20.12.2008

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 344/1

---

ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 1299/2008

z dnia 9 grudnia 2008 r.

ustalające na rok połowowy 2009 ceny orientacyjne oraz wspólnotowe ceny producenta na niektóre produkty rybołówstwa na mocy rozporządzenia (WE) nr 104/2000

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 104/2000 z dnia 17 grudnia 1999 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków produktów rybołówstwa i akwakultury (1), w szczególności jego art. 18 ust. 3 oraz art. 26 ust. 1,

uwzględniając wniosek Komisji,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Artykuł 18 ust. 1 i art. 26 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 104/2000 stanowią, że na każdy rok połowowy należy ustalić cenę orientacyjną i wspólnotową cenę producenta w celu określenia poziomu interwencji cenowych na rynku niektórych produktów rybołówstwa.

(2)	Artykuł 18 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 104/2000 stanowi, że cenę orientacyjną ustala się dla każdego z produktów i grup produktów, wymienionych w załącznikach I i II do tego rozporządzenia.

(3)	Na podstawie aktualnie dostępnych danych na temat cen danych produktów oraz kryteriów, o których mowa w art. 18 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 104/2000, ceny orientacyjne poszczególnych gatunków należy podwyższyć, utrzymać bądź obniżyć w roku połowowym 2009.

(4)

Artykuł 26 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 104/2000 stanowi, że wspólnotowa cena producenta ustalana jest dla każdego produktu wymienionego w załączniku III do tego rozporządzenia. Należy ustanowić wspólnotową cenę producenta w przypadku jednego z tych produktów i obliczyć wspólnotową cenę producenta w odniesieniu do innych produktów z wykorzystaniem współczynników przeliczeniowych, ustanowionych rozporządzeniem Komisji (WE) nr 802/2006 z dnia 30 maja 2006 r. ustalającym współczynniki przeliczeniowe mające zastosowanie do ryb z rodzajów Thunnus i Euthynnus  (2).

(5)	Na podstawie kryteriów ustalonych w art. 18 ust. 2 tiret pierwsze i drugie oraz w art. 26 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 104/2000 należy dostosować wspólnotową cenę producenta w roku połowowym 2009.

(6)	Ze względu na pilny charakter zagadnienia, istotne jest przewidzenie wyjątku od sześciotygodniowego okresu przewidzianego w art. 1 ust. 3 Protokołu w sprawie roli parlamentów narodowych Unii Europejskiej załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W odniesieniu do roku połowowego trwającego od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia 2009 r. ceny orientacyjne określone w art. 18 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 104/2000 podano w załączniku I do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

W odniesieniu do roku połowowego trwającego od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia 2009 r. wspólnotowe ceny producenta przewidziane w art. 26 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 104/2000 podano w załączniku II do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 3

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2009 r.

---

(1)  Dz.U. L 17 z 21.1.2000, s. 22.

(2)  Dz.U. L 144 z 31.5.2006, s. 15.

---

---

---

20.12.2008

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 344/6

---

ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 1300/2008

z dnia 18 grudnia 2008 r.

ustanawiające wieloletni plan dotyczący zasobów śledzia występujących przy zachodnim wybrzeżu Szkocji oraz połowów tych zasobów

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 37,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (1),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Rozporządzenie Rady (WE) nr 2371/2002 z dnia 20 grudnia 2002 r. w sprawie ochrony i zrównoważonej eksploatacji zasobów rybołówstwa w ramach wspólnej polityki rybołówstwa (2) przewiduje między innymi, że aby osiągnąć cel w nim określony, Wspólnota stosuje ostrożne podejście poprzez podjęcie środków mających na celu ochronę i utrzymanie żywych zasobów wodnych, zapewnienie ich zrównoważonej eksploatacji oraz zminimalizowanie wpływu działalności połowowej na ekosystemy morskie.

(2)	Zgodnie z najnowszą opinią naukową Międzynarodowej Rady Badań Morza (ICES) oraz Komitetu Naukowo-Technicznego i Ekonomicznego ds. Rybołówstwa (STECF), połowy zasobów śledzia (Clupea harengus) w wodach na zachód od Szkocji nieznacznie przekraczają maksymalny podtrzymywalny połów.

(3)	Właściwe jest przyjęcie wieloletniego planu w celu zagwarantowania, że zasoby te są eksploatowane zgodnie z maksymalnym podtrzymywalnym połowem oraz z zachowaniem zrównoważonych warunków ekonomicznych, środowiskowych i społecznych.

(4)

Plan ten powinien mieć na celu stopniowe wdrażanie ekosystemowego podejścia do zarządzania rybołówstwem oraz przyczyniać się do wydajnej działalności połowowej w ramach opłacalnego ekonomicznie i konkurencyjnego przemysłu rybołówstwa, zapewniając odpowiedni standard życia osobom, których utrzymanie zależy od połowów śledzia na zachód od Szkocji, oraz biorąc pod uwagę interesy konsumentów.

(5)

Zgodnie z opinią naukową STECF oraz ICES zasoby śledzia w wodach na zachód od Szkocji będą zrównoważone i będą zapewniać stosunkowo wysoki odłów, w razie ich eksploatowania przy wskaźniku śmiertelności połowowej w wysokości 0,25 rocznie w przypadku zasobów, których poziom biomasy jest nie mniejszy niż 75 000 ton, lub w wysokości 0,2 rocznie w przypadku zasobów, których poziom biomasy jest niższy niż 75 000 ton i wynosi 50 000 ton lub więcej.

(6)

Opinia ta powinna zostać wykorzystana w praktyce poprzez opracowanie odpowiedniej metody ustalania całkowitych dopuszczalnych połowów (TAC) dla zasobów śledzia w wodach na zachód od Szkocji na poziomie zgodnym z odpowiednim długookresowym wskaźnikiem śmiertelności połowowej, uwzględniając poziom biomasy zasobów tej ryby.

(7)	W celu zapewnienia stabilnego poziomu możliwości połowowych należy ograniczyć różnice występujące w poziomie TAC z roku na rok, gdy wysokość poziomu biomasy zasobu wynosi 50 000 ton lub więcej.

(8)

Oprócz środków kontroli przewidzianych w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1627/94 z dnia 27 czerwca 1994 r. ustanawiającym ogólne przepisy dotyczące specjalnych zezwoleń połowowych (3), rozporządzeniu Rady (EWG) nr 2847/93 z dnia 12 października 1993 r. ustanawiającym system kontroli mający zastosowanie do wspólnej polityki rybołówstwa (4) i rozporządzeniu Komisji (EWG) nr 2807/83 z dnia 22 września 1983 r. ustanawiającym szczegółowe zasady zapisu informacji dotyczących połowów dokonywanych przez państwa członkowskie (5) konieczne są dalsze środki kontroli w celu zapewnienia przestrzegania niniejszego rozporządzenia.

(9)

Należy określić zasady uznawania planu wieloletniego przewidzianego niniejszym rozporządzeniem za plan odbudowy w rozumieniu art. 5 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002 oraz do celów art. 21 lit. a) ppkt (i) rozporządzenia Rady (WE) nr 1198/2006 z dnia 27 lipca 2006 r. w sprawie Europejskiego Funduszu Rybackiego (6) lub za plan zarządzania w rozumieniu art. 6 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002 oraz do celów art. 21 lit. a) ppkt (iv) rozporządzenia (WE) nr 1198/2006, z uwzględnieniem poziomu biomasy zasobu.

(10)

Określenie całkowitego dopuszczalnego połowu, przegląd minimalnych wskaźników śmiertelności połowowej oraz pewne niezbędne dostosowania planów zarządzania i odbudowy w świetle ich skuteczności i funkcjonowania stanowią najważniejsze środki w ramach wspólnej polityki rybołówstwa. Właściwe jest zatem, by Rada zastrzegła sobie prawo bezpośredniego działania w tych konkretnych dziedzinach,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

PRZEDMIOT I DEFINICJE

Artykuł 1

Przedmiot

W niniejszym rozporządzeniu ustanawia się wieloletni plan połowów zasobów śledzia (Clupea harengus) w wodach międzynarodowych i w wodach WE na obszarach ICES Vb i VIb oraz na części obszaru ICES VIa, która leży na zachód od południka 7o długości geograficznej zachodniej i na północ od równoleżnika 55o szerokości geograficznej północnej, lub na wschód od południka 7o długości geograficznej zachodniej i na północ od równoleżnika 56o szerokości geograficznej północnej, z wyjątkiem rzeki Clyde (zwanych dalej „obszarem wód na zachód od Szkocji”).

Artykuł 2

Definicje

Na użytek niniejszego rozporządzenia stosuje się definicje zawarte w art. 3 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002. Ponadto stosuje się następujące definicje:

a)	„obszary ICES” oznaczają obszary określone w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 3880/91 z dnia 17 grudnia 1991 r. w sprawie przekazywania przez państwa członkowskie prowadzące połowy na północno-wschodnim Atlantyku danych statystycznych dotyczących połowów nominalnych (7);

b)	„całkowite dopuszczalne połowy” (TAC) oznaczają ilość ryb, która może zostać odłowiona i wyładowana co roku w ramach każdego zasobu;

c)	„VMS” oznacza satelitarny system monitorowania statków w rozumieniu rozporządzenia Komisji (WE) nr 2244/2003 z dnia 18 grudnia 2003 r. ustanawiającego szczegółowe przepisy dotyczące satelitarnych systemów monitorowania statków (8);

d)	„odpowiednie grupy wiekowe” oznaczają ryby w wieku od trzech do siedmiu lat włącznie lub inne grupy wiekowe uznane za odpowiednie przez Komitet Naukowo-Techniczny i Ekonomiczny ds. Rybołówstwa (STECF).

