12.12.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 326/1

(1)

W 1991 r. na mocy rozporządzenia (EWG) nr 3433/91 (2) Rada nałożyła ostateczne cło antydumpingowe w wysokości 16,9 % na przywóz gazowych, jednorazowych kieszonkowych zapalniczek, działających na krzemień, pochodzących między innymi z Chińskiej Republiki Ludowej („ChRL” lub „Chiny”).

(2)

W 1995 r. rozporządzeniem Rady (WE) nr 1006/95 (3) pierwotne cło ad valorem zostało zastąpione cłem specyficznym w wysokości 0,065 ECU za zapalniczkę.

(3)

W następstwie dochodzenia zgodnie z art. 13 rozporządzenia podstawowego (4) wyżej wspomniane środki zostały rozszerzone rozporządzeniem (WE) nr 192/1999 (5) na: 1) przywóz kieszonkowych zapalniczek gazowych jednorazowych, działających na krzemień, przesłanych lub pochodzących z Tajwanu; i 2) przywóz niektórych zapalniczek do wielokrotnego napełniania pochodzących z ChRL lub przesłanych lub pochodzących z Tajwanu o wartości za sztukę niższej niż 0,15 EUR na granicy Wspólnoty, przed ocleniem.

(4)

W 2001 r. rozporządzeniem (WE) nr 1824/2001 (6) Rada potwierdziła ostateczne cła antydumpingowe nałożone rozporządzeniem Rady (WE) nr 1006/95, rozszerzone rozporządzeniem Rady nr 192/1999 („obowiązujące środki”) zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.

(5)

W następstwie opublikowania zawiadomienia o zbliżającym się wygaśnięciu (7) obowiązujących środków Komisja otrzymała dnia 16 czerwca 2006 r. wniosek o przegląd tych środków zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.

(6)

Wniosek złożyło przedsiębiorstwo BIC S.A., producent wspólnotowy reprezentujący ponad 80 % całkowitej produkcji wspólnotowej gazowych jednorazowych kieszonkowych zapalniczek działających na krzemień. We wniosku o przegląd wygaśnięcia podano, że w związku z wygaśnięciem środków istnieje prawdopodobieństwo kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu i szkody dla przemysłu wspólnotowego.

(7)

Komisja, po konsultacji z Komitetem Doradczym, ustaliła, że istnieją wystarczające dowody uzasadniające rozpoczęcie przeglądu wygaśnięcia zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego i na mocy zawiadomienia opublikowanego w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej wszczęła ten przegląd w dniu 16 września 2006 r. (8).

(8)

Dochodzenie dotyczące utrzymania się i/lub ponownego wystąpienia dumpingu i szkody objęło okres od dnia 1 lipca 2005 r. do dnia 30 czerwca 2006 r. („okres objęty dochodzeniem przeglądowym” lub „ODP”). Badanie tendencji mających znaczenie dla oceny prawdopodobieństwa utrzymania się i/lub ponownego wystąpienia szkody obejmowało okres od dnia 1 stycznia 2003 r. do końca ODP („badany okres”).

(9)

Komisja oficjalnie poinformowała o wszczęciu przeglądu wygaśnięcia producenta wspólnotowego składającego wniosek, dwóch innych producentów wspólnotowych, eksporterów/producentów w ChRL oraz zainteresowanych importerów, a także władze ChRL i Tajwanu. Zainteresowanym stronom umożliwiono przedstawienie uwag na piśmie oraz zgłoszenie wniosku o przesłuchanie w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania.

(10)

Producent wspólnotowy składający wniosek, dwóch innych producentów wspólnotowych sprzeciwiających się utrzymaniu środków antydumpingowych oraz zrzeszenie importerów przedstawili swoje opinie. Wszystkie zainteresowane strony, które wystąpiły z wnioskiem o przesłuchanie i wykazały, że istnieją ku temu szczególne powody, miały zapewniony udział w przesłuchaniu.

(11)

W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania Komisja zaznaczyła, że w dochodzeniu tym może zostać zastosowana kontrola wyrywkowa eksporterów/producentów w ChRL. Jednakże ponieważ nie zgłosił się żaden ze znanych eksporterów/producentów w ChRL, zdecydowano, że kontrole wyrywkowe nie będą wymagane.

(12)

Rozesłano kwestionariusze do producenta wspólnotowego składającego wniosek, dwóch pozostałych producentów wspólnotowych, 62 znanych eksporterów/producentów w ChRL i 33 importerów oraz Europejskiej Organizacji Importerów Zapalniczek (ELIAS). Ponadto skontaktowano się z producentem w zaproponowanym kraju analogicznym, Brazylii, jak też z 8 producentami w innych możliwych krajach analogicznych i przesłano im kwestionariusz. Odpowiedzi otrzymano jedynie od producenta wspólnotowego składającego wniosek i od producenta z Brazylii oraz od przedsiębiorstwa w Malezji, z którym skontaktowano się jako z możliwym krajem analogicznym. Żaden ze znanych producentów/eksporterów w ChRL nie odpowiedział na kwestionariusz. Co więcej, żaden z importerów, z którymi się skontaktowano, nie odpowiedział na kwestionariusz, oświadczając, że nie dokonują oni przywozu produktu objętego postępowaniem, ale wyłącznie zapalniczek elektronicznych (piezoelektrycznych).

(13)

Komisja zgromadziła i zweryfikowała wszelkie informacje, jakie uznała za niezbędne dla swego dochodzenia, oraz przeprowadziła wizyty weryfikacyjne na terenie następujących przedsiębiorstw:

(14)

Produkt objęty postępowaniem jest taki sam jak w dochodzeniu, które doprowadziło do wprowadzenia obecnie obowiązujących środków, tj. kieszonkowe jednorazowe zapalniczki gazowe działające na krzemień. Jak opisano w motywie 3, zakres produktu został poszerzony w 1999 r., uwzględniając gazowe kieszonkowe zapalniczki krzemieniowe, nadające się do wielokrotnego napełniania, zawierające zbiornik z tworzywa sztucznego („zapalniczki krzemieniowe” lub „produkt objęty postępowaniem”). Produkt objęty postępowaniem jest obecnie objęty kodami CN ex 9613 10 00 i ex 9613 20 90 (kody TARIC: 9613100011, 9613100019, 9613209021 i 9613209029).

(15)

Jeden z producentów wspólnotowych, którzy nie wnieśli skargi, twierdził, że produkty wytwarzane i sprzedawane w analogicznym kraju Brazylii nie są podobne do produktów wytwarzanych w Chinach i wywożonych z tego kraju do Wspólnoty. W szczególności utrzymywano, że zapalniczki produkowane w Brazylii mają wyższą jakość i są bardziej trwałe niż zapalniczki wytwarzane w Chinach. Jednakże różnice w jakości jako takie nie mają decydującego znaczenia przy określaniu, czy produkty są podobne w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. Dochodzenie ujawniło, że zapalniczki produkowane w Chinach i zapalniczki produkowane w Brazylii mają w istocie takie same podstawowe techniczne, fizyczne i chemiczne właściwości oraz zastosowania końcowe. Dlatego też argumentacja ta została odrzucona.

(16)

W rezultacie, jak wykazano w trakcie poprzedniego dochodzenia, wspomnianego w motywach 1–4, oraz zgodnie z tym co potwierdzono w obecnym dochodzeniu kieszonkowe jednorazowe zapalniczki gazowe działające na krzemień, produkowane przez chińskich producentów eksportujących i sprzedawane w ChRL i na rynku wspólnotowym, oraz produkt wytwarzany i sprzedawany na rynku wspólnotowym przez producenta wspólnotowego składającego wniosek są pod każdym względem identyczne lub przynajmniej posiadają takie same cechy fizyczne i techniczne oraz nie występują między nimi różnice użytkowe. Odnosi się to także do zapalniczek produkowanych i sprzedawanych w Brazylii. Produkty te są zatem podobne w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(17)

Podobnie jak w poprzednich dochodzeniach przeglądowych, chińscy producenci eksportujący nie współpracowali. Dlatego podczas ODP nie udało się zgromadzić bezpośrednio od producentów eksportujących żadnych pewnych informacji dotyczących przywozu do Wspólnoty produktu objętego postępowaniem. W tych okolicznościach, zgodne z art. 18 rozporządzenia podstawowego, Komisja postanowiła wykorzystać dostępne fakty, np. w Eurostacie, we wniosku o wszczęcie przeglądu oraz dane opublikowane przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) w dniu 30 stycznia 2007 r. (OLAF/07/01), dotyczące praktyki obchodzenia obowiązujących ceł antydumpingowych.

(18)

Obowiązujące środki przewidują jednolite ogólnokrajowe cło na cały przywóz do Wspólnoty produktu objętego postępowaniem pochodzącego z ChRL. Zgodnie z art. 11 ust. 9 rozporządzenia podstawowego Komisja zastosowała tę samą metodykę jak w pierwotnym dochodzeniu. W związku z tym wartość normalna została ustalona na podstawie informacji uzyskanych w państwie trzecim o gospodarce rynkowej („kraj analogiczny”).

(19)

W pierwotnym dochodzeniu krajem analogicznym była Tajlandia. Jednakże w kolejnych przeglądach jako kraj analogiczny posłużyły Filipiny w związku z tym, że producenci z Tajlandii odmówili współpracy i ponieważ ustalono, iż Filipiny są odpowiednim krajem analogicznym, biorąc pod uwagę między innymi wielkość i otwartość ich rynku krajowego.

(20)

W zawiadomieniu o wszczęciu niniejszego dochodzenia Komisja stwierdziła, że zamierza wykorzystać Brazylię jako odpowiedni kraj analogiczny w celu ustalenia wartości normalnej dla ChRL. Brazylię uznano za właściwy kraj, biorąc pod uwagę wielkość i otwartość jej rynku krajowego oraz fakt, że brazylijski producent wyraził zgodę na pełną współpracę w dochodzeniu. Zainteresowane strony zaproszono do wyrażenia uwag w tej sprawie.

