przedstawione przez Trybunał Obrachunkowy za rok budżetowy 2011 zgodnie z art. 287 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

—

uwzględniając zalecenie Rady z dnia 12 lutego 2013 r. w sprawie udzielenia Komisji absolutorium z wykonania budżetu za rok budżetowy 2011 (05752/2013 – C7-0038/2013),

—

uwzględniając zalecenie Rady z dnia 12 lutego 2013 r. w sprawie udzielenia agencjom wykonawczym absolutorium z wykonania budżetu za rok budżetowy 2011 (05754/2013 – C7-0039/2013),

—

uwzględniając art. 317, 318 i 319 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej oraz art. 106a Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Energii Atomowej,

—

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich (5), w szczególności jego art. 55, 145, 146 i 147,

—

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012 z dnia 25 października 2012 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 (6), w szczególności jego art. 62, 164, 165 i 166,

—

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 58/2003 z dnia 19 grudnia 2002 r. ustanawiające statut agencji wykonawczych, którym zostaną powierzone niektóre zadania w zakresie zarządzania programami wspólnotowymi (7), w szczególności jego art. 14 ust. 2 i 3,

—

uwzględniając art. 76 Regulaminu i załącznik VI do Regulaminu,

—

uwzględniając sprawozdanie Komisji Kontroli Budżetowej i opinie pozostałych zainteresowanych komisji (A7-0116/2013),

A.

mając na uwadze, że Europa zmaga się nie tylko z kryzysem zaufania do jej instytucji, lecz także z kryzysem gospodarczym i finansowym, co wymaga od Parlamentu szczególnego rygoru przy kontroli sprawozdania finansowego Komisji;

B.

mając na uwadze, że Trybunał Obrachunkowy po raz osiemnasty z rzędu nie mógł wydać poświadczenia wiarygodności co do legalności i prawidłowości płatności;

C.

mając na uwadze, że państwa członkowskie negocjują obecnie nowe wieloletnie ramy finansowe (WRF) na lata 2014–2020;

D.

mając na uwadze, że w sytuacji ograniczonych środków, spowodowanej kryzysem gospodarczym i finansowym, uważa za konieczność tzw. inteligentną solidarność, czyli wykorzystywanie funduszy Unii na wdrażanie reform, przestrzeganie dyscypliny finansowej i zagwarantowanie stabilności politycznej i gospodarczej;

E.

mając na uwadze, że zgodnie z Traktatem o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) Komisja ponosi ostateczną odpowiedzialność za wykonanie budżetu Unii Europejskiej, natomiast państwa członkowskie są obowiązane rzetelnie współpracować z Komisją w celu zadbania, aby środki były wykorzystywane zgodnie z zasadami należytego zarządzania finansowego;

F.

mając na uwadze, że art. 287 ust. 1 TFUE stanowi, iż „Trybunał Obrachunkowy przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie poświadczenie wiarygodności rachunków, jak również legalności i prawidłowości operacji leżących u ich podstaw […]”;

G.

mając na uwadze, że kontrola wykonania zadań, w ramach której mierzony jest poziom realizacji założonych celów, staje się coraz ważniejsza;

H.

mając na uwadze, że niedoskonałości w systemie celnym wymagają lepszej równowagi między ograniczeniem kontroli a wzmożeniem kontroli ex post;

I.

mając na uwadze, że zarządzanie przez Komisję powinno być przedstawiane rzetelnie z myślą o wzmocnieniu publicznego zaufania do instytucji;

J.

mając na uwadze, że strategia „Europa 2020” na rzecz zatrudnienia i wzrostu gospodarczego jest nadrzędną strategią obejmującą działania niemal wszystkich służb Komisji zajmujących się polityką wewnętrzną oraz że rok 2011 był pierwszym pełnym rokiem realizacji tej strategii;

K.

mając na uwadze, że dialog międzyinstytucjonalny przewidziany w art. 318 TFUE powinien stanowić okazję do pobudzenia nowej kultury wyników w Komisji;

L.

mając na uwadze, że w przyszłości Komisja Kontroli Budżetowej musi zostać w jeszcze większym stopniu włączona w monitorowanie wydatków Komisji; oczekuje poprawy współpracy z Trybunałem Obrachunkowym w celu opracowania kompleksowych wniosków dotyczących usprawnienia skuteczności procedur kontroli;

M.

