18.2.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 47/1

ROZPORZĄDZENIE RADY (EURATOM) NR 139/2012

z dnia 19 grudnia 2011 r.

ustanawiające zasady uczestnictwa przedsiębiorstw, ośrodków badawczych i szkół wyższych w działaniach pośrednich prowadzonych na podstawie programu ramowego Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej oraz zasady upowszechniania wyników badań (2012–2013)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Energii Atomowej, w szczególności jego art. 7 i 10,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej, przedstawiony po konsultacji z Komitetem Naukowo-Technicznym,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (1),

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (2),

uwzględniając opinię Trybunału Obrachunkowego,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Program ramowy Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej w zakresie działań badawczych i szkoleniowych w dziedzinie jądrowej (2012–2013) (zwany dalej „programem ramowym”) został przyjęty na mocy decyzji Rady z dnia 2012/93/Euratom (3). Za realizację programu ramowego i jego programów szczegółowych, w tym za powiązane z nimi aspekty finansowe, odpowiedzialna jest Komisja.

(2)

Program ramowy należy realizować zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich (4) (zwanym dalej „rozporządzeniem finansowym”) oraz z rozporządzeniem Komisji (WE, Euratom) nr 2342/2002 z dnia 23 grudnia 2002 r. ustanawiającym szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich (5).

(3)

Program ramowy powinien być również realizowany zgodnie z zasadami pomocy państwa, w szczególności przepisami dotyczącymi pomocy państwa na rzecz prac badawczo-rozwojowych, zawartymi obecnie we Wspólnotowych zasadach ramowych dotyczących pomocy państwa na działalność badawczą, rozwojową i innowacyjną (6).

(4)

Program ramowy zachowuje ogólny zakres i zasady odnoszące się do siódmego programu ramowego Wspólnoty przyjętego na mocy decyzji Rady 2006/970/Euratom z dnia 18 grudnia 2006 r. dotyczącej siódmego programu ramowego Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej (Euratom) w zakresie działań badawczych i szkoleniowych w dziedzinie jądrowej (2007–2011) (7).

(5)

Zasady uczestnictwa przedsiębiorstw, ośrodków badawczych i szkół wyższych powinny stanowić spójne, kompleksowe i przejrzyste ramy zapewniające możliwie najsprawniejszą realizację, uwzględniając potrzebę łatwego dostępu dla wszystkich uczestników poprzez uproszczone procedury, zgodnie z zasadą proporcjonalności.

(6)

Niniejszy program ramowy powinien również czerpać korzyści z inicjatywy Komisji dotyczącej uproszczenia wdrażania ramowych programów badawczych zawartej w decyzji Komisji C(2011) 174 z dnia 24 stycznia 2011 r. w sprawie trzech środków upraszczających wdrożenie decyzji nr 1982/2006/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz decyzji Rady 2006/970/Euratom. Ta decyzja Komisji zmienia wzór umowy o udzieleniu dotacji przyjęty na mocy decyzji 2006/970/Euratom.

(7)	Zasady te powinny w dalszym ciągu ułatwiać wykorzystywanie własności intelektualnej stworzonej przez uczestników, uwzględniając również sposób organizacji danego uczestnika w skali międzynarodowej, przy zapewnieniu ochrony uzasadnionych interesów pozostałych uczestników i Wspólnoty.

(8)	Program ramowy powinien wspierać uczestnictwo podmiotów z najbardziej oddalonych regionów Unii oraz możliwie szerokiego kręgu przedsiębiorstw, ośrodków badawczych i szkół wyższych.

(9)	Dla zachowania spójności i przejrzystości należy stosować definicję mikroprzedsiębiorstw oraz małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP) zawartą w zaleceniu Komisji 2003/361/WE z dnia 6 maja 2003 r. dotyczącym definicji mikroprzedsiębiorstw oraz małych i średnich przedsiębiorstw (8).

(10)	Należy ustanowić minimalne wymogi dotyczące uczestnictwa, zarówno na zasadach ogólnych, jak i w odniesieniu do konkretnych działań pośrednich, które mają zostać zrealizowane zgodnie z programem ramowym.

(11)	Możliwość uczestnictwa w programie powinien mieć każdy podmiot prawny, o ile spełni te minimalne wymogi. Uczestnictwo wykraczające poza minimalne wymogi powinno zapewnić sprawną realizację danego działania pośredniego.

(12)	Do uczestnictwa w programie ramowym zachęcać należy organizacje międzynarodowe, których działalność poświęcona jest rozwojowi współpracy w zakresie działań badawczych i szkoleniowych w dziedzinie jądrowej w Europie i których członkami są w większości państwa członkowskie lub państwa stowarzyszone.

(13)	Zgodnie z art. 101 Traktatu należy również przewidzieć uczestnictwo podmiotów prawnych z państw trzecich oraz organizacji międzynarodowych. Tego rodzaju uczestnictwo powinno być jednak uzasadnione zwiększonym wkładem w realizację celów programu ramowego.

(14)	Zgodnie z art. 198 Traktatu do uczestnictwa w programie ramowym kwalifikują się podmioty prawne z pozaeuropejskich terytoriów podlegających jurysdykcji państw członkowskich.

(15)	Konieczne jest określenie warunków szczegółowych przyznawania środków finansowych Wspólnoty uczestnikom działań pośrednich.

(16)

Konieczne jest, aby Komisja określiła – w uzupełnieniu przepisów ustanowionych rozporządzeniem finansowym i rozporządzeniem (WE, Euratom) nr 2342/2002 oraz niniejszym rozporządzeniem – dalsze zasady i procedury dotyczące składania, oceny i wyboru wniosków oraz przyznawania dotacji, jak również procedury odwoławcze dla uczestników. Należy w szczególności ustanowić zasady korzystania z pomocy niezależnych ekspertów.

(17)

Czas trwania programu ramowego jest ograniczony do dwóch lat, natomiast siódmy program ramowy Unii, przyjęty na mocy decyzji nr 1982/2006/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. dotyczącej siódmego programu ramowego Wspólnoty Europejskiej w zakresie badań, rozwoju technologicznego i demonstracji (2007–2013) (9), zawierający podobne zasady do siódmego programu ramowego Wspólnoty będzie obowiązywał równolegle, do końca 2013 r. Należy zatem stosować podobne zasady do tych, które obowiązują w ramach siódmego programu ramowego Unii, oraz unikać wprowadzania istotnych zmian, które dotyczyłyby uczestników.

(18)

Oprócz zasad i procedur, które ustanowiono rozporządzeniem finansowym i rozporządzeniem (WE, Euratom) nr 2342/2002, Komisja powinna ustanowić dodatkowe zasady i procedury w ramach programu ramowego, regulujące kwestię oceny zdolności prawnych i finansowych uczestników działań pośrednich realizowanych w ramach programu ramowego. Takie zasady powinny zmierzać do zachowania równowagi pomiędzy ochroną interesów finansowych Unii a uproszczeniem i ułatwieniem podmiotom prawnym uczestnictwa w programie ramowym. Aby zapewnić jednolitą kontrolę istnienia i statusu prawnego, a także zdolności operacyjnych i finansowych uczestników działań pośrednich oraz aby uniknąć wprowadzania istotnych zmian dotyczących uczestników, należy stosować w odniesieniu do programu ramowego zasady mające na celu zapewnienie jednolitej kontroli istnienia i statusu prawnego, a także zdolności operacyjnych i finansowych uczestników działań pośrednich wspieranych za pomocą dotacji w ramach siódmego programu ramowego Unii oraz siódmego programu ramowego Wspólnoty, które to zasady zostały przyjęte decyzją Komisji C(2007) 2466 z dnia 13 czerwca 2007 r.

(19)

W tym kontekście rozporządzenie finansowe i rozporządzenie (WE, Euratom) nr 2342/2002 oraz rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 2988/95 z dnia 18 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich (10) regulują między innymi ochronę interesów finansowych Unii, zwalczanie nieprawidłowości i nadużyć finansowych, procedury odzyskiwania kwot należnych Komisji, wykluczanie z procedur zawierania umów i przyznawania dotacji oraz związanych z tym sankcji, a także audyty, kontrole i inspekcje przeprowadzane przez Komisję i Trybunał Obrachunkowy.

(20)	Wkład finansowy Wspólnoty powinien docierać do uczestników bez zbędnych opóźnień.

(21)

Zawierane dla każdego działania umowy powinny zawierać postanowienia w zakresie nadzoru oraz kontroli finansowej sprawowanych przez Komisję lub przez jakikolwiek upoważniony przez nią podmiot, jak również postanowienia w zakresie audytów przeprowadzanych przez Trybunał Obrachunkowy i kontroli na miejscu przeprowadzanych przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF), zgodnie z procedurami ustanowionymi w rozporządzeniu Rady (Euratom, WE) nr 2185/96 z dnia 11 listopada 1996 r. w sprawie kontroli na miejscu oraz inspekcji przeprowadzanych przez Komisję w celu ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich przed nadużyciami finansowymi i innymi nieprawidłowościami (11).

(22)

Komisja powinna monitorować zarówno działania pośrednie prowadzone zgodnie z programem ramowym, jak również działania prowadzone zgodnie z programem ramowym i jego programami szczegółowymi. W celu zapewnienia skutecznego i spójnego monitorowania oraz oceny stanu realizacji działań pośrednich Komisja powinna opracować i utrzymać odpowiedni system informacyjny.

(23)

Program ramowy powinien odzwierciedlać i propagować ogólne zasady ustanowione w zaleceniu Komisji 2005/251/WE z dnia 11 marca 2005 r. w sprawie Europejskiej karty naukowca oraz Kodeksu postępowania przy rekrutacji pracowników naukowych (12), przy jednoczesnym poszanowaniu ich dobrowolnego charakteru.

(24)	Zasady dotyczące upowszechniania wyników badań powinny zapewniać, aby w stosownych przypadkach uczestnicy chronili własność intelektualną powstałą w trakcie działań oraz wykorzystywali i upowszechniali wyniki badań.

(25)

Bez uszczerbku dla praw właścicieli własności intelektualnej zasady te powinny być sformułowane w taki sposób, aby zapewnić uczestnikom, a w stosownych przypadkach także ich podmiotom stowarzyszonym mającym siedzibę w państwie członkowskim lub państwie stowarzyszonym, dostęp do informacji wnoszonych przez nich do projektu, a także do wiedzy powstającej w wyniku prac badawczych prowadzonych w ramach projektu, w zakresie niezbędnym do prowadzenia prac badawczych lub do wykorzystania powstałej w ich wyniku wiedzy.

(26)

Fundusz gwarancyjny dla uczestników, ustanowiony na mocy siódmego programu ramowego Wspólnoty i zarządzany przez Komisję, powinien w dalszym ciągu funkcjonować i powinien być wykorzystywany do pokrywania kwot należnych, lecz niespłaconych przez niewywiązujących się ze zobowiązań partnerów w ramach programu ramowego. Utworzenie tego funduszu pomogło uprościć i ułatwiło uczestnictwo w programie, zabezpieczając równocześnie interesy finansowe Unii w sposób właściwy także dla programu ramowego.

(27)	Wkłady Wspólnoty do wspólnego przedsięwzięcia utworzonego zgodnie z art. 45–51 Traktatu nie wchodzą w zakres niniejszego rozporządzenia.

(28)	Niniejsze rozporządzenie nie narusza praw podstawowych i jest zgodne z zasadami zawartymi w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej.

(29)

Wspólnota powinna zapewnić wsparcie finansowe zgodnie z rozporządzeniem finansowym, między innymi w ramach zamówień publicznych, w postaci ceny towarów lub usług określonych w umowie i wybranych na podstawie zaproszenia do składania ofert, w ramach dotacji, członkostwa w organizacjach w formie składek członkowskich, a także wynagrodzenia niezależnych ekspertów,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

PRZEPISY WPROWADZAJĄCE

Artykuł 1

Przedmiot

Niniejsze rozporządzenie ustanawia zasady uczestnictwa przedsiębiorstw, ośrodków badawczych, szkół wyższych i innych podmiotów prawnych w działaniach podejmowanych przez jednego uczestnika lub większą ich liczbę przy pomocy systemów finansowania określonych w załączniku II do decyzji 2012/93/Euratom (zwanych dalej „działaniami pośrednimi”).

Ustanawia ono także zasady, zgodne z przepisami rozporządzenia (WE, Euratom) nr 1605/2002 (zwanego dalej „rozporządzeniem finansowym”) oraz rozporządzenia (WE, Euratom) nr 2342/2002, dotyczące wkładu finansowego Wspólnoty na rzecz uczestników działań pośrednich prowadzonych zgodnie z programem ramowym.

W odniesieniu do wyników badań prowadzonych zgodnie z programem ramowym niniejsze rozporządzenie ustanawia zasady ujawniania nowej wiedzy za pomocą wszelkich stosownych środków, z wyjątkiem środków, które wynikają z formalności związanych z ochroną tej nowej wiedzy; obejmuje to podawanie nowej wiedzy do wiadomości publicznej przy pomocy dowolnego nośnika (zwane dalej „upowszechnianiem”).

Ponadto niniejsze rozporządzenie ustanawia zasady bezpośredniego lub pośredniego zastosowania nowej wiedzy w dalszej działalności badawczej nieobjętej danym działaniem pośrednim (zwanego dalej „wykorzystaniem”) w tym w celu opracowania, stworzenia i wprowadzenia do obrotu produktu lub procesu, lub w celu stworzenia i świadczenia usługi.

Zarówno w odniesieniu do nowej, jak i do istniejącej wiedzy niniejsze rozporządzenie ustanawia zasady dotyczące związanych z tą wiedzą licencji i praw użytkownika (zwane dalej „prawami dostępu”).

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

1)	„podmiot prawny” oznacza każdą osobę fizyczną lub każdą osobę prawną utworzoną na mocy prawa krajowego obowiązującego w miejscu jej siedziby, na mocy prawa Unii lub na mocy prawa międzynarodowego, która posiada osobowość prawną oraz zdolność do czynności prawnych;

2)	„podmiot powiązany” oznacza każdy podmiot prawny znajdujący się pod bezpośrednią lub pośrednią kontrolą uczestnika lub pod tą samą bezpośrednią lub pośrednią kontrolą co uczestnik, przy czym kontrola ta ma jedną z form określonych w art. 7 ust. 2;

„sprawiedliwe i rozsądne warunki” oznaczają właściwe warunki, w tym ewentualne warunki finansowe, z uwzględnieniem szczególnych okoliczności wniosku o prawa dostępu, np. rzeczywistej lub potencjalnej wartości nowej lub istniejącej wiedzy, której dotyczy wniosek o prawa dostępu, lub zakresu, okresu i innych cech zamierzonego wykorzystania;

„nowa wiedza” oznacza wyniki, w tym informacje, niezależnie od tego, czy mogą one zostać objęte ochroną czy też nie, uzyskane w ramach danego działania pośredniego, w tym prawa autorskie i pokrewne, prawa do wzorów przemysłowych, prawa patentowe, prawa do ochrony odmian roślin lub podobne formy ochrony prawnej;

„istniejąca wiedza” oznacza informacje będące własnością uczestników przed ich przystąpieniem do umowy o dotację, w tym prawa autorskie i inne prawa własności intelektualnej odnoszące się do tych informacji, w przypadku których to informacji wnioski o ochronę zostały złożone przez uczestników przed przystąpieniem do umowy o dotację i które są potrzebne do przeprowadzenia działania pośredniego lub wykorzystania wyników takiego działania;

6)	„uczestnik” oznacza podmiot prawny wnoszący wkład w działanie pośrednie i posiadający prawa i obowiązki względem Wspólnoty;

7)	„organizacja badawcza” oznacza podmiot prawny ustanowiony jako organizacja niedochodowa, której jednym z głównych celów jest prowadzenie działalności w zakresie badań lub rozwoju technologicznego;

8)	„państwo trzecie” oznacza państwo, które nie jest państwem członkowskim;

9)	„państwo stowarzyszone” oznacza państwo trzecie, które jest stroną umowy międzynarodowej ze Wspólnotą, zgodnie z którą lub na podstawie której wnosi ono wkład finansowy do całości lub części programu ramowego;

10)	„organizacja międzynarodowa” oznacza organizację międzyrządową, inną niż Unia, posiadającą osobowość prawną na mocy prawa międzynarodowego publicznego, jak również każdą specjalną agencję utworzoną przez tego rodzaju organizację międzynarodową;

11)	„międzynarodowa organizacja o znaczeniu europejskim” oznacza organizację międzynarodową, której większość członków stanowią państwa członkowskie lub państwa stowarzyszone i której głównym celem jest wspieranie współpracy naukowo-technicznej w Europie;

12)	„organ publiczny” oznacza każdy podmiot prawny posiadający status organu publicznego na podstawie prawa krajowego lub organizacje międzynarodowe;

13)	„MŚP” oznaczają mikroprzedsiębiorstwa oraz małe i średnie przedsiębiorstwa w rozumieniu zalecenia 2003/361/WE;

14)

„program prac” oznacza plan przyjęty przez Komisję w celu realizacji programu szczegółowego określonego w art. 6 decyzji Rady 2012/94/Euratom z dnia 19 grudnia 2011 r. dotyczącej programu szczegółowego, który ma zostać zrealizowany w formie działań pośrednich w ramach wdrażania programu ramowego Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej w zakresie działań badawczych i szkoleniowych w dziedzinie jądrowej (2012–2013) (13);

15)	„systemy finansowania” oznaczają wspólnotowe mechanizmy finansowania działań pośrednich przewidziane w załączniku II do decyzji 2012/93/Euratom.

Do celów akapitu pierwszego pkt 1 w przypadku osób fizycznych odniesienie do siedziby uznaje się za odniesienie do miejsca zwykłego pobytu.

Artykuł 3

Poufność

Z zastrzeżeniem warunków określonych we wzorze umowy o dotację, we wzorze aktu nominacji lub zamówienia, Komisja oraz uczestnicy zachowują poufność wszelkich przekazanych im danych, wiedzy i dokumentów określonych jako poufne.

ROZDZIAŁ II

UCZESTNICTWO

Artykuł 4

Szczegółowe zasady dotyczące badań nad energią termojądrową

Przepisy niniejszego rozdziału mają zastosowanie bez uszczerbku dla szczegółowych zasad dotyczących działań w ramach obszaru tematycznego „Badania nad energią termojądrową”, określonych w rozdziale IV.

SEKCJA 1

Warunki minimalne

Artykuł 5

Zasady ogólne

1. Przedsiębiorstwa, szkoły wyższe, ośrodki badawcze lub inne podmioty prawne, niezależnie od tego, czy mają siedzibę w państwie członkowskim, państwie stowarzyszonym czy państwie trzecim, mogą uczestniczyć w działaniach pośrednich, pod warunkiem że spełniają minimalne wymogi określone w niniejszym rozdziale, w tym wszelkie wymogi określone na podstawie art. 11.

2. Jednakże w przypadku działań pośrednich, o których mowa w art. 6 lub 8 i w ramach których możliwe jest spełnienie minimalnych wymogów także bez udziału podmiotu prawnego mającego siedzibę w państwie członkowskim, uczestnictwo podlega dodatkowemu warunkowi, zgodnie z którym musi się ono przyczyniać do lepszego osiągnięcia celów określonych w art. 1 i 2 Traktatu.

3. Wspólne Centrum Badawcze (JRC) może uczestniczyć w działaniach pośrednich na tych samych zasadach i mając te same prawa i obowiązki co podmiot prawny mający siedzibę w państwie członkowskim.

Artykuł 6

Wymogi minimalne

1. W przypadku działań pośrednich zastosowanie mają następujące wymogi minimalne:

a)	w działaniu uczestniczą co najmniej trzy podmioty prawne, z których każdy ma siedzibę w innym państwie członkowskim lub państwie stowarzyszonym i żadne dwa z nich nie mają siedziby w tym samym państwie członkowskim lub państwie stowarzyszonym;

b)	wszystkie trzy podmioty prawne muszą być od siebie niezależne zgodnie z art. 7.

2. Do celów ust. 1 lit. a), jeżeli jednym z uczestników jest JRC lub międzynarodowa organizacja o znaczeniu europejskim lub podmiot utworzony na podstawie prawa Unii, uważa się, że uczestnicy ci mają siedzibę w innym państwie członkowskim lub państwie stowarzyszonym niż pozostali uczestnicy tego samego działania pośredniego.

Artykuł 7

Niezależność

1. Dwa podmioty prawne są uważane za niezależne od siebie, jeżeli żaden z nich nie znajduje się pod bezpośrednią lub pośrednią kontrolą drugiego ani obydwa te podmioty nie są bezpośrednio lub pośrednio kontrolowane przez ten sam inny podmiot prawny.

2. Do celów ust. 1 kontrola może przyjąć w szczególności jedną z następujących form:

a)	bezpośrednie lub pośrednie posiadanie udziału przekraczającego 50 % wartości nominalnej wyemitowanego kapitału zakładowego przedmiotowego podmiotu prawnego lub posiadanie większości praw głosu akcjonariuszy lub wspólników tego podmiotu;

b)	bezpośrednie lub pośrednie posiadanie faktycznych lub formalnych uprawnień decyzyjnych w danym podmiocie prawnym.

3. Następujące związki między podmiotami prawnymi nie są jednak uważane same w sobie za ustanawiające stosunek kontroli:

a)	ta sama publiczna spółka inwestycyjna, ten sam inwestor instytucjonalny lub ta sama spółka kapitału podwyższonego ryzyka posiada bezpośredni lub pośredni udział przekraczający 50 % wartości nominalnej wyemitowanego kapitału zakładowego lub większość praw głosu akcjonariuszy lub wspólników;

b)	właścicielem przedmiotowych podmiotów prawnych lub podmiotem sprawującym nadzór nad nimi jest ten sam organ publiczny.

Artykuł 8

Działania koordynacyjne i wspierające oraz kształcenie zawodowe i rozwój kariery naukowców

W przypadku działań koordynacyjnych i wspierających oraz działań na rzecz kształcenia zawodowego i rozwoju kariery naukowców minimalnym wymogiem jest uczestnictwo przynajmniej jednego podmiotu prawnego.

Akapitu pierwszego nie stosuje się w przypadku działań służących koordynacji działań badawczych.

Artykuł 9

Jedyny uczestnik działań

Jeśli wymogi minimalne uczestnictwa w działaniu pośrednim są spełniane przez kilka podmiotów prawnych, które wspólnie utworzą jeden podmiot prawny, podmiot ten może być jedynym uczestnikiem działania pośredniego, pod warunkiem że podmiot ten ma siedzibę w państwie członkowskim lub państwie stowarzyszonym.

Artykuł 10

Organizacje międzynarodowe i podmioty prawne mające siedzibę w państwach trzecich

Uczestnictwo organizacji międzynarodowych i podmiotów prawnych mających siedzibę w państwach trzecich w działaniach pośrednich jest możliwe pod warunkiem spełnienia minimalnych wymogów określonych w niniejszym rozdziale, jak również wszelkich wymogów określonych w programach szczegółowych lub odpowiednich programach prac.

Artykuł 11

Wymogi dodatkowe

Oprócz minimalnych wymogów określonych w niniejszym rozdziale, programy szczegółowe lub programy prac mogą określać wymogi w zakresie minimalnej liczby uczestników.

W programach tych mogą również zostać ustanowione, odpowiednio do charakteru i celów działania pośredniego, dodatkowe wymogi w odniesieniu do rodzaju uczestników oraz, w odpowiednich przypadkach, ich siedziby.

SEKCJA 2

Procedury

Podsekcja 1

Zaproszenia do składania wniosków

Artykuł 12

Zaproszenia do składania wniosków

1. Komisja występuje z zaproszeniami do składania wniosków dotyczących działań pośrednich zgodnie z wymaganiami ustanowionymi w odpowiednich programach szczegółowych i programach prac.

Oprócz zadbania o rozpowszechnianie zgodnie z rozporządzeniem (WE, Euratom) nr 2342/2002 Komisja publikuje zaproszenia do składania wniosków na stronie internetowej Komisji Europejskiej poświęconej programowi ramowemu, poprzez specjalne kanały informacyjne oraz poprzez krajowe punkty kontaktowe utworzone przez państwa członkowskie i państwa stowarzyszone.

2. W stosownych przypadkach Komisja zaznacza w zaproszeniu do składania wniosków, że uczestnicy nie muszą zawierać umowy konsorcyjnej.

3. Zaproszenia do składania wniosków zawierają jasno sprecyzowane cele, tak aby wnioskodawcy nie składali niepotrzebnie wniosków.

Artykuł 13

Wyjątki

Komisja nie występuje z zaproszeniami do składania wniosków w przypadku:

a)	działań koordynacyjnych i wspierających prowadzonych przez podmioty prawne wymienione w programach szczegółowych lub, jeżeli program szczegółowy zgodnie z rozporządzeniem (WE, Euratom) nr 2342/2002 pozwala na takie określenie beneficjentów, w programach prac;

b)	działań koordynacyjnych i wspierających w postaci zakupu towarów lub usług, które podlegają przepisom rozporządzenia finansowego dotyczącym zamówień publicznych;

c)	działań koordynacyjnych i wspierających związanych z powoływaniem niezależnych ekspertów;

d)	innych działań zgodnie z rozporządzeniem finansowym lub rozporządzeniem (WE, Euratom) nr 2342/2002.

Podsekcja 2

Ocena i wybór wniosków oraz przyznawanie dotacji

Artykuł 14

Ocena i wybór wniosków, przyznawanie dotacji

1. Komisja ocenia wszystkie wnioski złożone w odpowiedzi na zaproszenie do składania wniosków na podstawie zasad oceny oraz kryteriów wyboru i przyznawania dotacji.

Kryteriami tymi są doskonałość, znaczenie i realizacja. Zgodnie z tymi wymogami program prac doprecyzowuje kryteria oceny i wyboru wniosków oraz może zawierać dodatkowe wymagania, zmienne i progi lub określać dodatkowe szczegóły dotyczące stosowania tych kryteriów.

2. Nie są wybierane wnioski, które naruszają podstawowe zasady etyczne lub które nie spełniają wymogów wymienionych w programie szczegółowym, programie prac lub w zaproszeniu do składania wniosków. Takie wnioski mogą w dowolnym czasie zostać wyłączone z procedur oceny, wyboru lub przyznawania dotacji.

3. Wnioski klasyfikowane są w kolejności odpowiadającej wynikom oceny. Decyzje o przyznaniu finansowania podejmowane są na podstawie tej klasyfikacji.

Artykuł 15

Procedury składania, oceny i wyboru wniosków oraz przyznawania pomocy

1. Jeśli zaproszenie do składania wniosków przewiduje dwuetapową procedurę oceny, ocenie w drugim etapie poddawane są jedynie te wnioski, które pomyślnie przeszły przez pierwszy etap na podstawie oceny dokonanej w oparciu o ograniczony zestaw kryteriów.

2. Jeśli zaproszenie do składania wniosków przewiduje dwuetapową procedurę składania wniosków, jedynie ci wnioskodawcy, których wnioski spełniają kryteria oceny określone dla pierwszego etapu, wzywani są do złożenia pełnego wniosku w drugim etapie.

Wszyscy wnioskodawcy są niezwłocznie informowani o wynikach pierwszego etapu oceny.

3. Komisja przyjmuje i publikuje zasady dotyczące procedury składania wniosków oraz powiązanych procedur oceny, wyboru i przyznawania dotacji oraz publikuje wskazówki dla wnioskodawców zawierające wytyczne dla oceniających. W szczególności Komisja ustanawia szczegółowe zasady dwuetapowej procedury składania wniosków (w tym zasady dotyczące zakresu i charakteru wniosku w pierwszym etapie oraz pełnego wniosku w drugim etapie) oraz zasady dwuetapowej procedury oceny wniosków.

Komisja dostarcza informacji wnioskodawcom i określa przysługujące im procedury odwoławcze.

4. W ramach programu ramowego stosuje się zasady zapewniające jednolitą kontrolę istnienia i statusu prawnego, a także zdolności operacyjnych i finansowych uczestników działań pośrednich wspieranych za pomocą dotacji przyznanej zgodnie z siódmym programem ramowym Unii w zakresie badań, rozwoju technologicznego i demonstracji oraz zgodnie z siódmym programem ramowym Wspólnoty, które to zasady zostały przyjęte decyzją Komisji C(2007) 2466 z dnia 13 czerwca 2007 r.

Komisja nie powtarza takiej weryfikacji, chyba że zmieni się sytuacja danego uczestnika.

Artykuł 16

Powoływanie niezależnych ekspertów

1. Komisja powołuje niezależnych ekspertów uczestniczących w ocenie wniosków.

W odniesieniu do działań koordynacyjnych i wspierających, o których mowa w art. 13, niezależni eksperci są powoływani wyłącznie w przypadku, gdy Komisja uzna to za właściwe.

2. Niezależni eksperci są wybierani na podstawie umiejętności i wiedzy stosownych do powierzonych im zadań. W przypadkach gdy niezależni eksperci mają do czynienia z informacjami niejawnymi, do ich powołania konieczne jest odpowiednie poświadczenie bezpieczeństwa osobowego.

Niezależni eksperci są przedstawiani i wybierani na podstawie zaproszeń do składania wniosków przez indywidualne osoby oraz zaproszeń kierowanych do właściwych organizacji, takich jak krajowe agencje badawcze, instytucje badawcze lub przedsiębiorstwa w celu sporządzenia list odpowiednich kandydatów.

Komisja może, jeśli uzna to za właściwe, wybrać spoza tych list osoby posiadające odpowiednie umiejętności.

Przy powoływaniu grup niezależnych ekspertów należy we właściwy sposób zapewnić odpowiednią równowagę płci w składzie grup.

3. Powołując niezależnego eksperta, Komisja podejmuje wszystkie niezbędne kroki w celu zapewnienia, aby ekspert ten nie stał w obliczu konfliktu interesów w związku ze sprawami, w odniesieniu do których wymagana jest jego opinia.

4. Komisja podpisuje z każdym niezależnym ekspertem akt nominacji w imieniu Wspólnoty na podstawie wzoru aktu nominacji przyjętego przez Komisję zgodnie z decyzją C(2008) 4617 z dnia 21 sierpnia 2008 r.

5. Komisja publikuje raz do roku w odpowiedniej formie listę niezależnych ekspertów, którzy pomagali jej przy programie ramowym i poszczególnych programach szczegółowych.

Podsekcja 3

Realizacja działań oraz umowy o dotację

Artykuł 17

Przepisy ogólne

1. Uczestnicy realizują działanie pośrednie i podejmują w tym celu wszystkie konieczne i uzasadnione kroki. Uczestnicy tego samego działania pośredniego realizują prace przy solidarnej odpowiedzialności wobec Wspólnoty.

2. Na podstawie wzoru umowy o dotację, o którym mowa w art. 18, i przy uwzględnieniu specyfiki wykorzystywanego systemu finansowania, Komisja sporządza umowę o dotację między Wspólnotą i uczestnikami.

