Zapobieganie narażaniu na promieniowanie ze źródeł zamkniętych (do 2018 r.)
STRESZCZENIE DOKUMENTU:
Dyrektywa 2003/122/Euratom – normy bezpieczeństwa na rzecz ochrony przed promieniowaniem
STRESZCZENIE
JAKIE SĄ CELE NINIEJSZEJ DYREKTYWY?
Wprowadza bardziej rygorystyczne przepisy dotyczące obchodzenia się z radioaktywnymi źródłami zamkniętymi. Ujednolica podejście ogólnoeuropejskie.
Radioaktywne źródła zamknięte to materiały radioaktywne w małych ilościach, które są:
|
— |
zamknięte w sposób stały w kapsule lub
|
|
— |
zmieszane z materiałem nieradioaktywnym,
|
co zapobiega wyciekom i skażeniu.
Mają one wiele zastosowań (np. w medycynie, badaniach i przemyśle).
Dyrektywa ma zastosowanie do wysoce radioaktywnych źródeł zamkniętych.
KLUCZOWE ZAGADNIENIA
Porzucone, zgubione lub źle ulokowane źródła (lub źródła przemieszczone bez zezwolenia) określane są jako „odpady radioaktywne”.
Odpady radioaktywne mogą stanowić zagrożenie dla zdrowia. Dyrektywa ma na celu zmniejszenie tego zagrożenia.
Zobowiązuje ona kraje UE do:
|
— |
wskazania podmiotów odpowiedzialnych za odzysk odpadów radioaktywnych,
|
|
— |
ustanowienia systemów wykrywania odpadów radioaktywnych (np. na złomowiskach),
|
|
— |
prowadzenia kampanii na rzecz odzyskiwania odpadów radioaktywnych,
|
|
— |
szkolenia pracowników w zakresie bezpiecznego użytkowania źródeł.
|
Przepisy dotyczące posiadaczy źródeł
Posiadacze muszą prowadzić rejestr wszystkich źródeł, za które odpowiadają. Rejestry muszą zawierać:
|
— |
lokalizację,
|
|
— |
szczegóły dotyczące transferu (lokalizacji lub odpowiedzialności),
|
|
— |
oznaczenia identyfikacyjne.
|
Posiadacze muszą też:
|
— |
regularnie sprawdzaćstan źródła,
|
|
— |
przeprowadzać testy (np. badania szczelności) z zachowaniem norm międzynarodowych,
|
|
— |
zapobiegać utracie, kradzieży i niedozwolonemu wykorzystywaniu źródeł (oraz informować władze o takich przypadkach),
|
|
— |
zapewniać szkolenia z zakresu ochrony przed promieniowaniem dla pracowników,
|
|
— |
informować organy w przypadku narażenia ludzi na promieniowanie.
|
Kraje UE muszą:
|
— |
wyznaczyć właściwy organ odpowiedzialny za wprowadzenie niniejszej dyrektywy,
|
|
— |
ustanowić program uprzednich zezwoleń dla sprzętu wykorzystującego źródła wysoce radioaktywne,
|
|
— |
zapewnić, że posiadacze stosują przepisy bezpieczeństwa i są w stanie opłacać ponowne wykorzystywanie lub składowanie,
|
|
— |
stworzyć system śledzenia transferów,
|
|
— |
zapewnić fundusze na rzecz odzysku odpadów radioaktywnych,
|
|
— |
współpracować z innymi krajami UE w przypadku utraty, usunięcia, kradzieży lub odkrycia odpadów radioaktywnych.
|
OD KIEDY NINIEJSZA DYREKTYWA MA ZASTOSOWANIE?
Od 31 grudnia 2003 r.
Dyrektywa ta została uchylona dyrektywą 2013/59/Euratom, do której włączono jej głównie przepisy. Dyrektywa 2013/59/Euratom wejdzie w życie 6 lutego 2014 r.
AKT
Dyrektywa Rady 2003/122/Euratom z dnia 22 grudnia 2003 r. w sprawie kontroli wysoce radioaktywnych źródeł zamkniętych i odpadów radioaktywnych
ODNIESIENIA
|
Akt |
Wejście w życie |
Termin transpozycji przez państwa członkowskie |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
|
Dyrektywa 2003/122/Euratom |
31.12.2003 |
31.12.2005 |
AKTY POWIĄZANE
Dyrektywa Rady 2013/59/Euratom z dnia 5 grudnia 2013 r. ustanawiająca podstawowe normy bezpieczeństwa w celu ochrony przed zagrożeniami wynikającymi z narażenia na działanie promieniowania jonizującego oraz uchylająca dyrektywy 89/618/Euratom, 90/641/Euratom, 96/29/Euratom, 97/43/Euratom i 2003/122/Euratom (Dz.U. L 13 z 17.1.2014, s. 1–73)
Sprawozdanie Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady i Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego: Doświadczenia zdobyte podczas wdrażania dyrektywy 2003/122/Euratom w sprawie kontroli wysoce radioaktywnych źródeł zamkniętych i odpadów radioaktywnych (COM(2015) 158 final z 16.4.2015)
Ostatnia aktualizacja: 15.10.2015