8.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 68/1

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 3223/94 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w jego Załączniku.

(2)

W zastosowaniu wyżej wymienionych kryteriów standardowe wartości w przywozie powinny zostać ustalone w wysokościach określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia,

8.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 68/3

(1)

Na podstawie decyzji Rady 2003/487/WE (1), przyjętej w następstwie zalecenia Komisji zgodnie z art. 104 ust. 6 Traktatu, stwierdzono istnienie nadmiernego deficytu we Francji. Rada odnotowała, że deficyt sektora instytucji rządowych i samorządowych kształtował się na poziomie 3,1 % PKB w 2002 r., tj. na poziomie wyższym od wartości odniesienia ustalonej w Traktacie na 3 % PKB; zarówno władze francuskie, jak i służby Komisji przewidywały, że w 2003 r. poziom deficytu przekroczy wartość 3 %. Jednocześnie zadłużenie brutto sektora instytucji rządowych i samorządowych wynosiło 58,2 % PKB oraz istniało prawdopodobieństwo, że w 2003 r. przekroczy wartość odniesienia określoną w Traktacie na 60 %.

(2)

W dniu 3 czerwca 2003 r., zgodnie z art. 104 ust. 7 Traktatu oraz art. 3 ust. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 1467/97 z dnia 7 lipca 1997 r. w sprawie przyspieszenia i wyjaśnienia procedury nadmiernego deficytu (2) (PND), na podstawie zalecenia Komisji Rada skierowała do Francji zalecenie w sprawie położenia kresu sytuacji nadmiernego deficytu do końca 2004 r. Zalecenie to zostało podane do publicznej wiadomości.

(3)

W październiku 2003 r. Komisja uznała, że środki podjęte przez Francję były niewystarczające do spełnienia zalecenia z dnia 3 czerwca 2003 r. i zaleciła intensyfikację procedury nadmiernego deficytu. Zamiast tego, w dniu 25 listopada 2003 r. Rada przyjęła konkluzje w sprawie zaleceń dla Francji dotyczących skorygowania deficytu do 2005 r., które zostały unieważnione przez Trybunał Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich w dniu 13 lipca 2004 r. (3). W dniu 14 grudnia 2004 r. Komisja przyjęła komunikat dla Rady stwierdzający, że za właściwy termin skorygowania deficytu należy uznać rok 2005. Na podstawie cyklicznego dostosowania w wysokości około 1 % PKB w ciągu lat 2004 i 2005 stwierdziła także, że działania podjęte do tego czasu przez Francję są ogólnie zgodne z celem skorygowania nadmiernego deficytu do roku 2005. W dniu 18 stycznia 2005 r. Rada zgodziła się z tym poglądem.

(4)

Zgodnie z art. 104 ust. 12 Traktatu Rada powinna uchylić decyzję w sprawie istnienia nadmiernego deficytu, gdy nadmierny deficyt w danym państwie członkowskim został, w ocenie Rady, skorygowany.

(5)

Zgodnie z Protokołem w sprawie procedury nadmiernego deficytu załączonym do Traktatu Komisja dostarcza danych służących do wdrożenia tej procedury. W ramach stosowania protokołu państwa członkowskie muszą przedkładać dane na temat deficytu i długu publicznego oraz inne związane z tym zmienne dwa razy w roku, mianowicie do dnia 1 kwietnia oraz do dnia 1 października, zgodnie z art. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 3605/93 z dnia 22 listopada 1993 r. w sprawie stosowania Protokołu w sprawie procedury nadmiernego deficytu załączonego do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską (4).

(6)

Na podstawie danych dostarczonych przez Komisję (Eurostat), zgodnie z art. 8g ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 3605/93, po otrzymaniu powiadomienia od Francji przed dniem 1 października 2006 r. oraz w oparciu o prognozę służb Komisji z jesieni 2006 r., uzasadnione są następujące wnioski:

(7)

W opinii Rady sytuacja nadmiernego deficytu we Francji została skorygowana i z tego względu decyzja 2003/487/WE powinna zostać uchylona,

8.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 68/5

(1)

Na mocy decyzji 1999/870/WE (1) i decyzji 2007/149/WE (2) zastępca sekretarza generalnego Rady został upoważniony do tego, by w związku z włączaniem schengeńskiego dorobku prawnego w ramy Unii Europejskiej reprezentować niektóre państwa członkowskie podczas zawierania umów w sprawie instalowania i eksploatacji infrastruktury łączności na potrzeby środowiska Schengen („SISNET”) oraz realizować te umowy, do czasu zakończenia migracji do infrastruktury łączności utrzymywanej przez Wspólnotę Europejską.