ROZDZIAŁ II

CELE

Artykuł 3

Cele

1.   Plan wieloletni gwarantuje, że zasoby śledzia na obszarze wód na zachód od Szkocji są eksploatowane zgodnie z maksymalnym podtrzymywalnym połowem.

2.   Cel wskazany w ust. 1 jest realizowany przez:

a)	utrzymywanie wskaźnika śmiertelności połowowej na poziomie 0,25 rocznie dla odpowiednich grup wiekowych, gdy poziom biomasy tarłowej stada jest nie niższy niż 75 000 ton;

b)	utrzymywanie wskaźnika śmiertelności połowowej na poziomie nie większym niż 0,2 rocznie dla odpowiednich grup wiekowych, gdy poziom biomasy tarłowej stada jest niższy niż 75 000 ton i wynosi 50 000 ton lub więcej;

c)	zamykanie połowów, gdy poziom biomasy tarłowej stada spadnie poniżej 50 000 ton.

3.   Cel wskazany w ust. 1 można uznać za osiągnięty, gdy odchylenie wielkości TAC w poszczególnych latach wynosi 20–25 % w zależności od stanu stada.

ROZDZIAŁ III

CAŁKOWITY DOPUSZCZALNY POŁÓW

Artykuł 4

Ustalanie TAC

1.   Każdego roku Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną na podstawie wniosku Komisji, określa TAC mający zastosowanie w następnym roku w odniesieniu do zasobów śledzia na obszarze wód na zachód od Szkocji, zgodnie z ust. 2–6.

2.   Jeżeli opinia naukowa Komitetu Naukowo-Technicznego i Ekonomicznego ds. Rybołówstwa (STECF) wskazuje, że w roku, dla którego mają być ustalone TAC, poziom biomasy tarłowej stada przekroczy lub będzie wynosić 75 000 ton, TAC zostaną ustalone na poziomie, który zgodnie z opinią STECF zapewni wskaźnik śmiertelności połowowej na poziomie 0,25 rocznie. Odchylenie wielkości TAC w poszczególnych latach jest jednak ograniczone do 20 %.

3.   Jeżeli opinia naukowa STECF wskazuje, że w roku, dla którego mają być ustalone TAC, poziom biomasy tarłowej stada jest niższy niż 75 000 ton i wynosi 50 000 ton lub więcej, TAC ustala się na poziomie, który zgodnie z opinią STECF zapewnia wskaźnik śmiertelności połowowej na poziomie 0,2 rocznie. Odchylenie wielkości TAC w poszczególnych latach jest jednak ograniczone do:

a)	20 %, jeżeli poziom biomasy tarłowej stada został oszacowany na 62 500 ton lub więcej, lecz mniej niż 75 000 ton;

b)	25 %, jeżeli poziom biomasy tarłowej stada został oszacowany na 50 000 ton lub więcej, lecz mniej niż 62 500 ton.

4.   Jeżeli opinia naukowa STECF wskazuje, że w roku, dla którego mają być ustalone TAC, poziom biomasy tarłowej stada będzie niższy niż 50 000 ton, wielkość TAC ustala się na 0 ton.

5.   Do celów obliczeń dokonywanych zgodnie z ust. 2 i 3 STECF zakłada, że w roku poprzedzającym rok, dla którego mają być ustalone TAC, wskaźnik śmiertelności połowowej stada wyniósł 0,25.

6.   W drodze odstępstwa od ust. 2 i 3, w przypadku gdy STECF uzna, że zasoby śledzia na obszarze wód na zachód od Szkocji nie odbudowują się dostatecznie, TAC ustala się na poziomie niższym od przewidzianego w tych ustępach.

Artykuł 5

Specjalne zezwolenie połowowe

1.   Aby móc łowić śledzie w wodach na zachód od Szkocji, statek musi posiadać specjalne zezwolenie połowowe wydane zgodnie z art. 7 rozporządzenia (WE) nr 1627/94.

2.   Statki rybackie nieposiadające zezwolenia połowowego, o którym mowa w ust. 1, które znalazły się na obszarze wód na zachód od Szkocji podczas rejsu połowowego, nie mogą prowadzić połowów śledzi ani przechowywać ich na pokładzie.

3.   Statki, które uzyskały specjalne zezwolenie połowowe, o którym mowa w ust. 1, nie mogą prowadzić połowów poza obszarem wód na zachód od Szkocji w ramach tego samego rejsu połowowego.

4.   Ustęp 3 nie ma zastosowania do statków, które codziennie przekazują raporty połowowe do centrum monitorowania rybołówstwa państwa członkowskiego bandery, o którym mowa w art. 3 ust. 7 rozporządzenia (EWG) nr 2847/93, w celu zapisania tych raportów w komputerowej bazie danych centrum.

5.   Każde państwo członkowskie sporządza i prowadzi wykaz statków posiadających specjalne zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, oraz udostępnia ten wykaz Komisji i pozostałym państwom członkowskim na swojej oficjalnej stronie internetowej. W wykazie tym są wyraźnie wskazane statki, do których zastosowanie ma ust. 4.

Artykuł 6

Kontrole krzyżowe

Oprócz wykonywania obowiązków wskazanych w art. 19 rozporządzenia (EWG) nr 2847/93 państwa członkowskie są zobowiązane do przeprowadzania administracyjnych kontroli krzyżowych deklaracji wyładunkowych, wpisów w dziennikach połowowych dotyczących obszarów połowów i dokonanych połowów, raportów połowowych przedłożonych zgodnie z art. 5 ust. 4 niniejszego rozporządzenia oraz danych uzyskanych dzięki VMS. Wyniki takich kontroli krzyżowych są rejestrowane i udostępniane na wniosek Komisji.

ROZDZIAŁ IV

MONITOROWANIE

Artykuł 7

Przegląd minimalnych wskaźników śmiertelności połowowej

W przypadku gdy na podstawie opinii STECF Komisja uzna, że wskaźniki śmiertelności połowowej oraz związane z nimi poziomy biomasy tarłowej stada określone w art. 3 ust. 2 nie są odpowiednie z punktu widzenia celów, o których mowa w art. 3 ust. 1, Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną na podstawie wniosku Komisji, podejmuje decyzję w sprawie zmiany tych poziomów biomasy lub wskaźników.

Artykuł 8

Ocena i przegląd planu wieloletniego

1.   Komisja zwraca się co roku do STECF i Regionalnego Komitetu Doradczego ds. Zasobów Pelagicznych o opinię dotyczącą osiągnięcia celów planu wieloletniego. Jeżeli z opinii wynika, że cele nie zostaną osiągnięte, Rada UE, stanowiąc większością kwalifikowaną na podstawie wniosku Komisji, podejmuje decyzję w sprawie dodatkowych lub alternatywnych środków koniecznych do zrealizowania tych celów.

2.   Co najmniej raz na cztery lata, począwszy od 18 grudnia 2008 r., Komisja dokonuje przeglądu obszaru geograficznego, do którego zastosowanie ma plan wieloletni, biologicznych punktów odniesienia, wyników i realizacji planu wieloletniego. W ramach tego przeglądu Komisja zwraca się o opinię STECF i Regionalnego Komitetu Doradczego ds. Zasobów Pelagicznych. Jeżeli będzie to stosowne, Rada UE, stanowiąc większością kwalifikowaną na podstawie wniosku Komisji, podejmuje decyzję w sprawie odpowiedniego dostosowania planu wieloletniego w odniesieniu do określonego w art. 1 obszaru geograficznego, do którego ma on zastosowanie, biologicznych punktów odniesienia określonych w art. 3 lub zasad ustalania TAC określonych w art. 4.

ROZDZIAŁ V

PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 9

Europejski Fundusz Rybacki

Jeżeli biomasa tarłowa śledzia została oszacowana przez STECF na poziomie nie niższym niż 75 000 ton, to plan wieloletni jest uznawany za plan zarządzania w rozumieniu art. 6 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002 oraz do celów art. 21 lit. a) ppkt (iv) rozporządzenia (WE) nr 1198/2006. W pozostałych przypadkach plan wieloletni jest uznawany za plan odbudowy w rozumieniu art. 5 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002 oraz do celów art. 21 lit. a) ppkt (i) rozporządzenia (WE) nr 1198/2006.

Artykuł 10

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

---

(1)  Opinia z dnia 4 grudnia 2008 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym).

(2)  Dz.U. L 358 z 31.12.2002, s. 59.

(3)  Dz.U. L 171 z 6.7.1994, s. 7.

(4)  Dz.U. L 261 z 20.10.1993, s. 1.

(5)  Dz.U. L 276 z 10.10.1983, s. 1.

(6)  Dz.U. L 223 z 15.8.2006, s. 1.

(7)  Dz.U. L 365 z 31.12.1991, s. 1.

(8)  Dz.U. L 333 z 20.12.2003, s. 17.

---

20.12.2008

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 344/10

---

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 1301/2008

z dnia 19 grudnia 2008 r.

ustanawiające standardowe wartości celne w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych („rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku”) (1),

uwzględniając rozporządzenie Komisji (WE) nr 1580/2007 z dnia 21 grudnia 2007 r. ustanawiające przepisy wykonawcze do rozporządzeń Rady (WE) nr 2200/96, (WE) nr 2201/96 i (WE) nr 1182/2007 w sektorze owoców i warzyw (2), w szczególności jego art. 138 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

Rozporządzenie (WE) nr 1580/2007 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości celnych dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XV do wspomnianego rozporządzenia,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Standardowe wartości celne w przywozie, o których mowa w art. 138 rozporządzenia (WE) nr 1580/2007, są ustalone w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 20 grudnia 2008 r.

---

(1)  Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1.

(2)  Dz.U. L 350 z 31.12.2007, s. 1.

