24.4.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 112/1

(1)

W lipcu 2005 r. rozporządzeniem (WE) nr 1174/2005 (2) Rada nałożyła ostateczne cło antydumpingowe na przywóz ręcznych wózków paletowych oraz ich zasadniczych części pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej (zwanej dalej „ChRL”). Środki przyjęły formę cła antydumpingowego ad valorem na poziomie od 7,6 % do 46,7 %.

(2)

W lipcu 2008 r., w następstwie przeglądu okresowego dotyczącego zakresu produktu, Rada uściśliła w rozporządzeniu (WE) nr 684/2008 (3) zakres produktu na potrzeby pierwotnego dochodzenia.

(3)

W czerwcu 2009 r., w następstwie dochodzenia w sprawie obejścia środków, rozporządzeniem (WE) nr 499/2009 (4) Rada rozszerzyła ostateczne cło antydumpingowe mające zastosowanie do „wszystkich innych przedsiębiorstw” nałożone rozporządzeniem (WE) nr 1174/2005 na ręczne wózki paletowe oraz ich zasadnicze części wysyłane z Tajlandii, niezależnie od tego, czy są one zgłaszane jako pochodzące z Tajlandii, czy też nie.

(4)

W październiku 2011, w wyniku przeglądu wygaśnięcia na mocy art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, rozporządzeniem wykonawczym (WE) nr 1008/2011 (5) Rada nałożyła ostateczne cło antydumpingowe na przywóz ręcznych wózków paletowych oraz ich zasadniczych części pochodzących z ChRL. Rozszerzone cło antydumpingowe, o którym mowa w motywie 3 powyżej, zostało utrzymane także na mocy rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 1008/2011.

(5)

Podczas przeglądu wygaśnięcia Komisja Europejska („Komisja”) zaobserwowała, że od czasu nałożenia wspomnianych środków zmieniła się sytuacja w zakresie konkurencji na rynku UE. Chiński producent eksportujący, na którego nałożono najniższą stawkę cła i któremu w ramach pierwotnego dochodzenia przyznano traktowanie na zasadach rynkowych (MET), był w praktyce w stanie przejąć bardzo znaczną część rynku unijnego i znacznie zwiększył swój udział w imporcie do Unii. Komisja miała także wątpliwości w odniesieniu do pierwotnej decyzji w sprawie MET w obliczu posiadanych dowodów prima facie potwierdzających istnienie zakłóceń na rynku stali w ChRL. W tym kontekście uznano, że zmieniły się okoliczności, na podstawie których ustanowiono obowiązujące środki, oraz że zmiany te mają charakter trwały.

(6)

Ustaliwszy, po konsultacji z Komitetem Doradczym, że istnieją wystarczające dowody uzasadniające wszczęcie częściowego przeglądu okresowego, Komisja ogłosiła w drodze zawiadomienia opublikowanego w dniu 14 lutego 2012 r. w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (6) („zawiadomienie o wszczęciu”) wszczęcie z urzędu częściowego przeglądu okresowego, zgodnie z art. 11 ust. 3 rozporządzenia podstawowego, ograniczonego do zbadania dumpingu w odniesieniu do chińskich producentów eksportujących.

(7)

Dochodzenie w sprawie poziomu dumpingu obejmowało okres od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2011 r. („okres objęty dochodzeniem przeglądowym” lub „ODP”).

(8)

Komisja oficjalnie zawiadomiła producentów eksportujących, znanych zainteresowanych importerów niepowiązanych, władze ChRL i przemysł unijny o wszczęciu częściowego przeglądu okresowego. Zainteresowanym stronom umożliwiono przedstawienie opinii na piśmie oraz złożenie wniosku o przesłuchanie w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu.

(9)

Wszystkie strony, które wystąpiły z wnioskiem o przesłuchanie oraz wykazały szczególne powody, dla których powinny zostać wysłuchane, uzyskały taką możliwość.

(10)

Ze względu na potencjalnie dużą liczbą producentów eksportujących oraz niepowiązanych importerów, uznano za stosowne zbadać, zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego, czy powinna zostać przeprowadzona kontrola wyrywkowa. Aby umożliwić Komisji podjęcie decyzji o konieczności przeprowadzenia kontroli wyrywkowej, a jeżeli konieczność taka zostanie stwierdzona, aby umożliwić dobór próby, wyżej wymienione strony zostały poproszone, zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego, o zgłoszenie się do Komisji w ciągu 15 dni od wszczęcia przeglądu i dostarczenie informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu. Dwóch producentów eksportujących oraz ośmiu niepowiązanych importerów wyraziło gotowość do współpracy. Kontrola wyrywkowa nie była zatem konieczna, zarówno w odniesieniu do producentów eksportujących, jak i niepowiązanych importerów.

(11)

Komisja rozesłała kwestionariusze oraz formularze wniosku o MET do wszystkich zainteresowanych stron oraz do tych podmiotów, które zgłosiły się w terminach określonych w zawiadomieniu o wszczęciu. Odpowiedzi otrzymano od jednego chińskiego producenta eksportującego, Zhejiang Noblelift Equipment Joint Stock Co. Ltd („Noblelift”) oraz od trzech importerów niepowiązanych.

(12)

Komisja zgromadziła i zweryfikowała wszelkie informacje, które uznała za niezbędne do stwierdzenia dumpingu. Na terenie przedsiębiorstwa Zhejiang Noblelift Equipment Joint Stock Co. Ltd. w Changxing w ChRL przeprowadzono wizytę weryfikacyjną.

(13)

Wobec konieczności ustalenia wartości normalnej dla producenta eksportującego w ChRL, któremu nie przyznano MET, przeprowadzono weryfikację w zakładzie wymienionego poniżej producenta w Brazylii, przyjętej jako kraj analogiczny:

(14)

Produktem objętym niniejszym przeglądem jest ten sam produkt, co w pierwotnym dochodzeniu, określony bliżej w ramach przeglądu okresowego dotyczącego zakresu produktu, a mianowicie ręczne wózki paletowe oraz ich zasadnicze części, tj. podwozia i systemy hydrauliczne, pochodzące z ChRL, objęte obecnie kodami CN ex 8427 90 00 i ex 8431 20 00. Na potrzeby niniejszego rozporządzenia ręczne wózki paletowe określa się jako wózki kołowe wyposażone w podnośniki widłowe służące do przewozu palet, pchane, ciągnięte i sterowane ręcznie przez pieszego operatora za pomocą przegubowej sterownicy, przystosowane do gładkich, płaskich i twardych nawierzchni. Ręczne wózki paletowe są przeznaczone wyłącznie do podnoszenia ładunku, poprzez pompowanie sterownicą, na wysokość wystarczającą do jego przewożenia i nie mają żadnych dodatkowych funkcji ani zastosowań, takich jak na przykład (i) przenoszenie i podnoszenie ładunków w celu umieszczenia ich na wysokości lub wspomaganie składowania ładunków (wózki paletowe wysokiego składowania); (ii) ustawianie palet jedna na drugiej (wózki podnośnikowe); (iii) podnoszenie ładunku na wysokość roboczą (wózki krzyżakowe); czy też (iv) podnoszenie i ważenie ładunku (wózki z wagą).

(15)

Dochodzenie potwierdziło, że produkt objęty postępowaniem i produkty wytwarzane i sprzedawane na krajowym rynku w ChRL, produkty wytwarzane i sprzedawane w kraju analogicznym, którym była Brazylia, oraz produkty wytwarzane i sprzedawane w UE przez producentów unijnych mają te same podstawowe cechy fizyczne i techniczne oraz takie same zastosowania.

(16)

Produkty te uznaje się zatem za produkty podobne w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(17)

Zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. b) rozporządzenia podstawowego w dochodzeniach antydumpingowych dotyczących przywozu pochodzącego z ChRL wartość normalną określa się zgodnie z ust. 1–6 tego artykułu dla producentów spełniających kryteria określone w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego, tj. w przypadkach, gdy zostanie wykazane, że w odniesieniu do wytwarzania i sprzedaży produktu podobnego przeważały warunki gospodarki rynkowej. Kryteria te przedstawiono skrótowo poniżej, wyłącznie w celu ułatwienia wyszukiwania informacji:

(18)

Noblelift zwrócił się z wnioskiem o przyznanie MET na mocy art. 2 ust. 7 lit. b) rozporządzenia podstawowego i odesłał wniosek o MET w wyznaczonym terminie.

(19)

Komisja zgromadziła wszelkie niezbędne informacje i zweryfikowała wszelkie informacje dostarczone we wniosku o MET na terenie wspomnianego przedsiębiorstwa.

(20)

W wyniku dochodzenia ustalono, że w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym ceny płacone przez spółkę Noblelift za chińską stal walcowaną na gorąco, która jest głównym surowcem odpowiadającym za około 25 % kosztu produktu gotowego, były znacząco zniekształcone, ponieważ były one w przybliżeniu o 24 %–31 % niższe od cen występujących w tym samym okresie na rynkach międzynarodowych. Ceny międzynarodowe zostały określone na podstawie danych statystycznych dla rynków Unii oraz Ameryki Północnej pochodzących z publikacji Steel Business Briefing  (7), a także na podstawie cen importowych pochodzących z bazy danych COMEXT. Na tej podstawie stwierdzono, że chińskie ceny stali w sposób wyraźny nie odzwierciedlały wartości rynkowych. W Chinach istnieje ponadto utrwalona praktyka ingerencji państwa w funkcjonowanie rynku surowców. Chiński 12. plan pięcioletni (na lata 2011–2015) dla sektora żelaza i stali obejmuje szereg działań wskazujących na to, że przedsiębiorstwa sektora stalowego muszą stosować się do instrukcji przekazywanych przez rząd ChRL ze względu na wysoki poziom kontroli ze strony państwa. W związku z tym należy stwierdzić, że przedsiębiorstwo Noblelift nie spełnia wymogów pierwszego kryterium MET.

