Znak towarowy Unii Europejskiej

STRESZCZENIE DOKUMENTU:

Rozporządzenie (UE) 2017/1001 w sprawie znaku towarowego Unii Europejskiej

JAKIE SĄ CELE ROZPORZĄDZENIA?

Rozporządzenie ustanawia ogólnounijne zasady i warunki przyznawania unijnego znaku towarowego.

Ujednolica ono i zastępuje rozporządzenie Rady (WE) nr 207/2009 oraz jego liczne kolejne zmiany.

KLUCZOWE ZAGADNIENIA

Unijny znak towarowy

Każda osoba i każde przedsiębiorstwo, w tym podmioty prawa publicznego, mogą uzyskać znak towarowy UE poprzez rejestrację.

Znak towarowy może się składać z dowolnych oznaczeń, zwłaszcza z wyrazów (w tym nazwisk), rysunków, liter, cyfr, kształtu towarów lub ich opakowań, pod warunkiem że takie oznaczenia umożliwiają:

• odróżnianie towarów lub usług jednego przedsiębiorstwa od towarów lub usług innych przedsiębiorstw; oraz
• przedstawienie ich w rejestrze znaków towarowych w taki sposób, by odbiorcy i organy dokładnie wiedzieli, jaki jest przedmiot ochrony.

Prawa właściciela

Unijny znak towarowy daje jego właścicielowi wyłączne prawa, zgodnie z treścią których zakazane jest stosowanie przez osoby trzecie następujących oznaczeń w celach handlowych:

• oznaczenia identyczne z unijnym znakiem towarowym dla towarów lub usług identycznych z tymi, dla których unijny znak towarowy jest zarejestrowany;
• oznaczenia, w odniesieniu do których istnieje prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd i pomylenia ich z innym znakiem towarowym;
• oznaczenia identyczne z unijnym znakiem towarowym lub do niego podobne dla towarów lub usług, które nie są podobne do tych, dla których zarejestrowano unijny znak towarowy, w przypadku gdy cieszy się on renomą i ma odróżniający charakter.

Właściciel unijnego znaku towarowego nie może jednak zakazać osobom trzecim stosowania następujących elementów w celach handlowych:

• nazwisko, nazwa lub adres właściciela;
• oznaczenia dotyczące cech towarów lub usług, takich jak rodzaj, jakość i ilość;
• znak towarowy, jeżeli jest to niezbędne do wskazania przeznaczenia towarów lub usług, takich jak akcesoria lub części zamienne.

Zgłoszenie

Zgłaszający dokonują zgłoszenia unijnego znaku towarowego w Urzędzie Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO).

Zgłoszenie musi zawierać następujące informacje:

• wniosek o rejestrację unijnego znaku towarowego;
• informacje identyfikujące zgłaszającego;
• wykaz towarów lub usług, w odniesieniu do których wnioskuje się o rejestrację;
• przedstawienie znaku towarowego.

Zgłaszający uiszczają także opłatę za zgłoszenie. Opłata jest uiszczana w terminie jednego miesiąca od daty złożenia dokumentów w EUIPO.

Rejestracja

• EUIPO rozpatruje, czy złożone zgłoszenie spełnia wszystkie warunki przyznania unijnego znaku towarowego.
• Publikacja zgłoszenia umożliwi osobom trzecim zgłoszenie sprzeciwu wobec jego przyznania na podstawie wcześniejszych praw w trybie postępowania sprzeciwowego.
• Jeśli zgłoszenie będzie spełniać wszystkie wymagane kryteria i nie zostanie wniesiony ani przyjęty sprzeciw, następuje publikacja rejestracji znaku towarowego.

Czas trwania i przedłużenie

• Unijne znaki towarowe rejestrowane są na okres 10 lat od daty dokonania zgłoszenia.
• Rejestrację można przedłużyć na kolejne okresy dziesięcioletnie. Wniosek o przedłużenie należy złożyć w terminie 6 miesięcy przed końcem ważności rejestracji.

Zrzeczenie się, wygaśnięcie i unieważnienie

Zrzeczenie się unijnego znaku towarowego może dotyczyć niektórych lub wszystkich towarów lub usług, dla których jest on zarejestrowany. Prawa właściciela znaku mogą wygasnąć, jeśli:

• znak towarowy nie był rzeczywiście używany* w UE przez okres pięciu lat;
• znak towarowy stał się nazwą zwykle używaną dla towaru lub usługi;
• znak towarowy może wprowadzać w błąd opinię publiczną co do charakteru, jakości lub pochodzenia geograficznego tych towarów lub usług.

W rozporządzeniu określono także podstawy unieważnienia znaku towarowego. Podstawy te obejmują na przykład sytuację, gdy zgłaszający działał w złej wierze w momencie dokonywania zgłoszenia znaku towarowego.

Unijne znaki wspólne

Przy zgłaszaniu wniosku o rejestrację można oznaczyć unijny znak towarowy jako wspólny. Zgłoszenia unijnego znaku wspólnego mogą składać organizacje:

• wytwórców,
• producentów,
• usługodawców,
• handlowców,
• osób prawnych regulowanych prawem publicznym.

Unijne znaki certyfikujące

Możliwe jest także oznaczenie unijnego znaku towarowego jako znaku certyfikującego. Właściciel takiego znaku certyfikuje materiał, sposób wytwarzania towarów lub wykonywania usług, jakość, dokładność lub inne cechy (z wyłączeniem pochodzenia geograficznego) certyfikowanych towarów i usług.

Postępowanie

Rozporządzenie (UE) nr 1215/2012 ma zastosowanie do postępowań odnoszących się do unijnych znaków towarowych i zgłoszeń unijnych znaków towarowych, a także do jednoczesnych i kolejnych powództw na podstawie unijnych znaków towarowych i krajowych znaków towarowych.

Państwa UE wyznaczają „sądy w sprawach unijnych znaków towarowych”. Sądy te mają wyłączną właściwość we wszystkich sporach dotyczących naruszeń i ważności unijnych znaków towarowych.

OD KIEDY ROZPORZĄDZENIE MA ZASTOSOWANIE?

Rozporządzenie ma zastosowanie od dnia 1 października 2017 r.

KONTEKST

EUIPO zastępuje Urząd ds. Harmonizacji Rynku Wewnętrznego z dniem 23 marca 2016 r. zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2015/2424 zmieniającym rozporządzenie (WE) nr 207/2009. Oba te rozporządzenia zostały zastąpione przez rozporządzenie (UE) 2017/1001.

Więcej informacji:

• EUIPO – znaki towarowe.

KLUCZOWE POJĘCIA

GŁÓWNY DOKUMENT

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001 z dnia 14 czerwca 2017 r. w sprawie znaku towarowego Unii Europejskiej (Dz.U. L 154 z 16.6.2017, s. 1–99)

Ostatnia aktualizacja: 13.02.2018