---

---

20.12.2008

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 344/12

---

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE, EURATOM) NR 1302/2008

z dnia 17 grudnia 2008 r.

w sprawie centralnej bazy danych o wykluczeniach

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Energii Atomowej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich (1), w szczególności jego art. 95,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 215/2008 z dnia 18 lutego 2008 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do 10. Europejskiego Funduszu Rozwoju (2), w szczególności jego art. 98,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Komisja, która jest instytucją odpowiedzialną za wykonanie budżetu ogólnego Unii Europejskiej, a także za wszelkie inne środki, którymi zarządzają Wspólnoty, jest zobowiązana do utworzenia i obsługi centralnej bazy danych, zgodnie z przepisami wspólnotowymi dotyczącymi ochrony danych, w celu zapewnienia skutecznego funkcjonowania mechanizmu wykluczania przewidzianego w rozporządzeniu finansowym oraz ochrony interesów finansowych Wspólnot. Baza danych powinna w szczególności obejmować swoim zakresem wykorzystywanie wszystkich wspólnotowych środków finansowych niezależnie od systemu zarządzania stosowanego w danym przypadku.

(2)

Rozporządzenie finansowe nakłada na wszystkie instytucje obowiązki związane z udzielaniem zamówień i dotacji osobom trzecim w związku ze scentralizowanym systemem zarządzania wspólnotowymi środkami finansowymi. W szczególności art. 93 oraz art. 114 ust. 3 ustanawiają obowiązek wykluczenia osób trzecich z udziału w procedurach udzielania zamówień i dotacji, jeżeli osoby te znajdują się w jednej z sytuacji wymienionych w art. 93 ust. 1. Przepisy art. 94 oraz art. 114 ust. 3 zakazują udzielania zamówień lub dotacji osobom trzecim, które w trakcie procedury udzielania danego zamówienia lub danej dotacji znajdują się w sytuacji konfliktu interesów lub są winne przedstawienia nieprawdziwych informacji, gdy przedstawienie określonych informacji było warunkiem udziału w procedurze udzielania zamówienia lub dotacji, wymaganym przez instytucję. Ponadto przepisy art. 96 i art. 114 ust. 4 stwarzają instytucji zamawiającej możliwość nałożenia kar administracyjnych i finansowych na osoby trzecie, w szczególności w postaci wykluczenia z możliwości korzystania z wszelkich wspólnotowych środków finansowych przez okres wskazany przez daną instytucję, na mocy art. 133a rozporządzenia Komisji (WE, Euratom) nr 2342/2002 z dnia 23 grudnia 2002 r. ustanawiającego szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich (3).

(3)

Artykuły 74 i 75 rozporządzenia Komisji (WE, Euratom) nr 2343/2002 z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie ramowego rozporządzenia finansowego dotyczącego organów określonych w art. 185 rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich (4) nakładają na te organy obowiązek stosowania wyżej wymienionych przepisów.

(4)

Artykuł 50 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1653/2004 w sprawie typowego rozporządzenia finansowego dla agencji wykonawczych na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 58/2003 określającego status agencji wykonawczych odpowiedzialnych za niektóre czynności dotyczące obsługi programów wspólnotowych (5) nakłada na agencje wykonawcze wymóg stosowania wyżej wymienionych przepisów rozporządzenia finansowego w celu wykonania ich budżetów operacyjnych.

(5)	Zważywszy że agencje wykonawcze na potrzeby wykorzystywania środków operacyjnych, do których stosują przepisy rozporządzenia finansowego, mają status upoważnionych urzędników zatwierdzających Komisji, powinny one mieć taki sam dostęp do bazy danych o wykluczeniach, jakim dysponują służby Komisji.

(6)	Należy zdefiniować cele i przeznaczenie bazy danych, aby określić sposób korzystania z danych.

(7)

Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych powinien mieć dostęp do bazy danych o wykluczeniach, by móc wykonywać swoje zadania dochodzeniowe i powadzić działania w zakresie wywiadu i zapobiegania nadużyciom finansowym, wykonywane na mocy art. 1 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1073/1999 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 25 maja 1999 r. dotyczącego dochodzeń prowadzonych przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) (6) oraz rozporządzenia Rady (Euratom) nr 1074/1999 z dnia 25 maja 1999 r. dotyczącego dochodzeń prowadzonych przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) (7).

(8)

Księgowy powinien zapewniać odpowiednie administrowanie bazą danych o wykluczeniach i mieć prawo do wprowadzania zmian w danych zawartych w bazie. Stosowna służba Komisji lub inne instytucje powinny być odpowiedzialne za występowanie z wnioskami o zamieszczenie ostrzeżeń o wykluczeniach w bazie danych o wykluczeniach.

(9)

Reguły dostępu do bazy danych o wykluczeniach powinny być inne z jednej strony dla służb Komisji, agencji wykonawczych oraz wszystkich instytucji i organów Wspólnotowych korzystających z systemu rachunkowości udostępnianego przez Komisję (dalej „ABAC”) i umożliwiającego bezpośredni dostęp do ostrzeżeń, a drugiej strony dla innych instytucji, a także instytucji i organów wykonawczych, które nie mają takiego dostępu. Dlatego też instytucje te powinny mieć dostęp za pośrednictwem wyznaczonych punktów kontaktowych, a instytucje i organy wykonawcze – za pośrednictwem punktów łącznikowych.

(10)

Powinna istnieć możliwość ograniczenia dostępu do bazy danych o wykluczeniach w przypadkach, gdy instytucje lub organy wykonawcze zarządzają środkami finansowymi przy bardzo ograniczonym poziomie decentralizacji, w związku z czym dostęp do bazy danych o wykluczeniach byłby niewskazany, lub w przypadkach gdy istnieje konieczność odmówienia dostępu z przyczyn związanych z ochroną danych.

(11)	Należy określić zadania punktów kontaktowych oraz punktów łącznikowych, by jasno zdefiniować ich zakresy odpowiedzialności.

(12)	Baza danych powinna być wspólna dla instytucji, co powinno znaleźć swoje odzwierciedlenie w kierunku przepływu danych, które powinny być przekazywane bezpośrednio księgowemu Komisji.

(13)

W celu ochrony interesów finansowych Wspólnot w czasie pomiędzy wykluczeniem w oparciu o decyzję na mocy art. 93 ust. 1 rozporządzenia finansowego w odniesieniu do danej procedury udzielania zamówienia lub dotacji a określeniem okresu obowiązywania wykluczenia przez instytucję, ta ostatnia powinna mieć możliwość wystąpienia z wnioskiem o tymczasową rejestrację ostrzeżenia o wykluczeniu.

(14)	Aby baza danych nie zawierała nieaktualnych ostrzeżeń, w szczególności dotyczących podmiotów zlikwidowanych, ostrzeżenia wskazujące na wykluczenie na mocy art. 93 ust. 1 lit. a) i d) rozporządzenia finansowego powinny być automatycznie usuwane po pięciu latach.

(15)

Z uwagi na to, że wykluczenia na mocy art. 94 rozporządzenia finansowego dotyczą konkretnych procedur udzielania zamówień lub dotacji, a nie – jak w przypadku art. 93 ust. 1 – ogólnej sytuacji skutkującej wykluczeniem, okres rejestracji powinien być ograniczony, a ostrzeżenia powinny być usuwane automatycznie.

(16)	Procedura występowania z wnioskiem na podstawie informacji pochodzących od instytucji lub organów wykonawczych, która ma zastosowanie do wszystkich trybów zarządzania z wyjątkiem bezpośredniego zarządzania scentralizowanego, powinna być jasno określona.

(17)	Zakres odpowiedzialności instytucji i organów wykonawczych, w odniesieniu do danych przekazywanych, za pośrednictwem punktu łącznikowego z jednej strony i księgowego z drugiej strony, odpowiedniej służbie Komisji, w tym sprostowania, aktualizacji lub usunięcia danych, powinien być jasno określony.

(18)

Aby zapewnić jednoznaczny zbiór reguł we wszystkich przypadkach, w których instytucja wykonawcza ani organ wykonawczy nie określili okresu obowiązywania wykluczenia na mocy art. 133a ust. 1 przepisów wykonawczych, należy przewidzieć zapis stanowiący, że decyzja w sprawie okresu obowiązywania wykluczenia powinna być przygotowana przez odpowiednią służbę Komisji i przyjęta przez Komisję.

(19)

Przepływ informacji pomiędzy upoważnionymi użytkownikami bazy danych o wykluczeniach powinien być szczegółowo opisany; w przypadku każdego ostrzeżenia powinna być określona osoba do kontaktu, która będzie przekazywać informacje w sprawie danego ostrzeżenia upoważnionym użytkownikom bazy danych o wykluczeniach.

(20)	Odpowiedni przepis powinien uwzględniać przypadki, w których informacje wynikające z dokumentów przekazanych przez osoby trzecie nie są zgodnie z danymi zawartymi w bazie danych o wykluczeniach, co powinno zapewnić prawidłowość i aktualność danych zawartych w bazie danych o wykluczeniach.

(21)	Aby umożliwić wymianę najlepszych praktyk pomiędzy instytucjami oraz rozwiązać kwestie związane z korzystaniem z bazy danych o wykluczeniach, należy określić odpowiednie zasady ramowe.

(22)

Przetwarzanie danych osobowych nieodłącznie związane z obsługą bazy danych o wykluczeniach powinno odbywać się zgodnie z dyrektywą 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych (8), mającą zastosowanie do państw członkowskich, oraz rozporządzeniem (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych (9), które mają pełne zastosowanie.

