21.6.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 160/1

DECYZJA RADY 2012/315/WPZiB

z dnia 19 grudnia 2011 r.

w sprawie podpisania i zawarcia Umowy między Unią Europejską a Nową Zelandią ustanawiającej ogólne zasady udziału Nowej Zelandii w prowadzonych przez Unię Europejską operacjach zarządzania kryzysowego

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 37, oraz Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 218 ust. 5 i 6,

uwzględniając wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa („WP”),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Warunki udziału państw trzecich w prowadzonych przez Unię Europejską operacjach zarządzania kryzysowego powinny zostać określone w umowie ustanawiającej zasady ogólne takiego ewentualnego przyszłego udziału, a nie być określane każdorazowo oddzielnie dla każdej operacji.

(2)

Po przyjęciu przez Radę w dniu 26 kwietnia 2010 r. decyzji upoważniającej do podjęcia negocjacji WP wynegocjował Umowę między Unią Europejską a Nową Zelandią ustanawiającą ogólne zasady udziału Nowej Zelandii w prowadzonych przez Unię Europejską operacjach zarządzania kryzysowego (zwaną dalej „Umową”).

(3)	Umowę należy zatwierdzić,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Niniejszym zatwierdza się w imieniu Unii Umowę między Unią Europejską a Nową Zelandią ustanawiającą ogólne zasady udziału Nowej Zelandii w prowadzonych przez Unię Europejską operacjach zarządzania kryzysowego.

Tekst Umowy zostaje dołączony do niniejszej decyzji.

Artykuł 2

Niniejszym upoważnia się przewodniczącego Rady do wyznaczenia osoby lub osób umocowanych do podpisania Umowy, aby stała się ona wiążąca dla Unii.

Artykuł 3

Przewodniczący Rady dokonuje w imieniu Unii notyfikacji przewidzianej w art. 16 ust. 1 Umowy.

Artykuł 4

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

Sporządzono w Brukseli dnia 19 grudnia 2011 r.

W imieniu Rady

M. KOROLEC

Przewodniczący

TŁUMACZENIE

UMOWA

między Unią Europejską a Nową Zelandią ustanawiająca ogólne zasady udziału Nowej Zelandii w prowadzonych przez Unię Europejską operacjach zarządzania kryzysowego

UNIA EUROPEJSKA (UE),

z jednej strony, oraz

NOWA ZELANDIA,

z drugiej strony,

zwane dalej „Stronami”,

MAJĄC NA UWADZE, CO NASTĘPUJE:

(1)	Unia Europejska może zadecydować o podjęciu działań w dziedzinie zarządzania kryzysowego.

(2)

Unia Europejska zadecyduje, czy państwa trzecie zostaną zaproszone do udziału w prowadzonej przez UE operacji zarządzania kryzysowego. Nowa Zelandia może przyjąć zaproszenie Unii Europejskiej i zaoferować swój wkład. W takim przypadku Unia Europejska zadecyduje, czy przyjąć wkład proponowany przez Nową Zelandię.

(3)	Warunki dotyczące udziału Nowej Zelandii w prowadzonych przez UE operacjach zarządzania kryzysowego powinny być ustalone w umowie ustanawiającej ogólne zasady takiego ewentualnego przyszłego udziału, a nie określane indywidualnie dla każdej poszczególnej operacji.

(4)	Tego rodzaju umowa nie powinna naruszać autonomii podejmowania decyzji przez Unię Europejską ani przesądzać o indywidualnym charakterze decyzji Nowej Zelandii dotyczących udziału w prowadzonej przez UE operacji zarządzania kryzysowego.

(5)	Umowa taka powinna dotyczyć jedynie przyszłych operacji zarządzania kryzysowego prowadzonych przez UE oraz pozostawać bez uszczerbku dla obowiązujących umów dotyczących udziału Nowej Zelandii w rozpoczętej już operacji zarządzania kryzysowego prowadzonej przez UE,

UZGODNIŁY, CO NASTĘPUJE:

SEKCJA I

POSTANOWIENIA OGÓLNE

Artykuł 1

Decyzje dotyczące udziału

1. Po podjęciu przez Unię Europejską decyzji o zaproszeniu Nowej Zelandii do udziału w prowadzonej przez UE operacji zarządzania kryzysowego oraz po podjęciu przez Nową Zelandię decyzji o udziale, Nowa Zelandia przekazuje Unii Europejskiej informacje o proponowanym wkładzie.

2. Unia Europejska przekazuje Nowej Zelandii w możliwie najwcześniejszym terminie początkowe dane szacunkowe dotyczące prawdopodobnej wysokości jej udziału we wspólnych kosztach operacji, aby pomóc Nowej Zelandii w sformułowaniu jej oferty.

3. Dokonywana przez Unię Europejską ocena wkładu Nowej Zelandii jest prowadzona w konsultacji z Nową Zelandią.

4. Unia Europejska w liście informuje Nową Zelandię o wyniku odpowiednio wcześnie, by zagwarantować udział Nowej Zelandii zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy.

Artykuł 2

Zasady ogólne

1. Nowa Zelandia przyłącza się do decyzji Rady, na mocy której Rada Unii Europejskiej postanawia, że UE będzie prowadziła operację zarządzania kryzysowego, oraz do wszelkich innych decyzji, na mocy których Rada Unii Europejskiej postanawia rozszerzyć prowadzoną przez UE operację zarządzania kryzysowego, zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy i wszelkimi wymaganymi uzgodnieniami wykonawczymi.

2. Wkład Nowej Zelandii wnoszony do prowadzonej przez UE operacji zarządzania kryzysowego nie narusza autonomii podejmowania decyzji przez Unię Europejską.

3. Ust. 1 nie wpływa na prawo Nowej Zelandii do wycofania się z udziału z w prowadzonej przez UE operacji zarządzania kryzysowego, jeśli nie zgadza się z decyzją, o której mowa w tym ustępie.

Artykuł 3

Status personelu i sił

1. Status personelu oddelegowanego przez Nową Zelandię do udziału w prowadzonej przez UE cywilnej operacji zarządzania kryzysowego lub sił wysłanych przez Nową Zelandię do udziału w prowadzonej przez UE wojskowej operacji zarządzania kryzysowego jest regulowany umową w sprawie statusu sił/misji, jeżeli taka umowa została zawarta między Unią Europejską i państwem/państwami, w którym/których operacja jest prowadzona.

2. Status personelu przydzielonego do dowództwa lub grup dowodzenia usytuowanych poza państwem/państwami, w którym/których prowadzona jest przez UE operacja zarządzania kryzysowego, podlega uzgodnieniom między dowództwem i odpowiednimi grupami dowodzenia a Nową Zelandią.

3. Bez uszczerbku dla umowy w sprawie statusu sił/misji, o której mowa w ust. 1, i zgodnie z wszelkimi obowiązującym umowami dwustronnymi lub wielostronnymi, w przypadkach gdy siły Nowej Zelandii działają na pokładzie statku lub samolotu należących do państw członkowskich, dane państwo członkowskie sprawuje jurysdykcję zgodnie ze swoim wewnętrznymi przepisami ustawowymi i procedurami.

4. Nowa Zelandia ma obowiązek ustosunkować się do wszelkich roszczeń związanych z udziałem w prowadzonej przez UE operacji zarządzania kryzysowego, dotyczących członka jej personelu lub podnoszonych przez członka jej personelu. Nowa Zelandia jest odpowiedzialna za wszczęcie postępowania, w szczególności sądowego lub dyscyplinarnego, przeciwko członkom jej personelu zgodnie ze swoimi przepisami ustawowymi i wykonawczymi.

5. Strony uzgadniają zrzeczenie się wobec siebie wszelkich roszczeń (nie wynikających z umowy) z tytułu uszkodzenia, utraty lub zniszczenia składników majątku będących własnością jednej ze Stron lub przez nią obsługiwanych lub z tytułu uszkodzeń ciała lub śmierci członków personelu Strony wynikających z wykonywania przez nich obowiązków służbowych w związku z działaniami na mocy niniejszej umowy, z wyjątkiem przypadków rażącego zaniedbania lub umyślnego naruszenia przepisów.

6. Nowa Zelandia zobowiązuje się do złożenia oświadczenia odnośnie do zrzeczenia się roszczeń wobec wszelkich państw uczestniczących w prowadzonej przez UE operacji zarządzania kryzysowego, w której Nowa Zelandia uczestniczy, oraz do uczynienia tego przy podpisywaniu niniejszej umowy.

7. Unia Europejska zobowiązuje się dołożyć wszelkich starań, by państwa członkowskie Unii Europejskiej złożyły oświadczenie dotyczące zrzeczenia się roszczeń w przypadku ewentualnego przyszłego udziału Nowej Zelandii w prowadzonej przez UE operacji zarządzania kryzysowego oraz by uczyniły to przy podpisywaniu niniejszej umowy.

Artykuł 4

Informacje niejawne

1. Nowa Zelandia podejmuje wszelkie odpowiednie środki, by zagwarantować, że informacje niejawne UE będą chronione zgodnie z przepisami Rady Unii Europejskiej dotyczącymi bezpieczeństwa zawartymi w decyzji Rady 2011/292/UE z dnia 31 marca 2011 r. w sprawie przepisów bezpieczeństwa dotyczących ochrony informacji niejawnych UE (1) oraz zgodnie z dalszymi wytycznymi wydawanymi przez właściwe organy, w tym wytycznymi dowódcy operacji UE dotyczącymi prowadzonej przez UE wojskowej operacji zarządzania kryzysowego lub wytycznymi szefa misji UE dotyczącymi prowadzonej przez UE cywilnej operacji zarządzania kryzysowego.

2. Jeśli UE otrzyma informacje niejawne od Nowej Zelandii, informacje te są chronione w sposób odpowiadający ich klauzuli tajności i równorzędny z normami określonymi w przepisach dotyczących informacji niejawnych UE.

3. W przypadku gdy UE i Nowa Zelandia zawarły porozumienie w sprawie procedur bezpieczeństwa dotyczących wymiany informacji niejawnych, postanowienia takiego porozumienia obowiązują w związku z prowadzoną przez UE operacją zarządzania kryzysowego.

