Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych

Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) prowadzi dochodzenia w sprawach dotyczących korupcji i poważnych uchybień w instytucjach unijnych oraz nadużyć na szkodę budżetu UE. Jego zadaniem jest również opracowywanie polityki Unii w dziedzinie zwalczania nadużyć finansowych.

AKT

Decyzja Komisji 1999/352/WE, EWWiS, Euratom z dnia 28 kwietnia 1999 r. ustanawiająca Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF)

STRESZCZENIE

JAKIE SĄ POSTANOWIENIA NINIEJSZEJ DECYZJI?

OLAF powstał na mocy pierwotnej decyzji (decyzja 1999/352/WE, EWWiS, Euratom) w 1999 r. Określała ona zadania, obowiązki, strukturę oraz sposób funkcjonowania OLAF-u. Zmiana wprowadzona w 2013 r. usprawniła działanie urzędu, w szczególności jego współpracę z organizacjami zewnętrznymi.

KLUCZOWE ZAGADNIENIA

Nadużycie jest aktem umyślnego oszustwa w celu odniesienia osobistej korzyści lub spowodowania straty innej osoby. Na szczeblu unijnym taka strata może wynikać z nienależnej wypłaty środków z budżetu UE lub nieprzekazania należnych przychodów do budżetu UE, takich jak opłaty celne, rolne i cukrowe.

OLAF prowadzi dochodzenia:

• w instytucjach i organach UE w celu wykrycia nadużyć finansowych, korupcji i wszelkiej innej nielegalnej działalności na szkodę interesów finansowych Unii, a także w poważnych sprawach związanych z wypełnianiem obowiązków służbowych, które nie wpływają na interesy finansowe UE,
• poza instytucjami i organami UE w celu wykrycia nadużyć i innych nieprawidłowych zachowań osób lub organizacji. Mogą one obejmować organy krajów unijnych (a czasami krajów spoza UE).

Dyrektor generalny OLAF-u jest mianowany na siedmioletnią kadencję (bez możliwości przedłużenia).

Komitet Nadzoru kontroluje pracę OLAF-u, wzmacnia jego niezależność oraz monitoruje stosowanie gwarancji proceduralnych.

OLAF podlega przepisom UE w sprawie ochrony danych osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy Wspólnoty.

OLAF jest urzędem o funkcji administracyjnej i dochodzeniowej. Może jedynie zalecać UE i władzom krajowym, jakie działania należy podjąć w następstwie prowadzonych przez jego pracowników dochodzeń.

Z programu Herkules III finansowanych jest wiele projektów prowadzonych w krajach UE, aby pomóc im w zwalczaniu działalności przestępczej wymierzonej przeciwko budżetowi UE. Przykłady obejmują finansowanie zakupu skanerów i innych urządzeń technicznych w portach lotniczych i morskich, jak również finansowanie działań szkoleniowych.

OD KIEDY DECYZJA MA ZASTOSOWANIE?

Od dnia 28 kwietnia 1999 r.

KONTEKST

Decyzja 1999/352/WE, EWWiS, Euratom (i jej kolejne zmiany) dotyczy utworzenia OLAF-u. Uzupełnia ją rozporządzenie (UE, Euratom) nr 883/2013 określające rolę i zakres kompetencji OLAF-u, a także Porozumienie międzyinstytucjonalne dotyczące w szczególności dochodzeń prowadzonych w instytucjach UE.

Więcej informacji można znaleźć na stronie internetowej OLAF-u.

AKTY POWIĄZANE

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 883/2013 z dnia 11 września 2013 r. dotyczące dochodzeń prowadzonych przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 1073/1999 Parlamentu Europejskiego i Rady i rozporządzenie Rady (Euratom) nr 1074/1999 (Dz.U. L 248 z 18.9.2013, s. 1-22)

Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 25 maja 1999 r. między Parlamentem Europejskim, Radą Unii Europejskiej i Komisją Wspólnot Europejskich dotyczące dochodzeń wewnętrznych prowadzonych przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) (Dz.U. L 136 z 31.5.1999, s. 15-19)

Ostatnia aktualizacja: 23.04.2015