3. Uczestnicy nie mogą podejmować żadnych zobowiązań niezgodnych z umową o dotację.

4. Jeśli uczestnik nie wypełnia swoich zobowiązań dotyczących realizacji działania pośredniego od strony technicznej, pozostali uczestnicy wypełniają zobowiązania wynikające z umowy o dotację bez dodatkowego wkładu Wspólnoty, chyba że Komisja wyraźnie zwolni ich z tego obowiązku.

5. Jeżeli realizacja działania stanie się niemożliwa lub jeżeli uczestnicy nie wywiążą się z obowiązku jego realizacji, Komisja zapewnia zakończenie tego działania.

6. Uczestnicy zapewniają, aby Komisja została poinformowana o wszelkich zdarzeniach, które mogą mieć wpływ na realizację działania pośredniego lub na interesy Wspólnoty.

7. Jeżeli umowa o dotację przewiduje taką możliwość, uczestnicy działania pośredniego mogą zlecić osobom trzecim wykonanie części przewidzianych prac.

8. Komisja określa procedury odwoławcze dla uczestników.

Artykuł 18

Postanowienia ogólne umowy o dotację

1. Wzór umowy o dotację przyjęty decyzją Komisji C(2007) 1509 z dnia 10 kwietnia 2007 r. stosuje się również w programie ramowym.

Umowa o dotację ustanawia prawa i obowiązki uczestników względem Wspólnoty, zgodnie z decyzją 2006/970/Euratom, niniejszym rozporządzeniem, rozporządzeniem finansowym i rozporządzeniem (WE, Euratom) nr 2342/2002 oraz zgodnie z zasadami ogólnymi prawa Unii.

Umowa o dotację ustanawia również, zgodnie z wyżej wymienionymi warunkami, prawa i obowiązki podmiotów prawnych, które status uczestnika uzyskały w czasie trwania działania pośredniego.

2. W odpowiednich przypadkach umowa o dotację określa, jaka część wkładu finansowego Wspólnoty ma postać zwrotu kwalifikujących się kosztów, a jaka część opiera się na stawkach zryczałtowanych (w tym skali kosztów jednostkowych) lub płatności ryczałtowych.

3. Umowa o dotację określa, jakie zmiany w składzie konsorcjum wymagają uprzedniej publikacji zaproszenia do składania wniosków.

4. Umowa o dotację zawiera wymóg składania Komisji okresowych sprawozdań z postępu prac dotyczących realizacji przedmiotowego działania pośredniego.

5. W stosownych przypadkach umowa o dotację stanowi, że Komisja musi zostać z wyprzedzeniem poinformowana o każdym planowanym przeniesieniu prawa własności do nowej wiedzy na osobę trzecią.

6. Jeżeli umowa o dotację wymaga od uczestników przeprowadzenia działań, z których korzyści odnoszą osoby trzecie, uczestnicy podają to do publicznej wiadomości oraz określają, oceniają i wybierają osoby trzecie w sposób przejrzysty, sprawiedliwy i bezstronny. Jeżeli zostało to przewidziane w programie prac, umowa o dotację określa kryteria wyboru takich osób trzecich. Komisja zastrzega sobie prawo zgłoszenia sprzeciwu wobec wyboru osób trzecich.

7. Jeżeli wystąpi konieczność wprowadzenia znaczących zmian do wzoru umowy o dotację, o którym mowa w ust. 1, Komisja dokonuje odpowiednich zmian w ścisłej współpracy z państwami członkowskimi.

8. Wzór umowy o dotację odzwierciedla ogólne zasady zawarte w Europejskiej karcie naukowca oraz w Kodeksie postępowania przy rekrutacji naukowców. Uwzględnia on również, o ile jest to uzasadnione, synergie ze wszystkimi poziomami kształcenia; gotowość i zdolność do wspierania dialogu i dyskusji o zagadnieniach naukowych i wynikach badań z ogółem społeczeństwa, wykraczającym poza środowisko naukowe; działania mające na celu zwiększenie udziału oraz umocnienie roli kobiet w badaniach; oraz działania dotyczące społeczno-ekonomicznych aspektów badań naukowych.

9. Wzór umowy o dotację zawiera postanowienia o nadzorze i kontroli finansowej sprawowanej przez Komisję lub upoważnionych przez nią przedstawicieli oraz przez Trybunał Obrachunkowy.

10. Umowa o dotację określa terminy dokonywania przez uczestników powiadomień, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu.

Artykuł 19

Przepisy dotyczące praw dostępu, wykorzystania i upowszechniania

1. Umowa o dotację ustanawia odpowiednie prawa i obowiązki uczestników w zakresie praw dostępu, wykorzystania i upowszechniania, o ile te prawa i obowiązki nie zostały określone w niniejszym rozporządzeniu.

W tym celu umowa o dotację zawiera wymóg przedłożenia Komisji planu wykorzystania i upowszechniania nowej wiedzy.

2. Umowa o dotację określa, pod jakimi warunkami uczestnicy mogą sprzeciwić się przeprowadzeniu przez określonych, upoważnionych przedstawicieli Komisji audytu technologicznego dotyczącego wykorzystania i upowszechniania nowej wiedzy.

Artykuł 20

Postanowienia dotyczące rozwiązania umowy

Umowa o dotację określa powody jej częściowego lub całkowitego rozwiązania, w szczególności ze względu na naruszenie niniejszego rozporządzenia, brak wykonania lub naruszenie warunków umowy, a ponadto konsekwencje naruszeń ze strony jednego z uczestników dla pozostałych uczestników.

Artykuł 21

Postanowienia szczegółowe

1. W przypadku działań pośrednich wspierających istniejącą infrastrukturę badawczą oraz, tam gdzie jest to właściwe, nową infrastrukturę badawczą, umowa o dotację zawiera postanowienia szczegółowe dotyczące poufności, rozpowszechniania, praw dostępu oraz zobowiązań, mogące dotyczyć użytkowników infrastruktury.

2. W przypadku działań pośrednich wspierających kształcenie zawodowe naukowców i rozwój ich kariery, umowa o dotację zawiera postanowienia szczegółowe dotyczące poufności, praw dostępu oraz zobowiązań, odnoszące się do naukowców czerpiących korzyści z działania.

3. W celu ochrony interesów obronnych państw członkowskich w rozumieniu art. 24 Traktatu, umowa o dotację, tam gdzie jest to właściwe, zawiera postanowienia szczegółowe dotyczące poufności, klauzuli informacji niejawnych, praw dostępu oraz przeniesienia praw własności do nowej wiedzy i jej wykorzystania.

Artykuł 22

Podpisanie i przystąpienie

Umowa o dotację wchodzi w życie po podpisaniu przez koordynatora i Komisję.

Umowę stosuję się do każdego uczestnika, który formalnie do niej przystąpił.

Podsekcja 4

Konsorcja

Artykuł 23

Umowy konsorcyjne

1. Jeżeli zaproszenie do składania wniosków nie stanowi inaczej, wszyscy uczestnicy działania pośredniego zawierają umowę, zwaną dalej „umową konsorcyjną”, w celu uregulowania, między innymi, następujących kwestii:

a)	wewnętrznej organizacji konsorcjum;

b)	podziału wkładu finansowego Wspólnoty;

c)	zasad uzupełniających postanowienia rozdziału III, a także odnośne postanowienia umowy o dotację;

d)	rozstrzygania wewnętrznych sporów, w tym przypadków nadużycia uprawnień;

e)	uzgodnień między uczestnikami dotyczących odpowiedzialności, odszkodowań i poufności.

2. Komisja ustanawia i publikuje wytyczne w sprawie głównych kwestii, które mogą być przedmiotem ustaleń uczestników w ramach umów konsorcyjnych.

Artykuł 24

Koordynator

1. Podmioty prawne pragnące uczestniczyć w działaniu pośrednim wyznaczają ze swego kręgu jednego uczestnika, który pełni rolę koordynatora i wykonuje następujące zadania zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, rozporządzeniem finansowym i rozporządzeniem (WE, Euratom) nr 2342/2002 oraz umową o dotację:

a)	monitorowanie przestrzegania zobowiązań przez uczestników działania pośredniego;

b)	sprawdzanie, czy podmioty prawne określone w umowie o dotację spełniają niezbędne formalne warunki przystąpienia do tej umowy;

c)	otrzymywanie wkładu finansowego Wspólnoty i jego rozdzielenie zgodnie z postanowieniami umowy konsorcyjnej i umowy o dotację;

d)	prowadzenie dokumentacji i ksiąg rachunkowych związanych z wkładem finansowym Wspólnoty oraz informowanie Komisji o jego rozdzieleniu zgodnie z art. 23 ust. 1 lit. b) i art. 35;

e)	pełnienie roli pośrednika zapewniającego sprawną i prawidłową komunikację między uczestnikami oraz regularne składanie uczestnikom i Komisji sprawozdań z postępów prac w ramach projektu.

2. Koordynator zostaje określony w umowie o dotację.

Powołanie nowego koordynatora wymaga pisemnego zatwierdzenia przez Komisję.

Artykuł 25

Zmiany w składzie konsorcjum

1. Uczestnicy działania pośredniego mogą zgodzić się na przystąpienie nowego uczestnika do konsorcjum lub wykluczenie uczestnika z konsorcjum zgodnie ze stosownymi postanowieniami umowy konsorcyjnej.

2. Każdy podmiot prawny, który przyłącza się do trwającego działania, przystępuje do umowy o dotację.

3. W konkretnych przypadkach, jeżeli przewiduje to umowa o dotację, konsorcjum publikuje zaproszenie do składania wniosków i szeroko o nim informuje, wykorzystując określone nośniki informacji, przede wszystkim strony internetowe programu ramowego, prasę specjalistyczną, broszury oraz krajowe punkty kontaktowe utworzone przez państwa członkowskie i państwa stowarzyszone, aby udzielały informacji i wsparcia.

Konsorcjum ocenia oferty na podstawie kryteriów, które były stosowane przy rozpoczęciu działania pośredniego, i z pomocą niezależnych ekspertów powołanych przez konsorcjum zgodnie z postanowieniami art. 14 i 16.

4. Konsorcjum powiadamia Komisję o wszelkich proponowanych zmianach w swoim składzie; Komisja może wnieść sprzeciw w ciągu 45 dni od daty otrzymania powiadomienia.

Zmiany w składzie konsorcjum związane z wnioskami w sprawie innych zmian w umowie o dotację, które nie są bezpośrednio związane ze zmianą składu, wymagają pisemnego zatwierdzenia przez Komisję.

Podsekcja 5

Monitorowanie i ocena programów i działań pośrednich oraz przekazywanie informacji

Artykuł 26

Monitorowanie i ocena

1. Komisja monitoruje realizację działań pośrednich na podstawie okresowych sprawozdań z postępu prac składanych zgodnie ze wzorem umowy o dotację, o którym mowa w art. 18.

W szczególności Komisja monitoruje realizację planu wykorzystania i upowszechniania nowej wiedzy, składanego zgodnie z art. 19 ust. 1 akapit drugi.

W tym celu Komisja może skorzystać z pomocy niezależnych ekspertów powołanych zgodnie z art. 16.

2. Komisja tworzy i utrzymuje system informacji umożliwiający sprawne i spójne monitorowanie działań, o którym mowa w ust. 1, w trakcie całego programu ramowego.

Z zastrzeżeniem art. 3 Komisja publikuje na odpowiednich nośnikach informacje o finansowanych projektach.

3. Monitorowanie i ocena, o których mowa w art. 6 decyzji 2012/93/Euratom, obejmują aspekty dotyczące stosowania niniejszego rozporządzenia oraz uwzględniają kwestię budżetowych skutków zmian w systemie obliczania kosztów w porównaniu do siódmego programu ramowego Wspólnoty, a także ich wpływu na obciążenia administracyjne dla uczestników.

4. Zgodnie z art. 16 Komisja powołuje niezależnych ekspertów uczestniczących w ocenach wymaganych w programie ramowym i programie szczegółowym, a w razie potrzeby także w ocenie wcześniejszych programów ramowych.

5. Komisja może ponadto tworzyć grupy niezależnych ekspertów powoływanych zgodnie z art. 16 jako doradców do spraw opracowania i realizacji wspólnotowej polityki w dziedzinie badań naukowych.

Artykuł 27

Udostępniane informacje

1. Z zastrzeżeniem art. 3 Komisja udostępnia państwom członkowskim lub państwom stowarzyszonym na ich wniosek posiadane przez siebie użyteczne informacje dotyczące nowej wiedzy, która jest wynikiem prac prowadzonych w ramach danego działania pośredniego, pod warunkiem że spełnione są następujące warunki:

a)	informacje te są istotne z punktu widzenia porządku publicznego;

b)	uczestnicy nie przedstawili należycie uzasadnionych i wystarczających powodów nieudostępnienia tych informacji.

2. Udostępnienie informacji zgodnie z ust. 1 nie przenosi w żadnych okolicznościach praw ani zobowiązań Komisji bądź uczestników na odbiorcę informacji.

Jednakże dopóki informacje te nie zostaną upublicznione lub udostępnione publicznie przez uczestników, lub jeśli nie zostały przekazane Komisji bez zastrzeżenia ich poufności, odbiorca informacji traktuje je jako poufne.

SEKCJA 3

Wkład finansowy wspólnoty

Podsekcja 1

Warunki kwalifikujące do uzyskania finansowania oraz formy dotacji

Artykuł 28

Warunki kwalifikujące do uzyskania finansowania

1. Wsparcie finansowe Wspólnoty mogą otrzymać poniższe podmioty prawne uczestniczące w działaniu pośrednim:

a)	podmioty prawne, które mają siedzibę w państwie członkowskim lub w państwie stowarzyszonym, lub które zostały utworzone na mocy prawa Unii;

b)	międzynarodowe organizacje o znaczeniu europejskim.

2. W przypadku uczestnictwa organizacji międzynarodowych, innych niż organizacje międzynarodowe o znaczeniu europejskim, lub podmiotów prawnych mających siedzibę w państwie trzecim innym niż państwo stowarzyszone, wkład finansowy Wspólnoty może zostać przyznany pod warunkiem spełnienia przynajmniej jednego z poniższych warunków:

a)	w programach szczegółowych lub w odpowiednim programie prac przewidziano taką możliwość;

b)	wkład ten ma istotne znaczenie dla przeprowadzenia działania pośredniego;

c)	wkład ten jest przewidziany w dwustronnej umowie o współpracy naukowo-technicznej lub w innej umowie zawartej między Wspólnotą a państwem, w którym podmiot prawny ma swoją siedzibę.

Artykuł 29

Formy dotacji

Wkład finansowy Wspólnoty w przypadku dotacji określonych w załączniku II do decyzji 2012/93/Euratom polega na zwrocie całości lub części kwalifikujących się kosztów.

Jednakże wkład finansowy Wspólnoty może również przybrać formę finansowania według stawek zryczałtowanych, w tym skali kosztów jednostkowych, lub płatności ryczałtowych, albo może być połączeniem zwrotu kwalifikujących się kosztów z finansowaniem według stawek zryczałtowanych lub płatności ryczałtowych. Wkład finansowy Wspólnoty może również przybrać formę stypendiów lub nagród.

Programy prac i zaproszenia do składania wniosków określają formy dotacji, które mają zostać zastosowane w danych działaniach.

Artykuł 30

Zwrot kwalifikujących się kosztów

1. Działania pośrednie finansowane poprzez dotacje są współfinansowane przez uczestników.

Wkład finansowy Wspólnoty mający na celu zwrot kwalifikujących się kosztów nie pozwala na osiągnięcie zysku.

2. Pod koniec realizacji działania przy wypłacie dotacji uwzględniane są ewentualne wpływy.

3. Koszty poniesione w związku z realizacją działania pośredniego uznawane są za kwalifikujące się, jeśli spełniają następujące warunki:

a)	muszą zostać rzeczywiście poniesione;

b)	muszą zostać poniesione podczas trwania działania, z wyjątkiem sprawozdań końcowych, jeśli tak stanowi umowa o dotację;

c)	muszą zostać określone zgodnie z zasadami i praktykami rachunkowości i zarządzania stosowanymi zwyczajowo przez uczestników oraz muszą zostać poniesione wyłącznie dla osiągnięcia celów i przewidywanych wyników działania pośredniego, z zachowaniem zasad gospodarności, wydajności i skuteczności;

d)	muszą zostać zaksięgowane w księgach rachunkowych uczestnika, a w przypadku jakiegokolwiek wkładu osób trzecich – w księgach rachunkowych tych osób trzecich;

muszą wykluczać koszty niekwalifikujące się, w szczególności dające się określić podatki pośrednie, w tym podatek od wartości dodanej, opłaty celne, należne odsetki, rezerwy na możliwe przyszłe straty lub obciążenia, straty wynikające z różnic kursowych, koszty związane ze zwrotem z kapitału, koszty zadeklarowane lub poniesione bądź zwrócone w związku z innym projektem Unii, zadłużenie i koszty jego obsługi, wydatki zbędne lub nieprzemyślane oraz wszelkie inne koszty, które nie spełniają warunków określonych w lit. a)–d).

Do celów akapitu pierwszego lit. a) mogą zostać wykorzystane średnie koszty osobowe, jeśli odpowiadają one zasadom zarządzania i praktykom rachunkowości stosowanym przez uczestnika i nie odbiegają znacznie od kosztów rzeczywistych.

4. Wkład finansowy Wspólnoty jest obliczany w odniesieniu do kosztów całego działania pośredniego, natomiast zwrot wkładu opiera się na kosztach wykazanych przez poszczególnych uczestników.

Artykuł 31

Kwalifikujące się koszty bezpośrednie i pośrednie

1. Do kosztów kwalifikujących się zaliczane są koszty, które mogą zostać przypisane bezpośrednio do danego działania (zwane dalej „kwalifikującymi się kosztami bezpośrednimi”) oraz, w stosownych przypadkach, koszty, które nie mogą zostać bezpośrednio przypisane do danego działania, ale które zostały poniesione w bezpośrednim związku z przypisanymi do działania kwalifikującymi się kosztami bezpośrednimi (zwane dalej „kwalifikującymi się kosztami pośrednimi”).

2. Zwrot kosztów poniesionych przez uczestników opiera się na poniesionych przez nich kwalifikujących się kosztach bezpośrednich i pośrednich.

Zgodnie z art. 30 ust. 3 lit. c) uczestnik może skorzystać z uproszczonej metody obliczania kwalifikujących się kosztów pośrednich na szczeblu podmiotu prawnego, jeżeli pozostaje to w zgodzie z zasadami i praktykami rachunkowości i zarządzania stosowanymi zwyczajowo przez tego uczestnika. Zasady, którymi należy kierować się w tym względzie, określone są we wzorze umowy o dotację.

3. Szczególnie w przypadku działań koordynacyjnych i wspierających oraz, w stosownych przypadkach, działań na rzecz kształcenia zawodowego naukowców i rozwoju ich kariery, umowa o dotację może stanowić, że zwrot kwalifikujących się kosztów pośrednich jest ograniczony do określonej maksymalnej części procentowej kwalifikujących się kosztów bezpośrednich, z wyłączeniem kwalifikujących się kosztów bezpośrednich umów o podwykonawstwo.

4. W drodze odstępstwa od ust. 2 do pokrycia kwalifikujących się kosztów pośrednich uczestnik może wybrać stawkę zryczałtowaną, stanowiącą określony procent jego całkowitych kwalifikujących się kosztów bezpośrednich pomniejszonych o kwalifikujące się koszty bezpośrednie umów o podwykonawstwo lub zwroty kosztów osób trzecich.

Komisja ustala odpowiednie stawki zryczałtowane na podstawie wyliczonej z dużym przybliżeniem wartości rzeczywistych kosztów pośrednich w danym przypadku, zgodnie z rozporządzeniem finansowym i rozporządzeniem (WE, Euratom) nr 2342/2002.

5. Organy publiczne nienastawione na zysk, szkoły średnie i szkoły wyższe, organizacje badawcze oraz MŚP, które uczestnicząc w systemach finansowania obejmujących działania w zakresie badań i rozwoju technologicznego oraz działania demonstracyjne, o których mowa w art. 32, nie są w stanie określić dokładnie swoich rzeczywistych kosztów pośrednich związanych z danym działaniem, mogą wybrać stawkę zryczałtowaną równą 60 % kwalifikujących się kosztów bezpośrednich.

6. Wszystkie stawki zryczałtowane są określane we wzorze umowy o dotację.

Artykuł 32

Dopuszczalne poziomy finansowania

1. W przypadku działań w zakresie badań i rozwoju technicznego wkład finansowy Wspólnoty może wynosić maksymalnie 50 % kwalifikujących się kosztów.

Jednakże w przypadku organów publicznych nienastawionych na zysk, szkół średnich i szkół wyższych, organizacji badawczych oraz MŚP wkład ten może wynosić maksymalnie 75 % kwalifikujących się kosztów.

2. W przypadku działań w zakresie demonstracji wkład finansowy Wspólnoty może wynosić maksymalnie 50 % kwalifikujących się kosztów.

3. W przypadku działań wspieranych działaniami koordynacyjnymi i wspierającymi oraz działań na rzecz kształcenia zawodowego naukowców i rozwoju ich kariery wkład finansowy Wspólnoty może wynosić maksymalnie 100 % kwalifikujących się kosztów.

4. W przypadku działań w zakresie zarządzania, w tym uzyskania świadectwa kontroli sprawozdań finansowych, i pozostałych działań, które nie są uwzględnione w ust. 1, 2 i 3, wkład finansowy Wspólnoty może wynosić maksymalnie 100 % kwalifikujących się kosztów.

Pozostałe działania, o których mowa w akapicie pierwszym, obejmują między innymi działania szkoleniowe, które nie są objęte systemem finansowania kształcenia zawodowego naukowców i rozwoju ich kariery, koordynację, tworzenie sieci współpracy oraz upowszechnianie.

5. Do celów ust. 1–4 przy obliczaniu wkładu finansowego Wspólnoty uwzględniane są kwalifikujące się koszty i wpływy.

6. W przypadku działań pośrednich finansowanych w całości według stawek zryczałtowanych lub płatności ryczałtowych zastosowanie mają, stosownie do przypadku, ust. 1–5.

Artykuł 33

Sprawozdawczość w zakresie kwalifikujących się kosztów i ich kontrola

1. Komisji należy składać okresowe sprawozdania dotyczące kwalifikujących się kosztów, odsetek od finansowania wstępnego oraz wpływów związanych z przedmiotowym działaniem pośrednim, które, w stosownych przypadkach, są poświadczone świadectwem kontroli sprawozdań finansowych sporządzonym zgodnie z rozporządzeniem finansowym i rozporządzeniem (WE, Euratom) nr 2342/2002.

W sprawozdaniu wykazuje się istnienie współfinansowania przedmiotowego działania, a w stosownych przypadkach poświadcza się je również na koniec realizacji działania świadectwem kontroli.

2. Niezależnie od rozporządzenia finansowego i rozporządzenia (WE, Euratom) nr 2342/2002 świadectwo kontroli sprawozdań finansowych jest obowiązkowe tylko wtedy, gdy łączna wysokość płatności okresowych i płatności końcowych na rzecz uczestnika na jedno działanie pośrednie wynosi co najmniej 375 000 EUR.

Jednak w przypadku działań pośrednich trwających dwa lata lub krócej na zakończenie projektu od uczestnika wymaga się nie więcej niż jednego świadectwa kontroli sprawozdań finansowych.

Świadectwa kontroli sprawozdań finansowych nie są wymagane w przypadku działań pośrednich refundowanych w całości na podstawie płatności ryczałtowych lub stawek zryczałtowanych.

3. W przypadku organów publicznych, organizacji badawczych oraz szkół średnich i szkół wyższych świadectwo kontroli sprawozdań finansowych wymagane zgodnie z ust. 1 może zostać wystawione przez właściwego urzędnika publicznego.

Artykuł 34

Sieci doskonałości

1. Program prac określa formy dotacji stosowane w przypadku sieci doskonałości.

2. Jeżeli wkład finansowy Wspólnoty na rzecz sieci doskonałości przybiera formę płatności ryczałtowej, płatność ta jest obliczana na podstawie liczby naukowców, którzy mają zostać włączeni do sieci doskonałości, oraz czasu trwania działania. Wartość jednostkowa płatności ryczałtowej wynosi 23 500 EUR rocznie na jednego naukowca.

Wysokość tej kwoty jest dostosowywana przez Komisję zgodnie z rozporządzeniem finansowym i rozporządzeniem (WE, Euratom) nr 2342/2002.

3. Program prac określa maksymalną liczbę uczestników, a w stosownych przypadkach również maksymalną liczbę naukowców, która może służyć za podstawę obliczenia maksymalnej płatności ryczałtowej. Jednakże w odpowiednich przypadkach liczba uczestników może być wyższa od ich maksymalnej liczby służącej do określenia wkładu finansowego.

4. Wypłata wkładu finansowego dokonywana jest w postaci rat okresowych.

Raty okresowe są wypłacane na podstawie oceny bieżącej realizacji wspólnego programu działań poprzez kontrolę integracji zasobów i możliwości badawczych w oparciu o wskaźniki uzgodnione z konsorcjum i określone w umowie o dotację.

Podsekcja 2

Wypłata, podział, odzyskanie i zabezpieczenia

Artykuł 35

Wypłata i podział

1. Wkład finansowy Wspólnoty jest wypłacany uczestnikom bez nieuzasadnionej zwłoki za pośrednictwem koordynatora.

2. Koordynator prowadzi dokumentację księgową umożliwiającą ustalenie w dowolnym momencie, jaka część funduszy wspólnotowych została przydzielona każdemu z uczestników.

Na żądanie koordynator przekazuje te informacje Komisji.

Artykuł 36

Zwrot

Komisja może podjąć decyzję w sprawie odzyskania środków zgodnie z rozporządzeniem finansowym.

Artykuł 37

Mechanizm unikania ryzyka

1. Odpowiedzialność finansowa każdego z uczestników ograniczona jest do jego własnego zadłużenia, z zastrzeżeniem ust. 2–5.

2. Na potrzeby zarządzania ryzykiem związanym z nieodzyskanymi kwotami należnymi Wspólnocie Komisja, zgodnie z załącznikiem, ustanawia i prowadzi fundusz gwarancyjny dla uczestników (zwany dalej „funduszem”).

Odsetki wygenerowane przez fundusz dodawane są do jego środków i służą wyłącznie do celów określonych w pkt 3 załącznika, bez uszczerbku dla jego pkt 4.

3. Wkład wnoszony do funduszu przez uczestnika działania pośredniego wspieranego w formie dotacji nie przekracza 5 % wkładu finansowego Wspólnoty należnego uczestnikowi. Po zakończeniu działania kwota wniesiona do funduszu zostaje zwrócona uczestnikowi przez koordynatora, bez uszczerbku dla ust. 4.

4. Jeśli odsetki wygenerowane przez fundusz są niewystarczające do pokrycia kwot należnych Wspólnocie, Komisja może potrącić z kwoty, która ma zostać zwrócona uczestnikowi, maksymalnie jeden procent przeznaczonego dla niego wkładu finansowego Wspólnoty.

5. Potrącenie, o którym mowa w ust. 4, nie dotyczy: organów publicznych, podmiotów prawnych, których uczestnictwo w działaniu pośrednim jest gwarantowane przez państwo członkowskie lub państwo stowarzyszone, ani szkół wyższych czy średnich.

6. Komisja, w drodze oceny ex ante, weryfikuje tylko możliwości finansowe koordynatorów oraz uczestników innych niż wymienieni w ust. 5, którzy występują o wkład finansowy Wspólnoty na działanie pośrednie w kwocie przekraczającej 500 000 EUR, o ile nie wystąpią wyjątkowe okoliczności, w których – na podstawie już dostępnych informacji – istnieją uzasadnione wątpliwości co do możliwości finansowych tych uczestników.

7. Fundusz gwarancyjny dla uczestników uznaje się za wystarczające zabezpieczenie w świetle rozporządzenia finansowego. Do uczestników nie można zwracać się o przedstawienie dodatkowego zabezpieczenia ani gwarancji ani też nie można nakładać na nich takiego obowiązku.

ROZDZIAŁ III

UPOWSZECHNIANIE I WYKORZYSTANIE ORAZ PRAWA DOSTĘPU

SEKCJA 1

Nowa wiedza

Artykuł 38

Szczegółowe zasady dotyczące badań nad energią termojądrową

Podsekcja 1

Własność

Artykuł 39

Prawo własności do nowej wiedzy

1. Nowa wiedza, która powstała w wyniku prac prowadzonych w ramach działań pośrednich niewymienionych w ust. 3, jest własnością uczestnika, który przeprowadził prace prowadzące do jej powstania.

2. W przypadku gdy osobom zatrudnionym przez uczestnika lub innym osobom pracującym na jego rzecz przysługują roszczenia dotyczące praw do nowej wiedzy, uczestnik dba o to, aby wykonywanie tych praw było możliwe w sposób zgodny ze spoczywającymi na nim zobowiązaniami wynikającymi z umowy o dotację.

3. Nowa wiedza jest własnością Wspólnoty w przypadku:

a)	działań koordynacyjnych i wspierających w postaci zakupu towarów lub usług, które podlegają przepisom rozporządzenia finansowego dotyczącym zamówień publicznych;

b)	działań koordynacyjnych i wspierających związanych z niezależnymi ekspertami.

Artykuł 40

Współwłasność nowej wiedzy

1. Jeżeli kilku uczestników wspólnie prowadziło prace prowadzące do powstania nowej wiedzy i zakres udziału każdego z nich w tych pracach jest niemożliwy do ustalenia, nowa wiedza jest współwłasnością ich wszystkich.

Sporządzają oni umowę dotyczącą podziału i warunków korzystania z prawa współwłasności zgodną z warunkami umowy o dotację.

2. Jeżeli nie została jeszcze zawarta umowa dotycząca współwłasności, każdy ze współwłaścicieli ma prawo przyznawać osobom trzecim niewyłączne licencje, wykluczające możliwość przyznawania sublicencji, pod następującymi warunkami:

a)	uprzedniego powiadomienia pozostałych współwłaścicieli;

b)	zapewnienia pozostałym współwłaścicielom sprawiedliwego i godziwego wynagrodzenia.

3. Na odpowiedni wniosek Komisja udziela wskazówek na temat ewentualnych kwestii, które należy uwzględnić w umowie dotyczącej współwłasności.

Artykuł 41

Przeniesienie prawa własności do nowej wiedzy

1. Z zastrzeżeniem ust. 2–5 niniejszego artykułu oraz art. 42 właściciel nowej wiedzy może ją przekazać dowolnemu podmiotowi prawnemu.

2. W przypadku gdy uczestnik przenosi prawo własności do nowej wiedzy, przenosi on na następcę prawnego również swoje zobowiązania dotyczące tej wiedzy wynikające z umowy o dotację, w tym zobowiązanie do przeniesienia tych zobowiązań na każdego kolejnego następcę prawnego.

