Rezolucja Rady Europejskiej w sprawie koordynacji polityki gospodarczej

STRESZCZENIE

Rezolucja Rady Europejskiej w sprawie koordynacji polityki gospodarczej w EGW

JAKI JEST CEL NINIEJSZEJ REZOLUCJI?

• W rezolucji Rada Europejska uroczyście zobowiązuje się do przestrzegania postanowień traktatu w zakresie monitorowania i koordynacji polityk gospodarczych.
• Rezolucja poprawia też koordynację zarówno między krajami Unii Europejskiej (UE), które mają wspólną walutę (w tym poprzez utworzenie nieformalnej grupy „euro”), jak i pomiędzy nimi a krajami, które nie mają wspólnej waluty.

KLUCZOWE ZAGADNIENIA

• Kraje strefy euro prowadzą jednolitą politykę pieniężną i mają jednolity kurs wymiany, podczas gdy inne aspekty polityki gospodarczej pozostają w gestii poszczególnych państw. Ponieważ zmiany gospodarcze na poziomie krajowym wpływają na sytuację monetarną w strefie euro, konieczne jest wzmocnienie monitorowania i koordynacji polityk gospodarczych krajów w tej strefie ze strony Wspólnoty.
• Wszystkie kraje UE, w tym kraje, które nie są częścią strefy euro (Dania, Szwecja, Zjednoczone Królestwo (1)), powinny być uwzględnione w koordynacji polityk gospodarczych ze względu na ich udział w rynku i ewentualnie ze względu na udział w nowym mechanizmie kursowym.
• Poprawa monitorowania i koordynacji powinna obejmować następujące obszary:
  • rozwój sytuacji makroekonomicznej w państwach członkowskich, jak również zmiany kursu euro,
  • sytuacja budżetowa i polityki budżetowe,
  • polityki strukturalne na rynkach pracy, produktów i usług oraz tendencje w zakresie kosztów i cen.
• Ta koordynacja powinna przebiegać w poszanowaniu zasady pomocniczości.
• W celu zapewnienia właściwego funkcjonowania unii gospodarczej i walutowej (UGW) główne kierunki polityki gospodarczej powinny zapewnić bardziej konkretne wytyczne, dostosowane do każdego państwa członkowskiego i bardziej skoncentrowane na zwiększeniu potencjału wzrostu i tworzeniu miejsc pracy.
• Kraje UE powinny zobowiązać się do pełnej i szybkiej wymiany informacji o rozwoju gospodarczym i intencjach politycznych, które mogą wywierać wpływ na sytuację poza granicami kraju, nawet jeśli nie istnieje zagrożenie związane z pogorszeniem sytuacji budżetowej. Ze swojej strony Rada powinna chętniej formułować zalecenia dla krajów UE, których polityka gospodarcza nie jest zgodna z ogólnymi wytycznymi.
• Rada ds. Gospodarczych i Finansowych (Rada ECOFIN), skupiająca ministrów ds. gospodarczych i finansowych krajów UE, odgrywa kluczową rolę w procesie koordynacji i podejmowania decyzji w sprawach gospodarczych. Ilekroć porusza się sprawy będące przedmiotem wspólnego zainteresowania, są one omawiane przez wymienionych powyżej ministrów. Ministrowie krajów należących do strefy euro mogą się jednak spotykać ze sobą nieformalnie, aby dyskutować o zagadnieniach związanych ze szczególnymi obowiązkami, które współdzielą ze względu na wspólną walutę (ta formacja, zwana „Eurogrupą”, zbiera się zwykle w przeddzień obrad ECOFIN).
• Ponieważ zadaniem Rady jest monitorowanie zmian kursu euro, ważne jest, by mogła ona wymieniać poglądy i informacje z Europejskim Bankiem Centralnym (EBC). Może ona w wyjątkowych okolicznościach określać ogólne kierunki polityki kursowej względem walut krajów spoza UE przy jednoczesnym poszanowaniu niezależności Europejskiego Systemu Banków Centralnych (ESBC) i jego głównego celu, którym jest stabilność cen.
• Zarówno w stosunkach dwustronnych z krajami spoza UE, jak i w ramach prac na forum międzynarodowym lub w nieformalnych grupach państw, Rada zatwierdza stanowisko UE w odniesieniu do zagadnień mających szczególne znaczenie dla UGW. W głosowaniu biorą udział tylko kraje należące do strefy euro.
• Rada i Europejski Bank Centralny reprezentują UE na poziomie międzynarodowym z poszanowaniem podziału kompetencji przewidzianego w traktacie. Jeśli chodzi o elementy polityki gospodarczej inne niż polityka pieniężna i kursy walutowe, kraje UE nadal przedstawiają swą politykę poza ramami wspólnotowymi, przy jednoczesnym poszanowaniu interesów UE.
• Reprezentacja w organizacjach międzynarodowych powinna być zgodna z powyższymi zasadami: na przykład tylko państwa mogą być członkami Międzynarodowego Funduszu Walutowego.
• Biorąc pod uwagę podział kompetencji przewidzianych przez traktat, rozwój gospodarczy UE może być harmonijny, jeśli między Radą a EBC prowadzony będzie nieustanny dialog, w którym powinna uczestniczyć Komisja i w którym będzie poszanowana niezależność ESBC.
• Komitet Ekonomiczno-Finansowy stworzy ramy, w których dialog będzie mógł być przygotowywany i kontynuowany na poziomie wyższych urzędników.

GŁÓWNY DOKUMENT

Rezolucja Rady Europejskiej z dnia 13 grudnia 1997 r. w sprawie koordynacji polityki gospodarczej na trzecim etapie Unii Gospodarczej i Walutowej oraz w sprawie art. 109 i 109b Traktatu WE [Dz.U. C 35 z 2.2.1998, s. 1–4].

Ostatnia aktualizacja: 21.02.2017

(1) Wielka Brytania występuje z Unii Europejskiej i z dniem 1 lutego 2020 r. staje się państwem trzecim (państwem spoza UE).