(21)

Ponadto w roku finansowym 2010 spółka Noblelift otrzymała od spółki powiązanej gwarancję bankową w odniesieniu do dwóch kredytów, w wysokości równej znacznej części całkowitej wartości aktywów owej spółki powiązanej oraz Noblelift. Fakt udzielenia tych gwarancji nie został ujawniony ani w sprawozdaniu finansowym Noblelift, ani w dokumentach księgowych spółki powiązanej. Stoi to w sprzeczności z MSR 24 (ujawnianie informacji na temat podmiotów powiązanych), ale audytor nie zgłosił w tym zakresie żadnych zastrzeżeń. Ujawnianie w sprawozdaniach finansowych transakcji z podmiotami powiązanymi jest ważnym zagadnieniem, ponieważ umożliwia zwrócenie uwagi na ich ewentualny wpływ na sytuację finansową przedsiębiorstwa. W tym przypadku nieujawnienie znaczących zobowiązań, jakimi są przedmiotowe gwarancje kredytowe, nie pozwala na przeprowadzenie właściwej oceny działalności omawianego przedsiębiorstwa, a w szczególności związanych z nią możliwości oraz ryzyka. W związku z tym stwierdza się, że dokumenty księgowe spółki nie zostały zbadane we właściwy sposób zgodnie z wymogami międzynarodowych standardów rachunkowości, w związku z czym nie spełnia ona drugiego kryterium.

(22)

Stwierdzono wreszcie, że spółka Noblelift uzyskała pomoc państwa w postaci preferencyjnego traktowania w zakresie podatku dochodowego oraz dotacji, co skutkuje zniekształceniem jej sytuacji finansowej i w związku z tym nie spełnia ona wymogów trzeciego kryterium.

(23)

Producent eksportujący, o którym mowa, i przemysł unijny mieli możliwość przedstawienia swoich uwag dotyczących powyższych ustaleń.

(24)

Po ujawnieniu ustaleń w zakresie MET spółka Noblelift wystąpiła o przedstawienie dokładniejszych informacji dotyczących sposobu obliczenia światowej ceny rynkowej stali. Spółka twierdziła, że zniekształcenia cen surowców powinny raczej zostać uwzględnione poprzez dostosowanie wartości normalnej przy obliczaniu dumpingu, a nie poprzez odmowę przyznania MET. Brzmienie art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego jest jednak bardzo jasne, gdyż ustanawia on wymóg, by „koszty ważniejszych nakładów właściwie odzwierciedlały wartości rynkowe”. W związku z powyższym dokonywanie dostosowań w obliczeniach dumpingu w celu uwzględnienia zniekształconych kosztów nakładów sprawiłoby, że art. 2 ust. 7 lit. c) stałby się w dużej mierze bezprzedmiotowy. W związku z powyższym zgłoszone uwagi nie wpływają na przedstawione powyżej ustalenia.

(25)

Po ujawnieniu ustaleń końcowych spółka Noblelift powtórzyła przytoczone wcześniej argumenty. Po pierwsze stwierdziła, że Komisja nie ujawniła szczegółowych informacji, tzn. wszystkich danych wykorzystanych w celu obliczenia różnic cen surowców.

(26)

W tym zakresie należy przede wszystkim zauważyć, że Komisja niejednokrotnie wskazywała źródła danych wykorzystanych na potrzeby porównania cen stali. Komisja ponownie przytoczyła wyjaśnienia przedstawione na wcześniejszym etapie postępowania, według których ceny oparte na informacjach pochodzących z publikacji Steel Business Briefing są chronione prawami autorskimi, ponieważ serwis ten jest dostępny jedynie dla abonentów. W związku z tym zgodnie z prawem Komisja nie mogła publicznie ujawnić tych danych w sposób bezpośredni, ale wspomniana baza danych jest dostępna i można się z nią zapoznać po uiszczeniu odpowiedniej opłaty. Jednakże w celu zapewnienia równowagi pomiędzy zasadą ochrony praw własności intelektualnej oraz zasadą ochrony prawa do obrony wykorzystane dane zostały poddane weryfikacji przez rzecznika praw stron w Dyrekcji Generalnej ds. Handlu, który potwierdził obliczenia dotyczące różnicy cen i przekazał wyniki przeprowadzonej analizy spółce Noblelift.

(27)

Zwraca się również uwagę, że Steel Business Briefing przedstawia dokładny opis wykorzystywanej metodyki (wymiary, grubość, szerokość, określony moment w czasie transportu). Parametry te mają charakter ogólny i stanowią pewną wskazówkę, co świadczy również o poziomie szczegółowości porównania cen surowców w celu stwierdzenia, czy koszty nakładów w wystarczającym stopniu odzwierciedlają wartość rynkową. Komisja wykorzystała jako dane referencyjne ceny stosowane w Europie oraz Ameryce Północnej.

(28)

Spółka Noblelift twierdziła również, że w ramach pierwotnego dochodzenia różnice pomiędzy cenami stali na rynku krajowym w ChRL oraz jej cenami na rynkach międzynarodowych nie zostały uznane za czynnik uniemożliwiający spółce spełnienie pierwszego kryterium MET. Jak stwierdzono w motywie 22 rozporządzenia Komisji (WE) nr 128/2005 (8) z dnia 27 stycznia 2005 r. nakładającego tymczasowe cło antydumpingowe w ramach pierwotnego dochodzenia: „Ustalono, że we wszystkich czterech przedsiębiorstwach […] ceny i koszty odzwierciedlały wartości rynkowe”. W ramach pierwotnego dochodzenia w istocie nie stwierdzono istnienia znacznej różnicy pomiędzy cenami surowców zamawianych lokalnie w ChRL oraz nabywanych po cenach międzynarodowych. Jednak wniosek ten nie stoi na przeszkodzie stwierdzeniu przez instytucje różnicy cenowej w ramach kolejnych dochodzeń, o ile doszło do zmiany okoliczności i zaistniała różnica w cenie. Jak wskazano w motywie 76 poniżej, pomiędzy rokiem 2004 (kiedy to przeprowadzono pierwotne dochodzenie) a rokiem 2011 (na kiedy przypadał okres objęty niniejszym dochodzeniem), czyli w okresie siedmiu lat, nastąpiła istotna zmiana okoliczności. W tym względzie zgromadzono dowody prima facie na istnienie zniekształceń cenowych na rynku stali w ChRL, wynikających z ingerencji państwa, w szczególności w czasie dochodzenia przeprowadzonego w roku 2010 w ramach przeglądu wygaśnięcia. Stanowiło to także jeden z powodów, który doprowadził do wszczęcia z urzędu niniejszego postępowania, przy czym ustalenia poczynione w ramach obecnego dochodzenia potwierdzają występowanie takiej sytuacji (zob. motyw 20 powyżej).

(29)

Spółka Noblelift powtórzyła ponadto podniesione wcześniej uwagi dotyczące nieistotnego wpływu wywieranego przez gwarancje kredytowe oraz nieznacznego wpływu korzyści uzyskiwanych ze strony państwa. W tym zakresie należy zauważyć, że sformułowania art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego są jasne i nie odwołują się do znacznego wpływu na wyniki finansowe („przedsiębiorstwa posiadają jeden wyraźny zestaw podstawowej dokumentacji księgowej, która jest niezależnie kontrolowana zgodnie z międzynarodowymi standardami księgowości oraz jest stosowana pod każdym względem”). Jak stwierdzono w motywie 21 powyżej, nieujawnienie znaczących zobowiązań, jakimi są przedmiotowe gwarancje kredytowe, w każdym przypadku nie pozwala na przeprowadzenie właściwej oceny działalności omawianego przedsiębiorstwa, a w szczególności związanych z nią możliwości oraz ryzyka. Jeśli chodzi o korzyści ze strony państwa, Komisja udzieliła już stronie odpowiedzi w ramach prowadzonego dochodzenia, stwierdzając, że korzyści te odpowiadały kwotom przekraczającym 10 mln RMB. W związku z tym nie można zaakceptować powyższych twierdzeń.

(30)

Spółka Noblelift stwierdziła wreszcie, że dochodzenie powinno zostać zakończone w związku z przekroczeniem 3-miesięcznego terminu, w którym należy podjąć decyzję w sprawie MET, określonego w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego. W tym względzie zwraca się uwagę na zmiany wprowadzone rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1168/2012 z dnia 12 grudnia 2012 r. w sprawie zmiany rozporządzenia Rady (WE) nr 1225/2009 w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej (9) oraz ich retroaktywnych skutków. Zwraca się ponadto uwagę na fakt, że decyzja w sprawie MET została podjęta ponad 3 miesiące po rozpoczęciu dochodzenia ze względów proceduralnych oraz z uwagi na towarzyszące mu ograniczenia czasowe. Znaczna złożoność kwestii poruszonych w związku z oceną wniosku o MET prowadzi do wniosku, że dotrzymanie 3-miesięcznego terminu było praktycznie niemożliwe. Stwierdza się jednocześnie, że ramy czasowe dokonywania tego ustalenia nie miały wpływu na jego wynik.

(31)

W związku z tym należy stwierdzić, że uwagi sugerujące konieczność przyznania MET w opisywanym przypadku są nieuzasadnione.

(32)

W związku z powyższym oraz na podstawie art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego podjęto decyzję o odmowie przyznania MET spółce Noblelift.

(33)

Zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego w odniesieniu do krajów nieposiadających gospodarki rynkowej oraz – w przypadkach, w których nie można było przyznać MET – w odniesieniu do krajów o systemie przejściowym, wartość normalną należy ustalić na podstawie cen lub wartości skonstruowanej w kraju analogicznym.

(34)

W pierwotnym dochodzeniu Kanada służyła jako państwo analogiczne na potrzeby określenia wartości normalnej. Ze względu na zaprzestanie produkcji w Kanadzie w zawiadomieniu o wszczęciu obecnego przeglądu przewidziano wybór Brazylii jako kraju analogicznego.

(35)

Dwaj producenci eksportujący oraz jeden importer przeciwstawili się propozycji przyjęcia Brazylii jako kraju analogicznego. Argumentem przeciwko wybraniu Brazylii był fakt, że na brazylijskim rynku występuje niewielka konkurencja w zakresie ręcznych wózków paletowych, wynikająca z bardzo niewielkiej liczby krajowych producentów, w związku z czym ceny sprzedaży, poziom zysku oraz koszty produkcji w Brazylii są zawyżone. Wspomniani producenci eksportujący zaproponowali Indie, Malezję lub Tajwan jako odpowiednie kraje analogiczne.