(21)

Zrzeszenie importerów wyraziło sprzeciw wobec wyboru Brazylii jako kraju analogicznego, twierdząc, że w Brazylii jest tylko jeden główny producent, a ceny krajowe są niezwykle wysokie. Jeden z producentów wspólnotowych, którzy nie wnieśli skargi, twierdził, że poziom konkurencji w Brazylii jest niższy niż na rynku krajowym w Chinach i w związku z tym rynki te nie są porównywalne. Jednakże chociaż liczba producentów w Brazylii jest niższa niż domniemana liczba producentów w Chinach, dochodzenie potwierdziło, że w Brazylii jest dwóch producentów produktu objętego postępowaniem oraz występuje przywóz z UE i ChRL. Jeśli chodzi o zapalniczki przywiezione z ChRL, faktury otrzymane podczas dochodzenia przeprowadzonego w Brazylii na terenie przedsiębiorstwa wykazały, że bardzo niska cena, po której zapalniczki były wprowadzane na rynek krajowy, wywiera presję na obniżenie ich cen obowiązujących na brazylijskim rynku. Ponadto żaden ze znanych producentów, z którymi skontaktowano się w innych możliwych krajach analogicznych, włącznie z Filipinami, nie zgodził się na współpracę. Przedsiębiorstwo w Malezji odpowiedziało na kwestionariusz dla producentów w krajach analogicznych, ale ponieważ okazało się, że przedsiębiorstwo to nie produkuje zapalniczek, nie można było uznać Malezji za kraj analogiczny.

(22)

W świetle powyższych ustaleń uznano, że Brazylia stanowi najwłaściwszy kraj analogiczny w myśl art. 2 ust. 7 rozporządzenia podstawowego.

(23)

Zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego wartość normalna została określona na podstawie zweryfikowanych informacji uzyskanych od producenta w kraju analogicznym.

(24)

Po pierwsze, Komisja ustaliła, że całkowita sprzedaż krajowa producenta brazylijskiego była wystarczająco duża, aby uznać ją za reprezentatywną w rozumieniu art. 2 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.

(25)

Następnie sprawdzono, czy sprzedaż krajowa każdego rodzaju produktu objętego postępowaniem w reprezentatywnej ilości w analogicznym kraju mogła być uważana za dokonaną w zwykłym obrocie handlowym zgodnie z art. 2 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. Stwierdzono, że wielkość sprzedaży dla każdego rodzaju produktu sprzedawanego po cenie sprzedaży netto równej lub wyższej od kosztów produkcji wynosiła przynajmniej 80 % całkowitej wielkości sprzedaży, a średnia ważona cen tego rodzaju była przynajmniej równa kosztom produkcji. Dlatego można było wykorzystać rzeczywiste ceny krajowe obliczone jako średnia ważona cen całej krajowej sprzedaży w ODP, bez względu na to, czy była to sprzedaż z zyskiem, czy nie.

(26)

Wartość normalna została zatem ustalona, jak określono w art. 2 ust. 1 podstawowego rozporządzenia, na podstawie cen zapłaconych lub należnych w zwykłym obrocie handlowym przez niezależnych odbiorców na rynku kraju analogicznego.

(27)

Ponieważ żaden z chińskich producentów nie współpracował, cena eksportowa produktu objętego postępowaniem została ustalona na podstawie dostępnych faktów zgodnie z art. 18 ust. 1 rozporządzenia podstawowego, w danym przypadku na podstawie danych Eurostatu.

(28)

W celu zapewnienia sprawiedliwego porównania wartości normalnej i ceny eksportowej uwzględniono w formie dostosowania różnice mające wpływ na ceny i porównywalność cen zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego. Odpowiednie dostosowania dotyczące transportu, ubezpieczenia i kosztów kredytu przyznano we wszystkich przypadkach, które uznano za uzasadnione, prawidłowe i poparte zweryfikowanymi materiałami dowodowymi.

(29)

Jeden z producentów wspólnotowych, którzy nie wnieśli skargi, twierdził, że zapalniczki są wytwarzane w Brazylii po wyższych kosztach w związku z wyższymi standardami jakościowymi, ale nie przedstawił żadnych dowodów ani danych liczbowych dla wsparcia swej tezy. W związku z brakiem współpracy ze strony chińskich producentów eksportujących dochodzenie nie dostarczyło żadnych wskazówek, które pozwoliłyby skorygować wartość normalną, uwzględniając rzekome różnice w jakości. Dlatego też argumentacja ta została odrzucona.

(30)

Zgodnie z art. 2 ust. 11 rozporządzenia podstawowego średnia ważona wartość normalna ustalona dla kraju analogicznego została porównana ze średnią ważoną ceną eksportową na podstawie ceny ex-works. Porównanie to wykazało istnienie znacznego dumpingu, ponieważ margines dumpingu wynosił ponad 150 %.

(31)

Przypomina się, że środki obowiązują od 1991 r. Jednakże od dawna odnotowuje się obchodzenie tych środków. W 1999 r. stwierdzono dwa rodzaje praktyk związanych z obchodzeniem środków: przeładunek w Tajwanie i wyposażanie zapalniczek w fałszywe zawory, aby je upodobnić do zapalniczek do wielokrotnego napełniania i w ten sposób unikać płacenia cła antydumpingowego. W rezultacie, jak stwierdzono w motywie 3, środki zostały rozszerzone w 1999 r. aby przeciwdziałać takim praktykom. W 2001 r. przegląd wygaśnięcia dotyczący obowiązujących środków wykazał, że należy je przedłużyć o kolejny okres pięciu lat, uwzględniając prawdopodobieństwo kontynuacji i ponownego wystąpienia dumpingu i szkody.

(32)

Według Eurostatu wielkość przywozu produktu objętego postępowaniem z ChRL i Tajwanu w ODP wyniosła 11,7 mln sztuk. W rzeczywistości jednak przywóz do Wspólnoty jest znacznie wyższy – jak ostatnio udowodnił OLAF, odbywa się obejście środków na wielką skalę poprzez wysyłkę chińskich zapalniczek z terytorium Malezji i Indonezji. Według danych opublikowanych przez OLAF w styczniu 2007 r. ponad 300 milionów zapalniczek krzemieniowych pochodzących z Chin zostało przeładowanych w samej Malezji w ciągu ostatnich czterech lat. Wyłącznym celem przeładunku było ukrycie prawdziwego chińskiego pochodzenia towarów i uniknięcie w ten sposób płacenia ceł antydumpingowych.

(33)

Dochodzenie przeprowadzone przez OLAF wykazało również, że duża ilość zapalniczek przywożonych z Indonezji w rzeczywistości nie powstała w tym kraju. Dochodzenie w sprawie ich prawdziwego pochodzenia nadal trwa. Producent składający wniosek planuje wszczęcie postępowania dotyczącego obejścia środków przeciwko sześciu państwom dalekowschodnim.

(34)

Poza praktyką obchodzenia środków poprzez przeładunek, co udowodnił OLAF, wnioskodawca w swym wniosku o przegląd dostarczył dowody fałszywego zgłaszania zapalniczek krzemieniowych (produkt objęty postępowaniem) jako tzw. zapalniczek elektronicznych (piezoelektrycznych) (produkt nieobjęty postępowaniem) w celu uniknięcia płacenia cła antydumpingowego.

(35)

Zrzeszenie importerów ELIAS i jeden z importerów stwierdzili, że Komisja wyciąga ostateczne wnioski z trwającego dochodzenia prowadzonego przez OLAF oraz że nie mogą korzystać w pełni ze swego prawa do obrony i przedstawić uwag do wniosków, jakie Komisja wyciągnęła z tych poufnych ustaleń.

(36)

W tej kwestii należy zauważyć, że Komisja wykorzystała wyłącznie opublikowane informacje, do których mają dostęp wszystkie zainteresowane strony, których ustalenia nie wymagają wyjaśnień i których nie można było pominąć w kontekście niniejszego postępowania.

(37)

Wobec braku współpracy ze strony chińskich producentów eksportujących w trakcie obecnego dochodzenia oraz poprzednich dochodzeń przeglądowych nie są dostępne żadne możliwe do zweryfikowania dane dotyczące ich mocy produkcyjnych oraz ich wykorzystania. Według szacunków wnioskodawcy całkowite moce produkcyjne w ChRL wynoszą około 3,9 mld zapalniczek rocznie, z których większość to prawdopodobnie zapalniczki krzemieniowe. Szacunki te są zgodne z danymi przekazanymi przez chińskich producentów zapalniczek na ich stronach internetowych. Na przykład tylko jeden chiński producent, Zhuoye Lighter Manufacturing Co Ltd, oświadcza na swej stronie internetowej, że produkcja jego trzech fabryk wynosi 700 mln zapalniczek rocznie. Producent ten nie precyzuje jednak, jaki jest podział na produkt objęty postępowaniem i pozostałe typy zapalniczek. Jednakże według wnioskodawcy produkcja zapalniczek krzemieniowych oraz elektronicznych (piezoelektrycznych) może być łatwo przestawiana między tymi typami produktów.

(38)

Na podstawie powyższych ustaleń można wyciągnąć wniosek, że wobec ogromnych mocy produkcyjnych w ChRL i oczywistej elastyczności procesu produkcyjnego, który pozwala w łatwy sposób przechodzić z produkcji jednego typu do produkcji innego typu zapalniczek, istnieje duże prawdopodobieństwo zwiększonego przywozu do WE w przypadku wygaśnięcia środków. Udowodnione praktyki związane z obchodzeniem środków wykazują, że chińscy eksporterzy są bardzo zainteresowani rynkiem wspólnotowym.

(39)

Ponieważ żaden z chińskich producentów nie współpracował, nie ma żadnych dostępnych zweryfikowanych informacji na temat wywozu zapalniczek krzemieniowych do pozostałych państw trzecich. Ponadto ponieważ dostępne statystyki państw trzecich nie wprowadzają rozróżnienia pomiędzy zapalniczkami krzemieniowymi i zapalniczkami elektronicznymi (piezoelektrycznymi) nie można dokonać porównania pomiędzy cenami eksportowymi do Wspólnoty a cenami eksportowymi do innych państw trzecich.