3. Jeżeli uczestnik jest zobowiązany przenieść prawa dostępu, powiadamia o tym wcześniej, z zastrzeżeniem swoich zobowiązań dotyczących poufności, pozostałych uczestników tego samego działania i udziela im wystarczających informacji o nowym właścicielu nowej wiedzy, tak aby mogli oni korzystać ze swoich praw dostępu zgodnie z umową o dotację.

Pozostali uczestnicy mogą jednak w formie umowy pisemnej zrezygnować ze swojego prawa do uprzedniego, indywidualnego powiadomienia w przypadku przeniesienia prawa własności z jednego uczestnika na określoną osobę trzecią.

4. Po dokonaniu powiadomienia zgodnie z ust. 3 akapit pierwszy każdy z pozostałych uczestników może wnieść sprzeciw wobec przeniesienia prawa własności, które wpłynęłoby niekorzystnie na jego prawa dostępu.

W przypadku gdy którykolwiek z pozostałych uczestników wykaże, że jego prawa zostałyby naruszone, planowane przeniesienie prawa własności może nastąpić dopiero po osiągnięciu porozumienia między zainteresowanymi uczestnikami.

5. W odpowiednich przypadkach umowa o dotację może stanowić, że Komisję należy z wyprzedzeniem powiadomić o każdym planowanym przeniesieniu prawa własności lub planowanym przyznaniu licencji osobie trzeciej, która ma siedzibę w państwie trzecim niestowarzyszonym z programem ramowym.

Artykuł 42

Utrzymanie europejskiej konkurencyjności, zagwarantowanie interesów obronnych państw członkowskich oraz przestrzeganie zasad etycznych

Komisja może wnieść sprzeciw wobec przeniesienia prawa własności do nowej wiedzy na osoby trzecie mające siedzibę w państwie trzecim niestowarzyszonym z programem ramowym lub wobec przyznania licencji do nowej wiedzy takiej osobie trzeciej, jeśli uzna, że nie służy to wzmocnieniu konkurencyjności gospodarki europejskiej, narusza interesy obronne państw członkowskich w rozumieniu art. 24 Traktatu lub jest sprzeczne z zasadami etycznymi.

W takich przypadkach nie może nastąpić przeniesienie prawa własności ani przyznanie licencji, chyba że Komisja uzna, iż zostały podjęte odpowiednie środki ochronne.

Podsekcja 2

Ochrona, publikacja, upowszechnianie i wykorzystanie

Artykuł 43

Ochrona nowej wiedzy

W przypadku gdy nowa wiedza może mieć zastosowanie przemysłowe lub handlowe, właściciel takiej wiedzy zapewnia jej odpowiednią i skuteczną ochronę przy należytym uwzględnieniu swoich uzasadnionych interesów, jak również uzasadnionych interesów, zwłaszcza handlowych, pozostałych uczestników przedmiotowego działania pośredniego.

Jeżeli uczestnik, który nie jest właścicielem nowej wiedzy, powołuje się na swój uzasadniony interes, udowadnia w każdym przypadku, że jego nieuwzględnienie wyrządziłoby mu nieproporcjonalnie dużą szkodę.

W przypadku gdy nowa wiedza może mieć zastosowanie przemysłowe lub handlowe, a jej właściciel nie chroni jej oraz nie przenosi praw własności – wraz z wynikającymi z nich zobowiązaniami – na innego uczestnika, podmiot stowarzyszony mający siedzibę w państwie członkowskim lub państwie stowarzyszonym lub na jakąkolwiek inną osobę trzecią mającą siedzibę w państwie członkowskim lub państwie stowarzyszonym, zgodnie z art. 41, nie można podjąć żadnych działań w zakresie upowszechniania przed powiadomieniem o tym Komisji.

W takim przypadku Komisja może, za zgodą danego uczestnika, przejąć własność tej nowej wiedzy i podjąć działania mające na celu jej odpowiednią i skuteczną ochronę. Dany uczestnik może nie wyrazić zgody, jedynie jeżeli potrafi udowodnić, że wyrządziłoby to nieproporcjonalnie dużą szkodę jego uzasadnionym interesom.

Artykuł 44

Oświadczenie związane z finansowym wsparciem Wspólnoty

Wszelkie publikacje, wnioski patentowe złożone przez któregokolwiek uczestnika lub w jego imieniu oraz wszelkie inne formy upowszechniania nowej wiedzy zawierają oświadczenie, które może obejmować środki wizualne wskazujące na fakt, że wiedza ta powstała przy pomocy finansowego wsparcia Wspólnoty.

Treść tego oświadczenia zostaje określona w umowie o dotację.

Artykuł 45

Wykorzystanie i upowszechnianie

1. Uczestnicy wykorzystują nową wiedzę, której są właścicielami, lub też zapewniają jej wykorzystanie.

2. Każdy uczestnik zapewnia możliwie szybkie upowszechnienie nowej wiedzy, której jest właścicielem. W przypadku gdy tego nie zrobi, Komisja może zgodnie z art. 12 Traktatu sama upowszechnić nową wiedzę.

Umowa o dotację może wyznaczać limity czasowe w tym względzie.

3. Działania w zakresie upowszechniania są zgodne z ochroną praw własności intelektualnej, zobowiązaniami wynikającymi z poufności, uzasadnionymi interesami właściciela nowej wiedzy oraz interesami obronnymi państw członkowskich w rozumieniu art. 24 Traktatu.

4. Uczestnicy powiadamiają z wyprzedzeniem pozostałych zainteresowanych uczestników o wszelkich działaniach podjętych w zakresie upowszechniania.

Po dokonaniu takiego powiadomienia każdy z uczestników może wnieść sprzeciw, jeżeli uważa, że jego uzasadnionym interesom w odniesieniu do nowej lub istniejącej wiedzy zostałaby wyrządzona nieproporcjonalnie duża szkoda. W takich przypadkach działanie w zakresie upowszechniania nie może zostać przeprowadzone, o ile nie zostaną podjęte odpowiednie kroki w celu zabezpieczenia tych uzasadnionych interesów.

SEKCJA 2

Prawa dostępu do istniejącej i nowej wiedzy

Artykuł 46

Istniejąca wiedza

Uczestnicy mogą w pisemnej umowie określić istniejącą wiedzę wymaganą na potrzeby danego działania pośredniego oraz, tam gdzie jest to stosowne, mogą wykluczyć określoną istniejącą wiedzę.

Artykuł 47

Zasady ogólne

1. Wszystkie wnioski o przyznanie praw dostępu są składane w formie pisemnej.

2. O ile właściciel istniejącej lub nowej wiedzy nie postanowi inaczej, prawa dostępu nie obejmują prawa do udzielania sublicencji.

3. Udzielenie wyłącznych licencji na nową lub istniejącą wiedzę jest możliwe pod warunkiem, że wszyscy pozostali uczestnicy pisemnie potwierdzają rezygnację ze swoich praw dostępu do tej wiedzy.

4. Bez uszczerbku dla ust. 3 każda umowa przewidująca prawa dostępu do nowej lub istniejącej wiedzy dla uczestników lub osób trzecich zapewnia, aby potencjalne prawa dostępu pozostałych uczestników pozostawały nienaruszone.

5. Bez uszczerbku dla art. 48 i 49 oraz bez uszczerbku dla umowy o dotację uczestnicy tego samego działania powiadamiają się nawzajem niezwłocznie o wszelkich ograniczeniach w przyznawaniu praw dostępu do istniejącej wiedzy, a także o wszelkich innych ograniczeniach, które mogłyby znacznie wpłynąć na przyznawanie praw dostępu.

6. Przerwanie uczestnictwa w działaniu pośrednim nie wpływa w żaden sposób na zobowiązanie uczestnika do przyznania praw dostępu pozostałym uczestnikom tego samego działania na warunkach określonych w umowie o dotację.

Artykuł 48

Prawa dostępu w celu realizacji działań pośrednich

1. Prawa dostępu do nowej wiedzy są przyznawane pozostałym uczestnikom tego samego działania pośredniego, jeśli jest to konieczne dla umożliwienia tym uczestnikom przeprowadzenia własnych prac w ramach tego działania pośredniego.

Prawa dostępu przyznawane są nieodpłatnie.

2. Prawa dostępu do istniejącej wiedzy są przyznawane pozostałym uczestnikom tego samego działania pośredniego, jeśli jest to konieczne dla umożliwienia tym uczestnikom przeprowadzenia własnych prac w ramach tego działania pośredniego i jeśli dany uczestnik jest uprawniony do ich przyznania.

Tego rodzaju prawa dostępu przyznawane są nieodpłatnie, chyba że przed przystąpieniem do umowy o dotację wszyscy uczestnicy ustalili inaczej.

Artykuł 49

Prawa dostępu w celu wykorzystania

1. Uczestnicy tego samego działania pośredniego korzystają z praw dostępu do nowej wiedzy, jeśli wiedza ta jest potrzebna do wykorzystania ich własnej nowej wiedzy.

W zależności od uzgodnień takie prawa dostępu przyznawane są na sprawiedliwych i rozsądnych warunkach lub nieodpłatnie.

2. Uczestnicy tego samego działania pośredniego korzystają z praw dostępu do istniejącej wiedzy, jeśli wiedza ta jest potrzebna do wykorzystania ich własnej nowej wiedzy i jeśli dany uczestnik jest uprawniony do ich przyznania.

W zależności od uzgodnień takie prawa dostępu przyznawane są na sprawiedliwych i rozsądnych warunkach lub nieodpłatnie.

3. Podmiotowi powiązanemu z siedzibą w państwie członkowskim lub w państwie stowarzyszonym przysługuje również prawo dostępu do nowej lub istniejącej wiedzy, o którym mowa w ust. 1 i 2, na takich samych warunkach co uczestnikowi, z którym jest on powiązany, chyba że umowa o dotację lub umowa konsorcyjna stanowią inaczej.

4. Wniosek o prawa dostępu zgodnie z ust. 1, 2 i 3 może zostać złożony w okresie jednego roku od następujących wydarzeń:

a)	zakończenia działania pośredniego;

b)	przerwania uczestnictwa w działaniu przez właściciela istniejącej lub nowej wiedzy.

Zainteresowani uczestnicy mogą jednak uzgodnić inny okres.

ROZDZIAŁ IV

SZCZEGÓŁOWE ZASADY UCZESTNICTWA W DZIAŁANIACH W RAMACH OBSZARU TEMATYCZNEGO „BADANIA NAD ENERGIĄ TERMOJĄDROWĄ”

Artykuł 50

Zakres stosowania

Zasady określone w niniejszym rozdziale stosuje się do przewidzianych w programie szczegółowym działań w ramach obszaru tematycznego „Badania nad energią termojądrową”. W przypadku niezgodności między przepisami niniejszego rozdziału a przepisami rozdziałów II i III zastosowanie mają przepisy niniejszego rozdziału.

Artykuł 51

Prowadzenie badań nad energią termojądrową

Działania w ramach obszaru tematycznego „Badania nad energią termojądrową” mogą być realizowane na podstawie procedur oraz zasad upowszechniania i wykorzystania określonych w następujących uregulowaniach ramowych:

a)	umowach stowarzyszeniowych zawartych między Wspólnotą a państwami członkowskimi lub stowarzyszonymi państwami trzecimi lub podmiotami prawnymi w państwach członkowskich lub w stowarzyszonych państwach trzecich;

b)	Europejskiej umowie na rzecz rozwoju syntezy jądrowej zawartej przez Wspólnotę i organizacje w państwach członkowskich i państwach stowarzyszonych, lub organizacje reprezentujące państwa członkowskie i państwa stowarzyszone;

c)	Europejskim Wspólnym Przedsięwzięciu na rzecz Realizacji Projektu ITER (międzynarodowego eksperymentalnego reaktora termojądrowego), na podstawie przepisów tytułu II rozdział 5 Traktatu;

d)	umowach międzynarodowych dotyczących współpracy z państwami trzecimi lub podmiotami prawnymi, które mogą zostać utworzone na mocy takiej umowy, w szczególności w porozumieniu ITER oraz umowach w sprawie szerszego podejścia;

e)	każdej innej umowie wielostronnej zawartej między Wspólnotą a organizacjami stowarzyszonymi, w szczególności w porozumieniu w sprawie mobilności pracowników;

f)	działaniach z podziałem kosztów, mających na celu wspieranie badań nad energią termojądrową oraz udział w tych badaniach, prowadzonych wspólnie z organami państw członkowskich lub państw stowarzyszonych z programem ramowym, z którymi nie została zawarta umowa stowarzyszeniowa.

Artykuł 52

Wkład finansowy Wspólnoty

1. Umowy stowarzyszeniowe, o których mowa w art. 51 lit. a), oraz działania z podziałem kosztów, o których mowa w art. 51 lit. f), zawierają postanowienia dotyczące wkładu finansowego Wspólnoty w działania nimi objęte.

Roczna stawka wkładu finansowego Wspólnoty określona w umowach stowarzyszeniowych nie przekracza 20 % wydatków stowarzyszeń na działalność określoną w przygotowanych przez nie rocznych programach prac przez cały okres trwania siódmego programu ramowego Wspólnoty oraz niniejszego programu ramowego.

2. Po zasięgnięciu opinii komitetu konsultacyjnego ds. programu na rzecz syntezy jądrowej, o którym mowa w art. 7 decyzji 2012/94/Euratom, Komisja może zapewnić finansowanie na następujące cele:

na podstawie umów stowarzyszeniowych i w wysokości nieprzekraczającej 40 %: wydatki projektów szczegółowych realizowanych w ramach współpracy między jednostkami stowarzyszonymi, w przypadku których komitet konsultacyjny zalecił priorytetowe wsparcie i które zostały zatwierdzone przez Komisję; wsparcie priorytetowe koncentruje się na działaniach istotnych z punktu widzenia projektu ITER/DEMO, z wyjątkiem projektów, które otrzymały już status priorytetowy podczas wcześniejszych programów ramowych;

b)	działania prowadzone w ramach Europejskiej umowy na rzecz rozwoju syntezy jądrowej, w tym zamówienia publiczne, lub w ramach wspólnego przedsięwzięcia, o którym mowa w art. 51 lit. c);

c)	działania przeprowadzane w ramach porozumienia w sprawie mobilności pracowników.

3. W przypadku projektów i działań otrzymujących wsparcie finansowe na podstawie ust. 2 lit. a) lub b) wszystkie podmioty prawne wymienione w art. 51 lit. a) i b) mają prawo udziału w eksperymentach przeprowadzanych przy użyciu danego sprzętu.

4. Wkład finansowy Wspólnoty w działania przeprowadzane w ramach umowy o współpracy międzynarodowej, o której mowa w art. 51 lit. d), jest określany zgodnie z warunkami tej umowy lub przez podmiot prawny ustanowiony tą umową. Wspólnota może zarządzać swoim udziałem i swoim wkładem finansowym w taką umowę przy pomocy odpowiedniego podmiotu prawnego.

ROZDZIAŁ V

PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 53

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2012 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 19 grudnia 2011 r.

W imieniu Rady

M. KOROLEC

Przewodniczący

(1) Opinia z dnia 15 listopada 2011 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym). Opinia wydana po przeprowadzeniu nieobowiązkowych konsultacji.

(2) Dz.U. C 318 z 29.10.2011, s. 127. Opinia wydana po przeprowadzeniu nieobowiązkowych konsultacji.

(3) Zob. s. 25 niniejszego Dziennika Urzędowego.

(4) Dz.U. L 248 z 16.9.2002, s. 1.

(5) Dz.U. L 357 z 31.12.2002, s. 1.

(6) Dz.U. C 323 z 30.12.2006, s. 1.

(7) Dz.U. L 400 z 30.12.2006, s. 60.

(8) Dz.U. L 124 z 20.5.2003, s. 36.

(9) Dz.U. L 412 z 30.12.2006, s. 1.

(10) Dz.U. L 312 z 23.12.1995, s. 1.

(11) Dz.U. L 292 z 15.11.1996, s. 2.

(12) Dz.U. L 75 z 22.3.2005, s. 67.

(13) Zob. s. 33 niniejszego Dziennika Urzędowego.

ZAŁĄCZNIK

FUNDUSZ GWARANCYJNY DLA UCZESTNIKÓW

Fundusz jest zarządzany przez Wspólnotę reprezentowaną przez Komisję, występującą w imieniu uczestników jako podmiot wykonawczy na warunkach, które zostaną określone we wzorze umowy o dotację.

Komisja powierza zarządzanie finansowe funduszem Europejskiemu Bankowi Inwestycyjnemu lub, zgodnie z art. 13 lit. b), odpowiedniej instytucji finansowej (zwanej dalej „bankiem depozytariuszem”). Bank depozytariusz zarządza funduszem zgodnie z wytycznymi Komisji.

2.	Komisja może wydzielić z prefinansowania, które wypłaci na rzecz konsorcjum, wkład uczestników do funduszu i wpłacić go do funduszu w ich imieniu.

Jeżeli Wspólnocie należą się jakieś kwoty ze strony uczestnika, bez uszczerbku dla kar, które mogą zostać nałożone na niesolidnego uczestnika zgodnie z rozporządzeniem finansowym, Komisja może:

zlecić bankowi depozytariuszowi przekazanie koordynatorowi działania pośredniego należnej kwoty bezpośrednio z funduszu, jeśli działanie jest nadal realizowane, a pozostali uczestnicy wyrażają zgodę na jego realizację w zakresie jego celów, zgodnie z art. 17 ust. 4. Kwoty przeniesione z funduszu będą uważane za wkład finansowy Wspólnoty; lub

b)	skutecznie odzyskać wspomnianą kwotę z funduszu, jeśli działanie pośrednie zostało przerwane lub już ukończone.

Komisja wystawi na rzecz funduszu nakaz odzyskania środków od takiego uczestnika. Komisja może w tym celu podjąć decyzję o odzyskaniu środków zgodnie z rozporządzeniem finansowym.

Kwoty odzyskane z funduszu w trakcie programu ramowego (2012–2013) będą stanowiły dochody przeznaczone na jego cel w rozumieniu art. 18 ust. 2 rozporządzenia finansowego.

Po zakończeniu realizacji wszystkich dotacji przyznanych na podstawie programu ramowego (2012–2013) wszelkie pozostające kwoty należne z funduszu zostaną odzyskane przez Komisję i ujęte w budżecie Unii z zastrzeżeniem decyzji w sprawie kolejnego programu ramowego.

18.2.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 47/25

DECYZJA RADY

z dnia 19 grudnia 2011 r.

dotycząca programu ramowego Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej w zakresie działań badawczych i szkoleniowych w dziedzinie jądrowej (2012–2013)

(2012/93/Euratom)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Energii Atomowej, w szczególności jego art. 7,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej, przedstawiony po konsultacji z Komitetem Naukowo-Technicznym,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (1),

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (2),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Wspólne krajowe i europejskie wysiłki w obszarze badań i szkoleń są niezbędne dla wspierania i zapewnienia wzrostu gospodarczego oraz dobrobytu obywateli w Europie.

(2)

Program ramowy Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej w zakresie działań badawczych i szkoleniowych w dziedzinie jądrowej (2012–2013) (zwany dalej „programem ramowym”) powinien być uzupełnieniem pozostałych działań Unii Europejskiej w zakresie polityki badawczej niezbędnych dla realizacji strategii „Europa 2020” przyjętej przez Radę Europejską w dniu 17 czerwca 2010 r., w szczególności tych, które dotyczą edukacji, szkolenia, konkurencyjności i innowacji, przemysłu, zatrudnienia i środowiska.

(3)

Program ramowy powinien wykorzystać osiągnięcia siódmego programu ramowego przyjętego na mocy decyzji Rady 2006/970/Euratom z dnia 18 grudnia 2006 r. dotyczącej siódmego programu ramowego Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej (Euratom) w zakresie działań badawczych i szkoleniowych w dziedzinie jądrowej (2007–2011) (3), przewidując jednocześnie niezbędny zwiększony nacisk na bezpieczeństwo jądrowe i przyczyniając się do nowego ukierunkowania badań w dziedzinie jądrowej. Powinien on również przyczynić się do utworzenia europejskiej przestrzeni badawczej oraz do rozwoju gospodarki i społeczeństwa wiedzy w Europie.

(4)

Program ramowy powinien przyczynić się do wdrożenia jednej z inicjatyw przewodnich strategii „Europa 2020”, zatytułowanej „Unia innowacji”, przyjętej w ramach konkluzji Rady na posiedzeniach w dniach 25 i 26 listopada 2010 r., poprzez zwiększenie konkurencji w celu osiągnięcia doskonałości naukowej i przyspieszenia realizacji najważniejszych innowacji w obszarze energii jądrowej, zwłaszcza w kwestii syntezy jądrowej i bezpieczeństwa jądrowego, oraz przyczynić się do sprostania wyzwaniom związanym z energią i zmianą klimatu.

(5)

W kontekście polityki energetycznej dla Europy Rada Europejska na posiedzeniu w dniach 8–9 marca 2007 r. potwierdziła, że do każdego z państw członkowskich należy decyzja o tym, czy będą one opierać się na energii jądrowej, i podkreśliła, że należy przy tym w dalszym ciągu poprawiać bezpieczeństwo jądrowe i gospodarowanie odpadami promieniotwórczymi. Uznaje się także, że energia jądrowa pełni obecnie w niektórych państwach członkowskich rolę „technologii pomostowej”.

(6)

Niezależnie od potencjalnego wpływu energii jądrowej na podaż energii i rozwój gospodarczy poważne awarie jądrowe mogą być potencjalnie niebezpieczne dla zdrowia ludzi. Dlatego w programie ramowym należy w jak największym stopniu uwzględnić aspekty bezpieczeństwa jądrowego i, w stosownych przypadkach, aspekty ochrony fizycznej materiałów i obiektów jądrowych. Aspekty ochrony należy w programie ramowym ograniczyć do bezpośrednich działań Wspólnego Centrum Badawczego (JRC).

(7)

Europejski strategiczny plan w dziedzinie technologii energetycznych (plan EPSTE), określony w konkluzjach Rady z dnia 28 lutego 2008 r. przyspiesza opracowanie wachlarza technologii niskoemisyjnych. Na posiedzeniu w dniu 4 lutego 2011 r. Rada Europejska uzgodniła, że Unia i jej państwa członkowskie będą wspierać inwestycje w odnawialne źródła energii, bezpieczne i zrównoważone technologie niskoemisyjne i będą koncentrować się na realizacji priorytetów technologicznych określonych w planie EPSTE.

(8)	Wspólnota stworzyła jednolity i całkowicie zintegrowany program badań w zakresie syntezy jądrowej, który odgrywa wiodącą rolę na arenie międzynarodowej w odniesieniu do rozwoju syntezy jądrowej jako źródła energii.

(9)

W następstwie decyzji Rady z dnia 20 grudnia 2005 r. Wspólnota przystąpiła w dniu 11 maja 2006 r. do umowy ramowej w sprawie międzynarodowej współpracy w zakresie badań i rozwoju międzynarodowego forum IV generacji (GIF). GIF koordynuje wielostronną współpracę w zakresie badań przedprojektowych dotyczących szeregu zaawansowanych systemów jądrowych służących także satysfakcjonującemu rozwiązaniu problemów bezpieczeństwa jądrowego, odpadów, proliferacji i postrzegania przez społeczeństwo, mających znaczenie dla programu ramowego.

(10)	W konkluzjach w sprawie zapotrzebowania w zakresie umiejętności w dziedzinie jądrowej, przyjętych na posiedzeniu w dniach 1–2 grudnia 2008 r., Rada uznała za konieczne utrzymanie we Wspólnocie wysokiego poziomu szkolenia w dziedzinie jądrowej.

(11)	W 2010 r. Komisja otrzymała ostateczne sprawozdania z zewnętrznej oceny wdrożenia i wyników działalności Komisji w zakresie badań jądrowych w latach 2007–2009, obejmujące działania bezpośrednie i pośrednie.

(12)

Realizacja międzynarodowego eksperymentalnego reaktora termojądrowego (ITER) w Europie, zgodnie z Umową z dnia 21 listopada 2006 r. w sprawie powołania Międzynarodowej Organizacji Energii Termojądrowej na rzecz wspólnej realizacji projektu ITER (4), powinna być najważniejszym elementem działalności badawczej w zakresie syntezy jądrowej w kontekście programu ramowego.

(13)

Działania Wspólnoty służące wsparciu realizacji projektu ITER, zwłaszcza pomocy w budowie ośrodka ITER w Cadarache oraz przeprowadzenia działań badawczo-rozwojowych w zakresie technologii ITER w okresie realizacji programu ramowego mają być prowadzone pod kierownictwem Europejskiego Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Realizacji Projektu ITER i Rozwoju Energii Termojądrowej, zgodnie z decyzją Rady 2007/198/Euratom z dnia 27 marca 2007 r. powołującą Europejskie Wspólne Przedsięwzięcie na rzecz Realizacji Projektu ITER i Rozwoju Energii Termojądrowej oraz przyznającą mu określone korzyści (5).

(14)	Działalność badawcza wspierana przez program ramowy powinna być zgodna z podstawowymi zasadami etycznymi, w tym z zasadami wyrażonymi w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej.

(15)

Niniejsza decyzja powinna określić kopertę finansową dotyczącą całego okresu obowiązywania programu ramowego będącą głównym punktem odniesienia dla władzy budżetowej podczas corocznej procedury budżetowej, w rozumieniu pkt 37 Porozumienia międzyinstytucjonalnego pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją z dnia 17 maja 2006 r. w sprawie dyscypliny budżetowej i należytego zarządzania finansami (6).

(16)

JRC powinno przyczyniać się do zapewniania nastawionego na potrzeby użytkownika wsparcia naukowego i technicznego w zakresie tworzenia, rozwoju, realizacji i monitorowania polityki Unii, zwracając szczególną uwagę na badania nad bezpieczeństwem i ochroną. W tym względzie JRC powinno nadal funkcjonować jako niezależny ośrodek referencyjny Unii w zakresie nauki i technologii w dziedzinach należących do jego szczególnych kompetencji. JRC powinno mieć zwłaszcza niezbędne możliwości zapewniania niezależnej naukowej i technicznej wiedzy fachowej w dziedzinie incydentów i awarii jądrowych.

(17)

Międzynarodowy i światowy wymiar europejskich działań badawczych jest ważny, ponieważ może przynieść obopólne korzyści. Program ramowy powinien być otwarty na udział państw, które zawarły niezbędne umowy w tym celu, a na poziomie projektów i na zasadzie wzajemnych korzyści – także na udział jednostek z państw trzecich oraz międzynarodowych organizacji współpracy naukowej.

(18)	Program ramowy powinien przyczyniać się do rozszerzenia Unii poprzez udzielenie krajom kandydującym wsparcia naukowo-technicznego we wdrażaniu przez nie unijnego dorobku prawnego oraz w ich włączaniu do europejskiej przestrzeni badawczej.

(19)	W swoim komunikacie z dnia 26 marca 2009 r. dotyczącym nierozprzestrzeniania broni jądrowej Komisja uznała rolę, jaką JRC odgrywa w badaniach i szkoleniach z zakresu ochrony fizycznej materiałów i obiektów jądrowych.

(20)

Należy również podjąć odpowiednie środki, aby zapobiec nieprawidłowościom i nadużyciom finansowym, a także odzyskać utracone, niesłusznie wypłacone lub nieodpowiednio wykorzystane środki, zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE, Euratom) nr 2988/95 z dnia 18 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich (7), rozporządzeniem Rady (Euratom, WE) nr 2185/96 z dnia 11 listopada 1996 r. w sprawie kontroli na miejscu oraz inspekcji przeprowadzanych przez Komisję w celu ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich przed nadużyciami finansowymi i innymi nieprawidłowościami (8) oraz rozporządzeniem Rady (Euratom) nr 1074/1999 z dnia 25 maja 1999 r. dotyczącym dochodzeń prowadzonych przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) (9),

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Przyjęcie programu ramowego

Przyjmuje się wieloletni program ramowy w zakresie działań badawczych i szkoleniowych w dziedzinie jądrowej (zwany dalej „programem ramowym”), na okres od dnia 1 stycznia 2012 r. do dnia 31 grudnia 2013 r.

Artykuł 2

Cele

1. Program ramowy dąży do osiągnięcia ogólnych celów określonych w art. 1 i art. 2 lit. a) Traktatu, ze szczególnym uwzględnieniem bezpieczeństwa jądrowego, ochrony fizycznej materiałów i obiektów jądrowych oraz ochrony radiologicznej, przyczyniając się do stworzenia Unii innowacji i wykorzystując osiągnięcia europejskiej przestrzeni badawczej.

2. Program ramowy obejmuje wspólnotowe badania, rozwój technologiczny, współpracę międzynarodową, rozpowszechnianie informacji technicznych, działania eksploatacyjne i szkoleniowe, które mają być zawarte w dwóch programach szczegółowych.

3. Pierwszy program szczegółowy obejmuje następujące działania pośrednie:

a)	badania nad energią termojądrową, których celem jest rozwój technologii zapewniającej bezpieczne, trwałe, przyjazne dla środowiska i ekonomicznie opłacalne źródło energii;

b)	rozszczepienie jądrowe, ochronę fizyczną materiałów i obiektów jądrowych i ochronę radiologiczną w celu zwiększenia bezpieczeństwa rozszczepienia jądrowego i innych zastosowań promieniowania w przemyśle, w medycynie i w poprawie gospodarowania odpadami promieniotwórczymi.

4. Drugi program szczegółowy obejmuje bezpośrednie działania badawcze Wspólnego Centrum Badawczego (JRC) w dziedzinie gospodarowania odpadami promieniotwórczymi, wpływu na środowisko, bezpieczeństwa jądrowego oraz ochrony fizycznej materiałów i obiektów jądrowych.

5. Cele i ogólne kierunki tych dwóch programów szczegółowych są określone w załączniku I.

Artykuł 3

Maksymalna kwota i podział na poszczególne programy szczegółowe

Maksymalna kwota przeznaczona na realizację programu ramowego wynosi 2 560 270 000 EUR. Kwota ta jest rozdzielona w następujący sposób:

na program szczegółowy, o którym mowa w art. 2 ust. 3, który zostanie zrealizowany w formie działań pośrednich:

—	badania nad energią termojądrową	2 208 809 000 EUR (10),
—	rozszczepienie jądrowe, ochrona fizyczna materiałów i obiektów jądrowych i ochrona radiologiczna	118 245 000 EUR;

na program szczegółowy, o którym mowa w art. 2 ust. 4, który zostanie zrealizowany w formie działań bezpośrednich:

—

działalność JRC w dziedzinie jądrowej

233 216 000 EUR.

Szczegółowe zasady udziału finansowego Wspólnoty w programie ramowym są określone w załączniku II.

Artykuł 4

Ochrona interesów finansowych Unii

Do wszelkich naruszeń przepisów prawa Unii w przypadku działań Wspólnoty finansowanych w ramach niniejszej decyzji, w tym także do naruszeń zobowiązania umownego w ramach programu ramowego, wynikających z działania lub zaniechania ze strony podmiotu gospodarczego, które poprzez nieuzasadnioną pozycję wydatków przynoszą lub mogłyby przynieść szkodę budżetowi ogólnemu Unii Europejskiej lub innym budżetom przez nią zarządzanym, stosuje się rozporządzenia (WE, Euratom) nr 2988/95 i (Euratom, WE) nr 2185/96.

