Zasady wspierania żeglugi śródlądowej w UE

STRESZCZENIE DOKUMENTÓW:

Rozporządzenie (WE) nr 718/1999 w sprawie polityki w zakresie zdolności przewozowych floty wspólnotowej w celu wspierania żeglugi śródlądowej

Rozporządzenie (WE) nr 181/2008 ustanawiające pewne środki w celu wykonania rozporządzenia (WE) nr 718/1999 w sprawie polityki w zakresie zdolności przewozowych floty wspólnotowej, w celu wspierania żeglugi śródlądowej

Rozporządzenie (UE) nr 546/2014 zmieniające rozporządzenie (WE) nr 718/1999 w sprawie polityki w zakresie zdolności przewozowych floty wspólnotowej w celu wspierania żeglugi śródlądowej

JAKIE SĄ CELE ROZPORZĄDZEŃ?

Rozporządzenie (WE) nr 718/1999, wraz z rozporządzeniem (WE) nr 181/2008 i rozporządzeniem (UE) nr 546/2014, ustanawia zasady dotyczące zdolności przewozowych floty UE.
Rozporządzenia te mają wspierać rozwój zrównoważonego i konkurencyjnego transportu wodnego śródlądowego w UE.

KLUCZOWE ZAGADNIENIA

Rozporządzenie (WE) nr 718/1999

Rozporządzenie obejmuje statki przewożące towary w celach handlowych. Istnieją liczne wyjątki, na przykład dotyczące statków pływających wyłącznie na Dunaju czy statków używanych wyłącznie do magazynowania towarów lub urządzeń do bagrowania.
Kraje UE, których floty mają tonaż większy niż 100 000 ton i których drogi wodne są połączone z innymi krajami UE, były zobowiązane do utworzenia funduszu wodnych dróg śródlądowych (z oddzielnymi funduszami rezerwowymi dla jednostek przewożących ładunki suche*, zbiornikowców* i pchaczy*).
Fundusze te miały być zarządzane przez władze krajowe i miały być wykorzystywane w dwóch sytuacjach:
- w przypadku wystąpienia „poważnych zakłóceń” na rynku śródlądowego transportu wodnego (w rozumieniu dyrektywy 96/75/WE) oraz
- jeśli jednomyślnie zażądają tego organizacje reprezentujące transport wodny śródlądowy. Od początku 2014 r. te fundusze rezerwowe nigdy nie zostały użyte.
Rozporządzenie początkowo wprowadzało zasadę „stary za nowy”. Oznaczało to, że każdy armator, który chciał wprowadzić nowy statek do floty, musiał albo złomować stary tonaż, albo wpłacić pieniądze do funduszu. Ta zasada została uchylona w rozporządzeniu (WE) nr 411/2003 (uchylonym i zastąpionym przez rozporządzenie (WE) nr 181/2008 – zob. poniżej) i może być wprowadzona w życie ponownie, w razie potrzeby w połączeniu ze środkami ulepszeń strukturalnych, w przypadku poważnych zakłóceń rynkowych rodzaju określonego w dyrektywie 96/75/WE.

Rozporządzenie (WE) nr 181/2008

Rozporządzenie (WE) nr 181/2008 ustanawia środki w celu wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 718/1999. Ustala wysokość stawek specjalnych, o których mowa w rozporządzeniu (WE) nr 718/1999 (art. 7), ustanawia współczynniki dla zasady „stary za nowy” i praktyczne środki wykonania polityki dotyczącej zdolności przewozowej floty wspólnotowej.

Rozporządzenie zmieniające (UE) nr 546/2014

Zgodnie z rozporządzeniem zmieniającym (UE) nr 546/2014 zakres środków ustanowionych na mocy rozporządzenia (WE) nr 718/1999 został rozszerzony. Środki te teraz obejmują:

ułatwienie przewoźnikom śródlądowym opuszczania branży w celu wcześniejszego przejścia na emeryturę lub przekwalifikowania się do pracy w innej dziedzinie, między innymi dzięki dostarczaniu informacji;
szkolenia zawodowe lub programy przekwalifikowania członków załóg opuszczających branżę;
doskonalenie umiejętności w zakresie żeglugi śródlądowej i wiedzy na temat logistyki w celu zapewnienia rozwoju i przyszłości branży;
zachęcanie właścicieli-szyprów do przystępowania do stowarzyszeń branżowych oraz wzmacnianie organizacji reprezentujących sektor śródlądowego transportu wodnego na poziomie Unii;
zachęcanie do dostosowywania statków do postępu technicznego w celu polepszenia warunków pracy oraz zwiększenia bezpieczeństwa;
zachęcanie do innowacji w odniesieniu do statków oraz ich dostosowywania do postępu technicznego w zakresie ochrony środowiska;
zachęcanie do korzystania z funduszy rezerwowych i jednoczesnego korzystania z dostępnych instrumentów finansowych, w tym z instrumentów w ramach programu „Horyzont 2020” oraz instrumentu „Łącząc Europę”.

OD KIEDY ROZPORZĄDZENIA MAJĄ ZASTOSOWANIE?

Rozporządzenie (WE) nr 718/1999 ma zastosowanie od dnia 29 kwietnia 1999 r.
Rozporządzenie (WE) nr 181/2008 ma zastosowanie od dnia 20 marca 2008 r.
Rozporządzenie zmieniające (UE) nr 546/2014 ma zastosowanie od dnia 18 czerwca 2014 r.

KONTEKST

Więcej informacji:

Śródlądowe drogi wodne (Komisja Europejska).

KLUCZOWE POJĘCIA

Jednostki przewożące ładunki suche: statki do przewozu ładunków suchych (np. ziarna).

Zbiornikowce: statki do przewozu ładunków płynnych (np. ropy naftowej).

Pchacze: statki służące do pchania innych statków, takich jak barki, lecz które same nie przewożą ładunków.

GŁÓWNE DOKUMENTY

Rozporządzenie Rady (WE) nr 718/1999 z dnia 29 marca 1999 r. w sprawie polityki w zakresie zdolności przewozowych floty wspólnotowej w celu wspierania żeglugi śródlądowej (Dz.U. L 90 z 2.4.1999, s. 1–5)

Kolejne zmiany rozporządzenia (WE) nr 718/1999 zostały włączone do tekstu podstawowego. Tekst skonsolidowany ma jedynie wartość dokumentacyjną.

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 181/2008 z dnia 28 lutego 2008 r. ustanawiające pewne środki w celu wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 718/1999 w sprawie polityki w zakresie zdolności przewozowych floty wspólnotowej, w celu wspierania żeglugi śródlądowej (Wersja skodyfikowana) (Dz.U. L 56 z 29.2.2008, s. 8–12)

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 546/2014 z dnia 15 maja 2014 r. zmieniające rozporządzenie Rady (WE) nr 718/1999 w sprawie polityki w zakresie zdolności przewozowych floty wspólnotowej w celu wspierania żeglugi śródlądowej (Dz.U. L 163 z 29.5.2014, s. 15–17)

DOKUMENTY POWIĄZANE

Dyrektywa Rady 96/75/WE z dnia 19 listopada 1996 r. w sprawie systemów czarterowania i wyznaczania stawek przewozowych w krajowej i międzynarodowej żegludze śródlądowej we Wspólnocie (Dz.U. L 304 z 27.11.1996, s. 12–14)

Zobacz tekst skonsolidowany.

Ostatnia aktualizacja: 02.10.2020