(40)

Przemysł wspólnotowy udowodnił, że skutecznie konkuruje z przywozem z Chin na rynku USA, gdzie chińczycy utracili udział w rynku. Wynika z tego, że ewentualne wygaśnięcie środków byłoby wyraźną zachętą dla chińskich producentów do przeniesienia ich wywozu na rynek wspólnotowy.

(41)

Importerzy odrzucili przedstawione powyżej wnioski, twierdząc, że wyniki przemysłu wspólnotowego na rynku USA mogą nie być związane z jego konkurencyjnością, ale z decyzjami gospodarczymi dotyczącymi transferu zysków ze Wspólnoty do USA. Importerzy stwierdzili również, że biorąc pod uwagę wyższe marże zysku w USA, chińscy producenci eksportujący nie mieliby żadnej zachęty do przeniesienia wywozu na rynek wspólnotowy.

(42)

Importerzy nie przedstawili żadnych dowodów ani żadnego uzasadnienia odnośnie do domniemanego transferu zysków przemysłu wspólnotowego do USA ani rzekomo wyższej marży zysku chińskich producentów eksportujących na rynku USA. Powyższe zarzuty nie znalazły także potwierdzenia w zweryfikowanych informacjach dostępnych w dokumentacji dochodzeniowej. Były one zatem oparte jedynie na przypuszczeniach i w związku z tym zostały odrzucone.

(43)

Należy zauważyć, iż poziom konkurencji na rynku USA nie może zostać uznany za jedyny powód, by stwierdzić, że przemysł wspólnotowy powinien osiągać mniejsze zyski. Należy także wziąć pod uwagę pozostałe elementy, takie jak oczekiwania odbiorców i poziom cen.

(44)

Ponadto importerzy twierdzili, że rynki Wspólnoty i USA są podobne pod względem obowiązujących wymogów bezpieczeństwa, jakie muszą być spełnione na obydwóch rynkach. Ustalono, że w USA od 1994 r. obowiązują bardziej surowe wymogi dotyczące zabezpieczeń zapalniczek przed dziećmi, podczas gdy takie normy zostały wprowadzone we Wspólnocie dopiero w marcu 2007 r.

(45)

Dochodzenie wykazało, że chociaż wielkość przywozu produktu objętego postępowaniem w ODP jest stosunkowo niska, stwierdzono znaczny poziom dumpingu dla tego przywozu.

(46)

Biorąc pod uwagę ogromny potencjał, jakim dysponuje ChRL, oraz oczywistą atrakcyjność rynku wspólnotowego dla chińskich producentów eksportujących, którą potwierdzają stosowane na szeroką skalę praktyki związane z obchodzeniem środków, można wywnioskować, że istnieje duże prawdopodobieństwo, iż w przypadku wygaśnięcia obowiązujących środków wielkość przywozu do Wspólnoty osiągnęłaby znaczne rozmiary.

(47)

W obrębie Wspólnoty podobny produkt jest wytwarzany przez trzech producentów, których udział stanowi łączną produkcję wspólnotową w rozumieniu art. 4 ust. 1 rozporządzenia podstawowego.

(48)

Należy zauważyć, że w porównaniu z dochodzeniem pierwotnym, w przeciwieństwie do przedsiębiorstwa szwedzkiego Match and Flamagas, produkcja skarżącego jest nadal zlokalizowana głównie w Europie (Francja i Hiszpania).

(49)

Producent wspólnotowy składający wniosek, BIC S.A., reprezentuje ok. 80 % wspólnotowej produkcji zapalniczek jednorazowych i dlatego stanowi przemysł wspólnotowy w rozumieniu art. 4 ust. 1 i art. 5 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. Inni producenci wspólnotowi nie zostali potraktowani jako część przemysłu wspólnotowego, ponieważ nie współpracowali w pełni, lecz tylko dostarczyli pewnych informacji dotyczących wpływu środków na ich działalność.

(50)

Z powodów przedstawionych w motywie 16 analizę dotyczącą sytuacji na rynku wspólnotowym oparto o zgromadzone dane dotyczące zapalniczek kieszonkowych gazowych jednorazowych działających na krzemień oraz kieszonkowych zapalniczek gazowych krzemieniowych do wielokrotnego napełniania („zapalniczki krzemieniowe” lub „produkt objęty postępowaniem”).

(51)

Jak wspomniano powyżej, nie udało się uzyskać danych dotyczących działań dwóch producentów wspólnotowych, którzy posiadają zakłady produkcyjne na rynku wspólnotowym. W związku z tym Komisja wykorzystała dostępne fakty, zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego, ilekroć nie były dostępne bardziej precyzyjne informacje od innych zainteresowanych stron.

(52)

Biorąc pod uwagę fakt, że dane dotyczące sprzedaży i produkcji można było uzyskać tylko od jednej zainteresowanej strony, wnioskodawcy, uważa się za stosowne nieujawnianie ich. Dlatego też dane te zastąpiono symbolem „—” oraz wprowadzono wskaźniki.

(53)

Konsumpcja na rynku wspólnotowym zapalniczek krzemieniowych została ustalona w oparciu o dane dotyczące wielkości sprzedaży dostarczone przez przemysł wspólnotowy oraz przywóz z krajów nienależących do UE według danych Eurostatu. Dane liczbowe nie obejmują sprzedaży niewspółpracujących producentów z WE.

Tabela 1 –   Konsumpcja zapalniczek krzemieniowych we Wspólnocie (000)

(54)

Konsumpcja we Wspólnocie wzrosła o 37 % pomiędzy 2003 r. a ODP.

(55)

Pomimo faktu, iż w badanym okresie wielkość przywozu zapalniczek krzemieniowych pochodzących z Chin i Tajwanu pozostała na niskim poziomie, zwiększyła się ona o 136 % pomiędzy rokiem 2003 a ODP i osiągnęła ponad 11 mln jednostek podczas OD. Przekłada się to na udział w rynku wynoszący 1,6 %. Udział w rynku wzrósł z 0,9 % w 2003 r. do 1,6 % w ODP.

Tabela 2 –   Przywóz zapalniczek krzemieniowych z Chin i Tajwanu i udział w rynku (000)

(56)

Przywóz z innych krajów wzrósł z około 276 mln sztuk do około 487 mln sztuk. Należy jednak zauważyć, że istnieją przesłanki świadczące o tym, iż znaczna część przywozu w rzeczywistości pochodzi z ChRL lub Tajwanu.

Tabela 3 –   Przywóz zapalniczek krzemieniowych z innych państw i udział w rynku (000)

(57)

Jak wspomniano w motywie 12, ze względu na brak współpracy ze strony chińskich producentów eksportujących niedostępne były zweryfikowane informacje dotyczące poziomów cen przywozu zapalniczek krzemieniowych. Dowody na obchodzenie przepisów za pośrednictwem Malezji i Indonezji zostały ostatnio ustalone przez OLAF, a istnieją także pewne dowody na obchodzenie tych przepisów za pośrednictwem innych krajów azjatyckich (Laosu, Tajlandii, Wietnamu i Filipin). Wydaje się, że wystarczy kilka tygodni do uruchomienia we Wschodniej Azji fabryk montażowych umożliwiających obejście przepisów. Powodzenie w obchodzeniu przepisów może tłumaczyć, dlaczego żaden z chińskich eksporterów nie współpracował w obecnym postępowaniu.

(58)

Dlatego też nie można dojść do żadnego ostatecznego wniosku odnośnie do zmian cen oraz polityki cenowej dotyczącej przywozu produktu objętego postępowaniem.

(59)

Na mocy art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała wszystkie istotne czynniki i wskaźniki ekonomiczne mające wpływ na stan przemysłu wspólnotowego.

(60)

Całkowita produkcja przemysłu wspólnotowego zapalniczek krzemieniowych regularnie rosła w badanym okresie, tzn. o około 22 %.

Tabela 4 –   Wielkość produkcji

(61)

Ponieważ produkcja rosła szybciej niż wzrost mocy produkcyjnych, wzrosło również wykorzystanie mocy produkcyjnych w badanym okresie. Ogólnie rzecz biorąc, wykorzystanie mocy produkcyjnych wykazywało podobne tendencje jak produkcja, wzrastając pomiędzy 2003 r. a ODP o 3 punkty procentowe.

Tabela 5 –   Moce produkcyjne i ich wykorzystanie

(62)

W badanym okresie zapasy utrzymywały się na niezmienionym poziomie. Ich najwyższa zaobserwowana w ODP wielkość jest wynikiem celowego gromadzenia zapasów przed zakończeniem działalności produkcyjnej w okresie letnim i powinna wrócić do normy po tym okresie. Dlatego też czynnik ten nie został uznany za istotny do celów ustalenia szkody.

Tabela 6 –   Wielkość zapasów

(63)

Wielkość sprzedaży przemysłu wspólnotowego na rynku wspólnotowym zmniejszyła się między 2003 r. a ODP o 5 %, nie dorównując jednakże wzrostowi konsumpcji we Wspólnocie, która znacznie zwiększyła się (o 37 %) w tym samym okresie. Ten wzrost konsumpcji oznacza, że ogólny spadek udziału w rynku przemysłu wspólnotowego wynosi ponad 14 punktów procentowych („pp”) w badanym okresie.

(64)

Jeżeli chodzi o średnie jednostkowe ceny sprzedaży, nieznacznie się one obniżyły pomiędzy 2003 r. a ODP ze spadkiem 2 % pomiędzy 2005 r. a ODP.

Tabela 7 –   Wielkość sprzedaży, ceny i udział w rynku

(65)

W badanym okresie zatrudnienie wzrosło o 5 %, tj. wolniej niż wielkość produkcji, co spowodowało znaczny wzrost wydajności (15 %). Należy zauważyć, że wzrost zatrudnienia wynikł z najmowania i szkolenia nowych pracowników w celu zastąpienia pracowników odchodzących na emeryturę.

(66)

Rzeczywiście, w badanym okresie wzrost kosztów pracy w przemyśle wspólnotowym był nieznaczny (+ 7 %). W rezultacie udział kosztów pracy w łącznych kosztach produkcji pozostał niezmieniony.

Tabela 8 –   Zatrudnienie, produktywność i płace

(67)

Rentowność spadta o 4,6 punktów procentowych.