Artykuł 5

Podstawowe zasady etyczne

Cała działalność badawcza prowadzona w ramach programu ramowego jest przeprowadzana zgodnie z podstawowymi zasadami etycznymi.

Artykuł 6

Monitorowanie, ocena i przegląd

1. Komisja w sposób ciągły i systematyczny monitoruje realizację programu ramowego i jego programów szczegółowych oraz regularnie składa sprawozdania na temat wyników monitorowania oraz upowszechnia te wyniki. Na początku 2013 r. Radzie przedstawione zostanie specjalne sprawozdanie z monitorowania poświęcone realizacji działań programu ramowego dotyczących bezpieczeństwa jądrowego i ochrony fizycznej materiałów i obiektów jądrowych.

2. Po zakończeniu programu ramowego Komisja zleci niezależnym ekspertom przeprowadzenie do dnia 31 grudnia 2015 r. oceny zewnętrznej dotyczącej jego uzasadnienia, realizacji oraz osiągnięć. Komisja przekaże wnioski z tej oceny, wraz ze swoimi uwagami, Parlamentowi Europejskiemu, Radzie, Europejskiemu Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu i Komitetowi Regionów.

Artykuł 7

Wejście w życie

Niniejsza decyzja wchodzi w życie trzeciego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 19 grudnia 2011 r.

W imieniu Rady

M. KOROLEC

Przewodniczący

(1) Opinia z dnia 17 listopada 2011 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym). Opinia wydana po przeprowadzeniu nieobowiązkowych konsultacji.

(2) Dz.U. C 318 z 29.10.2011, s. 127. Opinia wydana po przeprowadzeniu nieobowiązkowych konsultacji.

(3) Dz.U. L 400 z 30.12.2006, s. 60.

(4) Dz.U. L 358 z 16.12.2006, s. 62.

(5) Dz.U. L 90 z 30.3.2007, s. 58.

(6) Dz.U. C 139 z 14.6.2006, s. 1.

(7) Dz.U. L 312 z 23.12.1995, s. 1.

(8) Dz.U. L 292 z 15.11.1996, s. 2.

(9) Dz.U. L 136 z 31.5.1999, s. 8.

(10) W ramach tej łącznej kwoty wystarczające środki finansowe będą zarezerwowane na działania inne niż budowa ITER, wymienione w załączniku I.

ZAŁĄCZNIK I

CELE NAUKOWE I TECHNICZNE, TEMATY I DZIAŁANIA

WPROWADZENIE

Program ramowy jest podzielony na dwie części odpowiadające działaniom „pośrednim” w dziedzinie badań nad energią termojądrową, rozszczepieniem jądrowym i ochroną radiologiczną oraz „bezpośrednim” działaniom badawczym prowadzonym przez JRC.

I.A. BADANIA NAD ENERGIĄ TERMOJĄDROWĄ

Cel

Opracowanie podstaw naukowych budowy prototypowych reaktorów dla bezpiecznych, zgodnych z zasadami trwałego rozwoju, przyjaznych dla środowiska i ekonomicznie opłacalnych elektrowni oraz budowa ITER jako najważniejszy krok w tym kierunku.

Uzasadnienie

Synteza jądrowa może w znacznym stopniu przyczynić się do urzeczywistnienia zrównoważonych i pewnych dostaw energii w Unii za kilkadziesiąt lat. Sukces tych prac zapewniłby źródło bezpiecznej, zrównoważonej i przyjaznej dla środowiska energii. Długoterminowym celem europejskich badań nad syntezą jądrową, łączącym wszystkie działania państw członkowskich i stowarzyszonych państw trzecich w tej dziedzinie, jest wspólne stworzenie prototypowych reaktorów dla elektrowni spełniających te warunki, a zarazem ekonomicznie opłacalnych.

Pierwszym priorytetem strategii na rzecz osiągnięcia długoterminowego celu jest budowa ITER (urządzenia eksperymentalnego o dużym znaczeniu, dzięki któremu zostanie wykazana naukowa i techniczna wykonalność produkcji energii dzięki syntezie jądrowej), a następnie budowa demonstracyjnej elektrowni termojądrowej (DEMO). Budowie ITER towarzyszyć będzie ukierunkowany program wspierania działań badawczo-rozwojowych na rzecz ITER oraz prowadzone na niewielką skalę działania w zakresie technologii i fizyki niezbędnych do budowy DEMO.

Światowy wymiar działań badawczo-rozwojowych w zakresie syntezy jądrowej znalazł wyraz w Umowie z dnia 21 listopada 2006 r. w sprawie powołania Międzynarodowej Organizacji Energii Termojądrowej na rzecz wspólnej realizacji projektu ITER oraz w Umowie między Rządem Japonii a Wspólnotą dotyczącej wspólnej realizacji działań w ramach szeroko zakrojonej koncepcji w dziedzinie badań nad energią termojądrową (1).

Współpraca międzynarodowa jest realizowana także w ramach ośmiu dwustronnych umów o współpracy w zakresie syntezy jądrowej, zawartych między Wspólnotą a państwami trzecimi.

Działania

1. Realizacja ITER

Prace te obejmują działania na rzecz wspólnej realizacji ITER, w szczególności zarządzanie międzynarodową organizacją ITER i wspólnym europejskim przedsięwzięciem na rzecz realizacji projektu ITER, bieżące zarządzanie i obsadzanie personelem, ogólne wsparcie techniczne i administracyjne, budowę urządzeń i instalacji oraz wsparcie dla projektu w trakcie budowy.

2. Badania i rozwój na rzecz przygotowania funkcjonowania ITER

W ramach ukierunkowanego programu w zakresie fizyki i technologii wykorzystywany będzie wspólny europejski tokamak (JET) oraz inne związane z projektem ITER urządzenia wykorzystujące magnetyczne uwięzienie plazmy. W ramach programu ocenione zostaną najważniejsze technologie ITER, skonsolidowane zostaną poszczególne warianty projektu ITER, a także przygotowane zostanie funkcjonowanie ITER.

3. Ograniczone działania technologiczne na rzecz przygotowania DEMO

W dalszym ciągu rozwijane będą materiały przeznaczone do syntezy jądrowej i najważniejsze technologie w tym zakresie, a także kontynuowane będą prace zespołu przygotowującego budowę międzynarodowej instalacji napromieniowywania materiałów przeznaczonych do syntezy jądrowej (IFMIF).

4. Działania badawczo-rozwojowe w dłuższym okresie

Prowadzone będą w niewielkim zakresie prace nad ulepszonymi koncepcjami systemów magnetycznego uwięzienia plazmy (ukierunkowane na przygotowanie funkcjonowania urządzenia Stellarator W7-X) oraz nad teorią i modelami służącymi pełnemu poznaniu zachowania plazm syntezy jądrowej.

5. Zasoby ludzkie, edukacja i szkolenie

Ze względu na doraźne i średniookresowe potrzeby związane z projektem ITER oraz w perspektywie dalszego rozwoju syntezy jądrowej realizowane będą inicjatywy na rzecz zapewnienia personelu na potrzeby „generacji ITER” pod względem odpowiedniej liczby, zakresu kompetencji oraz wysokiego poziomu szkoleń i doświadczenia.

6. Infrastruktura

ITER będzie nową infrastrukturę badawczą o zdecydowanie europejskim charakterze.

7. Procesy przemysłowe i transfer technologii

Szybki transfer innowacji związanych z projektem ITER do europejskiego przemysłu wymaga nowych struktur organizacyjnych. Będzie to zadaniem forum innowacji w sektorze termojądrowym, które opracuje plan działania w zakresie technologii termojądrowej oraz inicjatywy w zakresie rozwoju zasobów ludzkich, z naciskiem na innowacje i potencjał zapewnienia nowych produktów i usług.

I.B ROZSZCZEPIENIE JĄDROWE, BEZPIECZEŃSTWO JĄDROWE ORAZ OCHRONA RADIOLOGICZNA

Cel

Ustanowienie solidnej bazy naukowej i technicznej w celu przyspieszenia praktycznych postępów w zakresie bezpieczniejszego zarządzania długożyciowymi odpadami promieniotwórczymi, zwiększenie w szczególności bezpieczeństwa (2), przyczyniając się jednocześnie do efektywnego gospodarowania zasobami i opłacalności wykorzystania energii jądrowej, oraz zapewnienie solidnego i społecznie akceptowanego systemu ochrony człowieka i środowiska przed skutkami promieniowania jonizującego.

Uzasadnienie

Energia jądrowa jest jednym z elementów debaty na temat przeciwdziałania zmianie klimatu i zmniejszenia uzależnienia Europy od importowanej energii. W szerszym kontekście ustalenia koszyka energetycznego na przyszłość, zgodnego z zasadami trwałego rozwoju, program ramowy dzięki prowadzonym działaniom badawczym przyczyni się także do debaty na temat korzyści i ograniczeń dla gospodarki niskoemisyjnej związanych z energią pochodzącą z rozszczepienia jądrowego. Dzięki zapewnieniu wyższych poziomów bezpieczeństwa bardziej zaawansowane technologie jądrowe mogłyby zapewnić także możliwość wprowadzenia znaczących usprawnień w zakresie efektywnego gospodarowania zasobami i ich wykorzystania oraz wytwarzania mniejszej ilości odpadów, niż to jest w przypadku obecnych rozwiązań. W jak największym stopniu zostaną uwzględnione aspekty bezpieczeństwa jądrowego.

Wciąż potrzebne są wysiłki na rzecz zapewnienia ciągłości dotychczasowych doskonałych wyników Wspólnoty w zakresie bezpieczeństwa, a poprawa ochrony radiologicznej nadal stanowi zadanie priorytetowe. Kwestiami kluczowymi są bezpieczeństwo działania reaktorów i zarządzanie odpadami długożyciowymi; obie te kwestie są przedmiotem ciągłych prac na poziomie technicznym, które muszą także zostać uzupełnione wkładem natury politycznej i społecznej. We wszystkich zastosowaniach promieniowania w przemyśle, podobnie jak w medycynie, zasadą nadrzędną jest ochrona człowieka i środowiska. Wszystkie poruszone tutaj dziedziny tematyczne cechuje nadrzędny cel, jakim jest zapewnienie wysokich poziomów bezpieczeństwa.

Od czasu rozpoczęcia siódmego programu ramowego Euratom uruchomiono trzy ważne europejskie inicjatywy współpracy w zakresie nauki i technologii jądrowej. Są to: platforma technologiczna na rzecz zrównoważonej energetyki jądrowej (SNETP), platforma technologiczna na rzecz wdrożenia składowania geologicznego (IGDTP) oraz międzydyscyplinarna europejska inicjatywa w zakresie niskich dawek promieniowania (MELODI). Działania prowadzone w ramach SNETP oraz IGDTP ściśle odpowiadają priorytetom strategicznego planu w dziedzinie technologii energetycznych, a grupa najważniejszych organizacji należących do SNETP odpowiada za wdrożenie ESNII – europejskiej inicjatywy przemysłowej na rzecz zrównoważonej energii jądrowej. Obejmują one działania w ramach programu ramowego, w szczególności w odniesieniu do bezpieczeństwa jądrowego.

Coraz większe są interakcje między SNETP, IGDTP i MELODI oraz innymi forami zainteresowanych stron na poziomie Unii, takimi jak Europejskie Forum Energii Jądrowej (ENEF) oraz europejska grupa organów regulacyjnych ds. bezpieczeństwa jądrowego (ENSREG); poprzez działania w ramach programu ramowego będzie się dążyć, w stosownych przypadkach, do dalszych synergii, pamiętając o tym, że rozwój produktów i usług przemysłowych powinien być finansowany przez sam przemysł.

Program ramowy charakteryzuje się wysoką dbałością o propagowanie wysokich standardów bezpieczeństwa, także z uwzględnieniem kontekstu międzynarodowego. W jego ramach w dalszym ciągu będą wspierane inicjatywy sprawiające, że europejskie obiekty, szkolenia i możliwości szkoleniowe pozostaną odpowiednie w kontekście aktualnych kierunków rozwoju programów krajowych oraz zgodnie z interesem Unii jako całości, w szczególności w odniesieniu do bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej. W największym stopniu przyczyni się to do zapewnienia odpowiedniej kultury bezpieczeństwa jądrowego.

Działania

1. Gospodarowanie końcowymi odpadami promieniotwórczymi

Działania badawcze ukierunkowane na wdrożenie, dotyczące wszystkich pozostałych kluczowych aspektów składowania w głębokich warstwach geologicznych wypalonego paliwa jądrowego i długotrwałych odpadów promieniotwórczych i, w stosownych przypadkach, demonstracja w dziedzinie technologii i bezpieczeństwa oraz zapoczątkowanie wspólnego europejskiego podejścia do głównych zagadnień związanych z gospodarowaniem odpadami od ich powstania po unieszkodliwianie.

2. Systemy reaktorów

Badania stanowiące podstawę bezpiecznego funkcjonowania wszystkich odpowiednich systemów reaktorów (w tym urządzeń cyklu paliwowego) wykorzystywanych w Europie lub, w zakresie niezbędnym do utrzymania szerokiej wiedzy fachowej na temat bezpieczeństwa jądrowego w Europie, tych typów reaktorów, które mogą być używane w przyszłości, skupiające się wyłącznie na aspektach bezpieczeństwa, łącznie ze wszystkimi aspektami cyklu paliwowego, takimi jak separacja i transmutacja. Środki towarzyszące przyczyniające się do debaty na temat koszyka energetycznego w Europie zgodnego z zasadami trwałego rozwoju.

3. Ochrona radiologiczna

Badania, w szczególności nad ryzykiem związanym z niskimi dawkami promieniowania, zastosowaniami w medycynie i postępowaniem w przypadku awarii, mające na celu stworzenie podstaw naukowych solidnego, wyważonego i społecznie akceptowanego systemu ochrony, przy uwzględnieniu korzyści płynących z użycia promieniowania w medycynie i przemyśle.

4. Infrastruktura

Wsparcie dla wykorzystania i stałej dostępności kluczowych infrastruktur badawczych w wymienionych wyżej obszarach priorytetowych.

5. Zasoby ludzkie i szkolenia

Wsparcie dla utrzymania i dalszego rozwoju kompetencji naukowych i potencjału ludzkiego w celu zagwarantowania w dłuższym okresie odpowiednio wykwalifikowanych naukowców, inżynierów i pracowników w sektorze jądrowym.

II. DZIAŁANIA WSPÓLNEGO CENTRUM BADAWCZEGO (JRC) W DZIEDZINIE JĄDROWEJ

Cel

Program szczegółowy JRC w dziedzinie jądrowej ma na celu wypełnienie wynikających z Traktatu zobowiązań w zakresie badań i rozwoju, ze szczególnym naciskiem na bezpieczeństwo jądrowe i ochronę radiologiczną, oraz wspieranie Komisji i państw członkowskich w zakresie środków zapewnienia bezpieczeństwa jądrowego oraz nieproliferacji, gospodarowania odpadami, bezpieczeństwa instalacji jądrowych i cyklu paliwowego, promieniotwórczości w środowisku oraz ochrony radiologicznej. JRC musi w coraz większym stopniu odgrywać rolę europejskiego ośrodka referencyjnego w zakresie upowszechniania informacji, szkoleń i możliwości kształcenia dla specjalistów i młodych naukowców zwłaszcza w dziedzinie bezpieczeństwa jądrowego i ochrony fizycznej materiałów i obiektów jądrowych oraz ochrony radiologicznej.

Uzasadnienie

Istnieje oczywista konieczność rozwijania wiedzy, umiejętności i kompetencji w celu zapewnienia personelu posiadającego niezbędną aktualną, niezależną i wiarygodną specjalistyczną wiedzę naukową, pomagającego w realizowaniu polityki Unii w dziedzinie bezpieczeństwa reaktorów jądrowych i cyklu paliwowego, środków zapewnienia bezpieczeństwa jądrowego oraz ochrony fizycznej materiałów i obiektów jądrowych. Podyktowane potrzebami użytkowników wsparcie dla polityki Unii, podkreślone w zadaniach JRC, zostanie uzupełnione proaktywną rolą w ramach europejskiej przestrzeni badawczej, polegającą na podejmowaniu wysokiej jakości działań badawczych w ścisłym kontakcie z przedsiębiorstwami i innymi podmiotami oraz na tworzeniu sieci z udziałem instytucji publicznych i prywatnych w państwach członkowskich.

Działania

Gospodarowanie odpadami promieniotwórczymi a oddziaływanie na środowisko – działanie to koncentruje się na ograniczeniu niepewności i rozwiązaniu otwartych kwestii w zakresie unieszkodliwiania odpadów w celu opracowania skutecznych rozwiązań umożliwiających gospodarowanie wysokoaktywnymi odpadami promieniotwórczymi w oparciu o dwie główne opcje (unieszkodliwianie bezpośrednie lub podział i transmutacja). Rozwijane będą również działania poszerzające wiedzę na temat fizyki, chemii i podstawowych właściwości aktynowców oraz ich modeli, a także baza wysoko dokładnych danych referencyjnych z dziedziny jądrowej do zastosowania w obszarze energii jądrowej i zastosowaniach niejądrowych (np. do celów medycznych). W ramach wysiłków podejmowanych w zakresie ochrony radiologicznej prowadzone będą dalsze prace nad stworzeniem modeli środowiskowych dyspersji radioizotopów, połączone z testami monitorującymi w zakresie promieniotwórczości środowiska w celu przyczynienia się do harmonizacji krajowych procesów i systemów monitorowania.

Bezpieczeństwo jądrowe – przyczyni się do realizacji badań nad bezpieczeństwem cykli paliwowych, koncentrując się przede wszystkim na bezpieczeństwie czynnych reaktorów w Unii. Badania będą również dotyczyć bezpieczeństwa reaktorów w przypadku nowych, innowacyjnych projektów, bezpieczeństwa i aspektów zapewniania bezpieczeństwa innowacyjnych cykli paliwowych, zwiększonego wypalenia paliwa lub nowych rodzajów paliwa. Przyczyni się ono także do dalszego opracowywania wymogów dotyczących bezpieczeństwa i zaawansowanych metod oceny w odniesieniu do systemów reaktorów mających znaczenie dla bezpieczeństwa jądrowego w Europie. Ponadto JRC będzie koordynować europejski wkład w inicjatywę badawczo-rozwojową międzynarodowego forum IV generacji, odgrywając rolę podmiotu integrującego oraz upowszechniając wyniki badań w tym obszarze. Ponadto dostarczy fachowej wiedzy naukowej dotyczącej incydentów i awarii jądrowych.

Ochrona fizyczna materiałów i obiektów jądrowych – w dalszym ciągu będzie wspierać wypełnianie zobowiązań Wspólnoty, w szczególności tych, które dotyczą opracowania metod kontroli urządzeń cyklu paliwowego, wdrożenia protokołu dodatkowego, w tym pobierania próbek środowiskowych oraz zintegrowanych środków zapewnienia bezpieczeństwa jądrowego, a także zapobiegania nieuprawnionemu wyprowadzaniu materiałów jądrowych i promieniotwórczych w związku z nielegalnym handlem takimi materiałami, w tym kryminalistycznych ekspertyz jądrowych.

(1) Dz.U. L 246 z 21.9.2007, s. 34.

(2) Wszelkie działania w zakresie badań ochrony fizycznej materiałów i obiektów jądrowych są objęte częścią II „Działania Wspólnego Centrum Badawczego (JRC) w dziedzinie jądrowej”.

ZAŁĄCZNIK II

SYSTEMY FINANSOWANIA

Z zastrzeżeniem zasad uczestnictwa ustanowionych do celów wdrażania programu ramowego Wspólnota będzie wspierać działania w zakresie badań i rozwoju technologicznego, w tym działania demonstracyjne w ramach programów szczegółowych, poprzez szereg systemów finansowania. Systemy te, osobno lub w połączeniu, będą wykorzystywane do finansowania różnych kategorii działań realizowanych poprzez program ramowy.

1. SYSTEMY FINANSOWANIA W DZIEDZINIE ENERGII TERMOJĄDROWEJ

Szczególny charakter działań w obszarze badań z zakresu energii termojądrowej wymaga szczególnych rozwiązań. Wsparcie finansowe zostanie przyznane działaniom prowadzonym na podstawie procedur określonych w:

1.1.

umowach stowarzyszeniowych między Komisją a państwami członkowskimi lub w pełni stowarzyszonymi państwami trzecimi lub między Komisją a podmiotami ustanowionymi w państwach członkowskich lub w pełni stowarzyszonych państwach trzecich, przewidujących realizację części programu badawczego Wspólnoty w dziedzinie energii termojądrowej, zgodnie z art. 10 Traktatu;

1.2.

Europejskim porozumieniu w sprawie rozwoju syntezy jądrowej (EFDA) – wielostronnym porozumieniu zawartym między Komisją a organizacjami w państwach członkowskich i stowarzyszonych państwach trzecich lub organizacjami działającymi w ich imieniu, dotyczącym stworzenia między innymi warunków ramowych dla dalszych badań nad technologią syntezy jądrowej w stowarzyszonych organizacjach i w przemyśle, wykorzystania urządzeń JET i europejskiego wkładu w międzynarodową współpracę;

1.3.	wspólnym europejskim przedsięwzięciu na rzecz realizacji projektu ITER, na podstawie art. 45–51 Traktatu;

1.4.	umowach międzynarodowych między Wspólnotą a państwami trzecimi obejmujących działania badawczo-rozwojowe w dziedzinie energii termojądrowej, w szczególności w umowie w sprawie ITER oraz umowach w sprawie szerszego podejścia;

1.5.	każdej innej umowie wielostronnej zawartej między Wspólnotą a organizacjami stowarzyszonymi, w szczególności w porozumieniu w sprawie mobilności pracowników;

1.6.	działaniach z podziałem kosztów, w celu wspierania i przyczyniania się do badań nad energią termojądrową we współpracy z podmiotami z państw członkowskich lub państw trzecich stowarzyszonych z programem ramowym, które nie są związane umowami stowarzyszeniowymi.

Oprócz wspomnianych działań można będzie podejmować działania w celu wspierania i rozwijania zasobów ludzkich, proponować stypendia, realizować inicjatywy w zakresie zintegrowanych infrastruktur oraz szczegółowe działania wspierające, zwłaszcza w celu koordynacji badań nad energią termojądrową, podejmowania badań na rzecz wsparcia tych działań, wspierania publikacji i wymiany informacji oraz szkoleń w celu promowania transferu technologii.

2. SYSTEMY FINANSOWANIA W INNYCH DZIEDZINACH

Działania w ramach programu ramowego w innych dziedzinach niż energia termojądrowa będą finansowane poprzez szeroki wachlarz systemów finansowania. Systemy te, osobno lub w połączeniu, będą wykorzystywane do finansowania różnych kategorii działań realizowanych poprzez program ramowy.

Decyzje dotyczące programów szczegółowych, programów pracy i zaproszeń do składania wniosków będą zawierać w stosownych przypadkach informacje na temat:

—	rodzajów systemów wykorzystywanych do finansowania różnych kategorii działań,

—	kategorii uczestników (takich jak organizacje badawcze, szkoły wyższe, przemysł, organy publiczne), które mogą z nich korzystać,

—	rodzajów działań (badań, rozwoju, demonstracji, szkoleń, rozpowszechniania, transferu wiedzy i innych działań pokrewnych), które mogą być finansowane.

W przypadku gdy możliwe jest wykorzystanie różnych systemów finansowania, programy prac mogą określać, jaki system finansowania należy zastosować do tematu, którego dotyczy zaproszenie do składania wniosków.

Systemy finansowania są następujące:

W celu wspierania działań, które są wdrażane przede wszystkim na podstawie zaproszeń do składania wniosków:

Projekty realizowane w ramach współpracy

Wsparcie dla projektów badawczych prowadzonych przez konsorcja z uczestnikami z różnych państw, mających na celu rozwój nowej wiedzy, nowych technologii, produktów lub wspólnych zasobów przeznaczonych na badania. Rozmiar, zakres i wewnętrzna organizacja projektów mogą być różne w zależności od dziedziny i tematu. Projekty mogą dotyczyć ukierunkowanych działań badawczych na małą lub średnią skalę lub projektów integrujących o dużej skali, które do osiągnięcia określonego celu wymagają mobilizacji znaczących zasobów. Plany prac w ramach projektów będą uwzględniać wsparcie przeznaczone na szkolenia i rozwój kariery naukowców.

Sieci doskonałości

Wsparcie dla wspólnych programów badawczych realizowanych przez wiele organizacji badawczych łączących swoje działania w określonej dziedzinie, prowadzonych przez zespoły badawcze w ramach długookresowej współpracy. Wdrażanie wspólnych programów badawczych będzie wymagało formalnego zaangażowania ze strony tych organizacji. Plany prac w ramach projektów będą uwzględniać wsparcie przeznaczone na szkolenia i rozwój kariery naukowców.

Działania koordynacyjne i wspierające

Wsparcie dla działań zapewniających koordynację badań lub je wspierających (tworzenie sieci kontaktów, wymiany, ponadnarodowy dostęp do infrastruktury badawczej, badania, konferencje, udział w budowie nowej infrastruktury itp.) lub ułatwiających rozwój zasobów ludzkich (np. tworzenie sieci kontaktów i systemów szkolenia). Działania te mogą być realizowane także w inny sposób niż poprzez zaproszenia do składania wniosków.

W celu wspierania działań realizowanych na podstawie decyzji Rady, przyjmowanych na wniosek Komisji, Wspólnota zapewni wsparcie finansowe dla finansowanych z wielu źródeł i prowadzonych na szeroką skalę następujących inicjatyw:

—	wkład finansowy na rzecz wdrożenia wspólnych przedsięwzięć na podstawie procedur i postanowień określonych w art. 45–51 Traktatu,

—	wkład finansowy na rzecz rozwoju nowej infrastruktury o znaczeniu europejskim.

Wspólnota wdroży systemy finansowania zgodnie z przepisami rozporządzenia Rady (Euratom) nr 139/2012 z dnia 19 grudnia 2011 r. ustanawiającego zasady uczestnictwa przedsiębiorstw, ośrodków badawczych i szkół wyższych w działaniach pośrednich prowadzonych na podstawie programu ramowego Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej oraz zasady upowszechniania wyników badań (2012–2013) (1), w odniesieniu do zasad uczestnictwa przedsiębiorstw, ośrodków badawczych i uczelni, odpowiednich instrumentów pomocy państwa, w szczególności ram pomocy państwa na rzecz badań i rozwoju, jak również międzynarodowych zasad w tym obszarze. Zgodnie z tymi międzynarodowymi ramami konieczne będzie indywidualne dostosowanie rozmiaru i formy udziału finansowego, w szczególności jeżeli dostępne będzie finansowanie z innych źródeł publicznych, w tym z innych źródeł unijnego finansowania, takich jak Europejski Bank Inwestycyjny.

W przypadku uczestników działań pośrednich realizowanych w regionach mniej rozwiniętych (w regionach konwergencji określonych w art. 5 rozporządzenia Rady (WE) nr 1083/2006 z dnia 11 lipca 2006 r. ustanawiającego przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego oraz Funduszu Spójności (2), w tym regionach kwalifikujących się do finansowania z funduszy strukturalnych w ramach celu konwergencji oraz regionach kwalifikujących się do finansowania z Funduszu Spójności i regionach najbardziej oddalonych) w miarę możliwości i w stosownych przypadkach uruchomione zostanie finansowanie uzupełniające z funduszy strukturalnych.

3. DZIAŁANIA BEZPOŚREDNIE – WSPÓLNE CENTRUM BADAWCZE

Wspólnota zleci JRC wdrożenie działań określanych jako działania bezpośrednie zgodnie z decyzją Rady 2012/95/Euratom z dnia 19 grudnia 2011 r. dotyczącą programu szczegółowego, który ma zostać zrealizowany w formie działań bezpośrednich przez Wspólne Centrum Badawcze w ramach wdrażania programu ramowego Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej w zakresie działań badawczych i szkoleniowych w dziedzinie jądrowej (2012–2013) (3).

(1) Zob. s. 1 niniejszego Dziennika Urzędowego.

(2) Dz.U. L 210 z 31.7.2006, s. 25.

(3) Zob. s. 40 niniejszego Dziennika Urzędowego.

18.2.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 47/33

DECYZJA RADY

z dnia 19 grudnia 2011 r.

dotycząca programu szczegółowego, który ma zostać zrealizowany w formie działań pośrednich w ramach wdrażania programu ramowego Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej w zakresie działań badawczych i szkoleniowych w dziedzinie jądrowej (2012–2013)

(2012/94/Euratom)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Energii Atomowej, w szczególności jego art. 7,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej, przedstawiony po konsultacji z Komitetem Naukowo-Technicznym,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (1),

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (2),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Wspólne krajowe i europejskie wysiłki w obszarze badań i szkoleń są niezbędne dla wspierania i zapewnienia wzrostu gospodarczego oraz dobrobytu obywateli w Europie.

(2)

Zgodnie z decyzją Rady 2012/93/Euratom z dnia 19 grudnia 2011 r. dotyczącą programu ramowego Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej w zakresie działań badawczych i szkoleniowych w dziedzinie jądrowej (2012–2013) (3) (zwanego dalej „programem ramowym”), program ramowy ma zostać wdrożony poprzez programy szczegółowe, w których określono szczegółowe zasady ich realizacji, ustalono czas ich trwania oraz ustanowiono środki uznane za niezbędne.

(3)

Program ramowy obejmuje dwa rodzaje działań: działania pośrednie w zakresie badań nad energią syntezy jądrowej oraz badań nad rozszczepieniem jądrowym, bezpieczeństwem i ochroną radiologiczną, a także działania bezpośrednie w postaci działań Wspólnego Centrum Badawczego Badawcze (JRC) w dziedzinie gospodarowania odpadami promieniotwórczymi, oddziaływania na środowisko, bezpieczeństwa i ochrony, zwłaszcza w odniesieniu do zdarzeń jądrowych i z uwzględnieniem doświadczeń wyniesionych z wcześniejszych sytuacji. Działania pośrednie należy realizować poprzez niniejszy program szczegółowy.

(4)	Do niniejszego programu szczegółowego stosuje się zasady uczestnictwa przedsiębiorstw, ośrodków badawczych i szkół wyższych oraz upowszechniania wyników badań zgodnie z programem ramowym.

(5)

Zgodnie z art. 101 Traktatu Wspólnota zawarła szereg umów międzynarodowych w dziedzinie badań jądrowych; należy podjąć starania na rzecz wzmocnienia międzynarodowej współpracy badawczej w celu dalszej integracji Wspólnoty ze światowym środowiskiem badawczym. Międzynarodowa współpraca dwustronna opiera się na stabilnych ramach prawnych zapewnionych przez umowy o współpracy między Wspólnotą a państwami trzecimi. Program ramowy ma zasadnicze znaczenie dla wdrożenia tych umów. W związku z tym w niniejszym programie szczegółowym powinny móc brać udział państwa, które zawarły w tym celu umowy, a na poziomie projektów – na zasadzie wzajemnych korzyści – podmioty z państw trzecich i międzynarodowe organizacje współpracy naukowej.