(36)

Po otrzymaniu powyższych uwag Komisja nawiązała kontakty z 38 producentami indyjskimi, trzema producentami tajwańskimi, dwoma producentami malezyjskimi oraz dwoma znanymi jej brazylijskimi producentami ręcznych wózków paletowych, wysyłając im odpowiedni kwestionariusz. Współpracę udało się nawiązać tylko z jednym producentem w Brazylii: Paletrans.

(37)

Po ujawnieniu końcowych ustaleń oraz wniosku Komisji strony ponownie wyraziły opinię, że Brazylia nie jest odpowiednim krajem analogicznym ze względu na brak konkurencji na brazylijskim rynku. Strony twierdziły, że producent z kraju analogicznego, który zdecydował się nawiązać współpracę, posiadał pozycję monopolistyczną na brazylijskim rynku, dodatkowo wzmocnioną przez wysokie cło. Inne uwagi dotyczyły braków występujących w odpowiedziach udzielonych przez producenta z kraju analogicznego na pytania zawarte w kwestionariuszu, w jego wersji nieopatrzonej klauzulą poufności. Strony stwierdziły wreszcie, że konieczne jest dokonanie dostosowań w celu uwzględnienia różnic pomiędzy producentem z kraju analogicznego a producentem eksportującym z kraju objętego dochodzeniem.

(38)

W odniesieniu do wyboru Brazylii jako kraju analogicznego należy zwrócić uwagę, że producent z kraju analogicznego jest co prawda głównym producentem na rynku brazylijskim, ale nie posiada on na nim pozycji monopolistycznej. Konkurencję dla niego stanowią co najmniej dwaj lokalni producenci oraz przywóz dokonywany w dużych ilościach, a marża zysku osiągana przez producenta z kraju analogicznego została uznana za zgodną z warunkami rynkowymi.

(39)

Jak stwierdzono w motywie 36 powyżej, w wyniku zgłoszenia na wczesnym etapie postępowania powyższych zastrzeżeń w odniesieniu do wykorzystania Brazylii w charakterze kraju analogicznego, Komisja skontaktowała się z 45 producentami w czterech różnych krajach, co obejmowało także przedsiębiorstwa wskazane przez Noblelift. Pomimo wielokrotnych prób nawiązania z tymi przedsiębiorstwami kontaktu telefonicznego lub e-mailowego, na współpracę zgodził się tylko jeden producent z Brazylii, dostarczając wymagane informacje.

(40)

W odniesieniu do zarzucanych braków należy zauważyć, że tylko jeden producent z kraju analogicznego zgodził się na współpracę na potrzeby dochodzenia. Taka sytuacja nie jest niczym niezwykłym, lecz powoduje powstanie pewnych trudności związanych z ujawnianiem danych. Biorąc pod uwagę fakt, że często trudno jest skłonić producentów z kraju analogicznego do współpracy, Komisja musi zagwarantować wysoki poziom ochrony informacji poufnych. W obecnym przypadku przekazanie danych niemających poufnego charakteru doprowadziło do powstania pewnych nieporozumień powodujących podniesienie zarzutu wystąpienia braków, ale wątpliwości te zostały wyjaśnione stronom. Jedna ze stron podniosła w szczególności, że braki występujące w odpowiedzi udzielonej przez producenta z kraju analogicznego dyskwalifikują Brazylię jako kraj analogiczny i w związku z tym należałoby zamknąć niniejsze dochodzenie, ponieważ Komisja nie jest w stanie ustalić wartości normalnej. W związku z powyższym należy zauważyć, że w bieżącym postępowaniu Komisja dysponowała wszelkimi informacjami niezbędnymi w celu obliczenia dumpingu.

(41)

Nie można zatem zaakceptować twierdzeń kwestionujących wybór Brazylii jako odpowiedniego kraju analogicznego.

(42)

W odniesieniu do żądanych dostosowań należy stwierdzić, że różnice w poziomie wymiany handlowej pomiędzy producentem brazylijskim a chińskim producentem eksportującym zostały uwzględnione za pomocą dostosowania poziomu obrotów handlowych (zob. motyw 59 poniżej).

(43)

Jedna ze stron podniosła wreszcie, że należy dokonać dostosowania w celu uwzględnienia potencjalnie zniekształcającego wpływu cła przywozowego obowiązującego w kraju analogicznym w wysokości 14 %. Twierdzenia tego nie można zaakceptować, ponieważ niemożliwe jest ustalenie związku pomiędzy cłem przywozowym jako takim a poziomem cen na rynku krajowym.

(44)

W związku z tym Brazylia została uznana za odpowiedni kraj analogiczny, ponieważ na jej terytorium występuje wystarczająca konkurencja wynikająca z istnienia co najmniej dwóch producentów oraz znacznego poziomu importu.

(45)

Zgodnie z art. 2 ust. 2 rozporządzenia podstawowego Komisja najpierw zbadała, czy krajowa sprzedaż produktu podobnego realizowana przez Paletrans na rzecz niezależnych klientów była reprezentatywna. W tym zakresie ustalono, że całkowita wielkość takiej sprzedaży wyniosła co najmniej 5 % całkowitej wielkości wywozu do UE realizowanego przez spółkę Noblelift.

(46)

Komisja następnie zbadała, czy istnieją takie rodzaje produktu podobnego sprzedawanego przez Paletrans na rynku krajowym, które byłyby, w zakresie funkcji i wykorzystanych materiałów, w wystarczającym stopniu porównywalne do rodzajów produktu sprzedawanych przez Noblelift na wywóz do Unii. W wyniku przeprowadzonego badania ustalono, że szereg rodzajów produktu sprzedawanych na rynku krajowym przez Paletrans to produkty w wystarczającym stopniu porównywalne do rodzajów produktów wywożonych przez Noblelift do UE.

(47)

Następnie Komisja sprawdziła w odniesieniu do producenta z państwa analogicznego, czy każdy porównywalny rodzaj produktu podobnego sprzedawany na rynku krajowym można uznać za sprzedawany w zwykłym obrocie handlowym. Dokonano tego poprzez ustalenie dla każdego rodzaju produktu proporcji sprzedaży z zyskiem niezależnym klientom na rynku krajowym w ODP.

(48)

W przypadkach gdy wielkość sprzedaży danego rodzaju produktu, sprzedawanego po cenie sprzedaży netto równej lub wyższej od obliczonych kosztów produkcji, przekraczała 80 % całkowitej wielkości sprzedaży tego rodzaju, a średnia ważona cena sprzedaży tego rodzaju była równa kosztom produkcji lub wyższa od nich, wartość normalną oparto na rzeczywistej cenie krajowej. Taka sytuacja miała miejsce w odniesieniu do wszystkich porównywalnych rodzajów, a wartość normalną obliczono jako średnią ważoną wszystkich krajowych cen sprzedaży każdego porównywalnego rodzaju w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.

(49)

W przypadku rodzajów, które nie zostały uznane za porównywalne, ustalenie wartości normalnej było możliwe na podstawie art. 2 ust. 3 rozporządzenia podstawowego, poprzez dodanie kosztów wytworzenia, dostosowanych w odpowiednich przypadkach, odpowiedniej wartości procentowej krajowych kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz odpowiedniej marży zysku krajowego. Wysokość kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku ustalono w oparciu o faktyczne dane dotyczące produkcji i sprzedaży w zwykłym obrocie handlowym produktu podobnego przez producenta z kraju analogicznego. Należy zauważyć, że cena ustalona na tej podstawie podlegała dostosowaniom opisanym w motywie 59, mającym w szczególności na celu uwzględnienie różnic w poziomie wymiany handlowej pomiędzy sprzedażą eksportową realizowaną przez Noblelift oraz sprzedażą krajową realizowaną przez producenta w kraju analogicznym.

(50)

Jedyny producent eksportujący, który wyraził zgodę na współpracę, twierdzi, że Komisja dokonała obliczenia dumpingu na podstawie „skróconych numerów kontrolnych produktu” oraz że nie przedstawiono żadnych wyjaśnień dotyczących parametrów użytych na potrzeby porównania.

(51)

Zgodnie z art. 2 ust. 11 rozporządzenia podstawowego margines dumpingu ustala się zwykle na podstawie porównania średniej ważonej wartości normalnej ze średnią ważoną cen we wszystkich transakcjach wywozowych, z zastrzeżeniem obowiązujących przepisów dotyczących obiektywnego porównania cen.

(52)

Jeśli chodzi o obiektywne porównanie, należy zauważyć, że numery kontrolne produktu to narzędzie zastosowane w dochodzeniu na potrzeby ustrukturyzowania i uporządkowania znacznej ilości bardzo szczegółowych danych dostarczonych przez przedsiębiorstwa. Narzędzie to ułatwia przeprowadzenie bardziej szczegółowej analizy różnych cech w ramach kategorii produktu objętego postępowaniem oraz produktu podobnego.

(53)

Komisja zgromadziła informacje dotyczące szeregu parametrów (materiał podwozia, sposób malowania podwozia, udźwig, rodzaj systemu hydraulicznego, długość robocza, rodzaj wideł, rozstaw wideł, materiał, z którego wykonane są koła sterujące, materiał, z którego wykonane są koła wideł, rodzaj kół wideł, rodzaj hamulca), ale aby uwzględnić wszystkie transakcje eksportowe, za zasadne i wykonalne uznano w tym przypadku przeprowadzenie porównania w oparciu o niektóre z tych parametrów, które stanowią najistotniejsze cechy produktów (materiał podwozia, sposób malowania podwozia, materiał, z którego wykonane są koła sterujące, materiał, z którego wykonane są koła wideł oraz ich rodzaj).