(2)

Zobowiązania finansowe wynikające z tych umów obciążają określony budżet (dalej zwany „budżetem SISNET”), z którego finansowana jest infrastruktura łączności określona we wcześniej przywołanych decyzjach Rady.

(3)

Nowe państwa członkowskie w rozumieniu Aktu przystąpienia z roku 2003 – z wyjątkiem Cypru – mają zostać objęte systemem informacji Schengen pierwszej generacji (SIS 1+) (co dalej zwane jest „projektem SISone4ALL”) z dniem, który Rada ustali zgodnie z art. 3 ust. 2 Aktu przystąpienia z roku 2003.

(4)

Od tego dnia wspomniane państwa członkowskie powinny współfinansować ten budżet.

(5)

Dwa państwa członkowskie, Irlandia i Zjednoczone Królestwo, które wpłacają środki do budżetu sieci SISNET, ale nie są podłączone do systemu informacji Schengen, nie powinny partycypować w dodatkowych kosztach związanych z projektem SISone4ALL,

1)

Artykuł 1 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 1

1.   Do celów niniejszego rozporządzenia finansowego »budżet« jest to instrument, w którym dla każdego roku budżetowego preliminowane i z góry zatwierdzane są dochody i wydatki, wymagane do wypełnienia zobowiązań wynikających z umów określonych w decyzji 1999/870/WE i decyzji 2007/149/WE (4).

2.   Do celów niniejszego rozporządzenia finansowego określenie »SISNET« obejmuje infrastrukturę łączności stosowaną w środowisku Schengen, o której mowa w decyzji 1999/870/WE i decyzji 2007/149/WE.

2)

artykuł 25 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1.   Dochody budżetu pochodzą z wkładów pieniężnych następujących państw członkowskich: Belgii, Republiki Czeskiej, Danii, Niemiec, Estonii, Grecji, Hiszpanii, Francji, Irlandii, Włoch, Łotwy, Litwy, Luksemburga, Węgier, Malty, Niderlandów, Austrii, Polski, Portugalii, Słowenii, Słowacji, Finlandii, Szwecji, Zjednoczonego Królestwa oraz Islandii i Norwegii.”;

3)

w art. 26 dodaje się zdanie w brzmieniu:

„Dodatkowe koszty wynikające z rozciągnięcia infrastruktury łączności na Republikę Czeską, Estonię, Łotwę, Litwę, Węgry, Maltę, Polskę, Słowenię i Słowację nie obciążają Irlandii ani Zjednoczonego Królestwa.”;

4)

w art. 28 dodaje się nowy ustęp w brzmieniu:

„3.   W drodze odstępstwa od ust. 1 i bez uszczerbku dla art. 49 Republika Czeska, Estonia, Łotwa, Litwa, Węgry, Malta, Polska, Słowenia i Słowacja mają obowiązek dokonać swoich pierwszych wpłat według harmonogramu, który zostanie ustalony przez państwa członkowskie wymienione w art. 25.”;

5)

w art. 29 wprowadza sie następujące zmiany:

6)

artykuł 37 akapit piąty otrzymuje brzmienie:

„Komitet doradczy stara się przyjmować swoje opinie na zasadzie konsensu. Jeżeli nie można takiego konsensu osiągnąć, komitet doradczy przyjmuje swoje opinie zwykłą większością głosów swoich przedstawicieli. Aby głosowanie było ważne, wymagane kworum wynosi 19 przedstawicieli. W przypadku równej liczby głosów decyduje głos przewodniczącego.”;

7)

artykuł 39 lit. a) otrzymuje brzmienie:

8)

artykuł 43 ust. 4 otrzymuje brzmienie:

„4.   Złożenie takiego zabezpieczenia jest obowiązkowe w przypadku, gdy wartość danej umowy jest równa progom określonym w dyrektywie o zamówieniach publicznych lub progi te przekracza.”;

9)

artykuł 49 lit. c) otrzymuje brzmienie:

8.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 68/7

(1)

W drodze odstępstwa od dyrektywy 2000/29/WE, decyzja Komisji 2005/51/WE z dnia 21 stycznia 2005 r. upoważniająca państwa członkowskie do ustanowienia tymczasowych odstępstw od niektórych przepisów dyrektywy Rady 2000/29/WE w odniesieniu do przywozu gleby skażonej pestycydami lub trwałymi zanieczyszczeniami organicznymi w celu jej odkażenia (2) zezwala, przez pewien okres, państwom członkowskim uczestniczącym w prowadzonym przez Organizację Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa (FAO) programie zapobiegania i likwidacji przestarzałych i niepotrzebnych pestycydów na udzielenie zgody na przywóz do Wspólnoty gleby skażonej takimi pestycydami w celu oczyszczenia w specjalistycznych spalarniach odpadów niebezpiecznych.