(6)	Niniejszy program szczegółowy powinien przyczynić się do wspierania zrównoważonego rozwoju oraz zapewnienia utrzymania odpowiedniej kultury bezpieczeństwa.

(7)

Należy zapewnić należyte zarządzanie finansami w odniesieniu do niniejszego programu szczegółowego i jego wdrożenia, w sposób skuteczny i przyjazny dla użytkownika, przy jednoczesnym zapewnieniu pewności prawa i dostępności niniejszego programu dla wszystkich uczestników, zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich (4) oraz rozporządzeniem Komisji (WE, Euratom) nr 2342/2002 z dnia 23 grudnia 2002 r. ustanawiającym szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich (5).

(8)

Należy podjąć stosowne działania – proporcjonalne do interesów finansowych Unii – w celu monitorowania zarówno efektywności udzielonego wsparcia finansowego, jak i skuteczności wykorzystania tych funduszy, aby zapobiec nieprawidłowościom i nadużyciom finansowym. Należy również podjąć niezbędne kroki, aby odzyskać utracone, nienależnie wypłacone lub nieodpowiednio wykorzystane środki, zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002, rozporządzeniem (WE, Euratom) nr 2342/2002, rozporządzeniem Rady (WE, Euratom) nr 2988/95 z dnia 18 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich (6), rozporządzeniem Rady (Euratom, WE) nr 2185/96 z dnia 11 listopada 1996 r. w sprawie kontroli na miejscu oraz inspekcji przeprowadzanych przez Komisję w celu ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich przed nadużyciami finansowymi i innymi nieprawidłowościami (7) oraz rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1073/1999 z dnia 25 maja 1999 r. dotyczącym dochodzeń prowadzonych przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) (8).

(9)	Każdy obszar tematyczny niniejszego programu szczegółowego powinien być ujęty w osobnej pozycji w budżecie ogólnym Unii.

(10)	Działania badawcze prowadzone w ramach niniejszego programu szczegółowego powinny być zgodne z podstawowymi zasadami etycznymi, łącznie z tymi, które zostały odzwierciedlone w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Program szczegółowy, który ma być realizowany w formie działań pośrednich w ramach wdrażania programu ramowego Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej w zakresie działań badawczych i szkoleniowych w dziedzinie jądrowej (2012–2013), (zwany dalej „programem szczegółowym”) zostaje przyjęty na okres od dnia 1 stycznia 2012 r. do dnia 31 grudnia 2013 r.

Artykuł 2

Program szczegółowy wspiera działania badawcze i szkoleniowe w dziedzinie energii jądrowej, obejmujące szeroki zakres działań pośrednich w zakresie badań prowadzonych w następujących obszarach tematycznych:

a)	badania nad energią syntezy jądrowej (w tym międzynarodowy eksperymentalny reaktor termojądrowy (ITER));

b)	badania nad rozszczepieniem jądrowym, bezpieczeństwo i ochrona radiologiczna.

Cele i ogólne kierunki działań, o których mowa w niniejszym artykule, przedstawiono w załączniku.

Artykuł 3

Zgodnie z art. 3 decyzji 2012/93/Euratom maksymalna kwota na wykonanie programu szczegółowego wynosi 2 327 054 000 EUR, z czego nie więcej niż 15 % przeznaczone jest na wydatki administracyjne Komisji. Kwota ta zostaje podzielona w następujący sposób:

a)	badania nad energią syntezy jądrowej	2 208 809 000 EUR;
b)	rozszczepienie jądrowe, bezpieczeństwo i ochrona radiologiczna	118 245 000 EUR.

Artykuł 4

Wszystkie działania badawcze prowadzone w ramach programu szczegółowego prowadzone są zgodnie z podstawowymi zasadami etycznymi.

Artykuł 5

1. Program szczegółowy jest realizowany przy pomocy systemów finansowania ustanowionych w załączniku II do decyzji 2012/93/Euratom.

2. Do niniejszego programu szczegółowego stosuje się zasady uczestnictwa przedsiębiorstw, ośrodków badawczych i szkół wyższych oraz upowszechniania wyników badań związanych z działaniami pośrednimi określone w rozporządzeniu Rady (Euratom) nr 139/2012 z dnia 19 grudnia 2011 r. ustanawiającym zasady uczestnictwa przedsiębiorstw, ośrodków badawczych i szkół wyższych w działaniach pośrednich prowadzonych na podstawie programu ramowego Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej oraz zasady upowszechniania wyników badań (2012–2013) (9).

Artykuł 6

1. Do celów realizacji programu szczegółowego Komisja przygotowuje roczny program prac, w którym określa bardziej szczegółowo cele oraz priorytety naukowe i technologiczne przedstawione w załączniku, systemy finansowania, które mają być wykorzystywane w obszarach tematycznych, których dotyczą zaproszenia do składania wniosków, a także harmonogram realizacji.

2. W programie prac uwzględnia się odpowiednie działania badawcze prowadzone przez państwa członkowskie, państwa stowarzyszone oraz organizacje europejskie i międzynarodowe. W stosownych przypadkach jest on aktualizowany.

3. Program prac określa kryteria oceny wniosków dotyczących działań pośrednich w ramach systemów finansowania, a także kryteria wyboru projektów. Kryteria te obejmują doskonałość, oddziaływanie i realizację. W programie prac można dokładniej określić lub uzupełnić dodatkowe wymogi, wagi oraz progi.

4. Program prac może określać następujące elementy:

a)	organizacje, które otrzymują środki w formie składek członkowskich;

b)	działania wspierające działalność określonych podmiotów prawnych.

Artykuł 7

1. Komisja odpowiada za realizację programu szczegółowego.

2. Do celów realizacji programu szczegółowego Komisję wspiera komitet konsultacyjny. Skład komitetu może być różny w zależności od różnych tematów w porządku obrad komitetu. W kwestiach związanych z rozszczepieniem jądrowym skład komitetu oraz mające do niego zastosowanie szczegółowe zasady operacyjne i procedury zostały określone w decyzji Rady 84/338/Euratom, EWWiS, EWG z dnia 29 czerwca 1984 r. dotyczącej struktur i procedur zarządzania oraz koordynacji wspólnotowych działań badawczych, rozwojowych i demonstracji (10). W kwestiach związanych z syntezą jądrową zagadnienia te zostały określone w decyzji Rady z dnia 16 grudnia 1980 r. ustanawiającej Komitet Konsultacyjny ds. Programu Syntezy Jądrowej (11).

3. Komisja regularnie informuje komitet o ogólnych postępach w realizacji programu szczegółowego oraz przekazuje mu aktualne informacje na temat wszystkich działań zaproponowanych lub finansowanych w ramach tego programu szczegółowego.

Artykuł 8

Komisja zapewnia przeprowadzenie niezależnego monitorowania, oceny i przeglądu, przewidzianych w art. 6 decyzji 2012/93/Euratom, w odniesieniu do działań prowadzonych w obszarach objętych zakresem programu szczegółowego.

Artykuł 9

Niniejsza decyzja wchodzi w życie trzeciego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 19 grudnia 2011 r.

W imieniu Rady

M. KOROLEC

Przewodniczący

(1) Opinia z dnia 15 listopada 2011 (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym). Opinia wydana po przeprowadzeniu nieobowiązkowych konsultacji.

(2) Dz.U. C 318 z 29.10.2011, s. 127. Opinia wydana po przeprowadzeniu nieobowiązkowych konsultacji.

(3) Zob. s. 25 niniejszego Dziennika Urzędowego.

(4) Dz.U. L 248 z 16.9.2002, s. 1.

(5) Dz.U. L 357 z 31.12.2002, s. 1.

(6) Dz.U. L 312 z 23.12.1995, s. 1.

(7) Dz.U. L 292 z 15.11.1996, s. 2.

(8) Dz.U. L 136 z 31.5.1999, s. 1.

(9) Zob. s. 1 niniejszego Dziennika Urzędowego.

(10) Dz.U. L 177 z 4.7.1984, s. 25.

(11) Nieopublikowana.

ZAŁĄCZNIK

CELE NAUKOWE I TECHNOLOGICZNE, OGÓLNE ZARYSY TEMATÓW I DZIAŁAŃ

I. OBSZARY TEMATYCZNE BADAŃ

I.A. Badania nad energią syntezy jądrowej

Cel ogólny

Rozwój podstaw naukowych budowy prototypowych reaktorów dla bezpiecznych, zgodnych z zasadami trwałego rozwoju, przyjaznych dla środowiska i ekonomicznie opłacalnych elektrowni oraz budowa ITER jako najważniejszy krok w tym kierunku.

Działania

1. Realizacja projektu ITER

Jako gospodarz projektu Wspólnota ponosi szczególną odpowiedzialność w ramach organizacji ITER oraz odgrywa wiodącą rolę, szczególnie w zakresie administrowania międzynarodową organizacją ITER, zarządzania i rekrutacji personelu, a także w zakresie ogólnego wsparcia technicznego i administracyjnego.

Udział Wspólnoty jako strony w projekcie ITER będzie wymagał dalszych wkładów w budowę wyposażenia i instalacji potrzebnych w ośrodku ITER oraz wsparcia projektu w trakcie budowy.

Działania badawczo-rozwojowe wspierające budowę ITER będą prowadzone przez zrzeszenia na rzecz syntezy jądrowej oraz europejskie przedsiębiorstwa. Będą one obejmowały opracowanie i testowanie komponentów oraz systemów.

2. Badania i rozwój na rzecz przygotowania funkcjonowania ITER

Celem ukierunkowanego programu z zakresu fizyki i technologii będzie skonsolidowanie wyborów związanych z projektem ITER oraz przygotowanie do szybkiego uruchomienia ITER. Program ten zostanie zrealizowany za pomocą skoordynowanych działań o charakterze doświadczalnym, teoretycznym i działań z zakresu modelowania z wykorzystaniem narzędzi JET i innych odpowiednich urządzeń eksperymentalnych i obliczeniowych. Zapewni on należyty wpływ Europy na realizację projektu ITER oraz przygotuje do istotnej roli Europy w jego wykorzystaniu. Program ten będzie obejmował:

—	ocenę kluczowych technologii funkcjonowania ITER poprzez wykorzystanie ulepszeń JET (podobna jak w ITER pierwsza ściana, systemy grzewcze, diagnostyka),

—	zbadanie scenariuszy funkcjonowania ITER w ramach ukierunkowanych eksperymentów przeprowadzanych na JET i innych instalacjach oraz skoordynowane prace w zakresie tworzenia modeli.

3. Ograniczone działania technologiczne przygotowujące do DEMO

Zrzeszenia na rzecz syntezy jądrowej oraz przedsiębiorstwa będą nadal rozwijały kluczowe technologie i materiały wymagane do udzielenia zezwolenia elektrowni DEMO oraz jej budowy i funkcjonowania, w celu przebadania ich w ITER oraz wypracowania przez przemysł europejski takiej pozycji technologicznej, która umożliwi mu budowę DEMO oraz rozwijanie przyszłych elektrowni termojądrowych. Zrealizowane zostaną następujące działania:

—

dalsze prace specjalnego zespołu projektowego w zakresie zatwierdzenia technicznego oraz projektu konstrukcji w celu przygotowania budowy międzynarodowej instalacji napromieniowywania materiałów przeznaczonych do syntezy jądrowej, która będzie wykorzystywana do testowania materiałów przeznaczonych do elektrowni termojądrowej,

—

opracowanie, badania dotyczące napromieniowania oraz modelowanie materiałów o niskiej aktywacji i odpornych na promieniowanie; opracowanie kluczowych technologii potrzebnych do funkcjonowania elektrowni termojądrowej, w tym płaszczy; koncepcyjny projekt działań DEMO obejmujący zagadnienia bezpieczeństwa oraz ochrony środowiska.

4. Długoterminowe działania badawczo-rozwojowe

W oparciu o działania dotyczące w sczególności ITER i DEMO, w ramach programu szczegółowego będą rozwijane kompetencje oraz rozszerzane podstawy naukowe w dziedzinach mających strategiczne znaczenie dla przyszłych elektrowni termojądrowych. Te działania badawcze zwiększą wykonalność techniczną i opłacalność ekonomiczną energii syntezy jądrowej. Działania szczegółowe w ramach programu ramowego będą obejmowały następujące ograniczone działania:

—

badania nad ulepszonymi koncepcjami systemów magnetycznego utrzymania plazmy, w tym stellaratorów. Prace będą koncentrować się na przygotowaniu do eksploatacji stellaratora W7-X, wykorzystaniu istniejących urządzeń do rozbudowy eksperymentalnych baz danych oraz oceny przyszłych możliwości związanych z tymi konfiguracjami,

—	prace doświadczalne, teoretyczne i dalsze modelowanie, których ostatecznym celem jest całościowe poznanie plazm syntezy jądrowej nadających się do wykorzystania w reaktorach,

—	badania nad socjonaukowymi aspektami i ekonomiką produkcji energii termojądrowej oraz działania propagujące wiedzę na temat syntezy jądrowej i jej zrozumienie w społeczeństwie.

5. Zasoby ludzkie, edukacja i szkolenia – tworzenie „pokolenia ITER”

Odpowiednie zasoby ludzkie oraz intensywna współpraca w ramach obszaru tematycznego syntezy jądrowej, zarówno w celu zaspokojenia natychmiastowych, jak i średniookresowych potrzeb ITER, a także w perspektywie dalszego rozwoju syntezy jądrowej, zostaną zapewnione poprzez:

—	wspieranie mobilności naukowców między organizacjami uczestniczącymi w programie szczegółowym w celu polepszenia współpracy w ramach programu i integracji działań badawczych oraz wspierania współpracy międzynarodowej,

—

specjalistyczne szkolenia przeznaczone dla inżynierów i naukowców, zarówno przed doktoratem, jak i po doktoracie, w tym również w formie wykorzystywania instalacji programu jako platform szkoleniowych oraz w formie specjalnych seminariów i warsztatów, a także poprzez wspieranie współpracy między szkołami wyższymi.

6. Infrastruktura

Realizacja projektu ITER w Europie, w międzynarodowych ramach organizacji ITER, będzie stanowić element nowych infrastruktur badawczych o znaczącym wymiarze europejskim.

7. Transfer technologii, zaangażowanie przedsiębiorstw i innowacje

ITER będzie wymagał nowej i bardziej elastycznej struktury organizacyjnej, aby osiągnięte innowacje i postęp technologiczny mogły zostać sprawnie przeniesione na grunt przemysłowy, dzięki czemu europejski przemysł stanie się bardziej konkurencyjny. Osiągnięciu tego celu będą służyć:

—

wspieranie innowacji i wymiana wiedzy specjalistycznej z powiązanymi szkołami wyższymi, instytutami badawczymi i przedsiębiorstwami, w tym odpowiednie interakcje z organizacją ITER oraz Europejskim Wspólnym Przedsięwzięciem na rzecz Realizacji Projektu ITER i Rozwoju Energii Termojądrowej (F4E) (przy zapewnieniu równych szans udziału partnerów – przedstawicieli przemysłu, zgodnie z odpowiednimi przepisami Unii dotyczącymi zamówień publicznych),

—	zachęcanie do zgłaszania patentów,

—	wspieranie forum innowacji w sektorze termojądrowym, które opracuje plan działania w zakresie technologii termojądrowej oraz inicjatywy w zakresie rozwoju zasobów ludzkich, z naciskiem na innowacje i potencjał dostarczania nowych produktów i usług.

I.B. Rozszczepienie jądrowe, bezpieczeństwo i ochrona radiologiczna

Cel ogólny

Ustanowienie solidnej bazy naukowej i technicznej w celu przyspieszenia praktycznych postępów w zakresie bezpieczniejszego gospodarowania długożyciowymi odpadami promieniotwórczymi, zwiększenie w szczególności bezpieczeństwa, przyczyniając się jednocześnie do efektywnego gospodarowania zasobami i opłacalności wykorzystania energii jądrowej, oraz zapewnienie solidnego i społecznie akceptowanego systemu ochrony człowieka i środowiska przed skutkami promieniowania jonizującego.

Działania

Działania pośrednie w dziedzinie rozszczepienia jądrowego, bezpieczeństwa i ochrony radiologicznej zostaną przeprowadzone w pięciu głównych obszarach działalności opisanych poniżej. W związku ze zwiększonym naciskiem na bezpieczeństwo jądrowe, co przekłada się na reorientację badań jądrowych, obszary: bezpieczeństwa obiektów jądrowych, ochrony radiologicznej (w tym przy zastosowaniach medycznych) i oceny ryzyka będą przedmiotem jak największego zainteresowania. Istnieją ważne związki z badaniami prowadzonymi w ramach siódmego programu ramowego Unii przyjętego decyzją nr 1982/2006/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. dotycząca siódmego programu ramowego Wspólnoty Europejskiej w zakresie badań, rozwoju technologicznego i demonstracji (2007–2013) (1), zwłaszcza w dziedzinie energii, norm europejskich, edukacji i szkolenia, ochrony środowiska, zdrowia, materiałoznawstwa, administrowania, wspólnych infrastruktur, kultury ochrony i bezpieczeństwa. Wspierana będzie współpraca międzynarodowa w zakresie wielu działań badawczych, ze zwróceniem szczególnej uwagi na badania nad bezpieczeństwem obiektów jądrowych; będzie się to odbywało we współpracy z odpowiednimi forami technicznymi i przy udziale zainteresowanych podmiotów, zgodnie z uzasadnieniem prowadzenia działań badawczych nad rozszczepieniem jądrowym, bezpieczeństwem i ochroną radiologiczną przedstawionym w pkt I.B załącznika I do decyzji 2012/93/Euratom.

1. Gospodarowanie końcowymi odpadami promieniotwórczymi

Badania techniczne i demonstracja koncepcji składowania geologicznego w ramach przygotowania do wdrożenia przy jednoczesnym zapewnieniu bezpieczeństwa operacyjnego. Badania przyczyniające się do lepszego poznania odpadów i ich zachowania w czasie, opracowanie solidnych metod oceny wydajności i bezpieczeństwa, badanie kwestii administracyjnych i kwestii związanych z akceptacją społeczną, a także inne działania sprzyjające rozwojowi wspólnego europejskiego podejścia do głównych zagadnień związanych z gospodarowaniem odpadami od ich powstania po unieszkodliwienie.

2. Systemy reaktorów

Przy jednoczesnym zachowaniu ogólnego celu, badania stanowiące podstawę bezpiecznego funkcjonowania wszystkich systemów reaktorów (w tym urządzeń cyklu paliwowego) wykorzystywanych w Europie lub, w zakresie niezbędnym do utrzymania obszernej wiedzy fachowej na temat bezpieczeństwa jądrowego w Europie, tych typów reaktorów, które mogą być wykorzystywane w przyszłości, skupiające się wyłącznie na aspektach bezpieczeństwa. Badania te obejmują ocenę cyklu życia instalacji i zarządzanie nim, kulturę bezpieczeństwa (minimalizację ryzyka wystąpienia błędu ludzkiego lub organizacyjnego), zaawansowane metody oceny bezpieczeństwa, numeryczne narzędzia symulacyjne, oprzyrządowanie i kontrolę oraz zapobieganie poważnym wypadkom i łagodzenie ich skutków, a także powiązane z tymi obszarami działania na rzecz optymalizacji zarządzania wiedzą oraz utrzymania kompetencji.

Działania obejmują podstawowe i główne przekrojowe działania badawcze (takie jak materiałoznawstwo) (2), a także – przy wyłącznym skupieniu się na kwestiach bezpieczeństwa – badanie przyszłych reaktorów oraz wszystkie aspekty cyklu paliwowego, takie jak podział i transmutacja.

3. Ochrona radiologiczna

Działania w tym obszarze będą się skupiały na:

—	lepszej kwantyfikacji zagrożeń dla zdrowia w przypadku niskich dawek promieniowania działających przez dłuższy czas – przy uwzględnieniu indywidualnych różnic – dzięki badaniom epidemiologicznym oraz lepszemu zrozumieniu mechanizmów na podstawie badań w zakresie biologii molekularnej i komórkowej,

—	zwiększeniu bezpieczeństwa i skuteczności medycznych zastosowań promieniowania poprzez nowe osiągnięcia w zakresie technologii oraz właściwe wyważenie korzyści i zagrożeń z nimi związanych,

—	poprawie spójności i integracji zarządzania w sytuacjach kryzysowych i w postępowaniu powypadkowym w Europie poprzez opracowanie wspólnych instrumentów i strategii oraz demonstrację ich skuteczności w rzeczywistym środowisku,

—	w zależności od potrzeb, skuteczniej zostaną zintegrowane krajowe działania badawcze w innych obszarach.

4. Infrastruktura

W przypadkach, w których będzie występowała wyraźna europejska wartość dodana, zwłaszcza w odniesieniu do stworzenia masy krytycznej, wspieranie projektowania, odnowienia, budowy lub eksploatacji kluczowej infrastruktury badawczej niezbędnej w którejkolwiek z wyżej wymienionych obszarów tematycznych, w tym ułatwienie odpowiedniego dostępu do istniejącej i przyszłej infrastruktury dla osób prowadzących badania indywidualne i dla zespołów badawczych.

5. Zasoby ludzkie i szkolenia (3)

Koordynacja programów krajowych oraz uwzględnienie ogólnych potrzeb szkoleniowych w naukach i technologiach jądrowych poprzez szereg instrumentów, w tym przynoszących wyniki w krótszym terminie i mających konkurencyjny charakter, w ramach ogólnego wspierania zasobów ludzkich we wszystkich obszarach tematycznych. Obejmuje to wsparcie dla kursów i sieci szkoleniowych oraz działania na rzecz zwiększenia atrakcyjności tego sektora dla młodych naukowców i inżynierów, a także poprawę koordynacji między instytucjami edukacyjnymi w Unii w celu zapewnienia równoważności kwalifikacji we wszystkich państwach członkowskich.

II. KWESTIE ETYCZNE

Podczas realizacji niniejszego programu szczegółowego oraz podczas wynikających z niego działań badawczych należy przestrzegać podstawowych zasad etycznych. Obejmują one między innymi zasady, które zostały odzwierciedlone w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej, w tym: ochronę godności człowieka i życia ludzkiego, ochronę danych osobowych i prywatności, jak również ochronę zwierząt i środowiska zgodnie z prawem wspólnotowym i najnowszymi wersjami odpowiednich międzynarodowych konwencji, wytycznych i kodeksów postępowania, na przykład deklaracją helsińską, Konwencją Rady Europy o prawach człowieka i biomedycynie podpisaną w Oviedo dnia 4 kwietnia 1997 r. oraz jej protokołami dodatkowymi, Konwencją Organizacji Narodów Zjednoczonych o prawach dziecka, Powszechną deklaracją w sprawie genomu ludzkiego i praw człowieka przyjętą przez UNESCO, Konwencją Organizacji Narodów Zjednoczonych o broni biologicznej i toksycznej, Międzynarodowym traktatem o zasobach genetycznych roślin dla żywności i rolnictwa i odpowiednimi rezolucjami Światowej Organizacji Zdrowia.

Uwzględnione zostaną także opinie Europejskiej Grupy Doradców ds. Skutków Etycznych Biotechnologii (1991–1997) i opinie Europejskiej Grupy ds. Etyki w Nauce i Nowych Technologiach (od 1998 r.).

Zgodnie z zasadą pomocniczości i z uwzględnieniem różnorodności koncepcji istniejących w Europie uczestnicy projektów badawczych muszą stosować się do obowiązującego prawodawstwa, uregulowań i zasad etycznych w krajach, w których będą prowadzone badania. W każdym przypadku zastosowanie mają przepisy krajowe i żadne badania, które są w danym państwie członkowskim lub w tym innym państwie zabronione, nie będą wspierane z funduszy wspólnotowych, w przypadku gdy miałyby być prowadzone w danym państwie członkowskim lub w państwie.

W stosownych przypadkach przed rozpoczęciem działań w zakresie badań i rozwoju technologicznego podmioty prowadzące projekty badawcze muszą uzyskać stosowną zgodę odpowiednich krajowych lub lokalnych komisji etycznych. Komisja będzie również dokonywać systematycznej oceny etycznej w przypadku wniosków dotyczących kwestii wrażliwych z etycznego punktu widzenia lub w przypadku gdy aspekty etyczne nie zostały w odpowiedni sposób uwzględnione. W szczególnych przypadkach oceny etycznej można dokonać w trakcie realizacji projektu.

Art. 13 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej wymaga, aby przy formułowaniu i wykonywaniu polityki Unii w różnych obszarach, także w zakresie badań naukowych, Unia i państwa członkowskie w pełni uwzględniały wymogi dotyczące dobrostanu zwierząt. Dyrektywa Rady 86/609/EWG z dnia 24 listopada 1986 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich dotyczących ochrony zwierząt wykorzystywanych do celów doświadczalnych i innych celów naukowych (4) wymaga, aby wszystkie doświadczenia zmierzały do uniknięcia niepokoju, niepotrzebnego bólu i cierpienia zwierząt; wykorzystywały jak najmniejszą liczbę zwierząt; dotyczyły zwierząt o najniższym stopniu wrażliwości neurofizjologicznej; oraz powodowały jak najmniej bólu, cierpienia, niepokoju i trwałych uszkodzeń. Zmiany dziedzictwa genetycznego zwierząt i klonowanie zwierząt można brać pod uwagę, tylko jeśli cele są usprawiedliwione z etycznego punktu widzenia, a warunki pozwalają zagwarantować dobrostan zwierząt i przestrzeganie zasad różnorodności biologicznej. Podczas realizacji niniejszego programu szczegółowego Komisja będzie regularnie monitorowała postępy naukowe oraz krajowe i międzynarodowe przepisy w sposób umożliwiający uwzględnienie wszelkich zmian.

(1) Dz.U. L 412 z 30.12.2006, s. 1.

(2) Przyjmuje się, że ERBN odpowiada za wspieranie badań pionierskich we wszystkich dziedzinach nauki i technologii.

(3) Uznaje się, że odpowiedzialność za mobilność naukowców między różnymi dziedzinami nauki i technologii leży w gestii programu „Ludzie” będącego częścią programu ramowego Unii.

(4) Dz.U. L 358 z 18.12.1986, s. 1.

18.2.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 47/40

DECYZJA RADY

z dnia 19 grudnia 2011 r.

dotycząca programu szczegółowego, który ma zostać zrealizowany w formie działań bezpośrednich przez Wspólne Centrum Badawcze w ramach wdrażania programu ramowego Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej w zakresie działań badawczych i szkoleniowych w dziedzinie jądrowej (2012–2013)

(2012/95/Euratom)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Energii Atomowej, w szczególności jego art. 7,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej, przedstawiony po konsultacji z Komitetem Naukowo-Technicznym,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (1),

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (2),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

(2)

Program ramowy obejmuje dwa rodzaje działań: działania pośrednie w zakresie badań nad energią syntezy jądrowej oraz badań nad rozszczepieniem jądrowym, bezpieczeństwem i ochroną radiologiczną, a także działania bezpośrednie w postaci działań Wspólnego Centrum Badawczego (JRC) w dziedzinie gospodarowania odpadami promieniotwórczymi, oddziaływania na środowisko, bezpieczeństwa i ochrony, zwłaszcza w odniesieniu do zdarzeń jądrowych i z uwzględnieniem doświadczeń wyniesionych z wcześniejszych sytuacji. Działania bezpośrednie należy realizować poprzez niniejszy program szczegółowy.

(3)	JRC powinno realizować działania badawcze i szkoleniowe przeprowadzane w formie „działań bezpośrednich” w ramach niniejszego programu szczegółowego.

(4)

W ramach realizacji swojej misji JRC powinno zapewnić ukierunkowane na użytkownika wsparcie naukowe i techniczne procesu formułowania polityki Unii, zapewniając wsparcie realizacji i monitorowania istniejącej polityki oraz reagując na nowe wymagania w zakresie tej polityki. Aby zrealizować swoją misję, JRC powinno prowadzić działalność badawczą na najwyższym europejskim poziomie, między innymi poprzez utrzymywanie swojej doskonałości naukowej.

(5)	Realizując niniejszy program szczegółowy, należy położyć nacisk na wspieranie mobilności i szkolenia naukowców oraz wspieranie innowacji w Unii. JRC powinno podjąć w szczególności odpowiednie działania szkoleniowe w zakresie bezpieczeństwa jądrowego oraz ochrony materiałów i instalacji jądrowych.

(6)

Niniejszy program szczegółowy powinien być realizowany w elastyczny, skuteczny i przejrzysty sposób, przy uwzględnieniu odnośnych potrzeb użytkowników JRC oraz polityki Unii, przy jednoczesnej ochronie interesów finansowych Unii. Działania badawcze prowadzone w ramach niniejszego programu szczegółowego powinny, w stosownych przypadkach, być dostosowane do tych potrzeb i do rozwoju naukowego i technicznego oraz mieć na celu osiągnięcie doskonałości naukowej.

(7)

W celu realizacji niniejszego programu szczegółowego współpraca w ramach Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub w ramach układu o stowarzyszeniu może być uzupełniona współpracą międzynarodową z państwami trzecimi i organizacjami międzynarodowymi, w szczególności na podstawie art. 2 lit. h) oraz art. 101 i 102 Traktatu.

(8)

W związku z rozszerzeniem i integracją JRC działa na rzecz włączenia organizacji i naukowców z nowych państw członkowskich w swoją działalność, szczególnie w zakresie wdrażania naukowych i technicznych elementów unijnego dorobku prawnego, jak również na rzecz zwiększonej współpracy z organizacjami i naukowcami z państw przystępujących i kandydujących. Należy również przewidzieć stopniowe otwarcie na kraje sąsiadujące, zwłaszcza w zakresie priorytetowych tematów europejskiej polityki sąsiedztwa.

(9)	JRC powinno nadal wypracowywać dodatkowe zasoby poprzez działania na zasadach konkurencyjnych. Obejmują one udział w działaniach pośrednich programu ramowego, prace dla stron trzecich oraz, w mniejszym stopniu, wykorzystywanie własności intelektualnej.

(10)

Należy zapewnić należyte zarządzanie finansami w odniesieniu do niniejszego programu szczegółowego i jego wdrożenia, w sposób skuteczny i przyjazny dla użytkownika, przy jednoczesnym zapewnieniu pewności prawa i dostępności wyników programu dla wszystkich uczestników, zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich (4) oraz rozporządzeniem Komisji (WE, Euratom) nr 2342/2002 z dnia 23 grudnia 2002 r. ustanawiającym szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich (5).