(23)

Niniejszy projekt rozporządzenia opracowano z należytym uwzględnieniem opinii Europejskiego Inspektora Ochrony Danych. Ponadto rozporządzenie (WE) nr 45/2001 stanowi, że takie przetwarzanie danych podlega uprzedniemu sprawdzeniu przez Europejskiego Inspektora Ochrony Danych po przekazaniu powiadomienia przez Inspektora Ochrony Danych Komisji.

(24)

Dla zapewnienia jednoznaczności przepisy dotyczące ochrony danych powinny szczegółowo określać prawa osób, których dane są lub mogą zostać wprowadzone do bazy danych o wykluczeniach. Osoby fizyczne i prawne powinny być informowane o wprowadzeniu danych ich dotyczących do bazy danych o wykluczeniach,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Przedmiot

1.   Niniejszym rozporządzeniem ustanawia się centralną bazę danych (dalej: „baza danych o wykluczeniach”), o której mowa w art. 95 rozporządzenia (WE, Euratom) nr 1605/2002 (dalej: „rozporządzenie finansowe”).

2.   Dane zawarte w bazie danych o wykluczeniach można wykorzystywać jedynie do celów stosowania art. 93–96 i art. 114 rozporządzenia finansowego, art. 133–134b rozporządzenia (WE, Euratom) nr 2342/2002 oraz art. 96–99 i art. 110 rozporządzenia (WE) nr 215/2008.

3.   OLAF może wykorzystywać dane na potrzeby prowadzonych przez siebie dochodzeń na mocy rozporządzenia (WE) nr 1073/1999 i rozporządzenia Rady (Euratom) nr 1074/1999, a także działań w zakresie wywiadu i zapobiegania nadużyciom finansowym, w tym analiz ryzyka.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się poniższe definicje:

1)

„instytucje” oznaczają Parlament Europejski, Radę, Komisję, Trybunał Sprawiedliwości, Trybunał Obrachunkowy, Europejski Komitet Ekonomiczno-Społeczny, Komitet Regionów, Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich, Europejskiego Inspektora Ochrony Danych Osobowych, agencje i organy wykonawcze, o których mowa w art. 185 ust. 1 rozporządzenia finansowego;

2)

„instytucje lub organy wykonawcze” oznaczają władze państw członkowskich i krajów trzecich, organizacje międzynarodowe i inne organy uczestniczące w wykonaniu budżetu zgodnie z art. 53 i 54 rozporządzenia finansowego, z wyjątkiem agencji i organów wykonawczych, o których mowa w art. 185 ust. 1 tegoż rozporządzenia. Państwa członkowskie mogą przypisać zadania przewidziane w niniejszym rozporządzeniu innym krajowym władzom publicznym, które uznaje się za tożsame z instytucjami lub organami wykonawczymi;

3)

„osoby trzecie” oznaczają kandydatów, oferentów, wykonawców, dostawców produktów, usługodawców oraz ich poddostawców, jak również podmioty ubiegające się o dotacje, beneficjentów dotacji, w tym beneficjentów pomocy bezpośredniej, wykonawców współpracujących z beneficjentami dotacji oraz podmiotami otrzymującymi wsparcie finansowe od beneficjenta dotacji wspólnotowej na mocy art. 120 rozporządzenia finansowego.

Artykuł 3

Ostrzeżenie o wykluczeniu

Ostrzeżenie o wykluczeniu zawiera następujące dane:

a)	informacje umożliwiające identyfikację osób trzecich, które znajdują się w jednej z sytuacji określonych w art. 93 ust. 1, art. 94, art. 96 ust. 1 lit. b) i art. 96 ust. 2 lit. a) rozporządzenia finansowego;

b)

informacje dotyczące osób upoważnionych do reprezentowania lub podejmowania decyzji w imieniu podmiotów będących osobami prawnymi bądź sprawowania nad nimi kontroli, jeśli te osoby upoważnione znalazły się w jednej z sytuacji określonych w art. 93 ust. 1, art. 94, art. 96 ust. 1 lit. b) i art. 96 ust. 2 lit. a) rozporządzenia finansowego;

c)	przyczyny wykluczenia osób trzecich, o których mowa w lit. a), lub osób, o których mowa w lit. b) oraz, w stosownych przypadkach, rodzaj przestępstwa stwierdzonego wyrokiem oraz okres obowiązywania wykluczenia.

Artykuł 4

Administrowanie bazą danych o wykluczeniach

1.   Księgowy Komisji lub podległy mu personel, któremu przekazuje się pewne zadania w zastosowaniu art. 62 rozporządzenia finansowego (zwany „księgowym Komisji”), zapewnia odpowiednie administrowanie bazą danych o wykluczeniach oraz dokonuje stosownych uzgodnień technicznych.

Na podstawie wniosków instytucji księgowy Komisji wprowadza lub usuwa ostrzeżenia o wykluczeniach lub wprowadza zmiany w tych ostrzeżeniach.

2.   Księgowy Komisji przyjmuje środki wykonawcze dotyczące aspektów technicznych oraz określa związane z nimi procedury dodatkowe, w tym w dziedzinie bezpieczeństwa.

Zgłasza te środki służbom Komisji i agencjom wykonawczym oraz, w stosownych przypadkach, punktom kontaktowym innych instytucji wyznaczonym zgodnie z art. 6 ust. 1 lub punktom łącznikowym wyznaczonym zgodnie z art. 7 ust. 2.

Artykuł 5

Dostęp do bazy danych o wykluczeniach

1.   Instytucje inne niż Komisja i agencje wykonawcze mają bezpośredni dostęp do danych zawartych w bazie danych o wykluczeniach poprzez system rachunkowości, który udostępnia Komisja (ABAC), lub poprzez punkty kontaktowe.

2.   Instytucje lub organy wykonawcze zarządzające środkami finansowymi w ramach zarządzania dzielonego oraz krajowe organy sektora publicznego państw członkowskich zarządzające środkami finansowymi w ramach pośredniego zarządzania scentralizowanego mają dostęp do danych zawartych w bazie danych o wykluczeniach poprzez punkty łącznikowe.

3.   Instytucje lub organy wykonawcze zarządzające środkami finansowymi w ramach pośredniego zarządzania scentralizowanego, zarządzania zdecentralizowanego lub zarządzania dzielonego mają dostęp do danych zawartych w bazie danych o wykluczeniach poprzez punkty łącznikowe, jeżeli zaświadczą odpowiedniej służbie Komisji, że stosują odpowiednie środki ochrony danych określone w umowach zawartych na postawie art. 134a ust. 4 akapit drugi rozporządzenia (WE, Euratom) nr 2342/2002.

Instytucje lub organy wykonawcze nie uzyskają jednak dostępu do bazy danych o wykluczeniach w żadnym z niżej wymienionych przypadków:

a)	odpowiednia służba Komisji nie otrzymała poświadczenia, o którym mowa w akapicie pierwszym;

b)	odpowiednia służba Komisji posiada dowody na to, że instytucje lub organy wykonawcze nie stosują odpowiednich środków ochrony danych;

c)	odpowiednia służba Komisji uważa, że dostęp byłby niewskazany w przypadkach bardzo ograniczonego poziomu decentralizacji, w tym kontroli ex ante przeprowadzonej przez Komisję.

W przypadkach odmowy dostępu do danych zawartych w bazie danych o wykluczeniach odpowiednia służba Komisji podejmuje odpowiednie środki w celu zapewnienia przynajmniej takiego samego poziomu ochrony interesów finansowych Wspólnot. W ramach tych środków przed udzieleniem dotacji lub zamówienia odpowiednia służba Komisji sprawdza, czy dana osoba trzecia nie jest objęta ostrzeżeniem o wykluczeniu.

4.   Dostęp służb Komisji oraz agencji wykonawczych do danych zawartych w bazie danych o wykluczeniach określa decyzja Komisji 2008/969/WE, Euratom.

Artykuł 6

Punkty kontaktowe oraz upoważnieni użytkownicy w instytucjach

1.   Każda instytucja inna niż Komisja i agencje wykonawcze wyznacza osobę do kontaktu, która będzie odpowiedzialna (10) za wszelkie kwestie związane z bazą danych o wykluczeniach, oraz przekazuje imiona i nazwiska osób odpowiedzialnych księgowemu Komisji.

2.   Punkty kontaktowe mogą udzielać dostępu do informacji zawartych w bazie danych o wykluczeniach upoważnionym użytkownikom, którzy są pracownikami instytucji i dla których dostęp do bazy jest niezbędny do właściwego wykonywania powierzonych im zadań. Każdy punkt kontaktowy prowadzi rejestr upoważnionych użytkowników, do którego udziela Komisji dostępu na odpowiedni wniosek.

Upoważnieni użytkownicy mogą przystąpić do aktywnego sprawdzania danych w bazie danych o wykluczeniach w trybie online.

3.   Instytucja przewiduje odpowiednie środki bezpieczeństwa, które uniemożliwiają odczytywanie lub kopiowanie informacji przez osoby nieupoważnione.

Artykuł 7

Punkty łącznikowe oraz upoważnieni użytkownicy w instytucjach lub organach wykonawczych

1.   Punkty łącznikowe odpowiadają za stosunki z Komisją we wszystkich kwestiach związanych z bazą danych o wykluczeniach.

2.   Każde państwo członkowskie wyznacza jeden punkt łącznikowy w związku ze środkami finansowymi wydatkowanymi w ramach zarządzania dzielonego na mocy art. 53 lit. b), oraz środkami finansowymi wydatkowanymi w ramach pośredniego zarządzania scentralizowanego przez krajowe organy sektora publicznego na mocy art. 54 ust. 2 lit. c) rozporządzenia finansowego. Wyjątkowo oraz w należycie uzasadnionych przypadkach Komisja może zatwierdzić kilka punktów łącznikowych w państwie członkowskim.