SEKCJA II

POSTANOWIENIA DOTYCZĄCE UDZIAŁU W CYWILNYCH OPERACJACH ZARZĄDZANIA KRYZYSOWEGO

Artykuł 5

Personel oddelegowany do prowadzonej przez UE cywilnej operacji zarządzania kryzysowego

1. Nowa Zelandia dokłada wszelkich starań, by jej personel oddelegowany do prowadzonej przez UE cywilnej operacji zarządzania kryzysowego wykonywał swoją misję zgodnie z:

a)	decyzją Rady i późniejszymi zmianami, o których mowa w art. 2 ust. 1;

b)	planem operacji;

c)	środkami wykonawczymi.

2. Nowa Zelandia informuje w odpowiednim czasie szefa misji prowadzonej przez UE cywilnej operacji zarządzania kryzysowego („szefa misji”) i Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa („WP”) o wszelkich zmianach dotyczących wkładu wniesionego do prowadzonej przez UE cywilnej operacji zarządzania kryzysowego.

3. Personel oddelegowany do prowadzonej przez UE cywilnej operacji zarządzania kryzysowego musi przejść badania lekarskie i szczepienia, które mogą być uznane za konieczne przez właściwe władze Nowej Zelandii, oraz uzyskać zaświadczenie lekarskie stwierdzające zdolność do pełnienia obowiązków wystawione przez właściwe władze Nowej Zelandii. Personel oddelegowany do prowadzonej przez UE cywilnej operacji zarządzania kryzysowego przedstawia kopię takiego zaświadczenia.

Artykuł 6

Struktura dowodzenia

1. Personel oddelegowany przez Nową Zelandię wykonuje swoje obowiązki i postępuje, mając na uwadze wyłącznie interesy prowadzonej przez UE cywilnej operacji zarządzania kryzysowego.

2. Cały personel podlega w pełni swoim władzom krajowym.

3. Władze krajowe przekazują Unii Europejskiej kontrolę operacyjną.

4. Szef misji przejmuje odpowiedzialność za prowadzoną przez UE cywilną operację zarządzania kryzysowego oraz sprawuje nad nią dowództwo i kontrolę w teatrze działań.

5. Szef misji dowodzi prowadzoną przez UE cywilną operacją zarządzania kryzysowego i odpowiada za bieżące zarządzanie operacją.

6. Zgodnie z aktami prawnymi, o których mowa w art. 2 ust. 1, Nowa Zelandia ma takie sama prawa i obowiązki w kwestii bieżącego zarządzania operacją, jak państwa członkowskie Unii Europejskiej uczestniczące w operacji.

7. Szef misji prowadzonej przez UE cywilnej operacji zarządzania kryzysowego jest odpowiedzialny za kontrolę dyscyplinarną personelu prowadzonej przez UE cywilnej operacji zarządzania kryzysowego. W razie konieczności odpowiednie władze krajowe wszczynają postępowanie dyscyplinarne.

8. W celu reprezentowania swojego krajowego kontyngentu w ramach operacji Nowa Zelandia wyznacza Punkt Kontaktowy Kontyngentu Krajowego. Punkt Kontaktowy Kontyngentu Krajowego podlega w sprawach krajowych szefowi misji prowadzonej przez UE cywilnej operacji zarządzania kryzysowego i jest odpowiedzialny za bieżącą dyscyplinę kontyngentu.

9. Decyzja w sprawie zakończenia operacji jest podejmowana przez Unię Europejską po konsultacji z Nową Zelandią, o ile w dniu zakończenia prowadzonej przez UE cywilnej operacji zarządzania kryzysowego Nowa Zelandia nadal wnosi do niej swój wkład.

Artykuł 7

Aspekty finansowe

1. Nowa Zelandia ponosi wszelkie koszty związane ze swym udziałem w operacji, z wyjątkiem kosztów bieżących, zgodnie z budżetem operacyjnym danej operacji. Powyższe stwierdzenie nie narusza art. 8.

2. W przypadku śmierci, uszkodzeń ciała, straty lub szkód wyrządzonych osobom fizycznym lub prawnym z państwa/państw, w którym/których prowadzona jest operacja, kwestie ewentualnej odpowiedzialności Nowej Zelandii i wypłacenia przez nią odszkodowania są zgodne z warunkami przewidzianymi w mającej zastosowanie umowie w sprawie statusu misji, o której mowa w art. 3 ust. 1 lub wszelkimi mającymi zastosowanie uzgodnieniami alternatywnymi.

Artykuł 8

Wkład do budżetu operacyjnego

1. Nowa Zelandia wnosi wkład w finansowanie budżetu prowadzonej przez UE cywilnej operacji zarządzania kryzysowego.

2. Wkład finansowy Nowej Zelandii do budżetu operacyjnego jest obliczany na podstawie tej z poniższych metod, której wynikiem będzie niższa kwota:

a)	część kwoty odniesienia, która jest proporcjonalna do stosunku dochodu narodowego brutto (DNB) Nowej Zelandii do sumy DNB wszystkich państw wnoszących wkład do budżetu operacyjnego tej operacji; lub

b)	część kwoty odniesienia dla budżetu operacyjnego, która jest proporcjonalna do stosunku liczby członków personelu z Nowej Zelandii uczestniczących w operacji do całkowitej liczby członków personelu wszystkich państw uczestniczących w operacji.

3. Niezależnie od ust. 1 i 2 Nowa Zelandia nie wnosi żadnych wkładów w celu finansowania diet dziennych wypłacanych personelowi państw członkowskich Unii Europejskiej.

4. Niezależnie od ust. 1 Unia Europejska zasadniczo zwalnia Nową Zelandię z wkładów finansowych do prowadzonych przez UE poszczególnych cywilnych operacji zarządzania kryzysowego, gdy:

a)	Unia Europejska stwierdzi, że Nowa Zelandia wnosi znaczny wkład, który ma istotne znaczenie dla danej operacji; lub

b)	DNB na mieszkańca w Nowej Zelandii nie przekracza wysokości tego wskaźnika w dowolnym z państw członkowskich Unii Europejskiej.

5. Szef misji prowadzonej przez UE cywilnej operacji zarządzania kryzysowego i stosowne służby administracyjne Nowej Zelandii podpisują porozumienie w sprawie wpłaty wkładu Nowej Zelandii do budżetu operacyjnego prowadzonej przez UE cywilnej operacji zarządzania kryzysowego. Porozumienie to zawiera między innymi postanowienia dotyczące:

a)	wysokości kwoty;

b)	uzgodnień w sprawie wnoszenia wkładu finansowego; oraz

c)	procedury kontroli.

SEKCJA III

POSTANOWIENIA DOTYCZĄCE UDZIAŁU W WOJSKOWYCH OPERACJACH ZARZĄDZANIA KRYZYSOWEGO

Artykuł 9

Udział w prowadzonej przez UE wojskowej operacji zarządzania kryzysowego

1. Nowa Zelandia dokłada wszelkich starań, by jej siły i personel uczestniczący w prowadzonej przez UE wojskowej operacji zarządzania kryzysowego wykonywały swoją misję zgodnie z:

a)	decyzją Rady i późniejszymi zmianami, o których mowa w art. 2 ust. 1;

b)	planem operacji; oraz

c)	środkami wykonawczymi.

2. Nowa Zelandia informuje w odpowiednim czasie dowódcę operacji UE o wszelkich zmianach dotyczących jej udziału w operacji.

Artykuł 10

Struktura dowodzenia

1. Wszystkie siły i personel uczestniczący w prowadzonej przez UE wojskowej operacji zarządzania kryzysowego podlegają w pełni swoim władzom krajowym.

2. Personel oddelegowany przez Nową Zelandię wykonuje swoje obowiązki i postępuje, mając na uwadze wyłącznie interesy prowadzonej przez UE wojskowej operacji zarządzania kryzysowego.

3. Władze krajowe przekazują operacyjne i taktyczne dowodzenie lub kontrolę nad swoimi siłami i personelem dowódcy operacji UE, który jest uprawniony do delegowania swoich uprawnień.

4. Nowa Zelandia ma takie same prawa i obowiązki w kwestii bieżącego zarządzania operacją jak uczestniczące państwa członkowskie Unii Europejskiej.

5. Dowódca operacji UE może w każdej chwili, po przeprowadzeniu konsultacji z Nową Zelandią, wnioskować o wycofanie wkładu Nowej Zelandii.

6. W celu reprezentowania swojego krajowego kontyngentu w prowadzonej przez UE wojskowej operacji zarządzania kryzysowego Nowa Zelandia mianuje Starszego Przedstawiciela Wojskowego. Starszy Przedstawiciel Wojskowy konsultuje się z dowódcą sił UE we wszystkich sprawach mających wpływ na operację oraz jest odpowiedzialny za bieżącą dyscyplinę kontyngentu Nowej Zelandii.

Artykuł 11

Aspekty finansowe

1. Nie naruszając art. 12 niniejszej umowy, Nowa Zelandia ponosi wszelkie koszty związane ze swym udziałem w operacji, chyba że koszty te podlegają wspólnemu finansowaniu, zgodnie z aktami prawnymi, o których mowa w art. 2 ust. 1 niniejszej umowy, oraz decyzją Rady 2008/975/WPZiB (2) ustanawiającą mechanizm zarządzania finansowaniem wspólnych kosztów operacji Unii Europejskiej mających wpływ na kwestie wojskowe lub obronne.

2. W przypadku śmierci, uszkodzeń ciała, straty lub szkód wyrządzonych osobom fizycznym lub prawnym z państwa/państw, w którym/których prowadzona jest operacja, kwestie ewentualnej odpowiedzialności Nowej Zelandii i wypłacenia przez nią odszkodowania są zgodne z warunkami przewidzianymi w mającej zastosowanie umowie w sprawie statusu sił, o której mowa w art. 3 ust. 1 lub wszelkimi mającymi zastosowanie uzgodnieniami alternatywnymi.