(11)

Należy podjąć stosowne działania — proporcjonalne do interesów finansowych Unii — w celu monitorowania zarówno skuteczności udzielonego wsparcia finansowego, jak i skuteczności wykorzystania funduszy, aby zapobiec nieprawidłowościom i nadużyciom finansowym. Należy podjąć niezbędne kroki, aby odzyskać utracone, nienależnie wypłacone lub nieodpowiednio wykorzystane środki zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002, rozporządzeniem (WE, Euratom) nr 2342/2002, rozporządzeniem Rady (WE, Euratom) nr 2988/95 z dnia 18 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich (6), rozporządzeniem Rady (WE, Euratom) nr 2185/96 z dnia 11 listopada 1996 r. w sprawie kontroli na miejscu oraz inspekcji przeprowadzanych przez Komisję w celu ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich przed nadużyciami finansowymi i innymi nieprawidłowościami (7) oraz rozporządzeniem (WE) nr 1073/1999 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 25 maja 1999 r. dotyczącym dochodzeń prowadzonych przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) (8).

(12)	Komisja powinna w odpowiednim czasie zapewnić przeprowadzenie niezależnej oceny dotyczącej działalności prowadzonej w dziedzinach objętych zakresem niniejszego programu szczegółowego.

(13)	Działania badawcze prowadzone w ramach niniejszego programu szczegółowego powinny być zgodne z podstawowymi zasadami etycznymi, łącznie z tymi, które zostały odzwierciedlone w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Program szczegółowy, który ma zostać zrealizowany w formie działań bezpośrednich przez Wspólne Centrum Badawcze (JRC) w ramach wdrażania programu ramowego Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej w zakresie działań badawczych i szkoleniowych w dziedzinie jądrowej (2012–2013) (zwany dalej „programem szczegółowym”), zostaje przyjęty na okres od dnia 1 stycznia 2012 r. do dnia 31 grudnia 2013 r.

Artykuł 2

Program szczegółowy określa działania JRC należące do obszaru badań jądrowych, wspierające cały zakres działań badawczych prowadzonych w ramach współpracy międzynarodowej w następujących obszarach tematycznych:

a)	gospodarowanie odpadami promieniotwórczymi, wpływ na środowisko oraz wiedza podstawowa;

b)	bezpieczeństwo jądrowe systemów reaktorów mających znaczenie dla Europy;

c)	ochrona materiałów i instalacji jądrowych (w tym zabezpieczenia w sektorze jądrowym, nierozprzestrzenianie, zwalczanie nielegalnego handlu oraz wiedza kryminalistyczna w dziedzinie jądrowej).

Cele i ogólne kierunki działań, o których mowa w akapicie pierwszym, przedstawiono w załączniku.

Artykuł 3

Zgodnie z art. 3 decyzji 2012/93/Euratom, maksymalna kwota na realizację programu szczegółowego wynosi 233 216 000 EUR.

Artykuł 4

Wszystkie działania badawcze prowadzane w ramach programu szczegółowego prowadzone są zgodnie z podstawowymi zasadami etycznymi.

Artykuł 5

Program szczegółowy jest realizowany przy pomocy działań bezpośrednich określonych w załączniku II do decyzji 2012/93/Euratom.

Artykuł 6

1. Do celów realizacji programu szczegółowego Komisja przygotowuje wieloletni program prac, w którym określa bardziej szczegółowo cele oraz priorytety naukowe i technologiczne przedstawione w załączniku, a także harmonogram realizacji.

2. W wieloletnim programie prac uwzględnia istotne dla programu szczegółowego działania badawcze prowadzone przez państwa członkowskie, państwa stowarzyszone oraz organizacje europejskie i międzynarodowe. Program jest aktualizowany stosowanie do potrzeb.

Artykuł 7

Artykuł 8

Niniejsza decyzja wchodzi w życie trzeciego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 19 grudnia 2011 r.

W imieniu Rady

M. KOROLEC

Przewodniczący

(1) Opinia z dnia 15 listopada 2011 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym). Opinia wydana po przeprowadzeniu nieobowiązkowych konsultacji.

(2) Dz.U. C 318 z 29.10.2011, s. 127. Opinia wydana po przeprowadzeniu nieobowiązkowych konsultacji.

(3) Zob. s. 25 niniejszego Dziennika Urzędowego.

(4) Dz.U. L 248 z 16.9.2002, s. 1.

(5) Dz.U. L 357 z 31.12.2002, s. 1.

(6) Dz.U. L 312 z 23.12.1995, s. 1.

(7) Dz.U. L 292 z 15.11.1996, s. 2.

(8) Dz.U. L 136 z 31.5.1999, s. 1.

ZAŁĄCZNIK

PROGRAM SZCZEGÓŁOWY WSPÓLNEGO CENTRUM BADAWCZEGO

1. Cel

Celem ogólnym programu szczegółowego jest zapewnienie ukierunkowanego na użytkownika wsparcia naukowego i technicznego na rzecz polityki Unii w dziedzinie energii jądrowej oraz wypełnienie zobowiązań wynikających z Traktatu. Osiągnięcie tego celu wymaga ciągłej aktualizacji wiedzy, umiejętności i kompetencji w celu zapewnienia wymaganej niezbędnej specjalistycznej wiedzy fachowej w dziedzinie bezpieczeństwa reaktorów jądrowych i zabezpieczeń w sektorze jądrowym oraz ochrony materiałów i instalacji jądrowych.

2. Podejście

Działania JRC należące do obszaru badań jądrowych mają na celu wypełnienie wynikających z Traktatu zobowiązań w zakresie badań i rozwoju oraz wspieranie zarówno Komisji, jak i państw członkowskich w zakresie zabezpieczeń w sektorze jądrowym, nierozprzestrzeniania broni jądrowej, gospodarowania odpadami, bezpieczeństwa instalacji jądrowych i cyklu paliwowego, radioaktywności w środowisku oraz ochrony radiologicznej. W związku ze zwiększonym naciskiem na bezpieczeństwo jądrowe, co przekłada się na reorientację badań jądrowych, obszar nierozprzestrzeniania stanie się przedmiotem jak najwyższej uwagi.

W odniesieniu do programu ramowego działania w zakresie badań i wsparcia będą w dalszym ciągu koncentrować się na:

a)	gospodarowaniu odpadami promieniotwórczymi, wpływie na środowisko oraz wiedzy podstawowej;

b)	bezpieczeństwie jądrowym systemów reaktorów mających znaczenie dla Europy;

c)	ochronie materiałów i instalacji jądrowych (w tym zabezpieczenia w sektorze jądrowym, nierozprzestrzenianie, zwalczanie nielegalnego handlu oraz wiedza kryminalistyczna w dziedzinie jądrowej).

JRC będzie ponadto zwiększać swoją rolę jako europejskiego ośrodka referencyjnego w zakresie upowszechniania informacji, szkoleń i możliwości kształcenia dla młodych naukowców.

3. Działania

3.1. Gospodarowanie odpadami promieniotwórczymi, wpływ na środowisko oraz wiedza podstawowa

3.1.1. Klasyfikacja i składowanie wypalonego paliwa jądrowego i wysokoaktywnych odpadów promieniotwórczych

Gospodarowanie wypalonym paliwem jądrowym oraz wysokoaktywnymi odpadami promieniotwórczymi obejmuje ich obróbkę, przerób, transport, składowanie tymczasowe oraz składowanie geologiczne. Ostatecznym celem jest zapobieganie uwalnianiu radionuklidów do biosfery na każdym etapie ich bardzo długiego okresu rozpadu. Projektowanie, ocena i funkcjonowanie systemów sztucznych i naturalnych barier ochronnych w odnośnym okresie mają kluczowe znaczenie dla osiągnięcia tych celów i są zależne między innymi od zachowania paliw lub odpadów w środowisku geologicznym. Niniejszy program szczegółowy obejmuje takie badania.

3.1.2. Podział i transmutacja

Główna strategia rozważana w odniesieniu do systemów energii jądrowej przewiduje zamknięcie cyklu paliwowego w celu ograniczenia długoterminowej radiotoksyczności odpadów promieniotwórczych i zapewnienia bezpiecznego i wydajnego wykorzystania zasobów. Głównymi wyzwaniami w przypadku tej koncepcji pozostają zarówno optymalizacja technik podziału paliwa w celu oddzielenia wybranych długożyciowych radionuklidów z wypalonego paliwa jądrowego, jak i produkcja i kwalifikacja bezpiecznych i niezawodnych paliw dla transmutacji aktynowców. Prace doświadczalne w zakresie podziału prowadzone w JRC obejmują badania zarówno nad rozpuszczaniem w wodzie, jak i procesem pirometalurgicznym (w medium solnym).

3.1.3. Badania podstawowe w zakresie aktynowców

Aby utrzymać kompetencje i wiodącą pozycję w dziedzinie technologii jądrowej do zastosowań cywilnych, istotne jest wspieranie interdyscyplinarnych badań podstawowych w zakresie materiałów jądrowych jako zasobów, z których mogą wywodzić się innowacje technologiczne. To z kolei wymaga wiedzy na temat reakcji tzw. pierwiastków 5f (aktynowców) i ich związków na (zazwyczaj ekstremalne) parametry termodynamiczne. Ze względu na niewielką dostępność danych doświadczalnych oraz złożoność modelowania aktualny stan wiedzy na temat tych mechanizmów jest ograniczony. Podstawowe badania dotyczące tych kwestii są niezbędne w celu zrozumienia zachowania tych pierwiastków oraz utrzymania się w czołówce w dziedzinie współczesnej fizyki fazy skondensowanej. Aby zwiększyć wpływ programów doświadczalnych, wykorzystane zostaną osiągnięcia w zaawansowanym modelowaniu i symulacji.

Program badań podstawowych JRC w zakresie aktynowców pozostanie na pierwszym planie w dziedzinie fizyki i chemii aktynowców, a głównym celem będzie zapewnienie światowej klasy obiektów doświadczalnych naukowcom ze szkół wyższych i ośrodków badawczych. Pozwoli to im na badanie właściwości aktynowców, dzięki czemu zdobędą kolejny poziom wykształcenia i przyczynią się do osiągnięć w dziedzinie nauk jądrowych.

3.1.4. Dane z dziedziny jądrowej

Przedstawione projekty specjalnych spalarni aktynowców mniejszościowych oraz zaawansowane koncepcje produkcji energii jądrowej prowadzą do nowego zapotrzebowania na o wiele dokładniejsze dane z dziedziny jądrowej. Jakość danych doświadczalnych ma kluczowe znaczenie dla podwyższenia norm bezpieczeństwa i ograniczenia marginesu błędu, a co za tym idzie, zwiększenia efektywności pod względem kosztów projektowania i budowy nowych systemów reaktorów. Zbiory danych, w tym dane Agencji Energii Jądrowej OECD, wykorzystywane w przemyśle i laboratoriach badawczych muszą być kompletne, dokładne i zweryfikowane w drodze dobrze zdefiniowanych procedur zapewniania jakości.

JRC będzie uzyskiwać dane oczekiwane na całym świecie, a także kontynuować bezpieczną obsługę akceleratorów liniowych Van de Graaff i GELINA.

3.1.5. Medyczne zastosowania wyników badań w dziedzinie jądrowej

Nowa terapia onkologiczna, zwana ukierunkowaną terapią alfa (TAT), wykorzystuje unikalne właściwości fizyczne naświetlania cząsteczkami alfa (w szczególności ich wysoką energię i płytką penetrację tkanki ludzkiej) do selektywnego nakierowania na chore komórki i niszczenia ich bez naruszania otaczającej zdrowej tkanki. Techniki te mogą być wykorzystywane w leczeniu raka i chorób zakaźnych.

JRC w dalszym ciągu będzie wspierać rozwój terapii TAT w ścisłej współpracy z organizacjami krajowymi ze szczególnym naciskiem na alternatywne procesy produkcji emiterów alfa i testowanie radiobiologiczne znakowanych izotopowo biomolekuł, ocenę ich skuteczności i wykonalności, a także udostępnianie tych nowych zastosowań do wdrożenia przez szpitale i przemysł farmaceutyczny.

3.1.6. Monitorowanie radioaktywności w środowisku

W tytule II rozdział 3 Traktatu przewiduje się ustanowienie podstawowych norm ochrony zdrowia pracowników i ludności przed zagrożeniami wynikającymi z promieniowania jonizującego. Art. 31–38 Traktatu zawierają przepisy dotyczące roli państw członkowskich i Komisji w odniesieniu do ochrony zdrowia ludzkiego, kontroli poziomów promieniowania w środowisku, uwalniania do środowiska oraz gospodarowania odpadami promieniotwórczymi. Będzie to również dotyczyło kluczowych aspektów związanych z postępowaniem w razie wypadku. Zgodnie z art. 39 Traktatu JRC wspiera Komisję w realizacji tego zadania.

Mając na uwadze nowe wartości graniczne dla radionuklidów w wodzie pitnej i składnikach żywności, JRC opracuje techniki analityczne oraz wyprodukuje odpowiednie materiały referencyjne. Przy udziale laboratoriów kontrolnych państw członkowskich zostaną zorganizowane porównania międzylaboratoryjne w celu oceny porównywalności zgłoszonych danych kontrolnych zgodnie z art. 35 i 36 Traktatu oraz w celu wsparcia harmonizacji systemów monitorowania radioaktywności za pomocą materiałów do testów referencyjnych.

3.1.7. Zarządzanie wiedzą, szkolenia i edukacja

Ważne jest utrzymanie i pogłębianie wiedzy nowych pokoleń naukowców i inżynierów jądrowych poprzez upowszechnianie eksperymentów, wyników, interpretacji i umiejętności nabytych w programach badawczych i stosowanych.

JRC będzie się przyczyniać do udostępniania tej wiedzy w formie należycie uporządkowanej i dobrze udokumentowanej oraz do wspierania działań na szczeblu wyższej edukacji w Europie zarówno w odniesieniu do reaktorów już funkcjonujących, jak i innowacyjnych reaktorów czwartej generacji. Ponadto JRC ustanowi europejskie obserwatorium zasobów ludzkich w dziedzinie jądrowej w celu analizy tendencji w Europie i zapewniania wsparcia naukowego w procesie formułowania polityki Unii. JRC będzie się też w dalszym ciągu przyczyniać do poprawy komunikacji w kwestiach jądrowych, w szczególności w zakresie akceptacji społecznej, oraz do rozwoju strategii ogólnego uwrażliwienia w kwestiach energii. Wieloletnie doświadczenie i wyjątkowe ośrodki do pomiaru danych jądrowych dają także znakomitą możliwość kształcenia i szkolenia naukowców i inżynierów jądrowych, uzupełniającego wykształcenie uniwersyteckie poprzez zapewnienie rzeczywistego dostępu do instalacji jądrowych.

3.2. Bezpieczeństwo jądrowe

3.2.1. Bezpieczeństwo reaktorów jądrowych

W celu utrzymania i poprawy poziomu bezpieczeństwa elektrowni jądrowych musi nastąpić rozbudowa i zatwierdzenie zaawansowanych i ulepszonych metod oceny bezpieczeństwa oraz odpowiadających im narzędzi analitycznych. W JRC prowadzone są ukierunkowane badania doświadczalne służące lepszemu zrozumieniu leżących u ich podstaw zjawisk i procesów fizycznych, aby możliwe były zatwierdzenie i weryfikacja deterministycznych i probabilistycznych ocen bezpieczeństwa, w oparciu o zaawansowane modelowanie procesów zachodzących w elektrowni (reaktywności i termohydrauliki), składników w obciążeniu operacyjnym/procesie starzenia, a także czynników ludzkich i organizacyjnych. JRC będzie również w dalszym ciągu odgrywać centralną rolę w ustanowieniu i funkcjonowaniu europejskiego repozytorium informacji zwrotnych na temat doświadczeń operacyjnych, z korzyścią dla wszystkich państw członkowskich. Będzie ono sporządzać sprawozdania na temat konkretnych kwestii dotyczących elektrowni oraz ułatwiać skuteczną wymianę i wdrażanie doświadczeń operacyjnych w celu zwiększenia bezpieczeństwa elektrowni jądrowych, z korzyścią dla wszystkich europejskich organów regulacyjnych oraz w celu zminimalizowania prawdopodobieństwa wypadków jądrowych. JRC będzie prowadziło programy badawcze wspierające rozwój wymogów w zakresie bezpieczeństwa i zaawansowane metody oceny systemów reaktorów mające znaczenie dla bezpieczeństwa jądrowego. Badania będą też dotyczyły kluczowych aspektów likwidacji reaktorów i ich infrastruktury (metody, szkolenia, podstawy naukowe).

3.2.2. Bezpieczeństwo paliwa jądrowego w reaktorach jądrowych eksploatowanych w Unii

W XXI w. prawdopodobnie funkcjonować będą reaktory lekkowodne drugiej i trzeciej generacji. W celu maksymalizacji ich bezpieczeństwa musi zostać zapewnione lepsze zrozumienie zachowania systemów prętów paliwowych wewnątrz reaktora (paliwo i okładzina), zwłaszcza w odniesieniu do rozszerzonych programów operacyjnych, obejmujących warunki normalne, wyjątkowe i awaryjne. Dwa najważniejsze aspekty tego badania obejmują integralność mechaniczną prętów paliwowych w trakcie całego okresu funkcjonowania reaktora oraz zachowanie paliwa w stanach przejściowych (w tym w przypadkach poważnych awarii reaktora, łącznie ze stopieniem jądra).

Docelowo wyniki doświadczeń i wiedza teoretyczna na temat dobrze opisanych mechanizmów fizycznych i chemicznych muszą zostać uwzględnione w modelach wielowymiarowych, a następnie również w kodach efektywności paliwa.

Badania prowadzone przez JRC będą również poświęcone poprawie wzorca doświadczalnego zachowania paliwa UO2 i MOX przy wysokim współczynniku wypalenia.

3.2.3. Bezpieczna eksploatacja zaawansowanych systemów energii jądrowej

Na całym świecie, w szczególności w ramach Międzynarodowego Forum IV Generacji (GIF), za nowe przedmioty badań uznaje się nowe koncepcje reaktorów na rzecz większego bezpieczeństwa, zabezpieczeń i zrównoważonego rozwoju. JRC zostało upoważnione przez państwa członkowskie do występowania w charakterze przedstawiciela Wspólnoty na GIF. W związku z tym JRC będzie w dalszym ciągu koordynować działania europejskie (w postaci działań bezpośrednich lub pośrednich lub też działań państw członkowskich) w ramach różnych projektów GIF.

Badania przeprowadzane w laboratoriach JRC obejmują przede wszystkim kwestie bezpieczeństwa nowych innowacyjnych modeli i innowacyjnych cyklów paliwowych, w szczególności charakterystykę, badania dotyczące napromieniowania oraz badanie nowych rodzajów paliwa po napromieniowaniu, jak również charakterystykę i klasyfikację innowacyjnych materiałów strukturalnych i okładzinowych. Ponadto prowadzone są badania nad wymogami bezpieczeństwa reaktorów nowej generacji oraz zaawansowaną oceną odnośnych systemów jądrowych. Ich celem jest pomoc w ustanowieniu wspólnego europejskiego podejścia do oceny bezpieczeństwa nowych innowacyjnych modeli. W tym względzie w stosownych przypadkach dążyć się będzie do synergii z SNETP.

3.3. Ochrona materiałów i instalacji jądrowych

3.3.1. Zabezpieczenia w sektorze jądrowym

Ze względu na coraz większą rolę, jaką energia jądrowa odgrywa w wytwarzaniu energii elektrycznej w Europie i na świecie, nieustannie rośnie skala postępowania z materiałami jądrowymi w cyklu paliwowym. Aby uniknąć wykorzystywania tych materiałów w sposób inny niż zamierzony, zasadnicze znaczenie ma solidny i niezawodny system zabezpieczeń w sektorze jądrowym i nierozprzestrzeniania. Do celów realizacji rozwijającej się polityki w zakresie systemów zabezpieczeń konieczne są dalsze innowacje i udoskonalenia techniczne. Aktualnym wyzwaniem jest wprowadzenie zwiększonej automatyzacji i lepszych narzędzi analizy informacji, aby ograniczyć zarówno obciążenie pracą inspektorów, jak i obciążenie dla przemysłu jądrowego. Nowe i innowacyjne podejście do kwestii zabezpieczeń będzie również stosowane w stosunku do systemów reaktorów mających znaczenie dla Europy i związanych z nimi cykli paliwowych.

3.3.2. Protokół dodatkowy

Celem protokołu dodatkowego jest zapobieganie niezadeklarowanym działaniom jądrowym. Jego wdrożenie wymaga szeregu technik innych (lub lepiej rozwiniętych) niż te, które są stosowane przy weryfikacji ewidencji materiałów jądrowych. Przewiduje się, że sprawdzanie kompletności zgłoszeń będzie wymagało zwiększonego nakładu pracy, co będzie wymagało większej liczby działań badawczo-rozwojowych w zakresie sposobów wykrywania tajnych programów, w niektórych przypadkach przy użyciu tych samych technik co w kryminalistycznych ekspertyzach jądrowych. Udoskonalenie metod analizy cząsteczek śladowych w celu weryfikacji zadeklarowanych działań lub wykrywania działań niezadeklarowanych będzie wymagało znacznych wysiłków.

3.3.3. Gromadzenie informacji z publicznie dostępnych źródeł na temat nierozprzestrzeniania broni jądrowej

W celu wspierania służb Komisji oraz współpracy z MAEA i organami państw członkowskich, JRC będzie w dalszym ciągu systematycznie gromadzić i analizować informacje z wielu różnych źródeł (Internet, literatura fachowa, bazy danych) dotyczące kwestii nierozprzestrzeniania broni jądrowej. Informacje te będą wykorzystywane do sporządzania raportów poświęconych poszczególnym państwom w celu dokładnego monitorowania rozwoju działań w dziedzinie jądrowej oraz importu lub eksportu sprzętu i technologii wyłącznie o przeznaczeniu jądrowym lub mających podwójne zastosowanie, w wybranych państwach. Ponadto JRC będzie obserwować rozwój techniczny systemów kontroli eksportu i zapewni wsparcie techniczne odnośnym służbom Komisji.

3.3.4. Zwalczanie nielegalnego handlu materiałami jądrowymi, w tym analiza kryminalistyczna w dziedzinie jądrowej

Obawy wynikające z nielegalnego handlu materiałami jądrowymi lub promieniotwórczymi, związane z nim ryzyko rozprzestrzeniania i zagrożenie terroryzmem jądrowym wymagają wprowadzenia zestawu środków w zakresie zapobiegania tym zjawiskom, wykrywania ich i reagowania na nie. Ochrona materiałów i instalacji jądrowych zyskuje coraz większą uwagę na wszystkich szczeblach, od inicjatyw międzynarodowych (globalna inicjatywa zwalczania terroryzmu jądrowego, inicjatywa przeciwko rozprzestrzenianiu broni masowego rażenia, rezolucja Rady Bezpieczeństwa ONZ 1540 i inne) po współpracę wielostronną i postępy technologiczne. Szkolenia pracowników mają kluczowe znaczenie dla wdrażania środków ochrony materiałów i instalacji jądrowych. JRC dzieli się z państwami członkowskimi i organizacjami międzynarodowymi swoim doświadczeniem i wiedzą specjalistyczną w dziedzinie jądrowej ogólnie, a w szczególności w dziedzinie ochrony materiałów i instalacji jądrowych.

W tym celu konieczne jest opracowanie lub udoskonalenie różnych programów szkoleniowych oraz stworzenie lub aktualizacja powiązanych modułów szkoleniowych. JRC ustanowi Europejski Ośrodek Szkoleń w zakresie Bezpieczeństwa, który początkowo skupi się na ochronie materiałów i instalacji jądrowych oraz na ochronie radiologicznej.

4. Kwestie etyczne

W ramach realizacji niniejszego programu szczegółowego oraz wynikających z niego działań badawczych należy przestrzegać podstawowych zasad etycznych. Obejmują one zasady zapisane w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej.

Zgodnie z zasadą pomocniczości i z uwzględnieniem różnorodności koncepcji istniejących w Europie osoby zaangażowane w projekty badawcze muszą spełniać wymogi stawiane przez ustawodawstwo, regulacje i zasady etyczne obowiązujące w krajach, w których badania będą prowadzone. W każdym przypadku przepisy krajowe mają zastosowanie, a badania, które są zakazane w którymkolwiek państwie członkowskim lub w innym państwie, nie mogą być w tym państwie członkowskim lub państwie wspierane ze środków Euratom.

W stosownych przypadkach przed rozpoczęciem działań podmioty prowadzące projekty badawcze muszą uzyskać zezwolenie odpowiednich krajowych lub lokalnych komitetów etycznych. W przypadku wniosków dotyczących kwestii wrażliwych z etycznego punktu widzenia lub gdy kwestie etyczne nie zostały odpowiednio uwzględnione, Komisja będzie systematycznie dokonywać oceny etycznej. W szczególnych przypadkach oceny etycznej można dokonać w trakcie realizacji projektu.

Art. 13 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej wymaga, aby Unia i państwa członkowskie w pełni uwzględniały wymagania w zakresie dobrostanu zwierząt przy formułowaniu i wykonywaniu polityk Unii, w tym badań.

18.2.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 47/50

DECYZJA RADY 2012/97/WPZiB

z dnia 17 lutego 2012 r.

zmieniająca decyzję 2011/101/WPZiB w sprawie środków ograniczających wobec Zimbabwe

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 29,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W dniu 15 lutego 2011 r. Rada przyjęła decyzję 2011/101/WPZiB w sprawie środków ograniczających wobec Zimbabwe (1).

(2)	Jak wynika z weryfikacji decyzji 2011/101/WPZiB, obowiązywanie środków ograniczających należy przedłużyć do dnia 20 lutego 2013 r.

(3)	Utrzymanie pewnych osób i podmiotów w wykazie osób i podmiotów, do których zastosowanie mają środki ograniczające przewidziane we wspólnym stanowisku 2011/101/WPZiB, przestało być jednak uzasadnione.

(4)	Aby nadal sprzyjać dialogowi między UE a rządem Zimbabwe, należy zawiesić obowiązywanie zakazu podróży nałożonego na dwóch członków zespołu negocjacyjnego z ramienia rządu Zimbabwe wymienionego w decyzji 2011/101/WPZiB.

(5)	Należy zaktualizować informacje dotyczące niektórych osób i podmiotów wyszczególnionych w wykazie zawartym w załączniku do decyzji 2011/101/WPZiB,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

W decyzji Rady 2011/101/WPZiB wprowadza się następujące zmiany:

art. 10 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 10

1. Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

2. Niniejszą decyzję stosuje się do dnia 20 lutego 2013 r.

3. Środki, o których mowa w art. 4 ust. 1, o ile odnoszą się one do osób wymienionych w załączniku II, zostają zawieszone do dnia 20 lutego 2013 r.

4. Niniejsza decyzja podlega stałej weryfikacji; jest ona odpowiednio przedłużana lub zmieniana, jeżeli Rada uzna, że jej cele nie zostały osiągnięte.”;

2)	załącznik zostaje zastąpiony tekstem zamieszczonym w załączniku I do niniejszej decyzji i w całym tekście decyzji 2011/101/WPZiB słowo „załącznik” we wszystkich formach gramatycznych zastępuje się słowem „załącznik I” z zachowaniem odpowiedniej formy gramatycznej;

3)	załącznik II do niniejszej decyzji dodaje się do decyzji 2011/101/WPZiB jako załącznik II.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

Sporządzono w Brukseli dnia 17 lutego 2012 r.

W imieniu Rady

M. SAREEN

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 42 z 16.2.2011, s. 6.