3.   Każdy kraj trzeci wydatkujący środki finansowe w ramach zarządzania zdecentralizowanego na mocy art. 53 lit. b) rozporządzenia finansowego wyznacza punkt łącznikowy na wniosek odpowiedniej służby Komisji.

Każdy organ wykonawczy wydatkujący środki finansowe w ramach zarządzania wspólnego na mocy art. 53 ust. c) lub pośredniego zarządzania scentralizowanego na mocy art. 54 ust. 2 lit. b), c) lub d) tegoż rozporządzenia, z wyjątkiem krajowych organów sektora publicznego, wyznacza punkt łącznikowy na wniosek odpowiedniej służby Komisji.

Odpowiednia służba Komisji nie występuje jednak o wyznaczenie punktu łącznikowego w przypadkach, gdy taki punkt już istnieje.

Jeżeli odpowiednia służba Komisji wycofuje dostęp punktu łącznikowego do bazy danych o wykluczeniach, przekazuje odpowiednią informację księgowemu Komisji.

4.   Każde państwo członkowskie oraz każda instytucja lub każdy organ, o których mowa w ust. 3, przekazują imiona i nazwiska osób odpowiedzialnych za dany punkt łącznikowy księgowemu Komisji. Księgowy Komisji publikuje na stronie internetowej Komisji dostępnej wewnętrznie wykaz krajów trzecich oraz organów wykonawczych dysponujących punktami łącznikowymi.

5.   Punkty łącznikowe zapewniają instytucjom lub organom wykonawczym dostęp do informacji zawartych w bazie danych o wykluczeniach.

Instytucje lub organy wykonawcze mogą wyznaczyć upoważnionych użytkowników spośród swoich pracowników. Liczba takich upoważnionych użytkowników jest ograniczona do osób, dla których dostęp do bazy jest niezbędny do właściwego wykonywania powierzonych im zadań. Każda instytucja lub każdy organ wykonawczy prowadzi rejestr upoważnionych użytkowników, do którego udziela Komisji dostępu na odpowiedni wniosek.

Na potrzeby udzielania zamówień związanych z wykonaniem budżetu Europejskiego Funduszu Rozwoju upoważnieni użytkownicy mogą przystąpić do aktywnego sprawdzania danych w bazie danych o wykluczeniach w trybie online. Jeżeli nie ma możliwości sprawdzania danych w bazie danych o wykluczeniach w trybie online, upoważnieni użytkownicy mogą otrzymać dane pobrane. W tym ostatnim przypadku dane aktualizuje się co najmniej raz w miesiącu.

6.   Po wyznaczeniu punktów łącznikowych lub upoważnionych użytkowników instytucja lub organ przewiduje odpowiednie środki bezpieczeństwa, które uniemożliwiają odczytywanie lub kopiowanie informacji przez osoby nieupoważnione.

Artykuł 8

Wnioski pochodzące od instytucji

1.   Wszelkie wnioski o rejestrację, sprostowanie, aktualizację lub usunięcie ostrzeżeń o wykluczeniach należy kierować do księgowego Komisji.

Z tego rodzaju wnioskami mogą występować wyłącznie instytucje. W tym celu odpowiednie służby Komisji i agencje wykonawcze korzystają z modeli zamieszczonych w załączniku do decyzji 2008/969/WE, Euratom, natomiast punkty kontaktowe innych instytucji korzystają z modeli zawartych w załączniku I do niniejszego rozporządzenia.

2.   W każdym wniosku o rejestrację ostrzeżenia o wykluczeniu odpowiednia służba Komisji lub agencja wykonawcza poświadcza, że podane informacje zostały zebrane i przekazane zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 45/2001 i wskazuje osobę do kontaktu w sprawie danego ostrzeżenia, która przejęła obowiązki określone w art. 12 niniejszego rozporządzenia.

Przy występowaniu z wnioskiem o rejestrację ostrzeżenia o wykluczeniu punkty kontaktowe poświadczają, że podane informacje zostały zebrane i przekazane zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 45/2001. Punkty kontaktowe przejmują obowiązki osoby do kontaktu w sprawie danego ostrzeżenia.

3.   Każda instytucja występuje z wnioskiem o tymczasową rejestrację ostrzeżenia o wykluczeniu w oczekiwaniu na decyzję o okresie obowiązywania wykluczenia.

4.   Odpowiednia służba Komisji lub inna instytucja, która wystąpiła o rejestrację ostrzeżenia o wykluczeniu, odpowiada za wystąpienie z wnioskiem o sprostowanie, aktualizację lub usunięcie tego ostrzeżenia.

Artykuł 9

Wnioski na podstawie informacji pochodzących od instytucji lub organów wykonawczych

1.   Punkty łącznikowe przekazują informacje otrzymane od instytucji lub organów wykonawczych o sytuacjach skutkujących wykluczeniem, o których mowa w art. 93 ust. 1) lit. e) rozporządzenia finansowego, księgowemu Komisji, który przekazuje te informacje odpowiedniej służbie Komisji odpowiedzialnej za dany program, działanie lub odpowiednie przepisy, wskazanej przez daną instytucję lub dany organ. Przekazuje również poświadczenie instytucji wykonawczej lub organu wykonawczego, że przekazane przez nie informacje zostały zebrane i przekazane zgodnie z zasadami określonymi w dyrektywie 95/46/WE.

W tym celu punkty łącznikowe korzystają z modelu zamieszczonego w załączniku II do niniejszego rozporządzenia.

2.   Po otrzymaniu informacji, o których mowa w ust. 1, odpowiednia służba Komisji występuje do księgowego Komisji z wnioskiem o zamieszczenie ostrzeżenia o wykluczeniu w bazie danych o wykluczeniach na okres wskazany przez instytucję wykonawczą lub organ wykonawczy, który to okres nie może przekraczać okresu maksymalnego określonego w art. 93 ust. 3 rozporządzenia finansowego.

Jeżeli okres wykluczenia nie jest określony, odpowiednia służba Komisji występuje z wnioskiem o tymczasową rejestrację zgodnie z art. 10 ust. 2 w oczekiwaniu na decyzję Komisji. Odpowiednia służba Komisji jak najszybciej przekazuje sprawę Komisji, która podejmuje stosowną decyzję.

3.   Instytucja wykonawcza lub organ wykonawczy odpowiada za przekazane dane. Bezzwłocznie informuje odpowiednią służbę Komisji za pośrednictwem punktu łącznikowego o każdej konieczności sprostowania, aktualizacji lub usunięcia przekazanych informacji.

W tym celu instytucje lub organy wykonawcze oraz punkty łącznikowe korzystają z modelu zamieszczonego w załączniku II do niniejszego rozporządzenia.

Po otrzymaniu zaktualizowanych informacji odpowiednia służba Komisji występuje do księgowego Komisji z wnioskiem o sprostowanie, aktualizację lub usunięcie danego ostrzeżenia o wykluczeniu.

Artykuł 10

Okres, na jaki rejestruje się ostrzeżenia o wykluczeniach w bazie danych

1.   Ostrzeżenia dotyczące wykluczeń na mocy art. 93 ust. 1 lit. b), c), e) i f) rozporządzenia finansowego rejestruje się na okres wskazany przez instytucję, która o nie wystąpiła, i wyszczególniony we wniosku.

2.   Wszelkie ostrzeżenia o wykluczeniach na podstawie wniosków przedłożonych zgodnie z art. 8 ust. 3 rejestruje się tymczasowo na okres trzech miesięcy. Rejestracja tymczasowa może zostać odnowiona jednokrotnie na odpowiedni wniosek.

Tymczasowa rejestracja ostrzeżenia o wykluczeniu na podstawie wniosków, o których mowa w art. 9 ust. 2 akapit drugi, może jednak w wyjątkowych przypadkach zostać odnowiona na dodatkowy okres trzech miesięcy.

3.   Ostrzeżenia dotyczące wykluczeń na mocy art. 93 ust. 1 lit. a) lub d) rozporządzenia finansowego rejestruje się na okres pięciu lat.

4.   Ostrzeżenia dotyczące wykluczeń z udzielania zamówień lub dotacji w ramach danej procedury na mocy art. 94 ust. a) i b) rozporządzenia finansowego rejestruje się na okres sześciu miesięcy.

Artykuł 11

Usunięcie ostrzeżeń o wykluczeniach

Ostrzeżenie o wykluczeniu usuwane jest automatycznie po opływie okresu wskazanego w art. 10.

Instytucja, która wystąpiła z wnioskiem o rejestrację, występuje o usunięcie ostrzeżenia o wykluczeniu przed upływem okresu jego obowiązywania wówczas, gdy dana osoba trzecia już nie znajduje się w sytuacji skutkującej wykluczeniem, w szczególności w przypadkach wymienionych w art. 10 ust. 3 lub odkrycia ewidentnych błędów po rejestracji wykluczenia.

Artykuł 12

Współpraca

1.   Osoba do kontaktu w sprawie danego ostrzeżenia, o której mowa w art. 8 ust. 2 niniejszego rozporządzenia, przekazuje na piśmie lub drogą elektroniczną wszelkie stosowne informacje, jakimi dysponuje, w takim zakresie, aby umożliwić instytucji występującej z wnioskiem podjęcie decyzji o wykluczeniu na mocy art. 93 ust. 1 rozporządzenia finansowego lub umożliwić instytucji wykonawczej lub organowi wykonawczemu ich uwzględnienie przy udzielaniu zamówień w związku z wykonaniem budżetu.

2.   Jeżeli poświadczenia lub dowody uzyskane przez instytucję nie są zgodne z zarejestrowanymi ostrzeżeniami o wykluczeniach, dana instytucja bezzwłocznie informuje o tym osobę do kontaktu w sprawie danego ostrzeżenia. Osoba do kontaktu w sprawie danego ostrzeżenia oraz w stosownym przypadku właściwy punkt łącznikowy podejmują odpowiednie działanie.