Artykuł 12

Wkład w koszty wspólne

1. Nowa Zelandia wnosi wkład w finansowanie kosztów wspólnych prowadzonej przez UE cywilnej operacji zarządzania kryzysowego.

2. Wkład finansowy Nowej Zelandii do wspólnych kosztów jest obliczany na podstawie tej z poniższych metod, której wynikiem będzie niższa kwota:

a)	część wspólnych kosztów, która jest proporcjonalna do stosunku dochodu narodowego brutto (DNB) Nowej Zelandii do sumy DNB wszystkich państw wnoszących wkład do wspólnych kosztów tej operacji; lub

b)	część wspólnych kosztów, która jest proporcjonalna do stosunku liczby członków personelu z Nowej Zelandii uczestniczącego w operacji do całkowitej liczby członków personelu wszystkich państw uczestniczących w operacji.

W przypadku posłużenia się wzorem opisanym w akapicie pierwszym lit. b) Nowa Zelandia wysyła personel jedynie do dowództwa operacji lub sił, bierze się pod uwagę stosunek liczby jej personelu do całkowitej liczby personelu stosownego dowództwa. W innych przypadkach jest to stosunek liczby całego personelu udostępnionego przez Nową Zelandię do całkowitej liczby personelu danej operacji.

3. Niezależnie od powyższego ust. 1 Unia Europejska zasadniczo zwalnia Nową Zelandię z wkładów finansowych do kosztów wspólnych prowadzonej przez UE danej wojskowej operacji zarządzania kryzysowego, gdy:

a)	Unia Europejska stwierdzi, że Nowa Zelandia wnosi znaczny wkład do majątku lub zdolności, które mają istotne znaczenie dla danej operacji; lub

b)	DNB na mieszkańca w Nowej Zelandii nie przekracza wysokości tego wskaźnika w dowolnym z państw członkowskich Unii Europejskiej.

4. Między administratorem przewidzianym w decyzji 2008/975/WPZiB ustanawiającej mechanizm zarządzania finansowaniem wspólnych kosztów operacji Unii Europejskiej mających wpływ na kwestie wojskowe lub obronne a właściwymi organami administracyjnymi Nowej Zelandii zawierane jest porozumienie. Porozumienie to zawiera między innymi postanowienia dotyczące:

a)	wysokości kwoty;

b)	uzgodnień w sprawie wnoszenia wkładu finansowego; oraz

c)	procedury kontroli.

SEKCJA IV

POSTANOWIENIA KOŃCOWE

Artykuł 13

Ustalenia wykonawcze do umowy

Nie naruszając przepisów art. 12 ust. 4 i art. 8 ust. 5, wszelkie niezbędne uzgodnienia techniczne i administracyjne służące wykonaniu niniejszej umowy zawierane są między Wysokim Przedstawicielem Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa a właściwymi władzami Nowej Zelandii.

Artykuł 14

Niewypełnienie obowiązków

Jeżeli jedna ze Stron nie wypełni swoich obowiązków przewidzianych w niniejszej umowie, druga Strona ma prawo do wypowiedzenia niniejszej umowy z zachowaniem miesięcznego okresu wypowiedzenia.

Artykuł 15

Rozstrzyganie sporów

Spory dotyczące interpretacji lub stosowania niniejszej umowy rozstrzygane są na drodze dyplomatycznej między Stronami.

Artykuł 16

Wejście w życie

1. Niniejsza umowa wchodzi w życie pierwszego dnia pierwszego miesiąca następującego po wzajemnym powiadomieniu przez Strony o zakończeniu wewnętrznych procedur niezbędnych do tego celu.

2. Niniejsza umowa podlega przeglądowi na prośbę jednej ze Stron.

3. Zmiany do niniejszej umowy mogą być wprowadzane na podstawie pisemnej zgody Stron.

4. Niniejsza umowa może zostać wypowiedziana przez każdą ze Stron w formie pisemnego powiadomienia o wypowiedzeniu przekazanego drugiej Stronie. Wypowiedzenie takie staje się skuteczne po upływie sześciu miesięcy od dnia otrzymania powiadomienia przez drugą Stronę.

Sporządzono w Brukseli dnia osiemnastego kwietnia roku dwa tysiące dwunastego.

W imieniu Unii Europejskiej

W imieniu Nowej Zelandii

(1) Dz.U. L 141 z 27.5.2011, s. 17.

(2) Dz.U. L 345 z 23.12.2008, s. 96.

DEKLARACJA PAŃSTW CZŁONKOWSKICH UE

Państwa członkowskie UE stosujące decyzję Rady UE w sprawie prowadzonej przez UE operacji zarządzania kryzysowego, w której bierze udział Nowa Zelandia, dołożą starań – w stopniu, w jakim zezwalają na to ich krajowe systemy prawne – by w zakresie, w jakim jest to możliwe, odstąpić od roszczeń w stosunku do Nowej Zelandii powstałych na skutek uszkodzeń ciała lub śmierci członka ich personelu, uszkodzenia lub straty jakichkolwiek własnych składników majątku używanych w prowadzonej przez UE operacji zarządzania kryzysowego, jeżeli takie uszkodzenia ciała, śmierć, szkoda lub strata:

—	zostały spowodowane przez personel z Nowej Zelandii podczas wykonywania jego obowiązków w związku z prowadzoną przez UE operacją zarządzania kryzysowego, z wyjątkiem przypadku rażącego zaniedbania lub umyślnego naruszenia przepisów, lub

—

wynikły z użycia jakichkolwiek składników majątku posiadanych przez Nową Zelandię, pod warunkiem że zostały one użyte w związku z operacją oraz z wyjątkiem przypadku rażącego niedbalstwa lub umyślnego naruszenia przepisów przez personel prowadzonej przez UE operacji zarządzania kryzysowego pochodzącego z Nowej Zelandii, używający tych składników.

DEKLARACJA NOWEJ ZELANDII

Nowa Zelandia, stosując decyzję Rady UE w sprawie prowadzonej przez UE operacji zarządzania kryzysowego dołoży starań – w stopniu, w jakim zezwala na to jej krajowy system prawny – by w zakresie, w jakim jest to możliwe, odstąpić od roszczeń w stosunku do któregokolwiek z państw członkowskich UE uczestniczących w prowadzonej przez UE operacji zarządzania kryzysowego powstałych na skutek odniesionych uszkodzeń ciała lub śmierci członka personelu, uszkodzenia lub straty jakichkolwiek składników majątku używanych w prowadzonej przez UE operacji zarządzania kryzysowego, jeżeli takie uszkodzenia ciała, śmierć, szkoda lub strata:

a)	zostały spowodowane przez personel prowadzonej przez UE operacji zarządzania kryzysowego podczas wykonywania jego obowiązków związanych z operacją, z wyjątkiem przypadku rażącego niedbalstwa lub umyślnego naruszenia przepisów; lub

wynikły z użycia jakichkolwiek składników majątku posiadanych przez państwa uczestniczące w prowadzonej przez UE operacji zarządzania kryzysowego, pod warunkiem że zostały one użyte w związku z operacją oraz z wyjątkiem przypadku rażącego zaniedbania lub umyślnego naruszenia przepisów przez personel prowadzonej przez UE operacji zarządzania kryzysowego, używający tych składników.

21.6.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 160/8

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR 523/2012

z dnia 20 czerwca 2012 r.

zmieniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 661/2009 w zakresie włączenia niektórych regulaminów Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych dotyczących homologacji typu pojazdów silnikowych, ich przyczep oraz przeznaczonych dla nich układów, części i oddzielnych zespołów technicznych

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 661/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie wymagań technicznych w zakresie homologacji typu pojazdów silnikowych dotyczących ich bezpieczeństwa ogólnego, ich przyczep oraz przeznaczonych dla nich układów, części i oddzielnych zespołów technicznych (1), w szczególności jego art. 14 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Decyzją Rady 97/836/WE (2) Unia przystąpiła do Porozumienia Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych, dotyczącego przyjęcia jednolitych wymagań technicznych dla pojazdów kołowych, wyposażenia i części, które mogą być stosowane w tych pojazdach, oraz wzajemnego uznawania homologacji udzielonych na podstawie tych wymagań („zrewidowane porozumienie z 1958 r.”).

(2)

Decyzją 97/836/WE Unia przystąpiła także do regulaminu EKG ONZ nr 30 dotyczącego opon pneumatycznych do pojazdów silnikowych i ich przyczep, regulaminu nr 54 dotyczącego opon pneumatycznych do pojazdów użytkowych i ich przyczep oraz regulaminu nr 64 dotyczącego zespołów zapasowych do użytku tymczasowego, opon typu „run flat”, systemu typu „run flat” oraz systemu monitorowania ciśnienia w oponach.

(3)	Odrębną decyzją Rady (3) Unia przystąpiła do regulaminu EKG ONZ nr 117 dotyczącego emisji hałasu toczenia opon oraz przyczepności na mokrych nawierzchniach.

(4)

Zgodnie z dyrektywą 2007/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 września 2007 r. ustanawiającą ramy dla homologacji pojazdów silnikowych i ich przyczep oraz układów, części i oddzielnych zespołów technicznych przeznaczonych do tych pojazdów (dyrektywa ramowa) (4) producenci pojazdów starający się o homologację produkowanych przez nich układów, części i oddzielnych zespołów technicznych mają wybór, czy zapewnić zgodność z wymogami odpowiednich dyrektyw, czy odpowiadających im regulaminów EKG ONZ. Większość wymogów określonych w dyrektywach dotyczących części pojazdów pochodzi z odpowiadających im regulaminów EKG ONZ. Regulaminy EKG ONZ są stale zmieniane w miarę postępu technicznego, zatem odpowiadające im dyrektywy wymagają regularnej aktualizacji dla zapewnienia ich zgodności z treścią odpowiednich regulaminów EKG ONZ. W celu uniknięcia dublowania działań grupa wysokiego szczebla CARS 21 zaleciła zastąpienie kilku dyrektyw odpowiadającymi im regulaminami EKG ONZ.