mając na uwadze, że uprawnienia i zasoby Komisji Kontroli Budżetowej w procedurze udzielania absolutorium powinny zostać dokładnie zbadane i wyjaśnione w sprawozdaniu z własnej inicjatywy;

1.

wzywa Komisję, w celu udzielenia absolutorium, do przedstawienia Parlamentowi planu działania na rzecz realizacji następujących działań priorytetowych:

Komunikat Komisji w sprawie ochrony budżetu Unii

Poziom błędu w zarządzaniu dzielonym

wzywa Komisję, aby:

DG AGRI

DG REGIO

Poziom błędu w zarządzaniu scentralizowanym

DG ds. Badań Naukowych

Sprawozdanie z oceny (art. 318 TFUE) i wzmożone wykorzystywanie kontroli wykonania zadań

Dochody i tradycyjne środki własne

Aby zapewnić prawidłową ochronę interesów finansowych Unii oraz z myślą o wyposażeniu Unii w wystarczające środki własne umożliwiające wzrost, Komisja powinna:

2.

jest zaniepokojony skalą działalności finansowej offshore, ujawnioną w niedawnych „offshore leaks” (przeciekach dotyczących rajów podatkowych); wzywa Komisję do podjęcia pilnych kroków w celu wyeliminowania takich możliwości wyprowadzania tysięcy miliardów euro z normalnego obiegu finansowego głównie w celu uniknięcia podatków i ukrycia nielegalnych środków przed organami podatkowymi w państwach członkowskich;

3.

stanowczo sugeruje podjęcie przez Komisję kroków mających na celu dopilnowanie, by wszelka działalność bankowa związana z doradztwem w kwestii struktur offshore oraz ich zakładaniem została uznana za nielegalną i by żaden bank w Unii Europejskiej zaangażowany w taką działalność nie mógł otrzymać i nie otrzymał finansowania ze środków europejskich w ramach jakiegokolwiek systemu ani nie korzystał z krajowych środków wsparcia;

4.

spodziewa się otrzymać od Komisji w ciągu dwóch miesięcy projekty wniosków ustawodawczych mających na celu położenie kresu praktykom korzystania z rajów podatkowych przez osoby fizyczne, firmy a nawet instytucje publiczne;

5.

z zadowoleniem przyjmuje działania następcze podjęte przez Komisję na wniosek Parlamentu dotyczące większej przejrzystości w zakresie instrumentów inżynierii finansowej, w szczególności wprowadzenie w odpowiednich przepisach obowiązkowej procedury składania przez państwa członkowskie sprawozdań dotyczących kwestii finansowych i wdrożeniowych (13), oraz zauważa, że sprawozdanie podsumowujące postępy w finansowaniu i wdrażaniu instrumentów inżynierii finansowej zapowiedziane przez Komisję w jej sprawozdaniu z działań podjętych w następstwie udzielenia absolutorium za rok budżetowy 2010 (COM(2012) 585) zostało terminowo przekazane Parlamentowi; ponadto zauważa, że to ostatnie zawiera dane obejmujące opis instrumentów inżynierii finansowej i ustalenia dotyczące ich wdrażania, wskazanie jednostek wdrażających oraz kwoty pomocy wpłacane do instrumentów inżynierii finansowej i wypłacane przez nie;

6.

zauważa, że wysokość funduszy strukturalnych wdrażanych za pośrednictwem instrumentów inżynierii finansowej nadal wzrastała w latach 2007–2013, w szczególności w przypadku instrumentów ukierunkowanych na przedsiębiorstwa; wskazuje, że ponad 90 % środków faktycznie wypłaconych odbiorcom końcowym trafiło do przedsiębiorstw; zwraca się do Komisji o wyjaśnienie, jaki procent kwot rzeczywiście rozdysponowanych trafił do prawdziwie prywatnych przedsiębiorstw, w przeciwieństwie do przedsiębiorstw będących w posiadaniu państwa;

7.

z zaniepokojeniem zauważa, że na instrumenty inżynierii finansowej w dziedzinach takich, jak rozwój obszarów miejskich oraz efektywność energetyczna/odnawialne źródła energii przypada tylko 17 % kwoty wypłaconej wszystkim instrumentom inżynierii finansowej pod koniec 2011 r., a ponadto przepływ środków na konkretne projekty dotyczące obszarów miejskich pozostawał powolny;

8.

zgadza się z wnioskami wyciągniętymi przez Komisję w wyżej wymienionym sprawozdaniu podsumowującym, dotyczącymi sprawozdawczości państw członkowskich, a mianowicie:

9.

zauważa, że Komisja zleciła grupie ekspertów (14) sporządzenie sprawozdania w sprawie wykorzystania EFRR jako wsparcia dla instrumentów inżynierii finansowej; uważa to za pierwszy krok i jest zaniepokojony, że analiza przeprowadzona przez sieć ekspertów oceniających wykazała szereg poważnych problemów, np.: brak dowodów pozwalających ustalić, czy skala wsparcia odpowiada rozmiarowi rozbieżności na rynku pożyczek i finansowania kapitałowego; brak dowodów, na podstawie których można by ocenić, czy fundusze venture capital utworzone jako wsparcie EFRR są dostatecznie duże, by były stabilne; niedobór danych dotyczących kosztów tworzenia i stosowania instrumentów inżynierii finansowej w odniesieniu do dotacji niepodlegających zwrotowi; złożoność przepisów i niepewność co do ich interpretacji;

10.

wzywa Komisję do podjęcia konkretnych działań w celu znaczącej poprawy wykorzystywania instrumentów inżynierii finansowej z myślą o lepszej ochronie interesów finansowych Unii;

11.

przypomina, że Parlament zwrócił się do Komisji, aby dokonała obiektywnej i krytycznej oceny doświadczeń z instrumentami inżynierii finansowej w polityce spójności w okresie programowania 2007–2013, przedstawiła ocenę ryzyka, rozpatrując poszczególne instrumentów inżynierii finansowej oddzielnie oraz uwzględniając struktury ryzyka beneficjentów instrumentów inżynierii finansowej, a także co roku przedstawiała Parlamentowi, zanim rozpocznie się odnośna procedura udzielania absolutorium, sprawozdanie odnoszące się do wykorzystywania instrumentów inżynierii finansowej w państwach członkowskich, obejmujące porównywalne wskaźniki efektywności, wydajności i efektywności pod względem kosztów instrumentów inżynierii finansowej, jak również do tego, w jaki sposób Komisja koordynuje i łagodzi ryzyko pokrywania się środków w różnych dziedzinach polityki oraz zapewnia spójność;

12.

z żalem zauważa, że Komisja ciągle ignoruje wieloletni wniosek Parlamentu o dodawanie podpisu odpowiedzialnego komisarza do sprawozdań z działalności rocznej podlegającej mu dyrekcji generalnej; zauważa jednak, że sprawozdanie podsumowujące jest przyjmowane przez kolegium komisarzy i zawiera specjalne oświadczenie podkreślające ostateczną odpowiedzialność Komisji za zarządzanie urzędników zatwierdzających na podstawie poświadczeń i zastrzeżeń czynionych przez nich w ich rocznych sprawozdaniach z działalności; uważa zatem, że kolegium komisarzy, przyjmując sprawozdanie podsumowujące, zapoznało się z problemami w odpowiedniej dyrekcji generalnej i może być uważane za odpowiedzialne;

13.

wzywa Komisję do dalszej poprawy jakości i porównywalności rocznych sprawozdań z działalności;

14.

z zadowoleniem odnotowuje, że Komisja udostępniła Parlamentowi podsumowania roczne państw członkowskich; ubolewa jednak nad faktem, że jedynie 17 państw członkowskich udzieliło Komisji zgody na to udostępnienie; zwraca się do Komisji o poinformowanie, jakie kroki i środki podejmie ona w celu dopilnowania, by pozostałe 10 państw członkowskich również udzieliło swej zgody;

15.

z zadowoleniem przyjmuje nowe przepisy wprowadzone w rozporządzeniu finansowym (UE, Euratom) nr 966/2012 dotyczące regularnego rozliczania płatności zaliczkowych oraz zachęca Komisję do dalszych wysiłków w celu wykonania zaleceń Trybunału Obrachunkowego w zakresie odpowiednich danych i metod dotyczących rachunkowości;

16.

uznaje, że we wnioskach Komisji dotyczących okresu programowania 2014–2020 w znacznej mierze uwzględniono zastrzeżenia Parlamentu wyrażone w rezolucji towarzyszącej decyzji o udzieleniu absolutorium z wykonania budżetu na rok 2008 (15), to jest zaproponowano wprowadzenie korekty finansowej netto w państwach członkowskich, a także usprawnione procedury i warunki, zgodnie z którymi można wstrzymywać lub zawieszać płatności; zauważa, że we wnioskach tych sprecyzowano też niektóre reguły dotyczące kwalifikowalności i jasno zakazano organom zarządzającym wybierania projektów fizycznie zakończonych lub w pełni wdrożonych przed złożeniem wniosku o finansowanie (tzw. projektów retrospektywnych);