(2)

Jako że opóźniła się realizacja tego programu, należy przedłużyć okres, w trakcie którego można wprowadzać skażoną glebę na mocy zezwolenia udzielonego na podstawie decyzji 2005/51/WE.

(3)

W związku z powyższym należy odpowiednio zmienić decyzję 2005/51/WE.

(4)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Zdrowia Roślin,

8.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 68/8

(1)

Artykuł 53 rozporządzenia (WE) nr 178/2002 przewiduje możliwość przyjęcia odpowiednich wspólnotowych środków nadzwyczajnych dotyczących żywności i paszy przywożonych z kraju trzeciego w celu ochrony zdrowia ludzkiego, zdrowia zwierząt lub środowiska, w przypadku gdy takie ryzyko nie może być wystarczająco ograniczone za pomocą środków podjętych przez dane państwa członkowskie.

(2)

Po tym, jak została poinformowana przez władze Stanów Zjednoczonych Ameryki o tym, że produkty z kukurydzy zanieczyszczone niedozwoloną genetycznie zmodyfikowaną kukurydzą zwaną Bt10 były prawdopodobnie wywożone do Wspólnoty, oraz uwzględniając oświadczenie Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności, w którym uznał on, iż w obliczu braku dostatecznych danych niemożliwe było dokonanie pełnej oceny ryzyka Bt10 zgodnie z normami określonymi w rozporządzeniu (WE) nr 1829/20003 Parlamentu Europejskiego i Rady (2), dnia 18 kwietnia 2005 r. Komisja przyjęła decyzję 2005/317/WE w sprawie środków nadzwyczajnych w odniesieniu do niedozwolonego genetycznie zmodyfikowanego organizmu Bt10 w produktach z kukurydzy (3).

(3)

Decyzja 2005/317/WE wymaga, aby przesyłki produktów z kukurydzy pochodzących ze Stanów Zjednoczonych i w odniesieniu do których istnieje prawdopodobieństwo zanieczyszczenia (a mianowicie paszy z glutenu kukurydzianego oraz wysłodzin wykorzystywanych w paszach) mogą zostać wprowadzone do obrotu jedynie po przedstawieniu sprawozdania analitycznego wykazującego, że produkty te nie są zanieczyszczone genetycznie zmodyfikowaną kukurydzą Bt10.

(4)

Aby zapewnić proporcjonalność i uniknąć jakichkolwiek ograniczeń w handlu wykraczających poza ograniczenia konieczne dla ochrony zdrowia ludzi, zwierząt lub środowiska naturalnego, decyzja 2005/317/WE zawiera klauzulę przeglądu pozwalającą ocenić, czy środki nadzwyczajne są w dalszym ciągu konieczne.

(5)

Środki dwukrotnie zostały poddane przeglądowi, w październiku 2005 r. oraz w marcu 2006 r., i Komisja, po konsultacji z państwami członkowskimi, postanowiła utrzymać je w mocy do czasu, kiedy dostępne będą dalsze informacje dotyczące wywozu produktów z kukurydzy, w odniesieniu do których istnieje prawdopodobieństwo zanieczyszczenia Bt10.

(6)

Zgodnie z danymi analitycznymi dostarczonymi przez firmę Sygenta, która stworzyła genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę Bt10, badania przeprowadzone w Stanach Zjedoczonych zgodnie z metodą zatwierdzoną przez Wspólne Centrum Badawcze Komisji Europejskiej i zweryfikowaną przez Departament Rolnictwa Stanów Zjednoczonych wykazują, że od początku listopada 2005 r. żadna próbka badana na obecność Bt10 nie dała wyniku pozytywnego. Stosowność metody wykrywania została ponownie przeanalizowana i potwierdzona niedawno przez Wspólne Centrum Badawcze Komisji Europejskiej.

(7)

Na podstawie informacji dostarczonych ostatnio Komisji przez władze Stanów Zjednoczonych Syngenta, przy współpracy Departamentu Rolnictwa Stanów Zjednoczonych, podjęła serię działań mających na celu zapewnienie, że Bt10 nie będzie wprowadzone do plazmy zarodkowej firmy i/lub nie przedostanie się do linii produkcyjnej.