(5)

Możliwość zastąpienia aktów prawodawstwa UE regulaminami EKG ONZ oraz ich obowiązkowego stosowania dla celów homologacji typu WE pojazdów jest przewidziana w dyrektywie 2007/46/WE. Zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 661/2009 homologację typu zgodnie z regulaminami EKG ONZ, których stosowanie jest obowiązkowe, należy uznawać za homologację typu WE zgodnie z tym rozporządzeniem i z dotyczącymi go środkami wykonawczymi.

(6)

Zastąpienie aktów prawodawstwa UE regulaminami EKG ONZ pozwoli uniknąć dublowania nie tylko wymogów technicznych, ale również procedur certyfikacji i procedur administracyjnych. Ponadto homologacja typu oparta bezpośrednio na normach ustalonych na szczeblu międzynarodowym powinna poprawić dostęp do rynku w państwach trzecich, zwłaszcza tych, które są umawiającymi się stronami zrewidowanego porozumienia z 1958 r., co pozwoli na podniesienie konkurencyjności przemysłu Unii.

(7)

W związku z tym rozporządzenie (WE) nr 661/2009 uchyla kilka dyrektyw dotyczących homologacji typu pojazdów silnikowych, ich przyczep oraz układów, części i oddzielnych zespołów technicznych przeznaczonych do tych pojazdów, które to dyrektywy, na potrzeby homologacji typu WE zgodnie z tym rozporządzeniem, powinny być zastąpione odpowiadającymi im regulaminami EKG ONZ, aby zapewnić utrzymanie przepisów w zakresie homologacji pojazdów oraz ułatwić rozwój naukowy i technologiczny.

(8)	Z tego względu właściwe jest włączenie regulaminów EKG ONZ nr 30, 54, 64 i 117 do załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 661/2009, który zawiera wykaz obowiązkowo stosowanych regulaminów EKG ONZ.

(9)

Należy także wyjaśnić załącznik IV do rozporządzenia (WE) nr 661/2009, zmienionego rozporządzeniem Komisji (UE) nr 407/2011 (5), w odniesieniu do stosowania regulaminu EKG ONZ nr 13 dotyczącego pojazdów i przyczep w zakresie hamowania, regulaminu 13-H dotyczącego samochodów osobowych w zakresie hamowania, regulaminu nr 34 dotyczącego zabezpieczeń przeciwpożarowych (zbiorników paliwa ciekłego) oraz regulaminu nr 55 dotyczącego mechanicznych elementów sprzęgających zespołów pojazdów.

(10)	Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 661/2009.

(11)	Stosowanie regulaminów EKG ONZ wymienionych w załączniku do niniejszego rozporządzenia powinno rozpocząć się po datach wdrożenia określonych w art. 13 rozporządzenia (WE) nr 661/2009.

(12)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Technicznego ds. Pojazdów Silnikowych,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W załączniku IV do rozporządzenia (WE) nr 661/2009 wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

1. Ze skutkiem od dnia 1 listopada 2012 r. do celów homologacji typu nowych typów opon klasy C1 stosuje się regulamin EKG ONZ nr 30, suplement 16 do serii poprawek 02 (6), oraz regulamin EKG ONZ nr 117, seria poprawek 02 (7), w tym wymagania etapu 2 dotyczące hałasu toczenia, określone w pkt 6.1.1, wymagania dotyczące przyczepności na mokro, określone w pkt 6.2, oraz wymagania etapu 1 dotyczące oporu toczenia, określone w pkt 6.3.1 tego regulaminu EKG ONZ.

2. Ze skutkiem od dnia 1 listopada 2014 r. do celów sprzedaży i dopuszczenia do ruchu nowych opon klasy C1 stosuje się regulamin EKG ONZ nr 30, suplement 16 do serii poprawek 02, oraz regulamin EKG ONZ nr 117, seria poprawek 02, w tym wymagania dotyczące przyczepności na mokro, określone w pkt 6.2 tego rozporządzenia EKG ONZ.

3. Ze skutkiem od dnia 1 listopada 2012 r. do celów homologacji typu nowych typów opon klas C2 i C3 stosuje się regulamin EKG ONZ nr 54, suplement 17 do oryginalnej wersji regulaminu (8), oraz regulamin EKG ONZ nr 117, seria poprawek 02, w tym wymagania etapu 2 dotyczące hałasu toczenia, określone w pkt 6.1.2–6.1.3, oraz wymagania etapu 1 dotyczące oporu toczenia, określone w pkt 6.3.1 tego regulaminu EKG ONZ.

4. Ze skutkiem od dnia 1 listopada 2014 r. do celów sprzedaży i dopuszczenia do ruchu nowych opon klas C2 i C3 obowiązkowo stosuje się regulamin EKG ONZ nr 54, suplement 17 do oryginalnej wersji regulaminu.

5. Ze skutkiem od dnia 1 listopada 2016 r. do celów sprzedaży i dopuszczenia do ruchu nowych opon klas C1, C2 i C3 stosuje się regulamin EKG ONZ nr 117, seria poprawek 02, w tym wymagania etapu 2 dotyczące hałasu toczenia, określone w pkt 6.1.1–6.1.3 tego regulaminu EKG ONZ.

6. Ze skutkiem od dnia 1 listopada 2014 r. do celów sprzedaży i dopuszczenia do ruchu nowych opon klas C1 i C2 stosuje się regulamin EKG ONZ nr 117, seria poprawek 02, w tym wymagania etapu 1 dotyczące oporu toczenia, określone w pkt 6.3.1 tego regulaminu EKG ONZ.

7. Ze skutkiem od dnia 1 listopada 2016 r. do celów sprzedaży i dopuszczenia do ruchu nowych opon klasy C3 stosuje się regulamin EKG ONZ nr 117, seria poprawek 02, w tym wymagania etapu 1 dotyczące oporu toczenia, określone w pkt 6.3.1 tego regulaminu EKG ONZ.

8. Ze skutkiem od dnia 1 listopada 2016 r. do celów homologacji typu nowych typów opon klas C1, C2 i C3 stosuje się regulamin EKG ONZ nr 117, seria poprawek 02, w tym wymagania etapu 2 dotyczące oporu toczenia, określone w pkt 6.3.2 tego regulaminu EKG ONZ.

9. Ze skutkiem od dnia 1 listopada 2018 r. do celów sprzedaży i dopuszczenia do ruchu nowych opon klas C1 i C2 obowiązkowo stosuje się regulamin EKG ONZ nr 117, seria poprawek 02, w tym wymagania etapu 2 dotyczące oporu toczenia, określone w pkt 6.3.2 tego regulaminu EKG ONZ.

10. Ze skutkiem od dnia 1 listopada 2020 r. do celów sprzedaży i dopuszczenia do ruchu nowych opon klasy C3 stosuje się regulamin EKG ONZ nr 117, seria poprawek 02, w tym wymagania etapu 2 dotyczące oporu toczenia, określone w pkt 6.3.2 tego regulaminu EKG ONZ.

11. Nowe opony klas C1, C2 i C3, które zostały wyprodukowane przed datami określonymi w ust. 2 dotyczącym wymagań ogólnych oraz przyczepności na mokro, ust. 4 dotyczącym wymagań ogólnych, ust. 5 dotyczącym wymagań etapu 2 w zakresie hałasu toczenia, ust. 6 i 7 dotyczących wymagań etapu 1 w zakresie oporu toczenia oraz ust. 9 i 10 dotyczących wymagań etapu 2 w zakresie oporu toczenia, a nie spełniają tych wymagań, mogą być sprzedawane i dopuszczane do ruchu przez dodatkowy okres nieprzekraczający 30 miesięcy, licząc od wspomnianych dat.

Artykuł 3

1. Ze skutkiem od dnia 1 listopada 2012 r. organy krajowe odmawiają przyznania homologacji typu WE dla nowych typów pojazdów kategorii M1, które nie są wyposażone w system monitorowania ciśnienia w oponach (TPMS) spełniający właściwe wymagania określone w regulaminie EKG ONZ nr 64, sprostowanie 1 do serii poprawek 02 (9).

2. Ze skutkiem od dnia 1 listopada 2014 r. organy krajowe zakazują rejestracji, sprzedaży i dopuszczenia do ruchu pojazdów kategorii M1, które nie są wyposażone w system monitorowania ciśnienia w oponach (TPMS) spełniający właściwe wymagania określone w regulaminie EKG ONZ nr 64, sprostowanie 1 do serii poprawek 02.

Artykuł 4

1. Ze skutkiem od dnia 1 listopada 2012 r. do celów homologacji typu WE nowych typów pojazdów kategorii M1 i N1 stosuje się regulamin EKG ONZ nr 64, sprostowanie 1 do serii poprawek 02, jeśli wyposażenie tych pojazdów wchodzi w zakres tego regulaminu.

2. Ze skutkiem od dnia 1 listopada 2014 r. do celów rejestracji, sprzedaży i dopuszczenia do ruchu nowych pojazdów kategorii M1 i N1 obowiązkowo stosuje się regulamin EKG ONZ nr 64, sprostowanie 1 do serii poprawek 02, jeśli wyposażenie tych pojazdów wchodzi w zakres tego regulaminu.

Artykuł 5

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 20 czerwca 2012 r.

W imieniu Komisji

José Manuel BARROSO

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 200 z 31.7.2009, s. 1.

(2) Dz.U. L 346 z 17.12.1997, s. 78.

(3) COM(2003) 635 wersja ostateczna – przyjęcie dokumentu nieopublikowanego.

(4) Dz.U. L 263 z 9.10.2007, s. 1.

(5) Dz.U. L 108 z 28.4.2011, s. 13.

(6) Dz.U. L 201 z 30.7.2008, s. 70.

(7) Dz.U. L 231 z 29.8.2008, s. 19.

(8) Dz.U. L 183 z 11.7.2008, s. 41.

(9) Dz.U. L 310 z 26.11.2010, s. 18.