Tabela 9 –   Rentowność

(68)

Inwestycje znacząco wzrosły pomiędzy 2003 r. a ODP, tj. o 60 %, a następnie znacznie wzrosły w 2005 r., o około 65 %, co wynikło z rozwoju nowych jednostek produkcyjnych przez przemysł wspólnotowy. Inwestycje te związane były głównie z reorganizacją produkcji od 2005 r. w celu ponownego uruchomienia mocy produkcyjnych. Wzrost ten, dokonany przy ograniczonym zwiększeniu zatrudnienia, pozwolił przedsiębiorstwu zwiększyć jego wydajność mierzoną w produkcji przypadającej na pracownika.

Tabela 10 –   Inwestycje

(69)

Nie stwierdzono, aby przemysł wspólnotowy miał trudności z pozyskiwaniem kapitału w badanym okresie.

(70)

Przepływy pieniężne znacznie się zmniejszyły podczas badanego okresu (– 50 %). Ta negatywna tendencja wskazuje, że na przemysł wywierana jest presja. Zmiany te pokrywają się ze zmianami ogólnej rentowności w badanym okresie. Należy zauważyć, że w ODP przepływy pieniężne stanowiły jedynie 1 % ogólnej sprzedaży we Wspólnocie, czego nie można uznać za wielkość nadmierną.

Tabela 11 –   Przepływy pieniężne

(71)

Między 2003 r. a ODP, kiedy konsumpcja we Wspólnocie wzrosła o 37 %, wielkość sprzedaży przemysłu wspólnotowego dokonanej na rynku wspólnotowym spadła o 7 %. Przemysł wspólnotowy stracił około 14,7 punktów procentowych udziału w rynku, podczas gdy przywóz z Dalekiego Wschodu zwiększył swój udział.

(72)

Mimo że prawdą jest, iż w ostatnich latach udział w rynku przypadający na zapalniczki krzemieniowe oraz zapalniczki elektroniczne (piezoelektryczne) charakteryzuje się powolnym przechodzeniem od zapalniczek krzemieniowych do elektronicznych, dochodzenie wykazało, że rynek zapalniczek krzemieniowych rozwija się. Dochodzenie wykazało również, iż zapalniczki krzemieniowe nadal stanowią około 70 % rynku wspólnotowego, a uwzględniając konsumpcję we Wspólnocie, ich udział w rynku w dalszym ciągu rośnie. Jednakże przemysł wspólnotowy nie był w stanie skorzystać ze wzrostu na rynku, na co wskazuje utrata jego udziału w nim.

(73)

Analiza dotycząca wielkości dumpingu musi uwzględnić fakt, iż istnieją obowiązujące środki mające na celu usunięcie dumpingu wyrządzającego szkodę. Jak ustalono w motywie 32, dostępne informacje wskazują na to, że chińscy producenci eksportujący w dalszym ciągu prowadzą sprzedaż do Wspólnoty po cenach dumpingowych. Zgodnie z art. 2 ust. 11 rozporządzenia podstawowego średnia ważona wartość normalna ustalona dla kraju analogicznego została porównana ze średnią ważoną ceną eksportową. Porównanie to wykazało istnienie znacznego dumpingu, ponieważ margines dumpingu wynosił ponad 150 %.

(74)

Na podstawie powyższych ustaleń, tj. wysokiego marginesu dumpingu, ogromnych mocy produkcyjnych w Chinach oraz udowodnionych przez OLAF i skarżącego praktyk mających na celu obejście środków można wywnioskować, że w przypadku wygaśnięcia środków dumpingowy przywóz z Chin najprawdopodobniej znacznie by się zwiększył.

(75)

Sytuacja przemysłu wspólnotowego nie uległa poprawie w badanym okresie, tzn. od rozszerzenia środków w 2001 r. do poprzedniego przeglądu wygaśnięcia. Mimo że w badanym okresie przemysł wspólnotowy był rentowny, zyski stale spadały w tym okresie. Podobnie, mimo że przemysł utrzymał stosunkowo wysoki udział w rynku, w badanym okresie udział ten ciągle zmniejszał się. Jednakże presja przywozu z Chin pozostaje faktem (w wyniku obchodzeniu środków), a ustalone powyżej wskaźniki wskazują również, że przemysł wspólnotowy jest wciąż słaby i narażony na skutki dumpingu.

(76)

Dochodzenie pokazało, że działalność w zakresie wywozu produktów przemysłu wspólnotowego kształtowała się następująco:

Tabela 12 –   Wywóz dokonywany przez przemysł wspólnotowy

(77)

Ilości wywożone przez przemysł wspólnotowy znacznie wzrosły od 2003 r. do ODP. Ta ogólnie pozytywna tendencja towarzyszyła nieznacznemu wzrostowi średnich cen, spowodowanemu silniejszą pozycją na rynkach państw trzecich, takich jak USA.

(78)

Wielkość sprzedaży zmniejszyła się o 5 % pomiędzy 2003 r. a ODP, co przełożyło się na zmniejszenie udziału w rynku z 47,7 % w 2003 r. do 33 % w ODP. Ceny jednostkowe nieznacznie się obniżyły od 2003 r. do ODP, tj. o 3 %, pomimo wzrostu cen surowców. Rentowność przemysłu wspólnotowego zmniejszyła się w ODP. Produkcja, moce produkcyjne i stopień ich wykorzystania wzrosły, jest to jednak głównie zasługa zwiększenia działalności wywozowej przemysłu wspólnotowego. W przeszłości sektor ten zawsze wykazywał bardzo wysoką rentowność niezbędną do uzyskania zwrotu nakładów poniesionych na dostosowanie produkcji do nowych wymogów bezpieczeństwa i poprawienia ogólnej konkurencyjności przedsiębiorstwa. Należy zauważyć, że margines szkody obliczony dla ODP wyniósł ponad 60 %. Przywóz z ChRL i Tajwanu podcinał ceny przemysłu wspólnotowego średnio o 39 %.

(79)

W badanym okresie roczne inwestycje w produkt podobny kształtowały się dodatnio, tj. wzrosły o 60 %. Inwestycje te związane były głównie z reorganizacją produkcji od 2005 r. w celu ponownego uruchomienia mocy produkcyjnych. Zatrudnienie wzrosło o 5 %. W okresie ODP przepływy pieniężne wykazywały te same tendencje co zysk i zmniejszyły się o 50 %.

(80)

Motywy 69 i 70 wskazują, że główne czynniki szkody (ceny sprzedaży, wielkość sprzedaży, udział w rynku i zyskowność) zmniejszyły się w badanym okresie oraz że przemysł wspólnotowy mimo obowiązujących środków nadal ponosił szkodę. Szkoda ta przekłada się głównie na utratę udziału w rynku pomimo wzrostu konsumpcji, ale także na spadek rentowności spowodowany presją cenową wywołaną przywozem z ChRL i Tajwanu. Tak więc wzrost cen surowców nie mógł znaleźć odbicia w wyższych cenach sprzedaży.

(81)

W przeszłości sektor ten zawsze wykazywał bardzo wysoką rentowność. W pierwotnym dochodzeniu dla ustalenia poziomu usuwającego szkodę przyjęto, że każdy środek powinien pozwolić przemysłowi wspólnotowemu pokryć koszty produkcji i osiągnąć rozsądny zysk, tj. 15 % obrotu ze sprzedaży. Rentowność w tej wysokości jest niezbędna do uzyskania zwrotu nakładów poniesionych na dostosowanie produkcji do nowych wymogów bezpieczeństwa i poprawienia ogólnej konkurencyjności przedsiębiorstwa.

(82)

Tę dosyć niekorzystną sytuację przemysłu wspólnotowego pomimo obowiązujących środków można wyjaśnić stwierdzonym przez OLAF szeroko stosowanym obchodzeniem środków.

(83)

Importerzy kwestionowali ustalenia Komisji dotyczące sytuacji ekonomicznej przemysłu wspólnotowego. Dane przedstawione dla potwierdzenia ich stanowiska nie dotyczyły jednak sytuacji w przemyśle wspólnotowym w Europie odnośnie do kieszonkowych zapalniczek gazowych jednorazowych działających na krzemień, ale ogólnoświatowych działań całego sektora zapalniczek producentów wspólnotowych. Dane te nie miały znaczenia przy ustalaniu stanu przemysłu wspólnotowego i w związku z tym musiały być odrzucone.

(84)

Importerzy twierdzili, że producent wspólnotowy w znacznym stopniu przestawił swą produkcję z zapalniczek krzemieniowych na zapalniczki piezoelektryczne. W rezultacie jego udział w rynku zapalniczek krzemieniowych wykazuje tendencję spadkową. Dochodzenie ujawniło, że stwierdzenie to jest błędne. Istotnie, cały wspólnotowy rynek zapalniczek rozwija się w ostatnich latach i udział zapalniczek krzemieniowych na rynku zapalniczek nieznacznie maleje, jednakże w 2006 r. utrzymał się poziomie 70 %. W tym kontekście należy przypomnieć, że konsumpcja na rynku zapalniczek krzemieniowych wzrosła w badanym okresie i że sprzedaż zapalniczek krzemieniowych przez przemysł wspólnotowy zmniejszyła się w tym okresie. Dlatego też przedstawione argumenty zostały odrzucone.

(85)

Importerzy argumentowali, iż producent wspólnotowy jest monopolistą we Wspólnocie i środki antydumpingowe jeszcze bardziej wzmocniłyby jego pozycję. Stwierdzenie to jest błędne, ponieważ na rynek wspólnotowy dokonuje się znacznego przywozu z państw trzecich. Ponadto skarżący producent wspólnotowy konkurował z innymi producentami we Wspólnocie. W dodatku należy zauważyć, że nie przedstawiono żadnych dowodów ani też nie są dostępne żadne dowody na to, że przemysł wspólnotowy nadużył swej rzekomej dominującej pozycji.