(8)

Od dnia wejścia w życie decyzji 2005/317/WE zanotowano tylko jeden przypadek pojawienia się Bt10 na terytorium Wspólnoty, dnia 24 maja 2005 r. Przesyłka produktów z kukurydzy zanieczyszczonych Bt10 opuściła Stany Zjednoczone zanim udostępnione zostały wyniki badań analitycznych, a importer zawiadomił o niej przed przypłynięciem statku do Irlandii. Zatem uniknięto wprowadzenia zanieczyszczonego produktu do obrotu.

(9)

Z wyjątkiem tego konkretnego przypadku, państwa członkowskie nie zgłosiły wykrycia Bt10 podczas kontroli przeprowadzanych przez właściwe organy krajowe.

(10)

Na podstawie tych informacji można uznać, że utrzymanie wymogu obowiązkowych świadectw nie jest już konieczne. Należy zatem uchylić decyzję 2005/317/WE.

(11)

Państwa członkowskie powinny jednak monitorować, przez okres kolejnych sześciu miesięcy, poprzez odpowiednie wyrywkowe badanie próbek, czy produkty z kukurydzy zanieczyszczone Bt10 są nadal obecne na rynku. Informacje o pozytywnych (niekorzystnych) wynikach są niezwłocznie przekazywane za pomocą systemu wczesnego ostrzegania w zakresie żywności i paszy, w którym to przypadku Komisja oceni, czy konieczne jest podjęcie dalszych działań.

(12)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

—

pasza z glutenu kukurydzianego zawierająca lub wyprodukowana z genetycznie zmodyfikowanej kukurydzy objętej kodem CN 2309 90 20,

—

wysłodziny zawierające lub wyprodukowane z genetycznie zmodyfikowanej kukurydzy objętej kodem CN 2303 30 00.

8.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 68/10

(1)

Decyzja Komisji 2003/804/WE z dnia 14 listopada 2003 r. ustanawiająca warunki zdrowotne dla zwierząt oraz wymagania certyfikacyjne dla przywozu mięczaków, ich jaj i gamet w celu ich dalszego wzrostu, tuczenia, przenoszenia lub konsumpcji (2) oraz decyzja Komisji 2003/858/WE z dnia 21 listopada 2003 r. ustanawiająca warunki zdrowotne zwierząt oraz wymogi dotyczące świadectw przy przywozie żywych ryb, ich ikry i gamet przeznaczonych do celów hodowlanych, oraz żywych ryb pochodzących z akwakultury i uzyskanych z nich produktów przeznaczonych do spożycia przez ludzi (3) odnoszą się do krajów trzecich wymienionych w wykazie ustanowionym decyzją Komisji 2006/766/WE z dnia 6 listopada 2006 r. ustanawiającą wykazy państw i terytoriów trzecich, z których dopuszczony jest przywóz małży, szkarłupni, osłonic, ślimaków morskich i produktów rybołówstwa (4), w zakresie pozwoleń na przywóz do Wspólnoty żywych mięczaków i ryb przeznaczonych do spożycia przez ludzi.

(2)

Zgodnie z przepisami rozporządzenia Komisji (WE) nr 2076/2005 z dnia 5 grudnia 2005 r. ustanawiającego środki przejściowe do celów wdrożenia rozporządzeń (WE) nr 853/2004, (WE) nr 854/2004 oraz (WE) nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady oraz zmieniającego rozporządzenia (WE) nr 853/2004 oraz (WE) nr 854/2004 (5) państwa członkowskie mogą, w okresie przejściowym kończącym się dnia 31 grudnia 2009 r. i pod pewnymi warunkami, zezwolić na przywóz małży i produktów rybołówstwa, mając na względzie kwestie zdrowia publicznego, z krajów wymienionych w załączniku I i II do tego rozporządzenia. Przywóz z tych krajów może być wprowadzany do obrotu wyłącznie na rynku krajowym państwa członkowskiego przywozu lub państw członkowskich zezwalających na taki przywóz.

(3)

Przepisy decyzji 2003/804/WE i 2003/858/WE również powinny zezwalać na przywóz z krajów wymienionych w wykazie ustanowionym rozporządzeniem (WE) nr 2076/2005.

(4)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodnie z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

„a)

kraj trzeci wysyłki znajduje się w wykazie ustanowionym decyzją Komisji 2006/766/WE (6) lub, podczas okresu przejściowego określonego w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 2076/2005 (7), jest wymieniony w wykazie ustanowionym tym rozporządzeniem;

„a)

kraj trzeci wysyłki znajduje się w wykazie ustanowionym decyzją Komisji 2006/766/WE (8) lub, podczas okresu przejściowego określonego w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 2076/2005 (9), jest wymieniony w wykazie ustanowionym tym rozporządzeniem;