ZAŁĄCZNIK

W załączniku IV do rozporządzenia (WE) nr 661/2009 wprowadza się następujące zmiany:

w wykazie regulaminów EKG ONZ, których stosowanie jest obowiązkowe, wprowadza się następujące zmiany:

zapis dotyczący regulaminu nr 13 otrzymuje brzmienie:

„13

Pojazdy i przyczepy w zakresie hamowania

Suplement 5 do serii poprawek 10

Sprostowania 1 i 2 do rewizji 6

Dz.U. L 257 z 30.9.2010, s. 1

M, N, O (b)”;

Suplement 3 do serii poprawek 11

Dz.U. L 297 z 13.11.2010, s. 183

między regulaminem nr 28 a regulaminem nr 31 dodaje się regulamin nr 30 w brzmieniu:

„30

Opony pneumatyczne do pojazdów silnikowych i ich przyczep (klasa C1)

Suplement 16 do serii poprawek 02

Dz.U. L 201 z 30.7.2008, s. 70

Dz.U. L 307 z 23.11.2011, s. 1

M, N, O”;

zapis dotyczący regulaminu nr 34 otrzymuje brzmienie:

„34

Zabezpieczenia przeciwpożarowe (zbiorniki paliwa ciekłego)

Suplement 2 do serii poprawek 02

Dz.U. L 194 z 23.7.2008, s. 14

M, N, O (d)”;

między regulaminem nr 48 a regulaminem nr 55 dodaje się regulamin nr 54 w brzmieniu:

„54

Opony pneumatyczne do pojazdów użytkowych i ich przyczep (klasy C2 i C3)

Suplement 17 do oryginalnej wersji regulaminu

Dz.U. L 183 z 11.7.2008, s. 41

Dz.U. L 307 z 23.11.2011, s. 2

M, N, O”

zapis dotyczący regulaminu nr 55 otrzymuje brzmienie:

„55

Mechaniczne części sprzęgające zespołów pojazdów

Suplement 1 do serii poprawek 01

Dz.U. L 227 z 28.8.2010, s. 1

M, N, O (e)”;

między regulaminem nr 61 a regulaminem nr 66 dodaje się regulamin nr 64 w brzmieniu:

„64

Zespoły zapasowe do użytku tymczasowego, opony/system typu »run flat« oraz system monitorowania ciśnienia w oponach

Sprostowanie 1 do serii poprawek 02

Dz.U. L 310 z 26.11.2010, s. 18.

M1, N1”;

między regulaminem nr 116 a regulaminem nr 118 dodaje się regulamin nr 117 w brzmieniu:

„117

Opony w odniesieniu do emisji hałasu toczenia, przyczepności na mokrych nawierzchniach oraz oporu toczenia (klasy C1, C2 i C3)

Seria poprawek 02

Dz.U. L 307 z 23.11.2011, s. 3.

M, N, O”;

w przypisach do tabeli wprowadza się następujące zmiany:

przypisy (b) i (c) otrzymują brzmienie:

„(b)

Zgodnie z art. 12 niniejszego rozporządzenia wymagane jest zainstalowanie systemu elektronicznej kontroli stateczności. Z tego względu do celów homologacji typu WE nowych typów pojazdów oraz do celów rejestracji, sprzedaży i dopuszczenia do ruchu nowych pojazdów obowiązkowe jest stosowanie załącznika 21 do regulaminu EKG ONZ nr 13. Obowiązującymi datami wejścia w życie przepisów dotyczących systemów elektronicznej kontroli stateczności są jednak daty określone w niniejszym rozporządzeniu, a nie daty wymienione w regulaminie EKG ONZ.

(c)

Zgodnie z art. 12 niniejszego rozporządzenia wymagane jest zainstalowanie systemu elektronicznej kontroli stateczności. Z tego względu do celów homologacji typu WE nowych typów pojazdów oraz do celów rejestracji, sprzedaży i dopuszczenia do ruchu nowych pojazdów obowiązkowe jest stosowanie części A załącznika 9 do regulaminu EKG ONZ nr 13-H. Obowiązującymi datami wejścia w życie przepisów dotyczących systemów elektronicznej kontroli stateczności są jednak daty określone w niniejszym rozporządzeniu, a nie daty wymienione w regulaminie EKG ONZ.”;

dodaje się przypisy (d) oraz (e) w brzmieniu:

„(d)	Zgodność z częścią II regulaminu EKG ONZ nr 34 nie jest obowiązkowa.

(e)

W przypadkach gdy producent pojazdu deklaruje, że pojazd nadaje się do holowania ładunków (pkt 2.11.5 załącznika I do dyrektywy 2007/46/WE), żadne mechaniczne urządzenie sprzęgające przymocowane do pojazdu nie zasłania żadnego elementu oświetlającego (np. tylnego światła przeciwmgielnego) ani miejsca do montowania i mocowania tylnej tablicy rejestracyjnej, chyba że mechaniczne urządzenie sprzęgające może być usunięte lub przesunięte bez użycia narzędzi, w tym kluczy zwalniających.”.

21.6.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 160/14

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 525/2012

z dnia 20 czerwca 2012 r.

ustanawiające standardowe wartości w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych („rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku”) (1),

uwzględniając rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 543/2011 z dnia 7 czerwca 2011 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 w odniesieniu do sektorów owoców i warzyw oraz przetworzonych owoców i warzyw (2), w szczególności jego art. 136 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 543/2011 przewiduje – zgodnie z wynikami wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej – kryteria, na których podstawie ustalania Komisja ustala standardowe wartości dla przywozu z państw trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XVI do wspomnianego rozporządzenia.

(2)

Standardowa wartość w przywozie jest obliczana każdego dnia roboczego, zgodne z art. 136 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, przy uwzględnieniu podlegających zmianom danych dziennych. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem wejść w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Standardowe wartości celne w przywozie, o których mowa w art. 136 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, są ustalone w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 20 czerwca 2012 r.

W imieniu Komisji, za Przewodniczącego,

José Manuel SILVA RODRÍGUEZ

Dyrektor Generalny ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich

(1) Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1.

(2) Dz.U. L 157 z 15.6.2011, s. 1.

ZAŁĄCZNIK

Standardowe wartości w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw

(EUR/100 kg)
Kod CN	Kod państw trzecich (1)	Standardowa wartość w przywozie
0702 00 00	TR	41,0
0702 00 00	ZZ	41,0
0707 00 05	MK	18,0
	TR	110,4
	ZZ	64,2
0709 93 10	TR	96,7
0709 93 10	ZZ	96,7
0805 50 10	AR	85,2
	TR	91,2
	UY	109,5
	ZA	90,9
	ZZ	94,2
0808 10 80	AR	111,3
	BR	87,7
	CH	68,9
	CL	102,2
	NZ	126,8
	US	161,4
	UY	61,2
	ZA	108,6
	ZZ	103,5
0809 10 00	IL	705,0
	TR	216,5
	ZZ	460,8
0809 29 00	TR	341,2
0809 29 00	ZZ	341,2
0809 40 05	ZA	249,8
0809 40 05	ZZ	249,8

(1) Nomenklatura krajów ustalona w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1833/2006 (Dz.U. L 354 z 14.12.2006, s. 19). Kod „ZZ” odpowiada „innym pochodzeniom”.

21.6.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 160/16

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 526/2012

z dnia 20 czerwca 2012 r.

zmieniające ceny reprezentatywne oraz kwoty dodatkowych ceł przywozowych w odniesieniu do niektórych produktów w sektorze cukru, ustalone rozporządzeniem wykonawczym (UE) nr 971/2011 na rok gospodarczy 2011/2012

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Komisji (WE) nr 951/2006 z dnia 30 czerwca 2006 r. ustanawiające szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 318/2006 w odniesieniu do handlu z państwami trzecimi w sektorze cukru (2), w szczególności jego art. 36 ust. 2 akapit drugi zdanie drugie,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Kwoty cen reprezentatywnych oraz dodatkowych ceł stosowanych przy przywozie cukru białego, cukru surowego oraz niektórych syropów zostały ustalone na rok gospodarczy 2011/2012 rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) nr 971/2011 (3). Ceny te i cła zostały ostatnio zmienione rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) nr 496/2012 (4).

(2)	Dane, którymi dysponuje obecnie Komisja, stanowią podstawę do korekty wymienionych kwot, zgodnie z art. 36 rozporządzenia (WE) nr 951/2006.

(3)	Ze względu na konieczność zapewnienia, że środek ten będzie mieć zastosowanie możliwie jak najszybciej po udostępnieniu aktualnych danych, niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie z dniem jego opublikowania,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Ceny reprezentatywne i dodatkowe cła mające zastosowanie przy przywozie produktów, o których mowa w art. 36 rozporządzenia (WE) nr 951/2006, ustalone na rok gospodarczy 2011/2012 rozporządzeniem wykonawczym (UE) nr 971/2011, zostają zmienione i są zamieszczone w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 20 czerwca 2012 r.

W imieniu Komisji, za Przewodniczącego,

José Manuel SILVA RODRÍGUEZ

Dyrektor Generalny ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich

(1) Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1.

(2) Dz.U. L 178 z 1.7.2006, s. 24.

(3) Dz.U. L 254 z 30.9.2011, s. 12.

(4) Dz.U. L 151 z 12.6.2012, s. 29.

ZAŁĄCZNIK

Zmienione kwoty cen reprezentatywnych i dodatkowych ceł przywozowych dla cukru białego, cukru surowego oraz produktów objętych kodem CN 1702 90 95, mające zastosowanie od dnia 21 czerwca 2012 r.

(w EUR)
Kod CN	Kwota ceny reprezentatywnej za 100 kg netto produktu	Kwota dodatkowego cła za 100 kg netto produktu
1701 12 10 (1)	39,66	0,00
1701 12 90 (1)	39,66	2,71
1701 13 10 (1)	39,66	0,00
1701 13 90 (1)	39,66	3,01
1701 14 10 (1)	39,66	0,00
1701 14 90 (1)	39,66	3,01
1701 91 00 (2)	48,62	2,88
1701 99 10 (2)	48,62	0,00
1701 99 90 (2)	48,62	0,00
1702 90 95 (3)	0,49	0,22

(1) Odnosi się do jakości standardowej określonej w pkt III załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.

(2) Odnosi się do jakości standardowej określonej w pkt II załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.