ZAŁĄCZNIK I

„ZAŁĄCZNIK I

WYKAZ OSÓB I PODMIOTÓW, O KTÓRYCH MOWA W ART. 4 I 5

I. Osoby

	Nazwisko i imię (i ewentualne pseudonimy)	Informacje identyfikujące	Powody umieszczenia w wykazie
1.	Mugabe, Robert Gabriel	Prezydent, ur. 21.2.1924 r. Paszport AD001095	Szef rządu, odpowiedzialny za działania istotnie podważające zasady demokracji, poszanowania praw człowieka i państwa prawa.
2.	Abu Basutu, Titus Mehliswa Johna	Wicemarszałek sił powietrznych, Matebeleland Południowy, ur. 2.6.1956 r.	Starszy rangą wojskowy, bezpośrednio biorący udział w kampanii terroru prowadzonej przed wyborami w rejonie Gwanda i w ich trakcie. Zastępca marszałka sił powietrznych Perence’a Shiri’ego (nr 100 w wykazie).
3.	Bonyongwe, Happyton Mabhuya	Dyrektor generalny Centralnej Organizacji Wywiadowczej, ur. 6.11.1960 r. Paszport AD002214; dowód tożsamości 63-374707A13	Wysoki rangą urzędnik aparatu bezpieczeństwa mający ścisłe powiązania z frakcją ZANU-PF (Zimbabwe African National Union – Patriotic Front) w rządzie i wspomagający tworzenie represyjnej polityki państwa lub nią kierujący. Oskarżony o porwanie, torturowanie i zabicie działaczy MDC w czerwcu 2008 roku.
4.	Buka (alias Bhuka), Flora	Urząd prezydenta (była minister stanu ds. specjalnych odpowiedzialna za grunty i programy przesiedlenia, była minister stanu w urzędzie wiceprezydenta oraz była minister stanu ds. reformy rolnej w urzędzie prezydenta), ur. 25.2.1968 r.	Minister stanu w kancelarii wiceprezydenta Joshuy Nkomo, odpowiada za organizowanie aktów przemocy w rejonie Gokwe i kierowanie represji wobec przywództwa MDC w 2008 roku.
5.	Bvudzijena, Wayne	Podkomisarz policji, rzecznik policji, ur. 24.4.1958 r., dowód tożsamości 29-008792V71	Starszy rangą funkcjonariusz policji. Rzecznik policji. W 2008 roku obwiniał MDC o dawanie schronienia osobom odpowiedzialnym za akty przemocy podczas wyborów w prowincjonalnej i krajowej siedzibie MDC.
6.	Chapfika, David	Były wiceminister rolnictwa (były wiceminister finansów), ur. 7.4.1957 r., paszport ZL037165, dowód tożsamości 63-052161G48	Krajowy przewodniczący komitetu pozyskiwania funduszy ZANU-PF; w 2008 roku sponsorował bojówki udzielając wsparcia bazom bojówek w rejonie Hoyuyu w Mutoko.
7.	Charamba, George	Stały sekretarz w departamencie informacji i propagandy, ur. 4.4.1963 r., paszport AD002226, paszport AD001255, dowód tożsamości 07-003617B07	Starszy rangą urzędnik państwowy ściśle powiązany z frakcją ZANU-PF w rządzie.
8.	Chidarikire, Faber Edmund	Gubernator prowincji Mashonaland Zachodni, były burmistrz Chinhoyi, ur. 6.6.1946 r., dowód tożsamości 70-056539L70	Były burmistrz miasta Chinoyi z ramienia ZANU-PF i gubernator prowincji mający ścisłe powiązania z frakcją ZANU-PF w rządzie.
9.	Chigudu, Tinaye Elisha Nzirasha	Były gubernator prowincji Manicaland, ur. 13.8.1942 r., paszport AD000013, dowód tożsamości 63-022247R42	Były stały sekretarz w ministerstwie kopalni i rozwoju górnictwa w Zimbabwe i były gubernator prowincji Manicaland. Powiązany z frakcją ZANU-PF w rządzie. W czerwcu 2008 zarządził represje wobec zwolenników MDC.
10.	Chigwedere, Aeneas Soko	Gubernator prowincji Mashonaland Wschodni, były minister, ur. 25.11.1939 r., dowód tożsamości 25-15430J80	Gubernator prowincji powiązany z frakcją ZANU-PF w rządzie.
11.	Chihota, Phineas	Wiceminister przemysłu i handlu międzynarodowego, ur. 23.11.1950 r.	Członek rządu z ramienia ZANU-PF. Groził zwolennikom MDC śmiercią; jest też powiązany z porwaniami i torturami z czerwca 2008 roku.
12.	Chihuri, Augustine	Komisarz policji, ur. 10.3.1953 r., paszport AD000206, dowód tożsamości 68-034196M68	Starszy rangą funkcjonariusz policji i członek wspólnego dowództwa operacyjnego, ściśle powiązany z represyjną polityką ZANU-PF. Publicznie przyznał się do poparcia dla ZANU-PF z naruszeniem ustawy o policji. W czerwcu 2009 roku nakazał policji umorzenie wszelkich dochodzeń dotyczących morderstw popełnionych w okresie poprzedzającym wybory prezydenckie w czerwcu 2008 roku.
13.	Chinamasa, Patrick Anthony	Minister sprawiedliwości, prawa i spraw parlamentarnych, ur. 25.1.1947 r., dowód tożsamości 63-005591M42.	Członek rządu z ramienia ZANU-PF.
14.	Chindori-Chininga, Edward Takaruza	Były minister ds. kopalń i rozwoju górnictwa, ur. 14.3.1955 r., paszport AN388694, dowód tożsamości 63-377216C71.	Były członek rządu nadal utrzymujący więzi z frakcją ZANU-PF w rządzie jako poseł z ramienia tej partii. Dowódca bojówek w Guruve w okresie poprzedzającym wybory w 2008 roku.
15.	Chinotimba, Joseph	Wiceprzewodniczący krajowego stowarzyszenia weteranów wojny wyzwoleńczej Zimbabwe, kierujący milicją ZANU-PF, ur. 6.6.1957 r., dowód tożsamości 63-312672W11	Podczas wyborów w 2008 roku Chinotimba przewodził grupie, która zniszczyła dom Admore’a Chibutu. Wraz z wojskiem i zwolennikami ZANU-PF zaatakował dom Tongeyi Jeremiaha w maju 2008 roku.
16.	Chipanga, Tongesai Shadreck	Były wiceminister spraw wewnętrznych, ur. 10.10.1940 r. lub 10.10.1946 r.	Były członek rządu i były dyrektor tajnej policji Zimbabwe, powiązany z zabójstwami politycznymi.
17.	Chipwere, Augustine	Generał brygady, były pułkownik, południowa Bindura	Bezpośrednio zaangażowany w kampanię terroru prowadzoną przed wyborami w 2008 roku i w ich trakcie. Odpowiada za niepokoje polityczne w Bindurze. Starszy rangą wojskowy, awansowany przez prezydenta w roku 2011.
18.	Chiwenga, Constantine	Dowódca Sił Obrony Zimbabwe, generał (były dowódca armii, generał broni), ur. 25.8.1956 r., paszport AD000263, dowód tożsamości 63-327568M80	Członek wspólnego dowództwa operacyjnego współdziałający w tworzeniu represyjnej polityki państwa lub kierowaniu nią. Wykorzystywał wojsko do akcji zajmowania gospodarstw rolnych. Podczas wyborów w 2008 roku był głównym sprawcą aktów przemocy powiązanych z procesem wyborów prezydenckich.
19.	Chombo, Ignatius Morgan Chiminya	Minister ds. samorządu lokalnego, urbanizacji i rozwoju wsi, ur. 1.8.1952 r., paszport AD000500, dowód tożsamości 70-086938D70.	Członek rządu z ramienia ZANU-PF; odpowiada za podważanie znaczenia MDC w samorządach lokalnych przez ograniczanie finansowania oraz nękanie.
20.	Dinha, Martin	Gubernator prowincji Mashonaland Środkowy.	Gubernator prowincji powiązany z frakcją ZANU-PF w rządzie. Brał udział w rozruchach w gospodarstwach rolnych w wiosce Rockwood w 2009 roku.
21.	Goche, Nicholas Tasunungurwa	Minister transportu, łączności i rozwoju infrastruktury (były minister stanu ds. bezpieczeństwa narodowego w Urzędzie Prezydenta), ur. 1.8.1946 r., dowód tożsamości 63-355978S68	Członek rządu z ramienia ZANU-PF. W czerwcu 2008 roku zmusił wszystkie organizacje pozarządowe do zaprzestania pracy w terenie i rozprowadzania żywności. Odpowiada za bazę bojówek w Shamva; przypisuje się mu udział w aktach przemocy w tej okolicy.
22.	Gono, Gideon	Prezes Reserve Bank of Zimbabwe (banku centralnego), ur. 29.11.1959 r., paszport AD000854, dowód tożsamości 58-001824K07	Powiązany z frakcją ZANU-PF w rządzie i współdziałający w tworzeniu represyjnej polityki państwa lub kierowaniu nią. Nielegalnie kierował fundusze do ZANU-PF w 2008 roku.
23.	Gurira, Cephas T.	Brygadier, były pułkownik sił zbrojnych Zimbabwe, ur. 1.5.1963 r., dowód tożsamości 29-061056D29	Bezpośrednio zaangażowany w kampanię terroru prowadzoną przed wyborami w 2008 roku i w ich trakcie. Odpowiada za podżeganie do aktów przemocy w Mhondoro.
24.	Gwekwerere, Stephen (alias Steven)	Pułkownik, Chinhoyi.	Bezpośrednio zaangażowany w kampanię terroru prowadzoną przed wyborami i w ich trakcie. Członek grupy napadającej na ludzi w Chinoyi w 2008 roku.
25.	Kachepa, Newton	Poseł do parlamentu reprezentujący Mudzi Północne, ur. 10.2.1970 r., dowód tożsamości 32-088209M48	Poseł do parlamentu mający udział w zabójstwach Petera Toma Butato w dniu 14 kwietnia 2008 r. i Kingswella Matety w lipcu 2008 roku. Kierował torturami wielu zwolenników MDC w swoim okręgu wyborczym.
26.	Karakadzai, Mike Tichafa	Generał brygady sił powietrznych, prowincja stołeczna Harare, ur. 7.3.1957 r., dowód tożsamości 63-632526N13	Miał bezpośredni udział w kampanii terroru prowadzonej przed wyborami i w ich trakcie, kierując porwaniami i aktami przemocy w Harare w 2008 roku.
27.	Kasukuwere, Saviour	Wiceminister ds. rozwoju młodzieży i ludności miejscowej oraz zastępca sekretarza ds. młodzieży w Biurze Politycznym ZANU-PF, ur. 23.10.1970 r., dowód tożsamości 45-046113Q45.	Członek rządu z ramienia ZANU-PF. Organizował ludzi biorących udział w zamieszkach w Harare w lutym 2011 roku, podczas których doszło do aktów przemocy.
28.	Kazangarare, Jawet	Radny z ramienia partii ZANU-PF w Północnym Hurungwe oraz weteran wojenny, ur. 12.4.1957 r., dowód tożsamości 38-102814B58.	Bezpośrednio zaangażowany w inspirowaną przez rząd kampanię terroru prowadzoną przed wyborami w 2008 roku i w ich trakcie. Odpowiada za kierowanie prześladowaniami zwolenników MDC w Hurungwe, obejmującymi gwałty, zabójstwa i niszczenie domów; w szczególności brał udział w zabójstwie w maju 2008 roku Tapiwy Mubwandy, przedstawiciela wyborczego MDC w Hurungwe Północnym.
29.	Khumalo, Sibangumuzi	Generał brygady, Matebeleland Północny, ur. 16.8.1954 r., dowód tożsamości 08-448357W73.	Bezpośrednio zaangażowany w kampanię terroru prowadzoną przed wyborami i w ich trakcie. W lutym 2011 roku brał domniemany udział w strategii rozpętania aktów przemocy i terroru, angażując starszych rangą wojskowych w koordynowanie kampanii mającej na celu utrzymanie Mugabe u władzy.
30.	Kunonga, Nolbert (alias Nobert)	Samozwańczy biskup anglikański.	Gorący zwolennik reżimu. Jego zwolenników wspierała policja w popełnianiu aktów przemocy wobec sympatyków kościoła w 2011 roku.
31.	Kwainona, Martin	Podkomisarz policji, ur. 19.1.1953 r., paszport AD001073, dowód tożsamości 63-293627V45	Starszy rangą funkcjonariusz policji; przekazywał organom miejscowym rozkazy wszczynania aktów przemocy w wiosce Kanyuchi w rejonie Mount Darwin w kwietniu 2008 roku.
32.	Kwenda, R.	Major, Zaka Wschodnia	Bezpośrednio zaangażowany w kampanię terroru prowadzoną przed wyborami w 2008 roku i w ich trakcie. Odpowiada za podżeganie do aktów przemocy w Zaka.
33.	Langa, Andrew	Wiceminister służb publicznych (były wiceminister transportu i łączności), ur. 13.1.1965 r., dowód tożsamości 21-017934E21	Członek rządu z ramienia ZANU-PF. W 2005 roku otworzył ogień do 11 członków zgromadzenia młodzieży MDC. Zastraszał wyborców w dzień wyborów w 2008 roku.
34.	Mabunda, Musarashana	Podkomisarz policji, ur. 11.11.1958 r., dowód tożsamości 22-026198T13	Członek sił bezpieczeństwa ponoszący znaczną odpowiedzialność za poważne naruszenia wolności organizowania pokojowych zgromadzeń. 11 marca 2007 r. kierował aktami pobicia, torturami i represjami. W czerwcu 2008 roku groził zabiciem Lovemore’a Madhuku.
35.	Machaya, Jason (alias Jaison) Max Kokerai	Gubernator prowincji Midlands. Były wiceminister ds. kopalń i rozwoju górnictwa, ur. 13.6.1952 r., dowód tożsamości 26-003018Z26.	Gubernator prowincji Midlands powiązany z frakcją ZANU-PF w rządzie. Wykorzystywał swoje wpływy do blokowania dochodzeń w sprawie zabójstw politycznych, o popełnienie których posądzany jest jego syn.
36.	Made, Joseph Mtakwese	Minister ds. inżynierii i mechanizacji rolnictwa (były minister rolnictwa i rozwoju wsi) ur. 21.11.1954 r., paszport AN000144, ID 29-128547N42	Członek rządu z ramienia ZANU-PF.
37.	Madzongwe, Edna (alias Edina)	ZANU-PF, przewodnicząca senatu, ur. 11.7.1943 r., dowód tożsamości 63-748119H32	Członkini biura politycznego ZANU-PF. Wykorzystywała swoje wpływy do wszczynania procesów politycznych w lutym 2008 roku. Brała udział w aktach przemocy w Chegutu, w tym w zajęciu Stockade Citrus Estate (plantacji cytrusów) w 2008 roku, wydając bezpośrednio rozkazy osobom kierującym aktem represji.
38.	Mahofa, Shuvai Ben	Były wiceminister ds. rozwoju młodzieży, równouprawnienia kobiet i mężczyzn i tworzenia miejsc pracy, ur. 4.4.1941 r., paszport AD000369, dowód tożsamości 27-031942V27	Wspierał osoby, które utworzyły miejsca tortur w Masvingo. Osoby stamtąd zabiły Mapurisę Zvidzaia w dniu 24 kwietnia 2008 r. i Tiziro Moyo w dniu 11 czerwca 2008 r.
39.	Maluleke, Titus	Gubernator prowincji Masvingo (były wiceminister edukacji, sportu i kultury).	Gubernator prowincji powiązany z członkami rządu należącymi do ZANU-PF. Popierał inwazje na ziemie w Masvingo w 2009 roku.
40.	Mangwana, Paul Munyaradzi	Przewodniczący Komitetu Konstytucyjnego i były minister stanu ds. rozdziału majątku i upodmiotowienia, ur. 10.8.1961 r., paszport AD000459, dowód tożsamości 22-017031E12	Członek rządu z ramienia ZANU-PF. Sponsorował działania gangów pod auspicjami ZANU-PF i kierował nimi w środkowym Chivi w maju i czerwcu 2008 roku.
41.	Marumahoko, Reuben	Wiceminister integracji regionalnej i współpracy międzynarodowej (były wiceminister spraw zagranicznych), ur. 4.4.1948 r., dowód tożsamości 63-311317Y71	Członek rządu z ramienia ZANU-PF. Dowódca bojówki ZANU-PF w Hurungwe. Wraz z grupą zwolenników ZANU-PF i weteranów wojennych napadał na zwolenników MDC i zniszczył kilka domów w okręgu Hurungwe w okresie od kwietnia do lipca 2008 roku.
42.	Mashava, G.	Pułkownik, Chiredzi Środkowy.	Przewodził aktom przemocy politycznej w Chiredzi w 2008 roku.
43.	Masuku, Angeline	Gubernator prowincji Matabeleland Południowy, sekretarz Biura Politycznego ZANU-PF ds. osób niepełnosprawnych i poszkodowanych, ur. 14.10.1936 r., dowód tożsamości 08-266228E19	Gubernator prowincji powiązany z frakcją ZANU-PF w rządzie.
44.	Mathema, Cain Ginyilitshe Ndabazekhaya	Gubernator prowincji Bulawayo, ur. 28.1.1948 r., dowód tożsamości 63-682168J73	Gubernator prowincji powiązany z frakcją ZANU-PF w rządzie.
45.	Mathuthu, Thokozile (alias Sithokozile)	Gubernator prowincji Matabeleland Północny oraz zastępca sekretarza Biura Politycznego ZANU-PF ds. transportu i opieki społecznej.	Gubernator prowincji powiązany z frakcją ZANU-PF w rządzie. W czerwcu 2008 roku wykorzystał swoje stanowisko do podżegania do nienawiści wobec zwolenników MDC.
46.	Tonderai Matibiri Innocent	Zastępca komisarza policji, ur. 9.10.1968 r., dowód tożsamości 63-729730V70.	Starszy rangą członek sił bezpieczeństwa powiązany z zabójstwem robotnika w gospodarstwie rolnym.
47.	Matiza, Joel Biggie	Były wiceminister ds. gospodarki mieszkaniowej na terenach wiejskich i udogodnień socjalnych, ur. 17.8.1960 r., paszport ZA557399	Były członek rządu z ramienia ZANU-PF. Organizował bazy w Murehwa Zachodnim i Południowym, skąd nadzorowani przez niego zwolennicy ZANU-PF zabili Edwarda Pfukę w dniu 17 czerwca 2008 r. i Mosesa Nyadę w dniu 19 czerwca 2008 r.
48.	Matonga, Brighton (alias Bright)	Były wiceminister ds. informacji i propagandy, ur. 1969 r.	Były członek rządu z ramienia ZANU-PF. Rzecznik tej partii. Przewodził grupie zwolenników ZANU-PF, którzy zamordowali żonę Dadidrayia Chipiro.
49.	Mhandu Cairo (alias Kairo)	Major narodowych sił zbrojnych Zimbabwe, ur. 23.11.1960 r., dowód tożsamości 63-371574V15	Bezpośrednio zaangażowany w kampanię terroru prowadzoną przed wyborami w 2008 roku i po ich zakończeniu. Przewodził grupie zwolenników i weteranów wojennych, którzy zabili Gibbsa Tawengę i Hamę Ngowaniego w dniu 30 czerwca 2008 r.
50.	Mhonda, Fidellis	Pułkownik, Rushinga, ur. 2.1.1958 r., dowód tożsamości 75-139696G81	Bezpośrednio zaangażowany w kampanię terroru prowadzoną przed wyborami w 2008 roku i w ich trakcie. Przewodził aktom przemocy politycznej w Rushindze.
51.	Midzi, Amos Bernard (Mugenva)	Były minister ds. kopalń i rozwoju górnictwa (były minister ds. energii i rozwoju energetyki), ur. 4.7.1952 r.	Przewodniczący partii ZANU-PF w Harare. Były członek rządu powiązany z frakcją ZANU-PF w rządzie. Zorganizował konwój zwolenników ZANU-PF i żołnierzy, którzy w czerwcu 2008 roku napadali na ludzi i niszczyli domy. Powiązany z aktami przemocy w Epworth oraz ze wspieraniem baz bojówek w 2008 roku i ponownie w 2011 roku.
52.	Mnangagwa, Emmerson Dambudzo	Minister obrony, ur. 15.9.1946 r., paszport AD00060, dowód tożsamości 63-450183P67	Członek rządu z ramienia ZANU-PF i członek wspólnego dowództwa operacyjnego.
53.	Mohadi, Kembo Campbell Dugishi	Wspólny minister spraw wewnętrznych (były wiceminister ds. samorządu lokalnego, robót publicznych i gospodarki mieszkaniowej), ur. 15.11.1949 r., dowód tożsamości 02-012912X02	Członek rządu z ramienia ZANU-PF i członek wspólnego dowództwa operacyjnego.
54.	Moyo, Gilbert	»Weteran wojenny«, przywódca bojówki ZANU-PF	Bezpośrednio zaangażowany w kampanię terroru w Mashonaland Zachodnim (Chegutu) prowadzoną przed wyborami w 2008 roku i w ich trakcie; brał udział w brutalnych przejęciach gospodarstw rolnych.
55.	Moyo, Jonathan Nathaniel	Były minister stanu ds. informacji i propagandy w Urzędzie Prezydenta, ur. 12.1.1957 r., paszport AD000432, dowód tożsamości 63-857281M73	Były członek ZANU-PF. Podżegał do przemocy i nienawiści, był też twórcą przepisów prawa ograniczających wolność słowa.
56.	Moyo, Sibusio Bussie	Generał brygady ZNA	Bezpośrednio zaangażowany w kampanię terroru prowadzoną przed wyborami i po ich zakończeniu, w tym w zabójstwa zwolenników MDC.
57.	Moyo, Simon Khaya	Przewodniczący biura politycznego ZANU-PF do spraw prawnych; ur. 1.10.1945 r., paszport ZD001512, dowód tożsamości 63-735452P56	Członek biura politycznego ZANU-PF mający w dalszym ciągu więzi z represyjną polityką tej partii.
58.	Mpabanga, S.	Podpułkownik, Mwenezi Wschodnie	Bezpośrednio zaangażowany w kampanię terroru prowadzoną przed wyborami i w ich trakcie. Przewodził aktom przemocy politycznej w Mwenezi.
59.	Mpofu, Obert Moses	Minister kopalni i rozwoju górnictwa (były minister przemysłu i handlu międzynarodowego) (były gubernator prowincji Matabeleland Północny), zastępca sekretarza ds. bezpieczeństwa narodowego w Biurze Politycznym ZANU-PF, ur. 12.10.1951 r., paszport ZD001549, dowód tożsamości 08-186074F79	Członek rządu z ramienia ZANU-PF. W marcu 2008 roku podżegał zwolenników ZANU-PF do wypędzania zwolenników MDC z domów, by nie dopuścić ich do głosowania.
60.	Msipa, Cephas George	Były gubernator prowincji Midlands, ur. 7.7.1931 r., paszport ZD001500, dowód tożsamości 63-358147A67
61.	Muchena, Henry	Wicemarszałek sił powietrznych, Midlands. Szef komitetu ZANU-PF.	Starszy rangą wojskowy powiązany z ZANU-PF, bezpośrednio biorący udział w kampanii terroru prowadzonej przed wyborami i w ich trakcie. Przewodził aktom przemocy w Zhombe i Gokwe w 2008 roku.
62.	Muchena, Olivia Nyembesi (alias Nyembezi)	Minister do spraw kobiet, równouprawnienia płci i rozwoju społeczności, była minister stanu ds. nauki i technologii w urzędzie prezydenta (była minister stanu w urzędzie wiceprezydenta Msiki); ur. 18.8.1946 r., paszport AD000086, dowód tożsamości 63-337191X50	Członek rządu z ramienia ZANU-PF. Powiązana z morderstwami politycznymi i osobiście zaangażowana w zniszczenie domu Revaia Kativhu w dniu 1 maja 2008 r.
63.	Muchinguri, Oppah Chamu Zvipange	Sekretarz ds. równouprawnienia kobiet i mężczyzn oraz ds. kultury w Biurze Politycznym ZANU-PF (były minister ds. kobiet, równouprawnienia kobiet i mężczyzn i rozwoju społeczności), ur. 14.12.1958 r., dowód tożsamości 63-741411R50	Była członkini rządu z ramienia ZANU-PF; pozostaje członkiem biura politycznego tej partii. Odgrywała wiodącą rolę w aktach przemocy w prowincji Masvingo w 2008 roku.
64.	Muchono, C.	Podpułkownik, Mwenezi Zachodnie.	Miał bezpośredni udział w kampanii terroru prowadzonej przed wyborami i w ich trakcie, kierując kampanią terroru w Mwenezi w 2008 roku.
65.	Mudede, Tobaiwa (alias Tonneth)	Dyrektor Centralnego Urzędu Statystycznego, ur. 22.12.1942 r., dowód tożsamości 36-452750E70	Powiązania z frakcją ZANU-PF w rządzie i udział w kształtowaniu polityki państwa i kierowaniu nią, zwłaszcza w odniesieniu do fałszowania wyborów.
66.	Mudenge, Isack Stanislaus Gorerazvo	Minister szkolnictwa wyższego (były minister spraw zagranicznych), ur. 17.12.1941 r. lub 17.12.1948 r., paszport AD000964, dowód tożsamości 63-645385Q22	Członek rządu z ramienia ZANU-PF.
67.	Mudonhi, Columbus	Zastępca inspektora Policji Republiki Zimbabwe (ZRP).	Miał bezpośredni udział w kampanii terroru prowadzonej przed wyborami i w ich trakcie, kierując aktami przemocy w Buherze w 2008 roku.
68.	Mugabe, Grace	Ur. 23.7.1965 r. Paszport AD001159, dowód tożsamości 63-646650Q70	Powiązana z frakcją ZANU-PF w rządzie. W roku 2002 przejęła majątek »Iron Mask«; przypuszcza się, że czerpie duże nielegalne zyski z wydobycia diamentów.
69.	Mugariri, Bothwell	Były starszy podkomisarz policji.	Były członek sił bezpieczeństwa, ponoszący znaczną odpowiedzialność za poważne naruszenia wolności organizowania pokojowych zgromadzeń. Jako dowódca w Harare powiązany z aktami przemocy w marcu 2007 roku.
70.	Mujuru, Joyce Teurai Ropa	Wiceprezydent (była minister zasobów wodnych i rozwoju infrastruktury), ur. 15.4.1955 r., dowód tożsamości 63-445325J18	Członek rządu z ramienia ZANU-PF.
71.	Mumba, Isaac	Nadzorca generalny.	Bezpośrednio zaangażowany w kampanię terroru prowadzoną przed wyborami w 2008 roku i po ich zakończeniu. Członek dowództwa, które kierowało aktami przemocy w wiosce Soka w regionie Muzarabani.
72.	Mumbengegwi, Simbarashe Simbanenduku	Minister spraw zagranicznych, ur. 20.7.1945 r., paszport: AD001086, dowód tożsamości 63-677272A12	Członek rządu z ramienia ZANU-PF.
73.	Murerwa, Herbert Muchemwa	Minister ds. ziemi i przesiedleń na obszarach wiejskich; ur. 31.7.1941 r., paszport AD001167, dowód tożsamości 25-021670R25	Członek rządu z ramienia ZANU-PF.
74.	Musariri, Munyaradzi	Podkomisarz policji.	Starszy rangą członek sił bezpieczeństwa, ponoszący znaczną odpowiedzialność za poważne naruszenia wolności organizowania pokojowych zgromadzeń, zwłaszcza w Murambatsvina w lipcu 2005 roku.
75.	Mushohwe, Christopher Chindoti	Gubernator prowincji Manicaland (były minister transportu i komunikacji, były wiceminister transportu i komunikacji), ur. 6.2.1954 r., dowód tożsamości 63-101480P75	Gubernator prowincji powiązany z ZANU-PF. W lutym 2009 roku, w eskorcie żołnierzy, oznajmił społeczności Chiadzwa, że zostanie przesiedlona bez odszkodowania.
76.	Mutasa, Didymus Noel Edwin	Minister stanu ds. prezydenckich w Urzędzie Prezydenta; były minister stanu ds. bezpieczeństwa narodowego, reformy rolnej i przesiedleń w Urzędzie Prezydenta; sekretarz ds. administracji w ZANU-PF; ur. 27.7.1935 r., dowód tożsamości 63-358184Q42	Członek rządu z ramienia ZANU-PF. Brał udział w zabójstwach w prowincji Manicaland.
77.	Mutezo, Munacho Thomas Alvar	Były minister zasobów wodnych i rozwoju infrastruktury, ur. 14.2.1954 r., paszport AN187189, dowód tożsamości 29-129727W44	Były członek rządu powiązany z ZANU-PF. Zorganizował kampanię terroru i zastraszał zwolenników MDC w Chimanimani Zachodnim wraz z armią narodową Zimbabwe w sierpniu 2010 roku.
78.	Mutinhiri, Ambros (alias Ambrose)	Minister ds. rozwoju młodzieży, równouprawnienia kobiet i mężczyzn i tworzenia miejsc pracy, generał brygady w stanie spoczynku, ur. 22.2.1944 r., paszport AD000969, dowód tożsamości 63-285106H32.	Były członek rządu z ramienia ZANU-PF. W marcu 2008 roku przewodził grupie zwolenników ZANU-PF zmierzającej do Landas i napadł na kilku zwolenników MDC. Utworzył i wspierał bazy wojskowe w Chihota, w których wielu zwolenników MDC było bitych i torturowanych.
79.	Mutsvunguma, S.	Pułkownik, Headlands.	Bezpośrednio zaangażowany w kampanię terroru w prowincjach Mutare i Highlands prowadzoną przed wyborami w 2008 roku i w ich trakcie.
80.	Mzembi, Walter	Minister turystyki i branży hotelarskiej; były wiceminister zasobów wodnych i rozwoju infrastruktury, ur. 16.3.1964 r., dowód tożsamości 22-050240B22	Członek rządu z ramienia ZANU-PF. Odpowiada za organizowanie grup zwolenników ZANU-PF, które napadały na mieszkańców prowincji Masvingo przed obchodami 8. rocznicy istnienia MDC.
81.	Mzilikazi, Morgan S.	Pułkownik (MID), Buhera Środkowa.	Miał bezpośredni udział w kampanii terroru prowadzonej przed wyborami i w ich trakcie. Brał udział w aktach przemocy w trakcie wyborów w Makoni i Buherze w 2008 roku. W lipcu 2008 roku porwał posła z ramienia MDC na Buherę Południową.
82.	Nguni, Sylvester Robert	Minister stanu w Urzędzie Prezydenta; były minister rozwoju gospodarczego (były minister rolnictwa); ur. 4.8.1955 r. lub 4.5.1955 r., paszport ZE215371, dowód tożsamości 63-453707V32	Członek rządu z ramienia ZANU-PF.
83.	Nhema, Francis Chenayimoyo Dunstan	Minister środowiska i zasobów naturalnych i były minister środowiska i turystyki; ur. 7.4.1959 r. lub 17.4.1959 r., paszport AD000966, dowód tożsamości 63-117843A66	Członek rządu z ramienia ZANU-PF. We wrześniu 2009 roku zmusił operatorów safari do pozbycia się udziałów w gospodarstwach i rezerwatach.
84.	Nkomo, John Landa	Wiceprzewodniczący były przewodniczący parlamentu (House of Assembly) (były minister ds. operacji specjalnych przy Urzędzie Prezydenta), krajowy przewodniczący ZANU-PF, ur. 22.8.1934 r., paszport AD000477, dowód tożsamości 63-358161Q73	Członek rządu z ramienia ZANU-PF o najdłuższym stażu.
85.	Nyambuya, Michael Reuben	Były minister ds. energii i rozwoju energetyki (były generał broni, gubernator prowincji Manicaland), ur. 23.7.1955 r., paszport AN045019, dowód tożsamości 50-013758E50	Były członek rządu z ramienia ZANU-PF. Brał udział w aktach przemocy w prowincji Manicaland i wykorzystywał personel wojskowy do przejmowania gospodarstw rolnych.
86.	Nyanhongo, Magadzire Hubert	Wiceminister środowiska i rozwoju energetyki; były wiceminister transportu i łączności, ur. 26.11.1957 r., dowód tożsamości 34-032890W34	Członek rządu z ramienia ZANU-PF. Brał udział w organizowaniu skierowanych przeciwko MDC aktów przemocy w Epworth i Nyanga w 2011 roku. Zamieszany w zabójstwo polityczne w 2008 roku.
87.	Nyikayaramba, Douglas	Generał brygady, Mashonaland Wschodni. Dowódca 3. brygady.	Starszy rangą wojskowy bezpośrednio zaangażowany w kampanię terroru prowadzoną przed wyborami w 2008 roku i w ich trakcie. Rozkazywał żołnierzom niskiej rangi rozprawić się ze zwolennikami MDC w prowincji Manicaland.
88.	Nyoni, Sithembiso Gile Glad	Minister ds. rozwoju małych i średnich przedsiębiorstw i tworzenia miejsc pracy, ur. 20.9.1949 r., paszport AD000223, dowód tożsamości 08-434871M67	Członek rządu z ramienia ZANU-PF.
89.	Parirenyatwa, David Pagwese	Były minister ds. zdrowia i opieki nad dziećmi (były wiceminister), ur. 2.8.1950 r., paszport AD000899, dowód tożsamości 63-320762P47	Były członek rządu z ramienia ZANU-PF. Organizował miejsca tortur w Murehwa Północnym i udzielał wsparcia gangom, które zamordowały Edwarda Pfukwę w dniu 17 czerwca 2008 r. i Aloysa Chandisarevę Sanyangore’a w listopadzie 2008 roku.
90.	Rangwani, Dani	Inspektor policji, ur. 11.2.1962 r., dowód tożsamości 70-006039V70	Członek sił bezpieczeństwa. Znajdował się w grupie 50 ludzi, którym ZANU-PF płaciła bezpośrednio za lokalizowanie i torturowanie zwolenników MDC w kwietniu 2007 roku.
91.	Rugeje, Engelbert Abel	Generał dywizji, prowincja Masvingo. Dyrektor studium obronnego w siłach zbrojnych Zimbabwe, ur. 17.7.1959 r., dowód tożsamości 63-539305L04	Starszy rangą wojskowy bezpośrednio zaangażowany w kampanię terroru prowadzoną przed wyborami w 2008 roku i po nich; koordynował większość aktów przemocy w Masvingo.
92.	Rungani, Victor Tapiwa Chashe	Pułkownik, Chikomba, ur. 29.6.1949 r., dowód tożsamości 22-025306Z04	Bezpośrednio zaangażowany w kampanię terroru w Chikomba prowadzoną przed wyborami w 2008 roku i w ich trakcie; obejmowała ona napady i porwania.
93.	Ruwodo, Richard	Dyrektor departamentu ds. weteranów wojennych w Ministerstwie Obrony. Generał brygady, awansowany 12 sierpnia 2008 r. do rangi generała dywizji (w stanie spoczynku); Były p.o. stałego podsekretarza w Ministerstwie Obrony, ur. 14.3.1954 r., dowód tożsamości 63-327604B50	Starszy rangą wojskowy bezpośrednio zaangażowany w kampanię terroru prowadzoną przed wyborami i po nich. Nadzoruje weteranów wojennych, których jako grupę wykorzystywano do realizacji represyjnej polityki frakcji ZANU-PF w rządzie.
94.	Sakupwanya, Stanley Urayayi	Zastępca sekretarza Biura Politycznego ZANU-PF ds. zdrowia i opieki nad dziećmi, ur. 14.5.1939 r., dowód tożsamości 63-435281R50	Członek biura politycznego ZANU-PF powiązany z frakcją tej partii w rządzie. Powiązany z aktami przemocy w Makoni podczas wyborów prezydenckich w 2008 roku. Dowódca bazy w Makoni, w której prowadzono przesłuchania.
95.	Savanhu, Tendai	Zastępca sekretarza ZANU-PF ds. transportu i opieki społecznej, ur. 21.3.1968 r.	Członek biura politycznego ZANU-PF powiązany z frakcją tej partii w rządzie. Organizował bojówki napadające na zwolenników MDC w Mbare w lutym 2011 roku, co prowadziło do przemocy i chaosu. Brał udział w porwaniach należących do MDC kobiet w czerwcu 2008 roku.
96.	Sekeramayi, Sydney (alias Sidney) Tigere	Minister stanu ds. bezpieczeństwa narodowego w Urzędzie Prezydenta. Były minister obrony narodowej; ur. 30.3.1944 r., dowód tożsamości 63-358166W43	Członek rządu z ramienia ZANU-PF i członek wspólnego dowództwa operacyjnego.
97.	Sekeremayi, Lovemore	Główny urzędnik ds. wyborów	Powiązania z frakcją ZANU-PF w rządzie i udział w tworzeniu polityki państwa i kierowaniu nią, zwłaszcza w odniesieniu do fałszowania wyborów w 2008 roku.
98.	Shamu, Webster Kotiwani	Minister ds. mediów, informacji i propagandy; były minister stanu ds. wdrażania polityki (były minister stanu ds. wdrażania polityki w Urzędzie Prezydenta), ur. 6.6.1945 r., paszport AN203141, dowód tożsamości 63-676065N32	Członek rządu z ramienia ZANU-PF zaangażowany w 2009 roku w działania zakłócające wolność prasy.
99.	Shamuyarira, Nathan Marwirakuwa	Sekretarz Biura Politycznego ZANU-PF ds. informacji i reklamy, ur. 29.9.1928 r. lub 29.9.1930 r., paszport AD000468, dowód tożsamości 63-327601Y32	Członek biura politycznego ZANU-PF mający silne powiązania z frakcją tej partii w rządzie. Brał udział w brutalnym usiłowaniu przejęcia gospodarstwa rolnego we wrześniu 2009 roku, które skończyło się podpaleniem.
100.	Shiri, Perence (alias Bigboy) Samson Chikerema	Generał broni (siły powietrzne), ur. 1.11.1955 r., dowód tożsamości 29-098876M18	Starszy rangą wojskowy i członek wspólnego dowództwa operacyjnego ZANU-PF; bierze udział w tworzeniu represyjnej polityki państwa lub kierowaniu nią. Zamieszany w polityczne akty przemocy w Chiadzwa w październiku 2008 roku.
101.	Shungu, Etherton	Generał brygady, Mashonaland Środkowe.	Starszy rangą wojskowy w komitecie ZANU-PF, bezpośrednio zaangażowany w kampanię terroru prowadzoną w roku 2008 w Bindurze przed wyborami i w ich trakcie.
102.	Sibanda, Chris	Pułkownik, prowincja Bulawayo.	Bezpośrednio zaangażowany w kampanię terroru prowadzoną przed wyborami w Byo w 2008 roku i w ich trakcie.
103.	Sibanda, Jabulani	Były przewodniczący Krajowego Stowarzyszenia Weteranów Wojennych, ur. 31.12.1970 r.	Powiązany z frakcją ZANU-PF w rządzie i współdziałający w tworzeniu represyjnej polityki państwa lub kierowaniu nią. Zaangażowany w akty przemocy przeciw zwolennikom MDC w Makoni, Bikita, Masvingo i Guto, zwłaszcza w związku z realizacją programu pomocy potrzebującym w 2010 r.
104.	Sibanda, Misheck Julius Mpande	Sekretarz Gabinetu (następca Charlesa Utete), ur. 3.5.1949 r., dowód tożsamości 63-685365X67	Powiązany z frakcją ZANU-PF w rządzie. W marcu 2010 roku wydał ministrom i sekretarzom gabinetów polecenie, by odpowiadali przed politykami ZANU-PF, nie zaś przed premierem Morganem Tsvangirai.
105.	Sibanda, Phillip Valerio (alias Valentine)	Dowódca Armii Krajowej Zimbabwe, generał broni, ur. 25.8.1956 r. lub 24.12.1954 r., dowód tożsamości 63-357671H26	Starszy rangą wojskowy mający powiązania z rządem i współdziałający w tworzeniu represyjnej polityki państwa lub kierowaniu nią; obwiniał organizacje pozarządowe o rozruchy we wrześniu 2009 roku.
106.	Sigauke, David	Generał brygady, prowincja Mash Zachodnie.	Starszy rangą wojskowy bezpośrednio zaangażowany w kampanię terroru prowadzoną przed wyborami i w ich trakcie, obejmującą tortury i akty przemocy wobec cywilów w rejonach wydobycia diamentów i grożenie zamachem stanu w przypadku wygrania wyborów przez MDC. Powiązany z aktami przemocy w Chinhoyi w 2008 roku.
107.	Sikosana, (alias Sikhosana), Absolom	Sekretarz biura politycznego ZANU-PF ds. młodzieży	Członek biura politycznego ZANU-PF, powiązany z frakcją tej partii w rządzie. Groził rozpętaniem przemocy w 2011 roku, jeżeli nie zostaną zniesione sankcje.
108.	Tarumbwa, Nathaniel Charles	Generał brygady, Manicaland i Mutare Południowe, ur. 6.10.1960 r., dowód tożsamości 63-849216W75	Starszy rangą wojskowy bezpośrednio zaangażowany w kampanię terroru prowadzoną przed wyborami i w ich trakcie. Kierował miejscem tortur w Makoni Zachodnim i Mutasa Środkowym w latach 2007 i 2008.
109.	Tomana, Johannes	Prokurator generalny, ur. 9.9.1967 r., dowód tożsamości 50-036322F50	Członek rządu z ramienia ZANU-PF.
110.	Veterai, Edmore	Starszy podkomisarz policji, dowódca policji w Harare, ur. 20.11.1962 r., dowód tożsamości 08-260467S04	Starszy rangą członek sił bezpieczeństwa, ponoszący znaczną odpowiedzialność za poważne naruszenia wolności organizowania pokojowych zgromadzeń, także zamieszany w napad na gospodarstwo Farm Thirty.
111.	Zhuwao, Patrick	Były wiceminister nauki i technologii, ur. 23.5.1967 r., dowód tożsamości 63-621736K70	Były członek rządu z ramienia ZANU-PF. Zakłócił konferencję w sprawie konstytucji odbywającą się w lipcu 2009 roku. Wraz z agentami CIO terroryzował zwolenników MDC wokół Norton.
112.	Zimondi, Paradzai Willings	Dyrektor ds. więziennictwa, ur. 4.3.1947 r., dowód tożsamości 75-145185Z47	Członek wspólnego dowództwa operacyjnego i współdziałający w tworzeniu represyjnej polityki państwa lub kierowaniu nią. Odpowiada za finansowanie i kwaterowanie bojówek w 2008 roku. Nakazał pracownikom więziennictwa głosowanie na Mugabe, jest także odpowiedzialny za naruszenia praw człowieka w więzieniach.