(54)

W związku z tym porównanie zostało przeprowadzone w oparciu o najważniejsze cechy produktu w celu lepszego dopasowania oraz zapewnienia obiektywnego porównania. Należy podkreślić, że Komisja nie pominęła żadnych informacji. Często jednak zdarza się, że pewne parametry wykorzystywane na potrzeby ustalenia numerów kontrolnych produktu mają mniejszą wagę oraz że niektóre z nich lepiej niż inne mogą posłużyć jako podstawa do obiektywnego porównania. Na potrzeby porównania nie pominięto żadnych produktów na podstawie występujących pomiędzy nimi różnic fizycznych ani z żadnych innych względów, nie stworzono też żadnych nowych rodzajów produktów. Wręcz przeciwnie, w porównaniu uwzględniono całą sprzedaż. Stwierdzono co prawda, że inne parametry miały pewien wpływ na ceny, ale jednak za bardziej zasadne uznano oparcie obliczeń na pięciu najistotniejszych z nich, ponieważ prowadzi to do najwyższego stopnia dopasowania.

(55)

Co do proceduralnych aspektów porównania, należy zauważyć, że producent eksportujący mógł swobodnie przedstawiać komentarze dotyczące obliczeń dokonywanych w niniejszej sprawie. Pełne informacje dotyczące przeprowadzonych obliczeń zostały ujawnione dwukrotnie.

(56)

W związku z tym należało odrzucić twierdzenia przedstawione powyżej.

(57)

Cała sprzedaż wywozowa do UE realizowana przez chińskiego producenta eksportującego następowała bezpośrednio na rzecz niezależnych odbiorców w UE. Cenę eksportową ustalono zatem na podstawie cen rzeczywiście zapłaconych lub należnych za produkt objęty postępowaniem zgodnie z art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego.

(58)

Jedna ze stron stwierdziła, że sprzedaż wywozowa podwozi i mechanizmów hydraulicznych powinna zostać uwzględniona w obliczeniach. Twierdzenie to zostało zaakceptowane.

(59)

Porównanie średniej ważonej wartości normalnej i średniej ważonej ceny eksportowej zostało przeprowadzone na podstawie ceny ex-works, na tym samym poziomie handlu. W celu zapewnienia obiektywnego porównania między wartością normalną a ceną eksportową, zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego uwzględniono różnice w czynnikach, które miały wpływ na ceny i ich porównywalność. W tym celu, w stosownych i uzasadnionych przypadkach, uwzględniono, w formie dostosowania, różnice w poziomie handlu (szacunkowe różnice cen sprzedaży na rzecz różnych rodzajów klientów na rynku krajowym w kraju analogicznym), kosztów transportu (co obejmuje koszty transportu lądowego w państwie wywozu oraz koszty transportu morskiego w przypadku przewozu do Unii), kosztów ubezpieczenia (koszty ubezpieczenia morskiego), kosztów przeładunku, załadunku oraz kosztów dodatkowych, prowizji (ponoszonych w przypadku sprzedaży eksportowej), kosztów bankowych (ponoszonych w przypadku sprzedaży eksportowej), kosztów kredytu (w oparciu o uzgodnione warunki spłaty oraz obowiązujące oprocentowanie), a także kosztów pakowania (kosztów wykorzystanych materiałów opakowaniowych).

(60)

W następstwie żądania wystosowanego przez jedynego producenta eksportującego, który zdecydował się nawiązać współpracę, dokonano stosownego dostosowania z tytułu różnic w grubości stali wykorzystywanej przez producenta w kraju analogicznym oraz producenta eksportującego w państwie, którego dotyczy postępowanie, w ramach ustalenia wartości normalnej. Dostosowania tego dokonano w oparciu o różnicę grubości w stosunku do udziału ceny stali w cenie podobnego produktu sprzedawanego w Brazylii przez producenta z kraju analogicznego. Doprowadziło to do zmiany marginesu dumpingu (zob. motyw 73 poniżej). Po ujawnieniu dodatkowych informacji (wraz z zachętą do przedstawiania uwag na temat dostosowania ze względu na grubość stali) jedna ze stron zakwestionowała dokonanie takiego dostosowania ze względu na brak podstaw faktycznych. Wskazała ona także, że przedstawione przez producenta eksportującego wnioski o wprowadzenie dostosowania, które nie zostały objęte klauzulą poufności, były obarczone brakami, co stanowi naruszenie prawa do obrony przysługującego pozostałym stronom. Komisja dokonała weryfikacji zawartych w aktach sprawy danych, na podstawie których dokonano dostosowania ze względu na grubość stali, i potwierdziła, że dostosowanie to było uzasadnione.

(61)

Jedyny eksporter, który zdecydował się na współpracę, zażądał też dokonania szeregu innych dostosowań ze względu na różnice w efektywności i wydajności, twierdząc między innymi, że producent w kraju analogicznym był mniej wydajny (wielkość jego produkcji na jednego pracownika była niższa), a jego zużycie surowca na wyprodukowaną jednostkę było wyższe.

(62)

Należy zauważyć na wstępie, że chociaż między przedsiębiorstwami mogą występować różnice w efektywności lub wydajności, naczelną zasadą jest jednak zapewnienie porównywalności cen eksportowych oraz wartości normalnej, co nie wymaga wcale, by okoliczności odnoszące się do producenta w kraju analogicznym oraz producenta eksportującego z kraju o gospodarce nierynkowej w pełni sobie odpowiadały. Dostosowania wymagają w rzeczywistości jedynie różnice dotyczące czynników, które mają wpływ na ceny oraz ich porównywalność w odniesieniu do producenta w kraju analogicznym oraz producenta eksportującego z kraju o gospodarce nierynkowej.

(63)

Należy jednak zwrócić uwagę na fakt, że dochodzenie nie ujawniło żadnych okoliczności, które mogłyby sugerować, że procesy produkcyjne stosowane przez producenta w kraju analogicznym nie były wystarczająco efektywne.

(64)

Jeśli chodzi o składniki kosztów (np. wydajność), nie należy ich wybierać i oceniać w sposób indywidualny. Wymagana byłaby raczej wszechstronna analiza mająca na celu stwierdzenie, czy korzyści związane z jednym ze składników kosztów (takim jak wydajność) są równoważone przez niedogodności w innych obszarach. Niższy poziom wykorzystania siły roboczej w istocie jest często wynikiem wyższego poziomu automatyzacji, co z kolei prowadzi do wyższych kosztów w innych obszarach (amortyzacja, koszty kapitału, koszty finansowania, koszty ogólne produkcji). Jedynie kompleksowa analiza mogłaby ujawnić wszystkie różnice dotyczące składników kosztów i wykazać, czy miały one wpływ na ceny oraz ich porównywalność oraz czy uzasadnia to dokonanie dostosowań. W związku z tym nie można zaakceptować powyższych twierdzeń.

(65)

Wnioski o dokonanie dostosowań z tytułu różnicy jednostkowego zużycia energii, a także różnic jednostkowych wartości amortyzacji oraz kosztów ogólnych produkcji zostały również uznane za nieuzasadnione. W szczególności w odniesieniu do wydajności energetycznej nie przedstawiono wyjaśnień co do tego, jakie elementy procesu produkcyjnego sprawiają, że brazylijski producent jest mało wydajny w porównaniu z jedynym producentem eksportującym, który wyraził zgodę na współpracę. Kwota dostosowania została oparta na stosunku różnicy kosztów siły roboczej na jednostkę produkcji (w oparciu o różnicę wydajności) do udziału kosztów siły roboczej w kosztach całkowitych. Związek pomiędzy takim stosunkiem a różnicą pod względem efektywności energetycznej, amortyzacji i ogólnych kosztów produkcji nie został wyjaśniony i był niezrozumiały. Żądania te zostały w związku z tym odrzucone.

(66)

Jedna ze stron domagała się także wprowadzenia dostosowań ze względu na inne parametry, między innymi udźwig oraz charakterystykę wideł. W tym względzie należy odnieść się do uwag dotyczących porównywanych parametrów (zob. motyw 50 powyżej), w których stwierdzono, że przeprowadzone porównanie oparto na najbardziej istotnych parametrach w celu zapewnienia najwyższego stopnia dopasowania. W każdym przypadku twierdzenia te były nieuzasadnione.

(67)

W innym przypadku domagano się dokonania dostosowania w związku z tym, że producent eksportujący stosuje opatentowaną technologię. Żądanie to nie zostało poparte dalszymi wyjaśnieniami. Producent eksportujący nie przedstawił w szczególności wielkości żądanego dostosowania. Przekazano jedynie dokument, twierdząc, że jest to patent. W kolejnych pismach wnioskodawca przedstawił częściowe ujęcie ilościowe dostosowania, nie przedstawił jednak żadnych dowodów na poparcie wniosku. W związku z powyższym nie można zaakceptować tego żądania.

(68)

Oprócz tego żądanie dokonania dostosowania z tytułu różnicy w efektywności wykorzystania surowców mieści się w zakresie dostosowania ze względu na grubość stali (zob. motyw 60 powyżej), ponieważ użycie stali o różnej grubości może prowadzić do niższego całkowitego zużycia stali.

(69)

Producent eksportujący stwierdził wreszcie, że prowadził sprzedaż z wykorzystaniem innych kanałów sprzedaży niż producent w kraju analogicznym, a różnice te w szczególności dotyczą sprzedaży wyrobów niemarkowych za pośrednictwem OEM (producentów oryginalnego sprzętu). W związku z tym zgłoszono wniosek o dokonanie dostosowania w celu odzwierciedlenia tej różnicy. Jak wskazano powyżej (w motywie 59), dokonano już dostosowania z tytułu różnic w poziomie handlu. Zostało ono dokonane w oparciu o szacunkową różnicę cen sprzedaży na rzecz różnych rodzajów klientów, co obejmuje też sprzedaż OEM, na rynku krajowym w kraju analogicznym. Zakres dostosowania nie mógł zostać ujawniony z uwagi na potrzebę zachowania poufności, ponieważ doprowadziłoby to do ujawnienia wartości normalnej ustalonej w oparciu o dane przekazane przez jedynego producenta z kraju analogicznego. W związku z powyższym stwierdzono, że różnice, w odniesieniu do których domagano się wprowadzenia dostosowania, zostały już odpowiednio uwzględnione.

(70)

Należy jednakże wskazać, że producent eksportujący nie przedstawił wielkości żądanego dostosowania. Stwierdził on jedynie, że w innym postępowaniu wprowadzono dostosowanie na poziomie 40 %. Dostosowanie dokonane w innym postępowaniu (które jest w związku z tym związane ze szczególnymi okolicznościami dotyczącymi tego postępowania) nie może służyć za punkt odniesienia na potrzeby ilościowego określenia ewentualnego dostosowania w bieżącej sprawie.