17.

wzywa Komisję do zbadania możliwości ustanowienia systemu korekt dla obszarów wydatków podatnych na błędy, w którym całkowita wartość materialna błędów w roku n będzie częściowo lub całkowicie odejmowana od rocznych wniosków o refundacje złożonych przez organizacje akredytujące w zależności od dotkliwości nieprawidłowości;

18.

przypomina, że art. 287 TFUE stanowi, co następuje: „Trybunał Obrachunkowy przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie poświadczenie wiarygodności rachunków, jak również legalności i prawidłowości operacji leżących u ich podstaw […]”;

19.

przypomina, że jeśli Trybunał Obrachunkowy wydaje opinię dotyczącą wiarygodności rachunków, to wydaje on trzy opinie o legalności i prawidłowości operacji leżących u ich podstaw; te liczne opinie nie ułatwiają oceny wykonania budżetu przez Komisję, której dokonać muszą posłowie do Parlamentu Europejskiego;

20.

wskazuje, że Trybunał Obrachunkowy określa – na podstawie prowadzonego przez siebie audytu – najbardziej prawdopodobny poziom błędu, który to poziom w 2011 r. wynosił 3,9 % w przypadku płatności; wskazuje, że na podstawie międzynarodowych standardów rewizji finansowej Trybunał Obrachunkowy stosuje 2 % jako próg istotności dla ogólnie możliwego do przyjęcia poziomu błędu i że jeżeli najbardziej prawdopodobny poziom błędu jest wyższy od tego progu, Trybunał Obrachunkowy wyda opinie negatywną;

21.

przypomina, że zgodnie z międzynarodowymi standardami rewizji finansowej do zadań audytora zewnętrznego należy niezależne określenie progu istotności;

22.

zaznacza, że błędy należy traktować inaczej niż oszustwa, i uważa, że w przeważającej większości przypadków błędy wynikają z pomyłek administracyjnych, spowodowanych złożonością unijnych i krajowych przepisów, które można poprawić; przypomina jednak Komisji, że obecny poziom błędu jest wciąż niedopuszczalnie wysoki i że Parlament przyjął podejście zakładające całkowity brak tolerancji dla błędów;

23.

zwraca też uwagę, że poziom błędu jako taki nie daje kompleksowego obrazu skuteczności polityki unijnej; w związku z tym jest zdania, że kontroli zgodności powinna towarzyszyć kontrola wykonania zadań, oceniająca gospodarność, wydajność i skuteczność instrumentów polityki unijnej; wskazuje, że Government Accountability Office w USA bardziej koncentruje się na kontroli wykonania zadań niż na kontroli zgodności;

24.

odnotowuje, że istnieją pewne różnice zdań między Trybunałem Obrachunkowym a Komisją co do sposobów, w jaki należy obliczać błędy, w szczególności co do tego, czy należy uwzględniać, czy też wykluczać płatności zaliczkowe, co do postępowania w przypadku błędów policzalnych i niepoliczalnych oraz co do sposobu traktowania środków odzyskanych i korekty finansowej przy ogólnej ocenie wpływu finansowego błędów i zdolności naprawczej systemów; jest zdania, że różne podejścia stanowią odzwierciedlenie odmiennych ról poszczególnych instytucji, to jest roli audytora z jednej strony i roli organu zarządzającego z drugiej strony; domaga się, by Trybunał Obrachunkowy rozważył możliwość rozdzielenia tych zakwestionowanych różnych kategorii błędów w swym następnym sprawozdaniu rocznym i sprecyzował, z podziałem na sektory, polityki/wyniki w zakresie odzyskanych środków i korekt finansowych;

25.

rozumie, że wiedza specjalistyczna i metodologia mogą zmieniać się z biegiem czasu; nalega jednak, aby wyniki kontroli pozostawały porównywalne, tak aby umożliwić Parlamentowi polityczną ocenę obejmującą dłuższy okres;

26.

w związku z tym domaga się pogłębienia współpracy między krajowymi organami kontroli a Europejskim Trybunałem Obrachunkowym w odniesieniu do kontroli nad zarządzaniem dzielonym zgodnie z art. 287 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej;