3.   Jeżeli poświadczenia lub dowody uzyskane przez instytucję wykonawczą lub organ wykonawczy nie są zgodne z zarejestrowanymi ostrzeżeniami o wykluczeniach, dana instytucja lub dany organ przekazuje tę informację osobie do kontaktu w sprawie danego ostrzeżenia za pośrednictwem punktu łącznikowego. Osoba do kontaktu w sprawie danego ostrzeżenia oraz w stosownym przypadku właściwy punkt łącznikowy podejmują odpowiednie działanie.

4.   Księgowy Komisji oraz punkty kontaktowe innych instytucje regularnie wymieniają się informacjami na temat najlepszych praktyk.

Kwestie związane z bazą danych o wykluczeniach są przedmiotem rozmów na spotkaniach instytucji lub organów wykonawczych z odpowiednimi służbami Komisji.

Artykuł 13

Ochrona danych

1.   W zaproszeniach do składania ofert oraz zaproszeniach do składania wniosków – a w razie braku zaproszenia, przed udzieleniem zamówienia lub dotacji – instytucje, a także instytucje lub organy wykonawcze informują osoby trzecie o dotyczących ich danych, które mogą zostać zamieszczone w bazie danych o wykluczeniach, oraz o podmiotach, którym dane te mogą zostać przekazane Jeżeli osobami trzecimi są osoby prawne, instytucje, a także instytucje lub organy wykonawcze informują także osoby upoważnione do reprezentowania tych osób prawnych lub podejmowania decyzji w ich imieniu bądź sprawowania nad nimi kontroli.

2.   Instytucja, która wystąpiła o rejestrację ostrzeżenia o wykluczeniu, odpowiada za stosunki z osobami fizycznymi lub prawnymi, których dane wprowadzono do bazy danych o wykluczeniach (dalej: „osoba zainteresowana, której dane dotyczą”).

Instytucja informuje osobę zainteresowaną, której dane dotyczą, o wnioskach o aktywację, aktualizację i usunięcie wszelkich ostrzeżeń o wykluczeniu, które dotyczą jej bezpośrednio, wraz z podaniem przyczyn wstąpienia ze stosownym wnioskiem.

Instytucja odpowiada także na wnioski od osób zainteresowanych, których dane dotyczą, o sprostowanie nieprawidłowych lub niekompletnych danych osobowych oraz na wszelkie inne wnioski lub pytania tych osób.

Wnioski lub zapytania od osób zainteresowanych, których dane dotyczą, odnoszące się do informacji przekazanych przed instytucje lub organy wykonawcze, są rozpatrywane przez te instytucje lub organy. Odpowiednia służba Komisji przekazuje takie wnioski i zapytania do odpowiedniego punktu łącznikowego oraz informuje o tym fakcie osobę zainteresowaną, której dane dotyczą.

3.   Bez uszczerbku dla wymogów dotyczących przekazywania informacji określonych w ust. 2 należycie zidentyfikowana osoba fizyczna może wystąpić o udzielenie jej informacji na temat tego, czy dane jej dotyczące zostały zarejestrowane w bazie danych o wykluczeniach.

Księgowy Komisji informuje tę osobę na piśmie lub drogą elektroniczną o tym, czy jest ona zarejestrowana w bazie danych o wykluczeniach. Jeżeli osoba ta jest zarejestrowana, księgowy Komisji załącza dane dotyczące tej osoby, które są przechowywane w bazie danych o wykluczeniach. Informuje o tym fakcie instytucję, która wystąpiła o rejestrację danego ostrzeżenia.

4.   Bez uszczerbku dla wymogów dotyczących przekazywania informacji określonych w ust. 2 należycie umocowany przedstawiciel osoby prawnej może wystąpić o udzielenie mu informacji na temat tego, czy ta osoba prawna jest zarejestrowana w bazie danych o wykluczeniach.

Księgowy Komisji informuje tego przedstawiciela na piśmie lub drogą elektroniczną o tym, czy dana osoba prawna jest zarejestrowana w bazie danych o wykluczeniach. Jeżeli osoba ta jest zarejestrowana, księgowy Komisji załącza dane dotyczące tej osoby, które są przechowywane w bazie danych o wykluczeniach. Informuje o tym fakcie instytucję, która wystąpiła o rejestrację danego ostrzeżenia.

5.   Ostrzeżenia usunięte nie są widoczne dla użytkowników bazy danych, a dostęp do tych ostrzeżeń można uzyskać jedynie na potrzeby kontroli lub dochodzenia.

Natomiast dane osobowe zawarte w bazie danych o wykluczeniach odnoszących się do osób fizycznych pozostają dostępne w tych celach jedynie przez okres pięciu lat od czasu usunięcia ostrzeżenia.

Artykuł 14

Przepisy przejściowe

1.   Informacje od instytucji lub organów wykonawczych dotyczą wyłącznie wyroków wydanych po dniu 1 stycznia 2009 r.

2.   Ostrzeżenia zarejestrowane na mocy art. 95 rozporządzenia finansowego przed datą, od której stosuje się niniejsze rozporządzenie, i nadal aktywne w dniu, od którego stosuje się niniejsze rozporządzenie, stanowią ostrzeżenia o wykluczeniu i są wprowadzane bezpośrednio do bazy danych o wykluczeniach.

3.   Jeżeli zainteresowana osoba trzecia nie została poinformowana o rejestracji ostrzeżenia o wykluczeniu, o którym mowa w ust. 2, służba Komisji lub instytucja, która wystąpiła o rejestrację, informuje tę osobę trzecią o wprowadzeniu danych do bazy danych o wykluczeniach w terminie jednego miesiąca od daty, od której stosuje się niniejsze rozporządzenie.

4.   Odpowiednia służba Komisji lub instytucja, która wystąpiła o rejestrację ostrzeżenia o wykluczeniu, o którym mowa w ust. 2, pozostaje odpowiedzialna za występowanie o zmianę lub usunięcie ostrzeżenia zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

5.   W przypadku wykluczeń, co do których decyzję podjęła odpowiednia służba Komisji lub agencja wykonawcza na mocy art. 93 ust. 1 lit. b) i e) rozporządzenia finansowego przed dniem 1 maja 2007 r., okres obowiązywania wykluczenia uwzględnia okres ważności wpisów do rejestru karnego przewidziany w przepisach prawa krajowego.

Takie wykluczenia obowiązują maksymalnie przez okres czterech lat od daty powiadomienia o wyroku. Jeżeli ten okres dobiegł końca, odpowiednia służba Komisji lub agencja wykonawcza występuje o usunięcie ostrzeżenia.

Artykuł 15

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2009 r.

---

(1)  Dz.U. L 248 z 16.9.2002, s. 1.

(2)  Dz.U. L 78 z 19.3.2008, s. 1.

(3)  Dz.U. L 357 z 31.12.2002, s. 1.

(4)  Dz.U. L 357 z 31.12.2002, s. 72.

(5)  Dz.U. L 297 z 22.9.2004, s. 6.

(6)  Dz.U. L 136 z 31.5.1999, s. 1.

(7)  Dz.U. L 136 z 31.5.1999, s. 8.

(8)  Dz.U. L 281 z 23.11.1995, s. 31.

(9)  Dz.U. L 8 z 12.1.2001, s. 1.

(10)  Zob. s. 125 niniejszego Dziennika Urzędowego.

---

---

---

20.12.2008

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 344/27

---

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 1303/2008

z dnia 18 grudnia 2008 r.

w sprawie sprostowania rozporządzenia (WE) nr 983/2008 przyjmującego plan podziału pomiędzy państwa członkowskie zasobów zapisanych w roku budżetowym 2009 na dostawy żywności pochodzącej z zapasów interwencyjnych do wykorzystania przez osoby najbardziej potrzebujące we Wspólnocie

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych („rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku”) (1), w szczególności jego art. 43 lit. g) w związku z jego art. 4,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Z powodu administracyjnego uchybienia, w załączniku III do rozporządzenia Komisji (WE) nr 983/2008 (2), dotyczącym wewnątrzwspólnotowego przekazywania cukru, wymieniono niewłaściwe agencje jako agencje uprawnione do odbierania cukru, odpowiednio na Litwie i w Portugalii. Skorygowanie tych błędów jest konieczne do zapewnienia właściwego wdrożenia planu.

(2)	Należy więc odpowiednio sprostować rozporządzenie (WE) nr 983/2008. Sprostowanie stosuje się od daty wejścia w życie tego rozporządzenia.

(3)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W załączniku III do rozporządzenia (WE) nr 983/2008 w kolumnie czwartej zatytułowanej „Odbiorca” wprowadza się następujące zmiany:

1)	W pkt 2 słowa „Ministério das Finanças, Direcção-Geral das Alfândegas e dos Impostos Especiais sobre o Consumo, Direcção de Serviços de Licenciamento, Portugal” zastępuje się słowami „IFAP, Portugal”.

2)	W pkt 4 słowa „NMA, Lietuva” zastępuje się słowami „Lietuvos žemės ūkio ir maisto produktų rinkos reguliavimo agentūra, Lietuva”.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 10 października 2008 r.

---

(1)  Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1.

(2)  Dz.U. L 268 z 9.10.2008, s. 3.

