Unia Europejska (UE) określa środki mające na celu zapobieganie zanieczyszczeniom powietrza, wody i gleby powstających w wyniku spalania i współspalania odpadów oraz wynikającym z nich zagrożeniom dla zdrowia człowieka, a także mające na celu zmniejszanie tych zanieczyszczeń i zagrożeń. Środki te nakładają w szczególności obowiązek uzyskiwania zezwoleń dla spalarni i współspalarni oraz ograniczenia emisji dla niektórych zanieczyszczeń zrzucanych do atmosfery i wód.

Spalanie odpadów niebezpiecznych i odpadów niebędących odpadami niebezpiecznymi może powodować emisję zrzucanych do powietrza, wody i gleby zanieczyszczeń mających szkodliwy wpływ na zdrowie człowieka. Aby zminimalizować te zagrożenia, Unia Europejska (UE) nakłada surowe warunki eksploatacji i wymagania techniczne dla spalarni * i współspalarni * odpadów.

Niniejsza dyrektywa ma zastosowanie nie tylko do instalacji do spalania odpadów stałych lub ciekłych, lecz również do współspalarni.

Z zakresu dyrektywy są wyłączone instalacje doświadczalne mające na celu usprawnienie procesu spalania, w których przetwarza się mniej niż 50 ton odpadów rocznie oraz instalacje przetwarzające wyłącznie:

Wszystkie spalarnie i współspalanie muszą posiadać pozwolenie na prowadzenie działalności. Pozwolenie jest wydawane przez właściwy organ z zastrzeżeniem przestrzegania warunków określonych w niniejszej dyrektywie. Zezwolenie określa kategorie i ilości odpadów, które mogą być przetwarzane, zdolność przerobową instalacji spalania lub współspalania oraz procedury pobierania próbek i pomiaru zanieczyszczeń powietrza i wody, które będą używane.

Podczas dostawy i odbioru odpadów operator spalarni lub współspalarni podejmuje niezbędne środki ostrożności, aby zapobiec negatywnemu wpływowi na środowisko i zagrożeniom dla zdrowia ludzkiego lub ograniczyć je.

Ponadto przed przyjęciem do spalarni lub współspalarni odpadów niebezpiecznych operator instalacji musi posiadać dostęp do informacji administracyjnych dotyczących procesu produkcji, składu fizycznego i chemicznego odpadów oraz zagrożeń powodowanych przez te odpady.

W celu zapewnienia pełnego spalania odpadów dyrektywa wprowadza dla wszystkich instalacji wymóg utrzymania temperatury gazów powstających podczas spalania i współspalania w minimalnej temperaturze 850°C przez co najmniej 2 sekundy. Jeśli spalane są odpady niebezpieczne o zawartości więcej niż 1% fluorowcowanych substancji organicznych wyrażonych w postaci chloru, temperatura spalania musi być podniesiona do 1100°C na co najmniej 2 sekundy.

Ciepło powstające z procesu spalania powinno być odzyskiwane w jak najwyższym stopniu.

Dopuszczalne wielkości emisji do atmosfery dla spalani są podane w załączniku V do dyrektywy. Dotyczą one metali ciężkich, dioksyn i furanów, tlenku węgla (CO), pyłów, całkowitego węgla organicznego (TOC), chlorowodoru (HCl), fluorowodoru (HF), dwutlenku siarki (SO2) i tlenków azotu (NO i NO2).

Dopuszczalne wartości emisji do powietrza dla współspalarni są określone w załączniku II. Są w nim również podane postanowienia szczegółowe dotyczące pieców cementowych i współspalani odpadów.

Spalarnie i współspalarnie muszą posiadać pozwolenie zezwalające na zrzut ścieków powstających przy oczyszczaniu gazów spalinowych. Pozwolenie to musi zagwarantować przestrzeganie dopuszczalnych wartości emisji określonych w załączniku IV dyrektywy.