27.

proponuje, aby zbadać możliwość wydawania przez krajowe organy kontroli, działające jako niezależni audytorzy zewnętrzni i przy poszanowaniu międzynarodowych standardów rewizji finansowej, krajowych zaświadczeń o kontroli w zakresie zarządzania unijnymi środkami finansowym; zaświadczenia te byłyby wydawane rządom państw członkowskich, aby przedstawiać je w procesie udzielania absolutorium zgodnie z właściwą procedurą międzyinstytucjonalną, którą należy ustanowić;

28.

z zadowoleniem zauważa, że w rocznym sprawozdaniu finansowym Unii za rok budżetowy 2011 rzetelnie przedstawiono – pod każdym istotnym względem – sytuację Unii na dzień 31 grudnia 2011 r. oraz wyniki prowadzonych przez nią operacji i przepływu środków pieniężnych w roku kończącym się w tymże dniu;

29.

z zadowoleniem odnotowuje, że dochody leżące u podstaw rozliczeń za rok zakończony dnia 31 grudnia 2011 r. są we wszystkich istotnych aspektach legalne i prawidłowe;

30.

z zadowoleniem odnotowuje, że zobowiązania leżące u podstaw rozliczeń za rok zakończony dnia 31 grudnia 2011 r. są we wszystkich istotnych aspektach legalne i prawidłowe;

31.

z żalem zauważa, że w przypadku płatności nadal występują istotne błędy;

32.

rozumie, że podstawą wydania przez Trybunał Obrachunkowy opinii negatywnej jest stwierdzenie, że systemy nadzoru i kontroli są tylko częściowo skuteczne i że w rezultacie w przypadku płatności najbardziej prawdopodobny poziom błędu wynosi 3,9 %;

33.

z zaniepokojeniem zauważa, że istotne błędy występują w następujących obszarach polityki: wsparcie rynku i pomoc bezpośrednia; rozwój obszarów wiejskich, środowisko naturalne, rybołówstwo i zdrowie; polityka regionalna, energia i transport; zatrudnienie i sprawy społeczne, a także badania naukowe i inne obszary polityki wewnętrznej;

34.

przypomina, że najbardziej prawdopodobny poziom błędu w przypadku płatności w roku budżetowym 2010 został oszacowany na 3,7 %, a w roku budżetowym 2009 na 3,3 %; jest przerażony tym wzrostem, ponieważ stanowi on odwrócenie pozytywnej tendencji obserwowanej w latach 2007, 2008 i 2009; w związku z tym wzywa Komisję do podjęcia niezbędnych kroków w celu osiągnięcia tendencji do stałego spadku poziomu błędu; podkreśla, że Parlament jest zdania, iż „[…] osiągnięcie tego celu to ważna część pełnego wykorzystania przyszłych wydatków UE i postępów na drodze ku pozytywnemu poświadczeniu wiarygodności” (16);

35.

przypisuje ten rozwój sytuacji głównie znaczącemu wzrostowi najbardziej prawdopodobnego poziomu błędu w dziedzinie rolnictwa, i w szczególności jest zaniepokojony wysokim poziomem błędu w zakresie rozwoju obszarów wiejskich, gdzie najbardziej prawdopodobny poziom błędu wyniósł 7,7 %;

36.

wzywa Trybunał Obrachunkowy do dostosowania sprawozdań specjalnych dotyczących konkretnych obszarów polityki w taki sposób, by umożliwiały w większym stopniu porównywanie z poprzednimi okresami;

37.

ubolewa, że Rada nadal odmawia współpracy z Parlamentem w odniesieniu do udzielenia Radzie absolutorium; uważa, że daje to Komisji Kontroli Budżetowej bardzo mało instrumentów i że Komisja Kontroli Budżetowej jest ostatecznie zmuszona skierować swe pytania i wnioski o udzielenie informacji na temat budżetu Rady do Komisji;

38.

zauważa, że Rada zaleca udzielenie Komisji absolutorium z wykonania budżetu ogólnego Unii za rok budżetowy 2011; zauważa, że Niderlandy, Szwecja i Zjednoczone Królestwo głosowały przeciwko udzieleniu Komisji absolutorium z wykonania budżetu Unii za rok budżetowy 2011; odnotowuje uwagi tych krajów:

39.