(3) Stawka dla zawartości sacharozy wynoszącej 1 %.

21.6.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 160/19

DECYZJA WYKONAWCZA KOMISJI

z dnia 18 czerwca 2012 r.

zatwierdzająca ograniczenia dotyczące zezwoleń dla produktów biobójczych zawierających difetialon zgłoszone przez Danię zgodnie z art. 4 ust. 4 dyrektywy 98/8/WE Parlamentu Europejskiego i Rady

(notyfikowana jako dokument nr C(2012) 4025)

(Jedynie tekst w języku duńskim jest autentyczny)

(2012/316/UE)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę 98/8/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 lutego 1998 r. dotyczącą wprowadzania do obrotu produktów biobójczych (1), w szczególności jej art. 4 ust. 4,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Załącznik I do dyrektywy 98/8/WE zawiera wykaz substancji czynnych zatwierdzonych na szczeblu unijnym w celu zawarcia ich w produktach biobójczych. Dyrektywą Komisji 2007/69/WE z dnia 29 listopada 2007 r. zmieniającą dyrektywę 98/8/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w celu włączenia difetialonu jako substancji czynnej do załącznika I do tej dyrektywy (2) substancja czynna difetialon została zatwierdzona w celu zawarcia w produktach należących do produktów typu 14, rodentycydy, zgodnie z definicją w załączniku V do dyrektywy 98/8/WE.

(2)

Difetialon jest antykoagulującym rodentycydem, który stanowi zagrożenie związane z przypadkowymi zdarzeniami z udziałem dzieci, a także zagrożenie dla zwierząt i środowiska. Został on określony jako potencjalnie trwały, wykazujący zdolność do biokumulacji i toksyczny („PBT”) lub bardzo trwały i wykazujący bardzo dużą zdolność do biokumulacji („vPvB”).

(3)

Ze względów zdrowia publicznego i higieny uznano jednak za zasadne włączenie difetialonu i innych antykoagulujących rodentycydów do załącznika I do dyrektywy 98/8/WE, umożliwiając państwom członkowskim udzielanie zezwoleń dla produktów opartych na difetialonie. Jednakże dyrektywa 2007/69/WE zobowiązuje państwa członkowskie do zminimalizowania zagrożenia związanego z pierwotnym i wtórnym narażeniem ludzi, zwierząt innych niż docelowe i środowiska poprzez uwzględnienie i zastosowanie wszystkich stosownych i dostępnych środków ograniczających zagrożenie przy udzielaniu zezwolenia dla produktów zawierających difetialon.

(4)

W ocenie naukowej, w wyniku której przyjęto dyrektywę 2007/69/WE, stwierdzono, że największe ograniczenie narażenia i zagrożenia związanego z difetialonem osiąga się wskutek ograniczenia jego zastosowania do kampanii o ograniczonym czasie trwania, ograniczenia dostępu zwierząt innych niż docelowe do przynęty, usuwania przynęty niewykorzystanej oraz nieżywych i umierających gryzoni w trakcie kampanii, w czasie której stosuje się przynętę – co pozwoli na ograniczenie pierwotnego lub wtórnego narażenia zwierząt innych niż docelowe. Z oceny wynika również, że jedynie od użytkowników zawodowych można oczekiwać zastosowania się do tych instrukcji. W związku z tym środki ograniczające zagrożenie, o których mowa w dyrektywie 2007/69/WE, obejmują ograniczenie wyłącznie do zastosowań zawodowych.

(5)

Przedsiębiorstwo LiphaTech S.A.S. („wnioskodawca”) przedłożyło w Zjednoczonym Królestwie, zgodnie z art. 8 dyrektywy 98/8/WE, wniosek dotyczący zezwolenia dla dziewięciu rodentycydów zawierających difetialon („produkty”). Nazwy i numery referencyjne produktów w rejestrze produktów biobójczych wymieniono w załączniku do niniejszej decyzji.

(6)

Zjednoczone Królestwo wydało zezwolenia w dniach 20 kwietnia 2011 r. (Generation Pat), 26 kwietnia 2011 r. (Generation Block) i 27 kwietnia 2011 r. (Generation Grain’Tech i Rodilon Trio) („pierwsze zezwolenia”). Zezwolenie dla produktów obejmowało ograniczenia, których celem było spełnienie warunków art. 5 dyrektywy 98/8/WE w Zjednoczonym Królestwie. Ograniczenia te nie obejmowały ograniczenia polegającego na stosowaniu wyłącznie przez wyszkolonych użytkowników zawodowych posiadających licencję.

(7)

Wnioskodawca przedłożył w Danii kompletny wniosek dotyczący wzajemnego uznania pierwszych zezwoleń w odniesieniu do siedmiu produktów (Rodilon Paste, Kvit Muse-Pasta, Rodilon Block, Generation Korn’Tech, Rodilon Trio, Kvit Røde Musekorn, oraz produkt znany obecnie pod nazwą Generation Blok) w dniu 9 czerwca 2011 r. oraz w odniesieniu do dwóch produktów (Generation Museblok i Generation Musekorn) w dniu 14 października 2011 r.

(8)

W dniu 2 listopada 2011 r. Dania powiadomiła Komisję, pozostałe państwa członkowskie i wnioskodawcę o wniosku dotyczącym ograniczenia pierwszych zezwoleń zgodnie z art. 4 ust. 4 dyrektywy 98/8/WE. Dania zaproponowała nałożenie na produkty ograniczenia polegającego na stosowaniu ich wyłącznie przez wyszkolonych użytkowników zawodowych posiadających licencję.

(9)	Komisja zwróciła się do pozostałych państw członkowskich i wnioskodawcy o przedłożenie pisemnych uwag dotyczących powiadomienia w terminie 90 dni zgodnie z art. 27 ust. 1 dyrektywy 98/8/WE.

(10)

W tym terminie uwagi przedłożył jedynie wnioskodawca. Powiadomienie zostało również omówione przez przedstawicieli Komisji, przedstawicieli właściwych organów państw członkowskich ds. produktów biobójczych i wnioskodawcę podczas spotkania grupy ds. zatwierdzania i wzajemnego uznawania produktów w dniach 6–7 grudnia 2011 r. oraz podczas spotkania właściwych organów ds. produktów biobójczych w dniach 29 lutego – 2 marca 2012 r.

(11)

Wnioskodawca twierdził, że ograniczenie stosowania do wyszkolonych użytkowników zawodowych posiadających licencję jest nieuzasadnione i nie powinno zostać przyjęte, ponieważ przedmiotowe produkty nadają się również do stosowania w celu zwalczania gryzoni przez niewyszkolonych użytkowników zawodowych i użytkowników niezawodowych. Ponadto wnioskodawca argumentował, że produkty są gotowe do użycia, zawartość substancji czynnej w produktach jest niska, istnieje odtrutka, produkty z łatwością można przechowywać w miejscu niedostępnym dla dzieci i zwierząt innych niż docelowe, oraz że użytkownicy niezawodowi prawdopodobnie usuwają nieżywe gryzonie, a także można ich wyszkolić.

(12)

Komisja zauważa, że zgodnie z dyrektywą 2007/69/WE zezwolenia dla produktów biobójczych zawierających difetialon podlegają wszystkim stosownym i dostępnym środkom ograniczającym zagrożenie, w tym ograniczeniu do stosowania wyłącznie zawodowego. W ocenie naukowej, zgodnie z którą przyjęto dyrektywę 2007/69/WE, stwierdzono, że jedynie od użytkowników zawodowych można oczekiwać zastosowania się do instrukcji prowadzących do jak największego ograniczenia narażenia i zagrożenia. Ograniczenie do użytkowników zawodowych należy zatem zasadniczo uznać za stosowny środek ograniczający zagrożenie. Argumenty przedstawione przez wnioskodawcę nie podważają tej opinii.

(13)

Przy braku przeciwwskazań Komisja uznaje zatem, że ograniczenie do użytkowników zawodowych jest stosownym i dostępnym środkiem ograniczającym zagrożenie w odniesieniu do zatwierdzenia produktów zawierających difetialon w Danii. Fakt, że Zjednoczone Królestwo nie uznało takiego ograniczenia za środek stosowny i dostępny w odniesieniu do udzielenia zezwolenia na swoim terytoriom, nie ma znaczenia dla powyższego wniosku. Decyzja Zjednoczonego Królestwa polegająca na zatwierdzeniu zastosowań niezawodowych wynikała w szczególności z obaw przed opóźnieniem zwalczania występowania gryzoni w gospodarstwach domowych ze względu na koszt zatrudnienia wyszkolonych użytkowników zawodowych oraz z powiązanego z tym faktem zagrożenia dla higieny publicznej. Dania stwierdziła jednak, że w kraju tym zagrożenie jest mniejsze ze względu na system obowiązkowego zgłaszania występowania szczurów oraz ich zwalczania przez wyszkolonych użytkowników zawodowych opłacanych z podatków, jak również dostęp ogółu społeczeństwa do alternatywnych metod zwalczania niegroźnych przypadków występowania myszy.

(14)	Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Produktów Biobójczych,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Dania może ograniczyć zezwolenia udzielone zgodnie z art. 4 dyrektywy 98/8/WE w odniesieniu do produktów wymienionych w załączniku do niniejszej decyzji do stosowania wyłącznie przez wyszkolonych użytkowników zawodowych posiadających licencję.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja skierowana jest do Królestwa Danii.

Sporządzono w Brukseli dnia 18 czerwca 2012 r.

W imieniu Komisji

Janez POTOČNIK

Członek Komisji

(1) Dz.U. L 123 z 24.4.1998, s. 1.

(2) Dz.U. L 312 z 30.11.2007, s. 23.