---

20.12.2008

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 344/28

---

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 1304/2008

z dnia 19 grudnia 2008 r.

zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1266/2007 w odniesieniu do warunków zwolnienia niektórych zwierząt należących do gatunków podatnych na zarażenie z zakazu opuszczania przewidzianego w dyrektywie Rady 2000/75/WE

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając dyrektywę Rady 2000/75/WE z dnia 20 listopada 2000 r. ustanawiającą przepisy szczególne dotyczące kontroli i zwalczania choroby niebieskiego języka (1), w szczególności jej art. 9 ust. 1 lit. c), art. 11 i 12 oraz art. 19 akapit trzeci,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1266/2007 (2) ustanawia zasady dotyczące kontroli, monitorowania, nadzoru i ograniczeń przemieszczeń zwierząt, w związku z chorobą niebieskiego języka, wewnątrz i ze stref zamkniętych.

(2)

Artykuł 8 ust. 1 tego rozporządzenia stanowi, że przemieszczanie zwierząt, ich nasienia, komórek jajowych i zarodków z gospodarstwa, centrum uzyskiwania nasienia lub centrum składowania nasienia położonego w strefie zamkniętej do innego gospodarstwa lub centrum uzyskiwania nasienia lub centrum składowania nasienia będą zwolnione z zakazu opuszczania strefy przewidzianego w dyrektywie 2000/75/WE pod warunkiem że zwierzęta, ich nasienie, komórki jajowe i zarodki spełniają warunki przewidziane w tym artykule.

(3)

Doświadczenie pokazało, że w szeregu państw członkowskich skuteczność środków ustanowionych w rozporządzeniu (WE) nr 1266/2007 w celu zagwarantowania ochrony zwierząt przed atakiem nosicieli może zostać osłabiona przez kombinację czynników. Czynniki te obejmują: gatunek nosiciela, warunki klimatyczne oraz rodzaj chowu przeżuwaczy podatnych na zarażenie.

(4)

W związku z powyższym art. 9a rozporządzenia (WE) nr 1266/2007 ostatnio zmienionego rozporządzeniem (WE) nr 394/2008 (3) stanowi, że do dnia 31 grudnia 2008 r. państwa członkowskie przeznaczenia mogą wymagać, aby przemieszczanie zwierząt objętych zwolnieniem przewidzianym w art. 8 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1266/2007 były poddane obowiązkowi przestrzegania dodatkowych warunków, w oparciu o ocenę ryzyka uwzględniającą entomologiczne i epidemiologiczne warunki wprowadzania zwierząt.

(5)

W okresie następującym po przyjęciu tego przejściowego środka doświadczenie pokazało, że w wielu państwach członkowskich stosowanie środków mających zapewnić ochronę zwierząt przed atakiem nosicieli nie jest skuteczne. Ponadto Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności stwierdził w swojej opinii z dnia 19 czerwca 2008 r. (4) dotyczącej choroby niebieskiego języka, że żadne protokoły leczenia nie zostały formalnie zatwierdzone we Wspólnocie w celu skutecznej ochrony zwierząt przed atakiem owadów z gatunku Culicoides.

(6)	Ze względu na te okoliczności oraz w oczekiwaniu na dalsze wyniki oceny naukowej należy przedłużyć okres stosowania środka przejściowego ustanowionego w art. 9a rozporządzenia (WE) nr 1266/2007.

(7)	Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 1266/2007.

(8)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W pierwszym zdaniu art. 9a ust. 1 akapitu trzeciego rozporządzenia (WE) nr 1266/2007 datę „31 grudnia 2008 r.” zastępuje się datą „31 grudnia 2009 r.”.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

---

(1)  Dz.U. L 327 z 22.12.2000, s. 74.

(2)  Dz.U. L 283 z 27.10.2007, s. 37.

(3)  Dz.U. L 117 z 1.5.2008, s. 22.

(4)  Opinia Panelu Naukowego ds. Zdrowia i Dobrostanu Zwierząt na wniosek Komisji Europejskiej (DG SANCO) w sprawie choroby niebieskiego języka. Dziennik EFSA (2008) 735, s. 1–69.

---

20.12.2008

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 344/30

---

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 1305/2008

z dnia 19 grudnia 2008 r.

zatwierdzające nieznaczne zmiany specyfikacji nazwy zarejestrowanej w rejestrze chronionych nazw pochodzenia i chronionych oznaczeń geograficznych (Maroilles lub Marolles (ChNP))

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 510/2006 z dnia 20 marca 2006 roku (1), w szczególności jego art. 9 ust. 2 zdanie drugie,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Zgodnie z art. 9 ust. 1 akapit pierwszy rozporządzenia (WE) nr 510/2006 i na mocy art. 17 ust. 2 tego rozporządzenia Komisja przeanalizowała wniosek Francji w sprawie zatwierdzenie zmiany elementów specyfikacji chronionego oznaczenia geograficznego „Maroilles lub Marolles” zarejestrowanego rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1107/96 (2).

(2)	Wniosek ma na celu zmianę specyfikacji poprzez uściślenie warunków stosowania obróbki i dodatków w odniesieniu do mleka i w procesie wytwarzania „Maroilles lub Marolles”. Praktyki te gwarantują zachowanie istotnych właściwości produktu o tej nazwie.

(3)	Komisja przeanalizowała przedmiotową zmianę i stwierdziła, że jest ona uzasadniona. W związku z tym, że jest to zmiana nieznaczna w rozumieniu art. 9 rozporządzenia (WE) nr 510/2006, Komisja może ją zatwierdzić bez odwoływania się do procedury określonej w art. 5, 6 i 7 wymienionego rozporządzenia.

(4)	Zgodnie z art. 18 ust. 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1898/2006 (3) i na mocy art. 17 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 510/2006 należy opublikować streszczenie specyfikacji,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W specyfikacji chronionej nazwy pochodzenia „Maroilles lub Marolles” wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem I do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Streszczenie zawierające główne elementy specyfikacji znajduje się w załączniku II do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 3

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

---

(1)  Dz. U. L 93 z 31.3.2006, s. 12.

(2)  Dz.U. L 148 z 21.6.1996, s. 1.

(3)  Dz.U. L 369 z 23.12.2006, s. 1.

---

---

---

20.12.2008

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 344/35

---

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 1306/2008

z dnia 17 grudnia 2008 r.

ustalające wspólnotowe ceny sprzedaży na produkty rybołówstwa wymienione w załączniku II do rozporządzenia Rady (WE) nr 104/2000 na rok połowowy 2009

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 104/2000 z dnia 17 grudnia 1999 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków produktów rybołówstwa i akwakultury (1), w szczególności jego art. 25 ust. 1 i ust. 6,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Wspólnotowa cena sprzedaży jest ustalana przed rozpoczęciem roku połowowego dla każdego z produktów wymienionych w załączniku II do rozporządzenia (WE) nr 104/2000, na poziomie równym co najmniej 70 % oraz nieprzekraczającym 90 % ceny orientacyjnej.

(2)	Rozporządzenie Rady (WE) nr 1299/2008 (2) ustala ceny orientacyjne na rok połowowy 2009 dla wszystkich objętych nim produktów.

(3)	Ceny rynkowe różnią się znacznie w zależności od gatunków i sposobu prezentacji produktów, w szczególności w przypadku kalmara i morszczuka.

(4)	Dlatego współczynniki przeliczeniowe należy ustalić dla różnych gatunków i prezentacji produktów zamrożonych wyładowanych we Wspólnocie w celu ustalenia poziomu ceny, która uruchamia środek interwencyjny przewidziany w art. 25 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 104/2000.

(5)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Produktów Rybołówstwa,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Wspólnotowe ceny sprzedaży określone w art. 25 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 104/2000 stosowane w ciągu roku połowowego 2009 do produktów wymienionych w załączniku II do wymienionego rozporządzenia oraz formy prezentacji i wskaźniki przeliczeniowe, do których się one odnoszą, określono w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie w dniu następującym po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2009 r.

---

(1)  Dz.U. L 17 z 21.1.2000, s. 22.

(2)  Patrz s. 1 Dziennika Urzędowego.

---

---

20.12.2008

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 344/37

---

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 1307/2008

z dnia 19 grudnia 2008 r.

ustalające ceny referencyjne na niektóre produkty rybołówstwa na rok połowowy 2009

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 104/2000 z dnia 17 grudnia 1999 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków produktów rybołówstwa i akwakultury (1), w szczególności jego art. 29 ust. 1 i 5,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 104/2000 stanowi, że ceny referencyjne obowiązujące we Wspólnocie mogą być ustalane corocznie według kategorii produktu dla produktów, których dotyczy zawieszenie cła na mocy art. 28 ust. 1. To samo odnosi się do produktów, które podlegając, albo obowiązującemu zmniejszeniu taryfy w ramach Światowej Organizacji Handlu, albo innym umowom preferencyjnym, muszą stosować się do cen referencyjnych.

(2)	Zgodnie z art. 29 ust. 3 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 104/2000 cena referencyjna dla produktów wymienionych w załączniku I część A i B do tego rozporządzenia jest równa cenie wycofania, ustalonej zgodnie z art. 20 ust. 1 tego rozporządzenia.

(3)	Wspólnotowe ceny wycofania dla danych produktów na rok połowowy 2009 określono w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1309/2008 (2).

(4)

Zgodnie z art. 29 ust. 3 lit. d) rozporządzenia (WE) nr 104/2000 cenę referencyjną produktów innych niż wymienione w załącznikach I i II do tego rozporządzenia ustala się w szczególności na podstawie wyliczonej średniej wartości celnych odnotowanych na rynkach importowych lub w portach importowych w ciągu trzech lat bezpośrednio poprzedzających datę ustalenia ceny referencyjnej.

(5)	Nie ma potrzeby ustalania cen referencyjnych dla produktów objętych kryteriami określonymi w art. 29 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 104/2000, które są importowane z krajów trzecich w niewielkich ilościach.