Pozostałości z procesu spalania lub współspalania powinny być ograniczone do minimum i w miarę możliwości poddawane recyklingu. Podczas transportu suchych pozostałości należy zachować ostrożność, aby zapobiec ich rozpraszaniu do środowiska. Należy przeprowadzić badania mające na celu poznanie właściwości fizycznych i chemicznych pozostałości oraz ich możliwości zanieczyszczania.

Dyrektywa wymaga instalacji systemów pomiarowych umożliwiających monitorowanie parametrów działania i istotnych emisji. Emisje zanieczyszczeń do powietrza i wody należy mierzyć w sposób ciągły lub okresowo, zgodnie z art. 11 i załącznikiem III do dyrektywy.

Wnioski o pozwolenia dla nowych instalacji będą udostępnione do publicznej wiadomości celem umożliwienia zajęcia stanowiska w ich sprawie przed podjęciem decyzji przez właściwe władze.

Dla instalacji o zdolności przerobowej dwóch ton na godzinę lub większej operator ma przedstawiać właściwym władzom coroczne sprawozdanie w sprawie funkcjonowania i monitorowania instalacji, które jest podawany do wiadomości publicznej. Właściwe władze sporządzają wykaz instalacji o zdolności przerobowej poniżej dwóch ton na godzinę i podają go do wiadomości publicznej.

Przed 31 grudnia 2008 r. Komisja miała przedstawić Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie w sprawie wykonania dyrektywy, postępów w kontroli emisji i zdobytych doświadczeń w gospodarce odpadami. Sprawozdanie to zostało zawarte w komunikacie COM(2007) 843 wersja ostateczna.

Zostały również sporządzone inne sprawozdania w sprawie wdrażania niniejszej dyrektywy.

Państwa członkowskie ustalają kary za naruszanie przepisów ustanowionych przez niniejszą dyrektywę.

Niniejsza dyrektywa ma na celu uwzględnienie w istniejących przepisach postępu technicznego w dziedzinie kontroli emisji i procesów spalania oraz zapewnienie przestrzegania międzynarodowych zobowiązań podjętych przez Wspólnotę w sprawie zmniejszania zanieczyszczenia, w szczególności zobowiązań w sprawie ustalania dopuszczalnych wartości emisji dioksyn, rtęci i pyłów wytwarzanych w wyniku spalania odpadów. Dyrektywa opiera się na podejściu zintegrowanym: aktualizowane dopuszczalne wartości emisji do powietrza sumuje się z dopuszczalnymi wartościami emisji dla zrzutów do wody.

Pojęcia kluczowe stosowane w akcie

Spalarnia: każda stacjonarna lub ruchoma jednostka techniczna oraz wyposażenie przeznaczone do termicznego przetwarzania odpadów, z odzyskiem ciepła wytworzonego w wyniku spalania lub bez takiego odzysku. Obejmuje to spalanie przez utlenianie, jak również inne procesy obróbki termicznej, takie jak piroliza, gazyfikacja, proces plazmowy w stopniu, w jakim substancje powstające z przeróbki są następnie spalane.
Współspalarnia: każda stacjonarna lub ruchoma instalacja, której głównym celem jest wytwarzanie energii lub produktów materialnych:

Odniesienia

Akt	Wejście w życie	Termin transpozycji przez państwa członkowskie	Dziennik Urzędowy
Dyrektywa 2000/76/WE	28.12.2000	28.12.2002	Dz.U. L 332 z 28.12.2000

Akt(-y) zmieniający(-e)	Wejście w życie	Termin transpozycji przez państwa członkowskie	Dziennik Urzędowy
Rozporządzenie (WE) nr 1137/2008	11.12.2008	–	Dz.U. L 311 z 21.11.2008

Kolejne zmiany i poprawki do dyrektywy 2000/76/WE zostały włączone do tekstu podstawowego. Niniejszy tekst skonsolidowany ma wyłącznie wartość dokumentalną.

Decyzja Komisji 2006/329/WE z dnia 20 lutego 2006 r. dotycząca kwestionariusza stanowiącego podstawę sprawozdań z wdrażania dyrektywy 2000/76/WE w sprawie spalania odpadów [Dz.U. L 121 z 6.5.2006].

See also