ZAŁĄCZNIK

Produkty, w odniesieniu do których Dania może ograniczyć zezwolenia udzielone zgodnie z art. 4 dyrektywy 98/8/WE do stosowania wyłącznie przez wyszkolonych użytkowników zawodowych posiadających licencję

Nazwa produktu w Zjednoczonym Królestwie	Numer referencyjny wniosku Zjednoczonego Królestwa w rejestrze produktów biobójczych	Nazwa produktu w Danii	Numer referencyjny wniosku Danii w rejestrze produktów biobójczych
Generation Block	2009/4329/3928/UK/AA/4786	Generation Blok	2011/4329/3928/DK/MA/18746
Generation Block	2009/4329/3928/UK/AA/4786	Rodilon Block	2009/4329/3928/DK/MA/5109
Generation Block	2009/4329/3928/UK/AA/4786	Generation Museblok	2009/4329/3928/DK/MA/5089
Generation Pat’	2009/4329/3926/UK/AA/4788	Rodilon Paste	2009/4329/3926/DK/MA/5111
Generation Pat’	2009/4329/3926/UK/AA/4788	Kvit Muse Pasta	2010/4329/3926/DK/MA/16305
Generation Grain’Tech	2009/4329/3929/UK/AA/4785	Generation Korn’Tech	2011/4329/3929/DK/MA/18745
Generation Grain’Tech	2009/4329/3929/UK/AA/4785	Generation Musekorn	2009/4329/3929/DK/MA/5125
Rodilon Trio	2009/4329/3930/UK/AA/4792	Rodilon Trio	2010/4329/3930/DK/MA/5108
Rodilon Trio	2009/4329/3930/UK/AA/4792	Kvit Røde Musekorn	2010/4329/3930/DK/MA/16306

21.6.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 160/22

DECYZJA WYKONAWCZA KOMISJI

z dnia 18 czerwca 2012 r.

zatwierdzająca ograniczenia dotyczące zezwoleń dla produktów biobójczych zawierających difetialon zgłoszone przez Niemcy zgodnie z art. 4 ust. 4 dyrektywy 98/8/WE Parlamentu Europejskiego i Rady

(notyfikowana jako dokument nr C(2012) 4026)

(Jedynie tekst w języku niemieckim jest autentyczny)

(2012/317/UE)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę 98/8/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 lutego 1998 r. dotyczącą wprowadzania do obrotu produktów biobójczych (1), w szczególności jej art. 4 ust. 4,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

(2)

(3)

(4)

(5)

Przedsiębiorstwo LiphaTech S.A.S. („wnioskodawca”) przedłożyło w Zjednoczonym Królestwie, zgodnie z art. 8 dyrektywy 98/8/WE, wniosek dotyczący zezwolenia dla sześciu rodentycydów zawierających difetialon („produkty”). Nazwy i numery referencyjne produktów w rejestrze produktów biobójczych wymieniono w załączniku do niniejszej decyzji.

(6)

Zjednoczone Królestwo wydało zezwolenia w dniach 20 kwietnia 2011 r. (Generation Pat), 26 kwietnia 2011 r. (Generation Block, Generation B’Block i Generation S’Block) i 27 kwietnia 2011 r. (Generation Grain’Tech i Rodilon Trio) („pierwsze zezwolenia”). Zezwolenie dla produktów obejmowało ograniczenia, których celem było spełnienie warunków art. 5 dyrektywy 98/8/WE w Zjednoczonym Królestwie. Ograniczenia te nie obejmowały ograniczenia polegającego na stosowaniu wyłącznie przez wyszkolonych użytkowników zawodowych lub użytkowników zawodowych posiadających licencję.

(7)	W dniu 6 listopada 2009 r. wnioskodawca przedłożył w Niemczech kompletny wniosek dotyczący wzajemnego uznania pierwszych zezwoleń dla produktów.

(8)

W dniu 22 listopada 2011 r. Niemcy powiadomiły Komisję, pozostałe państwa członkowskie i wnioskodawcę o wniosku dotyczącym ograniczenia pierwszych zezwoleń zgodnie z art. 4 ust. 4 dyrektywy 98/8/WE. Niemcy zaproponowały nałożenie na produkty ograniczenia polegającego na stosowaniu ich wyłącznie przez wyszkolonych użytkowników zawodowych lub użytkowników zawodowych posiadających licencję.

(9)

Komisja zwróciła się do pozostałych państw członkowskich i wnioskodawcy o przedłożenie pisemnych uwag dotyczących powiadomienia w terminie 90 dni zgodnie z art. 27 ust. 1 dyrektywy 98/8/WE. W tym terminie uwagi przedłożył jedynie wnioskodawca. Powiadomienie zostało również omówione przez przedstawicieli Komisji, przedstawicieli właściwych organów państw członkowskich ds. produktów biobójczych i wnioskodawcę podczas spotkania grupy ds. zatwierdzania i wzajemnego uznawania produktów w dniach 6–7 grudnia 2011 r. z udziałem wnioskodawcy oraz podczas spotkania właściwych organów ds. produktów biobójczych w dniach 29 lutego – 2 marca 2012 r.

(10)

Wnioskodawca twierdził, że ograniczenie stosowania do wyszkolonych użytkowników zawodowych lub użytkowników zawodowych posiadających licencję jest nieuzasadnione i nie powinno zostać przyjęte, ponieważ przedmiotowe produkty nadają się również do stosowania w celu zwalczania gryzoni przez niewyszkolonych użytkowników zawodowych i użytkowników niezawodowych. Ponadto wnioskodawca argumentował, że produkty są gotowe do użycia, zawartość substancji czynnej w produktach jest niska, istnieje odtrutka, produkty z łatwością można przechowywać w miejscu niedostępnym dla dzieci i zwierząt innych niż docelowe, użytkownicy niezawodowi prawdopodobnie usuwają nieżywe gryzonie, oraz że użytkowników niezawodowych można wyszkolić.

(11)

(12)

Przy braku przeciwwskazań Komisja uznaje zatem, że ograniczenie do użytkowników zawodowych jest stosownym i dostępnym środkiem ograniczającym zagrożenie w odniesieniu do zatwierdzenia produktów zawierających difetialon w Niemczech. Fakt, że Zjednoczone Królestwo nie uznało takiego ograniczenia za środek stosowny i dostępny w odniesieniu do udzielenia zezwolenia na swoim terytoriom nie ma znaczenia dla powyższego wniosku. Decyzja Zjednoczonego Królestwa polegająca na zatwierdzeniu zastosowań niezawodowych wynikała w szczególności z obaw przed opóźnieniem zwalczania występowania gryzoni w gospodarstwach domowych ze względu na koszt zatrudnienia wyszkolonych użytkowników zawodowych oraz z powiązanego z tym faktem zagrożenia dla higieny publicznej. Władze Niemiec wytłumaczyły, że zagrożenie to jest w Niemczech mniejsze ze względu na dobrze funkcjonującą infrastrukturę wyszkolonych służb zwalczania szkodników i użytkowników zawodowych posiadających licencję, obejmujących rolników, ogrodników i leśników, jak również dostępność alternatywnych metod zwalczania szkodników w budynkach, w szczególności w odniesieniu do myszy.

(13)	Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Produktów Biobójczych,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Niemcy mogą ograniczyć zezwolenia udzielone zgodnie z art. 4 dyrektywy 98/8/WE w odniesieniu do produktów wymienionych w załączniku do niniejszej decyzji do stosowania wyłącznie przez wyszkolonych użytkowników zawodowych lub użytkowników zawodowych posiadających licencję.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja skierowana jest do Republiki Federalnej Niemiec.

Sporządzono w Brukseli dnia 18 czerwca 2012 r.

W imieniu Komisji

Janez POTOČNIK

Członek Komisji

(1) Dz.U. L 123 z 24.4.1998, s. 1.

(2) Dz.U. L 312 z 30.11.2007, s. 23.

ZAŁĄCZNIK

Produkty, w odniesieniu do których Niemcy mogą ograniczyć zezwolenia udzielone zgodnie z art. 4 dyrektywy 98/8/WE do stosowania wyłącznie przez wyszkolonych użytkowników zawodowych lub użytkowników zawodowych posiadających licencję

Nazwa produktu w Zjednoczonym Królestwie	Numer referencyjny wniosku Zjednoczonego Królestwa w rejestrze produktów biobójczych	Nazwa produktu w Niemczech	Numer referencyjny wniosku Niemiec w rejestrze produktów biobójczych
Rodilon Trio	2009/4329/3930/UK/AA/4792	Brumolin Forte	2009/4329/3930/DE/MA/5214
Generation B’Block	2009/4329/3927/UK/AA/4789	Generation B’Block	2009/4329/3927/DE/MA/5169
Generation Block	2009/4329/3928/UK/AA/4786	Generation Block	2009/4329/3928/DE/MA/5170
Generation Pat’	2009/4329/3926/UK/AA/4788	Generation Pat’	2009/4329/3926/DE/MA/5171
Generation Grain’Tech	2009/4329/3929/UK/AA/4785	Generation Grain’Tech	2009/4329/3929/DE/MA/5172
Generation S’Block	2009/4329/3927/UK/AA/4790	Generation S’Block	2009/4329/3927/DE/MA/5173

21.6.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 160/25

DECYZJA WYKONAWCZA KOMISJI

z dnia 18 czerwca 2012 r.

zatwierdzająca ograniczenia dotyczące zezwoleń dla produktów biobójczych zawierających difetialon zgłoszone przez Szwecję zgodnie z art. 4 ust. 4 dyrektywy 98/8/WE Parlamentu Europejskiego i Rady

(notyfikowana jako dokument nr C(2012) 4027)

(Jedynie tekst w języku szwedzkim jest autentyczny)

(2012/318/UE)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę 98/8/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 lutego 1998 r. dotyczącą wprowadzania do obrotu produktów biobójczych (1), w szczególności jej art. 4 ust. 4,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Załącznik I do dyrektywy 98/8/WE zawiera wykaz substancji czynnych zatwierdzonych na szczeblu unijnym w celu zawarcia ich w produktach biobójczych. Dyrektywą Komisji 2007/69/WE z dnia 29 listopada 2007 r. zmieniającą dyrektywę 98/8/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w celu włączenia difetialonu jako substancji czynnej do załącznika I do tej dyrektywy (2), substancja czynna difetialon została zatwierdzona w celu zawarcia w produktach należących do produktów typu 14, rodentycydy, zgodnie z definicją w załączniku V do dyrektywy 98/8/WE.