(71)

Po ujawnieniu dodatkowych informacji (wraz z zachętą do przedstawiania uwag na temat dostosowania ze względu na grubość stali) producent eksportujący przedstawił dodatkowe żądania w zakresie dostosowania (niezwiązanego z dostosowaniem ze względu na grubość stali), a mianowicie dostosowania dotyczącego cen materiałów powlekających, uchwytów i stali w Brazylii.

(72)

Należy przede wszystkim zauważyć, że wnioski te wpłynęły po wygaśnięciu terminu na składanie uwag i w związku z tym są niedopuszczalne ze względów formalnych. Niezależnie od tego zgłoszone wnioski zawierały propozycje dostosowań, które nie zostały wyrażone ilościowo lub też nie zostały uzasadnione. Spółka nie przedstawiła dowodów na poparcie swoich wniosków ani nie wyjaśniła, w jaki sposób obliczono zakres poszczególnych dostosowań lub jak należałoby to uczynić.

(73)

Zgodnie z art. 2 ust. 11 rozporządzenia podstawowego średnią ważoną wartości normalnej dla poszczególnych rodzajów produktu porównano ze średnią ważoną ceny eksportowej produktu objętego postępowaniem. Ustalony margines dumpingu, wyrażony jako wartość procentowa ceny CIF na granicy UE przed ocleniem, wynosił 70,8 %.

(74)

Marginesy dumpingu ustalone w ramach pierwotnego dochodzenia dla wszystkich producentów eksportujących poza Noblelift mieściły się w przedziale od 28,5 % do 46,7 %. Ze względu na fakt, że w ramach obecnego przeglądu współpracę nawiązało jedynie przedsiębiorstwo Noblelift oraz ponieważ poziom współpracy można uznać za wysoki ze względu na fakt, że większość chińskiego eksportu realizowało przedsiębiorstwo Noblelift, Komisja zmieniła wysokość ogólnokrajowego marginesu dumpingu także dla innych eksporterów. W związku z powyższym rezydualny margines dumpingu należy wyznaczyć na tym samym poziomie, jaki zastosowano wobec Noblelift, czyli 70,8 %.

(75)

Jedna ze stron twierdziła, że ogólnokrajowego cła nie należy ustalać na poziomie marginesu dumpingu dla jedynego producenta eksportującego, który wyraził zgodę na współpracę, ponieważ nie ma dowodów na to, że zdecydowana większość importu pochodziła od tego producenta. W tym względzie potwierdzono, że według danych statystycznych można stwierdzić, że zdecydowana większość importu z ChRL pochodziła od jedynego producenta eksportującego, który wyraził zgodę na współpracę. W związku z tym żądanie to zostało odrzucone.

(76)

Zgodnie z art. 11 ust. 3 rozporządzenia podstawowego zbadano również, czy zmianę okoliczności można w sposób uzasadniony uznać za trwałą.

(77)

W tym zakresie dochodzenie pierwotne nie wykazało istnienia znacznej różnicy między cenami surowców pozyskiwanych lokalnie w ChRL przez chińskich producentów eksportujących (co obejmuje także Noblelift) a ich cenami na rynkach międzynarodowych. Pomiędzy rokiem 2004 (okres, w którym prowadzono dochodzenie pierwotne) a rokiem 2011 (ODP), gdy cena stali walcowanej na gorąco kształtowała się na poziomie o 24–31 % niższym niż ceny światowe, okoliczności uległy znacznej zmianie. Ceny te nie odzwierciedlały wartości rynkowych w wyniku zniekształceń cenowych na rynku stali w ChRL (zob. motyw 20 powyżej). Na chińskim rynku stali na przestrzeni omawianych siedmiu lat zaszły w istocie znaczne zmiany – ChRL zmieniła się z importera netto stali w znacznego producenta i eksportera tego surowca, przy czym można zasadnie przyjąć, że zmiana ta ma trwały charakter.

(78)

Chińskie przedsiębiorstwa działające w sektorze zaawansowanych technologii, w tym także Noblelift, otrzymują dodatkowo korzyści ze strony państwa, przede wszystkim w postaci preferencyjnej stawki podatku dochodowego (15 %), począwszy od roku 2008. W okresie objętym dochodzeniem pierwotnym przedsiębiorstwa podlegały opodatkowaniu standardową stawką podatku dochodowego w wysokości 25 %. Można uznać, że również ta zmiana okoliczności ma trwały charakter.

(79)

Uznano zatem, że w przewidywalnej przyszłości mało prawdopodobna jest zmiana okoliczności, które doprowadziły do wszczęcia niniejszego przeglądu okresowego, w sposób, który mógłby podważyć jego ustalenia. Dlatego też stwierdzono, że zmiana okoliczności ma charakter trwały, a stosowanie środka na obecnym poziomie nie jest już uzasadnione.

(80)

W świetle wyników niniejszego dochodzenia przeglądowego oraz ze względu na fakt, że nowy margines dumpingu w wysokości 70,8 % jest niższy od poziomu usuwającego szkodę określonego w dochodzeniu pierwotnym (zob. motywy 120–123 rozporządzenia (WE) nr 128/2005), uznaje się za stosowne zmienić stawkę cła antydumpingowego stosowaną wobec przywozu produktu objętego postępowaniem zarówno przez Noblelift, jak i wszystkich pozostałych producentów eksportujących na 70,8 %.

(81)

Jedna ze stron podniosła, że nowo ustanowionego marginesu dumpingu nie powinno się porównywać z poziomem usuwającym szkodę ustalonym w pierwotnym dochodzeniu. Poziom usuwający szkodę powinien być raczej ustalany w każdym dochodzeniu, nawet w ramach częściowego przeglądu ograniczonego do dumpingu. Strona ta jest zdania, że stosowana obecnie praktyka, zgodnie z którą nie dokonuje się oceny poniesionej szkody, stanowi naruszenie zasady niższego cła. Strona ta stwierdziła również, że należało wszcząć pełny przegląd okresowy.

(82)

W tym względzie należy zauważyć, że skoro Komisja wszczęła częściowy przegląd okresowy ograniczony do dumpingu, w ramach tego postępowania nie można było dokonać ponownej oceny poniesionej szkody. Zgodnie z art. 11 ust. 3 rozporządzenia podstawowego potrzeba utrzymywania środków może zostać objęta przeglądem w uzasadnionych przypadkach z inicjatywy Komisji. W związku z tym Komisja nie jest zobowiązana do wszczęcia z urzędu przeglądu okresowego obejmującego zarówno kwestię dumpingu, jak i zaistniałej szkody, a ewentualne wszczęcie takiego przeglądu powinno zostać odpowiednio uzasadnione. W bieżącym przypadku informacje oraz dowody, jakimi dysponowała Komisja, były wystarczające do wszczęcia przeglądu okresowego, którego zakres jest ograniczony do dumpingu. Ponadto jeżeli w ramach przeglądu okresowego należałoby zawsze oceniać szkodę, wówczas możliwość przeprowadzenia częściowego przeglądu okresowego ograniczonego do dumpingu, o którym mowa w art. 11 ust. 3 rozporządzenia podstawowego, byłaby bezprzedmiotowa. W związku z tym należy odrzucić powyższe twierdzenia. Należy jednak przypomnieć, że zainteresowana strona może wystąpić z wnioskiem o wszczęcie częściowego przeglądu dotyczącego szkody na podstawie art. 11 ust. 3 rozporządzenia podstawowego.

(83)

Zasada niższego cła była w pełni przestrzegana, dokonano także porównania nowo ustanowionego marginesu dumpingu z poziomem usuwającym szkodę określonym w ramach pierwotnego dochodzenia (dla ostatnio ustalonej szkody).

(84)

Jedna ze stron była zdania, że minimalna cena importowa byłaby w tym przypadku bardziej właściwa. Ewentualnie można by zastosować stałą kwotę cła

(85)

W tym zakresie należy stwierdzić, że ani minimalna cena importowa ani stała kwota cła nie jest właściwa dla produktów, które występują w wielu różnych rodzajach oraz różnych cenach i które ulegają ciągłym zmianom i udoskonaleniom. Bardzo trudno byłoby zarządzać wieloma stawkami celnymi na różnych poziomach. Kolejne ograniczenie dotyczące omawianego przypadku odnosi się do minimalnej ceny importowej, która musiałaby opierać się na normalnej wartości (ponieważ cło wynika z dumpingu), która z kolei wynika z poufnych danych przekazanych przez jedno przedsiębiorstwo działające na rynku kraju analogicznego. Twierdzenia te zostały w związku z tym odrzucone.

(86)

Producent eksportujący wyraził zainteresowanie złożeniem zobowiązania w terminach przewidzianych przepisami. Nie wpłynęła jednak w tym zakresie żadna formalna oferta, w związku z czym Komisja nie miała możliwości rozważyć tej kwestii.

(87)

Zainteresowane strony zostały poinformowane o podstawowych faktach i względach, w oparciu o które zamierzano dokonać zmiany stawki cła mającej zastosowanie do producentów eksportujących; miały także możliwość przedstawienia swoich uwag.

(88)

Uwagi przedstawione przez strony ustnie lub na piśmie zostały rozpatrzone.

(89)

Należy zauważyć, że na podstawie art. 1 ust. 3 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 1008/2011 cło antydumpingowe w wysokości 70,8 % nałożone niniejszym rozporządzeniem na „wszystkie inne przedsiębiorstwa” ma zastosowanie do ręcznych wózków paletowych i ich zasadniczych części, w rozumieniu art. 1 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 1008/2011, wysyłanych z Tajlandii, niezależnie od tego, czy są one zgłaszane jako pochodzące z Tajlandii, czy też nie,

24.4.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 112/10

(1)

Zgodnie z art. 80 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 dyrektywę Rady 91/414/EWG (2) należy stosować, w odniesieniu do procedury i warunków zatwierdzania, do substancji czynnych, dla których przyjęto decyzję zgodnie z art. 6 ust. 3 tej dyrektywy przed dniem 14 czerwca 2011 r. W przypadku Candida oleophila szczep O warunki art. 80 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 zostały spełnione decyzją Komisji 2007/380/WE (3).