(86)

Ogólnie korzystną sytuację ekonomiczną skarżącego można częściowo wytłumaczyć jego zdolnością sprzedaży produktu objętego postępowaniem, wyprodukowanego w USA i w UE, po wyższej cenie jednostkowej na rynku USA, ponieważ wyższy standard bezpieczeństwa i wyposażenie produktu w zabezpieczenie przed użyciem przez dzieci umożliwia jego sprzedaż po wyższej cenie. Wreszcie, należy zauważyć, iż zapalniczki krzemieniowe są szeroko obecne na rynku USA i stosunkowy wzrost na rynku zapalniczek mimo stale malejącej liczby palaczy świadczy o tym, że przemysł wspólnotowy zdołał się umocnić na bardzo konkurencyjnym rynku.

(87)

Chociaż dalsze występowanie istotnej szkody spowodowanej fałszywym zgłaszaniem produktu objętego postępowaniem oraz mającymi swe źródło w Chinach praktykami polegającymi na obejściu środków antydumpingowych poprzez inne państwa azjatyckie jest potwierdzone ustaleniami OLAF-u (patrz: motyw 33), analiza skupiła się na prawdopodobieństwie ponownego wystąpienia szkody. W tym zakresie zbadano dwa podstawowe parametry: 1) możliwość przesunięcia wywozu produktu objętego postępowaniem z USA na rynek wspólnotowy; 2) wpływ na przemysł wspólnotowy planowanej wielkości wywozu oraz cen stosowanych przez kraj, którego dotyczy postępowanie.

(88)

Spadek udziału chińskich zapalniczek w rynku USA wskazuje, że znaczące ilości produktu mogłyby zostać przeniesione na rynek UE po bardzo niskiej cenie. Ponadto, jak wspomniano powyżej w motywie 37, w ChRL istnieją duże moce produkcyjne produktu objętego postępowaniem, które mogą zostać skierowane na rynek UE. Jest wysoce prawdopodobne, że w przypadku uchylenia środków przywóz pochodzący z ChRL byłby prawdopodobnie uprzywilejowany.

(89)

Jest oczywiste, że w przypadku wygaśnięcia środków, biorąc pod uwagę niższą cenę i obecne moce produkcyjne chińskich producentów eksportujących, większość wskaźników szkody (przede wszystkim wielkość sprzedaży, koszty produkcji i rentowność) przemysłu wspólnotowego uległaby znacznemu zmniejszeniu.

(90)

W związku z powyższym, a także biorąc pod uwagę fakt, że margines szkody obliczony dla ODP wyniósł ponad 60 %, a przywóz z ChRL i Tajwanu podcinał ceny przemysłu wspólnotowego średnio o 39 %, stwierdza się, że uchylenie środków najprawdopodobniej skutkowałoby ponownym poniesieniem istotnej szkody przez przemysł wspólnotowy.

(91)

Jeden z producentów wspólnotowych, którzy nie wnieśli skargi, zakwestionował powyższe ustalenia, utrzymując, że ponieważ tanie zapalniczki są przywożone z różnych innych źródeł, uchylenie obowiązujących środków nie miałoby żadnego wpływu na rzeczywistą sytuację przemysłu wspólnotowego. Dowodzono, że jeżeli w ogóle można mówić o szkodzie, to została już ona spowodowana przez przywóz z innych źródeł. Jednakże producent wspólnotowy nie kwestionował dostępności znacznych niewykorzystanych mocy produkcyjnych w Chinach i chęci chińskich producentów eksportujących do przesunięcia ich wywozu na rynek wspólnotowy. Podobnie, nie przedstawił on żadnych informacji ani dowodów ukazujących powiązanie pomiędzy przywozem zapalniczek z innych państw trzecich a ich wpływem na finansową sytuację przemysłu wspólnotowego. Żaden z przedstawionych argumentów nie mógł w związku z tym podważyć wniosków przedstawionych w motywach 87–90. Dlatego też argumentacja ta została odrzucona.

(92)

Zgodnie z art. 21 rozporządzenia podstawowego zbadano, czy można stwierdzić, że utrzymanie obowiązujących środków antydumpingowych nie zaszkodzi interesom Wspólnoty jako całości. Interes Wspólnoty określono na podstawie oceny różnych interesów cząstkowych, tj. przemysłu wspólnotowego oraz innych producentów wspólnotowych, jak również importerów produktu objętego postępowaniem.

(93)

Należy przypomnieć, że w poprzednich dochodzeniach przyjęcia środków i następnie ich rozszerzenia nie uznano za działanie wbrew interesom Wspólnoty.

(94)

Na tej podstawie zbadano, czy wbrew wnioskowi o prawdopodobieństwie ponownego wystąpienia dumpingu i szkody istnieją przekonujące powody, które doprowadziłyby do stwierdzenia, że nie jest w interesie Wspólnoty utrzymywanie środków w tym szczególnym przypadku.

(95)

Gdyby środki antydumpingowe zostały uchylone, przywóz po cenach niskich i dumpingowych na rynek Wspólnoty zwiększyłby się zdecydowanie i przyspieszyłby pogarszanie się sytuacji przemysłu wspólnotowego.

(96)

Przemysł wspólnotowy jest strukturalnie rentowny, o czym świadczą jego dobre wyniki na rynkach poza UE, takich jak rynek USA. Dzięki swej wysokiej rentowności przemysł ten stale inwestuje. Jednakże można przyjąć wniosek, że bez utrzymania środków antydumpingowych jego sytuacja najprawdopodobniej pogorszy się.

(97)

Jeden z producentów wspólnotowych, którzy nie odpowiedzieli na kwestionariusz, stwierdził, że aktualnie obowiązujące środki antydumpingowe działają na szkodę konsumentów europejskich. W szczególności producent utrzymywał, iż z powodu obowiązujących środków poziom cen we Wspólnocie jest wyższy niż poziom cen na rynkach krajów trzecich. Ponadto producent ten, który przeniósł część swej produkcji do ChRL, twierdził, że ponieważ obowiązujące środki obejmują także jego wywóz produktu objętego postępowaniem wyprodukowanego w Chinach, środki te będą szkodzić interesom jego przedsiębiorstwa i z definicji będą szkodzić interesom Wspólnoty.

(98)

Producent przekonywał również, że ponieważ sytuacja przemysłu wspólnotowego nie uległa poprawie, obowiązujące środki są nieskuteczne i nie powinny zostać przedłużone. Stwierdzono wreszcie, że szkoda wynika z faktu, iż przemysł wspólnotowy nie dostosował się do rynku światowego.

(99)

Jeśli chodzi o rzekome negatywne skutki środków dla konsumentów, producent wspólnotowy nie przedstawił żadnych dowodów na poparcie tego wniosku.

(100)

Producent twierdził, że środki antydumpingowe stanowią przeszkodę dla rozwoju jego działalności w Chinach i mają negatywne skutki dla jego ekspansji na Dalekim Wschodzie, jak również odbijają się negatywnie na jego europejskich zakładach produkcyjnych. Producent ten argumentował, iż obowiązujące środki mają negatywny wpływ na jego ogólną rentowność. Jednakże przedsiębiorstwo poinformowało, że ostatnio zwiększyło produkcję w swoich zakładach w UE i że kontynuuje wysiłki na rzecz współdziałania ze swymi zakładami produkcyjnymi na Dalekim Wschodzie w celu poszerzenia zakresu produktów. Dlatego też rzekome negatywny wpływ środków na jego zakłady produkcyjne w UE nie mogły być zweryfikowane.

(101)

Ten sam producent wspólnotowy zaprzeczył, że przeniósł swą produkcję, utrzymując, iż wybudował dodatkowe linie produkcyjne w Chinach wytwarzające inne rodzaje produktów niż te produkowane we Wspólnocie, rozszerzając tym samym swój asortyment. Miało to wesprzeć jego produkcję we Wspólnocie, która uległa zwiększeniu. Jak już wspomniano, producent ten nie odpowiedział na kwestionariusz, a zatem nie współpracował wystarczająco w niniejszym postępowaniu. Żadna z podanych informacji, częściowo po określonym terminie, nie mogła w związku z tym być zweryfikowana. Co więcej, producent nie wyjaśnił ani nie wykazał związku pomiędzy rozbudową produkcji w Chinach, a rzekomym wzrostem produkcji we Wspólnocie. Na podstawie informacji zawartych w dokumentacji nic nie wskazuje na istnienie takiego związku. Nie mógł także wyjaśnić, w jaki sposób fakty te mogłyby wpłynąć na wnioski przedstawione w motywie 100 lub podważyć te wnioski. Dlatego też argument ten musiał zostać odrzucony.

(102)

Podobnie, przywóz tego przedsiębiorstwa nie powinien korzystać z dumpingu kosztem przemysłu wspólnotowego. W każdym razie należy zauważyć, że pozostający we Wspólnocie zakład produkcyjny tego producenta produkuje jedynie produkt objęty postępowaniem. Nowe, mniejsze zapalniczki krzemieniowe, które również objęte są obowiązującymi środkami, produkowane są w Chinach i Indiach.

(103)

Jeżeli chodzi o interes pozostałych producentów wspólnotowych, obydwaj wystąpili, protestując przeciwko obowiązującym środkom i ich utrzymaniu. Nie potrafili jednak uzasadnić swych zastrzeżeń jakimkolwiek dowodem niekorzystnego wpływu środków na ich sytuację.

(104)

Na podstawie powyższych ustaleń wyciągnięto wniosek, że obowiązujące środki nie będą miały istotnego ujemnego wpływu na innych producentów wspólnotowych i nie wpłyną znacząco negatywnie na ich interesy finansowe.

(105)

Działające w imieniu swoich członków zrzeszenie importerów (Europejska Organizacja Importerów Zapalniczek (ELIAS)) oraz inny importer – Polyconcept, sprzeciwili się utrzymaniu obowiązujących środków.

(106)

Należy zauważyć, że żaden z indywidualnych importerów nie wypełnił kwestionariusza, uzasadniając to stwierdzeniem, iż nie dokonują przywozu produktu objętego postępowaniem. Dlatego też brakowało dowodów pozwalających na dokładne ustalenie wpływu środków na importerów.

(107)

ELIAS i Polyconcept przedstawili pewne argumenty przemawiające za wygaśnięciem obowiązujących środków. W odniesieniu do ich uwag dotyczących braku szkody i sytuacji ekonomicznej wnioskodawcy ustalono, że bez utrzymania środków antydumpingowych jego sytuacja najprawdopodobniej pogorszy się.