(6)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Produktów Rybołówstwa,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Ceny referencyjne produktów rybołówstwa na rok połowowy 2009, przewidziane zgodnie z art. 29 rozporządzenia (WE) nr 104/2000, określono w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie w dniu następującym po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2009 r.

---

(1)  Dz.U. L 17 z 21.1.2000, s. 22.

(2)  Patrz str. 42 Dz.U.

---

---

20.12.2008

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 344/41

---

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 1308/2008

z dnia 19 grudnia 2008 r.

ustalające kwoty pomocy w odniesieniu do prywatnego przechowywania niektórych produktów rybołówstwa w roku połowowym 2009

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 104/2000 z dnia 17 grudnia 1999 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków produktów rybołówstwa i akwakultury (1),

uwzględniając rozporządzenie Komisji (WE) nr 2813/2000 z dnia 21 grudnia 2000 r. ustanawiające zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 104/2000 w odniesieniu do przyznawania pomocy w odniesieniu do prywatnego składowania niektórych produktów rybołówstwa (2), w szczególności jego art. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Pomoc nie powinna przekraczać sumy technicznych i finansowych kosztów udokumentowanych we Wspólnocie podczas roku połowowego poprzedzającego dany rok.

(2)	Aby zniechęcić do długoterminowego przechowywania, skrócić okresy płatności i zmniejszyć obciążenie kontrolami, pomoc w odniesieniu do prywatnego przechowywania powinna być wypłacana w pojedynczej racie.

(3)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Produktów Rybołówstwa,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Na rok połowowy 2009 kwotę pomocy w odniesieniu do prywatnego przechowywania, o którym mowa w art. 25 rozporządzenia (WE) nr 104/2000, produktów wymienionych w załączniku II do wymienionego rozporządzenia ustala się następująco:

—	:	Pierwszy miesiąc	:	216 EUR za tonę
—	:	Drugi miesiąc	:	0 EUR za tonę.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie w dniu następującym po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2009 r.

---

(1)  Dz.U. L 17 z 21.1.2000, s. 22.

(2)  Dz.U. L 326 z 22.12.2000, s. 30.

---

20.12.2008

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 344/42

---

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 1309/2008

z dnia 19 grudnia 2008 r.

ustalające wspólnotowe ceny wycofania i sprzedaży na produkty rybołówstwa wymienione w załączniku I do rozporządzenia Rady (WE) nr 104/2000 na rok połowowy 2009

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 104/2000 z dnia 17 grudnia 1999 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków produktów rybołówstwa i akwakultury (1), w szczególności jego art. 20 ust. 3 i art. 22,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 104/2000 przewiduje, że wspólnotowe ceny wycofania i sprzedaży dla każdego z produktów wymienionych w załączniku I do wymienionego rozporządzenia mają zostać ustalone na podstawie świeżości, wielkości lub wagi i prezentacji produktu poprzez zastosowanie współczynnika przeliczeniowego dla danej kategorii produktów do kwoty nieprzekraczającej 90 % odpowiedniej ceny orientacyjnej.

(2)	Ceny wycofania mogą być mnożone przez współczynniki dostosowawcze w strefach wyładunku położonych daleko od głównych ośrodków spożycia we Wspólnocie. Ceny orientacyjne na rok połowowy 2009 zostały ustalone dla wszystkich odnośnych produktów rozporządzeniem Rady (WE) nr 1299/2008 (2).

(3)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Produktów Rybołówstwa,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Współczynniki przeliczeniowe wykorzystywane do obliczania wspólnotowych cen wycofania i sprzedaży, zgodnie z art. 20 i 22 rozporządzenia (WE) nr 104/2000, na rok połowowy 2009 dla produktów wymienionych w załączniku I do wymienionego rozporządzenia określono w załączniku I do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Wspólnotowe ceny wycofania i sprzedaży obowiązujące w roku połowowym 2009 oraz produkty, których dotyczą, określono w załączniku II.

Artykuł 3

Ceny wycofania obowiązujące w roku połowowym 2009 w strefach wyładunku położonych daleko od głównych ośrodków spożycia we Wspólnocie oraz produkty, których takie ceny dotyczą, określono w załączniku III.

Artykuł 4

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie w dniu następującym po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2009 r.

---

(1)  Dz.U. L 17 z 21.1.2000, s. 22.

(2)  Patrz str. 1 Dz.U.

---

---

---

---

20.12.2008

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 344/52

---

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 1310/2008

z dnia 19 grudnia 2008 r.

ustalające wartości standardowe stosowane przy obliczaniu rekompensaty finansowej i związanej z nią zaliczki w odniesieniu do produktów rybołówstwa wycofanych z obrotu w roku połowowym 2009

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 104/2000 z dnia 17 grudnia 1999 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków produktów rybołówstwa i akwakultury (1), w szczególności jego art. 21 ust. 5 i ust. 8,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 104/2000 przewiduje rekompensatę finansową wypłacaną organizacjom producentów, które wycofują na określonych warunkach produkty wymienione w załączniku I punkty A i B do wymienionego rozporządzenia. Kwota takiej rekompensaty finansowej powinna być ograniczona przez standardowe wartości w przypadku produktów przeznaczonych do celów innych niż spożycie przez ludzi.

(2)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2493/2001 z dnia 19 grudnia 2001 r. w sprawie zbytu określonych produktów rybołówstwa wycofanych z rynku (2) określa sposoby zbytu produktów wycofanych z obrotu. Wartość takich produktów powinna być ustalona na standardowym poziomie w odniesieniu do każdego z tych sposobów zbytu, uwzględniając przeciętne dochody, jakie mogą być uzyskane z takiego zbytu w różnych państwach członkowskich.

(3)

Zgodnie z art. 7 rozporządzenia Komisji (WE) nr 2509/2000 z dnia 15 listopada 2000 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 104/2000 w zakresie przyznawania rekompensat finansowych za wycofywanie niektórych produktów rybołówstwa (3), specjalne zasady przewidują, że w przypadku gdy organizacja producentów lub któryś z jej członków wystawia swe produkty na sprzedaż w innym państwie członkowskim niż to, w którym jest ona uznawana, organ odpowiedzialny za udzielanie rekompensaty finansowej musi zostać o tym powiadomiony. Organ ten jest organem państwa członkowskiego, w którym organizacja jest uznawana. Możliwa do odliczenia standardowa wartość powinna być zatem wartością mającą zastosowanie w tym państwie członkowskim.

(4)	Ta sama metoda obliczania powinna mieć zastosowanie do zaliczek na rekompensaty finansowe, zgodnie z art. 6 rozporządzenia (WE) nr 2509/2000.

(5)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Produktów Rybołówstwa,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Na rok połowowy 2009 wartości standardowe stosowane przy obliczaniu rekompensaty finansowej i związanych z nią zaliczek w odniesieniu do produktów rybołówstwa wycofanych z obrotu przez organizacje producentów i przeznaczonych do celów innych niż spożycie przez ludzi zgodnie z art. 21 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 104/2000, określono w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Standardowa wartość odliczana od rekompensaty finansowej i związanych z nią zaliczek jest standardową wartością stosowaną w państwie członkowskim, w którym organizacja producentów jest uznawana.

Artykuł 3

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie w dniu następującym po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2009 r.

---

(1)  Dz.U. L 17 z 21.1.2000, s. 22.

(2)  Dz.U. L 337 z 20.12.2001, s. 20.

(3)  Dz.U. L 289 z 16.11.2000, s. 11.

---

---

20.12.2008

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 344/54

---

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 1311/2008

z dnia 19 grudnia 2008 r.

ustalające kwoty pomocy prolongowanej i pomocy zryczałtowanej w odniesieniu do niektórych produktów rybołówstwa na rok połowowy 2009

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 104/2000 z dnia 17 grudnia 1999 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków produktów rybołówstwa i akwakultury (1),

uwzględniając rozporządzenie Komisji (WE) nr 2814/2000 z dnia 21 grudnia 2000 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 104/2000 w odniesieniu do przyznawania prolongowanej pomocy dla niektórych produktów rybołówstwa (2), w szczególności jego art. 5,

uwzględniając rozporządzenie Komisji (WE) nr 939/2001 z dnia 14 maja 2001 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 104/2000 w zakresie przyznawania zryczałtowanej pomocy w odniesieniu do niektórych produktów rybołówstwa (3), w szczególności jego art. 5,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Rozporządzenie (WE) nr 104/2000 przewiduje, że pomoc może być przyznawana w odniesieniu do ilości niektórych świeżych produktów wycofanych z obrotu i przetworzonych w celu ich utrwalenia i składowanych albo konserwowanych.

(2)	Celem tej pomocy jest przyznanie odpowiedniej zachęty organizacjom producentów do przetwarzania lub konserwowania produktów wycofanych z obrotu, tak aby można było uniknąć ich niszczenia.

(3)	Poziom pomocy nie powinien być taki, aby zakłócał równowagę na rynku w odniesieniu do danych produktów lub zakłócał konkurencję.

(4)	Poziom pomocy nie powinien przekraczać kosztów technicznych i finansowych związanych z czynnościami, które są niezbędne do utrwalania i składowania, rejestrowanych we Wspólnocie w trakcie roku połowowego poprzedzającego dany rok.

(5)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Produktów Rybołówstwa,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W odniesieniu do roku połowowego 2009, kwotę pomocy prolongowanej określonej w art. 23 rozporządzenia (WE) nr 104/2000 i kwotę pomocy zryczałtowanej określonej w art. 24 ust. 4 wymienionego rozporządzenia ustala się w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie w dniu następującym po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2009 r.

---

(1)  Dz.U. L 17 z 21.1.2000, s. 22.

(2)  Dz.U. L 326 z 22.12.2000, s. 34.

(3)  Dz.U. L 132 z 15.5.2001, s. 10.

---

---