stwierdza w tym kontekście dużą liczbę zastrzeżeń Komisji dotyczących systemów zarządzania i kontroli EFRR/FS za okres 2007–2013 m.in. w Niderlandach i Zjednoczonym Królestwie; zachęca Radę do wyciągnięcia wniosków z uwag Niderlandów, Szwecji i Zjednoczonego Królestwa poprzez przeprowadzenie wzajemnej weryfikacji zarządzania finansowego i jakości wyników każdego państwa członkowskiego;

40.

podkreśla, że zgodnie z art. 317 TFUE Komisja ponosi ostateczną odpowiedzialność za wykonanie budżetu Unii; podkreśla, że w przypadku wykonywania przez Komisję budżetu w trybie zarządzania dzielonego zadania wykonawcze delegowane są na państwa członkowskie zgodnie z art. 53b rozporządzenia finansowego (WE, Euratom) nr 1605/2002;

41.

podkreśla, że odpowiedzialność, która spoczywa na dyrektorach generalnych, jest kluczowym elementem stosowanego obecnie przez Komisję systemu zarządzania środkami unijnymi, a także uwypukla znaczenie rzetelnego przedstawiania ich wyników w zakresie zarządzania w ich rocznym sprawozdaniu z działalności;

42.

przypomina propozycję Parlamentu zawartą w rezolucji w sprawie absolutorium za 2010 r. dotyczącą przywrócenia pełnozakresowego stanowiska komisarza ds. kontroli budżetowej w kadencji Komisji w latach 2014–2019;

43.

oczekuje, że państwa członkowskie są w pełni świadome swych obowiązków, zgodnie z art. 4 ust. 3 Traktatu o Unii Europejskiej i zgodnie z zasadą lojalnej współpracy, wspierania Unii w aktywny i skuteczny sposób w realizacji zadań wynikających z Traktatów;

44.

podkreśla w tym kontekście znaczenie art. 53b rozporządzenia finansowego (WE, Euratom) nr 1605/2002, który stanowi, że podczas wykonywania budżetu państwa członkowskie podejmują wszelkie niezbędne środki, w tym środki ustawodawcze, wykonawcze i administracyjne, by chronić interesy finansowe Unii; podkreśla w związku z tym, że art. 59 ust. 2 nowego rozporządzenia finansowego (UE, Euratom) nr 966/2012 określa nawet, że środki te powinny obejmować: a) zapewnianie prawidłowego i faktycznego wykonywania działań finansowanych z budżetu, zgodne z mającymi zastosowanie przepisami sektorowymi, b) zapobieganie nieprawidłowościom i nadużyciom finansowym, wykrywanie ich i korygowanie;

45.

zauważa, że obecny system nie gwarantuje pełnej przejrzystości beneficjentów wsparcia ze środków EFRR/FS; w obecnych ramach Komisja zapewnia portal umożliwiający dostęp do listy beneficjentów na stronach krajowych, które opracowano tylko w odpowiednich językach krajowych i bez zastosowania wspólnych kryteriów; oczekuje w przyszłości uregulowania instrumentów strukturalnych, tak by zagwarantować, że państwa członkowskie będą podawały dane na temat końcowych beneficjentów środków z EFRR/FS, które zostaną opublikowane na oficjalnej stronie Komisji w jednym z trzech języków roboczych Unii i w oparciu o zestaw wspólnych kryteriów, co umożliwi porównanie i wykrycie błędów;

46.

zwraca uwagę na istniejące znaczące różnice w działaniu administracji państw członkowskich w obszarze dochodów i wydatków w ramach zarządzania dzielonego, w szczególności w odniesieniu do identyfikowania nieprawidłowości, oszustw i błędów oraz podejmowania finansowych działań następczych zarówno w dziedzinie ceł, jak i wydatkowania funduszy unijnych; odnotowuje, że Komisja jak dotychczas monitoruje funkcjonowanie administracji z opóźnieniem i na poziomie poszczególnych przypadków i w związku z tym nie realizuje wystarczających analiz tendencji, aby móc określić obszary zagrożone; wzywa Komisję do stosowania metody wykonywania analizy tendencji w celu zidentyfikowania zagrożeń finansowych i podjęcia środków, tak aby poprawić funkcjonowania administracji w państwach członkowskich;

47.

z zadowoleniem przyjmuje fakt, że zgodnie z art. 59 ust. 3, 4 i 5 nowego rozporządzenia finansowego (UE, Euratom) nr 966/2012 organy zarządzające państw członkowskich będą w przyszłości musiały corocznie przedkładać Komisji swe sprawozdania finansowe wraz z oświadczeniem dotyczącym zarządzania, roczne podsumowanie końcowych sprawozdań z audytu i kontroli oraz opinię niezależnego organu kontrolnego;