(108)

ELIAS i Polyconcept dowodzili, że popyt na rynku UE przeniósł się z zapalniczek krzemieniowych na zapalniczki elektroniczne (piezoelektryczne) i tendencja ta utrzyma się w przyszłości. Choć istnieje rosnąca tendencja wśród konsumentów, aby używać zapalniczek elektronicznych (piezoelektrycznych), zapalniczki krzemieniowe nadal reprezentują około 70 % rynku. W rzeczywistości konsumpcja zapalniczek krzemieniowych rośnie (o czym wspomniano w motywie 53), co świadczy o wzroście na rynku, podczas gdy przemysł wspólnotowy nie mógł skorzystać z tego wzrostu, ponieważ nie tylko jego wielkość sprzedaży uległa zmniejszeniu, ale także utracił udział w rynku zapalniczek krzemieniowych.

(109)

ELIAS i Polyconcept utrzymywali, że jednym z powodów rzekomych słabych wyników było nieuwzględnienie przez wnioskodawcę zmian w popycie na rynku UE. Jednakże przemysł wspólnotowy produkuje już zapalniczki elektroniczne (piezoelektryczne) i w związku z tym może sprostać każdemu nowemu popytowi na te zapalniczki.

(110)

Podobnie, spadek ilości palaczy jest także tendencją występującą w USA, a mimo to przemysł wspólnotowy zdołał zwiększyć swój udział w tym bardzo konkurencyjnym – biorąc pod uwagę obecność wielu innych producentów pochodzących z Dalekiego Wschodu lub UE – rynku. Jeśli chodzi o koszty produkcji, przykład USA pokazuje, iż przemysł wspólnotowy jest w stanie konkurować z pozostałymi producentami wspólnotowymi, którzy przenieśli swoją działalność do krajów azjatyckich.

(111)

Konsumenci ani organizacje konsumenckie nie zgłosiły uwag w toku obecnego dochodzenia.

(112)

Tym niemniej uznano, że z powodów wymienionych powyżej oddziaływanie środków nie miałoby znacznego wpływu na cenę sprzedaży dla odbiorcy końcowego.

(113)

Opierając się na powyższych ustaleniach, stwierdzono, że w zakresie interesu Wspólnoty nie ma powodów, które w sposób przekonujący przemawiałyby przeciwko utrzymaniu obowiązujących środków antydumpingowych.

(114)

Wszystkie zainteresowane strony zostały poinformowane o istotnych faktach i ustaleniach, na podstawie których zamierza się zalecić utrzymanie obowiązujących środków. Wyznaczono również termin, w którym strony mogły przedstawić swoje uwagi do ujawnionych informacji. Nie przedstawiono żadnych informacji przemawiających za zakończeniem rozszerzenia wprowadzonego rozporządzeniem (WE) nr 192/1999.

(115)

Z powyższego wynika, że na mocy art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego środki antydumpingowe stosowane w odniesieniu do przywozu zapalniczek kieszonkowych gazowych jednorazowych działających na krzemień i niektórych zapalniczek do wielokrotnego napełniania, pochodzących z Chin lub wysyłanych lub pochodzących z Tajwanu, wprowadzone rozporządzeniem (EWG) nr 3433/91 zmienionym rozporządzeniem (WE) nr 1006/95 i rozszerzonym rozporządzeniem (WE) nr 192/1999 oraz rozporządzeniem (WE) nr 1824/2001, powinny zostać utrzymane,

12.12.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 326/18

(1)

W sierpniu 1999 r. Rada rozporządzeniem (WE) nr 1796/1999 (2) nałożyła ostateczne cło antydumpingowe na przywóz stalowych lin i kabli pochodzących między innymi z Republiki Południowej Afryki.

(2)

W listopadzie 2005 r., w następstwie przeglądu wygaśnięcia wszczętego na mocy art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego Rada w drodze rozporządzenia (WE) nr 1858/2005 (3) zdecydowała, że należy utrzymać środki antydumpingowe w odniesieniu do przywozu produktu objętego postępowaniem pochodzącego między innymi z Republiki Południowej Afryki.

(3)

Komisja decyzją 1999/572/WE (4) przyjęła zobowiązanie cenowe od przedsiębiorstwa z Republiki Południowej Afryki, Scaw Metals Group Haggie Steel Wire Rope („przedsiębiorstwo”).

(4)

W rezultacie przywóz do Wspólnoty produktu objętego postępowaniem, wytwarzanego przez przedsiębiorstwo i pochodzącego z Republiki Południowej Afryki, i rodzaju produktu objętego zobowiązaniem („produkt objęty zobowiązaniem”) zostały zwolnione z ostatecznych ceł antydumpingowych.

(5)

W tym względzie należy zauważyć, że niektóre rodzaje kabli i lin z drutu stalowego obecnie wytwarzane przez przedsiębiorstwo zostały wyłączone z zakresu zobowiązania. Zatem takie kable i liny z drutu stalowego podlegały zapłacie cła antydumpingowego przy ich wprowadzaniu do swobodnego obrotu we Wspólnocie.

(6)

Zobowiązanie złożone przez przedsiębiorstwo zobowiązuje między innymi do wywozu produktu objętego zobowiązaniem do Wspólnoty Europejskiej po cenach wyższych niż określone ceny minimalne (MIP), co stwierdzono w zobowiązaniu.

(7)

Przedsiębiorstwo przyjęło do wiadomości, że zwolnienie z ceł antydumpingowych, przyznane w zobowiązaniu, uzależnione jest od przedłożenia służbom celnym Wspólnoty „faktury w ramach zobowiązania”. Ponadto przedsiębiorstwo zobowiązało się nie wystawiać takich faktur w ramach zobowiązania za sprzedaż tych rodzajów produktu objętego postępowaniem, które nie są objęte zobowiązaniem i które w związku z tym podlegają cłu antydumpingowemu. Przedsiębiorstwo przyjęło również do wiadomości, że faktury wystawione w ramach zobowiązania muszą zawierać informacje określone w załączniku do rozporządzenia (WE) nr 1858/2005.

(8)

Warunki zobowiązania zobowiązują przedsiębiorstwo do regularnego i szczegółowego informowania Komisji i do przedkładania kwartalnych sprawozdań ze sprzedaży do Wspólnoty Europejskiej produktu objętego postępowaniem. W sprawozdaniach tych ujmowane mają być produkty objęte zobowiązaniem korzystające ze zwolnienia z cła antydumpingowego, a także takie rodzaje stalowych lin i kabli, które nie zostały objęte zobowiązaniem, i w związku z tym podlegają cłu antydumpingowemu.

(9)

Jest oczywiste, że przedłożone sprawozdania ze sprzedaży, o których wspominano wcześniej, powinny być kompletne, wyczerpujące i poprawne w odniesieniu do wszystkich danych, a transakcje powinny być w pełni zgodne z warunkami zobowiązania.

(10)

Aby zagwarantować przestrzeganie warunków zobowiązania, przedsiębiorstwo zgodziło się zezwolić na wizyty weryfikacyjne na miejscu, na swoim terenie, w celu sprawdzenia dokładności i prawdziwości danych zawartych we wspomnianych kwartalnych sprawozdaniach i dostarczenia wszelkich informacji, które Komisja uzna za niezbędne.

(11)

Należy zauważyć, że w dniu 28 października 2003 r. przedsiębiorstwo otrzymało pisemne ostrzeżenie od służb Komisji w związku z naruszeniem zobowiązania poprzez wystawianie faktur w ramach zobowiązania za produkty nieobjęte zobowiązaniem, które w istocie podlegały środkom antydumpingowym. W pisemnym ostrzeżeniu podano, że z uwagi na szczególne okoliczności, w jakich doszło do tych naruszeń, nie planowano wycofać przyjęcia zobowiązania, ale podkreślono, że kolejne naruszenie zobowiązania, nawet niewielkiej wagi, sprawiłoby, że Komisji trudno byłoby nie wycofać przyjęcia zobowiązania dla przedsiębiorstwa.

(12)

W dniu 5 i 6 lutego 2007 r. przeprowadzono wizytę weryfikacyjną na terenie przedsiębiorstwa w Republice Południowej Afryki.

(13)

Podczas wizyty weryfikacyjnej w przedsiębiorstwie ustalono, że przedsiębiorstwo wystawiało faktury w ramach zobowiązania na stalowe liny i kable nieobjęte zobowiązaniem, które w istocie podlegały środkom antydumpingowym. Ustalono też, że w jednym przypadku przedsiębiorstwo nie dopełniło obowiązku przestrzegania MIP. Co więcej, przedsiębiorstwo wydało faktury w ramach zobowiązania niezgodnie z załącznikiem do rozporządzenia (WE) nr 1858/2005. Ponadto podczas wizyty weryfikacyjnej ustalono, że kwartalne sprawozdania ze sprzedaży, przedłożone przez przedsiębiorstwo w ramach zobowiązania, nie były kompletne, wyczerpujące i poprawne w odniesieniu do wszystkich danych.

(14)

Decyzja Komisji 2007/1459/WE (5) bardziej szczegółowo określa charakter stwierdzonych naruszeń,

12.12.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 326/20

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 3223/94 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w jego Załączniku.

(2)

W zastosowaniu wyżej wymienionych kryteriów standardowe wartości w przywozie powinny zostać ustalone w wysokościach określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia,

12.12.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 326/22

(1)

Rozporządzenie Rady (WE) nr 41/2007 z dnia 21 grudnia 2006 r. ustalające wielkości dopuszczalnych połowów na 2007 r. i związane z nimi warunki dla pewnych zasobów rybnych i grup zasobów rybnych, stosowane na wodach terytorialnych Wspólnoty oraz w odniesieniu do statków wspólnotowych na wodach, na których wymagane są ograniczenia połowowe (3), określa kwoty na rok 2007.

(2)

Według informacji przekazanych Komisji, statki pływające pod banderą państwa członkowskiego określonego w załączniku do niniejszego rozporządzenia lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim wyczerpały kwotę na połowy stada w nim określonego przyznaną na 2007 r.