(2)

Zgodnie z art. 6 ust. 2 dyrektywy 91/414/EWG w dniu 12 lipca 2006 r. Zjednoczone Królestwo otrzymało od przedsiębiorstwa Bionext sprl wniosek o włączenie substancji czynnej Candida oleophila szczep O do załącznika I do tej dyrektywy. W decyzji 2007/380/WE potwierdzono, że wniosek jest „kompletny” w tym sensie, że zasadniczo spełnia wymogi dotyczące danych i informacji przewidziane w załącznikach II oraz III do dyrektywy 91/414/EWG.

(3)

Zgodnie z przepisami art. 6 ust. 2 i 4 dyrektywy 91/414/EWG dla wspomnianej substancji czynnej i dla zastosowań zaproponowanych przez wnioskodawcę został oceniony wpływ na zdrowie ludzi i zdrowie zwierząt oraz na środowisko. W dniu 15 listopada 2011 r. państwo członkowskie pełniące rolę sprawozdawcy przedłożyło projekt sprawozdania z oceny.

(4)

Projekt sprawozdania z oceny został zweryfikowany przez państwa członkowskie i Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (zwany dalej „Urzędem”). W dniu 24 października 2012 r. Urząd przedstawił Komisji swoje wnioski z weryfikacji oceny ryzyka stwarzanego przez pestycydy, dotyczącej substancji czynnej Candida oleophila szczep O (4). Projekt sprawozdania z oceny i wnioski Urzędu zostały zweryfikowane przez państwa członkowskie oraz Komisję w ramach Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt, a projekt sprawozdania z oceny sfinalizowano w dniu 15 marca 2013 r. w formie opracowanego przez Komisję sprawozdania z przeglądu dotyczącego Candida oleophila szczep O.

(5)

Jak wykazały różne badania, można oczekiwać, że środki ochrony roślin zawierające Candida oleophila szczep O zasadniczo spełniają wymogi określone w art. 5 ust. 1 lit. a) i b) oraz art. 5 ust. 3 dyrektywy 91/414/EWG, w szczególności w odniesieniu do zastosowań, które zostały zbadane przez Komisję i wyszczególnione w jej sprawozdaniu z przeglądu. Należy zatem zatwierdzić Candida oleophila szczep O.

(6)

Na zatwierdzenie należy przewidzieć rozsądnie długi termin w celu umożliwienia państwom członkowskim i zainteresowanym stronom przygotowania się do spełnienia nowych wymogów wynikających z zatwierdzenia.

(7)

Bez uszczerbku dla przewidzianych w rozporządzeniu (WE) nr 1107/2009 obowiązków wynikających z zatwierdzenia oraz biorąc pod uwagę szczególną sytuację powstałą w wyniku przejścia od dyrektywy 91/414/EWG do rozporządzenia (WE) nr 1107/2009, należy postanowić, co następuje. Państwom członkowskim należy zapewnić sześć miesięcy, licząc od daty zatwierdzenia, na dokonanie przeglądu zezwoleń dotyczących środków ochrony roślin zawierających Candida oleophila szczep O. W stosownych przypadkach państwa członkowskie powinny zmienić, zastąpić lub cofnąć te zezwolenia. Na zasadzie odstępstwa od powyższego terminu należy przyznać więcej czasu na przedłożenie i ocenę aktualizacji pełnej dokumentacji wyszczególnionej w załączniku III, zgodnie z dyrektywą 91/414/EWG, dla każdego środka ochrony roślin i każdego zamierzonego zastosowania, zgodnie z jednolitymi zasadami.

(8)

Doświadczenie zdobyte przy okazji włączania do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG substancji czynnych ocenionych w ramach rozporządzenia Komisji (EWG) nr 3600/92 z dnia 11 grudnia 1992 r. ustanawiającego szczegółowe zasady realizacji pierwszego etapu programu prac określonego w art. 8 ust. 2 dyrektywy Rady 91/414/EWG dotyczącej wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin (5) pokazuje, że mogą pojawić się trudności z interpretacją obowiązków spoczywających na posiadaczach dotychczasowych zezwoleń, dotyczących dostępu do danych. W celu uniknięcia dalszych trudności wydaje się zatem konieczne wyjaśnienie obowiązków państw członkowskich, a w szczególności obowiązku sprawdzenia, czy posiadacz zezwolenia ma dostęp do dokumentacji zgodnie z wymogami określonymi w załączniku II do wspomnianej dyrektywy. Wyjaśnienie to nie nakłada jednak na państwa członkowskie ani na posiadaczy zezwoleń żadnych nowych obowiązków w porównaniu z tymi, które nakłada się w przyjętych dotąd dyrektywach zmieniających załącznik I do wspomnianej dyrektywy lub w rozporządzeniach zatwierdzających substancje czynne.

(9)

Zgodnie z art. 13 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 należy odpowiednio zmienić załącznik do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 540/2011 z dnia 25 maja 2011 r. w sprawie wykonania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 w odniesieniu do wykazu zatwierdzonych substancji czynnych (6).

(10)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

a)

w przypadku środka zawierającego Candida oleophila szczep O jako jedyną substancję czynną, w razie potrzeby zmieniają lub cofają zezwolenie najpóźniej do dnia 31 marca 2015 r.; albo

b)

w przypadku środka zawierającego Candida oleophila szczep O jako jedną z kilku substancji czynnych, w razie potrzeby, zmieniają lub cofają zezwolenie do dnia 31 marca 2015 r. lub w terminie określonym dla takiej zmiany lub cofnięcia we właściwym akcie lub aktach włączających odpowiednią substancję lub substancje do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG albo zatwierdzających odpowiednią substancję lub substancje, w zależności od tego, która z tych dat jest późniejsza.

24.4.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 112/13

(1)

W rozporządzeniu (WE) nr 1831/2003 przewidziano udzielanie zezwoleń na stosowanie dodatków w żywieniu zwierząt oraz określono sposób uzasadniania i procedury przyznawania takich zezwoleń.

(2)

Na okres dziesięciu lat zezwolono na stosowanie preparatu Clostridium butyricum (FERM BP-2789), należącego do kategorii „dodatki zootechniczne”, jako dodatku paszowego dla kurcząt rzeźnych – rozporządzeniem Komisji (WE) nr 903/2009 (2) oraz dla podrzędnych gatunków ptaków (z wyjątkiem ptaków nieśnych), prosiąt odstawionych od maciory i podrzędnych gatunków świń (odstawionych od maciory) – rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) nr 373/2011 (3).

(3)

Zgodnie z art. 7 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 złożony został wniosek o zezwolenie na nowe zastosowanie preparatu Clostridium butyricum (FERM BP-2789) w odniesieniu do kurcząt odchowywanych na kury nioski, w którym wystąpiono o sklasyfikowanie dodatku w kategorii „dodatki zootechniczne”.

(4)

Do wniosku dołączone zostały dane szczegółowe i dokumenty wymagane na mocy art. 7 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 oraz odpowiednie dane na poparcie zawartych we wniosku propozycji.

(5)

W swojej opinii z dnia 11 grudnia 2012 r. (4) Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności („Urząd”) stwierdził, że w proponowanych warunkach stosowania preparat Clostridium butyricum (FERM BP-2789) nie ma szkodliwego wpływu na zdrowie zwierząt i ludzi ani na środowisko. Urząd uznał także, że dodatek ten wykazuje pewien potencjał w zakresie poprawy wyników u kurcząt odchowywanych na kury nioski. Zdaniem Urzędu nie ma potrzeby wprowadzania szczegółowych wymogów dotyczących monitorowania po wprowadzeniu do obrotu. Urząd poddał również weryfikacji sprawozdanie dotyczące metody analizy dodatku paszowego w paszy, przedłożone przez laboratorium referencyjne ustanowione rozporządzeniem (WE) nr 1831/2003.

(6)

Ocena preparatu Clostridium butyricum (FERM BP-2789) dowodzi, że warunki udzielenia zezwolenia przewidziane w art. 5 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 są spełnione. W związku z tym należy zezwolić na stosowanie preparatu, jak określono w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

(7)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

24.4.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 112/15

(1)

Zgodnie z art. 80 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 dyrektywę Rady 91/414/EWG (2) należy stosować, w odniesieniu do procedury i warunków zatwierdzania, do substancji czynnych, dla których przyjęto decyzję zgodnie z art. 6 ust. 3 tej dyrektywy przed dniem 14 czerwca 2011 r. W przypadku spiromesifenu warunki art. 80 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 zostały spełnione decyzją Komisji 2003/105/WE (3).

(2)

Zgodnie z art. 6 ust. 2 dyrektywy 91/414/EWG w dniu 18 kwietnia 2002 r. Zjednoczone Królestwo otrzymało od przedsiębiorstwa Bayer CropScience AG wniosek o włączenie substancji czynnej spiromesifen do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG. W decyzji 2003/105/WE potwierdzono, że wniosek jest „kompletny” w tym sensie, że zasadniczo spełnia wymogi dotyczące danych i informacji przewidziane w załącznikach II oraz III do dyrektywy 91/414/EWG.

(3)

Zgodnie z przepisami art. 6 ust. 2 i 4 dyrektywy 91/414/EWG dla wspomnianej substancji czynnej i dla zastosowań zaproponowanych przez wnioskodawcę został oceniony wpływ na zdrowie ludzi i zdrowie zwierząt oraz na środowisko. W dniu 9 marca 2004 r. państwo członkowskie pełniące rolę sprawozdawcy przedłożyło projekt sprawozdania z oceny. Projekt sprawozdania z oceny został zweryfikowany przez państwa członkowskie i Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (zwany dalej „Urzędem”), a końcowa dyskusja odbyła się w dniu 26 kwietnia 2007 r. W dniu 13 czerwca 2007 r. Urząd przedstawił Komisji swoje wnioski (4) z weryfikacji oceny ryzyka stwarzanego przez pestycydy, dotyczącej substancji czynnej spiromesifen.