48.

jest przekonany, że wyżej wymienione oświadczenia, w połączeniu z wprowadzeniem samokrytycznych obrad w Radzie, a których do tej pory brakuje, oraz bezstronną, szczerą i otwartą wzajemną weryfikacją wśród państw członkowskich, przyczynią się do lepszego i bardziej efektywnego wykonania budżetu, zwiększenia wyników polityk, programów i projektów, co pomoże wzmocnić solidarność państw członkowskich i zlikwidować wzajemną nieufność – co w efekcie jest bardziej pożądane niż cięcia w budżecie ze szkodą dla ożywienia gospodarczego i zaufania unijnych obywateli do wspólnej Europy;

49.

z zadowoleniem przyjmuje fakt, że państwa członkowskie mogą, na odpowiednim szczeblu, publikować powyższe informacje, a ponadto przedstawiać oświadczenia podpisane na odpowiednim szczeblu i oparte na tych informacjach; wzywa Komisję do wspierania państw członkowskich w przedstawianiu tych dobrowolnych oświadczeń, o których mowa w art. 59 ust. 5 nowego rozporządzenia finansowego (UE, Euratom) nr 966/2012, poprzez promowanie najlepszych praktyk; nalega, by Parlament otrzymywał zarówno oświadczenia dotyczące zarządzania, jak i dobrowolne oświadczenia;

50.

zauważa, że Komisja powinna udzielić wskazówek państwom członkowskim dotyczących sporządzania konkretnych podsumowań rocznych; zauważa, że w tym celu zamieszczone informacje na temat programów operacyjnych w ramach zarządzania dzielonego powinny być ujednolicone pod względem formy i treści; podsumowania roczne powinny być do dyspozycji Parlamentu i udostępniane nie tylko w języku danego państwa członkowskiego, tym samym zwiększając przejrzystość i rozliczalność;

51.

zauważa jednak, że ani Trybunał Obrachunkowy, ani Komisja nie postrzegają podsumowań rocznych na tym etapie jako cennego źródła informacji do celów oceny zgodności lub wyników beneficjentów; ponawia swój wniosek o to, by Komisja analizowała mocne i słabe strony krajowych systemów kontroli na podstawie otrzymanych podsumowań rocznych; uważa, że ta sytuacja jest nie do przyjęcia, i żąda, by Komisja podjęła niezwłoczne działania w celu dopilnowania, by następne podsumowania roczne były przydatne przy ocenie wyników beneficjentów;

52.

zwraca uwagę, że podsumowania roczne przedłożone przez państwa członkowskie „w [ich] obecnej formie są postrzegane jako wnoszące małą wartość dodaną” i że „elementy zgodności obecnego podsumowania rocznego po prostu powielają informacje, które są już dostępne z innych źródeł (17)”; wzywa dlatego wszystkie państwa członkowskie do zwiększenia przydatności swych podsumowań rocznych poprzez włączenie ogólnej analizy wyników oraz ogólnego poświadczenia wiarygodności w celu wykazania swego zaangażowania na rzecz należytego zarządzania środkami finansowymi Unii i przejrzystości; wzywa Austrię, Belgię, Hiszpanię, Irlandię, Luksemburg, Litwę, Łotwę, Maltę, Niderlandy, Niemcy, Polskę i Włochy w szczególności do niezwłocznego pójścia za przykładem 15 państw członkowskich, które włączyły „ogólne poświadczenie wiarygodności” do swych rocznych podsumowań działań strukturalnych w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego (EFS) i EFRR (18) w celu umożliwienia Komisji Kontroli Budżetowej skorzystania z tych informacji podczas procedury udzielania absolutorium za rok 2012; oczekuje, że te państwa członkowskie, które nie złożą takiego poświadczenia na czas, przedłożą wyczerpujące oświadczenia wyjaśniające powody;

53.

wzywa państwa członkowskie do wydania krajowych oświadczeń dotyczących zarządzania na odpowiednim szczeblu politycznym oraz zwraca się do Komisji o ustanowienie wzoru takiego oświadczenia;

54.