(3)

Należy zatem zakazać połowów, przechowywania na statku, przeładunku i wyładunku ryb pochodzących z tego stada,

12.12.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 326/24

(1)

Załącznik I do rozporządzenia (WE) nr 872/2004 wymienia osoby fizyczne i prawne, organy i inne jednostki objęte zamrożeniem funduszy i zasobów gospodarczych zgodnie z tym rozporządzeniem.

(2)

W dniu 28 listopada 2007 r. Komitet ds. Sankcji Rady Bezpieczeństwa ONZ podjął decyzję o zmianie listy osób, grup i podmiotów, których fundusze i zasoby gospodarcze powinny zostać zamrożone. Należy zatem odpowiednio zmienić załącznik I,

12.12.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 326/25

(1)

Na mocy rozporządzenia (WE) nr 1796/1999 (2) Rada nałożyła w sierpniu 1999 r. ostateczne cło antydumpingowe na przywóz lin i kabli stalowych pochodzących między innymi z Republiki Południowej Afryki.

(2)

W listopadzie 2005 r. w następstwie przeglądu wygaśnięcia wszczętego zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, Rada zdecydowała na mocy rozporządzenia (WE) nr 1858/2005 (3), że należy utrzymać środki antydumpingowe stosowane wobec przywozu produktu objętego postępowaniem, pochodzącego między innymi z Republiki Południowej Afryki.

(3)

Komisja na mocy decyzji 1999/572/WE z dnia 13 sierpnia 1999 r. (4) zaakceptowała zobowiązanie cenowe złożone przez przedsiębiorstwo pochodzące z Republiki Południowej Afryki o nazwie Scaw Metals Group Haggie Steel Wire Rope (zwane dalej „Haggie” lub „przedsiębiorstwo”).

(4)

Na mocy decyzji 1999/572/WE Komisja zaakceptowała również zobowiązania cenowe złożone przez następujące przedsiębiorstwa: Usha Martin Industries & Usha Beltron Ltd, Indie; Aceros Camesa SA de CV, Meksyk oraz Joint Stock Company Silur, Ukraina. Komisja wycofała przyjęcie zobowiązania złożonego przez Joint Stock Company Silur, Ukraina, na mocy rozporządzenia Komisji (WE) nr 1678/2003 (5). Środki antydumpingowe nałożone na liny i kable z drutu stalowego pochodzące z Meksyku wygasły 12 sierpnia 2004 r. (6). Komisja wycofała przyjęcie zobowiązania złożonego przez Usha Martin Industries & Usha Beltron Ltd na mocy decyzji Komisji 2006/38/WE z dnia 22 grudnia 2005 r.

(5)

W rezultacie przywóz do Wspólnoty produktu objętego postępowaniem, pochodzącego z RPA, wytwarzanego przez przedsiębiorstwo w typie objętym zobowiązaniem („produkt objęty zobowiązaniem”), został zwolniony z ostatecznych ceł antydumpingowych.

(6)

Należy przy tym zauważyć, że niektóre rodzaje lin i kabli z drutu stalowego obecnie wytwarzane przez Haggie były wyłączone z zakresu zobowiązania. W rezultacie takie liny i kable z drutu stalowego podlegały zapłacie cła antydumpingowego przy wprowadzaniu ich do swobodnego obrotu na terenie Wspólnoty.

(7)

Składając zobowiązanie, przedsiębiorstwo zobowiązuje się między innymi do dokonywania wywozu produktu objętego postępowaniem do Wspólnoty Europejskiej powyżej określonych cen minimalnych (minimalne ceny importowe – MIP) ustanowionych w zobowiązaniu.

(8)

Przedsiębiorstwo w zobowiązaniu przyjęło ponadto do wiadomości fakt, że zwolnienie z ceł antydumpingowych przyznane w zobowiązaniu uzależnione jest od przedłożenia służbom celnym Wspólnoty „faktury w ramach zobowiązania”. Przedsiębiorstwo zobowiązało się także do niewystawiania takich faktur w ramach zobowiązania odnośnie do sprzedaży tych typów produktu objętego postępowaniem, których nie są objęte zobowiązaniem i które w związku z tym podlegają zapłacie cła antydumpingowego. Przedsiębiorstwo zobowiązało się do tego, aby faktury w ramach zobowiązania zawierały informacje określone w załączniku do rozporządzenia (WE) nr 1796/1999, a następnie w załączniku do rozporządzenia (WE) nr 1858/2005.

(9)

Warunki zobowiązania obligują przedsiębiorstwo do regularnego i szczegółowego informowania Komisji i do przedkładania kwartalnych sprawozdań ze sprzedaży do Wspólnoty Europejskiej produktu objętego postępowaniem. Sprawozdania takie powinny dotyczyć produktów objętych zobowiązaniem korzystających ze zwolnienia z zapłaty cła antydumpingowego, a także takich typów lin i kabli z drutu stalowego, które nie zostały objęte zobowiązaniem i które tym samym podlegają zapłacie cła antydumpingowego w związku z przywozem do Wspólnoty Europejskiej.

(10)

Jest oczywiste, że wyżej wymienione sprawozdania ze sprzedaży powinny być przedkładane w formie pełnej, wyczerpującej i całkowicie poprawnej oraz że transakcje są w pełni zgodne z warunkami zobowiązania.

(11)

Aby zagwarantować przestrzeganie warunków zobowiązania, przedsiębiorstwo zgodziło się zezwolić na wizyty weryfikacyjne na miejscu, na swoim terenie, w celu sprawdzenia dokładności i prawdziwości danych zawartych we wspomnianych sprawozdaniach kwartalnych i dostarczenia wszelkich informacji, które Komisja uzna za niezbędne.

(12)

Należy zauważyć, iż przedsiębiorstwo otrzymało już od służb Komisji wydane w dniu 28 października 2003 r. pisemne ostrzeżenie dotyczące naruszeń zobowiązania w związku z wystawianiem faktur w ramach zobowiązania dotyczących produktów nieobjętych zobowiązaniem lub w inny sposób będących przedmiotem środków antydumpingowych. W ostrzeżeniu tym Komisja stwierdziła, że w związku ze szczególnymi okolicznościami w jakich naruszenia te miały miejsce, nie miała ona na celu wycofania przyjęcia zobowiązania, tym niemniej wskazała, że jakiekolwiek dalsze naruszenia zobowiązania, nawet nieznaczne, utrudnią Komisji kontynuowanie przyjęcia zobowiązania od przedsiębiorstwa.

(13)

W tym kontekście przeprowadzono wizytę weryfikacyjną na terenie przedsiębiorstwa w RPA w dniach od 5 do 6 lutego 2007 r. Wizyta weryfikacyjna objęła okres od dnia 1 stycznia 2004 r. do dnia 31 grudnia 2006 r.

(14)

W trakcie wizyty weryfikacyjnej ustalono, że przedsiębiorstwo dwukrotnie wystawiło faktury w ramach zobowiązania (faktury w ramach zobowiązania nr: 935515 i 935516) dla produktów objętych środkami antydumpingowymi i nieobjętych zobowiązaniem. W związku z powyższym niniejsze transakcje w sposób niezgodny z prawem skorzystały ze zwolnienia z zapłaty cła antydumpingowego po przywiezieniu.

(15)

W trakcie wizyty weryfikacyjnej ustalono, że w jednym przypadku przedsiębiorstwo nie dostosowało jednostkowej ceny sprzedaży do warunków płatności. Brak tego dostosowania dla kosztu finansowego związanego z rzeczywistym czasem płatności doprowadził do powstania jednostkowej ceny sprzedaży poniżej stosowanej MIP.

(16)

Ponadto w trakcie wizyty weryfikacyjnej ustalono, że w wielu przypadkach przedsiębiorstwo wystawiło faktury w ramach zobowiązania niezgodnie z załącznikiem do rozporządzenia (WE) nr 1858/2005 poprzez dodanie tekstu „Do sprzedaży za granicą, nieprzeznaczony do sprzedaży na terytorium Unii Europejskiej”.

(17)

Analiza faktur w ramach zobowiązania wystawionych w okresie badanym w trakcie wizyty weryfikacyjnej pokazała, że jedna transakcja nie została uwzględniona w sprawozdaniu kwartalnym ze sprzedaży w ramach zobowiązania przedkładanym Komisji. Ponadto ustalono, że przedsiębiorstwo składało sprawozdania dotyczące transakcji bez zamiaru wprowadzenia do swobodnego obrotu na terenie Wspólnoty jako takich, które przeznaczone były do wprowadzenia do wolnego obrotu na terenie Wspólnoty. W trakcie wizyty weryfikacyjnej stwierdzono ponadto pewną ilość transakcji, które zostały przedstawione w sprawozdaniu jako sprzedaż tranzytowa, choć w rzeczywistości towary były wprowadzone do wolnego obrotu we Wspólnocie. Ponadto zidentyfikowano różnice pomiędzy sprawozdaniami kwartalnymi ze sprzedaży w ramach zobowiązania i odpowiednimi fakturami.

(18)

Fakt, że przedsiębiorstwo wystawiło faktury w ramach zobowiązania dla produktu objętego postępowaniem, który nie był objęty zobowiązaniem oraz fakt, że transakcje te korzystały ze zwolnienia z zapłaty cła antydumpingowego przyznanego jedynie towarom objętym zobowiązaniem stanowią naruszenie zobowiązania.

(19)

Przedsiębiorstwo nie dopełniło obowiązku przestrzegania MIP dla wszelkiej sprzedaży produktu objętego postępowaniem.

(20)

Wystawienie faktur w ramach zobowiązania niezgodnie z załącznikiem do rozporządzenia (WE) nr 1858/2005 w ramach sprzedaży produktu objętego zobowiązaniem może być myląca dla organów celnych i może nie pozwalać organom celnym skutecznie monitorować zobowiązania i w związku z powyższym sprawić, że zobowiązanie będzie pozbawione racji bytu.

(21)

Fakty wymienione w motywie 17 doprowadziły do stwierdzenia, że kwartalne sprawozdania ze sprzedaży składane przez przedsiębiorstwo w ramach zobowiązania nie były pełne, wyczerpujące lub całkowicie poprawne, w związku z powyższym sprawozdania te nie były wystarczająco wiarygodne, aby je wykorzystać dla monitorowania zobowiązania. Niestosowanie wymagań w zakresie sprawozdawczości również stanowi naruszenie zobowiązania.