(4)

Urząd nie uwzględnił w swoich wnioskach wszystkich informacji przedłożonych przez wnioskodawcę przed dniem 26 kwietnia 2007 r. Komisja zwróciła się do Urzędu o zweryfikowanie jego wniosków i o uwzględnienie wszystkich przedłożonych informacji.

(5)

Państwo członkowskie wyznaczone do pełnienia roli sprawozdawcy oceniło wszystkie dodatkowe informacje i przedstawiło w dniu 28 września 2009 r. addendum do projektu sprawozdania z oceny.

(6)

Addendum do projektu sprawozdania z oceny zostało zweryfikowane przez państwa członkowskie i Urząd. W dniu 19 września 2012 r. Urząd przedstawił Komisji swoje kolejne wnioski z weryfikacji oceny ryzyka stwarzanego przez pestycydy, dotyczącej substancji czynnej spiromesifen (5). Zaktualizowany projekt sprawozdania z oceny i wnioski Urzędu zostały zweryfikowane przez państwa członkowskie oraz Komisję w ramach Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt, a projekt sprawozdania z oceny sfinalizowano w dniu 15 marca 2013 r. w formie opracowanego przez Komisję sprawozdania z przeglądu dotyczącego spiromesifenu.

(7)

Jak wykazały różne badania, można oczekiwać, że środki ochrony roślin zawierające spiromesifen zasadniczo spełniają wymogi określone w art. 5 ust. 1 lit. a) i b) oraz art. 5 ust. 3 dyrektywy 91/414/EWG, w szczególności w odniesieniu do zastosowań, które zostały zbadane przez Komisję i wyszczególnione w jej sprawozdaniu z przeglądu. Należy zatem zatwierdzić spiromesifen.

(8)

Zgodnie z art. 13 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 w związku z jego art. 6 oraz w świetle aktualnej wiedzy naukowej i technicznej należy jednak uwzględnić pewne warunki i ograniczenia. Należy w szczególności zażądać dodatkowych informacji potwierdzających.

(9)

Na zatwierdzenie należy przewidzieć rozsądnie długi termin w celu umożliwienia państwom członkowskim i zainteresowanym stronom przygotowania się do spełnienia nowych wymogów wynikających z zatwierdzenia.

(10)

Bez uszczerbku dla przewidzianych w rozporządzeniu (WE) nr 1107/2009 obowiązków wynikających z zatwierdzenia oraz biorąc pod uwagę szczególną sytuację powstałą w wyniku przejścia od dyrektywy 91/414/EWG do rozporządzenia (WE) nr 1107/2009, należy postanowić, co następuje. Państwom członkowskim należy zapewnić sześć miesięcy, licząc od daty zatwierdzenia, na dokonanie przeglądu zezwoleń dotyczących środków ochrony roślin zawierających spiromesifen. W stosownych przypadkach państwa członkowskie powinny zmienić, zastąpić lub cofnąć te zezwolenia. Na zasadzie odstępstwa od powyższego terminu należy przyznać więcej czasu na przedłożenie i ocenę aktualizacji pełnej dokumentacji wyszczególnionej w załączniku III, zgodnie z dyrektywą 91/414/EWG, dla każdego środka ochrony roślin i każdego zamierzonego zastosowania, zgodnie z jednolitymi zasadami.

(11)

Doświadczenie zdobyte przy okazji włączania do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG substancji czynnych ocenionych w ramach rozporządzenia Komisji (EWG) nr 3600/92 z dnia 11 grudnia 1992 r. ustanawiającego szczegółowe zasady realizacji pierwszego etapu programu prac określonego w art. 8 ust. 2 dyrektywy Rady 91/414/EWG dotyczącej wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin (6) pokazuje, że mogą pojawić się trudności z interpretacją obowiązków spoczywających na posiadaczach dotychczasowych zezwoleń, dotyczących dostępu do danych. W celu uniknięcia dalszych trudności wydaje się zatem konieczne wyjaśnienie obowiązków państw członkowskich, a w szczególności obowiązku sprawdzenia, czy posiadacz zezwolenia ma dostęp do dokumentacji zgodnie z wymogami określonymi w załączniku II do wspomnianej dyrektywy. Wyjaśnienie to nie nakłada jednak na państwa członkowskie ani na posiadaczy zezwoleń żadnych nowych obowiązków w porównaniu z tymi, które nakłada się w przyjętych dotąd dyrektywach zmieniających załącznik I do wspomnianej dyrektywy lub w rozporządzeniach zatwierdzających substancje czynne.

(12)

Zgodnie z art. 13 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 należy odpowiednio zmienić załącznik do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 540/2011 z dnia 25 maja 2011 r. w sprawie wykonania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 w odniesieniu do wykazu zatwierdzonych substancji czynnych (7).

(13)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

a)

w przypadku środka zawierającego spiromesifen jako jedyną substancję czynną, w razie potrzeby zmieniają lub cofają zezwolenie najpóźniej do dnia 31 marca 2015 r.; albo

b)

w przypadku środka zawierającego spiromesifen jako jedną z kilku substancji czynnych, w razie potrzeby, zmieniają lub cofają zezwolenie do dnia 31 marca 2015 r. lub w terminie określonym dla takiej zmiany lub cofnięcia we właściwym akcie lub aktach włączających odpowiednią substancję lub substancje do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG albo zatwierdzających odpowiednią substancję lub substancje, w zależności od tego, która z tych dat jest późniejsza.

24.4.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 112/20

(1)

Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 543/2011 przewiduje – zgodnie z wynikami wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej – kryteria, na których podstawie ustalania Komisja ustala standardowe wartości dla przywozu z państw trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XVI do wspomnianego rozporządzenia.

(2)

Standardowa wartość w przywozie jest obliczana każdego dnia roboczego, zgodne z art. 136 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, przy uwzględnieniu podlegających zmianom danych dziennych. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem wejść w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

24.4.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 112/22

(1)

W dniu 18 lipca 2005 r. Rada przyjęła wspólne działanie 2005/575/WPZiB ustanawiające Europejskie Kolegium Bezpieczeństwa i Obrony (EKBiO) (1). Zostało ono zastąpione wspólnym działaniem Rady 2008/550/WPZiB z dnia 23 czerwca 2008 r. ustanawiającym Europejskie Kolegium Bezpieczeństwa i Obrony (EKBiO) (2).

(2)

Zgodnie z art. 13 wspólnego działania 2008/550/WPZiB w dniu 1 grudnia 2008 r. Komitet Sterujący EKBiO („komitet”) uzgodnił zalecenia w sprawie perspektyw EKBiO w przyszłości.

(3)

W konkluzjach z dnia 8 grudnia 2008 r. Rada zatwierdziła zalecenia komitetu. Należy zatem zastąpić wspólne działanie 2008/550/WPZiB nowym aktem prawnym odzwierciedlającym te zalecenia.

(4)

Działania szkoleniowe w ramach EKBiO powinny być prowadzone w dziedzinie Wspólnej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony (WPBiO), w tym w odniesieniu do rozwiązywania konfliktów i stabilizacji.

(5)

W okresie objętym niniejszym decyzją EKBiO powinno korzystać wyłącznie z personelu oddelegowanego.

(6)

Zgodnie z decyzją Rady 2010/427/UE z dnia 26 lipca 2010 r. określającą organizację i zasady funkcjonowania Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych (3) (ESDZ), ESDZ ma zapewnić EKBiO wsparcie, które wcześniej zapewniał Sekretariat Generalny Rady,

a)

dalsze zwiększanie wspólnej europejskiej kultury bezpieczeństwa i obrony w ramach WPBiO;

b)

wspieranie lepszego rozumienia WPBiO jako jednego z zasadniczych elementów WPZiB;

c)

zapewnianie organom Unii personelu dysponującego odpowiednią wiedzą, będącego w stanie efektywnie pracować nad wszystkimi zagadnieniami z zakresu WPBiO;

d)

zapewnianie administracjom państw członkowskich personelu dysponującego odpowiednią wiedzą, znającego polityki, instytucje i procedury unijne w dziedzinie WPZiB;

e)

wspieranie partnerstw Unii w dziedzinie WPBiO, w szczególności partnerstw z państwami uczestniczącymi w misjach z zakresu WPBiO;

(f)

pomoc w propagowaniu kontaktów zawodowych oraz kontaktów między uczestnikami działań szkoleniowych EKBiO („uczestnicy”).

a)

kurs wyższego stopnia w zakresie WPBiO;

b)

kursy wprowadzające w zakresie WPBiO;

c)

kursy w zakresie WPBiO dla wyspecjalizowanych grup odbiorców lub o tematyce specjalistycznej.

a)

wspiera kontakty, które należy ustanowić między instytutami, o których mowa w art. 5 ust. 1, należącymi do sieci, o której mowa w tym ustępie („sieć”);

b)

zarządza internetowym systemem nauczania na odległość (IDL) i dalej go rozwija, celem wspierania działań szkoleniowych w dziedzinie WPBiO;

c)

opracowuje i wydaje materiały szkoleniowe do wykorzystania podczas szkoleń unijnych w dziedzinie WPBiO, korzystając między innymi z już istniejących stosownych materiałów;

d)

zapewnia ułatwienia dla sieci byłych uczestników;

e)

wspiera programy wymiany w dziedzinie WPBiO między instytutami szkoleniowymi państw członkowskich;

f)

zapewnia wkład do rocznego programu szkoleń Unii w dziedzinie WPBiO;

g)

zapewnia wsparcie dla zarządzania szkoleniami w dziedzinie zapobiegania konfliktom oraz cywilnego zarządzania kryzysowego;

h)

organizuje i prowadzi coroczną konferencję sieciową, na której gromadzą się cywilni i wojskowi eksperci z zakresu szkoleń w dziedzinie WPBiO z instytutów szkoleniowych i ministerstw państw członkowskich oraz stosowne zewnętrzne podmioty szkoleniowe, w stosownych przypadkach; oraz

i)

dokonuje przeglądu swoich wyników w zakresie realizacji celów wymienionych w art. 3.

a)

komitet, odpowiedzialny za ogólną koordynację i ogólne kierowanie działaniami szkoleniowymi EKBiO;

b)