wzywa Komisję do ustanowienia w perspektywie krótkoterminowej, we współpracy z państwami członkowskimi, modelu krajowych oświadczeń dotyczących zarządzania, dzięki któremu staną się one wiarygodne i porównywalne; wzywa Komisję, aby publicznie przekazała swoją opinię na temat tych oświadczeń; jest zdania, że takie oświadczenia powinny m.in. poświadczać kryteria (takie jak prawidłowe i rzetelne sprawozdania finansowe, skuteczność systemów zarządzania i kontroli oraz legalność i prawidłowość transakcji leżących u podstaw tych sprawozdań) oraz określać zakres zastrzeżeń dotyczących poświadczenia wiarygodności i wyłączenia odpowiedzialności; zwraca się do Komisji o przedłożenie propozycji dotyczących zmniejszenia obciążeń kontrolnych dla tych państw członkowskich lub regionów, które systematycznie osiągają dobre wyniki zgodnie ze sprawozdaniami rocznymi Trybunału Obrachunkowego i swoimi własnymi krajowymi oświadczeniami dotyczącymi zarządzania; uważa, że Trybunał Obrachunkowy i Komisja powinny być w stanie uwzględnić treść krajowych oświadczeń dotyczących zarządzania w swych działaniach kontrolnych;

55.

odnotowuje szczegóły wymienione w poniższym wykazie dotyczącym dwóch inicjatyw w odniesieniu do wkładów państw członkowskich w zakresie poprawy skuteczności zarządzania dzielonego:

Wykaz

56.

odnotowuje, że łączna liczba zastrzeżeń przedstawionych przez dyrektorów generalnych Komisji w ich rocznych sprawozdaniach z działalności zwiększyła się z 17 w 2010 r. do 27 w 2011 r. oraz że szacowany łączny wpływ finansowy zastrzeżeń wzrósł do 1 959 mln EUR, tj. 1,5 % płatności zrealizowanych w 2011 r. (2010: 423 mln EUR, tj. 0,3 %);

57.

wyraża zaniepokojenie, że ta sytuacja odzwierciedla wysokie ryzyko błędów w niektórych obszarach, takich jak rozwój obszarów wiejskich, spójność czy siódmy program ramowy, co zostało dostrzeżone przez dyrektorów generalnych Komisji i znalazło pokrycie w wynikach kontroli przeprowadzonej przez Trybunał Obrachunkowy;

58.

odnotowuje wytyczne sekretarza generalnego Komisji i dyrektora generalnego DG ds. Budżetu dla dyrektorów generalnych i szefów służb Komisji dotyczące sposobu obliczania poziomu błędu resztowego, co, jak zauważył Trybunał Obrachunkowy, spowodowało poprawę w niektórych rocznych sprawozdaniach z działalności;

59.

ubolewa jednak, że Trybunał Obrachunkowy stwierdził uchybienia w tych instrukcjach i ich wdrażaniu, szczególnie w odniesieniu do poziomu błędu resztowego; wskutek tego wzywa Komisję, aby, jako natychmiastowy priorytet, dostosowała swoje wytyczne;

60.

uznaje postępy poczynione przez Komisję w określeniu zakresu, w jakim transakcje pozostają obarczone błędem, lecz zauważa z rozczarowaniem, że Trybunał Obrachunkowy stwierdził, iż poziom błędu resztowego nie jest jeszcze wiarygodnym wskaźnikiem;

61.

zachęca Komisję do dokonania postępów w przedstawianiu bardziej precyzyjnych i wiarygodnych danych dotyczących odzyskiwania środków i korekt finansowych oraz do przedstawiania zestawień informacji w najszerszym możliwie zakresie na temat roku, w którym dokonano płatności, roku, w którym wykryto odnośny błąd, oraz roku, w którym odzyskiwanie środków lub korekty finansowe przedstawiane są w informacji dodatkowej do sprawozdania finansowego (19);

62.

z zadowoleniem przyjmuje sprawozdanie Komisji w sprawie korekt finansowych, wraz z rzeczywiście odzyskaną kwotą, która wpłynęła z powrotem do budżetu, w momencie zamknięcia ksiąg za lata 2000–2006 w obszarze polityki regionalnej, pokazujące wpływ korekt finansowych dokonanych w okresie programowania i w momencie zamknięcia ksiąg na ogólny poziom błędu okresu programowania na lata 2000–2006;

63.

wzywa Komisję do rozszerzenia takiej praktyki sprawozdawczości na inne obszary polityki zarządzane przez programy wieloletnie;

64.