(22)

Przedsiębiorstwo w uwadze pisemnej przyznało, że błędy powstałe w trakcie wystawiania faktur w ramach zobowiązania i sporządzania sprawozdania wynikały z braku zrozumienia technicznych przepisów dotyczących zobowiązania, niewłaściwego odczytania tekstu i/lub niezapoznania się z nim przez przedsiębiorstwo. W uwagach pisemnych i w trakcie przesłuchania w dniu 26 kwietnia 2007 r. stwierdzono ponadto, że zmiany w strukturze zarządzania wyższego stopnia i reorganizacja przedsiębiorstwa przyczyniły się do braku zrozumienia kompleksowych wymogów zobowiązania.

(23)

Przedsiębiorstwo potwierdziło również otrzymanie pisemnego ostrzeżenia od służb Komisji w dniu 28 października 2003 r. Tym niemniej przedsiębiorstwo twierdziło, iż nie otrzymało sprawozdania weryfikacyjnego, które w jego przekonaniu przedstawiałoby błędy popełnione w rzeczywistości. Przedsiębiorstwo twierdziło, że fakt, iż nie zostało ono poinformowane o rzeczywistych błędach, również przyczynił się do braku zmiany postępowania odnośnie do przygotowania sprawozdań składanych w ramach zobowiązania i do braku lepszego zrozumienia zobowiązania.

(24)

W odpowiedzi na te argumenty należy zauważyć, iż w dniu 18 września 2003 r. przedsiębiorstwo otrzymało od Komisji pismo, które szczegółowo przedstawiało zidentyfikowane naruszenia. Pisemne ostrzeżenie z dnia 28 października 2003 r. nie powtarzało już szczegółowo wszystkich naruszeń, lecz odwoływało się do wcześniejszej korespondencji pomiędzy Komisją a przedsiębiorstwem.

(25)

Należy również zauważyć, że przedsiębiorstwo mogło popełnić błąd, odnosząc się do sprawozdania weryfikacyjnego. Komisja nie przeprowadzała wizyty weryfikacyjnej przed wystosowaniem w dniu 28 października 2003 r. pisemnego ostrzeżenia, jako że naruszenia, które doprowadziły do wystosowania pisemnego ostrzeżenia ustalono w oparciu o późniejszą analizę sprawozdań w ramach zobowiązania. Komisja przeprowadziła weryfikację w maju 2004 r., lecz w związku z faktem, iż weryfikacja ta nie doprowadziła do dalszych działań, nie było konieczności przesyłania przedsiębiorstwu żadnego pisma w tym zakresie.

(26)

Poza tym przedsiębiorstwo w trakcie przesłuchania stwierdziło, że po wizycie weryfikacyjnej przeprowadzono reorganizację całego systemu w oparciu o uwagi przedstawione na miejscu w celu wprowadzenia koniecznych zmian niezbędnych do wypełnienia warunków zobowiązania.

(27)

Argumenty przedstawione przez przedsiębiorstwo na swoją obronę odnośnie do braku zrozumienia zobowiązania nie zmieniają opinii Komisji, iż przedsiębiorstwo nie wypełniło swoich obowiązków w ramach zobowiązania. Należy również zauważyć, iż przedsiębiorstwo otrzymało już w przeszłości pisemne ostrzeżenie dotyczące naruszeń zobowiązania i nie podjęło działań koniecznych w celu uniknięcia kolejnych naruszeń zobowiązania. Brak zrozumienia zasad zobowiązania stanowi znaczące zagrożenie dla skuteczności i wiarygodności systemu monitorowania zobowiązania.

(28)

Biorąc pod uwagę naruszenia zobowiązania cenowego, przedsiębiorstwo przyznało, że naruszenie zobowiązania cenowego miało miejsce w jednym przypadku, w związku z faktem, iż przedsiębiorstwo nie poczyniło koniecznych korekt w cenach sprzedaży odnośnie do płatności przeterminowanej. Przedsiębiorstwo twierdziło jednakże, że ceny sprzedaży we wszystkich innych transakcjach były ściśle zgodne z MIP. Ponadto twierdzono, że płatność przeterminowana miała miejsce w związku z nieprzewidzianymi okolicznościami, jako że przedmiotowy klient zwykle płaci za towary z góry przed ich wysłaniem.

(29)

Odpowiadając na te argumenty, należy zauważyć, że zgodnie ze zobowiązaniem przedsiębiorstwo obiecało zapewnić, że ceny sprzedaży netto przy sprzedaży objętej zobowiązaniem będą co najmniej równe MIP określonym w zobowiązaniu.

(30)

Ponadto rozporządzenie podstawowe w kwestii proporcjonalności, pośrednio lub bezpośrednio, nie nakłada wymogu, iż naruszenie zobowiązania musi dotyczyć minimalnej wartości procentowej sprzedaży lub minimalnej wartości procentowej MIP.

(31)

Takie podejście zostało ponadto potwierdzone w orzecznictwie Sądu Pierwszej Instancji, które mówi, że każde naruszenie zobowiązania jest wystarczającą podstawą dla wycofania przyjęcia zobowiązania (7).

(32)

Dlatego argumenty przedstawione przez przedsiębiorstwo w odniesieniu do proporcjonalności nie zmieniają opinii Komisji, że doszło do naruszenia zobowiązania i że należy wycofać przyjęcie zobowiązania.

(33)

Przedsiębiorstwo utrzymywało, że w czasie przedkładania Komisji okresowych sprawozdań było ono przekonane, że sprawozdania były pełne, wyczerpujące i całkowicie poprawne.

(34)

W żadnym wypadku przedsiębiorstwo nie próbowało przedstawiać nieprawdziwych informacji lub zataić jakichkolwiek wymaganych informacji.

(35)

Przedsiębiorstwo podkreślało również, zarówno w uwagach pisemnych, jak i w trakcie przesłuchania, że nie osiągnęło żadnej korzyści z naruszeń zobowiązania poza dwoma przypadkami i że błędy nie zostały popełnione w ramach strategii obejścia ceł.

(36)

Nawiązując do powyższych motywów, należy stwierdzić, że nie zauważono, aby przedsiębiorstwo starało się celowo czerpać korzyści z nieprzestrzegania wymogów zobowiązania lub też uniemożliwiać monitorowanie. Tym niemniej powtarzające się przypadki błędów sprawiają, że właściwe monitorowanie zobowiązania jest pozbawione racji bytu.

(37)

W związku z powyższym przyjęcie zobowiązania powinno zostać wycofane, a decyzja Komisji 1999/572/WE powinna zostać uchylona. Dlatego ostateczne cło antydumpingowe nałożone art. 1 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1858/2005 powinno obowiązywać,

12.12.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 326/29

(1)

Komisja powinna ustanowić strategiczne wytyczne, wyznaczające ramy korzystania ze środków funduszu w wieloletnim okresie programowania 2008–2013.

(2)

Wytyczne powinny określać priorytety oraz, zgodnie z art. 14 ust. 4 decyzji nr 573/2007/WE, szczególne cele priorytetowe umożliwiające zwiększenie do 75 % poziomu współfinansowania z wkładu wspólnotowego projektów współfinansowanych przez fundusz w tych państwach członkowskich, które nie są objęte Funduszem Spójności.

(3)

Zgonie z art. 2 protokołu w sprawie stanowiska Danii, stanowiącego załącznik do Traktatu o Unii Europejskiej oraz do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, niniejsza decyzja nie obowiązuje Danii i nie będzie stosowana wobec Danii,

(4)

Zgodnie z art. 3 protokołu w sprawie stanowiska Zjednoczonego Królestwa i Irlandii, stanowiącego załącznik do Traktatu o Unii Europejskiej oraz do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, Irlandia zgłosiła w piśmie z dnia 6 września 2005 r. chęć uczestniczenia w przyjmowaniu i stosowaniu decyzji nr 573/2007/WE.

(5)

Zgodnie z art. 3 protokołu w sprawie stanowiska Zjednoczonego Królestwa i Irlandii, stanowiącego załącznik do Traktatu o Unii Europejskiej oraz do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, Zjednoczone Królestwo zgłosiło w piśmie z dnia 27 października 2005 r. chęć uczestniczenia w przyjmowaniu i stosowaniu decyzji nr 573/2007/WE.

(6)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią wspólnego komitetu „Solidarność i zarządzanie przepływami migracyjnymi” ustanowionego na mocy art. 56 decyzji nr 574/2007/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 maja 2007 r. ustanawiającej Fundusz Granic Zewnętrznych na lata 2007–2013 jako część ogólnego programu „Solidarność i zarządzanie przepływami migracyjnymi” (2),

12.12.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 326/32

(1)

Decyzja Komisji 2006/415/WE z dnia 14 czerwca 2006 r. dotycząca niektórych środków ochronnych w odniesieniu do wysoce zjadliwej grypy ptaków podtypu H5N1 u drobiu we Wspólnocie i uchylająca decyzję 2006/135/WE (3) ustanawia niektóre środki ochronne, które należy stosować, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się tej choroby, łącznie z określeniem obszarów A i B w następstwie podejrzenia lub potwierdzenia ogniska tej choroby.

(2)

W związku z wystąpieniem ognisk wysoce zjadliwej grypy ptaków podtypu H5N1 w Zjednoczonym Królestwie, Rumunii i w Polsce, decyzja 2006/415/WE została zmieniona decyzją 2007/785/WE z dnia 3 grudnia 2007 r. zmieniającą decyzję Komisji 2006/415/WE dotyczącą niektórych środków ochronnych w odniesieniu do wysoce zjadliwej grypy ptaków podtypu H5N1 u drobiu w wymienionych państwach członkowskich.

(3)

W związku z wystąpieniem w Polsce dalszego ogniska poza obszarem objętym ograniczeniami, należy zmienić granice obszaru objętego ograniczeniami i czas trwania środków, aby dostosować je do sytuacji epidemiologicznej.

(4)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2006/415/WE.

(5)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,