Radę Naukową („rada”), odpowiedzialną za zapewnienie wysokiej jakości i spójności działań szkoleniowych EKBiO;

c)

kierownika EKBiO, odpowiedzialnego za zarządzanie sprawami finansowymi i administracyjnymi EKBiO, a także za pomoc komitetowi i radzie w organizowaniu działań szkoleniowych EKBiO oraz zarządzanie tymi działaniami;

d)

sekretariat EKBiO („sekretariat”), który ma wspomagać kierownika EKBiO w wypełnianiu jego zadań.

a)

opracowywanie rocznego programu kształcenia EKBiO, z wykorzystaniem koncepcji szkoleniowej EKBiO;

b)

wytyczanie ogólnego kierunku prac rady;

c)

zatwierdzanie i dokonywanie regularnych przeglądów koncepcji szkoleniowej EKBiO stosownie do uzgodnionych potrzeb szkoleniowych w dziedzinie WPBiO;

d)

wybór jednego lub kilku państw członkowskich, w których będą odbywały się szkolenia EKBiO, oraz wybór instytutów prowadzących szkolenia;

e)

opracowywanie i uzgadnianie ogólnego programu wszystkich działań szkoleniowych EKBiO;

f)

przyjmowanie do wiadomości sprawozdań z oceny kursów i zatwierdzanie ogólnego sprawozdania rocznego dotyczącego działań szkoleniowych EKBiO, z myślą o przedłożeniu odpowiednim organom Rady;

g)

mianowanie przewodniczącego rady i przewodniczących poszczególnych składów tej rady na okres obejmujący co najmniej dwa lata akademickie;

h)

podejmowanie decyzji niezbędnych z punktu widzenia funkcjonowania EKBiO, o ile decyzje takie nie podlegają kompetencjom innych organów;

i)

zatwierdzanie budżetu rocznego i wszelkich budżetów korygujących – na podstawie wniosków przedstawianych przez kierownika EKBiO;

j)

zatwierdzanie rocznych sprawozdań finansowych i udzielanie absolutorium kierownikowi EKBiO;

k)

zatwierdzanie dodatkowych zasad mających zastosowanie do wydatków, którymi zarządza EKBiO;

l)

zatwierdzanie wszelkich umów finansowych lub uzgodnień technicznych z Komisją, ESDZ lub z państwem członkowskim, dotyczących finansowania lub realizowania wydatków EKBiO;

m)

zatwierdzanie zasad mających zastosowanie do pracowników oddelegowanych do EKBiO;

n)

decydowanie o otwarciu specyficznych działań szkoleniowych EKBiO na udział państw trzecich w zakresie ogólnych ram określonych przez Komitet Polityczny i Bezpieczeństwa.

a)

wydawanie opinii naukowych i zaleceń dla komitetu;

b)

realizacja – za pośrednictwem sieci – uzgodnionego rocznego programu kształcenia;

c)

nadzór nad IDL;

d)

opracowywanie szczegółowych programów wszystkich działań szkoleniowych EKBiO na podstawie ustalonych programów ogólnych;

e)

zapewnianie ogólnej koordynacji działań szkoleniowych EKBiO prowadzonych przez wszystkie instytuty;

f)

przegląd standardów działań szkoleniowych EKBiO prowadzonych w poprzednim roku akademickim;

g)

przedstawianie komitetowi propozycji działań szkoleniowych EKBiO na kolejny rok akademicki;

h)

zapewnianie systematycznej oceny wszystkich działań szkoleniowych EKBiO i zatwierdzanie sprawozdań z oceny kursów;

i)

udział w przygotowaniu projektu ogólnego sprawozdania rocznego dotyczącego działań EKBiO.

a)

podejmuje wszystkie niezbędne czynności, obejmujące przyjmowanie wewnętrznych instrukcji administracyjnych oraz publikację ogłoszeń, w celu zapewnienia sprawnego przebiegu działań EKBiO;

b)

przygotowuje wstępny projekt rocznego sprawozdania EKBiO i wstępny projekt programu prac EKBiO, które następnie przedkładane są komitetowi na podstawie wniosku przedłożonego przez radę;

c)

koordynuje realizację programu prac EKBiO;

d)

utrzymuje kontakty z odpowiednimi organami w państwach członkowskich;

e)

utrzymuje kontakty z odpowiednimi zewnętrznymi podmiotami prowadzącymi szkolenia w dziedzinie WPBiO;

f)

zawiera, w razie konieczności, uzgodnienia techniczne dotyczące działań szkoleniowych EKBiO z odpowiednimi organami i podmiotami prowadzącymi szkolenia w dziedzinie WPBiO;

g)

wykonuje wszelkie inne zadania przydzielone mu przez komitet.

a)

sporządza wszelkie projekty budżetu i przedkłada je komitetowi;

b)

przyjmuje budżety po ich zatwierdzeniu przez komitet;

c)

jest urzędnikiem zatwierdzającym w odniesieniu do budżetu EKBiO;

d)

otwiera jeden lub kilka rachunków bankowych w imieniu EKBiO;

e)

negocjuje, przedkłada komitetowi i zawiera wszelkie umowy finansowe lub uzgodnienia techniczne z Komisją, ESDZ lub z państwem członkowskim dotyczące finansowania lub realizowania wydatków EKBiO;

f)

negocjuje i podpisuje w imieniu EKBiO wszelką wymianę listów w sprawie oddelegowania do EKBiO personelu sekretariatu;

g)

ogólnie reprezentuje EKBiO przy dokonywaniu wszystkich czynności prawnych mających skutki finansowe;

h)

przedkłada komitetowi roczne sprawozdania finansowe EKBiO.

a)

personel oddelegowany do EKBiO przez instytucje Unii, ESDZ oraz agencje Unii;

b)

eksperci krajowi oddelegowani do EKBiO przez państwa członkowskie.

24.4.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 112/30

(1)

W celu zapewnienia jednolitego stosowania Nomenklatury scalonej Komisja przyjęła rozporządzenie (WE) nr 160/2007 z dnia 15 lutego 2007 r. dotyczące klasyfikacji niektórych towarów w Nomenklaturze scalonej (3), klasyfikując produkt w postaci klarownego, ciemnobrązowego płynu, o aromatycznym ziołowym zapachu i gorzkim, ziołowym smaku, o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu 43 % i składający się z mieszanki 32 rodzajów ekstraktów ziół leczniczych z ekstraktem karmelu, wodą i alkoholem do kodu CN 2208 90 69.

(2)

Klasyfikacja ta została przyjęta z następującym uzasadnieniem: „Klasyfikacja wyznaczona jest przez postanowienia reguł 1. i 6. Ogólnych reguł interpretacji Nomenklatury Scalonej, uwagę dodatkową 1(b) do działu 30 oraz brzmienie kodów CN 2208, 2208 90 i 2208 90 69. Produkt ten nie może być uważany za lek objęty działem 30. Ani etykieta, ani załączone zalecenia dla użytkownika, ani opakowanie nie zawierają informacji o rodzaju i stężeniu substancji czynnej(-ych). Podana jest jedynie ilość i rodzaj użytych roślin lub części roślin. Nie są zatem spełnione warunki uwagi dodatkowej 1(b) do działu 30. Produkt ten jest napojem spirytusowym objętym pozycją 2208, posiadającym cechy charakterystyczne suplementu diety, przeznaczonym do utrzymania dobrego stanu zdrowia i samopoczucia, opartym na ekstraktach roślinnych (zob. Noty wyjaśniające do Systemu Zharmonizowanego, do pozycji 2208, akapit trzeci, pkt 16)”.

(3)

Po opublikowaniu wyżej wymienionego rozporządzenia w dniu 20 lutego 2007 r. wszystkie wcześniej wydane przez państwa członkowskie wiążące informacje taryfowe (WIT), klasyfikujące rozpatrywane produkty jako leki objęte pozycją 3004, przestały być ważne.

(4)

Następnie państwa członkowskie wydały wiążące informacje taryfowe klasyfikujące takie produkty do pozycji 2208.

(5)

Jednakże Austria wydała WIT, o której mowa w załączniku, klasyfikując podobny produkt do kodu CN 3004 90 00. Czyniąc to, Austria nie wzięła pod uwagę, że rozporządzenie klasyfikacyjne stanowi zastosowanie ogólnej zasady do konkretnego przypadku, i tym samym zawiera wskazówki dotyczące interpretacji zasady, która może być zastosowana przez władze odpowiedzialne za klasyfikację identycznego lub podobnego produktu.

(6)

WIT, o której mowa w załączniku, dotyczy produktu, który składa się z przezroczystej, żółtawobrązowej cieczy o specyficznym aromatycznym zapachu i gorzkim, korzenno-aromatycznym smaku. Produkt ma rzeczywistą objętościową moc alkoholu 43,4 % i składa się z mieszaniny kamfory i 26 innych ekstraktów ziół leczniczych z olejkami eterycznymi, środka barwiącego żywność oraz alkoholu. Produkt ten jest wystarczająco podobny do produktu będącego przedmiotem rozporządzenia (WE) nr 160/2007.

(7)

Warunki uwagi dodatkowej 1(b) do działu 30 nie są spełnione, ponieważ na etykiecie nie ma dokładnych informacji dotyczących składu ilościowego. Produkt opisany w WIT wydanej przez Austrię składa się z alkoholowej mieszanki kamfory z różnymi ekstraktami ziołowymi. Jednakże brak jest jasnego uzasadnienia zmieszania wszystkich tych ziół ze sobą. Produkt nie leczy konkretnych chorób lub dolegliwości, ani im nie zapobiega. Niektóre ze wskazań dotyczące patofizjologicznych warunków nie zostały wyraźnie zdefiniowane.

(8)

W celu zapewnienia równości między podmiotami i jednolitego stosowania CN powinna przestać być ważna WIT, o której mowa w załączniku. Administracja celna, która wydała informację, powinna zatem niezwłocznie ją cofnąć i powiadomić o tym fakcie Komisję.

(9)

Zgodnie z art. 12 ust. 6 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92 otrzymujący powinien mieć możliwość posługiwania się przez pewien okres wiążącą informacją taryfową, która przestała być ważna, z zastrzeżeniem warunków określonych w art. 14 ust. 1 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93.

(10)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu Kodeksu Celnego,