Pomoc „de minimis” dla sektora rybołówstwa

Niniejsze rozporządzenie dla sektora rybołówstwa zastępuje zasady dotyczące pomocy de minimis zawarte w rozporządzeniu nr 1860/2004, w którym ustalono zasady dla sektora rolnictwa oraz rybołówstwa.

AKT

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 875/2007 z dnia 24 lipca 2007 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy w ramach zasady de minimis dla sektora rybołówstwa i zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1860/2004.

STRESZCZENIE

Artykuł 87 par. 1 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską postanawia, z zastrzeżeniem innych postanowień przewidzianych w niniejszym traktacie, że pomoc przyznawana przez państwo, w jakiejkolwiek formie, jest niezgodna ze wspólnym rynkiem, ponieważ może zakłócić konkurencję.

Niemniej jednak, rozporządzenie (WE) nr 994/98 wskazuje, w art. 2, że Komisja może zadecydować, iż niektóre pomoce nie spełniają wszystkich kryteriów art. 87. Pomoc taką zwalnia się z obowiązku zgłaszania.

W związku z powyższym, w taki sam sposób w jaki Komisja przyjęła w 2001 r. rozporządzenie ogólne dotyczące pomocy de minimis (rozporządzenie (WE) nr 69/2001) dla wszystkich sektorów ekonomicznych z wyjątkiem sektora transportu, rolnictwa oraz rybołówstwa, przyjęła rozporządzenie w sprawie wspólnej pomocy de minimis dla rolnictwa oraz rybołówstwa w 2004 r. (rozporządzenie (WE) nr 1860/2004) oraz przyjęła rozporządzenie specjalnie dotyczące sektora rybołówstwa.

Próg de minimis

Próg pomocy de minimis dla sektora rybołówstwa został ustalony na 30 000 EUR w okresie trzyletnim dla przedsiębiorstwa beneficjenta, pod warunkiem że całkowita wysokość pomocy przyznanej przedsiębiorstwom nie przekroczy 2,5% narodowej produkcji rocznej sektora.

Zakres stosowania

Pomoc de minimis powinna być przejrzysta. Pomoc uznaje się za przejrzystą wówczas, gdy można na zasadzie ex ante dokładnie obliczyć ekwiwalent dotacji bez potrzeby dokonywania oceny ryzyka. Dlatego pomocy polegającej na wniesieniu kapitału lub zastosowaniu kapitału podwyższonego ryzyka nie należy uznawać za przejrzystą pomoc de minimis, chyba że łączna kwota kapitału nie przekracza de minimis.

Rozporządzenie stosuje się do wszystkich przedsiębiorstw działających w sektorze produkcji, przetwórstwa oraz wprowadzania na rynek produktów rybołówstwa.

Rozporządzenie nie ma zastosowania do:

• pomocy, której wysokość ustalona jest na podstawie ceny lub liczby produktów wprowadzonych na rynek,
• do pomocy, która sprzyja działalności związanej z wywozem,
• pomocy uwarunkowanej pierwszeństwem korzystania z towarów krajowych w stosunku do towarów sprowadzanych z zagranicy,
• pomocy przyznawanej w celu ratowania i restrukturyzacji przedsiębiorstw znajdujących się w trudnej sytuacji,
• pomocy przeznaczonej do zwiększenia wydajności rybołówstwa, z wyjątkiem pomocy przeznaczonej na modernizowanie poniżej głównego pułapu,
• pomocy przeznaczonej na zakup lub konstrukcję statków rybackich.

Kontrola

Państwo członkowskie, które przyznaje pomoc de minimis musi zapewnić dokładną kontrolę przyznawanej pomocy.

Państwo członkowskie powinno informować pisemnie przedsiębiorstwo korzystające z pomocy o wysokości przyznanej pomocy. Ponadto, przed przyznaniem takiej pomocy, państwo członkowskie powinno uzyskać od tego podmiotu gospodarczego oświadczenie o wszelkiej innej pomocy de minimis otrzymanej w bieżącym roku budżetowym oraz w ciągu dwóch poprzedzających lat budżetowych.

Niemniej jednak, jeśli państwo członkowskie utworzyło rejestr centralny przyznawanej pomocy de minimis w sektorze rybołówstwa, który zawiera wszelkie wymagane informacje, warunki przewidziane powyżej nie mają zastosowania. W tym celu rejestr powinien obejmować okres trzech lat budżetowych.

Państwo członkowskie może przyznać pomoc de minimis danemu przedsiębiorstwu tylko wtedy, gdy przyznanie nowej pomocy de minimis nie spowoduje przekroczenia ustalonego pułapu de minimis w danym okresie budżetowym.

Państwa członkowskie rejestrują i gromadzą wszystkie informacje umożliwiające Komisji ustalenie, czy warunki niniejszego rozporządzenia były przestrzegane. Dokumentacja jest przechowywana przez okres dziesięciu lat podatkowych. Na pisemny wniosek państwa członkowskie przekazują Komisji wszelkie niezbędne informacje.

Ostatnia aktualizacja: 27.05.2008