II. Podmioty

	Nazwa	Informacje identyfikujące	Powody umieszczenia w wykazie
1.	Cold Comfort Farm Trust Cooperative	7 Cowie Road, Tynwald, Harare, Zimbabwe.	Właściciel – Didymus Mutasa, udziałowcem jest również Grace Mugabe.
2.	Comoil (PVT) Ltd	Block D, Emerald Hill Office, Emerald Park, Harare, Zimbabwe. 2nd Floor, Travel Plaza, 29 Mazoe Street, Box CY22344, Causeway, Harare, Zimbabwe.	Właściciel – Saviour Kasukuwere.
3.	Divine Homes (PVT) Ltd	6 Hillside Shopping Centre, Harare, Zimbabwe; 31 Kensington Highlands, Harare, Zimbabwe; 12 Meredith Drive, Eastlea, Harare, Zimbabwe.	Na czele stoi David Chapfika.
4.	Famba Safaris	4 Wayhill Lane, Umwisdale, Harare, Zimbabwe; PO Box CH273, Chisipite, Harare, Zimbabwe.	Głównym akcjonariuszem jest Webster Shamu.
5.	Jongwe Printing and Publishing Company (PVT) Ltd (alias Jongwe Printing and Publishing Co., alias Jongwe Printing and Publishing Company)	14 Austin Road, Coventry Road, Workington, PO Box 5988, Harare, Zimbabwe.	Wydawnictwo powiązane z frakcją ZANU-PF w rządzie.
6.	M & S Syndicate (PVT) Ltd	First Floor, Victory House, 88 Robert Mugabe Road, Harare, Zimbabwe; PO Box 1275, Harare, Zimbabwe.	Spółka inwestycyjna powiązana z frakcją ZANU-PF w rządzie.
7.	OSLEG Ltd (alias Operation Sovereign Legitimacy)	Lonhoro House, Union Avenue, Harare, Zimbabwe.	Kontrolowana przez armię Zimbabwe. Powiązana z Ministerstwem Obrony i frakcją ZANU-PF w rządzie.
8.	Swift Investments (PVT) Ltd	730 Cowie Road, Tynwald, Harare, Zimbabwe; PO Box 3928, Harare, Zimbabwe.	Powiązana z frakcją ZANU-PF w rządzie.
9.	Zidco Holdings (alias Zidco Holdings (PVT) Ltd)	PO Box 1275, Harare, Zimbabwe.	Spółka finansowa powiązana z frakcją ZANU-PF w rządzie.
10.	Zimbabwe Defence Industries	10th floor, Trustee House, 55 Samora Machel Avenue, PO Box 6597, Harare, Zimbabwe.	Powiązana z Ministerstwem Obrony i frakcją ZANU-PF w rządzie.
11.	Zimbabwe Mining Development Corporation	90 Mutare Road, PO Box 2628, Harare, Zimbabwe.	Powiązana z frakcją ZANU-PF w rządzie. Za ZMDC odpowiada minister kopalni i rozwoju górnictwa.”

ZAŁĄCZNIK II

„ZAŁĄCZNIK II

OSOBY, O KTÓRYCH MOWA W ART. 10 UST. 3

	Nazwisko i imię (i ewent. pseudonimy)	Informacje identyfikujące	Powody umieszczenia w wykazie
1.	Chinamasa, Patrick Anthony	Minister sprawiedliwości, prawa i spraw parlamentarnych, ur. 25.1.1947 r.	Członek rządu z ramienia ZANU-PF.
2.	Mumbengegwi, Simbarashe Simbanenduku	Minister spraw zagranicznych, ur. 20.7.1945 r. Paszport: AD001086.	Członek rządu z ramienia ZANU-PF.”

18.2.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 47/64

DECYZJA RADY 2012/98/WPZiB

z dnia 17 lutego 2012 r.

zmieniająca decyzję 2010/232/WPZiB w sprawie odnowienia środków ograniczających skierowanych przeciwko Birmie/Związkowi Myanmar

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 29,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Dnia 26 kwietnia 2010 r. Rada przyjęła decyzję 2010/232/WPZiB w sprawie odnowienia środków ograniczających skierowanych przeciwko Birmie / Związkowi Myanmar (1).

(2)

Dnia 23 stycznia 2012 r. Rada z zadowoleniem przyjęła znaczący program reform politycznych przyjęty przez rząd i parlament Birmy / Związku Myanmar, a także dążenie tego państwa do rozwoju gospodarczego i społecznego. Rada przyjęła do wiadomości zobowiązanie rządu do kontynuowania i ukończenia tych reform.

(3)	Rada postanowiła, że w pierwszej kolejności należy zawiesić zakaz wydawania wiz wobec prezydenta, wiceprezydentów, członków gabinetu oraz przewodniczących obu izb parlamentu Birmy / Związku Myanmar.

(4)	W decyzji 2010/232/WPZiB należy wprowadzić odpowiednie zmiany,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Art. 15 decyzji Rady 2010/232/WPZiB otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 15

1. Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

2. Niniejszą decyzję stosuje się do dnia 30 kwietnia 2012 r.

3. Środki, o których mowa w art. 9 ust. 1 oraz w art. 10 ust. 1 i 2, w zakresie w jakim mają one zastosowanie do osób wymienionych w załączniku IV, zawiesza się do dnia 30 kwietnia 2012 r.

4. Środki, o których mowa w art. 9 ust. 1, w zakresie w jakim mają one zastosowanie do osób wymienionych w załączniku IV, zawiesza się do dnia 30 kwietnia 2012 r.”

Artykuł 2

Załącznik do niniejszej decyzji dodaje się jako załącznik V do decyzji 2010/232/WPZiB.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

Sporządzono w Brukseli dnia 17 lutego 2012 r.

W imieniu Rady

M. SAREEN

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 105 z 27.4.2010, s. 22.

ZAŁĄCZNIK

„ZAŁĄCZNIK V

Wykaz osób, o których mowa w art. 15 ust. 4

BYŁA PAŃSTWOWA RADA POKOJU I ROZWOJU (SPDC)

Nr	Nazwisko (i ewent. pseudonimy)	Dane identyfikacyjne (funkcja, tytuł, data i m-ce ur., nr paszportu/dowodu tożsamości, żona lub syn/córka…)	Płeć (M/K)
1.	Thura Shwe Mann	Wiceprzewodniczący Partii Solidarność i Rozwój Związku (USDP). Były szef personelu SPDC, koordynator operacji specjalnych, ur. 11.7.1947 r. Poseł (izba niższa parlamentu), przewodniczący izby niższej.	M
2.	Khin Lay Thet	Żona Thura Shwe Mann	K
3.	Aung Thet Mann alias Shwe Mann Ko Ko	Syn Thura Shwe Mann, Ayeya Shwe War (Wah) Company, 5, Pyay Rd, Hlaing Township, Rangun oraz współwłaściciel Red Link Communications Co Ltd, No., Nr 20, Building B, Mya Yeik Nyo Royal Hotel, Pa-Le Rd, Bahan Township, Rangun, ur. 19.6.1977 r.	M
4.	Khin Hnin Thandar	Żona Aung Thet Mann	K
5.	Toe Naing Mann	Syn Thura Shwe Mann, ur. 29.6.1978 r., właściciel Global Net and Red Link Communications Co Ltd, Nr 20, Building B, Mya Yeik Nyo Royal Hotel, Pa-Le Rd, Bahan Township, Rangun, firmy dostarczającej usługi internetowe	M
6.	Zay Zin Latt	Żona Toe Naing Mann, córka Khin Shwe, ur. 24.3.1981 r.	K

RZĄD

Nr	Nazwisko (i ewent. pseudonimy)	Dane identyfikacyjne (w tym ministerstwo)	Płeć (M/K)
1.	Thein Sein	Prezydent i szef władz wykonawczych Republiki Związku Myanmar. Były premier. Były członek SPDC. Były przewodniczący Partii Solidarność i Rozwój Związku (USDP), ur. 20.4.1945 r., Basejn.	M
2.	Khin Khin Win	Żona Thein Sein	K
3.	Tin Aung Myint Oo	Wiceprezydent Republiki Związku Myanmar. Były pierwszy sekretarz SPDC. Były wiceprzewodniczący Partii Solidarność i Rozwój Związku (USDP), ur. 29.5.1950 r.	M
4.	Khin Saw Hnin	Żona Tin Aung Myint Oo	K
5.	Kapitan Naing Lin Oo	Syn Tin Aung Myint Oo	M
6.	Hnin Yee Mon	Żona kapitana Naing Lin Oo	K
7.	Generał dywizji Hla Min	Minister obrony. Były szef 3. Biura Operacji Specjalnych. Były dowódca regionu południowego (prowincja Pegu), ur. 26.1.1958 r.	M
8.	Generał broni Ko Ko	Minister spraw wewnętrznych. Były szef 3. Biura Operacji Specjalnych (Pegu, Irawadi, Arakan), m-ce ur. Mandalaj, ur. 10.3.1956 r.	M
9.	Sao Nwan Khun Sum	Żona generała broni Ko Ko	K
10.	Thein Htaik alias Hteik alias Htike	Minister kopalnictwa. Były wojskowy inspektor generalny, ur. 8.2.1952 r., m-ce ur. Rangun.	M
11.	Thein Htay	Minister spraw granicznych i rozwoju przemysłowego. Były wiceminister obrony, m-ce ur. Taunggyi, ur. 7.9.1955 r.	M
12.	Myint Myint Khine	Żona Thein Htay	K
13.	Soe Maung	Gabinet prezydenta. Były naczelny prokurator wojskowy, ur. 20.12.1952 r., m-ce ur. Yezagyo	M
14.	Nang Phyu Phyu Aye	Żona Soe Maung	K
15.	Aye Myint	Minister nauki i technologii. Były wiceminister obrony	M
16.	Soe Thein	Minister przemysłu 2, m-ce ur. Rangun, ur. 7.9.1949 r.	M
17.	Khin Aye Kyin alias Aye Aye	Żona Soe Thein	K
18.	Yimon Aye	Córka Soe Thein, ur. 12.7.1980 r.	K
19.	Aye Chan	Syn Soe Thein, ur. 23.9.1973 r.	M
20.	Thida Aye	Córka Soe Thein, ur. 23.3.1979 r.	K
21.	Aung Min	Minister transportu kolejowego, m-ce ur. Rangun, ur. 20.11.1949 r.	M
22.	Wai Wai Thar alias Wai Wai Tha	Żona Aung Min	K
23.	Aye Min Aung	Córka Aung Min	K
24.	Htoo Char Aung	Syn Aung Min	M
25.	Khin Yi	Minister ds. imigracji i ludności. Były szef policji Związku Myanmar, ur. 29.12.1952 r., m-ce ur. Myaungmya	M
26.	Khin May Soe	Żona Khin Yi	K
27.	Myint Hlaing	Minister ds. rolnictwa i nawadniania. Były szef sztabu (obrona powietrzna), m-ce ur. Mogok, ur.13.8.1953 r.	M
28.	Thura Myint Maung	Minister ds. wyznań, m-ce ur. Yesagyo, ur.19.1.1941 r.	M
29.	Aung Kyaw Soe	Syn Thura Myint Maung	M
30.	Su Su Sandi	Żona Aung Kyaw Soe	K
31.	Zin Myint Maung	Córka Thura Myint Maung	K
32.	Khin Maung Myint	Minister budownictwa. Byy minister ds. elektryczności 2, m-ce ur. Sikong, ur. 24.5.1951 r.	M
33.	Win Win Nu	Żona Khin Maung Myint	K
34.	Tin Naing Thein	Minister ds. planowania krajowego i rozwoju gospodarczego oraz minister ds. zwierząt i rybołówstwa. Były minister handlu, były wiceminister leśnictwa	M
35.	Aye Aye	Żona Tin Naing Thein	K
36.	Kyaw Swa Khaing	Minister przemysłu 1. Były wiceminister przemysłu 2	M
37.	Khin Phyu Mar	Żona Kyaw Swa Khaing	K
38.	Than Htay	Minister energetyki. Były wiceminister energetyki, m-ce ur. Myanaung, ur. 12.11.1954 r.	M
39.	Soe Wut Yi	Żona Than Htay	K
40.	Zaw Min	Minister ds. elektryczności (1), ur. 30.10.1951 r., m-ce ur. Pegu	M
41.	Khin Mi Mi	Żona Zaw Min	K
42.	Khin Maung Soe	Minister ds. elektryczności (2)	M
43.	Hla Tun	Minister ds. finansów i dochodów państwa. Były minister ds. finansów i dochodów państwa, ur. 11.7.1951 r., m-ce ur. Rangun.	M
44.	Khin Than Win	Żona Hla Tun	K
45.	Thein Nyunt	Gabinet prezydenta. Były minister ds. rozwoju obszarów przygranicznych, spraw etnicznych i rozwoju, burmistrz Neypyidaw, m-ce ur. Ma-ubin, ur. 8.10.1948 r.	M
46.	Kyin Khaing alias Kyin Khine	Żona Thein Nyunt	K
47.	(Wunna Kyaw Htin) Win Myint	Minister handlu. Przewodniczący Federacji Izb Handlowych i Przemysłowych Związku Myanmar (UMFCCI), właściciel Shwe Nagar Min Co oraz klubu piłkarskiego Zeya Shwe Myay, m-ce ur. Ye-u, ur. 21.4.1954 r.	M
48.	Kyaw Hsan	Minister informacji i minister kultury. Były członek Partii Solidarność i Rozwój Związku (USDP), m-ce ur. Monywa, ur. 20.5.1948 r.	M
49.	Kyi Kyi Win	Żona Kyaw Hsan. Szefowa Departamentu Informacji Federacji na rzecz Kobiet Związku Myanmar	K
50.	Win Tun	Minister leśnictwa	M
51.	Aung Kyi	Minister pracy oraz minister do spraw socjalnych, pomocy humanitarnej i przesiedleń. Były minister ds. zatrudnienia/pracy (8.10.2007 r. mianowany ministrem ds. relacji, odpowiedzialnym za relacje z Aung San Suu Kyi), m-ce ur. Rangun, ur. 1.11.1946 r.	M
52.	Thet Thet Swe	Żona Aung Kyi	K
53.	Ohn Myint	Minister ds. spółdzielczości. Były szef 6. Biura Operacji Specjalnych	M
54.	Nu Nu Swe	Żona Ohn Myint	K
55.	Thein Tun alias Thein Htun	Minister ds. łączności, poczty i telegrafu	K
56.	Nyan Htun Aung	Minister transportu	M

WICEMINISTROWIE

Nr	Nazwisko (i ewent. pseudonimy)	Dane identyfikacyjne (w tym ministerstwo)	Płeć (M/K)
1.	Generał dywizji Kyaw Nyunt	Wiceminister obrony	M
2.	Pułkownik Aung Thaw	Wiceminister obrony	M
3.	Generał dywizji Zaw Win	Wiceminister ds. granicznych. Były dowódca batalionu Lon Htein, baza 3, Shwemyayar.	M
4.	Maung Myint	Wiceminister spraw zagranicznych, ur. 21.5.1958 r., m-ce ur. Mandalaj.	M
5.	Dr Khin Mya Win	Ur. 21.1.1956 r., żona Maung Myint	K
6.	Win Than	Wiceminister ds. finansów i dochodów państwa	M
7.	Tint Lwin	Wiceminister ds. łączności, poczty i telegrafu	M
8.	Phone Swe	Wiceminister spraw socjalnych, pomocy humanitarnej i przesiedleń. Były wiceminister spraw wewnętrznych	M
9.	San San Wai	Żona generała brygady Phone Swe	K
10.	Than Tun	Wiceminister ds. spółdzielczości	M
11.	Myint Thein	Wiceminister pracy. Były sędzia Sądu Najwyższego	M
12.	Win Shein	Wiceminister transportu. Były dowódca bazy szkoleniowej marynarki wojennej	M
13.	Htay Aung	Wiceminister ds. hotelarstwa i turystyki	M
14.	Thein Aung	Wiceminister przemysłu 1	M
15.	Thura U Thaung Lwin	Wiceminister transportu kolejowego	M
16.	Thant Shin	Wiceminister transportu kolejowego	M
17.	Aye Kyu	Wiceminister edukacji	M
18.	Kyaw Kyaw Win	Wiceminister ds. imigracji i ludności	M
19.	Aye Myint Kyu	Wiceminister sportu	M
20.	Han Sein	Wiceminister rozwoju przemysłu Związku Myanmar	M
21.	Chan Maung	Wiceminister rozwoju przemysłu Związku Myanmar	M
22.	Khin Maung Aye	Wiceminister ds. zwierząt i rybołówstwa	M
23.	Kyaw Zan Myint	Wiceminister spraw wewnętrznych	M

OSOBY ODNOSZĄCE KORZYŚCI Z POLITYKI GOSPODARCZEJ RZĄDU I INNE OSOBY ZWIĄZANE Z REŻIMEM

Nazwisko (i ewent. pseudonimy)

Dane identyfikacyjne (w tym przedsiębiorstwo)

Płeć

(M/K)

Khin Aung Myint

Były minister kultury. Senator (izba wyższa parlamentu), przewodniczący izby wyższej. Były członek Partii Solidarność i Rozwój Związku (USDP)

Khin Phyone

Żona Khin Maung Myint

K”

		ISSN 1977-0766 doi:10.3000/19770766.L_2012.047.pol
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		L 47

Wydanie polskie	Legislacja	Tom 55 18 lutego 2012

Spis treści		II Akty o charakterze nieustawodawczym	Strona
		ROZPORZĄDZENIA
	*	Rozporządzenie Rady (Euratom) nr 139/2012 z dnia 19 grudnia 2011 r. ustanawiające zasady uczestnictwa przedsiębiorstw, ośrodków badawczych i szkół wyższych w działaniach pośrednich prowadzonych na podstawie programu ramowego Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej oraz zasady upowszechniania wyników badań (2012–2013)	1
	*	Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 140/2012 z dnia 17 lutego 2012 r. dotyczące zezwolenia na stosowanie soli sodowej monenzyny jako dodatku paszowego dla kurcząt odchowywanych na kury nioski (posiadacz zezwolenia Huvepharma NV Belgium) ( 1 )	18
		Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 141/2012 z dnia 17 lutego 2012 r. ustanawiające standardowe wartości w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw	20
		Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 142/2012 z dnia 17 lutego 2012 r. zmieniające ceny reprezentatywne oraz kwoty dodatkowych ceł przywozowych w odniesieniu do niektórych produktów w sektorze cukru, ustalone rozporządzeniem wykonawczym (UE) nr 971/2011 na rok gospodarczy 2011/2012	22
		Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 143/2012 z dnia 17 lutego 2012 r. w sprawie wydawania pozwoleń na przywóz w odniesieniu do wniosków złożonych w ciągu pierwszych siedmiu dni lutego 2012 r. w ramach kontyngentu taryfowego na przywóz wysokiej jakości wołowiny na mocy rozporządzenia (WE) nr 620/2009	24
		DECYZJE
		2012/93/Euratom
	*	Decyzja Rady z dnia 19 grudnia 2011 r. dotycząca programu ramowego Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej w zakresie działań badawczych i szkoleniowych w dziedzinie jądrowej (2012–2013)	25
		2012/94/Euratom
	*	Decyzja Rady z dnia 19 grudnia 2011 r. dotycząca programu szczegółowego, który ma zostać zrealizowany w formie działań pośrednich w ramach wdrażania programu ramowego Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej w zakresie działań badawczych i szkoleniowych w dziedzinie jądrowej (2012–2013)	33
		2012/95/Euratom
	*	Decyzja Rady z dnia 19 grudnia 2011 r. dotycząca programu szczegółowego, który ma zostać zrealizowany w formie działań bezpośrednich przez Wspólne Centrum Badawcze w ramach wdrażania programu ramowego Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej w zakresie działań badawczych i szkoleniowych w dziedzinie jądrowej (2012–2013)	40
		2012/96/UE
	*	Decyzja Rady z dnia 17 lutego 2012 r. w sprawie dostosowania właściwych środków przewidzianych po raz pierwszy w decyzji 2002/148/WE w sprawie zakończenia konsultacji z Zimbabwe na mocy art. 96 umowy o partnerstwie AKP-WE oraz przedłużenia okresu ich stosowania	47
	*	Decyzja Rady 2012/97/WPZiB z dnia 17 lutego 2012 r. zmieniająca decyzję 2011/101/WPZiB w sprawie środków ograniczających wobec Zimbabwe	50
	*	Decyzja Rady 2012/98/WPZiB z dnia 17 lutego 2012 r. zmieniająca decyzję 2010/232/WPZiB w sprawie odnowienia środków ograniczających skierowanych przeciwko Birmie/Związkowi Myanmar	64
		2012/99/UE
	*	Decyzja wykonawcza Komisji z dnia 17 lutego 2012 r. w sprawie szczegółowych ustaleń dotyczących pobierania opłat z tytułu przekroczenia poziomu emisji CO2 z nowych lekkich samochodów dostawczych na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 510/2011 ( 1 )	69
		2012/100/UE
	*	Decyzja Komisji z dnia 17 lutego 2012 r. w sprawie metody pobierania opłat z tytułu przekroczenia poziomu emisji CO2 z nowych samochodów osobowych na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 443/2009 ( 1 )	71

(EUR/100 kg)
Kod CN	Kod państw trzecich (1)	Standardowa wartość w przywozie
0702 00 00	IL	107,7
	JO	78,3
	MA	61,7
	TN	94,1
	TR	98,5
	ZZ	88,1
0707 00 05	JO	124,9
	MA	94,0
	TR	168,6
	ZZ	129,2
0709 93 10	MA	89,1
	TR	151,1
	ZZ	120,1
0805 10 20	EG	47,3
	IL	61,7
	MA	46,6
	TN	49,8
	TR	68,8
	ZZ	54,8
0805 20 10	IL	131,8
	MA	86,7
	ZZ	109,3
0805 20 30, 0805 20 50, 0805 20 70, 0805 20 90	IL	114,9
	MA	105,8
	TR	72,1
	ZZ	97,6
0805 50 10	EG	40,4
	TR	54,2
	ZZ	47,3
0808 10 80	CA	136,5
	CL	98,4
	CN	82,7
	MK	31,8
	US	162,6
	ZZ	102,4
0808 30 90	AR	96,6
	CL	141,4
	CN	63,9
	US	113,9
	ZA	123,7
	ZZ	107,9

(w EUR)
Kod CN	Kwota ceny reprezentatywnej za 100 kg netto produktu	Kwota dodatkowego cła za 100 kg netto produktu
1701 12 10 (1)	42,50	0,00
1701 12 90 (1)	42,50	1,86
1701 13 10 (1)	42,50	0,00
1701 13 90 (1)	42,50	2,15
1701 14 10 (1)	42,50	0,00
1701 14 90 (1)	42,50	2,15
1701 91 00 (2)	48,40	2,95
1701 99 10 (2)	48,40	0,00
1701 99 90 (2)	48,40	0,00
1702 90 95 (3)	0,48	0,23