Płatności bezgotówkowe — zwalczanie fałszowania i oszustw

STRESZCZENIE DOKUMENTU:

Decyzja ramowa 2001/413/WSiSW — zwalczanie fałszowania i oszustw związanych z bezgotówkowymi środkami płatniczymi

JAKIE SĄ CELE NINIEJSZEJ DECYZJI RAMOWEJ?

Niniejsza decyzja ramowa uzupełnia unijne przepisy dotyczące zwalczania oszustw związanych z bezgotówkowymi środkami płatniczymi. W szczególności akt ten określa typy oszukańczych zachowań, które powinny być uznane za przestępstwa karne i podlegać skutecznym karom we wszystkich krajach UE.

KLUCZOWE ZAGADNIENIA

W ramach decyzji ramowej oszustwa związane ze wszelkimi formami bezgotówkowych środków płatniczych (np. dyspozycja przelewu, polecenie zapłaty, karta płatnicza) uznawane są za przestępstwa karne podlegające skutecznej, proporcjonalnej i zniechęcającej sankcji karnej we wszystkich krajach UE.

Przestępstwa

Niniejsza decyzja ramowa nie odnosi się do szczególnych rodzajów przestępstw w ramach dotychczasowego prawa karnego krajów UE, ponieważ mogą istnieć różnice w tym zakresie zależnie od kraju.

Różne rodzaje czynów określane są na podstawie tego, czy są skierowane na:

sam instrument płatniczy, np. kradzież karty kredytowej lub czeku podróżnego;
proces realizacji instrumentu płatniczego, np. wykonanie nieupoważnionego przelewu bankowego;
system zlecania, odbierania, przetwarzania, rozrachunku i rozliczania transakcji płatniczych, np. tworzenie lub pozyskiwanie programu komputerowego umożliwiającego wykonywanie nieupoważnionych przelewów bankowych.

Sankcje

Niniejsza decyzja ramowa wymaga, by wszystkie typy zachowań wymienione powyżej były klasyfikowane jako przestępstwa karne we wszystkich krajach UE.
Kraje UE zobowiązane są do ustanowienia kar za te przestępstwa, z rozróżnieniem, czy popełniane są przez osoby czy przez organizacje.
Takie sankcje muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstręczające. Kraje UE mają pewien zakres uznaniowości w określaniu wagi przestępstwa i jego charakteru oraz surowości kary.

Współpraca i wymiana informacji

Decyzja ramowa nakłada także na kraje UE obowiązek udzielania wzajemnego wsparcia w zakresie postępowań dotyczących takich przestępstw. Dodatkowo kraje UE ustanawiają punkty kontaktowe lub stosują istniejące mechanizmy do wymiany informacji na temat takich przestępstw.

Współpraca w zakresie zwalczania oszustw i fałszowania w UE możliwa jest dzięki szeregowi środków, mechanizmów, agencji i instytucji, takich jak:

OD KIEDY NINIEJSZA DECYZJA MA ZASTOSOWANIE?

Niniejsza decyzja ma zastosowanie od 2 czerwca 2001 r. Kraje UE miały obowiązek wprowadzić jej zapisy do prawa krajowego do 2 czerwca 2003 r.

GŁÓWNY DOKUMENT

Decyzja ramowa Rady 2001/413/WSiSW z dnia 28 maja 2001 r. w sprawie zwalczania fałszowania i oszustw związanych z bezgotówkowymi środkami płatniczymi (Dz.U. L 149 z 2.6.2001, s. 1–4)

Kolejne zmiany i poprawki do decyzji ramowej Rady 2001/413/WSiSW zostały włączone do tekstu podstawowego. Niniejszy tekst skonsolidowany służy wyłącznie do celów dokumentacyjnych.

AKTY POWIĄZANE

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 514/2014 z dnia 16 kwietnia 2014 r. ustanawiające przepisy ogólne dotyczące Funduszu Azylu, Migracji i Integracji oraz instrumentu na rzecz wsparcia finansowego współpracy policyjnej, zapobiegania i zwalczania przestępczości oraz zarządzania kryzysowego (Dz.U. L 150 z 20.5.2014, s. 112–142)

Sprawozdania

Sprawozdanie Komisji sporządzone na podstawie art. 14 decyzji ramowej Rady z dnia 28 maja 2001 r. w sprawie zwalczania fałszowania i oszustw związanych z bezgotówkowymi środkami płatniczym (COM(2004) 346 final z 30.4.2004)

Sprawozdanie Komisji — drugie sprawozdanie sporządzone na podstawie art. 14 decyzji ramowej Rady z dnia 28 maja 2001 r. w sprawie zwalczania fałszowania i oszustw związanych z bezgotówkowymi środkami płatniczym (COM(2006) 65 final z 20.2.2006)

Ostatnia aktualizacja: 01.08.2016