(2)

(3)

(4)

(5)

Przedsiębiorstwo LiphaTech S.A.S. („wnioskodawca”) przedłożyło w Zjednoczonym Królestwie, zgodnie z art. 8 dyrektywy 98/8/WE, wniosek dotyczący zezwolenia dla ośmiu rodentycydów zawierających difetialon („produkty”). Nazwy i numery referencyjne produktów w rejestrze produktów biobójczych wymieniono w załączniku do niniejszej decyzji.

(6)

(7)

W dniu 9 czerwca 2011 r. wnioskodawca przedłożył w Szwecji kompletny wniosek dotyczący wzajemnego uznania pierwszych zezwoleń dla produktów. W odniesieniu do produktów o szwedzkich nazwach Rodilon Block, Rodilon Trio i Rodilon Paste wnioski były ograniczone do zezwolenia wyłącznie na zastosowanie zawodowe.

(8)

W dniu 11 października 2011 r. Szwecja powiadomiła Komisję, pozostałe państwa członkowskie i wnioskodawcę o wniosku dotyczącym ograniczenia pierwszych zezwoleń zgodnie z art. 4 ust. 4 dyrektywy 98/8/WE. Szwecja zaproponowała nałożenie na produkty ograniczenia polegającego na stosowaniu ich wyłącznie przez wyszkolonych użytkowników zawodowych posiadających licencję.

(9)

Komisja zwróciła się do pozostałych państw członkowskich i wnioskodawcy o przedłożenie pisemnych uwag dotyczących powiadomienia w terminie 90 dni zgodnie z art. 27 ust. 1 dyrektywy 98/8/WE. W tym terminie uwagi przedłożył jedynie wnioskodawca. Powiadomienie zostało również omówione przez przedstawicieli Komisji, przedstawicieli właściwych organów państw członkowskich ds. produktów biobójczych i wnioskodawcę podczas spotkania grupy ds. zatwierdzania i wzajemnego uznawania produktów w dniach 6–7 grudnia 2011 r. oraz podczas spotkania właściwych organów ds. produktów biobójczych w dniach 29 lutego – 2 marca 2012 r.

(10)

Wnioskodawca twierdził, że ograniczenie stosowania do wyszkolonych użytkowników zawodowych posiadających licencję jest nieuzasadnione i nie powinno zostać przyjęte, ponieważ przedmiotowe produkty nadają się również do stosowania w celu zwalczania gryzoni przez niewyszkolonych użytkowników zawodowych i użytkowników niezawodowych. Ponadto wnioskodawca argumentował, że produkty są gotowe do użycia, zawartość substancji czynnej w produktach jest niska, istnieje odtrutka, produkty z łatwością można przechowywać w miejscu niedostępnym dla dzieci i zwierząt innych niż docelowe, użytkownicy niezawodowi prawdopodobnie usuwają nieżywe gryzonie, użytkowników niezawodowych można wyszkolić oraz że proponowane ograniczenie stosowania do wyszkolonych użytkowników zawodowych prawdopodobnie spowoduje w dalszej perspektywie wzrost ceny ubezpieczeń gospodarstw domowych w Szwecji.

(11)

(12)

Przy braku przeciwwskazań Komisja uznaje zatem, że ograniczenie do użytkowników zawodowych jest stosownym i dostępnym środkiem ograniczającym zagrożenie w odniesieniu do zatwierdzenia produktów zawierających difetialon w Szwecji. Fakt, że Zjednoczone Królestwo nie uznało takiego ograniczenia za środek stosowny i dostępny w odniesieniu do udzielenia zezwolenia na swoim terytoriom, nie ma znaczenia dla powyższego wniosku. Decyzja Zjednoczonego Królestwa polegająca na zatwierdzeniu zastosowań niezawodowych wynikała w szczególności z obaw przed opóźnieniem zwalczania występowania gryzoni w gospodarstwach domowych ze względu na koszt zatrudnienia wyszkolonych użytkowników zawodowych oraz z powiązanego z tym faktem zagrożenia dla higieny publicznej. Władze szwedzkie wytłumaczyły, że zagrożenie to jest mniejsze w Szwecji dzięki szwedzkiemu systemowi ubezpieczeń, w ramach którego ubezpieczenia gospodarstw domowych zazwyczaj pokrywają koszty zwalczania szkodników.

(13)	Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Produktów Biobójczych,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Szwecja może ograniczyć zezwolenia udzielone zgodnie z art. 4 dyrektywy 98/8/WE w odniesieniu do produktów wymienionych w załączniku do niniejszej decyzji do stosowania wyłącznie przez wyszkolonych użytkowników zawodowych posiadających licencję.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja skierowana jest do Królestwa Szwecji.

Sporządzono w Brukseli dnia 18 czerwca 2012 r.

W imieniu Komisji

Janez POTOČNIK

Członek Komisji

(1) Dz.U. L 123 z 24.4.1998, s. 1.

(2) Dz.U. L 312 z 30.11.2007, s. 23.

ZAŁĄCZNIK

Produkty, w odniesieniu do których Szwecja może ograniczyć zezwolenia udzielone zgodnie z art. 4 dyrektywy 98/8/WE do stosowania wyłącznie przez wyszkolonych użytkowników zawodowych posiadających licencję

Nazwa produktu w Zjednoczonym Królestwie	Numer referencyjny wniosku Zjednoczonego Królestwa w rejestrze produktów biobójczych	Nazwa produktu w Szwecji	Numer referencyjny wniosku Szwecji w rejestrze produktów biobójczych
Rodilon Trio	2009/4329/3930/UK/AA/4792	Radar mus och råtta korn	2009/4329/3930/SE/MA/5034
Generation Pat’	2009/4329/3926/UK/AA/4788	Rodilon Paste	2009/4329/3926/SE/MA/5036
Generation Pat’	2009/4329/3926/UK/AA/4788	Radar mus och råtta pasta	2009/4329/3926/SE/MA/5037
Generation Grain’Tech	2009/4329/3929/UK/AA/4785	Generation Grain’Tech	2009/4329/3929/SE/MA/5038
Generation Pat’	2009/4329/3926/UK/AA/4788	Generation Pat’	2009/4329/3926/SE/MA/5039
Rodilon Trio	2009/4329/3930/UK/AA/4792	Rodilon Trio	2009/4329/3930/SE/MA/5040
Generation Block	2009/4329/3928/UK/AA/4786	Rodilon Block	2009/4329/3928/SE/MA/5041
Generation Block	2009/4329/3928/UK/AA/4786	Generation Block	2009/4329/3928/SE/MA/5042

		ISSN 1977-0766 doi:10.3000/19770766.L_2012.160.pol
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		L 160

Wydanie polskie	Legislacja	Tom 55 21 czerwca 2012

Spis treści		II Akty o charakterze nieustawodawczym	Strona
		UMOWY MIĘDZYNARODOWE
	*	Decyzja Rady 2012/315/WPZiB z dnia 19 grudnia 2011 r. w sprawie podpisania i zawarcia Umowy między Unią Europejską a Nową Zelandią ustanawiającej ogólne zasady udziału Nowej Zelandii w prowadzonych przez Unię Europejską operacjach zarządzania kryzysowego	1
		Umowa między Unią Europejską a Nową Zelandią ustanawiająca ogólne zasady udziału Nowej Zelandii w prowadzonych przez Unię Europejską operacjach zarządzania kryzysowego	2
		ROZPORZĄDZENIA
	*	Rozporządzenie Komisji (UE) nr 523/2012 z dnia 20 czerwca 2012 r. zmieniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 661/2009 w zakresie włączenia niektórych regulaminów Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych dotyczących homologacji typu pojazdów silnikowych, ich przyczep oraz przeznaczonych dla nich układów, części i oddzielnych zespołów technicznych ( 1 )	8
	*	Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 524/2012 z dnia 20 czerwca 2012 r. zmieniające załącznik I do rozporządzenia Rady (WE) nr 73/2009 ustanawiającego wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego dla rolników w ramach wspólnej polityki rolnej	13
		Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 525/2012 z dnia 20 czerwca 2012 r. ustanawiające standardowe wartości w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw	14
		Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 526/2012 z dnia 20 czerwca 2012 r. zmieniające ceny reprezentatywne oraz kwoty dodatkowych ceł przywozowych w odniesieniu do niektórych produktów w sektorze cukru, ustalone rozporządzeniem wykonawczym (UE) nr 971/2011 na rok gospodarczy 2011/2012	16
		Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 527/2012 z dnia 20 czerwca 2012 r. znoszące zawieszenie składania wniosków o pozwolenia na przywóz w odniesieniu do produktów cukrowniczych w ramach niektórych kontyngentów taryfowych	18
		DECYZJE
		2012/316/UE
	*	Decyzja wykonawcza Komisji z dnia 18 czerwca 2012 r. zatwierdzająca ograniczenia dotyczące zezwoleń dla produktów biobójczych zawierających difetialon zgłoszone przez Danię zgodnie z art. 4 ust. 4 dyrektywy 98/8/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (notyfikowana jako dokument nr C(2012) 4025)	19
		2012/317/UE
	*	Decyzja wykonawcza Komisji z dnia 18 czerwca 2012 r. zatwierdzająca ograniczenia dotyczące zezwoleń dla produktów biobójczych zawierających difetialon zgłoszone przez Niemcy zgodnie z art. 4 ust. 4 dyrektywy 98/8/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (notyfikowana jako dokument nr C(2012) 4026)	22
		2012/318/UE
	*	Decyzja wykonawcza Komisji z dnia 18 czerwca 2012 r. zatwierdzająca ograniczenia dotyczące zezwoleń dla produktów biobójczych zawierających difetialon zgłoszone przez Szwecję zgodnie z art. 4 ust. 4 dyrektywy 98/8/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (notyfikowana jako dokument nr C(2012) 4027)	25

		Sprostowania
	*	Sprostowanie do dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/62/WE z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie miejsca montażu tylnej tablicy rejestracyjnej dwu- i trzykołowych pojazdów silnikowych (Dz.U. L 198 z 30.7.2009)	28